Δηλαδή λες Μακεδνέ ότι οι "Θεοί" (που δεν συνέβαλαν στην δημιουργία ) δεν είναι υποδεέστεροι του Δημιουργού ή του Ον, ή του Ζήνα /Δία (που είναι ο υπέρτατος Θεός) με το επιχείρημα των αρχαίων Ελλήνων , όμως δε τοποθετείσαι χρονικά , γιατί όπως είδαμε ανάλογα την εποχή και την κοινωνική τάξη αλλάζουν οι έννοιες περί θεών.
Μακεδνός έγραψε:
Είδες κανέναν αρχαίο Έλληνα να τους αποκαλεί υποδυέστερους ή κατώτερους;Εγώ αυτό δεν το έχω δει πουθενά.Τότε εσύ πως λες ότι είναι υποδυέστεροι ή κατώτεροι;
Εδώ με πας τώρα 700 περίπου χρόνια νωρίτερα ...Κι ενώ έχουμε πει είδη ότι ο Αριστοτέλης ονόμασε τους Θεούς πως είναι άνθρωποι αθάνατοι , ο Κριτίας δε πίστευε καν σε αυτούς αλλά σε πλανήτες, ενώ ο Όμηρος (ως ποιητής ακόμα ποιο παλιός) φέρει εξ ολοκλήρου στοιχεία ανθρωπομορφικά παρόλα αυτά υποστηρίζεις πως οι θεοί δεν είναι κατώτεροι. . . του Ον, Δημιουργού ;
Έχεις τη καλοσύνη να μας πεις από ποία γραπτά "αρχαίων Ελλήνων" αντλείς εσύ τις αντικειμενικές πληροφορίες σου περί των θεών ;
Μακεδνός έγραψε:
Άντε να στο πω χριστιανικά μπας και συνενοηθούμε.Οι Θεοί είναι,αν και δεν είναι έτσι ακριβώς, σαν τον Χριστό που είναι Υιός του του Πατέρα του.Είναι ο υιός του κατώτερος ή υποδυέστερος του πατέρα του;;;
Μα εδώ αγαπητέ μου πρόκειται για διαφορετική περίπτωση την οποία δεν γνωρίζεις για να ομιλείς περί αυτής έτσι, διότι ο Υιός είναι ο Λόγος του Πατέρα και μαζί με το Πνεύμα αποτελούνε Ένα (Αγία Τριάς). Ο υιός προϋπήρχε ως Λόγος , ενσαρκώθηκε στη γη , σταυρώθηκε, κατέβηκε στον Άδη και αναστήθηκε και πήγε εκ δεξιών του πατρός.
Εσύ τι θες να πεις ; ότι ο Ηρακλής (υιός) είναι ο Λόγος του Ζήνα που ενσαρκώθηκε; Ότι η Ήρα προϋπήρχε και δεν γεννήθηκε;
Μακεδνός έγραψε:
Συμβαίνει λοιπόν να ονομάζεται σωστά ο Θεός τούτος, γιατί εξαιτίας του έχουν το ''Ζην'' όλα τα ζωντανά όντα. Το όνομά του, λοιπόν, ενώ ήταν ενιαίο, διαιρέθηκε, όπως είπα, διττά, ''ΔΙΑΣ'' και ''ΖΗΝΑΣ''. Αν κάποιος άκουγε ξαφνικά ότι αυτός είναι παιδί του Κρόνου, θα το θεωρούσε υποτιμητικό, γιατί λογικό θα ήταν να είναι απόγονος κάποιας μεγάλης διάνοιας ο Δίας, ''Κόρος'' όμως δεν σημαίνει παιδί αλλά το ''καθαρό'' και ''ακήρατο'' (αμόλυντο) στοιχείο του νου. Τούτος, όπως λένε, είναι γιός του Ουρανού. Και σωστά, αυτό που βλέπουμε προς τα επάνω λέγεται ''ουράνιον'' γιατί ''ορά τα άνω'', απ' όπου λένε όσοι ασχολούνται με τα μετέωρα, Ερμογένη, ότι προέρχεται ο ''καθαρός νους'', ώστε και για τον ουρανό σωστό είναι το όνομα." (ΠΛΑΤΩΝ ΚΡΑΤΥΛΟΣ)
το κόρος (Κούρος για την ακρίβεια)που έχει γίνει ψωμοτύρι, ο Σωκράτης το απευθύνει στο Δία, όχι στον Κρόνο. Και θέλει να πει ότι ο Δίας είναι ο κόρος του Κρόνου (δηλαδή καθαρός νους του Κρόνου). Γιαυτό και ο Δίας ονομάζεται Κούρος , και αυτοί που τον "ανέθρεψαν" κατά τη μυθολογία "Κουρήτες" ....
Αυτά όμως είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που έλεγαν οι νεο-πλατωνιστές , νεο-παγανιστές , νεο-12θειστές ...και που λένε ακόμα .....
Πρέπει λοιπόν φίλε Μεκεδνέ να αποφασίσεις με ποιούς θέλεις να είσαι : με τους αρχαίους φιλοσόφους του Χρυσού αιώνα του Περικλή (5 -4 αιώνα π.Χ.), ή με τους περίεργους ρωμαιο - χριστιανομάχους του 2 αιώνα μ.Χ
Ας δούμε τώρα λοιπόν τι λέει ο Τίμαιος στο έργο "Τίμαιος"(Πλάτωνος) για να προχωρήσει λίγο και η κουβέντα.... :
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'.
Ίνα ο κόσμος μετάσχη της αιωνιότητος του προτύπου του, ο Θεός εδημιούργησε
τον χρόνον, όστις είναι εικών κινητή της ακινήτου αιωνιότητος· διότι, καίτοι ο
χρόνος ουδέποτε είναι, όμως γίνεται πάντοτε και απαύστως.
Άμα δε ενόησεν ότι τούτο (το παν) εκινήθη και έγινε ζων-
τανή εικών των αιωνίων Θεών (ιδεών)(80) ο Πατήρ, ο γεννήσας
αυτό, το εθαύμασε και πλήρης χαράς εσκέφθη να το καταστήση
ακόμη ομοιότερον με το παράδειγμα (πρότυπον).
και λέει παρακάτω :
Ο χρόνος λοιπόν εγεννήθη μετά του ουρανού, ίνα και οι δύο
συγχρόνως γεννηθέντες συγχρόνως διαλυθώσιν, αν ποτε συμβή
να διαλυθώσι, και (εγεννήθη) κατά το παράδειγμα της αιωνίου
C. | φύσεως, όπως όσον είναι δυνατόν γίνη ομοιότατος με αυτό.
Διότι το παράδειγμα διατελεί υπάρχον κατά πάσαν την αιω-
νιότητα, ο δε χρόνος μέχρι τέλους απ' αρχής είναι τοιούτος,
ώστε είναι και θα είναι γεγενημένος. Εκ τοιούτου λοιπόν λόγου(84)
και εκ τοιαύτης διανοήσεως του Θεού, ως προς την γένεσιν του
χρόνου, ίνα γεννηθή ο χρόνος, εγεννήθησαν ο Ήλιος, η Σελήνη
και πέντε άλλα άστρα, τα οποία ονομάζονται πλανήται,
κατάλληλοι προς διάκρισιν και διατήρησιν των αριθμών
του χρόνου. Ότε δε τα σώματα εκάστου αυτών έπλασεν ο Θεός
Βλέπουμε ότι η έννοια του Δημιουργού ως ανώτατη νοημοσύνη ήταν πλήρως γνωστή. Και φυσικά ότι Εκείνος έπλασε τους "θεούς".
Και βλέπουμε επίσης ότι πρώτη των "θεών" τοποθέτησε τη γη :
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ
C. | Την γην τέλος, την τροφόν ημών, συσπειρουμένην περί
τον άξονα, όστις εκτείνεται δι' όλου του κόσμου, ο Θεός έκαμε
φύλακα και αιτίαν της νυκτός και της ημέρας, πρώτην και
πρεσβυτάτην των θεών, όσοι εγεννήθησαν εντός του ουρανού(95).
Ως προς τους χορούς όμως αυτών, τας αμοιβαίας αυτών συνο-
δείας, τας προσεγγίσεις και απομακρύνσεις των κύκλων αυτών,
ως και ποιοι των Θεών τούτων εις τας μεταξύ των συζυγίας πλη-
σιάζουσα, και ποίοι έρχονται εις αντίθεσιν, μετά ποίους και εις
ποίους χρόνους τινές αυτών ο είς κατόπιν του άλλου γίνονται αφα-
Δ. | νείς εις ημάς και πάλιν αναφαινόμενοι προξενούσι φόβους,
και σημεία των μελλόντων να γίνωσι μετά ταύτα εις εκείνους, οί-
τινες δεν δύνανται να υπολογίζωσιν αυτά, το να γίνηται λόγος περί
τούτων χωρίς να είναι προ των οφθαλμών μιμήματα (ουράνιοι
χάρται) αυτών θα ήτο μάταιος κόπος(96). Αλλά ταύτα είναι αρ-
κετά εις ημάς και όσα είπομεν περί της φύσεως των ορατών και
γενητών Θεών, ας έχωσι τέλος εδώ.
[/quote]
Πάμε τώρα και στο μυθολογικό κομμάτι :
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'.
Ότε λοιπόν όλοι οι Θεοί, όσοι περιφέρονται φανερά, και όσοι
φανερώνονται καθ' όσον θέλουσιν(98), έλαβον γέννησιν, εκείνος,
όστις εγέννησε το σύμπαν τούτο, λέγει εις αυτούς ταύτα: «Θεοί
(τέκνα) Θεών, των οποίων εγώ είμαι ο δημιουργός και πατήρ,
έργων, τα οποία γεννηθέντα δι' εμού είναι αδιάλυτα όταν εγώ
δεν θέλω(99). Αληθώς παν ότι εδέθη δύναται να λυθή, αλλ'
εκείνο το οποίον καλώς συνηρμόσθη και έχει καλώς να θέλη να
λύση τις, πράττει έργον κακού(100). Διά τούτο, και επειδή έχετε
Β. | γεννηθή, δεν είσθε μεν αθάνατοι ουδέ αδιάλυτοι το παρά-
παν, αλλ' όμως δεν θέλετε διαλυθή, ούτε θα υποκύψητε εις την
μοίραν του θανάτου, διότι έχετε υπέρ υμών την θέλησίν μου,
ήτις είναι δεσμός πολύ μεγαλύτερος και στερεώτερος παρά εκεί-
νους, διά των οποίων συνεδέθητε, ότε εγεννάσθε.