Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

91
Μακεδνός έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Δεν το ήξερα αυτό με τον Όσιρι , έχεις πηγή ;
http://en.wikipedia.org/wiki/Osiris
Με την ίδια λογική δεν είναι Αιγυπτιακό έθιμο αλλά αρχαίο ελληνικό.

http://greekwinefederation.gr/gr/content/show/&tid=26
Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν το κρασί και υπηρετούσαν με πάθος τον θεό του, τον Διόνυσο, μια θεότητα έξυπνη, ζωντανή, ερωτική. Σύμφωνα με το μύθο ο Διόνυσος απήχθη από Ετρούσκους πειρατές στο δρόμο του για την Ιταλία. Φανέρωσε όμως, τη θεϊκή του υπόσταση φυτεύοντας ένα αμπέλι που αναρριχήθηκε στο κατάρτι και μετατρέποντας τους πειρατές σε δελφίνια. Η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα βασιλιά της Κρήτης και σύζυγος του Διόνυσου, του χάρισε δύο γιους, τον Στάφυλο και τον Οινοπίωνα, καθώς και μία κόρη την Ευάνθη. Η πλούσια εικονογραφία των αγγείων της Αττικής κεραμικής μαρτυρά το εύρος της Διονυσιακής λατρείας. Το δράμα, κορυφαία έκφραση της εποχής, γεννήθηκε από τον Διονυσιακό διθύραμβο. Έντονο διονυσιακό χαρακτήρα είχαν οι πολυάριθμες γιορτές, και κυρίως τα αφιερωμένα στο Διόνυσο «Μικρά» και «Μεγάλα Διονύσια», στα οποία γίνονταν και θεατρικοί αγώνες. Αλλά και τα συμπόσια, ευκαιρία για πνευματικές συζητήσεις και ανταλλαγή ιδεών, είχαν ως άξονα την εθιμοτυπικά καθορισμένη οινοποσία.
Από τη μελέτη της Βακχικής ποίησης ανασύρουμε το τελείως συγκεκριμένο εθιμοτυπικό του πότου, της κατανάλωσης δηλαδή του κρασιού. Ο κοινός πολίτης της αρχαιότητας βουτούσε κάθε πρωί το ψωμί του στο κρασί και αυτή ήταν η μοναδική στιγμή της ημέρας που έπινε άκρατο τον οίνο του, χωρίς δηλαδή να τον αραιώσει με νερό.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

92
LAPTONAS έγραψε:Αυτό το λέει γιατί μιλάει στον Ενικό καταρχάς και κατά δεύτερον γιατί περιγράφει τον Δημιουργό Θεό. Όταν αναφέρεται στο "Οι θεοί είναι άνθρωποι αθάνατοι, οι Έλληνες θεοί θνητοί" (που το είπαμε ολόκληρο στην αρχή του θέματος) μιλάει για τους ανθρωπόμορφους θεούς του Ομήρου, οι οποίοι "έπιναν αμβροσία" για να είναι "αθάνατοι".


έργο και στίχο παρακαλώ;

Γιατί εγώ ξέρω και αυτό:Ο Ηράκλειτος διδάσκει ότι οι άνθρωποι είναι θεοί θνητοί, οι δε θεοί άνθρωποι αθάνατοι που ζουν από τον θάνατο των ανθρώπων και πεθαίνουν δια της ζωής εκείνων: "αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες".

LAPTONAS έγραψε:, ο Κριτίας δε πίστευε καν σε αυτούς αλλά σε πλανήτες, ενώ ο Όμηρος (ως ποιητής ακόμα ποιο παλιός) φέρει εξ ολοκλήρου στοιχεία ανθρωπομορφικά παρόλα αυτά υποστηρίζεις πως οι θεοί δεν είναι κατώτεροι. . . του Ον, Δημιουργού ;
Που το αναφέρει ο Κριτίας αυτό;[/quote]

Ότι οι θεοί ήταν πλανήτες που κινούνται συνεχώς ; Στο "Τίμαιο" του Πλάτωνος.
Ότι ήταν άθεος ; Ο Κριτίας ήταν ένας από τους τριάκοντα Τύραννους και είναι ευρέως γνωστό ότι ήταν άθεος (τυχαία πίστευε σε πλανήτες!;) [/quote]

Το ότι οι δοξασίες του πλησίαζαν την αθεϊα ναι.Αλλά αυτό που λες δεν το λέει στον Τίμαιο!Στίχο συγκεκριμένα παρακαλώ.
Ορίστε και όλες οι φορές που μιλάει στον Τίμαιο:
http://img17.imageshack.us/img17/2505/qpu2.jpg
http://img13.imageshack.us/img13/6972/syeu.jpg
http://img822.imageshack.us/img822/6036/mtwf.jpg
http://img560.imageshack.us/img560/787/j55h.jpg
http://img801.imageshack.us/img801/5935/qi5s.jpg
http://img541.imageshack.us/img541/6948/xcu2.jpg
http://img824.imageshack.us/img824/5163/f6l2.jpg
http://img14.imageshack.us/img14/518/fwx3.jpg

Και επίσης ξέρω ότι λέει αυτό στον Κριτία:
Κριτίας
ἀλλ', ὦ Τίμαιε, δέχομαι μέν, ᾡ̂ δὲ καὶ σὺ κατ'
[106c] ἀρχὰς ἐχρήσω, συγγνώμην αἰτούμενος ὡς περὶ μεγάλων μέλλων λέγειν, ταὐτὸν καὶ νῦν ἐγὼ τοῦτο παραιτοῦμαι,
[107a] μειζόνως δὲ αὐτοῦ τυχεῖν ἔτι μᾶλλον ἀξιῶ περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι. καίτοι σχεδὸν μὲν οἶδα παραίτησιν εὖ μάλα φιλότιμον καὶ τοῦ δέοντος ἀγροικοτέραν μέλλων παραιτεῖσθαι, ῥητέον δὲ ὅμως. ὡς μὲν γὰρ οὐκ εὖ τὰ παρὰ σοῦ λεχθέντα εἴρηται, τίς ἂν ἐπιχειρήσειεν ἔμφρων λέγειν; ὅτι δὲ τὰ ῥηθησόμενα πλείονος συγγνώμης δεῖται χαλεπώτερα ὄντα, τοῦτο πειρατέον πῃ διδάξαι. περὶ θεῶν γάρ, ὦ Τίμαιε, λέγοντά τι πρὸς ἀνθρώπους δοκεῖν ἱκανῶς
[107b] λέγειν ῥᾷον ἢ περὶ θνητῶν πρὸς ἡμᾶς. ἡ γὰρ ἀπειρία καὶ σφόδρα ἄγνοια τῶν ἀκουόντων περὶ ὧν ἂν οὕτως ἔχωσιν πολλὴν εὐπορίαν παρέχεσθον τῷ μέλλοντι λέγειν τι περὶ αὐτῶν: περὶ δὲ δὴ θεῶν ἴσμεν ὡς ἔχομεν. ἵνα δὲ σαφέστερον ὃ λέγω δηλώσω, τῇδέ μοι συνεπίσπεσθε. μίμησιν μὲν γὰρ δὴ καὶ ἀπεικασίαν τὰ παρὰ πάντων ἡμῶν ῥηθέντα χρεών που γενέσθαι: τὴν δὲ τῶν γραφέων εἰδωλοποιίαν περὶ τὰ θεῖά τε καὶ τὰ ἀνθρώπινα σώματα γιγνομένην
[107c] ἴδωμεν ῥᾳστώνης τε πέρι καὶ χαλεπότητος πρὸς τὸ τοῖς ὁρῶσιν δοκεῖν ἀποχρώντως μεμιμῆσθαι, καὶ κατοψόμεθα ὅτι γῆν μὲν καὶ ὄρη καὶ ποταμοὺς καὶ ὕλην οὐρανόν τε σύμπαντα καὶ τὰ περὶ αὐτὸν ὄντα καὶ ἰόντα πρῶτον μὲν ἀγαπῶμεν ἄν τίς τι καὶ βραχὺ πρὸς ὁμοιότητα αὐτῶν ἀπομιμεῖσθαι δυνατὸς ᾐ̂, πρὸς δὲ τούτοις, ἅτε οὐδὲν εἰδότες ἀκριβὲς περὶ τῶν τοιούτων, οὔτε ἐξετάζομεν οὔτε ἐλέγχομεν τὰ γεγραμμένα,
[107d] σκιαγραφίᾳ δὲ ἀσαφεῖ καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα περὶ αὐτά: τὰ δὲ ἡμέτερα ὁπόταν τις ἐπιχειρῇ σώματα ἀπεικάζειν, ὀξέως αἰσθανόμενοι τὸ παραλειπόμενον διὰ τὴν ἀεὶ σύνοικον κατανόησιν χαλεποὶ κριταὶ γιγνόμεθα τῷ μὴ πάσας πάντως τὰς ὁμοιότητας ἀποδιδόντι. ταὐτὸν δὴ καὶ κατὰ τοὺς λόγους ἰδεῖν δεῖ γιγνόμενον, ὅτι τὰ μὲν οὐράνια καὶ θεῖα ἀγαπῶμεν καὶ σμικρῶς εἰκότα λεγόμενα, τὰ δὲ θνητὰ καὶ ἀνθρώπινα ἀκριβῶς ἐξετάζομεν. ἐκ δὴ τοῦ παραχρῆμα
[107e] νῦν λεγόμενα, τὸ πρέπον ἂν μὴ δυνώμεθα πάντως ἀποδιδόναι, συγγιγνώσκειν χρεών: οὐ γὰρ ὡς ῥᾴδια τὰ θνητὰ ἀλλ' ὡς χαλεπὰ πρὸς δόξαν ὄντα ἀπεικάζειν δεῖ διανοεῖσθαι.
[108a] ταῦτα δὴ βουλόμενος ὑμᾶς ὑπομνῆσαι, καὶ τὸ τῆς συγγνώμης οὐκ ἔλαττον ἀλλὰ μεῖζον αἰτῶν περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι, πάντα ταῦτα εἴρηκα, ὦ Σώκρατες. εἰ δὴ δικαίως αἰτεῖν φαίνομαι τὴν δωρεάν, ἑκόντες δίδοτε.

ΚΡΙΤΙΑΣ. Δέχομαι λοιπόν, Τίμαιε. Ζητώ όμως κι εγώ
τώρα από σας εκείνο που ζήτησες στην αρχή της ομιλίας
σου, δηλαδή να φανούμε ανεκτικοί επειδή θα μιλούσες για
πολύ σημαντικά ζητήματα. Απαιτώ μάλιστα να δείξετε
μεγαλύτερη συγκατάβαση σε όσα πρόκειται να σας πω
εγώ. Ξέρεi καλά ότι αυτό που ζητώ θεωρείται κάπως
ανάγωγο και αλαζονικό, αλλά πρέπει να το πω. Ποιος
βέβαια συνετός άνθρωπος Θα τολμούσε να πει πως δεν
έχουν ειπωθεί με σωστό τρόπο αυτά που είπες; Θα προσπαθήσω όμως να σας αποδείξω ότι αυτά που θα σας πω
πρέπει να τ' ακούσετε με περισσότερη ανεκτικότητα, επειδή
είναι δυσκολότερα. Είναι ευκολότερο, Τίμαιε, να φαίνεται
κανείς ότι μιλάει ικανοποιητικά στους ανθρώπους σχετικά
με τους θεούς, παρά να κάνει το ίδιο σε μας σχετικά
με τους θνητούς, επειδή η έλλειψη πείρας και η ολοκληρωτική άγνοια όσων τον ακούνε για το αν είναι έτσι τα πράγματα δίνει μεγάλη ευχέρεια σ' εκείνον που πρόκειται
να πει κάτι σχετικά μ' αυτά. Και ξέρετε σε ποιο συμπέρασμα
φτάσαμε σχετικά με τους θεούς. Για να εξηγήσω όμως σαφέστερα τι εννοώ, προσέξτε τι θα πω παρακάτω.
Οι περιγραφές που κάναμε όλοι μας πρέπει να είναι αναγκαστικά μίμηση και απεικόνιση κάποιου πράγματος.
Όσο αφορά την απεικόνιση θείων ή ανθρώπινων σωμάτων
από τους ζωγράφους, αντιλαμβανόμαστε την ευκολία ή τη
δυσκολία με την οποία τα μιμούνται, ώστε όσοι βλέπουν
τους πίνακες τους να νομίζουν ότι μοιάζουν πολύ. Θα
παρατηρήσουμε μάλιστα ότι νιώθουμε ευχαρίστηση αν
κάποιος απ' αυτούς καταφέρει να ζωγραφίσει έστω και
λίγο πιστά τη γη, τα βουνά, τα ποτάμια, τα δάση, όλο
τον ουρανό και όσα βρίσκονται πάνω του και κινούνται
κυκλικά, κι ακόμα γιατί δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα με
ακρίβεια σχετικά με τα πράγματα αυτού του είδους κι
έτσι δεν εξετάζουμε ούτε κρίνουμε τους πίνακες, αλλά
μας αρκεί μια ασαφής και παραπλανητική σκιαγραφία
αυτών που βλέπουμε. Όταν όμως κάποιος ζωγραφίσει
ανθρώπινα σώματα, καταλαβαίνουμε αμέσως τις ελλείψεις
τους, επειδή τα ξέρουμε καλά από την καθημερινή
μας παρατήρηση, και γινόμαστε αυστηροί κριτές εκείνου
που δεν απέδωσε σωστά όλες τις ομοιότητες. Το ίδιο
μπορούμε να δούμε ότι συμβαίνει και στις συζητήσεις·
τα ουράνια και τα θεία μας ικανοποιούν αν η περιγραφή
τους απεικονίζει έστω και ελάχιστα την πραγματικότητα,
ενώ εξετάζουμε τα ανθρώπινα και εφήμερα ζητήματα με
κάθε λεπτομέρεια. Πρέπει λοιπόν να με συγχωρήσετε, αν
δεν καταφέρω να κάνω ακριβή αναπαράσταση των πραγμάτων,καθώς θα μιλήσω χωρίς προηγούμενη προετοιμασία.Πρέπει να σκεφτείτε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο,αλλά αντίθετα δύσκολο, να αναπαραστήσουμε όπως πρέπει τα θνητά θέματα. Είπα όλ' αυτά, Σωκράτη, γιατί θέλω να σας τα υπενθυμίσω τούτα και να ζητήσω όχι λίγη αλλά
πολλή συγκατάβαση για όσα πρόκειται να πω. Αν, επομένως,σας φαίνομαι ότι δικαιούμαι τη χάρη, να μου τη
δώσετε με τη θέληση σας.

Όπου εννοεί ότι τα αντικείμενα και τα φαινόμενα του αισθητού κόσμου αποτελούν κατ' ανάγκη απεικάσματα κάποιου νοητού προτύπου.

Και μετά λένε για την Ατλαντίδα και τα λοιπά...
Μακεδνός έγραψε:Στον οποίο όλοι συμφωνούν ότι είναι ειναι ο συμπαντικός νους/δημιουργός νους / καθολικός δημιουργός (Δίας – Ζήνας)
LAPTONAS έγραψε:Ναι ξέρω, "εσείς" τον λέτε Ζεύ(/Ζήνα),
Οι Χριστιανοί τον λένε Θεό,
Οι Εβραίοι Ιαβέ

Οι ελευθεροτέκτονες ΜΑΤΣ.
Εικόνα
Καλωσόρισες στον "παν οικουμενισμό". που θα σαρώσει τα πάντα.

:0607

Όπως βλέπεις όλες οι "θρησκείες" έχουν την έννοια του Δημιουργού , ως ανώτερη οντότητα όλων.

Αυτά θα τα συζητήσουμε και αλλού.
Τι σχέση έχει αυτό τώρα;Όταν λέω όλοι συγκλίνουν και συμφωνούν εννόω οι αρχαίοι Έλληνες, Ορφέας,Ηράκλειτος,Αριστοτέλης,Πλάτων,Σωκράτης,Πυθαγόριοι κ.α.

Το τι κάνουν οι Εβραίοι,η Πανθρησκεία,μασώνοι και άλλοι δεν με ενδιαφέρει και ούτε έχω καμία σχέση με αυτούς.Με την Πανθρησκεία διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως.Εμένα με ενδιαφέρει τι έλεγαν οι πρόγονοι!
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

93
Μακεδνός έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:Αυτό το λέει γιατί μιλάει στον Ενικό καταρχάς και κατά δεύτερον γιατί περιγράφει τον Δημιουργό Θεό. Όταν αναφέρεται στο "Οι θεοί είναι άνθρωποι αθάνατοι, οι Έλληνες θεοί θνητοί" (που το είπαμε ολόκληρο στην αρχή του θέματος) μιλάει για τους ανθρωπόμορφους θεούς του Ομήρου, οι οποίοι "έπιναν αμβροσία" για να είναι "αθάνατοι".


έργο και στίχο παρακαλώ;
Αν κατάλαβα καλά μου ζητάς στοίχο που να λέει ότι οι "θεοί" χρειάζονται αμβροσία για να ζήσουν ; Εδώ έχει μερικές βιβλιογραφικές πηγές -> http://elixirimmortality.blogspot.gr/20 ... st_30.html
Μακεδνός έγραψε: Γιατί εγώ ξέρω και αυτό:Ο Ηράκλειτος διδάσκει ότι οι άνθρωποι είναι θεοί θνητοί, οι δε θεοί άνθρωποι αθάνατοι που ζουν από τον θάνατο των ανθρώπων και πεθαίνουν δια της ζωής εκείνων: "αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες".
Επιβεβαιώνεις αυτό που είπα στην αρχή , ότι ανάλογα την εποχή, την κοινωνική τάξη, και το πρόσωπο , η ερμηνεία περί θεών είναι διαφορετική. Καλά κάνεις και βάζεις τις απόψεις όλων γιατί αυτό ήταν το ζητούμενο εξ αρχής, να δούμε τι έχουν πει οι αρχαίοι από το αρχαιότερο έως τον νεότερο.

Συμφωνείς ;

Κατά τι γνώμη σου τι λέει εδώ ο Ηράκλειτος περί των Θεών ;
Μακεδνός έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:, ο Κριτίας δε πίστευε καν σε αυτούς αλλά σε πλανήτες
Που το αναφέρει ο Κριτίας αυτό;
Καλά που το είπες , πήγα στο "Τίμαιο" και είδα ότι έχει πάρει το λόγο ο Τίμαιος επομένως ο Τίμαιος είναι αυτός που το λέει αυτό. Ο Κριτίας αντιμετωπίζεται ως ο λιγότερο σχετικός. Θα το αλλάξω στην επόμενη σύνοψη.
Μακεδνός έγραψε:
Μακεδνός έγραψε:Στον οποίο όλοι συμφωνούν ότι είναι ειναι ο συμπαντικός νους/δημιουργός νους / καθολικός δημιουργός (Δίας – Ζήνας)
LAPTONAS έγραψε:Ναι ξέρω, "εσείς" τον λέτε Ζεύ(/Ζήνα),
Οι Χριστιανοί τον λένε Θεό,
Οι Εβραίοι Ιαβέ

Οι ελευθεροτέκτονες ΜΑΤΣ.

Όπως βλέπεις όλες οι "θρησκείες" έχουν την έννοια του Δημιουργού , ως ανώτερη οντότητα όλων.

Αυτά θα τα συζητήσουμε και αλλού.
Τι σχέση έχει αυτό τώρα;Όταν λέω όλοι συγκλίνουν και συμφωνούν εννόω οι αρχαίοι Έλληνες, Ορφέας,Ηράκλειτος,Αριστοτέλης,Πλάτων,Σωκράτης,Πυθαγόριοι κ.α.

Το τι κάνουν οι Εβραίοι,η Πανθρησκεία,μασώνοι και άλλοι δεν με ενδιαφέρει και ούτε έχω καμία σχέση με αυτούς.Με την Πανθρησκεία διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως.Εμένα με ενδιαφέρει τι έλεγαν οι πρόγονοι!
[/quote]

Έχει μεγάλη σχέση κατ εμέ γιατί αυτές οι οντότητες που ορίζουμε ως "αρχαίοι Θεοί" τις συναντάμε σε όλες τις αρχαίες μυθολογίες (σε παραλλαγές που διαφέρουν λόγω γεωγραφικής απόστασης), που σημαίνει ότι πιθανόν οι "Θεοί" δεν ήταν τοπικοί αλλά είχαν χωριστεί σε παγκόσμιες ζώνες. (αυτή την άποψη ενισχύει ο Πλάτων στο Κριτία , λέγοντας ότι στη μοιρασιά ο Ποσειδώνας πήρε τον Ατλαντικό , ναι ή όχι ;) -> Επομένως πιθανόν τους έβλεπαν σε όλο το κόσμο, και τους κατέγραφαν. Γιαυτό αναφορές θεών βρίσκουμε σε όλους τους λαούς . Οι Ινδοί (και όχι μόνο) τέλος ακόμα σήμερα πιστεύουν σε αυτούς; Ως εκ τούτου εμφανίζονται με διάφορα ονόματα, ενώ αντίστοιχα η ονομασία του Δημιουργού εμφανίζεται είτε ως Ζευ, είτε ως Θεός, είτε ως Ιαβε , είτε ως ΜΑΤΣ , είτε ως Αλλάχ ανάλογα την περιοχή. [ δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Iluminati =φωτό, ταυτίζουν όλες τις ονομασίες ]

Όσο αναφορά τις υποδεέστερες (του Δημιουργού) θεότητες εσύ τι λες είχαν παγκόσμια ζώνη δράσης ή όχι ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

94
Αγγελος Μιχαηλ έγραψε:Οι θεοί των ειδωλολατρών είναι ξεπεσμένοι άγγελοι



Οι θεοί του Δωδεκαθέου ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ. Και ούτε ήταν χαζοί οι αρχαίοι μας πρόγονοι, να πιστεύουν στην ύπαρξη τέτοιων θεών αν δεν υπήρχαν πράγματι. Μιλούσαν για πράγματα που ΓΝΩΡΙΖΑΝ.

Ο γνωστός εχθρός του Χριστιανισμού ο Κέλσος, γράφει ότι στην εποχή του υπήρχαν τοποθεσίες, όπου μπορούσε ο καθένας να συναντήσει θεούς και να τους δει, και να τους ψηλαφίσει. Μιλάει επίσης για κάτι παρόμοιο που συνέβαινε τότε στην Αίγυπτο, με Αιγυπτιακές θεότητες.
Ας δούμε ένα παράδειγμα από τον Κέλσο, που το αναφέρει στο κεφάλαιό του: «Η παραχάραξη της Ελληνικής Φιλοσοφίας από τους Χριστιανούς» (159.1) στο έργο του Κατά Χριστιανών. Εκεί, θέλοντας να αποδείξει ότι από τον Ύψιστο Δημιουργό Θεό έχει δοθεί σε μικρότερους θεούς η εξουσία σε κάθε πράγμα, γράφει τα εξής για την πίστη των Αιγυπτίων της εποχής του:

«Όσο για το ότι έχει ανατεθεί σε κάποιον η εξουσία μέχρι και για το πιο μικρό πράγμα που υπάρχει πάνω στη γη, θα μπορούσε κανείς να πάρει μια ιδέα από τα λεγόμενα των Αιγυπτίων: ότι δηλαδή, αφού διαιρέθηκε το ανθρώπινο σώμα από τριάντα έξι δαίμονες ή ουράνιες θεότητες (μερικοί μιλούν για πολύ περισσότερους) σε ισόποσα μέρη, τάχθηκε να ορίζει ο καθένας το δικό του μέρος. Οι θεοί αυτοί είναι γνωστοί με τα ονόματα που έχουν πάρει από την ντόπια διάλεκτο, όπως λόγου χάρη Χνουμήν, Χναχουμήν, Κνατ, Σικάτ, Βίου, Ερού, Ερεβίου, Ραμανόρ και Ρειανοόρ και όσα άλλα ονόματα χρησιμοποιούν στη γλώσσα τους· και καλώντας αυτούς θεραπεύουν τις παθήσεις των μερών του σώματος. Τι εμποδίζει λοιπόν να τους τιμά κανείς και αυτούς και άλλους ακόμα, αν προτιμά την υγεία από την αρρώστια, την ευτυχία από τη δυστυχία, και το να ζει όσο γίνεται πιο μακριά από βασανιστήρια και τιμωρίες;»

Εδώ οι Νεοπαγανιστές, θα μας πουν βέβαια, ότι τη λέξη: «δαίμονες» διαφορετικά την εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες από τους Χριστιανούς, και ότι θα μπορούσε να σημαίνει και κάποια καλή θεότητα. Και βεβαίως έτσι το εννοούσαν τότε. Όμως για προσέξτε τι άλλο γράφει στη συνέχεια ο Κέλσος:

«…θέλει όμως προσοχή, αν πρόκειται κάποιος να συναναστραφεί αυτές τις θεότητες, να μη γίνει ένα με τη λατρεία τους και, αγαπώντας υπερβολικά το σώμα, απομακρυνθεί από τα ύψιστα αγαθά και τα λησμονήσει. Πρέπει, άλλο τόσο, να πιστεύει τους σοφούς άνδρες που λένε ότι οι περισσότερες επίγειες θεότητες, έτσι όπως είναι μπλεγμένες στον κόσμο των φθαρτών και καθηλωμένες με το αίμα και την κνίσσα και τα άσματα και άλλα παρόμοια, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα περισσότερο από το να θεραπεύσουν ένα κορμί ή προφητεύσουν το μέλλον ενός ανθρώπου ή μιας πόλης και να κάνουν ό,τι άλλο ξέρουν ή μπορούν, σχετικό με πράξεις θνητές. Καλό λοιπόν είναι να τιμούμε αυτές τις θεότητες στο βαθμό που μας συμφέρει· γιατί ο ορθός λόγος δεν υπαγορεύει ότι κάτι τέτοιο είναι ούτως ή άλλως υποχρεωτικό. Και πιο σωστό είναι να θεωρήσουμε ότι οι θεότητες δεν χρειάζονται τίποτα και δεν έχουν την ανάγκη κανενός· απλώς χαίρονται με τους ανθρώπους που τους δείχνουν ευσέβεια. Τον (ύψιστο) θεό όμως δεν πρέπει να τον εγκαταλείπουμε ούτε μέρα ούτε νύχτα, ούτε όταν βρισκόμαστε με άλλους ούτε σαν είμαστε μόνοι· και με λόγια και με έργα, αλλά και χωρίς αυτά, η ψυχή μας ας τείνει πάντα προς τον θεό»

Παρατηρούμε εδώ, ότι ο Κέλσος περιγράφει ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αυτές τις θεότητες, με την έννοια των δαιμόνων όπως τους εννοούν οι Χριστιανοί (!!!) Έχει ο ίδιος παρατηρήσει, και τονίζει, ότι πρόκειται για ΞΕΠΕΣΜΕΝΕΣ οντότητες, που προσκολλώνται στα υλικά και το αίμα και τις διασκεδάσεις, και είναι μάλιστα και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ για όποιον δεν προσέξει. Και μάλιστα, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι όπως είπε στο προηγούμενο απόσπασμα, αυτοί ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΣΩΜΑΤΑ, κάτι που εμείς το λέμε: "Δαιμονοκαταληψία".
Εδώ, αποδεικνύονται ΑΠΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΤΙΚΗ ΠΗΓΗ τα όσα διδάσκουν οι Χριστιανοί για τους θεούς των εθνών.

Ας πάμε τώρα στον αρχαίο Δωδεκαθεϊστή μάγο, τον μετέπειτα Χριστιανό Άγιο Κυπριανό, να δούμε τη μαρτυρία του για τους θεούς του Ολύμπου, όπως τα μεταφράζει το βιβλίο: «Η ψυχή μετά τον θάνατο» του π. Σεραφείμ Ρόουζ, από τη ζωή του αγίου στο περιοδικό «The Orthodox World», 1976, No 70 σελ. 136-138:

«Στο όρος Όλυμπος ο Κυπριανός μελέτησε όλων των ειδών τις διαβολικές τέχνες: κατάφερε να πραγματοποιεί δαιμονικές μεταμορφώσεις, έμαθε πώς να μεταβάλλει τη φύση του αέρα… Στον τόπο αυτό είδε μία λεγεώνα αμέτρητων δαιμόνων, με τον πρίγκηπα του σκότους επικεφαλής τους. Κάποιοι από τους δαίμονες στέκονταν μπροστά του, άλλοι τον υπηρετούσαν, άλλοι τον υμνούσαν με δυνατές κραυγές, και κάποιοι άλλοι αποστέλλονταν στον κόσμοι για να διαφθείρουν τους ανθρώπους. Είδε επίσης τους παγανιστικούς θεούς και θεές με τις ψεύτικες μορφές τους… Έτσι τελικά έγινε μάγος, καταστροφέας των ψυχών, πολύ στενός και πιστός δούλος του πρίγκηπα του άδη, με τον οποίο συνομιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο, και δεχόταν μεγάλες τιμές από αυτόν, σύμφωνα με δική του μαρτυρία. «Πιστέψτε με», είπε, «είδα αυτόν τον ίδιο τον πρίγκηπα του σκότους… Μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει κι εμένα πρίγκηπα μετά την αναχώρησή μου από το σώμα, και ότι θα με βοηθά σε οτιδήποτε χρειαστώ κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής μου… Παραδόθηκα ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του εκείνον τον καιρό, υπακούοντας σε κάθε του εντολή».

«Οι θεοί», σαφώς είναι κατά τους Εθνικούς, οι ενδοσυμπαντικές εκείνες οντότητες που (όπως είδαμε και στον Κέλσο) δεν είναι ούτε άναρχοι, ούτε παντοδύναμοι, αλλά βρίσκονται σε διαφορετική μορφή ύπαρξης από τον άνθρωπο. Και έτσι περιγράφουν ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ. Η βασική διαφορά είναι ότι οι Χριστιανοί θεωρούν ότι η λατρεία πρέπει να αποδίδεται ΜΟΝΟ στον Εξωσυμπαντικό Θεό πλάστη του σύμπαντος, ενώ οι Εθνικοί, ότι μπορούμε να λατρεύουμε και αυτές τις οντότητες, τους αγγέλους (καθ’ ημάς). Και όπως οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν σε καλούς και κακούς «θεούς», οι Χριστιανοί πιστεύουν σε καλούς και κακούς αγγέλους (δαίμονες). Άρα, αυτό που κάνει τη βασική διαφορά μας, είναι ΤΟ ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ.

Οι αρχαίοι Δωδεκαθεϊστές, πίστευαν ότι οι δαίμονες μπορούσαν να λατρεύονται, μια και επιθυμούν κάτι τέτοιο, και το θεωρούσαν αυτό οι αρχαίοι ως «υποχρέωση» των ανθρώπων προς αυτούς. Ας δούμε τι λέει γι’ αυτό ο Κέλσος (στο 157.2, 157.3):

«Αξίζει λοιπόν να πειστούν ότι οι άνθρωποι έχουν παραδοθεί σε κάποιους που διευθύνουν το δεσμωτήριο αυτό· και όχι να κακολογούν αυτές τις θεότητες που βρίσκονται στη γη. Και εντελώς μάταια να προσφέρουν το κορμί τους στα βασανιστήρια και στους ξυλοδαρμούς, δείχνοντας πόσο δεν αγαπούν τη ζωή [το μη φιλοζωεϊν]46 —θαρρείς κι είναι κακοποιοί που ακριβώς επειδή είναι ένοχοι ληστείας δέχονται τα πάθη τους αδιαμαρτύρητα.

Ένα από τα δύο επιτάσσει η λογική: αν απαξιούν να τιμούν τα κοινά έθιμα και εκείνους που έχουν την εποπτεία τους, τότε ας μην ωριμάζουν για να γίνουν άντρες, ας μη νυμφεύονται και ας μη κάνουν παιδιά, ας μη κάνουν τίποτα στη ζωή, μόνο να σηκωθούν να φύγουν όλοι μαζί χωρίς να αφήσουν ούτε έναν απόγονο, μέχρι να αφανιστεί τελείως το γένος τους από τη γη· αν όμως είναι να κάνουν οικογένεια και παιδιά, να γεύονται τους καρπούς και να μετέχουν σε ό,τι προσφέρει η ζωή και να υπομένουν τις δυστυχίες που τους επιφυλάσσει -γιατί είναι φυσικό όλοι οι άνθρωποι να περνούν δυστυχίες· το κακό είναι μια αναγκαιότητα και άλλη πατρίδα δεν έχει-, τότε θα πρέπει να αποδίδουν τις προσήκουσες τιμές σε κείνους που τα 'χουν όλα αυτά υπό την προστασία τους, και να κάνουν τα πρέποντα στη ζωή αυτή μέχρι να απαλλαγούν από τα δεσμά της, για να μη φανούν αχάριστοι απέναντι τους. Στο κάτω κάτω είναι άδικο να απολαμβάνεις τα αγαθά τους χωρίς να τους πληρώνεις τίποτα».

Με άλλα λόγια, λέει εδώ ο Κέλσος: «Γιατί αντί να τιμήσετε εσείς οι Χριστιανοί τους θεούς, για τη ζωή που απολαμβάνετε, προτιμάτε να σας βασανίζουν στους διωγμούς και να σας σκοτώνουν;» Τότε βλέπεις, οι Χριστιανοί διώκονταν, και οι Αυτοκράτορες έβρισκαν σε αυτό «άλοθι» για το διωγμό τους, προκειμένου να διατηρήσουν ενιαία την αυτοκρατορία τους, χωρίς πρόσμιξη ξένης θρησκείας. Και ο Κέλσος με τα λόγια του αυτά, είναι ένας εξωχριστιανικός μάρτυρας των διωγμών των Χριστιανών!
Άρα λοιπόν, η βασική διαφορά είναι, κατά πόσον θα έπρεπε να λατρεύονται οι άγγελοι, (γιατί περί αυτών πρόκειται), έστω οι καλοί, γιατί οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν και κακές θεότητες, όπως ο Άρης και ο Κρόνος, ή θεότητες, που ενώ τις έλεγαν καλές, αυτές απαιτούσαν αίμα και βασανιστήρια ανθρώπων, ή εξαπατούσαν και ήταν βουτηγμένες στα πάθη.

Με λίγα λόγια, οι Χριστιανοί πίστευαν, ότι η συγκεκριμένη ομάδα αγγέλων, τους οποίους ονόμαζαν «δαίμονες», είχαν εκπέσει του λειτουργήματός τους, να έχουν την ευθύνη των ανθρώπων, και έτσι δεν τους οφείλουμε τιμή. Ενώ οι αρχαίοι Έλληνες, ότι οι "θεοί" (οι άγγελοι), τη διατηρούσαν αυτή την ευθύνη, και έτσι είχαν και απαίτηση να τους τιμούμε γι’ αυτό.

Οι Χριστιανοί σαφώς πίστευαν όμως ότι υπήρχαν ακόμα άγγελοι με αυτή την ιδιότητα, αλλά όχι όλοι. Πίστευαν ότι αυτοί που είχαν εκπέσει, έφερναν εμπόδια στο έργο των αγίων αγγέλων του Θεού, και έτσι όχι μόνο άξιοι τιμής δεν ήταν, αλλά ήταν και υπεύθυνοι για την κατάντια του ανθρώπου. Και παράδειγμα αυτής της πίστης των Χριστιανών, μπορούμε να δούμε στον Δανιήλ 10/ι΄ 12-13, 20-21, όπου αναφέρεται σαφώς ότι ο άγγελος που έφερε την προφητεία του Δανιήλ, χρειάστηκε να παλέψει 21 ημέρες με τον «άρχοντα της Περσίας», και μόνο με τη βοήθεια του αρχαγγέλου Μιχαήλ μπόρεσε να περάσει. Και φεύγοντας, δήλωσε ότι είχε να αντιμετωπίσει τους «άρχοντες της Περσίας και της Ελλάδος».

Αυτό το τμήμα του Δανιήλ, είναι αποκαλυπτικό του τι συνέβαινε. Είχαμε δύο ομάδες αγγέλων. Η μία, αποτελείτο από τους θεούς των Εθνών, (Ολυμπίους, Περσικούς, Αιγυπτιακούς, Ινδικούς, κλπ), και η άλλη από αγγέλους του Θεού. Οι Χριστιανοί λοιπόν, αρνούντο όχι μόνο να λατρέψουν οποιονδήποτε άγγελο, αλλά και να τιμήσουν έστω τους δαίμονες, (ενώ βεβαίως τιμούσαν αλλά δεν λάτρευαν τους αγγέλους του Θεού). Και αυτό ήταν στο οποίο διαφωνούσαν με τους Εθνικούς ως προς τους θεούς.

Οι Χριστιανοί λοιπόν, δεν αρνούντο ότι πράγματι κάποτε οι δαίμονες είχαν μια τέτοια λειτουργία στον κόσμο, σαν αυτή που λέει ο Κέλσος. Αλλά πίστευαν ότι την εξουσία αυτή την έχασαν όταν αποστάτησαν στον Θεό και έγιναν δαίμονες. Γι’ αυτό αρνούντο να τους τιμήσουν. Οι αρχαίοι Δωδεκαθεϊστές πάλι, αυτή την πτώση δεν τη γνώριζαν, και συνέχιζαν να τους τιμούν, και θύμωναν που οι Χριστιανοί δεν τους τιμούσαν. Φυσικά τα όσα γράφει ο Κέλσος για «ξεπεσμένους θεούς» που είδαμε στο προηγούμενο μήνυμα, και όσα είδαμε για την απάτη των δήθεν θεών, και όσα μας δηλώνει η αρχαία Ελληνική μυθολογία για τους θεούς, τους γεμάτους πάθη, μίση και καυγάδες, δείχνουν ότι οι Χριστιανοί τελικά είχαν δίκιο όταν μιλούσαν για αγγέλους που έχασαν την αγιότητά τους.
Ακόμα και τους δαίμονες που «βοήθησαν» να σταυρωθεί ο Χριστός, η Αγία Γραφή συνεχίζει να τους αποκαλεί με τα ονόματα εξουσίας τους: «Επειδή δεν είναι η δική μας πάλη ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά προς τις Αρχές, προς τις Εξουσίες, προς τους Κοσμοκράτορες του σκότους αυτού, προς τα Πνευματικά της πονηρίας στον ουρανό» (Εφεσίους 6/ς΄ 12). «Τις Αρχές και τις Εξουσίες έσυρε νικημένες με το θρίαμβό του στο σταυρό» ο Χριστός (Κολοσσαείς 2/β΄ 15).

Σήμερα, 2000 χρόνια μετά τον Χριστό, κάποιοι άνθρωποι, εξακολουθούν να μη δίνουν προσοχή στις προειδοποιήσεις των Χριστιανών, ότι κάποιοι άγγελοι ξέπεσαν, και προσπαθούν να περάσουν ως "θεοί". Εξακολουθούν να λατρεύουν κτιστές θεότητες, αντί να αποδώσουν τη λατρεία τους στον μόνο άξιο να τη δεχθεί, τον Δημιουργό του σύμπαντος. Οι άνθρωποι αυτοί, εξακολουθούν να γίνονται δούλοι αυτών των πεσμένων αγγέλων, και μάλιστα καταλαμβάνονται από αυτούς σε τέτοιο βαθμό, που μισούν ακόμα και τον Σωτήρα του κόσμου τον Ιησού Χριστό, που πέθανε για την ελευθερία τους.

Η δική μας ευχή προς όλους αυτούς, είναι να αντιληφθούν την πραγματικότητα έγκαιρα, προτού ο θάνατος τους φέρει, κάτω από τη φρικτή εξουσία των "θεών" που επέλεξαν.

Ν. Μ.

oodegr.com

Πάνω σε αυτό να προσθέσω κάτι απο τον βίο της Αγίας Παρασκευής.



Η Αγία δέχθηκε δήθεν νά θυσιάσει στούς θεούς και κατευθύνθηκε μαζί μέ τόν βασιλιά Ταράσιο γι’αυτό τόν σκοπό στό ναό του ψευδοθεού Απόλλωνος. Στάθηκε μπροστά στό άγαλμα του Απόλλωνος, σήκωσε απειλητικά τό χέρι της και τού λέγει : «Θέλεις, εσύ άψυχο είδωλο, νά πάρεις σάν Θεός από’μένα θυσία»; Τότε τό δαιμόνιο, πού κατοικούσε μέσα στό άγαλμα, φώναξε μέ μεγάλη φωνή, πού τήν άκουσαν όλοι : «Δέν είμαι εγώ Θεός, ούτε κανένας άλλος από εμάς είναι. Μόνον Αυτός, πού κηρύττεις εσύ, είναι αληθινός Θεός. Εμείς ήμασταν άγγελοι, αλλά εξαιτίας της υπερηφανείας μας γίναμε διάβολοι και εξαπατούμε τούς ανθρώπους και μάς προσκυνούν γιά Θεούς». «Γιατί, τότε, τού είπε η Αγία, στέκεσθε εδώ μέσα, όπου είμαι κι εγώ, η δούλη του αληθινού Θεού; Γκρεμισθείτε»! Αμέσως τότε γκρεμίσθηκαν όλα τά αγάλματα από τήν θέση τους και έγιναν συντρίμμια. Ακούσθηκε δέ από τά αγάλματα του ναού θρήνος πολύς, σύγχυσις και βουή μεγάλη»
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

95
Καμία αντίρρηση.

Αυτό που θέτεις δείχνει ότι ήταν ο Απόλλωνας ο ίδιος το Δαιμόνιο που μιλούσε ή το άγαλμα που περιείχε μέσα ένα δαιμόνιο και μιλούσε ; :hmmm


Γιατί εδώ βλέπουμε ότι ο Απόλλωνας δεν ήταν δαιμόνιο -> http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 90&t=15314
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

96
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του,μπορεί να μην υπήρχαν θεοί όπως τους νομίζουμε εμεις,εκφράστηκαν κάποιες απόψεις επι αυτού του θεματος εδω,αρα αν έφτιαξαν αγαλματα για να είναι πιο οικείοι στους ανθρωπους,μπορεί οι δαίμονες να εμφανίστηκαν ως οι θεοί για να τους προσκυνάνε.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

97
Όπως ίσως γνωρίζετε, οι αρχαίοι λεγόμενοι "θεοί του Ολύμπου", σύμφωνα με τους Ιστορικούς ερευνητές, ήταν υπαρκτά πρόσωπα, άνθρωποι σοφοί με εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίοι ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους ανθρώπους για τα χαρίσματά τους (γι'αυτό άλλωστε ονομάστηκαν και "θεοί", από το ρήμα "θέω", που σημαίνει τρέχω γρήγορα και υπονοεί τον άνθρωπο εκείνο, που ξεχωρίζει για τις ικανότητες και τα χαρίσματά του). Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο "θεός" Απόλλωνας.
Συμπερασματικά, ο Απόλλωνας όπως και οι υπόλοιποι θεοί της αρχαιότητας, έζησαν ως άνθρωποι και μετά το θάνατό τους θεοποιήθηκαν. Και μάλιστα, σύμφωνα με τον Αθανάσιο τον Σταγειρίτη (καθηγητή της Ελληνικής γλώσσας, ο οποίος επιβεβαίωσε και εκείνος πως οι θεοί ήταν άνθρωποι που έζησαν σε παλαιότατες εποχές και στην συνέχεια θεοποιήθηκαν), και σύμφωνα με το πεντάτομο έργο του με τίτλο "Ωγυγία", το οποίο εξέδωσε στη Βιέννη το 1815, υπήρχαν στην αρχαιότητα πέντε επιφανείς Απόλλωνες, από τους οποίους ο ένας γεννήθηκε στην Αττική, ο άλλος στην Κρήτη, ο άλλος στην Αίγυπτο (για τους άλλους δύο μου διαφεύγει τώρα το σημείο γέννησής τους), ενώ στο βιβλίο αναφέρονται και τα ονόματα των γονέων του καθενός από αυτούς. Για τον λόγο αυτό, οι ιστορικοί δεν συμφώνησαν ποτέ μέχρι σήμερα για τους γονείς του Απόλλωνα και για τον τόπο γέννησής του.
Τέλος, πρέπει να σας αναφέρω πως ο πρώτος φιλόσοφος (που γνωρίζουμε σήμερα) πως διέδωσε ευρύτερα την πληροφορία, ότι οι νομιζόμενοι ως θεοί ήταν στην πραγματικότητα «δυνατοί άνθρωποι», που έζησαν σε παλαιότατες εποχές και στην συνέχεια θεοποιήθηκαν, ήταν ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος, φιλόσοφος από την Μεσσήνη της Σικελίας, ο οποίος έζησε μεταξύ των ετών 340-260 π.Χ. σε πολλούς τόπους και ιδίως στην Αίγυπτο. Περί το 280 π.Χ., δημοσίευσε το περίφημο σύγγραμμά του με τίτλο «Ιερά Αναγραφή», μέσα στο οποίο αναφέρει την προαναφερθείσα θεωρία, γνωστή σήμερα ως "θεωρία του Ευημερισμού".

https://sites.google.com/site/orthodoxy ... anagnoston
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

98
Οι θεοί των ειδωλολατρών είναι ξεπεσμένοι άγγελοι
Απο τον βίο του Ιωάννου του Θεολόγου

Ο δε μέγας Ιωάννης προγνωρίζοντας με τηνπροορατικήν χάριν του Αγίου Πνεύματος, ότι αν παραδοθή σ' αυτούς πρόκειται πάλι να κάνηθαύματα και απ' αυτό να επιστρέψη πολλούς στην ζωή της ευσεβείας παρέδωκε τον εαυτό του οίδιος μαζί με τον Πρόχορον στους απίστους.Αφού λοιπόν σύρθηκαν από τους απίστους οι Απόστολοι του Κυρίου, όταν πήγαν στον ναό τηςΑρτέμιδος, προσευχήθηκαν στον Θεό να γκρεμισθή ο ναός, αλλά κανένας άνθρωπος να μη πάθη κακό. Και, ώ του θαύματος! Αμέσως έγινε αυτό. Τότε ο μέγας Απόστολος διατάζει τον Δαίμονα που κατοικούσε εκεί με αυτά τα λόγια: - Σε σένα ομιλώ τον ακάθαρτο Δαίμονα.- Τι θέλεις; Αποκρίθηκε η φωνή.- Θέλω να ομολογήσης φανερά πόσα χρόνια κατοικείς εδώ και αν είσαι συ που ξεσήκωσες τόσονλαόν εναντίον μας, ξανάπε ο Απόστολος.Πιεζόμενος ο Δαίμονας από την θέλησιν του Αγίου αποκρίθηκε.- Διακόσια σαράντα εννιά χρόνια κατοικώ σ' αυτόν τον ναό. Πράγματι, εγώ είμαι αυτός που εκίνησα όλους αυτούς εναντίον σας.- Σου παραγγέλω εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου να μη κατοικήσης πια σ' αυτόντον τόπον, είπε πάλι ο Απόστολος.Αμέσως λοιπόν έφυγε ο Δαίμονας από την πόλι της Εφέσου.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν οι αρχαίοι Θεοί;

99
dominique έγραψε:
Οι θεοί των ειδωλολατρών είναι ξεπεσμένοι άγγελοι
Απο τον βίο του Ιωάννου του Θεολόγου

Ο δε μέγας Ιωάννης προγνωρίζοντας με τηνπροορατικήν χάριν του Αγίου Πνεύματος, ότι αν παραδοθή σ' αυτούς πρόκειται πάλι να κάνηθαύματα και απ' αυτό να επιστρέψη πολλούς στην ζωή της ευσεβείας παρέδωκε τον εαυτό του οίδιος μαζί με τον Πρόχορον στους απίστους.Αφού λοιπόν σύρθηκαν από τους απίστους οι Απόστολοι του Κυρίου, όταν πήγαν στον ναό τηςΑρτέμιδος, προσευχήθηκαν στον Θεό να γκρεμισθή ο ναός, αλλά κανένας άνθρωπος να μη πάθη κακό. Και, ώ του θαύματος! Αμέσως έγινε αυτό. Τότε ο μέγας Απόστολος διατάζει τον Δαίμονα που κατοικούσε εκεί με αυτά τα λόγια: - Σε σένα ομιλώ τον ακάθαρτο Δαίμονα.- Τι θέλεις; Αποκρίθηκε η φωνή.- Θέλω να ομολογήσης φανερά πόσα χρόνια κατοικείς εδώ και αν είσαι συ που ξεσήκωσες τόσονλαόν εναντίον μας, ξανάπε ο Απόστολος.Πιεζόμενος ο Δαίμονας από την θέλησιν του Αγίου αποκρίθηκε.- Διακόσια σαράντα εννιά χρόνια κατοικώ σ' αυτόν τον ναό. Πράγματι, εγώ είμαι αυτός που εκίνησα όλους αυτούς εναντίον σας.- Σου παραγγέλω εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου να μη κατοικήσης πια σ' αυτόντον τόπον, είπε πάλι ο Απόστολος.Αμέσως λοιπόν έφυγε ο Δαίμονας από την πόλι της Εφέσου.
:140 :140 :140
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ελληνική μυθολογία”