Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

1
"..Ειναι εξαιρετικα δυσκολο καποιος να βλεπει να εκτιμουν κατι δημοσια και να το καταφρονει ως αχρηστο στην ιδιωτικη του ζωη.Ετσι προσαρμοζονται οι συνηθειες του εκαστοτε ατομου,απο τις δραστηριοτητες και τις αντιληψεις της δημοσιας ζωης.."ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Λυσανδρος(Βιοι Παραλληλοι)
Πραγματι ειναι πολυ δυσκολο να ξεφυγεις απο τα κοινωνικα κατεστημενα και τις γενικοτερες εμπειριες που σου εχουν χαρακτει σε ολη σου την υπαρξη.

Ειδικα σημερα,οπου η ραγδαια εξελιξη της τεχνολογιας επιφερει αναλογη ηθικη οπισθοδρομηση,ειναι σχεδον ακατορθωτο να ζησεις "ελευθερα".Περα ομως απο αυτην την κατασταση υπαρχει μια σταση ζωης και μια αντιληπτικοτητα που κεντριζει τις ανωτερες φυσεις και κανει καποιους ανθρωπους να νοιωθουν "ζωντανοι".


Ο δυσβατος δρομος του Μαχητη Ανθρωπου που εχει μαθει στην ζωη του να μην εγκαταλειπει και να επιδιωκει τα δυσκολα που θα του δωσουν δοξα και τιμη,ειναι αυτος που χαριζει στην ανθρωποτητα δυνατες και ξεχωριστες προσωπικοτητες και που δινει μια αισθηση νοηματος στην ζωη.


Πλησιαζει τους Θεους οποιος ξεπερνα τα ορια της φθαρτης του υποστασης!Ο πραγματικος εχθρος του πολεμιστη ειναι η τρυφηλοτητα και η διαφθορα.Οσο ενας ανθρωπος δεν συμβιβαζεται με εναν πιο εφησυχασμενο και χαλαρο τροπο ζωης και οσο απαρνιεται την εμπορικη θεαση της ζωης που επιφερει πλαδαροτητα,αδυναμια και αποβλακωση,εχει ισχυρες πιθανοτητες να ζησει ελευθερος σε μια αξιοπρεπης ζωη.Ο δυσκολος δρομος της αρετης και αυτος ο τροπος ζωης ειναι η ασπιδα που προστατευει την αξιοπρεπεια στην υπαρξη μας.


Ο θανατος μας εχει ηδη συμβει.Εμεις απλα βαδιζουμε μεσα στον χρονο για να τον συναντησουμε.Το ποτε θα γινει το γνωριζουν μονο οι Θεοι.Το πως θα πεθανουμε ομως ειναι επιλογη μας και απο το πως πεθανε κανεις μπορουμε να συμπερανουμε και το πως εζησε.(Στοχαζομενος στο πως θα πεθανω εμαθα το πως να ζω..Λ.Ντα Βιντσι)


Ο αυτοσκοπος της τερψης της ψυχης οδηγει στην τρυφη και στον ακαρπο ευδαιμονισμο,ο οποιος δεν λυτρωνει απο τον φοβο του θανατου.Αντιθετως,η προσκολληση στην ζωη,μας ενισχυει τον φοβο του Θανατου,και μας οδηγει σε μια ζωη ανεντιμη στην οποια θα κανουμε οποιαδηποτε αδικια και καθε ειδους κακια προκειμενου να εξασφαλισουμε την ανεση μας και την καλοπεραση,και οσο γινεται να αποφυγουμε να δωσουμε την ζωη μας ακομα και αν αυτη ειναι επαισχυντη.Προτιμουμε ευκολα δηλαδη μια απαισια ζωη υποδουλωμενη στην "ακρατεια¨ της ακολασιας,παρα μια ζωη αξιοπρεπη και εναν θανατο ανταξιο της!


Η μεγαλυτερη ελευθερια που μπορει να βιωση ο ανθρωπος ειναι να μην φοβαται τον θανατο.Και ειναι λογικο αφου πως μπορει να ειναι ελευθερος και ευτυχισμενος ο φοβισμενος.Ηττημενος στην ζωη,τι αξια εχει να νικησεις μια μαχη?Ηττημενος απο τον εαυτο σου,τι αξια εχει να νικησεις οποιοδηποτε αντιπαλο?(ο μεγαλυτερος εχθρος ειναι ο εαυτος σου-Μ.Ουεσιμπα)Ο πονος θα ερθει΄οσο περισσοτερο προετοιμασμενος εισαι τοσο αξιοπρεπεστερα θα τον αντιμετωπισεις!

Ανελιξη χωρις αξιοπρεπεια δεν ειναι νοητη και η αξιοπρεπεια χωρις γενναιοτητα δεν ειναι εφικτη.Ο πολεμιστης καταξιωνεται οταν ζει πολεμικα σε ολη του την ζωη,καθως η ιδια ζωη ειναι ενας συνεχης πολεμος,και οχι μονο σε προσκαιρες μαχες.Η ζωη του πολεμιστη ειναι ο σκοπος,οχι η μαχη,ενα απλο επεισοδιο..Ζωντας ξεκαθαρα και εναρετα,χωρις καμια προσφυγη σε κακια και αδικια,θα "πολεμησεις" αποτελεσματικα.

Η οποια υποχωρηση και δειλια που προερχεται απο το πως εχουμε μαθει να ζουμε,σου προσφερει προσκαιρα την βιολογικη σου ζωη,αλλα σου αφαιρει μονιμα την ψυχη!


Για οσους απο εσας εχετε επιλεξει να "πολεματε" να θυμαστε πως δεν μπορουν να σας κατανοησουν ολοι.Δεν καταλαβαινουν οτι καποια πραγματα δεν γινονται για αμοιβη η' για καποιον παρομοιο λογο αλλα ειναι τροπος ζωης!Επειδη εκτιμαμε την ζωη μας ειμαστε αυτο που ειμαστε και δεν γινεται να αλλαξουμε...Ετσι ειμαστε και το κανουμε για μας και μονο για εμας..Για κανεναν αλλον!!


"..Μπροστα στο Λιονταρι αν θελεις να σωθεις,και προπαντος να σωσεις το φιλοτιμο σου,αλλος τροπος δεν υπαρχει απο το να γινεις και συ Λιονταρι!Εαν η ανυψωση του ανθρωπου σε τετοιο υψος βουλητικης δυναμης φαινεται δεινη,ειναι μυριες φορες χειροτερα τα δεινα που τον περιμενουν,εφοσον συνεχισει τον δρομο της απατης που τραβαει..."Δ.ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Πηγή

http://maronas480.blogspot.com/2011/02/ ... st_23.html






ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ......
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

2
"Οταν θέλουμε πάρα πολύ κάτι , όλο το Σύμπαν συνομωτεί για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας.

Ο πολεμιστής του φωτός το γνωρίζει .

Γι αυτό το λόγο, δίνει μεγάλη προσοχή στις σκέψεις του.

Κάτω απο πάμπολλες καλές προθέσεις υπάρχουν κρυμμένα συναισθήματα που κανείς δεν τολμά να εξομολογηθεί στον εαυτό του: η εκδίκηση, η αυτοκαταστροφή, η ενοχή, ο φόβος της νίκης, η μακάβρια χαρά μπροστά στην τραγωδία του άλλου.

Το Σύμπαν δεν κρίνει,συνομωτεί προς όφελος αυτού που επιθυμούμε.

Γι αυτό ο πολεμιστής έχει θάρρος να κοιτάζει τι σκιές της ψυχής του και αναρωτιέται μήπως ζητάει κάτι λανθασμένο για τον ίδιο.

Και δίνει πάντοτε μεγάλη προσοχή σ' αυτό που σκέφτεται".

Ενας Πολεμιστής του Φωτός ξέρει πως μερικές στιγμές επαναλαμβάνονται.

Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νιώθει στενοχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται ξανά.


"Αυτό το έχω ήδη περάσει", παραπονιέται στη καρδιά του.
"Αλήθεια είναι, το έχεις ζήσει", απαντάει η καρδιά του. "Αλλά δεν το ξεπέρασες ποτέ".


Τότε ο πολεμιστής κατανοεί πως η επανάληψη των εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: να τον διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει".


Ένας πολεμιστής δεν αφήνει εκείνον που θέλει να του κάνει κακό να τον συνοδεύσει. Πολύ περισσότερο, δε θέλει να τον βλέπουν παρέα με εκείνους που επιθυμούν να «τον παρηγορήσουν».


Αποφεύγει εκείνους που βρίσκονται δίπλα του μόνο σε περίπτωση ήττας. αυτοί οι ψεύτικοι φίλοι θέλουν να αποδείξουν ότι η αδυναμία ανταμείβει. Φέρνουν πάντα κακές ειδήσεις. Προσπαθούν διαρκώς να καταστρέψουν την εμπιστοσύνη του πολεμιστή κάτω από το μανδύα της «αλληλεγγύης».


Όταν τον βλέπουν πληγωμένο, ξεσπούν σε κλάματα, αλλά βαθιά στην καρδία τους είναι ευχαριστημένη που ο πολεμιστής έχασε τη μάχη. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποτελεί μέρος της σύγκρουσης.

Οι πραγματικοί σύντροφοι ενός πολεμιστή βρίσκονται πάντα στο πλευρό του, τόσο στις δύσκολες, όσο και στις ευνοϊκές στιγμές.

Ένας πολεμιστής του φωτός, πριν αντιμετωπίσει μια σημαντική μάχη, αναρωτιέται: «Μέχρι ποιο σημείο έχω αναπτύξει τις ικανότητες μου;»
Αυτός γνωρίζει πως από τις μάχες που έδωσε στο παρελθόν πάντα έμαθε κάτι. Κι όμως, πολλά απ΄αυτά τα μαθήματα έκαναν τον πολεμιστή να υποφέρει περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο. Αρκετές φορές έχασε το χρόνο του πολεμώντας για ένα ψέμα. Και υπέφερε γι' ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι της αγάπης του.

Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι' αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο. Ένας πολεμιστής του φωτός κάνει πάντα κάτι έξω από τα συνηθισμένα.

Μπορεί να χορέψει καταμεσής του δρόμου, να κοιτάξει κατάματα έναν άγνωστο και να μιλήσει γι' αγάπη στην πρώτη συνάντηση, να υπερασπιστεί μια ιδέα που μπορεί να φαίνεται γελοία. Οι πολεμιστές του φωτός έχουν τη δυνατότητα να επιτρέψουν στον εαυτό τους παρόμοια πράγματα.

Δε φοβάται να κλάψει για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούριες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε τόσο. Όταν καταλαβαίνει ότι βρίσκεται στα όρια της αντοχής του, εγκαταλείπει τη μάχη, χωρίς να ενοχοποιεί τον εαυτό του που έκανε μερικές απρόσμενες τρέλες.

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν περνά τις ημέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν οι άλλοι γι' αυτόν.

Οι φίλοι του πολεμιστή του φωτός τον ρωτούν από πού προέρχεται η ενεργητικότητα του.
Αυτός απαντά: «Από το μυστικό εχθρό».
Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι.
Ο πολεμιστής λέει: «Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε».

Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και που τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε «γαϊδούρι». Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του.

Δε σκέφτεται την εκδίκηση, επειδή ο μυστικός εχθρός δεν ανήκει πλέον στην ιστορία του. Σκέφτεται μόνο πώς θα βελτιώσει την ικανότητά του, ώστε η φήμη των εγχειρημάτων του να κάνει το γύρο του κόσμου και να φτάσει στ' αυτιά όσων τον πλήγωσαν στο παρελθόν.

Ο πόνος του χτες είναι η δύναμη του πολεμιστή του φωτός. Ο πολεμιστής γνωρίζει ότι υπάρχει το λεγόμενο «φαινόμενο χιονοστιβάδας».
Πολύ συχνά είδε κάποιον να συμπεριφέρεται με λάθος τρόπο σε κάποιον που δεν είχε το θάρρος ν' αντιδράσει. Τότε, από ανανδρία και μνησικακία, αυτός έστρεψε την οργή του σε κάποιον άλλο, δημιουργώντας μια πραγματική αλυσίδα δυστυχίας. Κανείς δεν γνωρίζει τις συνέπειες της σκληρότητας του.

Γι' αυτό ο πολεμιστής είναι συνετός στη χρήση του σπαθιού και δέχεται μόνο τον αντίπαλο που είναι αντάξιός του. Στις στιγμές της οργής, αρχίζει να χτυπάει το βράχο και ματώνει το χέρι του.

Στο τέλος το χέρι θεραπεύεται. Αλλά το παιδί που έφαγε ξύλο επειδή ο πατέρας του έχασε μια μάχη θα είναι σημαδεμένο για όλη τη ζωή του.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ δεν υπαρχει ακατορθωτη αγαπη.
Αυτος δεν αφηνει τη σιωπη, την αδιαφορια η την αρνηση να τον τρομαξουν.
Ξερει πως πισω απο την παγωμενη μασκα που χρησιμοποιουν οι ανθρωποι
υπαρχει μια καρδια απο φωτια.

Γι αυτο ο πολεμιστης ριψοκινδυνευει περισοτερο απο τους αλλους.
Αναζητα αδιακοπα την αγαπη καποιου, ακομα και αν αυτο σημαινει να
ακουει συχνα την λεξη <οχι> ,να επιστρεφει στο σπιτι ηττημενος,
να νιωθει πως εχουν απορριψει το κορμι και την ψυχη του.
Ενας πολεμιστης δεν επιτρεπει στον εαυτο του να τρομαξει οταν
ακολουθει αυτο που εχει αναγκη.
Χωρις ΑΓΑΠΗ αυτος δεν ειναι τιποτα.

ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗς ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ φοβηθηκε οταν αντιμετωπισε μια μαχη.
Καθε πολεμιστης του φωτος προδωσε και ειπε ψεματα στο παρελθον.
Καθε πολεμιστης του φωτος πηρε ενα δρομο που δεν ηταν δικοσ του.
Καθε πολεμιστης του φωτός υπεφερε για πραγματα που στερουνταν
σημασιας.
Καθε πολεμιστης του φωτος σκεφτηκε οτι δεν ειναι πολεμιστης του φωτος
Καθε πολεμιστης του φωτος αμελησε τα πνευματικα καθηκοντα του.
Καθε πολεμιστης του φωτος πληγωσε καποιον που αγαπουσε.
Γι αυτο ειναι πολεμιστης του φωτος΄΄'επειδη περασε αυτες τις εμπειριες και δεν εχασε την ελπιδα οτι θα γινει καλυτερος. Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ,χωρις νατο θελει,κανει ενα λαθος βημα και βυθιζεται στην αβυσσο.
Τα φαντασματα τον τρομαζουν , η μοναξια τον βασανιζει.επειδη αναζητουσε τον καλο αγωνα,δεν πιστευε οτι θα μπορουσε ποτε να του συμβει κατι τετοιο κι ομως συνεβη.
τυλιγμενος στο σκοταδι,ερχεται σ'επικοινωνια με τον δασκαλοτου.
<Δασκαλε, επεσα στην αβυσσο>,λεει. <Τα νερα ειναι βαθια κ μαυρα>.
<Να θυμασαι ενα πραγμα> απανταει ο δασκαλος.
<Αυτο που σε πνιγει δεν ειναι το οτι βυθιζεσαι, αλλα οτι παραμενεις κατω απο το νερο>.
ΚΑΙ ο πολεμιστης καταβαλει καθε προσπαθεια για να βγει απο την κατασταση στην οποια βρισκεται.

ΚΟΕΛΟ ΠΑΟΥΛΟ
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

3
Ο Θεϊκός Πολεμιστής

Στα παλιά τα χρόνια, σε κάποιο τόπο άγνωστο σε εμάς τους νεότερους

ο κόσμος άκουγε για τους άθλους ενός μεγάλου μοναχικού πολεμιστή.

Οι άνθρωποι του γράφανε τραγούδια και του αφιερώνανε γιορτές. Τα μικρά παιδιά με ξύλινα σπαθιά πολεμούσανε τον άνεμο με την ελπίδα πως κάποια μέρα στο πλευρό του ως πολεμιστές θα σταθούν. Οι νέες γυναίκες και ανύμφευτες ονειρεύοντουσαν μια μέρα στην αγκαλιά του να βρεθούν και την καρδιά του να κερδίσουν.

Ποτέ κανείς τους όμως δεν τον είχε δει... Και ήταν όλοι τους σίγουροι για την ομορφιά του, το θάρρος του και την θεϊκή του ηρεμία. Πολεμούσε θεριά και εχθρούς μονάχους για να κρατάει τον τόπο εκείνο ασφαλή και τις ζωές ανέγγιχτες από κάθε κακό. Δάκρυα δεν έσταζε, ποτέ δεν λιγοψυχούσε.

Μα αυτός ήταν ένας πολεμιστής βγαλμένος από την αγάπη και την καρδιά των θεών.

Άρα και την ομορφιά τους θα είχε...

Σκληρός, ανέκφραστος, ιπποτικός, όμορφος, θαρραλαίος, ατρόμητος... Ο πολεμιστής των ανθρώπων...


Μια μέρα άχρωμη... τα νέα έπαψαν να πηγαίνουν στον τόπο των ανθρώπων για τον εκλεκτό τους πολεμιστή...

Το κακό, οι εχθροί και θεριά μαζεύονταν στα σύνορα του γνωστού κόσμου, έτοιμα να τα περάσουν.

Άραγε τι να απέγινε ο θεϊκός πολεμιστής τους...? Γιατί δεν μπορεί να τους προστατέψει πια...? Αυτός που φοβέρα καμιά δεν ένιωσε ποτέ και ο θάνατος δεν μπορούσε να τον πλησιάσει... Τι να απέγινε..?

Και έτσι, για πρώτη φορά οι άνθρωποι πήραν την απόφαση να στείλουν μια αποστολή για να τον βρεί.

Κι έτσι έγινε...

Πέρασαν μέρες, πέρασαν μήνες... Βουνά, κάμποι... Μέχρι που φτάσανε στις όχθες της μεγάλης θάλασσας και βρήκαν έναν άνθρωπο αραγμένο σε έναν βράχο μόνο του να κοιτάζει στο πουθενά..

Τον πλησίασαν κατάκοποι και με ελάχιστες ελπίδες να μάθουν κάτι από τον άγνωστο..

Έδειχνε κουρασμένος... Είχε γκρίζα μακριά μαλλιά και πρόσωπο άσχημο γεμάτο ουλές όπως και το σώμα του. Είχε στο πλάϊ του ένα σκουριασμένο σπαθί και μια τσακισμένη ασπίδα. Η πανοπλία του ήταν αραδιασμένη και επίσης σκουριασμένη στην άκρη του βράχου.

Τον ρώτησαν αν γνωρίζει για έναν όμορφο, ψηλό, γενναίο και ατρόμητο πολεμιστή που στην ζωή του δεν δάκριζε ποτέ και σαν βουνό στεκόταν απέναντι σε κάθε απειλή.

Κι εκείνος τους απάντησε...


-Άνθρωποι... Ο πολεμιστής σας δεν υπάρχει πια... Τον κέρδισε ο χρόνος... Και απ'οσο θυμάμαι ποτέ δεν ήταν όπως μου τον περιγράψατε. Και δάκρυα και φόβο ένιωθε. Γενναίος ήταν απέναντι σε όλα, όμως μετρούσε το κάθε του βήμα και ποτέ τον αέρα των θεών δεν είχε. Οι θεοί ζούνε πέρα από την μεγάλη θάλασσα και έχουν πάψει, τους ανθρώπους, στην σκέψη τους να έχουν. Μιλήσατε για ομορφιά... Όμορφος αυτός ο πολεμιστής..? Τότε μιλάτε για κάποιον άλλο πολεμιστή. Γιατί αυτός που ξέρω εγώ... το μόνο κοινό που είχε με αυτόν που εσείς μου λέτε, ήταν η μοναξιά του.


Οι άνθρωποι ένοιωσαν απογοήτευση... Η απογοήτευση έγινε φόβος... τρόμος... πανικός...

Άρχισαν να κλαίνε, να μοιρολογούν και να χτυπάνε τα κεφάλια τους με τις γροθιές τους...

Τότε ο μοναχικός άνθρωπος του βράχου τους σταμάτησε και τους ρώτησε ποιό είναι το πρόβλημα τους και γιατί αναζητούν τον πολεμιστή τους...

Κι εκείνοι του απάντησαν όλα όσα γνώριζαν... Για τα θεριά και τους εχθρούς και όλο το κακό που έχει σταθεί στα σύνορα του κόσμου τους έτοιμο να εισβάλει και να τους κατασπαράξει..


Χαμογέλασε δυνατά ο μοναχικός άντρας αλλά το γέλιο του το διέκοψε ένας σκληρόβηχας...


-Άνθρωποι... Πότε θα μάθετε την δύναμη που κρύβεται μέσα σας... ? Πότε θα ακούσετε την ψυχή σας που σας μιλά...? Τόσα χρόνια μεγαλώσατε με τους θρύλους και μείνατε σε αυτούς... Δεν υπήρξε ποτέ πολεμιστής που να μην φοβήθηκε και να μην έκλαψε. Και όλοι τους ήτανε μονάχοι... Τους αφήσατε μονάχους... Δεν σκεφτήκατε ότι μια μέρα μπορεί να κουραστούν, μπορεί να θέλουν μια συντροφιά.. Ο πολεμιστής άνθρωπος είναι και πεθαίνει. Και τώρα περιμένει την ώρα, που πλησιάζει, να περάσει την μεγάλη θάλασσα στον κόσμο που η ψυχή βρίσκει την ανάπαυση για πάντα. Γυρίστε πίσω άνθρωποι... Κανένα κακό δεν σας απειλεί... Όλα τα θεριά και τους εχθρούς, ο πολεμιστής σας τα έδιωξε για πάντα μακριά. Στα σύνορα σας καρτερούν μόνο οι νέες εποχές που θα σας βρούν απροετοίμαστους...


Δίχως να έχουν καταλάβει τα λόγια του περίεργου άντρα του βράχου, ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής. Σίγουροι για τον χαμό τους. Αποφάσισαν πίσω να μη γυρίσουν μέχρι να βρούν κάποιον άλλο να πολεμίσει για εκείνους και να σταθεί φρουρός τους. Ποιές να είναι εκείνες οι νέες εποχές...? Θεριά είναι και κακό μεγάλο... Κάποιος θα πρέπει να τους προστατεύσει...

Καθώς η αποστολή ξεκινούσε για την νέα της αναζήτηση... στις όχθες της μεγάλης θάλασσας ο μοναχικός άντρας γύρισε τα μάτια στα όπλα του και την σκουριασμένη του πανοπλία...


-Για πρώτη φορά συντρόφια μόνοι μας δεν θα'μαστε.. Φόβο και πόνο δεν θα νοιώσουμε ξανά.. Θλίψη και κούραση.. Πλησιάζει ο Οδηγός που θα μας περάσει απέναντι, στην χώρα της ανάπαυσης μας.. Κι όλα θα είναι εκεί, να μας περιμένουν.. Όλα όσα πολεμίσαμε θα είναι φίλοι και όλα όσα για μια στιγμή γνωρίσαμε θα είναι αδέλφια και αγαπημένοι.. Ο θεϊκός πολεμιστής... χαχαχαχα... Αυτοί οι άνθρωποι... Τόση δύναμη, τόσο σθένος και τόσο αιχμάλωτοι του εαυτού τους... Κι αν τους πεις πως είσαι εσύ αυτό που ψάχνουν, με μιας η μαγεία θα χαθεί... Τραγουδάτε αδέλφια... Σε λίγο η μοναξιά του πολεμιστή τελειώνει... Η μαγεία υπάρχει και δεν χάνεται ποτέ !!!
Εικόνα


Πηγή:http://howls-into-the-dusk.pblogs.gr/20 ... isths.html
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

4
Ωραίο Τηλέμαχε!


phpBB [video]


Ο πολεμιστής

Η ζωή δρόμος
Είναι αλλά μικρός
Γεμάτος σοκάκια
Και λακούβες

Παράλληλα σύμπαντα
Αστέρια χαμένα
Σβησμένοι ήλιοι
Ομορφιά απλωμένη

Ο πολεμιστής νιώθει
Χάνεται αλλά μάχεται
Νικά όταν χάνει
Γελά σαν πέσει

Ένα διάστημα ξεχασμένο
Άνθρωποι σκεπτικοί
Μουσική αιωρείται
Εικόνες σκορπίζονται

Νεκρά σώματα, ψυχές
Γνωστές μελωδίες
Περιπλανώμενοι ταξιδιώτες
Χαρά, λύπη, χάος

Ο πολεμιστής νιώθει
Χάνεται αλλά μάχεται
Νικά όταν χάνει
Γελά σαν πέσει

Η ζωή θέλει μάχες
Άμα έξω βγεις
Πρέπει ν’αγωνιστείς
Μην τα παρατάς

Να ζεις τη στιγμή
Να χάνεσαι, να χαίρεσαι
Όταν χτυπάς, να γελάς
Η ήττα, νίκη να είναι

Μάθε να ζεις
Με αντιθέσεις και διαφορές
Το αντίο, χαρά να δίνει
Κι ο λύκος χάθηκε………….
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

5
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

Τον φόβο φίλο έκανα
Από μικρό παιδάκι
Παιχνίδι πάντα νόμιζα
Θα μου’βγαινε αυτό

Και σαν εκείνος έρχονταν
Και μου’κοβε το αίμα
Στα μάτια τον εκοίταζα
Και του χαμογελούσα

Από μικρός,μεγάλος έγινα
Κι αυτός πιστός μου φίλος
Πάντα εκεί να μου μιλά
Στα «ίσα» να με φέρνει

«Τίποτα δεν είσαι εσύ μικρέ
τίποτα χωρίς εμένα
Τη νίκη μη την θεωρείς
αξίωμα για κανένα»

Τα χρόνια κι αν επέρασαν και μάχες και ανθρώποι
Κι αν πάλι το «εγώ», ζητούσε για ν’ανέβει
Αυτός εκεί εβρίσκονταν
Για να με συνεφέρει

«Δώσε χαρά στην ήττα σου
και λήθη στα όνειρά σου
Ο δρόμος είναι που σε διάλεξε
αυτός είν' ο οδηγός σου»

«Είναι αρένα η ζωή
με ξίφη ακονισμένα
Ευγένεια και αρετή
το ξίφος το δικό σου»

«Ποτέ δε πρέπει να ξεχνάς
τη δύναμη που σου εδόθη
Μόνο κοίταζε βαθιά
τον άνθρωπο στα μάτια»

«Αγάπησε τη μοναξιά
τον πόνο,την ανάγκη
Τρανή ασπίδα γίνε εσύ
αυτός είναι ο ορισμός σου»

«Κι αν κάποτε ο φόβος σου
σ’εγκαταλείψει μόνο
Σ’αγκάλη υπέρτατη θα ζεις
σ’αυτήν στον Δημιουργό σου»



ΤΗΛΕ-ΜΑΧΟΣ
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ!..

6
Και εδω ενας συγχρονος πολεμιστης...Το μάθημα της Χαράς Νικοπούλου.
Εικόνα
Σήμερα επέλεξα να σας μιλήσω ως δασκάλα να σας κάνω εν δυνάμει μαθητές μου το μάθημα θα είναι ιδιαίτερο πώς να γίνεις ο Πολεμιστής Του Φωτός, πώς να ξεσηκωθείς, να διεκδικήσεις και στο τέλος πώς να νικήσεις! Αυτή τη φορά, η ευχή της Σπαρτιάτισσας Μάνας θα γίνει πιο απόλυτη, ποτέ πια ΕΠΙ ΤΑΣ μόνο ΤΑΝ!

Το μάθημα αυτό θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω σε κάποιους Έλληνες που συνάντησα τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Άλλοι από αυτούς ήταν πολεμιστές της Κύπρου, άλλοι οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Αγίου Παντελεήμονα οι οποίοι βρίσκεστε σήμερα εδώ και σας ευχαριστώ πολύ, άλλοι Πνευματικοί ταγοί της Ακαδημίας Αθηνών , άλλοι Εύζωνες ή απλώς νέοι περήφανοι γνώστες της Ελληνικής Μυθολογίας και ετυμολογικοί γνώστες του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος ως γνήσιοι απόγονοι της θεάς Αθηνάς, μα, πάνω από όλα για μια ακόμη φορά επιτρέψτε μου, αυτό το μάθημα ανδρείας να το αφιερώσω στους 39 συμμαθητές σας, που όμως ήδη πολέμησαν και απέδειξαν πως είναι Αθάνατοι Έλληνες, στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης και εδώ θέλω το πιο δυνατό σας χειροκρότημα. Αφήστε με λοιπόν να σας αποκαλώ σ’ αυτό το μάθημα που θα κάνουμε, παιδιά μου κι ας ξεκινήσουμε την αναζήτηση της ειμαρμένης των Ελλήνων!

Παιδιά μου, γνωρίζετε ποιοι είσαστε; Έλληνες ανδρειωμένοι μα, Έλληνες μαρμαρωμένοι που κάποιοι σας κόψανε κρυφά τα δόρατα και τις ασπίδες και δεν σας έμαθαν να μάχεστε, μα μόνο να πονάτε μη τυχόν διεκδικήσετε τν πιο τρανή Ελλάδα μη τυχόν νικήσετε τον Τούρκο το δυνάστη .

Στις εκκλησιές μας έμαθαν πως ο ΑΙΤΩΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ Ο ΖΗΤΩΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ μα χρόνια τώρα βρίσκεται μαρμαρωμένος ο Βασιλιάς του γένους και τα παιδιά του μένουν μοναχοί και ξεχασμένοι. Στη Β. Ήπειρο κανείς πια δε μιλά. Τους ξέχασε η Ελλάδα. Η Μακεδονία χάνεται κι ας ήταν γη του Αλεξάνδρου. Η Θράκη αλώθηκε απ ’τα σκυλιά που φάγανε την Κύπρο και η Αθήνα της Παλλάδας η φωλιά αλώθηκε από λαθρομεταναστόκαταπατητές του πνεύματος του αρχαίου γι αυτό και σήμερα εδώ ως άλλοτε σε ένα κρυφό σχολειό θα μπούμε, για να αναζητήσουμε ξανά που είναι η ελευθερία αυτή που ο Έλλην τη ζητά και ψάχνει με ανδρεία! Κι όταν το βράδυ από δω θα φύγουμε δε θα ‘μαστε πια ίδιοι γιατί ως δούλοι μπήκαμε πολεμιστές θα βγούμε!

Μα για να πετάξουμε ελεύθεροι θα πρέπει πρώτα του Αετού την πτήση να ερευνήσουμε καλά! Το μάθημα πεζά και όχι επικά αρχίζει ή καλύτερα συνεχίζει. Παράδειγμα προς μίμηση: Η πτήση αναγέννησης του Αετού.

Ο Ελληνισμός ανέκαθεν έμοιαζε με έναν Αετό. Σκεφθείτε ο Αετός είναι το μακροβιότερο από τα αγέρωχα πουλιά όπως ακριβώς και η Ελλάδα που ζει εδώ και χιλιάδες χρόνια ο Αετός λοιπόν ζει 70 ολόκληρα χρόνια. Για να φτάσει όμως σε αυτή την ηλικία, πρέπει να πάρει μια σκληρή και γενναία απόφαση. Στο μέσον ακριβώς της ζωής του τα νύχια του δεν μπορούν να αρπάξουν τη λεία για να τραφεί, το ράμφος του γίνεται πάρα πολύ κυρτό και τα γερασμένα του φτερά δεν τον βοηθούν πλέον να πετάξει. Τότε, έχει μόνο δύο επιλογές ή να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που θα διαρκέσει 150 ημέρες .

Η διαδικασία αυτή απαιτεί να πετάξει στη φωλιά του στην κορυφή ενός βουνού , εκεί ο αετός χτυπά το ράμφος του μέχρι να το αποκόψει και μετά θα περιμένει να φυτρώσει ένα καινούργιο ράμφος. Με αυτό θα αποκόψει και τα νύχια του. Αφού λοιπόν φυτρώσουν τα καινούργια νύχια ο Αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά .Μετά λοιπόν από πέντε μήνες ο Αετός πραγματοποιεί τη περίφημη Πτήση της Αναγέννησης του και ξαναζεί.

Προσέξτε όμως παιδιά μου, όλα τα περνάει μόνος του! Επιστρέφει που; Στη φωλιά του. Κόβει μόνος του τα πάθη και τα ελαττώματα του. Έτσι λοιπόν και ο Ελληνισμός είναι ένας μοναχικός Αετός. ΠΟΤΕ δεν είχε συμμάχους. Πάντα ήταν μόνος του μα πάντα θυμηθήτε έδινε έναν όρκο: Ου καταισχυνώ τα όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον προστάτην ω αν στοίχω, αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών

Μα πάντα το χει η μοίρα των Ελλήνων να πολεμούνε λίγοι . Ο Έλληνας και σήμερα παιδιά μου, μόνος του θα αναγεννηθεί γιατί μέσα του κρύβει ανέκαθεν έναν πολεμιστή, άλλοτε κρύβει έναν Λεωνίδα, άλλοτε έναν Αλέξανδρο, άλλοτε κρύβει έναν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, άλλοτε έναν Κολοκοτρώνη , μια Ηρώ Κωνσταντοπούλου, άλλοτε έναν Ευαγόρα Παλικαρίδη , έναν Ηλιάκη, έναν Αριστοτέλη Γκούμα και αμέτρητους άλλους.

Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη ηλικία. Αυτήν των σαράντα ετών του Αετού.

Δεν διεκδικούμε τίποτα χημικά, δεν κάνουμε όνειρα και δεν πετάμε ψηλά. Η σημερινή κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου μας υποδουλώνει κάθε μέρα και πιο βαθιά στον Οθωμανισμό μέσα από έναν εσκεμμένο νεοραγιαδισμό που την διακρίνει.

Μα πρέπει κι εμείς να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας όπως ο Αετός . Να ξυπνήσει μέσα μας ο Πολεμιστής του χθες και του σήμερα.

Ο ΤΡΟΠΟΣ; ΕΝΑΣ!

Γυρίστε στη φωλιά σας στην κορυφή του βουνού. Ταξιδέψτε στις γωνιές της Ελληνικής σκέψης και στο «Γνώθι σεαυτόν» . Μπείτε έστω και νοερά μέσα στο σώμα του Λεωνίδα και του Κολοκοτρώνη. Πρώτα όμως νιώστε τον πόνο που ένιωθαν πολεμώντας μα πάνω από όλα μετά νιώστε την ανδρεία της ψυχής τους. Μεθύστε με το κρασί των Αθανάτων και όσο κι αν ακούγεται σκληρό κάντε ζωή σας το θάνατο και Αθάνατοι θα ζήσετε. Δεν είναι τυχαίο που μόνος του αγωνίστηκε και ο Χριστός, μα «θανάτω θάνατον πατήσας». Μόνος και ο Λεωνίδας στα στενά των Θερμοπυλών μα έμεινε Αθάνατος. Όλοι ήσαν απόλυτοι στις θέσεις τους. Έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε απόλυτοι και αδιαπραγμάτευτοι στο ότι το έθνος μας ορίζει. Ο Χριστός δεν έλεγε τυχαία πως θα ξεράσει τους χλιαρούς. Ο Κολοκοτρώνης δίκαια πρόσταζε το θρυλικό «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και ο Λεωνίδας δεν προειδοποιούσε τυχαία με την ιστορική του απειλή το βάρβαρο εχθρό « Μολών λαβέ».

Γι’ αυτό παιδιά μου σήμερα, πιο πολύ ίσως από κάθε άλλη φορά, θα ‘θελα να έρθω δίπλα στον καθένα σας και με το χέρι να σας αγγίξω στην ψυχή. Θέλω να αγγίξω πιο πολύ τους ελεύθερους πολιορκημένους που σήμερα βρίσκεστε εδώ και το πρωί ήμουν στον Άγιο Παντελεήμονα και έβλεπα το δράμα σας. Θέλω να αγγίξω τον καθένα από σας που δεν αντέχετε άλλο τη σκλαβιά και θέλετε ελευθερία. Μόνο ένα σας απομένει ακούστε με και δε θα το μετανιώσετε, Βγάλτε τον πολεμιστή που κρύβετε μέσα σας. Θωρακιστείτε όμως πρώτα. Μη βγείτε στη μάχη ξυπόλυτοι.


ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ;

ΠΟΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΠΛΑ; Δώστε μεγάλη βαρύτητα!

ΙΕΡΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΟΠΛΙΣΟΥ !!!

1.Φόρεσε τις περικνημίδες σου, θα σου χρειαστούν για να κρατήσεις τα γόνατά σου αλύγιστα, γιατί αν χαθούν τα γόνατα σου και συρθείς χάμω, όλη η ψυχή σου θα υποκύψει στο φόβο. Για σένα Έλληνα του σήμερα, οι περικνημίδες σου είναι η πίστη στο Θεό που πιστεύεις, που πάντα διώχνει το φόβο και μας κάνει ατρόμητους. Ο Πολεμιστής που έχει κατακτήσει την αφοβία, σε κάθε του βήμα ανοίγει με κραδασμό το μονοπάτι της ανδρείας.

2.Πάρε τη χάλκινη ασπίδα σου, θα σου χρειαστεί για να αποκρούσεις τις λυσσαλέες επιθέσεις της λύπης. Η ασπίδα του σήμερα για σένα Έλληνα, είναι η γνώση της ιστορίας. Να ξέρεις καλά ποιος είσαι . 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Γιατί είσαι και γεννήθηκες Έλληνας. Και ας μην ξεχνάμε Έλληνας γεννιέσαι δε γίνεσαι ποτέ! Ελληνόψυχος γίνεσαι!

3.Το έδαφος που υπερασπίζεσαι λέγεται αλυπία. Ζήσε Άλυπος! Και αν είναι να δώσεις την έσχατη μάχη ΤΕΛΕΥΤΑ ΑΛΥΠΟΣ! Γιατί, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

4.Προφυλαξε βαθιά την κεφαλή σου και ιδίως τα αυτιά σου, μέσα όμως στο κράνος της σοφίας! Μην υποκύψεις Έλληνα του σήμερα, στην πλύση εγκεφάλου, που σου κάνουν από τα δελτία ειδήσεων ! Άκου μόνο το χτύπο της καρδιάς σου, όταν ακούει τον Εθνικό Ύμνο! Πως αλλιώς θα προφυλαχτείς από το δόλιο ψεύδος με τις χίλιες δύο μεταμφιέσεις που παίρνει, ώστε, να μοιάζει με αλήθεια; Πάρε στο χέρι σου το μαχαίρι, το μαχαίρι όμως της γνώσης, και σκότωσε κάθε προβατόσχημο λύκο!

5. Τέλος οπλίσου με το πανίσχυρο δόρυ της συνειδητής πρόθεσης σου. Μην περιμένεις να σε εξευτελίσουν κι άλλο. Μην περιμένεις να ξεσηκωθείς γιατί δε θα χεις πλέον να κάνεις κάτι άλλο. Τότε δε θα χει καμιά αξία. Δείξε αξιοπρέπεια στον Έλληνα που κρύβεις μέσα σου και ξεσηκώσου τώρα!

Να λοιπόν, πέντε είναι τα πνευματικά σου όπλα :

Περικνημίδες, δηλαδή πίστη στο Θεό και στην Ελλάδα,

Ασπίδα, δηλαδή γνώση της ιστορίας,

Κράνος, για να μην ακούμε τι λένε οι σύγχρονες σειρήνες του Γιωργάκη,

Δόρυ, επίθεση και όχι άμυνα, διεκδίκηση και όχι ηττοπάθεια .

Πάνω από όλα όμως, θέλω να θυμάσαι ένα πράγμα Έλληνα που είσαι απέναντί μου. Μην υποτιμάς κανέναν εχθρό, ούτε το μογγόλο και απολίτιστο Τούρκο που μιμείται τον άνθρωπο, ούτε το σκυλοφάγο Πακιστανό, ούτε το σκυπητάρη Αλβανό, ούτε το θηλυπρεπή, θολοκουλτουριάρη, που κατά λάθος Ελληνοφωνεί, μην υποτιμάς κανέναν εχθρό. Θυμήσου, μάθε να τον αναγνωρίζεις με την πρώτη ματιά, γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς ή σχεδόν όλοι, καταρρέουν με την αναγνώριση και μόνο.

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί σου. Θυμήσου!

Μα εσύ Έλληνα μου, προχώρα μόνος. Προχώρα, σε μία ανίερη συμμαχία, αυτή που θα ενώσει μέσα σου, στη δική σου φωλιά, στην κορυφή του βουνού, το παρελθόν σου με το τώρα. Ξεκλείδωσε απ’ τα μέσα σου τον ξακουστό Λεωνίδα, που πλέον όμως κάνει το σταυρό του και δίνοντας υπόσχεση νίκης, απειλεί κάθε σκυλότουρκο με τη λακωνική του ρήση «Μολών Λαβέ». Θωράκισε τον εαυτό σου ακόμα και απ’ τον εγωισμό σου. Αυτόν που πάντα στον Ελληνισμό, έφερνε τις διχόνοιες και τα μίση. Γι’ αυτό όταν θα μείνεις μόνος, έχε μέσα την ταπεινοφροσύνη όχι όμως την ταπείνωση. Μια αξιοπρεπή ταπεινοφροσύνη, μην υπερτιμάς τον εαυτό σου, μην αυτοπροβάλλεσαι. Δεν θα τους αιφνιδιάζεις. Έτσι θα ξέρουν πάντα, ποιος είσαι, και πως σκέφτεσαι. Προσπάθησε όσο γίνεται – γιατί γίνεται – να μην έχεις φθόνο μέσα σου, μόνο τη θεία Νέμεσις του Αχιλλέα! Μάθε να περνάς απαρατήρητος ακόμη και όταν ξεκουράζεσαι! Ακόμα και όταν κάνεις το πιο απλό, ακόμη και όταν αναπνέεις Πολεμιστής να είσαι! Μην αγαπάς το έθνος σου, μονάχα όταν προλαβαίνεις από τις δουλειές σου! Μην αγαπάς την πίστη σου, μονάχα, όταν Κυριακή στην εκκλησιά πηγαίνεις! Κάνε τη μάχη σύντροφο, κάνε τη γη σου κάστρο!

ΙΕΡΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΈΛΛΗΝΑ, που ήρθες από την Ήπειρο, τη Θράκη, το Αιγαίο, τη Θεσσαλία και τη στερεά, Μακεδονία και Κρήτη, από της Λακεδαίμονος τη γη και τη Μεγαλόνησο! Μη σε βαραίνει ο πόλεμος που ανίερα ξεκίνησε μέσα από την ψυχή σου. Κάνε τον απλά πνοή σου, ανάσαινε ελεύθερα, θυμήσου τη γενιά σου. Μην υπομένεις άλλο το ζυγό, σου κλέβουν τη ψυχή σου. Μα πιο πολύ από ποτέ θυμήσου πως στο τέλος θα αντέξεις. Γιατί και ο προμηθέας σου, στο βράχο, σε κοιτάει, να σε κατασπαράζει τ’ όρνεο: Μα εσύ εκεί να αντέχεις, γιατί όλοι μας την ψάχνουμε την ποθητή Ιθάκη! Μόλις σκεφτείτε που βγήκαμε από το νησί των λωτοφάγων της λήθης και της λησμονιάς οι Δραγουμάνοι όρισαν πως δεν υπάρχει πλέον, το Εθνικής δίπλα από το Παιδείας, για να ξεχάσουν τα Ελληνόπουλα πως είναι ανδρειωμένα, πως είναι απόγονοι Αθανάτων, που φέρνουνε τη νίκη! Και φτάσαμε στου Κύκλωπα τη γη, αυτού που έχει μόνο ένα μάτι, γιατί η παγκοσμιοποίηση, δεν βλέπει με τα δύο, δε ξεχωρίζει Έθνη, ούτε Λαούς, μα, ζωοποιεί τους πάντες! Έλληνα μου, βάλε στρατηγική και τεχνική, ως άλλος Οδυσσέας, μόνο με ένα τρόπο θα τους νικήσουμε, αν γίνεις ο Κανένας!

Να μην γνωρίζουν από πού θα έρθει η θεία δίκη, ν’ αρχίσει ο κλεφτοπόλεμος, να ετοιμάσουμε τους νέους μας, να σκάνε σαν τις βόμβες στα χέρια τους και στη σπηλιά του ξένου Κύκλωπα Αρχηγού μας. Και σα ξεφύγουμε από κει, και φτάσουμε στην Ιθάκη, μεσ’ στου Βοσπόρου τα στενά και στης Αγιά Σοφιάς την εκκλησιά θα κάνουμε όλοι το σταυρό μας, γιατί η Ελλάδα ήταν οδηγός μας και φάρος μας και πίστη! Θα ανοίξει η Πύλη και θα βγει ο Βασιλιάς από τα μαρμαρωμένα αλώνια και τότε, σκεφτείτε τον μπροστά σας: Αναγνώριση θα δώσει στην ανδρεία! Γιατί εσύ Έλληνα ορκίστηκες στο χθες και κράτησες το λόγο, «Αμες δε γεσόμεθα, πολλώ κάρρονες» (εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας),φωνάζεις στους προγόνους, και τώρα αποδείχθηκες Πολεμιστής, υπέρτατος των πάντων.

Κι αν όλα αυτά που ακούσατε μοιάζουν με ιστορία, πάρτε τα όπλα, γράψτε την, γιατί ποτέ δεν άνθισε η Ελληνοτουρκική φιλία !!!

ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η Δική μας Αντίσταση”