Όταν ο λαός κατεβαίνει στους δρόμους και τις πλατείες μιας χώρας, το σύστημα στέκεται αμήχανο, καθηλωμένο.

Γι' αυτό προσπαθεί να υποβαθμίζει συνεχώς τη μαζικοποίηση της αντίστασης των Ελλήνων.

Ωστόσο, η δύναμη της οργής των πολιτών, όσο πιο απλή και ακομμάτιστη είναι, τόσο περισσότερο φοβίζει την εξουσία.

Ο ελληνικός λαός σηκώθηκε από τον καναπέ και αντέδρασε. Αγανάκτησε από την ταπείνωση την οποία υφίσταται και γεμίζει καθημερινά τις πλατείες απλά, ειρηνικά και πολιτισμένα, έξω από κόμματα και πολιτικές σημαίες.

Η μόνη σημαία που κυματίζει είναι αυτή της αγανάκτησης και του θυμού. Η μόνη φωνή που αντηχεί στ’ αυτιά όλων είναι η λαϊκή οργή.

Αυτή τη φορά, η οργή των Ελλήνων φτάνει μέχρι την Ευρώπη των τοκογλύφων και τους και πλεονέκτες διεθνείς δανειστές μας. Όλοι αυτοί το μόνο που επιδιώκουν είναι ακόμη μια φορά να επωφεληθούν από το ελληνικό χρέος. Λες και δεν έχει όλη η Ευρώπη χρέη.

Ο σκοπός τους ήταν και είναι η οικονομική εξάντληση της ελληνικής κοινωνίας , ούτως ώστε να ξεπουληθεί στη συνέχεια ο δημόσιος πλούτος της Ελλάδας και να προωθηθούν «λύσεις» στα εθνικά θέματα , προς όφελος των Ευρωπαίων «φίλων» μας. Σκοπός τους είναι ακόμη η απενοχοποίηση των τραπεζών, των σφετεριστών του δημόσιου χρέους, των ενόχων πολιτικών και των επιχειρηματιών και η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας στους απλούς ανθρώπους, την κοινωνία.

Η «φωνή των Ελλήνων» στις πλατείες ταρακούνησε βέβαια και την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που επιπόλαια –θέλουμε να πιστεύουμε- υπέγραψε συμφωνίες υποθήκευσης της πατρίδας μας.

Ο Πρωθυπουργός περιέπεσε σε σύγχυση, αμφιταλαντεύτηκε στο θέμα της παραίτησής του, αλλά επιμένει να μη σέβεται τη βούλησή του λαού.

Γι' αυτό αποφεύγει την πλέον δημοκρατική λύση, τις εκλογές, όπως … «ο διάολος το λιβάνι».

Γιατί τότε, θα δοθεί η εξουσία στον ελληνικό λαό να αποφασίσει εκείνος για τη λύση που συμφέρει τη χώρα του και παράλληλα υπάρχει ο «κίνδυνος» να μετατραπεί η αντίσταση των Ελλήνων σε νέες προτάσεις και λύσεις για να βγει η χώρα μας από το αδιέξοδο. Κάτι που αντίκειται φυσικά στη λύση του αδιέξοδου μνημονίου.

Τελικά, ο κ. Παπανδρέου επέλεξε να παραμείνει ακόμη στην εξουσία, αλλάζοντας «περιτύλιγμα» στην κυβέρνησή του.

Ουσιαστικά επιχείρησε να νοθεύσει τη Δημοκρατία αναθέτοντας εξουσιαστικούς ρόλους σε πολιτικά πρόσωπα. Το αν το πέτυχε ή όχι, θα φανεί στις μέρες που έρχονται.

Το μόνο βέβαιο ότι, όσοι βυσσοδομούν και επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία , λάθος συμμαχικό στρατόπεδο επέλεξαν.

Εδώ δεν είναι απλά Βαλκάνια.

Εδώ είναι Ελλάδα. Δεν είναι «παίξε γέλασε».



Γιάννης Δημαράς
Ανεξάρτητος βουλευτής
Επικεφαλής του «Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών»