Τα βασικά πιστεύω της Ν.Ε.θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής:



Τα πάντα είναι Ένα. Ολόκληρη η πραγματικότητα είναι μέρος του όλου (ολισμός ή μονισμός).
Τα πάντα είναι Θεός και ο Θεός είναι τα πάντα- όπου με τον όρο Θεός εννοείται όχι ο Θεός ως πρόσωπο, αλλά η συμπαντική ενέργεια. (πανθεϊσμός)
Η φύση που συχνά αποκαλείται «Μητέρα Γη» αξίζει να λατρεύεται ως θεά. (ειδωλολατρία στην πρωτόγονη έκφρασή της)
Ο άνθρωπος είναι θεός, ο άνθρωπος έχει κρυμμένες, απεριόριστες, ανεξάντλητες δυνάμεις και μπορεί στηριζόμενος στον εαυτό του ή χρησιμοποιώντας μαγεία και διάφορες άλλες τεχνικές να πετύχει κυριολεκτικά τα πάντα (η παλαιά εωσφορική πλάνη «και έσεσθε ως θεοί» )
Δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα και ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει τη δική του πραγματικότητα και τις δικές του υποκειμενικές αξίες με τις αποκαλούμενες «καταστάσεις αλλαγμένης συνειδητότητας» (η παλαιά εωσφορική πλάνη «διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί» ).
O άνθρωπος δεν θα πεθάνει, αλλά θα ξαναζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο διαμέσου της μετενσαρκώσεως. (η παλαιά εωσφορική πλάνη «Ου θανάτω αποθανείσθε»). «Στον πυρήνα της Ν.Ε. βρίσκεται η Μετενσάρκωση…και ούτε και θα αρρωστήσετε ποτέ με την ολιστική θεραπευτική, την άσκηση, τη δίαιτα , τη βοτανοθεραπεία, τη βιοανάδραση, το βελονισμό … τη μαγεία, τα θεραπευτικά αποτελέσματα των κρυστάλλων, των πυραμίδων και πολλές άλλες προλήψεις».


ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ

Αρχιμ. π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου



Θεμελιώδες δόγμα της Νέας Εποχής είναι ο ΟΛΙΣΜΟΣ. Τι σημαίνει «Ολισμός». Τι σημαίνει «ολιστική θεώρηση του κόσμου»; Ας πάρωμε οδηγό μας έναν από τους αποστόλους της Νέας Εποχής τον Fritjof Capra.

Ο Κάπρα το 1982 έβγαλε ένα βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Σημείο στροφής. Θεμέλιοι λίθοι για μια νέα όψη του κόσμου». Εκεί μεταξύ των άλλων λέει τα εξής:

«Η σοβαρότητα και η παγκόσμια έκταση της σημερινής κρίσης δείχνει πως, κατά πάσα πιθανότητα, ο πλανήτης μας έφτασε σε ένα σημείο στροφής. Μιας στροφής, που θα οδηγήσει σε μια αλλαγή χωρίς προηγούμενο. Και για να καταλάβωμε αυτήν την παγκόσμια αλλαγή, χρειάζεται να ξεθεμελιώσωμε τον παλιό τρόπο σκέψης μας, να γκρεμίσωμε τις παλιές αξίες και να τα δούμε όλα με καινούργιο μάτι. Με το μάτι του ολισμού».

Ας δούμε πρώτα πως φαίνεται ο κόσμος μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά του ολισμού.


α. Ταύτιση Θεού και κόσμου.

Κατ' αρχήν δεν υπάρχει διαφορά ουσίας μεταξύ του κόσμου και του Θεού. Θεός και κόσμος είναι κατ' ουσίαν ΕΝΑ. Έτσι δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, άλλα μόνο ένα «Παγκόσμιο Συμπαντικό Πνεύμα»! Μια «Παγκόσμια Συμπαντική Ενέργεια». Αν μπορούμε να κάνουμε λόγο για Θεό, τότε ο Θεός πρέπει να περιλαμβάνει την ολότητα αυτής της παγκόσμιας ενέργειας. Όλα τα όντα του ορατού και αοράτου κόσμου δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκδηλωμένες μορφές, «προβολές» όπως τις λένε της θείας ουσίας.

Προφανώς πρόκειται για μια από τις γνησιότερες μορφές πανθεϊσμού, κατά την οποία τα πάντα είναι «Θεός». Και αυτός ο εντός εισαγωγικών «Θεός» σε κάθε ομάδα έχει και διαφορετικό όνομα. Άλλος τον λέει «Συμπαντική Ενέργεια», άλλος τον λέει «Κοσμική Υπερσυνειδητότητα», άλλος τον λέει «Υπέρτατο Ένα», άλλος τον λέει «Εαυτό» (το Ε με κεφαλαίο). Ο καθένας τον ονομάζει όπως θέλει.
Έτσι το βασικό θεώρημα της Νέας Εποχής λέει: Τα πάντα είναι Ένα. Δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός. Τα πάντα προέρχονται από το Ένα δια «προβολής» ή «εκροής» και ταυτίζονται κατ' ουσίαν με το Ένα.


β. Η δημιουργία του κόσμου είναι αποτέλεσμα ανάγκης

Αφού, όμως, δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ουσία του Θεού και στις ενέργειές του, αφού τα πάντα προήλθαν δια προβολής ή εκροής της Θείας Ουσίας, τότε η δημιουργία είναι αποτέλεσμα ανάγκης και όχι καρπός της αγάπης και της ελευθερίας του Θεού. Και μ' αυτήν την έννοια η δημιουργία αποτελεί «πτώση του Θεού» «θυσία του Θεού», όπως την ονομάζουν οι εκπρόσωποι της νεοεποχίτικης κίνησης του «Εσωτερικού Χριστιανισμού». Και λέγοντας «θυσία του Θεού», εννοούν την διαφορά ανάμεσα στην «εκδηλωμένη» Θεότητα που είναι αναγκαστικά διασπασμένη, κομματιασμένη στα διάφορα όντα και στην «ανεκδήλωτη» Θεότητα, δηλαδή την απεριόριστη και απόλυτα ελεύθερη Θεότητα.

Με άλλα λόγια, κατ' αυτούς, η Θεός έπαθε ζημιά δημιουργώντας τον κόσμο. Ζημιώθηκε. Μειώθηκε. Και μάλιστα το έπαθε κατ' ανάγκην. Χωρίς να το θέλει. Του ήταν γραφτό να το πάθει. Όποτε «πάει περίπατο» η αγάπη και η ελευθερία του Θεού, που κατά την ορθόδοξη διδασκαλία δημιούργησε τα πάντα, μόνο και μόνο από την λαχτάρα Του να κάνει και άλλους κοινωνούς της δόξας Του και της αγαθότητάς Του.

Βέβαια μιλώντας εδώ για Θεό ας μη ξεχνιόμαστε ότι έχομε να κάνωμε με προσωπικό Θεό Δημιουργό. Δεν υπάρχει προσωπικός Δημιουργός, που να δημιούργησε τον κόσμο εν χρόνω στην ολιστική κοσμολογία.


γ. Η πορεία του σύμπαντος είναι κυκλική

Αφού ο απρόσωπος Θεός υπήρχε πάντοτε, έτσι και το σύμπαν που ταυτίζεται με τον Θεό υπήρχε πάντοτε. Δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Η πορεία του σύμπαντος, λένε οι οπαδοί του ολισμού, είναι κυκλική. Η δημιουργία δεν άρχισε ποτέ και δεν θα τελειώσει ποτέ.

Ο πρώην βενεδικτίνος μοναχός και μετέπειτα μάγος Eliphas Levi μιλάει για ένα τεράστιο ρολόι που γυρίζει συνεχώς. Όταν κτυπήσει μία η ώρα, «εμφανίζεται μία νέα δημιουργία, αλλά εξέρχεται από την προηγούμενη. . . . . Είναι σαν ένα στόμα που εκπνέει, εισπνέει και εκπνέει ακαταπαύστως. Η πνοή του εξακοντίζει στον χώρο εκατομμύρια νέων κόσμων έπειτα τα μυστηριώδη χείλη του μισανοίγουν και τους έλκουν με μια άφατη εισπνοή. Έτσι και ο Θεός απορρίπτει και απορροφά. . . Ο Θεός είναι σαν την θάλασσα, που δημιουργεί την παλίρροια και την αμπώτιδά της χωρίς να αυξάνουν ή να μειώνονται τα νερά της».

Μιά άλλη παραστατική εικόνα για την κυκλική πορεία του σύμπαντος χρησιμοποιεί ο ιδρυτής του «Καφέ Σχολείου» Κώστας Φωτεινός. Ο εν λόγω απόστολος της Νέας Εποχής, πολύ σωστά κατάλαβε ότι, όσο πιο νωρίς μυηθεί κανείς στην ολιστική θεώρηση του κόσμου, τόσο πιο καλά μαθαίνει το μάθημα και γι' αυτό έφτιαξε δικό του σχολείο στο οποίο διδάσκει αποκρυφισμό από το νηπιαγωγείο. Ο Φωτεινός λοιπόν χρησιμοποίει την εξής εικόνα:«Ο κόσμος», λέει, το σύμπαν, είναι ένα τεράστιο μπαλόνι γεμάτο ενεργειακή ροή. Άυλη, ανεξάντλητη, αιώνια ενεργειακή ροή. . . Από την ενεργειακή ροή δημιουργούνται όλα τα όντα του σύμπαντος από τους γαλαξίες μέχρι τις πέτρες, τα ζώα και τους ανθρώπους. Και σ' αυτήν την ενεργειακή ροή ξαναγυρίζουν όλα, το καθένα με την σειρά του, όταν ολοκληρώσουν τον κύκλο της ύπαρξής τους».

Με άλλα λόγια, όλα γυρίζουν σε ένα άχαρο μαγγανοπήγαδο, χωρίς κανένα νόημα και χωρίς κανένα σκοπό. Εν παρενθέσει, ας επιτραπεί να παρατηρήσωμε ότι σήμερα δεν είναι απαραίτητο να πάνε τα παιδιά μας στο Καφέ Σχολειό του Φωτεινού για να μυηθούν στον ολισμό από νωρίς, και να μάθουν για το μαγγανοπήγαδο που αναφέραμε. Πλείστα των τηλεοπτικών προγραμμάτων της λεγόμενης παιδικής ζώνης εισάγουν τα παιδιά μας στον «θαυμαστό κόσμο» της Νέας Εποχής.

Δεν είναι ασύνηθες να ακούσει κανείς παιδιά, που παίζοντας μαλλώνουν και το ένα λέει στο άλλο: «Πρόσεξε γιατί εγώ σε προηγούμενη ζωή μου ήμουν λύκος». Και το άλλο απαντάει: «Κι εγώ ήμουν αρκούδα». Οπότε πρέπει να παρέμβουμε ώστε οι καρμικές σχέσεις των παιδιών να μην τα οδηγήσουν σε αιματοχυσία. Εξ άλλου τα παιδιά δεν θα φταίνε σε τίποτε. Το κάρμα τους θα φταίει!
Δεν επεκτεινόμαστε εδώ στις περί κάρμα και μετενσαρκώσεως θεωρίες. Τονίζουμε μόνο ότι το θεμέλιο αυτών των δοξασιών είναι η ολιστική κοσμολογία.


ΔΙΑΛΟΓΟΣ 27 2002