Σελίδα 1 από 2

Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 03 Φεβ 2013, 19:33
από dominique
της κ. Μαρίας Δημητριάδου, δημοσιογράφου – συγγραφέως


Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα ακούμε να γίνεται λόγος για πολεμικές τέχνες. Σχολές, περιοδικά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μας παρουσιάζουν διάφορα στυλ των τεχνών αυτών και διαφημίζουν τα αποτελέσματα τους, ενώ διάφοροι εκπαιδευτές μιλούν για εκρηκτική εξάπλωση τους. Είναι λοιπόν απαραίτητο να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό που εξαπλώνεται εκρηκτικά, ιδίως από τη στιγμή που η εξάπλωση του συμβαίνει κυρίως στις νεαρές ηλικίες και μάλιστα ενθαρρύνεται ακόμα και από κρατικούς φορείς (βλ. περίπτωση εισαγωγής του ταεκβοντό στα ελληνικά σχολεία και διδασκαλίας του τάι τσι σε ορισμένα άλλα).

Οι πολεμικές τέχνες (κουνγκ-φου, καράτε, αϊκίντο, κτλ.) περιλαμβάνουν διάφορες τεχνικές άμυνας κι επίθεσης τόσο με όπλα όσο και χωρίς, γι' αυτό και συνήθως προωθούνται ως αυτοάμυνα. Όμως είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με τον κεντρικό θρησκευτικό στόχο του ασιατικού ίνδο-βουδο-ταοϊστικού πολιτισμού, δηλ. την επίτευξη της θέωσης του άνθρωπου με έναν τρόπο αναποτελεσματικό και αυθαίρετο, ανάλογο με το και ως θεοί έσεσθε του όφεως, και όχι με τον τρόπο τον όποιο συνέστησε ο ίδιος ο Θεός στους ανθρώπους.


Για το σκοπό της αυτοθέωσης η όλη κινησιολογία των πολεμικών τεχνών είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επικαλείται διάφορα στοιχεία και δυνάμεις της φύσης, αστέρια, πνεύματα πραγματικών και μυθικών ζώων που κατ' άλλους αντιπροσωπεύουν πραγματικά πνεύματα και κατ' άλλους καταστάσεις της συνείδησης, ή ακόμα και τα δύο, σε μια αντιστοιχία του εξωτερικού περιβάλλοντος κόσμου των πνευμάτων με τον εσωτερικό ψυχικό κόσμο των ανθρώπων.

Η βασική πηγή δύναμης στις πολεμικές τέχνες δεν είναι η σωματική δύναμη, ούτε καν η εκπαιδευμένη θέληση ή η σωστή γεωμετρική τοποθέτηση του σώματος, όπως πιστεύουν κάποιοι ρεαλιστές οπαδοί τους, που δεν κατανοούν τη θρησκευτική διάσταση των τεχνών αυτών. Βέβαια τόσο η θέληση, όσο και η σωστή γεωμετρική τοποθέτηση του σώματος είναι πράγματα που εξασκούνται και που απαιτούνται κατά την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες.


Όμως το κυρίως ζητούμενο είναι ο έλεγχος της λεγόμενης εσωτερικής ενέργειας (τσι ή κι). Υποτίθεται ότι ο έλεγχος αυτής της ενέργειας, σύμφωνα με τη φιλοσοφία αυτών των τεχνών, μπορεί όχι μόνο να μετατρέψει το μαχητή σε υπεράνθρωπο, αλλά να μετατρέψει κι ένα απλό άγγιγμα ή κάποια νοητική τεχνική (μαγνητική προβολή κτλ.) που εφαρμόζεται εξ αποστάσεως, σε θανατηφόρο χτύπημα. Η ίδια ενέργεια, σύμφωνα με τη φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς, και μάλιστα ο μαχητής που δεν είναι παράλληλα και θεραπευτής, είτε με τη χρήση βελονισμού και ειδικής διατροφής - μασάζ - βοτάνων, είτε με τη χρήση της εσωτερικής ενέργειας χωρίς τη μεσολάβηση αυτών των εξωτερικών μεθόδων (π.χ. με επαφή των χεριών με τον ασθενή ή με τη διδασκαλία κάποιας ειδικής θεραπευτικής φόρμας, δηλ. συνόλου κινήσεων) θεωρείται σαφώς υποδεέστερος από αυτόν που είναι και θεραπευτής και ακόμα μη ολοκληρωμένος ως μαχητής και ακατάλληλος για πραγματικός διδάσκαλος.
Η αρχική πρόθεση πολλών Ασιατών διδασκάλων πολεμικών τεχνών ήταν να μείνουν τα μυστικά της αυτοθεωτικής σοφίας τους απρόσιτα για τους λευκούς. Όμως η ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ανάγκασε τη χώρα να εντάξει την αθλητικοποίηση μέρους των πολεμικών τεχνών της και τη μετατροπή αυτών σε εξαγώγιμο είδος, στο νέο ξεκίνημα της Ιαπωνίας ως ένα ειρηνικό έθνος. Παράλληλα η επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα έκανε πολλούς δασκάλους πολεμικών τεχνών να καταφύγουν σε άλλες γειτονικές ή και δυτικές χώρες, όπου ήρθαν σε επαφή με πολλούς Δυτικούς διψασμένους για σοφία και δύναμη. Η αναπόφευκτη κατάληξη ήταν η επέκταση της διδασκαλίας, ή έστω μέρους αυτής, και σε Δυτικούς, για λόγους βιοποριστικούς η ακόμα και ιεραποστολικούς.


Παράλληλα, το αναπτυσσόμενο κίνημα της Νέας Εποχής η φιλοσοφία του οποίου περιλαμβάνει διάφορες εκδοχές και πρακτικές αυτοθέωσης, βρήκε στις πολεμικές τέχνες ένα θαυμάσιο όχημα για τη διάδοση της βασικής της ιδέας: ότι ο άνθρωπος είναι θεός, και μπορεί να κάνει κατά βούλησιν χρήση της θεότητας του, αρκεί να πιστέψει σ' αυτήν και να την συνειδητοποιήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο πολλές παραθρησκείες ψαρεύουν οπαδούς μέσα από σχολές πολεμικών τεχνών ή διαθέτουν τμήματα εκμάθησης τεχνικών αυτοάμυνας.

Το όχημα των πολεμικών τεχνών έχει το πλεονέκτημα να καλύπτεται πίσω από το προσωπείο του αθλητισμού, προσφέροντας και κάποια σωματική εκγύμναση, αλλά και να βάζει τον άνθρωπο σε κάποιες διαδικασίες με καθαρά θρησκευτικό νόημα, χωρίς όμως αυτός να το καταλαβαίνει. Μία τέτοια διαδικασία είναι η υπόκλιση -χαιρετισμός των εκπαιδευομένων στην εικόνα-φωτογραφία του δασκάλου, ο όποιος υποτίθεται ότι είναι πνευματικά παρών, ελέγχοντας και προστατεύοντας με την πνευματική του δύναμη τους
εκπαιδευόμενους, είτε από χιλιόμετρα μακριά είτε από τον ... άλλο κόσμο (των θεωμένων διδασκάλων). Η συγκεκριμένη πρακτική σερβίρεται στον εκπαιδευόμενο ως ένα απλό έθιμο ή συνήθεια, η τήρηση της οποίας είναι απαραίτητη στην όλη πειθαρχία του συστήματος. Άλλη διαδικασία είναι η χρήση ειδικής στολής και ζώνης συγκεκριμένου χρώματος, που συμβολίζει το στάδιο μύησης του μαθητή στην ατραπό της σοφίας.
Επίσης η χρήση ειδικών λαβάρων με σύμβολα που αντιστοιχούν σε στοιχεία και δυνάμεις της φύσης (άνεμος, νερό κτλ.) και κραυγών που επικαλούνται είτε τα στοιχεία της φύσης, είτε κάποιες θεότητες, που μπορεί και να αντιστοιχούν σε δυνάμεις της φύσης, είτε τη συγκέντρωση της περίφημης εσωτερικής ενέργειας.
Επίσης η χρήση του διαλογισμού για την επίτευξη χαλάρωσης και καλύτερης συγκέντρωσης είναι μια θρησκευτική πράξη, ανεξάρτητα με το αν ο διαλογιζόμενος έχει θρησκευτικούς σκοπούς και αν απευθύνεται σε κάποια θεότητα ή θεωμένο διδάσκαλο ή όχι.


Όμως η θρησκευτική πράξη που διαδίδεται πιο εύκολα και εφαρμόζεται από μαθητές κάθε ηλικίας και θρησκευτικών πεποιθήσεων ανεξαιρέτως, είναι η εκτέλεση των κάτας (φόρμες) των πολεμικών τεχνών. Πρόκειται για σύνολα εναλλαγής επιθετικών και αμυντικών κινήσεων, τα όποια έχουν καθαρά μαγική - θρησκευτική δομή. Ο τρόπος που ο εξασκούμενος στρέφεται προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ή ακόμα τη γη και τον ουρανό ή την κατεύθυνση συγκεκριμένων αστερισμών, η εναλλαγή γιν και γιάνγκ (άμυνα-επίθεση, μαλακές-σκληρές κινήσεις) οι διάφορες κινήσεις που δηλώνουν κατεύθυνση τής ενέργειας και βρίσκονται συχνά στην αρχή και στο τέλος της κάθε φόρμας, αλλά και σε άλλα σημεία της, το γεγονός ότι η τελευταία κίνηση της φόρμας εκτελείται ακριβώς στο σημείο όπου εκτελέστηκε η πρώτη κίνηση, ο τελετουργικός χαιρετισμός στο τέλος (ιδιαίτερα στα κινέζικα συστήματα κουνγκ φου) - όλα αυτά έχουν βαθιά θρησκευτική σημασία που αν και είναι κρυμμένη από τους αμύητους, έχει αποκρυσταλλωθεί μετά από αιώνες αλλεπάλληλων εφαρμογών και αναθεωρήσεων από βαθιά θρησκευόμενους δασκάλους. Πιθανόν ο ίδιος ο εκπαιδευτής που διδάσκει αυτά να μην γνωρίζει πλήρως (ή και να μην γνωρίζει καθόλου) τη σημασία τους. Αυτό όμως δεν αφαιρεί κάτι από τη δυναμική τους. Οι φόρμες των πολεμικών τεχνών παραμένουν ένας μαγικός πολεμικός χορός, ένας διαλογισμός εν κινήσει, που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει στον εξασκούμενο την προστασία από αρνητικές οντότητες και την εύνοια των δυνάμεων της φύσης, τη δική του ένωση με τις δυνάμεις αυτές και την πλήρη αξιοποίηση της εσωτερικής του ενέργειας για την επίτευξη των σκοπών του.


Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η εξάσκηση των πολεμικών τεχνών προκαλεί κάποια ευεξία λόγω της σωματικής εκγύμνασης, της βαθιάς αναπνοής που οξυγονώνει καλά τον οργανισμό και βέβαια λόγω κάποιας ψυχολογικής αντίδρασης του εξασκούμενου που μπορεί να αισθάνεται από σιγουριά μέχρι υπερηφάνεια και μέθη της δύναμης.
Όμως αυτό που τελικά κάνει τον άνθρωπο να ανάγει τις πολεμικές τέχνες σε τρόπο ζωής δεν είναι άλλο από αυτό που τον κάνει να υιοθετεί και τη γιόγκα (μπορούμε εξάλλου να χαρακτηρίσουμε τις πολεμικές τέχνες ως πολεμική γιόγκα, αφού στην Ινδία υπήρχε η vajra mukti, είδος πολεμικής γιόγκα για την κάστα των πολεμιστών. Κι ακόμα και σήμερα επιζεί ένα από τα αρχαιότερα στυλ πολεμικών τεχνών, το ινδικό κάλαρι παγιάτ, που γίνεται για τους θεούς και μοιάζει πολύ με το αποκαλούμενο κουνγκ φου της γειτονικής Κίνας).
Και αυτό το κοινό στοιχείο της στατικής γιόγκα και των πολεμικών τεχνών είναι, εκτός από το διαλογισμό και τις αναπνευστικές ασκήσεις (τις όποιες δεν εφαρμόζουν όλες οι σχολές, αφού πολλές περιορίζονται στο αθλητικό μέρος δηλαδή τις δήθεν αποκλειστικά αθλητικές φόρμες), μια ασυνήθιστη ευεξία που καταλαμβάνει τον εξασκούμενο από την πρώτη κιόλας μέρα εξάσκησης. Ο άνθρωπος αισθάνεται μια παράξενη ευχαρίστηση και ζωντάνια, και βέβαια θέλει να συνεχίσει. [2]


Η αίσθηση αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο σε δύο πράγματα: Την επιρροή που έχουν οι κινήσεις αυτές καθ' εαυτές στο ορμονικό σύστημα και τις εκκρίσεις των αδένων - πράγμα που μπορούν να κατανοήσουν και οι αθεϊστές μελετητές των πολεμικών τεχνών - και στην έκθεση του εξασκουμένου στις πνευματικές οντότητες, τις γνωστές στους Χριστιανούς ως δαίμονες. Στις δυνάμεις αυτές βέβαια απευθύνεται η ανατολική πνευματικότητα, και αυτές δεν χάνουν καθόλου χρόνο να απαντήσουν στην κλήση των συνειδητών ή ασυνείδητων λάτρεων, με σκοπό να τους επηρεάσουν βαθύτερα και να τους κόψουν κάθε διέξοδο προς την αλήθεια.


Κάποιες πολεμικές τέχνες όπως το νιντζού-τσου, που δεν έχουν καθόλου φόρμες αλλά μόνο τεχνικές όπως πνιγμός με ξέσκισμα προσώπου και τα παρόμοια, έχουν ωστόσο πολλά μαγικά στοιχεία τόσο από τις ειδικές τεχνικές διαλογισμού που υποτίθεται ότι δίνουν υπεράνθρωπες ικανότητες, όσο και από το βουδιστικό-ταοϊστικό φιλοσοφικό τους υπόβαθρο. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι στην Ανατολή δεν υπάρχει φιλοσοφία με την ίδια έννοια που δημιουργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, αλλά η λεγόμενη «φιλοσοφία» είναι καθαρά θρησκευτικού περιεχομένου κι έχει να κάνει με τη λεγόμενη «άμεση βίωση της πραγματικότητας», τη «φώτιση» που επαγγέλλονται οι ανατολικές θρησκείες. Αυτό το παραδέχονται και το επιβεβαιώνουν τόσο οι οπαδοί όσο και οι μελετητές αυτής της «φιλοσοφίας», *3+ οπότε ουσιαστικά ο τίτλος «φιλοσοφία» όσον αφορά τις διδασκαλίες αυτές είναι παραπλανητικός.


Είναι οι πολεμικές τέχνες κατάλληλες για Χριστιανούς;
Πολλοί ισχυρίζονται ότι από τη στιγμή που αφαιρείται ο διαλογισμός και η υπόκλιση στον διδάσκαλο, οι πολεμικές τέχνες χάνουν τον αντιχριστιανικό χαρακτήρα τους και γίνονται κατάλληλες και για Χριστιανούς. Όμως ο μαγικο-θρησκευτκός κώδικας της φόρμας παραμένει ενεργός ακόμα και όταν αφαιρεθούν αυτά τα στοιχεία και ο εκπαιδευόμενος μένει εκτεθειμένος στην επιρροή του. Επίσης η όλη εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες προϋποθέτει την αποδοχή του δαιμονικού λογισμού ότι ο πλησίον είναι ένας επικίνδυνος εχθρός.
Πολλά μπορούν να ειπωθούν και για την απόκτηση εξαρτημένων αντανακλαστικών άμυνας και επίθεσης, που υπονομεύουν και ουσιαστικά αναιρούν την κατά Χριστόν ελευθερία του ανθρώπου. Και βέβαια τα ποσοστά σοβαρών ατυχημάτων κι ακόμα και θανάτων κατά την εξάσκηση των πολεμικών τεχνών τόσο στο δρόμο (σε καυγάδες) όσο και μέσα στο γυμναστήριο αλλά και στους αγώνες, είναι αρκετά υψηλά, οπότε είναι πιο ασφαλές να απέχει κανείς από αυτές. Έξαλλου καταξιωμένοι δάσκαλοι πολεμικών τεχνών παραδέχονται ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος που αθλείται με κάποιον άλλο τρόπο πέραν των πολεμικών τεχνών, μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς σε μια επίθεση, αλλά και ότι οι πολεμικές τέχνες είναι αναποτελεσματικές όταν ο αντίπαλος διαθέτει πυροβόλο όπλο.


Τα τελευταία χρόνια κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι πολεμικές τέχνες έχουν άμεση σχέση με τον ελληνισμό και γι' αυτό μπορούμε άφοβα να τις εξασκούμε, μια που, καταπώς λένε, κάποιες από τις τεχνικές τους είναι κινήσεις του παγκρατίου που διαδόθηκαν στην Ανατολή από τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Για το σκοπό αυτό επικαλούνται διάφορες αθλητικές παραστάσεις σε αρχαία αγγεία κ.ο.κ. Νομίζω είναι αφελές να θεωρούμε πως, επειδή οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη φιλοσοφία, την τραγωδία κτλ., οι άλλοι αρχαίοι λαοί περίμεναν να έρθουνοι Έλληνες για να τους μάθουν να δέρνουν. Κάποιες κινήσεις είναι κοινές σε όλους τους λαούς και όλες τις εποχές, και βασίζονται στο ένστικτο και τον κοινό νου, που ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως καταγωγής διαθέτει.
Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε πώς πράγματι οι άλλοι λαοί δεν είχαν δικές τους τεχνικές μέχρι να τους διδάξουν οι Έλληνες, θα ήταν το ίδιο, αν όχι περισσότερο, αφελές να πιστεύουμε πως πήραν ό,τι έμαθαν χωρίς να το περάσουν μέσα από τα δικά τους φίλτρα κατανόησης και χωρίς να το αναμείξουν με στοιχεία του δικού τους πολιτισμού, χωρίς να το κατευθύνουν προς το στόχο του δικού τους πολιτισμού - που καμία σχέση δεν είχε με το στόχο του ελληνικού κι ακόμα περισσότερο του χριστιανικού πολιτισμού μας.


Για όποιον θέλει οπωσδήποτε μαχητική προπόνηση υπάρχει και η ελληνορωμαϊκή πάλη, και η πυγμαχία, αθλήματα καθαρά ελληνικά χωρίς καμία μυστικιστική προέκταση. Μερικοί λένε ότι υπάρχει και το παγκράτιο - αν βέβαια πρόκειται για αναβίωση του αρχαίου παγκρατίου, το όποιο δεν ξέρουμε πώς ακριβώς ήταν, κι όχι για μια ελληνική διασκευή του καράτε, με το πνεύμα του οποίου έχει γαλουχηθεί ο δάσκαλος του παγκρατίου. Είναι όμως γεγονός ότι ακόμα κι αν οι ίδιοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν επινοήσει ένα μαχητικό σύστημα με μυστικιστικές προεκτάσεις - που δεν είχαν - εμείς οι Χριστιανοί απόγονοι τους οφείλουμε να το απαρνηθούμε, όπως και άλλα πράγματα, για την αγάπη του Χριστού.


Πηγή: Περιοδικό Διάλογος, τ. 23, Ιανουάριος-Μάρτιος 2001
Βιβλιογραφία - Παραπομπές


1.Η αλήθεια για τις πολεμικές τέχνες, κεφ. 2.
2.Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, κεφ. 4.
3.Η αλήθεια για τις πολεμικές τέχνες, κεφ.2.
panagiapalatiani & ppu.org.cy
aktinesblog

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 08 Φεβ 2013, 16:42
από dominique
ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ και Ορθοδοξία...!


ΤΑε Κβο Ντο και Ορθοδοξία
Λευτέρης Καλαβρυτινός
Αφιερώνεται στην μνήμη του νευρολόγου Χρήστου Τσικλάκου
http://www.egolpion.com/23511F13.el.aspx

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με την ευχή τού πνευματικού μου καθώς και με την ευχή τού γέροντα στο οποίο είχα εξομολογηθεί πριν δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος της αναζήτησης μου, όταν ο Θεός με είχε οδηγήσει πλέον στον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο. Πραγματεύεται την ιστορία τής μεταστροφής μου από άθεο σε χριστιανό με την βοήθεια του Κυρίου μας. Ακόμη, μέσω του κειμένου αυτού γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευθεί η διαφορά ανάμεσα στο TaeKwonDo (TKD, Κορεατική πολεμική τέχνη) και την Ορθοδοξία.


Το πρώτο κεφαλαίο αναφέρεται στο σκοπό της χριστιανικής ζωής που κατά τους αγίους πατέρες, δεν είναι άλλος από την απόκτηση του Άγιου Πνεύματος. Με λόγια αγίων περιγράφονται τα της απόκτησης Του (αν θέλει ο Θεός). Παράλληλα δίνεται απάντηση στο εάν μπορεί να συνδυαστεί το ΤΚD με το σκοπό αυτό.


Το δεύτερο κεφαλαίο αναφέρεται στο TKD, παρατίθενται λίγα ιστορικά στοιχεία και αναλύεται ο σκοπός αυτής της πολεμικής τέχνης και ταυτοχρόνως ολυμπιακού αθλήματος που δεν είναι άλλος από την υλοποίηση των ιδεωδών του Κομφουκίου και η βίωση των δοξασιών των ταοϊσμού και βουδισμού.


Το τρίτο κεφάλαιο περιλαμβάνει το διάλογο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ με τον Μοτοβίλοφ σαν ένα ζωντανό παράδειγμα βίωσης της βασιλείας του Θεού. Από την άλλη μεριά καταθέτω την προσωπική μου μαρτυρία σαν παράδειγμα προς αποφυγή.

Το υλικό αυτής της έρευνας προέρχεται από φυλλάδια, βιβλία και όσον αφορά το TKD κυρίως από το διαδίκτυο (ιντερνέτ), στο οποίο έχουν καταχωρηθεί απόψεις Aμερικανών, Κορεατών Kαναδών, και Ελλήνων. Στην χώρα μας είτε υπάρχει άγνοια είτε σκόπιμα γίνεται απόκρυψη της πραγματικής φύσης του TKD.


1. Σκοπός της ύπαρξης τού ανθρώπου


Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου; Την απάντηση δίνει ο Κύριός μας αλλά και οι ανά τους αιώνες άγιοί του, των οποίων τα σώματα έλειωσαν στην σκληρή άσκηση στη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή και γενικότερα στην αρετή. Μέσα δε από όλα αυτά έζησαν την εν Χριστώ ελευθερία. Αυτή την απάντηση δίνει και ο διάλογος του Άγιου Σεραφείμ του Σάρωφ με τον Μοτοβιλοφ (παρατίθεται στο τρίτο κεφάλαιο). Σύμφωνα λοιπόν με τον Άγιο, ο σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Άγιου Πνεύματος, δηλαδή η βίωση της βασιλείας του Θεού από την εδώ ζωή.


Η ευχή της εκκλησίας


Με την ευχή που ακολουθεί παρακαλούμε το Άγιο Πνεύμα να γίνει οδηγός μας, και να μας καθαρίσει από την αμαρτία και τα αίτιά της. Έχει γίνει μια προσπάθεια απόδοσης στα νέα Ελληνικά.



<<Βασιλεύ ουράνιε…>>


Κύριε μας, Εσύ που είσαι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος, Παράκλητε, που μας χαρίζεις την γνώση της αλήθειας, που είσαι ταυτόχρονα παντού, είσαι δηλαδή προσωπικός Θεός για τον καθένα μας, και με εσένα είναι γεμάτη όλη η πλάση, ταμείο πρωτίστως όλων των πνευματικών δωρεών και όλων των αναγκαίων υλικών δωρεών για την ζωή μας Εσύ που μας χαρίζεις την πνευματική μας αναγέννηση, έλα σε παρακαλούμε ταπεινά και κατασκήνωσε μέσα μας και καθάρισε μας από την αμαρτία, την πλάνη, την ημιμάθεια, τα πάθη, και σώσε, Αγαθέ, τις ψυχές μας.


Με αυτή την ευχή παρακαλεί με τη δική του θέληση ο χριστιανός το Άγιο Πνεύμα να έλθει και να κατοικήσει μέσα του, να τον μετατρέψει σε ναό. Το Άγιο Πνεύμα σέβεται το αυτεξούσιο του ανθρώπου και περιμένει αυτή την πρόσκληση. Αντίθετα στο TKD, όπως θα δούμε πιο κάτω, παραβιάζεται το αυτεξούσιο μιας και ο άνθρωπος δαιμονοποιείται και νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την θέληση του σε άλλους, να καταργεί δηλαδή την προσωπικότητα του συνανθρώπου του.



Τα χαρακτηριστικά του Αγίου Πνεύματος



Ο άγιος Σεραφειμ[1] με την προσευχή του βάζει το πνευματικό του παιδί ορατά μέσα στην χάρη του Άγιου Πνεύματος. Δεν καταργεί το πρόσωπο του Μοτοβίλοφ και αυτός δεν τρελαίνεται όπως κάποια από τα θύματα των ανατολίτικων θρησκειών που από τον διαλογισμό φτάνουν να γίνονται φυτά, αλλά αντίθετα γεμίζει ανέκφραστη γαλήνη και ειρήνη, μια ανείπωτη χαρά, μια ασυνήθιστη γλυκύτητα,, εσωτερική θερμότητα, αισθάνεται την ευωδιά του Αγίου Πνεύματος, γίνεται και αυτός όπως ο άγιος Σεραφείμ πλήρης από το Άγιο Πνεύμα

Σύμφωνα με τον άγιο Ιννοκέντιο Μόσχας[2] τα χαρακτηριστικά του Αγίου Πνεύματος είναι, πίστη και φωτισμός, αγάπη, δύναμη, σοφία, χαρά, ευτυχία, και ειρήνη, ταπείνωση, και τέλος προσευχή.

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης[3] αναφέρει ανάμεσα στα άλλα ότι το Άγιο Πνεύμα διδάσκει την αληθινή πίστη, είναι το μέσο επικοινωνίας και γνωριμίας με Τον Θεό, χαρίζει, αγάπη, σοφία, γλυκύτητα, χαρά, όραση και γνώση Του Θεού, προσευχή, φωτισμό, δύναμη, κατανόηση των γραφών, ανάπαυση, γεύση της μακαριότητας του παράδεισου από την εδώ ζωή.



Εσωτερική αγιοπνευματική ειρήνη και εξωτερική χαλάρωση



Ένα από τα χαρακτηριστικά του Αγίου Πνεύματος είναι η ειρήνη. Και οι δάσκαλοι του TKD έχουν ειρηνική όψη, σαν προβατόμορφοι λύκοι, και τα σώματά τους είναι χαλαρωμένα από την πολλή γυμναστική. Δεν έχουν αρετή. Μπορεί να πορνεύουν, να διαλογίζονται, να συμμετέχουν σε υποβολές, η ψυχή τους δεν έχει σαν ψυχή της το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ζώσα αλλά νεκρή, σε αυτήν κατοικούν δαιμόνια (αυτό κατάλαβα στην σχολή που διδάχτηκα το TKD).



Γιατί χρειαζόμαστε το Άγιο Πνεύμα;



Ο άγιος Ιννοκέντιος μας απαντά ότι <<χωρίς την βοήθεια και την συνεργασία του Αγίου Πνεύματος είναι αδύνατο όχι μόνο να μπούμε στην ουράνια βασιλεία, αλλά κι ένα βήμα να κάνουμε στο δρόμο που οδηγεί εκεί>>.


Καθαρότητα στην πίστη

Συνεχίζοντας ο άγιος μας λέει ότι υπάρχει μια απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος πού είναι η αληθινή πίστη. << Αυτό δίνεται μόνο στους αληθινά πιστούς. Και αληθινά πιστός είναι εκείνος που ομολογεί σωστά την αγία ορθόδοξη πίστη, χωρίς καμιά πρόσθεση ή αφαίρεση ή αλλοίωση, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι και όπως τη διατύπωσαν και την επικύρωσαν οι άγιοι πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους. Κάθε αμφιβολία ή σόφισμα σε θέματα πίστεως είναι ανυπακοή. Και ο ανυπάκουος δεν μπορεί ποτέ να γίνει ναός και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος>>

Με αλλά λόγια το να διαλογίζεται κανείς και να προσπαθεί να έχει πνευματική ζωή στην εκκλησία είναι μάταιο. Το TKD (και γενικότερα οι πολεμικές τέχνες) όπως θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο περιέχει ασκήσεις αναπνοής και διαλογισμό εν κινήσει. Είναι μια μορφή γιόγκα που έχει σαν σκοπό την αυτοθέωση (και προσωπική μαρτυρία). Εκτός από την παραπάνω διαπίστωση υπάρχουν και σχολές που κάνουν διαλογισμό πριν ή και μετά την εκπαίδευση.

Είναι σχιζοφρένια να θέλει κάποιος να συνδυάσει τον δρόμο της άκρας ταπείνωσης που βαδίζουν οι άγιοί μας με αυτό της εωσφορικής αυτοθέωσης που μας βάζει η εξάσκηση στο TKD.


Τρόπος απόκτησης του Αγίου Πνεύματος



Ο ίδιος άγιος μας λέει ότι για να αποκτήσει κανείς το Άγιο Πνεύμα τα μέσα είναι τα παρακάτω η καθαρή καρδιά, το αγνό σώμα, η ταπεινοφροσύνη, η υπακοή στην φωνή του Θεού ( του Λόγου του Θεού), η προσευχή, η καθημερινή αυταπάρνηση (κυρίως νηστεία και ελεημοσύνη), η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής (ιερών βιβλίων) και η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν στην θεία κοινωνία

Συνεχίζοντας μας λέει ο άγιος << κάθε ψυχή μπορεί να γεμίσει με Άγιο Πνεύμα, αν καθαριστεί από την αμαρτία, απαλλαγεί από την φιλαυτία και ελευθερωθεί από την υπερηφάνεια>>.



Πότε φεύγει το Άγιο Πνεύμα;


Ο άγιος Ιννοκέντιος μας λέει <<Κάθε αμαρτία διώχνει το Άγιο Πνεύμα. Πιο μισητές, όμως, Του είναι από τις σωματικές η πορνεία και από τις ψυχικές η υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα, η τέλεια καθαρότητα, δεν μπορεί να κατοικήσει σε άνθρωπο μολυσμένο με αμαρτίες. Πώς να μείνει στην καρδιά μας, όταν αυτή είναι γεμάτη με μέριμνες, επιθυμίες και πάθη ;>>

Το να ασκείται κανείς σε τέχνη η οποία έχει σκοπό την αυτοθέωση είναι αποτέλεσμα άγνοιας ή υπερηφάνειας. Αυτές από μόνες τους διώχνουν το Άγιο Πνεύμα. Πάει δηλαδή περίπατο ο αγώνας για την βίωση της βασιλείας Του Θεού. Συνεχίζοντας ο άγιος Σιλουανός μας λέει:



Πλάνη και θεραπεία


<<Στην πλάνη πέφτει κανείς είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια,. Εάν κανείς πέσει σε πλάνη από άγνοια τότε ο Κύριος τον θεραπεύει γρήγορα, εάν όμως πέσει σε πλάνη από υπερηφάνεια, τότε θα υποφέρει για πολύ καιρό η ψυχή, ώσπου να μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευτεί από τον Κύριο>>.

Αν κάποιος έχει πέσει στην πλάνη του TKD, ανάλογα με το αν προέρχεται η πτώση αυτή είτε από άγνοια είτε από υπερηφάνεια ανάλογος είναι και ο τρόπος και ο χρόνος απεξάρτησης από αυτό.



Εμπόδια στον δρόμο


Σύμφωνα με το Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, στο βιβλίο του Αόρατος Πόλεμος αναφέρονται τρία πράγματα πού εμποδίζουν τον άνθρωπο από το να βιώσει την βασιλεία του Θεού. Αυτά είναι ο κόσμος, ο διάβολος και ο εαυτός κάθε ενός από εμάς.



Ψυχολογικά προβλήματα και Άγιο Πνεύμα


To TKD επειδή περιέχει έντονη γυμναστική μειώνει τα τυχόν ψυχολογικά προβλήματα του ασκουμένου (έτσι αποδεικνύουν νευρολογικές μελέτες σε σχέση με την γυμναστική). Αν κανείς διαβάσει βουδισμό, ταοϊσμό περί τηλεπάθειας κ.τ.λ. και σταματήσει το TKD μπορεί να υποφέρει από φοβίες, μανία καταδιώξεως και να έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αυτά φεύγουν με το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως και το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή γενικότερα με την πνευματική ζωή μέσα από την οποία το Άγιο Πνεύμα καθαρίζει τις κηλίδες από τον χιτώνα του χριστιανού, αναπλάθει την αρετή της ψυχής και ξαναφέρνει τον πιστό στο σημείο που ήταν όταν βαπτίστηκε. Διαφορετικά, αν δεν ανατρέξει στην εκκλησία, μπορεί κανείς να χρειαστεί υποστήριξη από νευρολόγο…



Επίλογος κεφαλαίου


Σε αυτό το πρώτο κεφαλαίο προσπάθησα να δώσω με λόγια απλά, λόγια αγίων με σεβασμό σε αυτούς, τον σκοπό της χριστιανικής ζωής, να εκθέσω την εμπειρία τους ως προς το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, παραθέτοντας ακόμη και κάποιες δικές μου παρατηρήσεις. Από τα λόγια των αγίων μας γίνεται φανερό ότι η άσκηση στο TKD είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη λατρεία, και ή πείρα δείχνει ότι κάποιες φορές μπορεί να βλάψει την ψυχική υγεία του ασκουμένου.



Πηγές κεφαλαίου


1. Αγίου Σιλουανού από το φυλλάδιο αριθμός 24 «Η Φωνή των πατέρων, Οσίου Σιλουανού Αθωνίτου, Η γνωριμία με τον Θεό», έκδοση ΣΤ’, Ιερά μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής.
2. Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας από το φυλλάδιο αριθμός 25 «Η φωνή των πατέρων, Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας, Η πνοή του Αγίου Πνεύματος», έκδοση Α’, Ιερά μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής.
3. Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τον διάλογο του με τον Μοτοβίλωφ, σελ 47 –59 από το βιβλίο «Ο Άγιος της Χαράς (‘Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και η Ορθόδοξη πνευματική εμπειρία>> του Harry M. Boosalis, έκδοση «Η έλαφος»
4 Αγίου Νικοδήμου από Αόρατο Πόλεμο.
5 κηρύγματα του π. Ιωάννη Χαντζηθανάση και άλλων πατέρων
6 προσωπικές παρατηρήσεις



Τae Κwon Do (ΤΚD)

Το TKD είναι μια πολεμική τέχνη που περιέχει μια πνευματική οδό (ένα DO), ένα μονοπάτι πνευματικής ανάπτυξης του ασκουμένου. Είναι παράλληλα και ολυμπιακό άθλημα. Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναφερθώ στο σκοπό του, θα ασχοληθώ επίσης με κάποια πληροφορία που σχετίζεται με αυτό.

Ιστορία του TKD

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.barrel.net η άσκηση σε πολεμικές τέχνες άρχισε στην Κορέα γύρω στα 50 π. Χ., αργότερα στο βασίλειο των Silla μία τάξη ευγενών νέων (HwaRang = ανθηρή νεολαία) που ασκούταν σε διάφορες πολεμικές τέχνες. Ο αρχαίος κώδικας τιμής των νέων αυτών πολεμιστών αποτελεί το φιλοσοφικό (σημείωση δική μου: «και θρησκευτικό» ) περιεχόμενο του TKD.

Η Κορέα από το 1910 έως το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ήταν κάτω από την κατοχή της Ιαπωνίας. Μετά τον πόλεμο και την ήττα των Ιαπώνων στην Κορέα εμφανίστηκαν πολλές διαφορετικές πολεμικές σχολές και, στα 1955 ενώθηκαν σαν Tae Soo Do. Αργότερα στα 1957 η τέχνη ονομάστηκε Tae Kwon Do. Εύκολα ένα μάτι μπορεί να διακρίνει ομοιότητες στις κινήσεις των χεριών με το Ιαπωνικό καράτε.

Υπάρχουν δυο ομοσπονδίες TKD ή ITF, που ασκεί πιο παραδοσιακό TKD, και η WTF. Η πολεμική αυτή τέχνη έγινε ολυμπιακό άθλημα το 2000.



Θρησκείες στην σύγχρονη Κορέα
Ποιες είναι οι θρησκείες στην χερσόνησο της Κορέας;


Με βάση την ιστοσελίδα http://atheism.about.com στην Νότια Κορέα (πηγή CIA) υπάρχουν 49% Ετερόδοξοι Χριστιανοί, 47% Βουδιστές, 3% οπαδοί του Κομφούκιου, και το υπόλοιπο του πληθυσμού αποδέχεται άλλες θρησκείες. Από αυτή την χώρα προέρχεται το TKD.

Στην ιστοσελίδα http://welcome.korea.com/ αναφέρεται ότι στην Σεούλ υπάρχει και Ορθόδοξη εκκλησία όπου ή Θεία Λειτουργία γίνεται στα Ελληνικά και τα Κορεάτικα.


Καθαρότητα πίστης και (ασιατική) Κορεάτικη νοοτροπία

Στην σελίδα www.shs.ohio-state.edu βρήκα μια αναφορά στο θρησκευτικό γίγνεσθαι της Κορέας (μητέρας του TKD). Μας λένε λοιπόν από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο ότι << …Πολλοί Κορεάτες ακολουθούν περισσότερες από μία θρησκείες. Για παράδειγμα, πολλοί που εστράφησαν στον Χριστιανισμό συνεχίζουν την λατρεία στις παραδοσιακές θρησκείες …>>

Όπως θα δούμε πιο κάτω το TaeKwoDo είναι ένα θρησκευτικό μίγμα. Έτσι εξηγούνται τα σύμβολα της σημαίας της Κορέας.


Το βιβλίο των αλλαγών I’ Ching

Μεγάλο ρόλο στην κουλτούρα της Κορέας παίζει το αποκρυφιστικό βιβλίο μαντικής τέχνης I’ Ching ή κατά άλλη ονομασία Βιβλίο των αλλαγών. Έχω στα χέρια μου την μετάφραση του στα Ελληνικά όπως το έχει αποδώσει ο νεοεποχίτης Κέυση, εκδόσεις Spartan. Το βιβλίο αποτελείται από εξήντα τέσσερα εξάγραμμα. Στο κεφάλαιο με τίτλο «Ζητώντας τη συμβουλή του μαντείου» συνιστά στον αναγνώστη να ρίχνει διαδοχικά κέρματα προκειμένου να πληροφορηθεί ποιο εξάγραμμo αποτελεί απάντηση στο ερώτημα του.

Συμφωνα με την ιστοσελίδα www.bartleby.com το βιβλίο αυτό συνδυάζει τον Κομφουκιανισμό με την ταοϊστική φιλοσοφια (γιν – γεν).

Είναι γνωστό ότι ο διάβολος κάνει ψευτο-θαύματα και υπολογίζει ένα πιθανό μέλλον για τον οπαδό του, αν αυτός καταφύγει στην οποιαδήποτε μαντική τέχνη. Αυτά όμως δεν ισχύουν για εμάς που μας ελευθέρωσε το αίμα του Χριστού. Αυτό το πανάγιο σώμα και αίμα του Χριστού μέσα από το Άγιο δισκοπότηρο, μας κρατά ελεύθερους από τον διάβολο.


Μαντική τέχνη και TKD

Σ’ ένα από τα δυο TKD (WTF), οι φόρμες μέχρι την μαύρη ζώνη είναι αφιερωμένες στα αρχικά οκτώ εξάγραμμα του μαντικού βιβλίου Ι’Ching (www.barrel.net/patterns.html).

Στο βιβλίο του Cook, “Taekwondo, Ancient Wisdom for the modern Warrior”, ένα βιβλίο που προλογίζει ο Richard Chun, ο οποίος κατέχει μαύρη ζώνη 9 νταν, υπάρχει φωτογραφία ασκουμένων στη πολεμική τέχνη που ασχολούνται με την μαντική τέχνη μέσω του I’Ching (σελ 60).


Η σημαία της Κορέας

Σε πολλές σχολές του TKD υπάρχει η σημαία της Κορέας. Η σημαία αυτή σύμφωνα με το www.barrel.net έχει την φιλοσοφική της βάση στην Κινέζικη παραδοσιακή φιλοσοφία για το Γιν και το Γιεν (θρησκεία θα έλεγα). Ονομάζεται Taeguk και αποτυπώνει επάνω της περιληπτικά τις ιδέες του (αποκρυφιστικού) βιβλίου των αλλαγών I’ Ching.

Αποτελείται από τρία μέρη, τον άσπρο φόντο πού σημαίνει ειρήνη, τον κόκκινο και μπλε κύκλο που απεικονίζει το ταοϊστικό σύμβολο του γιν και του γιεν και τέσσερα τρίγραμμα ένα σε κάθε γωνία. Τα τρίγραμμα συμβολίζουν τον ουρανό, την φωτιά, το νερό και την γη. Εμπεριέχουν ένα δεύτερο συμβολισμό. Συμβολίζουν την ισορροπία ανάμεσα στα αντίθετα.

Σε αυτά τα σύμβολα ο ασκούμενος υποκλίνεται πριν μπει στο χώρο άσκησης όπου είναι κρεμασμένη η καθ’ όλα σεβαστή αυτή σημαία πλην όμως γεμάτη σύμβολα ξένα προς τον ορθοδοξία.

Φανταστείτε μια σημαία να έχει σαν σύμβολα τέσσερα τραπουλόχαρτα και στη μέση ένα αναποδογυρισμένο φλιτζάνι ελληνικού καφέ, θα καταδεχόταν κανένας να υποκλιθεί; Ίσως εμάς τους νέο-Έλληνες μας ελκύει το μακρινό και το ξένο αντί να δούμε την αλήθεια που είναι κοντά μας, δίπλα μας.


Ποιος είναι ο σκοπός του TKD;

Στην ιστοσελίδα www.taekwondobible.com, (βίβλος = πανδέκτης του TKD) υπάρχει ή πληροφορία που αποδεικνύει ότι η πολεμική αυτή τέχνη έχει σαν βάση της τις ανατολίτικες δοξασίες του βουδισμού, του ταοϊσμού και την φιλοσοφία του Κομφούκιου.. .

Σε ελεύθερη απόδοση μεταφράζω τμήμα από τον πρόλογο του κειμένου Nannangbi που ο Choi, Chi-Won, έγραψε. Μας λέει λοιπόν << υπάρχει μια ισχυρή πνευματική οδός στην Κορέα το Pung Ryo Do… Αυτή η οδός περιλαμβάνει αυτές τις τρεις αρχές, τού κομφουκιανισμού του Βουδισμού και του Ταοϊσμού, φωτίζοντας όλο το ανθρώπινο γένος. Αυτοί πού βαδίζουν αυτή την πνευματική οδό τιμούν τους γονείς τους καθώς επίσης αφοσιώνονται στην πατρίδα τους, πράγμα που είναι η διδασκαλία του Κομφούκιου… κ.τ.λ.>>

Ο συγγραφέας του ηλεκτρονικού βιβλίου (On Samjae and Kang-Yu) χρησιμοποιεί τα παραπάνω για να μας τονίσει ότι <<… η φιλοσοφία του Pung Ryo Do είναι η ουσία της φιλοσοφίας του TKD…>>.

Με άλλα λόγια οι Κορεάτες είναι ξεκάθαροι. Λένε ποιοι είναι ανοικτά. Όποιος θέλει ακολουθεί. Στην Ελλάδα διδάσκεται το ίδιο TaeKwoDo. Εδώ οι δάσκαλοι γιατί δεν μιλάνε για τα παραπάνω;

Τι είναι το TKD

Είδαμε ποιος είναι ο σκοπός του. Όμως τι είναι το TKD; Στο ερώτημα αυτό βρήκα και στο διαδίκτυο μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις.

Στην ιστοσελίδα http://www3.telus.net/st_simons/arm07.htm υπάρχει αναδημοσιευμένο ένα αγγλικανικό άρθρο από το περιοδικό Anglicans for Renewal Magazine του Φεβρουαρίου του 2000. Σε ελεύθερη μετάφραση ο τίτλος του είναι: ‘ΤάεΚβοΝτο και πολεμικές τέχνες, Απλή άσκηση ή δούρειος ίππος;’. Ο συγγραφέας αφού αναφέρει πολλά, καταλήγει ότι << Συμπερασματικά, η έρευνά μου και η προσωπική εμπειρία με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το TKD και οι πολεμικές τέχνες δεν είναι απλή άσκηση, αλλά είναι βουδιστικές πρακτικές διαλογισμού…>> στην συνέχεια αναφέρει ότι η άσκηση αυτή ταυτίζεται με την είσοδο στα πρώτα στάδια του ανατολίτικου αποκρυφισμού. Συγγραφέας του άρθρου είναι ο Αγγλικανός πάστορας Ed. Hird.

Η Μαρία Δημητριάδου στην ιστοσελίδα http://www.maria-dimitriadou.net/martialarts.html αναφέρει ανάμεσα σε πολλά ότι οι φόρμες στις πολεμικές τέχνες είναι διαλογισμός εν κινήσει και μια πολεμική τέχνη είναι μορφή γιόγκα. Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε και στο περιοδικό Διάλογος, τ.23, Ιανουάριος-Μάρτιος 2001

Στην ιστοσελίδα web.otenet.gr/martialartsclub/yoga1.htm υπάρχει μια δημοσίευση από οπαδούς των πολεμικών τεχνών, που καταλήγει σε συμπεράσματα διαφόρων ασκουμένων στις πολεμικές τέχνες, σύμφωνα με τα οποία τελικά μια πολεμική τέχνη, όπως και το TKD, φέρνει τον άνθρωπο στο ίδιο σημείο που θα τον έφερνε η γιόγκα.

Στο βιβλίο του Doug Cooκ, <<>> (TKD αρχαία σοφία για τον μοντέρνο πολεμιστή), υπάρχουν τρία κεφάλαια για τον διαλογισμό. Το πρώτο έχει τίτλο Poomse-Moving Meditation (δηλαδή Φόρμες – Κινούμενος διαλογισμός). Εκεί ο κάτοχος 3ου νταν και συγγραφέας του βιβλίου επιβεβαιώνει ότι το TKD περιλαμβάνει διαλογισμό εν κινήσει. Στο δεύτερο κεφάλαιο ο Cook περιγράφει τα κέρδη που έχει κανείς από τον διαλογισμό (από την εωσφορική πορεία δηλαδή προς την αυτοθέωση). Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζει μια μορφή διαλογισμού που λέγεται Active meditation (δηλαδή Δραστικός διαλογισμός) σαν τμήμα της εκπαίδευσης σε αυτή την πολεμική τέχνη.

Όταν είχα ρωτήσει το δάσκαλο που μου δίδασκε το TKD, για το τι σχέση έχει με την γιόγκα, μου είπε ότι είναι μορφή γιόγκα.

Σύμφωνα με τα παραπάνω το TKD είναι μια μορφή γιόγκα και σαν τέτοια περιλαμβάνει αναπνοές, διαλογισμό εν κινήσει με την άσκηση στις φόρμες και διαλογισμό στην στάση του λωτού (σταυροπόδι) όπως τον διδάσκουν στην Ινδία ή στην Κορέα.



Τι είναι διαλογισμός εν κινήσει;

Για να πάρει κάποιος μια ζώνη στο TKD, χρειάζεται να μάθει να εκτελεί κάποιες χορογραφίες, όπως τις ονομάζει ο Cook, δηλαδή τις φόρμες του TKD. Αυτή η επαναλαμβανόμενη εκτέλεση των κινήσεων αυτών είναι ουσιαστικά μορφή διαλογισμού γιατί εκπαιδεύει την φαντασία του ανθρώπου εναντίων φανταστικών αντιπάλων με σκοπό πάντα την αυτοθέωση.

Κάποιες φορές αυτοί που διαλογίζονται είτε βλέπουν δαίμονες, κατά παραχώρηση Θεού πάντα όχι κατά την δική τους βούληση, είτε δαιμονίζονται (αυτό αποτελεί μαρτυρία μιας ανώνυμης μοναχής).

Ο χώρος άσκησης ονομάζεται χώρος φώτισης δηλαδή χώρος αυτοθέωσης που επιτυγχάνεται μέσω του διαλογισμού.

Οι πατέρες λένε (άγιος Νικόδημος, βλέπε Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο), ότι η φαντασία είναι αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου. Ο Αδάμ πριν την πτώση δεν είχε φαντασία, το ίδιο και ο διάβολος πριν την πτώση δεν είχε φαντασία. Ο Χριστός δεν είχε, όσο ήταν στην γη φαντασία. Μέσω της φαντασίας ο διάβολος προσπαθεί και πολλές φορές, αλίμονο, ελέγχει τον άνθρωπο, του προσφέρει γυάλινες χάντρες και του παίρνει ότι ποιο ακριβό έχει, την αθάνατη ψυχή του.


Ki ή Chi και TKD

Σύμφωνα με τον Cook, όπως ο ίδιος αναφέρει στο μικρό γλωσσάρι που περιλαμβάνει στο βιβλίο του (δες σελ. 213) το κι είναι όρος που χρησιμοποιείται από Ιάπωνες και Κορεάτες και δηλώνει την εσωτερική δύναμη ζωής η οποία ενισχύει την όποια τεχνική αυτών που ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες.

Σύμφωνα με την Κυπριακή ιστοσελίδα http://www.shiatsu.com.cy/kig.htm το Κι είναι το βασικό /πρωταρχικό υλικό /συστατικό του Σύμπαντος, η ιστοσελίδα αναφέρει και πολλά αλλά. Νομίζω ότι αυτή η θέση έχει να κάνει με την μονιστική αντίληψη των πραγμάτων ότι όλα αποτελούνται από ένα υλικό το ίδιο και ίσως αν το επεκτείνουμε πιο πολύ καταλήγουμε ότι ο άνθρωπος αφού είναι ένα και το αυτό με Τον Θεό είναι και ο ίδιος Θεός αλλά δεν το ξέρει. Σκοπός δε της ζωής του είναι η γνώση ότι είναι Θεός, γνώση που την αποκτά με την πολεμική τέχνη, ανεξάρτητα πάντα από ηθική και αρετές. Σε ακραίες περιπτώσεις ο άνθρωπος χάνει την προσωπικότητα του και τρελαίνεται γίνεται φυτό. Αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπερετηθούν λόγω της παράλογης άσκησής τους, τους θεωρούν φωτισμένους σε περιοχές της Ινδίας όπως αναφέρει ο Φαρασιώτης στο βιβλίο του (βλέπε πιο κάτω).

Ο Cook πάλι σ’ ένα άρθρο του με τίτλο ‘Ki Energy’, στην ιστοσελίδα http://www.blackbeltmag.com αναφέρει ότι ο Reed ορίζει το Ki σαν ‘Παγκόσμια ενέργεια, ικανή για άπειρη επέκταση και συμπίεση, η οποία μπορεί να κατευθυνθεί από το μυαλό αλλά δεν περιέχεται σε αυτό’. Ο Fa Xiang Hou λέει ότι το κι ή τσι ‘Κυκλοφορεί σε όλα τα ζώντα όντα και είναι σύνθεση γι και γεν δυνάμεων’. Πιο κάτω ο Cook σημειώνει ότι στους τρόπους απόκτησης του κι συμπεριλαμβάνονται ο διαλογισμός και οι βαθιές αναπνοές, ότι δηλαδή γίνεται στο TKD.

Εμείς οι ορθόδοξοι αυτό που πρωτίστως πρέπει να επιδιώκουμε είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Δεν πιστεύουμε στην μονιστική αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι Θεός. Θα θέλαμε πολύ να είμαστε θεωμένοι, κατά χάρη πάντα.

Ο ρόλος του δασκάλου


Ο δάσκαλος είναι αυτός που εκπαιδεύει τον μαθητή στην τεχνική και στην φιλοσοφία του ΤΚD, είναι ουσιαστικά ο οδηγός στο Do, στο μονοπάτι της πολεμικής τέχνης. Βάζει τον μαθητή να κάνει τον διαλογισμό εν κινήσει (φόρμες) και τον διδάσκει λιγότερο ή περισσότερο βουδισμό, ταοϊσμό, κομφουκιανισμό ακόμη και χωρίς πολλά λόγια, είτε ο ίδιος το ξέρει, είτε όχι.

Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι δεν πρέπει να αποκαλούμε άλλο διδάσκαλο εκτός από τον Χριστό. Ο δάσκαλος του TKD παίζει τον ρόλο ενός αντί του Χριστού, κάποιου που διδάσκει ξένα και αντίθετα προς την παράδοση την γραπτή και προφορική της Ορθοδόξου εκκλησίας μας. Οι πνευματικοί που δίνουν ευλογία σε πνευματικά παιδιά τους να συμμετέχουν σε τέτοιες τέχνες είναι σίγουρα σε πλάνη ή σε άγνοια (αν το κάνουν για λόγους λεγόμενης οικονομίας ο Θεός να τους φωτίσει).


Ο Master του TKD

Για μας του ορθόδοξους ο ιδανικός χριστιανός δηλαδή ο πραγματικός χριστιανός είναι ο άγιος του Θεού, αυτός που έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του. Ποιος είναι ο ιδανικός δάσκαλος του ΤΚD; ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του;

Σύμφωνα με την Μαρία Δημητριάδου (δες στην ιστοσελίδα που αναφέρω ποιο πάνω) η όλη ιστορία είναι ο έλεγχος του κι η τσι της λεγόμενης <<εσωτερικής ενέργειας> που μπορεί να μετατρέψει τον ασκούμενο σε υπεράνθρωπο και ικανό να σκοτώνει ακόμη και από απόσταση ή ακόμη μπορεί να χρησιμοποιεί την ενέργεια αυτή για θεραπευτικούς λόγους. Για την θεραπεία χρησιμοποιεί βελονισμό, μασάζ, βότανα.

Ο Cook στο κεφαλαίο, The Holistic Approach του βιβλίου που ανέφερα πιο πάνω (δηλαδή «Η ολιστική προσέγγιση») σελ. 37 αναφέρει ότι αυτοί που αφιερώνουν την ζωή τους στο να γίνουν παράδειγμα στον χώρο των πολεμικών τεχνών, επιπρόσθετα με την εμφανή σωματική άσκηση πρέπει να ασχοληθούν με θέματα όπως ανατομία, διαλογισμό, ηθική, θεραπευτική, παιδαγωγική, διατροφή και Ανατολική φιλοσοφία (σημείωση δική μου συχνά ο ταοϊσμός και βουδισμός αναφέρονται σαν φιλοσοφίες παρά σαν θρησκείες). Επιβεβαιώνει δηλαδή την Μαρία Δημητριάδου.


ΜΜΕ, Ελληνική κοινωνία και TKD

Οι πολεμικές τέχνες και πιο ειδικά το TKD, επειδή είναι και ολυμπιακό άθλημα, προβάλλονται μέσα από τα ΜΜΕ. Υπάρχουν ταινίες και βιβλία για πολεμικές τέχνες, Έλληνες πρωταθλητές του TKD που φέρνουν μετάλλια από διεθνείς αγώνες. Υπάρχει όμως άγνοια της πραγματικής φύσης των πολεμικών τεχνών.


Διαλογισμός, κι ή τσι και ορθοδοξία

Ο π. Παϊσιος είχε πει ότι υπάρχει μόνο ο Θεός και ο διάβολος. Αυτό επαλαμβάνεται συνέχεια μέσα στο βιβλίο ‘Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παϊσιος’ του Φαρασιώτη, οι ενέργειες του κι ή τσι δηλαδή τα σπασίματα, τα θανατηφόρα κτυπήματα εξ αποστάσεως ή ο βελονισμός και το μασάζ ή πρέπει να είναι του Θεού ή του διάβολου. Ο άνθρωπος δεν είναι Θεός έχει μια κατά χάριν αθάνατη ψυχή που φτιάχνεται μια φορά από τον Δημιουργό και έχει περιορισμένες ενέργειες. Η υποβολή που έκαναν σε εμένα (δες το επόμενο κεφάλαιο) οι δάσκαλοι του TKD, που λόγω της συνεχούς άσκησης είχαν μεγάλη ποσότητα κι, το οποίο και το κατεύθυναν πάνω μου, είναι ενέργεια μάγων, το κι τους είναι ενέργεια των δαιμόνων. Άλλο τώρα αν αυτοί πίστευαν ότι είναι ανθρώπινη τηλεπαθητική ενέργεια.

Ο διαλογισμός εν κινήσει, οι αναπνοές ο διαλογισμός στη στάση του λωτού, είναι οι τεχνικές συγκέντρωσης του κι ή τσι αλλά είναι και τα μέσα για την αυτοθέωση και τον φωτισμό. Ο ασκούμενος στο Do (μονοπάτι πνευματικής ανάπτυξης) θα αλλάξει, θα ακολουθεί μια πνευματική οδό αντίθετη από το την οδό του Ευαγγελίου. Αν κανείς διαβάσει στο βιβλίο της Μαρίας Δημητριάδου «Η αλήθεια για τις πολεμικές τέχνες >> τις εμπειρίες των ασκούμενων θα καταλάβει τι εννοώ.

Ιδρώτας στο παρκέ, κόπος, χρόνος, χρήματα και στο τέλος να κινδυνεύει κανείς να χάσει την υγειά του σωματική και ψυχική. Αν όμως έρθει στην εκκλησία που η εξομολόγηση, η θεία μετάληψη, η Κυριακάτικη Θεία λειτουργία και γενικότερα η ζωοφόρος επικοινωνία με τον Θεό είναι δωρεάν, ο άνθρωπος θα βαδίσει την ατραπό, το μονοπάτι της σωτήριας, παρόλο που η οδός αυτή είναι στενή και τεθλιμμένη.

Σύμφωνα με τους πατέρες πρέπει κανείς πρώτα να διψάσει για τον Θεό, να αισθανθεί όπως ο άσωτος της παραβολής και να θελήσει να δροσιστεί από το νερό που δρόσισε την Σαμαρείτιδα γυναίκα, όταν ο Κύριος του το προσφέρει. Τότε ο Θεός αφού βρει την πόρτα ανοικτή, παρόλο που το σπίτι της ψυχής θα είναι βρώμικο από τα πάθη, την αμαρτία και την πλάνη, θα καταδεχτεί να μπει και θα το ξανακάνει καινούργιο, καθαρό, λαμπερό.

3. Θέωση και αντι-θέωση

Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο υπάρχει μια μεγάλη αντίθεση. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τον διάλογο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ με το Μοτοβιλοφ σαν παράδειγμα αγιοπνευματικής εμπειρίας. Ακολουθεί σχολιασμός του διαλόγου με έμφαση στην διαφορές ανάμεσα στην αγιοπνευματική εμπειρία και τις εμπειρίες που είχα στην σχολή και αργότερα. Και τέλος το δεύτερο μέρος ακολουθεί η προσωπική μαρτυρία.


Σχόλια πάνω στον διάλογο του Αγίου Σεραφείμ με Μοτοβίλοφ

Για την μεταφυσική αυτή εμπειρία που περιγράφεται θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Θα ήθελα να επισημάνω τα παρακάτω σημεία:

Ο άγιος Σεραφείμ σέβεται το αυτεξούσιο του Μοτοβίλοφ, σε αντίθεση όπως θα δούμε πιο κάτω με το TKD όπου συμβαίνουν υποβολές.

Ο άγιος πληροφορείται την επιθυμία του Μοτοβίλοφ μέσα από το Άγιο Πνεύμα, δεν υπάρχει καμία μορφή <<τηλεπάθειας>> όπου ο διάβολος θα σφυρίξει στο αυτί του καθενός το ίδιο πράγμα έτσι ώστε να φανεί κάποια αόρατη επικοινωνία.

Ο π. Σεραφείμ με την προσευχή του που φτάνει στον Θεό μέσω Του Αγίου Πνεύματος τον πείθει να χαρίσει στον Μοτοβίλοφ τις εμπειρίες αυτές. Δεν διαλογίζεται ούτε εφαρμόζει κάποιες τεχνικές αυτοθέωσης αλλά με την ταπείνωση του, την αρετή του, ελκύει την Θεία χάρη και προκαλεί το θαύμα.

Ο Μοτοβίλοφ δεν τρελαίνεται αλλά ευφραίνεται από το Άγιο Πνεύμα, γιατί ο Θεός παραχώρησε την εμπειρία ανάλογα με τις αντοχές του. Αντίθετα όταν ο διάβολος βάζει τους ανθρώπους να διαλογίζονται, μέσα στην κακία του, φτάνει μέχρι σημείου να τους τρελάνει (ύστερα από Θεϊκή παραχώρηση αν για το άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτα πιο καλό).
Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι δεν καταργείται το πρόσωπο ούτε του π. Σεραφείμ ούτε του Μοτοβίλοφ. Ο Θεός είναι προσωπικός, αυτοί είναι και παραμένουν ανεξάρτητα πρόσωπα, συμμετέχουν στην εμπειρία σε διαφορετικό βαθμό παραμένοντας ξεχωριστά πρόσωπα. Δεν υπάρχει καμία απορρόφηση από Τον Θεο, αλλά γίνεται ορατή ή συγκατάβαση Του Θεού να ελεήσει τα δημιουργήματα του.


Προσωπική μαρτυρία


Η ιστορία είναι αληθινή, χρονικά τοποθετείται από το 1985 μέχρι το 1989, τα πρόσωπα υπαρκτά, σκόπιμα χρησιμοποιώ άλλα ονόματα γιατί δεν θέλω να κρίνω τούς ανθρώπους αυτούς, αλλά τις πράξεις τους, μήπως και κάποιοι έχουν αλλάξει… Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη σε πλάνη, μάλιστα πατάνε με το ένα πόδι στο TKD και με το άλλο στην ορθοδοξία, όπως λέει το τραγούδι «πότε Ιησούς και πότε Ιούδας».


Πρόσωπα της Ιστορίας

Ο γράφων την ιστορία. Ήμουν άθεος μαρξιστής. Στο στρατό δεν έκανα τον σταυρό μου. Μετά τον Στρατό στην διάρκεια των σπουδών μου στο Αμερικανικό κολέγιο ασχολήθηκα με το TKD, έκανα σχολή στο κολέγιο, Για ένα διάστημα διάβασα βιβλία για το Ζεν (έκδοση του βουδισμού στην Ιαπωνία), τον Ταοϊσμό, τις πολεμικές τέχνες, την τηλεπάθεια. Έκανα πειράματα τηλεπάθειας (έτσι νόμιζα τότε), είχα δηλαδή πέσει στην πλάνη ότι ο άνθρωπος είναι θεός και έχει πνευματικές δυνάμεις. Εύκολα ένας άθεος γίνεται γιόγκι γιατί ουσιαστικά θεοποιεί τον εαυτό του… Μου είχε κάνει εντύπωση ότι καταλάβαινα (σαν κάποιος να μου το ψιθύριζε), αν κάποιος συνασκούμενος είχε ασχοληθεί πιο παλιά με άλλη πολεμική τέχνη ή με βάρη.

Ο Λάκης είναι οδηγός σε κάποιο δήμο των βορείων προαστίων. Με είχε πάει στην σχολή, είχε πάρει μέρος στην υποβολή που είχε γίνει, το παραδέχτηκε και μου ανέφερε και κάποιους άλλους που είχαν πάρει μέρος.

Η Ελένη είναι η αδελφή του δασκάλου Άκη, η κοπέλα για χάρη της οποίας έγινε η υποβολή. Είχε μαύρη ζώνη κ’ έκανα μαζί της πειράματα τηλεπάθειας. Μου άρεσε αλλά κάτι με σταμάταγε σ’ αυτή την γυναίκα. Νόμιζε έντονα ότι είναι χριστιανή παρόλο τις φόρμες που ήξερε και τον διαλογισμό που έκανε μέσω της άσκησης, και παρόλο την υποβολή στην οποία είχε πάρει μέρος.

Ο Άκης, δάσκαλος της πολεμικής τέχνης, είχε μαύρη ζώνη ‘τρία νταν’. Είχε Έλληνα δάσκαλο και ήταν μπερδεμένος. Έλεγε πολλά πράγματα αντιφατικά, μίλαγε δηλαδή για το σχέδιο του Θεού ή ‘σκέψου την Ελένη, είναι από τον Θεό και άλλη φορά μου είχε πει ότι χρειάζομαι δάσκαλο (πνευματικό οδηγό ή γιόγκι) ή ότι το Tae Kwon Do είναι το ίδιο με την γιόγκα (γιατί περιέχει ασκήσεις αναπνοής αλλά και διαλογισμό εν κινήσει). Έκανε τον σταυρό του από την μια και από την άλλη είχε δεσμό με μια κοπέλα που ήταν και μέντιουμ. Έδειχνε να πιστεύει μέσα του ότι ο Θεός είναι ένα βουνό και η κάθε πίστη είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί σε αυτόν. Πρέπει να καταλάβαινε την σκέψη μου, έτσι νόμιζα τότε, γιατί κάποιες φορές γινόταν ό,τι σκεφτόμουν, και ο ίδιος έλεγε ότι το Tae Kwon Do είναι ανίκητο και δίνει πολλά. Διάβαζε βιβλία περί Θεοσοφίας, και τηλεπάθειας και πρέπει να είχε κάνει πειράματα σχετικά. Είχε πάρει μέρος στην υποβολή και ίσως γι’ αυτόν να ήταν ένα πείραμα τηλεπάθειας. Είχε πεισθεί ότι μέσα του βρίσκεται ή αλήθεια, ο Θεός (θέση του μονισμού ότι δηλαδή όλοι είμαστε κομμάτι Του Θεού, όχι δημιουργήματα Του με χωριστή προσωπικότητα, και στόχος μας είναι να ενωθούμε με Αυτόν χάνοντας όμως την προσωπικότητα μας). Μία άλλη φορά έλεγε πως κανείς πρέπει να κάνει θυσίες για το TKD, αν το αγαπά, όπως για παράδειγμα να σταματήσει τις σπουδές του και να αφιερωθεί σ’ αυτό… Μάλιστα κάποτε μου είχε πει ότι δέχεται και οικονομικές εισφορές...

Ο Μάκης, δάσκαλος, πήρε μέρος στην υποβολή. Ο δαίμονας χρησιμοποίησε την φωνή του, και αναγνώρισα την φωνή αυτή αργότερα σε μια επίδειξη.

Ο Ρόμπερτ Νατζαμύ, γιόγκι, έχει δημιουργήσει το κέντρο Αρμονική Ζωή στο Χαλάνδρι.


Όνειρα Οράματα στην παράδοση της εκκλησίας

Στην παράδοση της εκκλησίας αναφέρεται ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία σε όνειρα ή οράματα γιατί μπορεί να είναι παγίδες από τον διάβολο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της αγίας Πελαγίας στην Τήνο όπου ή αγία δεν έκανε υπακοή στην Παναγία που της έλεγε να βρει την εικόνα της και στο τέλος η Παναγία μας την μάλωσε.

Κάποτε ένας ταξιτζής κοιμήθηκε ενώ οδηγούσε. Τότε στο ύπνο του είδε την Παναγία μας να του λέει ‘σταμάτα’. Ξύπνησε, σταμάτησε το ταξί πάνω από ένα γκρεμό.

Έτσι και εγώ βάδιζα για τον γκρεμό και ο Κύριος με ειδοποίησε με θαύμα, και μεταστράφηκα και τώρα προσπαθώ να ακολουθήσω τους αγίους μας.


Ύπνωση /Υποβολή/ Αρπαγή

Θα ήθελα να αναφέρω μερικές μεταφυσικές εμπειρίες που έζησα εκείνα τα χρόνια. Αυτές είναι μια ύπνωση, μία αρπαγή και μια υποβολή. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Θα ήθελα εδώ να τονίσω ότι ο Άγιος Σεραφείμ και κατ’ επέκταση ο Κύριος σέβεται και αγαπά τον άνθρωπο δεν υποχρεώνει αλλά προτείνει. Αντίθετα ο διάβολος επιβάλλει βασιζόμενος στα δικαιώματα που του δίνει κάθε φορά ο άνθρωπος με την απομάκρυνση του από τον δρόμο του Κυρίου.

Κάποια μέρα στην διάρκεια του ζεστάματος ενώ καθόμουν στο παρκέ και έκανα ασκήσεις για να ζεσταθώ, πριν την προπόνηση με πήρε ο ύπνος. Κάποιος ίσως ο Άκης με είχε υπνωτίσει. Παρόμοιες εμπειρίες αναφέρονται στο βιβλίο ‘Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παϊσιος’ του Φαρασιώτη. Παρά την δική μου θέληση κάποιος με είχε υπνωτίσει.

Κάποιο βράδυ, όταν κοιμόμουν, είδα το σώμα μου από ύψος. Γύρω από το σώμα μου υπήρχαν σκιές ανθρώπων, και άκουσα μια φωνή που είπε να παντρευτείς αυτή την γυναίκα. Μερικούς μήνες αργότερα πήγα σε μια επίδειξη και ο δάσκαλος Μάκης μίλαγε με την ίδια φωνή. Από περιέργεια και άγνοια άρχισα να διαβάζω και να κάνω πειράματα τηλεπάθειας. Ο Λάκης ύστερα από πίεση μου είπε ότι είχαν πάει κάποια άτομα στον Υμηττό και, είχαν καθήσει σε κύκλο. Μετά σταμάτησε να μιλάει δεν ήθελε να πει πιο πολλά. Ρώτησα τον δάσκαλο Άκη, ο οποίος έτρεμε από τον φόβο του μην του χαλάσω το image. Δεν ξέρω τι είχε πάθει. Ήταν σαν κάποιος να τον κτύπαγε στο πρόσωπο. Του είπα ότι δεν υπακούω σε δαίμονες και μετά από καιρό μου απάντησε ότι αυτός είναι δαίμονας αναρωτιόταν όμως για το τι ήμουν εγώ; Σωστή ερώτηση. Αργότερα θα του επέστρεφα την ζώνη που μου έδωσε και θα έφευγα από την σχολή του. Δεν είχα ανάγκη από δάσκαλο που να μου καταργεί την προσωπικότητα. Η πιο άνετη ήταν η Ελένη μου είπε μόνο ότι δεν μπορώ να αποδείξω ότι έγινε υποβολή, χωρίς να αρνηθεί ότι είχε γίνει.

Τέλος θα ήθελα να αναφέρω μια άλλη εμπειρία. Μια ημέρα στην διάρκεια της προπόνησης αρπάγη ο νους μου και βρέθηκα πάνω από την αίθουσα. Κάτω ο κάθε αθλούμενος ήταν διαφανής. Μέσα σε κάθε ένα έβλεπα και από ένα δαίμονα με κερατάκια και ουρά, όπως παρατηρούμε στις αγιογραφίες. Δηλαδή την στιγμή που ο αθλούμενος λέει στον Θεό ότι με την άσκηση του (τον διαλογισμό εν κινήσει) θα θεωθεί γίνεται ναός του διάβολου. Βασικό δόγμα του βουδισμού είναι ότι με τον διαλογισμό φωτίζεται ο άνθρωπος. Αυτή η φώτιση ταυτίζεται με την κατάληψη από δαίμονες του άτυχου διαλογιζόμενου.


Πνευματικές δυνάμεις


Στην διάρκεια που ήμουν στη σχολή του καράτε είχα σχέσεις με την Δήμητρα. Αυτή μετά σύναψε δεσμό με ένα μάγο, έλεγε ότι το βράδυ της χάιδευα τα μαλλιά από μακριά, ότι κάποιες φορές της σταματούσα την δύναμη που είχε μέσα της να επηρεάζει ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Μια μέρα που περπατάγαμε, πόναγε το πόδι μου και μου το είπε... Είμαστε και οι δυο μακριά από τον Θεό και όχι μόνο.

Ακόμη, έκανα πειράματα τηλεπάθειας με την Ελένη η οποία έβαζε στο μυαλό της γεωμετρικά σχήματα και εγώ της έλεγα τι σχήμα ήταν κάθε φορά. (ο διάβολος της έλεγε τι να σκεφτεί και έλεγε σ’ εμένα το ίδιο σχήμα μετά).

Κάποτε δοκίμασα να ρίξω φως με το μυαλό μου σε έναν κορεάτη δάσκαλο Αυτός το κατάλαβε γύρισε και με κοίταξε καλά.

Οι δάσκαλοι στην σχολή έσπαζαν πέτρες και ξυλά με γροθιές.

Είχα την αίσθηση ότι άλλαξα. Αυτό μ’ έκανε να πιστεύω ότι χρωστάω την περίεργη πνευματική μου ανάπτυξη σε κάποιον ο οποίος κάτι θα μου ζητήσει.

Αυτό που με άλλαξε ήταν η άσκηση, ο διαλογισμός μέσα από αυτήν.


Αρμονική Ζωή / Θαύμα

Όταν παρέδωσα την ζώνη μου στον Άκη, πήγα στην Αρμονική Ζωή σ’ ένα κέντρο γιόγκα στο Χαλάνδρι. Είχα διαβάσει ένα βιβλίο «Η αυτοβιογραφία ενός γιόγκι». Στο βιβλίο αυτό έλεγε ότι ο γιόγκι είχε συναντήσει τον Χριστό. Παρακολούθησα μια διάλεξη για το πως η αναπνοή μαζί με την γιόγκα βελτιώνουν την ανθρώπινη υγειά. Το Σάββατο θα κάναμε ασκήσεις αναπνοής.

Ενώ γύριζα σπίτι, ο Κύριος τότε μου έβαλε τον λογισμό να ανοίξω την Βίβλο που είχα εδώ και χρόνια από το γυμνάσιο. Σκέφτηκα τόσα βιβλία για καράτε, βουδισμό, Ζεν, Ταοϊσμό, μαρξισμό διάβασα δεν ανοίγω και το Ευαγγέλιο; Άνοιξα το Ευαγγέλιο και τότε ξεπήδησε φως που δεν έκαιγε και με κτύπησε στο στέρνο. Ήταν το ίδιο φως που είδε ο Μοτοβίλοφ αλλά σε μικρότερη διάρκεια και ένταση. Αυτό ήταν. Πήγα στον Νατζαμύ τον αμερικανό δάσκαλο της γιόγκα και του είπα ότι δεν προσεύχεται στον Χριστό και έφυγα. Βρήκα τον μακαριστό π. Αλεβιζόπουλο ο οποίος με έστειλε σε ένα Άγιο ιερομόναχο πνευματικό.


Δεκαπέντε χρόνια μετά

Μετά από πολλά χρόνια προσευχήθηκα για τον Άκη και τους υπόλοιπους, υπακούοντας στον Κύριο μας που έχει πει να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε για αυτούς έστω και λίγο καθυστερημένα. Στο δωμάτιο μου όμως υπήρχε έντονη δαιμονική παρουσία. Πήρα ένα μικρό κομποσχοίνι, μονολόγησα την ευχή. Έφυγε…

[1] “Ο Άγιος της Χαράς» (Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και ή Ορθόδοξη πνευματική ζωή) σελ 47 – 59, Harry M. Boosalis, εκδοσεις, Η ΕΛΑΦΟΣ
[2] Η Φωνή των πατέρων, Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας, « Η πνοή του Άγιου Πνεύματος» Έκδοση Α΄ , Ιερά Μονή Παρακλήτου.
[3] Η Φωνή των Πατέρων, Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου, Η γνωριμία με το Θεό, Έκδοση Στ, Ιερά Μονή Παρακλήτου.




ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.oodegr.com

Διαβάστε περισσότερα: http://koinoniaagion.blogspot.com/2010/ ... z2KJh5WfnW

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 02 Μαρ 2013, 22:10
από dominique
της κ. Μαρίας Δημητριάδου, δημοσιογράφου – συγγραφέως ,Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

Σάολιν, Σαμουράϊ και Νίντζα

Τον 5ο αιώνα μ.Χ ο Καστρίγια Μποντιντάρμα, τρίτος γιος του βασιλιά της Νότιας Ινδίας Σουγκάντα ή Σιμχαβάρμαν ή Hsing Chi, και ο 8ος πατριάρχης του Βουδισμού Μαχαγιάνα, πήγε στη Κίνα με σκοπό να αναζωπυρώσει το Βουδισμό, που βρισκόταν σε παρακμή. Προσπάθησε να μεταδώσει στον Αυτοκράτορα τις βασικές ιδέες της Μαχαγιάνα, ότι δηλαδή η φώτιση επιτυγχάνεται με την επιμονή στο διαλογισμό και όχι με τη μελέτη των γραφών ή την πραγματοποίηση των καλών έργων. Όμως ο αυτοκράτορας δεν συμφωνούσε,κι έτσι ο Μποντιντάρμα(Ντα- Μο στα Κινέζικα), αποσύρθηκε σε έρημο τόπο της επαρχίας Χονάν, κοντά στο λόφο Σάο-Λιν, όπου βρισκόταν ένα μικρό κοινόβιο Βουδιστών μοναχών.

Οι μοναχοί αυτοί παρακαλούσαν επίπονα τον Μποντιντάρμα να τους διδάξει και τελικά τον έπεισαν. Όμως, ο πατριάρχης αυτός διαπίστωσε ότι οι μοναχοί ήταν πολύ αδύναμοι και συχνά αποκοιμούνταν στη διάρκεια των διαλέξεων, γιατί δεν ασκούνταν καθόλου. Για να τους δυναμώσει και να τους κάνει να βιώσουν τη διδασκαλία πιο πρακτικά, τους έμαθε ασκήσεις τις οποίες έπρεπε κανονικά να εκτελούν κάθε πρωί. (πρόκειται για τα 18 χέρια του Λόχαν, τη κλασσική μέθοδο αλλαγής των τενόντων και των μυών Yi Gin Ching, και τη μέθοδο καθαρμού των οστών, του μυελού των οστών και του εγκεφάλου, Shi Sui Ching). Οι ασκήσεις αυτές περιελάμβαναν αναπνοή, έλεγχο της ενέργειας Τσι, που οι Κινέζοι θεωρούν υπεύθυνη για τη ζωή, αλλά και κινήσεις πάλης όπως χαμηλά καθίσματα, κλωτσιές και κραυγές. Έτσι ο Μποντιντάρμα, - που ως Καστρίγια γνώριζε τη Vajra Mukti- έγινε όχι μόνο ο πρώτος πατριάρχης του κινέζικου Βουδισμού Τσαν αλλά και θεμελιωτής της πολεμικής τέχνης των μοναχών Σαολίν. Όμως, στη Κίνα υπήρχαν ήδη πολεμικές τέχνες (Γου – Σου) από το 2000 π.Χ.


Μάλιστα, η τέχνη της μάχης με γυμνό χέρι (Τσουάν Σου) δεν περιελάμβανε απλά τεχνικές μάχης, αλλά ιερές συμβολικές κινήσεις και θεραπείες, όπως βλέπουμε σε μια περγαμηνή της δυναστείας των Χαν (202 π.Χ.). Επίσης, παράλληλα με τους Ταοιστές – ένας από τους οποίους, ο Χουά – Το (220 π.Χ), δημιούργησε μέθοδο μάχης βασισμένη στη συμπεριφορά 5 ζώων, σε συνδυασμό με τα 5 στοιχεία της κινέζικης αλχημείας- υπήρχαν και παλαιστές που βασίζονταν μόνο στην εξωτερική τους δύναμη.


Με τις πολεμικές τέχνες, οι μοναχοί Σαολίν εξουδετέρωσαν τους διάφορους ληστές, που τους επιτίθονταν με στόχο τα χρήματα και τα πολύτιμα αντικείμενα λατρείας που οι μοναχοί μετέφεραν από το ένα μέρος στο άλλο. Επίσης, οι Σαολίν συνέτριψαν Ιάπωνες πειρατές που επιτίθονταν στα παράλια της Κίνας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις συμμετείχαν σε διαμάχες αυτοκρατόρων με στασιαστές. Η σχέση τους με τους αυτοκράτορες, που πρόσφεραν στο μοναστήρι ως αντάλλαγμα μεγάλης εκτάσης γης, αλλά και κρασί και κρέας, αλλοίωσε το πνεύμα του Βουδισμού Τσάν, που αντιτίθεται στην ιδιοκτησία και στη χρήση κρασιού και κρέατος. Με την αύξηση πάλι, της περιουσίας του μοναστηριού, οι Σαολίν πολέμησαν εναντίον χωρικών εξεργεμένων από την πείνα, που την εποφθαλμιούσαν: κατά τη δυναστεία των Τάνγκ (618 εως 907 μ.Χ) η περιουσία του μοναστηριού ήταν 360.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα με απέραντες εκτάσεις καλλιεργημένης γης και περισσότερες από χίλιες αίθουσες, πύργους, παγόδες και υπόστεγα.
Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Γυάν (1260), ένας πλούσιος νέος που έγινε ιερέας με το όνομα Τζουέ Γυουάν, ανέπτυξε τις 18 κινήσεις του Μποντιντάρμα σε 72 στυλ, τα οποία και διέδωσε σε όλη την Κίνα. Μετά από ταξίδια του σε όλη τη χώρα, ανακάλυψε δύο ταλαντούχους γνώστες της πάλης, τον Μπάι Γιού Φάνγκ και τον Λι Τσένγκ’ συνεργαζόμενος με αυτούς, ενοποίησε τις ασκήσεις του Ντα Μο και τις δικές του σε 170 κινήσεις. Οι κινήσεις αυτές συγχωνεύτηκαν σε 5 στυλ που πήραν τα ονόματα ζώων, και σχετίζονταν με τα πέντε στοιχεία, τα πέντε όργανα και τους πέντε πλανήτες (τόσους γνώριζαν τότε οι Κινέζοι). Το στυλ του Δράκοντα αντιπροσώπευε τη καλλιέργεια του πνεύματος, το στυλ της τίγρης την άσκηση των οστών, το στυλ της λεοπάρδαλης την ανάπτυξη της δύναμης, το στυλ του φιδιού την κυκλοφορία του Τσι και το στυλ του γερανού την ανάπτυξη των τενόντων.

Το να γίνει κάποιος τότε μοναχός, συνεπαγόταν το σβήσιμο του ονόματος του από τους οικογενειακούς καταλόγους. Καθώς τον θεωρούσαν σα νεκρό, αυτός μπορούσε να αρχίσει μια καινούρια ζωή, με το νέο μοναχικό του όνομα και τη νέα εμφάνισή του. Έτσι λοιπόν παρουσιάστηκαν φαινόμενα όπου μοναχοί μετατράπηκαν σε ληστές και ταλαιπώρησαν φρικτά τις επαρχίες. Για τους λόγους αυτούς, ο Τζουέ Γυουάν θέσπισε δέκα κανόνες, οι απαγορεύσεις των οποίων δείχνουν καθαρά τι είχε συμβεί: 1) Ο μαθητής πρέπει να ασκείται χωρίς διακοπή. 2) Η τέχνη πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για νόμιμη αυτοάμυνα. 3) Ευγένεια και σύνεση πρέπει να εκφράζονται απέναντι σε όλους τους δασκάλους και τους αρχαιότερους. 4) Ο μαθητής πρέπει να είναι πάντα καλός, τίμιος και φιλικός με όλους τους συντρόφους του. 5) Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών ο παλαιστής πρέπει να αποφεύγει να επιδεικνύει τη τέχνη του σε κοινούς ανθρώπους, ακόμα και αν χρειαστεί να αρνηθεί μια πρόσκληση. 6) Ο παλαιστής δεν πρέπει να είναι ποτέ φιλόνικος. 7) Κρασί και κρέας δεν πρέπει ποτέ να καταναλώνονται. 8) Η σεξουαλική επιθυμία δεν επιτρέπεται. 9) Η τέχνη της πάλης δεν πρέπει να διδάσκεται απερίσκεπτα σε μη Βουδιστές, γιατί υπάρχει φόβος να προκαλέσει κακό. Μπορεί να μεταβιβαστεί μόνο σε κάποιον που είναι ευγενής και ευσπλαχνικός. 10) Ο παλαιστής πρέπει να αποφεύγει την επιθετικότητα,την απληστία και τον κομπασμό.

Όταν οι Μαντζουριανοί κατέκτησαν την Κίνα εκθρονίζοντας τη κινέζικη δυναστεία Μίνγκ κι εγκαθιδρύοντας τη δική τους την Τσίνγκ, οπαδοί των Μίνγκ και ίσως και μέλη της βασιλικής οικογένειας κατέφυγαν στο μοναστήρι Σαολίν, κι έτσι σχηματίστηκε εκεί εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Τότε οι Μαντζουριανοί έκαψαν το μοναστήρι (1723). Από τη καταστροφή του ναού Σαολίν υπήρξαν επιζώντες. Αυτοί κράτησαν μυστική τη ταυτότητά τους και διέδωσαν τις πολεμικές τέχνες στην Κίνα, αλλά και στις γύρω χώρες, με σκοπό να διώξουν κάποια μέρα τους Μαντζουριανούς. Υπάρχει η παράδοση ότι μετά τη καταστροφή του ναού, οι πέντε πρεσβύτεροι Σαολίν ίδρυσαν ένα άλλο μοναστήρι στο Φουκιέν του Νότου, το οποίο σύμφωνα με άλλους κατέστρεψαν ξανά οι Τσίνγκ. Όμως πολλοί (πχ ο Michael Echenique) υποστηρίζουν ότι δεν υπήρξε άλλο μοναστήρι, κι ότι αυτές οι φήμες βασίζονται στη λαϊκή νουβέλα της εποχής.
Γενικά τα κινέζικα στυλ χωρίζονται σε βόρεια και νότια, καθώς και σε εξωτερικά και εσωτερικά. Στο Βορρά έκανε κρύο και οι άνθρωποι φορούσαν μπότες. Επίσης, ήταν πιο ψηλοί από τους νότιους και εξαιτίας του ορεινού της περιοχής είχαν πολύ γυμνασμένα πόδια. Για αυτούς τους λόγους τα βόρεια στυλ έχουν πιο πολλές κλωτσιές. Οι κάτοικοι του Νότου ήταν πιο κοντοί, δεν φορούσαν παπούτσια λόγω της ζέστης, και είχαν ισχυρά χέρια από τη δουλειά στους ορυζώνες- για αυτό τα νότια στυλ επικεντρώνουν περισσότερο σε χτυπήματα με τα χέρια. Εσωτερικές τεχνικές είναι το Τάι Τσι Τσουάν (δηλαδή η δράση της ενέργειας μέσα στο σώμα), το Πακουά Τσίνγκ (η παλάμη των 8 διαγραμμάτων, που βασίζεται το σύστημα μαντείας Ι Τσίνγκ) και το Χσίν γκ- Γι Τσουάν. Τα δύο πρώτα είναι δημιουργήματα των Ταοϊστών ασκητών και βασίζονται στη κυκλική κίνηση ενώ το τρίτο δημιουργήθηκε από έναν στρατηγό και βασίζεται στην ευθεία κίνηση. Τα υπόλοιπα συστήματα είναι συνήθως μίγματα εσωτερικών και εξωτερικών τεχνικών, δηλαδή βασίζονται εξίσου στην εσωτερική δύναμη και στην εκμετάλλευση της δύναμης του αντιπάλου, όσο και στην εξωτερική φυσική δύναμη, άλλο περισσότερο και άλλο λιγότερο. Κινέζικα συστήματα που διδάσκονται μέχρι σήμερα είναι ο Λευκός Γερανός (Πακ Χο Πάι), το Νύχι του Αετού (Γιν Τζόου Πάι) μάντης που προσεύχεται ή αλογάκι της Παναγίας (Τάνγκ Λάνγκ Τσουάν), Χουάνγκ Γκάρ και Τζόου Γκάρ, Τσόι Λι Φουτ κ.α. Όλες οι σχολές χρησιμοποιούν φόρμες ή Τάο- Πού. Αυτές είναι σύνολα επιθετικών και αμυντικών κινήσεων μάχης, σε συνδυασμό με κινήσεις συμβολικές ή απορρόφησης ενέργειας. Έτσι με την εκτέλεση των φορμών επιτυγχάνεται και μαχητική εξάσκηση και διαλογισμός εν κινήσει. Επίσης, στις σχολές διδάσκονται διάφορα παραδοσιακά όπλα όπως λόγχη, δρεπάνι, σπάθη και ξίφος, ακόντιο, ραβδί, μαστίγιο αλλά και βεντάλια.
Το ιδεόγραμμα για τις πολεμικές τέχνες είναι το ίδιο στην Κίνα και στην Ιαπωνία, αλλά οι Κινέζοι το διαβάζουν Γου-Σου ενώ οι Ιάπωνες Μπου- Ζούτσου. Οι Ιαπωνικές πολεμικές τεχνικές βασίζονται και αυτές στην αρχή των συμπληρωματικών δυνάμεων (Γιν και Γιάνγκ) και έχουν φόρμες που λέγονται Κάτα. Υπήρξαν και εδώ Βουδιστές πολεμιστές μοναχοί, οι Γιάμα- Μπούσι (πολεμιστές του βουνού), που ήταν οργανωμένοι σε στρατιωτικές τάξεις με σκοπό να προστατεύουν τους ναούς, και έγιναν δάσκαλοι για πολλούς Σαμουράι, ενώ χρησιμοποίησαν πρώτοι σαν όπλο το δρεπάνι ναγκινάτα. Άλλοι μοναχοί, Σιντοιστές των μοναστηριών Κασίμα και Κατόρι, θεμελίωσαν φημισμένες σχολές ξιφασκίας. (Κεν Ζούτσου). Πριν την επικράτηση των πυροβόλων όπλων, ήταν δημοφιλής και χρησιμοποιείτο από τους οδοιπόρους η τεχνική του ραβδιού (Μπο Ζούτσου) ενώ είχε αναπτυχθεί πολύ και η τοξοβολία (Κύου Ζούτσου), που μετά διατηρήθηκε ως άσκηση διαλογισμού.



Στην Ιαπωνία, οι ιππότες και οι στρατιωτικοί (Bu Shi) είχαν μάλλον ταπεινή καταγωγή και υιοθέτησαν τον πόλεμο σαν επάγγελμα, όμως η κάστα τους απέκτησε τη κυρίαρχη θέση με την αρχή της φεουδαρχικής εποχής. Οι πιο ανδρείοι κι επιδέξιοι πολεμιστές ήταν γνωστοί ως Σαμουράι (φύλακας ή συνοδός). Ο ηγεμόνας Χόγιο Τοκιγιόρι (1227-1263) ενθάρρυνε τους Σαμουράι να συμπεριλάβουν στην εκπαίδευσή τους το Ζεν (μετάφραση της κινέζικης λέξης Τσάν) μια και ο Βουδισμός δίδασκε την υποταγή στο αναπόφευκτο της μοίρας κι έδινε τη στωϊκότητα που χρειάζεται για να γνωρίσει κανείς τον πόνο ώστε να μπορεί να τον ξεπεράσει. Το Ζεν εξασκούσε επίσης τον αυτοέλεγχο να μένει κανείς ήρεμος μπροστά στο κίνδυνο και στις δυστυχίες και να μην προσκολληθεί στη ζωή, αποκτώντας οικειότητα με τον θάνατο. (Michael Echenique Φιλοσοφικές Πολεμικές Τέχνες, εκδόσεις παραθρησκευτικής νεοναζιστικής οργάνωσης Νέα Ακρόπολη). Όμως, στους Μπου-Σι επέδρασε και ο Σιντοισμός ή παραδοσιακή θρησκεία της Ιαπωνίας, με την πίστη στον αυτοκράτορα ως απόγονο της θεότητας, και με τη λατρεία των προγόνων, όπως και η φιλοσοφία των Κινέζων Κομφούκιου περί ηθικής και Μενκίου περί τιμής. Από τις παραπάνω επιρροές δημιουργήθηκε το Μπουσίντο, ο κώδικας τιμής που εφάρμοζαν οι περισσότεροι Σαμουράι. Αυτός είχε ως εξής:

ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΠΟΥΣΙΝΤΟ ΤΩΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ:

Δεν έχω γονείς. Ο ουρανός και η γη είναι οι γονείς μου.
Δεν έχω δύναμη. Η τιμή είναι η δύναμή μου.
Δεν έχω μέσα. Η πειθαρχία είναι οι τρόποι μου.
Δεν έχω μαγική δύναμη. Η εσωτερική δύναμη είναι η μαγεία μου.
Δεν έχω ζωή ούτε θάνατο. Το αιώνιο είναι η ζωή και ο θάνατός μου.
Δεν έχω σώμα. Η ανδρεία είναι το σώμα μου.
Δεν έχω μάτια. Η αστραπή είναι τα μάτια μου.
Δεν έχω αυτιά. Η ευαισθησία είναι τα αυτιά μου.
Δεν έχω μέλη. Η γρηγοράδα είναι τα άκρα μου.
Δεν έχω σκοπούς. Το Ντάρμα είναι οι σκοποί μου (δηλαδή πιστεύει ότι ακολουθεί αυτό που του επιφυλάσσει το Κάρμα του, βάσει πράξεων του σε προηγούμενες ζωές του// αντιχριστιανική θεωρία κάρμα και μετενσάρκωσης).
Δεν έχω θαύματα. Το Κάρμα είναι το θαύμα μου.
Δεν έχω αρχές. Οι αρχές μου είναι η προσαρμοστικότητά μου σε όλες τις καταστάσεις.
Δεν έχω φίλους. Ο νους είναι ο φίλος μου.
Δεν έχω εχθρούς. Η αφροσύνη είναι οι εχθροί μου.
Δεν έχω πανοπλία. Η βούληση και η δικαιοσύνη είναι η πανοπλία μου.
Δεν έχω κάστρα. Το ατάραχο πνεύμα είναι το κάστρο μου.
Δεν έχω σπαθί. Το όνειρο του πνεύματός μου είναι το σπαθί μου.

Οι Σαμουράι εκπαιδεύονταν στο σπαθί Κεν Ζούτσου, την τοξοβολία Κύου Ζούτσου, την πάλη Τζου Ζούτσου, την ιππασία, τη τακτική, τη καλλιγραφία, την ηθική και τη φιλοσοφία.
Στην Ιαπωνία υπήρχε η διαμάχη μεταξύ της κεντρικής εξουσίας των αυτοκρατόρων και της πολεμικής κάστας, η οποία οργανώθηκε με τρόπο φεουδαρχικό διαιρώντας τη χώρα σε βαρωνίες, δηλαδή σε φατριές εδαφικού χαρακτήρα. Μάλιστα τον 11ο με 12ο αιώνα δύο μεγάλες στρατιωτικές οικογένειες (Ταΐρα Μιναμότο) ένωσαν τις φατριές τους και συγκρούστηκαν για την ηγεμονία. Σε αυτές τις αντιπαραθέσεις μεταξύ φεουδαρχών δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο πολεμιστές Σαμουράι αλλά και Νίντζα, έμμισθοι κατάσκοποι που εφάρμοζαν τη πολεμική τέχνη Νιντζούστου. Οι Νίντζα ζούσαν σε ιδιαίτερες κλειστές κοινότητες και μεταβίβασαν τις γνώσεις τους μόνο στα μέλη των οικογενειών τους. Η εκπαίδευση άρχιζε στην ηλικία των 4 ή 5 χρόνων και διαρκούσε τόσα χρόνια όσα και η ζωή των Νίντζα. Η έννοια ζωή γινόταν συνώνυμη με την πολύωρη εκπαίδευση. Πρώτο μάθημα ήταν η εξοικείωση με το θάνατο. Τα παιδάκια αφήνονταν κλειδωμένα σε ένα δωμάτιο με το πτώμα ενός μικρού ζώου. Αργότερα μάθαιναν ανατομία πάνω σε πτώματα ζώων και μετά τεχνικές όπως εξαρθρώσεις, πνιγμούς, όπλα κ.α. Το Νιντζούτσου δεν έχει κάτας. Οι κοπέλες, συνθηματικά ονομαζόμενες Κουνοΐτσι εκπαιδεύονταν με τέτοιο τρόπο ώστε το σώμα τους να μην αναπτύσσει υπερβολικούς μύες ή σκληρά χέρια, γιατί συνήθως αναλάμβαναν να διεισδύσουν ως ευνοούμενες στα παλάτια των εχθρών και δεν έπρεπε να δημιουργούν υποψίες. Σηνήθως έπαιζαν ρόλο χορεύτριας και για αυτό διδάσκονταν μουσική και χορό. Οι Κουνοΐτσι μετέφεραν πληροφορίες στους Νίντζα συνεργάτες τους, αλλά μπορούσαν και μόνες τους να δολοφονήσουν τον εχθρό με δηλητήριο ή καρφίτσα που φορούσαν στα μαλλιά τους κ.α. Η παράδοση αναφέρει τη δράση παιδιών Νίντζα που έπιαναν φιλίες με τα παιδιά του εχθρού άρχοντα ώστε να εξασφαλίσουν χρήσιμες πληροφορίες ή και να τον δολοφονήσουν τα ίδια! Οι Σαμουράι φοβόντουσαν και μισούσαν την απύθμενη υπουλία των Νίντζα, τους οποίους θεωρούσαν άνανδρους επειδή στις μάχες δεν στεκόντουσαν να πολεμήσουν με σπαθί ξεγυμνωμένο, αλλά πέταγαν από μακριά Σούρικεν, στιλέτα, αλυσίδες με σιδερένιες σφαίρες στις άκρες που έμπλεκαν το σπαθί του Σαμουράϊ και του το πέταγαν από τα χέρια. Επίσης έκαναν άλλα απίθανα κόλπα αιφνιδιάζοντας τους Σαμουράι που στις μάχες ακολουθούσαν τους κανόνες ανδρισμού Μπουσίντο (του κώδικα του ευγενούς πολεμιστή). Για όλους αυτούς τους λόγους οι Νίντζα θεωρούνταν σαν υπάνθρωποι και ύπουλοι δολοφόνοι των Σαμουράι. Έτσι όταν κάποιος Νίντζα συλλαμβανόταν από τον εχθρό, ήξερε ότι θα πέθαινε με φρικτά βασανιστήρια.


συνεχίζεται

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 11 Μαρ 2013, 22:37
από dominique
Kung Fu- Tai Tsi και Kempo Karate, Judo, Aikido, Taek Kwon Do και άλλες πολεμικές τέχνες

Τον 16ο αιώνα απαγορεύτηκε στο λαό και στους μοναχούς η χρήση όπλων, που ήταν πια επιτρεπτή μόνο στους Σαμουράι. Όμως οι χωρικοί και οι τεχνίτες άρχισαν να χρησιμοποιούν αντί του σπαθιού διάφορα εργαλεία όπως τα δρεπάνια (κάμα) και τα ραβδιά για το χτύπημα του ρυζιού, τα γνωστά νουτσάκου. Οι Ιάπωνες τελειοποίησαν το Ιάι, δηλαδή τη τέχνη της επίθεσης στον αντίπαλο, πριν εκείνος προλάβει να αμυνθεί.

Όμως όπως ακριβώς η ιαπωνική θρησκεία και φιλοσοφία επηρεάστηκε από την αντίστοιχη κινέζικη, έτσι και τα περισσότερα συστήματα Ιαπωνικών πολεμικών τεχνών θεμελιώνονται σε κινέζικες τεχνικές. Καθοριστική υπήρξε η επεξεργασία του κινέζικου Kempo (προφέρεται στα Ιαπωνικά το κινέζικο ιδεόγραμμα Τσ’ουάν Φα ο δρόμος της γροθιάς// έτσι τότε ονομαζόταν το Κούνγκ Φου) από τους κατοίκους του νησιού Οκινάουα, νότια της Ιαπωνίας.


Το 15ο αιώνα, οι Κινέζοι κατέκτησαν το νησί και απαγόρευσαν στους κατοίκους τη κατοχή όπλων. (λέγεται επίσης ότι οι Κινέζοι έλεγχαν πολιτικά την Οκινάουα μέσω των βασιλέων της δίχως να εισβάλλουν στο νησί). Τότε, οι αυτόχθονες, στράφηκαν στο Kempo, που κατά μία εκδοχή είχαν εισάγει στο νησί Κινέζοι μοναχοί, ενώ κατά μία άλλη, οι κάτοικοι της Οκινάουα πήγαιναν στην Κίνα και τη Φορμόζα τουλάχιστον για 6 χρόνια ώσπου να το μάθουν. Το 1609 η Οκινάουα κατακτήθηκε από τον Ιάπωνα ευγενή Σιμάζου, που επίσης απαγόρευε τη χρήση των όπλων, όμως οι αυτόχθονες εξασκούσαν τις κινέζικες τεχνικές μυστικά, κυρίως τη νύχτα. Το κύριο προϊόν αυτής της εξάσκησης, Τόντε (χέρι της Κίνας) ή Οκινάουα-Τε, μετονομάστηκε σε Καράτε (άδεια χέρια// σημαίνει το άοπλο αλλά και το κενό του Ζεν) και εισήχθη στην ιαπωνική πολεμική τέχνη από τον Γκισίν Φουνακόσι. Θεωρείται ότι από την Οκινάουα κατάγονται τα στυλ, Κοβαγιάσι Ρύου, Goju Ryu, Shito Ryo, Shoreinji Ryu, Kiokushinkai kan (ή Oyama’s carate) κ.α. Κάποια από αυτά τα στυλ προέκυψαν μετά τη μεταφορά του Καράτε στην Ιαπωνία.



Jigoro Kano, Ιδρυτής του Judo. Οι μαθητές του Judo υποκλίνονται στη φωτογραφία του όταν εισέρχονται στη σχολή τους.

Τα νεώτερα χρόνια, Ιάπωνες δάσκαλοι επεξεργάστηκαν παραδοσιακά στυλ κι έφτιαξαν, βάση αυτών, δικά τους: έτσι ο Jigoro Kano δημιούργησε από το Jujutsu το Judo ενώ ο Ueshiba Morihei πήρε από το Aikijutsu (τέχνη της εναρμόνισης των ενεργειών) τις βάσεις για το Aikido. Οι Ιάπωνες άλλαξαν τα ονόματα των στυλ τους από – jutsu που σημαίνει τέχνη, σε do, που σημαίνει δρόμος (ιαπωνική μεταφορά της κινέζικης λέξης Τάο), για να φαίνεται καθαρά ότι στόχος είναι ένα φιλοσοφικό και θρησκευτικό ιδεώδες.


Ο Veshiba Morihei, ιδρυτής του Aikido, προκαλούσε έκπληξη στους μαθητές του με τεχνικές εξαφάνισης από το Ninjutsu. Όταν φωτίστηκε, αναφώνησε: Είμαι ο Σύμπαν.


Οι πολεμικές τέχνες της Κορέας σχετίζονται με ένα σώμα αξιωματικών από το κρατίδιο Silla, οι οποίοι ονομάζονταν Hwa Rang (μεγάλος αδελφός) και ήταν ειδικοί σε κάθε είδους όπλα, αλλά και σε τεχνική δίχως όπλα, που ονόμασαν Hwa Rang Dο. Οι Hwa Rang εφάρμοζαν έναν κώδικα τιμής που τους παρέδωσε ανώνυμος Βουδιστής μοναχός, και θεωρούνταν αντίστοιχοι των Σαμουράι. Με τη δράση τους τα τρία βασίλεια της Κορέας ενοποιήθηκαν και για αρκετό καιρό, οι πολεμικές τέχνες άνθισαν στη χώρα. Αργότερα όμως, παρήκμασαν, ενώ κατά την ιαπωνική κατοχή (1909-1945) απαγορεύτηκαν, και μόνο πολύ μικρές ομάδες τις εξασκούσαν κρυφά – ιδίως το παραδοσιακό στυλ TAEK-KYON που σημαίνει πηδάω-πατάω. Μετά την απελευθέρωση της Κορέας, ο ανθυπολοχαγός Choi Hong Hi διαδίδει τη πολεμική τέχνη σε όλη τη χώρα. Το 1955 γίνεται μεγάλο Συνέδριο κατά το οποίο το σώμα Διδασκάλων, ιστοριογράφων κ.α. προσωπικότητες που δημιουργούν την Εθνική Πολεμική Τέχνη και την ονομάζουν Tae Kwon Do (δρόμος του ποδιού και της γροθιάς). Κατά τον δάσκαλο Kung Fu Τούνγκ Γουίνγκ, το σύγχρονο αγωνιστικό Ταεκβοντό κατάγεται από το Βόρειο Σαολίν Κούνγκ Φου. (περιοδικό KUMITE τεύχος 4 άρθρο για το Hung Gar Kung Fu). Άλλα γνωστά κορεάτικα στυλ είναι τα Chyn Duk Kwan, Yun Yuk Kwan, Oh Do Kwan, Tang Soo Do, Hapki Do και Soo Bak Do. Το τελευαταίο δεν χρησιμοποιεί καθόλου τα πόδια σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που δίνουν έμφαση στα λακτίσματα (ιδίως ψηλά) και στο άλμα.

Επίσης γνωστό και δημοφιλές στη Δύση είναι το ταυλανδέζικο Muai Thai που κατάγεται από την αρχαία σιαμέζικη πολεμική τέχνη Krab Krabong. Στη κανονική του μορφή που εφαρμόζεται από αρκετούς, ο κάθε αγώνας Muai Thai αρχίζει με προσευχές, διαλογισμό, και τελετουργικό χορό Wai Kry-Ram Muai.

Τα τελευταία χρόνια οι Δυτικοί ασχολούνται και με πολεμικές τέχνες από τις Φιλιππίνες όπως η Lima Lama και η Kali και την Ινδονησία όπως οι Pendjat Silak και Kundao Silak. Πολύ δημοφιλείς είναι οι φιλιπινέζικες τεχνικές με τα Escrima (μικρά ραβδιά). Καθώς υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται μόνο για τη «θεραπευτική» πλευρά των πολεμικών τεχνών, κάποιοι δάσκαλοι διδάσκουν φόρμες κινέζικου τύπου Chi Kung ή Qi Gong χωρίς καμία μαχητική επέκταση και άλλοι που διδάσκουν Τάι Τσι για «καλή υγεία» και μόνο.
Όμως διαρκώς εξελίσσονται νέα στυλ μια και δάσκαλοι επεξεργάζονται τεχνικές και προσθέτουν ή αφαιρούν στοιχεία κατά το δοκούν. Παράδειγμα «νέας» πολεμικής τέχνης είναι το Choi Kwan Do του Κορεάτη Kwan Jo Choi που εισήχθη επίσημα το 1987

Οι πολεμικές τέχνες στις μέρες μας


Κατά τη περίοδο Meiji, πολλά άλλαξαν στην Ιαπωνία για τις πολεμικές τέχνες, καθώς οι Δυτικές δυνάμεις υποχρεώνουν την Ιαπωνία να θέσει τέρμα στο φεουδαρχικό καθεστώς της κι έτσι η τάξη των πολεμιστών Σαμουράϊ δεν είχε λόγο να υφίσταται. Με την κατάργηση των πολεμιστών και οι πολεμικές τέχνες δεν είχαν πλέον λόγο ύπαρξης. Οι πολεμικές τέχνες Bujutsu μετατρέπονται σε πολεμικούς δρόμους Budo δίνοντας σημασία στην ψυχική και σωματική εξέλιξη των ασχολουμένων. Η περίοδος Meiji είναι η αρχή του τέλους για το κλασσικό Jujutsu ενώ συγχρόνως είναι η αναγέννηση και η συγχώνευση ορισμένων συστημάτων από τον Jigoro Kano (1860-1938) ο οποίος ίδρυσε το Kodokan Judo το 1882.
(Η ιστορία του Jujutsu άρθρο Μιχ Πετρόπουλου στο τεύχος 3 του περιοδικού KUMITE).
Κατά τη δεκαετία 1930-1940 δεν υπήρχαν κανόνες συναγωνισμού στο Karate. Το 1930 αρχίζει να εφαρμόζεται η πρακτική Kokan Geiko, που σήμαινε να εκπαιδευτούμε μαζί για να βελτιωθούμε. Οι πανεπιστημιακές λέσχες καράτε συνευρίσκονται για να επιδείξουν κάτα και ελεύθερη μάχη. Οι συναντήσεις είναι συχνά πολύ τραχείς και οι διαγωνιζόμενοι έδιναν όλο τον εαυτό τους. O Masatoshi Nakayama sensei, προηγούμενος αρχηγός εκπαίδευσης του J.K.A. (Japan Karate Association) ενθυμείτο ότι οι τραυματισμοί ήταν πολλοί συχνοί. Οι φοιτητές πολλές φορές έπεφταν αναίσθητοι κάτω ή έσπαγαν δόντια και μύτες ή διπλώνοντας στα δύο από μία κλωτσιά στο στομάχι. Ήταν στα αλήθεια πολύ αιματηρές σκηνές έγραφε ο Nakayama sensei. Ο Taiji Kase sensei, που ελάμβανε μέρος σε αυτές τις ενδοπανεπιστημιακές συναντήσεις έλεγε ότι η αντίληψη που επικρατούσε ήταν ότι εάν ο αντίπαλος σε χτυπούσε μία, εσύ έπρεπε να του το ανταποδώσεις τουλάχιστον εις διπλούν.

Μετά τον πόλεμο και την αποτυχία του σχεδίου Τανάκα, όταν η Ιαπωνία έκανε ένα καινούριο ξεκίνημα σαν ειρηνιστικό έθνος ο Masatoshi Nakayama ανέπτυξε κανονισμούς και τρόπο μάχης που επέτρεπε στους συμμετέχοντες να χρησιμοποιούν τους κανόνες του καράτε στο έπακρο, χωρίς να τραυματίζονται, γιατί σκέφτηκε ότι αν το καράτε παραμείνει ως έχει, θα θεωρηθεί σαν η ενσωμάτωση της βίας και θα αρχίσει να φθίνει.
(Περιοδικό BUDO & SPORT τεύχος 28 Μαΐου 1994).


Καθώς οι πολεμικές τέχνες αρχίζουν να διδάσκονται σε Δυτικούς, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Ένα από αυτά, ο τρόπος διδασκαλίας, καθώς οι Δυτικοί δεν είναι διατεθεμένοι να εκτελούν κάποιες κινήσεις χωρίς να ξέρουν γιατί. Έτσι, οι Ανατολίτες δάσκαλοι αρχίζουν να μελετούν ανατομία για να ανταπεξέλθουν στις απορίες των Δυτικών μαθητών τους. Ο Δάσκαλος Shotokan 4ου DAN Σάββας Μαστραππάς, σημειώνει τα εξής: «Τι είναι το σύγχρονο καράτε, άθλημα ή πολεμική τέχνη; Με ποιο σκεπτικό θα προπονεί ο προπονητής τους αθλητές του; Σαν πολεμιστές, μαχητές των δρόμων (αν είναι πολεμική τέχνη) ή σαν άτομα που κάνουν πρωταθλητισμό; Οι ίδιοι οι Ιάπωνες (ή έστω μια σημαντικά μεγάλη ομάδα από αυτούς) διέρρηξαν την παράδοσή τους εισάγοντας στο καράτε τους αγώνες και συνεπώς τον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ μετατρέποντας οι ίδιοι τη τέχνη σε άθλημα. Αρκετοί από μας ταλαιπωρηθήκαμε για χρόνια από το ηθικό δίλημμα άθλημα ή τέχνη, πράγμα που οι Ιάπωνες το ξεπέρασαν «επαναστατικά» πριν ακόμα μας διδάξουν καράτε!(Αλλά μας το έθεταν πάντοτε όταν η κατάσταση ξέφευγε από τον έλεγχό τους)» (Άρθρο Σάββα Μαστραππά με τίτλο Η αναγκαιότητα της αθλητικής ψυχολογίας στο σύγχρονο αγωνιστικό καράτε, KUMITE τεύχος 3).


Έκτοτε οι πολεμικές τέχνες πορεύονται σε αυτή τη μεσοβέζικη κατάσταση καθώς και στην Κίνα τώρα, στοχεύοντας στην ένταξη του Kung Fu ανάμεσα στα ολυμπιακά αθλήματα προσπαθούν να του δώσουν περισσότερο στυλ. Υπάρχει το μοντέρνο wushu. Προσπαθούν να αλλάξουν τις φόρμες και να τυποποιήσουν τις κινήσεις ούτως ώστε να μπορούν πιο εύκολα να κριθούν και να βαθμολογηθούν στους Ολυμπιακούς αγώνες. Το wushu είναι πιο στυλαρισμένο από τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες. Έχει πολλά ακροβατικά, χορευτικές κινήσεις. Το παραδοσιακό Kung Fu έχει πολλές φόρμες, πολλή γνώση. Δεν είναι δυνατό όλα αυτά να χωρέσουν σε μία φόρμα που το μόνο που θα εξυπηρετεί θα είναι η πιο εύκολη βαθμολογία στους αγώνες. (Συνέντευξη της Lily Lau, αρχηγού του κινέζικου συστήματος Eagle Claw, KUMITE τεύχος 3).


Οι σχολές εδώ στην Ελλάδα ακολουθούν λίγο πολύ τη μεσοβέζικη αυτή κατάσταση, δίνοντας βάρος πότε προς τη μία και πότε στην άλλη τάση ανάλογα με τη τοποθέτηση του δασκάλου. Υπάρχουν όμως και ακραίες περιπτώσεις: σχολές που δεν κατεβαίνουν σε αγώνες και ασχολούνται πολύ με τη φιλοσοφική (= θρησκευτική) πλευρά των πολεμικών τεχνών, φτάνοντας να διδάσκουν βελονισμό και σιάτσου, και σχολές όπου τονίζεται ο αθλητισμός ενώ ο διαλογισμός είναι απαγορευμένη πρακτική και ακούς για Χριστό και Ορθοδοξία! Υπάρχουν επίσης και οι περιπτώσεις – μαϊμούδες όπου ο «Χριστός» συνδυάζεται με γιόγκα, αριθμολογία, αστρολογία και άλλες αποκρυφιστικές μεθόδους για λόγους οικονομικούς ή διανοητικής σύγχησης του δασκάλου ή και τα δύο, και σχολές που μέσω της φιλοσοφίας των πολεμικών τεχνών εντάσσουν τους μαθητές τους σε κάποια οργάνωση της Νέας Εποχής, που τις χρησιμοποιεί ως παράρτημα!

Φιλοσοφικό και θρησκευτικό υπόβαθρο των πολεμικών τεχνών


Ο Φρίντγιοφ Κάπρα, δυτικός επιστήμονας βραβευμένος με το Βραβείο Νόμπελ που έχει ενστερνιστεί την ανατολική φιλοσοφία και προσπαθεί να τη συσχετίσει με τη σύγχρονη Φυσική, στο βιβλίο του Το Ταό και η Φυσική, που κατέχει περίοπτη θέση σε βιβλιοθήκες σχολών πολεμικών τεχνών και αποτελεί βιβλίο- σταθμό της Νέας Εποχής, υπογραμμίζει τα εξής: Για να καταλάβουμε το νόημα των φιλοσοφιών που περιγράφουμε στη συνέχεια, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε από την αρχή πως στην ουσία τους όλες είναι θρησκευτικές. Με άλλα λόγια, όλες οι διδασκαλίες τους αποβλέπουν στην άμεση μυστικιστική εμπειρία της πραγματικότητας. Η φύση της εμπειρίας αυτής είναι θρησκευτική και κατά συνέπεια οι φιλοσοφίες της Ανατολής δε διαχωρίζουν τη θέση τους από τη θρησκεία.

Vajra Multi και Ινδουϊσμός – Βουδισμός Χιναγιάνα και Μαχαγιάνα


Στην Ινδία, η κάστα των ευγενών Ξατρίγιας (πολεμιστές και άρχοντες) εξασκούσε τη πολεμική τέχνη Vajra Mukti. Αυτή είχε δύο τομείς εφαρμογών. Ο ένας ήταν, φυσικά, η αποτελεσματικότητα στον πόλεμο’ ο άλλος ήταν ο θρησκευτικός τομέας. Με τη χρήση της, ο πολεμιστής επιδίωκε να μετασχηματίσει τη συνείδησή του σύμφωνα με τα δόγματα του Ινδουισμού, δηλαδή αντί να αισθάνεται ένα ξεχωριστό, μοναδικό και ανεπανάληπτο, υπαρκτό και ελεύθερο πρόσωπο, δημιουργημένο από τον Θεό που είναι διαφορετικός από αυτόν, να αισθάνεται σαν μια προσωρινή εκδήλωση του ιδίου του Θεού, της οποίας τα χαρακτηριστικά, ως προσωρινά και φαινομενικά, έχουν αρνητική σημασία, γιατί τον δυσκολεύουν στη κατανόηση του «αληθινού εαυτού» του. Για τον Ινδουισμό, το κάθε τι αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό της θεϊκής Παγκόσμιας Ψυχής του Μπράχμαν, η οποία πιστεύεται ότι περιλαμβάνει εξίσου το καλό και το κακό, την υγεία και την αρρώστια, τη ζωή και τον θάνατο, όλους τους θεούς σε ένα απρόσωπο θείο, καθώς και τη μη πραγματικότητα. Αν ο πολεμιστής δεχτεί ότι ζωή και θάνατος είναι το ίδιο και το δόγμα της μετενσάρκωσης και του κάρμα, σύμφωνα με το οποίο η ζωή μας είναι αυστηρά καθορισμένη από πράξεις
που κάναμε σε δήθεν προηγούμενες ζωές, τότε πολεμά αψηφώντας το θάνατο και έτσι γίνεται άφοβος και αποτελεσματικός. Όπως το Μπράχμαν είναι απρόσωπο, έτσι για να ενωθεί κάποιος μαζί του, πρέπει να ξεπεράσει εξίσου την ιδέα ότι αυτός και οι άλλοι είναι ιδιαίτερα πρόσωπα, αλλά και την αγάπη στις προσωπικές του σχέσεις, η οποία θεωρείται προσκόλληση στη ψευδαίσθηση.

Ετυμολογικά ο όρος Vajra σημαίνει διαμάντι και Mukti σημαίνει τελική απελευθέρωση από την ψευδαίσθηση, με συνέπεια την ένωση με το Βράχμαν, που στον Ινδουισμό λαμβάνεται ως απορρόφηση του ανθρώπου από αυτό και απώλεια της προσωπικής του ταυτότητας. Ο Φρίντγιοφ Κάπρα εξηγεί: Βασικός σκοπός των μεθόδων (διαλογισμού) είναι η προσπάθεια για την αποσιώπηση του σκεπτόμενου νου και η στροφή του από την ορθολογική συνείδηση σε εκείνη της άμεσης έμπνευσης. Σε αρκετές μορφές διαλογισμού, η αποσιώπηση του ορθολογικού νου πραγματοποιείται με τη συγκέντρωση σε ένα σταθερό παράγοντα, όπως η ανάσα του ατόμου, η οπτική εικόνα κάποιας μαντάλα ή ο ήχος κάποιου μάντρα. Άλλες σχολές εστιάζουν την προσοχή στις κινήσεις του σώματος, που πρέπει να πραγματοποιούνται αυθόρμητα, χωρίς την παρεμβολή της διατακτικής σκέψης. Αυτή είναι η μέθοδος της Ινδουιστικής γιόγκα και του Ταοιστικού Τάι Τσι Τσουάν. Αυτή ήταν και η μέθοδος της Vajra Mulkti.


Ο Βουδισμός είναι μέρος της Ινδικής σκέψης αλλά διαφοροποιείται στο ότι ο Ξαστρίγια Σιντάρτα Γκαουτάμα, πρίγκηπας των Σάκυα, αμφισβήτησε τη θεοπνευστία των Βεδών και τις κοινωνικές κάστες, που κατά τον Ινδουισμό δημιούργησε ο θεός Βράχμα από το ίδιο του το σώμα. Ο Βούδας δεχόταν ότι υπάρχουν θεοί αλλά υπόκεινται όπως και οι άνθρωποι στο νόμο του Κάρμα, και δεν έχουν επιρροή στη μοίρα του ανθρώπου. Κατά τον Βούδα, ο άνθρωπος φτάνει στη φώτιση, δηλαδή τη κατάσταση που επιδιώκει και ο Ινδουισμός, είναι ανώτερος και από τους θεούς. Ο Βούδας αντικατέστησε την άποψη περί κοσμογονίας του Ινδουισμού, ότι ο κόσμος είναι ένα όνειρο των θεών που προκύπτει από την αναπνοή του θεού Βράχμα, με την άποψη ότι όλα προκύπτουν από τη κενότητα, την απρόσωπη ενέργεια χωρίς μορφή, η οποία μορφοποιείται. Η Σούτρα της καρδιάς λέει το κενό είναι η μορφή και η μορφή είναι το κενό.
Η κενότητα ή επίτευξη της εσωτερικής σιωπής είναι ο δεύτερος άξονας (μαζί με τη Μη Πράξη) στους οποίους περιστρέφεται η μαγεία σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κάρλος Καστανέντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση των Μπραχμανίστα Γκουρού, που από την εξάσκηση της γιόγκα και του διαλογισμού μετατρέπονται σε φυτά, ανίκανοι να αντιληφθούν τι γίνεται γύρω τους ή να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον τους ή να φροντίσουν για τον εαυτό τους. Και αυτό θεωρείται η ύψιστη βαθμίδα της εξέλιξης!
Για αυτό όταν ακούμε «φώτιση» πρέπει να γνωρίζουμε τι εννοούν!!


Δεν έχει επίγνωση για ζητήματα που αφορούν το σώμα, ζει σε απόλυτη σιωπή, εξωτερική και εσωτερική. Συχνά δεν έχει επίγνωση των μαθητών που τον περιτρυγυρίζουν. Κατά καιρούς προσφέρει λέξεις που είναι ασυνάρτητες…Τελικά αυτοί οι Τζιβαμούκτες μπορεί να χάσουν εντελώς την επίγνωση του σώματος και να πάψουν να τρώνε, παρόλο που τους προσφέρουν τροφές…Μετά από αυτό, δεν μπορούν να ζήσουν για περισσότερο από δέκα ή δώδεκα μέρες και σύντομα εγκαταλείπουν αυτή τη θνητή μορφή. Ο Μπραχμανίστα Γκουρού είναι το αποκορύφωμα όλων των βαθμών εξέλιξης. !!!?…Παραμαχάνσα Σατυανάντα Φως στη σχέση Γκουρού και μαθητή σελίδες 45-47.

Δεν υπάρχει πίστη σε έναν Δημιουργό Θεό και τέτοιες αντιλήψεις, περί Θεού – Δημιουργού, είναι για τον Βούδα προϊόντα δυαδικού νου, δηλαδή μη φωτισμένου νου ο οποίος δεν καταλαβαίνει ότι όλα στο σύμπαν είναι κενά και αποτελούν ενότητα.


Ο Βούδας στις σούτρες του διδάσκει ότι η ανθρωπότητα προέρχεται από ένα άλλο ηλιακό σύστημα που καταστράφηκε και οι κάτοικοί του ενσαρκώθηκαν εδώ λόγω του καλού κάρμα που είχαν συσσωρεύσει. Το πρώτο ον που γεννήθηκε σε κάποιο υψηλό επίπεδο, πριν ακόμα σχηματιστεί η γη, φαντάστηκε πως αυτό δημιούργησε ότι έβλεπε γύρω του, επειδή γεννήθηκε δίχως γονείς και έχοντας χάσει τη μνήμη του. στη συνέχεια καθώς γεννιούνταν και άλλα όντα από το προηγούμενο ηλιακό σύστημα, θεώρησε ότι εκείνος δημιούργησε και αυτά, οπότε τα οργάνωσε σε ουράνιες ιεραρχίες και αυτοαποκλίθηκε Μαχαμπράχμα δηλαδή μεγάλος δημιουργός. Αργότερα σχηματίστηκε ο πλανήτης γη και άρχισαν να ενσαρκώνονται σε αυτόν όντα, αρχίζοντας από τις αμοιβάδες για να καταλήξουν σε ανθρώπους, ενώ ο Μαχαμπράχμα, πάντοτε κατά τον Βούδα, θεωρούσε ότι ήταν ο δημιουργός τους. Οι αλλαγές, οι ενσαρκώσεις, οι σχηματισμοί πλανητών κλπ συνέβαιναν όταν «ωρίμαζαν οι συνθήκες».


Ο Βούδας λοιπόν αν και τροποποίησε τις κοσμολογικές και κοινωνικές απόψεις που είχε διδαχτεί ως Ινδουιστής, διατήρησε τη θεωρία περί κάρμα και μετενσάρκωσης καθώς και του ντάρμα (ειδικό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να φτάσει στη φώτιση). Διατήρησε επίσης τη θεωρία των αλλεπάλληλων καταστροφών και αναδημιουργιών του κόσμου (κάλπας) που, κατά τον Ινδουισμό, συμβαίνει κάθε 4.320 εκατομμύρια χρόνια. Την ασυνείδητη κατάσταση που ο Ινδουισμός θεωρεί μακαριότητα, ο Βούδας την ονόμαζε Νιρβάνα (εκβολή προσωπικού εαυτού) και διακήρυξε ότι πριν μπει σε αυτήν, αποφάσισε να γυρίσει στο κόσμο και να βοηθήσει και άλλα όντα να «φωτιστούν». Οι συνεχιστές του Βούδα συνόψισαν τη διδασκαλία του σχηματίζοντας την Χιναγιάνα, το Μικρό Όχημα, γιατί στοχεύει στη προσωπική σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Σε αυτήν αντιτάχθηκε η Μαχαγιάνα, το Μεγάλο Όχημα, που προέβαλλε σαν ιδανικό το δρόμο των Μποντισατβά (φωτισμένων πολεμιστών)- εκείνου που δεν μπαίνει σε Νιρβάνα αν πρώτα δεν φωτιστούν τα υπόλοιπα όντα. Κύριος εκφραστής της Μαχαγιάνα υπήρξε ο Ινδός φιλόσοφος Ναγκαρτζούνα.


Έτσι αναπτύχθηκε μια βουδιστική αίρεση που δίδασκε ότι και ο Βουδισμός, δηλαδή ότι όλα τα διανοητικά σχήματα είναι μάταια και ανυπόστατα, ότι η πραγματικότητα είναι αυθύπαρκτη (και όχι δημιουργημένη ή συντηρημένη από κάποιον Θεό) και η κενότητα (η πληρότητα άμορφης ενέργειας) είναι η πηγή κάθε μορφής ζωής και η ουσία όλων των πραγμάτων- και έδινε κύρια σημασία στο διαλογισμό και όχι τόσο σε καλές πράξεις και σε μελέτη ιερών κειμένων (εδώ διαφοροποιείται η Μαχαγιάνα από τον παραδοσιακό Βουδισμό). Το Μαχαγιάνα μοιάζει με το Βράχμα του Ινδουισμού, διαποτίζει όλα τα πράγματα στο σύμπαν και αντικατοπτρίζεται στα πλαίσια του ανθρώπινου νου σαν… φωτισμένη σοφία…


Είναι ταυτόχρονα πνευματικό και υλικό (κοσμοθεωρία που υιοθέτησε και η Θεοσοφία στη σύγχρονη μορφή της από την Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, Ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας, μέντιουμ, 33ου βαθμού μασόνα).
Το εκδηλωμένο σύμπαν προέρχεται από την αρχική Ουσία. Αυτή είναι η πανταχού παρούσα πραγματικότητα, απρόσωπη γιατί περικλείει τα πάντα και κάθε πράγμα. Το απρόσωπο της είναι η θεμελιώδης αντίληψη του σύμπαντος. Είναι λανθάνουσα σε κάθε άτομο του Σύμπαντος.
Elena Petrovna Blavatsky Η μυστική διδασκαλία σελίδα 357.
Το πνεύμα και η ύλη είναι βασικά ένα, δύο όψεις του Ενός, η ύλη και ο Θεός είναι δύο όψεις μιας κοσμικής ενότητας, δύο όψεις μιας μόνης και της αυτής πραγματικότητας. Sri Nilakanda Ram, 4ος Πρόεδρος Θεοσοφικής Εταιρείας

συνεχίζεται

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 22 Μαρ 2013, 01:48
από LAPTONAS
Ωραίο θέμα και αυτό θα ήθελα όμως να κάνω μία μερικές ερωτήσεις:...αν εξαιρέσουμε το "θρησκευτικό χαρακτήρα" των ανατολίτικων πολεμικών τεχνών υπάρχει κάτι κακό στην εξάσκηση πολεμικής τέχνης;;; Ο Κύριος είπε Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ. Που σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε την σχέση μας με το θεό με τη σχέση μας με το πόλεμο. Ο Στρατός εξασκεί πολεμικές τέχνες με την ευλογία της εκκλησίας. Ή μήπως στην Επανάσταση του 21 δεν χρησιμοποιήθηκαν "πολεμικές" τέχνες ... για τον απελευθερωτικό αγώνα; φυσικά ... το πρόβλημα είναι ο εσωτερισμός τελικά ή κάνω λάθος;

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 22 Μαρ 2013, 13:39
από Spartan
Eύλογη η απορία σου, όμως εδώ αν δεν κάνω λάθος εξετάζουμε ακριβώς το θρησκευτικό χαρακτήρα των ανατολίτικων πολεμικών τεχνών, και τον εσωτερισμό που αυτές διδάσκουν και προϋποθέτουν.
Εσύ εδω θέτεις προς εξέταση την "εξάσκηση της τέχνης του πολέμου", που είναι διαφορετικό πράγμα.
Όμως είναι ενδιαφέρον να το εξετάσουμε και αυτό, να δούμε δηλαδή πότε ένας πόλεμος είναι "θεμιτός" και αναγκαίος.
Αν και νομίζω υπάρχει στο φόρουμ ανάλογο θέμα, όποιος το βρει ας το ανασύρει ώστε να το θυμηθούμε (οι "παλιοί" :cooll ) και να δούμε αν υπάρχει κάτι να προσθέσουμε. ("παλιοί" και "νέοι"). :132

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 22 Μαρ 2013, 19:00
από dominique
Αν και νομίζω υπάρχει στο φόρουμ ανάλογο θέμα, όποιος το βρει ας το ανασύρει ώστε να το θυμηθούμε (οι "παλιοί" :cooll ) και να δούμε αν υπάρχει κάτι να προσθέσουμε. ("παλιοί" και "νέοι").
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 78&t=12694

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 11 Απρ 2013, 21:03
από dominique
Κομφουκιανισμός και Ταοισμός

Όταν ο Βουδισμός έφτασε στη Κίνα, συνάντησε έναν πολιτισμό 2000 ετών, με μία φιλοσοφία δύο όψεων, που είχαν μεταξύ τους χαρακτήρα συμπληρωματικό. Τον 6ο αιώνα π.Χ. οι δύο αυτές όψεις αναπτύχθηκαν σε δύο διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές με συμπληρωματικό χαρακτήρα, τον Κομφουκιανισμό και τον Ταοισμό. Ο Κομφουκιανισμός που ίδρυσε ο Κούνγκ Φου Τσε, υπήρξε η φιλοσοφία της κοινωνικής οργάνωσης, της κοινής λογικής και της πρακτικής γνώσης. Πρόσφερε στην κινέζικη κοινωνία ένα εκπαιδευτικό σύστημα και μία αυστηρή εθιμοτυπία ηθικού περιεχομένου. Από τους βασικούς στόχους του ήταν η διαμόρφωση μιας ηθικής βάσης για το παραδοσιακό κινέζικο οικογενειακό σύστημα, με την πολύπλοκη δομή του και τις τελετουργίες της λατρείας των προγόνων. Ο Ταοισμός με κύριους εκπροσώπους τον Λάο Τσε και τον Τζουάνγκ Τσε, ασχολήθηκε με τη παρατήρηση της φύσης και την ανακάλυψη του δρόμου της φύσης, του Τάο. Σύμφωνα με τους Ταοιστές, ο άνθρωπος βρίσκει την ευτυχία του από τη στιγμή που θα ζήσει σε αρμονική σχέση με τη φυσική τάξη των πραγμάτων, ενεργώντας αυθόρμητα και βασισμένος στη γνώση που παρέχει η έμπνευση της στιγμής.


Πριν από την ανάπτυξη των δύο φιλοσοφικών σχολών, στην αρχαία εποχή, υπήρχε η πίστη σε έναν προσωπικό Θεό, έναν σοφό και αγαθό κυβερνήτη του σύμπαντος(!), καθώς και αναρίθμητες προλήψεις που σχετίζονταν με τη λατρεία των νεκρών προγόνων και την αστρολογία. Τελικά όμως ο Ταοισμός, υποσκέλισε την πίστη στο προσωπικό Θεό, ενώ καλλιέργησε τις προλήψεις. Σύμφωνα με την αρχική φιλοσοφική ερμηνεία του, το Τάο είναι η απώτερη και απροσδιόριστη πραγματικότητα, και με την έννοια αυτή μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχο με τον Ινδουιστικό Βράχμαν και το Βουδιστικό Νταρμακάγια. Βασικό πρότυπο του «κοσμικού δρόμου» είναι κατά τον Ταοισμό η ανακύκλωση. Η ιδέα της ανακύκλωσης στη κίνηση του Τάο διατυπώθηκε με τις αντίθετες συμπληρωματικές έννοιες του Γιν και του Γιάνγκ. Ετυμολογικά οι λέξεις εκφράζουν τη φωτισμένη και σκοτεινή πλαγιά του βουνού. Αποτελούν δύο πόλους και ταυτίζονται με κάθε μορφής συμπληρωματικές αντιθέσεις: θετικό – αρνητικό, αρσενικό- θηλυκό, καλό – κακό και κινούνται ως εξής: Το γιάνγκ μόλις φτάσει στο αποκορύφωμά του, δίνει τη θέση του στο Γιν. Το Γιν μόλις φτάσει στο αποκορύφωμά του, δίνει τη θέση του στο Γιάνγκ. Σχηματικά αναπαρίσταται με το γνωστό σύμβολο Τάι Τσι Τσου ή διάγραμμα της υπέρβασης, που πρέπει να εννοηθεί ως διαρκώς περιστρεφόμενο και ανακυκλούμενο, και στο οποίο βλέπουμε ότι ένα μικρό μέρος γιν βρίσκεται μέσα στο γιάνγκ και ένα μικρό μέρος γιάνγκ βρίσκεται μέσα στο γιν.

Το τι είναι γιν και γιάνγκ καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από συμπεράσματα αβασάνιστα, απόψεις αντιεπιστημονικές και θεολογία μανιχαϊκού τύπου. Έτσι το γιάνγκ αντιπροσωπεύει τον ουρανό που είναι…επάνω, και θεωρείται αρσενικός και κινούμενος ενώ το γιν αντιπροσωπεύει τη γη που είναι κάτω, και θεωρείται ως θηλυκή και ακίνητη – όλα αυτά σύμφωνα με το λανθασμένο γεωκεντρικό σύστημα, που από έλλειψη γνώσεων δέχονταν οι περισσότεροι λαοί. Το γιν αντιπροσωπεύει την ήρεμη διαλογιστική δράση του σοφού, ενώ το γιάνγκ τη δυναμική δημιουργική δύναμη του βασιλιά.

Όμως, ο συμβολισμός των αντιθέτων επεκτείνεται μέχρι τις ηθικές έννοιες του καλού και του κακού, με αποτέλεσμα το κακό, ως γιν, να θεωρείται ως απαραίτητο συμπλήρωμα του καλού, που αντιπροσωπεύεται από το γιανγκ. Ο Λάο Τσε διδάσκει στο Τάο Τε Κίνγκ τους δύο βασικούς κανόνες της ανθρώπινης συμπεριφοράς που υπαγορεύουν τα ακόλουθα: 1) Αν θέλεις να πετύχεις κάτι, πρέπει να ξεκινήσεις από το αντίθετό του. 2) Αν θες να διατηρήσεις κάτι, πρέπει να του παραχωρήσεις ένα στοιχείο από την αντίθεσή του, σύμφωνα με το απόσπασμα λύγισε για να μείνεις ίσιος. Άδειασε για να μείνεις γεμάτος. Φρόντισε να φθαρείς για να παραμείνεις νέος. Ο Κάπρα συμπεραίνει ότι ο σοφός Ταοϊστής δεν αγωνίζεται για τη τελική επικράτηση του καλού, αλλά αντίθετα, προσπαθεί να διατηρήσει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Με άλλα λόγια, θεωρείται ότι για να γίνει ή να διατηρηθεί το καλό πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε το κακό!! Στον Ινδουισμό, αυτή την «ισορροπία» καλού – κακού διατηρεί ο μεγάλος θεός Βισνού ο οποίος άλλοτε υποστηρίζει το καλό και άλλοτε το κακό. Ούτε καν να βοηθήσει το καλό να επικρατήσει! Επομένως, μπορεί κάποιος να κάνει το κακό με πωρωμένη συνείδηση πιστεύοντας μάλιστα ότι ευεργετεί κιόλας διότι ο μεγάλος θεός Βισνού θα δράσει έτσι ώστε να γίνει κάτι καλό κάπου αλλού. Και επειδή το κακό γίνεται ευκολότερα από το καλό είναι αυτονόητη η προέλευση και η κατάληξη αυτών των διδασκαλίων! Αυτή τη διδασκαλία διδάσκει ο Ινδουϊσμός μέσω της Μπαγκαβάτ Γκίτα που ασπάζονται όλοι οι Ινδουιστές.


Ο Ταοισμός δίνει μεγάλη σημασία στον αυθορμητισμό που αποτελεί την αρχή της δράσης του Τάο και σημαίνει εμπιστοσύνη στο στοιχείο της έμπνευσης, που είναι ενσωματωμένη στον ανθρώπινο νου. Οι πράξεις του Ταοιστή σοφού πηγάζουν από την εμπευσμένη σοφία του, αυθόρμητα και σε αρμονική σχέση με το περιβάλλον του. Δεν χρειάζεται να πιέσει τίποτε μέσα του ή γύρω του. Προσαρμόζει απλούστατα τη δράση του στις κινήσεις του Τάο… ο παραπάνω τρόπος δράσης ονομάζεται Βου – Βέι και σημαίνει Όχι Δράση. Ο Νήντχαμ τον μεταφράζει περιφραστικά σαν συγκράτηση οποιασδήποτε δράσης που αντιτίθεται στη φύση, βασισμένος σε απόσπασμα του Τζουάνγκ Τσε: Όχι δράση δε σημαίνει αδράνεια και σιωπή. Σημαίνει να αφήσει κανείς το κάθε πράγμα να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει σύμφωνα με τη φύση του, με άλλα λόγια να επιτρέψει την ικανοποίηση της φύσης.

Σύμφωνα με την εφαρμογή του αυθορμητισμού στον ερωτικό τομέα, πρέπει κατά την ερωτική πράξη να αναχαιτίζεται η εκσπερμάτωση. Αυτό γιατί, κατά τον Ταοϊσμό, υπάρχει μια μυστηριώδης και θεία ενέργεια που ζωοποιεί το σύμπαν και λέγεται τσί. Κάθε άνθρωπος υποτίθεται ότι έχει δύο είδη τσί, αυτό που κληρονόμησε από τους γονείς του πριν γεννηθεί, κι αυτό που καλλιεργεί με τον τρόπο της ζωής του. Το σπέρμα θεωρείται αποθήκη προγονικού τσί που δεν πρέπει να σπαταλάται, γιατί αυτό φθείρει την υγεία (!) οπότε η εκσπερμάτωση πρέπει να αποφεύγεται. Η ερωτική πράξη πρέπει να υπάγεται σε κανόνες συχνότητας, αλλιώς ο άνδρας και η γυναίκα φθείρουν το γιν και το γιάνγκ τους. Τα αρχαία Ταοιστικά κείμενα επιβάλουν την αποφυγή της εκσπερμάτωσης απειλώντας με τρομερά δεινά, ενώ εμφανίζουν τις γυναίκες που αντιτίθενται σε αυτές τις μεθόδους, σαν ένα είδος βρυκόλακα που τρέφεται με την ενέργεια του αρσενικού.

Ταοισμός - Φένγκ Σούι - Αστρολογία και Ι Τσίνγκ

Ο Ταοιστικός αυθορμητισμός εφαρμόζεται στη μαντεία και τη γεωμαντεία που καλείται Φόνγκ Σουέι ή Φένγκ Σούι (= άνεμος και νερό). Σύμφωνα με τη γεωμαντεία, η φύση είναι γεμάτη κακοποιές πνοές και τα σπίτια πρέπει να χτίζονται μόνο σε μέρη που δέχονται αρμονικές ακτινοβολίες από τα άστρα, και όπου τα δύο ενεργειακά ρεύματα του δράκου και της τίγρης – το γιν και το γιανγκ της γης- συνδυάζονται αρμονικά. Πιστεύεται ακόμα ότι αν οι άνθρωποι χτίζουν σε τέτοια ευνοϊκά σημεία τους τάφους των προγόνων τους, τότε τα προγονικά πνεύματα είναι ευχαριστημένα, γίνονται πρόξενοι καλοτυχίας στους απογόνους τους και τους στέλνουν ευλογίες, που μπορούν να οδηγήσουν μέχρι την άνοδο στον αυτοκρατορικό θρόνο! Για να φανεί ποιες είναι οι ευνοϊκές για χτίσιμο περιοχές, χρησιμοποιούνται γεωμάντεις που ερμηνεύουν τα σχήματα των λόφων, των βουνών, των πεδιάδων, με ειδικές πυξίδες και αυθόρμητη έμπνευση- και βέβαια πληρώνονται αδρά για τις υπηρεσίες τους. Σύμφωνα με το Φένγκ Σούι: « Αν ένας λόφος μοιάζει σε γενικές γραμμές με ένα φαρδύ καναπέ, τότε η επιρροή του θα κάνει τους γιούς και τους εγγονούς σας να πεθάνουν από πρόωρο και βίαιο θάνατο. Αν χτίσετε σε ένα βουνό που μοιάζει με αναποδογυρισμένη βάρκα, τότε οι κόρες σας θα είναι πάντα άρρωστες και οι γιοι σας θα φυλακιστούν για αρκετό καιρό».
Η αστρολογία τιμάται ιδιαίτερα από τον Ταοϊσμό.
Ο ουρανός είναι το ιδεατό αρχέτυπο του οποίου η γη μας είναι μια χονδροειδής υλική αντανάκλαση. Το ουράνιο στερέωμα είναι για τον Κινέζο παρατηρητή το μυστηριώδες εγχειρίδιο, στο οποίο είναι γραμμένοι με ιερογλυφικούς, μυστικούς χαρακτήρες, ακατανόητους σε όλους εκτός από τους μυημένους, οι νόμοι της φύσης, το πεπρωμένο των εθνών, η μοίρα και η τύχη κάθε ατόμου.
Οι Κινέζοι γνώριζαν μόνο 5 πλανήτες, το Δία, τον Άρη, την Αφροδίτη, τον Ερμή και τον Κρόνο, τους οποίους μαζί με τον Ήλιο και τη Σελήνη, θεωρούσαν ως εφτά κυβερνήτες των εποχών. Είχαν επίσης σε μεγάλη υπόληψη, τα εφτά αστέρια της Μεγάλης Άρκτου, τα οποία ονόμαζαν εφτά φώτα του κόσμου, καθώς και κάποια εννιά αστέρια του βορείου μοδιού.

Το σύστημα πολεμικής τέχνης μάντης που προσεύχεται (Tang Lang Pai) απευθύνει την προσευχή του ακριβώς όπως τα εφτά αστέρια της Μεγάλης Άρκτου, από τα οποία υποτίθεται ότι αντλεί την ενέργειά του!!

Με την αστρολογία σχετίζεται και η μαντεία του Ι Τσίνγκ (ή Αι Τσίνγκ ή Γι Κίνγκ), του «βιβλίου των μεταλλαγών». Οι Κινέζοι, σε αυτό το βιβλίο κατέγραψαν κάθε δυνατό συνδυασμό του Γιν και του Γιάνγκ, φτιάχνοντας ένα γενικό σύστημα κοσμικών αρχετύπων. Το βιβλίο αρχίζει με τη παρουσίαση 64 συμβόλων ή εξαγράμμων που ενσωματώνουν τις σχέσεις αλληλουχίας Γιν – Γιανγκ και αρχικά χρησιμοποιήθηκαν σαν χρησμοδοτικά μέσα.

Κάθε εξάγραμμο – που σχηματίστηκε από συνδυασμό τριγράμμων- αποτελείται από έξι γραμμές. Οι γραμμές ταξινομούνται σε δύο τύπους: τις συνεχόμενες (γιανγκ) και τις διακεκομένες (γιν) των οποίων όλοι οι πιθανοί μαντικοί συνδυασμοί αντιπροσωπεύονται από τον αριθμό 64. Τα εξάγραμμα αυτά θεωρούνται σαν τα κοσμικά αρχέτυπα του Ταό που ισχύουν στη φύση αλλά και στις ανθρώπινες καταστάσεις, ενώ ο Eitel μας πληροφορεί ότι πολλοί Κινέζοι κρεμούσαν την εικόνα τους έξω από τα σπίτια τους σαν φυλακτό. Στο Ι Τσινγκ κάθε εξάγραμμο παρουσιάζεται με το τίτλο του, συνοδευόμενο από ένα σύντομο κείμενο που λέγεται κρίση και υποδεικνύει τη κατάλληλη δράση για το εκάστοτε κοσμικό πρότυπο. Ένα δεύτερο κείμενο, που λέγεται εικόνα, και προστέθηκε μεταγενέστερα, αναλύει το νόημα κάθε εξαγράμμου σε λίγους ποιητικούς στίχους, ενώ ένα τρίτο κείμενο ερμηνεύει το νόημα της κάθε γραμμής σε μία γλώσσα πλούσια από μυθολογικές εικόνες, δυσνόητη και αποκρυφιστική. Το εξάγραμμο που αφορούσε την εκάστοτε κατάσταση, προσδιοριζόταν από ένα πολύπλοκο σύστημα αυστηρής τελετουργίας που χρησιμοποιούσε 50 μίσχους από το βοτάνι μυριόφυλλο.

Το Ι Τσινγκ αποτελεί τη βάση της εσωτερικής πολεμικής τέχνης Πα- Κουά – Τσάνγκ, που σημαίνει η παλάμη των 8 διαγραμμάτων. Το σύστημα αυτό που θεωρείται δημιούργημα Ταοιστή ερημίτη υπαγορεύει σε αυτόν που το εξασκεί να κινείται διαρκώς σχηματίζοντας έναν νοητό κύκλο, παραμένοντας σε διαρκή κίνηση, συνεπής στη θεωρία της διαρκούς αλλαγής του Ι Τσίνγκ. Αυτή η μαντική μέθοδος ενέπνευσε τον δάσκαλο του Ταοισμού Λάο Τσε, που διατύπωσε μερικούς από τους βαθύτερους αφορισμούς του με βασικό θέμα από τα εξάγραμμα του Ι Τσινγκ ενώ ο Κομφούκιος (που θεωρείται ορθολογιστής) μελέτησε επίσης το Ι Τσινγκ από το οποίο προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος των σχολίων του Δέκα Φτερούγες.
Ο αυθορμητισμός του Ταοισμού επεκτείνεται και σε θέματα διατροφής: πιστεύεται ότι οι τροφές περιέχουν στοιχεία γιν και γιάνγκ, τα οποία μια σωστή δίαιτα πρέπει να προμηθεύει στη σωστή αναλογία.

Re: Πολεμικές τέχνες και νέα εποχή

Δημοσιεύτηκε: 16 Απρ 2013, 22:12
από dominique
Γιν – Γιάνγκ – Τσι – Πολεμικές τέχνες, ανορθόδοξες θεραπευτικές μέθοδοι της Νέας Εποχής («ολιστική»ιατρική ή εναλλακτικές θεραπείες), ΚΙ θρησκείες & αστρολογία

Επίσης, κάθε αρρώστια εκλαμβάνεται σαν διατάραξη της ισορροπίας ανάμεσα στο γιν και στο γιανγκ. Το εσωτερικό του σώματος θεωρείται γιανγκ και η επιφάνεια γιν, το πίσω μέρος γιανγκ και το μπροστά γιν ενώ και μέσα στο σώμα τα όργανα κατατάσσονται ως γιν και γιανγκ. Η ισορροπία διατηρείται χάρη στη συνεχόμενη ροή Τσί, της ζωϊκής ενέργειας, που υποτίθεται ότι κυκλοφορεί διαμέσου ενός συστήματος μεσημβρινών. Πιστεύεται πως κάθε όργανο του σώματος διαθέτει έναν μεσημβρινό κι ότι οι μεσημβρινοί γιανγκ ανταποκρίνονται σε όργανα γιν και το αντίστροφο.

Από τη στιγμή που η ροή του τσι ανάμεσα στα στοιχεία γιν και γιανγκ σταματήσει, το άτομο αρρωσταίνει, και η αρρώστια θεραπεύεται με την τοποθέτηση μιας σειράς από βελόνες, σε διάφορα σημεία του σώματος, που διευκολύνουν τη ροή του τσί! Υπάρχουν επίσης θεραπευτικές μέθοδοι που βασίζονται στους ίδιους μεσημβρινούς και στα ίδια ενεργειακά σημεία, όπου ο θεραπευτής είτε κάνει μαλλάξεις, Τζιν Σιν Ντο, ή τα αγγίζει απλώς, είτε τα σημαδεύει από απόσταση (Τσι Κουνγκ). Αυτά ΤΑ ΙΔΙΑ σημεία γίνονται στόχος του πολεμοτεχνίτη, προκείμενου να βλάψει τον αντίπαλο, χτυπώντας τα, για αυτό και κάποιοι τα ονομάζουν σημεία θανάτου. Οι μεσημβρινοί και τα σημεία σχετίζονται επίσης, με την αστρολογία: υπάρχουν ώρες και περίοδοι (πχ Νέα Σελήνη) κατά τις οποίες ο βελονισμός σε κάποια ή σε όλα τα σημεία, απαγορεύεται ως εξαιρετικά επικίνδυνος ενώ κάποια χτυπήματα μπορούν να ενισχυθούν από τις αστρολογικές συνθήκες και να αποβούν μοιραία! Γεγονός πάντως είναι ότι, οι μεσημβρινοί ΔΕΝ συμπίπτουν με το συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα και η νευροφυσιολογία τους δεν έχει εντοπιστεί καθώς και ότι ο βελονισμός δεν ήταν μια πρακτική που καθιερώθηκε κερδίζοντας τη προτίμηση του κόσμου αλλά επιβλήθηκε με διάταγμα από τον Κίτρινο Αυτοκράτορα.

Επειδή η έννοια του Τσί είναι θεμελιώδης για τον Ταοισμό, έτσι και στις πολεμικές τέχνες που είναι μία προέκτασή του, όλα αρχίζουν και τελειώνουν με το τσί, την εσωτερική ενέργεια, της οποίας η κυριαρχία σημαίνει διείσδυση μέσα στο άγνωστο και φθάσιμο σε μία κατάσταση όπου η ζωή και ο θάνατος χάνουν τη ποιότητα του φόβου.

Οι πολεμικές τέχνες εκφράζουν το Γιν και το Γιάνγκ με την αλληλοσυμπλήρωση των μαχόμενων πολεμιστών. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα "αν υπάρχει ένας κακός θεός", είναι αναγκαίο να δούμε πρώτα μερικά πράγματα για την ίδια τη φύση τού κακού. Τι είναι λοιπόν το κακό; Αυτοί που πιστεύουν στη διαρχία ενός καλού και ενός κακού Θεού, λένε ότι οι δύο αυτοί αυτοί θεοί, είναι δύο όντα που συνυπήρχαν από πάντοτε, και αποτελούν τις δύο ισοδύναμες και συναιώνιες αρχές τού κόσμου, ενώ βρίσκονται πάντοτε σε πάλη μεταξύ τους. Έτσι γίνεται προσπάθεια να εξηγηθεί η πάλη καλού και κακού που παρατηρούμε καθημερινά γύρω μας. Από εδώ όμως αρχίζει το σφάλμα τής φιλοσοφίας αυτής.

Για να είναι κάτι "ον", πρέπει να είναι "υπαρκτό". Είναι "ον" το κακό; Ας δούμε.
Το κακό, είναι το εντελώς αντίθετο τού καλού.

Συνεπώς αν καλό είναι: η ύπαρξη, η γνώση, η κατοχή, η αφθαρσία, η αϊδιότητα, η κίνηση, το φως, η λογική, η παντοδυναμία, κ.λ.π., τότε κακό είναι τα ακριβώς αντίθετα: η ανυπαρξία, η άγνοια, η έλειψη, η φθορά, η προσωρινότητα, η ακινησία, το σκοτάδι, ο παραλογισμός, η αδυναμία.

Παρατηρούμε λοιπόν, πως κακό είναι η στέρηση τού καλού. Επειδή, το σκοτάδι είναι η έλειψη φωτός, και η άγνοια έλειψη γνώσης. Η έλειψη είναι η μη κατοχή, και η ακινησία η έλειψη κίνησης. Και συνεπώς, αν το καλό είναι η αιωνιότητα η παντοδυναμία και το υπαρκτό, το κακό είναι η προσωρινότητα η αδυναμία και η ανυπαρξία!

Δεν μπορεί λοιπόν το κακό να είναι ούτε παντοδύναμο, ούτε αιώνιο, ούτε καν υπαρκτό!
Μα τότε, πώς το κακό "υπάρχει"; Το βλέπουμε τριγύρω μας καθημερινά!

Αυτό που βλέπουμε γύρω μας ως "κακό", δεν είναι παρά η έλειψη τού καλού, και όχι κάτι αυθύπαρκτο.

Μπορούν λοιπόν να υπάρχουν δύο ίσοι και αντίθετοι θεοί, όπως πιστεύουν σήμερα οι πιστοί τού γιν και γιάνγκ, ή διαφόρων νεογνωστικών κλάδων;
Με βάση τα παραπάνω, όχι, επειδή:

1. Αν ο καλός θεός είναι το "ον" (υπαρκτός), ο κακός, είναι το "μη ον" (ανύπαρκτος).
2. Ο κακός, θα στερείτο κάθε καλού, άρα δεν θα ήταν ούτε παντοδύναμος, ούτε αιώνιος, ούτε παντογνώστης, ούτε λογικός, ούτε άφθορος.
3. Το φώς διαλύει πάντοτε το σκοτάδι, συνεπώς είναι πάντοτε δυνατότερο.
4. Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο πανταχού παρούσες και αντίθετες αρχές, επειδή τότε θα συγχέονταν, και δεν θα υπήρχε διάκριση καλού και κακού.
5. Η αρχή τού δύο είναι το ένα, συνεπώς, θα έπρεπε να προηγείται ο ένας τού άλλου, και όχι να έχουμε δύο αρχές.
6. Εάν το αϊδιο είναι άχρονο, είναι και άτρεπτο. Εάν λοιπόν είναι άτρεπτο, δεν είναι διχασμένο, αλλά συγκεκριμμένο.
7. Εάν υπάρχουν δύο εντελώς αντίθετες αρχές, δεν μπορεί να συνεργάστηκαν στη δημιουργία. Συνεπώς η δημιουργική αρχή τού σύμπαντος είναι μία.
8. Με δύο ίσες και αντίθετες αρχές, θα είχαμε αναρχία. Και επειδή η αναρχία είναι έλειψη τάξης, θα είχαμε μόνο μία αρχή, την κακή.
9. Οι δύο αντίθετες αρχές, θα κοινωνούσαν τουλάχιστον κατά την ύπαρξη. Επειδή όμως η ύπαρξη είναι κάτι καλό, δεν μπορεί να υπάρχει κάτι εντελώς κακό.
10. Εάν οι αρχές είναι δύο, τότε το "ΕΙΝΑΙ", είναι η μόνη πραγματική αρχή.
11. Το "ον" είναι η αιτία τού "είναι", και όχι το αντίθετο. Συνεπώς, η αιτιακή αρχή όλων είναι μία: "ο Ων", που σημαίνει πως είναι το καλό, και όχι το κακό, η έλειψη όντος.
12. Η αρχή τού κάθε όντος, (υπαρκτική, χρονική, τοπική και ενεργητική), έχει μία αφετηρία, και όχι δύο. Συνεπώς, μία είναι η αρχή όλων.
13. Το μη ον, ως στέρηση, πρέπει να λάβει αρχή από το ον.
14. Δεν θα μπορούσε το "μη ον" να βρίσκεται στο βασίλειο τού όντος, επειδή γι' αυτό το καλό είναι κακό.
15. Αν υπάρχει πάλη τών δύο αντιθέτων, τότε δεν ύπάρχει ατρεψία.
16. Κανείς από τους δύο δεν θα ήταν παντοδύναμος και απεριόριστος, αν δεν είχε εξουσία επί τού άλλου.
17. Αν υπήρχε αυτοδύναμο όντως κακό, δεν θα μπορούσε το καλό να είναι όντως καλό και να μην το υποτάσσει.
(Λέγοντας πως ο Θεός είναι ένας, αυτό έχει νόημα όσον αφορά την ουσία του και την αιτιότητα. Αυτό όμως δεν ισχύει για τις υποστάσεις που θα μπορούσε να έχει, μια και στην εκτός χώρου και χρόνου κατάσταση τού απείρου Θεού, δεν υπάρχει νόημα τών αριθμών, με τους οποίους μετράμε τα πεπερασμένα αντικείμενα).

Μπορεί άραγε να υπάρχει κάποιο λογικό ον, που να είναι φορέας τού κακού;
Ναι, μπορεί, αλλά με τις εξής προϋποθέσεις:

1. Πρέπει να έχει λάβει την αρχή του από τον μοναδικό και καλό Θεό.
2. Ως νοήμων φορέας τού κακού, πρέπει να έχει κάποιες ιδιότητες, όπως λογική, ύπαρξη, ενέργεια, κ.λ.π. Επειδή όμως αυτές οι ιδιότητες είναι καλές, συνεπώς δεν υπάρχει απόλυτο, αλλά επί μέρους κακό. Δηλαδή, αυτό είναι κάποιο ον που ενώ έχει κάποιες καλές ιδιότητες, στερείται άλλων καλών ιδιοτήτων.
Εάν λοιπόν ο φορέας τού κακού είναι κτιστός, πώς ο καλός Θεός έκτισε έναν κακό; Εφ' όσον ο κακός είναι κτιστός και δεν είναι εντελώς κακός, αυτό σημαίνει πως ό,τι καλό έχει, τού δόθηκε από τον καλό δημιουργό του. Τού δόθηκε λοιπόν και η ελευθερία βούλησης, που είναι κάτι καλό.
Επειδή όμως ό,τι κάνει ο Θεός είναι καλό, μόνο αυτόβουλα μπορεί να απωλέσει κάποιος τα καλά στοιχεία του, και να γίνει κακός. Συνεπώς, το κακό, είναι συνέπεια τής αυτόβουλης απώλειας κάποιου όντος, τών καλών στοιχείων του. Εάν δεν υπήρχε κάποιος νοήμων φορέας τού κακού στο σύμπαν, δεν θα υπήρχε κακό, επειδή τα πάντα θα ήταν καλά ως δημιουργήματα τού απολύτως καλού δημιουργού.
Ας σκεφτούμε, ότι αν πρόκειται για μη νοήμονα δημιουργία, δεν τίθεται θέμα καλού και κακού, καθώς μια πέτρα ή ένας πλανήτης για παράδειγμα, δεν διακρίνουν το καλό ή το κακό, ούτε έχει έννοια γι' αυτά. Το κακό λοιπόν για να είναι πράγματι κακό, προϋποθέτει έναν λογικό φορέα, που να μπορεί να το διακρίνει, ή να το επιλέξει αυτόβουλα.

Άρα λοιπόν, ο Θεός είναι κατ' ανάγκην καλός;
Όχι κατ' ανάγκην αλλά κατά βούλησιν, και λέγοντας βούλησιν, ενοούμε τη δική Tου βούληση.
Ας το δούμε όμως και διαφορετικά. Εφ' όσον (σύμφωνα με τα παραπάνω) ένας μόνο Θεός μπορεί να υπάρξει ως Δημιουργός τού σύμπαντος, είναι σαφές, ότι δημιουργεί αυτό που Εκείνος θεωρεί καλό να δημιουργήσει. Έτσι, η δική του κτίση, έχει και θεωρεί καλό, κατ' ανάγκην αυτό που Εκείνος ορίζει ως καλό, και η κτίση του ευφραίνεται σ' αυτό, όπως και ο Δημιουργός. Εάν ο Δημιουργός ήθελε κάτι διαφορετικό, πάλι αυτό θα θεωρείτο καλό από τον ίδιο και από την κτίση του, συνεπώς θα ήταν κι εκείνο καλό.
Εφ' όσον λοιπόν το κακό είναι σχετικό, θα μπορούσαμε να ορίσουμε, ότι κακό είναι ό,τι γίνεται χωρίς την επιδοκιμασία τού Κτίστη, και Αυτός είναι το μόνο απόλυτο σημείο αναφοράς.
Είναι λάθος να θεωρείται καλό ό,τι ευφραίνει εμάς, και κακό ό,τι μας δυσαρεστεί. Υπάρχει φαινομενικό καλό, και φαινομενικό κακό. Για παράδειγμα, ο πόνος μιας εγχείρησης φαίνεται κακός, στην πραγματικότητα όμως είναι καλός, μια και γίνεται αιτία θεραπείας τού ασθενούς. Ομοίως, η φυλάκιση κάποιου ανθρώπου, φαίνεται κακή, όταν όμως είναι απαραίτητη για να προστατευθεί το κοινωνικό σύνολο, είναι καλή. Αντιθέτως, διάφορες ηδονές φαίνονται καλές, φέρνοντας τέρψη. Συχνά όμως, οδηγούν σε μεγάλο κακό.
Τι μπορούμε όμως να πούμε για το σώμα; Είναι κάτι κακό;
Σήμερα υπάρχουν θρησκείες, (που όπως και στο παρελθόν) θεωρούν την ύλη ως κάτι κακό, και το πνεύμα ως κάτι καλό. Αυτοί υποστηρίζουν ότι η ύλη είναι η φυλακή τής ψυχής, και ότι με το θάνατο ελευθερώνεται η ψυχή από την υλική φυλακή της. (Σε αυτή την άποψη στηρίζουν κάποιοι το ότι υπάρχει ο καλός δημιουργός τής ψυχής, και ο κακός δημιουργός τού σώματος).
Σε αυτή τη βάση στηρίζονται και πολλές θέσεις Προτεσταντικών θρησκειών, κατά τις οποίες η γη ως υλική κτίση, δεν έχει μέρος στα μελλοντικά σχέδια του Θεού και θα καταστραφεί εντελώς, και ότι ο Παράδεισος είναι κάτι το άυλο, το καθαρά ουράνιο. Έτσι μιλούν για σωτηρία της ψυχής, αλλά όχι και του σώματος, και για σωτηρία του ανθρώπου, αλλά όχι και της λοιπής κτίσης.
Όπως είδαμε στα παραπάνω, η ενέργεια τών αντιθέτων, είναι εντελώς αντίθετη. Πώς θα συνεργαζόταν λοιπόν το καλό με το κακό για να φτιάξουν καλό πνεύμα μέσα σε κακή ύλη; Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι ως σύνολο κάτι καλό, και έχει και την ελευθερία βούλησης που είναι κάτι καλό, είναι εξ' ολοκλήρου δημιούργημα μόνο τού καλού Θεού.
Άλλωστε, αν ήταν το σώμα μόνο κακό, και η ψυχή μόνο καλή, θα υπήρχαν μόνο καλόψυχοι άνθρωποι, ενώ το σώμα θα κακοποιούσε συνεχώς, ανίκανο να κάνει οτιδήποτε καλό. Τότε, και το ζητούμενο τής ψυχής, θα ήταν θάνατος, και ο θάνατος θα ήταν καλός, ενώ η ζωή κακή!
Συνεπώς, και το σώμα είναι δημιούργημα μόνο τού καλού όντος. Και πώς ο κακός υποτιθέμενος θεός, θα δημιουργούσε τα κακά του σώματα μέσα στο φωτεινό βασίλειο που μισεί; Ή πώς ένας καλός θεός, θα δημιουργούσε καλές ψυχές μέσα σ' ένα μισητό σκοτεινό σώμα;

Μα τότε, από πού προέρχεται το κακό τού σώματος;
Ομοίως, "από πού προέρχονται τα κακά τής ψυχής;"
Όπως είπαμε, η φθορά τής ύλης καθώς και τής ψυχής, είναι κάτι που έγινε εξ' αιτίας τής καλής ελευθέρας βούλησης που έδωσε ο στα πλάσματά του ο μόνος άναρχος, παντοδύναμος και καλός Θεός. Και εξαρτάται μόνο από τον καθένα μας, το πώς θα χρησιμοποιήσει αυτό το θεόδοτο δώρο. Είτε προς αύξηση (καλό), είτε προς στέρηση (κακό), τών καλών δώρων τού Δημιουργού.

http://oodegr.com/oode/theos/theos3.htm
Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού: "Κατά Μανιχαίων διάλογος"

Ο Νεοκομφουκιανισμός με κυριότερο εκπρόσωπο τον Τσου Χσι επιχείρησε μία σύνθεση του Κομφουκιανισμού, του Βουδισμού και του Ταοισμού ενώ είχε ήδη αποκηρύξει τη πίστη σε ένα, υπέρτατο, προσωπικό Θεό, υποκαθιστώντας τον με μία αφηρημένη οντότητα χωρίς σχήμα, χωρίς κανένα απολύτως χαρακτηριστικό. Η φιλοσοφία Τσάν των πολεμικών τεχνών αποτελούσε ήδη μια τέτοια σύνθεση καθώς ταοιστικά, κομφουκιανικά κ.α. στοιχεία είχαν ενωθεί με τη μορφή του Βουδισμού που έφερε στην Κίνα ο Μποντιντάρμα. Η λέξη Τσάν και για άλλους Τσιάν, είναι μετάφραση της σανσκριτικής λέξης ντυάνα, που σημαίνει διαλογισμός. Στα Παταντζάλι Γιόγκα Σούτρας στα οποία θεμελιώνεται ο διαλογισμός, η ντυάνα ορίζεται ως η συγκέντρωση του νου σε μία πραγματική ή φανταστική εστία για δώδεκα νταραχάνας όπου μία νταραχάνα είναι το χρονικό διάστημα των δώδεκα δευτερολέπτων. Ακριβώς λοιπόν στο διαλογισμό και όχι στη διάπραξη καλών έργων ή στη μελέτη ιερών κειμένων επικεντρώνεται αυτή τη μορφή του Βουδισμού (η Μαχαγιάνα) και από εκεί προσδοκά τη φώτιση, δηλαδή την αλλαγή του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας σύμφωνα με τη διδασκαλία του Βούδα.
Στα ζωτικά σημεία που στη Κίνα χρησιμοποιούνται για βελονισμό, Τσί Κούνγκ, πρόκληση βλάβης κλπ, στην Ιαπωνία εφαρμόζεται το μασάζ Σιάτσου. Ακόμα το Ρέικι, που υπάγεται στις ΚΙ θρησκείες, εφαρμόζεται σε ενεργειακές ζώνες, έχει πολλές ομοιότητες με κάποιες πρακτικές Τσι Κούνγκ.
Το 1200 μ.Χ. το Τσάν μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία, όπου ανθούσε ο Σιντοϊσμός, παραδοσιακή ηλιακή πολυθεϊστική θρησκεία, που στήριζε την αυτοκρατορική εξουσία. Εκεί μεταφράστηκε ως Ζεν συνεχίζοντας να αναπτύσσεται μέχρι τις μέρες μας.

Ζεν και πολεμικές τέχνες

Σύμφωνα με το Ζεν, το σύμπαν είναι ένα μοναδικό, δυναμικά αλληλοεξαρτώμενο σύνολο, αυτή η αλληλοεξαρτώμενη κατάσταση ονομάζεται κενό. Κάθε τι προκαλείται από κάτι άλλο και αυτό με τη σειρά του είναι αίτιο για κάτι άλλο και τίποτα δεν είναι παντοτινό. Κάθε τι στο σύμπαν υπόκειται στη φθορά και τίποτα δεν υπάρχει στην ουσία…ακόμα και ο άνθρωπος θεωρείται ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι των φυσικών στοιχείων και των ψυχολογικών τάσεων. Η φώτιση στο Ζεν σημαίνει το θάνατο των ψυχολογικών στοιχείων που αποτελούν το Εγώ.

Καθώς το Εγώ διαλύεται, η αντίληψη του δυισμού μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου διαλύεται επίσης και ο άνθρωπος που έχει υποστεί αυτή τη μεταβολή στη συνείδησή του μπορεί πια να πιστεύει ότι είναι το Σύμπαν!!....

Στη σύγχρονη Ιαπωνία υπάρχουν δύο βασικές σχολές του Ζεν, η ατραπός αυτογνωσίας με Κοάν (του Λιν Τσι ή στα Ιαπωνικά Ριντζάι) και η σιωπηλή ατραπός της φώτισης ή Σότο (του Τούνγκ Σαν ή στα Ιαπωνικά Τόζαν). Τα Κοάν που χρησιμοποιεί η Ρινζάι είναι προσεκτικά διατυπωμένοι παράλογοι στίχοι, των οποίων ο παράλογος χαρακτήρας εμποδίζει τη λογική σκέψη να βρει το νόημά της. Αποσκοπούν δηλαδή στο να σταματήσουν τη λειτουργία της σκέψης(!)…το Κοάν συναρπάζει τη καρδιά και το νου του σπουδαστή, προκαλεί διανοητικό χάος, μια κατάσταση δονούμενης έντασης, όπου όλος ο κόσμος παρουσιάζεται σαν μια τεράστια μάζα αμφιβολίας και ερωτηματικών. Παραδείγματος χάρην. Ποιο ήταν το πραγματικό σου πρόσωπο πριν σε συλλάβουν οι γονείς σου; Αν χτυπήσεις τα δύο χέρια ακούγεται ο ήχος του χειροκροτήματος. Ποιος ήχος ακούγεται αν χτυπήσεις μόνο το ένα χέρι; Η λύση ενός Κοάν απαιτεί μεγάλες περιόδους έντονης αυτοσυγκέντρωσης που οδηγεί αναπάντεχα στη ξαφνική εμπειρία του Σατόρι (φώτιση στα Ιαπωνικά). Ένας έμπειρος δάσκαλος ξέρει καλά πότε ο μαθητής είναι έτοιμος να φτάσει στην αναπάντεχη φώτιση κι έτσι τον σπρώχνει στο Σατόρι με μία ξαφνική ενέργεια όπως ένα χτύπημα ή μια δυνατή κραυγή.

Η σχολή Σότο αποφεύγει τέτοιες μεθόδους πλύσεως εγκεφάλου και περιμένει να «ωριμάσει» σταδιακά ο μαθητής ενώ συνιστά δύο μορφές διαλογισμού: το ήρεμο κάθισμα και μια οποιαδήποτε εργασία. Και οι δύο σχολές δίνουν μεγάλη σημασία στο καθιστό διαλογισμό, το Ζαζέν, που στα μοναστήρια Ζεν εφαρμόζεται πολλές ώρες κάθε μέρα. Η σωστή στάση και η σωστή αναπνοή είναι τα βασικά στοιχεία της διαλογιστικής αυτής μορφής που πρέπει να μάθει από την αρχή κάθε σπουδαστής του Ζεν.
Στην Ελλάδα, οι περισσότεροι από τους δασκάλους πολεμικών τεχνών που στοχεύουν στη διδασκαλία του Ζεν, ακολουθούν το σύστημα Σότο: Περιμένουν τη σταδιακή ωρίμανση του μαθητή, τον οποίο βάζουν σιγά- σιγά σε μια διαδικασία διαφορετική από ότι έχει συνηθίσει, με σύμβολα, στολές, ζώνες, τελετουργικούς χαιρετισμούς, βηματισμούς, υποκλίσεις κ.α.
Σε βιβλιοθήκες σχολών πολεμικών τεχνών υπάρχει το βιβλίο Τα μυστήρια της ακίνητης σοφίας του Τακούαν, το οποίο προτείνεται από τους δασκάλους σε όσους θέλουν να εμβαθύνουν σε μία πολεμική τέχνη. Στο βιβλίο αυτό διδάσονται τα ακόλουθα αντιχριστιανικά: ότι δεν υπάρχουν δαίμονες, ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες και δεν πρέπει να τιμούμε καμμία περισσότερο από τις άλλες, ότι ο στοχασμός παγώνει το πνεύμα, και ότι οι άνθρωποι μετενσαρκώνονται όπως σπέρνεται το ρύζι. Για να είναι κάποιος σωστός πρέπει να λατρεύει μια αόριστη θεότητα, και για να αφυπνιστεί πρέπει να απαγγέλλει το όνομα του Βούδα.
Ακριβώς επειδή οι πολεμικές τέχνες είναι μια έκφραση της θρησκείας Ζεν, οι τόποι προπόνησης λέγονται Dojo, που σημαίνει ο τόπος της φώτισης (Κινέζικα Kwon, Κορεάτικα Dojang). Επίσης, η λέξη Do είναι μετάφραση στα Ιαπωνικά της λέξεως Τάο και σημαίνει δρόμος και γνώση. Ο δάσκαλος στη Κίνα ονομάζεται sifu ενώ στην Ιαπωνία sensei. Ο όρος αυτός μεταφράζεται ως ο γεννημένος πιο πριν, όπου το γεννημένος δεν αναφέρεται στην ηλικία αλλά στην αφύπνιση, δηλαδή στο Σατόρι! Ο δάσκαλος αναλαμβάνει ουσιαστικά να οδηγήσει το μαθητή στην αυτογνωσία, στη φώτιση που θεωρείται σαν θάνατος και αναγέννηση, κι έτσι παίρνει ένα ρόλο πνευματικού πατέρα. Αυτό έχει σαν συνέπεια να απολαμβάνει το θρησκευτικό σεβασμό και τιμή, που αποδίδει στους φυσικούς γονείς η κινέζικη και ιαπωνική προγονολατρική παράδοση.
Χαρακτηριστικό αυτής της νοοτροπίας είναι η υπόκλιση προς τη φωτογραφία του ιδρυτή του συστήματος, που διδάσκει μια σχολή: η υπόκλιση προς τον «πατέρα» είναι υποχρεωτική είτε αυτός ζει είτε όχι. Πέραν της υποκλίσεως εφαρμόζονται κι άλλες πρακτικές (Ο Γιώργος Κολλιόπουλος, Δάσκαλος Aikido 4o Dan δήλωσε σε συνέντευξη του στο 89,4 ότι) : πριν αρχίσει η προπόνηση, μαθητές και δάσκαλος κάθονται στα γόνατα, κοιτάζουν προς το κέντρο που έχει το σήμα του Aikido καθώς και τη φωτογραφία του πατέρα του Aikido Μοριχέι Ουεσίμπα (1886-1969) και κάνουν αυτοσυγκέντρωση!
Εκτός από τη μίξη του Ταοισμού με το Βουδισμό στο Ζεν, στην Ιαπωνία μεταφέρθηκαν και αντιλήψεις σχεδόν αυτούσια Ταοιστικές. Έτσι το Νιντζούτσου βασιζόταν στη μυστικιστική φιλοσοφία Ον Γιόο Ντόο παρόμοια με την κινέζικη αντίληψη περί Γιν – Γιάνγκ και πέντε στοιχείων.
Όλοι οι όροι που συναντήσαμε στην κινέζικη παράδοση, υπάρχουν μεταφρασμένοι στα Ιαπωνικά. Έτσι, το Τσί εδώ λέγεται Κί και σχετίζεται με την κραυγή Κιάι που βγάζει ο ασκούμενος στη πολεμική τέχνη, τη στιγμή της εκτέλεσης της τεχνικής.
Κι σημαίνει εσωτερική ενέργεια και Αι σημαίνει η ένωση. Σύμφωνα με την Σου Παπαδάκου, το Κιάι είναι η ολοκληρωτική και ταυτόχρονη εστίαση όλων των δυνάμεων της ύπαρξης ενός ατόμου, σε μία πράξη. Είναι η ακουστική έκφραση της ενοποίησης. Προέρχεται από το Χάρα (ενεργειακό κέντρο) και κατευθύνεται προς το συγκεκριμένο στόχο με σκοπό η κραυγή, αυτός που κραυγάζει και ο στόχος να γίνουν ένα. (Jo Hayams, μαθητής του Μπρους Λι. Το Ζεν στις πολεμικές τέχνες).
Υπάρχει το αμυντικό Κιάι που μπλοκάρει ή διασπά τον συγχρονισμό της επίθεσης του αντιπάλου, το αντι- Κιάι με το οποίο εκμηδενίζεται το Κιάι του αντιπάλου, το νικηφόρο Κιάι που χρησιμοποιείται τη στιγμή που έχει νικηθεί ο αντίπαλος και τέλος το κρυφό Κιάι που δεν φαίνεται, παρά μόνο το αισθάνεται ο αντίπαλος. (Κώστας Δερβένης, Mushua Shuguo).
Στο βιβλίο το Ζεν στις πολεμικές τέχνες Το Κί ορίζεται σαν η ενέργεια ή η εσωτερική δύναμη η οποία πηγάζει από το Τάι Τεν (ενεργειακό κέντρο της κοιλιάς) και μέσω οραματισμού μπορεί να κατευθυνθεί σε μέρη έξω από το σώμα (!). Οι μαθητές του Aikido και όλοι οι πολεμιστές που εξασκούν το Ζεν πιστεύουν ότι το ΚΙ και η ενέργεια του σύμπαντος ρέει μέσα τους διά μέσου αυτού του ενός σημείου και μετά διοχετεύεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν κατορθώσεις να ελέγχεις το Τάι Τεν και να έχεις πάντα κέντρο βάρους, τότε εσύ και το σύμπαν γινόσαστε ένα (έτσι απλά!) και ταυτόχρονα αποκτάς μια άμεση και ολοκληρωτική γνώση για τη σχέση του σώματος με την κοσμική ενέργεια.
Τι είναι αυτό που συμβαίνει με το Τάι Τέν, ή Ταν Τιέν ή Κικάι Ταντέν (ωκεανός ενέργειας) που στην Ιαπωνία λέγεται Χάρα, και η θέση του προσδιορίζεται πέντε δάκτυλα κάτω από τον αφαλό; Εκεί βρίσκεται το κέντρο βάρους του ανθρώπου και για αυτό ο χειρισμός του έχει θεμελιώδη σημασία για μια σωστή στάση, που επιτρέπει στον μαχητή να αντέχει σε ισχυρά χτυπήματα, ανατροπές κλπ, και να πραγματοποιεί ισχυρές και ακριβείς επιθέσεις. Επίσης, το συγκεκριμένο σημείο, σχετίζεται με τα επινεφρίδια, τους αδένες που εκκρίνουν αδρεναλίνη. Η ορμόνη αυτή ρυθμίζει τη καλή λειτουργία των αντανακλαστικών, προκαλεί υπερδιέγερση και δίνει την αίσθηση δύναμης και ετοιμότητας. Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί με τη θέλησή του να επηρεάσει τέτοια σημεία, που εκκρίνουν ορμόνες και διοχετεύουν στο αίμα, έχοντας επίπτωση στη λειτουργία του οργανισμού του, μπορεί να εκλάβει ως υπερφυσικό ένα εντελώς φυσικό φαινόμενο που δεν ξέρει πως αλλιώς να το εξηγήσει, και να πλανηθεί ως προς τη πραγματική του σημασία. Στις μεταφυσικές προεκτάσεις αυτού συντελεί η αυθυποβολή και η χρήση φαντασίας που δημιουργεί την πεποίθηση ύπαρξης ενεργειακού σημείου. Άλλο ένα πράγμα που συντελεί στο να πιστέψει ο εκπαιδευόμενος ότι υπάρχει ενέργεια τσί που μάλιστα ρέει μέσα από κάποια κανάλια, είναι τα αποτελέσματα των αναπνευστικών ασκήσεων. Συχνά σε κάποιες σχολές προηγούνται οι αναπνευστικές ασκήσεις – που φαίνονται αθώες- και η θεωρία περί τσί διδάσκεται αργότερα.

Συχνά συνιστάται από δασκάλους πολεμικών τεχνών η χορτοφαγία για καλύτερη υγεία ή ακόμα για να διευκολύνει τη ροή του Τσί. Όμως ο βασικός λόγος επιβολής της χορτοφαγίας είναι θρησκευτικός. Ο Βουδισμός πρεσβεύει ότι στα σώματα των ζώων κατοικούν ψυχές που, ακολουθώντας το νόμο της μετενσάρκωσης, ήταν ή πρόκειται να γίνουν ανθρώπινες. Όποιος αφαιρεί ζωή, έστω και για να φάει ένα ζώο, θεωρείται ότι επιβαρύνει το κάρμα του και πρέπει να ξεπληρώσει σε αυτή ή κάποια άλλη ζωή αυτή τη παρασπονδία. Προκειμένου όμως να γίνει κανείς απόλυτα συνεπής με τη μη αφαίρεση ζωής, απορρίπτει και τη χορτοφαγία και αφήνεται να πεθάνει από ασιτία, όπως οι Τζαϊνιστές, που έχουν υιοθετήσει αυτού του είδους την αυτοκτονία από «σεβασμό στη ζωή».

Ο Δάσκαλος Πολεμικών Τεχνών Michael Echenique, - με 6ο Dan στο Nei Kung, 4o Dan στο Kempo Karate, 2ο Dan στο Taekwondo, 1o Dan στο Iai Do(όλα αναγνωρισμένα από διεθνείς ομοσπονδίες και γνωστούς δασκάλους) και με εξάσκηση στα Hwarang Do, Shorinji Kempo, Kyu Do, λέει ότι υπάρχουν εξωτερικές και εσωτερικές σχολές. Οι εσωτερικές, είναι αυτές που διαφυλάσσουν την παράδοση για τους «εκλεκτούς» κι έχουν διδασκαλία δομημένη στις εξής θεμελιώδεις ιδέες: 1) την απόκτηση ενός υπερβατικού ιδεώδους. Σε αυτό ο πολεμιστής βρίσκει το σύνδεσμό που τον ενώνει με τους θεούς (!) αυτό του φέρνει μαζί του την αίσθηση της ευγένειας και την τάξη της ιπποσύνης. 2) τους διδασκάλους της σοφίας. Αυτοί μεταβιβάζουν μυστικά σε όσους έχουν ξεπεράσει τις μυητικές διαδικασίες, είναι μαθητές ανώτερων δασκάλων και μεσολαβούν σαν γέφυρα ανάμεσα στους θεούς και τους μαθητές που ανήκουν σε αυτές τις σχολές. 3) την μαθητεία, που απαιτεί, έρευνα, αφοσίωση και υπηρεσία, και στην ατραπό της θα συναντηθούν οι μεγαλύτεροι πολεμιστές που μπορεί να υπάρχουν σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή της ιστορίας, σχηματίζοντας μια αδελφότητα μεταξύ τους. 4) την αθανασία της ψυχής: η ψυχή δεν πεθαίνει όταν πεθαίνει το σώμα, απλώς το εγκαταλείπει ώσπου να ξαναμετανσαρκωθεί. 5) την μετενσάρκωση, δηλαδή τους κανόνες που ακολουθεί η εγκατάσταση σε ένα νέο σώμα, σύμφωνα με το κάρμα της ψυχής. Αυτή η διαδικασία γίνεται για να νικήσει η ψυχή τη γήινη έλξη. 6) τις ιδιότητες της φύσης: όλα είναι ένα. Απαιτείται ο διαλογισμός για να αναδυθεί ο πολεμιστής πάνω από τον δυαδισμό. 7) τα εμπόδια για τη κατάκτηση της σοφίας. Αυτά είναι η άγνοια για τη φύση της πραγματικότητας (ότι δηλαδή όλα είναι ένα και θεός), η προσκόλληση (στις μορφές), η αμφιβολία, η επιθυμία(για τον κόσμο των μορφών), ο φόβος και το ανεξέλεκτο πάθος. 8) η απάτη του κόσμου. Κατά τους πολεμιστές, ο κόσμος είναι ένας μεγάλος γόης που παραπλανά και γοητεύει τις αισθήσεις, προσθέτοντας μια απατηλή εικόνα στην πραγματικότητα…προκαλώντας στη συνείδηση μια ψεύτικη εντύπωση. 9) η ανώτερη πραγματικότητα. Πρόκειται για μια κατάσταση ενυπάρχουσα σαν ουσία σε όλα τα πράγματα και είναι παρόμοια με το Σατόρι στο Ζεν. 10) οι μυητικές διαδικασίες αντιστοιχούν στα σύμβολα Γης, Νερού, Αέρα και Φωτιάς, που το καθένα απαιτεί ειδικές αρετές και γνώσεις. 11) η μύηση. Μετά από αυτήν ο πολεμιστής μεταλλάσεται σε ένα θεϊκό ή ημιθεϊκό ον…θεωρείται ανώτερος εκπαιδευτής και αποκτά μια διάσταση σαν πνεύμα φύλακα ή προστάτη.

Διάφορες πολεμικές τέχνες που εξασκούνται ως μαχητικά σπορ, βασίζονται επίσης στη φιλοσοφία θρησκευτικού – μαγικού τύπου. Έτσι ο προπονητής Taekwondo Παναγιώτης Ιωαννίδης γράφει στο ομόνυμο περιοδικό σε άρθρο με τίτλο Ονομασίες – Φιλοσοφίες. Το Τεγκούκ Οχ- Τσάνγκ βρίσκεται κάτω από το σύμβολο του ανέμου. Παρά τις καταιγίδες και τους τυφώνες, ο αέρας έχει μια καλή σημασία. Ο αέρας μοιράζει τους σπόρους και διασκορπά τα σκούρα σύννεφα. Συμβολίζει τη δύναμη της καταστροφής και της ανακατασκευής. Το σύμβολο του Τεγκούκ οχ τσάνγκ είναι για τον άνεμο, αλλά και για την τρυφερότητα. Οι καταιγίδες και οι ανεμοθύελλες είναι επικίνδυνες, αλλά οι ήρεμοι άνεμοι κουβαλάνε τους σπόρους, επικονιάζουν τα φυτά και διώχνουν τα σύννεφα. Επειδή οι καταιγίδες δε συμβαίνουν συχνά, η πραγματική μορφή του αέρα είναι ήρεμη και καλοπροαίρετη, κι όμως ο αέρας υπάρχει τόσο για οικοδόμηση όσο και για καταστροφή. Σύμφωνα με τη φύση του αέρα, το τέγκουκ οχ τσανγκ είναι ήρεμα και δυναμικά δομημένο. Η ησυχία και ο ρυθμός διακόπτονται όμως σε μερικά σημεία από τις δυνατές τεχνικές, γεγονός που υπογραμμίζει τη συμβολική δύναμη του αέρα.

συνεχίζεται...

http://whatisnewage-newage.blogspot.gr/2008/02/h.html