Η Θεοσοφία χαρακτηρίζεται ως κίνημα, με σκοπό την αφύπνιση μελων, σε όλο το κόσμο,για τη γνώση του θεού μεσω της μυστικιστικης ενόρασης η της φιλοσοφικής έρευνας.
Μήπως όμως πίσω απο την θεος-οφι(ς)α,κρυβεται κάτι άλλο?
Re: ΘΕΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΣ ΟΦΙΣ?
11Ιδρυτής της θεοσοφίας η Έλενα Μπλαβάτσκυ.
Στενός συνεργάτης της ο Όλκοτ ο οποιος γράφει γι`αυτην σε σχετικό του έγραφο.
΄΄ητο το μεγαλύτερο κράμα αγαθού και κακού,φωτός και σκότους,σοφίας και απερισκεψίας,
πνευματώδους κρίσεως και ελλειψεως πρακτικού πνευματος΄΄
Στενός συνεργάτης της ο Όλκοτ ο οποιος γράφει γι`αυτην σε σχετικό του έγραφο.
΄΄ητο το μεγαλύτερο κράμα αγαθού και κακού,φωτός και σκότους,σοφίας και απερισκεψίας,
πνευματώδους κρίσεως και ελλειψεως πρακτικού πνευματος΄΄
Re: ΘΕΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΣ ΟΦΙΣ?
12Ο Μαχάτμα Γκάντι που ήταν μέλος της Στοάς Μπλαβάτσκυ του Λονδίνου, έγραφε στη βιογραφία του: «Η διδασκαλία της Ε. Μπλαβάτσκυ είναι Θεοσοφία, είναι Ινδουισμός, είναι η Αδελφότητα του Ανθρώπου». »
Re: ΘΕΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΣ ΟΦΙΣ?
13Α.ΠΑΙΚ(ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΣΟΦΙΑΣ)
ΕΙΣ ΤΟ ΣΑΙΝΤ ΛΟΥΙΣ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕΝ ΤΑΣ ΜΕΓΑΛΑΣ ΤΕΛΕΤΑΣ,ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ INGERSOLLH,H ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΜΕΝΤΙΟΥΜ,ΕΛΑΒΑΜΕΝ ΕΚΠΗΚΤΙΚΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ,ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ,ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΩ ΠΡΟΗΔΡΕΥΣΑ,ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ FRIDMAN,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ INGERSOLLH ΤΗΝ ΕΠΛΗΡΩΣΑΜΕΝ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ARIEL.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ARIEL ΕΙΣΗΛΘΕΝ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ME 329 ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ,ΚΑΙ Η ΘΕΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΗΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ.
Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΦΗΡΕΘΗ ΥΠΟ ΑΥΤΗΣ ΠΛΗΡΩΣ,ΠΕΤΩΜΕΝΗ ΓΥΜΝΗ ΥΠΟ ΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ ΜΑΣ.
ΚΑΤΟΠΙΝ Ο ΑΣΤΑΡΩΘ(ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟ ΑΜΕΡΙΚΗ)ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΚΑΙ ΕΜΦΥΣΩΝ ΤΗΝ ΕΝΤΥΣΕ.
ΕΙΣ ΤΟ ΣΑΙΝΤ ΛΟΥΙΣ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕΝ ΤΑΣ ΜΕΓΑΛΑΣ ΤΕΛΕΤΑΣ,ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ INGERSOLLH,H ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΜΕΝΤΙΟΥΜ,ΕΛΑΒΑΜΕΝ ΕΚΠΗΚΤΙΚΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ,ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ,ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΩ ΠΡΟΗΔΡΕΥΣΑ,ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ FRIDMAN,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ INGERSOLLH ΤΗΝ ΕΠΛΗΡΩΣΑΜΕΝ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ARIEL.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ARIEL ΕΙΣΗΛΘΕΝ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ME 329 ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ,ΚΑΙ Η ΘΕΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΗΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ.
Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΦΗΡΕΘΗ ΥΠΟ ΑΥΤΗΣ ΠΛΗΡΩΣ,ΠΕΤΩΜΕΝΗ ΓΥΜΝΗ ΥΠΟ ΤΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ ΜΑΣ.
ΚΑΤΟΠΙΝ Ο ΑΣΤΑΡΩΘ(ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟ ΑΜΕΡΙΚΗ)ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΚΑΙ ΕΜΦΥΣΩΝ ΤΗΝ ΕΝΤΥΣΕ.
Re: ΘΕΟΣΟΦΙΑ Η ΘΕΟΣ ΟΦΙΣ?
14Εδώ μπορείτε να δείτε μερικά περί Μπλαβάτσκυ,Θεοσοφίας και γενικώς της νέας εποχής...
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... E%BA%CF%85
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p28267
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p28497
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p27400
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p26338
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p11504
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... F%85#p2625
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... E%BA%CF%85
Μην ξεχνάμε πως και το πασίγνωστο zeitgeist είναι έργο των Θεοσοφιστών!
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... E%BA%CF%85
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p28267
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p28497
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p27400
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p26338
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... %85#p11504
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... F%85#p2625
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... E%BA%CF%85
Μην ξεχνάμε πως και το πασίγνωστο zeitgeist είναι έργο των Θεοσοφιστών!
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»
Η ΑΛΙΚΗ ΜΠΕΪΛΗ και η Θεοσοφική Εταιρία.
15 Η ΑΛΙΚΗ ΜΠΕΪΛΗ
Alice Ann Bailey
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
Η Alice Ann Bailey (1880-1949) ανήκε στη Θεοσοφική Εταιρία. Το 1922 αποχώρησε και με το σύζυγο της ίδρυσαν την οργάνωση Lucis Trust (Νέα Υερσέη). Η ίδια ισχυρίζεται ότι αυτό σχετίζεται με τη βούληση της «Πνευματικής Ιεραρχίας», στην οποία οφείλονται όλες οι «εμπνεύσεις», που δημοσιεύονται στα βιβλία της.
Προσδιορίζοντας αυτό το αποκρυφιστικό Σώμα η Μπέϊλη αναφέρει: «Η Ιεραρχία είναι ένας τόπος συγχώνευσης των ψυχών πάνω στα ανώτερα επίπεδα νοητικού πεδίου»˙ είναι «ουσιωδώς ο όμιλος του Κυρίου του κόσμου» (Μπέϊλη, Η μαθητεία στη Νέα εποχή, σ. 875.879). Κατά άλλη διατύπωση «το πνευματικό κέντρο, όπου εστιάζεται ελκτική, συνεκτική, μαγνητική ενέργεια... είναι αυτό που συνήθως ονομάζομε Ιεραρχία, το Βασίλειο του Θεού, το κέντρο αγάπης και μεσολαβητικής κατανοήσεως» (Μπέϊλη, Οι επτά ακτίνες, σ. 247).
«Η Θεότης είναι έκφραση της θελήσεως η σκοπού του Ενός, εν ω ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», ενώ το κέντρο, «όπου εστιάζεται η θέληση του Θεού και που έχει δυναμικά εξαποσταλεί για να εκπληρώσει το σκοπό, είναι η Σαμπάλλα» (Μπέϊλη, Οι επτά ακτίνες, σ. 247).
Εδώ βλέπουμε πως η κίνηση δεν κάνει λόγο για προσωπικό Θεό. Υπογραμμίζει την ύπαρξη «Υπέρτατης Ψυχής», της οποίας η «ψυχή» είναι «τμήμα» «η σπινθήρ της ενιαίας φλογός, φυλακισμένη μέσα εις το σώμα». «Η συνείδηση της ατομικής ψυχής είναι η συνείδηση του συνόλου». Συνεπώς μέσα στη «γνώση» και στην πραγματοποίηση της ενότητας, οι διακρίσεις «σβύνουν» (Μπέϊλη, Από την διάνοιαν εις την διαίσθησιν, σ. 50.63). Η ανθρωπότητα παρομοιάζεται με «ένα μεγάλο κέντρο νοήμονος ενεργείας στην ουσία της πλανητικής ζωής» (Μπέϊλη, Οι ακτίνες και οι μύστες, σ. 247).
Μ' αυτή τη βάση η κίνηση έχει στόχο την «αποκάλυψη της Θεότητας μέσα στον άνθρωπο και μέσα στο σύμπαν». «Οι ψυχές των ανθρώπων αποτελούν ένα» (Μπέϊλη, Αυτοβιογραφία, ο. 287,295). Καθένας μας δηλαδή δεν έχει ιδιαίτερη προσωπικότητα· είμαστε «σύνολον ενεργειών», που συνιστούν το «ενεργειακό σώμα» του πλανήτη μας, που είναι «αιθερικό». Το «αιθερικό» ή «ενεργειακό» σώμα κάθε ανθρώπινου όντος είναι «τμήμα του αιθερικού σώματος του ίδιου του πλανήτη», «έκφραση της θείας ζωής», της «συμπαντικής ζωής» (Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη, σ. 5).
Αναφερόμενη στο διαλογισμό η Μπέϊλη λέγει πως σκοπός του είναι «να οδηγήσει τους ανθρώπους εις το φως, που υπάρχει εντός των, και να τους επιτρέψει, ώστε, μέσα στο φως αυτό να δουν το φως» (Μπέϊλη, Από την διάνοιαν εις την διαίσθησιν, σ. 48). Όταν ο άνθρωπος φθάσει στο «σκοπό», η πλάνη της προσωπικότητας εξαφανίζεται. «Ο άνθρωπος μπαίνει μέσα στη συνείδηση της Μονάδος, του ΕΝΟΣ. Το αιτιατό σώμα διαλύεται. Η προσωπικότητα σβύνει και η πλάνη τελειώνει. Αυτό είναι το επιστέγασμα του Μεγάλου Έργου, οπότε ακόμη ένας Υιός του Θεού έχει εισέλθει στον Οίκο του Πατρός» (Μπέϊλη, Πραγματεία επί της λευκής μαγείας, τ. Β', σ. 425).
Η κίνηση δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό, στο Χριστό και στον άνθρωπο.
Τα πάντα προορίζονται να φθάσουν στον «τόπο», δηλαδή στην «Ιεραρχία», όπου οι ψυχές συγχωνεύονται και παύουν να υπάρχουν σαν κάτι ξεχωριστό από το «ΕΝΑ».
Όλοι οι ιδρυτές θρησκειών ανήκουν στην «Πνευματική Ιεραρχία» και αποτελούν τον «εσωτερικό κύκλο», ενώ οι «μαθητές» και οι «συνεργάτες» τους στον κόσμο αποτελούν τον «εξωτερικό κύκλο». Οι «Δάσκαλοι» της «Πνευματικής Ιεραρχίας» αποφάσισαν «να συνδέσουν στενότερα και πιο υποκειμενικά τους παλαιούς μαθητές», τους δόκιμους και συνεργάτες στον κόσμο» και έφεραν τις ομάδες των μαθητών τους σε σχέση, «υποκειμενικά, διαισθητικά και τηλεπαθητικά». Έτσι οργάνωσαν «τις ομάδες των μεσαζόντων υπηρετών του κόσμου, που ενεργούν σαν 'συνδετικοί αξιωματούχοι, διερμηνείς' και σαν μεσολαβητές μεταξύ της Εσωτερικής ενεργητικής Ιεραρχίας και των διανοητών του κόσμου, και, συνεπώς, σε κάθε χώρα και σε κάθε ομάδα μπορούν να υπηρετήσουν σαν εκπρόσωποι». Ως στόχος τίθεται η «εσωτερική διοίκηση του πλανήτη» (Die Neue Gruppe, ο. 2).
Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος «Παγκόσμια καλή θέληση» (World Goodwill), που προσδιορίζει τη νέα παγκόσμια θρησκεία της ομάδας αυτής. Σύμφωνα με τη νέα ιδεολογία ο Θεός δρα με ποικίλους τρόπους, «με διάφορες ομολογίες, πίστεις και θρησκευτικές δραστηριότητες», γι' αυτό και οι διαφορές ανάμεσα στις θρησκείες είναι ασήμαντες και θα απορριφθούν (Die Neue Weltreligion).
Πίσω λοιπόν, από κάθε θρησκεία, χριστιανική, βουδιστική, μωαμεθανική, ροδοσταυρική, θεοσοφική, αποκρυφιστική, κρύβεται η ίδια «Πηγή» και η ίδια «Σοφία». Η καθεμιά από αυτές αποτελεί ξεχωριστό δρόμο, που προσαρμόζεται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός.
Γι’ αυτό, και οι «ερευνητές της αλήθειας», καθώς προχωρούν, «εξαλείφουν ό,τι είναι επουσιώδες», καταλήγουν σε «ένα εσώτερο σώμα αληθειών, που είναι το ίδιο σε κάθε θρησκεία». Αυτό η κίνηση το αποκαλεί «αποκρυφισμό» και «επιστήμη εκείνου που είναι κρυμμένο και καλυμμένο». Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει την ίδια του τη ψυχή, θα έχει κάνει το πρώτο βήμα προς τη γνώση του Θεού και θα έχει ανοίξει την πόρτα, άπ' όπου μπορεί να έλθει σε σχέση με τη ψυχή, που κάθε μορφή - υπανθρώπινη, ανθρώπινη και υπερανθρώπινη - σκεπάζει ή κρύβει. Γι’ αυτό το λόγο είναι αποκρυφιστής» (Η Σχολή Αρκέην, σ. 8-9).
Η «εσωτερική διοίκηση του πλανήτου» θα πραγματοποιηθεί κατά την εμφάνιση του «Χριστού», στη «Νέα Εποχή του Υδροχόου». Ο κόσμος, λέγει η Μπέϊλη, περνά τώρα μια «προπαρασκευαστική περίοδο και διάλειμμα προσαρμογής προς το νέο κόσμο και τη νέα τάξει, που αρχίζει να φαίνεται» και οι άνθρωποί της εργάζονται για να φέρουν σε ύπαρξη το «νέο κόσμο». Σε Εγκύκλια Επιστολή, αναφερόμενη στην «Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης» (Λονδίνο 1988), η οργάνωση κάνει λόγο για το «σκοπό του Θεού», που είναι «να αναδυθεί μια νέα ανθρωπότητα ανθρωπίνων όντων» (Μπέϊλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή, σ. 872-873).
Στην προπαρασκευαστική περίοδο ανήκει και ο παγκόσμιος πόλεμος (1914-1945)· ήταν «η κάθαρση από τον Πατέρα όλων μας, που σάρωσε μακρυά κάθε εμπόδιο από το δρόμο του Υιού του που έρχεται» (Προετοιμασία για την έλευση του Χριστού, σ. 4). Η νέα ανθρωπότητα θα αναδυθεί με την εμφάνιση του «Χριστού». Από το 1945 ο «Χριστός» ανέλαβε τα καθήκοντα του Διδασκάλου του Υδροχόου και οι «δυνάμεις αποκαταστάσεως» άρχισαν το έργο τους. Βαδίζουμε προς την ενοποίηση Ανατολής και Δύσης, στην ενοποίηση των θρησκειών (Μπέϊλη, Η επανεμφάνιση του Χριστού, σ. 87-88. 102-108. 145-146).
Η έλευση του Χριστού του Υδροχόου αποτελεί κατά την κίνηση «ένα πνευματικό γεγονός», που θα φέρει «μεγάλες αλλαγές ή αποκαταστάσεις» και θα εγκαινιάσει «ένα καινούργιο πολιτισμό» (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισις του Χριστού, σ. 10). Παρ' όλο που η εμφάνιση του «Χριστού» δεν έχει ακόμη γίνει γνωστή, η «βασιλεία του Θεού υπάρχει ήδη» (Προετοιμασία, σ. 3). Όταν θα εισέλθουμε ολοκληρωτικά στη νέα περίοδο, θα κυβερνούν οι «φωτισμένοι άνθρωποι», οι οποίοι «δεν θα ανέχονται την αυθεντικότητα καμμιάς εκκλησίας» (Προετοιμασία, σ. 4).
Πότε θα εμφανιστεί ο νέος Αβατάρ; Η κίνηση υπογραμμίζει ότι κάθε φορά που οι καιροί ωριμάζουν και η επίκληση των μαζών γίνεται διαπεραστική, έρχεται ένας Αβατάρ-Χριστός. Όμως και η πίστη «εκείνων που γνωρίζουν», πρέπει να είναι «αρκετά ισχυρή» (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισις του Χριστού, σ. 7). Το ότι δεν έχει ακόμη εμφανισθεί ο νέος χριστός, τούτο οφείλεται κατά την αντίληψη της κίνησης στα εμπόδια που παρενέβαλε η Εκκλησία, και επειδή οι «Νέοι εξυπηρετηταί του κόσμου» δεν εξετέλεσαν την απαραίτητη υπηρεσία για να εμπεδωθούν ορθές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισης, σ. 15).
Αυτό το έργο ανέλαβε η κίνηση με τις επί μέρους οργανώσεις - δραστηριότητές της. Καρπός αυτής της προσπάθειας θα είναι, λένε, η εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου. Η ανθρωπότητα θα ενωθεί γύρω από τη παγκόσμια θρησκεία της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»! «Η προέλευση όλων των μεγάλων θρησκειών του κόσμου και των φιλοσοφιών είναι η πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, της οποίας τα μέλη ονομάζονται φύλακες του θεϊκού σχεδίου. Στις ημέρες μας είναι δυνατή και πάλι μεγάλη εγγύτητα του Θεού προς τον άνθρωπο, μία νέα αποκάλυψη» (Die NeueWeltreligion).
Στο ίδιο έντυπο της κίνησης υπογραμμίζεται ακόμη: «Η θρησκεία στη Νέα εποχή πρέπει να θεμελιώνεται σε αλήθειες που γίνονται παγκόσμια αποδεκτές. Αυτές είναι:...
4. Η συνέχεια των αποκαλύψεων και της θεϊκής εγγύτητας. Ο Θεός δεν έμεινε σε καμμία εποχή χωρίς μαρτυρία...
6. Η πραγματικότητα της οδού προς τον Θεό, που διέβησαν οι μυστικιστές όλων των εποχών, οι αποκρυφιστές και οι άγιοι όλων των θρησκειών, κατευθύνσεων, πίστεων».
Ο αναμενόμενος «Χριστός» της «Εποχής του Υδροχόου» δεν είναι ο Ιησούς Χριστός της χριστιανικής Εκκλησίας. Η κίνηση, σε έντυπο με τίτλο «ο Χριστός», αναφέρει:
«Ο Χριστός είναι το Φως του Κόσμου, η Ενσωμάτωση της Αγάπης και ο Δείκτης του Θείου Σκοπού...Ο ιστορικός Χριστός και ο Χριστός μέσα στην ανθρώπινη καρδιά αποτελούν πλανητικά γεγονότα». Είναι «το εστιατό σημείο κάθε προσπάθειας... Ανήκει σ' όλη την ανθρωπότητα χωρίς διάκριση έθνους, φυλής, θρησκείας... είναι η ίδια η μεγάλη Ταυτότητα που αναγνωρίζεται από τις διάφορες ιδεολογίες, αδιάφορα αν τον αναγνωρίζουν με διαφορετικά ονόματα... είναι ο οικοδόμος του νέου κόσμου, της νέας εποχής... το αρχέτυπο του αληθινού Υδροχοϊκού ανθρώπου...».
Στο έντυπο «Η Μεγάλη Επίκληση» (τρίπτυχο) αναφέρεται ότι «μια μεγάλη ατομικότητα» ονομάσθηκε από τους χριστιανούς Χριστός- πρόκειται για τον «Παγκόσμιο Εκπαιδευτή», που ονομάζεται σε άλλες θρησκείες «ο Κύριος Μαϊτρεγιά», «ο Ιμάμ Μαχντί», «ο Μεσσίας». Σε παρόμοιο έντυπο για την 11η Ιουνίου 1987 προστίθεται και το όνομα «Κρίσνα».
Η «Παγκόσμια Ημέρα της Επίκλησης» χαρακτηρίζεται από την κίνηση «Φεστιβάλ του Χριστού». Όμως ταυτόχρονα ονομάζεται «Φεστιβάλ των Διδύμων», «Φεστιβάλ της Ανθρωπότητας», «Φεστιβάλ της Καλής Θέλησης». Τίθεται στο ίδιο επίπεδο με τα λεγόμενα «Φεστιβάλ του Πάσχα» και «Φεστιβάλ του Βεσάκ». Σ' αυτά τα τρία φεστιβάλ, λέγει η κίνηση, φθάνει στο κορύφωμά της η επίκληση για την έλευση του «Εκπαιδευτού» και για τη μετάβαση στη «νέα εποχή».
Αυτά αποδεικνύουν πως η λεγόμενη «Μεγάλη Επίκληση», που αναφέρεται στην «εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού» ή στην «εστία της αγάπης μέσα από την καρδιά του Θεού» κ. ο. κ. δεν αφορά τον Ιησού Χριστό, αλλά τον αναμενόμενο Αβατάρ της Νέας Εποχής του Υδροχόου, ο οποίος παίρνει πλέον η θέση του Χριστού (Αντί-Χριστός).
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com
Alice Ann Bailey
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
Η Alice Ann Bailey (1880-1949) ανήκε στη Θεοσοφική Εταιρία. Το 1922 αποχώρησε και με το σύζυγο της ίδρυσαν την οργάνωση Lucis Trust (Νέα Υερσέη). Η ίδια ισχυρίζεται ότι αυτό σχετίζεται με τη βούληση της «Πνευματικής Ιεραρχίας», στην οποία οφείλονται όλες οι «εμπνεύσεις», που δημοσιεύονται στα βιβλία της.
Προσδιορίζοντας αυτό το αποκρυφιστικό Σώμα η Μπέϊλη αναφέρει: «Η Ιεραρχία είναι ένας τόπος συγχώνευσης των ψυχών πάνω στα ανώτερα επίπεδα νοητικού πεδίου»˙ είναι «ουσιωδώς ο όμιλος του Κυρίου του κόσμου» (Μπέϊλη, Η μαθητεία στη Νέα εποχή, σ. 875.879). Κατά άλλη διατύπωση «το πνευματικό κέντρο, όπου εστιάζεται ελκτική, συνεκτική, μαγνητική ενέργεια... είναι αυτό που συνήθως ονομάζομε Ιεραρχία, το Βασίλειο του Θεού, το κέντρο αγάπης και μεσολαβητικής κατανοήσεως» (Μπέϊλη, Οι επτά ακτίνες, σ. 247).
«Η Θεότης είναι έκφραση της θελήσεως η σκοπού του Ενός, εν ω ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», ενώ το κέντρο, «όπου εστιάζεται η θέληση του Θεού και που έχει δυναμικά εξαποσταλεί για να εκπληρώσει το σκοπό, είναι η Σαμπάλλα» (Μπέϊλη, Οι επτά ακτίνες, σ. 247).
Εδώ βλέπουμε πως η κίνηση δεν κάνει λόγο για προσωπικό Θεό. Υπογραμμίζει την ύπαρξη «Υπέρτατης Ψυχής», της οποίας η «ψυχή» είναι «τμήμα» «η σπινθήρ της ενιαίας φλογός, φυλακισμένη μέσα εις το σώμα». «Η συνείδηση της ατομικής ψυχής είναι η συνείδηση του συνόλου». Συνεπώς μέσα στη «γνώση» και στην πραγματοποίηση της ενότητας, οι διακρίσεις «σβύνουν» (Μπέϊλη, Από την διάνοιαν εις την διαίσθησιν, σ. 50.63). Η ανθρωπότητα παρομοιάζεται με «ένα μεγάλο κέντρο νοήμονος ενεργείας στην ουσία της πλανητικής ζωής» (Μπέϊλη, Οι ακτίνες και οι μύστες, σ. 247).
Μ' αυτή τη βάση η κίνηση έχει στόχο την «αποκάλυψη της Θεότητας μέσα στον άνθρωπο και μέσα στο σύμπαν». «Οι ψυχές των ανθρώπων αποτελούν ένα» (Μπέϊλη, Αυτοβιογραφία, ο. 287,295). Καθένας μας δηλαδή δεν έχει ιδιαίτερη προσωπικότητα· είμαστε «σύνολον ενεργειών», που συνιστούν το «ενεργειακό σώμα» του πλανήτη μας, που είναι «αιθερικό». Το «αιθερικό» ή «ενεργειακό» σώμα κάθε ανθρώπινου όντος είναι «τμήμα του αιθερικού σώματος του ίδιου του πλανήτη», «έκφραση της θείας ζωής», της «συμπαντικής ζωής» (Η ενέργεια ακολουθεί τη σκέψη, σ. 5).
Αναφερόμενη στο διαλογισμό η Μπέϊλη λέγει πως σκοπός του είναι «να οδηγήσει τους ανθρώπους εις το φως, που υπάρχει εντός των, και να τους επιτρέψει, ώστε, μέσα στο φως αυτό να δουν το φως» (Μπέϊλη, Από την διάνοιαν εις την διαίσθησιν, σ. 48). Όταν ο άνθρωπος φθάσει στο «σκοπό», η πλάνη της προσωπικότητας εξαφανίζεται. «Ο άνθρωπος μπαίνει μέσα στη συνείδηση της Μονάδος, του ΕΝΟΣ. Το αιτιατό σώμα διαλύεται. Η προσωπικότητα σβύνει και η πλάνη τελειώνει. Αυτό είναι το επιστέγασμα του Μεγάλου Έργου, οπότε ακόμη ένας Υιός του Θεού έχει εισέλθει στον Οίκο του Πατρός» (Μπέϊλη, Πραγματεία επί της λευκής μαγείας, τ. Β', σ. 425).
Η κίνηση δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό, στο Χριστό και στον άνθρωπο.
Τα πάντα προορίζονται να φθάσουν στον «τόπο», δηλαδή στην «Ιεραρχία», όπου οι ψυχές συγχωνεύονται και παύουν να υπάρχουν σαν κάτι ξεχωριστό από το «ΕΝΑ».
Όλοι οι ιδρυτές θρησκειών ανήκουν στην «Πνευματική Ιεραρχία» και αποτελούν τον «εσωτερικό κύκλο», ενώ οι «μαθητές» και οι «συνεργάτες» τους στον κόσμο αποτελούν τον «εξωτερικό κύκλο». Οι «Δάσκαλοι» της «Πνευματικής Ιεραρχίας» αποφάσισαν «να συνδέσουν στενότερα και πιο υποκειμενικά τους παλαιούς μαθητές», τους δόκιμους και συνεργάτες στον κόσμο» και έφεραν τις ομάδες των μαθητών τους σε σχέση, «υποκειμενικά, διαισθητικά και τηλεπαθητικά». Έτσι οργάνωσαν «τις ομάδες των μεσαζόντων υπηρετών του κόσμου, που ενεργούν σαν 'συνδετικοί αξιωματούχοι, διερμηνείς' και σαν μεσολαβητές μεταξύ της Εσωτερικής ενεργητικής Ιεραρχίας και των διανοητών του κόσμου, και, συνεπώς, σε κάθε χώρα και σε κάθε ομάδα μπορούν να υπηρετήσουν σαν εκπρόσωποι». Ως στόχος τίθεται η «εσωτερική διοίκηση του πλανήτη» (Die Neue Gruppe, ο. 2).
Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος «Παγκόσμια καλή θέληση» (World Goodwill), που προσδιορίζει τη νέα παγκόσμια θρησκεία της ομάδας αυτής. Σύμφωνα με τη νέα ιδεολογία ο Θεός δρα με ποικίλους τρόπους, «με διάφορες ομολογίες, πίστεις και θρησκευτικές δραστηριότητες», γι' αυτό και οι διαφορές ανάμεσα στις θρησκείες είναι ασήμαντες και θα απορριφθούν (Die Neue Weltreligion).
Πίσω λοιπόν, από κάθε θρησκεία, χριστιανική, βουδιστική, μωαμεθανική, ροδοσταυρική, θεοσοφική, αποκρυφιστική, κρύβεται η ίδια «Πηγή» και η ίδια «Σοφία». Η καθεμιά από αυτές αποτελεί ξεχωριστό δρόμο, που προσαρμόζεται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός.
Γι’ αυτό, και οι «ερευνητές της αλήθειας», καθώς προχωρούν, «εξαλείφουν ό,τι είναι επουσιώδες», καταλήγουν σε «ένα εσώτερο σώμα αληθειών, που είναι το ίδιο σε κάθε θρησκεία». Αυτό η κίνηση το αποκαλεί «αποκρυφισμό» και «επιστήμη εκείνου που είναι κρυμμένο και καλυμμένο». Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει την ίδια του τη ψυχή, θα έχει κάνει το πρώτο βήμα προς τη γνώση του Θεού και θα έχει ανοίξει την πόρτα, άπ' όπου μπορεί να έλθει σε σχέση με τη ψυχή, που κάθε μορφή - υπανθρώπινη, ανθρώπινη και υπερανθρώπινη - σκεπάζει ή κρύβει. Γι’ αυτό το λόγο είναι αποκρυφιστής» (Η Σχολή Αρκέην, σ. 8-9).
Η «εσωτερική διοίκηση του πλανήτου» θα πραγματοποιηθεί κατά την εμφάνιση του «Χριστού», στη «Νέα Εποχή του Υδροχόου». Ο κόσμος, λέγει η Μπέϊλη, περνά τώρα μια «προπαρασκευαστική περίοδο και διάλειμμα προσαρμογής προς το νέο κόσμο και τη νέα τάξει, που αρχίζει να φαίνεται» και οι άνθρωποί της εργάζονται για να φέρουν σε ύπαρξη το «νέο κόσμο». Σε Εγκύκλια Επιστολή, αναφερόμενη στην «Παγκόσμια Ημέρα Επίκλησης» (Λονδίνο 1988), η οργάνωση κάνει λόγο για το «σκοπό του Θεού», που είναι «να αναδυθεί μια νέα ανθρωπότητα ανθρωπίνων όντων» (Μπέϊλη, Μαθητεία στη Νέα Εποχή, σ. 872-873).
Στην προπαρασκευαστική περίοδο ανήκει και ο παγκόσμιος πόλεμος (1914-1945)· ήταν «η κάθαρση από τον Πατέρα όλων μας, που σάρωσε μακρυά κάθε εμπόδιο από το δρόμο του Υιού του που έρχεται» (Προετοιμασία για την έλευση του Χριστού, σ. 4). Η νέα ανθρωπότητα θα αναδυθεί με την εμφάνιση του «Χριστού». Από το 1945 ο «Χριστός» ανέλαβε τα καθήκοντα του Διδασκάλου του Υδροχόου και οι «δυνάμεις αποκαταστάσεως» άρχισαν το έργο τους. Βαδίζουμε προς την ενοποίηση Ανατολής και Δύσης, στην ενοποίηση των θρησκειών (Μπέϊλη, Η επανεμφάνιση του Χριστού, σ. 87-88. 102-108. 145-146).
Η έλευση του Χριστού του Υδροχόου αποτελεί κατά την κίνηση «ένα πνευματικό γεγονός», που θα φέρει «μεγάλες αλλαγές ή αποκαταστάσεις» και θα εγκαινιάσει «ένα καινούργιο πολιτισμό» (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισις του Χριστού, σ. 10). Παρ' όλο που η εμφάνιση του «Χριστού» δεν έχει ακόμη γίνει γνωστή, η «βασιλεία του Θεού υπάρχει ήδη» (Προετοιμασία, σ. 3). Όταν θα εισέλθουμε ολοκληρωτικά στη νέα περίοδο, θα κυβερνούν οι «φωτισμένοι άνθρωποι», οι οποίοι «δεν θα ανέχονται την αυθεντικότητα καμμιάς εκκλησίας» (Προετοιμασία, σ. 4).
Πότε θα εμφανιστεί ο νέος Αβατάρ; Η κίνηση υπογραμμίζει ότι κάθε φορά που οι καιροί ωριμάζουν και η επίκληση των μαζών γίνεται διαπεραστική, έρχεται ένας Αβατάρ-Χριστός. Όμως και η πίστη «εκείνων που γνωρίζουν», πρέπει να είναι «αρκετά ισχυρή» (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισις του Χριστού, σ. 7). Το ότι δεν έχει ακόμη εμφανισθεί ο νέος χριστός, τούτο οφείλεται κατά την αντίληψη της κίνησης στα εμπόδια που παρενέβαλε η Εκκλησία, και επειδή οι «Νέοι εξυπηρετηταί του κόσμου» δεν εξετέλεσαν την απαραίτητη υπηρεσία για να εμπεδωθούν ορθές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων (Μπέϊλη, Η επανεμφάνισης, σ. 15).
Αυτό το έργο ανέλαβε η κίνηση με τις επί μέρους οργανώσεις - δραστηριότητές της. Καρπός αυτής της προσπάθειας θα είναι, λένε, η εκπλήρωση του Θείου Σχεδίου. Η ανθρωπότητα θα ενωθεί γύρω από τη παγκόσμια θρησκεία της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»! «Η προέλευση όλων των μεγάλων θρησκειών του κόσμου και των φιλοσοφιών είναι η πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, της οποίας τα μέλη ονομάζονται φύλακες του θεϊκού σχεδίου. Στις ημέρες μας είναι δυνατή και πάλι μεγάλη εγγύτητα του Θεού προς τον άνθρωπο, μία νέα αποκάλυψη» (Die NeueWeltreligion).
Στο ίδιο έντυπο της κίνησης υπογραμμίζεται ακόμη: «Η θρησκεία στη Νέα εποχή πρέπει να θεμελιώνεται σε αλήθειες που γίνονται παγκόσμια αποδεκτές. Αυτές είναι:...
4. Η συνέχεια των αποκαλύψεων και της θεϊκής εγγύτητας. Ο Θεός δεν έμεινε σε καμμία εποχή χωρίς μαρτυρία...
6. Η πραγματικότητα της οδού προς τον Θεό, που διέβησαν οι μυστικιστές όλων των εποχών, οι αποκρυφιστές και οι άγιοι όλων των θρησκειών, κατευθύνσεων, πίστεων».
Ο αναμενόμενος «Χριστός» της «Εποχής του Υδροχόου» δεν είναι ο Ιησούς Χριστός της χριστιανικής Εκκλησίας. Η κίνηση, σε έντυπο με τίτλο «ο Χριστός», αναφέρει:
«Ο Χριστός είναι το Φως του Κόσμου, η Ενσωμάτωση της Αγάπης και ο Δείκτης του Θείου Σκοπού...Ο ιστορικός Χριστός και ο Χριστός μέσα στην ανθρώπινη καρδιά αποτελούν πλανητικά γεγονότα». Είναι «το εστιατό σημείο κάθε προσπάθειας... Ανήκει σ' όλη την ανθρωπότητα χωρίς διάκριση έθνους, φυλής, θρησκείας... είναι η ίδια η μεγάλη Ταυτότητα που αναγνωρίζεται από τις διάφορες ιδεολογίες, αδιάφορα αν τον αναγνωρίζουν με διαφορετικά ονόματα... είναι ο οικοδόμος του νέου κόσμου, της νέας εποχής... το αρχέτυπο του αληθινού Υδροχοϊκού ανθρώπου...».
Στο έντυπο «Η Μεγάλη Επίκληση» (τρίπτυχο) αναφέρεται ότι «μια μεγάλη ατομικότητα» ονομάσθηκε από τους χριστιανούς Χριστός- πρόκειται για τον «Παγκόσμιο Εκπαιδευτή», που ονομάζεται σε άλλες θρησκείες «ο Κύριος Μαϊτρεγιά», «ο Ιμάμ Μαχντί», «ο Μεσσίας». Σε παρόμοιο έντυπο για την 11η Ιουνίου 1987 προστίθεται και το όνομα «Κρίσνα».
Η «Παγκόσμια Ημέρα της Επίκλησης» χαρακτηρίζεται από την κίνηση «Φεστιβάλ του Χριστού». Όμως ταυτόχρονα ονομάζεται «Φεστιβάλ των Διδύμων», «Φεστιβάλ της Ανθρωπότητας», «Φεστιβάλ της Καλής Θέλησης». Τίθεται στο ίδιο επίπεδο με τα λεγόμενα «Φεστιβάλ του Πάσχα» και «Φεστιβάλ του Βεσάκ». Σ' αυτά τα τρία φεστιβάλ, λέγει η κίνηση, φθάνει στο κορύφωμά της η επίκληση για την έλευση του «Εκπαιδευτού» και για τη μετάβαση στη «νέα εποχή».
Αυτά αποδεικνύουν πως η λεγόμενη «Μεγάλη Επίκληση», που αναφέρεται στην «εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού» ή στην «εστία της αγάπης μέσα από την καρδιά του Θεού» κ. ο. κ. δεν αφορά τον Ιησού Χριστό, αλλά τον αναμενόμενο Αβατάρ της Νέας Εποχής του Υδροχόου, ο οποίος παίρνει πλέον η θέση του Χριστού (Αντί-Χριστός).
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Re: Ιστορία της Θεοσοφικής Εταιρίας
16 Η ΘΕΟΣΟΦΙΑ
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
Οι ιδέες του πνευματισμού εξαπλώθηκαν στη Δύση με την θεοσοφία της Helena Petrowna Blavatsky (1831-1891).
Η Μπλαβάτσκυ ήταν Ρωσσίδα γερμανικής καταγωγής, το γένος Han. Μικρό κορίτσι υπνοβατούσε και έβλεπε οράματα. Σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε το στρατηγό Μπλαβάτσκυ και μετά τρεις μήνες τον εγκατέλειψε. Ταξίδευσε στην Ασία, στην Αμερική και στην Αφρική, δραστηριοποιήθηκε σαν μέντιουμ στην Αμερική (Η.P. Blavatsky, Εις την χώραν των γαλάζιων βουνών, σ. 16). Ίδρυσε πνευματιστικό κύκλο με την ονομασία «Θαυματουργική Λέσχη» (Miracle Club). Ο κύκλος αυτός μετονομάσθηκε στις 17.11.1875 «Θεοσοφική Εταιρία». Βασικοί συνεργάτες της ήσαν ο σύνταγματάρχης H.S. Olcott και ο W. Q. Judge.
Σκοπός της κίνησης ήταν η μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων. Όμως οι στόχοι της διατυπώθηκαν στα ακόλουθα σημεία:
Ενοποίηση των ανθρώπων χωρίς φυλετικές κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές, σπουδή των παγκόσμιων θρησκειών με σκοπό τη διαμόρφωση ενιαίας παγκόσμιας ηθικής, αναζήτηση και ανάπτυξη των κρυφών θεϊκών δυνάμεων μέσα στον άνθρωπο.
Η κίνηση ισχυρίζεται πως η Μπλαβάτσκυ έλαβε εντολή για την ίδρυση της εταιρίας από τη «Μεγάλη Ιεραρχία» της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας», που αποτελείται από μυθικά υπερανθρώπινα όντα (C.W. Leadbeater, Οι διδάσκαλοι και η ατραπός, σ. 67) και ότι στην Αδελφότητα αυτή άνηκε και η ίδια η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας (Theosophischen Studien, 1931). Μ' αυτή τη βάση η κίνηση νομιμοποιείται να πρωτοστατήσει στη συνένωση όλων των θρησκειών, αφού όλες έχουν την ίδια βάση, τη «Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα», στην οποία κατά την αντίληψη της κίνησης ανήκουν όλοι οι ιδρυτές θρησκειών.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι μεταγενέστερος, γιατί η Μπλαβάτσκυ στο πρώτο έργο της (Isis Unveiled, 1877) κάνει λόγο για πνεύματα αποθανόντων και ιδιαίτερα για το πνεύμα ενός John King και όχι για μέλη της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητος» (R. Hummel, ο. 187). Οι ιδέες αυτές προέρχονται από την επαφή της Μπλαβάτσκυ με την αποκρυφιστική κίνηση Arya Samaj (Εταιρία Samaj) (Bombay) κατά το έτος 1878. Το 1888 αναγκάσθηκε να καταφύγει μαζί με τον Όλκοττ στην Κεϋλάνη.
π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
Οι ιδέες του πνευματισμού εξαπλώθηκαν στη Δύση με την θεοσοφία της Helena Petrowna Blavatsky (1831-1891).
Η Μπλαβάτσκυ ήταν Ρωσσίδα γερμανικής καταγωγής, το γένος Han. Μικρό κορίτσι υπνοβατούσε και έβλεπε οράματα. Σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε το στρατηγό Μπλαβάτσκυ και μετά τρεις μήνες τον εγκατέλειψε. Ταξίδευσε στην Ασία, στην Αμερική και στην Αφρική, δραστηριοποιήθηκε σαν μέντιουμ στην Αμερική (Η.P. Blavatsky, Εις την χώραν των γαλάζιων βουνών, σ. 16). Ίδρυσε πνευματιστικό κύκλο με την ονομασία «Θαυματουργική Λέσχη» (Miracle Club). Ο κύκλος αυτός μετονομάσθηκε στις 17.11.1875 «Θεοσοφική Εταιρία». Βασικοί συνεργάτες της ήσαν ο σύνταγματάρχης H.S. Olcott και ο W. Q. Judge.
Σκοπός της κίνησης ήταν η μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων. Όμως οι στόχοι της διατυπώθηκαν στα ακόλουθα σημεία:
Ενοποίηση των ανθρώπων χωρίς φυλετικές κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές, σπουδή των παγκόσμιων θρησκειών με σκοπό τη διαμόρφωση ενιαίας παγκόσμιας ηθικής, αναζήτηση και ανάπτυξη των κρυφών θεϊκών δυνάμεων μέσα στον άνθρωπο.
Η κίνηση ισχυρίζεται πως η Μπλαβάτσκυ έλαβε εντολή για την ίδρυση της εταιρίας από τη «Μεγάλη Ιεραρχία» της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας», που αποτελείται από μυθικά υπερανθρώπινα όντα (C.W. Leadbeater, Οι διδάσκαλοι και η ατραπός, σ. 67) και ότι στην Αδελφότητα αυτή άνηκε και η ίδια η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας (Theosophischen Studien, 1931). Μ' αυτή τη βάση η κίνηση νομιμοποιείται να πρωτοστατήσει στη συνένωση όλων των θρησκειών, αφού όλες έχουν την ίδια βάση, τη «Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα», στην οποία κατά την αντίληψη της κίνησης ανήκουν όλοι οι ιδρυτές θρησκειών.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι μεταγενέστερος, γιατί η Μπλαβάτσκυ στο πρώτο έργο της (Isis Unveiled, 1877) κάνει λόγο για πνεύματα αποθανόντων και ιδιαίτερα για το πνεύμα ενός John King και όχι για μέλη της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητος» (R. Hummel, ο. 187). Οι ιδέες αυτές προέρχονται από την επαφή της Μπλαβάτσκυ με την αποκρυφιστική κίνηση Arya Samaj (Εταιρία Samaj) (Bombay) κατά το έτος 1878. Το 1888 αναγκάσθηκε να καταφύγει μαζί με τον Όλκοττ στην Κεϋλάνη.
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Re: Ιστορία της Θεοσοφικής Εταιρίας
17Το 1882 η έδρα της κίνησης μεταφέρθηκε από τη Νέα Υόρκη στο Mandras των Ινδιών (Θεοσοφική Εταιρία Adyar). Πρώτος πρόεδρος της εταιρίας ήταν ο συνταγματάρχης Olcott. Μετά το θάνατο του (1907) πρόεδρος έγινε η Annie Besant (1847-1932).
Κάτω από την επίδραση του Charles Webster Leadbeater (1847-1934) ίδρυσε το «Τάγμα του Αστέρος της Ανατολής» (1911), για να προετοιμάσει την έλευση του «Παγκόσμιου Εκπαιδευτού» και να ενώσει όλες τις θρησκείες να τον υποδεχθούν (Leadbeater, Οι διδάσκαλοι, ο. 86.370). Η κίνηση διακήρυξε ότι η άφιξη του «Σωτήρος Κυρίου» πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο του βραχμάνου αγοριού (Idu Krishnamurti, το οποίο προβλήθηκε στη Δύση σαν «Αλκύων» (όχημα) του επανερχομένου Χριστού (Fahrquhar, σ. 276).
Η κίνηση διαδόθηκε σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Ελλάδα ήλθε με την Ίδρυση της «Ιονικής Στοάς» (Κέρκυρα) κατά το 1879. Ιδρύθηκαν και άλλες στοές, που τελικά διαλύθηκαν. Στη δεκαετία του 1920 ιδρύθηκε η στοά «Πλάτων» και άλλες στοές. Η «Θεοσοφική Εταιρία Ελλάδος» ιδρύθηκε το 1928. Το 1957 υπήρχαν συνολικά στη χώρα μας 24 Θεοσοφικές Στοές (Θεοσοφία και Θεοσοφική Εταιρία, σ. 24). Σύμφωνα με το τροποποιημένο καταστατικό (άρθρο 1) η ελληνική εταιρία αποτελεί τμήμα της «Θεοσοφικής Εταιρίας Adyar». Υπεύθυνος στην Ελλάδα είναι ο Κωστής Μελισσαρόπουλος.
Κάτω από την επίδραση του Charles Webster Leadbeater (1847-1934) ίδρυσε το «Τάγμα του Αστέρος της Ανατολής» (1911), για να προετοιμάσει την έλευση του «Παγκόσμιου Εκπαιδευτού» και να ενώσει όλες τις θρησκείες να τον υποδεχθούν (Leadbeater, Οι διδάσκαλοι, ο. 86.370). Η κίνηση διακήρυξε ότι η άφιξη του «Σωτήρος Κυρίου» πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο του βραχμάνου αγοριού (Idu Krishnamurti, το οποίο προβλήθηκε στη Δύση σαν «Αλκύων» (όχημα) του επανερχομένου Χριστού (Fahrquhar, σ. 276).
Η κίνηση διαδόθηκε σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Ελλάδα ήλθε με την Ίδρυση της «Ιονικής Στοάς» (Κέρκυρα) κατά το 1879. Ιδρύθηκαν και άλλες στοές, που τελικά διαλύθηκαν. Στη δεκαετία του 1920 ιδρύθηκε η στοά «Πλάτων» και άλλες στοές. Η «Θεοσοφική Εταιρία Ελλάδος» ιδρύθηκε το 1928. Το 1957 υπήρχαν συνολικά στη χώρα μας 24 Θεοσοφικές Στοές (Θεοσοφία και Θεοσοφική Εταιρία, σ. 24). Σύμφωνα με το τροποποιημένο καταστατικό (άρθρο 1) η ελληνική εταιρία αποτελεί τμήμα της «Θεοσοφικής Εταιρίας Adyar». Υπεύθυνος στην Ελλάδα είναι ο Κωστής Μελισσαρόπουλος.
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Re: Ιστορία της Θεοσοφικής Εταιρίας
18Μετά το θάνατο της Besant πρόεδρος έγινε ο George Sidney Arundale (1878-1945) και μετά από αυτόν ο Sri Nilakanda Ram (1889-1972). Σημερινός πρόεδρος είναι η Radha Burnier.
Η διδαχή της κίνησης είναι μυστική· τα μέλη υπόσχονται να τηρούν μυστικό «παν ό,τι συστηθή να τήρησης μυστικό» (Leadbeater, Οι διδάσκαλοι, σ. 56). Οι οπαδοί είναι ελεύθεροι να διατηρούν και δεύτερη ιδιότητα, να είναι δηλαδή μέλη μιας εκκλησίας ή θρησκείας, αρκεί να επιδοκιμάζουν το βασικό σκοπό της εταιρίας, που είναι «ο σχηματισμός πυρήνος της παγκοσμίου αδελφότητος της ανθρωπότητος άνευ διακρίσεως φυλής, πίστεως, φύλου, τάξεως ή χρώματος» (άρθρα 2 και 7 του ελληνικού καταστατικού). Αυτό σημαίνει πως κάθε οπαδός πρέπει να δεχθεί ότι όλες οι θρησκείες οφείλουν την ύπαρξή τους στη «Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα» και καμμία από αυτές δεν μπορεί να διεκδικεί αποκλειστικότητα. Όμως η «Θεοσοφία» κατέχει την πληρότητα της αλήθειας, γιατί «η Θεοσοφία είναι η αλήθεια, επί της οποίας αναπαύονται όλα αυτά τα θρησκεύματα»· και, επομένως, σε κάθε θρησκεία ανακαλύπτεται η «παρουσία της θεοσοφίας» (Besant - Leadbeater, σ. 269).
Μ' αυτή τη βάση επιδιώκεται η ενότητα των θρησκειών. Ήδη το 1893 οπαδοί της Θεοσοφίας συγκάλεσαν για πρώτη φορά ένα «Παγκόσμιο Συνέδριο των Θρησκειών», κάτω από το βασικό θεοσοφικό σύνθημα: Καμμία θρησκεία δεν είναι ανώτερη από την άλλη. Σ' αυτό το συνέδριο έλαβε μέρος και ο γκουρού Βιβεκανάντα, που έγινε προπάτορας του γκουρουϊσμού στη Δύση.
Χαρακτηριστική είναι η διακήρυξη του Leadbeater, που είναι πρώην αγγλικανός επίσκοπος: «Είμαι χριστιανός και επίσκοπος, είμαι όμως εξίσου βουδδιστής, καθόσον ωρκίσθην και ανέλαβον υποχρεώσεις, έναντι τών οποίων ανεγνώρισα ως οδηγόν τον Βούδδαν. Ουδόλως μου επιβάλλεται εκ τούτου η υποχρέωσις να αρνηθώ οιαδήποτε άλλην θρησκείαν» (Besant-Lead-feater, σ. 268-269).
Μ' αυτή τη θεώρηση ένας χριστιανός, που πιστεύει ότι η μόνη οδός και η μόνη αλήθεια, που οδηγεί στη ζωή είναι ο Ιησούς Χριστός (Ιω. ιδ' 6. Πράξ. δ' 12), δεν έχει θέσει στη «Θεοσοφική Εταιρία».
Κατά την άποψη αυτής της κίνησης δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο Δημιουργό και στη δημιουργία-υπάρχει μόνο μία Αρχή, από την οποία προήλθαν όλα τα «φαινόμενα», όχι με κάποια δημιουργική πράξη, όπως κηρύττει η Εκκλησία, αλλά με «εκροή» ή «ακτινοβολία»· «το πνεύμα και η ύλη είναι βασικά ένα, δύο όψεις του ΕΝΟΣ», λέγει η εταιρία (Μάθημα 2)· «η ύλη και ο Θεός είναι δύο όψεις μιας κοσμικής ενότητος»· «δύο όψεις μιας μόνης και της αυτής πραγματικότητος, εάν δια του Θεός νοείται ο εκδηλωθείς Λόγος, ουχί ο Θεός που ευρίσκεται εις πάντα τα πράγματα» (Sri Ram, Προσέγγκης προς την πραγματικότητα, σ. 102).
Κατά την Μπλαβάτσκυ υπάρχει μόνο η «αρχική Ουσία», από την οποία προέρχεται το «εκδηλωμένο Σύμπαν». Αυτή είναι η «πανταχού παρούσα πραγματικότης, απρόσωπη, γιατί περικλείει τα πάντα και κάθε πράγμα. Το απρόσωπο της είναι η θεμελιώδης αντίληψη του σύμπαντος. Είναι λανθάνουσα σε κάθε άτομο του Σύμπαντος: Είναι αυτό το Σύμπαν» (Blavatsky, Η μυστική διδασκαλία, σ. 357). Δεν υπάρχει διάκριση ουσίας ανάμεσα στα διάφορα όντα, αλλά μόνο διάκριση κατά το «βαθμό συνειδητότητος». Κατά τα άλλα τα πάντα αποτελούν «εκδηλώσεις» της μιας Ουσίας (Μάθημα 2. Leadbeater, Oι διδάσκαλοι, ο. 6).
Το δόγμα αυτό ακυρώνει βέβαια το χριστιανικό μήνυμα για Θεό προσωπικό, που είναι ελευθερία και αγάπη. Όμως η κίνηση ισχυρίζεται πως είναι «η στοργική μητέρα πάσης θρησκείας» και μπορεί να ερευνήσει τις θεμελιώδεις αλήθειες που αποτελούν τις βάσεις κάθε θρησκείας. Έτσι χωρίς δισταγμό διακηρύσσει πως «διακρίνει και απορρίπτει τας πλάνας τας δημιουργηθείσας δια μέσου των αιώνων υπό της δεισιδαιμονίας, της αμαθείας και της θρησκομανίας της ανθρωπότητος». Κάθε τι που δεν συμφωνεί με τη δογματική βάση της κίνησης και κηρύσσεται λόγου χάρει από την Εκκλησία μας, δεν είναι μόνο αντίθετο στη θεοσοφική διδαχή, αλλά λογίζεται από την Θεοσοφία και σαν αντίθετο με την αρχική διδασκαλία της χριστιανικής Εκκλησίας! Είναι «πλάνη», που δημιουργήθηκε «δια μέσου των αιώνων υπό της δεισιδαιμονίας, της αμαθείας και της θρησκομανίας» των χριστιανών (βλ. Θεοσοφικαι Ομιλίαι Α', ο. 7 της Καλλιόπης Κουτσογιάννη, προέδρου της Α' Θεοσοφικής Στοάς Ελλάδος).
Η διδαχή της κίνησης είναι μυστική· τα μέλη υπόσχονται να τηρούν μυστικό «παν ό,τι συστηθή να τήρησης μυστικό» (Leadbeater, Οι διδάσκαλοι, σ. 56). Οι οπαδοί είναι ελεύθεροι να διατηρούν και δεύτερη ιδιότητα, να είναι δηλαδή μέλη μιας εκκλησίας ή θρησκείας, αρκεί να επιδοκιμάζουν το βασικό σκοπό της εταιρίας, που είναι «ο σχηματισμός πυρήνος της παγκοσμίου αδελφότητος της ανθρωπότητος άνευ διακρίσεως φυλής, πίστεως, φύλου, τάξεως ή χρώματος» (άρθρα 2 και 7 του ελληνικού καταστατικού). Αυτό σημαίνει πως κάθε οπαδός πρέπει να δεχθεί ότι όλες οι θρησκείες οφείλουν την ύπαρξή τους στη «Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα» και καμμία από αυτές δεν μπορεί να διεκδικεί αποκλειστικότητα. Όμως η «Θεοσοφία» κατέχει την πληρότητα της αλήθειας, γιατί «η Θεοσοφία είναι η αλήθεια, επί της οποίας αναπαύονται όλα αυτά τα θρησκεύματα»· και, επομένως, σε κάθε θρησκεία ανακαλύπτεται η «παρουσία της θεοσοφίας» (Besant - Leadbeater, σ. 269).
Μ' αυτή τη βάση επιδιώκεται η ενότητα των θρησκειών. Ήδη το 1893 οπαδοί της Θεοσοφίας συγκάλεσαν για πρώτη φορά ένα «Παγκόσμιο Συνέδριο των Θρησκειών», κάτω από το βασικό θεοσοφικό σύνθημα: Καμμία θρησκεία δεν είναι ανώτερη από την άλλη. Σ' αυτό το συνέδριο έλαβε μέρος και ο γκουρού Βιβεκανάντα, που έγινε προπάτορας του γκουρουϊσμού στη Δύση.
Χαρακτηριστική είναι η διακήρυξη του Leadbeater, που είναι πρώην αγγλικανός επίσκοπος: «Είμαι χριστιανός και επίσκοπος, είμαι όμως εξίσου βουδδιστής, καθόσον ωρκίσθην και ανέλαβον υποχρεώσεις, έναντι τών οποίων ανεγνώρισα ως οδηγόν τον Βούδδαν. Ουδόλως μου επιβάλλεται εκ τούτου η υποχρέωσις να αρνηθώ οιαδήποτε άλλην θρησκείαν» (Besant-Lead-feater, σ. 268-269).
Μ' αυτή τη θεώρηση ένας χριστιανός, που πιστεύει ότι η μόνη οδός και η μόνη αλήθεια, που οδηγεί στη ζωή είναι ο Ιησούς Χριστός (Ιω. ιδ' 6. Πράξ. δ' 12), δεν έχει θέσει στη «Θεοσοφική Εταιρία».
Κατά την άποψη αυτής της κίνησης δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο Δημιουργό και στη δημιουργία-υπάρχει μόνο μία Αρχή, από την οποία προήλθαν όλα τα «φαινόμενα», όχι με κάποια δημιουργική πράξη, όπως κηρύττει η Εκκλησία, αλλά με «εκροή» ή «ακτινοβολία»· «το πνεύμα και η ύλη είναι βασικά ένα, δύο όψεις του ΕΝΟΣ», λέγει η εταιρία (Μάθημα 2)· «η ύλη και ο Θεός είναι δύο όψεις μιας κοσμικής ενότητος»· «δύο όψεις μιας μόνης και της αυτής πραγματικότητος, εάν δια του Θεός νοείται ο εκδηλωθείς Λόγος, ουχί ο Θεός που ευρίσκεται εις πάντα τα πράγματα» (Sri Ram, Προσέγγκης προς την πραγματικότητα, σ. 102).
Κατά την Μπλαβάτσκυ υπάρχει μόνο η «αρχική Ουσία», από την οποία προέρχεται το «εκδηλωμένο Σύμπαν». Αυτή είναι η «πανταχού παρούσα πραγματικότης, απρόσωπη, γιατί περικλείει τα πάντα και κάθε πράγμα. Το απρόσωπο της είναι η θεμελιώδης αντίληψη του σύμπαντος. Είναι λανθάνουσα σε κάθε άτομο του Σύμπαντος: Είναι αυτό το Σύμπαν» (Blavatsky, Η μυστική διδασκαλία, σ. 357). Δεν υπάρχει διάκριση ουσίας ανάμεσα στα διάφορα όντα, αλλά μόνο διάκριση κατά το «βαθμό συνειδητότητος». Κατά τα άλλα τα πάντα αποτελούν «εκδηλώσεις» της μιας Ουσίας (Μάθημα 2. Leadbeater, Oι διδάσκαλοι, ο. 6).
Το δόγμα αυτό ακυρώνει βέβαια το χριστιανικό μήνυμα για Θεό προσωπικό, που είναι ελευθερία και αγάπη. Όμως η κίνηση ισχυρίζεται πως είναι «η στοργική μητέρα πάσης θρησκείας» και μπορεί να ερευνήσει τις θεμελιώδεις αλήθειες που αποτελούν τις βάσεις κάθε θρησκείας. Έτσι χωρίς δισταγμό διακηρύσσει πως «διακρίνει και απορρίπτει τας πλάνας τας δημιουργηθείσας δια μέσου των αιώνων υπό της δεισιδαιμονίας, της αμαθείας και της θρησκομανίας της ανθρωπότητος». Κάθε τι που δεν συμφωνεί με τη δογματική βάση της κίνησης και κηρύσσεται λόγου χάρει από την Εκκλησία μας, δεν είναι μόνο αντίθετο στη θεοσοφική διδαχή, αλλά λογίζεται από την Θεοσοφία και σαν αντίθετο με την αρχική διδασκαλία της χριστιανικής Εκκλησίας! Είναι «πλάνη», που δημιουργήθηκε «δια μέσου των αιώνων υπό της δεισιδαιμονίας, της αμαθείας και της θρησκομανίας» των χριστιανών (βλ. Θεοσοφικαι Ομιλίαι Α', ο. 7 της Καλλιόπης Κουτσογιάννη, προέδρου της Α' Θεοσοφικής Στοάς Ελλάδος).
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>