Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

46
Eπίσης επειδή λέχτηκε σχετικά με τον Θεοδόσιο,την σφαγή στον ιππόδρομο και με το αν πρέπει να είναι άγιος ή οχι.

Να πώ πρώτα οτι δεν αποφασίσουμε ποιος μας αρέσει εμας να είναι άγιος και ποιος όχι,άσχετα αν το δεχόμαστε ή οχι,εμείς μπορεί να εξετάζουμε με πολύ λογική,ο Θεός βλέπει πολλά περισσότερα στην καρδιά.Έτσι δίνει δυνατότητα,σε ένα δολοφόνο,έναν κλέφτη μια πόρνη να αγιάσει εφόσον μετανοήσει και αλλαξει ζωή.

Σας παραθέτω το απόσπασμα ,αποφασίστε μετά εσεις.
Θεσσαλονίκη πόλις ἐστὶ μεγίστη καὶ πολυάνθρωπος, εἰς μὲν τὸ Μακεδόνων ἔθνος
τελοῦσα, ἡγουμένη δὲ καὶ Θετταλίας καὶ Ἀχαΐας 307 καὶ μέντοι καὶ ἄλλων
παμπόλλων ἐθνῶν ὅσα τῶν Ἰλλυρίων τὸν ὕπαρχον ἡγούμενον ἔχει. ἐν ταύτῃ
στάσεως γενομένης τινὸς κατελεύ σθησάν τε καὶ κατεσύρησαν τῶν ἀρχόντων τινές.
ὁ δὲ βασιλεὺς ἐξαφθεὶς ὑπὸ τῶν ἀγγελθέντων οὐκ ἤνεγκε τοῦ θυμοῦ τὴν ὁρμὴν οὐδὲ
τῷ χαλινῷ τοῦ λογισμοῦ τὴν τούτου ῥύμην ἐκώλυσεν, ἀλλὰ τούτῳ τὴν ψῆφον
ἐξενεγκεῖν τῆς τιμωρίας ἐπέτρεψε. ταύτην δὲ τὴν ἐξουσίαν ἐκεῖνος λαβών, οἷα δὴ
αὐτόνομός τε καὶ τύραννος τὸν δεσμὸν ἀπορρήξας καὶ τοῦ λογισμοῦ διαφυγὼν τὸν
ζυγόν, ἄδικα ξίφη κατὰ πάντων ἐγύμνωσε καὶ τοὺς ἀθώους μετὰ τῶν ὑπευθύνων
κατέκτεινεν. ἑπτὰ γάρ, ὥς φασιν, ἀνθρώπων ἀνῃρέθησαν χιλιάδες, οὐ κρίσεως
ἡγησαμένης καὶ τῶν τὰ δεινὰ ἐκεῖνα τετολμηκότων κατακριθέντων, ἀλλ' ὡς ἐν
ἀμήτῳ πάντων ὁμοῦ δίκην ἀσταχύων κατατμηθέντων. Ταύτην μαθὼν τὴν ὀδυρμῶν
γέμουσαν συμφορὰν Ἀμβρόσιος ἐκεῖνος
, οὗ πολλάκις ἐμνήσθην, ἀφικόμενον εἰς τὴν
Μεδιό 308 λανον τὸν βασιλέα καὶ συνήθως εἰς τὸν θεῖον εἰσελθεῖν βουλη θέντα
νεὼν ὑπαντήσας ἔξω τῶν προθύρων, ἐπιβῆναι τῶν ἱερῶν 309 προπυλαίων τοιάδε
λέγων ἐκώλυσεν· "οὐκ οἶσθα ὡς ἔοικεν, ὦ βα σιλεῦ, τῆς εἰργασμένης μιαιφονίας τὸ
μέγεθος, οὐδὲ μετὰ τὴν τοῦ θυμοῦ παῦλαν ὁ λογισμὸς ἐπέγνω τὸ τολμηθέν·
οὐκ ἐᾷ
γὰρ ἴσως τῆς βασιλείας ἡ δυναστεία ἐπιγνῶναι τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλ' ἐπι προσθεῖ ἡ
ἐξουσία τῷ λογισμῷ. χρὴ μέντοι εἰδέναι τὴν φύσιν καὶ τὸ ταύτης θνητόν τε καὶ
διαρρέον καὶ τὸν πρόγονον χοῦν ἐξ οὗ γεγόναμεν καὶ εἰς ὃν ἀπορρέομεν, καὶ μὴ τῷ
ἄνθει τῆς ἁλουργίδος ἀποβουκολούμενον ἀγνοεῖν τοῦ καλυπτομένου σώματος τὴν
ἀσθένειαν. ὁμοφυῶν ἄρχεις, ὦ βασιλεῦ, καὶ μὲν δὴ καὶ ὁμοδούλων· εἷς γὰρ ἁπάντων
δεσπότης καὶ βασιλεὺς ὁ τῶν ὅλων δημιουργός. ποίοις τοίνυν ὀφθαλμοῖς ὄψει τὸν
τοῦ κοινοῦ δεσπότου νεών; ποίοις δὲ ποσὶ τὸ δάπεδον ἐκεῖνο πατήσεις τὸ ἅγιον; πῶς
δὲ τὰς χεῖρας ἐκτε νεῖς ἀποσταζούσας ἔτι τοῦ ἀδίκου φόνου τὸ αἷμα; πῶς δὲ
τοιαύταις ὑποδέξῃ χερσὶ τοῦ δεσπότου τὸ πανάγιον σῶμα; πῶς δὲ τῷ στόματι
προσοίσεις τὸ αἷμα τὸ τίμιον, τοσοῦτο διὰ τῶν τοῦ θυμοῦ λόγων ἐκχέαντι
παράνομον αἷμα; ἄπιθι τοίνυν, καὶ μὴ πειρῶ τοῖς δευτέροις τὴν προτέραν αὔξειν
παρανομίαν καὶ δέχου τὸν δεσμόν, ᾧ ὁ θεὸς ὁ τῶν ὅλων δεσπότης ἄνωθεν γίγνεται
σύμψηφος· ἰατρικὸς δὲ οὗτος καὶ πρόξενος ὑγείας."
Τούτοις εἴξας ὁ βασιλεὺς τοῖς
λόγοις (τοῖς γὰρ θείοις λογίοις ἐντεθραμμένος ᾔδει σαφῶς τίνα μὲν τῶν ἱερέων, τίνα
δὲ τῶν βασι λέων ἴδια), στένων καὶ δακρύων ἐπανῆλθεν εἰς τὰ βασίλεια. χρόνου δὲ
συχνοῦ διελθόντος (ὀκτὼ γὰρ ἀναλώθησαν μῆνες), κατέλαβεν ἡ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
γενέθλιος ἑορτή· ὁ δὲ βασιλεὺς ἐν τοῖς βασιλείοις 310 ὀλοφυρόμενος καθῆστο, τὴν
τῶν δακρύων ἀναλίσκων λιβάδα.
τοῦτο θεασάμενος Ῥουφῖνος (μάγιστρος δὲ
τηνικαῦτα ἦν καὶ πολλῆς μετεῖχε παρρησίας ἅτε δὴ συνηθέστερος ὤν), προσελθὼν
ἤρετο τῶν δακρύων τὸ αἴτιον. ὁ δὲ πικρὸν ἀνοιμώξας καὶ σφοδρότερον προχέας τὸ
δάκρυον· "σὺ μέν", ἔφη, "ὦ Ῥουφῖνε, παίζεις· τῶν γὰρ ἐμῶν οὐκ ἐπαισθάνῃ κακῶν.
ἐγὼ δὲ στένω καὶ ὀλοφύρομαι τὴν ἐμαυτοῦ συμ φοράν, λογιζόμενος ὡς τοῖς μὲν
οἰκέταις καὶ τοῖς προσαίταις ἄνετος ὁ θεῖος νεὼς καὶ εἰσίασιν ἀδεῶς καὶ τὸν οἰκεῖον
ἀντιβολοῦσι δεσπό την, ἐμοὶ δὲ καὶ οὗτος ἄβατος καὶ πρὸς τούτῳ μοι ὁ οὐρανὸς ἀπο
κέκλεισται. μέμνημαι γὰρ τῆς δεσποτικῆς φωνῆς ἣ διαρρήδην φησίν· " ὃν ἂν δήσητε
ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένος ἐν τοῖς οὐρανοῖς ".
ὁ δέ· "δραμοῦμαι", ἔφη, "εἴ σοι δοκεῖ,
καὶ τὸν ἀρχιερέα πείσω λιπα ρήσας λῦσαί σοι τὰ δεσμά". "οὐ πείσεται", ἔφη ὁ
βασιλεύς. "οἶδα γὰρ ἐγὼ τῆς Ἀμβροσίου ψήφου τὸ δίκαιον, οὐδὲ αἰδεσθεὶς τῆς βασι
λείας τὴν ἐξουσίαν τὸν θεῖον παραβήσεται νόμον". Ἐπειδὴ δὲ πλείοσι χρησάμενος ὁ
Ῥουφῖνος λόγοις πείθειν ὑπέ σχετο τὸν Ἀμβρόσιον, ἀπελθεῖν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς κατὰ
τάχος ἐκέ λευσεν· καὶ αὐτὸς δὲ ὑπὸ τῆς ἐλπίδος βουκοληθεὶς ἠκολούθησε μετὰ
βραχύ, ταῖς ὑποσχέσεσι τοῦ Ῥουφίνου πιστεύσας. αὐτίκα δὲ τὸν Ῥουφῖνον ἰδὼν ὁ
θεῖος Ἀμβρόσιος· "τὴν τῶν κυνῶν", ἔφη, "ἀναίδειαν, ὦ Ῥουφῖνε, ζηλοῖς. τοσαύτης
γὰρ μιαιφονίας γενόμενος σύμ βουλος τὴν αἰδῶ τῶν μετώπων ἀπέξυσας, καὶ οὔτε
ἐρυθριᾷς οὔτε δέδιας, τοσοῦτον κατὰ τῆς θείας λυττήσας εἰκόνος". ἐπειδὴ δὲ ὁ
Ῥουφῖνος ἠντιβόλει καὶ τὸν βασιλέα ἔλεγεν ἥξειν, ὑπὸ τοῦ θείου ζήλου 311
πυρποληθεὶς Ἀμβρόσιος ὁ θεσπέσιος· "ἐγώ", ἔφη, "ὦ Ῥουφῖνε, προλέγω ὡς κωλύσω
τῶν ἱερῶν αὐτὸν ἐπιβῆναι προθύρων· εἰ δὲ εἰς τυραννίδα τὴν βασιλείαν μεθίστησι,
δέξομαι κἀγὼ μεθ' ἡδονῆς τὴν σφαγήν". τούτων ὁ Ῥουφῖνος ἀκούσας ἐμήνυσε διά
τινος τῷ βασιλεῖ τὸν τοῦ ἀρχιερέως σκοπὸν καὶ μένειν εἴσω τῶν βασιλείων
παρῄνεσεν. Ὁ δὲ βασιλεὺς κατὰ μέσην τὴν ἀγορὰν ταῦτα μαθών· "ἄπειμι". ἔφη, "καὶ
τὰς δικαίας δέξομαι παροινίας". ἐπειδὴ δὲ τοὺς ἱεροὺς περιβόλους κατέλαβεν, εἰς
μὲν τὸν θεῖον οὐκ εἰσελήλυθε νεών, πρὸς δὲ τὸν ἀρχιερέα παραγενόμενος (ἐν δὲ τῷ
ἀσπαστικῷ οἴκῳ οὗτος καθῆστο) ἐλιπάρει λυθῆναί οἱ τὸν δεσμόν. ὁ δὲ τυραννικὴν
ἐκάλει τὴν παρου σίαν, καὶ κατὰ θεοῦ μεμηνέναι τὸν Θεοδόσιον ἔλεγε καὶ τοὺς
ἐκείνου νόμους πατεῖν. ὁ δὲ βασιλεύς· "οὐ θρασύνομαι", ἔφη, "κατὰ τῶν κειμένων
νόμων οὐδὲ παρανόμως ἐπιβῆναι τῶν ἱερῶν προθύρων ἐφίεμαι, ἀλλὰ σὲ λῦσαί με
τῶν δεσμῶν ἀξιῶ καὶ τὴν τοῦ κοινοῦ δεσπότου φιλανθρωπίαν λογίσασθαι καὶ μὴ
κλεῖσαί μοι θύραν ἣν πᾶσι τοῖς μεταμελείᾳ χρωμένοις ὁ δεσπότης ἀνέῳξεν"
. ὁ δὲ
ἀρχιε ρεύς· "ποίαν οὖν", ἔφη, "μεταμέλειαν ἔδειξας μετὰ τοσαύτην παρα νομίαν;
ποίοις δὲ φαρμάκοις τὰ δυσίατα ἐθεράπευσας τραύματα;"
ὁ δὲ βασιλεύς· "σὸν ἔργον",
ἔφη, "τὸ καὶ δεῖξαι καὶ κεράσαι τὰ φάρμακα, ἐμὸν δὲ τὸ δέξασθαι προσφερόμενα".
τότε ὁ θεῖος Ἀμβρόσιος· "ἐπειδὴ τῷ θυμῷ", ἔφη, "τὸ δικάζειν ἐπιτρέπεις καὶ οὐχ ὁ
λογισμὸς τὴν γνῶσιν ἀλλ' ὁ θυμὸς ἐκφέρει, γράψον νόμον τοῦ θυμοῦ τὰς ψήφους
ἀργὰς 312 ποιοῦντα καὶ περιττάς. καὶ τριάκοντα ἡμέρας αἱ φονικαὶ καὶ δημευτι καὶ
μενέτωσαν γνώσεις ἐν γράμμασιν, τὴν τοῦ λογισμοῦ προσδε χόμεναι κρίσιν.
διελθουσῶν δὲ τῶνδε τῶν ἡμερῶν, οἱ τὰ ἐγνωσμένα γεγραφότες τὰ προστεταγμένα
δεικνύτωσαν. καὶ τηνικαῦτα τοῦ θυμοῦ πεπαυμένου, καθ' ἑαυτὸν δικάζων ὁ
λογισμὸς ἐξετάσει τὰ ἐγνωσμένα καὶ ὄψεται εἴτε ἄδικα εἴτε δίκαια εἴη. καὶ εἰ μὲν
εὕροι ἄδικα, δῆλον ὅτι διαρρήξει τὰ γεγραμμένα· εἰ δέ γε δίκαια, βεβαιώσει, καὶ ὁ
τῶν ἡμερῶν ἀριθμὸς οὐ λυμανεῖται τοῖς ὀρθῶς ἐγνωσμένοις". ταύτην ὁ βασιλεὺς
δεξάμενος τὴν εἰσήγησιν καὶ ἄριστα ἔχειν ὑπολαβών, εὐθὺς γραφῆναί τε τὸν νόμον
ἐκέλευσε καὶ τοῖς τῆς οἰκείας χειρὸς ἐβε βαίωσε γράμμασι· τούτου δὲ γενομένου,
διέλυσε τὸν δεσμὸν ὁ θεῖος Ἀμβρόσιος. Οὕτως ὁ πιστότατος βασιλεὺς εἴσω γενέσθαι
θαρρήσας τοῦ θείου νεώ, οὐχ ἑστὼς τὸν δεσπότην ἱκέτευεν οὐδὲ τὰ γόνατα κλίνας,
ἀλλὰ πρηνὴς ἐπὶ τοῦ δαπέδου κείμενος τὴν Δαυϊτικὴν ἀφῆκε φωνήν· "ἐκολλήθη τῷ
ἐδάφει ἡ ψυχή μου, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου", καὶ ταῖς χερσὶν ἀποτίλλων τὰς
τρίχας καὶ τὸ μέτωπον τύπτων καὶ ταῖς τῶν δακρύων σταγόσι τοὔδαφος
καταρραίνων συγγνώμης ἠντι βόλει τυχεῖν.
ἐπειδὴ δὲ ὁ καιρὸς ἐκάλει τῇ ἱερᾷ
τραπέζῃ τὰ δῶρα προσενεγκεῖν, ἀναστὰς μετὰ τῶν ἴσων δακρύων τῶν ἀνακτόρων
ἐπέβη· προσενεγκὼν δὲ ὥσπερ εἰώθει, ἔνδον παρὰ τὰς κιγκλίδας μεμένηκεν. ἀλλὰ
πάλιν ὁ μέγας Ἀμβρόσιος οὐκ ἐσίγησεν, ἀλλ' ἐξεπαί δευσε τὴν τῶν τόπων διαφοράν.
http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... astica.pdf
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

47
Ντομινίκ,

να με συμπαθείς, δεν θα σου απαντήσω (ακόμα τουλάχιστον)
1ον
γιατί προηγείται η τοποθέτησή μου πάνω στα υπόλοιπα που γράφει ο φίλος Μ__ (αν και ελάχιστα χρειάζεται πλέον, πιστεύω καλύφθηκε από τα προηγούμενα που έγραψα)
και 2ον
επειδή νομίζω ότι είναι πολύ αβάσιμα τα επιχειρήματά σου και, για να δανειστώ μια έκφραση από τον αθλητισμό, μοιάζουν με "σουτ απελπισίας". Χωρίς παρεξήγηση, αλλά κάπως έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.
Σε καλώ να διαβάσεις πάλι προσεκτικά όλα τα στοιχεία και τα ποστ, και να σκεφτείς πιο βαθιά τα πράγματα. Εάν μετά και πάλι επιμένεις να σου απαντήσω, βεβαίως και θα το κάνω.


M__ έγραψε:Και αυτές τις γραφές, η έκταση των οποίων στο Λουκ 24,27 περιγράφεται σαν ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν" (μέσα η Πεντάτευχος που χαλάει τον δημοσθένη χωρίς καμπάλα) διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ" θεωρούνται από τον Απ. Παύλο σαν "γραφαῖς ἁγίαις". Δεν νομίζω κανένας Θεοδόσιος να υποχρέωσε τον Παύλο να το πει αυτό, εκτός αν θες να μπεις και στο επόμενο συνηθισμένο μονοπάτι και να ακυρώσεις και τον Παύλο.
Noμίζω ότι όποιος δώσει βάση σε αυτά που έχω γράψει μέχρι τώρα θα δει ότι ούτε τις "γραφαῖς ἁγίαις" θέλω να ακυρώσω, ούτε φυσικά τον Παύλο.
M__ έγραψε:Από ΟΛΑ αυτά έχει η ΚΔ παραθέσεις. Και ΟΛΕΣ οι 65 φορές που χρησιμοποιείται το "ΓΕΓΡΑΠΤΑΙ ΓΑΡ" είναι παραπομπές σε αυτά που γράφτηκαν στην ΠΔ. Αυτή η φράση άλλωστε χρησιμοποιήθηκε και στους πειρασμούς, απ ευθείας στη μούρη του σατανά, ο οποιος και δεν έκανε κανέναν κόπο να αμφισβητήσει την ιερότητα της ΠΔ, του νόμου και των προφητών, όπως κάνει ύπουλα ο δημοσθένης (λέγοντας ταυτόχρονα ότι το δέχεται αλλά με το ζόρι) . Αυτά λοιπόν που σε σένα φάινονται αμφισβητήσιμα και διαφορετικά, δεν ήταν ούτε για τον Κύριο ούτε για τους Αποστόλους ούτε φυσικά για τους πρωτοχριστιανικούς πατέρες, και σίγουρα ούτε για τον σατανά που την έφαγε και δεν είπε κουβέντα. Και το ότι ο οποιοσδήποτε Θεοδόσιος παρέβη την εντολή του Θεού να μην αλλαχτούν πράγματα εκεί μέσα και άλλαξε κάποιες λέξεις για να κρύψει κάτι τόσο σοβαρό όπως αυτό που συζητάμε, δεν δίνει επ ουδενί πάτημα για να αποκαθηλώσουμε την ΠΔ και να της συμπεριφερθούμε όπως μας βολεύει.
M__ έγραψε:Ούτε φυσικά δίνει πάτημα για να δεχθούμε οποιαδήποτε άλλη θεωρία από χάλκινα ή πλαστικά βιβλία, ανοίγοντας το δρόμο αφού δείξουμε ότι η ΠΔ δεν είναι και κανένα ιερό βιβλίο. Γιατί δεν βολεύει τίποτα περισσότερο τον διάβολο από την αποκαθήλωση της ΠΔ και τον αποχωρισμό της από την ΚΔ. Αν το πετύχει αυτό έχει ήδη κερδίσει πάνω από τη μισή μαχη. Και δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Πληθώρα συμπατριωτών μας και σύνθρησκών μας τη θεωρούνε άχρηστο εβραικό βιβλίο απορρίπτοντάς την, και ικανός αριθμός άλλων θεωρούνε ότι πρέπει να μυηθούμε στην καμπάλα για να την καταλάβουμε. Εκεί πράγματι θα βρούμε και τους Ελ που έρχονται να μας σώσουν, και τα 10 σεφιροτ που είναι οι δημιουργικές εκφάνσεις του Θεού και ένα από αυτά δημιούργησε κι εμάς και διάφορα άλλα όμορφα όπως θα δούμε άλλη φορά, που τόσο μοιάζουν με τα δημοσθενικά από τις πηγές που δεν αποκαλύπτει.
Και σ' αυτά που λες εδώ είναι προφανές ότι συμφωνώ, με μόνο σημείο προς συζήτηση την άποψη που έχεις (και που έχω) για το Λιακόπουλο, όμως εδώ δεν εξετάζουμε αυτό, αλλά κάποια πολύ σημαντικά θέματα για τα οποία έχει παραθέσει κάποια πολύ σοβαρά στοιχεία και ο Λιακόπουλος.
Ψάχνουμε να βρούμε αν στέκουν τα στοιχεία αυτά, και επ' ουδενί δεν πρέπει να μπερδευόμαστε με κάποιες απόψεις του Λιακό, που τις πετάει μέσα-μέσα για να υποστηρίξει κάποια δικά του συμπεράσματα.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς εδώ τώρα είναι να εξετάσουμε αν στέκουν τα στοιχεία (του Λιακό αλλά και άλλα που βρίσκουμε στην πορεία όπως απεδείχθη), όχι οι απόψεις του καθενός.
Γι αυτό και δεν έχω σηκώσει ακόμα το γάντι κάθε φορά που λέγεται κάτι αρνητικό εναντίον του, αν και όπως έχω ξαναπεί έχω θετική άποψη για τον άνθρωπο μέχρι στιγμής. Επειδή δε θέλω να τα μπλέκουμε περισσότερο, αφού ήδη είναι πάρα πολλά τα μέτωπα και τα σημεία προς συζήτηση.
Ας αποτελέσει λοιπόν ο,τιδήποτε πρέπει να συζητηθεί περί των προσωπικών απόψεων του Λιακό ένα νέο νήμα στο προσεχές μέλλον, και τότε μετά χαράς να πω κι εγώ την άποψή μου.

M__ έγραψε:Οπως είπες ο χρόνος λιγοστεύει και δυστυχώς οι μαχαιριές που μας καταφέρνει ο διάολος γίνονται όλο και πιο βαθιές. Εξ ου και η γενικότερη τοποθέτησή μου στο παρελθόν για την επικινδυνότητα του δημοσθένη ειδικά από τη στιγμή που η θεωρία για τους πεσόντες εγρήγορους αποδεικνύεται (στα δικά μου μάτια φυσικά) απολύτως αληθής (το πίστευα από πολύ παλιά, τώρα πλέον είμαι βέβαιος). 99 αλήθειες και ένα ψέμα αρκούν για την πλάνη. Πόσο μάλλον όταν πάμε στο ακριβώς αντίθετο.

Φιλικά πάντα
Συμφωνώ σε όλα εκτός από την επικινδυνότητα του Δημοσθένη. Έχω σχηματίσει θετική άποψη για το άτομό του, και προσεχώς θα την αιτιολογήσω-υποστηρίξω.

Τώρα εάν σφάλλω, θα φανεί σύντομα διότι εφόσον συμφωνούμε ότι δεν υπάρχει πολύς χρόνος πλέον για να "αρχίσουν τα όργανα", θα ξεκαθαρίσει μια και καλή το τοπίο από κάποια Σημεία και θα φανερωθούν από το Θεό και οι δικοί Του και οι εχθροί Του.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

48
dominique έγραψε:
Να πώ πρώτα οτι δεν αποφασίσουμε ποιος μας αρέσει εμας να είναι άγιος και ποιος όχι,άσχετα αν το δεχόμαστε ή οχι,εμείς μπορεί να εξετάζουμε με πολύ λογική,ο Θεός βλέπει πολλά περισσότερα στην καρδιά.Έτσι δίνει δυνατότητα,σε ένα δολοφόνο,έναν κλέφτη μια πόρνη να αγιάσει εφόσον μετανοήσει και αλλαξει ζωή.
Το ίδιο όμως πρέπει να σκεφτούμε και για τον Δημοσθένη.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

49
dominique έγραψε:Eπίσης επειδή λέχτηκε σχετικά με τον Θεοδόσιο,την σφαγή στον ιππόδρομο και με το αν πρέπει να είναι άγιος ή οχι.

Να πώ πρώτα οτι δεν αποφασίσουμε ποιος μας αρέσει εμας να είναι άγιος και ποιος όχι,άσχετα αν το δεχόμαστε ή οχι,εμείς μπορεί να εξετάζουμε με πολύ λογική,ο Θεός βλέπει πολλά περισσότερα στην καρδιά.Έτσι δίνει δυνατότητα,σε ένα δολοφόνο,έναν κλέφτη μια πόρνη να αγιάσει εφόσον μετανοήσει και αλλαξει ζωή.


8. Γνωρίζετε ότι ο Μέγας & Άγιος Θεοδόσιος ήταν Ισπανοεβραίος;

Κατ’ αρχάς δεν είναι Άγιος ο Μέγας Θεοδόσιος. Είναι Μέγας όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μέγας Ναπολέων.
Έπειτα εσύ γνωρίζεις πως ο Μέγας Θεοδόσιος υπήρξε ο αυτοκράτορας που τακτοποίησε τις Ελληνίδες γυναίκες γύρω από ζητήματα ιεροδουλείας και εκπόρνευσης από την αρχαία θρησκεία; Εκπορνεύονταν αμέσως στην ηλικία που παρουσίαζαν την πρώτη τους έμμηνο ρύση δηλαδή γύρω στα 13-14. Εσύ θα ήθελες η κόρη σου να εκπορνεύεται στα αρχαία ιερά της Αφροδίτης και μάλιστα να χάνει την παρθενία της από τον ιερέα; (ο θεός δήθεν δικαιούνταν την παρθενία). Μάλιστα τα έσοδα πήγαιναν όλα στο ιερό. Περιττό να σου αναφέρουμε την βία στην οποία υπόκεινταν (ξύρισμα της κεφαλής και διαπόμπευση στην αγορά με ρούχα που δεν έκρυβαν πολλά) αν εκείνη δεν ήθελε να εκπορνευτεί, διότι η ιερή πορνεία δεν γινόταν με απόφαση της γυναίκας, τουλάχιστον στην αρχή της «θητείας». Κάθε άλλο. Αν λοιπόν ο Ισπανοεβραίος, όπως το αποκαλείς, Θεοδόσιος ο Μέγας σε απάλλασσε εσένα, αν ήσουν τότε γυναίκα ή την μικρή σου κόρη από αυτό το αίσχος της ιερής συνουσίας με κάθε φυλή και έθνος, που εσύ ως παγανιστής και εθνικιστής δεν χωνεύεις, και κάθε λογής άνδρα για χάρη της ανατολικής θεάς πόρνης Αφροδίτης, θα σε ενοχλούσε η καταγωγή του;
Βέβαια οι νεοπαγανιστές σου είπαν ότι ο Θεοδόσιος κατάστρεψε τους αρχαίους ναούς με το διάταγμα «Ἐς ἒδαφος φέρειν». Όμως αυτό συνέβηκε μόνο για τους ναούς εις την Ανατολική Αυτοκρατορία και για την Αίγυπτο, και όχι για την Ελλάδα. Απόδειξη είναι πως, όταν μετά τον θάνατο του Θεοδόσιου εμφανίζεται ο Αλάριχος εις τον Ελλαδικό χώρο, οι νεοπαγανιστές και πάλι σου λένε πως ο Αλάριχος με δήθεν εντολές του Βυζαντίου κατάστρεψε τους ναούς στην Ελλάδα. Μα δεν τους είχε καταστρέψει νωρίτερα ο Θεοδόσιος ο Μέγας με το «Ἐς ἒδαφος φέρειν»; που βρέθηκαν αυτοί που κατάστρεφε ο Αλάριχος;
Τέλος ο Χριστιανισμός έχει διαδοθεί εις τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα από την εποχή των Αποστόλων, πράγμα που αρνούνται πεισματικά οι φανατικοί νεοπαγανιστές, διότι δεν θέλουν να παραδεχτούν την ιστορική πραγματικότητα, πως ο Ελληνικός λαός αποδέχθηκε τον Σωτήρα Χριστό, σχεδόν από την πρώτη στιγμή και πολύ πιο πρώτα από τους αυτοκράτορες. Άλλωστε ο Θεοδόσιος ο Μέγας μέσα στα ιερά που κατάστρεψε, δεν παρέλειψε να εξοντώσει και τους ανόητους ναούς της λατρείας των αυτοκρατόρων των παγανιστών καθώς και τα πορνεία της Αφροδίτης.

http://www.apologitis.com/gr/ancient/asep.htm#ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

50
Spartan έγραψε:

Κατ’ αρχάς δεν είναι Άγιος ο Μέγας Θεοδόσιος. Είναι Μέγας όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Μέγας Ναπολέων.
Αν το παραθέτεις για να προκαλείς να σου παραθέσω πως ο Θεοδόσιος είναι άγιος της Εκκλησίας μας είτε το θέλεις είτε όχι,τούτο δεν έχει να κάνει με γνώμες δικές μας
μά
με το ότι ο Κύριος ΄΄βλέπει καρδιές ΄΄.


Ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ὁ Μέγας ὁ βασιλεύς


Ημ. Εορτής: 17 Ιανουαρίου
Ημ. Γέννησης: 346 μ.Χ.
Ημ. Κοιμήσεως: 395 μ.Χ.




Ὁ Μέγας Θεοδόσιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰβηρία καὶ γεννήθηκε τὸ 346 μ.Χ. Ἦταν υἱὸς τοῦ στρατηγοῦ Θεοδοσίου, Κόμητος τῆς Ἀφρικῆς, ὁ ὁποῖος εἶχε διαπρέψει ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτορα Οὐαλεντιανοῦ (364 – 378 μ.Χ.) καὶ θανατώθηκε ἄδικα μετὰ ἀπὸ συκοφαντίες. Τότε ὁ υἱός του, ὁ ὁποῖος, ἐπίσης, εἶχε διακριθεῖ γιὰ τὴν εὐσέβειά του καὶ τὰ στρατηγικὰ προτερήματά του, ἀποτραβήχτηκε στὰ πατρογονικά του κτήματα στὴν Ἱσπανία καὶ ἀπεῖχε ἀπὸ κάθε ὑπηρεσία.

Ὅταν ὁ νέος αὐτοκράτορας τῆς Δύσεως Γρατιανὸς κληρονόμησε καὶ τὸ Ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς αὐτοκρατορίας, τὸν πῆρε κοντά του ὡς συνεργάτη. Μόλις ἔφθασε στὴν αὐλὴ ὁ Θεοδόσιος προήχθη σὲ «στρατηλάτη τῆς ἵππου» καὶ μὲ αὐτὸ τὸ βαθμό, κατόρθωσε νὰ κερδίσει μία ἀρκετὰ ἐντυπωσιακὴ νίκη κατὰ τῶν Σαρματῶν, ποὺ ἐπωφελούμενοι τῆς γενικῆς ἀναταραχῆς εἶχαν στὸ μεταξὺ εἰσβάλει στὸ ρωμαϊκὸ ἔδαφος. Ἡ ἀνταμοιβὴ γιὰ τὴ νίκη ἦταν ἡ προαγωγὴ στὸ ὕπατο ἀξίωμα: ὁ Γρατιανὸς τὸν ἔστεψε Αὔγουστο τῆς Ἀνατολῆς στὴν πόλη Σίρμιον ποὺ βρισκόταν στὸ κέντρο τῆς Ρωμαϊκῆς Εὐρώπης. Ἡ στέψη ἔγινε στὶς 19 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 379 μ.Χ. Ὁ Θεοδόσιος ἦταν τότε τριάντα τριῶν ἐτῶν.

Πρῶτο ἔργο τοῦ νέου Αὐγούστου ἦταν νὰ καταπολεμήσει τοὺς Γότθους στὴν Ἰλλυρία. Ἀλλὰ πρὶν συντελεσθεῖ τὸ ἔργο αὐτό, ὁ Θεοδόσιος κέρδισε ἄλλο τρόπαιο ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ διάταγμα, τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ 380 μ.Χ., ὁ Θεοδόσιος καθόριζε ἐπὶ δογματικοῦ ἐπιπέδου τὴν ἔννοια τῆς Ὀρθοδοξίας, διεκήρυξε ὅτι μόνο οἱ παραδεχόμενοι τὶς ἀποφάσεις τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ἐδικαιοῦντο νὰ ὀνομάζονται Χριστιανοὶ καὶ ὅτι στοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ σφετερίζονται τὸ ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας. Τέλος μὲ τὴ δημοσίευση ἐνὸς ἀκόμη νόμου, γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ὁποίου χρειάσθηκε νὰ ἐπέμβει ὁ στρατός, ἀπαίτησε τὴν ἀπόδοση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν στοὺς Ὀρθοδόξους.

Ἦταν δὲ τότε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος εἶχε προσκληθεῖ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς πρὸς καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν Ἀρειανῶν. Καὶ ἐπειδὴ τὰ φλογερὰ καὶ εὔγλωττα κηρύγματά του, συνδυαζόμενα μὲ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου του, εἵλκυσαν πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἀμέτρητα πλήθη, οἱ Ἀρειανοί, οἱ ὁποῖοι ἐπὶ αὐτοκράτορα Οὐάλεντου εἶχαν γίνει πανίσχυροι στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ εἶχαν ἁρπάξει ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῶν Ὀρθοδόξων, ἐκτὸς τοῦ μικροῦ παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, σχεδίαζαν νὰ τὸν διώξουν ἀπὸ τὴν βασιλεύουσα. Ἀλλὰ ὁ Θεοδόσιος ἔδωσε ἄλλη στροφὴ στὰ πράγματα. Ἐκδίωξε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Ἀρειανὸ Ἐπίσκοπο Δημόφιλο καὶ παρεχώρησε τὴν θέση του στὸν Ἅγιο Γρηγόριο.

Ἡ μεγάλη αὐτὴ εὐεργεσία τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου πρὸς τὴν Ἐκκλησία εἶχε λαμπρότερη ἀκόμα συνέχεια. Κατὰ τὸ ἔτος 381 μ.Χ., μὲ τὴν εὐσεβὴ φροντίδα του καὶ ἐνέργεια, συγκροτήθηκε ἡ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ποὺ ἐπικύρωσε τὴ δογματικὴ διατύπωση τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, συμπλήρωσε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως προσθέτοντας καὶ τὸν περὶ Ἁγίου Πνεύματος Ὅρο, ἐναντίων τῆς πνευματομάχου διδασκαλίας τοῦ Μακεδονίου καὶ κανόνισε τὰ τῆς νομίμου κατοχῆς διαφόρων ἀρχιερατικῶν θρόνων, ἡ ὁποία εἶχε διαταραχθεῖ ἐπὶ τῆς παντοδυναμίας τῶν Ἀρειανῶν. Δύο ἀκόμη Σύνοδοι συνεκλήθησαν στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 382 καὶ τὸ 383 μ.Χ. Σκοπός τους ἦταν, ἀντίστοιχα, ἡ ὑπογράμμιση τῆς αὐτονομίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἡ θεαματικὴ καταδίκη κάθε μορφῆς Ἀρειανισμοῦ. Συμπληρώνοντας τὸ ἔργο του ὁ θεοφρούρητος βασιλέας, ἐξέδωσε ἀλλεπάλληλα διατάγματα κατὰ τῶν αἱρετικῶν (Μανιχαίων, Ἀρειανῶν, Πνευματομάχων καὶ ἄλλων), μὲ τὰ ὁποῖα καθορίστηκαν καὶ οἱ ποινὲς τῶν ἀποστατῶν. Οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων ἐφαρμόστηκαν αὐστηρά. Ἐπανέλαβε ἔντονα τὸν νόμο περὶ Κυριακῆς ἀργίας, ἀπαγόρευσε τὰ θεάματα τοῦ ἀμφιθεάτρου καὶ τοῦ ἱπποδρόμου τὴν Κυριακὴ καὶ θέσπισε μέτρα κατὰ τῆς ἐμπορίας τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Ἐμπόδισε τὶς εἰδωλολατρικὲς θυσίες, τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων, κάθε δημόσια καὶ ἀπόκρυφη τελετὴ τῶν εἰδωλολατρῶν, καὶ κατήργησε, τὸ 394 μ.Χ., διὰ νόμου, τοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ποὺ χρησίμευαν στὴ διατήρηση τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων. Ἡ αὐτοκρατορία ἦταν πιὰ χριστιανικὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου ἔστρεφε καὶ παγίωνε τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Γιὰ τὴν προσφορά του στὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ καὶ τὸ τεράστιο σημαντικὸ πολιτικὸ ἔργο του κέρδισε τὸν τίτλο «Μέγας». Καὶ ὁ Παυλίνος, Ἐπίσκοπος Νώλης, μέσα ἀπὸ τὰ γραφόμενά του ἐγκωμιάζει στὸ πρόσωπο τοῦ βασιλέως «ὄχι τόσο τὸν αὐτοκράτορα, ὅσο τὸν δοῦλο τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἰσχυρὸ ὄχι στὴ μεγαλοπρέπεια τοῦ δυνάστου, ἀλλὰ στὴν ταπεινοφροσύνη τοῦ ὑπηρέτου, τὸν πρῶτο πολίτη, ὄχι χάρη στὸ βασιλικὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ χάρη στὴν πίστη του».

Ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἦταν πρότυπο ἡγεμόνος, πλήρης εὐσέβειας καὶ δικαιοσύνης καὶ εἶχε τὸ χάρισμα τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς συνεχοῦς μετάνοιας. Δύο περιστατικὰ τῆς ζωῆς του ὁμιλοῦν γι’ αὐτό.

Ἦταν τὸ 387 μ.Χ. ποὺ ὁ Ἅγιος ἀποφάσισε νὰ τιμωρήσει αὐστηρά, μὲ ποινὴ αἵματος, τοὺς κατοίκους τῆς μεγάλης Θεουπόλεως Ἀντιόχειας. Οἱ Ἀντιοχειανοὶ εἶχαν ἐξεγερθεῖ καὶ εἶχαν καταρρίψει ὅλους τοὺς ἀνδριάντες ποὺ ὑπῆρχαν πρὸς τιμὴ τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τῆς συζύγου τοῦ Πλακίλλας. Ἡ αὐτοκράτειρα ἡ ἴδια ἀλλὰ καὶ ὁ Πατριάρχης τῆς πόλεως Φλαβιανὸς συμπαραστατούμενοι ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς τῆς περιοχῆς, ἱκέτευαν τὸ βασιλέα Θεοδόσιο νὰ φανεῖ σπλαγχνικὸς καὶ νὰ τοὺς συγχωρήσει. Πράγματι, ὁ Θεοδόσιος ἄλλαξε ἀπόφαση καὶ τὸ Πάσχα τοῦ 387 μ.Χ. ἔδωσε ἀμνηστία.

Τὸ ἄλλο γεγονὸς συνέβη τὸ ἔτος 390 μ.Χ., ὅταν ὁ Θεοδόσιος ἔγινε καὶ αὐτοκράτορας τῆς Δύσεως. Ἐγκαταστάθηκε στὰ Μεδιόλανα, τὸ σημερινὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας, καὶ τιμώρησε μὲ πολὺ αὐστηρὸ τρόπο μία ἐξέγερση τῶν Θεσσαλονικέων, δίδοντας διαταγὴ νὰ θανατώσουν πολλὲς χιλιάδες ἀνθρώπων στὸ ἀμφιθέατρο τῆς πόλεως. Κάποιος δημοφιλὴς ἡνίοχος τοῦ ἱππόδρομου εἶχε κατηγορηθεῖ γιὰ ἐγκληματικὴ πράξη καὶ εἶχε φυλακισθεῖ ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἐκεῖ φρουρᾶς Βουθέριχο. Ἀλλὰ τὸ πλῆθος, προκειμένου νὰ γίνουν οἱ ἱπποδρομίες, ἀπαίτησε τὴν ἀποφυλάκιση τοῦ ἡνιόχου. Ὁ Βουθέριχος ἀρνήθηκε, ἀλλὰ ὁ λαὸς στασίασε καὶ φόνευσε τὸν Βουθέριχο καὶ πολλοὺς στρατιῶτες. Ὁ θυμὸς ποὺ ἔνιωθε ὁ Θεοδόσιος ἦταν τόσο μεγάλος πού, ὑπακούοντας στὴν παρόρμηση τῆς στιγμῆς, διέταξε νὰ περικυκλώσει ὁ στρατὸς τὸν ἱππόδρομο τὴν ἡμέρα τῶν ἀγώνων καὶ νὰ σφάξει ὅλους τους θεατές. Γιὰ τὴ διαταγὴ αὐτὴ ἀμέσως μετανόησε ὁ Θεοδόσιος, ἀλλὰ ἡ ἀνάκλησή της ἔφτασε στὴ Θεσσαλονίκη ἀφοῦ πιὰ εἶχαν σφαγεῖ ἑπτὰ χιλιάδες πολίτες. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ὅταν ὁ Θεοδόσιος θέλησε νὰ εἰσέλθει στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Μιλάνου, ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος στάθηκε στὴ θύρα καὶ ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὸν αὐτοκράτορα. Ὅλοι περίμεναν τὸ ξέσπασμα τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοδοσίου. Ὅμως ἐκεῖνος ὑπάκουσε ταπεινά, ζήτησε μὲ δάκρια στὰ μάτια συγγνώμη καὶ ταπεινωμένος γύρισε στὰ ἀνάκτορα. Ἐκτέλεσε τὸν κανόνα τῆς μετάνοιας ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὅταν τὸ ἐπιτίμιο συμπληρώθηκε, ὁ Θεοδόσιος, ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ μῆνες, προσῆλθε στὴν Ἐκκλησία, σὰν ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος, μὲ ἕναν ἁπλὸ χιτώνα, χωρὶς κανένα διακριτικὸ τοῦ ἀξιώματός του, ἄκουσε τὴ συγχωρητικὴ εὐχὴ καὶ κοινώνησε κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων λέγοντας τὸν λόγο τοῦ Δαυίδ: «Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου». Καρπὸς τῆς μετάνοιάς του, ποὺ παραδειγμάτισε τὸν λαό του, ἦταν ἕνας νόμος ποὺ ἔλεγε πὼς κανεὶς καταδικασμένος σὲ θάνατο δὲν θὰ ἐκτελεῖτο, ἂν δὲν περνοῦσαν τριάντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν λήψη τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως.

Τόση ἦταν ἡ μετάνοια τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, ὥστε ὁ Ἅγιος Θεὸς εὐδόκησε νὰ τοῦ δωρίσει τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Διηγοῦνται οἱ βιογράφοι του, ὅτι κατὰ τὴν διάρκεια ἐνὸς προσκυνήματός του στὰ Ἱεροσόλυμα, ὁ αὐτοκράτορας ἐμφανίστηκε ἐνδεδυμένος σὰν ἁπλὸς ἄνθρωπος καὶ πλησιάζοντας τὶς θύρες τοῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως προσευχόταν. Τότε, οἱ πόρτες ἄνοιξαν μόνες τους διάπλατα καὶ ὁ ναὸς ἄστραφτε στὸ φῶς. Ὁ Κύριος ὑποδεχόταν τὸν ταπεινὸ αὐτοκράτορα καὶ δοῦλό Του.
Ὁ Θεοδόσιος εἶχε ἀντιγράψει μὲ τὸ χέρι του ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο μελετοῦσε καθημερινά. Ἔλεγε πὼς χαιρόταν περισσότερο ποὺ ἦταν μέλος τῆς Ἐκκλησίας παρὰ ἐπίγειος βασιλέας. Ὅμως οἱ κακουχίες τῶν δεκαέξι χρόνων ἀπὸ τὴ διακυβέρνηση εἶχαν κλονίσει ἀνεπανόρθωτα τὴν ὑγεία τοῦ Θεοδοσίου. Ἔτσι πέρασαν δεκαέξι χρόνια εὐσεβοῦς βασιλείας. Ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 395 μ.Χ. Τὸ σκήνωμά του ἐκτέθηκε σὲ λαϊκὸ προσκύνημα καὶ τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ὁ Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων Ἀμβρόσιος, ἐξεφώνησε τὸν ἐπικήδειο, ποὺ καθιέρωνε τὸν Θεοδόσιο ὡς τὸν τύπο τοῦ παραδειγματικοῦ Ὀρθόδοξου ἡγεμόνος. Ὁ Ἅγιος ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δίπλα στὸ μνημεῖο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ τῶν διαδόχων του.

ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Εικόνα

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

51
GLADIATOR,

δεν είναι δικά μου λόγια, είναι παράθεση από τον Απολογητή.
http://www.apologitis.com/gr/ancient/asep.htm#ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

Τώρα, αν κάνει λάθος ο απολογητής, αυτό μειώνει δυστυχώς και το κύρος του, όχι όμως και να μου χρεώνεις εμένα το λάθος. Εγώ έρευνα κάνω και παραθέτω στοιχεία προς αξιολόγηση. Δεν ισχυρίστηκα ότι όλα είναι 100% σωστά. Να τα δούμε θέλω και να αποφασίσουμε ποια είναι τελικά σωστά, (ή τουλάχιστον έχουν μεγάλες πιθανότητες να είναι σωστά), οπότε μετά ο καθένας αξιολογώντας τα στοιχεία μου, τα στοιχεία που άλλοι συνομιλητές θα παραθέσουν, και τις απόψεις που θα ακουστούν σε συνάρτηση με το ειδικό βάρος που θα αποκτήσουν τα στοιχεία και οι απόψεις καθενός και όλων, να καταλήξει στη δικιά του άποψη, να αποφασίσει ελεύθερα αυτός-ή τι θα πιστεύει στα θέματα που δικαιούται να έχει άποψη.

Τα υπόλοιπα που παραθέτεις βέβαια είναι γραμμένα και "ερμηνευμένα" από κάποιους θεολόγους, δεν θέλω να τα σχολιάσω, αλλά για μένα είναι κυρίως απόψεις των συγκεκριμένων θεολόγων .
Να ρωτήσω κάτι όμως;

Ποιοι αποφάσισαν να κάνουν άγιο τον Θεοδόσιο (και πότε, και με ποιες συνθήκες, αν ισχύει τελικά ότι είναι άγιος), ο Θεός ή κάποιοι άνθρωποι;

Με ποια κριτήρια αποφάσισαν;
Ευωδίασαν τα οστά του ας πούμε;

Ή κάποιοι "έκριναν" ότι "έδειξε πολύ μεγάλη μετάνοια" μετά από τόσο αίμα που έχυσε και επειδή ήταν και Αυτοκράτορας με πολύ και σημαντικό είναι η αλήθεια, έργο, είπαν να τον κάνουν Μέγα, αλλά επειδή δεν τους φάνηκε αυτό αρκετό ώστε να ξεπλύνει τόσο αίμα, αλλά και να επικυρωθούν ως σωστές ΟΛΕΣ οι αποφάσεις που είχαν παρθεί σε θέματα δογματικά και μη επί της αυτοκρατορίας του, τον ανακήρυξαν κάποιοι και άγιο;
Απλά ερωτήματα θέτω.

Και μιλάμε για πολύ αίμα, όχι ένα φόνο και δύο, και μάλιστα δεν πήρε τέτοια απόφαση μόνο μια φορά, τη γνωστή στον Ιππόδρομο. Αν διαβάσεις το βίο του θα δεις ότι είναι γεμάτος με δίψα για αίμα.
Για να μην αναφέρω την καταστροφή των Ελληνικών ναών και τον πόλεμο γενικά που εξαπέλυσε ενάντια σε κάθε τι που είχε βάση την αρχαία Ελλάδα.
Από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή:

http://www.saint.gr/1118/saint.aspx

Ο Μέγας Θεοδόσιος ήταν πρότυπο ηγεμόνος, πλήρης ευσέβειας και δικαιοσύνης και είχε το χάρισμα της ταπεινώσεως και της συνεχούς μετάνοιας. Δύο περιστατικά της ζωής του ομιλούν γι’ αυτό.

Ήταν το 387 μ.Χ. που ο Άγιος αποφάσισε να τιμωρήσει αυστηρά, με ποινή αίματος, τους κατοίκους της μεγάλης Θεουπόλεως Αντιόχειας. Οι Αντιοχειανοί είχαν εξεγερθεί και είχαν καταρρίψει όλους τους ανδριάντες που υπήρχαν προς τιμή του αυτοκράτορα και της συζύγου του Πλακίλλας. Η αυτοκράτειρα η ίδια αλλά και ο Πατριάρχης της πόλεως Φλαβιανός συμπαραστατούμενοι από τους μοναχούς της περιοχής, ικέτευαν το βασιλέα Θεοδόσιο να φανεί σπλαγχνικός και να τους συγχωρήσει. Πράγματι, ο Θεοδόσιος άλλαξε απόφαση και το Πάσχα του 387 μ.Χ. έδωσε αμνηστία.

Το άλλο γεγονός συνέβη το έτος 390 μ.Χ., όταν ο Θεοδόσιος έγινε και αυτοκράτορας της Δύσεως. Εγκαταστάθηκε στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο της Ιταλίας, και τιμώρησε με πολύ αυστηρό τρόπο μια εξέγερση των Θεσσαλονικέων, δίδοντας διαταγή να θανατώσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων στο αμφιθέατρο της πόλεως. Κάποιος δημοφιλής ηνίοχος του ιππόδρομου είχε κατηγορηθεί για εγκληματική πράξη και είχε φυλακισθεί από τον αρχηγό της εκεί φρουράς Βουθέριχο. Αλλά το πλήθος, προκειμένου να γίνουν οι ιπποδρομίες, απαίτησε την αποφυλάκιση του ηνιόχου. Ο Βουθέριχος αρνήθηκε, αλλά ο λαός στασίασε και φόνευσε τον Βουθέριχο και πολλούς στρατιώτες. Ο θυμός που ένιωθε ο Θεοδόσιος ήταν τόσο μεγάλος που, υπακούοντας στην παρόρμηση της στιγμής, διέταξε να περικυκλώσει ο στρατός τον ιππόδρομο την ημέρα των αγώνων και να σφάξει όλους τους θεατές. Για τη διαταγή αυτή αμέσως μετανόησε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού πια είχαν σφαγεί επτά χιλιάδες πολίτες. Μετά από αυτό το έγκλημα, όταν ο Θεοδόσιος θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ο Άγιος Αμβρόσιος στάθηκε στη θύρα και απαγόρευσε την είσοδο στον αυτοκράτορα. Όλοι περίμεναν το ξέσπασμα του θυμού του Θεοδοσίου. Όμως εκείνος υπάκουσε ταπεινά, ζήτησε με δάκρια στα μάτια συγγνώμη και ταπεινωμένος γύρισε στα ανάκτορα. Εκτέλεσε τον κανόνα της μετάνοιας που του έβαλε ο Επίσκοπος και όταν το επιτίμιο συμπληρώθηκε, ο Θεοδόσιος, ύστερα από οκτώ μήνες, προσήλθε στην Εκκλησία, σαν ένας κοινός άνθρωπος, με έναν απλό χιτώνα, χωρίς κανένα διακριτικό του αξιώματός του, άκουσε τη συγχωρητική ευχή και κοινώνησε κατά την εορτή των Χριστουγέννων λέγοντας τον λόγο του Δαυίδ: «Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου, ζήσόν με κατά τον λόγον σου». Καρπός της μετάνοιάς του, που παραδειγμάτισε τον λαό του, ήταν ένας νόμος που έλεγε πως κανείς καταδικασμένος σε θάνατο δεν θα εκτελείτο, αν δεν περνούσαν τριάντα ημέρες από την λήψη της καταδικαστικής αποφάσεως.
Εγώ ξέρω ότι " το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού ", πόσο μάλλον Μέγα και Αγίου.
Και για να μην παρεξηγηθώ πάλι, δεν τον καταδικάζω, όπως δεν καταδικάζω κανέναν ό,τι και να έχει κάνει.
Μόνος Κριτής είναι ο Χριστός.
Αναγνωρίζω ότι μπορεί να μετανόησε και να συγχωρέθηκε και να κέρδισε τον Παράδεισο.
Αλλά και άγιος;
Μου φαίνεται υπερβολικό, ψέμματα να πω;
Ήξερα ότι ο Θεός τοποθετεί δίπλα Του Σκεύη άρτια και αράγιστα, όχι σπασμένα και επανα-συγκολλημένα. (Αυτό το καταλαβαίνει όποιος ξέρει την παραβολή με το ραγισμένο σκεύος , το ποτήρι δηλαδή, και τον Βασιλιά. Ένας Βασιλιάς μπορεί να επιτρέψει να υπάρχει στην σκευοθήκη Του ένα ποτήρι που κάποτε έπεσε κι έσπασε και μετά το κόλλησαν και ξανάγινε σκεύος, όμως να πιει από αυτό;
Όχι, αυτό δεν ταιριάζει σε ένα Βασιλιά. Σε έναν Βασιλιά (και μάλιστα στο Βασιλιά των βασιλέων) αρμόζει να πίνει από αψεγάδιαστο σκεύος, καθαρό κι ολόλαμπρο. Όχι με εμφανή τα ραγίσματα και τις ραφές από τη συγκόλληση πάνω του.
Και το "σκεύος" που λέγεται Θεοδόσιος είχε γίνει χίλια κομμάτια....)
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

52
Spartan έγραψε:GLADIATOR,

δεν είναι δικά μου λόγια, είναι παράθεση από τον Απολογητή.
http://www.apologitis.com/gr/ancient/asep.htm#ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

Συμφωνώ με την έρευνα και μπράβο σου..
αλλά αγαπημένε μου αδελφέ,
δεν θα ήτο προτιμότερο να σταθείς στην απόφαση της εκκλησίας μας η οποία
τον περιέλαβε στην τάξη των αγίων της και τον τιμά;


Δεν διάβασες ότι έκανε θαύματα ο άγιος Θεοδόσιος
(τα οποία δηλώνουν ήδη ότι,
ο Θεοδόσιος είναι μετά των φίλων και κληρονόμων του Ιησού Χριστού)
για αυτό του πρέπει η τιμή η ανάλογη;

Δεν γνωρίζεις πως πολλοί άγιοι πριν μετανοήσουν υπήρξαν
και φονιάδες και ληστές και πόρνοι;\
Τούτα (πορνεία,ληστεία,φόνος,μίσος,φιλαυτία φιλαργυρία)
νομίζεις πως είναι ικανά,
να σταματήσουν την αγάπη την εκχεομένη εκ του Σταυρού του Ιησού;
Όποιος και νά ναι,
ότι και να είναι
ότι και να έχει κάνει στη ζωή του
ο οιοσδήποτε άνθρωπος
αν μετανοήσει σώζεται...
Εικόνα

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

53
Να πώ πρώτα οτι δεν αποφασίσουμε ποιος μας αρέσει εμας να είναι άγιος και ποιος όχι,άσχετα αν το δεχόμαστε ή οχι,εμείς μπορεί να εξετάζουμε με πολύ λογική,ο Θεός βλέπει πολλά περισσότερα στην καρδιά.Έτσι δίνει δυνατότητα,σε ένα δολοφόνο,έναν κλέφτη μια πόρνη να αγιάσει εφόσον μετανοήσει και αλλαξει ζωή.

Σας παραθέτω το απόσπασμα ,αποφασίστε μετά εσεις

Τι ακριβώς να αποφάσισουμε βρε dominique?
Τα έχουμε ξαναπεί πάλι αυτα 100 φορες.

Αν ήταν Αγιος?

Μα είναι φως φανάρι ότι δεν ήταν Αγιος.
Τωρα θα μου πείς,δικιά σου γνωμη κ.ο.κ

Δείξε μου εσύ λοιπόν τι ακριβώς έκανε ο Θεοδόσιος για να γίνει Αγιος...... για να μην λέμε μόνο αοριστίες.

Επίσης μπες και διάβασε γενικώς για την ζωή και όλα τα σχετικά για τον Θεοδοσιο απο Χριστιανούς και πες μου γιατί πουθενά,μα πουθενά κανείς δεν γράφει όλες αυτες τις δολοφονίες που έπραξε?
Γιατί δεν γράφει γενικώς και την άλλη όψη του Θεοδοσιου που δυστυχως ειναι πολύ μεγάλη.

Αυτο ξέρεις τι σημαίνει dominique?
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ! και εννοείται απόκρυψη αλήθειας!

Με παρομοιο τρόπο μπορώ να βγάλω όλον τον κόσμο Αγιο.....αν μιλάω μόνο για τα θετικά του καθενός και αφήνω στην άκρη όλα τα αρνητικά!


Για γραψε μας λοιπόν τι ακριβώς έκανε ο Θεοδοσιος για να γίνει Άγιος και απο κάτω γράψε μας και όλα τα υπολοιπα και φρικτά που έπραξε,να τα κάνουμε μια σύγκριση και να βγάλουμε κάποιο συμπερασμα.



Συμφωνώ ότι ο Θεός βλέπει την καρδιά,όμως εσύ που ακριβώς γνωρίζεις τι είδε ο Θεός στην καρδιά του Θεοδοσιου?

Βέβαια όλα αυτα που έπραξε δείχνουν έναν άνθρωπο χωρίς καρδιά.

Τους ανθρωπους τους σκότωνε λες και ήταν στραγάλια.

Πως γίνεται ένας άνθρωπος που σκότωσε τόσους ανθρωπους να γίνει Αγιος?
Είναι δυνατόν?
Μπορεί να είναι δυνατόν,όμως δείξε μου τι είναι αυτο που τον έκανε Αγιο και έμειναν όλα τα υπολοιπα στην άκρη.

Ποιο μεγάλο αμάρτημα απο την αφαίρεση ζωης δεν υπάρχει.....πόσο δέ όταν μιλάμε για χιλιάδες ζωές.

Λοιπόν μην κοροιδευομαστε και να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη.


Το ότι ο Θεοδοσιος ίσως να μετανοησε-εξομολογηθηκε δεν πάει να πεί ότι έγινε και Αγιος!

Αν είναι έτσι λοιπόν πάρε την ιερά σύνοδο και ελάτε στο χωριό μου για να σας δείξω τουλάχιστον 2-3 ανθρώπους που γνωρίζω εγώ ότι εξομολογηθηκαν,μετάλαβαν και αμέσως μετά πέθαναν για να τους κάνουμε Άγιους...... και μάλιστα χωρίς να έχουν πράξει όλα αυτα που έπραξε ο Θεοδοσιος! :cooll

Ομως αυτοι dominique και gladiator δεν ήταν αυτοκράτορες και δεν είχαν το όλο συστημα για να κόβουν και να ράβουν όπως ήθελαν τα πράγματα.
Την ιστορία την έγραφαν όπως ήθελαν και κουνούσαν τα νήματα όπως τους σύμφερε.

Αυτό ισχύει και για άλλους Αγιους που τα έχουμε ξανασυζητησει στο φόρουμ και δεν είναι επί του παρόντος.

Και πως γίνεται βρε παιδάκι μου όλοι αυτοί που πάνω κάτω έπραξαν τα ίδια να μετανόησαν λίγο πριν πεθάνουν?


Δεν διάβασες ότι έκανε θαύματα ο άγιος Θεοδόσιος
(τα οποία δηλώνουν ήδη ότι,
ο Θεοδόσιος είναι μετά των φίλων και κληρονόμων του Ιησού Χριστού)
για αυτό του πρέπει η τιμή η ανάλογη;
Αυτός ο θεοδοσιος ή κάποιος άλλος Θεοδοσίος?

Για πες μας κάποιο θαυμα χειροπιαστό,διότι πολύ αμφιβάλω για αυτα που λες....
Δεν γνωρίζεις πως πολλοί άγιοι πριν μετανοήσουν υπήρξαν
και φονιάδες και ληστές και πόρνοι;\
Τούτα (πορνεία,ληστεία,φόνος,μίσος,φιλαυτία φιλαργυρία)
νομίζεις πως είναι ικανά,
να σταματήσουν την αγάπη την εκχεομένη εκ του Σταυρού του Ιησού;
Όποιος και νά ναι,
ότι και να είναι
ότι και να έχει κάνει στη ζωή του
ο οιοσδήποτε άνθρωπος
αν μετανοήσει σώζεται...
Καλά το είπες....σωζεται
Δεν γίνεται Αγιος.....


Ι.Γ Κάποιος είχε πεί πως όταν πεθάνουμε και πάμε στον άλλον κόσμο άλλους θα περιμενουμε να δούμε στον Παράδεισο και άλλού θα τους δούμε..... και αντίστροφα!
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Τι ακριβώς έγινε επί Θεοδοσίου;

54
Εδώ emman αρχίζει μία άλλη συζήτηση (περί του τί εστίν άγιος και ποιούς η εκκλησία αναγνωρίζει ως αγίους και γιατί).

Άγιος κατά κυριολεξία και μόνον είναι ο Τριαδικός Κύριος..
όμως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός προτρέπει όλους εμάς να γίνουμε άγιοι..
(Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί)

Τώρα η εκκλησία βλέπει τη βιοτή προσώπων μέχρι του τέλους της ζωής των,
και την εν γένει μετανοιά τους ΄
ή
το μαρτυριό τους
ή
την ομολογία τους
και το Πνεύμα το Αγιον το μόνον έχων εξουσία να αγιάζει.

έτσι ο αγιασμένος που είναι και σεζωσμένος
(θαυματουργεί,δίδει σημεία,φανερώνεται και αληθεύεται κ.α.)

Ο κάθε άνθρωπος που ζεί εν μετανοία και μυστηριακά η εκκλησία μας λέγει πως αγιάζεται..Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, τας ψυχάς των δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

emman το Πνεύμα το άγιον δεν χαρίστηκε σε κανέναν(αυτοκράτορα βασιλιά πλούσιο ή φτωχό).Κατασκήνωσε όπου Αυτός ήθελε «Τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ».

Είθε όλοι μας να γευθούμε τον Παράδεισο
Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ιστορικά θέματα για την Εκκλησία”

cron