Σελίδα 1 από 1

Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 14:39
από LAPTONAS
Η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 1923 αναφέρει την αλλαγή του του Ημερολογίου με διάταγμα του Βασιλιά, όπως επίσης αναφέρει ότι "εκκλησιαστικώς" θα παρέμενε το Ιουλιανό

Εικόνα

image hosting

Εικόνα

image upload no limit

Το βασιλικό διάταγμα

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 22:38
από LAPTONAS
- «Ἀπὸ τῆς 16ης Φεβρουαρίου 1923 καθ’ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα ἀντικαθίσταται ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἐν γένει σχέσεις τὸ ἰσχύον ἤδη Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιο διὰ ΝΕΟΥ τοιούτου, ὅπερ ἀποκαλεῖται ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ἡμερολόγιον.

- Διατηρεῖται ἐν ἰχύι τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾶ ἐν γένει τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰς θρησκευτικάς ἑορτές.

- Ἡ Ἐθνικὴ Ἑορτὴ τῆς 25ης Μαρτίου καὶ πᾶσαι αἱ κατὰ τοὺς κειμένους νόμους ἐορτάσιμοι καὶ ἑξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατὰ τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον». (Ἐφ. Κυβ. 25/1/1923, τεῦχ. 1ο, Ἀρ. Φυλ. 24, Νομ. Διατ. 2, σελ. 160, § 3, § 4, § 8).

Ἡ μὲν Πολιτεία λοιπόν, καλεῖται νὰ τηρήσει τὸ Νέο Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἡ δὲ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ διατηρεῖ τὶς θρησκευτικὲς Ἑορτὲς μὲ τὸ Πάτριο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο.

http://neataksi.blogspot.gr/2013/12/blog-post_20.html

Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 1 Μαρτίου 1923 ακριβώς γι' αυτόν το σκοπό. Αλλά λίγες μέρες αργότερα τα πράγματα έμπλεξαν, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου και θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την γιορτή της Εθνεγερσίας. Τότε έγινε σαφές ότι η συνύπαρξη δύο ημερολογίων θα προκαλούσε προβλήματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος για να αρθεί το αδιέξοδο, αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατατέθηκε στην αλλαγή με τηλεγράφημα του πατριάρχη Γρηγορίου Ζ΄ της 23 Φεβρουαρίου 1924, το οποίο ανέφερε: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι την 10η Μαρτίου 1924 εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη χώρα μας και η μέρα αυτή υπολογίστηκε σαν 23 Μαρτίου.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF% ... E%B9%CE%BF

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 22:51
από Spartan
Η Ορθόδοξη Εκκλησία απέρριψε επί σειράν αιώνων την καθιέρωση του Γρηγοριανού ημερολογίου, παρά τις επίμονες προσπάθειες της Ρώμης. Και αυτό, διότι υπήρχε ο φόβος μήπως γίνει μέσον παραπλανήσεως του Ορθοδόξου Λαού. Όταν όμως εξέλιπε αυτός ο φόβος, άρχισε να γίνεται σκέψις και στην Ορθόδοξη Εκκλησία για την αντικατάσταση του Ιουλιανού ημερολογίου από το Γρηγοριανό, κάτω από την πίεση των νεωτέρων αναγκών του πολιτισμού.
Στην πραγματικότητα δεν έχουμε δύο ημερολόγια, άς το προσέξουμε αυτό. Έχουμε ένα, το ίδιο διορθωμένο. Αφήσαμε το εσφαλμένο και ακολουθήσαμε το διορθωμένο. Το Γρηγοριανό είναι το τελειότερο ημερολόγιο που υπάρχει, όχι όμως και το απολύτως τέλειο. Το Γρηγοριανό επιβραδύνει την αρχή του έτους , όπως και το Ιουλιανό, αλλά πολύ λιγότερο. Επιβραδύνει την αρχή του έτους με ρυθμό 1 ημέρα σε 3.320 χρόνια, ενώ το Ιουλιανό 1 ημέρα σε 128 χρόνια. Είναι λοιπόν κρίμα και ντροπή και αμαρτία, ένα θέμα απλό και ασήμαντο και αδιάφορο θρησκευτικώς να δημιουργεί τέτοια σοβαρά προβλήματα, δηλ. το σχίσιμο της Εκκλησίας.

Πως φτάσαμε να δεχτεί η Ελλαδική Εκκλησία το νέο ημερολόγιο, το διορθωμένο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος ο Ζ΄ το 1896 εξέφραζε « πόθους και ευχάς υπέρ ενός ενιαίου ημερολογίου δι άπαντας τους χριστιανικούς λαούς». Ο επόμενος Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ το 1902 έστειλε εγκύκλιο προς όλες τις ορθόδοξες Εκκλησίες και συνιστούσε να μελετήσουν το ημερολογιακό θέμα και να εκθέσουν τις απόψεις τους.
Η Εκκλησία της Ελλάδος απάντησε ότι, κατ ΄αρχήν, δεν αποκρούει την διόρθωση του ημερολογίου. Η επιτροπή η οποία συνεστήθη και μελέτησε το θέμα απεφάνθη ότι η μεταβολή, η αλλαγή δεν προσκρούει σε δογματικούς και κανονικούς λόγους. Θα μπορούσε λοιπόν να γίνει, όμως μετά από συνεννόηση όλων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και κυρίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αναμένοντας αυτήν την συνεννόηση , η Ελλαδική Εκκλησία εξακολουθούσε να κρατάει το Ιουλιανό ημερολόγιο, η δε Πολιτεία προχώρησε στην καθιέρωση του Γρηγοριανού ημερολογίου. Έτσι τη 1 Μαρτίου του 1923 καθιερώθηκε με Βασιλικό Διάταγμα το Γρηγοριανό , το διορθωμένο ημερολόγιο.
Όταν όμως έφθασαν να εορτάσουν την εθνική εορτή της απελευθερώσεως του 1821 και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δημιουργήθηκε σύγχυσις. Άρχισαν τα προβλήματα. Έτσι έγινε ξεκάθαρο, ότι στην Ελλάδα είναι αδύνατη η συνύπαρξις δύο ημερολογίων, ενός πολιτικού και ενός θρησκευτικού. Κάτω από αυτήν την πίεση η Εκκλησία της Ελλάδος επρότινε ως μέση λύση την προσαρμογή του εορτολογίου στο νέο ημερολόγιο, χωρίς να θίξουν τον εορτασμό του Πάσχα.

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε κάτι ακόμη. Η Εκκλησία είχε το δικαίωμα να ακολουθήσει το νέο ημερολόγιο. Στο σημείο αυτό δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Μπορούσε να το κάνει. Μπορούσε να αλλάξει τις ημέρες εορτασμού, όπως το έκανε και παλαιότερα και όπως το κάνουν και οι ίδιοι οι παλαιοημερολογίτες, άσχετα αν δεν το ξέρουν ή δεν πάει το μυαλό τους ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και εσκεμμένα το αποσιωπούν.
Ένα παράδειγμα: Παλαιότερα γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στις έξι Ιανουαρίου μαζί με την Βάπτιση του Χριστού κι’ ήταν η εορτή των Επιφανίων. Αργότερα το άλλαξε η Εκκλησία. Κράτησε την Βάπτιση στις έξι Ιανουαρίου και μετέθεσε την Γέννηση του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι ειδωλολάτραι γιόρταζαν την γέννηση του θεού τους ηλίου. Κατόπιν τούτου πήγαν εννέα μήνες πιο πίσω και έβαλαν τον ευαγγελισμό της Παναγίας. Την αλλαγή αυτή την δέχονται οι του παλαιού ημερολογίου.
Άλλο παράδειγμα: Η Μεταμόρφωσις του Κυρίου έγινε σαράντα μέρες πρίν από το πάθος και τη σταύρωση. Συνεπώς θα έπρεπε να την εορτάζουμε μέσα στην Μεγάλη Σαρακοστή. Επειδή όμως τότε δεν έχουμε γιορτές, την τοποθέτησε η Εκκλησία στις έξι Αυγούστου, δηλ. σαράντα μέρες πριν από την Ύψωση του Τ. Σταυρού, που είναι μία άλλη Μεγάλη Παρασκευή. Την αλλαγή αυτή την δέχονται οι του παλαιού ημερολογίου.
Εορτάζουμε τους Αγίους συνήθως την ημέρα της κοιμήσεώς των ή του μαρτυρίου των. Ο Ι. Χρυσόστομος εκοιμήθη την 14ην Σεπτεμβρίου. Γράφει δε το Συναξάρι, « δια την εορτήν του Τ. Σταυρού μετετέθη η εορτή αυτού εις τον Νοέμβριον μήνα». Και αυτό το δέχονται οι του πατρίου ημερολογίου. Έτσι μετατίθεται και η εορτή του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στην δεύτερη ημέρα του Πάσχα και του αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστού στην τρίτη ημέρα του Πάσχα. Άρα λοιπόν η Εκκλησία έχει το δικαίωμα και μπορεί να κάνει τις αλλαγές που εκείνη νομίζει.
Πού υπήρχε πρόβλημα; Στον εορτασμό του Πάσχα. Και γιατί αυτό; Γιατί ο εορτασμός του Πάσχα καθωρίσθηκε από την Α΄Οικουμενική Σύνοδο και άρα καμία Εκκλησία μόνη της δεν είχε το δικαίωμα να τον αλλάξει ή να τον μεταβάλλει. Απόφαση Οικουμενικής Συνόδου μόνο μία άλλη Οικουμενική Σύνοδος μπορεί να αλλάξει. Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν είναι Οικουμενική Σύνοδος. Για τον λόγο αυτό άλλαξε το ημερολόγιο, που μπορούσε, δεν πείραξε όμως τον εορτασμό του Πάσχα που δέν μπορούσε και δέν είχε το δικαίωμα να κάνει.
Βλέπουμε πόσο συνετά και με φόβον Θεού αντιμετώπισε η Εκκλησία το όλο θέμα. Ενεργεί με μεγάλη προσοχή, χωρίς να κάνει ούτε παρανομία, ούτε παράβαση, ούτε υπέρβαση των αρμοδιοτήτων της.
- See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... fvZil.dpuf

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 23:30
από LAPTONAS
2. Καθώς ομολογεί ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, την περίοδο εκείνη «δεν συνέτρεχον σοβαροί εκκλησιαστικοί λόγοι προς την διόρθωσιν» του ημερολογίου. «Λόγοι πολιτικοί, εμπορικοί και κοινωνικοί ήσαν εκείνοι, οίτινες ήσκησαν πίεσιν επί της Εκκλησίας και ωδήγησαν ταύτην εις την λήψιν της προκειμένης αποφάσεως... Εάν δηλ. δεν προηγείτο η ενέργεια της Πολιτείας και η εκ ταύτης προελθούσα ανωμαλία εις τον λαόν, η Εκκλησία δεν θα εκινείτο προς ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν»13. Δυστυχώς «η ασκηθείσα άμεσος και έμμεσος επί της Εκκλησίας πίεσις εκ μέρους τής Πολιτείας προς ρύθμισιν και του εκκλησιαστικού ημερολογιακού ζητήματος υπήρξεν ισχυρά και διεδραμάτισε σπουδαιότατον ρόλον εν προκειμένω»14. Η «αλλαγή του Ορθοδόξου Ημερολογίου – Εορτολογίου έγινε με πρωτοφανή σπουδή και υποταγή της Εκκλησίας σε πολιτικές σκοπιμότητες και πιέσεις»15.

4. Η «όλως ανόητος και ανωφελής»17 διόρθωσις του ημερολογίου πραγματοποιήθηκε άνευ κοινής συμφωνίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Οι Εκκλησίες της Αλεξανδρείας και της Αντιοχείας είχαν εκφράσει την άρνησί τους στην ημερολογιακή μεταρρύθμισι προ της συγκλήσεως Οικουμενικής Συνόδου, την οποία θεωρούσαν ως την μόνη αρμόδια για να επιληφθή ενός τόσο σοβαρού, εκκλησιαστικού ζητήματος ως το ημερολογιακό18. Οι δε Εκκλησίες Ιεροσολύμων, Σερβίας και Ρουμανίας έστειλαν την συγκατάθεσί τους έπειτα από την διόρθωσι τού ημερολογίου
Κατά τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, «ο εορτολογικός ούτος διχασμός ήταν δυνατόν να επενέγκη και κανονικόν διχασμόν της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Διότι πάσαι αι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αι εμμείνασαι εν τω Παλαιώ Ημερολογίω, ηδύναντο, εάν ήθελον, να διακόψωσι πάσαν κοινωνίαν προς την Εκκλησίαν της Ελλάδος και να κηρύξωσιν αυτήν σχισματικήν διά την μονομερώς αποτολμηθείσαν μεταβολήν»19. Τελικά οι Ορθόδοξες Εκκλησίες προτίμησαν την ενότητα τής Εκκλησίας, καθώς άλλωστε η ημερολογιακή μεταρρύθμισις δεν προσέκρουε στα δόγματα της πίστεως.
http://www.oodegr.com/oode/biblia/Sxism ... /1.a.c.htm

12 Μεγάλου Κωνσταντίνου, παρά Σωκράτη Σχολαστικώ, Εκκλησιαστική Ιστορία, τόμος α΄, κεφ. θ΄, P.G.67, 92B.

13 Ιστορική και κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι, σελ. 104-105.

14 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 65.

15 Νικοδήμου Μπιλάλη, και αλλαγή Πασχαλίου;, εν εφημερίδι Ορθόδοξος Τύπος, φύλλο 1161, σελ. 1, 4.

16 Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, ένθ᾿ ανωτ. σελ. 103.

17 Επιφανίου Θεοδωροπούλου, τα δύο άκρα, σελ. 52.

18 Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, ένθ᾿ ανωτ. σελ. 95, 101.

19 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 51.

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 23:37
από LAPTONAS
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ «ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟΥ» ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΣΙΣ
ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

1. Αι διαφαινόμεναι δυσχέρειαι εν τη εφαρμογή της περί «διορθώσεως» αποφάσεως της κατά Δεκέμβριον 1923 συνελθούσης Ιεράς Συνόδου τής Ιεραρχίας (ΙΣΙ).

Εις εκτέλεσιν της εντολής της Ι.Σ.Ι. ο Αρχιεπ/πος Χρυσόστομος, επειγόμενος(1) διά ταχείαν λύσιν του ζητήματος, απηύθυνε τω Οικουμενικώ Πατριάρχη Γηγορίω τω Ζ'(2) το υπ' αριθμ. 70/3046/3-1-1924 έγγραφον, εν ω, αναπτύσσων τα γνωστά υπέρ της ημερολογιακής μεταβολής ιστορικά επιχειρήματα(3), ανέφερε τω Πατριάρχη την υπό της ΙΣΙ εν τη συνεδρία αυτής της 27-12-1923 ληφθείσαν περί «διορθώσεως» του Ιουλιανού Ημερολογίου απόφασιν, της εορτής του Πάσχα και των μετ' αυτού συνδεομένων εορτών μελλουσών να τελώνται κατά το εκκλησ. ημερολόγιον εν ταις αντιστοίχοις ημέραις του πολιτικού ημερολογίου, ίνα μη θιγή το Πασχάλιον. Τελευτών δ' ο Μακαριώτατος τοιαύτα επήγετο : «Την μέσην ταύτην λύσιν μέχρι της οριστικής προτείνουσα η Ι. Σύνοδος παρακαλεί την Υμετέραν Παναγιότητα όπως αποδέξηται αυτήν ή και την οριστικήν υποδείξη Αύτη λύσιν του ζητήματος ην ασμένως αποδεχθήσεται η Ιερά Σύνοδος». Και συνεπλήρου: «Ου διαφεύγει πάντως την σύνεσιν της Υμετέρας Παναγιότητος ή τε σπουδαιότης του ζητήματος και η ανάγκη της καθ' οιονδήποτε τρόπον επιλύσεως αυτού. Καίτοι δε απαραίτητον και επιβεβλημένην θεωρούμεν την μεταβολήν του Ημερολογίου, όμως απαραίτητον ωσαύτως και επιβεβλημένην κρίνομεν την συμφωνίαν της Υμετέρας Παναγιότητος, διά τε το εν τη καθόλου Ορθοδόξω Εκκλησία,. μέγα κύρος του Οικουμενικού Θρόνου και διά την εν τω Θεοσώστω Βασιλείω της Ελλάδος ύπαρξιν Μητροπόλεων και Επισκοπών, εχουσών έτι την αναφοράν αυτών προς τον Οικουμεν. Θρόνον». Τέλος, ο Μακαριώτατος εξέφραζε την λύπην αυτού διά την άρνησιν των λοιπών Πατριαρχών της Ανατολής, όπως αποδέξωνται την μεταβολήν αλλά και την ελπίδα ότι μετά την εκλογήν του νέου τούτου Οικουμ. Πατριάρχου «ευχερεστέρα αποβήσεται η επίτευξις της συμφωνίας των Πατριαρχών» προτείνας όπως «εν ανάγκη και εν νέα, διασκέψει αντιπροσώπων πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών δύναται ίνα εξετασθή το σοβαρώτατον τούτο ζήτημα και της δεούσης τύχη επιλύσεως»(4).

Εκ του πρόσθεν εγγράφου συνάγεται, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έτρεφεν αυταπάτας ως προς τας δυσχερείας, ας έμελλε να συναντήση εν τω παρόντι πάσα προς ρύθμισιν του Ημερολογιακού προσπάθεια, και τούτο ένεκα το μεν της μη επιτεύξεως συμφωνίας μεταξύ πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών και δη και των παλαιφάτων της Ανατολής Πατριαρχείων, εν σχέσει προς τας σχετικάς αποφάσεις του Π.Σ. της Κων/λεως, το δε της ολονέν και οσημέραι αυξανούσης ανάγκης εν Ελλάδι προς συνταυτισμόν των δύο εν χρήσει ημερολογίων, έστω και εξωτερικόν, απλώς μερομηνιακόν, μη καταλειπούσης ευρέα περιθώρια ανέτων χειρισμών τού θέματος. Ετέρωθεν η Εκκλησία της Ελλάδος εκτιμώσα ως απαραίτητον, και δη και χάριν του Ελληνικού λαού, την προσαρμογήν του εκκλησιαστικού ημερολογίου πρός το πολιτικόν τοιούτο εισηγείτο την μέσην λύσιν της «διορθώσεως»(5) μόνον του Ιουλιανού Ημερολογίου, του Πασχαλίου μη το παράπαν θιγομένου, αποφεύγουσα ούτω την εις το Γρηγοριανόν προσχώρησιν, ταυτοχρόνως όμως δίδουσα διέξοδόν τινα εις το ακανθώδες και οξύ πρόβλημα, όπερ συνίστα διά τον λαόν η εν ισχύι διατήρησις δύο ημερολογίων. Η μέση αύτη λύσις απέβλεπεν αφ' ενός μεν εις μερικήν τουλάχιστον άρσιν των επιστημονικών σφαλμάτων του Ιουλιανού Ημερολογίου, αφ' ετέρου δε εις την τήρησιν των περί του εορτασμού του Πάσχα ορισμών της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Ου μην δ' αλλά απεσκόπει ωσαύτως και εις την αποσόβησιν της τε θρησκευτικής βλάβης του λαού, εξ αιτίας της μη τελέσεως. των εορτών εν ταις καθιερωμέναις ημερομηνίαις και της γενικωτέρας συγχύσεως της, εκ της, υπό των ορθοδόξων κρατών, παραδοχής του νέου ημερολογίου προερχομένης.

Η απάντησις του Οικουμεν. Πατριάρχου δεν εβράδυνε, απεδέχετο δε την πρότασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος και ώριζεν ημερομηνίαν ενάρξεως της: διορθώσεως»(6). Ειδικώτερον α) Η Εκκλησία Κων/λεως ενδιεφέρετο: σοβαρώς..διά την ημερολογιακήν μεταβολήν; εκτιμώσα τους υπέρ τούτης συνηγορούντας λόγους, χάριν κυρίως του ορθοδόξου ποιμνίου αυτής, μη στέργουσα ίνα αποδεχθή περαιτέρω παράτασιν της ως εκ της χρήσεως δύο ταυτοχρόνως ημερολογίων εν ταις ορθοδόξοις Χώραις και Εκκλησίαις, προκυπτούσης συγχύσεως και ανωμαλίας. Κατά συνέπειαν κακώς ισχυρίσθησαν μεταγενεστέρως και δη και εν έτει 1935 οι τρεις αποσκιρτήσαντες της Εκκλησίας Ιεράρχαι, ότι η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία παρεσύρθη υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος, ιδία δε υπό του Προκαθημένου αυτής, εις αποδοχήν της ημερολογιακής μεταβολής (7).Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον επλειοδότει εις την υπόθεσιν ταύτην την σύμπασαν αφορώσαν Εκκλησίαν. Τω λόγω τούτω και πρώτη πασών η Εκκλησία Κων/λεως είχε συνοδικώς αποδεχθή τας σχετικάς του Πανορθοδόξου Συνεδρίου «αποφάσεις» προβάσα μάλιστα και εις τον προσδιορισμόν της 1ης Οκτωβρίου του 1923 ως ημέρας ενάρξεως της ισχύος του νέου ημερολογίου, και αναγκασθείσα εκ των πραγμάτων εις αναβολήν αυτής. β) Το Οικουμεν. Πατριαρχείον απεδέχετο την πρότασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος περί της «διορθώσεως» του Ιουλιανού Ημερολογίου δια της προσθήκης των 13 ημερών, άνευ δηλονότι μεταβολής του Πασχαλίου, ως προσωρινήν λύσιν του ημερολογιακού προβλήματος «μέχρι της οριστικής, από κοινής γνώμης και αποφάσεως διευθετήσεως και του ζητήματος του Πασχαλίου». Επομένως η προτεινομένη λύσις αφεώρα σαφέστατα εις μόνην την ημερομηνιακήν ταύτισιν των δύο ημερολογίων, μη θίγουσα τα κανονικώς τεθεσπισμένα περί του Πασχαλίου, διά την μεταβολήν των οποίων αρμοδιότητα είχε Πανορθόδοξός τις Σύνοδος. Τούτο εξ άλλου εσήμαινεν, ότι αντιμετωπίζετο έκτοτε σοβαρώς το ζήτημα της μεταβολής και του Πασχαλίου, αλλ' αι περιστάσεις είχον επιβάλει τον διαχωρισμόν αυτού και την αναβολήν λήψεως περί αυτού οριστικής αποφάσεως. γ) Προς τα πρόσω χωρούν εν ταχύ βήματι «διά την επείγουσαν ήδη πολλαχού ανάγκην» το Οικουμ. Πατριαρχείον καθώριζεν ως ημέραν «κοινής υπό πασών των αδελφών Εκκλησιών» εφαρμογής της προτεινομένης λύσεως, την 10ην Μαρτίου 1924, λογιζομένην, αριθμουμένην και εορταζομένην ως 23ην του αυτού μηνός. Προς τούτοις προσεδόκα την σύμφωνον περί τούτου γνώμην πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, προς ταυτόχρονον υπό πασών εφαρμογήν του μέτρου, ην εθεώρει «αναγκαίαν», καίτοι το απομένον από της 28ης Ιανουαρίου μέχρι της 10ης Μαρτίου 40/νθήμερόν που διάστημα ήτο λίαν ανεπαρκές διά την επίτευξιν πανορθοδόξου συμφωνίας επί ζητήματος τοσαύτας έχοντος μέχρι της ημέρας ταύτας εμφανίσει περιπλοκάς, τοσούτω μάλλον όσω αι υφιστάμεναι εισέτι αντιδράσεις ενίων Εκκλησιών, διά την άρσιν των οποίων η Κων/λις επεκαλείτο την συνδρομήν των Αθηνών, καθίστα προβληματικήν αν μη και αδύνατον πάσαν εύνουν πρόβλεψιν εν προκειμένω.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος δεν έσπευσεν, άμα λαβών την διαληφθείσαν του Οικουμενικού Πατριάρχου απάντησιν; ίνα δηλώση την εαυτού συναίνεσιν προς εφαρμογήν της προτεινομένης λύσεως, αλλ' ουδέ την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας εκ νέου συνεκάλεσε, ελεγχθείς βραδύτερον διά την τοιαύτην αυτού παράλειψιν υπό των τριών Μητροπολιτών(8), αλλ' ανέμεινεν επ' ολίγον «ή την συμφωνίαν των Πατριαρχών ή την πρόσκλησιν εις νέαν μεθ' αυτών.Συνοδικήν διάσκεψιν»(9) αποστείλας, μετά πάροδον απράκτων δύο εβδομάδων από της λήψεως του προδιαληφθέντος γράμματος του Οικουμενικού Πατριάρχου ήτοι τη 14η Φεβρουαρίου 1924, τηλεγράφημα προς τούτον, δηλών ότι «Εκκλησία Ελλάδος δέχεται προσαρμογήν εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου»(10) παρακαλέσας συνάμα τον Οικουμεν. Πατριάρχην, όπως διαβιβάση την απόφασιν τούτην προς τους εν ταις Νέαις Χώραις της Ελλάδος Ιεράρχας. Σχετικόν τηλεγράφημα απηύθυνεν ο Αρχιεπ/πος Αθηνών και προς τον Πατριάρχην Αλεξανδρείας Φώτιον, έχοντα ήδη προτείνει την σύγκλησιν Οικουμενικής Συνόδου διά την επίλυσιν του ημερολογιακού, υποδείξας την εις τοιαύτην Σύνοδον παραπομπήν μόνου του ζητήματος του Πασχαλίου, όπερ όμως δεν εθίγετο διά της λεγομένης «διορθώσεως» του Ιουλιανού(11). Εις την εαυτού απάντησιν ο Αλεξανδρείας εδήλου, ότι ενέμενεν εις την εαυτού άποψιν, ενώ ο Αρχιεπ/πος Κύπρου ανεκοίνου προς τον Αθηνών το περιεχόμενον τηλεγραφήματος αυτού αποσταλέντος προς τον Οικουμενικόν, δι' ου προυτείνετο η σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου εν Ιεροσολύμοις κατά την Πεντηκοστήν και προ της εφαρμογής του νέου διωρθωμένου ημερολογίου(12). Εις το εν λόγω τηλεγράφημα απήντησε διεξοδικώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης, τονίζων ότι η διαρρύθμισις του ημερολογίου ουδαμώς έθιγε τα δόγματα και τας θεμελιώδεις κανονικάς της Εκκλησίας διατάξεις, αντιθέτως δ' ως εκ του τρόπου καθ' ον επεχειρείτο, αποκαθίστα το διαταραχθέν διά μέσου των αιώνων καθεστώς, όπερ η Α' Οικουμενική Σύνοδος εθέσπισε, και επικαλούμενος το γεγονός, ότι η πλειονότης των Ορθοδόξων Εκκλησιών εθεώρει την διαρρύθμισιν ταύτην επείγουσαν, προβαλών μάλιστα ως παράδειγμα προς μίμησιν την της Εκκλησίας της Ελλάδος απόφασιν περί εφαρμογής από της 10ης Μαρτίου της ημερολογιακής μεταβολής, ως και τας Εκκλησίας Σερβίας και Ρουμανίας αποδεξαμένας ήδη την του ημερολογίου τροποποίησιν δίχα Οικουμενικής Συνόδου. Τελευτών ο Πατριάρχης, αφού υπεγράμμιζε τον εκ της αβεβαίας συγκλήσεως Οικουμενικής Συνόδου επικρεμάμενον κίνδυνον διαστάσεως του ποιμνίου «μεταξύ των οικειωτάτων αυτών» ανεκοίνου, ότι ο Οικουμενικός Θρόνος «εφαρμόση αφεύκτως από της 10ης προσεχούς Μαρτίου και εν απάση αυτού τη περιοχή και εις το εορτολόγιον το νέον ημερολόγιον, πλην των του Πασχαλίου εορτών το γε νυν»(13).

Ήδη η βεβαιότης περί της εφαρμογής του διωρθωμένου ημερολογίου εν απάση τη περιοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καλυπτούση γεωγραφικώς και μέγα τμήμα της ελληνικής Επικρατείας, απετέλει βασικόν παράγοντα δυνάμενον να επηρεάση ευμενώς την αποφασισθείσαν και υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος εισαγωγήν του νέου ημερολογίου, δεδομένου ότι θα απετέλει σοβαρώτατον στοιχείον περαιτέρω δυσαρμονίας η τυχόν εμμονή αυτής εις το Ιουλιανόν Ημερολόγιον ενώ αι Νέαι Χώραι θα ηκολούθουν εκκλησιαστικώς το νέον διωρθωμένον.

Αι προς επίτευξιν, όθεν, πανορθοδόξου συμφωνίας επί του ημερολογιακού ελπίδες κατέρρεον, ενώ η Εκκλησία της Ελλάδος είχεν ήδη εκδηλώσει την περί προσχωρήσεως εις το «διωρθωμένον» Ιουλιανόν Ημερολόγιον πρόθεσιν αυτής και δη και μετά καθορισμού της ημερομηνίας, αφ' ης έδει να άρξηται η μεταβολή αύτη. Παρά ταύτα ο Αρχιεπ. Χρυσόστομος, διατηρών, ως φαίνεται, αμυδράς εισέτι ελπίδας προς τούτο, διά τηλεγραφήματος αυτού υπέδειξε καταλλήλως ότι ήτο πρόθυμος ίνα μεταβή εις Αλεξάνδρειαν ή Ιεροσόλυμα προς άμεσον προσωπικήν συνάντησιν μετά των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής και του Αρχιεπ/που Κύπρου, διά την επίλυσιν του ζητήματος(14). Αλλά και η προσπάθεια αύτη δεν ετελεσφόρησε, του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου εμμείναντος εις την εαυτού γνώμην.




Σημειώσεις

1. Η τοιαύτη σπουδή του Αρχιεπ/που Χρυσοστόμου αποδίδεται υπό των παλαιοημερολογιτών εις την επιθυμίαν αυτού, όπως η Εκκλησία της Ελλάδος μή φαίνηται καθυστερημένη εις πρόοδον και πολιτισμόν απέναντι της Πολιτείας, γεγονός όπερ ωδήγησεν εις «την μονομερή εφαρμογήν του νέου Ημερολογίου» αφού παραλλήλως κατεβλήθη προσπάθεια προσελκύσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τελικώς παρασυρθέντος εις συναίνεσιν. (Ούτω Μ + Σι: Το Παλαιοημερολογιτικόν, αι φάσεις αυτού και η προσήκουσα λύσις. Αθήναι 1954 σ. 4. Πρβλ. και «Η. Φ. Ο. » 1963 φ. 427 σ. 2). Αντιθέτως υπ' άλλων εξεφράζετο δυσφορία διά την συνεχή αναβλητικότητα, ήτις διέκρινε τον Αρχιεπ/πον εν σχέσει προς την εκτέλεσιν της αποφάσεως της ΙΣΙ (Ούτω και επιστολή «λαϊκού» αναγνώστου εν: «Εκκλησία» Α' σ. 167-168 ). Δεν έχεται προς τούτοις αληθείας η, ην εκ πληροφοριών ηρρύσθη και ανέγραψεν ο «Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης» Χρυσόστομος, είδησις, ότι η ΙΣΙ είχε διατυπώσει την γνώμην, καθ' ήν θα έδει να μεσολαβήση διάστημα ενός έτους από της λήψεως της περί «διορθώσεως» του Ιουλιανού Ημερολογίου αποφάσεως, μέχρι της εφαρμογής αυτής, και τούτο προς προετοιμασίαν του λαού. Βλ. Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης, Αναίρεσις του «ελέγχου...σ. 72. Ιεζεκιήλ, Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, Βιβλιοκρισία εις το «Ημερολογιτικών κατηγοριών έλεγχος» του Αρχιεπ/που Χρυσοστόμου, εν: «Εκκλησία» 1937 σ. 103.

2. Ούτος είχεν εκλεγή τη 6-12-1923 εις διαδοχήν Μελετίου Δ' του Μεταξάκη. Πρβλ. «Εκκλησίαν» 1923-24 σ. 227, 230-231. .

3. Βλ. ταύτα ανωτ. σ. 95 επ.

4. Βλ. Αρχιμ. Θ. Στράγκα, ένθ. ανωτ. τ. Β' σ. 1241-1243. Γ. Ευστρατιάδου, ένθ. ανωτ. σ. 45-47. Χρυσοστόμου, (Α') Αρχιεπισκόπου Αθηνών..., Η διόρθωσις ... σ. 48-49.

5. Αποκρούων ως αδόκιμον τον όρον «διόρθωσις» ο «Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης» Χρυσόστομος έξ' επόψεως τόσον εννοιολογικής, όσον και συστηματικής, παρατηρεί ότι. διά της γενομένης ουτωσεί «διορθώσεως» του Ιουλιανού Ημερολογίου δεν ήρθησαν αι ατέλειαι αυτού, άρα δεν διωρθώθη τούτο, ενώ εξ άλλου η χρησιμοποίησις του όρου τούτου. αποτελεί «προπέτασμα καπνού» προς απόκρυψιν από του λαού της πραγματικότητος, τοσούτω μάλλον όσω αντί διορθώσεως μάλλον σύγχυσις και ανωμαλία επήλθεν εν τη ορθοδόξω Λατρεία και τω Τυπικώ της Εκκλησίας. Βλ. Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης, Αναίρεσις του ελέγχου»... σ. 9-10, Του αυτού, Απάντησις εις μίαν διατριβήν περί Εκκλησ. Ημερολογίου του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Δωροθέου, Αθήναι 1951 σ. 3.

6. Εν τη προς τον Μακαρ. Αρχιεπίσκοπον Αθηνών υπ' αριθμ. 221/28 Ιανουαρίου 1924 απαντήσει αυτού ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος; αφού εν αρχή εμνημόνευε των προσπαθειών, ας η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία κατέβαλε προς διευθέτησιν του ημερολογιακού χάριν του συμφέροντος των ορθοδόξων Εκκλησιών και Λαών τα εξής, εν συνεχεία; διελάμβανεν εν σχέσει προς την συγκεκριμένην πρότασιν της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Δυστυχώς η ορισθείσα έναρξις της εφαρμογής του νέου Ημερολογίου κατά την α' Οκτωβρίου παρελθόντος έτους, απεδείχθη εκ των πραγμάτων ανεπίτευκτος διά την μή αποπεράτωσιν, κατά το μεταξύ διάστημα, εν πάσαις ταις αδελφαίς Εκκλησίαις της σχετικής προς το ζήτημα διασκέψεως και αποφάσεως ή και διά την μη υπό πάντων αποδοχήν των αποφάσεων του Πανορθοδόξου Συνεδρίου. Επειδή όμως, ως και εν τη επιστολή της Υμετέρας Μακαριότητος σημειούται, τυγχάνει δε άλλως τε και ευνόητον, η επί μακρόν εισέτι παράτασις της νυν ανωμαλίας, της χρήσεως δηλονούν δύο ταυτοχρόνως ημερολογίων παρά τοις ορθοδόξοις λαοίς, εκτός των εν ταις κοινωνικαίς σχέσεσιν αυξανομένων οσημέραι δυσχερειών, πολλήν αναμφιβόλως και την θρησκευτικήν και την εκκλησιαστικήν ζημίαν συνεπάγεται και απειλεί, η Μετριότης ημών, μετά της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου, σπουδαίως και αύθις επί του ημερολογιακού ζητήματος διασκεψάμενοι και εις το δυνατόν εν τη παρούση των πραγμάτων καταστάσει αφορώντες, πρώτον μεν έγνωμεν αποδέξασθαι την υπό της αδελφής Εκκλησίας της Ελλάδος εισηγουμένην γνώμην περί αποδοχής το γε νυν της αναφερομένης μέσης λύσεως, ήτοι της εφαρμογής του νέου διά πάσας τας ακινήτους εορτάς του ορθοδόξου εορτολογίου, πλήν του Πάσχα και των μετ' αυτού συνδεδεμένων κινητών εορτών, μέχρι της οριστικής από κοινής γνώμης και αποφάσεως διευθετήσεως και του ζητήματος του Πασχαλίου, είτα δε και εις την ταχίστην εκτέλεσιν, διά την επείγουσαν ήδη πολλαχού ανάγκην συντελούντες, προήχθημεν ορίσαι και προτείνομεν προς αποδοχήν ως ημέραν κοινής υπό πασών των αδελφών Εκκλησιών εφαρμογής του νέου ημερολογίου την δεκάτην του μηνός Μαρτίου του αρξαμένου απκδ' έτους, εισηγούμενοι, όπως αύτη εν πάσαις ταις αδελφαίς Ορθοδόξοις Εκκλησίαις λογισθή και ονομασθή ως κγ' Μαρτίου του ημετέρου εορτολογίου, των μεταξύ της ι' και κγ' ακινήτων εορτών διά το παρόν έτος εορταζομένων κατά τα εν ταις αποφάσεσι του Πανορθοδόξου Συνεδρίου υποδεικνυόμενα. Προκειμένου δε περί του Αγίου Πάσχα και των μετ' αυτού συνδεδεμένων κινητών εορτών, αύται μέχρι της οριστικής και του σημείου τούτου διαρρυθμίσεως ενεκρίναμεν και ημείς, ίνα φυλάττωσι το γε νυν την κατά το άχρι τούδε Πασχάλιον θέσιν αυτών εν τω εορτολογίω, απλώς αυξανομένων κατά 13 των ημερομηνιών κατά το παλαιόν ημερολόγιον των υπολελογισμένων ημερών του εορτασμού αυτών και σημειουμένων τοιουτοτρόπως και των κινητών εορτών κατά το νέον ημερολόγιον προς προφυλακήν από της συγχύσεως». Τελευτών. δ' ο Πατριάρχης έγραφε: «Ταύτα ουν τα ούτω υφ' ημών συνοδικώς εξ αφορμής της προτάσεως και παρακλήσεως της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος εγκριθέντα και αποφασισθέντα γνωρίζοντες εις απάντησιν, διά της παρούσης αδελφικής ημών επιστολής και πληροφορούντες, ότι ταυτοχρόνως σχετικήν ανακοίνωσιν ποιούμεθα και προς πάσας εν γένει τας αδελφάς Εκκλησίας, παρακαλούμεν την υμετέραν Μακαριότητα όπως το γ επ' αυτή ως οίόν τε τάχιστα διά τηλεγραφήματος. Αύτής γνωρίση ημίν την γνώμην και την. τελειωτικήν συναίνεσιν της αδελφήςΕκκλησίας της Ελλάδος προς έναρξιν της εφαρμογής από της ι' του προσεχούς Μαρτίου, ου μην δ' αλλά και ει που νομίζει πρόσφορον ενεργήση, ίνα και υπό άλλων αδελφών Εκκλησιών ομοία εξενεχθή απόφασις και ταχέως φθάση προς ημάς η αναγκαία δήλωσις της συναινέσεως αυτών» Βλ. «Εκκλησίαν» Α' σ. 363-364.

7. Πρβλ. Μητροπολιτών Δημητριάδος Γερμανού κ.λ.π... Διασάφησις σ. 9,19. Βλ. και Γ. Ευστρατιάδου, ένθ. ανωτ. σ. 55 επ.

8. Μητροπολιτών Δημητριάδος Γερμανού κ.λ.π. ...Διασάφησις σ. 10. Η αυτή μομφή απεδόθη και εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην διά την μη υπ' αυτού σύγκλησιν της Ιεραρχίας του Θρόνου. Ένθ. ανωτ. Πρβλ. Μητροπολιτών Δημητριάδος Γερμανού, πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου και Ζακύνθου Χρυσοστόμου, Προς τον εφημεριακόν κλήρον και τους μοναχούς της ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας. Ωσαύτως Αρχιμ.Θ.Στράγκα, ένθ. ανωτ. τ. Δ' σ. 2600. Παρακατιόντες όμως αναιρούσιν εαυτούς οι τρεις ούτοι Ιεράρχαι γράφοντες ότι «και αν ακόμη η μεταβολή αύτη του ημερολογίου εγίνετο υφ' όλης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος συνερχομένης εις Σύνοδον, πάλιν δεν θα είχε κύρος εκκλησιαστικόν διότι θα έδει να συγκληθή Οικουμενική Σύνοδος». Ένθ. ανωτ. τ. Δ' σ. 2601.

9. Χρυσοστόμου (Α') Αρχιεπισκόπου Αθηνών..., Η διόρθωσις ... σ. 56.

10. «Εκκλησία» Α' σ. 367.

11. Το πλήρες κείμενον του εν λόγω τηλεγραφήματος έχει ως έπεται: «Αμέσου συγκλήσεως Οικουμενικής Συνόδου αδυνάτου καθισταμένης επειγούσης δε αφομοιώσεως Ημερολογίου χάριν εκατομμυρίων ορθοδόξων λαών, εκλιπαρούμεν υμετέραν Μακαριότητα δεχθήναι πρότασιν Οικουμενικού Πατριαρχείου περί συνταυτίσεως ημερομηνιών διά προσθήκης 13 ημερών από 10 προσεχούς Μαρτίου άνευ οιασδήποτε μεταβολής Πασχαλίου, μόνης ταύτης παραπεμφθησομένης Οικουμενική Συνόδω». Βλ. τούτο παρά Γ. Ευστρατιάδη, ένθ: ανωτ. σ. 26-27. Η λέξις «εκλιπαρούμεν» κατεκρίθη εν τούτοις ως προσδούσα προσωπικόν χαρακτήρα εις την όλην υπόθεσιν. Ένθ.ανωτ. σ. 53.

12. «Εκκλησία» Α' σ. 367.

13. «Εκκλησία» Α' σ. 396. Πρβλ. Χρυσοστόμου (Α') Αρχιεπισκόπου Αθηνών ..., Η διόρθωσις ... σ.58.

14. «Εκκλησία Α' 367.

http://www.myriobiblos.gr/books/book1/kef4_meros1.htm

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 23:42
από LAPTONAS
Spartan έγραψε:- See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... fvZil.dpuf
Spartan μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι ; αφού χρησιμοποιούμε το "διορθωμένο" Ιουλιανό τότε γιατί μας κατηγορούν για το Γρηγοριανό; Δηλαδή η διόρθωση των 13 ημερών ήταν ο νεωτερισμός; Δεν μπορώ να το καταλάβω, αν ξέρει κάποιος ας μου απαντήσει. :hmmm

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 26 Φεβ 2014, 23:56
από Spartan
Ε μα τι λέμε τόσο καιρό. Βεβαίως αυτός ήταν ο νεωτερισμός, όσον αφορά το ημερολόγιο.
Το ότι η αλλαγή του ημερολογίου συμβαίνει επίσης να εντάσσεται μεταξύ άλλων σε ένα γενικότερο πλάνο σύγκλισης με τους αιρετικούς (παπικούς κλπ) που εξυπηρετεί τα σχέδια των οικουμενιστών, είναι μεν αληθινό σενάριο, όμως είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και πρέπει να το διαχωρίζουμε.
Δηλαδή ναι μεν προσοχή στον οικουμενισμό και στις ύπουλες προσεγγίσεις με τα άλλα δόγματα που επιχείρησαν και επιχειρούν κάποιοι υποστηρικτές του μέσω (και) της αλλαγής του ημερολογίου, αλλά όχι και να ανάγουμε το καθαρά ημερολογιακό ζήτημα σε "μέγα δογματικό ζήτημα" και αιτία σχίσματος! Φεύ! (που θα έλεγε κι η Μύθηρα)

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 27 Φεβ 2014, 12:45
από LAPTONAS
Spartan έγραψε:Ε μα τι λέμε τόσο καιρό. Βεβαίως αυτός ήταν ο νεωτερισμός, όσον αφορά το ημερολόγιο.
Το ότι η αλλαγή του ημερολογίου συμβαίνει επίσης να εντάσσεται μεταξύ άλλων σε ένα γενικότερο πλάνο σύγκλισης με τους αιρετικούς (παπικούς κλπ) που εξυπηρετεί τα σχέδια των οικουμενιστών, είναι μεν αληθινό σενάριο, όμως είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και πρέπει να το διαχωρίζουμε.
Δηλαδή ναι μεν προσοχή στον οικουμενισμό και στις ύπουλες προσεγγίσεις με τα άλλα δόγματα που επιχείρησαν και επιχειρούν κάποιοι υποστηρικτές του μέσω (και) της αλλαγής του ημερολογίου, αλλά όχι και να ανάγουμε το καθαρά ημερολογιακό ζήτημα σε "μέγα δογματικό ζήτημα" και αιτία σχίσματος! Φεύ! (που θα έλεγε κι η Μύθηρα)
Εκτός από το γεγονός ότι δεν είναι δογματικό ζήτημα (δεν προσκρούει δηλαδή σε δόγματα) , αυτό που διαπιστώνω είναι ότι δεν έγινε καμία ουσιαστική αλλαγή στο ημερολόγιο εκτός από την διόρθωση των 13 ημερών η οποία ήταν εξ αρχής αναγκαία αφού κάθε 128 χρόνια έχανε μία μέρα. Ήταν λοιπόν αναγκαίο εκ παραδόσεως να τηρούμε την διόρθωση την οποία δεν τηρούσαμε ως το 1923. :happy2

Δηλαδή ο πραγματικός νεοτερισμός και η αφροσύνη είναι όταν... ΔΕΝ γίνεται η διόρθωση της απόκλισης κάθε 128 χρόνια αλλά την αφήνουμε να αποκλίνει σταδιακά. Αυτός είναι ο πραγματικός νεοτερισμός , δηλαδή φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι όσοι κρατούσαν τις ημέρες αδιόρθωτες ήταν αυτοί που νεοτέρισαν και καινοτόμησαν , διότι αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν την παράδοση που χρήζει αναγκαία την διόρθωση του ημερολογίου. :ex4

Όσο το ψάχνει κανείς τελικά εντυπωσιάζεται όλο και περισσότερο από το μέγεθος του θέματος.

Re: Το Βασιλικό διάταγμα αλλαγής ημερολόγιου

Δημοσιεύτηκε: 27 Φεβ 2014, 16:35
από Spartan
Έτσι ακριβώς.