Το φαινόμενο «ΙΣΛΑΝΔΙΑ» με το μάτι ενός Ιρλανδού: από την καταστροφή στο πρότυπο;

1
Το φαινόμενο «ΙΣΛΑΝΔΙΑ» με το μάτι ενός Ιρλανδού: από την καταστροφή στο πρότυπο;

Πριν από τρία χρόνια η Ισλανδία άνοιξε το δρόμο σε μια οικονομική άβυσσο. Τώρα, με την αύξηση των φόρων, αφήνοντας τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και την προστασία του δημόσιου τομέα, αυτό δείχνει μια διέξοδο. Θα μπορούσε η Ιρλανδία να κάνει το ίδιο??? αναρωτιέται ο PAUL CULLEN

ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ (δεν θα μπορούσε) να συμβολίζει την αναγέννηση της Ισλανδίας, μετά την καταστροφική οικονομική συντριβή της πριν από τρία χρόνια, από το πρόσφατο άνοιγμα (εγκαίνιο) του Μεγάρου Μουσικής Harpa, στην προκυμαία της πόλης του Ρέικιαβικ. Μετά το κραχ αυτό ήταν ένα κουρελιασμένο γιαπί, μια μισο-χτισμένη οικοδομή, μια επίμονη υπενθύμιση της πτώσης της χώρας στη ζητιανιά. Ένα έργο που ξεκίνησε από μία από τις τράπεζες που προκάλεσαν την κρίση, και εγκαταλείφθηκε σχεδόν αμέσως, μόλις η τράπεζα κατέρρευσε, το «Harpa» φάνηκε να προοριζόταν να παραμείνει για χρόνια μια αηδία στον θολό ορίζοντα της πρωτεύουσας.

Αυτό που δεν συνέβη, είναι η απόδειξη για την αξιοσημείωτη ανάκαμψη σε αυτό το μικρό έθνος. Μόλις λίγα χρόνια μετά που η Ισλανδία ξεκίνησε τη παγκόσμια οικονομική άβυσσο, η κυβέρνησή της, έχει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει την ολοκλήρωση ενός χώρου, αξίας € 110 εκατ. ευρώ. Αυτή είναι δαπάνη για τη δημιουργία ενός αρχιτεκτονικού tour de force, που η πρόσοψη του αποτελείται από 10.000 παράθυρα σε 1.000 διαφορετικά σχήματα, για να στεγάσει την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα. Υπάρχουν τέσσερις αίθουσες στο χώρο, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει 1.800 καθίσματα – και αυτό σε μια χώρα με πληθυσμό μόλις 300.000 ατόμων.

Ακριβώς όπως η Harpa έχει ανεγέρθηκε από τα ερείπια μιας κρίσης, έτσι είναι επίσης η χώρα που εξέρχεται από την οικονομική σφυροκόπημα της. Η οικονομία αναπτύσσεται και πάλι, η ανεργία είναι υπό έλεγχο και το τραπεζικό πρόβλημα έχει σχεδόν ξεπεραστεί. Ο πληθωρισμός έχει πέσει κάτω από το 5 τοις εκατό και η οικονομική συμφωνία της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έληξε τον Αύγουστο.

Η εμπειρία της Ισλανδίας, όπως πολλοί έχουν επισημάνει, εγείρει σημαντικά ερωτήματα για την Ιρλανδία, κυρίως αν μπορεί να μιμηθεί την επιτυχία της στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης ή είναι καταδικασμένη (η Ιρλανδία) να μη μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμά της.Το ενδιαφέρον των περισσοτέρων έχει επικεντρωθεί, στο αν η Ιρλανδία θα πρέπει να είχε ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισλανδίας, με πτώχευση των (υπεύθυνων για τη κρίση) τραπεζών για να γλυτώσει και όχι να δαπανά δισεκατομμύρια για τη διάσωση τους. Αυτό φαινόταν ένα «καρφωμένο άλογο» πριν από μερικά χρόνια, αλλά αυτό που αντιλαμβάνεται τώρα ο επισκέπτης στην Ισλανδία, είναι η διαφορά στην ατμόσφαιρά της, σε σύγκριση με τις ζυμώσεις (που γίνονται) σε άλλα έθνη για τη διάσωσή τους.

Δεδομένου ότι η Ιρλανδία προετοιμάζεται για ένα ακόμη σφίξιμο του «ζωναριού» στον προϋπολογισμό του Δεκεμβρίου, και η Ελλάδα πελαγοδρομεί μέσα στη κρίση, φαίνεται ότι η Ισλανδία είναι ήδη ένα δείγμα σωτηρίας με ΄τις δικές της δυνάμεις. Ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομους στις παρυφές του Ρέικιαβικ, αναμένεται να γεμίσει με ακριβά 4×4 και ο τομέας του τουρισμού αναμένεται το επόμενο έτος να σημειώσει ρεκόρ. Το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης της χώρας έχει βγει μέσα από την κρίση σε μεγάλο βαθμό αλώβητο και του ο αριθμός των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα είναι αμείωτος, με αποδοχές αυξημένες, στο πλαίσιο μιας νέας συλλογικής σύμβασης. Έχουν προστατευθεί η εκπαίδευση και οι υγειονομικές υπηρεσίες, και τα σχέδια έχουν προχωρήσει για την κατασκευή νέων νοσοκομείων του Ρέικιαβικ, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα.

Είναι σαν να τελείωσε η οικονομική κρίση. «Έχουμε τελειώσει με τη λιτότητα», λέει ανώτερη πολιτική πηγή, προβλέποντας μόνο «μικρές περικοπές» στον προϋπολογισμό του επόμενου μήνα.

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ισλανδία, Franek Rozwadowski, παραδέχεται ότι είναι «ίσως αλήθεια», ότι η Ισλανδία ξεκίνησε ανάλαφρα σε σύγκριση με την Ιρλανδία τα μέτρα λιτότητας που είχε για να εφαρμόσει. Το 2009, λέει, την Ισλανδία ήταν στο αποκορύφωμα μιας τεράστιας ύφεσης, που προκλήθηκε από την κατάρρευση της οικονομίας και την αυξανόμενη δανειοληψία. «Το φυσικό πράγμα που κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μειώσει τις δαπάνες και να αυξήσει τους φόρους, αλλά πώς μπορείς να το κάνεις αυτό, όταν η χώρα οδεύει σε ύφεση;;;» Έτσι, αντί να απαιτήσει άμεσες προσαρμογές, όπως στην Ιρλανδία, το ΔΝΤ επέτρεψε την Ισλανδία, να καθυστερήσει στην εφαρμογή περικοπών, με την θεωρία ότι η συρρίκνωση της οικονομίας θα έχει παρόμοια επίδραση ούτως ή άλλως.

Ο Rozwadowski λέει, ότι το πρόγραμμα του ΔΝΤ, δεσμεύει τη χώρα για «σκληρές» περικοπές στα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά το ότι η Ισλανδία έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποια μέτρα να εφαρμόσει προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι, (κάνει τη διαφορά). Η επιμονή της Αριστερής κυβέρνησης για τη διατήρηση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης της χώρας, δεν ήταν ένα πρόβλημα για το ΔΝΤ. Μακριά από μεμψιμοιρίες σε αυτή τη ζήτηση, ο Rozwadowski επιμένει ότι είναι σημαντικό που το γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας της Ισλανδίας διασώθηκε.

Η ισλανδική κυβέρνηση επέλεξε να κάνει τις μισές από τις απαιτούμενες προσαρμογές με την αύξηση των φόρων και να περικόψει κατά το ήμισυ τις δαπάνες της, σε αντίθεση με την προτίμηση της δική μας κυβέρνησης, για (αποφυγή) περικοπής των δαπανών, με προτίμηση στις φορολογικές αυξήσεις.

Ενώ υπάρχουν πολλά κοινά στην πρόσφατη ιστορία των χωρών, δύο παράγοντες που κάνουν την εμπειρία της Ισλανδίας, διαφορετική από αυτή της Ιρλανδίας. Πρώτον, η Ισλανδία δεν είναι στη ζώνη του ευρώ, και έτσι είναι σε θέση να προσαρμόσει τη συναλλαγματική ισοτιμία της. Η απόφαση για την υποτίμηση της κορώνας ήταν καταστροφική για τους απλούς Ισλανδούς, καθώς μείωσε την αγοραστική δύναμη των χρημάτων τους, αλλά την βοήθησε να πάρει γρήγορα την κατάσταση υπό έλεγχο.

Η άλλη διαφορά είναι ότι δήθεν η Ισλανδία «έκαψε» τους ομολογιούχους. Μόνο που δεν το έκανε, όπως επισημαίνει ο Rozwadowski. «Η κυβέρνηση της Ισλανδίας δεν αθετεί τις υποχρεώσεις της προς κανέναν», λέει. «Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα χρέη του ιδιωτικού τομέα».

Ενώ η Ιρλανδία βρέθηκε (συμπαραστάθηκε) στο τραπεζικό της σύστημα, η Ισλανδία επέτρεψε στις τράπεζες να καταρρεύσουν. Οι τρεις μεγαλύτερες (τράπεζες) οι οποίες είχαν μετατραπεί σε κερδοσκοπικές φούσκες και προκάλεσαν το πρόβλημα στην οικονομία, τέθηκαν υπό (δημόσια) διοίκηση, και οι πολύ μικρότερες εγχώριες τράπεζες, ήρθαν αντιμέτωπες με τα πτώματά τους. Για τα υπόλοιπα, οι «κακές τράπεζες», αποτέλεσαν αντικείμενο χειρισμού, σύμφωνα με τις τυποποιημένες διαδικασίες πτώχευσης. Στην περίπτωση των δύο από αυτές, οι κάτοχοι ομολόγων που είχαν επενδύσει σε αυτές τις τράπεζες, στράφηκαν κατά των ιδιοκτητών (των τραπεζών αυτών). (Εν τω μεταξύ, αυτό το μήνα, ο πρώην πρωθυπουργός, Geir Haarde, παρουσιάστηκε σε ένα ειδικό δικαστήριο, για να αντιμετωπίσει κατηγορίες με βάση τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών» σε σχέση με τους χειρισμούς του στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008).

«Στην Ισλανδία δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή, από το να κάνουμε τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο», λέει ο Rozwadowski. Οι τράπεζες που έδειχναν ότι άξιζαν 10 φορές το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ισλανδίας, οπότε η χώρα δεν θα μπορούσε να τις σώσει ακόμα και αν ήθελε. Στην Ιρλανδία, όπου οι τράπεζες (αυτο)αποτιμώνται, σε περίπου πέντε έως έξι φορές το ΑΕΠ, η κυβέρνηση θέλει σαφώς και κάνει αισθητή τη θέση της, ότι θα επιχειρήσει τη σωτηρία τους!!!

Μια παρόμοια επισήμανση γίνεται από τον υπουργό οικονομικών της Ισλανδίας για τη χρηματοδότηση, Steingrímur Sigfússon. «Δεν κάναμε αυτό που κάναμε από επιλογή», ​​λέει. «Ήταν αδύνατο για μας να διατηρήσουμε τις τράπεζες, έτσι όπως ήσαν».

Ο Sigfússon είναι απρόθυμος να κάνει συγκρίσεις, αλλά λέει ότι η Ιρλανδία πληρώνει τώρα το τίμημα για τις αποφάσεις που έλαβε κατά την εισαγωγή των εγγυήσεών της προς τις τράπεζες το 2008. «Αυτοί που προσπαθούν να ζωντανέψουν τον τραπεζικό τομέα, στηρίζοντας χρεοκοπημένες τράπεζες μεγάλου μεγέθους, πρόκειται να πληρώσουν ένα τεράστιο τίμημα γι ‘αυτό», προειδοποιεί.

Μακριά από την αποξένωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω της πολιτικής της στον τομέα των τραπεζών, η Ισλανδία φαίνεται να έχει κερδίσει το σεβασμό με την αδιάλλακτη στάση της.

«Όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι λένε ότι το μοντέλο αυτό - να αφήσει τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν - είναι η καλύτερη, ειδικά για τις μικρές χώρες», λέει ο Timo Summa, εκπρόσωπος της ΕΕ στην Ισλανδία. «Οι ξένοι ομολογιούχοι έχασαν πολλά, αλλά αυτό ήρθε μετά από πολλά χρόνια με τεράστια κέρδη»!!!!

Σε κάθε περίπτωση, οι ομολογιούχοι, δεν φαίνεται να έχουν μνησικακίες. Η επιστροφή της Ισλανδικής κυβέρνησης στις διεθνείς χρηματαγορές (για την αναχρηματοδότηση) του χρέους της, τον περασμένο Ιούνιο, είδε ανταπόκριση στη προσφορά ομολόγων της, όπου οι εγγραφές ξεπέρασαν τη ζήτηση πάνω από δύο φορές.

Ο Sigfússon επισημαίνει, ότι πριν τράβηξε το βύσμα για (τη χρεοκοπία) των τραπεζών, η κυβέρνησή του έφερε και ενέκρινε νόμους για τη προστασία των αποταμιευτών!!! …. …. …. …. …. ….

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΠΗΓΗ: -http://www.irishtimes.com/newspaper/wee ... 61287.html

Μετάφραση: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης

-http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/2011/ ... o-protipo/
Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη ! 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ειδησεις απο τον υπόλοιπο κόσμο”

cron