Στα σχολεία της Δανίας, οι νέοι παίρνουν «άριστα» στο να είν

1
Στα σχολεία της Δανίας, οι νέοι παίρνουν «άριστα» στο να είναι νέοι

LΕ ΜOΝDΕ , Της ΑΝΝΙCΚ CΟJΕΑΝ

αναδημοσίευση από "Τα Νέα"


Στη Δανία ζουν οι πιο ευτυχισμένοι νέοι. Έχουν εμπιστοσύνη στο μέλλον, οι γονείς και οι δάσκαλοι τους κανακεύουν, στην αγορά εργασίας οι πτυχιούχοι είναι μικροί βασιλιάδες. Πώς τα καταφέρνουν άραγε; Καλώς ήρθατε στο βασίλειο της ανεμελιάς! Σύμφωνα με μια συγκριτική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2006 σε 17 χώρες μεταξύ νέων 16- 29 ετών, 60% των Δανών θεωρούν ότι το μέλλον τους είναι ευοίωνο, 60% είναι πεπεισμένοι πως θα βρουν μια καλή δουλειά, 51% είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, 45% δηλώνουν πως έχουν πλήρη ελευθερία και ελέγχουν πλήρως το μέλλον τους. Και ενώ οι νέοι σε άλλες χώρες θεωρούν ότι το πεπρωμένο τους κρίνεται πριν από τα 25 τους και ότι θα πληρώνουν σ΄ όλη τους τη ζωή αν κάνουν τώρα κάποιο σφάλμα στον προσανατολισμό τους ή αν έχουν μια αποτυχία, οι νεαροί Δανοί, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οικονομικά αυτόνομοι χάρη σε υποτροφίες, δάνεια και δουλειές μερικής απασχόλησης, ενθαρρύνονται να εξερευνούν και να είναι κινητικοί. «Οι νέοι μας αριστεύουν στο να είναι νέοι!», λέει ο Σβεν Μορς, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.

Χωρίς άγχος.

Το άγχος της βαθμολογίας είναι άγνωστο για τους Δανούς μαθητές. «Οποιαδήποτε ιδέα για ιεράρχηση των μαθητών είναι απαράδεκτη», διαβεβαιώνει ο 20χρονος Στεφάν. «Θα αντέβαινε στην ισότητα στην οποία είναι βασισμένη η σοσιαλδημοκρατία μας. Οι καθηγητές, όπως και οι γονείς, προσπαθούν πάντα να βρίσκουν τα θετικά. Αυτό που μετράει, είναι να είσαι ο εαυτός σου και να αισθάνεσαι καλά». Ανάμεσα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, πολλοί μαθητές κάνουν μια «παύση», στη διάρκεια της οποίας αφιερώνονται σ΄ αυτά με τα οποία παθιάζονται: αθλητισμό, τέχνη, περιβάλλον. Τη χρονιά εκείνη, ο 17χρονος Μάρκους μελέτησε την κουβανέζικη μουσική και έζησε στο Παρίσι και την Κούβα. Τη θυμάται σαν μια υπέροχη και ουσιαστική χρονιά κατά την οποία, όπως λέει, «μεγάλωσα, ονειρεύτηκα, έμαθα να ζω και να συμφιλιώνομαι με τους άλλους, σκέφτηκα τη ζωή». Άλλα δύο χρόνια στο Λύκειο και θα κάνει και πάλι μια «παύση». Για ένα χρόνο, για να βγει στον δρόμο. «Θα πάω ίσως στην Ισπανία. Θα δουλέψω σερβιτόρος και θα περιπλανηθώ πριν ξεκινήσω σπουδές Ανθρωπολογίας». Οι νεαροί Δανοί θεωρούν «επικίνδυνο», ακόμη και «καταστροφικό», το να ριχτούν κατ΄ ευθείαν στις σπουδές, αφού «αυτή είναι η στιγμή για να αποκτήσουμε εμπειρίες, να δοκιμαστούμε, να ωριμάσουμε έξω από το πλαίσιο της οικογένειας», όπως διαβεβαιώνει ο 19χρονος Λαρς- ο οποίος πρέπει εξάλλου να βρει επειγόντως διαμέρισμα να νοικιάσει, διότι η μητέρα του τον διώχνει: «Η μητέρα μου έχει δίκιο», λέει ο νεαρός. «Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή, είναι ο καλύτερος τρόπος για να μείνουμε αγαπημένοι!».

Αυτονομία.

Η αναχώρηση από το σπίτι των γονιών εντάσσεται σε μια πορεία προς την αυτονομία που ξεκινάει από την ηλικία των 13-15 ετών, με αμειβόμενες μικροδουλειές (ταμία, πωλητή, εφημεριδοπώλη) και συνεχίζεται με την καταβολή, από την ηλικία των 18 ετών, μιας κρατικής οικονομικής αρωγής (περίπου 300 ευρώ). Στη χώρα αυτή των 5,4 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου η φορολογία μπορεί να φτάσει το 80% των εισοδημάτων, οι σπουδές είναι δωρεάν και όλοι έχουν δικαίωμα σε έξι χρόνια κρατικών υποτροφιών, καθώς και σε δάνεια με προνομιακούς όρους, όποια κι αν είναι τα εισοδήματα των γονιών τους. Ο συνδυασμός των δύο μπορεί να καταλήξει σε σχεδόν 1.000 ευρώ τον μήνα. Η ιδέα της αποτυχίας δεν υφίσταται «Εδώ οι νέοι έχουν δικαίωμα να κάνουν λάθος στη διαδρομή τους, δικαίωμα στον δισταγμό και στην περιπλάνηση», σχολιάζει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Ντομινίκ Μπουσέ, ο οποίος διδάσκει και ζει στη Δανία. «Μπορεί κανείς να αλλάξει κατεύθυνση, να κάνει μια παύση, να ξαναρχίσει αργότερα σ΄ έναν άλλο τομέα. Κάθε διαδρομή είναι σεβαστή, η ιδέα της αποτυχίας δεν υφίσταται». Γιατί; Διότι η κυρίαρχη ιδέα, την οποία συμμερίζονται οι εργοδότες, είναι πως σημασία έχει «να βρεις τον εαυτό σου» και πως ένα βιογραφικό δεν συνοψίζεται σ΄ έναν κατάλογο με διπλώματα. «Αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι η προσωπικότητα», λέει ο Βαχν Σόρενσεν, πρόεδρος της επιχείρησης τηλεπικοινωνιών ΤDC. «Τι μικροδουλειές έχεις κάνει; Τι ταξίδια; Τι εμπειρίες ηγεσίας έχεις; Εθελοντικής εργασίας;». Επιπλέον, σε μια χώρα όπου το ποσοστό ανεργίας είναι 1,6%, ο νεαρός πτυχιούχος είναι περιζήτητος. Σύμφωνα με τον Σόρενσεν, «αυτή τη στιγμή είναι ένας μικρός βασιλιάς!».

Με μια ματιά

● ΟΙ ΝΕΑΡΟΙ Δανοί κάνουν διαλείμματα από το σχολείο (ένα έτος ανάμεσα στο γυμνάσιο και το λύκειο, άλλο ένα πριν από το πανεπιστήμιο) για να ασχοληθούν με αθλητισμό, τέχνη, ταξίδια... (εδώ τα παιδιά γίνονται παχύσαρκα, αναποφάσιστα, και ατάλαντα)

● Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ του νέου από το σπίτι των γονιών εντάσσεται σε μια πορεία προς την αυτονομία που αρχίζει ήδη από τα 13 του, όταν προσλαμβάνεται σε μικροδουλειές μερικής απασχόλησης (εδώ η αυτονομία του "νέου" αρχίζει μετά τα 30, όταν εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι. Και πάλι προσλαμβάνεται σε μικροδουλειές μερικής απασχόλησης)

● ΟΙ ΔΑΝΟΙ εργοδότες ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπικότητα και τις εμπειρίες του νέου παρά για τα διπλώματά του (εδώ ενδιαφέρονται περισσότερο για το θείο βουλευτή και τις δημοσιες σχέσεις του)

● ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ οικονομική αρωγή, τις υποτροφίες και τα προνομιακά δάνεια, ένας 18χρονος Δανός μπορεί να λαμβάνει σχεδόν 1.000 ευρώ τον μήνα (εδώ γελάνε)
Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη ! 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ειδησεις απο τον υπόλοιπο κόσμο”

cron