Φιλούμενος - Ενάντια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων

Τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στα τραγικά "Δεκεμβριανά"
Η ένοπλη αναμέτρηση που έγινε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, ήταν η κορύφωση της αντίθεσης μεταξύ ενός ισχυρού ακροαριστερού κοινωνικού ρεύματος που είχε επωασθεί στα βουνά της Ελλάδας στην Αντίσταση και του αστικού αντικομουνιστικού κόσμου που ήταν ουσιαστικά ο πολιτικός κληρονόμος και συνεχιστής της προπολεμικής Ελλάδας. Το ΕΑΜ μεγενθύνθηκε απότομα ευνοημένο από μια σειρά από παράγοντες, όπως η υλικοτεχνική και οικονομική βοήθεια που έλαβε από τους Άγγλους ως το καλοκαίρι του 1943, τα πατριωτικά συνθήματα που χρησιμοποίησε (υποβαθμίζοντας τα ταξικά) στην επαφή του με τους Έλληνες της υπαίθρου, η εξόντωση η η προσπάθεια εξόντωσης όλων των άλλων Ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων (ΠΑΟ, ΕΚΚΑ, ΕΔΕΣ), η απόκτηση με δόλο των όπλων της ιταλικής μεραρχίας Πινερόλο, αλλά και ο ριζοσπαστικός πολιτικοκοινωνικός λόγος που χρησιμοποίησε σε μια εποχή που η Ελλάδα είχε ερημώσει και διψούσε για ελπίδα και προοπτική.

Το σκηνικό της ένοπλης αναμέτρησης του Δεκέμβρη είχε στηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 1943. Τότε σε μια λάθος εκτίμηση της κατάστασης ο ΕΛΑΣ είχε επιτεθεί με σκληρότητα στον ΕΔΕΣ, διαλύοντας τις μικρές του ομάδες στην Θεσσαλία και στην Στερεά Ελλάδα αλλά και στην ΕΚΚΑ του Ψαρρού την οποία ομοίως την διέλυσε. Σκοπός του ήταν να αναλάβει την εξουσία καθώς θεωρούσε ότι οι Γερμανοί αποχωρούσαν. Όταν όμως οι Γερμανοί τελικά δεν αποχώρησαν από την Ελλάδα αλλά αντίθετα ενίσχυσαν την παρουσία τους και κόπηκε η Αγγλική βοήθεια λόγω του Ελληνικού εμφυλίου, τότε το ΕΑΜ στράφηκε σε πολιτικές λύσεις ιδρύοντας το 1944 στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας την ΠΕΕΑ με συμμετοχή σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων από την ευρύτερη Αριστερά (Σβώλος, Αγγελόπουλος).

Στην Μέση Ανατολή όπου βρισκόταν η έδρα της Ελληνικής Κυβέρνησης συνέβη μια μεταβολή πολύ σημαντική. Στις 20 Απριλίου 1944 ανέλαβε καθήκοντα Πρωθυπουργού ο Γεώργιος Παπανδρέου, που ερχόταν από την Ελλάδα και γνώριζε απόλυτα την τρέχουσα κατάσταση και την υπεροχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Με ένα πραγματιστικό πολιτικό πρόγραμμα κατάφερε να παγιδεύσει τους αντιπροσώπους του ΕΑΜ στην συνδιάσκεψη του Λιβάνου τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και να τους εντάξει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η συμμετοχή του ΕΑΜ στην κυβέρνηση Παπανδρέου το εγκλώβισε σε μια νομιμόφρονα στάση, που σε συνδυασμό με την συμφωνία της Καζέρτας (26η Σεπτεμβρίου 1944) οδήγησε στην αναίμακτη απελευθέρωση της Αθήνας στις 18 Οκτωβρίου 1944 από μικρές Αγγλικές μονάδες υπό τον στρατηγό Σκόμπυ. Η ΙΙΙ ορεινή ταξιαρχία "Ρίμινι" υπό τον Βεντήρη έφτασε στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου, γνωρίζοντας αποθεωτική υποδοχή από τους Αθηναίους και ενισχύοντας σημαντικά τις ασθενείς μονάδες που είχε στην διάθεση της η κυβέρνηση.

Το τελευταίο βήμα πριν την πλήρη πολιτική εξομάλυνση στην Ελλάδα ήταν η αποστράτευση των ενόπλων τμημάτων των ανταρτών των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία άνηκε στον ΕΛΑΣ. Το σχέδιο αποστράτευσης είχε συμφωνηθεί ήδη από το Λίβανο και προέβλεπε την ταυτόχρονη αποστράτευση τόσο του ΕΛΑΣ όσο και του ΕΔΕΣ στις 10 Δεκεμβρίου με πρόσκληση τριών κλάσεων από όλη την Ελλάδα και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης (επιλέχθηκε ο Οθωναίος). Σύμφωνα με την μαρτυρία Παπανδρέου στις 27 Νοεμβρίου τον επισκέφτηκαν οι υπουργοί της κυβέρνησης που αντιπροσώπευαν το ΕΑΜ (Σβώλος, Τσιριμώκος, Ζεύγος) ενεχειρίζοντας το σχετικό έγγραφο της συμφωνίας που περιείχε τους συμφωνηθέντες όρους υπογεγραμμένο.

Το απόγευμα της 28ης Νοεμβρίου επισκέφτηκε εκ νέου τον Παπανδρέου ο αντιπρόσωπος των αριστερών Ζεύγος, για να του υποβάλλει ένα νέο πολύ σημαντικό όρο στην ήδη επικυρωθείσα συμφωνία, που ήταν η αποστράτευση και της ταξιαρχίας "Ρίμινι", ως μονάδας πιστής στην Κυβέρνηση (αν και αυτή ήταν Εθνικής Ενότητας με συμμετοχή του ΕΑΜ). Να σημειωθεί ότι η αξίωση αυτή είχε και τελεσιγραφικό χαρακτήρα. Ο Παπανδρέου θεώρησε ότι αυτό αποτελούσε ουσιώδη υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα. Αποφάσισε όμως να κάνει μια ύστατη θυσία (παρά τις αντιρρήσεις άλλων πολιτικών όπως ο Σοφούλης) για να σωθεί η Ελλάδα από τον εμφύλιο. Πρότεινε στο ΕΑΜ να μην αποστρατευθεί μια μονάδα του ΕΛΑΣ ίση με το άθροισμα της ταξιαρχίας "Ρίμινι" και μιας μονάδας του ΕΔΕΣ. Σε αυτή την πολύ λογική συμβιβαστική πρόταση η ηγεσία του ΕΑΜ αμφιταλαντεύτηκε, αλλά τελικώς αρνήθηκε καθώς επικράτησαν οι αδιάλλακτοι στις τάξεις της. Αμέσως παραιτήθηκαν όλοι οι αριστεροί υπουργοί οδηγώντας την Ελλάδα στην δίνη του εμφυλίου. Σε αυτό το καθεστώς έντασης και διαφωνίας, το ΕΑΜ κήρυξε γενική απεργία και συλλαλητήριο για τις 3 Δεκεμβρίου.

Η ζητούμενη άδεια για το συλλαλητήριο δεν δόθηκε από την Κυβέρνηση, καθώς ο Παπανδρέου είχε πληροφορίες ότι σκοπός του συλλαλητηρίου ήταν η εξέγερση και η αναμέτρηση και όχι η πολιτική έκφραση. Ο "ριζοσπάστης" των ημερών περιείχε εμπρηστικά άρθρα, ενώ το ίδιο επιθετικές ήταν και οι αποφάσεις της πολιτικής επιτροπής του ΕΑΜ που συνεδρίασε. Στις 3 Δεκεμβρίου ένα μεγάλο πλήθος διαδήλωσε υπέρ του ΕΑΜ, κάποιοι αστυνομικοί αφοπλίστηκαν από το πλήθος, κάποιοι άλλοι όμως άνοιξαν πυρ. το αποτέλεσμα ήταν πολλοί νεκροί και η αρχή μιας από της μεγαλύτερες τραγωδίες της σύγχρονης μας Ιστορίας.

Η βασική μας θέση είναι η εξής. Κακώς δίδεται τόση έμφαση στα τραγικά γεγονότα της 3ης Δεκεμβρίου ως βασική αιτία όσων ακολούθησαν. Είναι λάθος να αποκόπτεται το συλλαλητήριο και να εξετάζεται χωριστά από την άρνηση του ΕΑΜ να συνεργαστεί για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ που είχε συμφωνηθεί τουλάχιστον 3 φορές (Λίβανος, Καζέρτα, Αθήνα) από εκπροσώπους του ΕΑΜ. Όταν το ΕΑΜ αποφάσισε να ωθήσει την αναμέτρηση στο πεζοδρόμιο, η αιματηρή κατάληξη ήταν φυσιολογική.

Ο λόγος για την σκληρή γραμμή του ΕΑΜ στο θέμα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ δεν έχει ακόμη εξιχνιασθεί από την Ιστορία. Τα σχετικά ντοκουμέντα για τις εσωτερικές ζυμώσεις στην οργάνωση αυτή αλλά και στο ΚΚΕ, σιωπούν. Τα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ που έχουν δημοσιευτεί δεν διαφωτίζουν καθόλου τα αίτια πίσω από την κρίσιμη υπαναχώρηση του ΕΑΜ. Από τις αιτίες που έχουν προταθεί από διάφορους Ιστορικούς αναφέρουμε αυτές που θεωρούμε πιο πιθανές.

1. Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι ακροαριστεροί περίμεναν περισσότερα στρατεύματα να αποβιβαστούν μαζί με την κυβέρνηση. Όταν είδαν ότι υπερείχαν αριθμητικά, δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό της κατάληψης της εξουσίας που είναι βασικός στόχος κάθε μαρξιστικού κόμματος (Woodhouse).

2. Οι ηγέτες του ΚΚΕ δεν εμπιστεύονταν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και είχαν φόβο ότι ο αφοπλισμός τους θα ήταν πολιτικά καταδικαστικός για αυτούς.

3. Το ΕΑΜ φοβόταν αντεκδικήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα όπου στελέχη της είχαν φερθεί σκληρά και καταπιεστικά

4. Υπήρχε ένας διάχυτος φόβος στην άκρα αριστερά ότι όταν θα έπαυε η δύναμη του ΕΛΑΣ, οι Βρετανοί θα προσπαθούσαν να επαναφέρουν τον Βασιλιά Γεώργιο χωρίς δημοψήφισμα αψηφώντας την σχετική συμφωνία.

5. Ο Τίτο απέστειλε μήνυμα στους Έλληνες κομμουνιστές παρακινώντας τους να αντισταθούν στους Άγγλους (Αλεξάντερ)

Πάντως ο Γιάννης Ιωαννίδης, μεγαλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ την εποχή εκείνη, δήλωσε μερικά χρόνια μετά: "εμείς (το ΚΚΕ) προχωρούσαμε βάση σχεδίου στην εξεύρεση προσχήματος για να αρχίσει ο πόλεμος". Αυτή είναι και η θέση μας. Όλες οι πηγές που αναφέρουμε στο τέλος συγκλίνουν ακριβώς στο κρίσιμο αυτό συμπέρασμα. Η άκρα αριστερά είχε αποφασίσει να προσπαθήσει να καταλάβει την εξουσία, πριν ακόμη αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις αφοπλισμού με τον Παπανδρέου. Τα αίτια πάντως ακόμη δεν έχουν πλήρως αποσαφηνισθεί.....

ΠΗΓΕΣ

Chris Woodhouse, Το μήλο της έριδος, εκδόσεις "εξάντας"
"Τα επίσημα κείμενα" του ΚΚΕ
Γεώργιος Παπανδρέου, Η απελευθέρωση της Ελλάδος, εκδόσεις "το βήμα"
Γενικό Επιτελείο Στρατού, Η απελευθέρωση της Ελλάδος και τα μετά αυτής γεγονότα, εκδόσεις Γ.Ε.Σ.
Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και σβάστιγκα, εκδόσεις Παπαζήση
Τ. Αλεξάντερ, Η κρίση αποστράτευσης το 1944, από συλλογικό έργο "η Ελλαδα στην δεκαετία 1940-1950" εκδόσεις Θεμέλιο
Χ. Γκητάκος, Δεκεμβριανά 1944 τα εκατέρωθεν ντοκουμέντα, εκδόσεις "Ιδεοτυπία"
Συλλογικό έργο, Η μάχη των Αθηνών 1944, εκδόσεις Περισκόπιο

Ι. Β. Δ.
Αναρτήθηκε από gianniotis.gr στις 9:08 πμ

Δεκεμβριανά 1944


Από τον Ιάσωνα...


.Εσωθεν Ομολογια.
Τι ητο και τι δεν ητο ο Δεκεμβριος...


"... Ο [Δεκέμβριος] ασφαλώς δεν ηδύνατο να είναι [επανάστασις] ... άνευ συμμετοχής ενεργού εις αυτήν της εργατικής τάξεως , άνευ συμπαθείας προς αυτήν των αγροτών, άνευ ουδετερότητος πλήρους της μικροαστικής τάξεως. Και είναι βέβαιον ότι ούτε η εργατική τάξις εν τω συνόλω της μετέσχε της [Δεκεμβριανής επιχειρήσεως] ούτε η αγροτική τάξις συνεπάθει την κομμουνιστικήν τοιαύτην επίθεσιν, ως μόνη ανάμνησιν έχουσα τας άρπαγας των προϊόντων της τας αγγαρείας τα εγκλήματα και την επιβολή φορολογιών. Όσον αφορά στην μικροαστικήν τάξιν, αυτή όχι μόνον δεν ήτο ουδετέρα αλλά σαφώς και θετικώς αντίθετος προς την κομμουνιστικήν επίθεσιν...
...Ο Δεκέμβριος ασφαλώς δεν ήτο ούτε [κοινωνική επανάστασις] ούτε καν ένοπλος στάσις δύναται να χαρακτηρισθή διότι δεν επρόκειτο περί ενόπλου στάσεως τμήματος τινός Λαού ή Στρατού αμφισβητούντος το κύρος μιας νομίμου εξουσίας..."
Τι ήτο λοιπόν ο Δεκέμβριος;
Μια απλή συνέχεια της στρατιωτικής προελάσεως του ΕΛΑΣ προς το κέντρο των Αθηνών λόγω της μέθης των μέχρι τότε επιτυχιών και της κομμουνιστοκρατίας των Αθηνών δια των συλλαλητηρίων...
Αλλά κοινωνικώς ήτο αστήρικτος και βλακώδης!...
Εάν αντί του Δεκεμβρίου κατέχον τα 7 υπουργεία του, εζήτει και ηξίου απλως εκλογάς... πολύ φοβούμαι ότι το ΚΚΕ ως ΕΑΜ θα ελάμβανε ασφαλώς την πλειοψηφίαν των βουλευτών της χώρας...οπότε, άγνωστον αν η ΕΛΛΑΣ θα απέφευγε τον κίνδυνον να εγκλεισθή εντός του σιδηρού παραπετάσματος.
Από της απόψεως αυτής ο «Δεκέμβριος» υπήρξεν από εθνικής απόψεως «ευτύχημα». Διότι χάρις εις αυτόν μετεστράφη το λαϊκό ρεύμα κατά του ΚΚΕ και τα θύματα του ‘’Δεκεμβρίου’’ είναι οι Ήρωες και οι Μάρτυρες , που πότισαν με το αίμα των τον δένδρον της ελευθερίας... Το ΚΚΕ προσεπάθησε να εξυμνήση τον ‘’Δεκέμβριον ‘’ του ως ηρωικόν αγώνα του λαού υπό την καθοδήγησιν του. Και ομως το αληθες ειναι οτι ο λαος των Αθηνών έμεινεν αμέτοχος ..."
Ελευθέριος Σταυρίδης Βουλευτής ΚΚΕ Γενικός Γραμματεύς του ΚΚΕ. (στο βιβλίο «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ» σελίς 552)
**************************************
Η αφορμή εδόθη από την υβριστικη, προκλητικη, ανιστορητη, εφιαλτικη αναφορα του χυδαιοτερου εντυπου που εχει να παρουσιασει ο ελληνικος τυπος και λεγεται Ριζοσπαστης...
Στην εμετικη παραχαραξι της ιστοριας από τους τεως εισπρακτορες και πρακτορες του Κρεμλινου γινεται αναφορα στα Δεκεμβριανα με το σύνηθισμενο γάνωμα της ιστορίας τοσο προσφιλες στο εντοπιο κουκουε με τις σταλινικές κομμουνιστικές ύβρεις.

Γραφει ο οχετος κομμουνιστικων λυμματων στο σημερινο (26/11/2009) φυλλο του.
(http://www1.rizospastis.gr/page.do?ublD ... irection=1)

"...Μέσα από φωτογραφίες της εποχής, όπου καταγράφεται ολοζώντανη η ηρωική πάλη του λαού της Αθήνας καθώς και οι θηριωδίες της αστικής τάξης και του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, μέσα από φύλλο του Ριζοσπάστη της περιόδου εκείνης, με μια μεστή ιστορική αναδρομή η ΚΟΑ του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, να τιμήσουν τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, να αντλήσουν διδάγματα που βοηθούν στην ισχυροποίηση της πάλης σήμερα…"

Οι αμετανοητοι δολοφονοι των σταλινικων ορδων και οι επιγονοι τους αναμοχλεύουν το εφιαλτικό παρελθόν και ξυπνούν μνήμες των αδικοχαμένων, που οι περισσότεροι παραμένουν άταφοι σε άγνωστους τάφους και σε πηγάδες... ενώ οι δολοφόνοι ανερυθρίαστοι εμφανιζονται υποκριτικα ως "θυματα" από "τις θηριωδίες της αστικής τάξης" την οποια εκεινοι κατακρεουργησαν στην προσπαθεια τους να καταλυσουν την Δημοκρατια και να διχοτομησουν την Ελλαδα .
Βεβαιως αν υπηρχαν σοβαροι πολιτικοι, από όλα τα κομματα θα επρεπε να να ειχαν τοποθετηθη και να ειχαν ήδη καταδικαση την υβριστικη παραχαρξι της ιστορικης αληθειας που επιχειρειται από τους επιγονους και υμνητας των δολοφονων...
Και οχι μονον οι ευαγγελιζομενοι την αναβαπτισι της δεξιας στη ΝΔ για ψηφοθηρικους λογους λογω των εσωκομματικων εκλογων αλλα ακομη και στο κομμα του ΠΑΣΟΚ του οποιου ο σημερινος αρχηγος και Πρωθυπουργος είναι ο εγγονος του Γεωργιου Παπανδρεου που ητο τοτε Πρωθυπουργος ..
Διοτι:
1. Έχει ιστορικά τεκμηριωθεί, έχει γίνει παραδεκτό από του πρωτεργάτες της κομμουνιστικής εξεγέρσεως ότι η κομμουνιστική ανταρσία απέβλεπε στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την αυτονόμηση της Μακεδονίας και Θράκης (Δηλώσεις Φλωράκη στο Βήμα). Ο Συμμοριτοπόλεμος διήρκεσε πλέον των τριών ετών (Μάρτιος 1946-Αύγουστος 1949) και επισώρευσε πλείστα όσα δεινά εις την χώραν, αφού εξεκληρίσθη το άνθος της Ελληνικής νεολαίας, συνεσωρεύθησαν τεράστιαι υλικαί καταστροφαί ενώ 28.000 Ελληνοπαίδων κατά το παιδωμάζωμα ωδηγήθησαν εις τα χώρας του Σιδηρού Παραπετάσματος.
2. Και να θέλουν οι Έλληνες να λησμονήσουν τα όσα τραγικά συνέβησαν κατά την περίοδο του αντισυμμοριακού αγώνος και να συμφιλιωθούν μεταξύ των δεν δύναται. Η σημερινή σταλινικη απυλωτος ηγεσία του ΚΚΕ καθιστα κάθε μερα την "ψυχη βαθεια" λογια κουφια ψευτικα υποκριτικα κενα περιεχομενου, εφ οσον οδοιποροι και συνοδοιπόροι, παραχαράκτες της ιστοριας και γανωτες της αληθειας δεν το επιτρέπουν …
3. "...Η Δεκεμβριανή επανάστασις δεν είχε ούτε λογικήν ούτε ηθική. Ητο ένα τυφλό ξεχείλισμα ενστίκτων και παθών χωρίς την παραμικρά έξαρσιν… Το ΚΚΕ δεν θρηνεί τον θάνατον ούτε ενός σημαντικού στελέχους του από την Δεκεμβριανή εξέγερσιν. Δεν υπάρχει ούτε ένας κομμουνιστής ήρως- σύμβολον του Δεκεμβρίου... Το μέσον του βιαίου θανάτου εχρησιμοποιήθη απο τους δεκεμβριανούς σφαγείς κατα τρόπον φρικαλέον… Οι Ελληνες κομμουνισταί εξαπέλυσαν την σφαγήν ως αυτοσκοπόν. Χιλιάδες ανθρώπων του λαού, ειρηνικών, ανύποπτων και αθώων ανθρώπων, ανδρες γυναίκες παιδια εσφάγησαν απο ειδεχθείς δημίους..."
(Θεοφυλακτος Παπακωνσταντινου , σελις 174 Ανατομια μιας Επαναστασεως)
Και αυτο το αδιαψευστο, τετελεσμενο γεγονος – δηλαδη η ανυπαρξια ..."ηρωων" του ΚΚΕ στα Δεκεμβριανα - ειναι ες αεί το ανυπερβλητο εμποδιο της τοσο φωτεινης απουσιας, απο καθε αναλογο επαναληπτικο αρθρο, συγκεκριμενης αναφορας σε ..."μπαρουτοκαπνισμενους" μαχητες θυματα των συγκρουσεων με τους Αγγλους ή του λεγομενου ..."εμφυλίου" εν αντιθεσει προς τις εκατομβες των ειδεχθως βασανισθεντων απο τα πρωτοπαλληκαρα του ΚΚΕ - μεχρι του λυτρωτικου θανατου - θυματων με ονοματα και διευθυνσεις.
Οσων και οπως ευρεθησαν. Αλλα και τοσων αλλων, που δεν γαληνεψαν ποτε. Παντοτινα αγνοουμενοι, σε αγνωστους ταφους. Θυματα του εγκληματικου κομμουνιστικου μισους, στην επαναστατικη διαδικασια για την κατακτησι της λαικης εξουσιας χωρις εκλογες, οπως την διακηρυσσει διαχρονικα και την ακολουθησε και τοτε, τον Δεκεμβριο του 1944, το ΚΚΕ.

1. Τα γεγονότα όπως τα είδαν τότε:

1.1 Κωνσταντίνος Τσάτσος.

"...Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός πέρα από την εσωτερική κοινωνική πολιτική, είχε τη δική του εξωτερική πολιτική. Όπως έβαζε τη ιδέα του ανθρώπου κάτω από την ιδέα της κοινωνικής τάξης , έτσι έβαζε την ιδέα του Έθνους κάτω από την ιδέα του κομμουνιστικού κινήματος. Και εν ονόματι αυτού του τελευταίου πρόθυμα έκανε παραχωρήσεις Ελληνικών εδαφών στους ιδεολογικά ομόλογους βόρειους , οι οποίοι ήταν πρώτα εθνικιστές και ύστερα κομμουνιστές , ενώ φανατικοί αφελείς δικοί μας , οραματιζόμενοι μια ομοσπονδία βαλκανικών λαών, όλων κομμουνιστών, δεν ενδιαφέρονταν για τα εδαφικά σύνορα της Ελλάδος. Τέτοιοι ήταν εκείνοι που διηύθηναν το ΕΑΜ , όπου πολλοί αθώοι και αφελείς είχαν ανεπανόρθωτα εμπλακεί. Προς τα εκεί αυτοί βαδίζανε. Και θα κατόρθωναν πιθανώς το 1944 να επιτύχουν το σκοπό τους , αν δεν έκανα λάθη τακτικής. Αν δεν έσφαζαν πέρα από το ανεκτό όριο, ώστε να προκαλέσουν την αντίδραση των και των πιο αδρανών και των πιο φοβισμένων. Αν δε έβγαζαν τόσο γρήγορα το προσωπείο του πατριώτη και αν αντί να υπακούσουν στον Τίτο, υπάκουαν στον Στάλιν, που για γενικότερους λόγους είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην ζώνη επιρροής της Μεγάλης Βρεταννίας..."

1.2 Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Από το βιβλίο του "Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου 1939-1944" στην σελίδα 96 μιλώντας στην συνεδρίαση της 27-12-1944 στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ΚΚΕ.
"...Ο κ. Σιάντος ξεκίνησε από κάτι απαράδεκτον και επιθυμώ να γνωρίζω τι λέγει ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Είπεν ότι ο πόλεμος είναι πόλεμος μεταξύ των Βρετανών και του Ελληνικού Λαού. Είναι τάχα, πόλεμος κατά Βρετανών η σύλληψις χιλιάδων γυναικών και παιδιών και η απαγωγή των εις στρατόπεδον των Θηβών και αλλού υπό τρομεράς συνθήκας; Αυτό είναι Γερμανικη μέθοδος. Είναι φασισμός. Έχετε τον λαόν μαζί σας, όπως λέτε κ. Σιάντο. Πως συμβαίνει ώστε χιλιάδες να εισέρχονται και να καταφεύγουν εις την ιδική μας ζώνη... και ουδείς εις την ιδικήν σας; Η ψευδής κυριαρχία σας επί του λαού έληξε. Όταν ήλθα από την Πελοπόννησο αποσιώπησα το γεγονός των χιλιάδων φόνων που είχατε διαπράξει εκεί, καθώς και τις φυλακίσεις. Εσκέφθηκα τότε ότι έπρεπε να απαλλαγείτε από τας παρελθούσας ευθύνας σας και δι’αυτό δεν ωμίλησα. Και θα είμεθα ευτυχείς, εάν είχατε εισέλθει έκτοτε εις τον νόμιμον πολιτικό βίον. Εμφανίζεσθε , κατέχοντες τόσα όπλα και πολεμοφόδια ώστε απορεί κανείς πως δεν τα εξαντλήσατε μαχόμενοι τους Γερμανούς , αφού λέτε ότι επολεμήσατε εναντίον των..."

1.3 Λεωνίδας Τζεφρώνης, γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδραση από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 - αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, "Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά"
"...Δεν προλάβαμε να διώξουμε τους Γερμανούς και φτάσαμε στο Δεκέμβρη. Χωρίς να ξέρουμε στην ουσία τι γινόταν. Ο Δεκέμβρης ξεκίνησε με το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, μετά την παραίτηση των τεσσάρων πρώτων υπουργών του ΚΚΕ. Ήμουν τότε δεύτερος γραμματέας των φοιτητών. Η εντολή που είχαμε στο συλλαλητήριο αυτό ήταν ότι, οι φοιτητές που ήταν ενταγμένοι στο ΕΛΑΣ, κάπου 30-50 άτομα, έπρεπε να ήσαν ένοπλοι. Και ότι θα έδιναν εντολή οι επικεφαλής τους για το που θα κτυπήσουν τα τανκς, που σημαίνει ότι ήταν αποφασισμένη η σύγκρουση. Διότι δεν κάνεις ένα συλλαλητήριο με ενόπλους όταν δεν θέλεις να γενικευτεί η σύγκρουση..." σελίς 546,547.

1.4 Ιστορική καταγραφή των γεγονότων του Ι. Κοραντή από το βιβλίο του, "Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος 1941-1945", εκδόσεις ΕΣΤΙΑΣ Τόμος 2ος, Σελίς 287.
"...Πριν όμως αποσυρθούν εκ της περιοχής των Αθηνών Πειραιώς , οι στασιασταί είχαν προβή εις μαζικάς εκτελέσεις αθώων ανθρώπων, ανδρών γυναικών και παιδιών κατά τον αγριώτερον τρόπον…
Παντού οι Ελληνοβρεταννικές δυνάμεις εύρισκον ομαδικούς τάφους, έτι δε και κατακρεουργημένα φρικτώς παραμορφωμένα πτώματα, ανδρών, γυναικών και παιδίων άταφα..."
Αι αποκαλύψεις των φρικαλεοτήτων του ΕΛΑΣ προκάλεσαν εν κύμα φόβου και αηδίας εις ολόκληρον τη πρωτεύουσαν.
Επί του προκειμένου όμως υπάρχει η έκθεσις Σερ Ουώλτερ Σιτρίν Επιτροπής Ερεύνης Εργατικών Ενώσεων. Ο Ουώλερ Σιτρίν ήρχετο δήθεν δια να ενημερωθεί επι των ζητημάτων των Ελληνικών Εργατικών Ενώσεων. Αλλά δεν υπήρχεν αμφιβολία ότι θα ανεζήτει περιπτώσεις ολισθημάτων των Βρεταννών στην Ελλάδα.
Ο Σκόμπυ γράφει στο ημερολόγιον του.
"..Ο Σιτρίν μου ετηλεφώνησε ότι είχεν επισκεφθή ενα μαζικό τάφο. Έκαμε δύο φορές εμετό και δεν μπόρεσε να με δή.."
Τελικώς στην έκθεσιν την οποίαν συνέταξαν ανέφεραν ότι είδαν 250 πτώματα εκτεθειμένα προς αναγνώρισιν και συνεπλήρωσαν:
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σχεδόν όλοι ήσαν θύματα οργανωμένου εγκλήματος. Το συμπέρασμα είναι ότι ο ΕΛΑΣ εξετέλεσε φρικτά εγκλήματα".

1.5 Άγις Στίνας αρχειομαρξιστής, τροτσκιστής παλαιό μέλος του ΚΚΕ, δραπέτης των φυλακών της Ακροναυπλίας τον Οκτώβριο του 1942, στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ»
"...Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής...
Ξέρουμε την διακήρυξη του ΚΚΕ για εξέγερση του λαού για την «απελευθέρωση» της χώρας και ξέρουμε και την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την προώθηση του αγώνα σε ένοπλη πάλη...
Ξέρουμε τί ήταν αυτή η «λαϊκή εξέγερση»: επιθέσεις είτε εναντίον μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών των στρατών κατοχής είτε στρατιωτικών περιπόλων ή μικρών μονάδων. Και το άμεσο, βέβαιο από τα πριν αποτέλεσμα τα τρομακτικά αντίποινα εις βάρος αθώων αγροτών και ομήρων, εμπρησμοί χωριών. Αυτές τις «πολεμικές επιχειρήσεις» τις πλήρωσε πολύ ακριβά η χώρα.
Ξέρουμε και ήξεραν καλύτερα εκείνοι που τις οργάνωναν ότι σε τίποτε δεν συντέλεσαν αυτές οι «επιχειρήσεις» στην απελευθέρωση της χώρας και ούτε γι' αυτόν το σκοπό δημιουργήθηκαν..."
Και στη «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει:
"...Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις..."

1.6 Φλωράκης καπεταν Γιώτης βουλευτής και ΓΓ ΚΚΕ
Βημα 9-12-2001
"...Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή.
Υπήρχε η δική μας προσδοκία: ο Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε. Δεν είχαμε ανάγκη από στρατιωτική βοήθεια, είχαμε όμως ανάγκη από την πολιτική του στήριξη..."

1.7 Τάκης Λαζαρίδης (καταδικάσθηκε σε θάνατο μαζί με τον Μπελογιάννη, φυλακίσθηκε 15 χρόνια και έγραψε το ιστορικό βιβλίο "Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι".
"...Όλοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνης. Γιατί στη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν. Είμαστε συνυπεύθυνοι για όλα. Για τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων. Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό. Και για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης... Κι είμαστε ειδικότερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν την πατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο. Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλά και των αντιπάλων μας. Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδες της Ηπείρου. Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προτεκτοράτο..."


1.8. Θ. Παπακωνσταντίνου (Τροτσκιστής στα νιάτα του εκδιωχθείς για τις πεποιθήσεις του από το Πανεπιστήμιο) στο βιβλίο του "Ανατομία της Επαναστάσεως"
"...Η δεκεμβριανή επανάστασις δεν κατόρθωσε να επικρατήση μολονότι κατά την κρίσιμον στιγμήν αι ένοπλοι δυνάμεις της ήσαν πενταπλάσιαι των ηνωμένων Ελληνικών και Αγγλικών δυνάμεων και είχαν επιτύχη να δεσπόζουν πλέον των εννέα δεκάτων της όλης εκτάσεως της Ελληνικής πρωτευούσης.
Την 10ην Ιανουαρίου 1945 γράφει ο Παπακωνσταντίνου, οι κομμουνιστές εζήτησαν και υπέγραψαν ανακωχήν… Τέσσαρας μόλις μήνας μετά την αποτυχίαν και υπό την κατάθλιψιν της καθολικής αγανακτήσεως του Έθνους ηναγκάσθησαν να τα ομολογήσουν συνοπτικώς και εκείνοι ακόμη, οι οποίοι υπήρξαν πρωτεργάται της ή συνοδοιπόροι της, αφού είχαν ήδη εξασφαλίσει την προσωπική ατιμωρησίαν των.
Την 5ην Απριλίου 1945 εδημοσιεύθη εις τον Ριζοσπάστην υπόμνημα υποβληθέν εις τον Αντιβασιλέα και τον Πρωθυπουργόν, φέρον τας υπογραφές των Σιάντου, Ζευγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κλπ. Και εις το υπόμνημα τούτο εγράφοντο τα εξής: ‘’Εγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνη και έπρεπε να αποφευχθή… Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγινα όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων…"
http://www.thermopilai.org/content/deke ... altis-tis-«laikias-dimokratias»

2. Τι Αποκαλύπτουν οι συγγενείς των Θυμάτων και οι δολοφόνοι εκτελεστές

2.1 Ελένη Παπαδάκη.

Στό πόνημα του Πολύβιου Μαρσάν «Ελενη Παπαδακη,» εξιστορείται, ένα απ’ αυτά, η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη, την οποία ουσιαστικώς κατεδίκασε η Γενική Συνέλευση του αριστερού σωματείου των Ελλήνων ηθοποιών (ΣΕΗ) και εξετέλεσαν οι δήμιοι του ΚΚΕ / ΕΑΜ / ΕΛΑΣ. Βεβαίως αν η Ελένη Παπαδάκη ηταν κομμουνίστρια, θα είχαμε μνημείο με την προτομή της, δρόμο με το όνομά της και θα ήταν γραμμένη και στο βιβλίο ιστορίας της τρίτης λυκείου.Ενω σε καθε επετειο θα ειχαμε διαγωνισμο αρθρων εξιστορουντα τα του θανατου της.
"...Στον χώρο των Διυλιστηρίων γενικός δερβέναγας ήταν ο καπετάν Ορέστης. Εκεί βρίσκονταν και οι φοβεροί δήμιοι Ιωάννης Κοκότσης, που ηταν ο φρούραχος της περιοχής, ο Πέτρος Τζογανάλης, ο Στέφανος Λιόλιος, ο Βλάσης Μακαρώνας μπακάλης από τους Ποδαράδες. Τα υποψήφια θύματα τα οδηγούσαν σ’ ένα από τα οικήματα των Διυλιστηρίων, όπου κρατούντο πολλοί από τους συλληφθέντας. Τους αφαιρούσαν ό,τι πολύτιμο είχαν και ο Ορέστης έπαιρνε τα δαχτυλίδια τα κοσμήματα τα ρολόγια τα χρήματα τις λίρες που είχαν μερικοί μαζί τους. Μετά οδηγούσαν ένα ένα τα θύματα στο χώρο των εκτελέσεων, καμιά εκατοστή μέτρα από τα οικήματα της Ούλεν..."
"Μου την φεραν με ενα ταξι" διηγηθηκε ο Μακαρωνας.
"...Την ειχαν στριμωγμενη ανθρωποι της πολιτοφυλακης. Απο τις καταθεσεις των αλλων εκτελεστων, που εγινα μετα την συλληψη τους , φαινεται οτι το ιδιο βραδυ εκτος απο την Ελενη μετεφεραν για εκτελεση και εφτα χωρφυλακες..."
Γράφει ο Δημήτρης Μυράτ στο τελευταίο του βιβλίο.
"...Σαν ήρθε ο καπετάν Ορέστης άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά του οι κρατούμενοι. Οπως μάθαμε στη δίκη (των εκτελεστών) όταν πέρασε η Ελένη, ο καπετάνιος της πήρε τα δαχτυλίδια και την ξαπόστειλε για ομηρία. Οταν πέρασαν καμμιά δεκαριά άλλοι την θυμήθηκε.
Πως είπε αυτή πως την λένε? Παπαδάκη? Δεν είναι αυτή που καταδίκασαν στο σωματείο ηθοποιών? Κι’ έδωσε την διαταγή του Θανάτου.
Ο απόηχος της περίφημης δίκης…
Το τέλος της άτυχης Ελένης ήταν φοβερό.
"...Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξαν να γδυθή ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της. Ετρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Εβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους. Ορμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μεσα σ’ ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι’ εκεί την έγδυσαν με την βία …"


Και ο επίλογος του δράματος.
"...Είχε περάσει πάνω από δυο μήνας από τότε που έγινε η απαγωγή της Ελένης από το σπίτι των Μυράτ την 21η Δεκεμβρίου 1944, όταν στις 26 Ιανουαρίου του Ιανουαρίου 1945 ο προιστάμενος του Β’ Νεκροταφείου στα πατήσια ειδοποίησε τον Σαμ Μπράντενμπουργκ, ότι κατά την εκταφή πτωμάτων που είχε αρχίσει στον περίβολο των Διυλιστηρίων της Ουλεν, κάτι τον ενδιέφερε. Ο Σαμ οδηγούμενος από τον Γελαδάκη, πιστοποίησε αυτή του τη ανακάλυψη: Σωστό ράκος αναγνώρισε την Ελένη Παπαδάκη που ήταν σε κοινό όρυγμα με τρις - τέσσερις άλλους.
Σε μια κατηφόρα φυτεμένη με πεύκα ήταν ο λάκκος που βρέθηκε η Ελένη.
Με μια κομπιναιζόν ανασηκωμένη γύρω από τον θώρακα, με τις ζαρτιέρες ζωσμένη στη μέση, η Ελένη αναγνωρίστηκε αμέσως. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της…Η βοηθός του καθηγητή Γεωργιάδη που έκανε την ιατροδικαστική εξέταση θυμόταν... "Εχω δή πολλά ως εκ του επαγγέλματος μου, αλλά τέτοια φρικτή κατάσταση δεν έχω ξαναδή"
Οι φοβεροί σφαγείς των Διυλιστηρίων της Ούλεν, οι φυσικοί αυτουργοί συνελήφθησαν δύο μήνες αργότερα τελείως συμπτωματικά. Μέσα σ’ ένα τράμ ένας επιβάτης αναγνώρισε ότι το πουλόβερ που φορούσε ένας τροχιοδρομικός υπάλληλος ανήκε σ’ ένα εκτελεσθέντα συγγενή του.
Έτσι σιγά-σιγά συνελήφθη όλο το συνεργείο των δημίων.
Η αναπαράσταση των εγκλημάτων έγινε στα τέλη Μαρτίου 1945 στον τόπο των εκτελέσεων και έφερε στο φώς τις φρικιαστικές λεπτομέρειες.

2.2 "Η Απελεύθερωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην Γεγονότα" (Είναι ένα από τα ολίγα διασωθέντα πριν την πολτοποίηση επί υπουργίας του Ευάγγελου Αβέρωφ στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης το 1976).
"...Μόνον στην πρωτεύουσα και τον Πειραιά εσφαγιάσθησαν 15.685 άτομα και συνελήφθησαν περί τους 9.800 όμηρους ανδρών και γυναικών πάσης τάξεως και ηλικίας, οίτινες , πάντες εν μέσω χειμώνι απήγοντο νυκτωρ εκ των οικιών των και πεζή, νήστεις και ρακένδυτοι δια μέσου των χιόνων και των χαράδρων ωδηγούντο ως όμηροι. Οι εκ των συλλαμβανόμενων προς εκτέλεσιν ωδηγούντο εις διάφορα σημεία των Αθηνών εκ των προτέρων καθορισμένα. Εις τον συνοικισμόν Περιστέρι οι κομμουνισταί εξετελούν τα προσαγόμενα θύματα με ομαδικόν τυφεκισμόν και εν συνεχεία έρριπτον αυτά εντός ορυγμάτων. Εις τα διυλιστήρια της Ούλεν, αποκεφάλιζαν τα θύματα των δια πελέκεως και τα ενεταφιάζον εις παρακείμενον αγρόν. Εις το πεδόον βολής της Σχολής Ευελπίδων εξετελούν ομαδικώς δια μαχαίρας όργανα της ασφάλειας του κράτους, χωροφύλακες, αστυφύλακες καθώς και ιδιώτας. Εις το φρέαρ του Αγίου Πέτρου Καισαριανής μετά φρικώδη βασανιστήρια εφόνευον τα θύματα των δια σφαίρας εξ επαφής εις τον αυχένα. Κατά παρομοίους τρόπους εξετελούν τα θύματα των εις το κέντρων Ροσινιόλ της περιοχής των Σεπολίων, εις τα λατομεία της Κυψέλης και της Καισαριανής εις τα τουρκοβούνια την χωματερήν, την Γούβαν, το Μπραχάμι το Δουργούτι, το άσυλον Κοκινιάς..."
Ο εκ των εκτελεστών κομμουνιστής Σταμάτιος Λιόλιος ενώπιον του δικαστηρίου περιέγραψε, ως κάτωθι τον τρόπο εκτελέσεως των θυμάτων του εις τα διυλιστήρια Ούλεν.
"...Τους διέταζα πρώτα να γδυθούν και ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλε πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια. Τότε έπαιρνα το τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πάνω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου να τα βροντήξουν. Άλλα παλληκάρια τους έδινα κάμποσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν έρχονταν αλλουνού σειρά. Όταν κουραζόμουνα έπαιρνε άλλος την σειρά μου..."
Άλλοι δήμιοι κομμουνισταί ήσαν, ο Τζογανάκος, ο Μακαρονάς, ο Μπουρδής, ο Μονέδας (ο οποίος έκλεινε τα στόματα των θυμάτων του δια των σπλάχνων των) και άλλοι δια τους οποίους το ΚΚΕ και ο διεθνής κομμουνισμός οργάνωσαν παγκόσμιο σταυροφορίαν δια την μη εκτέλεσιν των μετά την καταδίκην των. Οι λόγοι εκτελέσεων ήσαν απίστευτοι. Η συμμετοχή των θυμάτων εις εθνικάς οργανώσεις, η υπηρεσία των εις τον Εθνικόν Στρατόν ή συγγένεια με στρατιωτικούς ή των σωμάτων ασφαλείας, η συμπάθεια και η περίθαλψις Βρετανών… ήσαν ικαναί να οδηγησώσιν εις εκτελέσιν...

2.3 Έκθεσις της επιτροπής του Βρετανικού Εργατικού Ηγέτου Γουόλτερ Σίτριν.
38. Από πολλάς πηγάς ηκούσαμε τρομακτικάς ιστορίας δια τα φρικαλεότητας τας οποίας διέπραξε ένα τμήμα του ΕΛΑΣ, υπό τα όμματα της ΟΠΛΑ. Οιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια είναι αξιωματικά πίστευτον από το σύνολο του πληθυσμού των Αθηνών, ότι η ΟΠΛΑ είναι μια τρομοκρατική οργάνωσις υπό της οποίας πολλοί πολίται, χωρίς να έχουν αναμιχθή εις τας μάχας εδολοφονήθησαν. Αποδείξεις μας εδόθησαν από τας χήρας , αι οποίαι μας κατέκλυζαν καθημερινώς των οποίων είχον φονεύσει τους συζύγους των, χωρίς καν να απολογιθωσι. Από αυτήν την απόδειξιν, θα ήτο λάθος να βεβαιωθώμεν ότι όλαι αι εκτελέσεις ηκολούθησαν το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου. Διότι πολλές εκτελέσεις έλαβον χώραν συστηματικώς πολύ ενωρίτερον. Επεσκέφθημεν επίσης το Περιστέρι, προάστειον των Αθηνών, όπου εις το έδαφος το οποίον περιέβαλεν το νεκροταφείον, είδομεν πτώματα εκθαμμένα από τα ορύγματα. Περίπου 350 ήσαν εκτεθειμένα δι αναγνώρισιν και υπήρχον ακόμη πολλά ορύγματα τα οποία δεν είχον ανοίχθη.
39. Ηρωτήσαμεν διαφόρους συγγενείς, οι οποίοι ήσαν εκεί και δεν υπήρχε λόγος να αμφιβάλωμε, ότι όλα ήσαν θύματα οργανωμένης δολοφονίας. Είχαν εκτελέσθει εις κλειστόν χώρον και δεν υπήρχον δείγματα , ότι είχε προηγήθη μάχη. Διότι πολλά από αυτά τα θύματα είχον τας χείρας των δεμένας με ηλεκτρικά καλώδια εις την πλάτην των άλλων ήσαν διαρρηγμένα τα κρανία δι αιχμηρού οργάνου κλπ.
Εβεβαιωθήμεν, ότι εις την περιοχήν αυτήν ούτε Ελληνικά ούτε Βρετανικά στρατεύματα ούτε τμήματα της Εθνοφυλακής, ευρίσκοντο, όταν έγιναν αι ομαδικαί εκτελέσεις Αυτά τα πτώματα απεκαλύφθησαν ολίγας ημέρας προ της αφίξεως μας και κατά βεβαίωσιν των Ελλήνων και Βρετανών ιατρών, οι οποίοι προέβησαν εις νεκροψίας , οι θάνατοι των θυμάτων είχον προέλθει προ μηνός.
Μέχρι της 31ης Ιανουαρίου 1945 μόνον εις ελαχίστας περιοχάς των Αθηνών τας οποίας επεσκέφθημεν είχον εκταφή 1050 πτώματα ανδρών και γυναικών. Εις αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται περί τα 800 άλλα πτώματα , τα οποία είχον φονευθεί κατά τας μάχας και των οποίων τα πτώματα , μετεφέρθησαν εις το νεκροταφείον. Τα περισσότερα από τα πτώματα , τα οποία είδομεν ήσαν γυμνά χωρίς υποδήματα...
42. Είχομεν δυο ευκαιρίας κατά την διάρκειαν της επισκέψεως μας να συναντηθώμεν με ομήρους, μόλις απελευθερωθέντας από τον ΕΛΑΣ. Με την πρώτην ομάδα συνηντήθημεν εις τα Αθήνας. Η κατάστασις αυτών των ανθρώπων ήτο αξιοθρήνητος. Κανείς από αυτούς δεν είχεν υποδήματα και ήσαν πολύ ελαφρά ενδεδυμένοι ή έφερον παλαιά ράκη ενδυμάτων. Όλοι διηγούντο φρικτός ιστορίας κακομεταχειρίσεως της οποίας έτυχον από τους φρουρούς του ΕΛΑΣ...
Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις θυσιασθέντων μαρτύρων που έστω και έτσι, όπως σ’ αυτές που μας περιγράφουν οι συγγενείς των, με τις τραγικές τους αναμνήσεις, είχαν την «τύχη» οι συγγενείς των να τα ξεθάξουν, να τα αναγνωρίσουν παρουσία του κτηνώδους δημίου, που τις περισσότερες φορές, φοράει τα ρούχα του θύματος, και εν συνεχεία να τα να νεκρολογήσουν και να τα ξαναθάψουν με αιώνια αναπάντητα ερωτηματικά και ακοίμητες ενοχές γιατί δεν μπόρεσαν να τα σώσουν ή να απαλύνουν το μαρτύριο τους.
Οι περισσότεροι όμως, ούτε αυτή την «τύχη» της ταφής και τού θρήνου της κηδείας είχαν. Διότι οι νεκροί των δεν ευρέθησαν και τα οστά των αγαπημένων τους λευκάνθησαν στις πηγάδες, στους ασβεστόλακκους και στις απρόσιτες χαράδρες, που θα παραμείνουν άγνωστες
Ας είναι και αυτή η αναφορά ένα μνημόσυνο τιμής αγάπης σεβασμού και μνήμης της θυσίας των.

http://www.thermopilai.org/content/deke ... ektelestes

3. Ο Γεώργιος Παπανδρέου για τα Δεκεμβριανά και το ΚΚΕ /ΕΑΜ /ΕΛΑΣ

Δημοσιευθείσα συνέντευξις του Γ. Παπανδρέου εις τα «καθημερινά νέα» της 24ης Μαρτίου 1945
"...Ο γ.γ του ΚΚΕ Γ. Σιαντος έδωσε μακρόν συνέντευξιν εις τον Ριζοσπάστην της 20ης Μαρτίου (1945) δια ν’ απαντήση «εις τα ερωτήματα που γεννηθήκαν στην κοινή γνώμη σχετικά με τα γεγονότα του Δεκέμβρη» Εις την συνέντευξι του μου κάμνει την τιμήν διαρκώς να με αναφέρη, του οφείλω επομένως απάντησιν. «Επνιξαμεν εις το αίμα τον άοπλον λαόν της Αθήνας!!!..." γράφει ο Σιαντος.
Ηυτοκτόνησαν λοιπόν οι αστυφύλακες οι οποίοι έπεσαν νεκροί την ημέραν του συλλαλητηρίου;
Και έπρεπε να υποστούν ομαδικόν αφοπλισμόν και να παραδώσουν όλα τα αυτόματα όπλα των εις τα ωργανωμένας ομάδας του Κομμουνισμού, χωρίς να αντιτάξουν άμυνα;
«Το λαϊκόν Δημοκρατικό κίνημα» γράφει ο Σιαντος «υποχρεώθηκε να δεχθή την πρόκληση.» Ήτο λοιπόν πρόκλησις ιδική μας η επίθεσις εναντίον των αστυνομικών τμημάτων και η σφαγή των αστυνομικών, μέχρις ότου την 6ην Δεκεμβρίου, τα Βρεταννικά στρατεύματα ηναγκάσθησαν πλέον να επέμβουν; Αλλά υπάρχουν οι όμηροι και οι φόνοι. Ο Σιαντος , δια να ελαφρύνει την ανεξιλέωτων ευθύνη του, γράφει ότι η κυβέρνησις είχε συλλάβει ομήρους. Απόλυτον ψεύδος!
Η κυβέρνησις είχε συλλάβει μόνον στασιαστάς και τους έστειλε εις το εξωτερικό, διότι άδω δεν υπήρχε τρόπος ούτε φρουρήσεως ούτε στεγάσεως ούτε τροφής. Δια να επανέλθουν όμως αμέσως μετά την στάσιν, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερον...
Ενώ ο ΕΛΑΣ συνελάμβανε ομήρους κατά τετράγωνα, άνδρας, γέροντας, γυναίκας και παιδιά, τους έστελνε γυμνούς εις τα βουνά δια να μην επιστρέψουν πολλαί χιλιάδες.!...
«Αν έγιναν» λέει ο Σιαντος «και από μέρους ατόμων της παράταξής μας εκτελέσεις αυτό ήταν αναπόφευκτο από αυτή τη φύση του εμφυλίου πολέμου.»
Αν έγιναν Κε Σιαντο!
Αλλά όταν αι εκτελέσεις ανέρχονται εις χιλιάδας παύουν να είναι εξαίρεσις η οποία βαρύνει τα άτομα, είναι τραγικός κανών και βαρύνει την ηγεσίαν. Και με την ευκαιρίαν αυτήν θα ηθέλαμεν να απευθυνθώμεν προς την Κυβέρνησιν:
Τώρα που αποκαθίσταται το Ελληνικόν κράτος εις όλην την χώραν, πρέπει επιτέλους να γίνη μια απαρίθμησις των εγκλημάτων. Διότι πρέπει κάποτε να μάθωμεν ακριβώς –και ημείς και η συμμαχική κοινή γνώμη και η ιστορία, πόσους Γερμανούς και πόσους Έλληνας έχει φονεύσει ο ΕΛΑΣ, ο απελευθερωτικός αγών του ΕΛΑΣ!..
Υπάρχει όμως και άλλη καταπληκτική αποκάλυψις!
Γράφει ο Σιαντος
"...Πολλά εκατομμύρια ξοδεύτηκαν σε πολυάριθμα συνεργεία που ξέθαβαν τους νεκρούς απ’ όλες τις γωνίες της Αθήνα και τον Πειραιά και τους κουβαλούσαν στο Περιστέρι. Πολλά ειδικά συνεργεία ασχολήθηκαν για να βγάζουν μάτια και άντερα και να κόβουν γεννητικά όργανα από νεκρούς για να βεβαιωθούν οι ωμότητες της αριστεράς. Αυτή η τυμβωρυχία και θηριωδία πάνω σε νεκρούς αποτελεί πρωτάκουστη βαρβαρότητα που μόνον φασίστες μπορούσαν να κάνουν…"
Είναι πράγματι απίστευτον!
Θεωρεί λοιπόν τόσον ηλίθιους όλους και τους οπαδούς και τους αναγνώστας του ο Σιαντος ώστε να αποτολμά την καταπληκτική κατασκευή αυτού του μύθου προς μετάθεσιν των τρομερών ευθυνών του;»
Επιστολή Γεωργίου Παπανδρέου Της 8ης Ιανουαρίου 1944, προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν και το Συμμαχικό Στρατηγείο.
"Όσοι σωθούν από την μανία του κατακτητού, κινδυνεύουν από την αδελφοκτόνο μανία των κουμμουνιστικών οργανώσεων" γράφει ο Γέρος της Δημοκρατίας, όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί της Ενώσεως Κέντρου, και συνεχίζει.
"Ο Ελληνικός λαός , αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήματα και την κατατυράννησιν των δυναμικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναμις είναι το Κομμουνιστικόν Κόμμα, το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του τρομοκρατίαν. Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις. Κατ’ αρχάς υπήρξε μεγάλη εθνική, ηθική, λαική δύναμις. Βαθμιαίως όμως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών. Ο λαός αντελαμβάνετο ότι η σημαία του εθνικού αγώνος εχρησιμοποιείτο υπό της κομμουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιμασίαν της μετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ μέρους του κομμουνιστικού κόμματος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αμφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ , κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτην φάσιν, η οποία πλέον έχει διαμορφωθεί οριστικώς. Επαυσε να είναι εθνική, λαική δύναμις, έγινε λαομίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης μειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιματηρά τρομοκρατίαν εναντίον της μεγάλης πλειονοψηφίας"
Σημερα:
Η γενικη διαχρονικη διαπιστωσις για το ΚΚΕ και τους σταλινικους επιγονους των :
"...Και μετά την κατατροπωσιν αυτών και την γενικην αποδοκιμασιαν δια τα φρικώδη εγκλήματα αυτων κατα της πατριδος ημων εγκληματα και των αγρίων σφαγών δεν αισχύνονται,...αλλά επιτίθενται εναντίον της αστικής τάξεως, εναντίον του καθεστωτος... Απεναντι τούτων τι καμνει το αντιπαλον στρατοπεδον;...καθευδει υπό μανδραγορα και πάντες μοιρολατρικώς οικτίρομε την καταστασιν αλλά ουδεν πραττομεν...
Αλλά καιρός του σιγαν και καιρός του λαλειν... αναγκάζομαι ενταύθα να παρενειρω τινα αυτων... ινα αποδείξω πόσον ρευστός ειναι ο χαρακτήρ των Ελλήνων και πόση κατάπτωσις παρατηρείται εις εν τέταρτον μόνον του αιώνος , σύμπτωμα ουχί ευοίωνον δια το μέλλον της φυλής..."
http://www.thermopilai.org/content/deke ... e-eam-elas

Αναρτήθηκε από gianniotis.gr στις 10:13 μμ

Ανάλεκτα Δεκεμβριανών...


Από τον Ιάσωνα...


1. Θεοφυλακτος Παπακωνσταντινου
«… Η Ανατομία Της Επαναστάσεως, .1952, Σελίς 172,173,174

«..Το ΚΚΕ εβάδιζε πλέον προς την επανάστασιν παρακολουθούμενο με μοιρολατρείαν από τους συνοδοιπόρους του πολιτευομένους οι οποίοι δεν εύρισκαν μέσα των καμμίαν δύναμιν αντιστάσεως και αντιδράσεως εις την επερχόμενην εφιαλτικήν δοκιμασίαν. Εχρειάζετο όμως προτου δώση τον λόγο εις τους ‘ μπαρουτοκαπνισμένους μαχητές της ΕΛΑΣ’ όπως έγραφε ο Ζεύγος εις τον Ριζοσπάστην της 3ης Δεκεμβρίου 1944, μιαν τελευταίαν δοκιμήν, δια να οξύνη μέχρι του ανωτάτου σημείου την επαναστατικήν νεύρωσιν των μαζών του. Και ενώ μυστικώς απεφάσιζε την κήρυξιν γενικής απεργία, την ανασυγκρότησιν της Κ.Ε του ΕΛΑΣ και την διατήρησιν της Πολιτοφυλακής, (κατά παράβασιν των συμφωνιών της Καζέρτας) ταυτοχρόνως εζήτει την 1ην Δεκεμβρίου άδειαν δια την συγκρότησιν συλλαλητηρίου την Κυριακήν 3 Δεκεμβρίου 1944. Η Κυβέρνησις την παρεχώρησε. Και αυτό αποτελεί μέγα σφάλμα, μαρτυρούν όμως μεχρι ποίου σημείου έφθαναν οι ελπίδες της, ότι ίσως την τελευταίαν στιγμήν να εδίσταζε το ΚΚΕ. Οταν όμως την επομένην επληροφορήθη τας επαναστατικάς αποφάσεις, που είχε λάβει το ΚΚΕ, απηγόρευσε το συλλαλητήριο....Η απαγόρευσις ήτο πλέον περιττή. Και χωρίς αυτήν η κατάστασις θα είχε την ίδια εξέλιξιν. Διότι το ΚΚΕ είχε λάβει την απόφασιν της ενόπλου εξεγέρσεως και είχε καθορίσει και την στιγμήν της εξαπολύσεως της. Το συλλαλητήριον απετέλει τον πρόλογον της επαναστάσεως και προωρίζετο από το ΚΚΕ ως μία τελετή αραββώνος του αίματος. Δια τούτο οι διαδηλωται προσήλθαν σ’αυτό ένοπλοι και το άρχισαν με επιθεσιν κατά τα οικίας του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, όπου έρριψαν χειρομβοβίδας και ετραυμάτισαν ένα φρουρό αστυφύλακα…Η επανάστασις είχεν αρχίσει.. »

« Η Δεκεμβριανή επανάστασις δεν είχε ούτε λογικήν ούτε ηθική. Ητο ένα τυφλό ξεχείλισμα ενστίκτων και παθών χωρίς την παραμικρά έξαρσιν…Το ΚΚΕ δεν θρηνεί τον θάνατον ούτε ενός σημαντικού στελέχους του από την Δεκεμβριανή εξέγερσιν. Δεν υπάρχει ούτε ένας κομμουνιστής ήρως- σύμβολον του Δεκεμβρίου. ..Το μέσον του βιαίου θανάτου εχρησιμοποιήθη απο τους δεκεμβριανούς σφαγείς κατα τρόπον φρικαλέον…Οι Ελληνες κομμουνισταί εξαπέλυσαν την σφαγήν ως αυτοσκοπόν.Χιλιάδες ανθρώπων του λαού, ειρηνικών, ανύποπτων και αθώων ανθρώπων, ανδρες γυναίκες παιδια εσφάγησαν απο ειδεχθείς δημίους. .»

«Η δεκεμβριανη επαναστασις δεν κατωρθωσε να επικρατηση μολονοτι κατα την κρισιμον στιγμην αι ενοπλοι δυναμεις της ησαν πενταπαλσιαι των ηνωμενων Ελληνικων και Αγγλικων δυναμεων και ειχαν επιτυχη να δεσποζουν πλεον των εννεα δεκατων της ολης εκτασεως της ελληνικης πρωτευουσης ..Την 10ην Ιανουαρίου 1945 οι κομμουνιστές εζήτησαν και υπέγραψαν ανακωχήν… Τεσσαρας μολις μηνας μετ την αποτυχιαν και υπο την καταθλιψιν της καθολικης αγανακτησεως του Εθνους ηναγκασθησαν να τα ομολογησουν συνοπτικως και εκεινοι ακομη, οι οποιοι υπήρξαν πρωτεργαται της ή συνοδοιποροι της, αφου ειχαν ηδη εξασφαλισει την προσωπικη ατιμωρησιαν των.Την 5ην Απριλίου 1945 εδημοσιεύθη εις τον Ριζοσπάστην υπόμνημα υποβληθέν εις τον Αντιβασιλέα και τον Πρωθυπουργόν, φέρον τας υπογραφές των Σιάντου, Ζευγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κλπ. Και εις το υπόμνημα τούτο εγράφοντο τα εξής: ‘’Εγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνη και έπρεπε να αποφευχθή…Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγινα όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων…’’

2. Α. Καλλιγάς( κομμουνιστης) στο βιβλιο του « Φλεγόμενη πολιτεία .Η Μάχη της Αθήνας 1946», σελίς 13,

«Οι εφημεριδοπώλες διαλαλούσαν τα παραρτήματα (της 1ης Δεκεμβρίου) με την μοιραίαν διαταγήν (σ.σ δια την διάλυσιν της πολιτοφυλακής) και το διάγγελμα ( του στρατηγού Σκόμπυ) ... Τώρα πιά δεν απομένει καμμιά ελπίδα. Καμμιά ελπίδα?Ισως αν αποχωρούσαν οι εαμικοί.Ετρεξα( την 1ην Δεκεμβρίου) στα γραφεία της οργάνωσης. Τα δωμάτια ήσαν άδεια,..τα έγγραφα είχαν μεταφερθή και πολλά επιπλα.Απο τα στελέχη κανείς. Μόνον οι ελασίτες της φρουράς υπήρχαν στο χτίριο και μερικοί πολίτες.Χωρίς να ρωτήσω τίποτα γύρισα προς τα πίσω. Βγήκα και τράβηξα για το κόμμα. Μιά ανάλογη έκπληξη με περίμενε και εκεί. Όλα είχαν μετακομιστεί. Το χτίριο είχε αδειάσει.Ρώτησα τον άνθρωπο της πόρτας.’’Δε μου λές σύντροφε, μεταφερθήκανε τα γραφεία σας;’’ ‘’Από σήμερα’’ μου απάντησε. ‘’Πού ξαναρώτησα με αδημονία’’. ‘’Στην παρανομία σύντροφε’’, έκανε ζωηρά ο θυρωρός. ‘’Δεν κατάλαβες ποιπόν τί γίνεται;’’ Και τότε κατάλαβα οριστικά και αναμφισβήτητα τί γινότανε.»

Σημειωσις:
Αξιζει να επιμεινουμε για την πληρεστερα κατανοησι της πραγματικης καταστασεως - κι οχι της εικονικης - οτι η ανωτερω συνομιλια η καταγεγγραμμενη στο βιβλιο του Καλιγα γινεται την 1ην Δεκεμβρίου 1944, δηλαδη τρείς ημέρας προ του συλλαλητηρίου.

3. Δημ.Ν.Δημητριου –Νικηφορος. Ο πρωτος μονιμος αξιωματικος στην αντιστασι διοικητης αρχηγειων και συνταγματος του ΕΛΑΣ με το ανταρτικο ονομα Νικηφορος.Ελαβε μερος στην ανατιναξι της γεφυρα του Γοργοποταμου προταθεις μαλιστα για ανδραγαθια από τον Αρη Βελουχιωτη («Τα ολεθρια του οικου μας..και μιτος ουδεις» Αθηνα 1984

Στη σελιδα 128 αναφερεται στο βιβλιο του Β’ Γραμματεα του ΚΚΕ Γιαννη Ιωαννιδη «Αναμνησεις» και γραφει τα εξης:

«Στη σελιδα 343 ο Ιωαννιδης , αναφερει οτι τα εχασε μολις εμαθε οτι ο Σιαντος ειχε παρει μονος του την αποφαση να οδδηγηση τον ΕΛΑΣ σε συγκρουση με τους Αγγλους, συγκροτωντας απο την 1η Δεκεμβριου 1944 την ΚΕ του ΕΛΑΣ, διωχνοντας τον Αρη προς την Ηπειρο και αποφασιζοντας το συλλαλητηριο στην πλατεια συνταγματος .Λεει για τα θεματα αυτα οτι καλεσε τον Βασιλη Μπαρτζιωτα (Γραμματεα της Αθηνας) και του εβαλε τις φωνες. ‘’ Ρε Βασιλη ξρεις τι σημαινει γενικη πολιτικη απεργια ; Σημαινει ενοπλη εξεγερση.Ειμαστε εμεις ετοιμοι να καμουμε σημερα ενοπλη εξεγερση; Τι πραγματα ειναι αυτα;Δεν καταλαβατε αυτα τα πραγματα;Νιονιο δεν ειχατε;Δεν μιλησατε;Μεχρι τοτε εγω εμενα με την εντυπωση οτι ολο αυτο το πραγμα ( η συγκρουση) εγινε με το κτυπημα που μας εδωσαν αυτοι στις 3 του Δεκεμβρη.Οταν εμαθα οτι η ΚΕ του ΕΛΑΣ εγινε απο την 1η Δεκεμβριου, αυτο σημαινει οτι και εμεις προμελετημενα πηγαίναμε να δωσουμε αφορμη για να αρχιση ο πολεμος.Δεν εχει άλλο ! Παιρνεις αποφαση για γενικη πολιτικη απεργια!»

Και αφου παραθετει το ανωτερω κειμενο καταληγει ο Νικηφορος του ΕΛΑΣ .

« Παρα ωστοσο , τις φοβερες αυτες μαρτυριες , τοσο ο αριστερισμος οσο και ο λαικισμος επιμενουν εως σημερα ανενδοτα να μιλουν για ‘’ειρηνικο συλλαλητηριο’’ του ΕΑΜ ΕΛΑΣ στην Πλατεια Συνταγματος , την 3η Δεκεμβριου 1944

O Κόκκινος Δεκέμβρης Του ’44

Δημοσιεύθηκε από xryshaygh στο Δεκεμβρίου 4, 2009

Στις 3 Δεκεμβρίου του 1944 ξεκίνησε η κομμουνιστική ανταρσία στην Αθήνα. Ο λαός της πρωτεύουσας έζησε στην πράξη τον «ανθρωπιστικό» χαρακτήρα της ιδεολογίας των μπολσεβίκων. Πράγματι η Συμφιλίωση ήταν και παραμένει στόχος του Κινήματός μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει λήθη και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Δεν σημαίνει πως πρέπει να κρύβονται τα γεγονότα, να παρουσιάζονται εντελώς διαφορετικά και οι δολοφόνοι να παρουσιάζονται σαν… ήρωες(!) και τα θύματά τους λησμονημένα! ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ;

Κόκκινος, λοιπόν, εκείνος ο εφιαλτικός μήνας, κόκκινος από τον ποταμό του αδικοχαμένου αίματος χιλιάδων αθώων και χιλιάδων αγωνιστών πατριωτών. Οι κομμουνιστικές ορδές του ΕΛΑΣ σε συνεργασία με τους μπολσεβίκους της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Αθηνών καθώς και με πλήθος αλητών «λουμπεν-προλεταριακών» στοιχείων, πλιατσικολόγων και εγκληματιών προσπάθησαν με λύσσα να επιβληθούν δια των όπλων και να καταλάβουν την αρχή, συγκρουόμενοι με δυνάμεις της αστυνομίας και χωροφυλακής, της νεοσυσταθείσης Εθνοφυλακής, της Γ’ Ορεινής Ταξιαρχίας, του Ιερού Λόχου, της Εθνικής Οργανώσεως «Χ» αλλά και αγγλικών στρατευμάτων. Οι κομμουνιστές βαρύνονται με πρωτοφανή εγκλήματα, αφαντάστου αγριότητος βασανιστήρια, ομηρία αθώων πολιτών και μαζικές εν ψυχρώ δολοφονίες. Τις αγριότητες αυτές έχει παραδεχθεί και αυτό το ίδιο το ΚΚΕ: «Αγριότητες έγιναν κατά τον Δεκέμβρη και τέτοιες έκαμαν τα μέλη του κόμματος». Ν. Ζαχαριάδης 12η Ολομέλεια Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ (25-27 Ιουνίου 1945).

Χαρακτηριστική είναι η ομολογία ενός εκ των ερυθρών δημίων, του Σ. Λιόλιου, ο οποίος έδρασε στις σφαγές του διυλιστηρίων της ΟΥΛΕΝ, όπου εκτελέστηκε και η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ. Κατέθεσε λοιπόν ο Σ. Λιόλιος ενώπιον του δικαστηρίου:

«Έδινα εντολή εις τους προς εκτέλεσιν να γδυθούν, έπειτα να γονατίσουν και να πλησιάσουν το κεφάλι τους επάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχαν αραδιαστεί έξω από τα διυλιστήρια. Έπαιρνα το τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους τελείωνα με την πρώτη, συνέχιζα έως ότου τελειώσουν. Οι Τζογανάκος και Μακαρώνας έδιναν μια μαχαιριά στην καρδιά. Ούτε θυμάμαι πόσους σκότωσα μόνος μου, πάντως πάνω από 100».

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της βαρβαρότητας της εφιαλτικής ανταρσίας των κομμουνιστών αρκεί πέρα από τα εγκλήματα να πούμε και ότι κατά την διάρκεια των συγκρούσεων ο γραμματέας της «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Αθηνών» «καπετάν-Φάνης» (Μπαρτζώτας) εξέδωσε διαταγή ανατινάξεως της Ακροπόλεως με παραλήπτη τον διοικητή τμήματος του ΕΛΑΣ Λογοθέτη (πρώην εκπαιδευτικό), ο οποίος αρνήθηκε να την εκτελέσει αδυνατώντας να πιστεύσει ότι τέτοια τερατώδης διαταγή προήρχετο από την ηγεσία του ΚΚΕ.


ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ

Χαρακτηριστικό των προαποφασισμένων για την Ελλάδα εξελίξεων είναι ότι ο σοβιετικός τύπος δεν διέθεσε ούτε μία γραμμή, ούτε μια λέξη για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Ο Στάλιν στις 8 Φεβρουαρίου του 1945, κατά τη διάρκεια της συναντήσεως των «Τριών Μεγάλων» στη Γιάλτα, είπε: «Οι Έλληνες δεν έχουν συνηθίσει ακόμα το διάλογο και γι’ αυτό κόβει ο ένας το λαιμό του άλλου», για ν’ απαντήσει ο Τσώρτσιλ στη συνέχεια πως οι Βρετανοί «ήσαν στο έπακρο υποχρεωμένοι στο στρατάρχη Στάλιν που δεν είχε δείξει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον στις ελληνικές υποθέσεις». Την επομένη, ο Στάλιν είπε: «Έχω πλήρη εμπιστοσύνη στη βρετανική πολιτική στην Ελλάδα».


Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Οι νεκροί και οι υλικές ζημιές του Δεκεμβρίου υπερβαίνουν κατά πολύ τους νεκρούς του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού πολέμου. Στον αγώνα κατά των κομμουνιστών έπεσαν: 474 Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, 2.177 Οπλίτες, 133 Αξιωματικοί της Χωροφυλακής, 52 Αξιωματικοί της Αστυνομίας Πόλεων, 4 Αξιωματικοί του Πυροσβεστικού Σώματος, 143 υπαξιωματικοί της Χωροφυλακής, 39 Υπαξιωματικοί της Αστυνομίας, 882 Χωροφύλακες, 140 Αστυφύλακες και 5 Πυροσβέστες. Εσφαγιάσθησαν 56.373 αθώοι πολίτες, εκ των οποίων 275 κληρικοί, 239 εκπαιδευτικοί, 120 γιατροί και 264 συνδικαλιστές. Απήχθησαν, εξάλλου, 46.871 άτομα. Συνολικά πάνω από 65.000 Έλληνες και Ελληνίδες έχασαν την ζωή τους κατά τον Δεκέμβριο του 1944.

Η Ηρωική Οργάνωσις «Χ» Και Ένα Άρθρο Του Γ. Γρίβα του 1946

Δημοσιεύθηκε από xryshaygh στο Δεκεμβρίου 7, 2009

Εκείνες τις τραγικές ημέρες του Δεκεμβρίου μια από τις πλέον ηρωϊκές εστίες αντιστάσεως κατά της κομμουνιστικής ανταρσίας ήταν η θρυλική οργάνωση «Χ» του Συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα. Οι Χίτες έδωσαν σκληρές μάχες και είχαν εκατοντάδες νεκρούς από τους κομμουνιστές.

Κράτησαν το Θησείο ελεύθερο, ενώ από την πλευρά τους οι μπολσεβίκοι σφαγίασαν ακόμη και ολόκληρες οικογένειες, όπως την οικογένεια Χαμόδρακα επειδή συμμετείχαν ενεργά στην «Χ». Στις ημέρες μας η ιστορία της «Χ» είναι άγνωστη και μόνο λίγοι ξεχωριστοί την θυμούνται. Μετά την ήττα των κομμουνιστών και την συμφωνία της Βάρκιζας, ο Συνταγματάρχης Γρίβας ίδρυσε το κόμμα των Χιτών, το οποίο εξέδιδε και μία εφημερίδα. Από την εφημερίδα αυτή είναι και το κείμενο που ακολουθεί, το οποίο να σημειωθεί ότι γράφτηκε λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ γύρος της κομμουνιστικής ανταρσίας. Σε αυτό του το άρθρο ευθέως ο αείμνηστος Γρίβας – Διγενής κατηγορεί τους Άγγλους ότι τροφοδοτούν τον διχασμό και ευνοούν με την στάση τους μία ακόμη αλληλοσφαγή. Το κείμενο έχει ως εξής:

“22 Ιουλίου 1946: Ποίος πταίει;

«Εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τα έχουμε πη. Η Ελλάς αναρχείται. Η Ελλάς κινδυνεύει. Ο εμφύλιος πόλεμος, τον οποίον προπαρεσκεύσαν οι αρχηγοί του Κ.Κ.Ε. επίκειται.

Η πλειονότης των καλώς σκεπτομένων Ελλήνων μας επεκρότησεν. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί οι οποίοι μας λέγουν: “Διατί καταφέρεσθε κατά της Κυβερνήσεως; Αυτά να τα πήτε στους φίλους μας Άγγλους, οι οποίοι της έχουν δέσει τα χέρια”.Δεν γνωρίζομεν κατά πόσον οι τελευταίοι έχουν δίκαιον. Έχομεν, όμως, πη, άλλοτε, τι θα έπρεπε να πράξη εν τοιαύτη περιπτώσει μία Κυβέρνησις σεβομένη τας παραδόσεις του τόπου τούτου. Θα τα πούμε, όμως, και στους φίλους μας Άγγλους.»

«…Και ερωτώμεν:

Είναι αληθές ότι επεμβαίνετε εις την λήψιν μέτρων υπό του Κυριάρχου Ελληνικού Κράτους δια την πάταξιν της αναρχίας, την οποίαν εξαπέλυσε μία ελαχίστη μειοψηφία; Εάν ναι, διατί πράττετε τούτο; Δεν αγνοείτε, βέβαια, ότι οι υποκινούντες την αναρχίαν είναι όργανα ξένων, εχθρών της Ελλάδος. Δεν αγνοείτε ότι ούτοι ζητούν την απόσπασιν εδαφών εκ του ελληνικού κράτους, δια την ελευθερίαν των οποίων εχύσαμεν τόσον αίμα. Δεν αγνοείτε ότι επιζητούν το τοιούτον δια της βίας, της τρομοκρατίας, των σφαγών, εξαπολύσαντες συμμορίας ενισχυθείσας και ωπλισθείσας έξωθεν.

Εις ποίας δημοκρατικάς χώρας επιτρέπονται τοιαύται πράξεις στρεφόμεναι εναντίον της υποστάσεως αυτού τούτου του Κράτους; Πως θα συμπεριεφέρεσθο, σεις, απέναντι των Άγγλων Κομμουνιστών εάν ούτοι εζήτουν απόσπασιν εδαφών σας ουχί εκ των μητροπολιτικών τοιούτων, αλλά απλώς εξ εκείνων, τα οποία σας περισσεύουν εις τας αποικίας; Θα τους χαϊδεύατε, όπως κάμνετε σε ξένο αχυρώνα με τους Έλληνας κομμουνιστάς ή τουναντίον θα τους εκτυπούσατε χωρίς οίκτον και δεν θα επετρέπατε εις ουδένα να επέμβη; Διατί ανταρσίας εις τας αποικίας σας τα κατεπνίξατε εις το αίμα, εις δε την Ελλάδα απαγορεύετε το τοιούτον; Διατί ες Βιρμανίαν, αγγλικήν αποικίαν, ετέθη ο Κομμουνισμός εκτός Νόμου και εις την ελευθέραν και ανεξάρτητον Ελλάδα απαγορεύετε την λήψιν παρομοίου μέτρου; Διατί δεν επιτρέπετε να συλληφθούν οι αρχηγοί του Κ.Κ.Ε., υπεύθυνοι της αναρχίας εν Ελλάδι, ενώ, σεις, δια την ασφάλειαν της Αυτοκρατορίας σας δεν εδιστάσατε να θέσετε χείρα και εις μουφτήδες και εις δερβίσηδες και εις Γκάντιδες; Πως δικαιολογείτε υμείς όλα αυτά τα μέτρα, τα οποία λαμβάνετε και δεν θέλετε να δικαιολογήσετε τα μέτρα τα οποία ζητεί να λάβη η Ελληνική Κυβέρνησις;»