Αναρωτιέμαι.....πόσα μέτωπα ακόμα....


Γιατί ζούμε ?τι γίνεται γύρω μας και μέσα στο σπίτι μας και έξω από αυτό ποιος είναι ο προορισμός μας ? τι θα απογίνουμε?.Νιώθω ότι τίποτα δε πάει καλά δεν είναι δυνατόν να είναι αυτή η φυσιολογική ζωή ενός ανθρώπου..


Η χαρά έχει γίνει κάτι το άπιαστο η ξεγνοιασιά και η ηρεμία κάτι σαν όνειρο θερινής νυκτός..και εμείς κομπάρσοι στο δικό μας έργο στο δικό μας μέλλον. Δεν έχουμε την δυνατότητα πλέον να κάνουμε σχέδια και όνειρα για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας… ζούμε περιφερόμαστε με σκυμμένα κεφάλια προβληματισμένα μυαλά στα πρόσωπα όλων μια αγωνία μια μελαγχολία παντού παγωμάρα .. είναι η απόλυτη ησυχία θα έλεγες πριν το ξέσπασμα πριν το τέλος..


Η ζωή μας στην καθημερινότητα μόνο βάρος μας φέρνει και τίποτα αισιόδοξο ,καθημερινές οφειλές ,υποχρεώσεις πληρωμές, πάγια έξοδα, διατροφή ,ασθένειες , ιώσεις, γκρίνια παντού τράπεζες…. αυτές οι τράπεζες …έχουν βάλει και αυτά τα ανθρωπάκια να ζητούν τα λεφτά από του συμπολίτες τους λες και είναι αυτοί οι κλέφτες και όχι οι τράπεζες πόσο ‘’μικρός’’ πρέπει να είσαι για να κάνεις κάτι τέτοιο… ούτε μια μέρα να πάρεις μια ανάσα για να δεις πως θα πορευτείς την επομένη για να μην φτάσεις στα όρια της κατευθυνόμενης ψυχολογικής εξαθλίωσης..Όπου και να κοιτάξεις έχεις μέτωπο ..


Αναρωτιέμαι μήπως είναι η τακτική για να δημιουργηθεί ο φόβος και ο εσωτερικός πανικός της ανασφάλειας μήπως είναι αυτό που μας κάνει να κλεινόμαστε ακόμα περισσότερο… Πρόλαβαν και έκαναν την επίθεση και εμείς συνεχόμενα αμυνόμαστε? Μήπως αυτό είναι που πρέπει να αλλάξουμε πόσο άμυνα πια… πόσο πάτο πρέπει να φτάσει η Ελληνική κοινωνία ?


Βλέπω τα παιδιά μας να χάνονται σε άδειες ιδέες χωρίς νόημα και ουσία, να ψάχνουν την υποθετική Αγάπη τι Αγάπη είναι αυτή που δεν βλέπει γύρω της την αληθινή αίσθηση της είναι που είναι η χαρά που δίνει στους γύρω της και όχι μόνο σε λίγες στιγμές που ικανοποιούμε τα μικρά θέλω μας. Αυτά προσφέρουν οι διάφορες ομάδες η αιρέσεις που οι περισσότερες δυστυχώς πάνω στο όνομα του Ιησού εργάζονται. Τα βλέπω επίσης να δοκιμάζουν όλες τις ουσίες που κατευθύνουν το μυαλό και την υλη και ελέγχουν το πάθος και την θέληση για εξέλιξη και δημιουργία. Πόσα μέτωπα πια μια ‘’κοινωνία ώρα 0’’. Και αυτός ο ανταγωνισμός πόσο ακόμα ?..


Ο ένας αδελφός ανταγωνίζεται τον άλλον αδελφό η μια οικογένεια την άλλη ο ένας επιχειρηματίας τον άλλον ο υπάλληλος το αφεντικό του τα παιδιά τους γονείς στους… Αντί να σκέπτεσαι με ευγένεια και να θέλεις να φτάσεις ψηλά και αν έχεις την δύναμη να τον ξεπεράσεις ο ίδιος χωρίς να χρειάζεται να μυώσεις τον άλλον. Εδώ συμβαίνει κάτι άλλο έχει καλλιεργηθεί μέσα στο μυαλό μας η κριτική και ο διαχωρισμός στο εγώ είμαι ‘’καλύτερος’’ και να το ‘’επιδείξω’’ στο οτιδήποτε χωρίς πραγματικές αξιολογήσεις.

Ποιο εύκολο είναι να τραβήξω το χαλί κάτω από τα πόδια του άλλου παρά να μπω στην διαδικασία να στρώσω ένα δικό μου. Διχασμός ξιπασιά απάθεια αδιαφορία .Όλα αυτά και άλλα πολλά μας έφεραν σε μια ασφυκτικά κακή κοινωνία χωρίς όραμα χωρίς ελπίδα χωρίς αλληλεγγύη…

ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ …ΑΣΘΕΝΕΣ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ και ΕΜΕΙΣ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ….ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ……



ΦΙΛΙΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.