Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
"σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!....
Αζίζ Νεσίν

http://saktsak.blogspot.com/2011/12/blo ... .html#more

Ντομινίκ

Μίλα ,μην σωπάς!



Πόσα χρόνια μπορούν να υφίστανται κάποιοι άνθρωποι,
πριν τους επιτραπεί να είναι ελεύθεροι ?
πόσα χρόνια μπορούν να ιππάρχουν μερικοί ανθρωποι
μέχρι να τους επιτρέψουν να ζήσουν ελεύθεροι
Πόσες φορές ένας άνθρωπος, μπορεί να γυρίσει το κεφάλι του
και να προσποιηθεί ότι δεν είδε ?
κάνοντας ταχα πως δε βλέπει?


Βοb Dylan - Blowing In The Wind

Και να αδελφε μου που "μας μαθανε" να κουβεντιαζουμε ησυχα - ησυχα και απλα.

Αναπαραγωντας την αδυναμια μας για κατι ουσιαστικο.
Για αγωνα για ζωη ας πουμε και οχι για επιβιωση.

Και η αληθεια ειναι οτι "μαθαινουμε" γρηγορα!
Οπως κυριως ξεχναμε γρηγορα!


Μας "μαθανε" να ψιθυριζουμε αντι να ουρλιαζουμε.

Μας "μαθανε" να σκυβουμε το κεφαλι αντι να τους παρουμε το κεφαλι.

Μας "μαθανε" να παρελαυνουμε αντι να διαδηλωνουμε.

Μας "μαθανε" να ζητιανευουμε απο το αφεντικο μια σταγονα ιδρωτα απο τους ποταμους που μας εχει παρει, και οταν το καταφερνουμε αυτο να αισθανομαστε και νικητες.

Μας "μαθανε" οτι το καλο της πατριδας ειναι να πληρωνουμε χωρις να μας πληρωνουνε και εμεις να αισθανομαστε "υπευθυνοι"πολιτες.

Μας "μαθανε" να στεκομαστε εξω απο τη ζωη και μεσα στις ατελειωτες ουρες των σισιτιων της ντροπης με σκυμενο κεφαλι.

Μας "μαθανε" πως η πατριδα κινδυνευει απο το μαυρο χρωμα του δερματος του νεαρου στο φαναρι.

Μας "μαθανε" πως τα παιδια μας μπορουν και χωρις βιβλια να οδηγηθουν μεταναστες σε αυτους που μας εξουσιαζουν.

Μας "μαθανε" να εκτονωνουμε την οργη μας "πολιτισμενα".

Μας "μαθανε" να κοιταζουμε αλλα να μην βλεπουμε.
Να επαιτουμε και να μην απαιτουμε.

Να περιμενουμε...
αραγε τι;

Μας "μαθανε" οταν ζοριζουν τα πραγματα ,να ρωταμε και να απανταμε ταυτοχρονα "και τι να κανουμε;" ξαναρχιζοντας τους λογαριασμους για μια ζωη που δεν μας βγαινει...

Μας "μαθανε" πολλα.
Αλλα αυτο που τους σωζει
ειναι οτι "μας μαθανε να κουβεντιαζουμε ησυχα-ησυχα κι απλα"

σχεδον..ψιθυριστα

Read more: http://anarhogatoulis.blogspot.com/#ixzz1hpxyXy00