Μπουρδολογίας το ανάγνωσμα: Μοντέρνα «τέχνη» – Ο «Προμηθέας Δεσμώτης», τα τρένα και οι… εβραίοι!

Δημοσιεύθηκε από xryshaygh στο Αυγούστου 13, 2010

Ασελγούν με τον χειρότερο τρόπο πάνω σε ό,τι πιο μεγάλο, πιο αληθινό δημιούργησε ο Ανθρώπινος πολιτισμός και αυτό το ονομάζουν… «τέχνη»! Το δε λεγόμενο «ελληνικό» κράτος επιβραβεύει την προσπάθειά τους και την χρηματοδοτεί! Ο Αισχύλος υπήρξε ο μεγαλύτερος των τραγωδών. Ο δεύτερος μετά τον Όμηρο ποιητής του Ελληνικού λόγου και ποιος θα μπορούσε να ξεπεράσει τον Όμηρο, που ήταν η ίδια η Φυλετική Ψυχή του Μεγάλου μας Γένους; Ένα από τα σπουδαιότερα εάν όχι το σπουδαιότερο έργο του Αισχύλου είναι το «Προμηθέας Δεσμώτης». Κάποιοι… «κύριοι μοντέρνοι καλλιτέχνες» αποφάσισαν να δώσουν την δική τους εκδοχή για την τραγωδία του Αισχύλου κι έκαναν μία παράσταση, η οποία δεν ήταν στα ελληνικά, αλλά σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, γερμανικά και… τούρκικα!!! Όσο για τον χορό(ΒΛΕΠΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΠΛΑ), ήταν πισθάγκωνα δεμένοι και σωριασμένοι κάτω και ούρλιαζαν σπαραχτικά και στο βάθος του σκηνικού υπήρχαν λέει βαγόνια τρένων και αυτό μπορούσε να θυμίζει τους… Εβραίους και το ολοκαύτωμα! Τι δουλειά είχε ο Αισχύλος και ο Προμηθέας με τους Εβραίους και το ολοκαύτωμα, αυτό μόνον η “βαριά κουλτούρα” των μοντέρνων «καλλιτεχνών» το γνωρίζει…

Για του λόγου το αληθές σας παραθέτουμε το παρακάτω:

“Στο παλιό ορυχείο του Έσσεν δόθηκαν οι τρεις τελευταίες παραστάσεις του “Προμηθέα Δεσμώτη” σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου. Η παράσταση παρουσιάστηκε στα πλαίσια της πολιτιστικής πρωτεύουσας “Ρουρ 2010”.

Έχει σουρουπώσει για τα καλά και οι θεατές κατευθύνονται στο ανοιχτό θέατρο που βρίσκεται στο κτιριακό συγκρότημα του παλιού ορυχείου στο Έσσεν. Σήμερα ανακηρυγμένο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO. Κάνει ψύχρα και η υγρασία είναι διαπεραστική. Από τα μεγάφωνα ακούγονται σειρήνες, πυροβολισμοί, μουσική. Ο ‘Προμηθέας Δεσμώτης’ σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου έχει αρχίσει.

Μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα βρίσκεται καθισμένη στο βάθος της ξύλινης εξέδρας. Πίσω της στέκεται ο Προμηθέας, ενώ οι 11 άνδρες που αποτελούν το χορό κείτονται στο έδαφος. Είναι πεσμένοι στο πλάι, με τα χέρια πίσω σα να είναι δεμένα. Προσπαθούν να βγάλουν κραυγές αγωνίας. Στο πίσω μέρος της σκηνής βρίσκονται σταθμευμένα τρία τρένα. Μια ιδέα του σημαντικού εικαστικού της arte povera Γιάννη Κουνέλλη.

«Σε αυτόν εδώ τον βιομηχανικό χώρο απέκτησε μια ιδιαίτερη σημασία η εγκατάσταση του Γιάννη Κουνέλλη. Τα τρένα και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Σημαίνουν χίλια πράγματα. Τα τρένα που κουβαλούσαν τα κάρβουνα, τους εβραίους, του μετανάστες», εξηγεί ο Θόδωρος Τερζόπουλος.”