ΣΥΝΔΕΣΗ 11ου ΚΕΦ. ΚΑΙ 17ου ΚΕΦ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - Κεφάλαιο Ια΄

1 Καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ῥάβδῳ, λέγων· Ἔγειρε καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· 2 καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσι μῆνας τεσσαράκοντα δύο. 3 καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 4 οὗτοί εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι. 5 καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θελήσει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτω δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι. 6 οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν τὸν οὐρανόν κλεῖσαι, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν, καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι. 7 καὶ ὅταν τελέσωσι τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ' αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς. 8 καὶ τὸ πτῶμα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος, ὅπου καὶ ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη. 9 καὶ βλέπουσιν ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν τὸ πτῶμα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ, καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφήσουσι τεθῆναι εἰς μνῆμα. 10 καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν ἐπ' αὐτοῖς, καὶ εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα πέμψουσιν ἀλλήλοις, ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. 11 καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ ἥμισυ, πνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν εἰς αὐτούς, καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτῶν, καὶ φόβος μέγας ἐπέπεσεν ἐπὶ τοὺς θεωροῦντας αὐτούς. 12 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν αὐτοῖς· Ἀνάβητε ὧδε. καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν. 13 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας, καὶ τὸ δέκατον τῆς πόλεως ἔπεσε, καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά, καὶ οἱ λοιποὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο καὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ. 14 Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν· ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἰδοὺ ἔρχεται ταχύ. 15 Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἐγένοντο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι· Ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 16 καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οἱ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ, οἳ κάθηνται ἐπὶ τοὺς θρόνους αὐτῶν, ἔπεσαν ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ 17 λέγοντες· Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὅτι εἴληφας τὴν δύναμίν σου τὴν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας, 18 καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν, καὶ ἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι τὸν μισθὸν τοῖς δούλοις σου τοῖς προφήταις καὶ τοῖς ἁγίοις τοῖς φοβουμένοις τὸ ὄνομά σου, τοῖς μικροῖς καὶ τοῖς μεγάλοις, καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν. 19 Καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὤφθη ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης Κυρίου ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ, καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς καὶ χάλαζα μεγάλη.

Εδώ βλέπουμε λοιπόν ότι «τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου», το οποίο αναφέρεται ξανά στο 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, θα «ποιήσει πόλεμον» με του Θεού «τοῖς δυσὶ μάρτυσι» (πιθανώς Ηλία και Ενώχ), οι οποίοι θα «προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους», και θα «νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς».

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι το θηρίο του 11ου κεφαλαίου είναι ίδιο με το θηρίο του 17ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, γιατί ανεβαίνουν και τα δύο από την άβυσσο.

ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ

ΣΥΝΔΕΣΗ 17ου ΚΕΦ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ 7ου ΚΕΦ. ΔΑΝΙΗΛ

Όλα τα προειγούμενα κεφάλαια είχαν μια μακροσκοπική θεώρηση. Ας κάνουμε τώρα μια άλλη θεώρηση μικροσκοπική.

Ο άγγελος στο 17ο κεφάλαιο λέει στον Ιωάννη:

«τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ' ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. 13 οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. 14 οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί. 15 Καὶ λέγει μοι· Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι. 16 καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ τὸ θηρίον, οὗτοι μισήσουσι τὴν πόρνην, καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν, καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται, καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί. 17 ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ, ἄχρι τελεσθῶσιν οἱ λόγοι τοῦ Θεοῦ. 18 καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλέων τῆς γῆς.»

Εδώ μας μεταφέρει στο απώτερο μέλλον, όπου δέκα κράτη (βασιλείς) θα πάρουν την εξουσία για μία ώρα, συμπράτοντας μεταξύ τους ώστε να έχουν μία γνώμη, μία δύναμη και μία εξουσία, αυτή του θηρίου. Και έτσι όπως θα είναι ενωμένοι θα πολεμήσουν κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (αρνίου).

Πώς θα γίνει αυτό μας το αναλύει το 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ κατωτέρω:

ΔΑΝΙΗΛ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ

1 ΕΝ ἔτει πρώτῳ Βαλτάσαρ βασιλέως Χαλδαίων Δανιὴλ ἐνύπνιον εἶδε, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ, καὶ τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ ἔγραψεν· 2 ἐγὼ Δανιὴλ ἐθεώρουν ἐν ὁράματί μου τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ οἱ τέσσαρες ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ προσέβαλον εἰς τὴν θάλασσαν τὴν μεγάλην. 3 καὶ τέσσαρα θηρία μεγάλα ἀνέβαινον ἐκ τῆς θαλάσσης διαφέροντα ἀλλήλων. 4 τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα, καὶ πτερὰ αὐτῇ ὡσεὶ ἀετοῦ· ἐθεώρουν ἕως οὗ ἐξετίλη τὰ πτερὰ αὐτῆς, καὶ ἐξῄρθη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου ἐστάθη, καὶ καρδία ἀνθρώπου ἐδόθη αὐτῇ. 5 καὶ ἰδοὺ θηρίον δεύτερον ὅμοιον ἄρκῳ, καὶ εἰς μέρος ἓν ἐστάθη, καὶ τρεῖς πλευραὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῆς ἀναμέσον τῶν ὀδόντων αὐτῆς, καὶ οὕτως ἔλεγον αὐτῇ· ἀνάστηθι, φάγε σάρκας πολλάς. 6 ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον ἕτερον ὡσεὶ πάρδαλις, καὶ αὐτῇ πτερὰ τέσσαρα πετεινοῦ ὑπεράνω αὐτῆς, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ ἐξουσία ἐδόθη αὐτῇ. 7 ὀπίσω τούτου ἐθεώρουν καὶ ἰδοὺ θηρίον τέταρτον φοβερὸν καὶ ἔκθαμβον καὶ ἰσχυρὸν περισσῶς, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ μεγάλοι, ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει, καὶ αὐτὸ διάφορον περισσῶς παρὰ πάντα τὰ θηρία τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ κέρατα δέκα αὐτῷ. 8 προσενόουν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ κέρας ἕτερον μικρὸν ἀνέβη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ τρία κέρατα τῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐξερριζώθη ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὡσεὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπου ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα. 9 ἐθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον·
10 ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ, καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· κριτήριον ἐκάθισε, καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν. 11 ἐθεώρουν τότε ἀπὸ φωνῆς τῶν λόγων τῶν μεγάλων, ὧν τὸ κέρας ἐκεῖνο ἐλάλει, ἕως οὗ ἀνῃρέθη τὸ θηρίον καὶ ἀπώλετο, καὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐδόθη εἰς καῦσιν πυρός. 12 καὶ τῶν λοιπῶν θηρίων μετεστάθη ἡ ἀρχή, καὶ μακρότης ζωῆς ἐδόθη αὐτοῖς ἕως καιροῦ καὶ καιροῦ. 13 ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη. 14 καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ βασιλεία, καὶ πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν· ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ παρελεύσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται. ~ 15 Ἔφριξε τὸ πνεῦμά μου ἐν τῇ ἕξει μου, ἐγὼ Δανιήλ, καὶ αἱ ὁράσεις τῆς κεφαλῆς μου ἐτάρασσόν με. 16 καὶ προσῆλθον ἑνὶ τῶν ἑστηκότων καὶ τὴν ἀκρίβειαν ἐζήτουν παρ' αὐτοῦ μαθεῖν περὶ πάντων τούτων, καὶ εἶπέ μοι τὴν ἀκρίβειαν καὶ τὴν σύγκρισιν τῶν λόγων ἐγνώρισέ μοι· 17 ταῦτα τὰ θηρία τὰ μεγάλα τὰ τέσσαρα, τέσσαρες βασιλεῖαι ἀναστήσονται ἐπὶ τῆς γῆς, 18 αἳ ἀρθήσονται· καὶ παραλήψονται τὴν βασιλείαν ἅγιοι Ὑψίστου καὶ καθέξουσιν αὐτὴν ἕως αἰῶνος τῶν αἰώνων. 19 καὶ ἐζήτουν ἀκριβῶς περὶ τοῦ θηρίου τοῦ τετάρτου, ὅτι ἦν διαφέρον παρὰ πᾶν θηρίον, φοβερὸν περισσῶς, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ. ἐσθίον καὶ λεπτῦνον καὶ τὰ ἐπίλοιπα τοῖς ποσὶν αὐτοῦ συνεπάτει· 20 καὶ περὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ τῶν δέκα τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἑτέρου τοῦ ἀναβάντος καὶ ἐκτινάξαντος τῶν προτέρων τρία, κέρας ἐκεῖνο, ᾧ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ ἡ ὅρασις αὐτοῦ μείζων τῶν λοιπῶν. 21 ἐθεώρουν καὶ τὸ κέρας ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίων καὶ ἴσχυσε πρὸς αὐτούς, 22 ἕως οὗ ἦλθεν ὁ παλαιὸς ἡμερῶν καὶ τὸ κρίμα ἔδωκεν ἁγίοις Ὑψίστου, καὶ ὁ καιρὸς ἔφθασε καὶ τὴν βασιλείαν κατέσχον οἱ ἅγιοι. 23 καὶ εἶπε· τὸ θηρίον τὸ τέταρτον, βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐν τῇ γῇ, ἥτις ὑπερέξει πάσας τὰς βασιλείας καὶ καταφάγεται πᾶσαν τὴν γῆν καὶ συμπατήσει αὐτὴν καὶ κατακόψει. 24 καὶ τὰ δέκα κέρατα αὐτοῦ, δέκα βασιλεῖς ἀναστήσονται, καὶ ὀπίσω αὐτῶν ἀναστήσεται ἕτερος, ὃς ὑπεροίσει κακοῖς πάντας τοὺς ἔμπροσθεν, καὶ τρεῖς βασιλεῖς ταπεινώσει· 25 καὶ λόγους πρὸς τὸν Ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον. καὶ δοθήσεται ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ. 26 καὶ τὸ κριτήριον καθίσει καὶ τὴν ἀρχὴν μεταστήσουσι τοῦ ἀφανίσαι καὶ τοῦ ἀπολέσαι ἕως τέλους. 27 καὶ ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλωσύνη τῶν βασιλέων τῶν ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἐδόθη ἁγίοις Ὑψίστου, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος, καὶ πᾶσαι αἱ ἀρχαὶ αὐτῷ δουλεύσουσι καὶ ὑπακούσονται. 28 ἕως ὧδε τὸ πέρας τοῦ λόγου. ἐγὼ Δανιήλ, οἱ διαλογισμοί μου ἐπὶ πολὺ συνετάρασσόν με, καὶ ἡ μορφή μου ἠλλοιώθη ἐπ' ἐμοί, καὶ τὸ ρῆμα ἐν τῇ καρδίᾳ μου διετήρησα.

Εδώ παρατηρούμε ότι οι δέκα βασιλείς που θα συμπράξουν θα αναδείξουν στη συνέχεια τον 11ο βασιλέα (κέρας), ο οποίος θα είναι ο Αντίχριστος.

Το λεγόμενο λοιπόν ενδέκατο «κέρας μικρὸν», δηλαδή η βασιλεία του Αντιχρίστου, που στην αρχή θα είναι καλός και ταπεινός, το οποίο θα ανέβει «ἐν μέσῳ αὐτῶν» και «ὀπίσω αὐτῶν», δηλαδή ταυτόχρονα ενώ υπάρχουν οι δέκα και μετά την εξουσία των δέκα, θα κάνει πόλεμο με «τρία κέρατα» δηλαδή με τρία κράτη (βασιλείς) και θα τα ξεριζώσει με όλη τη σημασία της λέξεως. Θα απομείνουν λοιπόν επτά από αυτά που του δώσαν την εξουσία και αυτός θα είναι 8ος βασιλέας.

Αλλά 8ο βασιλέα ονομάζει παρακάτω το θηρίο, το 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, εξετάζοντας τα πράγματα μακροσκοπικά από την Αιγυπτιακή βασιλεία έως την άγνωστη εσχάτη εβδόμη βασιλεία: «9 Ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτὰ εἰσίν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ' αὐτῶν, 10 καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. 11 καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει.» (Αποκ. 17 : 9-11).

Εδώ λοιπόν ταυτίζει το θηρίο που ανεβαίνει από την άβυσσο εδώ και πολλούς αιώνες με τον τελευταίο βασιλιά πρίν την συντέλεια, δηλαδή τον Αντίχριστο. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή το πρώτο επτακέφαλο και δεκακέρατο θηρίο, λίγο - λίγο, σιγά - σιγά στο διάβα των αιώνων (το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται) εκτρέφει την τελική Αντίχριστη βασιλεία.

Είτε μακροσκοπικά λοιπόν το δούμε το θέμα, είτε μικροσκοπικά, ο Αντίχριστος είναι 8ος. Απεικονίζουμε λοιπόν κατωτέρω, ότι συμβαίνει:
Μακροσκοπικά λοιπόν σκεπτόμενοι λέμε ότι ο Αντίχριστος στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας, θα εμφανιστεί ως η εσχάτη 8η βασιλεία, ταυτιζόμενος πλήρως με το επτακέφαλο θηρίο, το οποίο ανέβαινε από την άβυσσο και που τελικά μπόρεσε να τον αναδείξει παγκόσμιο βασιλέα.

Μικροσκοπικά σκεπτόμενοι λέμε ότι ο Αντίχριστος στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας, θα εμφανιστεί ως ο έσχατος 11ος βασιλέας (κέρας ἕτερον μικρὸν), ο οποίος θα πολεμήσει και θα εξαφανίσει τρεις εκ των δέκα βασιλέων που θα τον αναδείξουν, παραμένοντας έτσι πάλι 8ος βασιλέας.

ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ας προσέξουμε το σημείο εκείνο που λέει ότι «Τὸ θηρίον ὃ εἶδες, ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου» όπως και το «τὸ θηρίον ἦν, καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται». (Αποκ. 17:8). Εδώ μας λέει ο άγγελος ότι το θηρίο υπήρχε πρίν το 95 μ.Χ. που έγραφε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης και ότι εκείνη την εποχή του Ιωάννη έπαψε να υπάρχει, αλλά στο μέλλον (μέλλον για τον Ιωάννη και όχι για μας σήμερα το 2010 μ.Χ.), αφού ανέβαινε σιγά σιγά από την άβυσσο, κάποια στιγμή θα ξαναπαρουσιαζόνταν στο ιστορικό προσκήνιο.

Άρα λοιπόν το θηρίο υπήρχε και είναι γνωστό. Συνεπώς, το γνωστό θηρίο θα ξαναπαρουσιαστεί, αφού έχει διανύσει κάποια απόσταση (ιστορικό χρόνο), μέχρι να ξαναβγεί στην επιφάνεια (ιστορικό προσκήνιο).

Αλλά γιατί χάθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα; Τι ή ποιος το ανάγκασε να χαθεί;

Η γνώμη μας είναι ότι το θηρίο χάθηκε εξαιτίας της παρουσίας στη γη Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εξ’ αιτίας του Αγίου Πνεύματος που φώτισε το νου των ανθρώπων και αποκάλυψε την πλάνη της ειδωλολατρίας, στην οποία βρισκόταν μέχρι τότε όλη η ανθρωπότητα και με την οποία εξουσίαζε όλη την γη ο διάβολος.

Αυτή η παρουσία του Χριστού στη γη, κατάφερε στο θηρίο βαθύ τραύμα και γι’ αυτό όταν έμελε αυτό να ξανανέβει στο ιστορικό προσκήνιο, φαίνονταν «μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου» (Αποκ. 13:3).

Αλλά για να δούμε τι μας λέει ο απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του:

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β’ - Κεφάλαιο β΄

1 Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ' αὐτόν, 2 εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι' ἐπιστολῆς ὡς δι' ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ. 3 μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, 4 ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστι Θεός. 5 Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν; 6 καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ· 7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· 8 καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ· 9 οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους 10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ' ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· 11 καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, 12 ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ. 13 Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ' ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας, 14 εἰς ὃ ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 15 Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν. 16 Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι, 17 παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.

Εδώ ο απόστολος Παύλος μας λέει (όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε έχοντας υπόψη μας, όλα τα προαναφερθέντα κεφάλαια) ότι εάν δεν κρατηθούν οι χριστιανικές παραδόσεις (στιχ.15), τότε το μυστήριο της ανομίας, που ήδη από την εποχή εκείνη του αποστόλου, ενεργείται (στιχ.7), θα φέρει (σιγά σιγά) μέσω της αποστασίας των ανθρώπων (στιχ.3), το πρώτο θηρίο εκ της θαλάσσης, το οποίο είχε χαθεί στα βάθη της απύθμενης αβύσσου, εξ’ αιτίας της ελεύσεως του Ιησού Χριστού στη γη, έτσι ώστε να τους αναγκάσει (σιγά σιγά) να εκδιώξουν από μέσα τους την χριστιανική πίστη και το Άγιο Πνεύμα («το κατέχον») (στιχ.6) και να εκβάλουν τον Ιησού Χριστό («ο κατέχων») (στιχ.7) από τη θέση που αυτός κατέχει στις καρδιές των Χριστιανών, ως Θεάνθρωπος κι αληθινός Θεός, ώστε όταν παρουσιαστεί «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα» (στιχ.4) ή το κατά τη γνώμη μας (όπως θα αποδείξουμε αργότερα) 2ο εκ της γης δικέρατο θηρίο, να εγκατασταθεί στην κενή αυτή θέση, ως νέος ανθρωπόθεος και ψεύτικος θεός, «ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστι Θεός» (στιχ.4).

Εφόσον λοιπόν, το πρώτο θηρίο εκ της θαλάσσης, το οποίο είχε χαθεί, φέρει το δεύτερο εκ της γης θηρίο, το τελευταίο από υποχρέωση προς το πρώτο θα πει σ’ αυτούς που κατοικούν στη γη να κάνουν εικόνα στο πρώτο θηρίο και να την προσκυνούν. (Αποκ. 13:12-15).

Έτσι λοιπόν πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην αποκάλυψη των δύο θηρίων, του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης.

Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ

Επανερχόμενοι πάλι στη μεταξύ των 11ου, 13ου και 17ου κεφαλαίων της Αποκάλυψης σύγκριση, είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί το θηρίο που αποδείξαμε σε προηγούμενα κεφάλαια ότι είναι το ίδιο, βγαίνει πότε από τη θάλασσα και πότε από την άβυσσο. Βέβαια αυτά τα δύο έχουν ως κοινό σημείο το νερό. Άλλο όμως θάλασσα και άλλο άβυσσος. Η δεύτερη είναι απείρως βαθύτερη και σκοτεινότερη από την πρώτη.

Η γνώμη μας είναι ότι στο 11ο και 17ο κεφάλαιο ο Ιωάννης, θέλει να καταδείξει το θηρίο το οποίο είναι αποκύημα και προϊόν αιώνων πολλών, όσων και ο Σατάν εργάζεται το μυστήριον της ανομίας και έτσι δίνει μια χρονολογική έννοια στην άβυσσο. Επίσης θέλει να καταδείξη το αβυσσαλέο σκότος του ανθρώπινου νοός, πριν την εμφάνιση του Χριστού στη γη, κατά την οποία χύθηκε, εν δυνάμει βέβαια, άπλετο πνευματικό φως σ’ όλη την ανθρωπότητα.

Ενώ στο 13ο κεφάλαιο ο Ιωάννης μας μεταφέρει στην έσχατη εκείνη εποχή, όπου το ίδιο το θηρίο της αβύσσου θα έχει φτάσει στα επάνω φωτισμένα επιφανειακά νερά της αβύσσου και θα φαίνεται να ξεπροβάλει από αυτά. Εκείνα τα φωτισμένα επιφανειακά θαλάσσια νερά συμβολίζουν αφ’ ενός το τέλος της πνευματικής αβύσσου και αφ’ ετέρου την ολοκλήρωση του απολυτρωτικού έργου του Θεού.

Αλλά κατά την εσχάτη εκείνη εποχή, το 13ο κεφάλαιο αναφέρει δύο θηρία. Το πρώτο εκ της θαλάσσης και το δεύτερο εκ της γης. Το εκ της θαλάσσης το αναφέρει πρώτο αφ’ ενός γιατί θα είναι η γενεσιουργός αιτία της εμφάνισης του δευτέρου εκ της γης θηρίου και αφ’ ετέρου γιατί εκείνο εκ της θαλάσσης προέρχεται εκ της χρονολογικής αβύσσου και άρα προειγείται χρονικά του δευτέρου θηρίου.

Όπως έχουμε ξαναπεί πολλοί λένε ότι το δεύτερο θηρίο είναι ο υπασπιστής ή ψευδοπροφήτης του Αντιχρίστου. Εμείς όμως σας λέμε ότι είναι ο ίδιος ο Αντίχριστος. Και έχει δύο κέρατα διότι αυτά ζυμβολίζουν την πολιτική και θρησκευτική εξουσία που θα έχει. Αυτός θα είναι και πολιτικός άρχοντας ως βασιλεύς της εσχάτης βασιλείας, αλλά και θεός επί της γης, όπως υπεραιρώμενος θα διακυρήτει.

Στην ανωτέρω σκέψη οδηγούμαστε κι απ’ το γεγονός ότι, στο 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το 2ο εκ της γης δικέρατο θηρίο (που εμείς ισχυριζόμαστε ότι είναι ο Αντίχριστος), αφ’ ενός έχοντας την εξουσία του 1ου θηρίου, λέγει στους κατοικούντας επί της γης, να κάνουν εικόνα στο 1ο θηρίο και να την προσκυνούν και αφ’ ετέρου «ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε» (Αποκ. 13:13-14).
Δηλαδή το 2ο εκ της γης δικέρατο θηρίο ποιεί σημεία μεγάλα ενώπιον του 1ου θηρίου. Μεταφερόμενοι τώρα στο 19ο κεφάλαιο και 20ο στίχο, βλέπουμε ότι λέει: «καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ' αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ». Δηλαδή εδώ ο Ψευδοπροφήτης αφ’ ενός ποιεί τα σημεία ενώπιον του θηρίου και αφ’ ετέρου πλανά αυτούς που προσκυνούν την εικόνα του θηρίου.


Το μόνο λοιπόν συμπέρασμα από τα ανωτέρω είναι, ότι ο Ψευδοπροφήτης ταυτίζεται με το 2ο εκ της γης δικέρατο θηρίο, διότι και ο πρώτος και το δεύτερο, αφ’ ενός ποιούν σημεία μεγάλα και αφ’ ετέρου πλανούν τους κατοικούντας στη γη λέγοντάς τους να φτιάξουν και να προσκυνούν την εικόνα του άλλου θηρίου, δηλαδή του 1ου επτακέφαλου και δεκακέρατου εκ της θαλάσσης.

Έτσι λοιπόν το 13ο κεφάλαιο μας μεταφέρει στην εσχάτη πραγματικότητα κατά την οποία η σατανική τριάδα κατ’ αντιθετικό παραλληλισμό της Αγίας Τριάδας θα είναι παρούσα.

Θα αναρωτηθεί όμως κανείς, για το ποια είναι αυτή η Σατανική τριάδα. Όχι βέβαια αυτή που αρχικώς αναφέραμε ότι πιστεύουν πλήθος ερμηνευτών, δηλαδή ο Σατάν, ο Αντίχριστος και ο «υπασπιστής» του ο Ψευδοπροφήτης.

Για να γίνουμε όμως ποιο συγκεκριμένοι, δεχόμαστε ότι ο Σατάν είναι αντίθετος και θα αντικαταστήσει τον Θεό Πατέρα. Δεχόμαστε επίσης ότι ο Αντίχριστος είναι αντίθετος και θα αντικαταστήσει το Υιό του Θεού, Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Δεν δεχόμαστε όμως με τίποτα, ότι το δεύτερο, όπως λένε πολλοί, εκ της γης δικέρατο θηρίο ή «υπασπιστής» ή Ψευδοπροφήτης του Αντιχρίστου, είναι αντίθετος του Αγίου Πνεύματος.

Εδώ είναι ένα από τα κρισιμότερα σημεία ερμηνείας ολόκληρης της Αποκάλυψης του Ιωάννη.

Αλλά για να κατανοήσει κανείς αυτό θα πρέπει να γνωρίσει τι είναι το Άγιο Πνεύμα και να έχει στο μυαλό του προς σύγκριση την άποψη των ερμηνευτών περί «υπασπιστή» ή Ψευδοπροφήτη, έτσι ώστε να την απορρίψει.

Ας δανειστούμε λοιπόν τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου για αυτόν τον σκοπό.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο Μέγας

Για το Άγιο Πνεύμα

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Εισαγωγή: Στυλ. Παπαδόπουλος, Απόδοση: Βασ. Μουστάκης
Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

Θ’
Προσδιοριστικές έννοιες για το Πνεύμα, σύμφωνες με τη διδασκαλία των Γραφών.

22. Ας εξετάσουμε τώρα και τι λογής είναι οι κοινές μας έννοιες για το Πνεύμα, που τις συνάξαμε γι' αυτό από τις Γραφές και τις κληρονομήσαμε από την άγραφη παράδοση των πατέρων.

Πρώτα λοιπόν, ποιος είναι που, ακούοντας τις ονομασίες του Πνεύματος, δεν νιώθει τον ψυχικό του κόσμο να υψώνεται και δεν πετά η σκέψη του προς την ανώτατη φύση; Γιατί Πνεύμα Θεού έχει ειπωθεί και «Πνεύμα της αληθείας, που από τον Πατέρα εκπορεύεται», «Πνεύμα ευθές», «Πνεύμα ηγεμονικό». «Πνεύμα άγιο» είναι η κύρια και ξεχωριστή του ονομασία, που βέβαια ταιριάζει σαν ονομασία σε κάθε τι το ασώματο και καθαρά άϋλο κι αμέριστο. Έτσι κι ο Κύριος, διδάσκοντας τη γυναίκα που θαρρούσε το Θεό προσκυνητό σε κάποιο τόπο, ότι το ασώματο δεν περιέχεται, λέει: «Πνεύμα είναι ο Θεός». Δεν είναι λοιπόν μπορετό, ακούοντας Πνεύμα, να τυπώσει κανείς μέσα στο νου του περιορισμένη φύση, που να υπόκειται σε μετατροπές κι αλλοιώσεις ή να είναι σε όλα όμοια με την κτίση. Αλλά, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τους λογισμούς, είναι ανάγκη ν' αντιληφθεί κάποια ουσία νοερή, άπειρη σε δύναμη, απεριόριστη σε μέγεθος, αμέτρητη με χρόνους ή αιώνες, πάμπλουτη σε βιός αγαθών. Προς αυτό έχουν στραφεί όλα όσα χρειάζονται αγιασμό. Αυτό ποθούν όλα όσα ζουν με αρετή, σαν να ποτίζονται από την άνωθεν πνοή του και να βοηθούνται στο δικό τους και φυσικό σκοπό. Τελειοποιεί τα άλλα, το ίδιο όμως δεν έχει καμμιά έλλειψη. Δεν εξαρτά από πουθενά τη ζωή του, αλλά το ίδιο χορηγεί ζωή. Δεν μεγαλώνει με προσθήκες, αλλά είναι ανέκαθεν ολοκληρωμένο, στον εαυτό του θεμελιωμένο και παντού παρόν. Είναι η πηγή του αγιασμού, φως νοητό, παρέχοντας μες από τον εαυτό του σε κάθε λογικό ον ένα φως σαν άπλετο για την εύρεση της αλήθειας. Απρόσιτο κατά τη φύση. Αντιληπτό εξ αιτίας του ότι είναι αγαθό. Πλημμυρίζει τα πάντα με τη δύναμή του, αλλά μόνο οι άξιοι μετέχουν σ' αυτό. Και δεν μετέχουν κατά το ίδιο μέτρο, αλλά η ενέργειά του μοιράζεται ανάλογα προς την πίστη. Είναι απλό στην ουσία, ποικίλο όμως στις ενέργειες. Ολόκληρο είναι στον καθένα κι ολόκληρο παντού είναι. Μερίζεται δίχως να παθαίνει τίποτα και μετέχει κανείς σ' αυτό ολότελα. Συμβαίνει όπως με το ηλιοφώς. Η χάρη του φαίνεται να είναι παρούσα μονάχα σ' αυτόν που το απολαμβάνει, όμως συνάμα και πάνω στη γη και τη θάλασσα λάμπει και με τον αέρα είναι ανακατωμένο. Έτσι λοιπόν και το Πνεύμα. Στο καθένα απ' αυτά που το δέχονται σαν να είναι μονάχα παρόν, αδιάκοπα αφήνει τη χάρη του ολόκληρη σε όλα. Όσα μετέχουν σ' αυτό, το απολαμβάνουν όσο τους επιτρέπει η φύση τους κι όχι όσο εκείνο μπορεί.

23. Οικείωση δε του Πνεύματος από την ψυχή δεν είναι η τοπική προσέγγισή του -γιατί, πώς θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε σωματικά το ασώματο;- αλλά ο χωρισμός από τα πάθη που, προσθεμένα στην ψυχή σαν συνέπειες της αγάπης προς τη σάρκα, την αποξένωσαν από την οικειότητα του Θεού. Ποιος λοιπόν είναι ο μοναδικός τρόπος για να πλησιάσει κανείς τον Παράκλητο; Αφού καθαρθεί από την αισχρότητα που ντύθηκε με την κακία και ξαναγυρίσει στο φυσικό κάλλος κι αποδώσει σαν σε εικόνα βασιλική την αρχαία μορφή μες από την κάθαρσή της. Κι εκείνος, σαν ήλιος, αφού παραλάβει καθαρισμένο μάτι, θα σου δείξει στον εαυτό του την εΙκόνα του αοράτου. Κι έτσι, στο μακάριο θέαμα της εικόνας, θα δεις την ανείπωτη ομορφιά του αρχετύπου. Χάρη στο Πνεύμα, οι καρδιές φτερώνονται, χειραγωγούνται οι αδύναμοι, φθάνουν στον τελικό τους σκοπό όσοι προκόβουν. Αυτό, φωτίζοντας τους καθαρισμένους από κάθε κηλίδα, τους κάνει πνευματικούς, χάρη στην κοινωνία τους μαζί του. Κι όπως τα λαμπερά και διάφανα σώματα, σαν πέσει πάνω τους κάποια αχτίνα, γίνονται και τα ίδια περίλαμπρα και πηγάζουν από τον εαυτό τους άλλη φωταύγεια, έτσι κι οι πνευματοφόρες ψυχές. Αφού φωτισθούν από το Πνεύμα, γίνονται κι οι ίδιες πνευματικές και σ' άλλους τη χάρη αχτινοβολούν. Από εδώ προέρχεται η πρόγνωση των όσων μέλλουν να συμβούν, η κατανόηση των μυστηρίων, η αντίληψη των απόκρυφων, τα μοιράσματα των χαρισμάτων, η ουράνια ζωή, η συγκαταρίθμηση με τους αγγέλους, η ανεξάντλητη ευφροσύνη, η διαμονή μαζί με το Θεό, η ομοίωση με το Θεό και το ακρότατο από τα ποθητά, το να γίνει κανείς θεός.

Αυτές λοιπόν είναι οι έννοιες μας για το Άγιο Πνεύμα, που διδαχθήκαμε από τα ίδια τα λόγια του Πνεύματος να πιστεύουμε σχετικά με τη μεγαλωσύνη του και την αξία του και τα ενεργήματά του, λίγες ανάμεσα στις πολλές που θα παραθέταμε.

Αν δεν καταλάβατε λοιπόν από τα ανωτέρω ότι ο «υπασπιστής» ή Ψευδοπροφήτης του Αντιχρίστου, δεν ταιριάζει με την έννοια του Αγίου Πνεύματος, τότε να βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο διατυπώνοντας ακολούθως τον ορισμό του «Σατανικού πνεύματος», γιατί αυτό είναι το αντίθετο του Αγίου Πνεύματος.
Σατανικό πνεύμα
Πρώτα λοιπόν, ποιος είναι που, ακούοντας τις ονομασίες του Σατανικού πνεύματος, δεν νιώθει τον ψυχικό του κόσμο να καταβαραθρώνεται και δεν πέφτει η σκέψη του προς την κατώτατη φύση; Γιατί Σατανικό πνεύμα έχει ειπωθεί και «Πνεύμα του ψεύδους, που από τον Σατάν εκπορεύεται», «Πνεύμα πλάγιο και όχι ευθές», «Πνεύμα δουλαγωγό». «Σατανικό πνεύμα» είναι η κύρια και ξεχωριστή του ονομασία, που βέβαια ταιριάζει σαν ονομασία σε κάθε τι το σωματικό και καθαρά υλικό και μεμερισμένο. Έτσι ο Κύριος, διδάσκοντας εμάς, λέει: «Πνεύμα είναι ο Σατάν». Δεν είναι λοιπόν μπορετό, ακούοντας Σατανικό πνεύμα, να τυπώσει κανείς μέσα στο νου του άπειρη φύση, που να μην υπόκειται σε μετατροπές κι αλλοιώσεις ή να μην είναι σε όλα όμοια με την κτίση. Αλλά, κατεβάζοντας πολύ χαμηλά τους λογισμούς, είναι ανάγκη ν' αντιληφθεί κάποια ουσία νοερή, πεπερασμένη σε δύναμη, περιορισμένη σε μέγεθος, μετρητή με χρόνους ή αιώνες, πάμπλουτη σε βιός κακών. Προς αυτό έχουν στραφεί όλα όσα χρειάζονται κολασμό. Αυτό ποθούν όλα όσα ζουν με πάθη, σαν να ποτίζονται από την άνωθεν πνοή του και να βοηθούνται στο δικό τους και παρά φύσην σκοπό. Δεν τελειοποιεί τίποτα, όπως το ίδιο είναι ατελές. Εξαρτά από κάπου τη ζωή του, και το ίδιο αφαιρεί ζωές. Μεγαλώνει με προσθήκες, αλλά είναι πάντα πεπερασμένο κι ατελές. Είναι η πηγή του κολασμού, σκότος νοητό, παρέχοντας μες από τον εαυτό του σε κάθε λογικό ον ένα σκότος άπλετο για την εύρεση του ψεύδους. Προσιτό κατά τη φύση. Αντιληπτό εξ αιτίας του ότι οι άνθρωποι έχουν πάθη. Πλημμυρίζει τα πάντα με τη δύναμή του, αλλά μόνο οι ανάξιοι μετέχουν σ' αυτό. Και δεν μετέχουν κατά το ίδιο μέτρο, αλλά η ενέργειά του μοιράζεται ανάλογα προς την πίστη. Είναι δαιδαλώδες στην ουσία, απλό όμως στις ενέργειες. Μέρος είναι στον καθένα και μέρος παντού είναι. Μερίζεται παθαίνοντας πολλά και μετέχει κανείς σ' αυτό εν μέρη. Έτσι λοιπόν, σε όσα μετέχουν στο Σατανικό πνεύμα, το δέχονται όσο τους επιτρέπει το πάθος τους κι όσο εκείνο μπορεί. Οικείωση δε του Σατανικού πνεύματος από την ψυχή είναι η τοπική προσέγγισή του, είναι ο χωρισμός από τις αρετές και τα Χριστιανικά ήθη , σαν συνέπεια της αγάπης προς τη σάρκα, την αποξενώσαν από την οικειότητα του Θεού. Ποιος λοιπόν είναι ο μοναδικός τρόπος για να πλησιάσει κανείς το Σατανικό πνεύμα; Αφού αποκτήσει την αισχρότητα που ντύθηκε με την κακία και ξαναγυρίσει στην προ Χριστού κατάσταση να αποδώσει σαν σε εικόνα δουλική την αρχαία μορφή, μες από την ακαθαρσία της. Κι έτσι, στο μακάβριο θέαμα της εικόνας, θα δεις την ανείπωτη ασχημοσύνη του πεπτοκώτος ανθρώπου. Χάρη στο Σατανικό πνεύμα, οι καρδιές αλυσοδένονται, χειραγωγούνται οι δυνατοί, φθάνουν στον τελικό τους σκοπό όσοι προκόβουν στο κακό. Αυτό, σκοτίζει τους ακαθάρτους με οποιαδήποτε κηλίδα, τους κάνει δαιμονικούς, χάρη στην κοινωνία τους μαζί του. Οι ψυχές αφού σκοτειστούν από το Σατανικό πνεύμα, γίνονται κι οι ίδιες σατανικές και σ' άλλους το δαιμονισμό αχτινοβολούν. Από αυτά όλα που λέμε προέρχεται η πρόγνωση των όσων μέλλουν να συμβούν, η κατανόηση του μυστηρίου της ανομίας, η αντίληψη των κρυφών και συνεσκιασμένων, τα μοιράσματα των δαιμονισμών, η καταχθόνια ζωή, η συγκαταρίθμηση με τα δαιμόνια, ο τριγμός των οδόντων, το ακοίμητο σκουλήκι, η γέενα του πυρός, η διαμονή μαζί με τα δαιμόνια, η ομοίωση με το Σατάν και το ακρότατο από τα απευκταία, το να μείνει κανείς έξω από τη βασιλεία του Θεού.

Αυτές λοιπόν είναι οι έννοιες μας για το Σατανικό πνεύμα.
Αν και πάλι δεν καταλάβατε ποιο είναι το αντίθετο του Αγίου Πνεύματος που θα προσπαθήσει να Το αντικαταστήσει στους έσχατους καιρούς, παραθέτουμε για βοήθεια τον κατωτέρω αντιθετικό παραλληλισμό:
Όπως λοιπόν το Άγιο Πνεύμα «το λαλήσαν δια των προφητών» προετοίμασε την οδό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έτσι και το σατανικό πνεύμα θα λαλήσει (εάν δε λαλεί ήδη) δια των ψευδοπροφητών για να προετοιμάσει την οδό του Αντιχρίστου.
Άξιο παρατήρησης επίσης είναι η καταγωγή των τριών αυτών συστατικών της σατανικής τριάδας. Ο δράκοντας, ο όφις ο αρχαίος που είναι διάβολος και σατανάς κατάγεται από τον ουρανό. Ο Αντίχριστος, που είναι το δεύτερο δικέρατο θηρίο του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, κατάγεται εκ της γης. Ενώ το αρχαίο πνεύμα «αθάνατο», που είναι το πρώτο επτακέφαλο θηρίο του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης, κατάγεται εκ της θαλάσσης.
Έτσι αποκαλύφθηκε η σύνθεση της Σατανικής τριάδας, λύθηκε ο γρίφος των δύο θηρίων (εκ της θαλάσσης και εκ της γης) του 13ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως, δόθηκε το συγκεκριμένο όνομα του Αντιχρίστου ή Ψευδοπροφήτη στο δεύτερο θηρίο εκ της γης, αλλά δεν δόθηκε συγκεκριμένο όνομα στο πρώτο θηρίο εκ της θαλάσσης. Απλώς αρκεστήκαμε να το χαρακτηρίσουμε ειρωνικά βέβαια ως «αρχαίο πνεύμα αθάνατο», διότι υπήρχε, εξέλειψε για κάποια χρονική περίοδο, αλλά σιγά σιγά θα ξαναεφανιστεί.
Για το τελευταίο ζητούμενο επιφυλασόμαστε να το αποκαλύψουμε σε επόμενο κεφάλαιο.
Συμπερασματικά λέμε ότι, στο τέλος της ανθρώπινης ιστορίας θα παρουσιαστεί η σατανική τριάδα κατά αντιθετικό παραλληλισμό της Αγίας Τριάδας, που θα έχει εξοβελιστεί και ξεχαστεί. Αυτή την σατανική τριάδα θα αποτελεί ο Σατάν ο οποίος είναι αντίθετος και θα αντικαταστήσει τον Θεό Πατέρα, ο Αντίχριστος ή Ψευδοπροφήτης ο οποίος θα είναι αντίθετος και θα αντικαταστήσει το Υιό του Θεού Κύριο ημών Ιησού Χριστό και το αρχαίο πνεύμα «αθάνατο» που θα είναι αντίθετο του Αγίου Πνεύματος.

ΚΑλωσόρισες LEVIATHANSTITS.
Εντυπωσιακά σίγουρα αυτά που γράφεις.
Δύο ερωτήσεις:
1) Τι σημαίνει το όνομά σου;
2) Ποιες οι πηγές σου;

ΑΔΕΛΦΕ Spartan ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΤΟ:
LEVIATHAN - STITS.

ΕΙΜΑΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΠΑΛΑΙΟΣ STITS (ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΗΡΙΟΥ LEVIATHAN.

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ, Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (ΚΑΙΝΗ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ) ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.

Έχω την εντύπωση ότι τα κέρατα του θηρίου συμβολίζουν τα θανάσιμα αμαρτήματα της ανθρωπότητας, της κάθε εποχής (σε βαθμό προπατορικού)
δείτε το και ετσι μήπως βγάζει νόημα

ΕΑΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΗ (ΩΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩ), ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΤΕ ΑΥΤΕΣ (ΩΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩΤΕΡΩ), ΘΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΙΩΒΗΛΑΙΑ.
ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΑΡΑΓΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ ΤΟΥ ΝΩΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΦΘΙΝΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΙΩΒΗΛΑΙΑ ?