Η Επίσημη Ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης: «Νεοφιλελευθερισμός», Φιλελευθερισμός και Οικονομική Επιστήμη

Φιλελευθερισμός λοιπόν είναι το πολιτικό κίνημα που επέτρεψε την επικράτηση των ιδιωτικών έναντι των δημοτικών θεσμών για βασικά αναγκαία για την επιβίωση αγαθά όπως όπως παιδία, στέγαση, διατροφή, υγεία, συγκοινωνία, οικονομία κτλ. με κριτήριο πλέον αποκλειστικά την κερδοσκοπία.

Νεοφιλελευθερισμός είναι η κατάργηση κάθε δημοτικής αρχής και η αποκλειστική εδραίωση του Φιλελευθερισμού.



Δεν περιορίζει λοιπόν άμεσα τον Δήμο ο Φιλελευθερισμός, ό Νεοφιλελευθερισμός όμως όχι μόνο τον περιορίζει αλλά τον καταργεί.

Το προτέρημα του ιδιωτικού έναντι του δημοτικού θεσμού σε θέμα οικονομικής διαχείρησης, βρίσκεται στο προσωπικό συμφέρων του ιδιώτη έναντι του κοινωνικού συμφέροντος του Δήμου, με αποτέλεσμα ο Δήμος να λειτουργεί σχετικά καταχρηστικά καί διεφθαρμένα.

Αυτή η διαφθορά, σε μία κλειστή οικονομική κοινωνία (εθνικό νόμισμα, περιορισμός εισαγωγών κτλ.), μπορεί να περιοριστεί ή/καί να χειραγωγηθεί. Στα πλαίσια όμως της Ευρωπαικής Ένωσης, όπου τα κράτη λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, τα ελλείματα φέρουν σε δυσμενή θέση την ανταγωνιστικότητα της Χώρας και είναι αμείλικτα τιμωρητικά.


Για όλους είναι δυσχερής εφόσον το χρήμα οδεύει προς την κορυφή της ''πυραμίδας'' και η κατανάλωση στην οποία βασίζεται η παγκόσμια Οικονομία περιορίζεται σημαντικά!
Είναι συνειδητή άρνηση της πραγματικότητας λοιπόν πως όλα βαδίζουν καλώς, ακόμα πχ. καί απο τους μνημονιακούς!!!

Στον κομμουνισμοσοσιαλισμό που είχαμε ώς τήν κρίση εφαρμόστηκε ο φιλελευθερισμός ώς ''μέση οδός'', όπως υποτίθεται αυτό ισχύει για τον Νεοφιλελευθερισμό καί μας έφτασε εδώ!
Αυτή λοιπόν είναι η παραπληροφόρηση!

Είναι αλήθεια ότι τα επέτρεψε αυτά, διότι ο φιλελευθερισμός δεν είναι όπως το σοσιαλισμό ή τον κομουνισμό, κατά τους οποίους η δημόσια παιδεία-υγεία, συγκοινωνίες κτλ ρυθμίζονται κυρίως από το κράτος αλλά επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση, όμως και ο καπιταλισμός το ίδιο κάνει.



Μα και ο καπιταλισμός είναι κατάργηση κάθε δημοτικής αρχής, συνεπώς δεν μπορούμε να ορίσουμε τον νεοφιλελευθερισμό με βάση αυτό, εκτός αν θεωρείς ότι η διαφορά του ενός από το άλλο είναι ότι το ένα εδραιώνει τον φιλελευθερισμό ενώ το άλλο όχι.

Αυτό λες ;

[/quote]

Άρα λες ότι επειδή επικρατεί ο ατομικός πλουτισμός (προσωπικό συμφέρον οικονομικό) οι άνθρωποι δεν στοχεύουν στο δημόσιο συμφέρον - άρα λειτουργούν καταχρηστικά και διεφθαρμένα. Αυτό καταλαβαίνω όπως το θέτεις.



Πράγματι γιατί το προσωπικό συμφέρον κάποιων μπορεί να οδηγήσει σε διάλυση ακόμα και μια ολόκληρη χώρα.



Όχι γιατί για τους Έλληνες ελίτ και τους υποτελείς τους μνημονιακούς που τα παίρνουν από τους ελίτ τα πράγματα βαίνουν καλώς. Για τους ξένους πάλι η αυτοκαταστροφική Ελλάδα είναι πλεονέκτημα γιατί χίλιους λόγους. Οι μόνοι που βγαίνουν χαμένοι είναι τα χαμηλά στρώματα τα οποία είναι και αδύναμα να αντιδράσουν.

Άρα δεχόμαστε ότι η Ελλάδα ήταν μία εν μέρη σοσιαλιστική χώρα με σχετικά ισχυρό δημόσιο και η οποία τώρα μετατρέπεται σε φιλελεύθερη νέο-φιλελεύθερη οπότε πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί το δημόσιο αλλά να διατηρηθεί το κράτος δικαίου. Αυτό όπως καταλαβαίνεις οφείλεται στο γεγονός ότι οι ολίγοι ελίτ της Ελλάδος αποφάσισαν ότι θέλουν μία τέτοια Ελλάδα και όχι οι πολλοί.

Αν εξαιρέσουμε τα μνημόνια, που εντοπίζεται το κακό σε αυτή την αλλαγή ; Απλά αλλάζουν οι κανόνες.

Δεν με κατάλαβες,
είπα πως ο Φιλελευθερισμός εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες παγκοσμίως παράλληλα με το καθεστώς κάθε χώρας, ότι δηλαδή προπαγανδίζεται για τον Νεοφιλελευθερισμό σαν ''μέση οδός''.

Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε νεοφιλελευθερισμό αλλά ούτε και φιλελευθερισμό.

Τοποθετώ ένα διασκεδαστικό άρθρο :


Πόσο νεοφιλελεύθερη είναι η Ευρώπη και η Ελλάδα;



Η πρόσφατη δήλωση του κ. Τσίπρα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη «Βαστίλη του νεοφιλελευθερισμού» είναι εντελώς λάθος, ενδεικτική της άγνοιας μεγάλου κομματιού της κοινωνίας. Διότι αν υπάρχει κάτι για το οποίο οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής ψέγουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και στο οποίο αποδίδουν τα αίτια της οικονομικής της κακοδαιμονίας είναι το τεράστιο κράτος-πρόνοιας που έχει στήσει και το οποίο δεν μπορεί πλέον να το στηρίξει οικονομικά. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρχει ούτε ένας πλέον ηγέτης αναπτυσσόμενης χώρας που να πιστεύει ότι τα προβλήματα της Ευρώπης θα λυθούν με «λιγότερο νεοφιλελευθερισμό» δηλαδή με αύξηση των κρατικών της δαπανών.

Αλλά ας μιλήσουμε λίγο με στοιχεία. Όπως είναι γνωστό το συντηρητικό αμερικανικό ινστιτούτο Heritage εκδίδει ετησίως έναν Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας στον οποίο ιεραρχεί τις χώρες του κόσμου ανάλογα με την οικονομική ελευθερία που υπάρχει εκεί. Κατά κάποιο τρόπο μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν «δείκτη νεοφιλελευθερισμού». Ο Δείκτης χωρίζεται σε τέσσερις κυρίως τομείς –κράτος δικαίου, περιορισμένο κράτος, ανοικτές αγορές, ρυθμιστική αποτελεσματικότητα-εντός των οποίων αξιολογούνται οι επιδόσεις κάθε χώρας όσο αφορά την προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων, τα επίπεδα κρατικών δαπανών, τη δημοσιονομική ελευθερία, την επιχειρηματική και επενδυτική ελευθερία κ.ο.κ. Όσο περισσότερους βαθμούς έχει μια χώρα και όσο πιο ψηλά στην ιεράρχηση βρίσκεται, τόσο πιο «νεοφιλελεύθερη» θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Οι χώρες, ανάλογα με τις επιδόσεις τους, τοποθετούνται σε μία από τις ακόλουθες κατηγορίες:

Ελεύθερες
Σε μεγάλο βαθμό ελεύθερες
Μάλλον ελεύθερες
Ανελεύθερες
Καταπιεσμένες.

Αν τώρα στραφούμε στον Δείκτη αυτού του έτους διαπιστώνουμε ότι σε αντίθεση με τούς ισχυρισμούς του κ. Τσίπρα ούτε μία (αριθμός 1) ευρωπαϊκή χώρα δεν βρίσκεται μεταξύ των χωρών που ο Δείκτης χαρακτηρίζει ως «Ελεύθερες»! Οι 6 χώρες πού ανήκουν σε αυτή την κατηγορία είναι κατά σειρά το Χονγκ-Κονγκ, η Σιγκαπούρη, η Αυστραλία, η Ελβετία, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς. Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται στις δύο άλλες κατηγορίες δηλαδή στις χώρες που είναι «Σε μεγάλο βαθμό ελεύθερες» και «Μάλλον ελεύθερες».

Με μία σημαντική εξαίρεση. Υπάρχει πράγματι μία ευρωπαϊκή χώρα που δεν ανήκει σε καμία από τις προαναφερθείσες κατηγορίες. Η χώρα αυτή είναι η Ελλάδα που ταξινομείται από την έκθεση στην κατηγορία «Ανελεύθερες» χώρες. Με άλλα λόγια η κατεξοχήν, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, «νεοφιλελεύθερη» χώρα ανήκει σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη οικονομικής ελευθερίας στην κατηγορία των χωρών όπου η οικονομική ελευθερία είναι ανύπαρκτη, οι κρατικές δαπάνες και η διαφθορά τεράστια και η προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων θλιβερή. Την παρέα της Ελλάδας συγκροτούν χώρες όπως το Πακιστάν, η Ρωσία, η Νικαράγουα, η Τανζανία, η Αίγυπτος, η Τυνησία – δηλαδή χώρες όπου το κράτος ρίχνει τη σκιά του παντού.

Για να τελειώνω: Πρέπει πράγματι να είναι μπολιασμένος κανείς από τεράστιες δόσεις επαρχιωτισμού και άγνοιας για να διατείνεται ότι η ΕΕ και η Ελλάδα αποτελούν παράδεισους του νεοφιλελευθερισμού.

Εκτός φυσικά και αν θεωρήσουμε ότι όσες χώρες βρίσκονται βαθμολογικά πάνω από τη Βόρειο Κορέα (που βρίσκεται στην τελευταία θέση) είναι εξ ορισμού «νεοφιλελεύθερες».

Ίσως αυτό να εννοούσε ο κ. Τσίπρας.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=31479

Νομίζω πως δεν θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζουν τέτοιες φτηνές προπαγάντες.

Ο Φιλελευθερισμός λοιπόν παρουσιάζεται, εφόσον έχει προετοιμάσει το πολιτικο έδαφος στα μέτρα του (φιλελεύθερη κυβέρνηση, αριστερή η δεξιά δεν έχει σημασία) με μεγάλα κεφάλαια που ρίχνει στην αγορά μέσω κρατικών δανείων και φέρνει την ανάπτυξη για δεκαετίες όπως την περίοδο 1981-2009 της Ελλάδας.

Ένα καλό βίντεο εδώ επι του θέματος:

Ο καπιταλισμός είναι το αρχαίο οικονομικό σύστημα του κόσμου, δεν έχει αναγκαστικά τα χαρακτηριστικά του Φιλελευθερισμού, αυτά τα απέκτησε τις τελαιτείες δεκαετίες, κυρίως μετά την πτώση του ανατολικού μπλόκ.

Ο Φιλελευθερισμός με τον Νεοφιλελευθερισμό διαφέρει μόνο πως ο πρώτος αποτελεί το πρώτο στάδιο, έτσι ώστε να μην προξενήσει ταραχή στην κοινωνία, να περάσει σχετικά αρμονικά.

.