Τα σχέδια των Ηνωμένων Εθνών για μια νέα "κυβέρνηση" είναι τρομακτικά







Άρθρο της Ms. Albrechtsen
δημοσιογράφου της εφημερίδας «Τhe Australian»

Μπορούμε μόνο να ελπίσουμε ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες δεν θα κάνουν τίποτα παραπάνω από το να απολαύσουν μια ευχάριστη βόλτα με τα ποδήλατα στους γοητευτικούς δρόμους της Κοπεγχάγης τον ερχόμενο Δεκέμβριο.
Επειδή εάν κατορθώσουν πραγματικά να καταλήξουν σε μια συμφωνία βασισμένη στο τρέχον σχέδιο κειμένου της Συνθήκης της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή, τότε περιμένουν το κόσμο μερικές δυσάρεστες εκπλήξεις. Τώρα μπορεί να πείτε «ποιο σχέδιο κειμένου»;
Αν δεν έχετε ξανακούσει ποτέ για το αυτό, είναι επειδή κανένας από τους - κατά τα λοιπά λαλίστατους - πολιτικούς ηγέτες μας, δεν ενδιαφέρθηκε να μας πει τι είναι αυτό που οι συντάκτες του έχουν ήδη ετοιμάσει για να το εξετάσουν οι ηγέτες των χωρών. Και ούτε και τα media βέβαια, ενδιαφέρθηκαν να κάνουν κάποια αναφορά.
Το "Σχέδιο για τη νέα θεσμική ρύθμιση κατά τη διάρκεια της διάσκεψης" που αρχίζει στη σελίδα 18 περιέχει τη διάταξη για μια "κυβέρνηση." Ο στόχος είναι να δοθεί σε ένα νέο -και έως τώρα απροσδιόριστο- σώμα των Η.Ε η δύναμη να επεμβαίνει άμεσα στις χρηματοπιστωτικές, οικονομικές, φορολογικές και περιβαλλοντικές υποθέσεις όλων των χωρών που υπογράφουν τη συνθήκη της Κοπεγχάγης.
Ο λόγος για την υφαρπαγή της εξουσίας (από τις εθνικές κυβερνήσεις) είναι αρκετά σαφής: Μέσα από όλες τις πολύπλοκες προτάσεις του σχεδίου της Συνθήκης, απαιτείται από τις αναπτυγμένες χώρες να πληρώσουν ένα "φόρο προσαρμογής" στις αναπτυσσόμενες χώρες για να υποστηριχθεί -υποτίθεται- ο μετριασμός της αλλαγής του κλίματος. Η πρόταση 33 στη σελίδα 39 λέει ότι "μέχρι το 2020 το ύψος των χρηματοροών για την υποστήριξη της προσαρμογής στις αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να είναι "τουλάχιστον 67 δισεκατομμύρια δολάρια" ή μεταξύ 70 και 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο".
Και πώς θα αναγκαστούν οι αναπτυγμένες χώρες να χορηγήσουν αυτήν την οικονομική ενίσχυση στον αναπτυσσόμενο κόσμο; Το σχέδιο κειμένου καθορίζει τις διάφορες εναλλακτικές λύσεις, συμπεριλαμβανομένης της «επιλογής επτά» στη σελίδα 135, η οποία προβλέπει την [παγκόσμια] επιβολή φόρου 2 τοις εκατό στις διεθνείς νομισματικές συναλλαγές των χρηματοοικονομικών αγορών του προσαρτήματος Ι. Οι χώρες του προσαρτήματος Ι είναι βιομηχανικές χώρες, στις οποίες περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς.
Για να είναι εξασφαλισμένες, οι χώρες που υπογράφουν τις διάφορες διεθνείς συνθήκες, πάντα εκχωρούν τις εξουσίες σε ένα σώμα των Η.Ε. αρμόδιο για την εφαρμογή των υποχρεώσεων των συνθηκών.
Η διαφορά όμως είναι ότι αυτή η συνθήκη εμφανίζεται σαν να έχει υπάρξει αντικείμενο ασυνήθιστων προσπαθειών να συγκαλυφθεί το μπερδεμένο περιεχόμενό της.
Και εκτός από τη δυσκολία να αποκρυπτογραφήσει κανείς την πολυλογία των Η.Ε, υπάρχει αφθονία "σχεδίων προτάσεων" που περιγράφονται ως "εναλλακτικές", γεγονός που θα έπρεπε να ξεσηκώσει την οργή των ελεύθερων και δημοκρατικών κρατών που ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της κυριαρχίας τους.
Ο ίδιος Λόρδος Monckton ενημερώθηκε για τις ασυνήθιστες εξουσίες που περιβάλλουν αυτήν την νέα παγκόσμια κυβέρνηση όταν βρήκε ένας φίλος του έναν αθέατο ιστοχώρο των Η.Ε και αφού έψαξε εν μέσω διάφορων επιπέδων πληροφορίας στα hyperlinks, ανακάλυψε ένα έγγραφο που ούτε καν αναφέρεται ως "σχέδιο συμφωνίας". Αντί αυτού, ονομάζεται "Σημείωση από τη Γραμματεία" ("Note by the Secretariat").
Σε συνέντευξή του στον Alan Jones στο ραδιόφωνο του Σίδνεϊ, ο Λόρδος Monckton είπε "αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπω μια διεθνή συνθήκη που αναφέρεται σε ένα νέο σώμα, η οποία καταρτίζεται στο πλαίσιο αυτής της συνθήκης, ως 'κυβέρνηση'.
Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα τρομακτικό είναι οι εξουσίες που πρόκειται να δοθούν σε αυτήν την μη-εκλεγμένη κυβέρνηση. Πρόσθεσε: "Η απόλυτη φιλοδοξία αυτής της νέας παγκόσμιας κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη εξ αρχής - ακόμη και προτού να αρχίσει να προσαυξάνει τις εξουσίες της με τον τρόπο που αυτές οι οντότητες αναπόφευκτα κάνουν πάντα."
Οι σχολιαστές έχουν προειδοποιήσει το Λόρδο Monckton για τη γλαφυρή γλώσσα του. Είναι σίγουρα δριμύς. Στην αποκάλυψή του για το σχέδιο της συνθήκης της Κοπεγχάγης στο St. Paul, προειδοποίησε τους Αμερικανούς ότι, "στις επόμενες εβδομάδες, εκτός αν εσείς το σταματήσετε, ο Πρόεδρός σας θα υπογράψει το τέλος της ελευθερίας σας, της δημοκρατίας σας και της ευημερίας σας για πάντα." Εντούτοις, όσοι στέφονται κριτικά απέναντί του, αποτυγχάνουν να εξετάσουν την ουσία των λεγομένων του.
Αναρωτηθείτε το εξής: Δεδομένου ότι οι πολιτικοί ηγέτες μας περνούν εκατοντάδες ώρες μιλώντας για την κλιματικής αλλαγή και την ανάγκη για μια παγκόσμια συναίνεση στην Κοπεγχάγη, γιατί κανείς από αυτούς δεν έχει μιλήσει ανοιχτά για τις λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου της συνθήκης για την κλιματική αλλαγή;
Σε τελευταία ανάλυση, η τελική Συνθήκη θα δεσμεύσει τους υπογράφοντες για τα επόμενα χρόνια. Τι ακριβώς κρύβουν; Χάρη στο Λόρδο Monckton ξέρουμε τώρα κάτι από τα σχέδιά τους.
Ο Janos Pasztor, συντονιστής της ομάδας υποστήριξης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, είπε τη Δευτέρα στους δημοσιογράφους της Νέας Υόρκης ότι, μη έχοντας το Αμερικανικό Κογκρέσο ψηφίσει ακόμα ένα νομοσχέδιο για την κλιματική αλλαγή, μια παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή είναι μάλλον μια απίθανη έκβαση στην Κοπεγχάγη. Ας ελπίσουμε ότι έχει δίκιο. Και, σε ευχαριστούμε Αμερική.

Πηγή: europe.wsj.com
anonymosereynhths.blogspot.com