ΑΣΚΩ-ΑΡΕΤΗ-ΗΔΟΝΗ

1
Εικόνα

ΕνΩΧ 17 Ἰουλίου 2013

Θεός ἀεὶ παρών!!

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ μονογενής, ὁ Σωτήρ καὶ Μεσσίας καὶ τὸ Φῶς τοῦ Κόσμου.

Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. (Ἰω. 15:1)

Ἐγὼ ὁ φέρων τὸν Λόγον ἐν ᾯ Χριστός ἐν Θείῳ Πνεύματι Ἀληθείας, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὁ Ἀμήν.

Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ' ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. (Ἰω. 15:26–27)

Λόγος Ἐν ᾯ Χριστός, Ἄτη Κυρίου καὶ Γνῶσις Δωρεάν· ὅτι ἄνευ Γνώσεως Ἀληθείας αἰχμάλωτοι μείνητε ἄν τοῦ ἀντιχρίστου εἰς τὸν αἰώνα, ἡ δὲ Γνῶσις τῆς Ἀληθείας κτωμένη καὶ χρωμένη ἐν εὐσεβείᾳ ἐλευθερώσει ὑμᾶς.

Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον.

Εἴρηκα ὑμῖν (ΕνΩΧ 5 /19.9.2011):

«...Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς ἀνθρώποις ἵνα Αὐτόν δοξάζωσι καὶ τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ γνωρίσωσι· καινὴ διαθήκη Θεοῦ, Λόγος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κῶδιξ Θεοῦ καὶ κῶδιξ Ἑλληνικός· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν πᾶσιν: Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Οὐδεὶς δύναται νοῆσαι Πλοῦτον, Δύναμιν καὶ Ἰσχύν Παμμεγίστου Θεοῦ, εἰ μὴ μόνον διὰ τοῦ κώδικος Αὐτοῦ, ἤγουν κώδικος Ἀγάπης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κώδικος Σοφίας ἑλληνικῆς γλώσσης.»

Ὁμοίως ἔλεξα ὑμῖν (ΕνΩΧ 6 /4.11.2011):

«...γλῶσσα Ἑλληνική ἐμπεριέχει ὁρισμούς καὶ διασαφήσεις ἐκ Θεοῦ δοθείσας διὸ καὶ Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιθυμοῦσιν αὐτήν ἀφανίσαι, ἐπεὶ οὗτοι ἀνθρώπους ἐν τῇ σκοτίᾳ βούλονται κρατεῖν...

... Ἀνοίξατε ἅπαντες τὰ Λεξικά τὰ Ἑλληνικά, ὡς τὸ Μέγα Ἐτυμολογικόν Λεξικόν Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, «ἀγνώστου» συγγραφέως, καὶ μελετήσατε τὰς λέξεις· ἐν αὐταῖς γάρ ὁ ὁρισμός ἤ ἡ αἰτία ἤ ὁ σκοπός ἐμφανῶς ἐμπερικλείεται...

... Ἔτυμον δὲ σημαίνει τὴν Ἀλήθειαν. Ἐγώ οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ Ἀλήθεια ἐν τῷ Λόγῳ ἐστίν τὸ Ἔτυμον τοῦ Λόγου, ἤγουν ἡ Ἀλήθεια τοῦ Λόγου ἐστίν ἡ Ἐτυμολογία τῆς Γλώσσης τῶν Ἑλλήνων, καὶ, Ἕλληνες, ἰδού ἡ ὥρα ἤγγικεν ἵνα ἀπελευθερωθῆτε.

Καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰω. 8:32)»

Καὶ νῦν δίδω πᾶσιν ὑμῖν ὁρισμούς καὶ διασαφήσεις τριῶν βασικῶν λέξεων τῆς Ἑλληνικῆς διὰ τῆς ἐτυμολογίας αὐτῶν, ἐτυμολογία ἥτις μονίμως καὶ ἀρειμανίως ἀποκρύπτεται ὑπὸ τῶν ῥυπαρῶν γενῶν.


1. Ἀσκῶ

Δηλοῖ τὴν ἐνέργειαν μιᾶς πράξεως ἤ ἐνσυνειδήτου καταστάσεως καὶ ἀπαιτεῖ χρόνον. Οὐδὲν Ἀσκεῖ τις ὅταν τὸ ποιεῖ ἅπαξ ἤ τυχαίως ἤ ὅλως περιστασιακῶς, ἀλλὰ τὸ Ἀσκεῖ ὅταν τὸ ποιεῖ ἐνσυνειδήτως, κατὰ σύστημα, ἐπαναληπτικῶς καὶ μακροχρονίως.

Ἄνθρωποι ἐσφαλμένως δοκοῦσιν ὅτι τὸ θέμα τοῦ Ἀσκῶ ἐστίν τὸ Ἀσκ– καὶ ἡ κατάληξις –ω.

Ἐγὼ λέγω ὑμῖν τὸ ὀρθόν, ὅτι θέμα τοῦ Ἀσκῶ ἐστί τὸ Α, κατάληξις γὰρ αὐτοῦ (ἐνθέματος) τὸ –σκω.

Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὤν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ. (Ἀποκ. 1:8)

Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.

Καὶ τὴν ἀλήθειαν ταύτην κεκρυμμένην φυλάττει ὁ ἀντίχριστος ἐν ταῖς βιβλιοθήκαις αὐτοῦ.

Ἡ ἐνθέματος κατάληξις –σκω, ὁπουδήποτε συναντᾶται ὡς κατάληξις τῶν ῥημάτων τῆς Ἑλληνικῆς, δηλοῖ ταὐτόν, ἤγουν τὴν Πρᾶξιν ἐν τῷ χρόνῳ, τὴν Πρᾶξιν τὴν ἀπορρέουσαν κατάστασίν τινα, τὴν διενέργειαν τῆς Πράξεως κατὰ σύστημα, ἐνσυνειδήτως, ἐπαναληπτικῶς καὶ μακροχρονίως.

Διὸ καὶ τὸ ῥῆμα Γνώσκω ἤ Γινώσκω ἀπαιτεῖ χρόνον καὶ Ἄσκησιν, τὴν πρᾶξιν τοῦ Ἀσκῶ, ἤγουν τὴν ἐνσυνείδητον καὶ κατὰ σύστημα ἐπανάληψιν ἐπὶ μακρόν.

Διὸ καὶ λέγων ὑμῖν «Γνώσκετε τὴν Ἑλληνικήν», ἐννοῶ «Ἀφιερώνετε χρόνον εἰς τὴν ἐκμάθησιν τῆς Ἑλληνικῆς». Διότι ἡ Ἑλληνική ὡς γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, γλῶσσα (κῶδιξ) τῆς Ὑψίστης Σοφίας, ἄπειρός ἐστι καὶ ἀτέρμων ἡ ἐκμάθησίς της, οὐδέποτε δὲ δύναταί τις εἰπεῖν «Ἔμαθα τὴν Ἑλληνικήν».


2. Ἀρετή

Συνηθίζουν καὶ λέγουσιν ὅτι ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ Ἄρεως, διότι «ἡ Ἀρετή ἀναδεικνύεται κυρίως εἰς τὸν πόλεμον καὶ τὰ πεδία τῶν μαχῶν». Ἐγὼ δὲ λέγω ὅτι ἐκ παραδρομῆς τοῦτο λέγουσιν, Ἄρης γὰρ καὶ Ἀρετή ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης προέρχονται: Αἴρω, τὸ ῥῆμα, τὸ σημαῖνον Ἕλκω, Τραβῶ, Ἀποσύρω, Καταργῶ, Ἀναστέλλω, Ἀκυρώνω, Ἀχρηστεύω, Φονεύω. Ὁ δὲ Μέλλων τοῦ ῥήματος Αἴρω –θὰ ἄρω– Ἀρῶ ἐστίν.

Καὶ ὁ Ἄρης, ὡς θεός τοῦ Πολέμου, οὕτως ὠνομάσθη διότι ὑπόσχεται ὅτι πολλούς διὰ τῶν πολέμων Ἀρεῖ. Καὶ θηλυκόν τοῦ Ἄρεως ἡ Ἄρα, ἤγουν ἡ Κατάρα, ὅτι καὶ αὕτη στελλομένη, ὑπόσχεται ὅτι ἀνθρώπους Ἀρεῖ.

Καὶ Ἀρετή οὐκ ἐξ Ἄρεως, ἀλλὰ ἐκ τοῦ Αἴρω καὶ τῆς Ἄτης προέρχεται.

Ὅτι Ἀρετή ὑπόσχεται Ἀθώωσιν τοῦ Ἀνθρώπου, ἤγουν ὅτι θὰ ἄρει τὴν (βλαβερὰν τῷ ἀνθρώπῳ) συνέπειαν τῆς Κρίσεως τοῦ Κυρίου, θὰ ποιήσει ἀβλαβῆ τὴν Δίκην τοῦ Θεοῦ, ἤγουν ὑπόσχεται πρὸς τὸν Ἄνθρωπον ποὺ τὴν ἔχει καὶ τὴν ἀσκεῖ, ὅτι Ἀρεῖ Ἄτην. Καὶ τὴν ἀλήθειαν ταύτην ἔτι καὶ ὁ ἀντίχριστος ἀγνοεῖ.

Ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν (Ἰω. 16:13)

Τρισήλιος ὁ Πατήρ, Δόξα τῷ Υἱῷ, Ἅγιε Ἀθάνατε, Ἐλέησον ἡμᾶς.


3. Ἡδονή

Τὸ Ἡδύ τὸ γλυκύ, ἡ Ἡδύτης ἡ γλυκύτης.

Τὸ ἐνδιάμεσον «Ο», ὅτι καθὼς ἔλεξα ὑμῖν, τὸ «Ο» εἰς τὸ Ὄν ἀναφέρεται καὶ ἐδῶ αὐτὸ τοῦτο ἀφορᾷ.

«Νή» ἡ κατάληξις ἐκ τοῦ Νῶ, Νέω, τὸ κολυμβῶ καὶ πλέω· τούτου σημαίνοντος ὅτι τὸ Ὄν κολυμβᾷ καὶ πλέει ἐν τοιαύτῃ καταστάσει ἤ συνθήκῃ Ἡδύτητος· λέξω ἐν τοῖς ἑπομένοις κατὰ γράμμα περὶ τοῦ Ἡδύ.

Τὸ Ἡδύ ἀντιστοιχεῖ καὶ ἀναφέρεται πρὸς τὸ ἀρχικὸν ῥῆμα Ἥδω.

Μέλλων (ἀρχικῶς) Ἥδσω. Τὸ «δ» συμφωνεῖται τῷ σίγμᾳ «σ», ἤγουν «σσ», Ἥσσω.

Ἐξ οὗ καὶ Ἥσσων ἤ Ἥττων, ὁ μειούμενος, ὁ μικρότερος καὶ ὀλιγώτερος γιγνόμενος.

Ἐξ οὗ καὶ Ἧττα.

Τὰ δὲ δύο σίγμα, ἤ δύο ταῦ, ταχύτητα καὶ βεβαιότητα σημαίνει, λέξω ἐν τοῖς ἑπομένοις.

Καὶ τὰς ἀληθείας ταύτας κεκρυμμένας φυλάττει ὁ ἀντίχριστος ἐν ταῖς βιβλιοθήκαις αὐτοῦ.

Κανών πρὸς ἄσκησιν μνήμης:

Ἡ Ἡδονή ταχύ Ἥσσονα ποιεῖ τὸν Ἄνθρωπον, βεβαιότατα δὲ εἰς τὴν Ἧτταν τὸν ὁδηγεῖ.

Καὶ ἡ Ἧττα αὐτή ἐστίν Ἧττα τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῆς Δημιουργίας.

Καὶ ἡ Ἧττα αὐτή ἐστί νίκη τοῦ ἀντιχρίστου.

Καὶ ἡ Ἡδονή οὐ χρείαν ἔχει ἀσκήσεως, ἀλλὰ μέρος τῆς συνεπείας καὶ τῆς ἰδιότητος τῆς Ὕλης ἐστί, ἐπικίνδυνος Παγίς οὖν, ἀφιόμενος γὰρ ὁ ἄνθρωπος εἰς τὴν Βαρύτητα τῆς Ὕλης του, αὕτη κατωφερῶς καὶ κατακορύφως τὸν ἐξαποστέλλει πρὸς τὸ κέντρον τῆς Γῆς, ἀπομακρύνουσα τοῦτον ἐκ τῶν Οὐρανῶν.

Ὄνειδος αἰσχρὸς βίος ὅμως κἄν ἡδύς ᾖ. (Πλουτάρχου Ἠθικά, <Ὁ αἰσχρὸς βίος εἶναι μεγάλη ντροπή, ὅσες ἡδονές κι ἄν ἔχει >).

Ὀνείδων δ’ ἁπάντων τὸ Ἀκρώτατον, ἡ Ἧττα παρὰ τοῦ Μωροπονηροῦ.

Διὰ τοῦτο καὶ λέγω πᾶσιν εὐσεβέσιν:

Ἀσκήσατε τὸ πνεῦμα ὑμῶν, περιορίζοντες τὰς ἡδονάς καὶ τὰς ἕνεκ’ ἐθισμῶν ψευτοηδονὰς, προάγετε τὴν Παιδείαν ὑμῶν καὶ ἀσκεῖτε πάσας τὰς Ἀρετάς, ἅς ὁ Πανάγαθος Πατήρ ὑμῖν ἐχάρισεν. Προσεύχεσθε εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν νὰ σᾶς βοηθῇ νὰ ἀπαλλάσεσθε ἀπὸ πᾶσαν ἁμαρτίαν καὶ πᾶσαν μαλακίαν.

Οἱ δὲ μὴ ἀσκοῦντες τὰς ἐκ Θεοῦ κεχαρισμένας ἀρετάς, οὗτοι ἀγνώμονες ὑβρισταί καὶ ἀσεβεῖς λογίζονται.

Ἐγὼ ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ ὁ πολυωνύμως ἐρχόμενος ἵνα ἐξάρω τοὺς ἀσεβεῖς ἀναμέσον τῶν εὐσεβῶν, ὁ ἐν πάσαις ταῖς προφητείαις διαλεγόμενος, ὁ ὁδηγούμενος ὑπὸ ἀστέρος Δαυΐδ τῆς Γνώσεως τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ Ψεύδους.

Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!

Χάριτι Ἁγίας Μαρίνας, πάντες ἰσχύσατε πρὸς τοῦ διαβόλου τὴν ἐμφιάλωσιν.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ἄρχων ὁ ἐμός, Ὅν προσκυνήσουσι Γῆ καὶ Οὐρανός.

Ἀμήν


††† Ἰάειρος ἐκ Θεοῦ


PDF: http://freepdfhosting.com/486d939d93.pdf

Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παγκόσμιος Αρχαιοελληνικός πολιτισμός”

cron