Πελασγοί και Μινωΐτες στην Αμερικανική ήπειρο

1
Πολλοί ερευνητές έχουν από πολύ καιρό ασχοληθεί με το θέμα της εγκατάστασης Μινωιτών στην αμερικανική ήπειρο και αρχικά ήταν κυρίως ξένοι. Ή περίοδος κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν oι προσεγγίσεις και εγκαταστάσεις των Μινωιτών προσδιορίζεται μεταξύ 2000 και 1200 πΧ.περίπου.


Οι έρευνες του αρχαιολόγου Χάινε Γέλτρεν έχουν παρουσιαστεί ήδη από το 1965 στο γαλλικό περιοδικό Επιστήμη και Ζωή σε άρθρο όπου ό συγγραφέας του διετείνετο, αναφερόμενος στην άφιξη των Μινωιτών, ότι είναι παρακινδυνευμένο να μιλάει κανείς για πιθανότητες όταν δεν πρόκειται για μία απλή υπόθεση άλλα σχεδόν βεβαιότητα.


Είναι γεγονός οτι έχουν βρεθεί υπερβολικά μεγάλες ποσότητες από διπλούς πελέκεις το κατ' εξοχήν κρητικό σύμβολο- κατά μήκος του ποταμού Οχάιο και σε πολλά σημεία των αμερικανικών ακτών, αλλά και σε πολλά άλλα σημεία της βόρειας Αμερικής, ‘όπως το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν, ή Ιντιάνα και το 'Iλivois, αλλά και στην Νότια Αμερική, όπως αυτοί πού ανακάλυψε ό Ιστορικός και ερευνητής Μαρσέλ Χόμετ, πού είναι μάλιστα διακοσμημένοι με κρητικούς μαιάνδρους.


Oι πελέκεις αυτοί είναι φτιαγμένοι από διάφορα υλικά όπως χαλκό, χαλαζία, και συνενώσεις σχιστόλιθου και διάστικτου γρανίτη, σε πολλά μεγέθη και σχήματα, και, το σημαντικότερο, στις ίδιες ακριβώς ποικιλίες μορφών και σχημάτων του συγκεκριμένου συμβόλου πού βρίσκονται και στην Κρήτη, πράγμα πού αποκλείει εντελώς την τυχαία ομοιότητα!

Ό σκοπός της εγκατάστασης των Μινωιτών γίνεται εμφανής από την ανακάλυψη των ορυχείων στην "Άνω Χερσόνησο του Μίσιγκαν (Royal Island, το μεγαλύτερο νησί ΤΗΣ λίμνης Lake Superior), όπου φαίνεται να έχουν εξορυχτεί τεράστιες ποσότητες χαλκού, περίπου 250.000τόνοι.

Ή χρονολόγησή τους με άνθρακα 14 έδειξε ότι ανήκουν στην περίοδο 1800 με 1000 π.Χ. και τα ίχνη κατασκηνώσεων πού βρέθηκαν διπλα στα μεταλλεία δείχνουν ότι επρόκειτο για πρόχειρες και όχι μόνιμες εγκαταστάσεις.


Μια μεγάλη ποσότητα (20 τόνοι) πράσινου ανθρακικού άλατος (υπόλειμμα χαλκού μετά από διάβρωση ) βρέθηκε σε παρακείμενο χωριό, το οποίο φέρει το όνομα Λαύριο (Laurium)! Ή λέξη αυτή σημαίνει κερδοφόρα επιχείρηση και χαρακτηρίζει με το ίδιο νόημα τα ανέκαθεν κερδοφόρα μεταλλεία του Λαυρίου ΤΗΣ Αττικής!

Ή ομοιότητα των αγγείων, πού έχουν βρεθεί στην χερσόνησο του Γιουκατάν και στα νησιά Bimini, με αυτά της Κρήτης είναι τόσο μεγάλη, και ως προς τα σχέδια και ως προς το σχήμα, πού, αν τα βάλει κανείς το ένα δίπλα στο άλλο, δύσκολα ξεχωρίζει ποιό είναι ποιό, και δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι είναι όχι μόνο της ίδιας τεχνοτροπίας, αλλά μοιάζουν να έχουν βγει από τα χέρια του ίδιου τεχνίτη!


Ακόμη ή ομοιότητα της γραφής των Μάγιας με την γραμμική Α είναι εκπληκτική και δεν αφήνει επίσης αμφιβολία για την σχέση τους. Ό Γάλλος Πιέρ Όνορέ στο βιβλίο του με τίτλο Το αίνιγμα του προ-Κολομβιανοϋ λευκοί θεού παρατηρεί ότι oι δύο γραφές δεν παρουσιάζουν ομοιότητες μόνο ως προς τούς σταυρούς και τούς κύκλους, τα χέρια η τα μάτια, αλλά και ως πρos τα σύνθετα σύμβολα πού είναι εντελώς όμοια μ-ταξύ τους.


Κατά τον Όνορέ, οι Μινωΐτες ήρθαν σε επαφή με τούς Όλμέκους προγόνους των Μάγιας- και αυτοί με την σειρά τους το μετέδωσαν στους απογόνους τους Μάγιας.
Υπάρχει και εύρημα ανθρώπινου σκελετού πού αποκαλείται «ανθρωπos του Kennewick»,πού ανακαλύφθηκε το 1996 στην περιοχή Kennewick της πολιτείαs της Ουάσιγκτον και το κρανίο του οποίου είναι ευρωπαϊκού τύπου (Caucasian) και ανάγεται στο 7300 πΧ!
Ή μόνη αιτία πού δεν έχει γίνει ό αναμενόμενος θόρυβος γύρω από το θέμα της παρουσίας των Μινωιτών στην Αμερική, παρ' οτι αυτό είναι γνωστό έδώ και δεκαετίες, είναι γιατί oι αρχαιολόγοι φρόντισαν να το αποσιωπήσουν με αποπροσανατολιστικές δηλώσεις, όπως το όνομα που έδωσαν στους διπλούς πελέκεις πού βρέθηκαν: πέτρινα λάβαρα (banner stones)!




• Ή κυριαρχία των Μινωιτών στην Μεσόγειο,επί δύο
και πλέον χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον, στηρίχθηκε
εκτός των άλλων και στην ικανότητα τους να πλέουν
σε πολύ μακρινούς τόπους και να διεκπεραιώνουν
σε σταθερή βάση ταξίδια πού απαιτούν πλοία με
ειδική κατασκευή για ανάλογης εμβέλειας διαδρο-
μές και τα όποια προϋποθέτουν υψηλή θεωρητική
ναυπηγική τεχνική.

Από αυτήν την άποψη μπορούμε να πούμε ότι επιβεβαιώνεται ή θεωρία ότι τα
πλοία αυτά είχαν κατασκευαστεί ειδικά για να έκμετελεύονται την δύναμη των μεγάλων κυμάτων και
με ειδικό σύστημα τροχαλιών και βαρούλκων να την μεταδίδουν σε σπαστά κουπιά, όπως δείχνουν και
Oι τοιχογραφίες πού βρέθηκαν στην Θήρα. Επίσης τα πλοία αυτά θα πρέπει να διέθεταν και τον άπαι-
τούμενο όγκο για την αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων του βαρέος μεταλλεύματος, αλλά και νερού καί τροφίμων αρκετών για μεγάλα ταξίδια. Το γεγονός αυτό με την σειρά του επιβεβαιώνει την μακραίωνη διατήρηση των θεωρητικών γνώσεων στην ναυπηγική τέχνη στο Αιγαίο, καθώς αντανακλά και την μακρόχρονη εξελικτική διαδικασία που απαιτείται για να επιτευχθέν αυτό το στάδιο.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Πελασγοί και Μινωΐτες στην Αμερικανική ήπειρο

2
• Ή εξόρυξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων χαλκού από την περιοχή της λίμνης Superior και άλλων, πού πιθανόν δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί, και ή διασπορά τους σε όλες σχεδόν της περιοχές του Αιγαίου και της κεντρικής Ευρώπης, σε μια περίοδο πού λόγω της αφθονίας του υλικού αυτού ονομάστηκε εποχή του χαλκού (μέση εποχή του χαλκού), δείχνει την εξάρτηση των αναγκών των λαών αυτών ατό ένα πολύτιμο υλικό ελεγχόμενο από τούς Κρητες, με δεδομένο ότι αυτοί με την δύναμη του στόλου τους προσέφεραν μεγάλη ευκολία στην διανομή του.

• Πώς μπόρεσαν oi Μινωϊτες νά έντοπίσουν τά κοιτάσματα χαλκού σέ μία τόσο άπομακρυσμένη περιοχή; Έάν τό γεγονός οτι ταξίδευαν σέ σταθερή βάση σέ τόπους τόσο μακρινούς είναι άξιο θαυμασμοϋ, τότε τό θέμα τοϋ έντοπισμοϋ τών κοιτασμάτων θά πρέπει νά είναι άκόμη περισσότερο. Δέν επεσαν βέβαια τυχαϊα πάνω στά κοιτάσματα αύτά, πού βρίσκονται σέ βάθος χιλίων πεντακοσίων περίπου χιλιομέτρων μακριά άιτό τις άμερικανικες άκτές πρos τήν ένδοχώρα. Εϊτε πηραν τήν πληροφορία άπό τοπικούς πληθυσμούς, εϊτε τά άνακάλυψαν μόνοι τους, τό γεγονός παραμένει ένδεικτικό τών δυνατοτήτων τους, καθώς καί τοϋ άπαιτούμενου μεγάλου χρονικοϋ διαστήματος γιά μιάς τέτοιας κλίμακας άνίχνευση.

Είναι αύτονόητο οτι δέν μπορεϊ νά εψαξαν μόνο έκεϊ καί, έφ' όσον ειχαν τήν δυνατότητα νά φθάσουν τόσο μακριά, έπόμενο είναι νά είχαν ψάξει σέ πολλές αλλες έξ ϊσου μακρινές περιοχές τοϋ πλανήτη.


• Εΐναι γνωστό δτι ή Αϊγυπτος δέν ειχε ποτέ όρυχεϊα χαλκοϋ καί οτι πάντοτε προμηθευόταν τό μετάλλευμα αύτό άπό τό έξωτερικό, κυρίως άπό τούς Κυπρίους καί τούς Κρήτες. "Ομως η, παρουσία χαλκοϋ διαπιστώνεται άπό εύρήματα στήν Αϊγυπτο άπό τό 7000 πΧ, όπότε ή διαπίστωση αύτή ένισχύει τήν πιθανότητα oi έμπορικές σχέσεις τών Κρητών μέ τούς Αίγυπτίους νά ήταν ήδη ύπαρκτές απο έκείνη τήν περίοδο.

Έπίσης δέν λείπουν καί άναφορές τών άρχαίων Ιστορικών καί γιά μία άκόμα άρχαιότερη σχέση τών Πρωτοελληνικών φυλών μέ τήν άμερικανική ητιειρο. Ό Πλούταρχος στό έργο τοϋ Περί τοϋ έμφαινομένου προσώπου τώ κύκλω της σελήνης άναφέρει σχετικά μέ μιά μεγάλη ηπειρο, οτι καλύπτει κυκλικά τήν μεγάλη θαλασσα πού όνομάξει Κρόνιον Πέλαγος (προφανώς έννοεί τις άκτές της Βόρειας καί Νότιας Άμερικης πού καλύπτουν τόν Άτλαντικό άπό παντοϋ σέ σχέση μέ τόν εισερχόμενο άττό τις Ήράκλειες στηλες).



Περιγράφει τήν νησο Ώγυγία, μέσα σέ αύτήν τήν θάλασσα, νά άπέχει πέντε ήμερών ταξίδι δυτικά άπό τήν Βρετανία. Δίνει μάλιστα λεπτομέρειες γιά τήν δυσκολία του ταξιδιου, πού γίνεται μέ κωπήλατο πλοΐο λόγω της άργοπορία,ς πού προκαλεϊ ή ίδιαίτερα παχύρρευστη σύσταση τοϋ νεροϋ, προφανώς λόγω της Θάλασσας τών Σαργασσών καί τοϋ ρεύματος τοϋ Κόλπου, πού ως γνωστόν παρεμβάλλονται στήν πορεία πρos τήν άμερικανική ηπειρο! To πιo σημαντικό όμως στοιχεΐο πού δίνει ειναι ή πληροφορία πού μεταφέρει σχετικά μέ διηγήσεις Ίθαγενών , πού λένε οτι άπό τά ήπειρωτικά μέρη, τά πρos τήν θάλασσα κατοικοϋν "Ελληνες, γύρω από εναν κόλπο οχι μικρότερο άιτό τήν Μαιώτιδα λίμνη, πού τό στόμιο του βρίσκεται στήν ϊδια εύθεία μέ τήν Κασπία θάλασσα!


Σέ άλλο σημεϊο ό Πλούταρχος άναφέρει οτι ή άνανέωση τών άποικιών αύτών τών Έλλήνων οπου λατρευόταν ό Κρόνos (οπού προηγεΐται τοϋ Δωδεκαθέου) γινόταν κάθε τριάντα χρόνια καί περιγράφει τήν διαδικασία συνάντησης τών νεοφερμένων μέ τούς παλαιούς καί της άνανέωσηε της άποικίας, οπου οί νεοφερμένοι γίνονταν δεκτοί μέ μεγάλες τιμές. Ειναι χαρακτηριστικό οτι περιγράφει τήν μεγάλη διάρκεια της ήμέρας σέ συγκεκριμένες περιοχές, που ό ήλιος κρύβεται μονάχα γιά μία ώρα τήν ήμέρα!

Ό Πλάτων καί ό Πλούταρχος δέν ειναι βέβαια oi μόνοι πού άναφέρονται στήν Άμερική. Ειναι ό Ήσίοδος (Έργα και 'Ημέραι, 168 καί Θεογονία 274-86), ό Στράβων, ό Έρατοσθένης, ό Πτολεμαϊος, ό Έκαταΐος, ό Πίνδαρος, ό Φερεκύδης, ό Εύρπΐίδηs, ό Διόδωρος ό Σικελιώτηs, ό Ήρόδοτος, ό Παυσανίας καί πολλοί άλλοι μέ τόσες άναφορές, ώστε νά μήν ύπάρχει καμμία άμφιβολία οτι κατά τήν έποχή τών ίστορικών χρόνων ύπηρχε οχι μόνο ή σαφής γνώση της ΰπαρξη,ς τοϋ λεγόμενου Νέου Κόσμου, άλλά καί ή γνώση ΤΗΣ διαμόρφωσής του πρίν τις κοσμογονικές καταστροφές, δεδομένου δτι oi άρχαϊοι "Ελληνες καταγράφουν συμβάντα άπό τήν ξωή τών άνθρώπων άκόμα καί πρίν άπό τήν έποχή τη,ς προσάρτησης της σελήνης στήν τροχιά της γης!



Πηγή

Η αθέατη όψη του Ινδοευρωπαικού ζητήματος
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παγκόσμιος Αρχαιοελληνικός πολιτισμός”