ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Αν καθίσετε και αφουγκραστείτε τις σύγχρονες ιδέες που ακούγονται γύρω μας, τότε θα αντιληφθείτε πως ζούμε στην εποχή του κόστους και όχι των αξιών. Σήμερα οι άνθρωποι, κρίνονται από το κέλυφος και όχι από το περιεχόμενο που διαθέτουν. Αυτό ισχύει ίσως γιατί επικρατεί το στυλ της συμμορίας, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Ανήκεις στο σινάφι; Τότε αποδέχομαι, όσα λες. Δεν ανήκεις; Βγαίνω και καταδικάζω όσα λες. Δυστυχώς όμως αυτός ο κανόνας, εδρεύει ακόμα και στους πιο ελεύθερους ιδεολογικούς χώρους. Γι’ αυτό τόσο εγώ, όσο και οι σύντροφοι μου, γυρνάμε το κεφάλι στους ήχους της νέας πραγματικότητας που πλέκεται γύρω μας και απλώς αδιαφορούμε, μπρος τα τραγούδια των σειρήνων. Όμως ρίχνουμε κλεφτές ματιές, σε εκείνες τις εποχές που έχουν τυλιχτεί με σκόνη και που ο άνθρωπος ζούσε ανάμεσα σε Θεούς και Ημίθεους. Σε τούτη την ξεχασμένη εικόνα του χρόνου, οι ήρωες θυμόταν χωρίς να φοράνε τις ταμπέλες της σκηνής του θεάτρου, που λέγεται πολιτική. Σε εκείνη την ξεχασμένη ζωγραφιά της ιστορίας που στέκει στο Μουσείο της ζωής μας, μας αρέσει πάντα να στεκόμαστε και να αναρωτιόμαστε τα νοήματα της. Κάπου παρακάτω, θα προσπαθήσουμε μέσω αυτών των γραμμών, να σας εμφυσήσουμε εντός του νοητικού σας σύμπαντος, μερικά κομμάτια από εκείνο το χθες και ίσως σας ξεναγήσουμε, σε έναν τόπο που αποτελεί συνθετικό κρίκο του παρελθόντος με την πραγματικότητα του σήμερα. Όσο για εκείνα τα σινάφια που σκούζουν και οχλαγωγούν, εκείνα την δουλειά τους και εμείς τη δικιά μας.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

Σε μία από εκείνες τις κλεφτές ματιές που ρίξαμε εντός του αρχοντικού του χρόνου και ενώ αναζητούσαμε κάτι να μας θυμίζει τα χρώματα των ηρωικών εποχών, βρεθήκαμε έκπληκτοι μπροστά στους Μυκηναϊκούς τάφους των παιδιών του τραγικού ήρωα, Οιδίποδα. Οι τάφοι που ανήκουν στον Ετεοκλή και Πολυνείκη, βρίσκονται ανατολικά της Καδμείας πόλης και πιο συγκεκριμένα, στον λόφο Καστέλι. Η αποκάλυψη του ιστορικού αυτού τόπου, έγινε από τον έφορο Θ. Σπυρόπουλο κατά το χρονικό διάστημα 1970-1973. Χρονολογείται στον 14ο με 13ο αιώνα π. Χ, ενώ θεωρείται ότι ανήκει στους μεγαλύτερους θολωτούς τάφους της Ελλάδας. Το όλο οικοδόμημα, αποτελεί σπάνια ιστορικής αξίας, αφού είναι από τους λίγους θολωτούς τάφους που φέρουν τοιχογραφίες. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο βρέθηκαν εικόνες που παρουσιάζουν γυναίκες, με τα χέρια σε στάση θρήνου. Οι τοιχογραφίες, φυλάσσονται από το 1997, στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας. Πολλοί είναι εκείνοι, που έχουν εκφράσει την άποψη, ότι οι τάφοι αποτελούν μέρος μιας κλιμακωτής πυραμίδας, που βρίσκεται κάτω από το λόφο Καστέλι. Ίσως η θεωρία αυτή έχει κάποια βάση, αφού ο λόφος παρουσιάζει κλιμακωτή μορφή, αλλά και η βασική είσοδος στον τάφο, έφερε στοιχεία Αιγυπτιακού τύπου, που δυστυχώς σήμερα έχουν καταστραφεί. Το ταφικό μνημείο, αναφέρεται από τον Παυσανία, ενώ για την ταφή των παιδιών του Οιδίποδα, μιλάει και Σοφοκλής στο ‘Αντιγόνη’. Ο χώρος του ταφικού μνημείου, έχει 11,5 μήκος και ύψος 3,5 μέτρα . Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως σχετικά με τους Μυκηναϊκούς τάφους, έχει δημοσιευθεί μια αρκετά εκτενέστερη μελέτη, από τον καθηγητή και αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Γαλάνη.

ΕΤΕΟΚΛΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ

Ως τώρα λοιπόν, είδαμε τις ιστορικές αναφορές που υπάρχουν σχετικά με το χώρο ταφής των ηρώων. Ωστόσο, πρέπει να πούμε και ορισμένα πράγματα, για την ιστορία του βίου τους. Ο Ετεοκλής και Πολυνείκης, μετά τον θάνατο του πατέρα τους Οιδίποδα, ανέλαβαν την εξουσία της Θήβας. Οι δυο τους αποφάσισαν να κυβερνούν το Βασίλειο εναλλάξ. Στο τέλος όμως του πρώτου χρόνου και ενώ ο Ετεοκλής έπρεπε να παραδώσει τον θρόνο στον Πολυνείκη, αρνήθηκε να δώσει την εξουσία και ο Πολυνείκης εξορίστηκε στο Βασίλειο του Άργους, που τότε κυβερνούσε ο ΑΔΡΑΣΤΟΣ. Εκεί παντρεύτηκε την κόρη του, ενώ ο Βασιλιάς του Άργους, άνοιξε πόλεμο με την Θήβα ώστε να αποκαταστήσει την Βασιλεία του Πολυνείκη. Οι επτά ηγέτες που έλαβαν μέρος στην μάχη που έμεινε γνωστή ως ‘Επτά επί Θήβας’ , ήταν ο ΑΔΡΑΣΤΟΣ, ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ, ΚΑΠΑΝΕΥΣ, ΙΠΠΟΜΕΔΩΝ, ΠΑΡΘΕΝΟΠΑΙΟΣ, ΤΥΔΕΥΣ , ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ. Η μάχη κυλούσε υπέρ των επτά ηγετών, με αποτέλεσμα οι Θηβαίοι να κλειστούν μέσα στα τείχη. Τότε ο Μάντης Τειρεσίας, προφήτευσε ότι μόνο αν θυσιαζόταν ο γιός του Κρέοντος στον Θεό Άρη, θα σωθούν. Όταν άκουσε ο Μενοικέος την προφητεία, βγήκε από τα τείχη της πόλης και αυτοκτόνησε. Το γεγονός άλλαξε την έκβαση της μάχης, υπέρ των Θηβαίων. Κάποια στιγμή, ο Ετεοκλής κάλεσε τον Πολυνείκη σε μονομαχία, ώστε να πάψουν να σκοτώνονται οι στρατοί τους και ο νικητής, να κέρδιζε τον πόλεμο. Όμως ο ένας σκότωσε τον άλλον και έτσι η μάχη συνεχίστηκε. Ο Κρέοντας αργότερα, ανέλαβε την εξουσία, αφού είχε αποτρέψει την κατάληψη της πόλης και αρνήθηκε την τιμητική ταφή στο σώμα του Πολυνείκη, διότι στράφηκε κατά της χώρας του. Ωστόσο, η Αντιγόνη φοβούμενη τους Θεϊκούς νόμους, παράκουσε την εντολή.

ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ

Δυστυχώς μέσα σε όλη αυτή την έρευνα που κάναμε στον χώρο, συναντήσαμε μία σειρά από πράγματα, που μας έκαναν να βγούμε από τα ρούχα μας. Ο χώρος αν και αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία ιστορικά μνημεία, τελεί υπό πλήρη εγκατάλειψη. Δεν θα ασχοληθούμε με ορισμένους κατοίκους που κατά την στιγμή της αναζήτησης του, μας απαντούσαν γελώντας ‘άστε τις πέτρες και πηγαίνετε να φάτε κανένα κοψίδι’. Θα σταθούμε όμως, ότι ο χώρος αποτελεί κληρονομιά όλων των Ελλήνων, που πληρώνουν χρόνια τους μισθούς των υπευθύνων στο Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά ωστόσο ο τάφος παραμένει αφύλακτος, ενώ έχει μετατραπεί σε έναν σύγχρονο σκουπιδότοπο. Γύρω από το μνημείο, υπάρχουν μικρές χωματερές, καθώς και πτώματα ζώων, όπου προδίδουν μια έντονη ανυπόφορη δυσοσμία. Εντός του τάφου, υπάρχουν από σύριγγες ως και κόπρανα και όλα αυτά σε κάνουν να αναρωτιέσαι, εάν ζεις πραγματικά στην χώρα του Πολιτισμού.

http://enterstarhistoricareas.blogspot. ... -post.html