MONH ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

1
Ο ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Εκείνοι που περπατάν στους αιώνιους κύκλους του χρόνου και τραγουδάν σιωπηλά τα τραγούδια του απείρου, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι το παρελθόν το παρόν και το μέλλον, αποτελούν ένα συνολικό ψηφιδωτό. Ίσως έτσι κατορθώνουν να βλέπουν πίσω από την αυλαία της πραγματικότητας και του χώρου! Και ο χώρος, κρύβει ξεχασμένα μυστικά, παλιές αλήθειες, που περιμένει εκείνους που θα τις αντιληφθούν, ώστε να ανοίξουν της πόρτες τους. Αλλά την πόρτα μπορεί να την περάσει και να την δει μόνο εκείνος που αντιλαμβάνεται .Και ίσως ετούτο φίλε αναγνώστη, είναι μία καλή απάντηση προς εκείνους που δεν μπορούν να δουν τα μυστικά του χρόνου. Ίσως γιατί δεν μπορούν να τα αντιληφθούν! Τι με έπιασε όμως και σας μιλάω για τον χρόνο τον χώρο και τις μουσικές του? Μπορεί να με παρέσυρε εκείνος ο σκοπός του απείρου και να με έκανε πολυλογά..ή να προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε ότι χώρος και χρόνος είναι κάτι αλληλένδετα και ότι αν θες να ανακαλύψεις τα μυστικά του χρόνου πρέπει να κινηθείς ανακαλύπτοντας τον χώρο .Αλλά εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα! Βλέπετε η αντίληψη δεν είναι η ίδια πάντα σε όλους. Αλλιώς θα αντιληφθεί ο τυφλός, που τα πάντα έχουν την έννοια του ήχου και της αφής και αλλιώς ο υγιείς . Γιαυτό και κάποιος μπορεί να δει αλλιώς έναν τόπο σε σχέση με κάποιον άλλον..αλλά εκεί είναι και η μαγεία του διαφορετικού .Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ανακαλύψει τον δικό του χώρο και έτσι έχει την δική του κίνηση μέσα σε αυτόν. Κάπως έτσι έχει και τον δικό του χωρόχρονο. Ναι ίσως τώρα καταλαβαίνετε γιατί κάθε άνθρωπος είναι ένα διαφορετικό κλειδί αλλά και τι παραμέτρους μπορεί να προκαλέσει όταν κάποιος αδαής προσπαθήσει να εισβάλει στον δικό σου χωρόχρονο ,προσπαθώντας να αλλάξει την βούληση της κίνηση σου στο χώρο. Βλέπετε οι μικρές, ίσως και ασήμαντες, δικές μας κινήσεις στον χώρο της καθημερινής μας πραγματικότητας, είναι επιλογή τρόπου κίνησης στο χώρο αλλά και το χρόνο. Ναι ξέρω σας έχω βάλει σε σκέψης .. Τους ίδιους προβληματισμούς έκανε και ένας από την ομάδα μου, όταν μιλούσαμε γιαυτό το θέμα καθοδόν για την μονή Καισαριανής .Ένας φίλος που είχε την ατυχία να βρεθεί μαζί μας, γύρισε και είπε: «αφήστε το χώρο και το χρόνο και κοιτάτε τα φανάρια μόλις περάσαμε κόκκινο». Αααα … όλα είναι θέμα αντίληψης φίλε μου είπε ο οδηγός μόλις περάσαμε ένα βαθύ πορτοκαλί, που απλώς το αντιλήφθηκες ως κόκκινο.. . Σε λίγο ήμασταν έξω από την μονή, και εμείς δεν είχαμε παρά να κινηθούμε στον χώρο και να ακούσουμε εκείνα τα παράξενα τραγούδια του απείρου. Όσο για τον φίλο μας που προσπαθούσε να καταλάβει αν ήταν τελικά κόκκινο, η βαθύ πορτοκάλι το φανάρι, απλώς δεν είχε αντιληφθεί από την θέση του τον τροχονόμο που μας έκανε σήμα να περάσουμε…

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Στον χώρο της μονής Καισαριανής έχουν εντοπιστεί ευρήματα από την νεολιθική εποχή, που δηλώνουν την παρουσία του ανθρώπου, σχεδόν από της αρχές της ύπαρξη του. Πολύ αργότερα στο σημείο φτιάχνεται αρχαϊκός ναός, όπου ήταν αφιερωμένος σε θηλυκή θεότητα .Αν ψάξει κανείς, θα βρει αναφορές που αποδίδουν τον ναό στην Δήμητρα, ενώ άλλες στην θεά Ρέα. Τον 2 αιώνα π.Χ, επισκέπτεται τον χώρο ο Ιούλιος Καίσαρας και καταγοητευμένος από την ομορφιά του τόπου, χτίζει εκεί την έπαυλη του. Τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους δυστυχώς ο ναός καταστρέφεται και πάνω του φτιάχνεται η πρώτη παλαιοχριστιανική, ενώ τον εντέκατο αιώνα θα κτιστεί ο βυζαντινός ναός που είναι αφιερωμένος στα εισόδια της Θεοτόκου . Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν τέσσερα κιονόκρανα καθώς και τμήματα από τον αρχαίο ναό. Στον εξωτερικό χώρο βρίσκεται η βρύση με το τρεχούμενο νερό και την μαρμάρινη κεφαλή του κριαριού, όπου χάριν αυτής οι τούρκοι ονόμασαν το μέρος , ΚΟΤΣ ΜΠΑΖΙ που η σημασία του είναι κεφάλι κριαριού. Τον 13΄αιώνα, οι Λατίνοι φτιάχνουν τον Άγιο Μάρκο αλλά δυστυχώς σήμερα σώζεται μόνο η λιθόκτιστη αψίδα του, ενώ τον 16΄ αιώνα φτιάχνονται στο εσωτερικό του ναού οι τοιχογραφίες του. Κατά την ελληνική επανάσταση η μονή θα αποτελέσει ορμητήριο των αγωνιστών, ενώ την ίδια εποχή μέρος της σπουδαίας βιβλιοθήκης θα χαθεί, αν και υπάρχουν αναφορές πως μεγάλο τμήμα της μεταφέρθηκε προς την μονή της φανερωμένης στην Σαλαμίνα. Σήμερα η τύχη τον σπουδαίων συγγραμμάτων αγνοείται. Στα χρόνια του βαυαρών, η μονή γίνεται γυναικείο ησυχαστήριο ,ενώ 1952 η εταιρία φίλων των δέντρων, αναλαμβάνει την ανακαίνιση της. Ο χώρος χαρακτηρίζεται αρχαιολογικός και αλλάζει χέρια.

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Ένα από εκείνα τα παράξενα συστατικά, που δημιουργεί τους θρύλους, είναι η μαγεία που αναδύεται από την φυσική ομορφιά ενός τόπου, σε συνδυασμό με την ιερότητα του, στο πέρασμα των εποχών. Βλέπετε και τα δύο αυτά συστατικά, προκαλούν στον ψυχισμό του ανθρώπου συναισθήματα που τον αποκόβουν, από την συνήθης πραγματικότητα. Το σημείο όπου βρίσκετε η βυζαντινή μονή, είναι ένας τέτοιος τόπος και όπως καταλάβατε, δεν θα ήταν δυνατόν να μην γεννηθούν και εδώ θρύλοι που η λογική δεν θα τους έβαζε μέσα στα κλειδωμένα σεντούκια της. Η πρώτη αναφορά έρχεται από την ελληνική μυθολογία. Αν και προσωπικά για την λέξη μυθολογία και στα θέματα που αφορούν την ελληνική ιστορία, έχω κάποιες ενστάσεις! Εδώ λοιπόν συμφωνά με το μύθο, ο Κέφαλος ύστερα από λάθος του ,σκότωσε την κόρη του Κέκροπα και γυναίκα του Προκλή. Πολύ αργότερα και πιο κοντά στης δικές μας μέρες , βρίσκουμε αναφορές από την λαϊκή παράδοση, που αφορούν τον μικρό εκκλησάκι της αναλήψεως . Εκεί συμφωνά με τους τοπικούς θρύλους, στην γιορτή του μικρού ναού βουτούσε στα νερό μίας μικρής στέρνας ένα λευκό περιστέρι όπου αγίαζε τα νερά και το νερό αποκτούσε θαυματουργές ιδιότητες. Το γεγονός αυτό αναφέρεται και από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη σε ένα από τα διηγήματα του. Στην σύγχρονη εποχή, υπάρχουν αναφορές για παράξενες φωταψίες καθώς και εμφανίσεις καλογέρων που χάνονται όπως ακριβώς ήρθαν, από το πουθενά. Άξια αναφορά, είναι εκείνη που μιλάει για τον άνθρωπο που υποτίθεται έβλεπε ένα φως που σύμφωνα με τον θρύλο ήταν ο θεός, ωστόσο κάποια στιγμή ο άνθρωπος βρέθηκε απανθρακωμένος. Όχι μην γελιέστε δεν πιστεύω πως τελικά τον έκαψε ο θεός ! Απλώς έχουμε να κάνουμε με έναν από εκείνους τους θρύλους που από στόμα σε στόμα τελικά καταλήγουν μία ιστορία που διηγείσαι στο τζάκι παρέα με τους φίλου σου. Όπως και να είναι η μονή Καισαριανής είναι ένας τόπος δύναμης που συνδυάζεται με την ιερότητα και με την φύση.


http://enterstarenergyplaces.blogspot.c ... -post.html
Δεν είμαστε όσα πιστεύουμε, αλλά όσα πράττουμε.

Re: MONH ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

2
Πραγματικά πιστεύω οτι υπάρχουν πολλά που δεν μπορούν να δουν τα μάτια μας ,ισως γιατι τους φορέσαμε παρωπίδες,ίσως επειδη δεν ειναι εξεικοιωμενα να κοιτάνε να βρουν αυτο που υπάρχει πίσω απο την κουρτίνα αυτού που μας έχουν πλασαρει ως πραγματικότητα..ή ισως καποιοι έχουν εμφυτο μέσα τους να τολμουν να βλέπουν πέρα απο αυτο που τους λεει η λογικη τους ή απλα υπάρχουν καποιοι που νιωθουν οτι δεν μπορει απλα να ειναι αυτη η πραγματικότητα και ψαχνουν να την βρουν στηριζομενοι σε αυτο που αισθανονται....σε οποια κατηγορια και αν ανηκει ο καθενας..ειναι δικη του απόφαση του ποια πραγματικότητα θελει να αντικρύζει οταν ξυπνάει..

Δυστυχως ή ευτυχως ομως δεδομενου οτι οι ζωες μας ειναι αλληλενδετες,γιατι ουσιαστικα δεν μπορεις να κανεις κατι χωρις να επηρεασεις ελαχιστα τον αλλον,ακομα και μια τυπικη απόφαση του να βγεις εξω μια βολτα μπορει να επηρεασει καποιον χωρις να το ξερεις,παρτε για παραδειγμα το φαινομενο της πεταλουδας,ο καθε ανθρωπος μπορει να αποτελεσει το κλειδι για να δωσει το εναυσμα σε καποιον αλλον να ξυπνησει απο τον ληθαργο.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: MONH ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

3
δυστήχως κάποιοι φροντίζουν να κρατάν τόσο το νου όσο και την αντίληψη κλείστη.ο λόγος είναι απλός αν κάποιος αρχίσει να κατανοή τον κόσμο που υπάρχει γύρω του τότε θα σταματήση να τρώει ότι τον ταίζουν απο μμε κλπ. αυτός είναι και ο λόγος που πάντα ο όχλο πρέπει να είναι όχλος δεν πρέπει να σκέφτεσε σαν άτομο αλλά σαν όχλος ...
Δεν είμαστε όσα πιστεύουμε, αλλά όσα πράττουμε.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Tόποι δύναμης”