Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

1
Εδώ παραθέτω κάποια άρθρα τα οποία δεν υπάρχουν στο φόρουμ και ίσως πουθενά στο διαδίκτυο,εκτός 1-2 που τα διέδωσα εγώ ο ίδιος.
Μας τα έστελνε ο Ενώχ μέσω email,πριν κάνει την εμφανισή του στο διαδίκτυο.






Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ (Ἰω. 5:22)
Διὸ καὶ καλῶ Ἑβραίους τοὺς μὴ τὸν Σατανᾶν ὑπηρετούντας, ὡς καὶ πάντας ἀλλοπίστους ἀγαθούς, ἐν Χριστῷ βαπτισθῆναι τάχιστα κατὰ τὰ ὁρισθέντα ἐν τοῖς προηγουμένοις.
Ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν (Ἰω. 3:36)
Λόγος Θεοῦ διὰ πνεύματος Παναγίου Ἰωάννου, τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ καὶ Προφήτου καὶ Θεολόγου, τοῦ μαθητοῦ ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς καὶ ὅν Αὐτὸς ἤθελε μένειν ἕως ἔρχεται.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Ἀληθείας, ὁ φέρων τὸν Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ τὴν Ἄτην Κυρίου.
Καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως. (Ἰω. 16:8)
Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ὅτι ἐγώ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω.
Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον, ὡς ἐπὶ αἰώνας φέρον κώδικα Θεοῦ, γλῶτταν Ἑλληνικήν. Ὅτι ἡ ἐπερχομένη Κρίσις, οὐχί μόνον Ψευδὴς οἰκονομική ἐστίν, ἀλλὰ καὶ Ἀληθής ἀξιῶν καὶ πνεύματος καὶ πολιτισμῶν καὶ ὕλης καὶ ζώων καὶ ἀνθρώπων καὶ πνευμάτων καὶ ἅπαντος πλανήτου. Ὅτι νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως τῆς τοῦ Θεοῦ Δημιουργίας καὶ μόνοι Ἕλληνες ἐν τῇ γλώττῃ αὐτῶν λέγουσι τοῦτο. Οἱ δὲ βάρβαροι ἀνέκαθεν βάρβαροι ἦσαν καὶ ὡς βάρβαροι κριθήσονται, ἀπ’ ἄρτι δ’ ἐξ αὐτῶν οἱ τοὺς Ἕλληνας βλάψαντες ἤ βλάπτοντες, βεβλαμμένοι γενήσονται.
Αὕτη δέ ἐστιν ἡ ΚΡΙΣΙΣ, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. (Ἰω. 3:19)
Ὦ Ἕλληνες, τῷ Παμμεγίστῳ Τριαδικῷ Θεῷ ὁμοῦ προσευχηθῆτε, ὅπως ἡ Κρίσις, ἥν Σατανᾶς καὶ οἱ πανίβλακες ἀκόλουθοί του προκαλοῦσι, Κρίσιν αὐτῶν ἐπ’ αὐτοῖς καὶ κατ’ αὐτῶν προκαλέσῃ. Ὅτι ἐκ τῶν ἀκολούθων τοῦ Σκότους, ὁ μὲν θανών ἐς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ῥιφθήσεται, ὁ δὲ βιῶν καὶ προκαλῶν τὴν Κρίσιν ἐς Κρίσιν προκαλεῖται καὶ βιώσεται, ὁ ψευδόμενος ψευσθήσεται, ὁ κλέπτων κλεφθήσεται, ὁ βλάπτων βλαφθήσεται, ὁ βιάζων βιασθήσεται, ὁ φονεύων φονευθήσεται.
Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. (Ἰω. 12:48)
Μεγίστη δὲ ἡ εὐθύνη τῶν προκαθημένων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Λόγος Ἰησοῦ ὑπ’ αὐτῶν ἐπὶ σκοπῷ ἀμελεῖται, στρεβλοῦται καὶ παραποιεῖται, αἱ δ’ ἐξ αὐτοῦ πράξεις ἄφυσοι, ἄνομοι καὶ ἀπάνθρωποι, διὸ καὶ ποιναί ἐκ Θεοῦ ἀντιστοίχως βεβληκυῖαι.
Εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει. (Ἰω. 9:41)
«Χάσαμε τὸν δρόμο, τὶς ἀξίες, τὶς ἀρχές μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά, τὴ ζωή καὶ τὴ συμπεριφορά μας. Δὲν μποροῦμε νὰ παραγγείλουμε ἀπὸ τὸ Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο ἀξίες καὶ ἀρχές. Αὐτές ἀποκτῶνται μόνο μὲ ἀγῶνα. Ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες μας πρέπει νὰ δώσῃς αἷμα γιὰ νὰ πάρῃς πνεῦμα. Ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι μπαλώματα γιατί οἱ δυσκολίες θὰ περάσουν προσωρινά, ἀλλά τὰ προβλήματα θὰ ξανάρθουν» (Ἱερώνυμος 19.11.2011).
Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὔ οὔ· τὸ δὲ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν. (Ματθ. 5:37)
Ἱερώνυμε, γενικολογῶν καὶ καταγγέλλων ἐν γένει καὶ ἀσαφῶς, οὐδὲν προάγεις, παρὰ μόνα τὰ ἔργα τοῦ Ψευδοαρχηγοῦ. Πῶς νὰ ἀλλάξωμεν «τὸν ἑαυτὸ μας ἐσωτερικά», ποῖος θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ, πρὸς ποῖαν κατεύθυνσιν, ἔχεις ἀλλάξει σύ τὸν ἑαυτόν σου; Πῶς θὰ ἀλλάξωσι τὴν ζωήν καὶ τὴν συμπεριφορά των οἱ πιστοί; Διὰ μαγείας καὶ πρὸς τί; Ἔχεις ἀλλάξει σύ τὴν ἰδικήν σου; Τὶ εἴδους ἀγῶνα προτείνεις καὶ ποῖον περιμένεις νὰ δώσῃ τὸ αἷμὰ του πρῶτος, ἄν σύ οὔ; Καὶ τελευταῖὸν τι, ὅ ἐξέπληξε πάντας: Πῶς δύνασαι νὰ παραχωρῇς συνεντεύξεις ὡριαίας, οὔ δὲ μιάν (1!) φοράν νὰ ἀναφέρῃς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ; Ἐξ οὗ φῆς; Τίνος ἐκπρόσωπος εἶ; Ποῖος ὁ Θεός σου;
Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Λουκ. 14:11)
Διὰ λόγου χάριτος Ἁγίου Σάββα παράτασιν λαμβάνεις μικράν κοὐδέν πλέον, ὀφείλεις δὲ ἐντὸς αὐτῆς ὅπως κατὰ τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ καὶ τῆς ὑπ’ αὐτοῦ διατεταγμένης καὶ συντετονισμένης ἐξαθλιώσεως καὶ ἀπαξιώσεως τοῦ ἀνθρώπου κινηθῇς ἐλλόγως τε καὶ ἐμπράκτως καὶ μετὰ πάσης καρδίας. Εἰ δὲ μή, ὡς σοὶ προεῖπον, ὡς Ὀλιγώνυμος ἀπογραφήσει. Ὅτι νῦν Σατανᾶς ἐστίν ὁ Καῖσαρ τοῦ κόσμου τούτου καὶ νῦν ἐστίν ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως ἀλλὰ σύ ὡς ἐνύπνως παρομιλεῖς καὶ ἐπίκουρος τῶν ἔργων τοῦ Σατανᾶ γίγνεσαι.
Βαρθολομαῖε τῷ βήματι ἰσορρόπει, Βενέδικτε ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Νῦν δὲ δίδωμι τοῖς Ἕλλησιν ἀλήθειαν δωρεάν, ἵνα τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ προωθήσωσιν, ἐξηγῶν κατὰ πρῶτον προφητείας τινάς τοῦ Ἁγίου Ἐθνομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Ἐθνάρχου ἀληθοῦς.
Προφητεῖαι ἐκ Θεοῦ δι’ Ἁγίων δεδομέναι, τινὲς μέν πολλάκις ἐπισυμβαίνουσι καὶ ἐπὶ πολλά ἑρμηνεύονται, ὀλιγώτεραι δὲ ἅπαξ, ὅτε αὐστηρῶς ἤ ἐκ τοῦ συγκειμένου οὕτως ὁρίζεται. Τοῦτο γίγνεται κυρίως ἕνεκα τῆς διαρκοῦς καὶ ἀκαμάτου προσπαθείας τοῦ ἀντιχρίστου ὅπως τὸν Δημιουργόν διαψεύσῃ, καὶ τῆς ἐκ τούτου ἐπαγομένης καὶ ἀναγκαίας ἐκ Θεοῦ διαψεύσεως.
«Θὰ ἔλθῃ πρῶτα ἕνα κράτος Ψευτορωμαίϊκο, μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω. Τὸ πραγματικὸ Ῥωμαίϊκο θὰ ἔλθῃ ἀργότερα καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι νῦν διάγομεν τὸ Ψευδεπιγράφως Ἑλληνικὸν Κράτος, ὅτι Ἕλληνες οὔ διοικοῦσι τοῦτο κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντὰ των, ἀλλὰ κατὰ τὴν βούλησιν καὶ τὰ συμφέροντα τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων. Οὗτοι δὲ ἐκ συμφέροντος φιλότουρκοι ἦσαν ἐξ ἀρχῆς διὸ καὶ φιλότουρκοι δεικνύονται καὶ οἱ κυβερνῆται τῶν Ἑλλήνων. Ὅτι οὗτοι διωρισμένοι καὶ ἐλεγχόμενοι ὑπάλληλοι τῶν φίλων καὶ συμμάχων εἰσί, χατζηαβάτηδες καὶ γιουσουφάκια, καὶ ὡς τοιοῦτοι ἐπιδιώκουσι τὴν μετάλλαξιν τῶν Ἑλλήνων εἰς ῥαγιάδας καὶ τὴν ἀλλοτρίωσιν καὶ ἀφομοίωσιν τοῦ Πατρώου γένους ὑπὸ τῶν βαρβάρων, ἐκπολιτισθέντων Δυτικῶν ἤ ἀπολιτίστων Τούρκων. Οὗτοι ἀπὸ κοινοῦ πυρετωδῶς καὶ ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ τὸν ἀφανισμόν τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Θεοσεβείας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Αὐτοσυνειδησίας ἀπεργάζονται ἀδιαλλείπτως, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ πατρός των, ὅς τὴν ζωϊκὴν φύσιν πρεσβεύει καὶ ἐνισχύει, τὴν δὲ ἀπαξίαν τοῦ ἀνθρώπου διακαῶς ἐξεργάζεται.
«Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τὴν Ἑλληνικήν καὶ ἄν δὲν σπουδάσῃς τὰ Ἑλληνικά, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβῃς ἐκεῖνα ποὺ ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Τοῦτο ἀκριβῶς κἀγώ λέγω ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶττα ἐκ Θεοῦ δεδομένη, γλῶσσα συμβόλων καὶ κωδίκων ἐστί, ὅτι πάντα τὰ γράμματα αὐτῆς Θεῖα σύμβολα ἐστί, ὅτι σύμβολα καὶ κώδικες ἐκ τῶν ὧν οὔκ ἄνευ διὰ τὴν νόησιν καὶ τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας, ἀναδευτῆρες δ’ Ἰχῶρος εἰς τὸν αἰῶνα.
Διὸ καὶ βάρβαροι καὶ λοιποί μὴ Ἕλληνες οὔ δύνανται νοῆσαι πλοῦτον Σοφίας καὶ Ἀγάπης Ἰησοῦ εἰ μὴ μόνον διὰ τῆς ἐκμαθήσεως καὶ ἐμβαθύνσεως ἐν τῇ Ἑλληνικῇ· διὸ καὶ λέγω πᾶσι βαρβάροις μέν ἀλλ’ ἐν Χριστῷ εὐσεβεῖς, τὴν Ἑλληνικήν τάχιστα μανθάνειν.
«Ἐπειδὴ τὸ Γένος μας ἔπεσεν εἰς ἀμάθειαν, εἶπα: Ἄς χάσῃ ὁ Χριστός ἐμένα, ἕνα πρόβατον, καὶ ἄς κερδίσῃ τ’ ἄλλα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Κατὰ τὰς διαταγάς τοῦ πανηλιθίου σατανᾶ καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ, τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων περιέπεσεν εἰς ἀμάθειαν, ἡ Ἑλληνικὴ Παιδείαγε μήτηρ Ἑλλήνων ἐστί, διὸ καὶ οἱ πανίβλακες ἀντίχριστοι κολαοῦζοι διώκουσι καὶ βιάζουσιν αὐτήν διαρκῶς.
«Θνῆσκε ὑπὲρ Πατρίδος» παρήγγελλον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς, καὶ οὕτω ἔπραξεν ὁ Ἅγιος, καὶ οὕτω δέον ἅπαντες Ἕλληνες ἐπὶ τῆς ὑφηλίου πάσης σκέπτεσθαι. Ὅτι Πατρίς ἐστί τὸ Πατρῶον Γένος, τὸ Γένος ὅ Θεός Πατήρ ἐποίησε, καὶ Πατρίς ἐστίν ἡ Πατρῷα Γῆ, ἡ Γῆ εἰς ἥν ὁ Θεός τὸ Γένος ἔΘεσεν, ἐν κατακλεῖδι δὲ Πατρίς Ἀνθρώπου ἐστίν ὁ Πατήρ πάντων Θεός καὶ ἡ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία.
Ὅτι Θ ἐστίν ὁ Κῶδιξ ὁ δοθείς τοῖς Ἕλλησι καὶ τὴν ΘΕΣΙΝ σημαίνων.
Ὅτι ἐν ἀρχῇ τὸ Θ σταυρόν ἤ χί ἤ τελεία ἐμπεριεῖχε ὡς Σύμβολον Στοχάστρου
Στόχαστρον γάρ τοῦ Θεοῦ ἐστί, τοῦ τὰ πάντα Θέτοντος.
Ὅτι ὀφείλετε ἅπαντες ἀπ’ ἄρτι καὶ ταχύ τὴν Θέσιν ὑμῶν ἐπιλέξαι.
Ἕλληνες, ἐν τῷ Θήτᾳ τὸ δίλημμα Ἕν: ΘΕΟΣ ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ.
Ἔτι μικρόν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτὲ με,
ὅτι ἐγώ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε. (Ἰω. 14:19)
Ὡς δὲ Πατρίς οὔχ ὁρίζεται τὸ Ψευτορωμαίικο, ὅ νῦν ὀνομάζουσι Γκρής καὶ διοικεῖται ὑπὸ τῶν φίλων καὶ συμμάχων καὶ τῶν γιουσουφακίων των εἰς βάρος τῶν συμφερόντων τῶν Ἑλλήνων καὶ διὰ τὴν συνέχισιν τῆς ὑποδουλώσεως τῆς πρωτευούσης πόλεως αὐτῶν, τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
«Θἄρθη καιρός ποὺ θὰ σᾶς πάρουν καὶ τὴ στάχτη ἀπ’ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστη σας, ὅπως θὰ κάμνουν οἱ ἄλλοι» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός).
Διότι οἱ Ἕλληνες οἴδασιν ὅτι ἡ πίστις εἰς τὸν Θεόν ἐστί φυσικὴ προϋπόθεσις καὶ συνεπαγωγή τῆς λογικῆς οὐσίας, ὁ δὲ Ἰησοῦς ὁ ἀληθινὸς Χριστός τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν ζωήν, ὡς καὶ οἱ συνέλληνες αὐτῶν Σαμαρεῖται ἔλεγον:
...αὐτοί γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτὸς ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτήρ τοῦ κόσμου. (Ἰω. 4:42)
«Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Καὶ ὄντως νῦν διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοεπιδημιῶν, ὡς ἡ γρίππη τῶν πτηνῶν, καὶ διὰ τῶν προγραμμάτων ψευδοαναπτύξεως, ὡς ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη», ἐλέγχουν καὶ φορολογοῦν τὴν δι’ ἰδίαν χρῆσιν παραγωγήν ὀρνιθίων, ὡς καὶ τὰς οἰκίας ἐκ τῶν παραθύρων διὰ τοῦ προσχήματος τῶν ἐνεργειακῶν μονώσεων.
«Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Δὲν θὰ προφθάσουν. Ὅτι Παμμέγιστος Δημιουργός ἀπεφάσισε καὶ ἐγώ ἐπαναγγέλω τὰς ἀποφάσεις Αὐτοῦ. Ὡς ἔφη ὁ Ἅγιος, δὲν θὰ προφθάσουν. Ἀμήν.
«Τὸ ποθούμενον θὰ ἔρθη ὅταν θαρθοῦν δυὸ πασχαλιές μαζί» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, Ἐθνάρχης ἀληθής ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ψευδοεθνάρχας τῶν ὁποίων τὴν εἰκόνα προβάλλει ὁ ἀντίχριστος διὰ νὰ τὴν λατρεύετε, ὡς ποθούμενον ἐθεώρει τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν ἐκ τῶν Τούρκων τυράννων, ὡς καὶ τὴν ἐπανελληνοποίησιν τῆς πρωτευούσης Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦτο λεχθέν ἐν τῇ Ἠπείρῳ, οὕτω καὶ ἐγένετο, ὅτι ὄντως τῷ 1912 αἱ ἑορταὶ Εὐαγγελισμοῦ καὶ Πάσχα, τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου ἰσχύοντος, συνέπεσαν καὶ ἡ ἐπαρχία τῆς Ν. Ἠπείρου ἀπηλευθερώθη ἐκ τῶν Τούρκων. Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Πόλεως, ἥτις ἐν ἑτέραις προφητείαις τοῦ Ἁγίου ῥητῶς ὁρίζεται ὡς ποθούμενον, γενήσεται τοῦ νέου ἡμερολογίου ἰσχύοντος, καθ’ ὅ Πάσχα καὶ Εὐαγγελισμός συμπεσεῖν ἀδύνατον. Διὸ καὶ λέγω ὑμῖν ὅτι αἱ δύο Πασχαλιαί δύο Ἀναστάσεις ἔσονται, ἡ πρώτη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ δ’ ἑτέρα ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευομένη τοῦ Πατρώου Γένους διὰ χειρός γράφοντος.
Ἐν προηγουμένῃ ἀνέφερον τὸν ὁρισμόν τῶν «Φίλων καὶ Συμμάχων» τῆς Ἑλλάδος, νῦν δὲ ἀναφέρω ἐν τῇ καθομιλουμένῃ τρεῖς ὁρισμούς ἀφορῶντας τοὺς Ἕλληνας, 1. Πολιτικὰ Κόμματα, 2. Βουλή τῶν Ἑλλήνων, 3. Δικομματισμός.
Τὰ Πολιτικὰ Κόμματα εἶναι Ὁμαδικοί σχηματισμοί μὲ τὴν νομική μορφή Ὀργανισμοῦ, οἱ ὁποῖοι δημιουργοῦνται γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση Ὁμάδων Συμφερόντων, καὶ ἔχουν ὡς σκοπό τὴν προώθηση τῶν Συμφερόντων αὐτῶν μέσα ἀπὸ τὴν διακυβέρνηση τοῦ κράτους, ἀσχέτως ἐὰν αὐτὰ συμμετέχουν στὴν κυβέρνηση ἤ ἀντιπολιτεύονται αὐτήν.
Καλύπτουν τὴν ἐπιδίωξη ἱκανοποιήσεως τῶν συμφερόντων τους μέσα ἀπὸ συστήματα ἀξιῶν, τὰ ὁποῖα καλοῦνται «ἰδεολογίες», καὶ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν προσχήματα τῆς πρακτικῆς τους, χωρίς τὰ ὁποῖα δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπευθυνθοῦν στὶς μεγάλες λαϊκές μάζες. Πλανώντας τὶς μάζες ἀποκτοῦν ὀντότητα καὶ δύναμη, τὴν ὁποία ἐξαργυρώνουν στὴν πολιτική διαπραγμάτευση πρὸς ὄφελος τῶν συμφερόντων τῆς ὁμάδος ποὺ ὑπηρετοῦν.
Ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα ἔχουν τὴν «ἰδεολογία» τους, ὅλα δηλαδή ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ὕπαρξή τους «πηγάζει ἀπὸ τὸν λαό καὶ ὑπηρετεῖ τὸν λαό» καὶ ὅλα, μὲ τὴν βοήθεια εἰδικῶν ψευδολόγων (ἐπικοινωνιολόγων καὶ δημοσιογράφων), προσπαθοῦν νὰ παρουσιάζουν στὸν λαό ἕνα «ὅραμα», ἕνα δέλεαρ-δόλωμα, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει τὸ ἄσπρο-μαῦρο, τὰ συμφέροντα τῆς ὁμάδος τους ὡς συμφέροντα τῶν πάντων ἤ τῶν πολλῶν, καὶ ἀποτελεῖ τὸν βασικό ἄξονα πλάνης τοῦ λαοῦ.
Εἶναι ἀστεῖο ἐὰν προσέξῃ κάποιος τὴν ἀπόπειρα τῶν δεξιῶν ἤ ἀκροδεξιῶν κομμάτων νὰ πείσουν ὅτι ὑπηρετοῦν τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ, τὴν στιγμή ποὺ ὅλο τὸ ἐνδιαφέρον τους καὶ ἡ πεμπτουσία τῆς ὑπάρξεώς τους ἀποβλέπουν στὴν αὔξηση τῶν κερδῶν τῶν ὀλίγων πλουσίων ποὺ μοιραῖα συνεπάγεται τὴν μείωση τοῦ εἰσοδήματος τῶν πολλῶν πτωχοτέρων. Διακηρύσσουν «φιλελευθερισμό», «δημοκρατία», «ἰσότητα», «ἐλευθερία» καὶ ἄλλα εὔηχα καὶ ψευδεπίγραφα, πείθοντας κάποια σύνολα μικρότερων ζώων στὴ ζούγκλα ὅτι πρέπει νὰ εἶναι χαρούμενα ποὺ τὰ μεγάλα σαρκοβόρα εἶναι ἐλεύθερα νὰ τοὺς κατασπαράσσουν.
Καὶ περιβλεψάμενος ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται! (Μαρκ. 10:23)
Ὁμοίως ἀστεῖο φαίνεται τώρα τὸ γεγονός ὅτι κόμματα ψευδῶς ὀνομαζόμενα «σοσιαλδημοκρατικά» «ἀριστερά», ἤ «σοσιαλιστικά», σὲ πλήρη συνεργασία μὲ τὰ γνωστά ἀνέκαθεν δεξιά καὶ ἀκροδεξιά, πλειοδοτοῦν αὐτῶν σὲ μέτρα καὶ ἐνέργειες πτωχεύσεως καὶ ἐξαθλιώσεως τῶν λαῶν.
Τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ συμμετέχουν στὸ Κοινοβούλιο, βαρύνονται μὲ τὴν εὐθύνη προέγκρισης τῶν ὑποψηφίων βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι πρίν ἀκόμη συμπεριληφθοῦν στὰ ψηφοδέλτια θὰ πρέπει νὰ ἔχουν κριθεῖ κατάλληλοι.
Ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων εἶναι Θεσμός καὶ Σῶμα Ψευδεπίγραφον, θέλον νὰ δηλώσῃ ὅτι δῆθεν ἀναφέρεται στὴ θέληση-βούληση τῶν Ἑλλήνων. Στὴν πραγματικότητα τὸ Σῶμα αὐτό εἶναι Βουλή τῶν Φίλων καὶ Συμμάχων καὶ σκοπός ὕπαρξής του εἶναι ἡ παραπλάνηση τῶν Ἑλλήνων πρῶτον γιὰ τὴν προσαρμογή τῆς ἑλληνικῆς νομοθεσίας στὶς ἐπιθυμίες (ντιρεκτίβες) τῶν φίλων καὶ συμμάχων, καὶ, δεύτερον, ὅτι δῆθεν ἀποφασίζουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὴν πορεία τοῦ κράτους τους. Ἐπὶ παραδείγματι, κατὰ τὴν τελευταία τριακονταετία, μὲ νόμους καὶ διατάγματα προωθήθηκαν πιστά οἱ ντιρεκτίβες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γιὰ τὴν πλήρη ἀποβιομηχάνιση καὶ τὴν διάλυση τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς τῆς Ἑλλάδος, καὶ τώρα κατηγοροῦν τοὺς Ἕλληνες ὅτι δὲν παράγουν τίποτα. Ἀναισχύντως πρὶν τρεῖς μῆνες ἔκλεισαν τὸ μοναδικὸ Ἑλληνικὸ ἐργοστάσιο σακχάρεως, παρὰ τὴ ραγδαία ἄνοδο τῆς τιμῆς της διεθνῶς(!), οὕτως ὥστε νὰ ἐκβιάζουν ὅτι «ἄν δὲν πάρουμε τὴν χιοστὴ δόση, δὲν θὰ μποροῦμε νὰ εἰσάγουμε ζάχαρη».
Ὁ ἔλεγχος τῆς Βουλῆς γίνεται κυρίως μέσα ἀπὸ τὸν ἐκλογικό νόμο, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τὰ ἐλάχιστα ποσοστά εἰσόδου ἀποκλείοντας τὰ μικρά κόμματα καὶ τοὺς ἀνεξάρτητους ὑποψήφιους, οἱ ὁποῖοι δύσκολα θὰ μποροῦσαν νὰ ἐλεγχθοῦν ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους. Ἔτσι, ἡ λειτουργία τῆς Βουλῆς δὲν περιέχει ἐκπλήξεις γιὰ κανέναν, ἀφοῦ ἡ ἐπιλογή καὶ ὁ ἔλεγχος τῶν βουλευτῶν γίνεται μέσα ἀπὸ τὰ κοινοβουλευτικὰ κόμματα.
Ἡ ἔγκριση καταλληλότητος τῶν βουλευτῶν ἐμπίπτει στὶς ἁρμοδιότητες τῶν κοινοβουλευτικῶν κομμάτων, τὰ δὲ κριτήρια καταλληλότητος αὐτῶν ἀφοροῦν τὴν δυνατότητά των νὰ «ἑλίσσονται» (=ψεύδονται), τὴν στήριξὴ των (διὰ τῆς χρηματοδοτήσεως βεβαίως) ἀπὸ κάποιον ἐπιχειρηματία ἤ ἐπιχειρηματικὸ κύκλο, ἀλλὰ πρωτίστως τὴν ὑπακοή των στὴν ἡγεσία τοῦ κόμματος καὶ τὴν πειθαρχία των στὴν «κομματικὴ γραμμή». Γιὰ τοὺς λόγους αὐτούς ἐπιλέγονται κατὰ κανόνα ὄχι σοβαροί ἀλλὰ σοβαροφανεῖς ἄνθρωποι, ἀνέντιμοι καὶ ἀδίστακτοι, οἱ ὁποῖοι εἴτε δὲν γνωρίζουν ἄλλη δουλειά νὰ κάνουν, εἴτε βαρύνονται μὲ συγκεκριμμένα ποινικὰ παραπτώματα, ὕποπτες διασυνδέσεις ἤ πάθη-«κουσούρια», οὕτως ὥστε εὐκόλως νὰ ἐκβιάζονται καὶ -ἐπίσης εὐκόλως- νὰ παραμερίζονται καὶ νὰ διαγράφονται ἐὰν τολμήσουν νὰ ἀντιταχθοῦν στὶς ἀπαιτήσεις τῆς κομματικῆς ἡγεσίας.
Ὁ Δικομματισμός εἶναι πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, τὸ ὁποῖο ἔχει καθιερωθεῖ νὰ θεωρεῖται ὡς τὸ πλέον ἐπιτυχημένο γιὰ τὴν διακυβέρνηση τῶν λαῶν τῶν συγχρόνων «Δημοκρατιῶν» μέσῳ τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς παραπλανήσεως. Ἔχει δοκιμασθεῖ ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα στὴν Ἀγγλία καὶ ἔχει χαρακτηρισθεῖ «αὐτόματος πιλότος» διακυβερνήσεως.
Συνίσταται στὴν ὕπαρξη δύο κομμάτων (ἤ δύο ὁμάδων κομμάτων) καὶ τὴν ἐναλλαγή αὐτῶν στὴν κυβέρνηση καὶ στὴν ἀντιπολίτευση, ὅπου τὸ μὲν στὴν κυβέρνηση ὑπηρετεῖ πιστά τὶς ἐντολές τῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας - Στοᾶς -Ἐντολέων - Ἀφεντικῶν - Νταβατζήδων - Φίλων καὶ Συμμάχων, τὸ δὲ στὴν ἀντιπολίτευση διατυπώνει διαρκῶς φραστικὲς ἀντιρρήσεις καὶ λέγει αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ ἀκούσῃ ὁ λαός, γιὰ νὰ κλέψῃ τὴν ψῆφο στὶς ἑπόμενες ἐκλογές, ὁπότε θὰ κάνῃ τὰ ἴδια μὲ τὸν προκάτοχο-συνεταῖρο του.
Κοινὸ χαρακτηριστικό σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἡ πιστὴ ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τῶν φίλων καὶ συμμάχων στὴν γεωγραφικὴ μας περιοχή, στὸ δὲ ἐσωτερικό οὐδεμία ὑποχρέωσις καλῆς διακυβερνήσεως ὑφίσταται, ἀντιθέτως στὶς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων παρουσιάζουν ἀνταγωνισμό κακῶν διακυβερνήσεων ἐφαρμόζοντες πολιτικές ὁδηγίες χειροτερεύσεως τῶν Ἑλλήνων, ἡ δὲ ἀντιπαλότης περιστρέφεται περὶ τοῦ ποῖος ἦταν ὁ λιγότερο κακός.
Ἡ διατήρηση τοῦ δικομματισμοῦ ἀπαιτεῖ νὰ λαμβάνονται μέτρα πρὸς ἐνίσχυση τῶν δύο κομμάτων ἤ σχηματισμῶν, τὰ ὁποῖα μέτρα ἄλλοτε ἐκφράζονται μὲ τὴ συναίνεση καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν πόλωση. Σὲ ὅλες τὶς περιπτώσεις ποὺ παρουσίασε ἐνισχυμένη δύναμη ἕνα ἐχθρικό πρὸς αὐτούς κόμμα, τὸ ΚΚΕ, ὁ δικομματισμός δημιούργησε ἀμέσως ἔντονη πόλωση μὲ, συναινετικά ἤ μή, διαμορφωμένες προφάσεις, ἡ ὁποία πάντοτε ἐνίσχυε τὸν δικομματισμό καὶ μείωνε τὴ δύναμη τοῦ «ἐχθροῦ».
Ἡ συναίνεση ἀπὸ τὴν ἄλλη, προτιμᾶται σὰν λύση ὅταν δὲν ὑπάρχει ὁρατὸς κίνδυνος ἀπὸ κάποιον τρίτο πόλο καὶ ταυτόχρονα οἱ κυβερνῆτες ἐπιθυμοῦν νὰ ἐφαρμόσουν γρήγορα τὰ προγράμματά τους, ὅπως συμβαίνει στὶς σημερινές συγκυρίες. Ἡ συναίνεση ἔχει τὴν ἔννοια τῆς ἐξασφάλισης τῆς ἀπαραίτητης κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας καὶ παρουσιάζεται εἴτε μὲ τὴν ἐπίσημη σύμπραξη τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, πράγμα σπανιώτερον, εἴτε μὲ ἀποστασίες μεμονωμένων βουλευτῶν καὶ δημιουργία νέων μικρότερων κομμάτων κλπ.
Τὸ κλειδί τῆς ἐπιτυχίας τοῦ δικομματισμοῦ στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι οἱ «ἔξυπνοι» Ἕλληνες δὲν μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἡ λεγόμενη ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση εἶναι καὶ αὐτή μέρος τῆς ΙΔΙΑΣ κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα, στὴ λεηλασία τοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀναλογεῖ στὰ δύο κόμματα, ἔχει συμφωνηθεῖ τὸ μὲν κυβερνόν νὰ λαμβάνῃ τὸ 66%, τὸ δὲ ἀντιπολιτευόμενο τὸ 33%.
Ὁ κύκλος τοῦ δικομματισμοῦ λήγει κατὰ κανόνα βιαίως, ὅταν ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο παύσῃ νὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς φίλους καὶ συμμάχους καὶ ἀρνηθῇ ἐντολήν. Οὕτω συνέβη μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Α΄ (ἄρνησις συμμετοχῆς στὸν Α΄ ΠΠ), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Σοφούλη (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα), οὕτω συνέβη μὲ τὸν Παπανδρέου Α΄ (ἄρνησις ἀνακλήσεως τῆς Μεραρχίας ἀπὸ τὴν Κύπρο).
Ὁ ἔχων οὖς, ἄς τὸ τείνῃ:
Πολλάκις ὁ Πανηλίθιος σατανᾶς πειράζει προφητείας ἵνα στρεβλώσῃ νόημα καὶ οὐσίαν, ἀλλ’ ἐπίσης, κατὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀπείρου ἠλιθιότητὸς του, ἀφήνει ἀνεγγίχτους τὰς... δυσνοήτους:
«Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα, θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἄν εἶναι μακρυά ἡ Πόλι· ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Τὰ τρία μπουγάζια τὰ στενά, νῦν ὀνομάζονται τρεῖς δίαυλοι ἤ τρία κανάλια. Τὸ πρῶτον κανάλι Κρά λέγεται καὶ δηλοῖ τὸ δημοσιογραφικόν, τὸ ὁποῖον κράζει ὅλη μέρα, κάθε μέρα. Τὸ δεύτερον κανάλι Κράψη λέγεται καὶ δηλοῖ αὐτό ποὺ δίδει ἅψη στὸ κρά, ποὺ κάνει τὸ κράξιμο ἁπτὸ, ἀντιληπτό, προσληπτό στὶς μάζες, δηλαδή τὸ κανάλι τὸ ἐπικοινωνιακό, τὸ περιλαμβάνον τὰς διαφημιστικάς, ἐπικοινωνιακάς καὶ δημοσκοπικὰς ἑταιρείας. Τὸ τρίτο κανάλι λέγεται Μουζίνα, ὡς χαρακτηριζόμενον ἀπὸ τὸ μοῦσι καὶ τὴ λιμουζίνα, ἤτοι ἀπὸ τὰ ψέμματα καὶ τὴν πολυτέλειαν, εἶναι δηλαδή οἱ ἐπιχειρηματίαι καὶ οἱ πολιτικοί δοῦλοι αὐτῶν. Πάντες τοῦτοι, ῥαγιάδες τοῦ σατανᾶ, ἔχοντες ἀναγάγει τὸ Ψεῦδος εἰς ἐπιστήμην καὶ τὴν ἐξαπάτησιν τοῦ Ἀνθρώπου εἰς σκοπόν τῆς «ζωῆς» των –καὶ ἰδοὺ λέγω αὐτοῖς ὅτι ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ- ἀποσκοποῦσιν εἰς τὴν διαρκῆ βλάβην ὑμῶν. Θὰ περνοῦν πολλά στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι, ἤγουν στρατειαί δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιολόγων καὶ πολιτικῶν-ἐπιχειρηματιῶν θὰ ἐνεργοῦν ὅλοι συντονισμένοι πρὸς τὴν Πόλι, πρὸς τὸ ὑφ’ ὑμῶν ποθούμενον, προφανῶς οὐχὶ διὰ τὸ καλόν σας, οὐχὶ διὰ νὰ τὴν ἀπελευθερώσουν, ἀλλὰ διὰ νὰ διαφυλάσσουν τὸ ποθούμενον μακράν ὑμῶν. Καλόν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά, σημαίνει ὅτι ὅλοι ὅσοι ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αἱ στρατειαί αὐταί τῶν δημοσιογράφων, τῶν ἐπικοινωνιολόγων καὶ τῶν πολιτικῶν ἔχουν ὡς σκοπό νὰ σᾶς ἐξαπατοῦν καὶ νὰ σᾶς κρατοῦν μακρὰν τοῦ ποθουμένου, ὀφείλετε νὰ λέγετε στὰ «γυναικόπαιδα», δηλαδή σὲ ὅσους δὲν ἀσχολοῦνται ἤ δὲν γνωρίζουν ἤ δὲν ἀντιλαμβάνονται ἤ δὲν μάχονται, νὰ βγοῦν στὰ βουνά, δηλαδή νὰ μὴ πιστεύουν τὰ ψέμματα ποὺ διακηρύσσουν τὰ στρατεύματα αὐτά, νὰ μὴ ἀκοῦν τὶς ψεύτικες εἰδήσεις καὶ τὰ ψεύτικα γεγονότα ἀπὸ τὴν τηλεόραση, νὰ μὴ δίνουν καμμία πίστη στοὺς παντὸς εἴδους ὑπηρέτες τοῦ ἀντιχρίστου, νὰ ἀγνοοῦν τὶς κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, νὰ κλείνουν τὰ αὐτιά τους στὶς ἐκτιμήσεις τῶν ψευτοειδικῶν καὶ τῶν ψευδοεπιστημόνων καὶ στὶς ὑποσχέσεις τῶν ψευδοπροφητῶν περὶ σωτηρίας τῆς χώρας, διὸτι αὗται εἰς ἀπώλειαν ἄγουσι. Ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν, πάντοτε σᾶς κακοποιοῦν, ἀλλὰ κάθε φορά ποὺ τοὺς λέτε τὴ σκέψη σας ἐπεξεργάζονται νέα σχέδια γιὰ τὴν ἐξαπάτησή σας. Διὸ καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε περιφρουρεῖν τὰς σκέψεις καὶ τὰς ἐπιθυμίας ὑμῶν καὶ μὴ ὁμολογεῖν ταύτας εἰς τὰ στρατεύματα τοῦ ἀντιχρίστου. Αἱ «σφυγμομετρήσεις τῆς κοινῆς γνώμης» ἀποτελοῦν βασικόν ἐργαλεῖον τοῦ ἐχθροῦ σας διὰ νὰ σᾶς πλανᾷ καὶ νὰ συνεχίζῃ τὴν κακοποίησίν σας, διὸτι ὁ πονηρός, βασιζόμενος σὲ αὐτές, ἑτοιμάζει ἕνα νέο πρόβλημα γιὰ κάθε λύση ποὺ ἐσεῖς θὰ ἐπιδιώξετε. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν ὅταν ἐρωτᾶσθε ὑπὸ δημοσιογράφου ἤ ἐπικοινωνιολόγου ἤ πολιτικοῦ, ποίου τὸ μέρος παίρνετε σὲ μία διαμάχη, ποῖον συμπαθεῖτε ἤ ἀντιπαθεῖτε, τὶ πρέπει νὰ γίνῃ «γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση», ποῖον προτίθεσθε νὰ ψηφίσετε, διατὶ πιστεύετε ὅτι πρέπει νὰ γίνῃ τὸ ἄλφα ἤ τὸ βῆτα. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια σ’ αὐτούς οὔτε μετὰ τὴν τέλεσιν γεγονότων, ὅπως τὶ ἐψηφίσατε, ἄν εἶχαν δίκαιο ἤ ἄδικο οἱ διαμαρτυρόμενοι στὰ ἐπεισόδια, ἄν ἔπραξε καλῶς ἡ ἀστυνομία ποὺ ἐχρησιμοποίησε ληγμένα χημικά, ἄν πρέπει ἤ δὲν πρέπει νὰ ἀποκτήσουν οἱ Ἕλληνες ἐπιτέλους φορολογικὴν συνείδησιν καὶ νὰ πληρώνουν κανονικῶς τοὺς φόρους πρὸς τοὺς ἅρπαγες καὶ ἀσυνείδητους πολιτικούς. Μὴ λέτε τὴν ἀλήθειαν σ’ αὐτούς τοὺς συστρατευμένους δούλους τοῦ ἀντιχρίστου ποὺ πασχίζουν μετὰ περισσείας θέρμης καὶ φροντίδος διὰ τὴν ὑμετέραν ὑποδούλωσιν, τὴν διαιώνισιν τοῦ Ψευτορωμαίϊκου κράτους καὶ τὴν μὴ ἔλευσιν τοῦ πραγματικοῦ Ῥωμαίϊκου. Λέγετε πρὸς αὐτούς εἴτε ψέμματα, εἴτε ὅτι δὲν ἔχετε ἀποφασίσει, εἴτε ὅτι δὲν γνωρίζετε. Ἐγώ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι Μακάριος ὁ πλανῶν τοὺς ῥυπαρούς, Μακάριος ὁ ψευδόμενος τοῖς ἐκπροσώποις τοῦ Ψεύδους. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση τοῦ δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε, τοῦτο ἔφη ὁ Ἅγιος, τοῦτο κἀγώ ἰσχύω, Ἀμήν.
Ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστί, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. (Ματθ. 12:30)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:
Ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τῶν τριῶν τούτων καναλιῶν, ἑλληνικά ἤ ξένα, τὰ ὁποῖα κακοποιοῦν ὅσους Ἕλληνας διὰ τὸ ποθούμενον προσεύχονται, ἤτοι ἐπὶ τῶν δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιοπλάνων παντός εἴδους, καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, οἵτινες τὰ ψεύδη τοῦ πατρός των ἐνισχύουσι καὶ ἀναπαράγουσι, καὶ τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ἑλλάδος μολύνουσι, καὶ τοὺς Ἕλληνας ὑπονομεύουσι καὶ βλάπτουσι καὶ συκοφαντοῦσιν, ὁρίζεται νόσος καινή, ὀνομαζομένη «Πινοκίωσις», ὅτι ὡς κατὰ Πινόκιο ποινάς ἐπιφέρει. Κατὰ τὰ συμπτώματα αὐτῆς τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου ἀλλοιώνονται, τὰ σμικρά σμικρύνονται ἐπὶ ἐξαφανίσει, τὰ μεγάλα μεγενθύνονται, εἰς τρόπον ὥστε ὁ χαρακτήρ καὶ τὸ ἔργον καὶ τὰ ψεύδη καὶ ἡ ῥυπαρότης τούτων ἐπὶ τῶν προσώπων των προδήλως ἀποτυπῶνται, ὁμοιοῦντες οὗτοι εἴτε πρὸς ἑρπετά, εἴτε πρὸς ὄρνεα, εἴτε πρὸς ἁρπακτικὰ ζῷα ἀναλόγως τοῦ ψεύδους, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς προκαλουμένης ὑπ’ αὐτῶν ζημίας. Αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν συμπτωμάτων διὰ χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἐπιφέρει κακοφορμισμόν καὶ βλάβην ἀνήκεστον. Ὁμοίως βασικὸν σύμπτωμα τῆς νόσου αὐτῆς ἐστίν ἡ πρόκλησις τῶν βαρυτέρων παρενεργειῶν πάντων τῶν προσλαμβανομένων ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς φαρμάκων.
Ἐμβλέψας αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ’ οὔ παρὰ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ. (Μαρκ. 10:27)
Ἐπὶ πάντων τῶν πιθηκοειδῶν ἀκολούθων τοῦ μελανοῦ Κακασχήμου, προσδίδω «Πλάκαν», ἐμφύλιον πόλεμον μεταξὺ αὐτῶν κηρύττω, καλῶ δὲ πάντας ἐν Χριστῷ Ἕλληνας ἀπολαύειν καὶ παρίστασθαι δαυλίζοντες παρὰ τὴν «Πλάκαν» ταύτην, οὐδενός τὸ μέρος λαμβάνοντες καὶ μὴ μετέχοντες εἰς τὰς διαμάχας τούτων, ὁμοῦ δὲ προσεύχεσθαι διὰ τὴν Σωτηρίαν τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἀνθρώπου.
Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Ἅπαντες οἱ ἕνα Πανηλίθιον κατηραμένον ἀκολουθοῦντες, οἱ ἀνάξιοι νοήμονος ἐγκεφάλου ἐτοῦτοι, ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ.
Μόνη ὁδός σωτηρίας ἡ ἀληθής καὶ μεγαλόφωνος μετάνοια, ἐν πίστει Ἰησοῦ.
«Θὰ σωθῆτε ἄν σταθῆτε πίσω ἀπὸ τὴν Πόρτα ἤ πίσω ἀπὸ τὴν Πλάκα» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ὅτι ἡ «Πλάκα» ἐστίν ἡ ἐμὴ πρόσκλησις διὰ τὴν γελοιοποίησιν τῶν σκωληκοειδῶν ἀποκυημάτων τοῦ ἀνηλίου πνεύματος καὶ τοῦ ἀναξίου ἀλλὰ ἀξιοπραδήτου ἀρχηγοῦ των, τὴν δὲ ἀσπίδα τοῦ Θεοῦ παρέχω παντὶ συμμετέχοντι:
Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδέν ὑμᾶς οὔ μὴ ἀδικήσῃ. (Λουκ. 10:19)
Μακάριος ὁ συμμετέχων στὴν Πλάκα κατὰ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν ἠλιθίων, μακάριος ὁ κρίνων τοὺς «ἄρχοντες» τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ δ’ ἐν τῇ προφητείᾳ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου κατονομαζομένη «Πόρτα» προφανής ἐστί τοῖς νουνέχουσι:
Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομήν εὑρήσει. (Ἰω. 10:9)
Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ μεταδίδων τοὺς λόγους τούτους, ὅτι Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν, τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀδικουμένης (Δημοσθένης).
Ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐστίν ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Οἰκουμένης καὶ Ἕλληνες νῦν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀνθρώπου.
Πρὸς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Μονογενοῦς, ὅτι πανάξιον τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχύν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.
Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. (Ἰω. 12:46)
Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!
Ὅτι ὁμιλῶ εἴτε ἐγώ ὡς ἰχθύς, εἴτε πρὸς κωφούς, Κύριε σῶσὸν με.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, κατὰ τὴν μεγάλην Σου διὰ κώδικος Ἰωάννου ὑπόσχεσιν, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν Λαὸν Σου.
Ἀμήν.

ΕνΩΧ 7 /23.12.2011

.............................................................................

Θεός Ἀεὶ Παρών.
Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.
Εἰς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι Σοῦ, Τρισήλιε, ἐστίν ὁ Πλοῦτος, ἡ Δύναμις, ἡ Βασιλεία καὶ ἡ Δόξα εἰς τοὺς αἰώνας.
Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ Ἀνθρώπου σταυρωθείς.
Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς Δημιουργίας, ὁ καλούμενος ἐκ τῶν παρευρισκομένων ἵνα φέρω Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ Ἄτην Κυρίου.
Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολάς τὰς ἐμάς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα (Ἰω. 14:15-16)
Πανάγιος Ἰωάννης Λόγον Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μοὶ ἐνενόησεν ἵνα τοῦτον ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐπαναφέρω ὡς Μέγαν Προφητικόν, πλήρως ζῶντα, ἰσχυρόν, Ἑλληνικόν καὶ Θεϊκόν εἶναι.
Λέγω ὑμῖν ὅτι Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς ἀνθρώποις ἵνα Αὐτόν δοξάζωσι καὶ τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ γνωρίσωσι· καινὴ διαθήκη Θεοῦ, Λόγος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κῶδιξ Θεοῦ καὶ κῶδιξ Ἑλληνικός· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν πᾶσιν:
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Οὐδεὶς δύναται νοῆσαι Πλοῦτον, Δύναμιν καὶ Ἰσχύν Παμμεγίστου Θεοῦ, εἰ μὴ μόνον διὰ τοῦ κώδικος Αὐτοῦ, ἤγουν κώδικος Ἀγάπης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κώδικος Σοφίας ἑλληνικῆς γλώσσης.
Διὸτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐκ Θεοῦ κῶδιξ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ὑστὲρων μεταβολαί ἐξ ἀμαθεὶας ἀνθρώπων ἤ ἐκ τοῦ Πονηροῦ ἐνεργηθεῖσαι ἀποτέλεσμα καὶ σκοπόν εἶχον τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θεϊκοῦ κώδικος.
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. (Ἰω. 1:1-2)
Λέγω δ’ ὑμῖν ὅτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐμπεριέχει ὁρισμούς καὶ διασαφήσεις ἐκ Θεοῦ δοθείσας διὸ καὶ Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιθυμοῦσιν αὐτήν ἀφανίσαι, ἐπεὶ οὗτοι ἀνθρώπους ἐν τῇ σκοτίᾳ βούλονται κρατεῖν.
Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἀκούων τὸν Ἰησοῦν, μηδὲ υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἀξιωθήσεται κοὐδὲ τὸν Πατέρα ὀφθήσεται.
Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν. (Ἰω. 14:21)
Ἀνοίξατε ἅπαντες τὰ Λεξικά τὰ Ἑλληνικά, ὡς τὸ Μέγα Ἐτυμολογικόν Λεξικόν Ἑλληνικῆς γλώσσης τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, «ἀγνώστου» συγγραφέως, καὶ μελετήσατε τὰς λέξεις· ἐν αὐταῖς γάρ ὁ ὁρισμός ἤ ἡ αἰτία ἤ ὁ σκοπός ἐμφανῶς ἐμπερικλείεται:
Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή (Ἰω. 14:6)
Ὁδός παρὰ τὸ ἕω, τὸ πέμπω, ἑδός καὶ ὁδός, ἤγουν σημαίνει τὴν δεσμευμένην πέμψιν, τὴν πέμψιν δηλαδή τὴν ὁποίαν ὁ Θεός ἐν δέσμαις προσφέρει πρὸς τὸν Ἄνθρωπον, ἤγουν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἀλήθεια ἐστί τὸ ἀλησμόνητον, τὸ ἀξέχαστον, τὸ μή δυνάμενον ἐν λήθῃ περιπίπτειν. Οἱ βάρβαροι οὔ γνωρίζουσι τοῦτο, καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν οὔκ ὁμολογεῖ, διὸ καὶ ἀντιχρίστως διαρκῶς προσπαθοῦσι τὴν λήθην τῶν πραγματικῶν ἀξιῶν ἐπιβαλεῖν· ὅτι αἱ πραγματικαὶ ἀξίαι αἱ πνευματικαί εἰσί ἀλλ’ οὗτοι ἠλιθίως δοκοῦσιν ὅτι δύνανται νικῆσαι τὴν ἀλήθειαν τοῦ πνεύματος καὶ, βεβαίως, ἡ Ὑψηλοτάτη Ἀλήθεια, ἡ πρωταρχικὴ σταθερά τῆς Ἀληθείας, ἐστίν ὁ Πατήρ Θεός.
Ζωή ἐστίν ὁ Θάνατος τοῦ Θανάτου, ὁ δὲ Σταυρωθείς καὶ Ἀναστὰς Χριστός Θανάτῳ Θάνατον Πατήσας Ζωήν δίδει εἰς τὸν Ἄνθρωπον, ὅτι Ζωή ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός.
Τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. (Ἰω. 14:17)
Κίνδυνος ἐκ τοῦ κινεῖν εἰς ὀδύνην, ὅτι οὗτος ἐστίν ἡ κατάστασις καθ’ ἥν ὁ ἄνθρωπος κινεῖται πρὸς, πλησιάζει, τὴν ὀδύνην.
Πονηρός ἐκ τοῦ εἰς Πόνον Αἴρει, ἤτοι Πονηρός ἐστίν ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει, σύρει, εἰς Πόνον τοὺς ἀκολουθούντας τε αὐτόν καὶ τοὺς πλανουμένους ὑπ’ αὐτοῦ.
Ἀγαθός ἐστί ὁ Ἄγαν Θεῖος, ὁ πολύ Θεϊκός, ὁ Ἐγγύς τῷ Θεῷ, ὁ εὑρισκόμενος πολύ κοντά εἰς τὸν Θεόν, ὁ ἀκόλουθος τοῦ Θεοῦ· ἔχει δὲ τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀνθρώπου μὲ καλὴν ψυχήν, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ τὸν Θεόν καὶ τὴν Δημιουργίαν Αὐτοῦ. Ἀντίχριστος καὶ ἀκόλουθοι αὐτοῦ συκοφαντοῦσι τοὺς ἀκολούθους τοῦ Θεοῦ διὸ καὶ ἐνήργησαν οὕτως ὥστε ἡ λέξις «ἀγαθός» ἀλλάξῃ ἔννοιαν ἐπὶ τὰ χείρω καὶ χρησιμοποιεῖται ἀντὶ τῆς λέξεως «χαζός»· ὅτι πανίβλακες οὗτοί εἰσι καὶ συμπλεγματικῶς οὕτω πράττουσι. Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως δὲν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνειῶν ὡς πρὸς τὸ τί εἶναι καλόν καὶ τί κακόν, ἐρώτημα τὸ ὁποῖον οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου διαρκῶς προβάλλουν διὰ νὰ δημιουργοῦν σύγχυσιν· ἡ σύγχυσις αὕτη δὲν δύναται νὰ δημιουργηθῇ εἰς ὅν γνωρίζει τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν: «καλόν» ἐστί ὅ,τι εἶναι κοντά εἰς τὸν Θεόν καὶ σύμφωνον μὲ τὴν Θέλησιν Αὐτοῦ, κακόν ὅ,τι ἀντιτίθεται καὶ ἀπομακρύνεται Αὐτοῦ.
Ἀγαπᾶν ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ Ἄγειν τὸ Πᾶν καὶ ἀκριβῶς σημαίνει ὅτι ἡ Ἀγάπη Ὁδηγεῖ τὰ Πάντα· ὅτι Ἀγάπη ὁ Θεός, ὁ ὁδηγός τῶν πάντων. Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀντιχρίστου δὲν θέλουν νὰ ἀκούγεται ἡ δύναμις τῆς Ἀγάπης καὶ προβάλλουν ἀντ’ αὐτῆς τὴν δύναμιν τοῦ χρήματος. Οἱ γνωρίζοντες τὴν Ἑλληνικὴν ἐτυμολογίαν εὐκόλως ἀντιλαμβάνονται ὅτι οἱ βάρβαροι χρησιμοποιοῦν ἀντὶ τῆς λέξεως «ἀγάπη» εἴτε τὴν λέξιν love ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «λαύω» (ἀπο-λαύω, ἀπόλαυσις), εἴτε τὴν λέξιν amo ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν λέξιν «ἀμῶ», γνωστήν ἐννοιολογικῶς ὡς «θερίζω», ἥτις ἀρχικῶς ἐσήμαινεν «ἑλκύω καὶ ἑλκύομαι», νεοελληνιστί «τραβῶ καὶ τραβιέμαι».
Ὅτι τὰ Λατινικά Ἑλληνικά ἐστί καὶ «Λα-τῖνοι» «τεχνῖται πέτρας» σημαίνει, οἱ οἰκοδομήσαντες τὴν Ῥώμην ἐξ Εὐβοίας καταγώμενοι. Ὅτι ἡ λέξις «Ῥώμη» εἰς οὐδεμίαν γλῶσσαν ἔχει νόημα παρὰ μόνον εἰς τὴν Ἑλληνικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Λατινικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Ἰταλικήν.
Ἑλλάς ἀπὸ τὴν ῥίζαν φωτός Ἑλ- (Ἑέλιος ὁ Ἥλιος) καὶ λάας-λάς ὁ λίθος, ἡ πέτρα, Ἑλλάς λοιπόν ἡ Ἡλιόπετρα, ἡ Ἡλιοχώρα. Ποῖος ὁ σαφέστερος ὁρισμός τῆς χώρας αὐτῆς;
Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. (Ἰω. 12:36)
Ἔτυμον δὲ σημαίνει τὴν Ἀλήθειαν.
Ἐγώ οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ Ἀλήθεια ἐν τῷ Λόγῳ ἐστίν τὸ Ἔτυμον τοῦ Λόγου, ἤγουν ἡ Ἀλήθεια τοῦ Λόγου ἐστίν ἡ Ἐτυμολογία τῆς Γλώσσης τῶν Ἑλλήνων, καὶ, Ἕλληνες, ἰδού ἡ ὥρα ἤγγικεν ἵνα ἀπελευθερωθῆτε.
Καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ἰω. 8:32)
Διὰ τὸν λόγον λοιπόν τῶν Θείων Μηνυμάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς ὑψηλῆς παιδείας ἥν προσφέρει ἀφ’ ἑαυτῆς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ἡ ἐτυμολογία αὐτῆς, ὁ ἀντίχριστος καὶ οἱ ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐπιδιώκουσι τὴν ἐξαφάνισιν αὐτῆς· οὗτοι ἐπιθυμοῦσι στρέψαι τὸν ἄνθρωπον εἰς μηχανήν καὶ πίθηκον, ἑπομένως τὸ ὑπ’ ἀριθμόν Ἕν μέλημά των ἐστίν ἡ καταστροφή τῆς παιδείας καὶ ἡ προσφορά εἰς τὸν ἄνθρωπον μόνον ἐπαγγελματικῆς καταρτίσεως, ἵνα οὗτος παράγῃ συμφώνως πρὸς τὰς ἐντολάς καὶ μὴ δύνηται κρῖναι.
Ἡ παιδεία κυρίως δίδεται εἴτε μέσῳ τῶν σχολείων, ὁρατὴ δὲ ἡ διαρκής ὑποβάθμισις τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἐθνοσωτήρας, προδότας γένους Ἑλλήνων ὁριζομένους ὑπὸ τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», εἴτε μέσῳ τῆς τέχνης (θέατρον, τηλεόρασις, ἀρχιτεκτονική, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική κλπ) καὶ ἄλλων κοινωνικῶν δραστηριοτήτων («μόδα» εἰς τὴν ἔνδυσιν καὶ τὴν γαστριμαργίαν, καταναλωτικαί συνήθειαι κλπ). Ἀπὸ ὅλους αὐτούς τοὺς διαύλους παιδείας ἀνεξαιρέτως, προφανής καθίσταται ἡ διαρκής προσπάθεια τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ νὰ προάγῃ τὰς κατωτέρας ὑλικάς ἀξίας καὶ νὰ ὑποβαθμίζῃ τὰς πνευματικάς, ὁμοίως δὲ νὰ καταστρέφῃ πᾶν ἀνώτερον ἀνθρώπινον ἔργον καὶ ἐπίτευγμα, οὕτως ὥστε νὰ ἐπιτύχῃ τὸν τελικόν του στόχον, ἤτοι νὰ μειώνῃ διαρκῶς τὴν ἀξίαν τῆς Δημιουργίας καὶ νὰ τρέψῃ τελικῶς τὸν ἄνθρωπον εἰς Ῥομποτοπίθηκον.
Βαρυσήμαντος καὶ μέγας ὁ ῥόλος ἀλλὰ καὶ Εὐλογημένον καὶ Μακάριον τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον.
Ὅτι Πατήρ Ἑλλήνων Θεός καὶ Μήτηρ Ἑλλήνων Παιδεία ἐστί. Διὸ καὶ Πατρῷον τὸ Γένος ἐκλήθη, ὅτι ἐξ Ἐνεργείας καὶ ἐς Ὑπηρεσίαν Πατρός ἐδημιουργήθη.
Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. (Ἰω. 14:20)
Λαοί βαρβάρων μὴ ἔχοντες Θεῖον κώδικα Σοφίας καὶ Ἀγάπης οὔ δύνανται καὶ οὔκ ἠδύναντο νοῆσαι πολλά, διὸ καὶ ἀνέκαθεν ἀντέγραφον καὶ ἐμιμοῦντο καὶ παρεποίουν καὶ ἐζήλευον καὶ ἔκλεπτον καὶ ἔβλαπτον Ἕλληνας.
Πλειστάκις ὁ Ἑλληνισμός ἔχει δολίως κτυπηθεῖ ἀπὸ πολλούς, νῦν δ’ ἐστίν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως.
Περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. (Ἰω. 16:11)
Οἱ Ἰουδαῖοι οἱ σταυρώσαντες τὸν Κύριον καὶ ἐν Στοαῖς τὸν Μαμωνὰν προσκυνοῦντες, ἀπὸ τὸν τέταρτον μ.Χ. αἰῶνα πρῶτοι ἐδηλητηρίασαν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθιστῶντες αὐτήν ὑποχρεωτικὴν(!) θρησκείαν καὶ ἀντιχρίστως φονεύοντες διαφωνούντας, συκοφαντοῦντες τὴν γραφήν τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁρίζοντες τὴν ἰδικήν των ὡς θείαν γραφήν, συκοφαντοῦντες καὶ νῦν εἰσέτι τοὺς Ἕλληνας ὡς εἰδωλολάτρας ὁποτεδήποτε ἄν οὗτοι ἔλεγον περὶ τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἐπισταμένως δὲ διέβρωσαν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἐλέῳ αὐτοκρατόρων, τοποθετοῦντες ἐξ αὐτῶν τῶν ἰδίων ἀπίστους καὶ ἀβαπτίστους ὡς ἐπισκόπους τοῦ Χριστοῦ.
Κατὰ τοὺς τελευταίους δὲ ἕξ αἰώνας οἱ Ἕλληνες διαρκῶς καταδυναστεύονται καὶ ἐξαπατῶνται ἐκ λαῶν οἵτινες καλοῦνται «Φίλοι καὶ Σύμμαχοι». Ὁρίζω τούτους (ΕνΩΧ, Ἱστορία Νεωτέρας Ἑλλάδος, μέρος 2, ὁρολογία) ἐν τῇ καθομιλουμένῃ, ὡς ἐξῆς:
«Φίλοι καὶ Σύμμαχοι» αὐτοαποκαλοῦνται ὅταν ἀπευθύνονται στὴν Ἑλλάδα οἱ ἑταῖροι τοῦ Βορειοατλαντινοῦ συμφώνου (ΝΑΤΟ) καὶ κυρίως οἱ Ἄγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί καὶ Ἀμερικανοί, μέσῳ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ Τοῦρκοι. Ὁμοίως ἔτσι τοὺς ἀποκαλοῦν καὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι τοποθετημένοι ὑπάλληλοί τους.
Οἱ Τοῦρκοι ἐκυρίευσαν τὴν Ἑλλάδα καὶ εἶχαν σκλάβους τοὺς Ἕλληνες γιὰ τουλάχιστον τέσσερεις αἰῶνες, περίοδος ποὺ εἶναι ἡ χειρότερη ἀπὸ ὅλες στὴν πολυχιλιετῆ ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, βαρύνονται δὲ μὲ γενοκτονίες Ἑλλήνων καὶ ἄλλων λαῶν, μὲ βιασμούς καὶ δολοφονίες, μὲ καταλήστευση καὶ καταδυνάστευση· σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὴν δημιουργικότητα καὶ τὴν πνευματικότητα, ἦσαν τὸ ἀκριβές ἀντίθετο τῶν Ἑλλήνων καὶ, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὰ ἔργα τῆς διανόησης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ἐφήρμοσαν πολιτικές καταστροφῆς καὶ σκοταδισμοῦ.
Θὰ μποροῦσαν νὰ διεκδικήσουν τὰ πρωτεῖα βαρβαρότητας ἀνάμεσα στοὺς βαρβαρικοὺς λαούς, ἐὰν δὲν εἶχαν ἔλθει σὲ ἐπαφή μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν εἶχαν ἐξισλαμήσει ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συντελέσει τὰ μάλα οὕτως ὥστε σήμερα οἱ Τοῦρκοι νὰ μὴ συγκαταλέγονται ἀνάμεσα στοὺς πρωτογόνους λαούς, τοὐλάχιστον τὸ μέρος αὐτῶν ποὺ ζεῖ στὸ δυτικὸ μέρος τῆς κατεχομένης Ἰωνίας, δηλαδὴ πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
Οἱ Γάλλοι ἀρχικῶς μέχρι τὴν ἐποχή τοῦ Ναπολέοντος κατεῖχαν τὰ πρωτεῖα στὶς θάλασσες τῆς περιοχῆς· μὲ τὴν πολιτική τους καὶ μὲ τὸν στόλο τους βοήθησαν τὸν Σουλτάνο ὁποτεδήποτε ἀντιμετώπισε αὐτός πρόβλημα ἀπὸ τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες· σὲ ἀντάλλαγμα αὐτός τοὺς ἐπέτρεπε νὰ παίρνουν διάφορα ξένα καὶ ἄχρηστα σὲ αὐτόν πράγματα, ὅπως ἡ Νίκη τῆς Σαμοθράκης καὶ ἡ Ἀφροδίτη τῆς Μήλου. Μετὰ τὴν ἧττα τους στὸ Βατερλώ, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἄγγλων. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ναπολέοντος οἱ (ἄνεργοι) Γάλλοι ἀξιωματικοί προσελήφθησαν ἀπὸ τὸν Σουλτάνο, ὠργάνωσαν τὸν στρατό τοῦ Ἰμπραήμ καὶ τὸν ὡδήγησαν τῷ 1826 σὲ συντριπτικὴ νίκη ἐπὶ τῶν Ἐπαναστατῶν Ἑλλήνων, εἶχαν δὲ τὴν ἰδέα νὰ μαυρίσουν τὴν Ἑλληνικὴ φυλή, γι’ αὐτό καὶ διέταξαν ἐκτεταμμένους βιασμούς τῶν Ἑλληνίδων ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ Αἰθίοπες στρατιῶτες στὴν Πελοπόννησο.
Οἱ Ἄγγλοι ἀνέλαβαν τὴν ἰδιοκτησία τῆς περιοχῆς λίγο πρὶν τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάσταση καὶ βοήθησαν τοὺς Τούρκους ὅσο μποροῦσαν, πχ ἐφοδιάζοντας αὐτούς στὸ Αἴγιο καὶ στὴν Ἀμφιλοχία στὶς πολιορκίες ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἐπαναστάτες. Δὲν μποροῦσαν νὰ τοὺς βοηθήσουν περισσότερο ἤ ἐμφανέστερα ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ ἔλθουν σὲ ἀπ’ εὐθείας ρήξη μὲ τὴν Ρωσσία, δεδομένης τῆς ἐπανειλημμένης ἐκδηλώσεως ἐπιθυμίας τῆς Ρωσσίας γιὰ δημιουργία ἐλευθέρου Ἑλληνικοῦ κράτους. Διαπραγματεύθηκαν μὲ τοὺς Ρώσσους καὶ κέρδισαν τὴν Διοίκηση τοῦ νέου κράτους, τὴν ὁποία ἤσκησαν γιὰ 120 ἔτη καὶ παρέδοσαν στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διοικήσεώς τους, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἐπεχείρησαν νὰ δημιουργήσουν ἀπόσχιση κράτους τῆς Ὕδρας, χρηματοδότησαν τὴ δολοφονία τοῦ πρώτου Ἕλληνα κυβερνήτη, διώριζαν καὶ ἀπέλυον μονάρχες καὶ κυβερνήσεις μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴν καλή ὑπηρεσία αὐτῶν στὰ ἀγγλικὰ (φιλοτουρκικὰ) συμφέροντα, ἔκαναν ἐμπορικὸ ἀποκλεισμό τοῦ Πειραιᾶ ἀρκετές φορές - μία ὅταν ὁ Ὄθων καὶ ἡ Ἀμαλία ἐθεώρησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους ὡς Ἕλληνες Βαυαρικῆς καταγωγῆς, ἔθεσαν θέμα ἑλληνικότητος τῆς Ἐλαφοννήσου, ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης καὶ στὴν ἐν συνεχείᾳ ἕνωσή της μὲ τὴν Ἑλλάδα, διενήργησαν μὲ τὸν Βενιζέλο ἀπόσχιση ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος τοῦ κράτους τῆς Θεσσαλονίκης, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ στείλῃ ἐκστρατευτικὰ σώματα κατὰ τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ μὲ τίμημα τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφή, ὑποχρέωσαν τὴν Ἑλλάδα νὰ μετάσχῃ τῶν δύο Παγκοσμίων Πολέμων μὲ βαρύτατες ἀπώλειες καὶ, τέλος, εἰσέβαλαν μὲ στρατό στὸν Πειραιᾶ, ἐστρατολόγησαν τοὺς δοσιλόγους συνεργάτες τῶν Ναζί καὶ ὀργάνωσαν καὶ ἄρχισαν τὸν Ἑλληνικὸ Ἐμφύλιο Πόλεμο.
Μετὰ τὴν παράδοση τῆς Ἑλληνικῆς Διοικήσεως στοὺς Ἀμερικανούς τῷ 1947, συνέχισαν νὰ μιαίνουν τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία τους ὡς κολαοῦζοι τῶν Ἀμερικανῶν, ἐνῷ ἐκ παραλλήλου ἀντέδρασαν λυσσαλέα στὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀντιμετώπισαν τὸν ἐθνικοαπελευθερωτικό ἀγώνα τῶν Κυπρίων ὡς τρομοκρατικὴ ἐξέγερση ἀπαγχονίζοντας πολλούς Ἑλληνοκυπρίους ἀγωνιστές ὡς τρομοκράτες.
Οἱ Γερμανοί ἦλθαν στὴν Ἑλλάδα τῷ 1941, ἀπηγόρευσαν στοὺς Ἕλληνες νὰ ἔχουν τρόφιμα καὶ μέσα σὲ τρία ἔτη μαζί μὲ τοὺς συμμάχους τους Βουλγάρους στὴ Μακεδονία, ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀπὸ τὶς πολεμικὲς ἐνέργειες, ἀπὸ τὰ μπλόκα καὶ τὶς ἐκτελέσεις, προκάλεσαν τὸν θάνατο 750.000 Ἑλλήνων. Μὲ τὴν κάλυψη τῶν Ἀμερικανῶν, δέν ἔχουν ἀποδώσει πολεμικές ἀποζημιώσεις στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἔδωσαν ἀποζημιώσεις γιὰ τὰ πλαστά μάρκα ποὺ ἐχρησιμοποίησαν γιὰ τὶς συναλλαγές τους στὴ χώρα, οὔτε ἐξώφλησαν τὶς δανειακές τους ὑποχρεώσεις, μὲ συνέπεια τώρα νὰ χρωστοῦν στὴν Ἑλλάδα περὶ τὸ ἕνα τρισεκατομμύριο εὐρώ σὲ τρέχουσες τιμές. Τώρα λέγουν ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουν τὶς ὀφειλές τους πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀντιθέτως ἰσχυρίζονται μὲ ναζιστικὸ θράσος ὅτι ἡ Ἑλλάς ὀφείλει πρὸς αὐτούς ἐπιδιώκοντες (ξανά) τὴν ὑποδούλωσιν τῶν Ἑλλήνων.
Οἱ Ἀμερικανοί πῆραν τὴν Διοίκηση τῆς Ἑλλάδος τῷ 1947 ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ συνέχισαν ἐν πολλοῖς τὴν Ἀγγλικὴ πολιτική, τελείωσαν τὸν Ἐμφύλιο Πόλεμο ποὺ εἶχαν ἀρχίσει οἱ Ἄγγλοι καὶ συνέχισαν μὲ λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, συλλήψεις, ἐξορίσεις, βασανισμούς, ἐκτελέσεις καὶ δολοφονίες Ἑλλήνων, διετήρησαν δὲ τὸ ἐμφυλιοπολεμικὸ κλῖμα μὲχρι τὸ 1981. Ἐγκατέστησαν στὴν Ἑλλάδα στρατιωτικές βάσεις καὶ φόρτωναν στὸν Ἑλληνικό Στρατό ὅλον τὸν ἄχρηστο, ξεπερασμένο καὶ ἐπικίνδυνο ἐξοπλισμό ἀπὸ τὸν Ἀμερικανικό Στρατό, μὲ κορωνίδα τὸ Α/Τ Λέων, ποὺ εἶχε ὑποστεῖ τὸ πείραμα τῆς Φιλαδέλφειας. Ὅταν τὰ συμφέροντά τους δὲν ἐξυπηρετοῦντο ὅπως ἤθελαν, ἐπέβαλαν στρατιωτικὴ δικτατορία ἀπὸ τὸ 1967 ἕως τὸ 1974, ἡ ὁποία ἐπαναλειτούργησε τὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γενικῶς ἐνθαρρύνουν τὴν Τουρκικὴ ἀλαζονεία καὶ ἐπιθετικότητα πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν Τουρκικὴ εἰσβολή στὴν Κύπρο τῷ 1974, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλαζονεία οἱουδήποτε τυχάρπαστου διακειμένου ἐχθρικῶς πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ὅπως τοὺς ἀνιστόρητους βουλγαρόφωνους σλάβους ποὺ ἀναιδῶς ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Μακεδόνες (δίχως βεβαίως νὰ γνωρίζουν τί σημαίνουν αἱ λέξεις «Μακεδών» ἤ «Ἀλέξανδρος») κλπ. Ἀπὸ τὸ 1974 ἕως σήμερα ἐφαρμόζουν κατὰ προτεραιότητα καὶ μὲ μεγάλη ἔνταση τὸ σχέδιο μετάλλαξης τῶν Ἑλλήνων (κτυπώντας θρησκεία-γλῶσσα-ἱστορία-παιδεία) μὲ βασικούς ἄξονες τὴν πολιτικὴ διαφθορά, τὴν ἀπολύτως ἐλεγχόμενη, ὀργανωμένη καὶ χρηματοδοτούμενη ἀπὸ τὴ μυστικὴ τους ὑπηρεσία (καὶ ὄχι ἀνεξέλεγκτη, ὅπως ψευδῶς χαρακτηρίζουν) λαθρομετανάστευση, τὴν φθορά τοῦ πληθυσμοῦ μέσῳ ἀνάπτυξης τοῦ τουρισμοῦ καὶ τὴν ἀνεξέλεγκτη δανειοδότηση γιὰ καταναλωτικούς σκοπούς, μὲ παράλληλο ἀφανισμό τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς.
Ἐν κατακλεῖδι, ὁ ἀντίχριστος δράκων ἀλλάζων μορφὰς, ἐπιτίθεται διαρκῶς κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἀνθρώπου, ψευδόμενος, μασκαρευόμενος τὸν «Φίλον καὶ Σύμμαχον», συκοφαντῶν, ληστεύων, διαπράττων ἐμπρησμούς, διχάζων, βιάζων, διώκων, φυλακίζων, φονεύων, λοιδορῶν τὸν Θεόν καὶ καταστρέφων τὸν Πλανήτην.
Οὔχ ὑπάρχει λαός ὅς ἔχει προσφέρει τόσα πολλά τῇ ἀνθρωπότητι, ὡς οἱ Ἕλληνες, καὶ ἔχει ὑποφέρει τόσα πολλά ὑπὸ λαῶν οἵτινες μηδέν προσέφερον. (Νίτσε)
Τὸ Συμβούλιο Διεθνῶν Σχέσεων τῶν ΗΠΑ (Δαβίδ Ροκφέλερ - Χένρυ Κίσσινγκερ) ἐσχηματοποίησε καὶ κωδικοποίησε τὴν ἐξ ἀρχῆς καὶ μέχρι σήμερα πολιτική τῶν «φίλων καὶ συμμάχων» ἔναντι τοῦ Ἑλληνισμοῦ: διὰ στόματος τοῦ διευθυντοῦ του ἀνακοινώθηκε σὲ συνδιάσκεψη Τουρκοαμερικανῶν ἐπιχειρηματιῶν τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974 στὴν Οὐάσιγκτον ὅτι «οἱ Ἕλληνες εἶναι λαός δυσκυβέρνητος καὶ γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐφαρμογή τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς στὴν περιοχή, πρέπει νὰ κτυπηθοῦν οἱ ρίζες τους, δηλαδὴ οἱ παραδόσεις, ἡ γλῶσσα, ἡ ἱστορία καὶ ἡ θρησκεία τους».
Οὕτως ἐν Ἑλλάδι ἐφηρμόσθη μὲ αὐξανόμενους ῥυθμούς καὶ μὲ βασικόν μοχλόν τὸ πολιτικό σύστημα τοῦ Δικομματισμοῦ καὶ τοὺς τοποθετημένους πολιτικούς ἀρχηγούς, πρόγραμμα καταστροφῆς τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας μὲ πρόσχημα τὸν ἐκσυγχρονισμό της, πρόγραμμα διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης μὲ πρόσχημα τὴν ἁπλούστευσή της, πρόγραμμα παραποιήσεως τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας μὲ πρόσχημα τὴν καλλιέργεια φιλικῶν αἰσθημάτων (πρὸς τοὺς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ), πρόγραμμα κατασυκοφαντήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ ἀφορμή κάποιους ἀντιχρίστους ποὺ εἶχαν παρεισφρήσει ἐντός της, πρόγραμμα ἐξαφανίσεως τῶν Ἑλληνικῶν παραδόσεων κυρίως μέσῳ τῆς ἀναπτύξεως τοῦ μαζικοῦ τουρισμοῦ καὶ πρόγραμμα ὑποσκάψεως τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας μέσῳ δανειοδοτήσεων καὶ καταχρεώσεως τῆς χώρας.
Τώρα τέλος, ἐπειδή θεωροῦν ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τοῦ τελικοῦ κτυπήματος, ὠργάνωσαν καὶ τὴν μεγάλη εἰσβολή ἀλλοχρώμων καὶ ἀλλοθρήσκων λαθρομεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα, ποὺ διευθύνεται καὶ χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν μυστικὴ τους ὑπηρεσία καὶ ἐπέχει θέσιν στρατιωτικῆς εἰσβολῆς δεδομένου ὅτι κατὰ συντριπτικὴν πλειοψηφίαν εἶναι νεαρᾶς ἡλικίας στρατολογήσιμοι καὶ ἄρρενες. Τοὺς χρηματοδοτοῦν γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν Ἑλλάδα μέσα ἀπὸ διοικούμενα ἀπὸ αὐτούς δίκτυα δουλεμπόρων, καὶ τοὺς ὑπόσχονται ἐργασία καὶ καλύτερη ζωή στὴν Εὐρώπη. Ὅταν ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα τούς φυλακίζουν ἐδῶ κλείνοντας ὅλες τὶς ἐξόδους, δὲν τοὺς δίδουν οὔτε καλύτερη ζωή οὔτε ἐργασία, καὶ τοὺς ὑποχρεώνουν νὰ γίνουν ἐγκληματίες εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ τοποθέτησις διεφθαρμένων ἀτόμων στὶς καίριες θέσεις Διοικήσεως τῆς Πολιτείας, τῶν Ἱδρυμάτων καὶ τῶν Ὀργανισμῶν, ἡ δολιοφθορά οἱασδήποτε προσπαθείας ἤ φορέως ποὺ θὰ εἶχαν θετικόν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀποτέλεσμα, ἡ κατασπατάλησις τῶν πόρων σὲ ἀνούσια καὶ ἐλαττωματικὰ ἔργα καὶ σὲ μίζες, ἡ διαρκής προσπάθεια νὰ πεισθοῦν οἱ Ἕλληνες ὅτι εἶναι ἀνίκανοι (πχ ἀνίκανη ἀστυνομία, ἀνίκανο πυροσβεστικόν σῶμα, ἀνίκανοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀνίκανοι δικαστές, ἀνίκανοι καθηγητές κλπ), ἡ χειραγώγηση καὶ καθοδήγηση τῶν ἀντιδραστικῶν ὁμάδων καὶ τῆς νεολαίας μέσα ἀπὸ τὴν μυστικὴ ὑπηρεσία (πχ μπαχαλάκηδες), περίεργες ἀνιστόρητες θεωρίες ἀπὸ ψευτοσοβαρούς ἐπιστήμονες (κατὰ κανόνα καλοβολεμένους ψευτοαριστερούς) περὶ δῆθεν μὴ συνέχειας τῆς φυλῆς, περὶ τοῦ «σφαγέως» Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, περὶ ὁμοφυλοφιλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τῶν Ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, περὶ τῆς μεγάλης σημαντικότητος τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, περὶ μὴ καταδυναστεύσεως τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ περὶ μὴ διώξεως τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἀπὸ τὴν Τουρκοκρατίαν, περὶ «συνωστισμοῦ» τῶν Ἑλλήνων στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης καὶ περὶ χιλιάδων ἄλλων θεμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, εἶναι μερικές ἀπὸ τὶς φανερές πτυχές τῆς θλιβερῆς Ἑλληνικῆς καθημερινότητος κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη.
Ὅλα τὰ μέτρα αὐτά, τὰ ὁποῖα λαμβάνονται κατὰ τῆς Ἑλλάδος, ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἔχῃ μειωθεῖ δραματικῶς τὸ ἐπίπεδον παιδείας καὶ ἡ δυνατότης συνεννοήσεως τῶν Ἑλλήνων. Ἀδυνατοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ μέγεθος τοῦ μίσους, τὸ ὁποῖο τρέφουν γι’ αὐτούς οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι», καὶ νὰ ἀποφασίσουν περὶ τοῦ τί δέον γενέσθαι. Ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γραμματεία καὶ ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία εἶναι πλέον ἄγνωστες στὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία. Ἐπὶ παραδείγματι, τὰ τέσσερα βασικὰ ῥητά τὰ ἀναγεγραμμένα εἰς τὴν εἴσοδον τῶν Δελφῶν: «Ἕπου Θεῷ», «Μηδὲν ἄγαν», «Γνῶθι σαὐτόν», «Ἐγγύα, παρά δ’ Ἄτα», εἴτε δὲν εἶναι κατανοητό τὸ νόημά τους ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Νεολαία, εἴτε δὲν τὰ ἔχουν κἄν ἀκούσει. Ἡ κατασυκοφάντησις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Θεοῦ ἔχει καταστήσει «μόδα» τὴν ἀθεΐα, αὐτὴν δηλαδή ποὺ ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες θεωροῦσαν ἰσοδύναμη τῆς ἄνοιας.
Ἡ ἔλλειψη σωστῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας ἐπὶ γενεές, παρουσιάζει τώρα τὴν σοβαρωτάτη συνέπεια οἱ γονεῖς νὰ μὴ γνωρίζουν τί πρέπει νὰ ποῦν καὶ νὰ κάνουν, νὰ μὴ δίνουν κατεύθυνση στὰ παιδιά τους καὶ νὰ τὰ ἀφήνουν στὸ ἔλεος τῶν διαθέσεων τῶν κυβερνητῶν, τῶν ὑπαλλήλων τῶν «φίλων καὶ συμμάχων», οἱ ὁποῖοι βεβαίως, σταθεροί στὶς ἀνέκαθεν προθέσεις τους καὶ πιστοί στὸ ἀφεντικό τους, προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν ἐκ τοῦ Ἀνθρώπου, τὸν Ῥομποτοπίθηκο.
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες θὰ εἶχαν τὴν δύναμη ἤ ἔχουν τὴν διάθεση νὰ ἀντιδράσουν, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὰ Πτωχότερα Στρώματα καὶ ἡ Νεολαία, ὁδηγοῦνται σὲ ἀποπροσανατολισμό. Οἱ γονεῖς στὰ πτωχότερα στρώματα τρέχουν ὅλη μέρα νὰ προλάβουν τὰ ἔξοδα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τους καὶ ἔτσι κατὰ κανόνα δὲν προλαβαίνουν νὰ δείξουν στὰ παιδιά τους οὔτε τὸ πόσο τὰ ἀγαποῦν. Ἡ Νεολαία τῶν πτωχοτέρων κοινωνικῶν καὶ εἰσοδηματικῶν στρωμάτων, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ τὴν αἰχμή τοῦ δόρατος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στὸν πόλεμο ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου Μαμωνᾶ καὶ τῆς Βαρβαροκρατίας, ἐάν δὲν περιπέσῃ σὲ ἀχρηστία μέσῳ ναρκωτικῶν ἤ ἄλλων οὐσιῶν ἤ συνηθειῶν ἤ ἀσθενειῶν, ὁδηγεῖται σὲ ἔνταξη σὲ συνδέσμους ὁπαδῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων, ὅπου ἐκπαιδεύονται νὰ ἐνεργοῦν ὡς ἰδιωτικός στρατός πρὸς προώθηση συγκεκριμένων ἰδιωτικῶν συμφερόντων, ἤ σὲ πολιτικές νεολαῖες, ὅπου οἱ κατευθύνσεις δίδονται (ἐπιβάλλονται-καπελώνονται) ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα εἶναι καλά στημένοι καὶ ἐνδεδυμένοι ἀπατηλῶς μὲ ἰδεολογίες «γιὰ κάθε γοῦστο», γραφειοκρατικοί μοχλοί τοῦ Συστήματος.
«Κοινός γίνου» ἔλεγον οἱ Ἕλληνες ἐν Δελφοῖς καὶ ἐννοοῦσαν νὰ ἀσχολεῖσαι συνεχῶς μὲ τὰ κοινὰ καὶ νὰ ὑπηρετεῖς τὸ δημόσιο συμφέρον. Τοὺς μὴ ἀσχολουμένους μὲ τὰ κοινά οἱ Ἕλληνες ὠνόμαζον «ἰδιῶτες» καὶ ἦτο τόση ἡ ἐκδηλουμένη ἀπαξίωσις πρὸς αὐτούς, ὥστε οἱ βάρβαροι ἐνόμισαν ὅτι ἡ λέξις «ἰδιώτης» ἐσήμαινεν «ἠλίθιος» καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια τὴν ἐχρησιμοποίησαν (idiot). Παρὰ τοῦτο, ἡ εἰσαγόμενη καὶ ξένη πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ παράδοση τάσις τοῦ «ἀπολιτικοῦ», δηλαδή τοῦ Ἰδιώτου, λαμβάνει τεχνηέντως μεγάλες διαστάσεις, πείθοντας πολλούς ὅτι δὲν ἀξίζει νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτική εἴτε ἐπειδή δὲν μποροῦν νὰ ἀλλάξουν τίποτα, εἴτε ἐπειδή οἱ πολιτικοί εἶναι διεφθαρμένοι κλπ. Μὲ αὐτήν τὴν ἀπογοήτευση καὶ τὸν φόβον περὶ τὴν πολιτικήν, ποὺ συστηματικῶς καλλιεργοῦν τοποθετώντας ὅλο καὶ πιό διεφθαρμένους (κραγμένους) πολιτικούς, ἐξαπατοῦν τὴν μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀντιθέτων νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὶς πολιτικές ἐξελίξεις καὶ νὰ μὴ συμμετέχουν στὶς ἐκλογές, οὕτως ὥστε τελικῶς ἐπιτυγχάνουν νὰ ἐκλέγουν τοὺς ἐπιλεγμένους διεφθαρμένους ὑπαλλήλους τους μὲ μικρὸ ποσοστό συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ, πχ στὶς ΗΠΑ μὲ τὸ 25-30% ἐνῷ ποσοστό 50-75% εἶναι ἀντίθετοι καὶ, ἄν ἐψήφιζαν, οἱ ἀντίχριστοι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ τὸ παίζουν δημοκράτες.
Οἱ εὐφυέστεροι (δηλαδὴ οἱ μὴ ἀφελῶς παπαγαλίζοντες τὴν γκαιμπελικῆς ἐμπνεύσεως, ῥυθμοῦ καὶ ποιότητος προπαγάνδα ποὺ προσφέρει ἡ τηλεόρασις), οἱ τιμιώτεροι (μὴ συμβιβαζόμενοι μὲ τὴν σαπίλα καὶ τὴν διαφθορά ποὺ συστηματικῶς ἐκτρέφουν στὴν Ἑλλάδα οἱ φίλοι καὶ σύμμαχοι) καὶ οἱ πλέον δραστήριοι νέοι (εἰς τὴν Ἑλληνικήν, Νέος σημαίνει ὁρμητικός), ὄντως δηλαδή ὁ ἀνθός τῆς Ἑλληνικῆς Νεολαίας, ὅσοι ἐξ αὐτῶν γλυτώσουν ἀπὸ τὰ ναρκωτικά καὶ τὶς λοιπὲς παγίδες, ἀρνοῦνται νὰ ἐνταχθοῦν σὲ ἰδιωτικούς στρατούς ἤ σὲ πολιτικὰ κόμματα καὶ κατευθύνονται συνήθως πρὸς χώρους ἀντιδράσεως γενικῶς κατὰ τοῦ Πολιτικοῦ Συστήματος.
Οἱ χῶροι ἀντιδράσεως αὐτοί, κατὰ συνθήκην ὀνομαζόμενοι «ἀναρχικοί» ἤ «τρομοκρατικοί», κατὰ κανόνα χρησιμοποιοῦν τὴν βία ὡς μέσον ἐκφράσεως τῆς ἀντιθέτου ἀπόψεως καὶ αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη παγίδα γι’ αὐτούς. Διότι ἡ βία ἱκανοποιεῖ τὴν ἐκτόνωση τοῦ νέου, τοῦ παραμελημένου, τοῦ στερημένου, τοῦ ἀδικημένου ἀνθρώπου, δίδει στιγμές κάποιας στρεβλῶς ἐννοουμένης ἐπιβεβαίωσης, δὲν λύνει ὅμως κανένα πρόβλημα, ἀντιθέτως, μεγαλώνει τὰ προβλήματα. Ἐπίσης γιὰ ὅσους νομίζουν ὅτι μὲ τὴ βία μποροῦν νὰ ἐπιφέρουν πραγματικὴ ζημία στὸ Σύστημα ἤ ὅτι μὲ τὴν βία μποροῦν νὰ κάνουν τὴν διαφορά ἤ νὰ διορθώσουν τὰ πράγματα, ἄς ξέρουν ὅτι τὸ Σύστημα αὐτό ποὺ τοὺς καταπιέζει στηρίζεται κατ’ ἀρχήν καὶ κατὰ βάσιν στὴν βία καὶ εἶναι πολύ καλύτερα ἐξωπλισμένο ἀπὸ αὐτούς. Δὲν μπορεῖς νὰ νικήσῃς, οὔτε κἄν νὰ βλάψῃς, μὲ τὴν βία ἕνα Σύστημα ἀρτίως ἐξωπλισμένο μὲ ὅπλα γνωστά (χημικά, πυροβόλα, ἑλικόπτερα κλπ) καὶ ἄγνωστα (ῥαδιενεργείας, μικροκυμάτων κἄ) καὶ ἐπαγγελματικῶς ὠργανωμένο, ὅταν εἶσαι ἐρασιτέχνης μὲ καδρόνια, πέτρες καὶ στρακαστροῦκες. Αὐτά ποὺ καταφέρνεις εἶναι πρῶτον νὰ δίνεις ἀφορμή στὸ κράτος νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ δυνατώτερο ὅπλο του, τὸ «ἀτού» του, δηλαδή τὴ βία, καὶ δεύτερον νὰ γίνεσαι γελοῖος στὰ μάτια τοῦ ἐχθροῦ σου, νὰ τὸν γαργαλᾶς καὶ νὰ σκάῃ στὰ γέλια, καὶ βέβαια, ἐχθρός σου δὲν εἶναι τὸ καημένο τὸ παιδί ποὺ ντύθηκε ἀστυνομικός γιὰ νὰ προστατεύῃ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ κακό (γιατί αὐτός εἶναι ἐπισήμως ὁ κανονικός ῥόλος τοῦ ἀστυνομικοῦ) ἀλλὰ αὐτός ποὺ τὸν ἐκπαιδεύει, τὸν ὀργανώνει καὶ τὸν στέλνει νὰ γίνεται ἄνανδρος σφαγέας καὶ σάκκος τοῦ μπόξ ταυτόχρονα. Αὐτός λοιπόν, ἐγώ σοῦ λέγω ὅτι εἶναι ὁ Σατανᾶς καὶ οἱ ἀκόλουθοί του, ἐσύ λέγε τον ὅπως θές, αὐτός εἶναι ὁ ἐχθρός· ὄχι μόνον ὁ δικός σου ἐχθρός, ἀλλὰ ὁ ἐχθρός τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἐχθρός ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἐχθρός τοῦ Ἀνθρώπου, ὁ ἐχθρός τοῦ Πλανήτη, ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ.
Αὐτοὺς λοιπόν τοὺς χώρους τοὺς ἐλέγχει πλήρως ὁ Σατανᾶς, ἄλλωστε ἡ βία καὶ ἡ ἀποπλάνηση τῆς Νεολαίας εἶναι οἱ πρῶτες του ἱκανότητες καὶ προτεραιότητες. Χρησιμοποιεῖ τοὺς ὠργισμένους νέους σὰν πιόνια καὶ τοὺς στέλνει νὰ κτυποῦν ὁ,τιδήποτε τὸν ἐνοχλεῖ. Τὰ τελευταῖα τέσσερα χρόνια δίδουν τὸ παράδειγμα ποὺ μπορεῖ νὰ πείσῃ καὶ τὸν πλέον δύσπιστο: Μέχρι τὸ 2009, ἐπειδὴ ὁ Σατανᾶς ἐνωχλεῖτο ἀπὸ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς Ῥώσσους, οἱ ἀναρχικές ὀργανώσεις καὶ οἱ τρομοκρατικές ἐνέργειες εὑρίσκοντο στὴν ἡμερήσια διάταξη· μετὰ τὴν ἐκλογή τοῦ κλώνου του, δὲν κινεῖται φύλλο ἀπὸ τρομοκρατικές ἐνέργειες, ἐνῷ ἀναρχικὲς ὀργανώσεις ἐμφανίζονται μόνον γιὰ νὰ διαλύσουν κάποια συγκέντρωση ἀδικημένων ἤ γιὰ νὰ ἐπιτεθοῦν σὲ ἀπεργούς καὶ ἀνέργους ἤ γιὰ νὰ φονεύσουν ἀθώους ἐργαζομένους. Συμφώνως πρὸς διαρεύσασαν ἔκθεσιν τῆς Ῥωσσικῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας τοῦ Ἰουνίου 2008, «αἱ ἀναρχικαὶ καὶ τρομοκρατικαὶ ὀργανώσεις τῆς Ἑλλάδος εἶναι πλήρως ἐλεγχόμεναι καὶ διευθυνόμεναι ἀπὸ τὶς δυτικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες».
Κουκουλοφόρος ἴσον Μπαχαλάκιας, ἴσον Τρομοκράτης, ἴσον Ἀναρχικός ἤ Ἀρχηγός Θύρας Ὁπαδῶν Ποδοσφαίρου, ἴσον Ἀσφαλίτης τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας. Ὅλοι αὐτοί οἱ Ἀσφαλῖτες πλαισιώνονται πάντοτε ἀπὸ ὅσους οἱ ἴδιοι ἀποκαλοῦν «χρήσιμους ἠλίθιους», δηλαδὴ ἀπὸ ἀνώριμα, ἀπερίσκεπτα καὶ φανατισμένα «παιδάκια»-ἰδεολόγους ἤ τοξικομανεῖς τοὺς ὁποίους προμηθεύουν μὲ τὴ δόση τους.
Οἱ χῶροι τῆς Νεολαίας στὴν μεγάλη τους πλειονότητα δὲν ἐπικοινωνοῦν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦτο ὀφείλεται δυστυχῶς εἰς τὴν νοοτροπίαν καὶ πρακτικήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐπιδεικνύει προκατάληψιν καὶ ἔντονον φοβίαν ἀπέναντι στὴν ῥοπήν πρὸς ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν ὁρμητικότητα τῆς νεολαίας. Ἐπαναλέγω τῇ Ἐκκλησίᾳ ὅτι ἑλληνιστί Ὁρμή καὶ Νεότης συνώνυμα ἐστίν· ἡ ἀνυπαρξία ὁρμῆς ἐν τῇ νεότητι οὔκ ἐστιν ἔνδειξις ὑγείας, μὴ ὁρμητικοί γὰρ ἐκ τῶν νέων οἱ ἐν νόσῳ ἤ μαλακίᾳ ὄντες· ὀφείλουσιν οὖν ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι ἱερεῖς ἐφαρμόζοντες τὴν ἑκάστοτε δέουσαν μέθοδον, ὅπως ἕλκωσι τὴν Ἑλληνικὴν Νεολαίαν καὶ ὁδηγῶσι ταύτην ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τῇ Ἀληθείᾳ καὶ τῇ ζωῇ, βεβαίως διὰ τοῦ παραδείγματος πρωτίστως καὶ τῆς συζητήσεως ἐν πλήρῃ ἀγάπῃ καὶ πλήρῃ ἐπιεικείᾳ· ὅτι οὔκ εὐθύνονται οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν πλάνην καὶ τὴν ἔλλειψιν Θείας ἀγωγῆς, Ἑλληνικῆς παιδείας καὶ κριτικῆς ἀντιλήψεως, ἀλλ’ ὁ «ἄρχων» τοῦ κόσμου τούτου, ὁ Πονηρός καλούμενος ἀλλὰ Πανηλίθιος ὤν, ὡς νομίζων, ὁ Βλαμμένος, ὅτι τὸν Θεόν οὗτος μέλλει νικῆσαι.
Ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀγαπητός τῶν νέων τῆς Ἑλλάδος, ὅσιος ἡμῶν καὶ ἀγαπητός μάρτυς τοῦ Θεοῦ Χριστόδουλος, προσεπάθησε νὰ ὁδηγήσῃ τὴν Ἐκκλησίαν πρὸς τοὺς νέους καὶ τοὺς νέους πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, συμβολικῶς λέγων αὐτοῖς «Ἐλᾶτε καὶ μὲ τὸ σκουλαρίκι σας», ἐγώ δὲ λέγω ὅτι καὶ νῦν καὶ ἀεί ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως πράττειν τοιουτοτρόπως. Ὅτι οἱ νέοι ἡ ἐλπίς, οἱ νέοι καὶ τὸ μέλλον, ὁ δὲ μὴ φροντίζων τοὺς νέους, καταστρέφει τὸ ἰδικὸν του μέλλον.
Ἀπευθύνομαι εἰδικά στοὺς Νέους τῆς Πατρίδας μας καὶ τοὺς λέγω: Παιδιά μου, χρυσά τῆς Ἑλλάδος παιδιά. Εἶσθε τὸ καμάρι τοῦ Γένους, δαφνοστεφανωμένη ἀπαντοχή μας. Ὅμως σᾶς πονέσαμε πολύ μὲ τὴν ὑποκρισία μας καὶ σᾶς εὐτελίσαμε μέσα σας τὴν ἔννοια τοῦ χρέους. Σᾶς χρεώνουμε τὶς παρεκτροπές σας, ἐνῷ εἴμαστε οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοί των. Σᾶς στερήσαμε τὴν ἀγάπη, σᾶς ἀφήσαμε ἕρμαιους στὰ κύματα τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς Βαβυλώνας. Σᾶς ἀναγκάσαμε νὰ ζῆτε σ' ἕνα κόσμο ἀπάνθρωπο, ἀνηλεῆ και ἀνοικτίρμονα... Σεῖς, μὲ τὴν ὀξύνοιά σας καταλάβατε τὴν ἀσυνέπειά μας. Καὶ μᾶς ἐγκαταλείψατε. Δὲν μᾶς ἐμπιστεύεστε πιά, δὲν θέλετε νὰ ζήσετε στὸν κόσμο ποὺ ἐμεῖς σᾶς ἑτοιμάσαμε. Καὶ στραφήκατε στὴν αναζήτηση τῆς χίμαιρας μέσ' ἀπ’ τα ναρκωτικά, στὴν ἐπιβεβαίωσή σας μέσ’ ἀπό τὴ βία. Παιδιά μου, σήμερα αὐτός ποὺ σᾶς ὁμιλεῖ, παίρνει πάνω του τὴν εὐθύνη γιὰ τὶς ἀπέναντί σας ἁμαρτίες ὅλης τῆς γενηᾶς του, καὶ σᾶς ζητᾷ συγγνώμη. Θέλει ὅμως ταυτόχρονα νὰ σᾶς πεῖ πὼς καμιά ἁμαρτία δικὴ μας καὶ καμιά ἀστοχία δικὴ σας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς κλείσει τὸ δρόμο πρὸς τὴν καταξίωση... Ὑπάρχει ἕνας χῶρος ποὺ δὲν θὰ σᾶς προδώσει ποτέ. Εἶναι ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἐλᾶτε σ’ αὐτόν, ἐλᾶτε στὴν πίστη, ἐλᾶτε στὸ Χριστό. Θὰ βρεῖτε ὅ,τι ἔχετε χρόνια τώρα στερηθεῖ. Καὶ μαζί τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία, τὴν ἀληθινὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀληθινὴ ἀλήθεια. Ὁ Ἀναστάς Χριστός, παιδιά μου, νὰ εἶναι μαζί σας. (†Χριστόδουλος, 9-5-1998)
Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου καὶ Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Ἰσχύς τῆς Ἁγίας Τριάδος:
Ἱερώνυμε, ἠσθένησας; Θυμίζω σοι: Γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πάσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μή, ἐντὸς τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος. (ΕνΩΧ 2/5.8.2011)
Βαρθολομαῖε, ἡ λυχνία τῆς Ἐκκλησίας ὑπ’ εὐθύνῃ σου κινδυνεύει, Ἰησοῦς ὑπὸ σοῦ πικραίνεται καὶ Θεῖαι Δυνάμεις κατὰ σέ ἐλεύθουσι.
Βενέδικτε, ἐπὶ σέ ὡς κλέπτης ἔρχεται.
Περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ (Ἰω. 16:9)
Οἱ Γάλλοι ἐμελάνθησαν δικαίως καὶ ἐπὶ δικαιότερον συντόμως καὶ παντοιοτρόπως ἑκόντες-ἄκοντες ἔτι πλέον ἐπιμελανθήσονται.
Βούλγαροι καὶ Ἀλβανοί, εἰς ἐλευθέρους καὶ δούλους μερισθήσονται.
Τῶν Ἄγγλων ἡ χώρα σήπεται πᾶσα καὶ τὴν ἀνατολικὴν Ἀτλαντίδα ἀκολουθήσει, πλὴν ἐλαχίστου μέρους εἰδικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Τῶν Γερμανῶν ἡ χώρα ἐν παγετῶνι διατηρηθήσεται καὶ, ἄν μὴ καταβάλωσι ἐντὸς ἐννεαμήνου τὰ χρέη των πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἡ οἰκονομία αὐτῶν τὴν φυσικὴν κατάστασιν τοῦ ὑπουργοῦ της ἕξει.
Τῶν Τούρκων ἡ ὀρδή εἰς τὰ τρία μερισθήσεται, τὸ μὲν ἐπιστρέψει εἰς τὰ σπήλαια πέραν τῶν Κόκκινων Μήλων, τὸ δὲ ἀναβαπτισθήσεται Ἕλληνες καὶ Χριστιανοί, τὸ τρίτον δὲ ὥρισται ὅπως διὰ τοῦ αἵματος ποτίσῃ καὶ διὰ τῆς σαρκός λιπάνῃ τὴν γαίαν τὴν ἄνυδρον καὶ ἄγονον.
Τῶν Ἀμερικανῶν τὸ συνονθύλευμα ἀποίκων καθ’ ἡμέραν καὶ νύκτα διερωτηθήσεται τί κακόν ἐποίει τῷ Θεῷ, ἐγώ δὲ θυμίζω αὐτοῖς τὸ αἷμα τῶν σφαγιασθέντων ὑπ’ αὐτῶν λαῶν, τῶν αὐτοχθόνων Ἀμερικῆς καὶ τῶν ἀπανταχοῦ τῆς γῆς.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς εἰς ἀπώλειαν τοὺς Νέους τῆς Ἑλλάδος ὁδηγοῦντας, λέγω ὅτι οὗτοι ὄψονται τὰ τέκνα των πρῶτα ἀπολέσθαι.
Πρὸς τοὺς «Ἕλληνας» καὶ μή, τοὺς φέροντας καὶ φυλακίζοντας μὲ διαφόρους προφάσεις τοὺς λαθρομετανάστας ἐν Ἑλλάδι, καὶ ἐν ὅσῳ οὔ δρῶσι πρὸς ἀπελευθέρωσιν αὐτῶν, λέγω ὅτι μεγάλας προσωπικὰς ἀπωλείας, ζημίαν καὶ ἀνιάτους πληγάς κτήσονται ἐξ αὐτῶν.
Πρὸς πάντας τοὺς πανίβλακες ἀκολούθους τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῆς ὑφηλίου, λέγω ὅτι ἀπ’ ἄρτι ἕκαστον «ἐχθές» αὐτῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν των μέλλει εἶναι βέλτιον τοῦ «σήμερον».
Οἱοσδήποτε σκέπτεται, λέγει ἤ πράττει τι ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, συντομώτατα τὸ πολλαπλάσιον τούτου λήψεται.
Περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με (Ἰω. 16:10)
Εἰς Δόξαν τοῦ Παμμεγίστου Θεοῦ Πατρός καὶ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν λαόν Σου.
Ἀμήν.
ΕνΩΧ 6 /4.11.2011
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

2
Θεός Ἀεὶ Παρών.

Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ ἀμνὸς τοῦ Κυρίου ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ἐν πλήρει Δόξῃ Παντοδυνάμου Δημιουργοῦ ἐπανελεύθων.

Ὁ ἔχων οὗς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱόν, οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει.

Δόξα καὶ Εὐχαριστία Μεγαλοδυνάμῳ καὶ τοῖς Ἀγγέλοις Αὐτοῦ, Εὐγνωμοσύνη Ἀρχαγγέλῳ Μιχαήλ ὅτι αἱ Ταξιαρχίαι Αὐτοῦ ἐπὶ ταῖς χώραις τοῦ Δράκοντος στρατεύουσι. Καλῶ δ’ ἐγὼ τούτους πάντας ὅπως ἄγωσι μῆνιν Θεοῦ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῶν ἀνακτόρων τοῦ θηρίου καὶ τῶν οἰκιῶν τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ, διαφυλάττοντες Ἕλληνας καὶ ἐν Χριστῷ πιστούς.

Πανάγιος Ἰωάννης Λόγον Αὐτοῦ, Λόγον Ἀποκαλύψεως Θεοῦ μοὶ ἐνενόησεν ἵνα τοῦτον ἀνθρώποις προφανῆ καταστήσω.

Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος μετὰ Λόγου Ἐν Ὧ Χριστός, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς άληθείας, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ὡς ἤδη εἶπον ὑμῖν, Λόγος Ἀποκαλύψεως Ἰωάννου μέγας προφητικός Λόγος ἐστίν, ἀναφερόμενος εἰς γεγονότα τοῦ πρώτου καὶ τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος μ.Χ.

Ὁ Πάπας Ρώμης Βενέδικτος Ις΄, ἐν Αὐγούστῳ 2006 ἐδήλωσε περὶ τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ προφήτης τῆς Πάτμου, ταυτιζόμενος μετὰ τοῦ Ἀποστόλου, παραθέτει μίαν σειράν ἀπὸ ὁράματα, τὰ ὁποῖα ὡς σκοπὸν εἶχον τὴν ἐνίσχυσιν τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἀσίας διὰ τὰς διώξεις καὶ τὰς δοκιμασίας τοῦ τέλους τοῦ πρώτου αἰῶνος».

Ἰωσήφ Λόις Ράτζιγκερ τοιαύτας μαλαδιξίας ἰσχυριζόμενος, πόθεν καὶ διατὶ καλεῖσαι Βενέδικτος; Ὅτι διπλωμάτης ὤν δικαιοῦσαι πρεσβεύειν τὴν ἡμισείαν ἀλήθειαν, τὴν δ’ ἑτέραν ἀποκρύπτειν; Πλειστάκις γὰρ τὸ ἥμισυ τῆς ἀληθείας χεῖρον ψεύδους ἐστί, τὸ δὲ ψεῦδος κατὰ Θεοῦ ἔγκλημα ἀπώτερον.

Ἔφη γὰρ Κύριος Παναγίῳ Ἰωάννῃ: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες, καὶ ἅ εἰσί καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα» (1:19). Καὶ ναὶ μὲν «ἃ εἶδες, καὶ ἅ εἰσί» τὰ ἀντελήφθης, τὰ δὲ «ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα» οὔ;

Ἔφησαν δὲ Ἄγγελοι Κυρίου Παναγίῳ Ἰωάννῃ: «καὶ λέγουσί μοι· Δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἔθνεσι καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσι πολλοῖς.» (10:11). Τὶ οὖν σὺ πρεσβεύεις; ὅτι τὸ «πάλιν» ἀνεφέρετο ὠς δευτέρα φορά ἐν τῷ πρώτῳ αἰῶνι;

Καὶ ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα: Πόθεν ἡ άστοχία σου; Ἐξ ἁπλῆς ἀνοησίας, ἁπλοῦ άνθρωπίνου λάθους, ἕν ἐκ τῶν πολλῶν τοῦ Ἀλαθήτου σου ἕνεκεν; Ἤ μὴν ἐκ δόλου, ἐπὶ σκοπῷ προκαλύψεως ὅτι σύ ἤ συνεργάται σου τινές ἀντελήφθητε τῆς ἐφ’ ὑμῖν ἐπερχομένης κρίσεως; Καὶ οὔ πιστεύετε τὸν Λόγον Θεοῦ; Ἄξιοι οὖν ἐστέ τῶν ἐπερχομένων ὑμῖν.

Ἐγὼ δὲ κατ’ ἐπιταγήν Ὑψίστου φέρω τελευταίαν εὐκαιρίαν σωτηρίας σοί ἤ ἐκ τῶν συλλειτουργῶν σου τοῖς εὐσεβεστέροις. Καλῶ δὲ σέ καὶ λοιπούς ἀκολουθῆναὶ με ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τῆς προφητείας, διὸ καὶ παραθέτω ἐκ τοῦ ἕκτου κεφαλαίου στίχους 2 ἕως 8, δι’ ὧν τῆς ἑρμηνείας πασιφανές γενήσεται ὅτι περὶ τοῦ νῦν τοῦ αἰῶνος ἀναφέρεται κοὐχὶ περὶ τοῦ πρώτου ὡς ἀναληθῶς ἰσχυρίσθης:

2 καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ' αὐτὸν ἔχων τόξον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ.

3 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος· Ἔρχου.

4 καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπ' αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη.

5 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· Ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ' αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ·

6 καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· Χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.

7 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τετάρτην, ἤκουσα φωνὴν τοῦ τετάρτου ζῴου λέγοντος· Ἔρχου.

8 καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ, ὄνομα αὐτῷ ὁ θάνατος, καὶ ὁ ᾅδης ἠκολούθει μετ' αὐτοῦ· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς, ἀποκτεῖναι ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς γῆς.

Πρῶτον ἵππος λευκός, ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν ἔχει τόξον, ἤγουν ὅπλον βάλλον ἐξ ἀποστάσεως, καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος παρὰ ποίου; παρὰ τοῦ Θεοῦ προφανῶς, ἵνα νικήσῃ.

Δεύτερον ἵππος πυρρός, ἤγουν ἐρυθρός ἤ κόκκινος, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν μάχαιραν μεγάλην ἔχει, ἤτοι στρατόν μεγάλον καὶ τὸν στρατόν αὐτοῦ χρησιμοποιεῖ ἵνα πολέμους ποιήσῃ καὶ ἀνθρώπους ὁδηγήσῃ ἐς ἀλληλοσφαγάς.

Τρίτον ἵππος μέλας, μαῦρος, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν ζυγόν βαστάζων καὶ ἀδικεῖ τὴν σίτισιν καὶ τὴν εὐωχίαν τῶν ἀνθρώπων παρὰ τὴν φωνήν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζώων, ἤγουν τὴν φωνήν τοῦ Παμμεγίστου, Ὅς ἀπαιτεῖ τὴν δικαιοσύνην ἐπί τῆς σιτίσεως.

Τέταρτον ἵππος χλωρός, ἤτοι ὑποκίτρινος, καθήμενος δ’ ἐπάνω αὐτοῦ ὁ θάνατος ἐστί καὶ ὁ ᾅδης ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτοῦ. Τοῦτο λέγει Θεός καὶ οὔκ ἐν κρίσει τίθεται, οὐδὲ ἐν ἀντιρρήσει. Καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ ἐπάνω αὐτοῦ καθημένου τὸ ἀποκτεῖναι ἐστίν ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς.

Θεός Ἀεὶ Παρών.

Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.

Μεγάλη ἡ Τιμή καὶ ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι Οὗτὸς ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὁ Θεός ὁ ἐνσαρκωθείς, ἡ μόνη ἐλπίς καὶ ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους.

Εὐλογημένον καὶ Μακάριον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων ἐν Εὐχαριστίᾳ Θεοῦ, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον.

Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς θεογενείας, ὁ φέρων τὸν Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός καὶ τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱόν, οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει.

Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ. (Ἰω. 14:6)

Πανάγιος Ἰωάννης συνέλαβεν Ἀποκάλυψιν καὶ συνέγραψεν αὐτήν ἑλληνιστί ἐν νήσῳ Πάτμῳ Ἑλλάδος ὤν, κατὰ τὴν ἱστορικήν περίοδον τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, καθ’ἥν ἡ Ἑλλάς μήτηρ παντός πολιτισμοῦ ἦν, ἐφ’ὅσον ἔτι Λατῖνοι τε Ἕλληνες Εὐβοεῖς ἦσαν καὶ ἡ λατινική γλῶσσὰ γε ἐπαρχιακὴ διάλεκτος ἑλληνικῆς ἦν.

Ὁ Ἰωάννης καὶ οἱ ἕτεροι τῶν Ἀποστόλων, ἔτι δὲ καὶ αὐτός οὗτος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καὶτοι Ἰουδαῖοι ἐνομίζοντο τὴν ἑλληνικήν ἐγνώριζον καὶ ὡμίλουν καὶ ἑλληνιστί ἅπασαν τὴν καινὴν Θείαν Γραφήν κατέλιπον κατὰ Θείαν Ἀπόφασιν.

Λέγω ὑμῖν ὅτι Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐκ Θεοῦ ἐδόθη τοῖς ἀνθρώποις ἵνα Αὐτόν δοξάζωσι καὶ τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ γνωρίσωσι· καινὴ διαθήκη Θεοῦ, Λόγος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κῶδιξ Θεοῦ καὶ κῶδιξ Ἑλληνικός· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν πᾶσιν:

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Οὐδεὶς δύναται νοῆσαι Πλοῦτον, Δύναμιν καὶ Ἰσχύν Παμμεγίστου Θεοῦ, εἰ μὴ μόνον διὰ τοῦ κώδικος Αὐτοῦ, ἤγουν κώδικος Ἀγάπης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κώδικος Σοφίας ἑλληνικῆς γλώσσης.

Ὁ μελετῶν τὰς Γραφὰς οὐχί ἐν Πίστει Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Ἀγάπη Θεοῦ οὐδὲν νοήσει πὲραν τῶν προφανῶν ἐν μυωπίᾳ, ὁ δὲ μελετῶν τὸν Λόγον ἐν γλώσσῃ ἑτέρᾳ, βαρβαρικῇ, πιθανώτατα ἐν βορβορικῇ πλάνῃ ὁδηγηθήσεται· διὸ καὶ λέγω ἀφ’ ἑνός τοῖς βαρβάροις ὅπως ταχύ τὴν ἑλληνικήν μανθάνωσιν, ἀφ’ ἑτέρου τοῖς μεταφρασταῖς τῶν Γραφῶν ἐν τῇ βαρβαρικῇ ὅπως προτεραιότητα δώσωσιν, ὡς κἀγὼ ποιῶ, ἐς τὴν μείωσιν τῆς πιθανότητος πλάνης κοὐχὶ ἐν αὐταῖς ταύταις ταῖς λέξεσι· ὁ μὴ πιστός ἐν Χριστῷ οὐδὲν δύναται μεταφράσαι ὀρθῶς.

Συμφώνως δὲ τῷ ἑλληνικῷ κώδικι καταφανές ἐστίν ὅτι νῦν ἐστίν ὁ χρόνος τῆς Προφητείας Ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ· Πανάγιος Ἰωάννης μοὶ ἐνενόησεν Προφητείαν ἵνα προφανῆ αὐτήν ὑμῖν ποιήσω, διὸ καὶ νῦν ἐνταῦθα δωδέκατον κεφάλαιον αὐτῆς ἑρμηνεύω, ἡ δὲ γλῶσσα ἡ νῦν καθομιλουμένη ἑλληνική, ὅπου δεῖ, διὰ τὸ εὐρύτερον τῆς κατανοήσεως:

1 Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα,

Ἀρχικῶς ἑρμηνεύθη ὑπὸ Καθολικῶν Ρώμης ὅτι ἀνεφέρετο εἰς τὴν Παναγίαν, διὸ καὶ δύο γεγονότα ἠκολούθησαν: ἀφ’ ἑνός ἀναγεννησιακοὶ καλλιτέχναι παρίστανον Παναγίαν μετὰ δωδεκάστερος στεφάνου, ἀφ’ ἑτέρου ὁ Ἀρσέν Χέτζ ἐμπνεόμενος ἐκ τῆς ἐκκλησίας τῆς Παναγίας τοῦ Ρυ-ντυ-Μπάκ τῶν Παρισίων, ἐσχεδίασε τὴν γνωστήν σήμερον εὐρωπαϊκὴν σημαίαν.

Ἑρμηνεῖαὶ τινες δοθεῖσαι ὡς πρὸς τὴν γυναῖκα ὅτι ἦν αὕτη εἴτε ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἴτε ὁ λαός Ἰσραήλ, ὅς ἔτεκε Χριστόν κλπ, οὐδεμία ἐπαρκῶς ἑρμηνεύει οὐδὲν τῶν ὑπολοίπων ἐν τῇ προφητείᾳ.

Πανάγιος Ἰωάννης ἔγνω Παναγίαν καὶ Ἰησοῦν καὶ γνωριμίαν οὔκ ἔκρυπτεν ὅτε ἄν συνέβαινεν, πλέον δὲ τούτου ἀνόητον τὸ ὑποθέτειν ὁραματίζεσθαι γεγονότα ἐκ τοῦ ἰδικοῦ του παρελθόντος.

Ἐγώ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ γυνή ἡ τὸν ἥλιον περιβεβλημένη ἡ Ἑλλάς ἐστί, ὡς ἑξῆς:

· Αἱ θεωρίαι περὶ ἐνοράσεων καὶ ὀνείρων, προφητικῶν ἤ μή, ἅπασαι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ πιθανότης ὀνείρου ἤ ὁράματος ἀναφορικῶς πρὸς ἕν ὑποκείμενον ἤ ὀντότητα, ἀνάλογος ἐστί τῆς σημαντικότητος ἤ τῆς ἀξίας καὶ προσοχῆς, ἥν ἀποδίδομεν εἰς τὴν ὀντότητα αὐτήν. Εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἰωάννου ἡ Ἑλλάς σημαντικωτάτη ἦν καὶ ἰδιαιτέρως ἐνδιεφέρετο οὗτος ὅπως τὰ κείμενά του ἑρμηνευθῶσιν ὀρθῶς ὅταν ἡ ὥρα ἦ, μέσῳ τοῦ γλωσσικοῦ ταύτης κώδικος.

· Ἡ Ἑλλάς διαθέτει μεγάλην καὶ ἔντονον ἡλιοφάνειαν, «αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός ἥλιος» («this is the real sun»), ὅπως παραδέχονται ὅλοι οἱ ἐπισκέπται αὐτῆς.

· Ἡ Ἑλλάς ἔχει γλῶσσαν, ἱστορίαν καὶ πολιτισμόν χιλιετιών ἐξαιρετικῶς σημαντικά, ἅ ὡς ἥλιος δίδει αὐτῇ ζωήν καὶ αἴγλην ἔτι δὲ ὡς καὶ νῦν εὑρισκομένη ἐν ἱστορικοῖς ναδίρ.

· Ἡ Ἑλλάς ἐδίδαξε μέσῳ τοῦ θείου γλωσσικοῦ της κώδικος καὶ μέσῳ τῶν μαρτύρων αὐτῆς τὸ φῶς καὶ τὴν θέρμην τῆς Θεϊκῆς Ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤτις ὡς ἥλιος ἐφώτισε καὶ ἐθέρμανεν ὅλην τὴν Ὑφήλιον.

· Ἡ Ἑλλάς ἐν τῇ ἑλληνικῇ γλώσσῃ γένους θηλυκοῦ ἐστί, ὡς λέξις δὲ ἐτυμολογικῶς σημαίνει (Ἑλ-λάς=) Ἡλιο-πέτρα, Ἡλιο-χώρα, ἤγουν «ἐνδεδυμένη» ἐστίν ἤ «περιβεβλημένη τὸν ἥλιον» ἔτι γε καὶ ἐξ ὁρισμοῦ, ἤτοι εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, ἐκ τῆς ὀνομασίας αὐτῆς. Ἀρχή δὲ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις (Σωκράτης, Πλάτωνος Κρατῦλος).

Ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς: Ἡ τουρκικὴ ἡμισέληνος (ἤτις βεβαίως οὔκ ὑπῆρχε τότε οὐδὲ ὡς θρησκεία οὐδὲ ὡς σύμβολον)· ὑποκάτω τῶν ποδῶν της, διότι ἡ Ἑλλάς ἐπεβίωσε καὶ ἀνεστήθη μετὰ ἀπὸ τέσσαρας αἰώνας τουρκικῆς τυραννίας, κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ὁποίας οἱ Τοῦρκοι πᾶν δυνατόν ἐποίουν ἵνα ἐξαφανίσωσιν ὁ,τιδήποτε ἑλληνικόν καὶ χριστιανικόν.

Καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα: ἕν ἐπὶ πλέον σῆμα διὰ τῆς προφητείας ἵνα ἀναγνωρίσωμεν νῦν τὴν Ἑλλάδα: ἡ εὐρωπαϊκὴ σημαία. Ἄς προσέξωμεν ἐδῶ ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, μετὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ σχεδιαστοῦ τῆς σημαίας ὅτι οὗτος ἐνεπνεύσθη ὑπὸ Χριστιανικοῦ συμβόλου, σπεύδει ὅπως ἀλλάξῃ σημαίαν! Προφανῶς οὖν ὁ χρόνος ἐννοήσεως τῆς συγκεκριμένης προφητείας ἀκριβῶς αὐτός ἐδῶ ἐστί κοὐχὶ ἀργότερον.

Ἄς προσέξωμεν ὁμοίως ὅτι ἡ λέξις «στέφανος» εἰς πάσας τὰς ξένας μεταφράσεις παρουσιάζεται ὡς «στέμμα» (a crown, une couronne), ὅπως ἄλλωστε μεταφράζουσι καὶ τὸν ἀκάνθινον στέφανον (crown of thorns). Ὁ στέφανος ἐν Ἑλλάδι ἔνδειξις ἦν νίκης, χαρᾶς, δόξης, ἑορτῆς, ἀλλὰ ὁ πρῶτος χριστιανικὸς στέφανος ὀνείδους ἦν καὶ πόνου. Ὁ Ἰωάννης οὔκ ἀποσαφεῖ ὀρθῶς προφητεύων τὴν νῦν κατάστασιν, ὅπου ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ἀσαφὲς ἐστίν εἰ δόξαν ἤ ὄνειδος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῆς Ἑλλάδος φέρῃ.



2 καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα καὶ ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν.

Ἡ γυνή ἔγκυος ἦν καὶ ἐν ὀδύναις καὶ ἐβασανίζετο ἐπὶ τοκετῷ.


3 καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα,

Δράκων ἐρυθρός πυρός/φλογοκόκκινος μέγας, ἔχων ἑπτὰ κεφαλάς καὶ δέκα κέρατα, καὶ ἐπάνω εἰς τὰς κεφαλάς του διαδήματα. Τὰ διαδήματα σημαίνουσιν ὅτι αἱ κεφαλαί ἀρχηγικῶς σημαντικαί εἰσί καὶ κέντρα ἀποφάσεων (σημαντικὰ κράτη ἤ μεγάλοι ὀργανισμοί), ἐνῷ τὰ δέκα κέρατα δηλοῦσι δέκα βασικὰς κατηγορίας μέσων, τρόπων καὶ προωθητικῶν ὀργανισμῶν, ἵνα ἐπιτυγχάνῃ τῶν σκοπῶν του.

Γνωρίζομεν ἅπαντες ποῖοι ἦσαν ὁ πρῶτος ἀλλὰ καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος ὁλοκόκκινος καὶ ἀλληλοδιάδοχος δράκων ὅς ἐπεδίωκε καὶ νῦν ἔτι ἐπιδιώκει ἀποκτεῖναι τὴν Ἑλλάδα σὺν τοῖς τέκνοις αὐτῆς.

Ἐγώ δὲ ἦλθον ἀγγέλλειν ἀπόδοσιν ἐπ’ αὐτοῖς Δικαιοσύνης Θεοῦ.



4 καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ.

Ἡ οὐρά τοῦ Δράκοντος χρονικὴν σειράν δηλοῖ, ἤγουν πρὸς τὸ τέλος αὐτοῦ, τὴν ὥραν τῆς νοήσεως τῆς προφητείας, ἤγουν νῦν· νῦν οὖν σύρει οὗτος πολλοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ, οὕς ἔβαλεν εἰς τὴν γῆν: τοὺς σύρει, οὔκ ἀκολουθοῦσι τοῦτον οἰκειοθελῶς ἀλλὰ τοὺς σύρει ἐν ψεύδεσι πλανῶν αὐτούς ἤ ἐν βίᾳ ὑποχρεωτικῶς, πολλοὺς ἀστέρας, ἤτοι, ὡς σῆμα διὰ τὴν ἑρμηνείαν τῆς προφητείας δοθεῖσα καὶ αὕτη, τὴν σημαίαν τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Καὶ ὁ δράκων ἐστάθη ἐνώπιον τῆς ἐπιτόκου γυναικός ἵνα καταφάγῃ τὸ τέκνον ὅ ἔμελλεν αὕτη τεκεῖν.



5 καὶ ἔτεκεν υἱόν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ.

Ἡ Ἑλλάς τέτοκε πολλὰ τέκνα ἀνὰ τὴν γῆν καὶ ἀνὰ τοὺς αἰώνας· τοῦτο δὲ τέκνον ἄρρεν έστί, ὅς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ Ἑλλάς τέτοκε τὸ ἄρρεν τοῦτο τέκνον ἐν Χριστῷ καὶ οὕτως ἐν Χριστῷ τοῦτο ἡρπάσθη.

Ἄρρην δ’ ἐστίν ὅτι ἀνέκαθεν κλίσιν καὶ πολλὴν ἀρετήν ἐν στρατῷ διέθετεν· ὁ υἱός οὗτος τῆς Ἑλλάδος προβλέπεται ὅτι μέλλει καθοδηγεῖν πάντα τὰ ἔθνη ἐν σιδηρᾷ πειθαρχίᾳ· ποῖος δ’ οὗτὸς ἐστιν ταχὺ γνώσεσθε, Θεοῦ θέτοντος κἀμοῦ τεθειμένου.



6 καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.

Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀκριβῆ χρόνον μόνον ὁ Δημιουργός Θεός γνωρίζει, διὸ καὶ Οὗτος μόνος ὁρίζει τὴν διάρκειαν καὶ τὴν στιγμήν αὐτοῦ.

Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἤ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ. (Μαρκ. 13:32)

Ἡ Ἑλλάς ἐν ἐρήμῳ εὑρίσκεται καὶ διάγει κατὰ τοὺς τελευταίους ἕξ αἰώνας, ὅτι μόνη βιοῖ ἐν πλήρει ἐρημώσει ὑπάρξεως καὶ πνεύματος, ὅτι ἐκ φίλων κἀδελφῶν καὶ συγγενῶν καὶ εὐεργετηθέντων προδεδομένη, ὅτι πλεῖστοι ὅσοι τοὺς φιλέλληνας καὶ τοὺς ἕλληνας μασκαρεύονται ἀλλ’ ἀνθέλληνες εἰσί· οἱ δὲ κυβερνῆται αὐτῆς, κατ’ ἐξαίρεσιν Καποδιστρίου, ἅπαντες τὸν Δράκοντα τὸν πυρρόν ὑπηρετοῦσι, τὸν λεγόμενον Διάβολον ἤ Σατανᾶν, τὸν ἐν ἀρχῇ ὁλοκόκκινον καὶ νῦν σύροντα τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ.

Τοιοῦτοι δ’ εἰσίν οἱ κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος, ὅτι οὗτοι ἐργάζονται κατὰ τὰς ἐντολάς τοῦ Δράκοντος ὑπὲρ τοῦ εὐτελισμοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Πίστεως, ὑπὲρ τῆς ὑποβαθμίσεως τῆς Ἱστορίας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ τῆς Ἑλλάδος, ὑπὲρ τῆς ἀφανίσεως τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καὶ τῆς σοφίας αἰώνων, ὑπὲρ τῆς διαρκοῦς μειώσεως τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς συνεπαγομένης ἐπικυρώσεως καὶ ἐπαυξήσεως τοῦ πιθηκισμοῦ, τοῦ βαρβαρισμοῦ καὶ τῆς Τουρκίας· ὅτι οὗτοι ἀξιωματοῦχοι Γενίτσαροι ἐπ’ ἀμοιβῇ τοὺς Ἕλληνας καὶ τὴν Ἑλλάδα διαρκῶς καταστρέφουσι οἰκονομικῶς, ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς πρὸς βλάβην Θεϊκῆς Ἀγάπης καὶ Σοφίας καὶ πρὸς ὄφελος ἀντιχρίστου καὶ μισανθρώπου Σατανᾶ.

Οὕτω πράττοντες τὴν Ἑλλάδα ὑποχρεοῦσι μηδὲν παράγῃ· ἀντιπαλαίουσι δὲ καὶ καταστρέφουσι ὁ,τιδὴποτε ἀγαθόν, καλόν ἤ γόνιμον, παραγωγικόν, ἵνα μὴ δυνηθῇ οὐδέποτε ἐπανέλθῃ ἐπὶ τῇ ἱστορικῇ αὐτῆς θέσει καὶ μὴ οὐδεπὼποτε ἀξιωθῇ τοῦ προπεφητεμένου σκοποῦ· ὡς ἑρπετὰ δηλητηριώδη καὶ ὡς ὄρνεα πτωματοβόρα ἐς ὄλεθρον καὶ ἐξαφάνισιν ἐκτρέπουσι πᾶν γνησίως ἑλληνικόν καὶ ἀγαθόν, δοκοῦντες οὗτοι καὶ ὁ πανηλίθιος πατήρ αὐτῶν ὅτι δύνανται Θεόν νικῆσαι.

Ἐγὼ δὲ ἦλθον ἵνα ἀγγέλω αὐτοῖς ὅτι ὀλίγαι καὶ ἐπώδυνοι αἱ ἡμέραι πάντων τούτων τῶν ἠλιθίων· ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ μὲν πατήρ αὐτῶν καὶτοι πονηρός νομιζόμενος πανηλίθιος ἐστί, ὡς δοκῶν ὅτι τὸν Θεόν μέλλει νικῆσαι, οἱ δὲ ἀκόλουθοι αὐτοῦ καὶτοι δὶς ἠλίθιοι οὔκ εἰσιν ἠλιθιώτεροι αὐτοῦ· τοῦτο γὰρ ἐν ἀλγέβρᾳ ἑρμηνεύεται, ὅτι δὶς τὸ μηδέν οὔκ ἰσοῦται πλέον μηδενός· ὁ γὰρ πανηλίθιος πατήρ αὐτῶν μετὰ τοῦ ἀπολύτου μηδενός ταυτίζεται.

Ἑλλάς κατὰ θέλημα Θεοῦ ἐρημωμένη ἐπιβιώνει ἐν τῇ ἐρήμῳ αὐτῆς παρὰ τὰς πολλάς καὶ διαδοχικὰς κατοχάς ὑπὸ τῶν ἀντιχρίστων ἐχθρῶν αὐτῆς, εἰσβολέων καὶ ψευδοσυμμάχων.

Ἕλληνες! Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ:

Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. (Ἰω. 12:36)

Μεγάλαι δὲ αἱ εὐθῦναι τῆς Ρωσσικῆς Πολιτείας συστηματικῶς μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου πορνευομένης κατ’ ἀντίφασιν Θεοῦ, διὸ καὶ νῦν ἅπαξ κατὰ μήνα τέκνα αὐτῆς θρηνοῦνται.



7 Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, 8 καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ.

Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ ἐγένετο καὶ ὁ δράκων μετὰ τῶν συνερπετῶν αὐτοῦ ἡττήθη, πρὸς Εὐχαριστίαν Ἀρχαγγέλῳ Μιχαήλ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ καὶ εἰς Δόξαν Παμμεγίστου Δημιουργοῦ.

Ὁ πρόεδρος τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν Ρέηγκαν διαρκῶς καὶ μεγαλογδούπως διεφήμιζε κρώζων κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1980 τὸν «πόλεμον τῶν ἄστρων», διὸ καὶ ἐν συντομίᾳ ὡδηγήθησαν οὖτοι ἐπὶ τὸν «πὸλον τῶν καστράτων»· τοῦτο γὰρ αὐτοῖς ἤξιζε.



9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ ἐβλήθησαν.

Εὐγνωμοσύνη Ταξιάρχῃ καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ, ὅτι ἐνίκησαν καὶ ἐξέβαλον τὸν Σατανᾶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέβαλον αὐτόν ἐπὶ τὴν γῆν.

Νῦν οὖν οὗτος καὶ οἱ πανίβλακες ἀκόλουθοι αὐτοῦ ἐς τὴν γῆν ἐνεφυλακίσθησαν.

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ἐπιστήμων καὶ ἄθεος ἀσύμβατον· ὅτι κατὰ Πυθαγόρα «ἀθεΐα ἐστί θάνατος λογικῆς», παρομοίως δὲ ἅπαντες Ἕλληνες φιλόσοφοι ἐπρέσβευον · ὅτι μόνον ἐν Θεῷ ἡ Σοφία καὶ ἡ γνῶσις, ἐκτὸς Θεοῦ δὲ μόνον πλάνη· διὸ καὶ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπιστήμονες ἄνευ Θεοῦ ψευδοεπιστήμονες, ἤγουν ὑποστήμονες εἰσί.

Τρία ἐκ τῶν κυρίων δυστυχημάτων ἐν τῷ διαστήματι ἦσαν τῶν πτήσεων τοῦ «Ἀπόλλων 13», τοῦ «Τσάλεντζερ» καὶ τοῦ «Κολούμπια»· συμφώνως πρὸς τοὺς ὑπολογισμούς τῶν ὑποστημόνων, αἱ πιθανότητες συμβῆναι τῶν δυστυχημάτων τούτων ἦσαν δι’ ἕν ἕκαστον περὶ τὴν μίαν ἀνὰ δισεκατομμύριον, ἤγουν ὁμοῦ διὰ τὰ τρία περὶ τὴν μίαν ἀνὰ ὀκτακισεκατομμύριον· καὶ ἐρωτῶ ὑμᾶς, πανίβλακες πανυποστήμονες:

· Ἀπόλλων 13; τὶ ἐνενόητε; ὅτι ὁ Ἀπόλλων δὲκατος τρίτος ἐν Ὀλύμπῳ ἦν; ὅτι περὶ τοῦ δεκὰτου τρίτου ἀποστόλου (ἀπεσταλμένου) ἐπρόκειτο;

· Τσάλεντζερ; Ὁ Προκαλῶν; ἤγουν τί; Ποῖον προὐκάλετε; Ἔγωγε προκαλῶ ὑμᾶς ὅπως ὁμολογήσητε.

· Κολούμπια; τὸ ὠόν τοῦ Κολόμβου; πλήρως ἀσαφές καὶ γνωρίζετε ὅτι ὀφείλατε πλήρως σαφεῖς εἶναι ὑμῖν, οὔκ ἐστιν οὕτως;

Ἡ ὑπερυποστημονικὴ ἑταιρεία ΝΑΣΑ ἐν πρώτοις ἀνέστειλε τὰς ἐκτοξεύσεις δι’ ἀρκετὰ ἔτη, ἐν συνεχείᾳ δὲ τὰς ἀνέστειλεν ὁριστικῶς· καὶ ἐρωτῶ ὑμᾶς, ὦ πανίβλακες πανυποστήμονες:

· Διὰ ποῖον λόγον ἀνεστείλατε τὰς ἐκτοξεύσεις ἐκ τῶν κέντρων τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν;

· Διὰ ποῖον λόγον πλειστάκις ἀποτυγχάνετε θεῖναι ἐν τροχιᾷ τοὺς πυραύλους ὑμῶν;

· Διὰ ποῖον λόγον πληρώνετε εἰσιτήριον τοῖς Ρώσσοις εἰς τὸ Μπαϊκονούρ ἵνα ἀποστέλλητε τοὺς ἀστροναύτας ὑμῶν εἰς τὸν διαστημικὸν σταθμόν;

Τολμᾶτε ἀπαντῆσαι; Οὐχὶ ἐμοί τῷ γνώσκοντι, ἀλλὰ τῷ λαῷ ἐν Ἠνωμέναις Πολιτείαις, οὕς διαρκῶς καὶ ἐπὶ τῶν πάντων ἐψευσμένους τηρεῖτε.

Ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐξ ὑμῶν αἱ ἰδιωτικαὶ ἑταιρεῖαι αἱ τολμήσουσαι ἀποστολὰς ἐν τῷ διαστήματι οὔχ εὑρήσουσι τύχην ἀγαθωτέραν· ὅτι οὔκ ἐστι θέμα τυπικῆς ἰδιοκτησίας τῶν πυραύλων καὶ τῶν δορυφόρων, ἀλλὰ πραγματικῆς· ἐν τοῖς πράγμασι γὰρ τὸν ἀντίχριστον καὶ τοὺς σκοπούς αὐτοῦ σκοποῦσιν ὑπηρετήσειν, διὸ καὶ βέλτιον ἁπᾶσιν ὑμῖν γνῶναι ὅτι ὁ πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ ἐκρίθη.



10 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· Ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός.

Δόξα Σοι Κύριε, ὅτι Σοῦ ἐστίν ἡ Βασιλεία καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Δόξα εἰς τοὺς αἰώνας.



11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. 12 διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες·

Ἄξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὅτι τοῦτο μόνον διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ σέσωκε τὸν κόσμον ἐκ τῶν ἀνιάτων παθῶν· ἄξιοί εἰσιν οἱ μάρτυρες τοῦ ἀρνίου ὅτι τὴν ψυχήν αὐτῶν οὔκ ἠγάπησαν μέχρι θανάτου· ἄξιοί εἰσιν οἱ ἅγιοι πάντες ὅτι οὗτοι τὸν Θεόν ἐν αὑτοῖς δέξονται.



(12) ... οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει. 13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα.

Οὐαὶ τὸν πλανήτην ὅτι ὁ διάβολος βάλλει τοῦτον πρὸς καταστροφήν· οὐαὶ τοῖς ἀνθρώποις ὅτι ὁ σατανᾶς ἐπείγεται φθεῖραι καὶ τρέψαι τούτους ἐς πιθηκοειδῆ καὶ μηχανὰς· οὐαὶ τοῖς ἀθέοις ὅτι οὗτοι ἕρμαιοι τῆς ἀνοίας των· οὐαὶ τοῖς μὴ ἐν Χριστῷ πιστοῖς ὅτι μὸνον διὰ τοῦ Υἱοῦ ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας· οὐαὶ τοῖς βαρβάροις ὅτι κώδικα νοήσεως Θεοῦ οὔκ οἴδασι.

Οὐαὶ τῇ γυναικί, ὅτι ὁ διάβολος πάλιν κατ’ αὐτῆς στρέφεται ἔχων θυμόν μέγαν· οἶδε γὰρ ὅτι καιρός αὐτῷ ἐστίν οὐκέτι.



14 καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.

Ὁ ἀετός τῶν Παλαιολόγων ἐν Πίστει Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, διὰ Ζωῆς θυγατρός ἐπιβιώσας, εἰσέτι καὶ ἐσαεί προστατεύει τὴν Ἑλλάδα καὶ παρέχει αὐτῇ τροφήν ἐν τῇ ἐρήμῳ αὐτῆς· ὁμοίως δὲ καὶ ἀσφάλειαν ἀπὸ τοῦ ὄφεως, ὅτι οὗτος παρὰ τὰς συνεχεῖς προσπαθείας οὔκ ἠδυνήθη καὶ οὔ δύναται καταφαγεῖν ταύτην· καὶ ὁ Λόγος ὁ Παλαιός Νέος γενήσεται καὶ ἐστίν εἰς τὸν Αἰῶνα.



15 καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ.

Καὶ προσεπάθησεν ὁ ὄφις ὅπως πνίξῃ τὴν γυναῖκα ὡς ἐν ποταμῷ, βάλλων κατ’ αὐτῆς ὕδατα ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, ὕδατα δὲ πορνεύσεως ἑρμηνεύονται ὑπὸ Ἀγγέλου Θεοῦ ἐν ἑτέρῳ σημείῳ ἐν τῇ Ἀποκαλύψει Χριστοῦ τοῦ Ἰωάννου: (17:15)Καὶ λέγει μοι· Τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι.

Προσπαθεῖ οὖν ὁ ὄφις ἵνα πνίξῃ τὴν Ἑλλάδα ἐν ποταμοῖς ἐπιστημονικοῦ ψεύδους, ἀντιχρίστου διαφθορᾶς, προδοτῶν καὶ ἀπατεώνων κυβερνητῶν, ἀντιθεολογικῆς ὑστερίας, τοκογλυφικῶν δανείων, ἐμφυλίων πολέμων, ἐκτεταμένων ἐμπρησμῶν, καταστροφῆς τῆς παιδείας καὶ τῆς γλώσσης καὶ τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὑποχρεωτικῶν μεταναστεύσεων τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὴν ἀλλοδαπήν καὶ ψευδοφιλοξένου ἐμφυλάκισεως ἐν Ἑλλάδι ἑκατομμυρίων ἀλλοθρήσκων καὶ ἀλλοχρώμων λαθρομεταναστῶν, οὕτως ὥστε ἵνα ἀπολέσῃ τὴν οἰκονομικὴν καὶ ἐθνικὴν ἀνεξαρτησίαν της καθώς καὶ τὴν ἐθνολογικὴν καὶ θρησκευτικὴν της καθαρότητα, στοιχεῖα χωροθετοῦντα τὴν «προστατευμὲνην ἔρημον» αὐτῆς.



16 καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.

Ἡ γῆ διαρκῶς ἀνοίγει καὶ παρουσιάζει μυστικά κρυμμένα, εἴτε ἀναφέρονται ταῦτα εἰς φυσικὸν πλοῦτον καὶ πολύτιμα κοιτάσματα, εἴτε εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἱστορίαν καὶ αἰώνιον δόξαν. Ἀποθέματα πετρελαίου καὶ φυσικοῦ ἀερίου ἐν ταῖς ἑλληνικαῖς θαλάσσαις πιστοποιοῦνται ὡς οἰκονομικῶς ἐκμεταλλεύσιμα, Μυκηναϊκὰ ἀγγεῖα ἀνακαλύπτονται ἐν Λατινικῇ Ἀμερικῇ, Βραζιλιάνοι φέρουσι ὀνόματα ἐξ Ἀρχαίας Ἑλλάδος ἅ οὔκ εἰσέτι ὑπάρχουσι ἐν Ἑλλάδι καὶ ἐν Πορτογαλίᾳ, τινὲς ὑπερηφανεύονται ἐν Χιλῇ καὶ ἐν Περοῦ καὶ ἐν ἑτέροις τόποις ἀνὰ τὴν ὑφήλιον διὰ τὴν καταγωγήν των ἐξ Ἑλλήνων, τὰ ἀγάλματα τῶν λεγομένων νήσων τοῦ Πάσχα φέρουσιν ἀρχαῖα ἑλληνικὰ σύμβολα, μαιάνδρους καὶ ἀγκυλωτοὺς σταυρούς, ἀμερικανοὶ μελετηταί ἀνακοινώνουν ὅτι ἐν Σκωτίᾳ τὸ νῦν ὀνομαζόμενον Στόουνχετζ ἀρχαῖος ναός τοῦ Ἀπόλλωνος ἦν, γερμανὸς ἐρευνητής πιστοποιεῖ ὅτι αἱ γλῶσσαι τῆς βορείου Ὠκεανίας προέρχονται ἐκ τῆς ἑλληνικῆς· διαρκῶς δὲ νέαι διαπιστώσεις καὶ εὑρήματα προσθέτουν εἰς τὴν δόξαν καὶ τὴν ἐπανάστασιν τῆς Ἑλλάδος.



17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ.

Ὠργίσθη ὁ δράκων ὅτι οὔκ ἠδυνήθη πνῖξαι τὴν γυναῖκα καὶ ὠργισμένος ἤρχισε πολέμους κατὰ λαῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς· σπὲρμα δ’ Ἑλλάδος, σοφία κἀγάπη, σπὲρμα Θεοῦ ἐστί.

Πολλοὶ οἱ λαοί ἐκ τοῦ σπέρματος Ἑλλάδος, Ἀλέξανδρος δὲ ὁ Μέγας Ἕλλην διανείμας τὸ σπέρμα Ἑλλάδος ἐπὶ τῷ κόσμῳ· οὕτως οὖν τὸ φῶς, ὁ πολιτισμός καὶ ἡ σοφία τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἐξηπλώθη καὶ πρὸς τὴν Μεσοποταμίαν, ἤγουν τὰς χώρας τὰς νῦν καλουμένας Ἀφγανιστάν, Ἰράκ καὶ Ἰράν· ὁ δράκων ποιεῖ πολέμους κατ’ αὐτῶν· τηροῦσιν οἱ λαοί αὐτοί τὰς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ; ἔχουσι τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ;

Ἐγὼ λέγω ὑμῖν: Ναί. Πάμπτωχοι γὰρ καὶ ἀπαίδευτοι καὶ λεηλατούμενοι καὶ καταδυναστευόμενοι καὶ λοιδορούμενοι καὶ φονευόμενοι ἐκ τῶν ἀκολούθων τοῦ ἀντιχρίστου ὄφεως εἰσί· καὶτοι πιστεύοντες Θεῷ, καὶτοι ἀρνίῳ ἐσφαγμένῳ ταυτίζονται, καὶτοι καθημερινῶς σταυρώνονται, δολίως μεθ’ ὅπλων καὶ ναρκωτικῶν καὶ διεφθαρμένων κυβερνητῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ διατηροῦνται ἵνα ἐπὶ τὰ χείρω ἄγωνται.

Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. (Ἰω. 8:12)

Ἀνεκτίμητοι ἀρχαιοελληνικοί θησαυροί ἐν τῷ Μουσείῳ τῆς Βαγδάτης ἀφέθησαν εἰς λεηλασίαν σκοπίμως καὶ ἐν πλήρει ἐπιγνώσει τῶν εἰσβολέων· ὅτι μόνιμοι ἐχθροί αὐτῶν ἡ Ἑλλάς καὶ ὁ πολιτισμός καὶ ἡ ὕψωσις τοῦ ἀνθρώπου. Ἡμέρας καὶ νυκτός, νέοι νεκροί ἐξ ἀμάχων προστίθενται.

Οὕτως οὖν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ δράκων ὁ ἐπιτιθέμενος τῇ γυναικί ἐστίν ὁ ἑκάστοτε βλάπτων τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐν ἑπομένῳ λέξω ὑμῖν λεπτομερείας ἐπὶ τῆς νεωτέρας ἱστορίας· αἱ κεφαλαί δὲ τοῦ δράκοντος κράτη εἰσί καὶ τοῦτα νῦν καλεῖται Τουρκία, Ἀγγλία (Ἠνωμένον Βασίλειον), Γερμανία, Ἠνωμέναι Πολιτεῖαι· ὡρισμένα δὲ ἕτερα ὀλιγώτερον, κατὰ βαθμόν διάφορον ἕκαστον, διὸ καὶ κατὰ βαθμίδα ἡ δικαιοσύνη ἀποδοθήσεται.

Νῦν δὲ ἀγγέλω ὑμῖν γενικὰς καὶ ἐπὶ τοῦ κλίματος ἀποφάσεις Κυρίου ὡς ἔναρξιν:

Ἐπὶ τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν ὁ καιρός ἀναγορευθήσεται ὡς ὁ ὑπ’ ἀριθμόν ἕν ἐχθρός· ἡ μῆνις τοῦ Θεοῦ ἀσταμάτητος καὶ αὐξησομένη ἕως τὴν Ἁρμαγεδῶνα· ἡμέρας καὶ νυκτός καταστροφαί πάσης φύσεως καὶ παντός εἴδους ταλανίσουσι, βλάψουσι καὶ φονεύσουσι ἀκολούθους σατανᾶ· πᾶν ἀγαθόν οὐδέν ἀγαθόν παράξῃ, παρὰ μόνον κακόν· ἥλιος οὔκ ἄν θερμάνῃ ἀλλὰ καύσῃ, ὑετός οὔκ ἄν ποτίσῃ ἀλλὰ πνίξῃ, ἄνεμος οὔκ ἄν δροσίσῃ ἀλλὰ καταστρέψῃ, θάλασσα οὔκ ἄν εὖ παράσχῃ ἀλλὰ καταποντίσῃ· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι. Ἡμέρας καὶ νυκτός, νέοι νεκροί ἐξ ἀμάχων καὶ μαχίμων προστεθήσονται.

Πᾶν δὲ ἐξ αὐτῶν τεθέν ἐν τῷ οὐρανῷ ταχύ ἀφανισθήσεται.

Ἐπὶ τῆς Γερμανίας καὶ Ἀγγλίας ὕδωρ πολύ ὡς ὑγρασία ἤ ἀτμός ἤ ὑετός ἤ χιών ἤ χάλαζα ἤ πλημμύρα, οὕτως ὥστε τὰ πάντα ἐν αὐταῖς σαπρά γένηται καὶ δύσκοπον ἀνθρώποις βιῶσαι· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι.

Κατὰ τῶν Τούρκων πολέμου τὴν ἔναρξιν κηρύττω καὶ ἐπὶ πάντων τῶν ἐδαφῶν τῶν ὑπὸ Τούρκων ὁριζομένων καὶ κατεχομένων, ἄρχεται λειψυδρία ἀτέρμων καὶ ἐπιτεινομένη· ἔλλογα καὶ ἄλογα ἐπὶ σχιζοφρενείᾳ ὠθήσεται· τὰ ὕδατα πλὴν θαλάσσης ταχύ μολυνθήσεται· μόνον ὕδωρ ἐπ’ αὐτῶν ἡ χάλαζα, ἀναμεμειγμένη μετὰ πυρός καὶ αἵματος.

Ἕλλησι λέγω ὅπως μὴ παρέχωσιν ὕδωρ τοῖς Τούρκοις εἰ μὴ μόνον δι’ἀντιτίμου χρυσοῦ· ἀλλ’ ὑπάρχουσι πολλοί ἐξισλαμισμένοι, οἵ νομίζουσιν ἑαυτούς Τούρκους εἶναι ἀλλὰ Ἕλληνες εἰσί, λέγω μὲν αὐτοῖς ὅπως βαπτισθῶσιν ἐν Χριστῷ καὶ Ἑλλάδι ἵνα σωθῶσι, λέγω δὲ τῷ Πατριαρχείῳ Κωνσταντινουπόλεως ὅπως δέχηται αὐτούς ὡς δοκίμους κατὰ τὰ λεχθέντα ἐν προηγουμένοις.

Ἕλληνας καλῶ ὅπως ἀπομακρυνθῶσιν ἐκ τῶν χωρῶν αὐτῶν καὶ μὴ ἐπισκέπτωνται ταύτας.

Ἀγγέλους ἱκετεύω τοὺς μὲν Ἕλληνας καὶ πάντας εὐσεβεῖς φυλάξαι ἐκ τοῦ κακοῦ, τοὺς δὲ ἀσεβεῖς βαρβάρους καὶ ὑπηρέτας τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῷ κέντρῳ τῶν θεομηνιῶν τιθέναι.

Εἰς Δόξαν Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος.

Εἰς Δόξαν Πατρός καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Εἰς Δόξαν τοῦ Παμμεγίστου Δημιουργοῦ Θεοῦ καὶ εἰς Εὐχαριστίαν τῆς Δημιουργίας Του.

Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ διὰ τῆς Ἑλλάδος τὴν Σωτηρίαν.

Ἕλληνες ἐπιλέξατε:

Θεός ἤ Θάνατος!

.............................................................................

Λέγω δὲ ὑμῖν, Πάπαρε καὶ σὺν σοί πιστοί, ὅτι οἱ ἵπποι εἰσίν αἱ ἤπειροι τῆς γῆς καὶ τὸ χρῶμα αὐτῶν ἐστί τὸ χρῶμα τῶν ἐν αὐταῖς ἰθαγενῶν φυλῶν τῶν ἀνθρὠπων· ταῦτα δὲ οὔκ ἦν γνωστά τοῖς ἀνθρώποις ἐν τῷ πρώτῳ μετὰ Χριστόν αἰῶνα, τινὰ δὲ νῦν οὐκέτι· πιστεύετε τοῦτο;

Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς: Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα· πιστεύεις τοῦτο; (Ἰω. 11:25-26)

Ἤτοι ὁ ἵππος ὁ ὑποκίτρινος ἐστίν ἡ Ἀσία μετὰ τῆς ἐν αὐτῇ ὑποκιτρίνου ἀνθρωπίνης φυλῆς· ὁ ἵππος ὁ μέλας ἐστίν ἡ Ἀφρική μετὰ τῆς μέλανος φυλῆς ἐν αὐτῇ, ἡ δὲ ἐπὶ τῆς σιτίσεως ἀδικία γνωστή καὶ προφανής ἔτι καὶ σήμερον· ὁ ἵππος ὁ ἐρυθρός ἐστίν ἡ νῦν ὀνομαζομένη Ἀμερική μετὰ τῆς ἰθαγενοῦς ἐν αὐτῇ ἐρυθροδέρμου φυλῆς, ὁ δὲ ἐπ’ αὐτῆς καθήμενος διαθέτων στρατόν μέγαν διαρκῶς πολέμους ποιεῖ καὶ ἐμφυλίους πολέμους καὶ τὰς ἀλληλοσφαγάς τῶν ἀνθρώπων προωθεῖ.

Τέλος, ὁ ἵππος ὁ λευκός ἐστίν ἡ Εὐρώπη μετὰ τῆς λευκῆς τῶν ἀνθρώπων φυλῆς, ὁ δὲ καθήμενος ἐπ’αὐτῆς νικητής ἐκ Θεοῦ ὁρίζεται· τούτου δὲ τὸ ὅπλον τόξον ἐστίν, ἐγώ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι θεῖον τόξον ἀνίκατον ἐστίν ἡ προσευχή τῶν ἀνθρώπων, τὰ βέλη δὲ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐστίν.

Νῦν δ’ ἐστίν ἡ ὥρα τῆς προφητείας διὸ καὶ ἅπαντες τῷ Κυρίῳ προσευχηθῶμεν πρὸς τὸ μέγα ἔλεός Του διὰ τοῦ κόσμου τὴν σωτηρίαν.

Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ· ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. (Ματθ. 6:9-13)

Οὕτως οὖν ἅπαντες ὀφείλομεν ἀποδοῦναι πίστιν καὶ εὐσέβειαν τῇ Ἁγίᾳ καὶ Ὁμοουσίῳ καὶ Ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τῷ Πατρί καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁμοίως δὲ ὀφείλομεν ἀπαλλάσσειν ἑαυτούς καὶ ἀλλήλους ἀπὸ πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. Μείζων δὲ μαλακία ἐστί πρεσβεύειν ἑαυτούς ἀλαθήτους, ὅτι μηδέν ἐξ ἀνθρωπίνου γένους άλάθητον δύναται εἶναι, οὐδὲ μονάς, οὐδὲ ὁμάς, οὐδὲ μὴ ἐξαιρουμένης τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Ὑμεῖς δὲ, Πάπαρε καὶ σὺν σοί λειτουργοῦντες, μετὰ πολλῶν ἀτοπημάτων ἐβαρύνθητε διὰ μέσου τοῦ αἰῶνος τούτου ἐξ ἰδίων καὶ ἐκ τῶν προκατόχων ὑμῶν καὶ νῦν καλείσθε ὅπως ἀμέσως ἐπανορθώσητε τὰς ἀσεβείας κατὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν, τὰς ἀνομίας κατὰ ἀνθρώπων καὶ τὰς λαθροχειρίας κατὰ τῶν ἐν Χριστῷ πιστῶν.

Ἡ δὲ παραποίησις τῆς ἀληθείας καὶ προσβολή κατὰ τῆς προφητείας Ἀποκαλύψεως Θεοῦ τοῦ Παναγίου Ἰωάννου ὕβριν καὶ λοιδορίαν κατὰ Θεοῦ ἀποτελεῖ.

Διὀ καὶ δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις τοῦ Κυρίου:

Πάπα τῆς ἐκκλησίας τοῦ Βατικανοῦ, ὀνομαζόμενος καὶ Βενέδικτος:

Ἐντός τριάκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν συνεργατῶν σου τὸν πολυτιμώτερον.

Ἐντός ἑξήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν ἀγαπητῶν σου τὸν ἀγαπητότερον.

Ἐντός ἑβδομήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀσθενῆσαι ἐπωδύνως ἐπὶ ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν, εἶτα δὲ ἡ ὑγεία σου βελτιωθήσεται θεαματικῶς· αὐτὰρ δὲ μέλλεις ἀποκτανθῆναι ἐπὶ τῇ τρίτῃ δημοσίᾳ ἐμφανίσει σου, ἀπογραφήσει δὲ ὡς Μαλέδικτος.

Νέος πάπας ἐκλεγήσεται μετὰ τρίμηνον καὶ ἀπ’ ἄρτι ἀσθενήσει.

Φιλάνθρωπος Θεός δίδει πᾶσιν ὑμῖν ἐλπίδα σωτηρίας καὶ ἄρσεως τῶν ποινῶν ἐξ αὐτῶν τούτων καὶ μεταβιβάσεως ἐπὶ τοῖς ἑπομένοις, ἔτι δὲ καὶ πλήρους ἀκυρώσεως, ὑπὸ τὴν αἵρεσιν πίστεως καὶ ἐμπράκτου μετανοίας.

Ἔσται δὲ ἔμπρακτος ἡ μετάνοια ὅταν πέραν τῆς μεγαλοφώνου ὁμολογίας τῶν ἀνομιῶν προχωρῇ εἰς ἀποκάλυψιν τῆς κεκρυμμένης ἐν ταῖς βιβλιοθήκαις ὑμῶν ἀληθείας, εἰς τὴν ἐπιστροφήν τῆς λείας εἰς τοὺς ἱδιοκτήτας, εἰς τὴν ἀποζημίωσιν τῶν καθ’ οἱονδήποτε τρόπον ζημιωθέντων καὶ, τέλος, εἰς τὴν ἔνταξιν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Βατικανοῦ ὑπὸ τἠν καθοδήγησιν τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ δόγματος.

Εἰ δὲ μή, ἀπὸ Βατικανόν ἐς Βατοπέδιον τραπήσεσθε· ἐν καιρῷ δὲ πρὸς ὑμᾶς ἐπαναστέρξω, ὅτι Πανάγαθος Θεός εὐσεβεῖς φιλεῖ καὶ τινές ἐστέ.

Πρὸς Δόξαν Πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Μονογενοῦς· ὅτι Σοῦ ἐστίν ἡ Βασιλεία καὶ ἡ Δύναμις καὶ ὁ Πλοῦτος εἰς τοὺς αἰώνας.

Ἀμήν



........................................................................


Θεός ἀεί παρών.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός Αὐτοῦ ὁ Μονογενής, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς, ὁ ἐν πλήρει Δόξῃ Παντοδυνάμου Θεοῦ ἐλεύθων.

Ὁ ἔχων οὗς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱόν, οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει.

Δόξα καὶ εὐχαριστία Παμμεγίστῳ Θεῷ καὶ Ἀγγέλοις Αὐτοῦ ὅτι ὁ θρόνος τοῦ Σατανᾶ ἐσείσθη.

Λὸγος Ἀποκαλύψεως Θεοῦ, Λὸγος Παναγίου Ἰωάννου, τοῦ Υἱοῦ τῆς Παναγίας Θεοτόκου τοῦ μετὰ τὴν Σταύρωσιν· Λὸγος Ἁγίου Πνεύματος, Λὸγος Ἐν Ὧ Χριστός μοι ἐπνεύσθη ἵνα ἔλθω ὲπί σκοπῷ προπεφητεμμένῳ ἐν ἀρχῇ αἰῶνος.

Ἐγώ Ενώχ ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου, ὁ εὐκαλῶν τὸν Πατέρα διὰ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν σοφίαν Αὐτοῦ καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἰσχύν τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ .

Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ἐγώ δὲ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω, διὸ καὶ Ἠλίαν εὐλογῶ ἐπὶ τῷ ἔργῳ αὐτοῦ.

Λέγω δἐ ὑμῖν ὅτι ἔκ παλαι Ἰουδαῖοι Ἕλληνας ἐχθρεύοντο ζηλοφθονίας ἕνεκεν· παρῆγε δὲ ζηλοφθονίαν ὅτι λαὸς νομάδων καὶ ποιμένων ὄντες, οὐδέποτε ἠδυνήθησαν καλλιεργεῖν ἅμιλλαν πρὸς τοῖς Ἕλλησι οἵτινες σοφίᾳ καὶ ἔργοις ὑπέλιπον αὐτοῖς σφόδρα. Ἰουδαίων δὲ βέλτιον ἡ θρησκεία, ὅτι αὕτη τῷ Θεῷ τῷ μοναδικῷ ἐλάτρευεν κοὐχί ἐν εἰδώλοις.

Οὕτω δὲ καίτοι ἐξ ἀρχῆς λαός Θεοῦ ἀμφότεροι, ἐν συνεχείᾳ διέστησαν καὶ ἀντιπαλοτήτων διηργάζοντο. Ἀντιπαλότης δὲ ἀντιπαλότητα τρέφει καὶ οὕτω καὶ νῦν εἰσέτι ἀντίπαλοι εἰσίν.

Ὁ δὲ οἶκος τοῦ ᾿Ισραὴλ οὔ μὴ θελήσουσιν εἰσακοῦσαί σου, διότι οὔ βούλονται εἰσακούειν μου· ὅτι πᾶς ὁ οἶκος ᾿Ισραὴλ φιλόνεικοί εἰσι καὶ σκληροκάρδιοι· καὶ ἰδοὺ δέδωκα τὸ πρόσωπόν σου δυνατὸν κατέναντι τῶν προσώπων αὐτῶν καὶ τὸ νῖκός σου κατισχύσω κατέναντι τοῦ νίκους αὐτῶν, καὶ ἔσται διαπαντὸς κραταιότερον πέτρας· μὴ φοβηθῇς ἀπ᾿ αὐτῶν μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστί (Ἰεζεκιήλ 3:7-9).

Ἀλλὰ μὴν διαρκῶς παραπικραίνων ὁ ψυχωτικός νοεῖται· καὶ κατὰ τὰς ψυχώσεις αὐτῶν πράττοντες ἀνέκαθεν καὶ νῦν εἰσέτι τὴν μείωσιν καὶ τὸν εὐτελισμόν τῶν Ἑλλήνων ἐπιδεδιώκασι.

Οἱ δὲ Ἕλληνες, φιλόσοφοι καὶ φιλότεχνοι καὶ φιλόβιοι καὶ φιλόπαιγνοι ἐκ δελφύος, Ἰουδαίους περαιτέρω ὑπετίμουν καὶ τούτου ἕνεκα Ἰουδαῖοι πλέον παρεπίκραινον καὶ ὁσάκις ἠδύναντο κατὰ Φιλισταίων καὶ Σαμαρειτῶν καὶ λοιπῶν Ἑλλήνων βίᾳ κατίσχυον.

Καὶ οἱ μὲν Σαμαρεῖται, οὕτως ὠνομάζοντο ὅτι ἐκ Σάμου κυρίως, διὰ τῆς ἀρείας, πολεμικῆς, μεθόδου τὴν θρησκευτικήν αὐτῶν ἀνεξαρτησίαν διετήρουν ἐξ Ἰουδαίων, οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἤ Φιλιστῖνοι, εἰρηνόφιλοι ναυτικοί ἐκ Κρήτης κυρίως, ὡς φίλοι τῶν ἱστίων καὶ τῆς ἑστίας οὕτως ὠνομάζοντο, ἀναφέρονται ἐν τῇ διαθήκῃ τῇ παλαιᾷ ἄνω τῶν διακοσίων πεντήκοντα φορῶν ἐπί πολέμῳ κατὰ Ἰουδαίων, χαρακτηριζόμενοι ὡς οἱ χείριστοι τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν. Φιλιστῖνοι δὲ ὄντες ἐν τῷ πάλαι, μετὰ τὴν μεῖξιν μετὰ Μικρασιατῶν καὶ Ἀράβων, Παλαιστίνιοι ὠνομάσθησαν.

«Ἐμεῖς οἱ Παλαιστίνιοι καταγόμαστε ἀπὸ τὴν Κρήτη. Φύγαμε ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ πήγαμε στὴν Παλαιστίνη. Γυρίσαμε στὴν Κρήτη ἀλλὰ ξαναφύγαμε καὶ πήγαμε καὶ ἐγκατασταθήκαμε μονίμως στὴν Παλαιστίνη…» Γιασέρ Ἀραφάτ 1981

Οὕτως Ἰουδαῖοι πολλοὺς Ἕλληνας, κυρίως Φιλιστίνους, διὰ πολέμου προσηλύτους ἐποίουν ἐς τὴν θρησκείαν αὐτῶν, ὁμοίως δὲ καὶ κατέσχον γαίας ἑλληνικάς, ὠς Γαλιλαίαν, ἑλληνικῷ τῷ ὀνόματι γᾶν λιλαῖαν, γῆν ἐπιθυμητήν, ἥντινα ἀνοήτως ἀνθρώποις καὶ Θεῷ ὑπετίμουν:

Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. (Ἰω. 1:47)

Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. (Ἰω. 7: 52)

Προσήλυτοι δὲ λαοί, Ἰουδαῖοι μὲν τῷ θρησκεύματι, τῇ ἐνδυμασίᾳ καὶ τῇ φορολογίᾳ, Ἕλληνες δὲ τῇ καταγωγῇ καὶ τῇ παιδείᾳ καὶ τῷ λόγῳ, Γαλιλαῖοι καὶ ἐν αὐτοῖς γε Θεοτόκος Μαρία καὶ Ἰησοῦς Χριστός, παρ’ Ἰουδαίοις Ἔλληνες μὲν ἐνομίζοντο, παρὰ δὲ τοῖς Ἕλλησιν Ἰουδαῖοι:

Λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ' ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὔ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. (Ἰω. 4:9)

Ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπον αὐτῷ: Οὔ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς ὅτι Σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις;(Ἰω. 8:48)

Καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ: Ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶ· καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ καὶ ἡ λαλιά σου ὁμοιάζει . (Μαρκ. 14:70)

Πάνσοφος Δημιουργός κατὰ δικαίαν ἀπόφασιν τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου τούτου δι’ ὁδοῦ Ἰουδαίων ἐτεθείκει, ὅτι οὖτοι δυσκόπως προσεπάθουν ὀρθότερον μέν τὸν Λόγον Αὐτοῦ τηρῆσαι, ἐν πλείστοις δὲ τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα ἀνέκαθεν οὗτοι ἦσαν καὶ εἰσέτι εἰσίν:

Ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. (Ἰω. 4:22)

Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. (Ματθ. 10: 5-6)

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν. (Λουκ. 5:31-32)

Ἔγνω γε Παμμέγιστος Θεός ὅτι Ἕλληνες ἕτοιμοι ἦσαν δεχθῆναι τὸν Υἱόν Ἰησοῦν καὶ τὸν Λόγον Αὐτοῦ, ὅτι πολλοί Ἕλληνες προφῆται ἔλευσιν Χριστοῦ προυπεφητεύκεσαν.

...Τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν εἰ μὴ τινα ἄλλον ὁ θεός ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ὑμῶν. (Πλάτωνος, Ἀπολογία Σωκράτους 31α6)

...Καὶ ἡ μαρτυρία τῆς σοφωτάτης ἐν γυναιξίν ἄκουε Σιβύλλης: Τὴν κατὰ σάρκα γέννησιν Αὐτοῦ καὶ τὴν περὶ ἡμᾶς πρόνοιαν, καὶ τὴν ἄφατον Αὐτοῦ κηδεμονίαν σαφῶς ὑποσημαινούσης... Ὀψὲ ποτὲ τις ἐπί πολυσχεδῆ ταύτην ἐλάσειε γῆν καὶ δίχα σφάλματος γενήσεται σάρξ· ἀκαμάτοις δὲ θεότητος ὅροις· ἀνιάτων παθῶν λύσει φθοράν καὶ τούτῳ φθόνος γενήσεται ἐξ ἀπίστου λαοῦ· καὶ πρὸς ὕψος κρεμασθήσεται ὡς θανάτου κατάδικος· ταῦτα δὲ πάντα ποιήσεται πράως. (Χρησμὸς Σιβύλλης, Λόγος Μεγάλης Ἀγίας Αἰκατερίνης, Μαρτυρολόγιον Σινᾶ, Γ:11:115)

...Βιάζεται οὐράνιος, ὅς ἐστί φῶς τριλαμπές· ὁ δὲ παθών θεός ἐστί καὶ οὔ θεότης πάθεν αὕτη· ἄμφω γὰρ βροτόσωμος καὶ ἄβροτος· αὐτός θεός ἤδη καὶ ἀνήρ, πάντα φέρων ἐκ θνητῆς· σταυρόν, ὕβριν, ταφήν, οὗ καὶ ἀπὸ βλεφάρων ποτὲ χευᾶτο δάκρυα θερμά· ὅς πέντε χιλιάδας πυρῶν ἐκόρεσε· τὸ γὰρ θέλειν ἄβροτος ἁλκή. Χριστός ἐμὸς θεός ἐστίν, ὅς ἐν ξύλῳ ἐξετανύσθη, ὅς θάνεν, ὅς ἐκ ταφῆς εἰς πόλον ὥρτο. (Χρησμός Ἀπόλλωνος, Λόγος Ἁγίας Αἰκατερίνης)

Μένανδρος εἶπεν: ὁ παλαιός νέος καὶ ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος καὶ ὁ μόνος πατήρ, τὸ ἕν τρία καὶ τὰ τρία ἕν, ἄσαρκον σαρκικόν, γῆ τέτοκε τὸν οὐράνιον βασιλέα.... Βίας εἶπεν: οὗτος ἐστίν ἀπὸ οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ, ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε καὶ θάλασσα, τάρταροι καὶ βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. (Μέγας Ἅγιος Ἀθανάσιος, Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ - τοῦ ἀγνώστου θεοῦ)

Οἶδας πῶς οἱ τῶν Ἑλλήνων παῖδες προεφήτευσαν καὶ τὸν προάναρχον θεόν καὶ τὸν συνάναρχον αὐτοῦ Υἱόν καὶ Λόγον· καὶ τὸ σύνθρονον Αὐτοῦ καὶ ὁμοούσιον πνεῦμα προεκήρυξαν· καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη προεκήρυξαν. (Μέγας Ἅγιος Ἀθανάσιος)

Ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα, οὗ λόγος άφθεγκτος ἐν ἀδείῳ κόρῃ ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυρφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί προσάξει δῶρον. Μαρία δὲ τὸ ὄνομα αὐτῆς. (Χρησμός Ἀπόλλωνος πρὸς ἑπτά σοφούς, Ἀποστολική Βιβλιοθήκη Βατικανοῦ Vat. Gr. 1198:65b)

Οὔκ οἶμαι δύνασθαι ὑπὸ Ἑλλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τὸν Σωτήρα ἡμῶν. (Ἅγιος Κλήμης Ἀλεξανδρεύς)

Ἅγιε Σώκρατες, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν! Sancte Socrates, ora pro nobis! (Ἕρασμος)

Οὕτως οὖν Ἕλληνες ἔγνων καὶ ἀνέμενον τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ, μεστός δὲ τε καὶ μεγαλειώδης ἐν Ἀληθείᾳ ἐστίν ὁ διάλογος οὗτος:

Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα· λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι. (Ιω 4: 25-26)

Λέγω δὲ μεγαλειώδης διότι δύο μεγίστας παραδοχὰς παρουσιάζει: Τὴν μὲν τῆς Σαμαρείτιδος, τὴν δὲ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ· καὶ ἡ μὲν Σαμαρεῖτις δηλοῖ ὅτι «γνωρίζει» ὅτι «ἔρχεται» ὁ «λεγόμενος Χριστός» καὶ ὅτι Αὐτός «ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὰ πάντα». Δηλαδὴ πρῶτον τὸ γνωρίζει, εἶναι βεβαιωμένον, πόθεν; ἐκ προφητειῶν Ἑλλήνων προφανῶς, «οὔ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις», δεύτερον «ἔρχεται», χρόνος ἐνεστώς, ὁσονούπω, ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν, διότι οὕτω προεφητεύετο παρ’ Ἕλλησι («ἥξει οὔ διὰ μακροῦ» Σωκράτης, Πλάτωνος Ἀλκιβιάδης 2, 150d7), τρίτον ὁ λεγόμενος Χριστός, διότι Χριστός ὁ Κεχρισμένος ἐκ Θεοῦ, ὁ ἀναμενόμενος Σωτήρ, τέταρτον θὰ μᾶς ἀναγγείλει τὰ πάντα, δηλαδή εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀκούσωμεν καὶ νὰ δεχθῶμεν Αὐτόν ὡς Θεόν καὶ τὸν Λόγον Αὐτοῦ ὡς ἀληθῆ καὶ θέσφατον.

Καὶ ὁ Ἰησοῦς, τὶ ποιεῖ; ἐν ἁπλότητι ἀποκρίνεται αὐτῇ: Ἐγώ εἰμί ὁ Χριστός! Εἰς οὐδέν ἕτερον περιστατικόν, πρὸς οὐδένα ἄλλον πλέον ἤ ἦττον σημαντικόν, εἰς οὐδεμίαν ἄλλην καταγραφήν ἐν τοῖς τέτταρσιν εὐαγγελίοις τοιαύτη ὁμολογία δίδεται. Ἀντιθέτως οὐχί μόνον ἀπέφευγε νὰ τὸ δηλώσῃ, ἀλλὰ εἰς ἅς περιπτώσεις τοῦτο ἐγένετο προφανές ἤ ῥητῶς ἐδηλοῦτο, Οὗτος διέτασσε σιωπήν:

Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος εἶπε· Τὸν Χριστὸν τοῦ Θεοῦ· ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλε μηδενὶ λέγειν τοῦτο (Λουκ. 9:20-21)

Ποῖα οὖν ἡ αἰτία ἧς ἕνεκεν ὁ Ἰησοῦς ἐν τοιαύτῃ μοναδικῇ εὐθύτητι παραδέχεται τῇ γυναικί αὐτῇ ὅτι αὐτός Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; ἡ πίστις αὐτῆς; καὶ ἄλλοι πιστοί ἦσαν· ἡ θέρμη αὐτῆς; καὶ ἄλλοι θερμοί ἦσαν· ἡ ἁπλότης αὐτῆς; καὶ ἄλλοι ἁπλοῖ ἦσαν· ἡ εὐθύτης αὐτῆς; καὶ ἄλλοι εὐθεῖς ἦσαν· ὅλα αὐτά ὁμοῦ σὺν τῇ ἑλληνικῇ αὐτῆς καταγωγῇ; Διατί; Οὐ μὴν ἐγνώριζεν ὁ Θεός ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔμελλον δοξάσαι Αὐτόν;

(Κατὰ Ἰωάννην κεφ. 12:) 20 Ἦσαν δὲ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ ... λέγοντες: Κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ... Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος καὶ λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων: Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐν Στοαῖς διετέλουν καὶ ἐν αὐταῖς σχέδια διὰ τὴν διακυβέρνησιν τοῦ κόσμου τούτου διηργάζοντο, τὰς στοάς δὲ ταύτας συναγωγάς ἐκάλουν καὶ δὴ Σιωνιστικάς, ἀλλ’ ἐν ἀληθείᾳ αὗται Σατανιστικαί ἦσαν, τὸν Μαμωνὰν γε ὑπηρετοῦσαι καὶ τὸν εὐτελισμόν τοῦ ἀνθρώπου κοὐχί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Οὕτω μὲν κατὰ πρῶτον τὸν Ἰησοῦν Χριστόν τὸν Θεόν ἡμῶν ἐσταύρωσαν κατὰ παραγγελίαν τῆς στοᾶς Ἱεροσολύμων, εἶτα δὲ μετὰ τῶν Ρωμαίων ἀρχόντων ἐτάσσοντο κατὰ τῶν ἐπαναστατῶν Χριστιανῶν, οἵ γάρ Μαμωνᾶν ἀπέρριπτον καὶ ἐκήρυττον ἀφ’ ἑνός τὸ ἔγκλημα τῶν Ίουδαίων κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ἑτέρου τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν τιμιότητα καὶ τῶν ἀνθρώπων τὴν ἰσότητα. Σὺν τῷ χρόνῳ δὲ καὶ ἐν ἐπιμονῇ, ἠδυνήθησαν Ἰουδαῖοι δύναμιν προσδoῦναι ταῖς στοαῖς αὐταῖς καὶ κλώνους αὐτῶν θεῖναι ἐν τῇ κρατικῇ ἱεραρχίᾳ τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἐπὶ τρεῖς αἰώνας μετὰ τὴν Σταύρωσιν, πολλῶν χιλιάδων πιστῶν μαρτυρησάντων ὑπὲρ δόξης Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπεὶ οὔκ ἠδυνήθησαν πνῖξαι τὴν ἐν Χριστῷ Πίστιν καὶ αὕτη διαρκῶς ἐμεγαλύνετο προοιωνιζομένη ἀνατροπῆς τοῦ ὅλου πολιτικοῦ συστήματος, Ῥωμαῖοι ἐν ἔτει 311 μ.Χ. ἀπεφάσισαν παῦσιν διωγμῶν καὶ ἀνεξιθρησκείαν.

Ἡ νομοθετηθεῖσα ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀνεξιθρησκεία προεκάλεσε τὴν μεγάλην αὔξησιν τῶν ἐν Χριστῷ πιστῶν καὶ τὴν συνακόλουθον ἀπαξίωσιν καὶ παγκόσμιον καταδίκην τῶν Ἰουδαίων ὡς ἐγκληματησάντων κατὰ τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο ἐπέφερεν τὴν δραματικήν μείωσιν τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Ἑβραίων, ὅτι ἀφ’ ἑνός ἐξ αὐτῶν μετανοήσαντές τινες ἐν Χριστῷ, ἀφ’ ἑτέρου κατὰ τὸ συμφέρον αὐτῶν κινούμενοι ἕνεκεν ἀπαξιώσεως τῶν ἐργασιῶν αὐτῶν, Χριστιανοί πολλοί ἐδήλωσαν. Ἐπεὶ δὲ κατὰ ταῦτα κίνδυνος πλήρους ἀφανισμοῦ τῶν Ἑβραίων προέκυψεν, αἱ στοαί αὐτῶν ἀπεφάσισαν καὶ μετῆλθον σχεδίου διὰ τὴν ἐκ τῶν ἔσω ἅλωσιν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Οὕτω κινούμενοι πρὸς προάσπισιν ἑαυτῶν, ἐπιδώκοντες τὴν προώθησιν τῶν συμφερόντων αὐτῶν, κατ’ ἀρχήν τῶν οἰκονομικῶν, ἐνάντιοι ἐστράφησαν καθ’ οἱουδήποτε ἑλληνικοῦ ἤ ἑλληνιστικοῦ, περιεχομένου θρησκευτικοῦ ἤ μή, προετοιμάζοντες ἐν ταῖς Σιωνιστικαῖς στοαῖς στελέχη ἱκανά διὰ τοποθέτησιν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ. Πρώτιστον δ’ αὐτοῖς μέλημα ἡ ἀπόκρυψις τῶν προφητειῶν καὶ λοιπῶν ἀγαθῶν λόγων Ἑλλήνων, εἰ δὲ μὴ, τὸ ἔρεισμα τῆς βελτίστης θρησκείας Ἰουδαῖοι ἀπόλλυον· λυσσωδῶς οὖν πόλεμον ἐποίουν κατὰ προφητειῶν Ἑλλήνων - καὶ νῦν εἰσέτι. Βέλτιον δ’ αὐτοῖς ἐὰν ἠδύναντο ὁρίσαι κανόνας τῆς νέας θρησκείας συμφώνως τοῖς τῆς ἰδικῆς των, οὕτω δὲ διεφήμιζον τὴν Χριστιανικήν θρησκείαν ὡς ἀπόρροιαν τῆς Ἑβραϊκῆς, διὰ πονηρῶν δὲ μεθοδεύσεων ἐπέτυχον εἰς μιὰν περιφερειακήν σύνοδον ἐν Λαοδικείᾳ τῆς Φρυγίας περὶ τὸ ἔτος 365 νὰ προσκολλήσωσιν ἐν τῇ Διαθήκῃ τοῦ Χριστοῦ ἅπασαν τὴν Ἑβραϊκήν Γραφήν ἀδιακρίτως, ἥ ἐν πολλοῖς εἶχεν ἤδη παραποιηθεῖ διὰ νὰ προσαρμοσθῇ ἐς τὰς κοσμικὰς ἐπιδιώξεις τῶν ἀρχόντων των.

Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ' ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς (Ματθ. 21:43)

Οὕτω ἐν ἔτει 379 μ.Χ. μεγάλην ἐπιρροήν ἤδη ἤσκουν ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ νεαροῦ αὐτοκράτορος Γρατιανοῦ καὶ τοῦ ἀνηλίκου ἀδελφοῦ αὐτοῦ Βαλεντιανοῦ Β΄ πείσαντες αὐτούς ἀναθεῖναι τὴν προάσπισιν τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας εἰς τὸν Φλάβιον Θεοδόσιον, Ἰσπανοεβραῖον ἐκ τῆς Ἰβηρικῆς στοᾶς, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ θέλημα τοῦ ἄρτι ἐκλιπόντος πατρός αὐτῶν αὐτοκράτορος Βαλεντιανοῦ Α΄, ὅς ἐν δυσμενείᾳ εἶχε τοῦτον.

Οὗτος ἐν Φεβρουαρίῳ 380 ἐκδίδει ἔδικτον, ἀνακηρύσσων τὸν Χριστιανισμόν ὡς ὑποχρεωτικήν θρησκείαν τῆς αὐτοκρατορίας, δηλητηριάζων ἐν τῇ οὐσίᾳ τὴν ἐν Χριστῷ πίστιν. Ἐν Νοεμβρίῳ 380 λόγῳ σοβαρᾶς ἀσθενείας βαπτίζεται Χριστιανός καὶ ἐκδιώκει τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Δημόφιλον, διορίζων διὰ στρατιωτικῆς παρελάσεως τὸν Ἅγιον Γρηγόριον Ναζιανζηνόν, προφανῶς χάριν προσχήματος, ἐπίσης δὲ Μελέτιον ὡς πατριάρχην Ἀντιοχείας.

Ἐν Μαΐῳ 381 ἐκδίδει τὸ ἔδικτον κατὰ τῶν ἀποστατῶν, καθ’ὅ ἐπιβάλλει πλήρη στέρησιν δικαιωμάτων δικαιοπραξίας εἰς τοὺς ἐπιθυμοῦντας ἐπιστρέψαι εἰς τὴν έθνικήν θρησκείαν· ταυτοχρόνως προκηρύσσει Σύνοδον ἐν Κωνσταντινουπόλει, λεγομένην Οἰκουμενικήν καὶτοι τοπική οὖσα, ἔχων διαβρώσει ταύτην ἐκ τῶν Στοῶν Ἀσίας καὶ Ἀφρικῆς, ἥτις ἐξαπατᾷ Ἅγιον Γρηγόριον εἰς παραίτησιν, λέγοντες αὐτῷ ὅτι οὔκ ἄν αὕτη ἐγένοιτο δεκτή· Μελέτιος Ἀντιοχείας δὲ προτάσσει τὸν ἄχρι τοῦδε μὴ Χριστιανόν, ἀβάπτιστον καὶ εὐνοούμενον τοῦ αὐτοκράτορος, Νεκτάριον καὶ οὗτος ἐκλέγεται παρ’ αὐτῶν Πατριάρχης. Ὁ δὲ Ἅγιος ἀποχωρῶν κατὰ τοῦ ὄχλου καὶ τῶν δολίων μεθοδεύσεων καταφέρεται καὶ σὺν ἄλλοις ἀναφέρει: «...Χαῖρε ἀνατολή καὶ δύσις, ὑπὲρ τῶν ὁποίων ἐπολέμησα καὶ ὑπὸ τῶν ὁποίων ἐπολεμήθην... Τέκνα μου, φυλάξατε τὴν παρακαταθήκην μου καὶ νὰ ἐνθυμῆσθε τοὺς λιθοβολισμούς μου...».

Ἦν δὲ ὁ ὄχλος ἀνέκαθεν καὶ εἰσέτι συνηθέστατον βασικόν ἐργαλεῖον τοῦ Σατανᾶ, ὅτι τοῦτον εὐκόλως χειραγωγεῖ. Χειραγώγησις δὲ τοῦ ὄχλου κατὰ κανόνα γίγνεται ὑπὸ μισθάρνων ὀργάνων ἐν διατεταγμένῃ ὑπηρεσίᾳ, νῦν προβοκατόρων καλουμένων· οὕτω καὶ ὀλίγα ἔτη ἐνωρίτερον ἐν ἔτει 374 ἐν Μεδιολάνοις, νῦν Μιλάνο, ὄχλος ἐκραύγαζε, βαράββιζεν, «’Αμβρόσιον-Ἀμβρόσιον» καὶ οὕτως Ἀμβρόσιος ἀνεκηρύχθη ἐπίσκοπος· ὦ μήν, ὁποία σύμπτωσις, οὗτος ἦν ἀβάπτιστος καὶ εὐνοούμενος τοῦ αὐτοκράτορος.

Ἐν Δεκεμβρίῳ ἔτους 382 ὁ Φλάβιος Θεοδόσιος ἐπιβάλλων ποινήν θανάτου καὶ δημεύσεως περιουσίας ἐπὶ τῶν Ἑλλήνων τῆς παλαιᾶς θρησκείας ἀπαγορεύει ἀκόμη καὶ τὰς ἁπλᾶς ἐπισκέψεις εἰς τοὺς ἀρχαίους ναούς.

Φιλικὴν δὲ πολιτικήν ἀκολουθῶν πρὸς Γότθους καὶ τοὺς συμμάχους αὐτῶν Βανδάλους καὶ λοιπούς, ἐπέτρεπεν εἰς τούτους οὔ μόνον τὴν μετανάστευσιν ἐντός τῆς αὐτοκρατορίας, ἐν Θράκῃ, Μακεδονίᾳ καὶ Μικρᾷ Ἀσίᾳ, ἀλλὰ κατέβαλλεν αὐτοῖς δικαιώματα προστασίας, ἐντάσσων αὐτούς ἐν τῷ στρατεύματι καὶ ἀναθέτων τὴν φύλαξιν περιοχῶν, πολλάκις παρέχων ἀτιμωρησίαν δι’ ἐπιδρομάς καὶ λεηλασίας, ἅς οὗτοι ἐποίουν κατὰ τῶν Ἑλλήνων.

Οὕτω δὲ καὶ ἐν ἔτει 389 ἐγένετο, ὅτε Φλάβιος Θεοδόσιος ἀνέθεσεν ἐπιτήρησιν Θεσσαλονικέων εἰς Γότθους φρουρούς, οἵτινες ἀσχημονίας καὶ ἀτιμώσεις κατὰ Ἑλλήνων ἐποίουν. Οἱ Θεσσαλονικεῖς δικαίως ἀντέδρασαν καὶ ἐφονεύθησαν Γότθοι τινές καθώς καὶ ὁ ἀρχηγός αὐτῶν Βοδέριχος.

Φλάβιος Θεοδόσιος ἐκάλεσεν Θεσσαλονικεῖς εἰς ἐκδήλωσιν συμφιλιώσεως ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ τῆς πόλεως. Πεντεκαίδεκα χιλιάδες ἀμάχων Θεσσαλονικέων δολίως καὶ ἐν ψυχρῷ ἐσφαγιάσθησαν ἐν τῷ σταδίῳ ὑπὸ Γότθων κατὰ διαταγήν τοῦ ἀθλίου τούτου.

Τὸ ἔγκλημα τοῦτο ἀποτρόπαιον καὶ θηριωδία, δικαίως χαρακτηρισθέν τὸ εἰδεχθέστερον διαπραχθέν ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ἱστορίᾳ, τὴν βδελυρότητα καὶ τὴν διαστροφήν τοῦ ἀνδρός δεικνύει.

Οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ· οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. (Ματθ. 7:17-18)

Οὕτως οὖν ὁ ὡς ἄνω ἀναγορευθείς ἐπίσκοπος Μεδιολάνων Ἀμβρόσιος «ἐπέβαλεν» εἰς αὐτόν «ἐπιτίμιον» καὶ τὸν «ὑπεχρέωσεν» εἰς δημοσίαν ἀπολογίαν· τοιουτοτρόπως δὲ ὁ ἄθλιος ἔλαβε συγχώρησιν καὶ «ἐξηγνίσθη» καὶ οὕτως ἠδυνήθησαν οἱ ὔστερον αὐτοῦ ἐκ στοῶν «πατέρες» ἀναγορεῦσαι τοῦτον εἰς «Ἁγιον».

Ὅπως ἔλθῃ ἐφ' ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. (Ματθ. 23:35)

Ἐν ἔτει οὖν 389 εἷς Ἑβραῖος δολίως ἐπαγίδευσεν δεκαπέντε χιλιάδας Θεσσαλονικεῖς καὶ ἔδοσεν ἐντολήν εἰς Γότθους καὶ λοιπούς Γερμανούς ὅπως κατασφάξωσιν αὐτούς. Ἐν ἔτεσι δὲ 1942-1944 Γερμανοί καὶ λοιποί Γότθοι ἐδίωκαν πρὸς θανάτωσιν Ἐβραίους καὶ λοιπούς Ἰουδαίους, οὔς Θεσσαλονικεῖς καὶ λοιποί Ἕλληνες ἔσωζον.

Τοῦτο Ἀνταπόδοσις ἐν Χριστῷ καλεῖται.

‘Υμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων Ἰησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων (Παῦλος, Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄2:14-15)

«Πᾶσιν ἀνθρώποις ἐνάντιοι», ἤτοι Ἐχθροί Ὅλων τῶν Ἀνθρώπων, ἀκριβῶς ὡς καὶ ὁ κύριος αὐτῶν.

Καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς διοικήσεως τοῦ Φλαβίου Θεοδοσίου, ἀτέγκτου γενικῶς κατὰ τῆς ὀχλοκρατίας, πλεῖσται ὀχλοκρατικαί ἐπιδρομαί ἐγένοντο κατὰ τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν μνημείων ὀργανωμέναι ὑπό τῶν ὑποτακτικῶν του, πολλοί τῶν ὁποίων ἐμασκαρεύοντο μοναχοί καὶ παρέσυρον πολλούς ἀμαθεῖς καὶ «ἀγανακτισμένους». Οὕτω δύναται οὗτος καυχᾶσθαι διὰ τὰς καταστροφὰς τῶν ναῶν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς, τοῦ Σεράπιδος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, τῆς Ἑστίας ἐν Ρώμῃ· ἐν ἔτει δὲ 394 διὰ νόμου ἀπηγόρευσε τὴν τέλεσιν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

Ἡ ἔλλειψις σεβασμοῦ, ἡ χυδαιοπραξία, ἡ κακοποίησις ἤ ἡ ἀσχημονία κατὰ έργων πολιτισμοῦ ἴδιον ἀνοημόνων, βαρβάρων καὶ πιθηκοειδῶν ἐστί, διὸ καὶ λέγομεν βανδαλισμός ἐκ τοῦ λαοῦ τῶν Βανδάλων καὶ ἐλγινισμός ἐκ τοῦ Ἔλγιν.

Τοὺς θησαυροὺς τῶν πάλαι σοφῶν ἀνδρῶν͵ οὓς ἐκεῖνοι κατέλιπον ἐν βιβλίοις γράψαντες͵ ἀνελίττων κοινῇ σὺν τοῖς φίλοις διέρχομαι͵ καὶ ἄν τι ὁρῶμεν ἀγαθὸν ἐκλεγόμεθα· καὶ μέγα νομίζομεν κέρδος͵ ἐὰν ἀλλήλοις φίλοι γιγνώμεθα. (Σωκράτης, Ξενοφῶντος Ἀπομνημονεύματα, 1.6.14,5-9) Ἀντιλαμβάνεσθε γε πάντες ὅτι ὁ ἄθλιος οὖτος ἀνηγορεύθη εἰς Μέγαν καὶ Ἅγιον ὑπὸ τῶν στοῶν τῶν σιωνιστικῶν λεγομένων, ἀλλὰ σατανιστικῶν εἶναι, πρὸς ἐν εἰρωνίᾳ προσβολήν Θεοῦ καὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου. Ἀμήν δὲ τὰ κακουργήματα αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκογενείᾳ του σταγών ἐν τῷ ὠκεανῷ ἐστί.

Διὸ καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:

Ῥάβδος σιδηρᾶ ἐπὶ τῶν συναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν ἔργων αὐτῶν.

Ὁ Φλάβιος Θεοδόσιος, αὐτοκράτωρ τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀνακηρυχθείς Μέγας καὶ Ἅγιος ἐκ τῶν ἐκ σατανιστικῶν στοῶν ὁρμωμένων, ἐφ’ ἑξῆς κληθήσεται Μέγας Ἄθλιος.

Αἱ γραφαί τῶν Ἑβραίων κριθήσονται αὐστηρότατα παρὰ Συνόδου Οἰκουμενικῆς κληθησομένης ἐν Ἑλλάδι παρὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν πέμπτῳ διμήνῳ ἔτους 2012. Ὅσαι τῶν γραφῶν τούτων οὔκ ἀναφέρονται παρὰ Ἰησοῦ καὶ Ἀποστόλων ὡς ἀγαθαί, ἐκβληθήσονται ἐκ τῆς Διαθήκης Χριστοῦ, ὡς ἐπίσης καὶ ὅσαι ἐξ αὐτῶν προφανῶς σκοπίμως παρεποιήθησαν, ὡς αἱ παρουσιάζουσαι τὸν Ἀβραάμ ὡς πλούσιον μετὰ δούλων. Σφάλματα αὐστηρότητος προτιμώτερα σφαλμάτων ἐπιεικίας. Προστεθήσονται δὲ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ γραφαί Ἑλλήνων προφητεύουσαι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑμνοῦσαι τὴν Ἁγίαν τοῦ Θεοῦ Τριάδα καὶ ἀφορῶσαι εἰς τὴν ἐξύψωσιν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.

Ἀμβρόσιος καὶ Νεκτάριος καὶ ἅπαντες ὅσοι τὰς σατανιστικὰς Στοὰς ὑπηρέτησαν καὶ νῦν ὑπηρετοῦσι, ὅπως καὶ δήποτε ἐὰν αὗται αὑτωνομάζονται, σιωνιστικαί ἤ τεκτονικαί ἤ ἐλευθερομασονικαί ἤ Βίλδερβεργκ ἤ οἵῳ ὀνόματι, ἐπὶ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν κεραυνοὺς δεχθήσονται· οἱ μὲν θανόντες ἐν τῇ κρίσει τῇ δευτέρᾳ δεύτερον θάνατον λήψονται· οἱ δὲ βιῶντες ἐντὸς ἐνιαυτοῦ κατὰ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν ἅπαντες ἐπώδυνον ἀρρώστειαν ἤ καὶ θάνατον λήψονται οὗτοι καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν· ἀλλὰ μὴν γε πανάγαθος Θεός παράσχει αὐτοῖς σωτηρίαν διὰ τῆς εἰλικρινοῦς ἐν Χριστῷ πίστεως καὶ τῆς ἐμπράκτου μετανοίας. Ἔσται δὲ ἔμπρακτος μετάνοια ἡ μεγαλόφωνος ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων εἰς ἐπήκοον πάντων, ἡ ἀποκήρυξις τοῦ Μαμωνᾶ καὶ ἡ ἀπόδοσις τῶν κερδηθέντων αἰσχρῶς εἰς φιλανθρωπίαν καὶ εἰς μίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἁπάλυνσιν πόνου ἀνθρώπου.

Ἑβραῖοι μετανοοῦντες καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐρχόμενοι ἐμβῆναι, δόκιμοι στῶσι ἐπί 51 ἔτη, καθ’ἅ ἐπ’οὐδενί δεῖ οὗτοι δύνασθαι ἐκλέγειν καὶ ἐκλέγεσθαι· ὁμοίως ἀλλόθρησκοι ἤ προτεστάντες ἤ παπικοί ἐπὶ 21· ὁμοίως ἄθεοι μὴ Ἕλληνες ἐπὶ 11.

Προσευχηθῶμεν ἅπαντες ἐν μετανοίᾳ πρὸς Δόξαν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὅτι Οὗτός ἐστιν ἡ μόνη ἐλπίς διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ κόσμου.

Πάτερ ἡμῶν γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ἐλθέτω ἐπὶ Γῆς ἡ Βασιλεία Σου.

Ὅτι Σοῦ ἐστίν ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς καὶ ὁ Πλοῦτος καὶ ἡ Εὐλογία εἰς τοὺς Αἰώνας.

Ἀμήν
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

3
Θεός Ἀεὶ Παρών.

Μεγάλη ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εὐλογημένον τὸ μέγα γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅτι τοῦτο ἐν Χριστῷ ἀνίκατον καὶ αἰώνιον.

Νῦν δὲ διάγομεν τὰς ἡμέρας τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ ὀφείλομεν ἅπαντες ἄνθρωποι ἀγαθοί ἀντιπαλαῖσαι αὐτόν συντεταγμένοι ἐν Χριστῷ.

Ὅτι Χριστός τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὁ Θεός ὁ ἐνσαρκωθείς, ἡ μόνη ἐλπίς καὶ ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας γένους ἀνθρώπων.

(Ἀποκ. 5:13)Τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἔργον ἐμοῦ ἔργον Ενώχ, ἔργον Λὸγου Ἐν Ὧ Χριστός, ἡ ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν καὶ εἰδικῶς τῆς σημαντικοτέρας ἐξ αὐτῶν, τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Παναγίου Ἰωάννου. Πνεῦμα Ἅγιον ἐφώτισεν ἐμέ ἵνα ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς τὸ ἔργον ἐμοῦ ἀναλάβω.

(1:3) μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα· ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς.

Ἐγὼ δὲ νῦν λέγω ὑμῖν: Ὁ καιρὀς νῦν ἐστί.

Πανάγιος Ἰωάννης συνέταξεν τὴν Ἀποκάλυψιν ἐν τῇ νήσῳ Πάτμῳ ἐν ἔτει 94 μ.Χ., ἀνεφέρετο δ’ ἀφ’ ἑνός ἐς πρόσωπα καὶ πράγματα συμβαίνοντα κατὰ τὸν καιρόν ἐκεῖνον, ἀφ’ ἑτέρου προφητικῶς ἐς μέλλοντα γενέσθαι ἐν χρόνῳ ἀδιευκρινήστῳ. Τὸ τελευταῖον πασίδηλόν ἐστι, γίγνεται γάρ κατανοητόν ἐξ ἁπλῆς ἀναγνώσεως, ἤτοι:

(1:17-19) ...Μὴ φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρὸς, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου. Γράψον οὖν ἃ εἶδες, καὶ ἅ εἰσι καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα.

(10:7,11) 7 ἀλλ' ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου, ὅταν μέλλῃ σαλπίζειν, καὶ ἐτελέσθη τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ, ὡς εὐηγγέλισε τοὺς δούλους αὐτοῦ τοὺς προφήτας. ...11 καὶ λέγουσί μοι· Δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἔθνεσι καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσι πολλοῖς.

Προφητεῖαι δύνανται νοεῖσθαι μόνον ἐν τῷ κώδικι ἐν ᾧ αὗται γραμμὲναι εἰσίν, ἤγουν ἐν τῇ γλώσσῃ γραφῆς αὐτῶν. Προφητεῖαι δοθεῖσαι ἑλληνιστί, μόνον διὰ τῆς ἑλληνικῆς νοηταὶ δύνανται γενέσθαι.

Νῦν δὲ ῥηθέντα προφητείας ἐστίν, ὅτι ἅπαντα σημεῖα, παρὰ τῶν πνευματικῶς ἱκανῶν, ὤφθησαν ἐν τῷ οὐρανῷ κἐπὶ τῆς γῆς ὠς ταῦτα προεφητεύθησαν. Καὶ ἄρχομαι ἑρμηνεύειν, κατὰ πρῶτον τὰς τρεῖς πρῶτας ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν, τὰς ἐν τῷ δευτέρῳ κεφαλαίῳ Ἀποκαλύψεως Θεοῦ.

(2:1) Τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν·

Αἱ ἑπτὰ χρυσαὶ λυχνίαι ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν, ὅτι ἐν μέσῳ αὐτῶν Θεός περιπατεῖ, ἤγουν μὸνας ταὺτας γνωρίζει.

Οἱ ἑπτά ἀστέρες εἰσίν οἱ ἑπτά Ἄγγελοι οἱ πρὸς τὰς ἐκκλησίας ἐσταλμένοι. Ἐγὼ δὲ καλῶ τοὺς Ἀγγέλους ἵνα πραγματώσωσι τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις ταύταις.

Ἡ ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία ἐστίν ἡ ἐκκλησία ἡ τὴν Ἔφεσιν ἔχουσα, ἡ ἐν ἀρχῇ δευτέρα τῇ τάξει, ἠ ἐν συνεχείᾳ ἴση καὶ ἡ ἐν ἱστορίᾳ πρώτη, ἠ φέρουσα τὴν Ὀρθοδοξίαν, τὴν Οἰκουμενικότητα, τὸ «Ἐν Τούτῳ Νίκα» καὶ τὸν Δικέφαλον Ἀετόν, ἤγουν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως.

Πρῶτον δὲ τοῦτο καλεῖται ἐκ Θεοῦ, ἕνεκεν τῆς ἐφέσεως καὶ τοῦ ἔργου αὐτοῦ.

2 οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου, καὶ ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς, καὶ ἐπείρασας τοὺς λέγοντας ἑαυτοὺς ἀποστόλους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσί, καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς· 3 καὶ ὑπομονὴν ἔχεις, καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου, καὶ οὐ κεκοπίακας.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς κρίσιν ἐκκλησίας, ὅτι κόπος τε καὶ ὑπομονή καὶ τὰ ἔργα καὶ ἡ κρίσις αὐτῆς περὶ τῶν ψευδῶν ἀποστόλων, ἅπαντα ὀρθά ἐστίν, τὸ δὲ κακόν ἀβάσταχτον ἔχειν. Καὶ αὕτη οὔ κεκοπίακε διὰ τὸ ὄνομα Αὐτοῦ.

4 ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ, ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας. 5 μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχὺ καὶ κινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς, ἐὰν μὴ μετανοήσῃς.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς ἔλεγχον καὶ παίδευσιν ἐκκλησίας, ὅτι ἀφῆκεν αὕτη τὴν πρώτην πρὸς Χριστόν ἀγάπην καὶ νῦν πέπτωκε καὶ ἔργα οὔ ποιεῖ ὡς ἐν ἀρχῇ ἐποίει, οὕτω δὲ ἐν κινδύνῳ ἡ λυχνία αὐτῆς ἐστί, ἐὰν μὴ ταχὺ μετανοήσῃ καὶ μνημονεύσῃ τὰς αἰτίας καὶ ἐπανακάμψῃ πρὸς τὰ πρῶτα.

6 ἀλλὰ τοῦτο ἔχεις, ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν, ἃ κἀγὼ μισῶ. 7 Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις. Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου.

Λὸγος Θεοῦ ὅτι μισεῖ τὴν ἀκολασίαν καὶ καλῶς ποιεῖτε ὁμοίως οἱ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ ἔχων οὗς ἄς τὸ τείνῃ: Τὸ ξῦλον τῆς ζωῆς τροφὴ ζωοποιὸς πνεύματος ἐστί καὶ Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν πάντων δώσει ὑμῖν φαγεῖν ἐξ αὐτοῦ ἐὰν τὸν Λόγον Αὐτοῦ ἀκούσητε, ἀμήν δὲ νικηταί γένοισθε.

8 Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σμύρνῃ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν·

Ἡ ἐν Σμύρνῃ ἐκκλησία ἐστίν ἡ ἐκκλησία ἐν τῷ τόπῳ ἐν ᾧ ἡ Σμύρνη καὶ ὁ Χρυσός καὶ ὁ Λίβανος, τὰ δῶρα πρὸς Χριστόν τέθεινται, ἤγουν ἡ ἐκκλησία ἐν Ἁγίοις Τόποις, τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

9 οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν· ἀλλὰ πλούσιος εἶ· καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς, καὶ οὐκ εἰσὶν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς κρίσιν ἐκκλησίας, ὅτι τὸ ἔργον ὑμῶν Αὐτός ὁρᾷ καὶ ὅτι τὰς συνθήκας δεῖ ὑμῖν γιγνώσκειν, ὅτι θλῖψιν ἔχετε καὶ πτωχείαν νομίζετε, ἀλλὰ ὀφείλετε γνωρίζειν τὸν πλοῦτον ὑμῶν καὶ ὰποδιδόναι τῷ Θεῷ τὴν εὐχαριστίαν. Ὁμοίως δὲ δεῖ ὑμῖν βλασφημίαν αὐτοκαλουμὲνων εὐσεβῶν Ἰουδαίων παραβλέψαι καὶ ἀγνοῆσαι, ὅτι οὗτοι οὔκ εἰσιν ὡς κατὰ τὸν ἰσχυρισμόν των, ἀλλὰ ἐλεεινοί καὶ τρισάθλιοι εἰσί καὶ τὴν συναγωγὴν τοῦ Σατανᾶ ἀπαρτίζουσι.

10 μηδὲν φοβοῦ ἃ μέλλεις παθεῖν. ἰδοὺ δὴ μέλλει βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶν εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε, καὶ ἕξετε θλῖψιν ἡμέρας δέκα. γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς παίδευσιν ἐκκλησίας, ὄτι ὁ διάβολος βάλλει τινὲς ἐξ ὑμῶν ἐς φυλακήν ἵνα πειρασθὴτε, ἀλλ’ ὑμεῖς ὀφείλετε μηδὲν φοβηθῆναι καὶ πιστοὶ γίγνεσθαι μὲχρι θανάτου, ἵνα ἡ θλῖψις ὑμῶν διαρκέσῃ ὀλὶγας μόνον ἡμέρας καὶ λήψεσθε ἐκ Θεοῦ τὸν στέφανον τῆς ζωῆς.

11 Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις. ὁ νικῶν οὐ μὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου.

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: ὁ νικῶν ἀμειφθήσεται διὰ τῆς ἀθανασίας τοῦ πνεύματός του.

12 Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Περγάμῳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ ἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομον τὴν ὀξεῖαν·

Ἡ ῥίζα περγ- ταυτίζεται τῇ λεκτικῇ ρίζῃ πυργ- ἤ πουργκ- ἤ μπουργκ- ἤ μπεργκ- κτλ, ἤτοι Πέργαμος ἐστίν ἡ γῆ ὅπου οἱ πύργοι εἰσί, ἤγουν ἡ χώρα τῶν πύργων. Νῦν οἱ μεγάλοι πύργοι ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ ὀνομαζομένῃ «Ἀμερική» εἰσί, κυρίως δὲ ἐν τῷ κράτει τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Οὕτως οὖν ἡ ἐν Περγάμῳ ἐκκλησία δηλοῖ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀμερικῆς.

13 οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ ποῦ κατοικεῖς· ὅπου ὁ θρόνος τοῦ σατανᾶ· καὶ κρατεῖς τὸ ὄνομά μου, καὶ οὐκ ἠρνήσω τὴν πίστιν μου καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αἷς Ἀντίπας ὁ μάρτυς μου ὁ πιστός, ὃς ἀπεκτάνθη παρ' ὑμῖν, ὅπου ὁ σατανᾶς κατοικεῖ.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς κρὶσιν καὶ ἐνημὲρωσιν ἐκκλησίας, ὅτι καὶτοι ὁ θρὸνος τοῦ Σατανᾶ εὑρίσκεται ἐν τῇ ἐπικρατείᾳ τῆς ἐκκλησίας ταύτης, αὕτη καλῶς ἐτήρησε τὸ ὄνομα καὶ τὴν πίστιν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔτι δὲ καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αἷς ὁ ἠγαπημένος ἡμῶν Ἀντίπας ἀπεκτάνθη παρ’ αὐτοῖς.

14 ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. 15 οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς ἔλεγχον ἐκκλησίας, ὅτι ἐν τοῖς κόλποις αὐτῆς ἔχει τινὰς ἀκολουθοῦντας τὴν πορνείαν καὶ τὴν εἰδωλολατρείαν, ὁμοίως δὲ καὶ τινὰς διδὰσκοντας τὴν ἀκολασίαν.

16 μετανόησον οὖν· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχύ καὶ πολεμήσω μετ' αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου.

Λὸγος Θεοῦ πρὸς παὶδευσιν ἐκκλησίας, ὄτι ἐὰν αὕτη μὴ πάραυτα μετανοήσῃ, οἱ ἐν αὐτῇ πόρνοι καὶ εἰδωλολάτραι καὶ ἀκόλαστοι ταχύ μέλλουσι πολεμηθῆναι ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός Του.

17 Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις. Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου, καὶ δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκὴν, καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸν γεγραμμένον, ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ ὁ λαμβάνων.

Ὁ ἔχων οὖς ἄς τὸ τείνῃ: Ὁ νικῶν ἀμειφθήσεται ἐν ὥρᾳ προπεφητεμμένῃ, ὁ καιρός νῦν ἐγγύτατος, μετὰ τῆς θεὶας μυστικῆς τροφῆς καὶ μετὰ ψήψου λευκὴς, ἐφ’ ἧς γραφήσεται ὄνομα καινὸν, ὅ μόνος ὁ λαμβάνων γιγνώσκει.

Ἁπάσαις δὲ ταῖς ἐν Χριστῷ ἐκκλησίαις ἀγγέλλω ὅτι ὀφείλουσιν ἅπαντες ὄπως τὰς τρεῖς ἀναφερθεὶσας ἐκκλησίας βοηθήσωσι καὶ στηρίξωσι καὶ μετὰ πάθους καρδίας ἐνισχύσωσι.

Ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι (Α’Ἰω 3:16.).

Ὅτι ἐκκλησίαι αὗται πρῶται ἐκ Θεοῦ καλοῦνται πρὸς ἔλεγχον καὶ παίδευσιν, ἐν ᾧ αὗται εἰσίν αἱ τρεῖς ἐκ τῶν ἑπτά, αἷς Χριστός ὁ Θεός ἠμῶν κρίνει μόνας ἀξίας πέμπειν τοὺς ἀγγέλους Αὐτοῦ.

Ὅτι αἱ τρεῖς αὗται ἐκκλησίαι ὀφείλουσι ἀμέσως συμμορφωθῆναι καὶ πειθαρχῆσαι ἐς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, εἰ δὲ μὴ, ἀμειφθήσονται διὰ τῆς μερικῆς ἤ πλήρους ἀπωλείας.

Ὅτι αἱ τρεῖς αὗται ἐκκλησίαι ὀφείλουσι ἀμέσως ἀκολουθῆσαι τὸν Λὸγον Ἐν Ὧ Χριστός, ὄτι ὁ Λὸγος ἐμοῦ Λὸγος Ενώχ, Λὸγος Παναγίου Ἰωάννου καὶ Λὸγος Μεγάλης Ὑποσχέσεως Θεοῦ δι’ ὀνόματος Ἰωάννου.

Ἐγὼ δ’ Ενώχ ὁ μάρτυς ὁ Ἀμήν, λέγω ὑμῖν ὅτι νῦν Ἀντίπας, ὁ μάρτυς Αὐτοῦ ὁ πιστός, ὅς ἀπεκτάνθη παρὰ τῇ ἕδρᾳ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, ὁ Ἀντιλέξας ἐστίν, ὁ Ἀντιτάξας, ὁ κινήσας ἐναντίον τῶν κελευσμάτων τοῦ Ἀντιχρίστου, κατὰ δὲ βούλησιν Θεοῦ τὴν μνήμην τοῦ πιστοῦ τούτου μάρτυρος ἅπαντες ὀφείλομεν πάνυ τιμᾶν.

Ἄς θυμηθῶμεν τὸ τελευταῖον αὐτοῦ μήνυμα:

Σταθῆτε ὅλοι ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις σας καὶ μὴ ξεπουλήσετε τὰ πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στὰ παιδιά σας τὴν αλήθεια, ὅπως τὴν ἐβίωσαν οἱ ἀείμνηστοι Πατέρες μας. Ὁ λαός μας ξέρει νὰ ὑπερασπίζεται τὰ ἱερά καὶ τὰ ὅσιά του. Τὸ ἔχει κατ' ἐπανάληψιν ἀποδείξει. Καὶ θὰ τὸ ἀποδείξει καὶ πάλι. Ἀντίσταση καὶ Ἀνάκαμψη. Γιὰ νὰ ξαναβροῦμε ὅ,τι ἔχουμε χάσει, γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦμε ὅ,τι κινδυνεύει.

Ἐπὶ τῇ ἀποκτάνσει δὲ Χριστοδούλου αὐξησομένη μῆνις Θεοῦ ἐπὶ τῆς χώρας ταύτης ἤρξατο ἤδη καὶ οὔκ ἄν λείψῃ ἡμέρας καὶ νυκτός ἕως τὴν Ἁρμαγεδῶνα. Ἀγγέλους καλῶ ὅπως τὸ μέγιστον τῆς σφοδρότητος κατὰ τοῦ θρόνου καὶ τῶν οἰκιῶν τοῦ Δράκοντος καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ ῥίψωσιν, ἐν ᾧ διαφυλλάξωσιν Ἔλληνας.

Ἀμήν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι νῦν ὁ καιρός ἐστίν ἵνα ἅπαντες ἀφυπνισθῶσι καὶ ἐγερθῶσι καὶ τῷ Ἀντιχρίστῳ ἀντιταχθῶσι.

Ὅτι Σατανᾶς ἤδη ἐξεδιώχθη ἐξ Οὐρανοῦ καὶ βασιλεύει ἐπὶ τῆς Γῆς καὶ πλεῖστοι ἄνθρωποι ἐνύπνως διάγουσι καὶ οὐδόλως τούτου ἀντειλημμένοι εἰσί.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὅτι ναί μέν «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ», ὅταν ὅμως Καῖσαρ ὁ Σατανᾶς γίγνηται, ἅπαντα τὰ καθ’ἡμᾶς, ἅ δυνάμεθα κρύπτειν καὶ σώζειν ἐξ αὐτοῦ, ὀφείλομεν φυλάττειν τῷ Θεῷ ἡμῶν.

Καὶ ἐν τῇ σοβαρωτάτῃ ταύτῃ συγκυρίᾳ πρωταρχικὴν σημασίαν ἐν τῇ ὑπερασπίσει τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ἐστιῶν ἡμῶν ἐνέχει ἡ στάσις τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἥτις ὀφείλει τῷ Ἀντιχρίστῳ ἀντιταχθῆναι καὶ ὑπὲρ Ἑλλήνων ἀνακάμψεως ἀγωνισθῆναι.

Πᾶς γὰρ χαριεντισμός μετὰ τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ Ἀνθέλληνος Δράκοντος ἀνέκαθεν πορνεία ἦτο καὶ ἐφ’ ἑξῆς πορνεία σοβαρῶς λογίζεται. Πορνεία δὲ μετἀ τοῦ Ἀντιχρίστου καἰ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ ἐφ’ ἑξῆς δυσυγχώρητος.

Διὸ καὶ δικαῖα ἡ ἀπόφασις Κυρίου:

Ἱερώνυμε, γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πὰσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μὴ, ἐντός τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος.

Κύριλλε, εἰ ἀναγκαῖον διὰ χειρός, προσέτι δὲ διὰ ῥάβδου, τεῖνε τὸ οὗς τῶν μὴ ἀκουόντων τὸν Λὸγον Θεοῦ, τῶν δειλῶν καὶ ἀπίστων καὶ τῶν πορνευόντων καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν φονέων. Ὅτι μεγάλαι αἱ εὐθῦναι τῆς Ρωσσίας, ὅτι αὕτη μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου ἐπαναληπτικῶς χαριεντίζεται καὶ οὕτω, κατὰ βούλησιν Θεοῦ πρὸς παίδευσιν ὑμῶν, θρηνεῖ πολλὰ τέκνα αὐτῆς κατ’ ἔτος.

Μέγιστον δ’ ἀτόπημα τὸ πωλεῖν ἤ ἐκδίδειν τὴν μητέρα πάντων ὑμῶν τῷ Ἀντιχρίστῳ. Τερμάτισε τὸ ἀρκουδίζειν καὶ περιπατῆτε ὠς ὄντα δίποδα καὶ ἔλλογα. Ὅτι ὁ καιρός τῆς προφητείας νῦν ἐστί ἀλλ’ ὑμεῖς ἔνυπνοι καὶ ἀνέτοιμοι.

Ἐγὼ Ενώχ ταῦτα ἰσχύω, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ὅτι πανὰξιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, Σῶτερ, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν λαόν Σου.

Ἀμήν

..........................................................


Θεός Ἀεὶ Παρών.

Τὸ πρὸ τῆς ἀρχῆς Ἄλφα, τὸ μετὰ τὸ τέλος Ὠμέγα.

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς.

Λόγος Θεοῦ διὰ πνεύματος Ἁγίου Ἰωάννου, τοῦ μαθητοῦ ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς καὶ ὅν Αὐτὸς ἤθελε μένειν ἕως ἔρχεται, τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ καὶ Προφήτου καὶ Θεολόγου, ἐφ’ ἑξῆς Παναγίου καλουμένου.

Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ἐμοί ἐνόχῳ ἐπνεύσθη Λόγος Ἐν Ὧ Χριστός καὶ ἤγειρὲ με ἐν χώρᾳ τῶν Δάν δι’ ἐπαναφοράν ἐπὶ σκοπῷ προειρημένῳ. Καὶ ἑν τῇ θαλάσσῃ τῶν Δάν ἔνουν καὶ ηὐφράνθην καὶ πλεῖστα ἐρωτήματα μοὶ ἠγείροντο καὶ ἀναπάντητα ἐπὶ μακρόν παρέμενον καὶ ἄρτι ἐνημερώθην ἐπὶ τῶν θείων κελευσμάτων καὶ ἤγγικεν ἡ ὧρα ἐμοί ἐπὶ τῷ ἔργῳ Θεοῦ τοῦ Παμμεγίστου ἐπιτελείν.

Ἔνοχος οὖν ὤν πολλάκις ἀνερωτήθην διὰ τὸ δίκαιον τῆς κλήσεως ἐμοῦ ἐπὶ τὸ θεῖον ἔργον τοῦτο, ἀλλὰ μυστὴριοι αἱ βουλαί τοῦ Ὑψίστου αἱ ἐν ταῖς προφητείαις.

Εἰς δόξαν καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἐπὶ δικαίοις καὶ ἀδίκοις σκοπῶν, τὴν τοῦ Λόγου τῆς Ἀληθείας τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Δευτέραν ἐπὶ Γαίας Παρουσίαν Αὐτοῦ παρασκευάσαι καὶ τὰς προφητείας ἐπ’ ἀνθρώποις, ἐπὶ πνεύμασι καὶ ἐπὶ τῇ ὕλῃ πάσῃ διευκρινῆσαι τοῖς πλανηθέσι καὶ ἐφαρμόσαι τοῖς ἀπίστοις ἵνα οὗτοι ἐν φόβῳ πιστεύσωσι, τοῖς δ’ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῖς ἀποσαφηνίσαι καὶ τὴν ὁδόν καταδεῖξαι.

Ὅτι ἤγγικεν ἡ Ὥρα ἡ ἐπὶ τοσοῦτον ἀναμειναμένη καὶ ἰδοὺ ἅπασαι αἱ προφητεῖαι τῶν Ἁγίων καὶ Προφητῶν νοηταί πᾶσι καὶ ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν ἐξ ἔπους ἐς πράξιν γενήσονται.

Διὸτι Ἑλληνική γλῶσσα γλῶσσα συμβόλων ἐστί καὶ Ενώχ μέν κατὰ Θεόν σημαίνει Χάρις Ἐνεργείας διὰ Νοητικήν Πέμψιν, Δασεῖα γε καὶ Πλήρωσις ἐκ Θεοῦ κριθήσονται, Δάν δὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Δεδομένον διὰ Διαρκῆ Ροήν καὶ Τελικὴν Νίκην.

Ὅτι Ενώχ φίλον μοναδικόν ἔχει Θεόν καὶ Ενώχ οὔκ ἔχει ἐνεργόν πρόσωπον, ἀλλ’ οὗτος ἐργαλεῖον καὶ ἀδήν καὶ μάρτυς Θεοῦ ὁ Ἀμήν ἐστίν.

Ὅτι Ἑλλάς ἐστὶ χώρα τῶν Δάν ἐν εὐλογίᾳ αἰῶνος καὶ Δαναοί καὶ Κάρες, Ἀχαιοί καὶ Δωριεῖς καὶ Αἰολεῖς καὶ Πελασγοί καὶ Αἰγυπτιῶται καὶ Κρῆτες καὶ Γραικοί καὶ Ἴωνες καὶ Μακεδόνες καὶ Θράκες καὶ Κύπριοι καὶ Σικελοί καὶ Ρῶσσοι νῦν πολλοί καὶ Ὑφήλιοι καὶ Φιλέλληνες οὕτως αὑθοριζόμενοι καὶ ἅπαντες οὗτοι Ἕλληνες καλοῦνται καὶ Ἕλληνες εἰσί. Οὔ γὰρ τὸ αἷμα ποιεῖ Ἕλληνας, ἀλλ’ Ἰχώρ.

Ὅτι ἐν Ἑλλάδι ηὑρέθην καὶ ἐξ Ἑλλάδος Προφητείαν Ἀποκαλύψεως Παναγίου Ἰωάννου ὑπηρετήσω καὶ προσεύχομαι Θεῷ Παμμεγίστῳ Δόξαν καὶ Λόγον Αὐτοῦ ἄξιόν με καταστῆσαι φέρειν καὶ τοῖς ἀνθρώποις σαφῶς δεῖξαι καὶ χιλιάρμενον ποιῆσαι.

Τὸ λογικόν γὰρ προφανές μὲν παρὰ Θεῷ καὶ πνεύμασιν, ἀφανές δέ ἤ δυσνόητον παρ’ ἀνθρώποις πλειστάκις ἐστί.

Ἐπί βαρβάροις δ’ οὖν τοὺς Ἕλληνας ἀεὶ ἐπιβουλευομένοις λέγω ὅτι ἐν ἐπιλεκτικῇ χρεωκοπίᾳ οὗτοι τέθεινται καὶ ὅτι νῦν αὕτη ἐστίν ἡ ὥρα ὅπως Ἕλλησι προσῆκον σέβας οὗτοι δώσωσιν.

Ἕλληνες γάρ Λαός Θεοῦ εἰσίν.

Ὅτι Σοφία καὶ Ἀγάπη Ἑλλήνων Σοφία καὶ Ἀγάπη Θεοῦ ἐστί. Πίστις δ’Ἑλλήνων Ἰχώρα παράγει καὶ οὗτος νῦν βουλὴσει Παντοδυνάμου Θεοῦ μὲλλει ἀναδευθῆναι καὶ γῆν καὶ οὐρανόν κινῆσαι. Ὅτι Ἰχώρ κατὰ θεῖον κώδικα σημαίνει Ῥοή Ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ κεχωρημένη κατὰ μονάδα καὶ προφητικῶς δι’ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὅτι Ἕλληνες ὡς πρῶτον παράγγελμα ἐν Δελφοῖς ἀνέγραφον «Ἕπου Θεῷ», τούτου σημαίνοντος οὔ μονον «ἀκολοὺθει Θεόν», ἀλλὰ τοῦ «ἕπομαι» ῥήματος ἐν χρὴσει μαθηματικῇ ὄντος, «Θεός, ἕπεται Ἄνθρωπος» ἤγουν ἀναγκαία καὶ ἱκανή συνθήκη ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν ὁ Θεός, οὐχὶ δὲ δή ἀντιστρόφως, ὡς Διάβολος μετὰ τῶν ἀκολούθων του μωρῶς ἐπιμένει.

Διὸτι γλῶσσα Ἑλληνική ἐκ Θεοῦ κῶδιξ ἐδόθη τοῖς Ἕλλησιν, αἱ δ’ ἐκ τῶν ὑστὲρων μεταβολαί ἐξ ἀμαθεὶας ἀνθρώπων ἤ ἐκ τοῦ Πονηροῦ ἐνεργηθεῖσαι ἀποτέλεσμα καὶ σκοπόν εἶχον τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐκ τοῦ Θεϊκοῦ κώδικος.

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. (Ἰω. 1:1-2)

Ὅτι Ἑλληνικός κῶδιξ ἐστίν ἔναρθρος γλῶσσα Θεοῦ, ἧς Ενώχ τὴν σημασίαν δι’ Ἁγίου Πνεύματος ἑώρακεν.

Ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἰουδαϊστί τε καὶ ἑλληνιστί ὡμίλησεν, ἑλληνιστί δέ αἱ Γραφαί Αὐτοῦ ἐδόθησαν.

Καὶ Ἕλληνες κύριοι φορεῖς μαρτυρίας Ἰησοῦ ἐν τῇ ἀνθρωπότητι ἐγένοντο, καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦτον πλεὶστους ἐχθρούς ἀπέκτουν καὶ πλεῖστα μαρτύρια ὑπεστήκασιν.

Ἐχθροὶ δ’Ἑλλήνων φορεῖς καὶ ἀκόλουθοι ἀντιχρίστου Δράκοντος εἰσίν.

Ὅτι πλεῖσται λέξεις ξενικαί ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ ἐζυμώθησαν ἐν τῇ γλώσσῃ τῇ Ἑλληνικῇ ἐκ Θεϊκοῦ μυστηρίου καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν δηλοῦσιν εἴτε ἐν τῇ νὲᾳ Ἑλληνικῇ εἴτε ἐν τῇ νεοβαρβαρικῇ.

Βαρβαρική δ’ ἐστίν ἡ γλῶσσα ἡ κατ’ ἀποκοπήν, ἀντιγραφήν καὶ μιμητισμόν πεποιημένη, καὶ λαοί ὀνομάζονται βάρβαροι οἱ τὴν βαρβαρικήν ὁμιλοῦντες.

Ὅτι Μαμωνάς μὴ Ἑλληνική λέξις οὖσα, ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ἐνεχωνεύθη καὶ παρήγαγε κατὰ βούλησιν Θεοῦ λέξιν «μαμούνι» ἤ «μαϊμούνι» σημαίνουσα τὸν μικρόν διάβολον, τὸ μικρόν ἑρπετόν ἤ ἔντομον, ἐξ ἐννοίας καὶ ἤχου παραπέμπουσα εὐθέως εἰς τὴν βαρβαρικήν «MyMoney» (Τὰ χρήματά Μου, Ἡ περιουσία Μου), ἔννοιαν ἥν κατ’ οὐσίαν ἡ λέξις αὕτη ἀρχικῶς εἶχε καὶ νῦν εἰσέτι ἔχει, ἔννοιαν ἥν ἅπαντες ὀφείλομεν νοεῖν ἐν τῇ χρήσει αὐτῆς.

Παρομοίως δ’ ἑτέρα λέξις παρήχθη «μαϊμού» δηλοῦσα τὸν πίθηκον, ὅτι ἐς πιθηκοειδές ἐπιδιώκει Διάβολος τὸν ἄνθρωπον μεταβάλαι.

Διὸτι Ἑβραῖος Λαός Ἰσραήλ ὁμοίως Λαός Θεοῦ ἐν ἀρχῇ, ἐν συνεχείᾳ δέ καὶ ἐπανειλημμένως καὶ ἐν ἐμμονῇ καὶ νῦν εἰσέτι Μαμωνάν ἐλάτρευεν καὶ λατρεύει, ἐνῷ τὸν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τὸν Μονογενῆ Ἰησοῦν Χριστόν εἰς σταύρωσιν ὡδήγησεν καὶ πάλιν ἄν ὁδηγήσῃ κράζων «τὸ αἷμα Αὐτοῦ ἐφ’ ἡμῶν καὶ ἐπὶ τῶν ἡμετέρων τέκνων».

Ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐστί τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

Ὅτι ἀδύνατον ὑπηρετεῖν δὺο Κυρίους, Θεόν καὶ Μαμωνάν, καὶ

Ἀσφαλῶς οὖν γινωσκέτω πᾶς οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι καὶ Κύριον καὶ Χριστὸν αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐποίησε, τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε. (Πραξ. Αποστ. 2:36)

Ὅτι Θεός ἐν Ὀργῇ Μεγαλόθυμος ἔδιδεν Ἰουδαίοις διὰ διωγμῶν εὐκαιρίας μετανοῆσαι καὶ ἑαυτοὺς διορθῶσαι καὶ σῶσαι, τὸ πρῶτον ἐκ «χριστιανῶν» καὶ λοιπῶν, τὸ δεύτερον ἐν αἰῶνι εἰκοστῷ ἐξ ἀντιχρίστου ναζισμοῦ, ἀλλ’ οὗτοι ἀδιόρθωτοι ἐμμένουν ἐς τὴν τοῦ Μαμωνᾶ λατρείαν καὶ ἀσήμαντοι παραμένουσιν αὐτοῖς ἡ πρὸς τὸν Ἄνθρωπον Ἀγάπη καὶ ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ, χείριστον δὲ αὐτοῖς νῦν ὄνειδος αἱ κατὰ Παλαιστινίων ναζιστικαὶ μέθοδοι.

Οὗτοι δ’εἰσίν ἡ ἐνοχή ἐμοῦ ἡ πρώτη:

Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! Ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὔκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Λέγω γὰρ ὑμῖν, οὔ μή μέ ἴδητε ἀπ' ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. (Ματθ. 23:37-39)

Ὅτι Πανάγιος Ἰωάννης Λόγον Ἀποκαλύψεως αὐτοῦ ἐμοί ἐνενόησεν ἵνα τοῦτον ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐπαναφέρω ὡς Μέγαν Προφητικόν, πλὴρως ζῶντα, ἰσχυρόν, Ἑλληνικόν καὶ Θεϊκόν εἶναι.

Καιρός γὰρ Νῦν ἐστί.

Διὸτι Ἀποκάλυψις Παναγίου Ἰωάννου, Ἁποκάλυψις Θεοῦ καὶ Λόγος Ἐν Ὧ Χριστός, ἀναφέρεται εἰς τὰς ἐποχάς τοῦ 1ου καὶ τοῦ 21ου αἰῶνος τρεχούσης μετὰ Χριστόν ἀριθμήσεως. Κἀγώ ἐν τῶ ἐμῷ ἔργῳ καθῆκον ἔχω δεῖξαι τοῦτο.

Καὶ εἰς μνήμην καὶ δόξαν ἠγαπημένης Ἁγίας Παρασκευῆς προσεύχομαι ἵνα Αὕτη συνδράμῃ πᾶσι τοῖς ἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ πιστοῖς παρασκευασθῆναι ἐπί τῇ Μεγάλῃ Βλάβῃ τῇ ἐπερχομένῃ ἐπὶ τῆς Γῆς καὶ τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπευθύνω Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός εἰς Ἕλληνας καὶ φίλους ἐν γλώσσῃ κατανοητῇ ὑπό τῶν πλείστων. Αὕτη δὲ γλῶσσα ἐστίν ἀφ’ ἑνός ἡ Ἑλληνική ἁπλῆ, μεικτή ἀπό τὴν ἀρχικήν ἕως τὴν καθομιλουμένην, ἀφ’ ἑτέρου ἡ κυρία τῶν βαρβαρικῶν, ἡ ἀμερικανική.

Λέγω δὲ τοῖς βελτίστοις τῶν βαρβάρων ὅτι βέλτιον αὐτοῖς τὴν Ἑλληνικήν μανθάνειν καὶ ἐς Ἕλληνας ἐν Χριστῷ βαπτίζεσθαι.

Ἐχθροὶ ἐμοῦ Ἀντίχριστοι καὶ. Ἀνθέλληνες.

Ἀκόλουθοι Ἀντιχρίστου Σατανᾶ ἐν Ἑλλάδι καὶ ἐν ταῖς χώραις τῆς ἀλλοδαπῆς, κατὰ τὸ ἐμόν ἔργον, ἀποδοκιμασθῶσι, σατυρισθῶσι, προπηλακισθῶσι, ὀνειδισθῶσι καὶ τὸν ὕπνον των ἀπολέσουσι, κατάπτυστοι δὲ καὶ ἅμα καταγέλαστοι οὗτοι γενήσονται.

Πλέον δὲ τούτων, ἐγώ λέγω αὐτοῖς ὅτι τοῦτα ἔσεται τὸ ἐλάχιστον κατ’ αὐτοῖς καὶ συμβουλεύω αὐτούς τὸν Θεόν δοξάζειν εἰ μόνον τὸ ἐλάχιστον λάβωσιν.

Ὧδὲ ἐστιν ἡ ὑπομονή καὶ ἡ πίστις τῶν Ἁγίων: Ὅτι ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας οἱ τελευταῖοι καὶ ταπεινοί ἠδικήθησαν τε καὶ ἐσφαγιάσθησαν καὶ ἐχλευάσθησαν ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς, νῦν δ’ἐστίν ἡ Ὥρα ἵνα οἱ σφαγιασταί ἀδικήσωσι καὶ σφαγιάσωσιν ἁλλήλους τε καὶ ἀδικηθῶσι καὶ σφαγιασθῶσιν ὑπ’ Ἀγγέλων Θεοῦ καὶ ἵνα χλευασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἐπὶ Γῆς ταπεινοτάτων.

Ἐπὶ προθεσμίᾳ αὐστηρᾷ ἐπὶ ἔργῳ Θεοῦ καλούμενος, μετ’ ἐλαχίστων διαλέγομαι. Διὸτι Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός φέρω καὶ ἐν Παμμεγίστου Θεοῦ Σχεδίῳ ἐπιτελῶν, Ἀποφάσεις Αὐτοῦ ἀγγέλω πνεύμασι καὶ ἀνθρώποις.

Καὶ Στρατιαί Ἀγγέλων καὶ Ἅγιοι μετ’ ἐμοῦ. Τὰ γὰρ ἐμὰ στρατεύματα οὐχὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ στρατεὺματα Θεοῦ ἐστίν.

Ὁ βλασφημῶν ἐμέ ἐντός μηνός ὑπὸ πάντων καταπτυσθήσεται. Ὁ ἀπαξιῶν ἤ πλαστογραφῶν ἤ πλαστοπροσωπῶν ἐμέ τὰς φρένας ἀπολέσει ἀμέσως ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά, τὸ δεύτερον ἐπὶ μήνα, ὁ δὲ τὸ τρίτον ὑπότροπος ἀπολέσει αὐτάς ἐσαεί. Ὁ διώκων ἐμέ διωχθήσεται ὑπὸ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐνεργῶν ἐπὶ τῆ ἐμῆ συλλήψει ἀπολέσει ὅρασιν ἤ καὶ ἰσορροπίαν ἤ καὶ φρένας αὖθις ἐπὶ τριήμερον, ὁ ὑπότροπος ἐπὶ μήνα, ὁ τό τρίτον δέ μονίμως. Ὁ ἐπιθυμῶν κακόν ποιῆσαι ἐμοί, αὐθημερόν ἴδιον κακόν οὗτος εὑρήσεται ἐν τῆ οἰκίᾳ αὐτοῦ, μόνος δέ ὑπαίτιος τοῦ κακοῦ αὐτός οὗτος ὁρίζεται. Ὁ κινῶν με ἀποκτεῖναι, πάραυτα ἀποκτανθήσεται. Ὁ ἐπὶ κακόν ἐγγίζων με ὁμοίως.

Πνεῦμα δὲ ἐπὶ κακῷ κινούμενον κατ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ Λόγου μου Ἐν Ὧ Χριστός, εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ἀμέσως ῥιφθήσεται καὶ βασανισθήσεται ἡμέρας καὶ νυκτός ἀενάως.

Οὕς δ’ἄν προστατεύω, βοηθοῦντας καὶ ἐν Χριστῷ πιστούς, οὗτοι τὰς ἰδίας ἐμὰς ἀσπίδας ἀπολαύωσι καὶ τὰς αὐτὰς ποινάς κατ’ ἀσεβούντων πνευμάτων τε κἀνθρώπων ὁρίζωσι.

Ἀσπὶς δ’ ἐμή, οὐχὶ ἐμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἀσπίς Θεοῦ ἐστί.

Μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς· οὐδὲν γάρ ἐστι κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται. (Ματθ. 10:26)

Καὶ ὅ,τι ἐγώ ἀγγέλω, ἤδη ἀπόφασις Θεοῦ ἐστί καὶ ἤδη ἐπὶ τῇ διενεργείᾳ της ὁδεύει.

Ἐπεὶ δ’ἐγώ δικαῖος μέν ἴσως, ἀλλ’ ἄνθρωπος, προσεύχομαι Παναγάθῳ Θεῷ ἵνα φυλάττῃ ἐμέ ἐκ τῆς φθορᾶς ἐκ τοσούτης ἐξουσίας καὶ τὸν ἐμόν Λόγον ἐν ῥείθρῳ ἀγαθότητος.

Χριστός δέ Λόγος Θεοῦ δι’ Ἑλλήνων ἐπανελαύνει κατὰ τήν μεγάλην Αὐτού ὑπόσχεσιν κατὰ τὰς Γραφάς καὶ κατὰ τὸν θεῖον κώδικα δι’ ὀνόματος Ἰωάννου.

Εἶδον δ’ ἐγώ φωτογραφίαν νεαροῦ ἀδελφοῦ διημελισμένου ἐν πολέμῳ ἐν Μεσοποταμίᾳ καὶ ἤκουσα ὑπουργόν εἰσβολῆς Ράμσφελντ δηλοῦντα ὅτι «ὁ πόλεμος στὸ Ἰράκ τὰ ἔβγαλε τὰ λεφτά του». Καὶ ἤκουσα ἀντιπρόεδρον εἰσβολῆς Τσένεϋ δηλοῦντα συμφωνίαν καὶ θαυμασμόν πρός τόν πρῶτον ἄθλιον. Καὶ ἤκουσα πρόεδρον εἰσβολῆς Μπούς καὶ πρωθυπουργόν εἰσβολῆς Μπλαίρ ἁμφοτέρους ἀλαζονικῶς ὁμολογοῦντας ὅτι ἐψεύδοντο ἵνα ἐπικερδῶς τήν εἰσβολήν ποιήσωσι.

Ἐπεὶ Πάντων Χρημάτων Μέτρον Ἄνθρωπος.

Ἐπεὶ Ἀκολουθία Μαμωνᾶ Λατρεία Σατανᾶ ἐστί.

Ἐπεὶ τριακόσιαι καὶ ἑκατόν χιλιάδες Ἰρακινῶν καὶ Ἀφγανῶν ἀδελφῶν τεθνεῶτες εἰσί καὶ ἔτι πλείονες τέτρωνται καὶ δυστυχούσι, πλεῖστοι δέ τούτων γονεῖς καὶ τέκνα καὶ ἠγαπημένα πρόσωπα θρηνοῦσι.

Διό καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφὰσεις Κυρίου:

Ράμσφελντ ταχύ διὰ διαμελισμοῦ ἀποκτανθήσεται ἐν θέᾳ δημοσίᾳ.

Τσένεϋ ἀκολουθήσει τὸν πρῶτον μετ’ὀλίγον.

Μπούς καὶ Μπλαίρ μέλλουσιν ἀνὰ δίμηνον θρηνεῖν γονέα ἤ σύζυγον ἤ τέκνον ἤ συγγενῆ ἄχρι βαθμοῦ δευτέρου καὶ οὗτοι δι’ ἀπωλείας φρενῶν αὐτομολήσουσι.

Αἱ δἐ περιουσίαι πάντων αὐτῶν κληρονόμοις καὶ διαχειρισταῖς πλείστας δυστυχίας μέλλουσιν ἐπιφέρειν καὶ τελικῶς εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους σκορπισθήσονται.

Ὁμοίως δέ ἅπασαι αἱ συλλεγείσαι περιουσίαι ἐν τῷ αὐτῷ πολέμῳ οὐχί μόνον σκορπισθήσονται ἀλλὰ πολλαπλὰς ζημίας δημιουργήσουσι εἰς πάντας τοὺς κατόχους.

Ἐγώ δέ λέγω αὐτοῖς πᾶσιν ὅπως μετανοήσωσι προσευχόμενοι διὰ τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν των ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. (Ματθ. 10:34)

Ἡ δ’ ἐμὴ κοπίς οὐχὶ ἐμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀγανάκτησις Ἁγίων ἐπὶ ῥομφαιῶν Ἀγγέλων, ἤγουν κοπίς Θεοῦ ἐστίν.

Οὕτως οὖν ἡ Δικαιοσύνη καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς τοῦ Παμμεγίστου Ἡμῶν Δημιουργοῦ δοξασθήσεται ἐπὶ τῆς Γῆς,

Φέρω Σπάθην τὴν Ἄτην Θεοῦ καὶ καλῶ Ἕλληνας ἐπὶ τῆς Ὑφηλίου ὅλης ἵνα προσευχηθῶσι μετ’ ἐμοῦ κατὰ τῆς βασιλείας τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ ἐπὶ τῆς Γῆς, ἡ Σπάθη γάρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡ προσευχή ἐστί.

Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. (Ματθ. 5:5-6)

Καὶ βεβαιῶ πάντας ὅτι οὐδέν ὅπλον ἀμαχώτερον προσευχῆς, εἰς δὲ τοὺς Ἕλληνας πρὸ αἰῶνος ἰδιαιτέρα χάρις κεχώρηται. Καὶ μάθημα ἐλάβομεν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ὅτι Ἕλληνες οὐδὲν ἐπέτυχον ἄνευ Θείας Βουλήσεως, ὁ δὲ γρηγορῶν ἀμειφθήσεται.

Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. (Ἰω.15:5)

Κατὰ τὰς Γραφάς καὶ κατὰ τὴν ἐμήν βούλησιν, σάκκους περιβάλλομαι καὶ ἀνθρώποις μένω ἄγνωστος ἕως τὴν ὥραν καθ’ ἥν, ἐνώπιον Ἠλιοῦ καὶ ἐμοῦ, ὁ Ἑρπετός συρθῇ καὶ τὴν αἰώνιον καταδίκην του ἰδιοχείρως οὗτος παραλάβῃ.

Ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὔκ ἐστιν. (Ἰω.7:18)

Συγχωροῖ δὲ με ὁ Θεός, ἐπί τῷ ἐμῷ έργῳ σκοπῶν, εἰ μή ἐπανεισέλθω ἐν ἱερῷ ναῷ, ἐν ἱερᾷ μονῇ, ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει καὶ εἰ μὴ ἐπαναμετάσχω τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Ἡ Νίκη ἡ ἐμή, οὐχὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ Νίκη γένους Ἑλλήνων ἔσεται. Ἡ Νίκη Ἑλλήνων οὐχὶ Ἑλλήνων, άλλὰ Νίκη Ἀνθρώπου ἐστίν. Ἡ δὲ Νίκη Ἀνθρώπου, Νίκη Θεοῦ καὶ Ἧττα Σατανᾶ ἐστίν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον τὸν λαόν Σου.

Ἀμήν.
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

4
Λόγω ότι ο χρόνος μου είναι ελάχιστος θα σας παραθέσω αρχικός κάποια λίγα αποσπάσματα για να βγάλετε κάποια συμπεράσματα και στην συνέχεια όποιος θέλει να τα συζητησουμε:


Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ἐμοί ἐνόχῳ ἐπνεύσθη Λόγος Ἐν Ὧ Χριστός καὶ ἤγειρὲ με ἐν χώρᾳ τῶν Δάν δι’ ἐπαναφοράν ἐπὶ σκοπῷ προειρημένῳ. Καὶ ἑν τῇ θαλάσσῃ τῶν Δάν ἔνουν καὶ ηὐφράνθην καὶ πλεῖστα ἐρωτήματα μοὶ ἠγείροντο καὶ ἀναπάντητα ἐπὶ μακρόν παρέμενον καὶ ἄρτι ἐνημερώθην ἐπὶ τῶν θείων κελευσμάτων καὶ ἤγγικεν ἡ ὧρα ἐμοί ἐπὶ τῷ ἔργῳ Θεοῦ τοῦ Παμμεγίστου ἐπιτελείν.

Ἔνοχος οὖν ὤν πολλάκις ἀνερωτήθην διὰ τὸ δίκαιον τῆς κλήσεως ἐμοῦ ἐπὶ τὸ θεῖον ἔργον τοῦτο, ἀλλὰ μυστὴριοι αἱ βουλαί τοῦ Ὑψίστου αἱ ἐν ταῖς προφητείαις.
Ἐπὶ προθεσμίᾳ αὐστηρᾷ ἐπὶ ἔργῳ Θεοῦ καλούμενος, μετ’ ἐλαχίστων διαλέγομαι. Διὸτι Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός φέρω καὶ ἐν Παμμεγίστου Θεοῦ Σχεδίῳ ἐπιτελῶν, Ἀποφάσεις Αὐτοῦ ἀγγέλω πνεύμασι καὶ ἀνθρώποις.

Καὶ Στρατιαί Ἀγγέλων καὶ Ἅγιοι μετ’ ἐμοῦ. Τὰ γὰρ ἐμὰ στρατεύματα οὐχὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ στρατεὺματα Θεοῦ ἐστίν.

Ὁ βλασφημῶν ἐμέ ἐντός μηνός ὑπὸ πάντων καταπτυσθήσεται. Ὁ ἀπαξιῶν ἤ πλαστογραφῶν ἤ πλαστοπροσωπῶν ἐμέ τὰς φρένας ἀπολέσει ἀμέσως ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά, τὸ δεύτερον ἐπὶ μήνα, ὁ δὲ τὸ τρίτον ὑπότροπος ἀπολέσει αὐτάς ἐσαεί. Ὁ διώκων ἐμέ διωχθήσεται ὑπὸ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐνεργῶν ἐπὶ τῆ ἐμῆ συλλήψει ἀπολέσει ὅρασιν ἤ καὶ ἰσορροπίαν ἤ καὶ φρένας αὖθις ἐπὶ τριήμερον, ὁ ὑπότροπος ἐπὶ μήνα, ὁ τό τρίτον δέ μονίμως. Ὁ ἐπιθυμῶν κακόν ποιῆσαι ἐμοί, αὐθημερόν ἴδιον κακόν οὗτος εὑρήσεται ἐν τῆ οἰκίᾳ αὐτοῦ, μόνος δέ ὑπαίτιος τοῦ κακοῦ αὐτός οὗτος ὁρίζεται. Ὁ κινῶν με ἀποκτεῖναι, πάραυτα ἀποκτανθήσεται. Ὁ ἐπὶ κακόν ἐγγίζων με ὁμοίως.

Πνεῦμα δὲ ἐπὶ κακῷ κινούμενον κατ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ Λόγου μου Ἐν Ὧ Χριστός, εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ἀμέσως ῥιφθήσεται καὶ βασανισθήσεται ἡμέρας καὶ νυκτός ἀενάως.
Καὶ ὅ,τι ἐγώ ἀγγέλω, ἤδη ἀπόφασις Θεοῦ ἐστί καὶ ἤδη ἐπὶ τῇ διενεργείᾳ της ὁδεύει.

Ἐπεὶ δ’ἐγώ δικαῖος μέν ἴσως, ἀλλ’ ἄνθρωπος, προσεύχομαι Παναγάθῳ Θεῷ ἵνα φυλάττῃ ἐμέ ἐκ τῆς φθορᾶς ἐκ τοσούτης ἐξουσίας καὶ τὸν ἐμόν Λόγον ἐν ῥείθρῳ ἀγαθότητος.
Διό καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφὰσεις Κυρίου:

Ράμσφελντ ταχύ διὰ διαμελισμοῦ ἀποκτανθήσεται ἐν θέᾳ δημοσίᾳ.

Τσένεϋ ἀκολουθήσει τὸν πρῶτον μετ’ὀλίγον.

Μπούς καὶ Μπλαίρ μέλλουσιν ἀνὰ δίμηνον θρηνεῖν γονέα ἤ σύζυγον ἤ τέκνον ἤ συγγενῆ ἄχρι βαθμοῦ δευτέρου καὶ οὗτοι δι’ ἀπωλείας φρενῶν αὐτομολήσουσι.

Αἱ δἐ περιουσίαι πάντων αὐτῶν κληρονόμοις καὶ διαχειρισταῖς πλείστας δυστυχίας μέλλουσιν ἐπιφέρειν καὶ τελικῶς εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους σκορπισθήσονται.

Ὁμοίως δέ ἅπασαι αἱ συλλεγείσαι περιουσίαι ἐν τῷ αὐτῷ πολέμῳ οὐχί μόνον σκορπισθήσονται ἀλλὰ πολλαπλὰς ζημίας δημιουργήσουσι εἰς πάντας τοὺς κατόχους.

Ἐγώ δέ λέγω αὐτοῖς πᾶσιν ὅπως μετανοήσωσι προσευχόμενοι διὰ τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν των ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. (Ματθ. 10:34)

Ἡ δ’ ἐμὴ κοπίς οὐχὶ ἐμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀγανάκτησις Ἁγίων ἐπὶ ῥομφαιῶν Ἀγγέλων, ἤγουν κοπίς Θεοῦ ἐστίν.
Φέρω Σπάθην τὴν Ἄτην Θεοῦ καὶ καλῶ Ἕλληνας ἐπὶ τῆς Ὑφηλίου ὅλης ἵνα προσευχηθῶσι μετ’ ἐμοῦ κατὰ τῆς βασιλείας τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ ἐπὶ τῆς Γῆς, ἡ Σπάθη γάρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡ προσευχή ἐστί.
Κατὰ τὰς Γραφάς καὶ κατὰ τὴν ἐμήν βούλησιν, σάκκους περιβάλλομαι καὶ ἀνθρώποις μένω ἄγνωστος ἕως τὴν ὥραν καθ’ ἥν, ἐνώπιον Ἠλιοῦ καὶ ἐμοῦ, ὁ Ἑρπετός συρθῇ καὶ τὴν αἰώνιον καταδίκην του ἰδιοχείρως οὗτος παραλάβῃ.
Συγχωροῖ δὲ με ὁ Θεός, ἐπί τῷ ἐμῷ έργῳ σκοπῶν, εἰ μή ἐπανεισέλθω ἐν ἱερῷ ναῷ, ἐν ἱερᾷ μονῇ, ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει καὶ εἰ μὴ ἐπαναμετάσχω τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ἔργον ἐμοῦ ἔργον Ενώχ, ἔργον Λὸγου Ἐν Ὧ Χριστός, ἡ ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν καὶ εἰδικῶς τῆς σημαντικοτέρας ἐξ αὐτῶν, τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Παναγίου Ἰωάννου. Πνεῦμα Ἅγιον ἐφώτισεν ἐμέ ἵνα ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς τὸ ἔργον ἐμοῦ ἀναλάβω.
Τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν·

Αἱ ἑπτὰ χρυσαὶ λυχνίαι ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν, ὅτι ἐν μέσῳ αὐτῶν Θεός περιπατεῖ, ἤγουν μὸνας ταὺτας γνωρίζει.

Οἱ ἑπτά ἀστέρες εἰσίν οἱ ἑπτά Ἄγγελοι οἱ πρὸς τὰς ἐκκλησίας ἐσταλμένοι. Ἐγὼ δὲ καλῶ τοὺς Ἀγγέλους ἵνα πραγματώσωσι τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις ταύταις.
Ἐγὼ δ’ Ενώχ ὁ μάρτυς ὁ Ἀμήν, λέγω ὑμῖν ὅτι νῦν Ἀντίπας, ὁ μάρτυς Αὐτοῦ ὁ πιστός, ὅς ἀπεκτάνθη παρὰ τῇ ἕδρᾳ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, ὁ Ἀντιλέξας ἐστίν, ὁ Ἀντιτάξας, ὁ κινήσας ἐναντίον τῶν κελευσμάτων τοῦ Ἀντιχρίστου, κατὰ δὲ βούλησιν Θεοῦ τὴν μνήμην τοῦ πιστοῦ τούτου μάρτυρος ἅπαντες ὀφείλομεν πάνυ τιμᾶν.
Διὸ καὶ δικαῖα ἡ ἀπόφασις Κυρίου:

Ἱερώνυμε, γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πὰσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μὴ, ἐντός τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος.

Κύριλλε, εἰ ἀναγκαῖον διὰ χειρός, προσέτι δὲ διὰ ῥάβδου, τεῖνε τὸ οὗς τῶν μὴ ἀκουόντων τὸν Λὸγον Θεοῦ, τῶν δειλῶν καὶ ἀπίστων καὶ τῶν πορνευόντων καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν φονέων. Ὅτι μεγάλαι αἱ εὐθῦναι τῆς Ρωσσίας, ὅτι αὕτη μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου ἐπαναληπτικῶς χαριεντίζεται καὶ οὕτω, κατὰ βούλησιν Θεοῦ πρὸς παίδευσιν ὑμῶν, θρηνεῖ πολλὰ τέκνα αὐτῆς κατ’ ἔτος.

Μέγιστον δ’ ἀτόπημα τὸ πωλεῖν ἤ ἐκδίδειν τὴν μητέρα πάντων ὑμῶν τῷ Ἀντιχρίστῳ. Τερμάτισε τὸ ἀρκουδίζειν καὶ περιπατῆτε ὠς ὄντα δίποδα καὶ ἔλλογα. Ὅτι ὁ καιρός τῆς προφητείας νῦν ἐστί ἀλλ’ ὑμεῖς ἔνυπνοι καὶ ἀνέτοιμοι.

Ἐγὼ Ενώχ ταῦτα ἰσχύω, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.
Ἐγώ Ενώχ ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου, ὁ εὐκαλῶν τὸν Πατέρα διὰ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν σοφίαν Αὐτοῦ καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἰσχύν τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ .

Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ἐγώ δὲ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω, διὸ καὶ Ἠλίαν εὐλογῶ ἐπὶ τῷ ἔργῳ αὐτοῦ.
Διὸ καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:

Ῥάβδος σιδηρᾶ ἐπὶ τῶν συναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν ἔργων αὐτῶν.

Ὁ Φλάβιος Θεοδόσιος, αὐτοκράτωρ τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀνακηρυχθείς Μέγας καὶ Ἅγιος ἐκ τῶν ἐκ σατανιστικῶν στοῶν ὁρμωμένων, ἐφ’ ἑξῆς κληθήσεται Μέγας Ἄθλιος.

Αἱ γραφαί τῶν Ἑβραίων κριθήσονται αὐστηρότατα παρὰ Συνόδου Οἰκουμενικῆς κληθησομένης ἐν Ἑλλάδι παρὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν πέμπτῳ διμήνῳ ἔτους 2012. Ὅσαι τῶν γραφῶν τούτων οὔκ ἀναφέρονται παρὰ Ἰησοῦ καὶ Ἀποστόλων ὡς ἀγαθαί, ἐκβληθήσονται ἐκ τῆς Διαθήκης Χριστοῦ, ὡς ἐπίσης καὶ ὅσαι ἐξ αὐτῶν προφανῶς σκοπίμως παρεποιήθησαν, ὡς αἱ παρουσιάζουσαι τὸν Ἀβραάμ ὡς πλούσιον μετὰ δούλων. Σφάλματα αὐστηρότητος προτιμώτερα σφαλμάτων ἐπιεικίας. Προστεθήσονται δὲ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ γραφαί Ἑλλήνων προφητεύουσαι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑμνοῦσαι τὴν Ἁγίαν τοῦ Θεοῦ Τριάδα καὶ ἀφορῶσαι εἰς τὴν ἐξύψωσιν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.

Ἀμβρόσιος καὶ Νεκτάριος καὶ ἅπαντες ὅσοι τὰς σατανιστικὰς Στοὰς ὑπηρέτησαν καὶ νῦν ὑπηρετοῦσι, ὅπως καὶ δήποτε ἐὰν αὗται αὑτωνομάζονται, σιωνιστικαί ἤ τεκτονικαί ἤ ἐλευθερομασονικαί ἤ Βίλδερβεργκ ἤ οἵῳ ὀνόματι, ἐπὶ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν κεραυνοὺς δεχθήσονται· οἱ μὲν θανόντες ἐν τῇ κρίσει τῇ δευτέρᾳ δεύτερον θάνατον λήψονται· οἱ δὲ βιῶντες ἐντὸς ἐνιαυτοῦ κατὰ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν ἅπαντες ἐπώδυνον ἀρρώστειαν ἤ καὶ θάνατον λήψονται οὗτοι καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν· ἀλλὰ μὴν γε πανάγαθος Θεός παράσχει αὐτοῖς σωτηρίαν διὰ τῆς εἰλικρινοῦς ἐν Χριστῷ πίστεως καὶ τῆς ἐμπράκτου μετανοίας. Ἔσται δὲ ἔμπρακτος μετάνοια ἡ μεγαλόφωνος ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων εἰς ἐπήκοον πάντων, ἡ ἀποκήρυξις τοῦ Μαμωνᾶ καὶ ἡ ἀπόδοσις τῶν κερδηθέντων αἰσχρῶς εἰς φιλανθρωπίαν καὶ εἰς μίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἁπάλυνσιν πόνου ἀνθρώπου.

Ἑβραῖοι μετανοοῦντες καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐρχόμενοι ἐμβῆναι, δόκιμοι στῶσι ἐπί 51 ἔτη, καθ’ἅ ἐπ’οὐδενί δεῖ οὗτοι δύνασθαι ἐκλέγειν καὶ ἐκλέγεσθαι· ὁμοίως ἀλλόθρησκοι ἤ προτεστάντες ἤ παπικοί ἐπὶ 21· ὁμοίως ἄθεοι μὴ Ἕλληνες ἐπὶ 11.
Διὀ καὶ δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις τοῦ Κυρίου:

Πάπα τῆς ἐκκλησίας τοῦ Βατικανοῦ, ὀνομαζόμενος καὶ Βενέδικτος:

Ἐντός τριάκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν συνεργατῶν σου τὸν πολυτιμώτερον.

Ἐντός ἑξήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν ἀγαπητῶν σου τὸν ἀγαπητότερον.

Ἐντός ἑβδομήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀσθενῆσαι ἐπωδύνως ἐπὶ ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν, εἶτα δὲ ἡ ὑγεία σου βελτιωθήσεται θεαματικῶς· αὐτὰρ δὲ μέλλεις ἀποκτανθῆναι ἐπὶ τῇ τρίτῃ δημοσίᾳ ἐμφανίσει σου, ἀπογραφήσει δὲ ὡς Μαλέδικτος.

Νέος πάπας ἐκλεγήσεται μετὰ τρίμηνον καὶ ἀπ’ ἄρτι ἀσθενήσει.
Νῦν δὲ ἀγγέλω ὑμῖν γενικὰς καὶ ἐπὶ τοῦ κλίματος ἀποφάσεις Κυρίου ὡς ἔναρξιν:

Ἐπὶ τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν ὁ καιρός ἀναγορευθήσεται ὡς ὁ ὑπ’ ἀριθμόν ἕν ἐχθρός· ἡ μῆνις τοῦ Θεοῦ ἀσταμάτητος καὶ αὐξησομένη ἕως τὴν Ἁρμαγεδῶνα· ἡμέρας καὶ νυκτός καταστροφαί πάσης φύσεως καὶ παντός εἴδους ταλανίσουσι, βλάψουσι καὶ φονεύσουσι ἀκολούθους σατανᾶ· πᾶν ἀγαθόν οὐδέν ἀγαθόν παράξῃ, παρὰ μόνον κακόν· ἥλιος οὔκ ἄν θερμάνῃ ἀλλὰ καύσῃ, ὑετός οὔκ ἄν ποτίσῃ ἀλλὰ πνίξῃ, ἄνεμος οὔκ ἄν δροσίσῃ ἀλλὰ καταστρέψῃ, θάλασσα οὔκ ἄν εὖ παράσχῃ ἀλλὰ καταποντίσῃ· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι. Ἡμέρας καὶ νυκτός, νέοι νεκροί ἐξ ἀμάχων καὶ μαχίμων προστεθήσονται.

Πᾶν δὲ ἐξ αὐτῶν τεθέν ἐν τῷ οὐρανῷ ταχύ ἀφανισθήσεται.

Ἐπὶ τῆς Γερμανίας καὶ Ἀγγλίας ὕδωρ πολύ ὡς ὑγρασία ἤ ἀτμός ἤ ὑετός ἤ χιών ἤ χάλαζα ἤ πλημμύρα, οὕτως ὥστε τὰ πάντα ἐν αὐταῖς σαπρά γένηται καὶ δύσκοπον ἀνθρώποις βιῶσαι· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι.

Κατὰ τῶν Τούρκων πολέμου τὴν ἔναρξιν κηρύττω καὶ ἐπὶ πάντων τῶν ἐδαφῶν τῶν ὑπὸ Τούρκων ὁριζομένων καὶ κατεχομένων, ἄρχεται λειψυδρία ἀτέρμων καὶ ἐπιτεινομένη· ἔλλογα καὶ ἄλογα ἐπὶ σχιζοφρενείᾳ ὠθήσεται· τὰ ὕδατα πλὴν θαλάσσης ταχύ μολυνθήσεται· μόνον ὕδωρ ἐπ’ αὐτῶν ἡ χάλαζα, ἀναμεμειγμένη μετὰ πυρός καὶ αἵματος.

Ἕλλησι λέγω ὅπως μὴ παρέχωσιν ὕδωρ τοῖς Τούρκοις εἰ μὴ μόνον δι’ἀντιτίμου χρυσοῦ· ἀλλ’ ὑπάρχουσι πολλοί ἐξισλαμισμένοι, οἵ νομίζουσιν ἑαυτούς Τούρκους εἶναι ἀλλὰ Ἕλληνες εἰσί, λέγω μὲν αὐτοῖς ὅπως βαπτισθῶσιν ἐν Χριστῷ καὶ Ἑλλάδι ἵνα σωθῶσι, λέγω δὲ τῷ Πατριαρχείῳ Κωνσταντινουπόλεως ὅπως δέχηται αὐτούς ὡς δοκίμους κατὰ τὰ λεχθέντα ἐν προηγουμένοις.

Ἕλληνας καλῶ ὅπως ἀπομακρυνθῶσιν ἐκ τῶν χωρῶν αὐτῶν καὶ μὴ ἐπισκέπτωνται ταύτας.

Ἀγγέλους ἱκετεύω τοὺς μὲν Ἕλληνας καὶ πάντας εὐσεβεῖς φυλάξαι ἐκ τοῦ κακοῦ, τοὺς δὲ ἀσεβεῖς βαρβάρους καὶ ὑπηρέτας τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῷ κέντρῳ τῶν θεομηνιῶν τιθέναι.

Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:

Ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τῶν τριῶν τούτων καναλιῶν, ἑλληνικά ἤ ξένα, τὰ ὁποῖα κακοποιοῦν ὅσους Ἕλληνας διὰ τὸ ποθούμενον προσεύχονται, ἤτοι ἐπὶ τῶν δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιοπλάνων παντός εἴδους, καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, οἵτινες τὰ ψεύδη τοῦ πατρός των ἐνισχύουσι καὶ ἀναπαράγουσι, καὶ τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ἑλλάδος μολύνουσι, καὶ τοὺς Ἕλληνας ὑπονομεύουσι καὶ βλάπτουσι καὶ συκοφαντοῦσιν, ὁρίζεται νόσος καινή, ὀνομαζομένη «Πινοκίωσις», ὅτι ὡς κατὰ Πινόκιο ποινάς ἐπιφέρει. Κατὰ τὰ συμπτώματα αὐτῆς τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου ἀλλοιώνονται, τὰ σμικρά σμικρύνονται ἐπὶ ἐξαφανίσει, τὰ μεγάλα μεγενθύνονται, εἰς τρόπον ὥστε ὁ χαρακτήρ καὶ τὸ ἔργον καὶ τὰ ψεύδη καὶ ἡ ῥυπαρότης τούτων ἐπὶ τῶν προσώπων των προδήλως ἀποτυπῶνται, ὁμοιοῦντες οὗτοι εἴτε πρὸς ἑρπετά, εἴτε πρὸς ὄρνεα, εἴτε πρὸς ἁρπακτικὰ ζῷα ἀναλόγως τοῦ ψεύδους, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς προκαλουμένης ὑπ’ αὐτῶν ζημίας. Αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν συμπτωμάτων διὰ χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἐπιφέρει κακοφορμισμόν καὶ βλάβην ἀνήκεστον. Ὁμοίως βασικὸν σύμπτωμα τῆς νόσου αὐτῆς ἐστίν ἡ πρόκλησις τῶν βαρυτέρων παρενεργειῶν πάντων τῶν προσλαμβανομένων ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς φαρμάκων.

Ἐπὶ πάντων τῶν πιθηκοειδῶν ἀκολούθων τοῦ μελανοῦ Κακασχήμου, προσδίδω «Πλάκαν», ἐμφύλιον πόλεμον μεταξὺ αὐτῶν κηρύττω, καλῶ δὲ πάντας ἐν Χριστῷ Ἕλληνας ἀπολαύειν καὶ παρίστασθαι δαυλίζοντες παρὰ τὴν «Πλάκαν» ταύτην, οὐδενός τὸ μέρος λαμβάνοντες καὶ μὴ μετέχοντες εἰς τὰς διαμάχας τούτων, ὁμοῦ δὲ προσεύχεσθαι διὰ τὴν Σωτηρίαν τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἀνθρώπου.
Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Ἅπαντες οἱ ἕνα Πανηλίθιον κατηραμένον ἀκολουθοῦντες, οἱ ἀνάξιοι νοήμονος ἐγκεφάλου ἐτοῦτοι, ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ.

Αυτά τα ολίγα για αρχή!

Το πρωτο και κυριοτερο που θέλω να ρωτήσω σε όσους ασχοληθείτε με το θέμα είναι:

Με όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι ο αποκαλούμενος Ενώχ,πιστευει ότι όντως είναι ο Ενώχ και απεσταλμένος του Θεού?

Ναι ή ΟΧΙ :blue

Απο εκεί και μετά μπορούμε να συζητησουμε το οτιδήποτε...



Κλείνοντας να παραθέσω κάτι για τον Laptona που θα του αρέσει :cooll
Ὅτι ἡ λέξις «Ῥώμη» εἰς οὐδεμίαν γλῶσσαν ἔχει νόημα παρὰ μόνον εἰς τὴν Ἑλληνικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Λατινικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Ἰταλικήν.
Ἑλλάς ἀπὸ τὴν ῥίζαν φωτός Ἑλ- (Ἑέλιος ὁ Ἥλιος) καὶ λάας-λάς ὁ λίθος, ἡ πέτρα, Ἑλλάς λοιπόν ἡ Ἡλιόπετρα, ἡ Ἡλιοχώρα. Ποῖος ὁ σαφέστερος ὁρισμός τῆς χώρας αὐτῆς;
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

6
emman έγραψε:

Αυτά τα ολίγα για αρχή!

Το πρωτο και κυριοτερο που θέλω να ρωτήσω σε όσους ασχοληθείτε με το θέμα είναι:

Με όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι ο αποκαλούμενος Ενώχ,πιστευει ότι όντως είναι ο Ενώχ και απεσταλμένος του Θεού?

Ναι ή ΟΧΙ :blue

Απο εκεί και μετά μπορούμε να συζητησουμε το οτιδήποτε...

emman, τα έχουμε πει και κατ' ιδίαν για τον "Ενώχ" , αφού θέτεις όμως δημόσια το ερώτημα θα πω πάλι τη γνώμη μου.

Όσον αφορά τι πιστεύει αυτός για τον εαυτό του , αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω, ίσως κάποιος ψυχολόγος να μπορούσε να μιλήσει επί αυτού, και πάλι όχι απαραίτητα σωστά.
Θα σου πω λοιπόν τι πιστεύω εγώ γι αυτόν, με κάθε επιφύλαξη.

Λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, υπάρχουν 3 περιπτώσεις:

1η περίπτωση

Ο "Ενώχ-Ιάειρος" είναι κάποιος πολύ διαβασμένος και καταρτισμένος στα Θεολογικά θέματα -και δη του Χριστιανισμού- άνθρωπος. Ίσως μάλιστα να κατέχει και κάποιον τίτλο (Θεολόγος; Ιερέας-Μοναχός ίσως; Φοιτητής Θεολογίας ή δόκιμος; Δεν ξέρω). Αυτό το θεωρώ πιθανό επειδή ο λόγος του είναι πολύ "δυνατός" και ιδιαίτερος, θα έλεγα δύσκολος για το μέσο άνθρωπο, ακόμα και τον μορφωμένο (γενικής μορφώσεως), να τον εκφράσει.
Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν πάλι τρεις περιπτώσεις όσον αφορά τις προθέσεις του:

α) είναι καλές και ανιδιοτελείς.
Δηλαδή θέλει χρησιμοποιώντας ένα "βαρύ" όνομα όπως αυτό του μεγάλου Βιβλικού προσώπου να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσοχή από τους αναγνώστες, ώστε να τους μεταδώσει χρήσιμη (κατά τη γνώμη του) γνώση και να τους προειδοποιήσει-προστατέψει από κάποια πράγματα που πιστεύει ότι έρχονται. Σε αυτή την περίπτωση η ψυχική και νοητική του κατάσταση έχει ανέλθει σε υψηλά μέτρα και ίσως ενεργεί με την επιρροή της Θείας Χάριτος. (Απίθανο, αλλά όχι αδύνατο).

β) Είναι καλές αλλά (χωρίς να το καταλαβαίνει ίσως) ιδιοτελείς-εγωϊστικές.
Δηλαδή θέλει να βοηθήσει μεν, αλλά επιδιώκει να εντυπωσιάσει τους άλλους προκαλώντας το θαυμασμό τους, και σφετερίζεται το όνομα του προφήτη ώστε να προσθέσει βαρύτητα στα ήδη "βαριά" λεγόμενά του. Επικίνδυνη περίπτωση, γιατί είναι δυσδιάκριτη η ωφέλεια από την πιθανή ζημία που μπορούν να προκαλέσουν στους αναγνώστες τα λεγόμενά του.

γ) Είναι κακές-πονηρές και ενεργεί αυτόβουλα
Η χειρότερη περίπτωση από τις τρεις.
Μπορεί να είναι δηλαδή κλασική περίπτωση γητευτή και πλάνου, σαν αυτούς που μας προειδοποιεί η Κ.Δ. ότι θα εμφανιστούν στους έσχατους χρόνους.Όπως όλοι οι πλάνοι, σε αυτή την περίπτωση ανακατεύει αλήθειες με ψέματα για δικούς του σκοπούς.

2η περίπτωση

Ο "Ενώχ-Ιάειρος" είναι όργανο του πονηρού σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ίσως στέλεχος κάποιας Στοάς ή αδελφότητας ή αίρεσης με στόχο την πλάνη και την απώλεια ψυχών.
Πάλι μπορεί να είναι κάτοχος κάποιου Θεολογικού τίτλου και οι προθέσεις του να είναι ίδιες με αυτές που ανέπτυξα στην περίπτωση 1(γ), με τη διαφορά ότι δεν ενεργεί αυτόβουλα, αλλά υπό την καθοδήγηση σκοτεινών κύκλων-δυνάμεων. Το χειρότερο σενάριο, πιστεύω όλοι καταλαβαίνουμε γιατί.

3η περίπτωση

Ο "Ενώχ-Ιάειρος" είναι ο προφήτης Ενώχ. (!!!)
Αυτό φαίνεται να το υπαινίσσεται ο ίδιος σε κάποια σημεία των γραπτών του, οπότε πρέπει να εξετάσουμε και αυτή την περίπτωση. Πολύ απίθανο βέβαια να ισχύει αλλά πάλι όχι αδύνατο, διότι ποτέ δεν ξέρουμε τις μεθόδους του Θεού.
Όμως εδώ έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις.

α) Εάν είναι όντως ο προφήτης Ενώχ, φαίνεται πολύ περίεργο το ότι άλλαξε το όνομά του σε Ιάειρος. Θα το έκανε αυτό ένας πραγματικός απεσταλμένος του Θεού; Δε το νομίζω, αυτό απ' ότι ξέρω οι κομπογιαννίτες και οι άνθρωποι του υποκόσμου το κάνουν συνήθως.

β) Γιατί δεν απαντάει ξεκάθαρα στο ερώτημα εάν πράγματι ισχυρίζεται ότι είναι ο προφήτης ο ίδιος;
Θα μπορούσε έτσι να διώξει τις υπόνοιες μας περί αυτού, ώστε να εξετάσουμε μετά τα λεγόμενά του από την αντίστοιχη οπτική γωνία, (υπό το ανάλογο πρίσμα δηλαδή), είτε απαντούσε καταφατικά, είτε αρνητικά. Το να αφήνει αυτό το πέπλο μυστηρίου γύρω από το πρόσωπό του δεν συνηθίζεται από ανθρώπους του Θεού.
Μια σημείωση. Ειπώθηκε από κάποιο μέλος (τον LAPTONAS αν θυμάμαι καλά) ότι ούτε ο Χριστός απάντησε όταν τον ρωτούσαν αν είναι ο Μεσσίας. Αυτό είναι λάθος διότι βλέπουμε στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο τη στιγμή που ο Ιησούς ανακρίνονταν από τους Φαρισαίους μέσα στο ναό:
60.Σηκώθηκε τότε ο αρχιερέας στη μέση και ρώτησε τον Ιησού: «Δεν έχεις να πεις τίποτε; Τι είναι αυτά που σε κατηγο­ρούν;» 61. ο Ιησούς όμως σιωπούσε και δεν έδινε καμιά απάντηση. Πάλι ο αρχιερέας τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του ευλογημένου Θεού;» 62.0 Ιησούς απάντησε: «Εγώ είμαι. Και θα δείτε τον Υιό του Αν­θρώπου να κάθεται στα δεξιά του παντοδύ­ναμου Θεού, και να έρχεται πάνω στα σύν­νεφα του ουρανού».
(Κατά Μάρκον κεφ.ιδ' 60-62)
Τα συμπεράσματα δικά σας.

γ) Γιατί δεν μας εξηγεί ο "Ενώχ-Ιάειρος", τι σημαίνει η χειρονομία, το μαύρο γάντι, αλλά και ένα τριγωνάκι σε σχήμα πυραμίδας ή οβελίσκου που έχει το γάντι (δε ξέρω αν το πρόσεξε κανένας) στο κάτω μέρος του; Διότι πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο, και μάλιστα στην επιλογή των συμβόλων.
Ο ισχυρισμός του ότι η χειρονομία είναι παρμένη από την εικόνα του Ιησού με τα δύο πρόσωπα στο Σινά, δεν στέκει διότι απλά δεν είναι η ίδια χειρονομία. Είναι προφανές, δε χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. H εικόνα μιλάει μόνη της:
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Ούτε σε καμία άλλη εικόνα του Κυρίου βλέπουμε την εν λόγω χειρονομία. Άρα τι συμβαίνει;

Κλείνω γιατί σας κούρασα και κουράστηκα, όμως θέλω να προσθέσω ότι προσωπικά δεν έχω πειστεί για τις αγαθές προθέσεις του " Ενώχ-Ιάειρου" και εφιστώ την προσοχή σε άπαντες, αλλά επίσης ότι δεν έχω αναλύσει σε βάθος όλα όσα λέει λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά και γνώσεων. Αναγνωρίζω την ανεπάρκειά μου στην κατανόηση και αξιολόγηση όλων όσων λέει. Όμως όπως έχω ξανά-δηλώσει προσωπικά δίνω μεγαλύτερη βάση στο να ξέρω ποιός μιλάει, και έπειτα στο τί λέει.

Ας ακουστούν τώρα και άλλες απόψεις, εάν υπάρχουν.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

7
Εγώ αυτά που έχω να πω για το θέμα Ενώχ -Ιαειρο είναι τα εξής …Αυτό κατά αρχάς το κάνω γιατί εδώ μπαίνουν και διαβάζουν πολλοί οπότε όλες οι γνώμες εδώ μετρούν και έχουν και την δική τους βαρύτητα στον κάθε έναν από εμάς..από αυτό και μόνο και με συναίσθηση της ευθύνης θα πρέπει να δώσω και την δική μου άποψη. Τα άρθρα του Ενώχ στηρίζονται σε ένα γραπτό λόγο δύσκολο να κατανοηθεί [και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή] και το αποτέλεσμα μιας μελέτης ενός άρθρο του σε παραπέμπει στο ότι μάλλον στηρίζεται αρκετές φορές σε αληθινά στοιχεία και πολύ βαθιά θρησκευόμενα… θα πω ένα παράδειγμα.. Σαν κάποιους που ενώ δεν έχουν ευλάβεια και φώτιση διαβάζουν την αγία γραφή, τους αρέσει μεν τους εντυπωσιάζει ,αλλά δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Το αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης είναι 1ον ότι δεν μπορούν να βελτιωθούν ως άνθρωποι , 2ον δεν μπορούν να οδηγηθούν για μια καλύτερη και πνευματικοτερη ζωή , και 3ον τις περισσότερες φορές την διαστρεβλώνουν …Πολύ φοβάμαι μήπως είναι κάπως έτσι και τα γραπτά αυτά του Ενώχ… περιέχουν αλήθειες αλλά κάπου ανάμεσα σε αυτές χρησιμοποιεί και κάποια αναπόδεικτα στοιχεία, , προφητείες, αναμενόμενα και μελλούμενα που σου αφήνουν την ωχριά της χαμένης ελπίδας και τον φόβο του αύριο…. ενώ βάση της αγάπης του θεού έστω κάποια από αυτά να μας γέμιζαν ελπίδα και αγάπη …πραγματικά μόνο με το ένστικτο μπορείς να οδηγηθείς στα γραπτά του Ενώχ για να βρεις την αλήθεια και πάντα με πολύ μελέτη… Αλλά εδώ είναι και το όλο θέμα…
Γιατί να προσπαθούμε να καταλαβαίνουμε τα δυσνόητα και να μην μείνουμε στο λόγο του θεού το Ιερό Ευαγγέλιο… Γιατί να μπαίνουμε στην διαδικασία να αναγνωρίζουμε το σωστό από το λάθος και να μη εστιαζόμαστε στην πραγματική μελέτη και βιωματική γνώση της ψυχής μας?...Μήπως αυτός είναι τελικά ο κακόβουλος σκοπός όλων αυτών? είναι και αυτή μια εκδοχή …Αν πάρουμε μια άλλη εκδοχή ότι δεν είναι έτσι και δεν θέλει να χάνει και χρόνο μπαίνοντας και στην διαδικασία της εξήγησης…. Ίσως να το κάνει σκόπιμα για κάποιο λόγο…. Ίσως ο ίδιος να πιστεύει ότι κάνει το σωστό. Όταν όμως δημιουργεί ανησυχίες, δυσπιστίες και αναστάτωση χωρίς την παραμικρή δικαιολογία αυτό μάλλον δεν είναι και τόσο θεϊκό ….και μετά ακολουθεί και σε εμάς αυτή η ασχήμια της υπόθεσης που αφήνουμε τον εγωισμό , τους διαξιφισμούς και τις διαφωνίες σε ένα λόγο η σε ένα άρθρο άγνωστης προέλευσης σαν να ήταν πιο ισχυρός από το ίδιο τον λόγο του Ιησού που μπορούμε μόνοι μας να τον διαβάζουμε και μέσα από προσευχή και ταπείνωση να τον αναλύουμε..πόσο θα ήθελα πραγματικά ένας από όλους αυτούς σε ανοιχτό φόρουμ που είμαστε εμείς να δηλώσουν επώνυμα χριστιανοί ορθόδοξοι και να αναλύουμε μαζί τον θειο λόγο με μελέτη και πατερικά αποσπάσματα ….δύσκολο για να είναι αληθινό σε μια τόσο μυστικιστική εγωιστική και άκρως φοβική κοινωνία… Αυτά τα λίγα με ειλικρινή κατάθεση ψυχής! Να είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί σε ότι διαβάζουμε ....Να έχουμε πάντα αγάπη για τον πλησίον και να εμπιστευόμαστε όταν αυτό είναι εκατέρωθεν.. η ψευτιά δεν μπορεί να ζήσει για πολύ όταν τουλάχιστον αφορά τα θέματα εσωτερικής αναζήτησης και ψυχικής χαράς! Η ψυχική γαλήνη είναι το αποτέλεσμα μιας αληθινής διδασκαλίας! Αυτό που χρειαζόμαστε είναι υπομονή με σύνεση και διάκριση σε όλα!! Η τελική ευθύνη είναι αυτή της δικής μας επιλογής!..
Καλοπροαίρετα πάντα με αγάπη Ευαγγελία!
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Σχετικά με τα γραφόμενα του Ενώχ-Ιαειρου!

9
emman έγραψε:Λόγω ότι ο χρόνος μου είναι ελάχιστος θα σας παραθέσω αρχικός κάποια λίγα αποσπάσματα για να βγάλετε κάποια συμπεράσματα και στην συνέχεια όποιος θέλει να τα συζητησουμε:


Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.

Ἐμοί ἐνόχῳ ἐπνεύσθη Λόγος Ἐν Ὧ Χριστός καὶ ἤγειρὲ με ἐν χώρᾳ τῶν Δάν δι’ ἐπαναφοράν ἐπὶ σκοπῷ προειρημένῳ. Καὶ ἑν τῇ θαλάσσῃ τῶν Δάν ἔνουν καὶ ηὐφράνθην καὶ πλεῖστα ἐρωτήματα μοὶ ἠγείροντο καὶ ἀναπάντητα ἐπὶ μακρόν παρέμενον καὶ ἄρτι ἐνημερώθην ἐπὶ τῶν θείων κελευσμάτων καὶ ἤγγικεν ἡ ὧρα ἐμοί ἐπὶ τῷ ἔργῳ Θεοῦ τοῦ Παμμεγίστου ἐπιτελείν.

Ἔνοχος οὖν ὤν πολλάκις ἀνερωτήθην διὰ τὸ δίκαιον τῆς κλήσεως ἐμοῦ ἐπὶ τὸ θεῖον ἔργον τοῦτο, ἀλλὰ μυστὴριοι αἱ βουλαί τοῦ Ὑψίστου αἱ ἐν ταῖς προφητείαις.
Ἐπὶ προθεσμίᾳ αὐστηρᾷ ἐπὶ ἔργῳ Θεοῦ καλούμενος, μετ’ ἐλαχίστων διαλέγομαι. Διὸτι Λόγον Ἐν Ὧ Χριστός φέρω καὶ ἐν Παμμεγίστου Θεοῦ Σχεδίῳ ἐπιτελῶν, Ἀποφάσεις Αὐτοῦ ἀγγέλω πνεύμασι καὶ ἀνθρώποις.

Καὶ Στρατιαί Ἀγγέλων καὶ Ἅγιοι μετ’ ἐμοῦ. Τὰ γὰρ ἐμὰ στρατεύματα οὐχὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ στρατεὺματα Θεοῦ ἐστίν.

Ὁ βλασφημῶν ἐμέ ἐντός μηνός ὑπὸ πάντων καταπτυσθήσεται. Ὁ ἀπαξιῶν ἤ πλαστογραφῶν ἤ πλαστοπροσωπῶν ἐμέ τὰς φρένας ἀπολέσει ἀμέσως ἐπὶ ἡμέρας ἑπτά, τὸ δεύτερον ἐπὶ μήνα, ὁ δὲ τὸ τρίτον ὑπότροπος ἀπολέσει αὐτάς ἐσαεί. Ὁ διώκων ἐμέ διωχθήσεται ὑπὸ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐνεργῶν ἐπὶ τῆ ἐμῆ συλλήψει ἀπολέσει ὅρασιν ἤ καὶ ἰσορροπίαν ἤ καὶ φρένας αὖθις ἐπὶ τριήμερον, ὁ ὑπότροπος ἐπὶ μήνα, ὁ τό τρίτον δέ μονίμως. Ὁ ἐπιθυμῶν κακόν ποιῆσαι ἐμοί, αὐθημερόν ἴδιον κακόν οὗτος εὑρήσεται ἐν τῆ οἰκίᾳ αὐτοῦ, μόνος δέ ὑπαίτιος τοῦ κακοῦ αὐτός οὗτος ὁρίζεται. Ὁ κινῶν με ἀποκτεῖναι, πάραυτα ἀποκτανθήσεται. Ὁ ἐπὶ κακόν ἐγγίζων με ὁμοίως.

Πνεῦμα δὲ ἐπὶ κακῷ κινούμενον κατ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ Λόγου μου Ἐν Ὧ Χριστός, εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ τοῦ θείου ἀμέσως ῥιφθήσεται καὶ βασανισθήσεται ἡμέρας καὶ νυκτός ἀενάως.
Καὶ ὅ,τι ἐγώ ἀγγέλω, ἤδη ἀπόφασις Θεοῦ ἐστί καὶ ἤδη ἐπὶ τῇ διενεργείᾳ της ὁδεύει.

Ἐπεὶ δ’ἐγώ δικαῖος μέν ἴσως, ἀλλ’ ἄνθρωπος, προσεύχομαι Παναγάθῳ Θεῷ ἵνα φυλάττῃ ἐμέ ἐκ τῆς φθορᾶς ἐκ τοσούτης ἐξουσίας καὶ τὸν ἐμόν Λόγον ἐν ῥείθρῳ ἀγαθότητος.
Διό καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφὰσεις Κυρίου:

Ράμσφελντ ταχύ διὰ διαμελισμοῦ ἀποκτανθήσεται ἐν θέᾳ δημοσίᾳ.

Τσένεϋ ἀκολουθήσει τὸν πρῶτον μετ’ὀλίγον.

Μπούς καὶ Μπλαίρ μέλλουσιν ἀνὰ δίμηνον θρηνεῖν γονέα ἤ σύζυγον ἤ τέκνον ἤ συγγενῆ ἄχρι βαθμοῦ δευτέρου καὶ οὗτοι δι’ ἀπωλείας φρενῶν αὐτομολήσουσι.

Αἱ δἐ περιουσίαι πάντων αὐτῶν κληρονόμοις καὶ διαχειρισταῖς πλείστας δυστυχίας μέλλουσιν ἐπιφέρειν καὶ τελικῶς εἰς τοὺς τέσσαρας ἀνέμους σκορπισθήσονται.

Ὁμοίως δέ ἅπασαι αἱ συλλεγείσαι περιουσίαι ἐν τῷ αὐτῷ πολέμῳ οὐχί μόνον σκορπισθήσονται ἀλλὰ πολλαπλὰς ζημίας δημιουργήσουσι εἰς πάντας τοὺς κατόχους.

Ἐγώ δέ λέγω αὐτοῖς πᾶσιν ὅπως μετανοήσωσι προσευχόμενοι διὰ τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν των ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. (Ματθ. 10:34)

Ἡ δ’ ἐμὴ κοπίς οὐχὶ ἐμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ’ ἀγανάκτησις Ἁγίων ἐπὶ ῥομφαιῶν Ἀγγέλων, ἤγουν κοπίς Θεοῦ ἐστίν.
Φέρω Σπάθην τὴν Ἄτην Θεοῦ καὶ καλῶ Ἕλληνας ἐπὶ τῆς Ὑφηλίου ὅλης ἵνα προσευχηθῶσι μετ’ ἐμοῦ κατὰ τῆς βασιλείας τοῦ ἀντιχρίστου Σατανᾶ ἐπὶ τῆς Γῆς, ἡ Σπάθη γάρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡ προσευχή ἐστί.
Κατὰ τὰς Γραφάς καὶ κατὰ τὴν ἐμήν βούλησιν, σάκκους περιβάλλομαι καὶ ἀνθρώποις μένω ἄγνωστος ἕως τὴν ὥραν καθ’ ἥν, ἐνώπιον Ἠλιοῦ καὶ ἐμοῦ, ὁ Ἑρπετός συρθῇ καὶ τὴν αἰώνιον καταδίκην του ἰδιοχείρως οὗτος παραλάβῃ.
Συγχωροῖ δὲ με ὁ Θεός, ἐπί τῷ ἐμῷ έργῳ σκοπῶν, εἰ μή ἐπανεισέλθω ἐν ἱερῷ ναῷ, ἐν ἱερᾷ μονῇ, ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει καὶ εἰ μὴ ἐπαναμετάσχω τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Ἔργον ἐμοῦ ἔργον Ενώχ, ἔργον Λὸγου Ἐν Ὧ Χριστός, ἡ ἑρμηνεία τῶν προφητειῶν καὶ εἰδικῶς τῆς σημαντικοτέρας ἐξ αὐτῶν, τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Παναγίου Ἰωάννου. Πνεῦμα Ἅγιον ἐφώτισεν ἐμέ ἵνα ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς τὸ ἔργον ἐμοῦ ἀναλάβω.
Τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν·

Αἱ ἑπτὰ χρυσαὶ λυχνίαι ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν, ὅτι ἐν μέσῳ αὐτῶν Θεός περιπατεῖ, ἤγουν μὸνας ταὺτας γνωρίζει.

Οἱ ἑπτά ἀστέρες εἰσίν οἱ ἑπτά Ἄγγελοι οἱ πρὸς τὰς ἐκκλησίας ἐσταλμένοι. Ἐγὼ δὲ καλῶ τοὺς Ἀγγέλους ἵνα πραγματώσωσι τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις ταύταις.
Ἐγὼ δ’ Ενώχ ὁ μάρτυς ὁ Ἀμήν, λέγω ὑμῖν ὅτι νῦν Ἀντίπας, ὁ μάρτυς Αὐτοῦ ὁ πιστός, ὅς ἀπεκτάνθη παρὰ τῇ ἕδρᾳ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, ὁ Ἀντιλέξας ἐστίν, ὁ Ἀντιτάξας, ὁ κινήσας ἐναντίον τῶν κελευσμάτων τοῦ Ἀντιχρίστου, κατὰ δὲ βούλησιν Θεοῦ τὴν μνήμην τοῦ πιστοῦ τούτου μάρτυρος ἅπαντες ὀφείλομεν πάνυ τιμᾶν.
Διὸ καὶ δικαῖα ἡ ἀπόφασις Κυρίου:

Ἱερώνυμε, γενοῦ Ἱερώνυμος καὶ κατὰ Ἀντιχρίστου ἀγωνίσου μετὰ πὰσης καρδίας ἤ ἀπ’ ἄρτι παραιτήσου, εἰ δὲ μὴ, ἐντός τετραμήνου ἀπογραφήσει ὡς Ὀλιγώνυμος.

Κύριλλε, εἰ ἀναγκαῖον διὰ χειρός, προσέτι δὲ διὰ ῥάβδου, τεῖνε τὸ οὗς τῶν μὴ ἀκουόντων τὸν Λὸγον Θεοῦ, τῶν δειλῶν καὶ ἀπίστων καὶ τῶν πορνευόντων καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τῶν φονέων. Ὅτι μεγάλαι αἱ εὐθῦναι τῆς Ρωσσίας, ὅτι αὕτη μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου ἐπαναληπτικῶς χαριεντίζεται καὶ οὕτω, κατὰ βούλησιν Θεοῦ πρὸς παίδευσιν ὑμῶν, θρηνεῖ πολλὰ τέκνα αὐτῆς κατ’ ἔτος.

Μέγιστον δ’ ἀτόπημα τὸ πωλεῖν ἤ ἐκδίδειν τὴν μητέρα πάντων ὑμῶν τῷ Ἀντιχρίστῳ. Τερμάτισε τὸ ἀρκουδίζειν καὶ περιπατῆτε ὠς ὄντα δίποδα καὶ ἔλλογα. Ὅτι ὁ καιρός τῆς προφητείας νῦν ἐστί ἀλλ’ ὑμεῖς ἔνυπνοι καὶ ἀνέτοιμοι.

Ἐγὼ Ενώχ ταῦτα ἰσχύω, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ τιμωρός τῆς εὐσεβείας, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου.
Ἐγώ Ενώχ ἄνθρωπος δικαῖος, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ φέρων τὴν Ἄτην Κυρίου, ὁ εὐκαλῶν τὸν Πατέρα διὰ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν σοφίαν Αὐτοῦ καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἰσχύν τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ .

Ὡς ἄνθρωπος σφάλλων, τὸν Θεόν ἱκετεύω ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ ἵνα μὲ ἐκσφαλματῇ καὶ μοὶ δεικνύῃ τὴν ὁδόν τὴν ἀγαθήν, ἐγώ δὲ ἦλθον ἵνα λέγω ὅσα ἀκούω, διὸ καὶ Ἠλίαν εὐλογῶ ἐπὶ τῷ ἔργῳ αὐτοῦ.
Διὸ καὶ Δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:

Ῥάβδος σιδηρᾶ ἐπὶ τῶν συναγωγῶν τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν ἔργων αὐτῶν.

Ὁ Φλάβιος Θεοδόσιος, αὐτοκράτωρ τῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀνακηρυχθείς Μέγας καὶ Ἅγιος ἐκ τῶν ἐκ σατανιστικῶν στοῶν ὁρμωμένων, ἐφ’ ἑξῆς κληθήσεται Μέγας Ἄθλιος.

Αἱ γραφαί τῶν Ἑβραίων κριθήσονται αὐστηρότατα παρὰ Συνόδου Οἰκουμενικῆς κληθησομένης ἐν Ἑλλάδι παρὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν πέμπτῳ διμήνῳ ἔτους 2012. Ὅσαι τῶν γραφῶν τούτων οὔκ ἀναφέρονται παρὰ Ἰησοῦ καὶ Ἀποστόλων ὡς ἀγαθαί, ἐκβληθήσονται ἐκ τῆς Διαθήκης Χριστοῦ, ὡς ἐπίσης καὶ ὅσαι ἐξ αὐτῶν προφανῶς σκοπίμως παρεποιήθησαν, ὡς αἱ παρουσιάζουσαι τὸν Ἀβραάμ ὡς πλούσιον μετὰ δούλων. Σφάλματα αὐστηρότητος προτιμώτερα σφαλμάτων ἐπιεικίας. Προστεθήσονται δὲ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ γραφαί Ἑλλήνων προφητεύουσαι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑμνοῦσαι τὴν Ἁγίαν τοῦ Θεοῦ Τριάδα καὶ ἀφορῶσαι εἰς τὴν ἐξύψωσιν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.

Ἀμβρόσιος καὶ Νεκτάριος καὶ ἅπαντες ὅσοι τὰς σατανιστικὰς Στοὰς ὑπηρέτησαν καὶ νῦν ὑπηρετοῦσι, ὅπως καὶ δήποτε ἐὰν αὗται αὑτωνομάζονται, σιωνιστικαί ἤ τεκτονικαί ἤ ἐλευθερομασονικαί ἤ Βίλδερβεργκ ἤ οἵῳ ὀνόματι, ἐπὶ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν κεραυνοὺς δεχθήσονται· οἱ μὲν θανόντες ἐν τῇ κρίσει τῇ δευτέρᾳ δεύτερον θάνατον λήψονται· οἱ δὲ βιῶντες ἐντὸς ἐνιαυτοῦ κατὰ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν ἅπαντες ἐπώδυνον ἀρρώστειαν ἤ καὶ θάνατον λήψονται οὗτοι καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν· ἀλλὰ μὴν γε πανάγαθος Θεός παράσχει αὐτοῖς σωτηρίαν διὰ τῆς εἰλικρινοῦς ἐν Χριστῷ πίστεως καὶ τῆς ἐμπράκτου μετανοίας. Ἔσται δὲ ἔμπρακτος μετάνοια ἡ μεγαλόφωνος ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων εἰς ἐπήκοον πάντων, ἡ ἀποκήρυξις τοῦ Μαμωνᾶ καὶ ἡ ἀπόδοσις τῶν κερδηθέντων αἰσχρῶς εἰς φιλανθρωπίαν καὶ εἰς μίαν τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἁπάλυνσιν πόνου ἀνθρώπου.

Ἑβραῖοι μετανοοῦντες καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐρχόμενοι ἐμβῆναι, δόκιμοι στῶσι ἐπί 51 ἔτη, καθ’ἅ ἐπ’οὐδενί δεῖ οὗτοι δύνασθαι ἐκλέγειν καὶ ἐκλέγεσθαι· ὁμοίως ἀλλόθρησκοι ἤ προτεστάντες ἤ παπικοί ἐπὶ 21· ὁμοίως ἄθεοι μὴ Ἕλληνες ἐπὶ 11.
Διὀ καὶ δικαῖαι αἱ ἀποφάσεις τοῦ Κυρίου:

Πάπα τῆς ἐκκλησίας τοῦ Βατικανοῦ, ὀνομαζόμενος καὶ Βενέδικτος:

Ἐντός τριάκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν συνεργατῶν σου τὸν πολυτιμώτερον.

Ἐντός ἑξήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀπολέσαι ἐκ τῶν ἀγαπητῶν σου τὸν ἀγαπητότερον.

Ἐντός ἑβδομήκοντα ἡμερῶν μέλλεις ἀσθενῆσαι ἐπωδύνως ἐπὶ ἡμέρας εἴκοσι καὶ μίαν, εἶτα δὲ ἡ ὑγεία σου βελτιωθήσεται θεαματικῶς· αὐτὰρ δὲ μέλλεις ἀποκτανθῆναι ἐπὶ τῇ τρίτῃ δημοσίᾳ ἐμφανίσει σου, ἀπογραφήσει δὲ ὡς Μαλέδικτος.

Νέος πάπας ἐκλεγήσεται μετὰ τρίμηνον καὶ ἀπ’ ἄρτι ἀσθενήσει.
Νῦν δὲ ἀγγέλω ὑμῖν γενικὰς καὶ ἐπὶ τοῦ κλίματος ἀποφάσεις Κυρίου ὡς ἔναρξιν:

Ἐπὶ τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν ὁ καιρός ἀναγορευθήσεται ὡς ὁ ὑπ’ ἀριθμόν ἕν ἐχθρός· ἡ μῆνις τοῦ Θεοῦ ἀσταμάτητος καὶ αὐξησομένη ἕως τὴν Ἁρμαγεδῶνα· ἡμέρας καὶ νυκτός καταστροφαί πάσης φύσεως καὶ παντός εἴδους ταλανίσουσι, βλάψουσι καὶ φονεύσουσι ἀκολούθους σατανᾶ· πᾶν ἀγαθόν οὐδέν ἀγαθόν παράξῃ, παρὰ μόνον κακόν· ἥλιος οὔκ ἄν θερμάνῃ ἀλλὰ καύσῃ, ὑετός οὔκ ἄν ποτίσῃ ἀλλὰ πνίξῃ, ἄνεμος οὔκ ἄν δροσίσῃ ἀλλὰ καταστρέψῃ, θάλασσα οὔκ ἄν εὖ παράσχῃ ἀλλὰ καταποντίσῃ· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι. Ἡμέρας καὶ νυκτός, νέοι νεκροί ἐξ ἀμάχων καὶ μαχίμων προστεθήσονται.

Πᾶν δὲ ἐξ αὐτῶν τεθέν ἐν τῷ οὐρανῷ ταχύ ἀφανισθήσεται.

Ἐπὶ τῆς Γερμανίας καὶ Ἀγγλίας ὕδωρ πολύ ὡς ὑγρασία ἤ ἀτμός ἤ ὑετός ἤ χιών ἤ χάλαζα ἤ πλημμύρα, οὕτως ὥστε τὰ πάντα ἐν αὐταῖς σαπρά γένηται καὶ δύσκοπον ἀνθρώποις βιῶσαι· σεισμοί, ζῶα καὶ σχιζοφρένεια ἀνθρώπων ἐν τοῖς διαλείμμασι.

Κατὰ τῶν Τούρκων πολέμου τὴν ἔναρξιν κηρύττω καὶ ἐπὶ πάντων τῶν ἐδαφῶν τῶν ὑπὸ Τούρκων ὁριζομένων καὶ κατεχομένων, ἄρχεται λειψυδρία ἀτέρμων καὶ ἐπιτεινομένη· ἔλλογα καὶ ἄλογα ἐπὶ σχιζοφρενείᾳ ὠθήσεται· τὰ ὕδατα πλὴν θαλάσσης ταχύ μολυνθήσεται· μόνον ὕδωρ ἐπ’ αὐτῶν ἡ χάλαζα, ἀναμεμειγμένη μετὰ πυρός καὶ αἵματος.

Ἕλλησι λέγω ὅπως μὴ παρέχωσιν ὕδωρ τοῖς Τούρκοις εἰ μὴ μόνον δι’ἀντιτίμου χρυσοῦ· ἀλλ’ ὑπάρχουσι πολλοί ἐξισλαμισμένοι, οἵ νομίζουσιν ἑαυτούς Τούρκους εἶναι ἀλλὰ Ἕλληνες εἰσί, λέγω μὲν αὐτοῖς ὅπως βαπτισθῶσιν ἐν Χριστῷ καὶ Ἑλλάδι ἵνα σωθῶσι, λέγω δὲ τῷ Πατριαρχείῳ Κωνσταντινουπόλεως ὅπως δέχηται αὐτούς ὡς δοκίμους κατὰ τὰ λεχθέντα ἐν προηγουμένοις.

Ἕλληνας καλῶ ὅπως ἀπομακρυνθῶσιν ἐκ τῶν χωρῶν αὐτῶν καὶ μὴ ἐπισκέπτωνται ταύτας.

Ἀγγέλους ἱκετεύω τοὺς μὲν Ἕλληνας καὶ πάντας εὐσεβεῖς φυλάξαι ἐκ τοῦ κακοῦ, τοὺς δὲ ἀσεβεῖς βαρβάρους καὶ ὑπηρέτας τοῦ ἀντιχρίστου ἐπὶ τῷ κέντρῳ τῶν θεομηνιῶν τιθέναι.

Δικαῖαι οὖν αἱ ἀποφάσεις Κυρίου:

Ἐπὶ τῶν στρατευμάτων τῶν τριῶν τούτων καναλιῶν, ἑλληνικά ἤ ξένα, τὰ ὁποῖα κακοποιοῦν ὅσους Ἕλληνας διὰ τὸ ποθούμενον προσεύχονται, ἤτοι ἐπὶ τῶν δημοσιογράφων, ἐπικοινωνιοπλάνων παντός εἴδους, καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, οἵτινες τὰ ψεύδη τοῦ πατρός των ἐνισχύουσι καὶ ἀναπαράγουσι, καὶ τὴν ἀτμόσφαιραν τῆς Ἑλλάδος μολύνουσι, καὶ τοὺς Ἕλληνας ὑπονομεύουσι καὶ βλάπτουσι καὶ συκοφαντοῦσιν, ὁρίζεται νόσος καινή, ὀνομαζομένη «Πινοκίωσις», ὅτι ὡς κατὰ Πινόκιο ποινάς ἐπιφέρει. Κατὰ τὰ συμπτώματα αὐτῆς τὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου ἀλλοιώνονται, τὰ σμικρά σμικρύνονται ἐπὶ ἐξαφανίσει, τὰ μεγάλα μεγενθύνονται, εἰς τρόπον ὥστε ὁ χαρακτήρ καὶ τὸ ἔργον καὶ τὰ ψεύδη καὶ ἡ ῥυπαρότης τούτων ἐπὶ τῶν προσώπων των προδήλως ἀποτυπῶνται, ὁμοιοῦντες οὗτοι εἴτε πρὸς ἑρπετά, εἴτε πρὸς ὄρνεα, εἴτε πρὸς ἁρπακτικὰ ζῷα ἀναλόγως τοῦ ψεύδους, τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς προκαλουμένης ὑπ’ αὐτῶν ζημίας. Αἰσθητική ἀποκατάστασις τῶν συμπτωμάτων διὰ χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως ἐπιφέρει κακοφορμισμόν καὶ βλάβην ἀνήκεστον. Ὁμοίως βασικὸν σύμπτωμα τῆς νόσου αὐτῆς ἐστίν ἡ πρόκλησις τῶν βαρυτέρων παρενεργειῶν πάντων τῶν προσλαμβανομένων ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς φαρμάκων.

Ἐπὶ πάντων τῶν πιθηκοειδῶν ἀκολούθων τοῦ μελανοῦ Κακασχήμου, προσδίδω «Πλάκαν», ἐμφύλιον πόλεμον μεταξὺ αὐτῶν κηρύττω, καλῶ δὲ πάντας ἐν Χριστῷ Ἕλληνας ἀπολαύειν καὶ παρίστασθαι δαυλίζοντες παρὰ τὴν «Πλάκαν» ταύτην, οὐδενός τὸ μέρος λαμβάνοντες καὶ μὴ μετέχοντες εἰς τὰς διαμάχας τούτων, ὁμοῦ δὲ προσεύχεσθαι διὰ τὴν Σωτηρίαν τοῦ Γένους καὶ τοῦ Ἀνθρώπου.
Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Ἅπαντες οἱ ἕνα Πανηλίθιον κατηραμένον ἀκολουθοῦντες, οἱ ἀνάξιοι νοήμονος ἐγκεφάλου ἐτοῦτοι, ἐφεξῆς ἀληθῆ ζωήν οὔχ ἕξουσιν, ἀλλὰ νευρώσεων βίωσιν ἐν ἀπολύτῳ δυστυχίᾳ.

Αυτά τα ολίγα για αρχή!

Το πρωτο και κυριοτερο που θέλω να ρωτήσω σε όσους ασχοληθείτε με το θέμα είναι:

Με όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι ο αποκαλούμενος Ενώχ,πιστευει ότι όντως είναι ο Ενώχ και απεσταλμένος του Θεού?

Ναι ή ΟΧΙ :blue

Απο εκεί και μετά μπορούμε να συζητησουμε το οτιδήποτε...



Κλείνοντας να παραθέσω κάτι για τον Laptona που θα του αρέσει :cooll
Ὅτι ἡ λέξις «Ῥώμη» εἰς οὐδεμίαν γλῶσσαν ἔχει νόημα παρὰ μόνον εἰς τὴν Ἑλληνικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Λατινικήν, οὐδὲ εἰς τὴν Ἰταλικήν.
Ἑλλάς ἀπὸ τὴν ῥίζαν φωτός Ἑλ- (Ἑέλιος ὁ Ἥλιος) καὶ λάας-λάς ὁ λίθος, ἡ πέτρα, Ἑλλάς λοιπόν ἡ Ἡλιόπετρα, ἡ Ἡλιοχώρα. Ποῖος ὁ σαφέστερος ὁρισμός τῆς χώρας αὐτῆς;

χαχα +1 πράγματι μου άρεσε. Λοιπόν αφού διάβασα με προσοχή όλα τα θέματα του Ενώχ (όχι όμως όσα είναι δημοσιευμένα ως Ιάειρος) έβγαλα το συμπέρασμα ότι


ΝΑΙ - πιστεύει ότι όντως είναι ο Ενώχ και απεσταλμένος του Θεού
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “"Ο Καιρός γάρ εγγύς"”

cron