Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

10
Περί Λατρείας


Με ιερό δέος το προφητικό βλέμμα του Ιωάννου καθηλώνεται εις τον Καθήμενον επί του Θρόνου, τον Θεόν. Από εκεί βγαίνουν αστραπές, και ακούγονται βροντές και φωνές. Οι εξωτερικές αυτές εικόνες θέλουν να μας δείξουν το απροσπέλαστον του Θεού, ο οποίος είναι «πύρ καταναλίσκον». Βλέπει επίσης και επτά λαμπάδες καιόμενες που συμβολίζουν το Αγ. Πνεύμα. Εκπορεύεται δηλαδή εκ του Θεού το Πανάγιον Πνεύμα εν τη πληρότητί Του. Οι εικοσιτέσσερεις πρεσβύτεροι είδαμε ποιοί είναι, αλλά τί κάνουν, ποιό είναι το έργο τους; Βεβαίως δεν έχει καμιά σχέσι με την αδράνεια, την οκνηρία και τη απραξία. Δεν είναι λήθαργος, ουτε υλικών αγαθών απόλαυσις. Ασχολούνται με το ανώτερο και λεπτότερο έργο, με την Λατρεία του Παναγίου Θεού. Λατρεύουν ακατάπαυστα το Πανυπερτέλειον Ον. Εις αυτήν δε την Λατρεία του Θεού υπάρχει η ευτυχία και η μακαριότης η ανέκφραστη. Αυτό άλλωστε πρέπει να είναι και εδώ στην γή το κυριώτερο έργον μας, το οποίον θα συνεχίσωμεν εκεί κατά τρόπον τέλειον, αφού θα το έχωμεν από εδώ κάπως γνωρίσει, έστω και αμυδρά. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας!

Αποκ Δ΄6. Βλέπει ο Ευαγγελιστής τέσσαρα ζώα που έχουν από εξ πτέρυγες το καθένα και είναι πολυόμματα. Ομοιάζουν το πρώτο με λέοντα, το δεύτερο με μόσχον, το τρίτο με άνθρωπον και το τέταρτο με αετόν. Και τα τέσσερα ψάλλουν τον Τρισάγιον Ύμνον ημέρα και νύκτα. Λατρεύουν δηλαδή ακαταπαύστως τον Θεόν. Τί είναι τα τέσσαρα αυτά συμβολικά και αλληγορικά ζώα; Είναι μπορούμε να πούμε η αφρόκρεμα του Ουρανού και της γής. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ όταν είδε και αυτός τα τέσσερα ζώα και τις μορφές των τεσσάρων αυτών ζώων ομολόγησε ρητώς ότι βλέπει τα Χερουβείμ. Αλλά και ο Προφήτης Ησαίας περιγράφει τα Σεραφείμ ως εξαπτέρυγα που ψάλλουν τον Τρισάγιον Ύμνον. Τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ είναι οι ανώτερες αγγελικές τάξεις που υμνούν και δοξολογούν τον Θεόν. Δι'αυτό έχομεν και εις την Εκκλησίαν τα «εξαπτέρυγα» γύρω στην Αγ. Τράπεζα, επί της οποίας ευρίσκεται ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα Του. Εάν παρατηρήσωμε τις φυσικές μορφές των ζώων αυτών βλέπομε ότι αυτά δεν είναι μόνον του Ουρανού αλλά και της γής η αφρόκρεμα. Ο αετός είναι ο βασιλεύς των πτηνών διότι είναι ο υψιπετέστερος και οξυδερκέστερος των πτηνών. Ο λέων είναι ο βασιλεύς των αγρίων ζώων χάρις στη δύναμι και την μεγαλοπρέπειά του. Ο ταύρος είναι ο βασιλεύς των ημέρων ζώων χάρις και αυτός στην δύναμί του. Και τέλος ο άνθρωπος είναι ο βασιλεύς ολοκλήρου της φύσεως, η κορωνίς της Δημιουργίας χάρις στο νού του και το λογικό του. Διατί είναι πολυόμματα; Διότι τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και πάσαι αι ουράνιαι αγγελικαι δυνάμεις δεν χορταίνουν να βλέπουν τον Θεόν. Αλλά και πάσα η λογική φύσις, η έμψυχος ενστικτωδώς φέρεται προς τον Θεόν. «Πάντα προς Σε προσδοκώσι δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον». Και εδώ επίσης, στη γή τα μέλη της στρατευομένης του Θεού Εκκλησίας έχουν τα βλέμματα εστραμμένα προς τον Θεόν και Δημιουργόν των. Εδώ κατα τον Απόστολον Παύλον, βλέπομεν τον Θεόν όχι καθαρά, αλλά αινιγματωδώς και αμυδρώς σαν μέσα σε θαμπωμένο μεταλλικό καθρέφτη. «Τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον». Η όπως λέγει αλλαχού η Γραφή «καθώς εστί». Η πολυοφθαλμία των Αγγέλων φανερώνει ακόμη και το άγρυπνον και πρόθυμον εις την υπακοήν του Θεού. Αλλως τε και ημείς δεν λέγομεν τα «τα μάτια σου τέσσερα», ή είμαι όλος μάτια» διά να δείξωμε την προθυμία μας; Πόσον άγρυπνοι πρέπει να είμεθα στη υπακοή εις τους Νόμους του Θεού και ημείς τα μέλη της Εκκλησίας! Διατί φέρουν έμπροσθεν και όπισθεν μάτια; Διότι ο Θεός δεν είναι εις ένα μέρος, αλλ'είναι πανταχού παρών. Και όμως πολλοί από ημάς δεν Τον αισθάνονται καίτοι Τον ψηλαφούμεν. Το πολυόμματον των τεσσάρων ζώων σημαίνει την άγρυπνην προσοχή και υπακοή στους Νόμους του Θεού υπό πάντων. Και εις μέν τους φυσικούς νόμους η φύσις υπακούει, εις τους ηθικούς όμως νόμους πολλοί άνθρωποι γίνονται αντάρται.
Τί είναι και τί συμβολίζουν τα Ἑξαπτέρυγα»; Ανήκουν κι'αυτά στις Πνευματικές Δυνάμεις του Ουρανού. Λέγονται δε εξαπτέρυγα, διότι τα είδε ο προφήτης να έχουν έξ πτέρυγες. Με τις πτέρυγες φανερώνει και συμβολίζει το ευκίνητον και πρόθυμον και ταχύ της εκτελέσεως του θελήματος του Θεού. Οι Άγγελοι αβίαστα και ελεύθερα εργάζονται στον άλλον κόσμον το θέλημα του Θεού, και χαίρουν να εξυπηρετούν τον Θεόν, αλλά και ημάς. Πώς μας εξυπηρετούν; Ανεβάζουν τις προσευχές μας εις τον θρόνον του Θεού. Εχουμε δε ο κάθε πιστός και φύλακα Αγγελον. Κατά την ώραν της υιοθεσίας μας, μας τον εχάρισεν ο Θεός όπως ο βασιλεύς ορίζει υπασπιστήν εις τον διάδοχόν του. Εχομεν όμως προσευχές διά να τις ανεβάζουν; Και τι προσευχές ανεβάζουν; Συνήθως όλο δεήσεις και παρακλήσεις και ικεσίες, ουχί όμως και ευχαριστίες και δοξολογίες. Δεν είναι δυστυχώς πολλοί από μας ευγνώμονες στό Θεό.

Ο Υμνος των τριών παίδων

Και οι τρείς παίδες, όταν ευρίσκοντο μέσα εις την κάμινον του πυρός, έβλεπαν πίσω από τη θαυμάσια και υπέροχη Δημιουργία τον Πάνσοφον και Παντοδύναμον Δημιουργόν και καλούσαν ψάλλοντες όλην την κτίσι να ξεσπάση σε ύμνους και δοξολογίες προς Αυτόν. Ιδού ο υπέροχος αυτός δοξολογικός ύμνος:
«Ευλογητός εί, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, ο υπερύμνητος και υπερυψούμενος εις του αιώνας...Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου, τον Κύριον. Υμνούτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. Ευλογείτε άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου τον Κύριον. Ευλογείτε ύδατα πάντα τα υπεράνω των ουρανών, πάσαι αι δυνάμεις Κυρίου τον Κύριον. Ευλογείτε ήλιος και σελήνη, άστρα του ουρανού, τον Κύριον. Ευλογείτε φώς και σκότος, νύκτες και ημέραι τον Κύριον. Ευλογείτε, πάς όμβρος και δρόσος, πάντα τα πνεύματα τον Κύριον. Ευλογείτε, πύρ και καύμα, ψύχος και καύσων τον Κύριον. Ευλογείτε, δρόσοι και νιφετοί, πάγοι και ψύχος τον Κύριον. Ευλογείτε, πάχναι και χιόνες, αστραπαί και νεφέλες τον Κύριον. Ευλογείτε, γή, όρη και βουνοί και πάντα τα φυόμενα εν αυτή τον Κύριον. Ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα και ποταμοί, κήτη και πάντα τα κινούμενα εν τοις ύδασιν τον Κύριον. Ευλογείτε, πάντα τα πετεινά του ουρανού, τα θηρία και πάντα τα κτήνη τον Κύριον. Ευλογείτε, υιοί των ανθρώπων, ευλογείτω Ισραήλ, τον Κύριον. Ευλογείτε, Ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου τον Κύριον. Ευλογείτε πνεύματα και ψυχαί δικαίων όσιοι και ταπεινοί τη καρδία τον Κύριον...». Τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. (Αποκ. Δ΄8). Ο ουράνιος πνευματικός κόσμος, χωρίς ανάπαυλα, δοξολογεί μέρα και νύχτα το Πανάγιο Όνομα του Θεού. Ψάλλει ακατάπαυστα την μικρή αυτή δοξολογία χωρίς να αισθάνεται ποτέ την ανάγκη να διακόψη και να ξεκουραστή. «Και ανάπαυσιν ουκ έχουσιν ημέρας και νυκτός λέγοντες. Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ήν και ο ών και ο ερχόμενος». Εμείς λόγω περιωρισμένης δυνάμεως για να Τον εννοήσωμεν, Τον φανταζόμεθα σαν γέροντα λευκότριχον.. Δεν είναι όμως, όπως παριστάνεται από τους αγιογράφους κα τους ζωγράφους. Είναι άπειρος. Άγιος σημαίνει ο ηθικά τέλειος. Άγιος είναι εκείνος πoυ συγκεντρώνει στον πλήρη βαθμό κάθε αρετή και τελειότητα. Διατί επαναλαμβάνουν τρείς φορές την λέξι «΄Αγιος», στον δοξολογικόν τους ύμνον οι άγγελοι; Διότι ο Θεός είναι Τρισυπόστατος Άγιος είναι ο Πατήρ ο άναρχος, άγιος ο Υιός ο συνάναρχος, Άγιον το Πνεύμα το Πανάγιον «το εκ του Πατρός εκπορευόμενο».
Εις τον Τρισάγιον ύμνον στην Θ. Λειτουργία δεν λέγεται μόνον «΄Αγιος ο Θεός» αλλά και «Αγιος ισχυρός». Με αυτό θέλει να τονίση και να φανερώση την απεριόριστη δύναμι του Θεού, η οποία φαίνεται και στον υλικό κόσμο, τον οποίον εδημιούργησεν εκ του μηδενός. «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού. Ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. ΙΗ΄1-2). Με το «Άγιος Αθάνατος» ωσαύτως εννοεί ότι ημείς είμεθα θνητοί. Ο Τρισάγιος Ύμνος εισήχθη εις τη θ. Λειτουργίαν επί Πατριάρχου Πρόκλου κατά τρόπον θαυμαστόν. Μας το εξιστορεί τούτο ο ιερός Δαμασκηνός ως εξής: Επί Αρχιεπισκόπου Κων/πόλεως Πρόκλου, οι Χριστιανοί έκαναν λιτανεία για να σταματήσει ο Θεός κάποια τρομερή θεομηνία που μάστιζε την Βασιλεύουσα. Τότε αρπάχτηκε ανάμεσα από τον λαό με θεϊκή δύναμι, ένα αθώο παιδί και σηκώθηκε ψηλά στον ουρανό. Το παιδί εκεί έμαθε, διδάχτηκε τον Τρισάγιο Ύμνο.. Και όταν επέστρεψε τον απήγγελε τον θεοδίδακτο αυτό Τρισάγιο Ύμνο μπροστά στον λαό. Το πλήθος που είχε συγκλονισθή από το θαυμαστό τούτο γεγονός, αφού άκουσε τον ύμνο, άρχισε να τον ψάλλη μαζί του και έτσι εσταμάτησε η οργή του Θεού. Θεόδοτος λοιπόν είναι ο Τρισάγιος Ύμνος. Η μετά ταύτα Έκτη Οικουμενική Σύνοδος επεκύρωσε τον Ύμνον τούτον, ως αναφερόμενον εις την Τρισυπόστατον θεότητα και κατεδίκασε κάθε διόρθωσιν.
Αποκ. Δ΄9. Ύστερα από κάθε δοξολογία των «ζώων», του αγγελικού δηλαδή κόσμου, γονατίζουν οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι μπροστά στο Θεό. Και θέλουν μ'αυτό να δείξουν όχι μόνο την υπογαγή τους, αλλά και την αναγνώριση, ότι δηλαδή τό κέρδισμα αυτών των στεφάνων της δόξης και της τιμής που απολαμβάνουν, οφείλεται στην δύναμι του Θεού. Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι υμνολογώντας καταλήγουν «Ότι σύ έκτισας τα πάντα και διά το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν. Το καταστάλαγμα είναι ότι ο επουράνιος Θεός είναι ο Δημιουργός και αποτελεί εγγύησιν για τον θρίαμβο της Εκκλησίας, παρ'όλες τις φοβερές και τρομερές δοκιμασίες που θα περάση αύτη κατά την διαδρομή των αιώνων.

Η Λατρεία στην Ορθοδοξία


Θα πρέπει να αρχίσωμε από εδώ να λατρεύωμε το Άγιον όνομα του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να βρισκόμαστε εδώ μακράν της λατρείας και εκεί να είμεθα παρόντες στην ατέρμονα ευτυχία. Για μάς τους Ορθοδόξους είναι πιό εύκολος ο δρόμος γιατί η λατρεία της Εκκλησίας μας είναι η τελειοτέρα, η μοναδική σε ορθότητα απομίμησις της ουρανίου λατρείας. Η λατρεία μας είναι ριζωμένη στην Αλήθεια των Αγίων Γραφών κα της Ι. Παραδόσεως. Ζωογονείται από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και την Χάριν του Αγ. Πνεύματος. Τα Λειτουργικά κείμενα της λατρείας στην Ορθοδοξία βλέπομε ολοκάθαρα ότι είναι εμπνευσμένα από το προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Γιά να καταλάβωμε αυτόν τον μεγάλον συγκλονισμό του Χριστιανικού βιώματος, που ζή ο πιστός στην Ορθόδοξο Εκκλησία αναφέρομε τό παρακάτω ιστορικό γεγονός: Το 987 επεσκέφθησαν την Κων/πολη Ρώσσοι απεσταλμένοι του Βλαδίμηρου. Δεν παρέλειψαν δε να εκκλησιασθούν στον μεγαλοπρεπή Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας. Η Ορθόδοξος Λατρεία του Βυζαντίου τους συνεκλόνισε κυριολεκτικά. Τόσο πολύ επέδρασε η Ορθόδοξος λατρεία ώστε να ομολογήσουν και να διαλαλήσουν ότι κατά την ώρα της Θ. Λειτουργίας δεν εγνώριζαν αν ευρίσκοντο στον ουρανό ή ήσαν στην γή διότι «άρρητος ήταν η λαμπρότης και ο Θεός αυτός ήτο παρών εν τη Εκκλησία». Δεν είχαν άδικο. Μέσα στην λατρεία της Ορθοδοξίας Αυτός ο Ίδιος ο Θεός είναι παρών, όπως και στην ανέκφραστη και ανεκλάλητη λατρεία του ουρανίου πνευματικού κόσμου. Είναι όντως γνησία απομίμησις της δοξολογίας του ουρανού.. Και λατρεία δεν είναι ένα κήρυγμα όπως την εννοούν οι Προτεστάνται, ούτε παρακολούθησις Θ. Λειτουργίας από ραδιοφώνου, όμως νομίζουν μερικοί Ορθόδοξοι... Λατρεία είναι συμμετοχή.

ΘΕΟΣ --ΧΡΙΣΤΟΣ –ΣΩΤΗΡ

Το Εσφραγισμένον Βιβλίον

Μετά ταύτα ο Ιωάννης βλέπει με θεία ευλάβεια ένα μικρό βιβλίο. Είναι το βιβλίο που περικλείει τα μυστικά της Εκκλησίας και του κόσμου τούτου. (Αποκ. Ε΄1). Το τεντωμένο χέρι του Θεού ήταν έτοιμο να παραδώση το βιβλίο σ' Εκείνον, που θα μπορούσε να το ανοίξη. Αναζητούσε δηλαδή Εκείνον που ήτο ικανός να το αποσφραγίση. Το βιβλίον αυτό δεν ήταν σαν τα σημερινά, που έχουν φύλλα και σελίδες αλλ'ήταν ένα επίμηκες και συνεχές φύλλον περγαμηνής ή παπύρου πολλών μέτρων. Και ήταν ειλητόν, δηλαδή τυλιγμένο γύρω εις ένα «κοντόν», είς ένα τεμάχιο ξύλου κυλινδρικό. Ηταν «έσωθεν κα έξωθεν» γραμμένο το βιβλίο, δηλαδή το τυλιγμένο χαρτί, ήτανε γραμμένο και από τις δύο όψεις. Είναι το βιβλίον των θείων κριμάτων. Είναι όλα τα υπερφυσικά και αόρατα, και πνευματικά και θεία ζητήματα που έπρεπε ν'αποκαλυφθούν εις τον κόσμον και να μαθευτούν από τους ανθρώπους. Είναι ολόκληρον το Ευαγγέλιον του Θεού. Περιέχει γενικώς την Αποκάλυψιν, όλην δηλαδή την αποκεκαλυμμένη Χριστιανική αλήθεια.
Τις αλήθειες του βιβλίου τούτου πρέπει να τις γνωρίσουν οι άνθρωποι, δια την σωτηρίαν των. Είναι ακόμη πλήρες, διότι δεν χρειάζεται τίποτε άλλο να μας αποκαλυφθή. Ό,τι χρειάζεται διά την σωτηρίαν μας, ευρίσκεται μέσα σ'αυτό. Το βιβλίον είναι, όχι απλώς εσφραγισμένον, αλλά «κατεσφραγισμένον» και μάλιστα με επτά σφραγίδες. Με όλα αυτά θέλει να δείξη το απόρρητον και την σοβαρότητα του περιεχομένου. Σφραγίζομεν με προσοχή ένα έγγραφον ή μιά διαθήκη, όταν θέλωμε να μείνη απόρρητον το περιεχόμενόν τους και ν'ανοιχθή όταν έλθη ο κατάλληλος καιρός και υπό του καταλλήλου προσώπου. (Αποκ. Ε΄2). Βλέπει ο Ιωάννης και ένα άγγελον ισχυρόν ο οποίος φωνάζει σαν κήρυκας σε στάδιο και καλεί εις διαγωνισμόν πάντας, διά το άνοιγμα του μυστηριώδους αυτού βιβλίου. Η μεγάλη φωνή του Αγγέλου μας δίδει να εννοήσωμε την μεγίστη και υπερκόσμιο και παγκόσμιο σπουδαιότητα του βιβλίου, αλλά και την μοναδικότητα του Αρνίου, του Χριστού, που μέλλει να το αποσφραγίση. (Αποκ. Ε΄3). Κανείς δεν μπορούσε να ανοίξη αλλά ούτε και να το ιδή και να το διακρίνη μπορούσε. «Ουδείς προς τα θεία κρίματα ισχύει οράν», λέγει ο ερμηνευτής Ανδρέας. Κανένας δεν μπορούσε να διαβάση εκεί ολόκληρον το μέλλον της ανθρωπότητος ή και ενός εκάστου χωριστά...Δεν βρέθηκε κανείς μεταξύ του Ουρανίου και Αγγελικού κόσμου, ούτε εν τη γή αλλ'ούτε υποκάτω της γής. Έλεγε ο ανδρών απάντων σοφώτατος Σωκράτης ότι θα κοιμάσθε και θα τα αγνοείτε αυτά, εκτός και αν σας λυπηθή ο Θεός και στείλη κανένα άλλον να σας τα φανερώση και διδάξη. Στο σημείο αυτό θα κάνωμε μιά παρένθεσι. Θα σημειώσωμε και θα επισημάνωμε μιά πλάνη που υπάρχει και κολάζει χιλιάδες Χριστιανικές ψυχές. Μια ψυχοφθόρος απάτη που εμφανίζεται με προφητικό προσωπείο. Πρόκειται για την σατανική πλάνη της αστρολογίας που προσπαθεί να υποκαταστήση την δύναμι του Ουρανίου πνευματικού κόσμου και να αποκαλύψη τα μέλλοντα γενέσθαι στη ζωή πονεμένων ανθρώπων! Είναι όμως θλιβερόν το ότι εξακολουθούν να τα πιστεύουν αυτά και σήμερα Χριστιανοί βαπτισμένοι και μυρωμένοι. Η αστρολογία ισχυρίζεται ακόμη και σήμερα ότι γνωρίζει και δύναται να κανονίζη την πορείαν ατόμων και εθνών. Είναι εκπληκτικόν αλλά αληθές ότι διάφοροι αστρολόγοι κανόνιζαν κατά την διάρκειαν του Β΄ΠΠ τις ενέργειες του παράφρονος Χίτλερ. Είναι φοβερόν να υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν ακόμη, ότι το μέλλον τους το κανονίζουν τα άστρα και τα ζώδια. Είναι βλασφημία κατά του Θεού!
Ποιούς όμως εννοεί με το υποκάτω της γής; Εννοεί βεβαίως τους δαίμονας, τας υποχθονίους σατανικάς δυνάμεις. Τον Διάβολο και εκείνους που συνεργάζονται μαζί του μέσω της νεκρομαντείας και του πνευματισμού. Το πνεύμα το πονηρό, το οποίο παρουσιάζεται με το όνομα κάποιου νεκρού, τον οποίον καλούν οι συνεργαζόμενοι με τον Σατανά πνευματισταί. Τότε η υποχθόνιος δύναμις του Διαβόλου ακούει στο κάλεσμα του πνευματιστού, παίρνει την μορφή και την φωνή του προ πολλού αποθανόντος και δίδει απαντήσεις σε ερωτήσεις του πνευματιστού ή του πελάτου του. Αυτά είναι πλάνη φοβερή και ολέθρια, διότι εκείνοι που ζητούν να λύσουν τα προβλήματά τους με την νεκρομαντεία, απομακρύνονται από την πίστι τους στο Θεό και περιμένουν να τους προδιαγράψη ο Σατανάς τα μέλλοντα. Θεοποιούν δηλαδή τις υποχθόνιες δυνάμεις και αρνούνται το Θεό! Τα μυστικά του Θεού δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέση ποτέ να τα μάθη ο Σατανάς. Βαρύτατα επιτίμια επιβάλλει η Εκκλησία μας σ'εκείνους που πέφτουν στο θανάσιμο τουτο αμάρτημα. Επτά χρόνια τους απαγορεύει να μεταλάβουν των Αχράντων Μυστηρίων. Δικαίως άλλωστε διότι δεν είναι δυνατόν να υπηρετούν δύο Κυρίους. «Ου δύνασθε τραπέζης δαιμονίων και τραπέζης Κυρίου μετέχειν» λέγει η Αγία Γραφή. Προσοχή λοιπόν αναγνώστα, διότι έχασε μεν την θρασύτητα και την τυραννική του εξουσία ο Σατανάς, επειδή είναι νικημένος, είναι εν τούτοις επικίνδυνος, διότι υποκρίνεται. Είναι απατεώνας και ψεύτης. Ο πνευματισμός και η νεκρομαντεία είναι το προσωπείο του Σατανά. Είναι η πύλη, που οδηγεί ανυπόπτους, ανοήτους και ολιγοπίστους στην ειδωλολατρεία και στην αιωνία καταδίκη. Προσοχή, λοιπόν από τον Πνευματισμόν, τα μέντιουμ, τις οραματίστριες και τις «φωτισμένες» που στις ημέρες μας επληθύνθησαν σφόδρα, δια την των πολλών αποστασίαν. Στο χέρι του Παναγίου Θεού είναι το μέλλον μας, στό χέρι που είδε ο Ιωάννης να κρατή το εσφραγισμένον βιβλίον..
Αποκ. Ε΄4. Το κλάμα του Ιωάννου φανερώνει τον βαθύν πόθον, τον μέχρι δακρύων πόθον να ανοιχθή το βιβλίον και γνωσθή το περιεχόμενόν του. Κλαίει ο Ιωάννης, από λύπη και συμπάθεια προς την διωκομένην Εκκλησίαν, από την οποίαν θα έμεναν κρυμμένες αι σωτηριώδεις βουλαί του Θεού. Αλλοίμονο δε εις τους πιστούς εάν ήρχοντο οι διωγμοί και δεν εγνώριζαν την βουλήν του Θεού, το διατί, δηλαδή επιτρέπει ο Θεός τους διωγμούς, ώστε να τους υπομένουν νικηφόρως. Ο θρήνος θέλει ακόμη να μας πή ότι η Αποκάλυψις εγράφη με δάκρυα και δεν μπορεί να κατανοηθή χωρίς δάκρυα. Δεν θα την κατανοήσης όμως χωρίς δάκρυα μετανοίας. Χρειάζεται διά της μετανοίας να ευρίσκεσαι κοντά στο Θεό.



Αποκ. Ε΄5. Ενώ λοιπόν ο Ιωάννης ελυπείτο και θρηνούσε από αγωνιώδη λύπη σκεπτόμενος και αναλογιζόμενος τα δεινά που περιμένουν την Εκκλησίαν εάν έμεναν κρυφές και χωρίς αποκάλυψιν αι σωτήριες βουλές του Θεού είς εκ των Πρεσβυτέρων του λέγει ότι για τα μυστικά του βιβλίου υπήρχε το κλειδί και ότι όλα μπορούσαν να ερμηνευθούν. Βρέθηκε Εκείνος που θα ανοίξη το σφραγισμένο βιβλίο. Ναί! Είναι το λιοντάρι απο την φυλή του Ιούδα, από την ρίζα του Δαβίδ. Να, είναι ο Χριστός που είναι ισχυρός σαν λιοντάρι. Δεν χρησιμοποιεί βεβαίως απ'ευθείας το όνομα του Χριστού, αλλά Τον ονομάζει ρίζαν Δαβίδ Πράγματι! Ως άνθρωπος ο Χριστός κατάγεται από την ένδοξο οικογένεια του Μεγάλου Βασιλέως Δαβίδ, απόγονος του Αβραάμ. Η Παρθένος Μαρία όπως λέγει ο Ευαγγελιστήν Λουκάς, ήταν κατ'ευθείαν απόγονος του Δαβίδ. Ενίκησε του λέγει ο Λυτρωτής Χριστός το σκοτάδι, εφώτισε το χάος και την αβεβαιότητα, συνέτριψε τον Διάβολο, γεφύρωσε το χάσμα ουρανού και γής, ξέπλυνε τον βόρβορο του προπατορικού αμαρτήματος.

Αποκ. Ε΄6. Ο Χριστός ονομάζεται και Αρνίον διότι υπέστη τον Σταυρικόν θάνατον, έγινε εξιλαστήριον θύμα της αμαρτωλής ανθρωπότητος. Τον Χριστόν τον ανεκήρυξε «αμνόν» εις την Παλαιάν Διαθήκην ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαϊας (ΜΓ΄7). Επίσης εις τας Πράξεις των Αποστόλων διαβάζομεν «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού...», αλλά και ο τελευταίος των Προφητών της Π. Διαθήκης και μέγας αθλητής της ερήμου, ο Τίμιος Πρόδρομος, στις όχθες του Ιορδάνου έδειξε τον Χριστόν στον λαό, ώς αμνόν λέγοντας: «ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου (Ιωαν. Α΄29). Το ότι το Αρνίον παρουσιάζεται «ἑστηκός» δηλαδή όρθιο δείχνει ότι καίτοι θεληματικά εσφάγη υπέρ του κόσμου, εν τούτοις ανέστη ως Παντοδύναμος Θεός. Στην Π. Διαθήκη ο αμνός τον οποίον έσφαζον το Πάσχα οι Ισραηλίται, ήταν τύπος του Χριστού που ήρχετο να σφαγή υπέρ των ανθρώπων. Γι'αυτό ακριβώς τον λόγον ο αμνός εκείνος έπρεπε να μη φέρη κηλίδας και στίγματα, αλλά να είναι κάτασπρος και να μη τσακισθή κανένα οστούν κατά την σφαγή του. Το ίδιο συνέβη και κατά την σφαγήν του Κυρίου δέν έσπασαν τα οστά των ποδιών Του, όπως έπραξαν για τους άλλους εσταυρωμένους. Υπογραμμίζει μάλιστα την επαλήθευσι του χωρίου της Π. Διαθήκης που έλεγε «Οστούν αυτού ου συντριβήσεται». Ηρθε όμως στη γή ο πραγματικός Αμνός και εθυσιάσθη, όπως εθυσιάζετο ο αμνός του Πάσχα. (Α΄Κορινθ. Ε΄7). Το Αρνίον το είδεν ο Ευαγγελιστήν εν μέσω του θρόνου των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των Πρεσβυτέρων. Η θέσις αυτή φανερώνει ότι ο Χριστός είναι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. (Α΄Τιμ. Β΄5-6) Απ. Παύλου. Έχει δε κέρατα επτά είναι δηλαδή παντοδύναμον. Και οφθαλμούς επτά δηλώνουν εδώ την πανσοφίαν και παγγνωσίαν. Εδώ φαίνεται η Θεότης του Αρνίου --Χριστού διότι η Παντοδυναμία και η Πανσοφία είναι ιδιότητες μόνον του Θεού. Η δε Θεότης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού φαίνεται και διότι προσκυνείται και Αυτός όπως προσκυνείται ο Θεός. Αυτός λοιπόν ο Παντοδύναμος και Πάνσοφος Υιός του Θεού, το δεύτερον Πρόσωπον της Αγίας Τριάδος, έρχεται και παραλαμβάνει το εσφραγισμένον βιβλίον εκ της δεξιάς του Πατρός δια να το ανοίξη. Του αξίζει δε η προσκύνησις διότι ανέλαβεν αυτό το κοσμοϊστορικόν και κοσμοσωτήριον έργον ν'ανοίξη το εσφραγισμένον βιβλίον. Αποκ. Ε΄7.

Αποκ. Ε΄8. Το ότι ευρέθη το Αρνίον ο Χριστός και έλαβε το βιβλίον και εγνωστοποίησε το σχέδιον του Θεού, δια την σωτηρίαν του κόσμου και το ότι το έφερε εις πέρας με τον σταυρικόν του θάνατον, αυτό είναι το πιό χαρμόσυνον γεγονός εις την Ιστορίαν του κόσμου και δι'αυτό πανηγυρίζεται στον Ουρανό και προσφέρεται εις τον Χριστόν δοξολογία και λατρεία μεγαλειώδης, την οποίαν περιγράφει ο Ευαγγελιστήςς με ζωηρές κα μεγαλοπρεπείς ουράνιες εικόνες. Πώς τον λατρεύουν; 1) Με την προσκύνησιν και 2) τον λατρεύουν έχοντες έκαστος κιθάραν. Η κιθάρα ήτο όργανον, που συνώδευε τους ψαλμούς. Έχουν δε και φιάλας χρυσάς οι πρεσβύτεροι γεμάτες με θυμιάματα. Τα δε θυμιάματα είναι οι προσευχές των αγίων, των πιστών. Και το σπουδαίον είναι ότι τις προσευχές τις κρατούν και τις μεταβιβάζουν μέχρι του θρόνου του Θεού οι πρεσβύτεροι, οι Ιερείς που βρίσκονται πλησίον του ουρανίου θρόνου. Έτσι τις έχει και έτσι πιστεύει η Εκκλησία, ευθύς εξ'αρχής. Και έρχονται τώρα οι Προτεστάνται να αρνηθούν την μεσιτείαν των Αγίων! Πόσον πλανώνται! Διατί εις φιάλας έχουν τας προσευχάς; Οπως οι φιάλες είναι κλειστές και το περιεχόμενό τους σίγουρο, έτσι κ'εδω θέλει να δείξη ότι καμμία προσευχή δεν πηγαίνει χαμένη. «Αδουσι ωδήν καινήν». Ψάλλουν το καινούργιο άσμα, διατί το καινούργιο; Εις την Γραφήν καινούργια άσματα έλεγαν εις μεγάλα χαρμόσυνα γεγονότα όπως π.χ. ήτο η θαυματουργική διάβασις της Ερυθράς Θαλάσσης. Εκεί η αδελφή του Μωϋσέως Μαριάμ προεξήρχε του χορού των νεανίδων και λέγανε την καινούργια ωδή. Το 626 μ.Χ. όταν θαυματουργικώς εσώθη η Κωνσταντινούπολις από την τρομεράν πολιορκίαν, ανέπεμψαν εις τον Ναόν των Βλαχερνών προς την Θεοτόκον τον «Ακάθιστον Ύμνον». Ήτο και ο Ακάθιστος Ύμνος μιά «καινή ωδή».Οι άνθρωποι συνηθίζουν να πανηγυρίζουν τα τεχνικά επιτεύγματά των, να λέγουν ότι καινούργιοι ορίζοντες ανοίγονται, νέες εποχές. Κι'όμως τα κατορθώματα αυτά των ανθρώπων οσονδήποτε σπουδαία και αν είναι, δεν είναι τίποτε μπροστά στο ότι ο Θεός επάτησε τη γή σωματικώς. Τίποτε δεν συγκρίνεται με το κοσμοσωτήριο έργο Του. Ο Χριστός με την θυσίαν Του ενεκαινίασε νέαν τάξιν πραγμάτων.

Αξίζει δε εις τον Χριστόν η λατρεία και δοξολογία. Δι'αυτό και όλος ο πνευματικός κόσμος εν αγαλλιάσει αναφωνεί; Είσαι άξιος να λάβης το βιβλίον και ανοίξης τας σφραγίδας διότι εσφάγης και μας εξηγόρασες με το Αίμα Σου από τη δουλεία του Σατανά και μας έκαμες κτήμα του Θεού. Οι εξαγορασμένοι είναι εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους και απετέλεσαν πλεόν τον νέον περιούσιον λαόν της Εκκλησίας. Για όλους εσφάγη το Αρνίον ο Χριστός, αλλά δυστυχώς δεν θα σωθούν όλοι, διότι δεν θέλουν κι'όλοι να σωθούν.

Εδώ χρειάζεται να διαλυθή μία παρεξήγησις την οποίαν υποστηρίζουν πολλοί. Συχνά ακούμε από Χριστιανούς το «γενήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν», και εννοούν ότι η Εκκλησία θ'ἀγωνισθή διά την διάδοσιν του Ευαγγελίου και θα έλθη στιγμή οπότε όλοι οι κάτοικοι της γής θα πιστέψουν και θα ακολουθήσουν όλοι τον Χριστόν. Τότε θα έλθη μία ευτυχισμένη εποχή δια την γήν. Αυτή η ιδέα είναι Χιλιαστική και όχι Χριστιανική. Η αλήθεια εν προκειμένω είναι η εξής: Η μία ποίμνη υπό ένα ποιμένα τον Χριστόν, έχει ήδη γίνει και δεν αναμένεται να γίνη στο απώτερο μέλλον. Η ποίμνη δε αυτή περιλαμβάνει πιστούς του Κυρίου πρόβατα του Χριστού απ'όλα τα Έθνη στα οποία κηρύχθηκε το Ευαγγέλιον. Απ'όλα βέβαια τα Εθνη επίστευσεν πιστεύει και θα πιστεύη ένας αριθμός ανθρώπων. Εκείνοι ανήκουν στην ποίμνη του Χριστού, υπακούουν εις τον Χριστόν και άγονται υπ'αυτού. Αυτό θα το εννοήσωμεν καλύτερα από τα ίδια τα λόγια του Κυρίου που απηύθηνεν προς τους Ιουδαίους μεταξύ των οποίων υπήρχον οι πιστεύσαντες εις Αυτόν: «Και άλλα πρόβατα έχω, ά ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης, κακείνα με δεί αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν» (Ιωαν. Ι΄16). Δηλαδη δεν έχω μόνο πιστούς μεταξύ των Ιουδαίων, αλλά έχω και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι από την Ιουδαϊκή μάνδρα αλλά είναι διασκορπισμένα μεταξύ του ειδωλολατρικού κόσμου. Και πρέπει εγώ να οδηγήσω και εκείνα και να τα ενώσω με τα άλλα. Εκείνα θα ακούσουν την φωνήν μου και έτσι θα γίνη από τα εδώ πρόβατα και από εκείνα των άλλων εθνών, μία ποίμνη, η Χριστιανική Εκκλησία και ένας ποιμήν ο Χριστός.

Τους εξηγόρασες και τους ύψωσες αναφωνούν οι 24 Πρεσβύτεροι. Ο Χριστός μας έκανε πράγματι Βασιλείς. Τώρα μπορούμε και πρέπει να βασιλεύσωμεν επί των παθών μας και αργότερον επί του κόσμου. «Οταν καθίση ο υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης Αυτού καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ» (Ματθ. ΙΘ΄28). Ο δε Απόστολος Παυλος λέγει: «Ουκ οίδατε, ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι;» (Α΄Κορ. ΣΤ΄2). Οι άγιοι, οι πιστοί Χριστιανοί, συμβασιλεύοντες με τον Χριστόν και συγκαθήμενοι μετ'Αυτού, ως κριταί του κόσμου, θα χρησιμεύσουν ως κανών, διά του οποίου θα κριθή ο μακράν του Χριστού κόσμος.

Κατόπιν ανοίγεται ένας τρίτος κύκλος. Αυτός των απειραρίθμων Αγγέλων, που παραμένουν πάντοτε κύκλω του Θρόνου της μεγαλοσύνης του Θεού. Αποκ. Ε΄11. Γιατί με «φωνήν μεγάλην» υμνούν τον Χριστόν οι πολυάριθμοι Άγγελοι; Διότι δια πρώτην φοράν τους αποκαλύπτεται το σχέδιο του Θεού με το οποίον θα εσώζετο η ανθρωπότης. Η αλήθεια είναι αυτή, το σχέδιο αυτό, ήτο αποκεκρυμμένον από αιώνων εν τω Θεώ. Το λέγει ο Απόστολος Παύλος εις την προς Εφεσίους Επιστολήν. (Εφες. Γ΄16). Το σχέδιον του Θεού, το οποίον περιέκλειε το εσφραγισμένον βιβλίον, ήταν αποκεκρυμμένο και γίνεται τώρα γνωστό εις τας Αγγελικάς Αρχάς και Εξουσίας διά μέσου της Εκκλησίας την οποίαν ίδρυσεν ο Κυριος ελθών εις τον κόσμον.

Αποκ. Ε΄13. Εδώ βλέπει ο Ευαγγελιστής να δοξολογούν και να λατρεύουν και να υπακούουν όλα τα κτίσματα έμψυχα και άψυχα, όσα βρίσκονται στον Ουρανό, στη γή και υποκάτω της γής. Η δοξολογία απευθύνεται εις τα δύο Πρόσωπα. Δοξολογούν τον Θεόν Πατέρα ως Δημιουργόν και τον Χριστόν ως Λυτρωτήν. Ο Υμνος αυτός εκφράζει την πίστιν εις την θεότητα του Πατρός και Υιού, όπως ακριβώς εκφράζεται και εις τα δύο πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως.

Αποκ. Ε΄14. Το τμήμα αυτό της Αποκαλύψεως είναι πολύ οικοδομητικόν. Ποίος πιστός δεν ευγνωμονεί τον Χριστόν, διότι Αυτός ευρέθη και μας απεκάλυψε τας θείας Αληθείας; Αυτός μας απεσφράγισεν τα εσφραγισμένα με επτά σφραγίδας θεία κρίματα, τα σχέδια και τας βουλάς του Θεού.

Η Λύσις των Σφραγίδων.

Με το άνοιγμα κάθε σφραγίδος, παρουσιάζονται ίπποι και καβαλλάρηδες. Οι ίπποι και οι ιππεύοντες συμβολίζουν πολέμους, συγκρούσεις, νίκες, εμφυλίους σπαραγμούς, λιμούς και λοιμούς. Συμβολίζουν αγώνες Χριστιανικούς και επιθέσεις των σατανικών δυνάμεων...Και όλες αυτές οι σεισμικές αναταραχές, όλα τα δεινά, θα έχουν μεν παιδαγωγικό χαρακτήρα για τους πιστούς Χριστιανούς, θα είναι όμως πληγές και τιμωρίες, για τους ασεβείς, τους απίστους και τους αντιχρίστους. Τα γεγονότα αυτά που περιγράφει ο ιερός Συγγραφεύς με την αποσφράγισι των έξη πρώτων σφραγίδων δεν είναι βεβαίως τα συγκλονιστικά γεγονότα της Μελλούσης Κρίσεως, της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, αλλά είναι γεγονότα, που προπαρασκευάζουν την μεγάλην και φοβεράν εκείνην ημέραν της Κρίσεως. Είναι δε άγνωστον πότε και πού ακριβώς θα συμβούν. Δεν υπάρχει επ'αυτού συγκεκριμένος χρονικός προσδιορισμός. Πάντως αυτά θα λάβουν χώραν προ της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Οταν δε θα πλησιάζη η μεγάλη ημέρα της Κρίσεως τότε θα κορυφωθούν και θα ενταθούν εις το έπακρον τα φοβερά αυτά γεγονότα.

Αλλ'εν τω μεταξύ, και μέχρις ότου έλθη το πλήρωμα του χρόνου εκείνου, θα παρουσιάζωνται καθ'όλην την διάρκειαν της Εκκλησιαστικής και της παγκοσμόυ ιστορίας, γεγονότα, που θα συνταράσσουν την ανθρωπότητα και θα προκαλούν αναταραχές, αναστατώσεις, απογοητεύσεις, απελπισίες και κρίσεις φοβερές στις ψυχές των ανθρώπων. Τα γεγονότα αυτά θα είναι πολλά, αναρίθμητα. Το φανερώνει αυτό ο αριθμός των σφραγίδων που είναι επτά και που σημαίνει το πλήθος των κρυμμένων μυστικών.

Εις τον θεόπτη Συγγραφέα, κάθε σφραγίδα που ανοίγεται για να ιδή εκεί στον ουρανό το μέλλον του κόσμου αποκαλύπτει ίππους. Και οι ίπποι της κάθε σφραγίδος έχουν διαφορετικό χρώμα και διαφορετικό καβαλλάρη, όπως και διαφορετικά γεγονότα σημαίνει κάθε σφραγίδα. Το περιεχόμενον των σφραγίδων συμφωνεί με όσα είπεν ο Κύριος περί των γεγονότων που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας Του και τα οποία περιγράφονται εις το 24ον κεφάλαιον του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου καθώς και αλλαχού της Καινής Διαθήκης. Το βιβλίον τούτο, που κανένας δεν μπορούσε να ανοίξη πλήν του Αρνίου, περικλείει την ιστορίαν του μέλλοντος. Τα γεγονότα που παρουσιάζει αλληγορικά η κάθε σφραγίδα δεν έχουν στενή και περιωρισμένη διάρκεια. Δεν εντοπίζονται χρονικως και τοπικώς. Διαπερνούν όλην την επί της γής χριστιανικήν περίοδον, μέχρι της συντελείας των αιώνων. Είναι ομάδες τιμωριών και πληγών, που έχουν σκοπόν να συνετίσουν και να διαπαιδαγωγήσουν τους πιστούς, να ενισχύσουν έτσι την πίστι τους και να τονώσουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου μέχρι της συντελείας των αιώνων.

Η πρώτη σφραγίδα αποκαλύπτει συμβολικά ότι ο Χριστιανισμός --η Εκκλησία του Χριστού και το Ευαγγέλιον --θα παλαίψη σκληρά και τελικώς θα νικήση και θα θριαμβεύση.

Η Δευτέρα σφραγίδα αποκαλύπτει, μετά την αποσφράγισί της πάλι με συμβολική εικόνα, τους σκληρούς και αιματηρούς πολέμους της ανθρωπότητος, οι οποίοι είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας και αποστασίας των ανθρώπων από τον Θεόν.

Η Τρίτη σφραγίδα απεικονίζει στον Ιωάννη τους λιμούς, τις μεγάλες πείνες της ανθρωπότητος.

Η Τετάρτη σφραγίδα ξεσκεπάζει τις φοβερές λοιμώδες νόσους και τις θανατηφόρες επιδημίες που θα σαρώνουν την ανθρωπότητα διά μέσου των αιώνων.

Η Πέμπτη σφραγίδα αποκαλύπτει στον Ευαγγελιστή και δι'αυτού εις όλους τους Χριστιανούς τους συγκλονιστικούς διωγμούς, που θα ξεσπάσουν με μυρίους τρόπους εναντίον των πιστών Χριστιανών όλων των αιώνων.

Η έκτη σφραγίδα περιλαμβάνει τις μεγάλες θεομηνίες και καταστροφές. Σεισμοί τρομεροί, δονήσεις φοβερές και γεωλογικά φαινόμενα πρωτοφανή θα συνταράσσουν την αμαρτωλή ανθρωπότητα.

Η έβδομος σφραγίδα χρησιμεύει ως προετοιμασία των επτά σαλπίγγων.

Όλα τα γεγονότα όλων των σφραγίδων διαπερνούν όλην την επίγεια ζωή της ανθρωπότητος, όλη την διάρκεια της στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού. Δεν συμβαίνουν δηλαδή πρώτα τα αναφερόμενα στην πρώτην σφραγίδα και έπειτα με την σειρά τά άλλα, που αναφέρονται στις επόμενες. Αλλά ας δούμε τί μεγάλα μυστικά φανερώθηκαν στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, με το άνοιγμα της πρώτης σφραγίδος.




fotiniaspida
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

11
Πρώτη Σφραγίς

Ο Λευκός Ίππος

Με το άνοιγμά της το πρώτο από τα ζώα δηλαδή ένα από τα τέσσερα ζώα που είδαμε πιό πάνω στον θρόνο του Θεού και το οποίον ήταν όμοιο με λέοντα και συμβολίζει τον αγγελικό κόσμο φώναξε δυνατά και αυτό για να προσέξη ο Προφήτης και μαζί και ολόκληρη η ανθρωπότης διότι αρχίζουν τώρα μεγάλα καταπληκτικά και κοσμοσωτήρια γεγονότα ν'αποκαλύπτωνται. Αποκ. ΣΤ΄1. Βλέπει ο Ιωάννης να ξεπετάγεται μπροστά του ένα κάτασπρο άλογο, πάνω στο οποίο καθόταν καβαλλάρης με τόξο. Και στον καβαλλάρη βλέπω να του προσφέρεται στέφανος. Ο καβαλλάρης αυτός βγήκε, νικώντας τους εχθρούς και θα τους νικήση οριστικά. «Ερχου» λέγει το ζώο στον καβαλλάρη του πρώτου ίππου. Ελα, του λέγει, προχώρα βγές, είναι καιρός. Είναι η ώρα των μεγάλων αποκαλυπτικών γεγονότων...Οι εικόνες που εκτυλίσσονται ενώπιον του Ιωάννου είναι συμβολικές. Έχουν αλληγορική έννοια. Ο ίππος τί σημαίνει; Ο ίππος είναι ζώο πολεμικό. Τον χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν οι άνθρωποι εις τον πόλεμον. Το ιππικόν ήτο το κυριώτερον στρατιωτικό σώμα. Γι'αυτό ο ίππος συμβολίζει πόλεμον και αγώνα. Ποιός όμως είναι ο ιππεύς που διεξάγει τον πόλεμον αυτόν και που ἑξήλθεν νικών και ίνα νικήση»; Είναι ο Ιδιος ο Χριστός, ο Οποίος όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, προ δύο χιλιάδων ετών, εξήλθε στον κόσμο για να νικήση τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου και να ιδρύση την βασιλείαν Του, δηλαδή την Εκκλησίαν δια της οποίας σώζονται οι πιστοί. Διατί ο ίππος αυτός είναι λευκός; Διότι ο πόλεμος του Χριστού θα είναι νικηφόρος. Το λευκόν σημαίνει την νίκην και τον θρίαμβον του Χριστιανισμού, δεδομένου ότι τέτοιος λευκός ίππος εχρησιμοποιείτο παλαιά υπό των νικητών. Είναι λευκός ακόμη διότι η Εκκλησία του Χριστού που κάνει τον αγώνα είναι λευκή, καθαρή και άμωμος. Τέλος συμβολίζει τους λευκούς σκοπούς του Χριστιανικού αγώνος που είναι η σωτηρία της ανθρωπότητος και ξεχωρίζουν με την κρυστάλλινη ειλικρίνεια, την καθαρότητα και λευκότητα των. Δεν είναι οι σκοποί άλλων κινημάτων και πολέμων, που άλλα συνθήματα πετούν και άλλους σκοπούς υπηρετούν. Ο Χριστιανισμός έχει αρχίσει ήδη προ δύο χιλιάδων ετών και θα συνεχίση μέχρι της συντελείας των αιώνων έναν αγώνα ειρηνικό, ευεργετικό, άγιο και καθαρό. Είναι ο ειρηνικός αγώνας του κηρύγματος του Ευαγγελίου δια μέσου των αιώνων. Ο αγώνας των Χριστιανών είναι λευκός, είναι αγώνας που επιβάλλεται με την αγάπη. Νικούν με τον Σταυρόν και το Ευαγγέλιον. «Εξήλθε νικών». Βγήκε δηλαδή όχι για να νικήση μιά συγκεκριμένη φορά, αλλά βγήκε για να νικά και να θριαμβεύη πάντα. Η νίκη αυτή, άρχισε απο τον Γολγοθά. Εκεί έδωσε την κρατερά μάχη με τον Σατανά ο Χριστός, με την ασύγκριτη και κοσμοϊστορική νίκη Του επί του θανάτου και του Αδου, και έκτοτε δεν έπαψε ποτέ να κυριαρχή και να θριαμβεύη στην ανθρωπότητα.
Εις πέντε περίπου εκατομμύρια ανέρχονται οι Χριστιανοί των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Ο πόλεμος είναι σκληρός. Ξεσπούν εναντίον τους οι πιό φοβεροί διωγμοί που γνώρισε η ιστορία. Η θύελλα εκείνη της σατανικής ειδωλολατρείας ξεσπάει άγρια και φοβερή εναντίον των Χριστιανών. Εκατομμύρια Χριστιανών σφάζονται, καίγονται, εξοντώνονται και πεθαίνουν με απάνθρωπα βασανιστήρια, αλλά δεν αρνούνται τον Χριστόν. Ο Χριστιανισμός διεξάγει καρτερικά τον άγιο και ειρηνικό αγώνα του Ευαγγελίου και θριαμβεύει. Το αίμα της θυσίας των Χριστιανών μειώνει για λίγο τον αριθμό τους αλλά τελικά πυκνώνει τις τάξεις των πιστών. Κατήλθον προς στιγμήν εις δύο εκατομμύρια, δια να ανέλθουν αμέσως τον τέταρτον αιώνα, με την νίκην του Χριστιανισμού, εις δέκα εκατομμύρια πιστών και να ανέρχωνται συνεχώς και σταθερά. Και στο πέρασμα των αιώνων πολέμησαν σκληρά τον Χριστιανισμό ο Μωαμεθανισμός, ο Κομμουνισμός, ο Σιωνισμός και άλλα πολιτικά κινήματα και αιρετικές δοξασίες. Κινήθηκαν εναντίον του κολοσσοί σκοτεινών δυνάμεων, αλλά τα σχέδιά τους απέτυχαν. Και η αποτυχία των εχθρών του Χριστού θα συνεχίζεται μέχρι της συντελείας των αιώνων διότι ο Χριστός δεν εξήλθεν νικων μίαν μόνον νίκην αλλά και «ίνα νικήση». Ο Χριστός δεν θα κερδίση απλώς μάχες, αλλά θα κερδίση τον πόλεμο. Η τελική νίκη θα είναι του Χριστού!
Ο Χριστιανισμός διαψεύδει συνεχώς τους εχθρούς του, που διαλαλούν με μυρίους τρόπους την καταστροφή και την εξαφάνισί του. Γελοιοποιεί τις σπουδαιοφανείς υλιστικές θεωρίες και τις «προφητικές» προπαγάνδες των εχθρών του. Η πραγματικότης μηδενίζει την σοφία των απίστων διανοουμένων που μιλούν για «εκπνοή του Χριστιανισμού». Ο Βολταίρος σφοδρός πολέμιος του Χριστιανισμού και του Ευαγγελίου, έλεγε ότι σε είκοσι χρόνια θα είχε εκλείψει ο Χριστιανισμός και μόνο στα παλαιοπωλεία θα εύρισκε κανείς το Ευαγγέλιο. Πόσο φοβερά διεψεύσθη! Το Ευαγγέλιο εξαπλώνεται σ'όλη την γή και κυκλοφορεί σε χιλιάδες γλώσσες και εκατομμύρια αντίτυπα. Και το καταπληκτικόν είναι το εξής: Ο Βολταίρος πέθανε με φρικτό τρόπο, ενώ το Ευαγγέλιο μπαίνει σε κάθε σπίτι και σε κάθε οικογένεια. Και αυτό ακόμη το σπίτι του αρνητού και απίστου Βολταίρου είναι σήμερα αποθήκη Ευαγγελίων, Αγίων Γραφών!
Ο στέφανος συμβολίζει την νίκη και την Βασιλεία. Συμβολίζει τον τελικό θρίαμβο της Εκκλησίας του Χριστού. Γιατί αρχίζει με την νικήν της Εκκλησίας; Διά να μας προετοιμάση για την ορθή αντιμετώπισι των επερχομένων δεινών. Γιγαντώνει την πίστι μας με το χαροποιό άγγελμα της νίκης της Εκκλησίας. «Τα βέλη σου ηκονημένα, δυνατέ, λαοί υποκάτω σου πεσούνται» ψάλλει και ο Προφητάναξ Δαβίδ. Πρέπει να τονίσωμε ότι αυτό το χαροποιό και ελπιδοφόρο άγγελμα της νίκης του Χριστού πλημμύριζε τις στρατιές των Μαρτύρων του Χριστιανισμού και θα πλημμυρίζη του διωκομένους πιστούς όλων των αιώνων.
Ας σημειωθή εδώ ότι η νίκη της Εκκλησίας θα είναι η νίκη της Ορθοδοξίας, των πραγματικά γνησίων Χριστιανών. Ο Χριστιανισμός της Δύσεως, ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός είναι αιρέσεις και επομένως αντιστρατεύονται την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Λογίζονται εχθροί του πρώτου ιππέως της Αποκαλύψεως μέχρις ότου αναγνωρίσουν την πλάνην, τας κακοδοξίας των και επανέλθουν εις την Ορθόδοξον Πίστιν, διότι τώρα παρερμηνεύουν το Ευαγγέλιον και το ορθόν δόγμα.


Δευτέρα Σφραγίς

Ο Πυρρός Ιππος
Αποκ. ΣΤ΄3. Με το άνοιγμα της δευτέρας σφραγίδος, η φωνή του δευτέρου ζώου, δηλαδή του αγγελικού κόσμου καλούσε τον δεύτερο ιππέα να φανερωθή. Και ξεπετάγεται ένας ίππος πυρρός, ένα άλογο ερυθρωπό, κοκκινωπό, μ'έναν ιππέα, που του δόθηκε η εξουσία να αφαιρέση την ειρήνη από τη γη. Διατί παρουσιάζεται πάλι ίππος; Ο ίππος είνα σύμβολο πολεμικό καθ θέλει εξ'αρχής ο Θεός να αποκαλύψη στον Ευαγγελιστή και δι'αυτού σ'όλους τους Χριστιανούς ότι εκτός από τον λευκό πόλεμο των Χριστιανών υπάρχει και ένας άλλος πόλεμος. Ενας πόλεμος αιμοχαρής, αιμοδιψής και αιμοβόρος. Συγκρούσεις βαρβαρικές, για πολέμους αιματηρούς και πολυαιμάκτους. Το αιματόχρωμο άλογο συμβολίζει το αίμα της ανελέητης σφαγής. Ο πόλεμος τούτος είναι παιδί της αμαρτίας του ανθρωπίνου γένους και σύμμαχος του διαβόλου. Ο πόλεμος τούτος θα ξεσπάη ορμητικός και θυελλώδης δια μέσου των αιώνων. Συμβολίζει τη φωτιά και το αίμα, τους ατελεύτητους εσωτερικούς και εξωτερικούς πολέμους της ανθρωπότητος. Οι μεγάλες αυτές πληγές που έπληξαν και θα συνεχίσουν να πλήττουν την ανθρωπότητα μέχρι της συντελείας των αιώνων, θα είναι επακόλουθον της αποστασίας των ανθρώπων. «Εδόθη αυτώ λαβείν την ειρήνην εκ της γής και ίνα αλλήλους σφάξωσι» γράφει ο Ευαγγελιστής. Παραχωρεί ο Θεός στον ιππέα του κόκκινου ίππου δηλαδή εις αιμοχαρείς τυράννους και ασεβείς ηγεμόνας, όργανα του Σατανά, ν'αφαιρέσουν την ειρήνη από την γή. Δεκατρία εκατομμύρια ήσαν οι νεκροί του Πρώτου Π.Π. πενήντα εκατομμύρια έφθαναν οι νεκροί κατά τον Β΄ΠΠ. Εις διακόσια πενήντα πέντε εκατομμύρια ανήλθε ο αριθμός των τραυματιών και των δύο αυτών πολέμων. Πότε όμως και γιατί παραχωρεί ο Θεός ν'αφηνιάζη ο πυρρός ίππος, να σαρώνη δηλαδή ο πόλεμος και η σφαγή την ανθρωπότητα; Οταν οι άνθρωποι με την αμαρτία τους ασεβούν αμετανόητα στο θέλημα του Θεού! Οι πληγές του πολέμου έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα για τους πιστούς. Θέλει να δείξη ο Θεός ότι πίσω από κάθε πόλεμο κρύβεται μιά ατέλειωτη αλυσίδα αμαρτημάτων, ένα πελώριο χάος απιστίας και αδιαφορίας, ένα τρομερό θηρίο αδικίας, κακίας, μίσους, πλεονεξίας και αποστασίας.
Ο ιππέας του κόκκινου ίππου είναι γερά οπλισμένος, για να πετύχη τον σκοπό του. «Εδόθη αυτώ μάχαιρα μεγάλη» λέγει ο Ιωάννης. Η μεγάλη μάχαιρα του αιμοδιψούς καβαλλάρη είχε διαφορετική ισχύ δια μέσου των αιώνων. Ο φονικός οπλισμός του γίνεται συνεχώς καταστρεπτικότερος. Από τα ξίφη και τα λιανοτούφεκα έφθασε στους ιλιγγιώδεις εξοπλισμούς των πυραύλων και των ατομικών βομβών. Ποιός ξέρει τι οπλισμό θα φέρη ο πολεμοχαρής αυτός καβαλλάρης στο μέλλον. Ενα είναι βέβαιο ότι κρατάει το πύρ κα το αίμα. Γιά σκεφθήτε! Με μιά ατελή μικρής ισχύος, ατομική βόμβα που έπεσε στην Χιροσίμα το 1945 βρήκαν τον θάνατο τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι. Ας μη μιλήσουμε για την μάχαιρα του σήμερα και του μέλλοντος. Οι τρομεροί πόλεμοι, για τους οποίους μιλάει συμβολικά η δεύτερη σφραγίδα, δεν προσδιορίζονται χρονικά. Τά γεγονότα αυτά δεν μπορούν να ερευνηθούν. Είναι λάθος, πάντως, η προσπάθεια να θελήση κανείς να συγκεκριμενοποιήση και να θεωρήση τον «πυρρόν» ίππον ως συμβολίζοντα μόνον τον Μωαμεθανισμόν, Κομμουνισμόν ή άλλον ισμόν... Ο ίππος αυτός συμβολίζει τον πόλεμο της κακίας και του αίματος. Ο ιππέας του ίππου θα αλλάζη το όνομά του στο πέρασμα του χρόνου, αλλά ο αρχηγός του θα είναι ο ίδιος ο Σατανάς. Οι πόλεμοι εμφανίζονται και ως γνώρισμα των εσχάτων καιρών όπως βλέπωμε εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον. Δεν σημαίνει όμως πως σε κάθε πόλεμο θα πρέπη να εντοπίζωμε και το τέλος του κόσμου, όπως κάθε φορά παραπλανητικά διακηρύττουν οι Ιεχωβάδες.
Ο πόλεμος του φωτός με το σκότος είναι συνεχής κα ακατάπαυστος. Καλούμεθα από θεαταί να γίνωμε μαχηταί. Αν είμαστε σε λανθασμένο στρατόπεδο να αυτομολήσωμε στους αγωνιζομένους με τον λευκό ίππο. Ο πόλεμος και του λευκού και του πυρρού ίππου βρίσκεται εν εξελίξει. Ο δεύτερος θέλει ν'αφανίση τον πρώτο. Εμείς όμως γνωρίζομε εκ των προτέρων τον νικητή. Η νίκη ανήκει στον ιππέα του λευκού ίππου. Ας επιστρατευθούμε κάτω από τον άτρωτο νικητή Χριστό και ας διεξάγωμε την ειρηνική μάχη του. Διότι μόνον έτσι είναι δυνατόν να περιορισθή ο πυρρός ίππος και να αποφεύγεται ο πόλεμος. Η θύελλα, η απειλη, η φοβέρα, η οργή και το μένος του πυρρού ίππου θα έχουν τότε πολύ περιορισμένη ισχύν. Θα συμβή τό του Ησαϊου; «Συγκόψουσι τας μαχαίρας αυτών εις άροτρα, και τας ζιβύνας αυτών εις δρέπανα και ου λήψεται έθνος επ'έθνος μάχαιραν, και ου μή μάθωσιν έτι πολεμείν» (Ης Β΄4). Αφού θα καταργηθή η ανομία, θα παύση ο πόλεμος και τα πολεμικά όπλα θα γίνουν γεωργικά εργαλεία. Είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθή ο πολυσυζητούμενος αφοπλισμός.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

12
Τρίτη Σφραγίς
Ο Μέλας Ιππος


Τα μεγάλα δεινά που θα πλήξουν την ανθρωπότητα δια μέσου των αιώνων, δεν θα προέρχωνται μόνον από τους τρομερούς και φονικούς πολέμους, αλλά θα είναι αποτέλεσμα και άλλων συμφορών. Η ανθρωπότης θα δοκιμάση πολλές φορές στο πέρασμα του χρόνου την φοβερή μάστιγα του λιμού, την ανυπόφορη πείνα. Η πληγή αυτή του λιμού θα πλήττει την σκληροτράχηλη και αμαρτωλή ανθρωπότητα κατά παραχώρησιν Θεού. Ιδού τί γράφει για την πληγή αυτή συνοπτικά ο Ευαγγελιστής. (Αποκ. ΣΤ΄5). Ο Ευαγγελιστής βλέπει ένα άλογο αγριωπό, κατάμαυρο και επάνω σ'αυτό ένα καβαλάρη που κρατάει στο χέρι του ζυγαριά. Το μαύρο χρώμα του τρίτου ίππου συμβολίζει το πένθος, τον πόνο, την θλίψι, την κατήφεια και τον θάνατον, που θα σπείρη στην γή ο καβαλάρης του. Και ο καβαλάρης του αυτός είναι η πληγή της πείνας του λιμού. Λιγοστεύουν τα τρόφιμα όταν έρχεται ο λιμός. Με την πείνα, μπαίνει δελτίον εις τα τρόφιμα. Δουλεύει τότε η ζυγαριά. Επιβάλλεται η ζυγισμένη διανομή των τροφίμων και τα παίρνουν οι άνθρωποι όλα με δελτίον, και ζυγισμένα σε γραμμάρια. Περί αυτών ομιλεί και η Παλαιά Διαθήκη εις το Λευϊτικόν: «Καί αποδόσωσιν τους άρτους υμών εν σταθμώ, και φάγεσθε και ου μη εμπλησθήτε» (ΚΣΤ΄26). Το ψωμί σας δηλαδή θα σας το δώσουν με το ζύγι, με το δελτίο και δεν θα χορταίνεται. Επίσης εις την Π. Δ. Λέγει (Ιεζεκιήλ Δ΄16). Με μέτρο λοιπόν και φτωχικά θα φάνε το ψωμί στα Ιεροσόλυμα. Το δε νερό θα το πιούνε με μέτρο και τελεία έλλειψι. Με θεία λοιπόν παραχώρησι έρχεται η πληγή της πείνας. Έρχεται ο λιμός στον καιρό του, τότε που πρέπει για να τιμωρήση το ανθρώπινο γένος, για την αμαρτία και να οδηγήση τον κόσμο στην μετάνοια και τον φόβο του Θεού. Οι άνθρωποι λοιπόν με την εξοργιστική τους αποστασία από το θέλημα του Θεού, προκαλούν την οργή Του. Εξέρχεται τότε ο μέλας ίππος, η πείνα, ο θάνατος και το πένθος. Και συνήθως η πληγή της πείνας ακολουθεί τις συμφορές των πολέμων. Έρχεται συνήθως μετά τον κόκκινο ίππο. Τα χρόνια των μεγάλων λιμών υπέφεραν τρομερά οι άνθρωποι. Σε μερικές τρομερές περιστάσεις πείνας και δραματικές στιγμές της ιστορίας υπήρξαν γονείς, που έφαγαν ακόμη και τα παιδιά τους γιά να αντιμετωπίσουν τον ανελέητο λιμό. Τούτο συνέβη όπως αναφέρει ο ιστορικός Ιώσηπος κατά την πολιορκίαν των Ιεροσολύμων υπό του Τίτου. Ενθυμούμεθα και ημείς το πένθος του θανάτου από την πείνα κατά την θλιβερή περίοδο του 1941. Διακόσιες χιλιάδες Έλληνες βρήκαν τότε φοβερό θάνατο από την πείνα.
Η σκηνή της τρίτης σφραγίδος συνεχίζεται. Ο Ιωάννης ακούει κάτι σαν φωνή εν μέσω των τεσσάρων ζώων. Δεν είναι γνωστό πόθεν προέρχεται η φωνή. Ίσως εννοεί την φωνή της συνειδήσεώς μας και τον νόμον του Θεού. Γι'αυτό μάλιστα χρησιμοποιεί και την έκφρασιν «ως φωνήν». Δηλαδή μοιάζει με φωνή αλλά δεν είναι φωνή. Από την φωνή αυτή προσδιορίζεται το βάρος της μερίδος, του δελτίου, όπως συνηθίζεται να λέγεται στην εποχή μας, και είναι όσο μία χοίνιξ, δηλαδή ένα κιλό περίπου σιτάρι. Η τιμή της μερίδος προσδιορίζεται ένα δηνάριο, 25 περίπου προπολεμικές δραχμές. Με άλλα λόγια η χοίνιξ, η μερίδα πείνας, αξίζει όσο ένα εργατικό ημερομίσθιο στά χρόνια του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Η μερίδα αυτή, όταν πρόκειται για κριθάρι, που είναι και τροφή των απορωτέρων, είναι πιό πλούσια. Με ένα δηνάριο θα μπορή ο πτωχός να πάρη τριπλάσια μερίδα από ό,τι θα έπαιρνε σε σιτάρι. Με άλλα λόγια στον μεγάλο λιμό με το μεροκάματο του ο άνθρωπος θα μπορή να αγοράζη ένα κιλό σιτάρι ή τρία κιλά κριθάρι για να ζήση αυτός και η οικογένειά του. Το γεγονός ότι το δηνάριον ήταν το ημερομίσθιον του εργάτου κατά την περίοδον δράσεως του Κυρίου επί της γής το βλέπομε και από την Καινήν Διαθήκην. Εκεί σε μιά παραβολή ο Χριστός είπε: (Ματθ. Δ΄2) Και αφού συμφώνησε με τους εργάτας από ένα δηνάριον ως ημερομίσθιον τους έστειλε στο αμπέλι του...Τόση μεγάλη ακρίβεια θα υπάρχη τότε, ώστε θα δουλεύει όλη την ημέρα και με το ημερομίσθιό του δεν θα μπορή να πάρη ούτε ένα κιλό ψωμί.
Η φωνή απευθύνεται και σ'εκείνους που μπορούν να προσφέρουν την βοήθειάν τους την ώρα του λιμού. Τους καλεί με την φωνή του κηρύγματός Του και με την φωνήν της συνειδήσεώς τους, να φροντίσουν για τους πεινασμένους. Σ΄εκείνες τις τρομερές στιγμές που οργιάζει η μαύρη αγορά και η κακία με το αχαλίνωτο πάθος της εγκληματικής πλεονεξίας, καλούνται οι δυνάμενοι Χριστιανοί να μη αποστερήσουν τα απαραίτητα της ζωής στον πλησίον τους. Η πληγή του Θεού είναι δοκιμασία και για σένα. Θα δείξης, αν είσαι πραγματικός Χριστιανός, με τις πράξεις σου. Είναι η ώρα των πλέον κρίσιμων εξετάσεων της ψυχής σου. Δεν είναι επομένως μόνον η έλλειψις των τροφίμων που φέρνει ο εξερχόμενος μέλας ίππος, αλλά και η κακία των ανθρώπων. Στους καιρούς των λιμών παρατηρούνται υπερτιμήσεις, μαύρες αγορές και αποκρύψις των αγαθών. Το 1944 όταν οι Γερμανοί ωδήγησαν τους Εβραίους στο Νταχάου, βρήκαν στα υπόγειά του ζάχαρι αποθηκευμένη από την πρώτη πείνα του 1914! Βρήκαν και στέρνες γεμάτες με λάδι, καίτοι εν τω μεταξύ επέρασε η πείνα του 1917 και η πείνα του 1941 -1942 εξ'αιτίας των οποίων απέθνησκαν οι άνθρωποι. Η αναλγησία στον ανθρώπινο πόνο εκδηλώθηκε και θα εκδηλωθή μέ βάρβαρο τρόπο σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις μεγάλων λιμών.
Οι άνθρωποι όμως του Θεού με τα αισθήματα της αγάπης και της καλωσύνης δείχνουν με τον τρόπο τους ότι έχουν ευαίσθητο αυτί στη φωνή της συνειδήσεως, στον Λόγο του Θεού. Πολλοί πιστοί είχαν καθιερώσει τότε για να μετριάσουν τον πόνο των συνανθρώπων τους την «αγία μερίδα». Έμεναν δηλαδή εκείνοι νηστικοί δύο ή τρία βράδυα και εκείνο που θα έτρωγαν οι ίδιοι το έδιδον στους πεινασμένους. Ή έβγαζε η οικογένεια και μιά μερίδα για τους άλλους, την «αγία μερίδα» όπως την ωνόμαζαν. Πολλοί σώθηκαν με τη χριστιανική αυτή αγάπη.
Μερικοί ερμηνευταί, κάτω από τας λέξεις «Και τον έλαιον και τον οίνον μη αδικήσης» βλέπουν και τον άλλον λιμόν τον χειρότερον, τον πνευματικόν. Θα το εννοήσωμεν αυτό από την παραβολήν του καλού Σαμαρείτου. Ο καλός Σαμαρείτης έδεσε τα τραύματα του εμπεσόντος εις τους ληστάς με έλαιον και οίνον. Και αυτά, ως γνωστόν συμβολίζουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας, με τα οποία θεραπευόμεθα από τα τραύματα μας τα ψυχικά. Ο επίσκοπος Αρέθας, σπουδαίος ερμηνευτής της Αποκαλύψεως, μας λέγει να μη λείψουν τα πνευματικά μέσα, για να επιστρέψουν οι αποστάται εις τον Θεόν. Η πληγή δεν γίνεται δι'εκδίκησιν, αλλά δια να επιστρέψουν και θεραπευθούν με τα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας και τον Λόγον του Θεού. Αλλοίμονο αν λείψουν αυτά και έλθη ο πνευματικός λιμός. Αυτός είναι χειρότερος του πρώτου. «Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος και εξαποστελώ λιμόν επί την γήν, ού λιμόν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου» (Αμώς Η΄11).
Υπάρχουν τα Μυστήρια και είναι προσιτά και ο λόγος του Θεού πλούσιος. Υπάρχουν περιοδικά και βιβλία Χριστιανικά και εξαπλωμένο είναι το Ευαγγέλιο παντού. Και όμως πεινούν πολλοί, υπάρχει λιμός. Και αυτός οφείλεται εις την αδιαφορίαν των ασεβών και την αδράνειαν των ευσεβών. Πεινούν, διότι ο ευσεβείς τα κρατούν διά τον εαυτόν τους και δεν εργάζονται να διαδώσουν και σ'άλλους τον λόγον του Θεού.


Τετάρτη Σφραγίς
Ο Χλωρός Ιππος



Η πληγή που ακολουθεί τώρα και που απεκαλύφθη με το άνοιγμα της τετάρτης σφραγίδος είναι πιό μεγάλη και καταστρεπτική από τις δύο προηγούμενες. Είναι η φοβερή πληγή των λοιμών, των φοβερών δηλαδή επιδημιών και θανατηφόρων ασθενειών. Αποκ. ΣΤ΄7. Ο Ευαγγελιστής γεμάτος ίλιγγο τρόμου και εκπλήξεως βλέπει μπροστά του να καλπάζη ένας ίππος χλωμός, κίτρινος. Η λέξις «χλωρός» σημαίνει την κιντρινάδα, το χρώμα της αρρώστειας και του θανάτου, το αποτύπωμα του χάρου. Ο καβαλλάρης του αλόγου αυτού είναι συνταρακτικά φοβερός, γιατί το όνομά του είναι «ο θάνατος». Δεν έχει λοιπόν μόνο το χρώμα του θανάτου ο ίππος αλλά και καβαλάρη του τον θάνατο. Βλέπει ο ιερός συγγραφεύς τον θάνατο αλλά βλέπει και πίσω του να τον ακολουθή ο Αδης «Και ο Άδης ηκολούθει μετ'αυτού». Δεν πρόκειται εδώ περί φυσικού θανάτου αλλά πρόκειται για θάνατο που είναι τιμωρία του Θεού. Η εικόνα αυτή της Αποκαλύψεως είναι απερίγραπτα τρομερή. Διότι εδώ βλέπομε τον θάνατο και τον Άδη να συμβαδίζουν. Βλέπομε εδώ τον διπλό θάνατο. Ο ένας είναι ο θάνατος του σώματος που πέφτει με αρρώστεια λοιμική και ο άλλος είναι ο θάνατος ο ψυχικός. Χάνουν την ζωή τους αλλά και την ψυχή τους οι άνθρωποι της αμαρτίας και της αποστασίας. Με παραχώρησι λοιπόν του Θεού εξ'αιτίας της αποστασίας της ανθρωπότητος, θα λαμβάνη εξουσία και δύναμι εξοντώσεως ο καβαλάρης του χλωρού ίππου. Ο θάνατος και ο Αδης θα παίρνουν εξουσία να εξοντώνουν μέγα μέρος των ανθρώπων της γής. Η εξουσία όμως αυτή δεν είναι απόλυτη αλλά περιωρισμένη. «Επί το τέταρτον της γής» γράφει ο Ιωάννης. Επιτρέπει να πληγή μόνον το «τέταρτον της γής» μέρος δηλαδή της ανθρωπότητος και όχι όλον το ανθρώπινο γένος. Και τούτο προς τιμωρίαν των ασεβών και σωφρονισμόν των λοιπών. Μας λέγει εν συνεχεία και τα μέσα με τα οποία θα εκδηλώνεται η καταστροφή και η εξόντωσις «εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γής».

Θα εξοντώνη λοιπόν ο καβαλάρης του χλωρού ίππου με το φονικό μαχαίρι, με το πολεμικό όπλο, με τα διάφορα φονικά μέσα. Όχι μόνο σε περιόδους πολέμου, αλλά και σε χρόνια ειρήνης με τις πολυποίκιλες αντιδικίες των ανθρώπων και τους αλληλοσπαραγμούς τους, διά λόγους τιμής, κληρονομιών, οικονομικών διαφορών, εγωϊσμών κλπ.. Και με λιμό δηλαδή αριθμός ανθρώπων θα πεθαίνη εξ'αιτίας της πείνας. Και η στέρησις των υλικών αγαθών θα είναι αποτέλεσμα παραχωρήσεως του Θεού. Και θα είναι η πείνα τιμωρία των ανθρώπων, εξ'αιτίας της αμαρτίας και της αποστασίας των από τον Θεόν. Ο ιππεύς της τετάρτης σφραγίδος μπορεί να έλθη σαν γενική πληγή, σαν ξέσπασμα γενικού λιμού, αλλά και σαν λιμού που αναφέρεται σε περιπτώσεις ασωτείας. «Πάς μέθυσος --και πορνοκόπος ενδύσεται διερρηγμένα και ρακώδη» λέγει η Γραφή. Εκτός των άλλων μέσων αναφέρονται και τα θηρία, και δι'αυτού ίσως εννοεί ότι οι πολλοί θάνατοι που θα προηγούνται από τις άλλες πληγές, θα αραιώνουν τον πληθυσμό της γής και θα πληθύνωνται τα θηρία, τόσον τα σαρκοβόρα όσον και τα ιοβόλα, οι όφεις, τα οποία θα καθίστανται επικίνδυνα δια την ζωήν των ανθρώπων. Δεν αποκλείεται όμως να εννοή όχι μόνον τα ονομαζόμενα έτσι λόγω μεγέθους αλλά και τα θανατηφόρα μικρόβια που θα προκαλούν δια μέσου των αιώνων πολυαρίθμους θανάτους και μπροστά στα οποία η επιστήμη θα αποδεικνύεται ανίσχυρη. Αυτά τα τρομερά μικρόβια φέρουν τις μεγάλες επιδημίες με τους πολλούς θανάτους. Μιά δε τέτοια επιδημία είναι ικανή και το τέταρτον της γής να αφανίση. Η περίοδος δράσις του ιππέα του χλωρού ίππου αρχίζει από την εποχή του συγγραφέως μέχρι το τέλος του κόσμου και δεν προσδιορίζεται χρονικώς. Ένα είναι σίγουρο ότι οι θάνατοι αυτοί είναι επακόλουθα της αποστασίας των ανθρώπων. Απόδειξις, ότι οι πληττόμενοι είναι αμαρτωλοί και αποστάται του νόμου του Θεού, είναι το γεγονός ότι πίσω από τον ιππέα δηλαδή από τον θάνατο ακολουθεί ο Άδης, δηλαδή η Κόλασις για να καταβροχθίζη τους αποθνήσκοντας.
Ο θάνατος βεβαίως θα πλήξη και μάς. Δεν γνωρίζομεν όμως το πότε και το πώς. Πάντως εάν θα είμεθα προετοιμασμένοι ψυχικά, εάν θα είμεθα τέκνα Θεού και όχι αποστάται, τότε ο Άδης δεν θα έχη σ'εμάς καμμιά εξουσία και ο θάνατος δεν θα είναι πλήγμα αλλά λύτρωσις διότι θα μεταβούμε ἑκ των λυπηρών επί τα θυμηδέστερα», όπου ανάπαυσις και χαρά».


Πέμπτη Σφραγίς
Αι Ψυχαί των Εσφαγμένων



Με την νέα αυτή σκηνή αποκαλύπτεται η τιμητική θέσις στην οποία ευρίσκονται και θα ευρίσκωνται αιωνίως οι μακάριες ψυχές όλων εκείνων που μαρτύρησαν και θα μαρτυρήσουν ως το τέλος του κόσμου για την πίστι τους εις τον Χριστόν. (Αποκ. ΣΤ΄9). «Είδον υποκάτω του Θυσιαστηρίου τας ψυχάς». Είναι οι Μάρτυρες οι πιό τιμημένοι απο τον Θεόν. Διότι δεν είναι μόνον το πλέον ασφαλές αλλά και το πλέον τιμημένον μέρος το άνω Θυσιαστήριον. Διότι δια να μείνουν πιστοί εις τον Χριστόν, επροτίμησαν να περιφρονούνται εις την ζωήν αυτήν και να υφίστανται διωγμούς και εξευτελισμούς. Την εχθρικήν στάσιν των ασεβών εναντίων των εναρέτων αποκαλύπτει η Π. Διαθήκη λέγουσα: «Ενεδρεύσωμεν τον δίκαιον, ότι δύσχρηστος ημίν εστί, και εναντιούται τοις έργοις ημών, και ονειδίζει ημίν αμαρτήματα Νόμου...Εγένετο ημίν εις έλεγχον εννοιών ημών, βαρύς εστίν ημίν και βλεπόμενος, ότι ανόμοιος τοις άλλοις ο βίος αυτού». Με άλλα λόγια: Να στήσωμεν ενέδρα εις τον ενάρετον, δια να τον φονεύσωμεν, διότι δεν είναι του χεριού μας και εναντιουται στα έργα μας και διότι μας ονειδίζει για τα αμαρτήματά μας. Μας γίνεται φωνή ελέγχου σ'αυτά που σκεπτόμαστε. Μας είναι βαρετός και να τον βλέπωμε, διότι η ζωή του είναι αντίθετη με την ζωήν των άλλων.
Το μαρτύριον, όπως ετονίσαμεν είναι το μεγαλύτερο παράσημο που δίδει ο Θεός εις όσους τον αγαπούν. Δεν υπάρχουν προσφιλέστερα πρόσωπα εις τον Θεόν από τους Ομολογητάς και Μάρτυρας. Ο Θεός με το μαρτύριον τους συγχωρεί και τους ξεπλένει όλα τα αμαρτήματα. Και αβάπτιστοι αν ήσαν ακόμη, βαπτίζονται εις το αίμα των. Αυτό είναι το καλύτερο βάπτισμα. Από δήμιοι, από κακούργοι, από διώκται...γίνονται με το μαρτύριο αμέσως Άγιοι. Πόσοι όμως είναι οι Μάρτυρες; Αμέτρητοι! Ένδεκα εκατομμύρια είναι μόνον οι γνωστοί Μάρτυρες των τριών πρώτων χριστιανικών αιώνων. Διαβάζομεν επί παραδείγματι στο Συναξάρι για την μνήμη των δισμυρίων μαρτύρων που έδωσαν όλοι το αίμα τους σε μιά ημέρα! Ολόκληρος πόλις, με είκοσι χιλιάδας Χριστιανούς εκάη και οι κάτοικοί της μαρτύρησαν όλοι. Οι εσφαγμένοι, που είδεν ο Ιωάννης υποκάτω του θυσιαστηρίου δεν είναι μόνον οι μέχρι της εποχής εκείνης μαρτυρήσαντες, διά τον λόγον του Θεού, αλλά νοούνται και όλοι, όσοι θα μαρτυρήσουν μέχρι της συντελείας των αιώνων. Στους εσφαγμένους αυτούς ανήκουν και οι καταδιωκόμενοι παντοιοτρόπως ζηλωταί της πίστεως, υπό των πλάνων αιρετικών. Εις αυτούς κατατάσσονται ακόμη οι διωκόμενοι Χριστιανοί υπό των αθέων Κυβερνήσεων, είτε αυτοί ανήκουν εις τας κατακόμβας της κομμουνιστικής Ρωσίας είτε εις την υλιστικήν λαίλαπα των Δυτικών Κρατών. Το μαρτύριον με διαφόρους μορφάς και μεθόδους θα συνεχίζεται μέσα στην πάλη φωτός και σκότους. Η έντασις άλλοτε θα είναι μικρότερη και άλλοτε μεγαλύτερη.

Αποκ. ΣΤ΄10. Διατί με φωνή μεγάλη έκραξαν; Διότι και η αδικία είναι μεγάλη. Ξεύρετε τι είναι να σε σφάζουν άδικα; Η κραυγή τους δεν είναι από εκδίκησιν, αλλά είναι απορία. «Εως πότε, ο Δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της γής»; Είναι βαθύς και ζωηρός ο πόθος των μαρτύρων και όλης της στρατευομένης Εκκλησίας, δια τη αποκατάστασιν της ηθικής τάξεως. Το αίμα αυτών δεν είναι το ίδιο με το αίμα των άλλων κατοικούντων επί της γής. Εκείνο είναι αμαρτωλό, ζωώδες και κτηνώδες. Ενώ το αίμα των Μαρτύρων είναι άγιο. Γιατί; 1) Διότι χύνεται δια τον Θεόν και λαμβάνει τριμεγίστην αξίαν. Το αγιάζει η θυσία. Γι’αυτό όταν θα εξετέλουν οι άπιστοι Μάρτυρα, έτρεχαν οι πιστοί να πάρουν λίγο αίμα σε μανδήλια και βαμβάκια. Το θεωρούσαν μεγάλο θησαυρό και σπουδαίο απόκτημα. Και πράγματι είναι, διότι με αυτό εγίνοντο και γίνονται θαύματα. 2) Διότι έχει μέσα και θεϊκό Αίμα, το Αίμα του Χιστού, που κοινωνούμε. Γίνεται ούτως ειπείν, μετάγγισις θεϊκού Αίματος. Σκέψου, αναγνώστα, τί μεγάλη σημασία έχει όταν κοινωνή κανείς των Αχράντων Μυστηρίων.
Αποκ. ΣΤ΄11. Πρώτον εισηκούσθη εμπράκτως η δέησίς των και η πληρωμή από τον Θεόν τους δίδεται με την στολή την λευκή. Δεν είναι πλέον με τα αίματα. Ελευκάνθησαν αυτοί με το αίμα του μαρτυρίου. Οσα αμαρτήματα κι'αν είχαν, συγχωρήθηκαν τώρα και έγιναν ψυχές κατάλευκες, όμορφες, αγγελικες!
Προσοχή όμως! Ένα μόνο αμάρτημα δεν το ξεπλένει ούτε και το αίμα του μαρτυρίου. Αυτό είναι το σχίσμα! Η αίρεσις!. Το λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Και αίμα μαρτυρίου δεν εξαλείφει το αμάρτημα του σχίσματος. Θα έλθη ασφαλώς και η τιμωρία των κατοικούντων επί της γής, των διωκτών των. Πότε; Οταν συμπληρωθή στον Ουρανό ο αριθμός των μαρτύρων. Ακόμη, εάν φαίνεται πως βραδύνει ο Θεός να τιμωρήση, το κάμνει «έως πληρώσωσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτεννέσθαι και αυτοί». Συνδούλοι δε και αδελφοί είναι το ίδιο. Να εννοήσωμεν, ότι είναι καθήκον μας το μαρτύριον. Μας φαίνεται μεγάλο και δύσκολο πράγμα το Μαρτύριο αλλά μπροστά στην απερίγραπτη ευτυχία της αιωνιότητος, που θα κερδίση με το μαρτύριον του ο πιστός είναι μηδέν. Πρέπει να σημειωθή ότι μεταξύ των συνδούλων και των αδελφών του, που αναμένονται εκεί, είμεθα και ημείς οι σημερινοί, οι αυριανοί, οι Χριστιανοί του μέλλοντος. Και η θέσις η δική μας εκεί θα μείνη λοιπόν κενή; Αλλ'όχι! Πρέπει να προετοιμασθούμε, να καταρτισθούμε και να μαρτυρήσωμεν και ημείς. Ας ενθυμούμεθα και την υπέροχον ευχήν του καθαγιασμού των τιμίων δώρων που λέγει «ώστε γενέσθαι εις βασιλείας Ουρανών πλήρωμα». Μα θα πήτε, δεν έχομεν σήμερον διωγμούς και μαρτύρια. Δε έχομεν ζήλον και δι'αυτό δεν έχομεν διωγούς. Είμεθα άνθρωποι των συμβιβασμών και των υποχωρήσεων. Χριστιανοί χλιαροί, εμετικοί. Πού είναι το Αποστολικόν πνεύμα και ο ιεραποστολικός ζηλος; Πόσοι από μας υπέστησαν ξυλοδαρμούς, διότι επολέμησαν τους αιρετικούς και διέδωσαν το Ευαγγέλιον; Ποιός ύψωσεν φωνήν διαμαρτυρίας για την προσηλυτιστικήν δραστηριότητα των αιρετικών; Ποιός έπιασε την πόρτα τους απ'έξω στις συγκεντρώσεις των για να λέγη: «εδώ είναι αιρετικοί εχθροί του Χριστού. Μη προσέρχεσθε. Μη πλησιάζετε»; Εάν αναπτύξωμεν δραστηριότητα δια την πίστιν και μαρτυρίαν του Χριστού, θα επακολουθήση ασφαλώς αντίδρασις, δίωξις και μαρτύριον. Εξ'αυτών αντιλαμβανόμεθα την αξίαν του μαρτυρίου. Δι'αυτό και εις τα εγκαίνια των ναών απαραιτήτως θα τεθούν λείψανα μαρτύρων. Τα ιερά αντιμήνσια, επί των οποίων τελείται η θεία Λειτουργία, έχουν οστά μαρτύρων. Η Θεία Λειτουργία θα γίνη απαραιτήτως επάνω εις λείψανα μαρτύρων. Η θάλασσα, αναγνώστα, πάντοτε θα αγριεύη και θα είναι τρικυμισμένη και η Εκκλησία του Χριστού πάντοτε θα διώκεται. Μακάριοι όμως και καλότυχοι θά είναι εκείνοι που θα κρατήσουν την πίστιν τους χύνοντας και το αίμα τους δια τον Χριστόν.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

13
Εκτη Σφραγίς
Η Αναστάτωσις του Σύμπαντος



Εδώ περιγράφονται οι μεγάλες αναστατώσεις της φύσεως. Μιλάει για τους ισχυρούς σεισμούς, που θα ξεσπάσουν στην γή, για το σκοτείνιασμα του ηλίου, για το κοκκίνισμα της σελήνης και για τον γενικό κλυδωνισμό του ενάστρου ουρανού. Πρόκειται για γεγονότα, που μπορούν να χαρακτηρισθούν, σαν προμηνύματα, σαν σημάδια και πρόδρομοι της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας και της παγκοσμίου Κρίσεως. Στην έκτη σφραγίδα περιγράφεται και η αγωνία των κακών ανθρώπων, των ασεβών και αμαρτωλών. Περιγράφεται ο τρόμος των εχθρών του Χριστού. Δεν αδιαφορεί ο Θεός στην απονομή της δικαιοσύνης. Οι αντίχριστοι δεν θα μείνουν μέχρι τέλους ατιμώρητοι. (Αποκ. ΣΤ΄12). Εδώ ομιλεί περί γενικού και καθολικού σεισμού και αναστατώσεως του Σύμπαντος.
Το κέντρο των αναστατώσεων του φυσικού κόσμου θα είναι ο σεισμός. Θα εκδηλώνεται διά μέσου των αιώνων, σαν πληγή, σαν τιμωρία του Θεού κατά της ανθρωπότητος, για την κακία και την ασέβειά της. Θα έχη διαφορετική έντασι και διαφορετικά καταστροφικά αποτελέσματα εις τας διαφόρους φάσεις της ιστορίας του μέλλοντος. Οταν όμως θα πλησιάζη η μεγάλη και φοβερή ημέρα της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας, τότε ο σεισμός εκείνος θα είναι μέγας. Θα είναι γενικός και καθολικός, συγκλονιστικός και παρατεταμένος. Θα εκδηλώνονται τότε όλα τα συνεπακόλουθα των σεισμών: καταιγίδες, λαίλαπες, πλημμύρες, παλιρροιακά κύματα, θανατικό και τρόμος των πάντων. Γιά τον μεγάλο αυτόν σεισμό προφητεύει και ο Προφήτης Αγγαίος (Αγγαίος Β΄6,7). Και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, για την παραπάνω προφητεία του Αγγαίου λέγει «Ού η φωνή την γήν εσάλευσε τότε, νύν δε επήγγελται λέγων, έτι άπαξ εγώ σείω ου μόνον την γήν, αλλά και τον ουρανόν» (Εβρ. ΙΒ΄26). Με άλλα λόγια η φωνή του Θεού εσάλευσε και τότε εις το όρος Σινά την γήν. Τώρα δε έχει δώσει υπόσχεσιν, δια μέσου του Προφήτου Αγγαίου και είπεν. Ακόμη μίαν φοράν εγώ θα σείσω, όχι μόνον την γή, αλλά και τον έναστρο ουρανό..
Η τρομακτική αναστάτωσις του σύμπαντος κατά τας εσχάτας ημέρας, θα εκδηλωθή και με άλλα φαινόμενα, που θα προκαλούν αγωνία, τρόμο και φρίκη στους ανθρώπους και κυρίως στους ασωτείς και αποστάτας. Ο ήλιος τότε θα σκοτεινιάση, θα πάρη το χρώμα της θλίψεως και του πένθους. Θα γίνη μαύρος σαν σάκκος τρίχινος όπως λέγει ο Προφήτης Ησαϊας. (Ησαϊας ΙΓ΄10-11). Αλλοι Προφήται που είπαν περί αυτού είναι ο Αμώς (Αμώς Η΄9), και ο Ιωήλ (Ιωήλ Β΄31). Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε περί του συμβάντος (Ματθ. ΚΔ΄29). Πότε θα συμβούν όλα αυτά που είπε, μέχρις εδώ στην έκτη σφραγίδα, και που μας περιέγραψε ο Ιωάννης είναι χρονικώς απροσδιόριστο.
Οταν θα συμβαίνουν οι αναστατώσεις του σύμπαντος και ειδικώτερα τότε που θα πλησιάζη το τέλος του κόσμου θα τρέμουν οι χριστιανομάχοι. (Αποκ. ΣΤ΄15). Όλοι ανεξαρτήτως εξουσίας και κοσμικής δυνάμεως που διαθέτουν ή όχι, όλοι μπαίνουν στην ίδια κατηγορία. Ισοπεδώνονται εκεί τότε όλοι: Βασιλείς, μεγιστάνες, πλούσιοι, πτωχοί, αξιωματούχοι και δούλοι. Δεν θα υπάρχουν τότε διακρίσεις. Ολοι οι κακοί, οι ασεβείς, ο άδικοι, οι άπιστοι και οι διώκται του Χριστού που θα ζούν κατά το τέλος του κόσμου, θα αισθάνωνται τον ερχομό του Δικαίου Κριτού και θα τρέμουν από φόβο. Θα πνίγονται από αγωνία. Όλοι ανεξαιρέτως οι κακοί ισοπεδωμένοι και χωρίς καμμία διάκρισι θα επιθυμούν τον θάνατο. (Αποκ. ΣΤ΄16). Φόβος, αγωνία, αμηχανία, τρόμος και φρίκη συνταράζουν τους κακούς. Βλέπουν το ξέσπασμα της οργής του Θεού και βλέπουν συγχρόνως τον ζόφο της κακίας και της αμαρτίας, που κυριαρχεί μέσα τους. Η οργή του Θεού έχει στόχο την ζοφερή και άδικη ζωή τους. Το θλιβερό βιβλίο της ασεβείας τους είναι γεμάτο από εγκλήματα, παρανομίες, αδικίες, αρπαγές, καταδυναστεύσεις, καταπιέσεις και διωγμούς εις βάρος ταπεινών, αδυνάτων, αθώων και ευσεβών.
Μά οργίζεται το Αρνίον; Οχι βέβαια. Το Αρνίον-Χριστός είναι πηγή της αγάπης, της καλωσύνης, της πραότητος και της μακροθυμίας. Αλλά η έννοια της οργής εδώ σημαίνει δικαιοσύνη. Την απονομή της Δικαιοσύνης τρέμουν οι κακοί που κρύβονται. Το Αρνίον ταυτίζεται εδώ προς τον εις την Κρίσιν ερχόμενον Μεσσίαν. Κατά την γνώμην των ασεβών ουδείς δύναται να σταθή όρθιος ουδείς δύναται ν'ανθέξη μέχρι τέλους. Θα ανθέξουν όμως και θα σταθούν οι δίκαιοι, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με τον Κύριον και θα προστατευθούν από Εκείνον, όπως λέγει στην συνέχεια ο Προφήτης Ναούμ: «Χρηστός Κυριος τοις υπομένουσιν αυτόν εν ημέρα θλέψεως» (Ναούμ Α΄7).
Με τα γεγονότα, της έκτης σφραγίδος η περιγραφή έχει φθάσει σε πολύ κρίσιμο σημείο. Εδώ όμως το σκηνικό αλλάζει, δεν συνεχίζεται το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδος και δεν περιγράφονται συγκλονιστικά γεγονότα. Η παρένθεσις αυτή έχει σκοπό να παρηγορήση και να ενισχύση τους πιστούς διότι εν συνεχεία πρόκειται να ξεσπάση η θύελλα της εβδόμης σφραγίδος και οι πιστοί πρέπει να ξέρουν για να μένουν ήσυχοι και ατάραχοι. Πρέπει να μένουν ήσυχοι όσοι με την ζωή και την πίστι τους αποδεικνύονται εκλεκτοί του Χριστού. Εκείνοι δεν θα νικήσουν απλώς αλλά με την βοήθεια και την προστασία του Θεού θα πάρουν την εξαιρετική θέσι των εκλεκτών στην ένδοξη και θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών. Πρώτη προστασία των πιστών υπο του Θεού είναι ότι τους γλυτώνει, όταν κρίνη, από τους τρομερούς θανάτους, και δευτέρα ότι τους προστατεύει, τους λυτρώνει δια του θανάτου.

Αποκ. Ζ΄1. Ας δούμε όμως πρώτα τι γράφει η Αποκάλυψις για την προστασία των πιστών εκ του θανάτου. Βλέπει ο Προφήτης εις τας τέσσαρας γωνίας της γής τέσσαρας αγγέλους. Αυτοί οι άγγελοι έχουν ειδική εντολή από τον Θεόν να εποπτεύουν τα στοιχεία της φύσεως. Συγκρατούν λοιπόν οι άγγελοι τους ανέμους, τα στοιχεία της φύσεως. Διότι αν απολύσουν τους ανέμους, αν αφήσουν ακυβέρνητες τις δυνάμεις των στοιχείων της φύσεως, θα καταστραφούν, όχι μόνο οι ασεβείς αλλά όλοι ανεξαιρέτως και οι ευσεβείς ακόμη. Τα στοιχεία της φύσεως λοιπόν κυβερνώνται και ρυθμίζονται υπό του Θεού. Οι σεισμοί, οι τυφώνες και οι πλημμύρες, που πλήττουν την ανθρωπότητα, δεν είναι αποτέλεσμα της ακυβερνησίας των στοιχείων της φύσεως, το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Γίνονται δηλαδή, με παραχώρησι του Θεού και είναι μέσα παιδαγωγικά, για τους πιστούς και μέσα τιμωρίας για τους ασεβείς. Ζούμε κάτω από την προστασία του ουρανίου Πατρός. Τι θα συμβή όμως όταν οργισθή ο Κύριος από την αμαρτία μας και την αμετανοησία μας; Θα επακολουθήση ασφαλώς συγκλονιστική αναστάτωσις των στοιχείων της φύσεως με απερίγραπτες καταστροφές. Η καταστροφή όμως αυτή δεν θα πλήττη τους πιστούς. Ο Θεός γλυτώνη τους ευσεβείς, θα προστατεύη τους δικούς Του. Πολλές φορές μάλιστα θα παίρνη αναβολή το κακό εξ'αιτίας των πιστών, όπως φαίνεται πιό κάτω. (Αποκ. Ζ΄2). Και είδα, γράφει ο Ευαγγελιστής, άλλον άγγελον να ξεκινάη να έρχεται από την Ανατολή και να έχη μαζί του την σφραγίδα του Θεού, και φώναξε στους τέσσαρες Αγγέλους και τους είπε: Μήν αφήσετε τους ανέμους να πλήξουν την ξηρά και την θάλασσα. Μην αφήσετε να εκδηλωθούν οι τιμωρίες του Θεού εναντίον της αποστασίας, μέχρι ότου σφραγίσωμε τους δούλους του Θεού στά μέτωπά τους. Ο Αγγελος αυτός έρχεται εξ ανατολών εκ του τόπου του Παραδείσου και της προελεύσεως του φωτός. Ανατολικά κατά την Αγία Γραφήν, ευρίσκετο ο Παράδεισος και γι'αυτό και τα Ιερά των Ναών είναι κτισμένα προς ανατολάς, για τον ίδιο λόγο όταν προσευχώμεθα κοιτάζομε προς την Ανατολή, και όταν ενταφιάζωνται οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, βλέπουν προς την Ανατολή, τον Παράδεισον. Εχει σοβαρή, ευεργετική και σωτήρια αποστολή ο Αγγελος αυτός.
Η σφράγισις σημαίνει την κυριότητα του σφραγίζοντος επί του σφραγιζομένου. Ο σφραγιζόμενος προστατεύεται από τον σφραγίζοντα. Η σφράγισις γίνεται στο μέτωπο για να είναι ευδιάκριτο το σημείο. Εδώ πρόκειται περί της σφραγίδος του Θεού. Εδώ γίνεται σαφής ο λόγος, διότι και άλλοι θα σφραγισθούν, αλλά η σφράγισίς τους θα γίνη από το θηρίον, όπως θα ιδούμε πιό κάτω. Εκείνοι δεν θα είναι του Χριστού, θα είναι του αντιχρίστου. Ποιά είναι η αναφερομένη εδώ σφραγίδα του Θεού; Είναι κατά πρώτον λόγον τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Με τα Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος κυρίως ο Χριστιανός σφραγίζεται. Γι'αυτό κατά το Μυστήριον του Χρίσματος ο Ιερεύς όταν χρίη τον πιστόν σταυροειδώς με το Αγιον Μύρον λέγει: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Οφείλει κατόπιν ο πιστός να κρατήση την σφραγίδα του Θεού άθραυστον. Με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, την οποίαν λαμβάνει δια των Μυστηρίων, και με τον συνεχή και ανύστακτον αγώνα, που θα κάνη, θα προχωρή στην αγιότητα «άχρις ου μορφωθή εν αυτώ ο Χριστός». Θα φθάση έτσι εις το «καθ'ομοίωσιν» πού είναι και ο προορισμός του. Θα τελειοποιηθή. Θα χαραχθή στην προσωπικότητά του η αγιότης του Θεού. Από την στιγμή εκείνη θα έχη φανερό το σημάδι ότι είναι του Θεού. Αυτούς λοιπόν που με αγώνες, θυσίες και την χάριν του Θεού, παίρνουν την σφραγίδα του, τους γνωρίζει ο Θεός. Γι'αυτό λέγει η Αγία Γραφή: «Έγνω Κύριος τους όντας αυτού». Αί λοιπόν αυτοί οι σφραγισμένοι βρίσκονται κάτω απο την προστατευτική σκέπη του Θεού και δεν έχουν να φοβούνται τίποτε. Αναβάλλονται λοιπόν και οι μεγάλες και συγκλονιστικές πληγές των εσχάτων καιρών, για να σφραγισθούν ν'αναδειχθούν δηλαδή παιδιά του Θεού πολυάριθμοι πιστοί διά μέσου των αιώνων.
Πόσοι όμως θα είναι οι εσφραγισμένοι; (Αποκ. Ζ΄4). Εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες. Ακουσα λέγει τον αριθμό των εσφραγισμένων και ήταν εκατόν σαράντα τέσσαρες χιλιάδες, ήτοι δώδεκα χιλιάδες από κάθε μία φυλή. Γιατί όμως λέγει ήκουσα και δεν λέγει είδα; Λέγει ήκουσα, διότι δεν βλέπει την πράξι της σφραγίσεως. Αοράτως και μυστικώς ενεργεί η θεία Χάρις στη σφράγισι. Δεν φαίνεται. Δεν φθάνουν όλοι στο Μαρτύριο για να γίνεται φανερή η σφραγίδα του Θεου. Χιλιάδες Χριστιανοί ζούν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού μυστικά, ταπεινά και αθόρυβα. Πόσοι καθημερινώς απ'άκρου εις άκρον της γής λαμβάνουν την σφραγίδα του Θεού και ο κόσμος δεν το γνωρίζει! Ο συνολικός όμως αριθμός των εσφραγισμένων θα είναι απειράριθμος.




Ακουσε έναν αριθμό ο Ευαγγελιστήν «εκατόν σαράντα τέσσερες χιλιάδες», τί σημαίνει τούτο; Μήπως οι πιστοί που θα σφραγισθούν και άρα θα σωθούν ως το τέλος του κόσμου θα είναι 144.000 ακριβώς; Ασφαλώς όχι. Θέλει με αυτό να μας πή ότι ο αριθμός τους θα είναι μεγάλος, αναρίθμητος. Είναι συμβολικός αριθμός, διότι όπως λέγει πιό κάτω οι σεσωμένοι θα είναι πλήθος αμέτρητο «όχλος πολύς όν αριθμήσαι αυτόν ουδείς ηδύνατο». Ο αριθμός 144.000 είναι γινόμενον του 12Χ1,000Χ12. Ο αριθμός 12 στην Αγία Γραφή είναι ιερός, διότι δώδεκα ήσαν οι φυλές του Ισραήλ και δώδεκα οι Απόστολοι του Κυρίου που αποτελούν την βάσι της Παλαιάς και την Καινής Διαθήκης. Ο αριθμός 1000 εξ'άλλου είναι σύμβολον του μεγάλου και αναριθμήτου πλήθους. Το επιβεβαιώνει τούτο και η Αγία Γραφή. Ο Προφήτης Δαβίδ στον 14ον ψαλμόν λέγει δια τον Θεόν: «Ἑμνήσθη εις τον αιώνα Διαθήκης αυτού λόγου, ού ενετείλατο εις χιλίας γενεάς». Θα ενθυμήται, λέγει, ο Θεός την συμφωνία του, την συνθήκη Του μέχρι χίλιες γενεές. Και μετά θα ξεχνά την συνθήκη και την υπόσχεσί Του; Ασφαλώς όχι. Το χίλιες γενεές, λοιπόν σημαίνει το μέγα και αναρίθμητον της χρονικής διαρκείας. Θέλει να δηλώση ότι θα ενθυμήται τον λόγον της Διαθήκης Του εις πάσας τας γενεάς, μέχρι τέλους του κόσμου. Ο αριθμός 144.000 σημαίνει το πλήθος των πιστών της Εκκλησίας του Χριστού, του νέου κατά πνεύμα Ισραήλ, των εξ'Ιουδαίων και εξ'εθνών Χριστιανών που είναι κληρονόμοι τών προς τους Ισραηλίτας δοθεισών επαγγελιών. Η σφράγισις τούτων υπό του Θεού σημαίνει ότι η Στρατευομένη Εκκλησία, η οποία θα παραμείνη στη γή μέχρι συντελείας του αιώνος ευρίσκεται υπό την προστασία Του. Αναφέρεται στο κείμενο της Αποκαλύψεως, ότι οι εσφραγισμένοι κατάγονται από τις φυλές Ισραήλ, δεν πρόκειται όμως περί Ιουδαίων και κατά σάρκα απογόνων των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Πρόκειται απεναντίας περί του νέου κατά πνεύμα Ισραήλ, πρόκειται δηλαδή περι των Χριστιανών οι οποίοι είναι κατά πνεύμα απόγονοι και κληρονόμοι, συνεχισταί και αντικαταστάται του κατά σάρκα Ισραήλ. Γι’αυτό και ο απόστολος Παύλος λέγει σχετικώς: «Ει δε υμείς Χριστού άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ, και κατ'επαγγελίαν κληρονόμοι». Εάν λέγει σείς οι εξ'εθνών Χριστιανοί είσθε του Χριστού, άρα είσθε απόγονοι του Αβραάμ και συμφώνως προς την επαγγελίαν είσθε κληρονόμοι. Αλλά και το γεγονός ότι υπό τους υιούς Ισραήλ νοούνται οι κατά πνεύμα απόγονοι και κληρονόμοι του, δηλαδή οι Χριστιανοί, φαίνεται και από την σειρά που αναφέρονται οι φυλές του Ισραήλ. Προτάσσεται όχι η φυλή του Ρουβίμ, που είναι και ο πρεσβύτερος αλλά η φυλή του Ιούδα, εκ της οποίας κατήγετο ο Χριστός κατά το ανθρώπινον. Παρατηρούμε επίσης ότι παραλείπεται η φυλή του Δάν, η οποία θεωρείται σαν σύμβολο της αποστασίας. Και τούτο διότι σύμφωνα με παλαιά Ιουδαϊκή Παράδοση, την οποίαν διασώζουν ο Ωριγένης και ο Ειρηναίος, από την φυλή αυτή θα προέλθη ο Αντίχριστος. Παρατηρούμε ακόμη ότι η θέσις της παραλειπομένης φυλής δεν μένει κενή, αντ'αυτής προστίθεται η φυλή Μανασσή, καίτοι δεν ανήκε στην αρχή στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ που γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό σημαίνει ότι η μάνδρα του Χριστού είναι ανοικτή και θα προστεθούν σ'αυτή και άλλοι που θα σωθούν. Άρα οι 144.000 εσφραγισμένοι είναι οι αναρίθμητοι πιστοί οπαδοί του Χριστού που θα κληρονομήσουν την Βασιλείαν του Θεού!
Οι πολέμιοι του Χριστού Χιλιασταί τα παρερμηνεύουν και δίνουν ακριβή προσδιορισμό στον αριθμό 144.000. Τόσοι μόνον θα σωθούν λέγουν και ότι ο αριθμός αυτός αναφέρεται στους Χιλιαστάς που θα σωθούν. Και διαδίδουν τούτο με σατανικήν επιτηδειότητα και εν γνώσει της πλάνης, για να παραπλανούν αφελείς και να τους προσηλυτίζουν με την υπόσχεσι να γλυτώσουν, μπαίνοντας μέσα στους ακριβώς 144.000 σωζομένους Χιλιαστάς! Ο Χιλιασμός ως γνωστόν, είναι πολιτική οργάνωσις, είναι όργανο των αντιχρίστων Σιωνιστών και εργάζεται με λύσσα και μανία για να διαστρεβλώση την αλήθεια του Ευαγγελίου και να διαλύση όπως φαντάζεται την Εκκλησία του Χριστού. Εμείς όμως ως Ορθόδοξοι έχομε καθήκον όχι απλώς να μη παρασυρώμεθα απ αυτούς αλλά να διαφωτίζουμε τους γύρω μας ποιά είναι η πραγματική ερμηνεία του χωρίου και γενικώτερα η διδασκαλία του Χριστού.
Δόξα τω Θεώ! Είμεθα και ημείς βαπτισμένοι και μυρωμένοι. Είμεθα παιδιά του Θεού. Σαν πλήθος αναρίθμητον θεοφεγγών φωστήρων μας θέλει η Εκκλησία. Μάς θέλει σφραγισμένους να λαμποκοπάμε με την Χάρι του Θεού. Στώμεν καλώς, διότι «νύν πολλοί αντίχριστοι γεγόνασι», όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και αυτοί οι αντίχριστοι και αιρετικοί αγωνίζονται να μας βγάλουν την σφραγίδα του ζώντος Θεού. Αγωνίζονται να απαλείψουν την σφραγίδα του Χριστού.


Αποκ. Ζ΄9. Προστασία των πιστών δια του θανάτου. Εδὠ ο όχλος τον οποίον είδε ο Ιωάννης είναι πολύς. Η λέξις «όχλος» φανερώνει το αναρίθμητον πλήθος των σεσωσμένων. Ας σημειωθεί ότι ενω η Στρατευομένη Εκκλησία περιλαμβάνει κάθε φορά τους πιστούς μιας συγκεκριμένης εποχής, η εν Ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία περιλαμβάνει τους πιστούς όλων των εποχών και όλων των αιώνων. Ο όχλος των σεσωσμένων περιλαμβάνει πιστούς από κτίσεως κόσμου μέχρι συντελείας των αιώνων.


Οι ευτυχείς κάτοικοι του Παραδείσου φορούν λευκά διότι το λευκό ένδυμα είναι το ένδυμα των μαρτύρων και όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν εις τον κόσμον κατά της αμαρτίας. Είναι το σύμβολον της καθαράς και καινούργια ζωής. Δια τούτο ωνομάσθηκε και «Διακαινήσιμος Εβδομάς» η μετα το Πάσχα εβδομάς, διότι εβαπτίζοντο πολλοί το Πάσχα και την εβδομάδα αυτή φορουσαν λευκά, εις ένδειξιν της καθαράς και καινούργια ζωής εις την οποίαν εισήρχοντο. Κρατουν δε φοίνικας στα χέρια τους διότι ο Φοίνιξ είνα σύμβολον της νίκης την οποίαν επέτυχαν, της νίκης όχι μόνο του μαρτυρίου «αλλά και των άλλων περιστάσεων, των διά Χριστόν ας επάγουσι τοις Ιησού μαθηταίς οι πονηροί άνθρωποί τε και δαίμονες». Όλος λοιπόν αυτός ο όχλος βροντοφωνάζει και ευχαριστεί με όλην του την δύναμιν δια την σωτηρίαν τους τον Θεό τον καθήμενον επί του θρόνου και το Αρνίον που με την εξιλαστήριον θυσίαν, με το αίμα Ιησού Χριστού, τους έσωσεν.
Οι άνθρωποι δέσμιοι της αμαρτίας παρεξηγούν και παρερμηνεύουν εν γνώσει τους τον Χριστιανισμόν. Του δίδουν κοσμικό περιεχόμενο. Είναι πλάνη αυτό. Κι'εδώ καλα, κι'εκεί καλά λένε. Ο Χριστός διακηρύσσει όμως «όστις απωλέση την ψυχήν αυτού ένεκεν Εμού και του Ευαγγελίου ούτος σώση αυτήν». Οποιος, με άλλα λόγια, υποφέρη και θυσιάση την ζωήν του διά τον Χριστόν και την διάδοσιν του Ευαγγελίου Του εκείνος θα την σώση την ψυχήν του για πάντα.

Αποκ. Ζ΄11. Η σκηνή αυτή δίδει επιβλητικό τόνο και επισημότητα και στην δόξα που απολαμβάνουν οι Μάρτυρες. Μεγαλειώδης διαλογική συζήτησις αρχίζει τώρα μεταξύ του Ευαγγελιστού και ενός εκ των Πρεσβυτέρων. Και απο τον διάλογο επεξηγείται το νόημα του θεάματος του αναριθμήτου όχλου των σεσωσμένων. (Αποκ. Ζ΄13). Ο πρεσβύτερος λέγει εις τον Ιωάννην ότι αυτοί εδω είναι οι ερχόμενοι από την μεγάλη θλίψι, τα μεγάλα βάσανα. Οι κάτασπρες στολές που φορούν έχουν λευκανθή με το Αίμα του Χριστού. Γι'αυτό, βρίσκονται μπροστά στον θρόνο του Θεού και τον λατρεύουν μέρα κα νύχτα. Και θα γίνη ο Θεός ομόσκηνός τους. Είναι δηλαδή οι Μάρτυρες. Έρχονται από τους διωγμούς τους μεγάλους και από τις θλίψεις. Και μάλιστα εκείνας τας θλίψεις που θα λάβουν χώραν κατά τας παραμονάς του τέλους του κόσμου, της συντελείας, από τον Αντίχριστον. Ερχονται από τις θλίψις περί των οποίων λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «έσται τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ ἀρχής...» (Ματθ. ΚΔ΄21). Εννοεί ακόμη και τους ερχομένους απ'όλας τας θλίψεις και τας πιέσεις που υφίσταντο οι πιστοί του Χριστού από τους απίστους, από τον Νέρωνα και όλους τους Χριστιανομάχους αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκεί ανήκουν και οι Χριστιανοί των επομένων αιώνων, οι διωκόμενοι από τα αντίχριστα καθεστώτα, τας αθέους Κυβερνήσεις, τους χριστιανομάχους τυράννους και γενικώς όλοι όσοι ένεκεν του Χριστού και του Ευαγγελίου ωνειδίσθησαν και εδιώχθησαν. Την κορύφωσι όλων των θλίψεων, που λευκαίνουν την ψυχήν αποτελεί το Μαρτύριον.
Ο θεόπτης Ευαγγελιστής βλέπει τους ευσεβείς και δικαίως πανευτυχείς. «Ου πεινάσουσιν ετι ουδέ διψήσουσιν έτι». Το ότι δεν πεινούν δεν σημαίνει ότι έχουν αφθονία υλικών αγαθών, αλλά ότι είναι ανώτεροι από τέτοιες ανάγκες. Με την εικόνα της πείνας και της δίψας νοούνται εδώ πνευματικές ανάγκες. Δεν θα υπάρχη εκεί η ένδεια των πνευματικών αγαθών και η άγνοια. Θα υπάρχη πλήρης γνώσις των πνευματικών και του Θεού. Εδώ ολίγα πράγματα γνωρίζομεν περί Θεού, περί ουρανίου κόσμου και αγάλλεται η ψυχή μας. Εκεί θα βλέπουν τον Θεόν καθώς εστί. «Αύτη εστί η αιώνιος ζωή ίνα γινώσουσί Σε τον Μόνον Αληθνόν Θεόν και όν απέστειλες Ιησούν Χριστόν», είπεν ο Κύριος.



Εβδόμη Σφραγίς
Η Πρεοτοιμασία των Σαλπίγγων



Το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδας αρχίζει με μιά σιγή δραματική που είναι το προανάκρουσμα της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας, επιδρατεί σιγή, επί μισή ώρα, λέγει ο Ευαγγελιστής. Αποκ. Η΄1. Με τούτο θέλει να φανερώση την αγωνία που κατέχει το Σύμπαν, για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Ο ουράνιος κόσμος ευρίσκεται ενώπιον του Θεού σε μια κρίσιμη στιγμή αποσφραγίσεως των θείων βουλών Του. Δι'αυτό σιγούν. Βλέπει ο Συγγραφεύς της Αποκαλύψεως επτά αγγέλους να στέκωνται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Και εδώ ο αριθμός επτά δεν ακριβολογεί. Δεν είναι συγκεκριμένος. Δεν εννοεί μόνον επτά αλλά αναριθμήτους. Οι Άγγελοι στέκονται εμπρός στον θρόνο από ευλάβειαν καθότι πνεύματα, εννοούν καλά το Μεγαλείον και την Παντοδυναμίαν του Θεού. Στα νύχια στέκονται, όπως λέγομεν και ετοιμοκίνητοι να εκτελέσουν τις διαταγές του Θεού αμέσως. Αι σάλπιγγες τί συμβολίζουν; Αι σάλπιγγες εχρησιμοποιούντο εις την Παλαιάν Διαθήκην δι΄ανα εξαγγέλουν σπουδαία γεγονότα, εορτάς, πολέμους και τα τοιαύτα. Επίσης για να δηλώσουν και τα συγκλονιστικά γεγονότα τα σχετικά με τους εσχάτους καιρούς και την μέλλουσαν Κρίσιν. (Ιωήλ Β΄1, Σοφ. Β΄1, Ματθ. ΚΔ΄31, Α΄Θεσσαλ. Δ΄6, Α΄Κορινθ. ΙΕ΄52). Και εδώ λοιπόν αυτή την σημασία έχουν. Θα εξαναγγέλουν οι Άγγελοι τα συγκλονιστικότερα γεγονότα των αιώνων. Και άλλος Άγγελος ήλθεν και εστάθη επί του Θυσιαστηρίου. Δεν είναι από τους επτά. Αλλη είναι η αποστολή του. Είναι η λατρεία. «έχων λιβανωτόν χρυσούν». ... Ο λιβανωτός είναι το θυμιατήρι μεσα στο οποίο καίγεται το λιβάνι. Χρησιμεύει δια να δώση τας προσευχάς των Αγίων, δηλαδή να προσφέρη τας προσευχάς δια να υποστηρίξη και βοηθήση τας προσευχάς των επί γής πιστών, ώστε να φθάσουν αυτές ενώπιον του Θεού. «Άγιοι» λέγονται εις την Αγίαν Γραφήν, οι πιστοί ως χωρισμένοι από την αμαρτίαν, από τον αμαρτωλόν κόσμον της γής. Οι προσευχές μας πηγαίνουν με την βοήθειαν των Αγγέλων σαν θυμίαμα που μοσχοβολάει στο Θυσιαστήριον όπου είναι μπροστά εις τον Θεόν. Το ευώδες λιβάνι, συμβολίζει και την προσευχή μας, γιαυτό λέγει και ο Ψαλμωδός: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμιάμα ενώπιόν Σου». Πολλοί Χριστιανοί δυστυχώς δεν λιβανίζουν. Θα βρής σπίτια Ορθόδοξα χωρίς λιβανιστήρι. Πολλοί «έξυπνοι», «μοντέρνοι», που προτεσταντίζουν τα καταργούν. Και όμως έχουν μεγάλην σημασίαν. Εχουν γίνει σαν να πούμε μια μυστική συμφωνία των πιστών με τον Θεόν. Του προσφέρομεν εμείς αυτά τα υλικά πράγματα και ο Πανάγαθος Θεός, καίτοι δεν έχει ανάγκην αυτών, τα δέχεται και μας στέλνει την Χάριν Του. Ο Θεός δίδει και δύναμιν στο λιβάνι εναντίον του σατανά. Δι'αυτό και ο διάβολος το φοβάται. Διπλή η δύναμις του θυμιάματος λοιόν. Είναι εις οσμήν ευωδίας του Θεού, αλλά και φυγάδυσιν του Σατανά. (Αποκ. Η΄5. ) Πήρε ο Άγγελος το λιβανιστήρι και το γέμισε από κάρβουνα από τη φωτιά του Θυσιαστηρίου και έρριξε απ'αυτό στη γή. Τα έρριξε δια να τιμωρήση την αποστατήσασαν ανθρωπότητα και διά να την σωφρονήση. Προ της συντελείας του αιώνος και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, θα γίνουν φοβερά και τρομακτικά πράγματα εις το πρόσωπον της γής. Αλλά και προηγουμένως εις άλλας περιστάσεις θα γίνωνται αυτά εις μικροτέραν ίσως κλίμακα. Ολες αυτές οι τιμωρίες θα είναι δια να επιστρέψουν εις Χριστόν οι ευγνωμονέστεροι και να τιμωρηθούν και εδώ οι αμετανόητοι διώκται.

Αποκ. Η΄6. Αξιον προσοχής είναι το εξής: Από το ίδιο θυσιαστήριον από το οποίον εσώθησαν δια των προσευχών των οι πιστοί, λαμβάνονται και ρίπτονται πρώτα στο θυμιατήρι και δια του θυμιατηρίου εις την γήν κάρβουνα αναμμένα. Αυτά μεταβάλλονται εις τα τιμωρητικά όπλα του Θεού. Εις βροντάς και αστραπάς και φωνάς και σεισμούς και θα καταστρέψουν τον αμαρτωλόν κόσμον. Επομένως η προσευχή των μαρτύρων, το μέσον με το οποίον σώζονται αυτοί, θα γίνη κατά ένα τρόπο και μέσον τιμωρίας των κακών και ασεβών ανθρώπων. Πόσον τα πράγματα μεταβάλλονται! Οι μάρτυρες όταν ευρίσκοντο στη γή, ήσαν στα χέρια των αμαρτωλών ανθρώπων και εφονεύοντο ανηλεώς από αυτούς. Τώρα όμως άλλαξεν η κατάστασις και η ζωή των απίστων βρίσκεται στα χέρια των πιστών. Στη γή ήσαν οι πιστοί, δούλοι των αρχόντων, των κυρίων των, που τους έσφαζαν. Τώρα γίνονται οι πιστοί, κύριοι των τυράννων των! Τι τιμή και τί παρηγοριά για τους πιστους! Άλλωστε αυτό τους υποσχέθηκε ο Θεός εις την πέμπτην σφραγίδα όταν του είπαν «έως πότε ουκ εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της γής», τους απήντησε: Αναμείνατε μικρόν χρόνον, μέχρι ότου συμπληρωθή ο αριθμός των μαρτύρων. Ιδού λοιπόν! Αρχἰζει εδώ να πραγματοποιήται αυτό με το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδος.

Συμπέρασμα: Με το άνοιγμα των σφραγίδων είδαμε ότι ο Χριστός θα είναι ο οριστικός νικητής της πάλης του φωτός με το σκότος. Στις τέσσαρες πρώτες σφραγίδες βλέπομεν με το άνοιγμά τους να φανερώνωνται διάφοροι μορφαί τιμωρίας των κακών. Εις τό άνοιγμα των σφραγίδων που ανέλαβε το Αρνίον --Χριστός, συμμετέχουν οι Άγγελοι. Επομένως εγκρίνουν τας τιμωρίας αυτάς των κακών. Στην Πέμπτη σφραγίδα μαθαίνει ο πιστός ότι οι μάρτυρες της πίστεως είναι ασφαλείς πλησίον του Θεού και ότι ο Θεός ενδιαφέρεται δι'αυτούς και ότι είναι εκείνοι τα διαλεγμένα πρόσωπα του Θεού. Ποιός λοιπόν πιστός βλέποντας ότι ο Θεός ανέχεται ακόμη τους κακούς, διότι περιμένει να συμπληρωθή ο αριθμός των μαρτύρων εις την Βασιλείαν του Θεού δεν υπομένει την κακίαν των, αφού και ο Θεός τους ανέχεται; Στην έκτη σφραγίδα βλέπομε ότι η φωνή των μαρτύρων και το παράπονόν τους ταράζει το σύμπαν κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου. Βλέπομε ότι οι άδικοι και αντίχριστοι δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους από τον τρόμο τους βλέποντας ότι έρχεται ο Κριτής. Μεταξύ της έκτης και της εβδόμης σφραγίδος βλέπομεν δια μέσου των αιώνων την διπλήν προστασίαν του Θεού προς τους πιστούς. Τους προστατεύει εκ του βιαίου θανάτου, αλλά και διά του μαρτυρικού θανάτου και σήμερον και πάντοτε. Διά μεν της πρώτης προστασίας χαρίζεται παράτασις της ζωής, δια δε της δευτέρας η αιωνιότης. Εις την εβδόμην επίσης σφραγίδα φαίνεται η δύναμις της προσευχής. Ο Χριστιανός μαθαίνει ότι η προσευχή του έχει τόσην δύναμιν ώστε να ανεβαίνη εις αυτόν τον Θρόνον του Θεού.
Η Αποκάλυψις έφερε μεγάλην ωφέλεια. Έδιδε και θα διδη διά μέσου των αιώνων δύναμιν εις τους πιστούς ώστε να υπομένουν καρτερικά τας διά Χριστόν θλίψεις. Τους παρηγορεί, τους ενισχύει και τους ενδυναμώνει έτσι, ώστε να βαδίζουν με χαρά προς το Μαρτύριο, ν'ανθίστανται, να υπομένουν καρτερικά τα φρικτά και επώδυνα βασανιστήρια και να γελοιοποιούν τους απίστους τύραννους. Δι'αυτό ψάλλει θριαμβευτικά η Εκκλησία:
Χοροί μαρτύρων αντέστησαν, τοις τυράννοις λέγοντες : Ει και πυρί και βασάνοις αναλώσητε ημάς, ουκ αρνούμεθα της Τριάδος την δύναμιν, Ημείς στρατευόμεθα τω Βασιλεί των Δυνάμεων

Τέλος Δευτέρου Τόμου και
Δόξα τω Θεώ!
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

14
Τομος 3ος -- ΑΙ ΕΠΤΑ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ
Πρόλογος



Στον πρώτο τόμο της παρούσης Ερμηνείας της Αποκαλύψεως ο Ιωάννης βλέπει τας επτά λυχνίας και περιγράφει «ά εισίν» δηλαδη την κατάστασιν της τότε Εκκλησίας εν τω προσώπω των επτά Επισκόπων της Μ. Ασίας.

Εις τον δεύτερον τόμον παρακολουθήσαμε τον Ιωάννην να ανεβαίνει εις τον Ουρανόν ἑν πνεύματι» όπου βλέπει τον υπέρλαμπρον Θρόνον της Μεγαλωσύνης του Θεού. Παρατηρεί εκεί το στενό περιβάλλον του Θεού, τους εικοσιτέσσαρας Πρεσβυτέρους, οι οποίοι δοξολογούν και ευχαριστούν τον Θεόν, δια την άφατον και παντοτεινήν ευτυχίαν που τους εχάρισε. Κατόπιν βλέπει ότι εις το μέγα προσκλητήριο δια το άνοιγμα του μυστηριώδους ἑπτασφραγίστου» βιβλίου κανένας δεν ήτο άξιος και ικανός να το ανοίξη και να ερμηνεύση το μυστηριώδες εσφραγισμένον βιβλίον παρά μόνον το Αρνίον --Χριστός ο οποίος παραλαμβάνει και αποσφραγίζει το βιβλίον. Με το αποσφράγισμα εκάστης σφραγίδος παρουσιάζονται ενώπιον του Ιωάννου τα τρομακτικά γεγονότα που θα έλθουν και θα πλήξουν την αμαρτωλή ανθρωπότητα.

Οι επτά Άγγελολι ετοιμάζονται δια να σαλπίσουν, ν'αναγγείλουν τες εντολές που θα λάβουν απο τον Θεόν. Τα σαλπίσματα αυτά ακολουθούνται από διάφορες παιδαγωγικές τιμωρίες, τις οποίες επιτρέπει ο Θεός εξ'αγάπης να πλήξουν την ανθρωπότητα, για να ακούσουν οι άνθρωποι, να συνετιστούν, να παραδειγματισθούν, να επιστρέψουν έτσι εις τον Θεόν και να σωθούν. Αυτές οι τιμωρίες είναι έκτακτες πληγές του Θεού που εξαπολύονται εξακολουθητικώς. Στην αρχή περιγράφεται η έκρηξις της Θείας οργής επάνω εις το άψυχο περιβάλλον του ανθρώπου. Πιο κάτω περιγράφονται οι τιμωρίες των εχθρών της Βασιλείας του Θεού όπως και εις τας επτά σφραγίδας. Τα σαλπίσματα αυτά δεν γίνονται κατά χρονολογικήν σειράν. Επίσης δεν εξηγούνται κατά γράμμα, αλλά αλληγορικώς. Πάντως πρόκειται περί πληγών και τιμωριών εναντίον της αμαρτωλής ανθρωπότητος, η οποία αποστατεί από τον Θεόν. Όπως από τον ήχον των σαλπίγγων έπεσαν θαυματουργικώς τα τείχη της Ιεριχούς, έτσι και με τον ήχο των σαλπίγγων των Αγγέλων θα επέλθουν οι συμφορές και οι φυσικές αναστατώσεις. Και αυτά θα είναι προάγγελοι των τελευταίων ημερών του κόσμου. Πράγματι εδώ θα ίδωμεν: 1) Αναστατώσεις της φύσεως 2) Τιμωρίας των κακών ανθρώπων 3) Προστασία των πιστών 4) Θρίαμβον των Μαρτύρων της Πίστεως
Ας ίδωμεν εν πρώτοις τας αναστατώσεις της φύσεως που έρχονται με τα τέσσερα πρώτα σαλπίσματα και ας αρχίσωμεν από το πρώτον σάλπισμα.


Το Πρώτο Σάλπισμα
Η Καταστροφική Χάλαζα



Με το σάλπισμα του πρώτου Αγγέλου βλέπει αμέσως ο Ευαγγελιστής να εκδηλώνεται με βιαιότητα ένα δυνατό χαλάζι, ανακατεμένο με φωτιά και αίμα. (Αποκάλυψις Η΄7). Αυτό είναι σάλπισμα δεινών. Επιτρέπει ο Θεός να ξεσπάση άγρια και φοβερή καταιγίδα εναντίον της γής για να κατακάψη μεγάλο μέρος από την παραγωγή της. Και η χάλαζα της καταστροφής δεν στρέφεται ασφαλώς εναντίον της αψύχου φύσεως, αλλά εναντίον του αποστάτου ανθρώπου και χάριν της σωτηρίας του, η οποία επιτυγχάνεται δια της μετανοίας. Η πληγή όμως εδώ είναι, ίσως, έμμεση. Τιμωρεί ενδεχομένως τον άνθρωπο στερώντας τον από την πλούσια παραγωγή. Του μειώνει τον άφθονο πλούτο ή τον αναγκάζει να υποφέρη και να πεινάση ακόμη. Και όλα αυτά για να τον ξεκολλήση από το πάθος για τα υλικά αγαθά, να του συγκλονίση την καρδιά, να του τονίση την ματαιότητα του κόσμου.
Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε κατά γράμμα την χάλαζα επειδή τα κείμενα της Αποκαλύψεως είναι αλληγορικά. Ίσως η καταστροφική χάλαζα να μην είναι εκείνη την οποίαν εμείς γνωρίζομε. Ίσως να εννοή μιά άγνωστη σε μας χάλαζα διότι τονίζει, ότι «το τρίτο των δένδρων κατεκάη, και πάς χόρτος χλωρός κατεκαη». Ισως να είναι μιά χάλαζα πολεμικών όπλων, που κρύβει μέσα της και την φωτιά και το αίμα. Η καταστροφή είναι βεβαίως περιορισμένη. Και αυτό σημαίνει ότι η τιμωρία δεν είναι εξοντωτική αλλά παραδειγματική. Είναι με άλλα λόγια οι δοκιμασίες, αυστηρή φωνή του Θεού που ελέγχει και που θα γίνεται αισθητή από μυριάδες ψυχές. Θα έχουν δε οι δοκιμασίες σαν αποτέλεσμα την επιστροφή πολλών θνητών στην οδό της σωτηρίας.. Ίδιον παράδειγμα έχομε εις την Παλαιάν Διαθήκην με την πληγή -- τιμωρία του Θεού κατά των σκληροκαρδίων Αιγυπτίων. (Έξοδ. Θ΄22 -27). Πρέπει όμως να υπογραμμίσωμε, ότι τα όσα πρόκειται να συμβούν θα είναι εντονώτερα, φοβερώτερα και σε έκτασι πλατύτερα.


Το Δεύτερον Σάλπισμα
Το Καιόμενον Όρος


Αποκ. Η΄8 -9. Με το σάλπισμα του δευτέρου Αγγέλου βλέπει ο Ιωάννης κάτι, σαν μεγάλο βουνό να είναι ζωσμένο με φωτιές, να καίγεται ολόκληρο και να πέφτη στη θάλασσα. Αλλά τι είναι το φαινόμενο αυτό που περιγράφει εδώ ο Ευαγγελιστής; Αι εξηγήσεις που έχουν δοθή στο σημείο τούτο ποικίλουν. Πολλοί ερμηνευταί εξηγούν το φαινόμενο αυτό όρος, ως φαινόμενο των εκρήξεων των ηφαιστίων. Τότε κατά την διάρκειαν των εκρήξεων, ως βεβαιούν οι ειδικοί, εκσφενδονίζονται στην θάλασσα όγκοι αναμμένοι, που φαίνονται σαν όρη καιόμενα. Οι όγκοι αυτοί προκαλούν αναστατώσεις. Ηφαίστεια δηλαδή που προκαλούν αναστατώσεις εις απεράντους εκτάσεις ξηράς και θαλάσσης. Ίσως εννοεί ηφαίστεια που συνδέονται με σεισμούς και αφανισμό απεράντων εκτάσεων. Εύκολο είναι ν'αντιληφθή κανείς πόσο τρομακτικός είναι ο θάνατος κάτω από το ξαφνικό ξέσπασμα του εγκελάδου, όταν εκραγή ηφαίστειο σε κατωκημένες περιοχές. Πρέπει τέλος να υπογραμμισθή ότι το δεύτερο σάλπισμα ίσως ακόμη να αναφέρεται εις τας γεωλογικάς και θαλασσίας αναστατώσεις που θα λάβουν χώραν κατά τας τελευταίας ημέρας του κόσμου. Για τις αναστατώσεις αυτές μιλάει ο Κύριος και περιλαμβάνονται ασφαλώς σ'αυτές εκτός των άλλων και εκρήξεις ηφαιστείων. (Λουκ. ΚΑ΄25). Καθόλου απίθανον το όρος το μέγα, το καιόμενον που εβλήθη εις την θάλασσαν να σημαίνει και μεγάλον ηφαίστειον τεραστίας δυνάμεως, που εκρήγνυται εντός της θαλάσσης. ΄Αλλοι ερμηνευταί της Αποκαλύψεως εξηγούν το φλεγόμενον όρος, σαν φλογισμένο άστρο, που πέφτει από τον ουρανό στην θάλασσα της γής. Φαντάζονται ένα πύρινο άστρο υπερμέγεθες, το οποίο με την υψηλή θερμοκρασία και τον τεράστιο χώρο που θα καλύπτη θα έχη αποτέλεσμα να πλήξη το ένα τρίτο της θαλάσσης. Θα δώση στο τρίτο της θαλάσσης το χρώμα του αίματος και θα προκαλέση την συντριβή του ενός τρίτου των καραβιών και εξόντωσι του ενός τρίτου των ψαριών. Ποιός όμως γνωρίζει αν το πύρινο βουνό δεν θα είναι κάποιο από τα σύγχρονα καταστροφικά όπλα πολέμου, ή κάποιο από τα μέλλοντα να κατασκευασθούν, με την δύναμι των οποίων είναι δυνατόν να προκληθή μιά φοβερή καταστροφή σε κάποια αναμέτρηση στο υγρό στοιχείο; Μια υδρογονοβόμβα π.χ. πολλών μεγατόνων ρίπτεται και τραντάζει ολόκληρον ήπειρον. Προ δύο χιλιάδων ετών αυτό που γράφει η Αποκάλυψις εφαίνεται ασφαλώς απίθανο και μόνον οι πιστοί το επίστευαν.Σήμερον όμως και οι άπιστοι το παραδέχονται ότι μπορεί να συμβή και σε λίγο μάλιστα χρονικό διάστημα. «Και εγένετο το τρίτον της θαλάσσης αίμα». Οιαδήποτε όμως και αν θα είναι η πληγή αυτή του μέλλοντος, πάντως θα κτυπήση τη θάλασσα, δηλαδή τους ανθρώπους που ζούν από την θάλασσα. Θα πλήξη το εμπόριον, την ναυτιλίαν, την αλιείαν και γενικά του ανθρώπους.
«Και απέθανεν το τρίτον των κτισμάτων των εν τη θαλάσση, τα έχοντα ψυχάς». Δηλαδή εξοντώθηκαν πολλοί ιχθείς και μέγα μέρος από τα θαλάσσια κήτη. Η φράσις «έχοντα ψυχάς»μας παραπέμπει στο χωρίον της Παλαιάς Διαθήκης το αναφερόμενον εις την δημιουργίαν και το οποίον λέγει «Και είπεν ο Θεός εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών»(Γεν. Α΄20). Η λέξις ψυχή εδω σημαίνει ζωήν και εννοεί τα έμβια όντα. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι η οργή του Θεού στρέφεται μόνον εναντίον μιας μερίδος αμαρτωλών ανθρώπων. Κανείς αποστάτης δεν την γλυτώνει, διότι η οργή του Θεού πλήττει σήμερα την μίαν περιφέρειαν και αύριον την άλλη. Σήμερον την μίαν οικογένειαν και αύριον την άλλην. Κάθε αμαρτωλός στον καιρό του θα κτυπηθή, διότι υπάρχει «ποτήριον εν χειρί Κυρίου οίνου ακράτου πλήρες κεράσματος και έκλινεν εκ τουτου εις τούτο, πλήν ο τρυγίας αυτού ουκ εξεκενώθη. Πίονται πάντες οι αμαρτωλοί της γής». (Ψαλμ. ΟΔ΄9).
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

15
Το Τρίτον Σάλπισμα
Η Πληγή του Αψίνθου


Αποκ. Η΄10. Η πληγή που έρχεται με το τρίτον σάλπισμα του Αγγέλου, πλήττει το εν τρίτον των ποσίμων υδάτων δηλαδή τους ποταμούς και τας πηγάς των υδάτων. Έπεσεν λέγει ο θεόπτης Συγγραφεύς, απο τον ουρανό ένα αστέρι μεγάλο, σαν διάττων αστήρ ή μετεωρόλιθος που καιγότανε σαν λαμπάδα. Το αστέρι αυτό ονομάζεται Αψινθος. Η πληγή αυτή ομοιάζει με την πρώτη πληγή που έδωσε ο Θεός στην Αίγυπτο, διότι εκεί επλήγησαν οι ποταμοί, αι διώρυγες (το Δέλτα του Νείλου), τα έλη της Αιγύπτου και έγιναν αίμα. \
Τί είναι ο άψινθος; Το όνομα του αστέρος «Αψινθος», είναι συμβολικόν, διότι ο Αψινθος είναι ένα φυτό πικρό. Επί της εποχής δε του Ιωάννου και κατά την αντίληψιν των Εβραίων εθεωρείτο και δηλητηριώδες. Δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε τί συμβολίζει ο Αψινθος. Ισως να είναι πληγή εξαπολυομένη εκ του ουρανού, διότι όπως βεβαιώνει ο Κύριος κατά τα ς τελευταίας ημέρας του κόσμου θα συμβούν «σημεία εν άστροις».
Αλλά και η σημερινή πρόοδος της χημείας δεν αποκλείει το ενδεχόμενον να δηλητηριασθούν τα πόσιμα νερά. Βλέπομεν σήμερα να βρίσκωνται σε ημερησία διάταξι προγράμματα χημικού πολέμου Τις οίδεν ποία δηλητήρια θα πετούν τα αεροπλάνα από τον ουρανό για να δηλητηριάζουν τα ύδατα σε πολέμους του μέλλοντος. Στην εποχή που ζούμε, νομίζει κανείς ότι πλησιάζομε στην εξήγησι του Αψίνθου. Πάντως με τα φαρμακωμένα νερά δηλητηριάσθηκαν και φαρμακώθηκαν το τρίτον των ανθρώπων όσοι δηλαδή ήπιαν από τα νερά αυτά, πικράθηκαν και απέθαναν.

Μερικοί ερμηνευταί έδωσαν στον Αψινθο, τον αστέρα δηλαδή που έπεσεν εκ του ουρανού και πνευματικήν εξήγησιν. Θα ενθυμούμεθα ότι στην αρχή της Αποκαλύψεως είδεν ο Ιωάννης τον Χριστόν που κρατούσε στα χέρια Του τους επτά αστέρας οι οποίοι είναι οι Επίσκοποι και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Αυτοί παίρνουν το φώς από τον Ήλιον, τον Χριστόν και φωτίζουν τους πιστούς. Τους οδηγούν εις τας πηγάς των υδάτων εις την κρυστάλλινην διδασκαλίαν των Γραφών. Όταν όμως ο Επίσκοπος ή ο διδάσκαλος της αληθείας, ο αστήρ αυτός πέση από εκεί ψηλά που τον έταξε ο Χριστός, γίνεται πληγή δια τους ανθρώπους διότι τα γάργαρα και καθαρά νερά της Αγίας Γραφής και της Ορθοδοξίας τα δηλητηριάζει με την αμαρτωλή ζωή και την αιρετική διδασκαλία. Και όσοι πίνουν απ'αυτήν την μολυσμένην διδασκαλίαν δηλητηριάζονται και πεθαίνουν ψυχικά. Τέτοια αστἐρια έπεσαν πολλά κατά καιρούς. Πολλοί αναφέρουν τον Ωριγένην, ο οποίος ήταν αστήρ πρώτου μεγέθους και όμως από μερικές κακοδοξίες του ήπιαν και ποτίσθηκαν μερικοί και έγιναν κατόπιν αιρεσιάρχαι, όπως ο Άρειος και άλλοι.


Το Τέταρτον Σάλπισμα
Ο Σκοτισμός του Ήλιου και της Σελήνης



Αποκ. Η΄12. Η πληγή αυτή ομοιάζει με την ενάτην πληγήν του Φαραώ της Αιγύπτου διότι και εκεί εγένετο σκότος ψηλαφητόν επί τρείς ημέρας. Σκότος που επροκάλεσε μεγάλο τρόμο..Η τιμωρία αυτή συνέτισε τον Φαραώ και επέτρεψε στους Ισραηλίτας να υπάγουν να λατρεύσουν τον Κύριον μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Άλλοι όμως ερμηνευταί ερμηνεύουν τελείως αλληγορικώς την πληγήν αυτήν. Ο ήλιος λέγουν, είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Η Σελήνη και οι αστέρες είναι η Εκκλησία και οι διδάσκαλοι Αυτής. Η πλάνη επομένως των διαφόρων αιρεσιαρχών επιδρά εις πολλούς ανθρώπους. Τους σκοτίζει και δεν βλέπουν το Φώς του Χριστού. «Ούτοι εν σκότει διαπορεύσονται». Δεν είναι όμως απίθανο η πληγή αυτή το Τετάρτου Σαλπίσματος να είναι αποτέλεσμα της αποστασίας του ανθρώπου και ο σκοτισμός να είναι καρπός των τρομακτικών αμαρτωλών εφευρέσεών του. Πιθανόν δηλαδή να εξαπολυθούν τρομακτικαί βόμβαι καταστροφής των οποίων ο καπνός θα δύναται να σκεπάση το φώς του ηλίου και των αστέρων, και ούτω, εκτός των άλλων συνεπειών, θα ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι με το σκότος που θα επικρατήση.
Ποιός είναι ο σκοπός των τεσσάρων πρώτων σαλπισμάτων; Είναι Τριπλούς! 1. Η καταστροφή ενός μέρους του μολυσμένου από την αμαρτία φυσικού κόσμου και η τιμωρία των επί του μέρους τούτου κατοικούντων ανθρώπων. 2. Η παρότρυνσις προς μετάνοιαν των ασφραγίστων ανθρώπων, οι οποίοι δεν εσφραγίσθησαν ακόμη. 3. Η κατάνυξις και βελτίωσις των πιστών ανθρώπων ώστε οι μεν κακοί να γίνουν καλοί και οι καλοί καλλίτεροι.
Με τα πρώτα τέσσερα σαλπίσματα πλήττονται η φύσις, ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα, το φώς, η θάλασσα και οι πηγές των υδάτων, τα οποία ελάτρευαν οι αρχαίοι ως θεούς. Εχομεν δυστυχώς και σήμερα ειδωλολάτρες. Θέλγουνται απο την μαγευτική θάλασσα και γοητεύονται από την γραφικότητα των δένδρων και της εξοχής. Δυστυχώς όμως ξεχνούν τον Δημιουργόν των και λατρεύουν «την κτίσιν παρά τον Κτίσαντα». Κατήντησαν φυσιολάτρες. Αντικατέστησαν και το όνομα του Θεού, του Δημιουργού με την «φύσιν», ωσάν η άψυχη φύσις να έχη λογικόν και να είναι Θεός!... Η φύσις, λέγουν, εδημιούργησε...Η αγγελία λοιπόν ότι αυτά τα είδωλα της φύσεως θα καταστραφούν κάποτε ιδίως κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου, θα συντελέση εις την μετάνοιαν μερικών απίστων. Ο Απ. Πέτρος σχετικά με τις τελευταίες ημέρες του κόσμου γράφει «Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν η Ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και η γή και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. Τούτων ούν πάντων λυομένων ποταπούς δεί υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις;» (Β΄Πετρ. Γ΄10 -11) Οι Ουρανοί λέγει και τα στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν μετά πατάγου διότι θα περάσουν από φωτιά. Αλλά και η γή και όλα τα έργα που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι σ'αυτήν θα κατακαούν. Αί λοιπόν, πόσον πρέπει τότε, που θα γίνουν αυτά να είμεθα τέλειοι «εν αγίαις αναστροφαίς»κατά την Χριστιανικήν μας ζωήν, για να μπορέσουμε να αντέξουμε τον συντριμμόν εκείνον της φύσεως; Πράγματι ένας τοπικός και μικράς διαρκείας σεισμός γίνεται σήμερον και ο νούς μας, κατά την ώραν του σεισμού, συνταράσσεται από ίλιγγον διότι η ψυχή δεν είναι καθαρή και έτοιμη...
Αποτέλεσμα της ερεύνης αυτής των πιστών και ευσεβών θα είναι η κατάνυξις, η βελτίωσίς των, διότι θα περιμένουν τον Χριστόν, για να τους αμείψη δια την πίστην και τους αγώνες των. Αλλά οποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά για τους αμαρτωλούς, τους μηδέποτε μετανοήσαντας! Γι'αυτούς ουαί, ουαί και αλλοίμονο!
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

16
Το Πέμπτον Σάλπισμα
Η «ΟΥΑΙ» Η ΠΡΩΤΗ



Οι πληγές και οι δοκιμασίες που είδαμε στα προηγούμενα σαλπίσματα σκοπό έχουν να συνεφέρουν τον αμαρτωλό άνθρωπο. Γι΄αυτό οι πληγές αυτές δεν είναι πληγές γενικού αφανισμού της ανθρωπότητος, ούτε στρέφονται άμεσα εναντίον των ανθρώπων. Πλήττουν έμμεσα τον άνθρωπο με την οργή του Θεού. Έχουν προειδοποιητικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Παίρνει έτσι ο αποστάτης άνθρωπος γεύσι των συνεπειών της αμαρτίας, χωρίς να καταδικάζεται οριστικά και αμετάκλητα... τα Σαλπίσματα όμως αυτά που πρόκειται να επακολουθήσουν θα φέρουν τρομακτικές, παταγώδεις και αιφνίδιες καταστροφές. Θα επιτρέψουν να πέσουν στην ανθρωπότητα κεραυνοβόλα πλήγματα. Τα πλήγματα αυτά θα συγκλονίσουν την αμαρτωλή γή και θα συντρίψουν άμεσα πλέον τους ανθρώπους. Δεν θα έχουν έτσι πολλοί άνθρωποι νέες προθεσμίες και νέες παρατάσεις της φοβερής τιμωρίας τους. Δεν θα έχουν ίσως χρόνον να πούν «αμάρτησα Κύριε. Μετανοώ. Σώσε με».


Η προειδοποίησις του αετού.

Αποκ. Η΄13. Βλέπει ο Ιωάννης έναν αετό να πετάη εις τα ύψη του ουρανού και με μεγάλη ανθρώπινη φωνή να προειδοποιεί άλλη μιά φορά τους ανθρώπους δια να μετανοήσουν. Λέγει η φωνή «Ουαί, Ουαί, Ουαί», δηλακή Αλλοίμονο! Αλλοίμονο! Αλλοίμονο!
Ο αετός αυτός εξ'άλλου δια τον οποίον ομιλεί η Αποκάλυψις, δεν είναι φυσικά αετός συνήθης αλλά Άγγελος. Μερικά χειρόγραφα μάλιστα, γράφουν αντί του ἁετός. «άγγελος». Πρόκειται όπως ερμηνεύει ο Ανδρέας περί Αγγέλου υπό μορφήν αετού. Χρησιμοποιείται όμως εδώ αλληγορικά ο αετός διότι είναι ο Βασιλεύς των πτηνών και διότι πετά πολύ ψηλά. Ψηλότερα από όλα τα πτηνά. Τοποθετεί ο Θεός εις το ζενίθ του ουρανού τον αετόν, δια να δείξη, ότι όπως το ύψος αυτό, ο υψηλότερος αυτός τόπος, δεσπόζει όλου του κόσμου, έτσι και τα τρία «ουαί», ήτοι οι τρείς επόμενες απειλές συμφορών, της πέμπτης, της έκτης και της εβδόμης σάλπιγγος θα γίνουν αισθητές όχι μόνον εις το έν τρίτον του κόσμου, όπως έγιναν των τεσσάρων προηγουμένων σαλπισμάτων, αλλά εις ολόκληρον τον κόσμον. Ο Θεός με την οξυδέρκειαν του αετού θέλει να τονίση ότι κανείς από τους ασφραγίστους κακούς ανθρώπους θα διαφύγη την θείαν τιμωρίαν.


Τρία «Ουαί» λέγει διότι τρείς πληγές νέες πρόκειται να έλθουν. Διά ποιούς όμως λέγει ο αετός τα «Ουαί» αυτά; Τα λέγει διά τους ανθρώπους, που αποστάτησαν από τον Θεόν και έμειναν αμετανόητοι και σκληροκέφαλοι. Απευθύνεται προς όλους εκείνους, που δεν επωφελήθησαν από τις προηγούμενες παιδαγωγικές τιμωρίες του Θεού, για να διαλέξουν τόν δρόμον της σωτηρίας. Ένα κακό υπάρχει μόνον, έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: η αμαρτία. Αυτής συνέπεια είναι η νάρκη, η αβουλία, η απιστία, ο θάνατος, η αιωνία κόλασις και τιμωρία. Εμείς δυστυχώς, ναρκωμένοι απ'αυτήν δεν καταλαβαίνομε τόν κίνδυνο. Ο μεγάλος ήχος της φωνής και τα «αλλοίμονον», είναι μιά κραυγή αγάπης του Ουρανίου Πατρός που βλέπει την αμαρτωλή ανθρωπότητα να συνεχίζη τον κατήφορον και την πορείαν της μέσα στον τυφώνα του υλισμού και της απιστίας. Δυστυχώς και στις ημέρες μας και πάντοτε παρατηρείται αμετανοησία και μεγάλη αποστασία και αθεοφοβία σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Τί περιμένωμε; Να έλθουν πρώτα τα «Ουαί» και τότε να μετανοήσωμεν;


Ο Πεσών Αστήρ

Αποκ. Θ΄1. Με το σάλπισμα του πέμπτου Αγγέλου και εξής αρχίζει η περιγραφή των δραματικωτέρων γεγονότων του μέλλοντος, που αποτελούν και το προανάκρουσμα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και της Παγκοσμίου Κρίσεως. Τί σημαίνουν όλα αυτά; Πως εξηγούνται; Τί είναι ο αστήρ, που έπεσε από τον ουρανό στη γή; Τί είναι το φρέαρ της αβύσσου και η καιομένη κάμινος;

Η δοκιμασία εις την οποίαν εισέρχεται η ανθρωπότητα προέρχεται από έναν αστέρα. Και είδα τότε, λέγει ο Ιωάννης, έναν αστέρα, που ήταν πεσμένος (πεπτωκότα) από τον Ουρανό στη γη. Εις αυτόν δόθηκε το κλειδί του φρέατος, του πηγαδιού της Αβύσσου. Το κλειδί δηλαδή εκείνο με το οποίον άνοιξε το φρέαρ της Αβύσσου, το οποίον ήτανε κλειδωμένο από επάνω από το στόμιον. Και από κάτω δεν είχε πυθμένα, ήταν απύθμενο. Και άνοιξε τότε το φρέαρ της Αβύσσου και ανέβηκε καπνός που ήτανε, για να δώσωμε μιά εικόνα, σαν τον καπνό που βγάζει μιά μεγάλη κάμινος, μιά ασβεστοκάμινος ή υψικάμινος, που λυώνει τα σίδερα. Ο καπνός που ξεπετάχτηκε ήταν τόσο πολύς που σκοτίσθηκε ο ήλιος και δεν φαινότανε πλέον. Γέμισε ολόκληρος ο αέρας της Υδρογείου από καπνούς, όλη δηλαδή η ατμόσφαιρα. Αλλά με αυτά που μας λέγει δεν εννοούμε τίποτε σχεδόν διότι όλα όσα λέγει είναι αλληγορικά. Δι'αυτό ας εξηγηθή προηγουμένως ποίος είναι ο ήλιος, ποιός ο αστήρ που έχει πέσει απο τον Ουρανό στη γή, και ποία είναι η Αβυσσος, ποίος ο καπνός, ποίος ο αέρας, αλλά καί ποίες οι παράδοξες ακρίδες που βγήκανε από τον καπνό.


Ο ήλιος
Ήλιος ως γνωστόν ονομάζεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ο Αληθινός Θεός ημών. Λέγεται Ήλιος της Δικαιοσύνης «Σε προσκυνείν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης» ψάλλει μα κατάνυξιν η Εκκλησίας κατά τας ημέρας της Γεννήσεως του Χριστού. Αυτός ειναι «Φως εκ φωτός». Είναι η Πηγή του Φωτός. Είναι το Φώς του κόσμου. «Εγώ ειμί το φώς του κόσμου» λέγει ο Ιδιος. Είναι το Φώς το Αληθινόν, που φωτίζει πνευματικά «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Ωστε Ήλιος είναι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, ο Χριστός.

Ποίος ο πεσών αστήρ;
Μερικοί ερμηνευταί είπαν πως ήταν ο Άρειος, ο οποίος ήτανε Ορθόδοξος και έπεσε κατόπιν σε φοβερή αίρεσι και επροκάλεσε μεγάλο σάλο και έριδες στην Χριστιανικήν Εκκλησία. Οι παπικοί είπαν ότι ήταν ο Λούθηρος ,διότι μετά τον Λούθηρον επηκολούθησαν πολλές αιρέσεις και πολλά κακά στον κόσμο. Οι Προτεστάντες εξ'άλλου ερμηνεύουν ότι είναι ο Πάπας.

Στην ερμηνεία του αστέρος θα μας βοηθήση η ίδια η Αποκάλυψις, ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, που την υπέγραψε. Ομολογουμένως εάν εξηγηθή ποιός είναο ο αστήρ, τότε εξηγούνται και όλα τα άλλα ευκόλως. Ο αστήρ είναι επομένως το κλειδί της ερμηνείας ολοκλήρου του χωρίου. Ο Ιωάννης εξήγησε στην αρχή ότι : «οι αστέρες εισίν οι Άγγελοι των Εκκλησιών». Οι δε Άγγελοι αυτοί είναι οι Επίσκοποι, οι Αρχιερείς. Το είδαμε αυτό εις τας Επτά Λυχνίας (ίδε Α΄τόμον). Διατί όμως οι Επίσκοποι συμβολίζονται με τους αστέρας του Ουρανού; Διότι οι αστέρες είναι ετερόφωτοι. Φωτίζονται από τον Ηλιον. Παίρνουν το φώς από τον ήλιον και τον δίδουν στην γήν. Ετσι και οι Αρχιερείς είναι ετερόφωτοι. Δεν έχουν δικό τους φώς. Η Διδασκαλία που διδάσκουν δεν είναι δική τους. Φωτίζονται εκείνοι από τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, τον Χριστόν και από την διδασκαλίαν αυτήν του Χριστού διδάσκουν τον κόσμον. Εάν θελήση ένας Αρχιερεύς να διδάξη κοσμικά πράγματα, γήινα και όχι του Θεού, όχι δηλαδή εκείνα που διδάσκει ο Χριστός, αυτός αμέσως εκπίπτει από το ύψος το ουράνιον που τον έθεσεν ο Χριστός. Επομένως ο αστήρ αυτός, ο πεσμένος από τον Ουρανό στην γή πρέπει να είναι Αρχιερεύς. Κατά την πάροδον των αιώνων υπήρξαν Αρχιερείς οι οποίοι εξέπεσαν εις την πλάνην της αιρέσεως επειδή υπέκυψαν στον πειρασμό. Μετεβλήθησαν εις συντριβέντας αστέρας, αλαμπείς και σκοτεινούς.


Η πτώσις του Πάπα

Η πιο μεγάλη, η πιο εωσφορική πτώσις Αρχιερέως με τρομακτικές συνέπειες, για ολόκληρη την ανθρωπότητα είναι η πτώσις του Αρχιερέως της Ρώμης του Πάπα. Ο μεγαλύτερος σύγχρονος δογματολόγος ο Ομολογητής Ιουστίνος Πόποβιτς χαρακτηρίζει την πτώσιν του Πάπα ως τρίτην. Πρώτη η των Πρωτοπλάστων, Δευτέρα του Ιούδα και Τρίτη του Πάπα. Ο Πάπας έπεσεν από το ουράνιον ύψος διότι δεν διδάσκει την Ουράνιαν διδασκαλία του Χριστού αλλά μια κοσμική διδασκαλία. Μετέβαλε τον Χριστιανισμό εις εγκόσμιο και γήϊνο σωματείον. Εκήρυξε τον εαυτόν του αλάθητον, υποκαταστήσας τον Μόνον Αλάθητον Χριστόν. Εκαμε κράτος κοσμικόν και περιέβαλε την Εκκλησία του Χριστού με πολιτικήν εξουσίαν. «Η Βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» είπεν ο Χριστός. Του Πάπα δεν του έφθανεν ο Σταυρός. Επήρε και το ξίφος και έκαμε ένα κοσμικό και απολυταρχικό κράτος. Ξέχασε παντελώς ότι η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός είναι η Εκκλησία του Σταυρού, των θλίψεων και του μαρτυρίου. Τυφλωμένος ο παπισμός από κοσμική έπαρσι μεταχειρίζεται βία. Σφάζει σαν άλλος Νέρων και Καλιγούλας τους αντιθέτους με την Ιεράν Εξέτασιν. Συμπεριφέρεται όπως οι κοσμικοί άρχοντες «οι άρχοντες των εθνών» καθώς είπεν ο Κύριος. Εξαπέλυσε επίσης τις Σταυροφορίες με την υποκριτικήν πρόφασιν να απελευθερώση δήθεν τους Αγίους Τόπους. Κατ'ουσίαν όμως, επεδίωκε με τον τρόπον αυτόν να υποτάξη την Ορθοδοξίαν. Εκήρυξεν συνεχή διωγμό εναντίον της Ορθοδοξίας. Κάποτε έφθασε να διώξουν όλους τους Αρχιερείς από την Ελλάδα ενώ από την Κρήτη οι υποψήφιοι ιερείς υποχρεώνοντον, προτού χειροτονηθούν να δηλώσουν υποταγήν εις τους Λατίνους. Εις την Κύπρον ήλθεν εποχή που από δεκατέσσαρες Αρχιερείς Ορθοδόξους άφησαν μόνον τέσσαρες και εκείνους υποταγμένους εις τους παπικούς. Μετεχειρίσθηκαν κάθε είδους βιαιότητα και ραδιουργίαν, για την επιτυχία του σκοπού των. Ραδιουργούσαν πάντοτε εναντίον των Ορθοδόξων Επισκόπων και Πατριαρχών εις τους Τούρκους. Ετσι πέντε φορές εξεθρόνισαν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Λούκαριν.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος ο Α΄ο Λούκαρις (1572 -1638) κατόπιν Ιησουϊτικών ραδιουργιών και ρωμαιοκαθολικών επεμβάσεων πέντε φορές κατεβιβάσθη βιαίως του Πατριαρχικού Θρόνου. Αλλά με την αγωνιστικήν αφοσίωσιν του Ορθοδόξου Κλήρου και λαού και τις πέντε φορές επανήλθε στη θέσι του. Ο Πάπας εισηγήθηκε το 1628 όπως ο Πατριάρχης παραδοθή στην Ιερά Εξέτασι της Μάλτας γα τα περαιτέρω... Τέλος, επειδή έβλεπε το Βατικανό, ότι ο Λούκαρις εματαίωνε τα παπικά κατακτητικά σχέδιά του απεφάσισε να θέση οριστικά τέρμα στην ζωή του. Διέθεσε λοιπόν χρήματα διά της Αυστριακής Πρεσβείας της Κωνσταντινουπόλεως και επέτυχε με τις πολιτικές ραδιουργίες των Ιησουϊτών να καταδικασθή υπό των Τούρκων ο Πατριάρχης και να στραγγαλισθή στις 27 Ιουνίου 1638 και κατόπιν επλήρωσαν τους Τούρκους οι οποίοι τον έπνιξαν. Χιλιάδες χιλιάδων είναι οι Ορθόδοξοι που εσφάγησαν επειδή δεν εδέχοντο να αρνηθούν την Ορθοδοξίαν και να υποταγούν εις τον Πάπαν. Από την δοκιμασίαν αυτή ανεδείχθησαν μέχρις στιγμής εκατομμύρια μαρτύρων. Αξίζει να σημειώσωμε εδώ, ότι ο Παπισμός κατά την περίοδο της Γερμανο-ιταλικής Κατοχής κατέσφαξε οκτακόσιες χιλιάδες (800.000) Ορθοδόξους Χριστιανούς Σέρβους στην Σλοβενία και Κροατία, επειδή ηρνούντο να ασπασθούν την αίρεσιν των Παπικών. Η πληγή λοιπόν της μεγάλης αιρέσεως του Παπισμού είναι ίσως μεταξύ άλλων η πληγή που προαναγγέλλει το πέμπτο σάλπισμα.
Με την θύελλα των αιρέσεων όμως ξεδιαλύνεται η πίστις των ζηλωτών. Γι'αυτό πρέπει να υπάρχουν οι αιρέσεις για να ξεχωρίζουν οι ζηλωταί, οι φλογεροί πιστοί όπως λέγει η Γραφή «δεί γαρ και αιρέσεις είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται».
Ο Παπισμός είναι αίρεσις της απωλείας. Το ότι εξέπεσεν ο Παπισμός από την φωτεινή διδασκαλία του Χριστού και μεταχειρίζεται σκοτεινάς μεθόδους διά να κυριαρχήση του κόσμου, φαίνεται καθαρά εκτός των ανωτέρω και από το εξής:

Το Πρωτείον
Ο Πάπας παρεδόθη εις πειρασμόν του Σατανά και απεμακρύνθη από την θείαν διδασκαλίαν του Χριστού. Υπέκυψε δηλαδή εις τον πειρασμόν της φιλοπρωτίας. Πλημμυρισμένος από εωσφορικό εγωϊσμό θέλει σώνει και καλά να είναι πρώτος αυτός μεταξύ των Επισκόπων. Θέλει να κυβερνά την Εκκλησίαν απολυταρχικώς. Ο Χριστός όμως δεν ώρισε κανέναν από τους Μαθητάς Του πρώτον. Πρώτος και Κεφαλή της Εκκλησίας απο τον Οποιόν εξαρτώνται όλοι είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Πάπας όμως εξώρισε τον Χριστόν από την γήν και τον περιώρισε στον ουρανό. Στη γή θεωρεί κυρίαρχο τον εαυτόν του μόνον. Θέλησε μάλιστα με διάφορες σοφιστείες να στηρίξη την σαθρή θεωρία περί του πρωτείου του και στον Ευαγγέλιον! Παρερμήνευσε για το σκοπό αυτό, το χωρίον της Καινής Διαθήκης που λέγει: «Σύ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν» (Ματθ. ΙΣΤ΄18). Αλλά πέτρα σταθερή και ασάλευτη επί της οποίας στηρίζεται η Εκκλησία δεν ήταν ο Πέτρος ο οποίος ως γνωστόν μετά τον διάλογον εκείνον αρνήθηκε τον Χριστόν τρίς, αλλά πέτρα είναι η θεότης του Χριστού, την οποίαν είχε ομολογήσει ο Πέτρος μόλις προ ολίγου. Συγκεκριμένα όταν ο Κύριος ερώτησε τους Μαθητάς τί γνώμην είχαν περι Αυτού, ο Πέτρος απήντησε: «Σύ εί ο Χριστός ο Υιός του Θεού». Τότε ο Κύριος του είπε: «Σύ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα (της θεότητός μου που ομολογείς) οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν». Και πράγματι, πού στηρίζεται η Εκκλησία; Δεν στηρίζεται στην θεότητα του Χριστού; Εάν κλονισθή η πίστις εις την θεότητα του Χριστού, εκλείπει η Εκκλησία. Ο πειρασμός λοιπόν της φιλοπρωτίας, το εγώ του κόσμου τούτου, ωδήγησε τον Πάπαν εις το φοβερόν κοσμικόν πρωτείον. Είναι λοιπόν κσομικόν το πρωτείον που θέλει ο πεσών Πάπας. Η διδασκαλία του Χριστού λέγει: «Εί τις θέλει πρώτος είναι έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος». (Μαρ. Θ΄35).


Το Αλάθητον

Κοσμικό, αμαρτωλό, εγωϊστικό και γήϊνο είναι και το «αλάθητο» που εθέσπισεν ο παπισμός. Είναι ύβρις και ασέβεια σατανική. Διότι ένας είναι Αλάθητος ο Θεός. Ο Πάπας όμως που έπεσε από τον Ουρανό στη γή και έκαμε κοσμικό κράτος έπρεπε να μεταχειρισθή για να επιβληθή στους άλλους ό,τι μεταχειρίζοντο και οι αυτοκράτορες της Ρώμης. Εκείνοι για να φαίνωνται ανώτεροι και να επιβάλλωνται στους υπηκόους των, θεοποιούσαν τους εαυτούς των και εδέχοντο θυσίας και λατρείαν σαν θεοί. Και ο τελευταίος στη Ρώμη δικτάτωρ Μουσολίνι, είχε «σερβίρει» στους οπαδούς του ότι αυτός δεν κάμνει ποτέ λάθος. Και το πιστεψαν εκείνοι, έως ότου τον είδαν μια ημέρα αυτόν μέν κρεμασμένον, τους δε εαυτούς των κατεστραμμένους από τα λάθη του. Το ίδιο έκαμε και ο Πάπας εφ'όσον έπεσε στη γή και έγινε κοσμικός Αρχων. Εκήρυξε τον εαυτό του αλάθητον, για να φανή ανώτερος και να μπορέση να επιβληθή εις τους άλλους. Αλλά είναι αντιπρόσωπος του Θεού αυτός; Ασφαλώς ΟΧΙ! Είναι πεπτωκώς. Εξέπεσεν ο δυστυχής και κυλίεται πια στη γή ενώ προωρίζετο γιά αστέρας του Ουρανου! Και κατήντησεν, όπως βλέπεις αναγνώστα, απατεών! Και αγωνίζεται να μας πείση ότι είναι αλάθητος.

Αντίχριστος Συμπεριφορά έναντι των Ορθοδόξων


Μήπως δεν μετεχειρίσθη και άλλα μέσα και μεθόδους που μεταχειρίζονται και οι Άρχοντες του κόσμου τούτου, θέλοντας να αφανίση την Ορθοδοξίαν; Οι Έλληνες, παρ'όλας τας πιέσεις και τον άμεσον κίνδυνον της υποδουλώσεώς των εις τους Τούρκους, δεν εδέχθησαν την ψευδένωσιν της Φλωρεντίας, διότι έβλεπαν ότι θα έχαναν οριστικά την Ορθοδοξίαν και μαζί με αυτήν και την ελευθερίαν των. Θα έσβηνε δηλαδή διά παντός η Ελλάς, όπως συνέβη και με την Μεγάλην Ελλάδα, δηλαδή την Νότιον Ιταλίαν και Σικελίαν. Υπάρχει εκεί σήμερα κανένας Έλλην; Οχι. Διότι ο Παπισμός εκεί μετεχειρίσθη την Ουνίαν και τους έβγαλε την Ορθοδοξίαν και μαζί με αυτήν και την Ελληνικότητα. Αί λοιπόν! Οταν είδεν ο Πάπας ότι απέτυχεν η ψευδένωσις, προτίμησε να παραδώση την Κωνσταντινούπολιν στους Τούρκους τους αλλοθρήσκους, παρά να μείνη Ελληνική, για να εξαλειφθή η Ορθοδοξία. Και προς τούτο μετεχειρίσθη ατιμίαν του χειρίστου είδους. Προσεφέρθησαν πολλοί παπικοί να πολεμήσουν, δήθεν, εναντίον των Τούρκων παρά το πλευρόν των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος όμως ο Παλαιολόγος δεν τους είχε εμπιστοσύνην να τους βάλη επάνω στα τείχη και στις τάπιες να πολεμήσουν. Γι'αυτό τους ανέθεσε υπό τον Ιουστινιάνην να φυλάξουν μιά μικρή πόρτα την Κερκόπορτα. Και οι φίλοι μας οι παπικοί, όπως γράφουν οι τότε χρονικογράφοι την άνοιξαν στους Τούρκους! Τους έβαλαν μέσα και έτσι «εάλω η Πόλις», έπεσεν η Κωνσταντινούπολις. Έπεσεν ο προμαχών του Χριστιανισμού εναντίον των αλλοθρήσκων. Αυταί όμως οι μέθοδοι είναι Χριστιανικές; Κάθε άλλο. Είναι γήϊνες, κοσμικές. Αλλά επόμενον είναι να φθάση στο κατάντημα αυτό ο Πάπας, εφ'όσον ο αστήρ αυτός έπεσεν από τον Ουρανόν όπου εφωτίζεται από τον ήλιον Χριστόν, εις την γήν.


Η Ουνία
Άλλην μέθοδον απάτης που μεταχειρίζεται ο Πάπας αναφέρομεν την περιβόητη Ουνία. Διατί την έφτιαξε; Δια να προσηλυτίζη με απάτην τους Ορθοδόξους και να τους πιάνη στα δίκτυα του. Φορούν οι Ουνίτες κληρικοί τα ίδια άμφια με ημάς τους Ορθοδόξους τελούν την Θ. Λειτουργίαν όπως οι Ορθόδοξοι. Φτιάχνουν Ναούς Βυζαντινούς και κατά πάντα ορθοδόξους δια να νομίζουν οι Ορθόδοξοι ότι είμαστε το ίδιο και δεν έχει καμμιά διαφορά με ημάς, και έτσι να πιάνωνται εύκολα στα δίχτυα τους. Οι Ουνίτε κάμνουν, όπως λέγεται σαν τους κυνηγούς ελαφιών. Επειδή εκείνα έτρεχαν πολύ και δεν μπορούσαν να τα σκοτώσουν με τα τόξα των, φορούσαν δέρματα ελαφιών οι κυνηγοί. Εκείνα ενόμιζαν ότι οι κυνηγοί ήταν ελάφια και τους επλησίαζον. Οι κυνηγοί όμως τότε τα εφόνευαν. Τέτοια απάτη είναι η Ουνία. Αλλά αυτό που κάμνει η Παπική Ουνία δεν είναι χριστιανικό. Αυτό είναι δόλος. Δεν εδίδαξε έτσι ο Χριστός.

Από αυτά λοιπόν φάινεται ότι ο πεσών αστήρ της Αποκαλύψεως είναι κατά κύριον λόγον ο Πάπας. Τό πέσιμό του, ως γνωστόν, έκαμε μεγάλο κακό στον κόσμο, στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Ωδήγησε στην πλάνη και στην απώλεια εκατομμύρια ψυχές. Αυτά είχεν υπ'όψιν του ο Αγιος Κοσμάς όταν έλεγεν: «Τον Πάπα να καταράσθε, διότι από αυτόν θα έλθουν όλα τα κακά». Και πράγματι από τον Πάπα ήλθαν τα κακά, έρχονται και θα έλθουν. Και να σημειωθή ότι τα έλεγε αυτά ο Άγιος Κοσμάς, ο θαυματουργός, ο Προφήτης, ο οποίος όσα επροφήτευσε βγήκαν όλα αληθινά. Αν λοιπόν αδικούσε τον Πάπα θα τον ανεδείκνυε ο Θεός θαυματουργό και Προφήτη και Άγιο;
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

17
Η Άβυσσος

Η πτώσις όμως του αστέρος αυτού δηλαδή του πνευματικού όντος από τον Ουρανό στη γή έχει τρομακτικά επακόλουθα διά την ανθρωπότητα, διότι πήρε με παραχώρησι του Θεού το κλειδί της Αβύσσου, με το οποίον μπορεί ν'ανοίξη η Άβυσσος και να επακουλουθήσουν δεινά. Άνοιξε ο αστήρ ούτος με το πέσιμο του στη γή, το φρέαρ της Αβύσσου. Ποία όμως είναι η Άβυσσος; Τί σημαίνει η λέξις Άβυσσος; Άβυσσος σημαίνει θάλασσα, ωκεανός, χάος, Άδης, Κόλασις. Σημαίνει φυλακή και δεσμωτήριον των δαιμόνων.

Προ Χριστού οι δαίμονες, τα πονηρά πνεύματα, είχαν ηυξημένες ελευθερίες και πλανούσαν τους ανθρώπους με την ειδωλολατρείαν, με τα διάφορα μαντεία, όπως του Απόλλωνος των Δελφών, του Άμωνος Διός, της Δωδώνης κ.λ.π. Γι'αυτό προς Χριστού έχομεν και πολλούς δαιμονισμένους και βασανιζομένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, όπως φάινεται εις τα Ιερά Ευαγγέλια. Οταν όμως ήλθεν ο Χριστός στη γή, εξέβαλε τον διάβολον και τον περιώρισε «Νύν, είπεν, ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω». Γι'αυτό και η Πυθία, το όργανον αυτό του Σατανά, όταν ερωτήθηκε για την έκβασι ενός γεγονότος μ.Χ. είπε: «Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ». Δεν έχει πλέον ο Απόλλων ο Σατανάς δηλαδή, καλύβαν και στέγην. Δεν έχει η Πυθία δάφνην, με την οποίαν εγίνοντο τα μαντικά ούτε την πηγήν της Κασταλίας την κάτωθεν του Φαιδριάδων, δια να λαλή και να λέγη πλέον τους χρησμούς. Το ωμολόγησε, άλλωστε, η ιδία η Πυθία στον Καίσαρα, που ερώτησε, ποιός θα βασιλεύση μετά από αυτόν. «Παίς Εβραίων, είπε, κέλεταί με θεοίς μακάρεσιν ανάσσων, τον δε δόμον προλιπείν και αϊδην οικέσθαι». Δηλαδή: Με διατάσει ένα παιδί Εβραίων, που είναι Θεός, να εγκαταλείψω αυτόν τον τόπον και να υπάγω εις τον Αδην. Το βλέπει καθαρά η ίδια η Πυθία ότι περιωρίσθη ο σατανάς εις τον Άδην, μακράν του Θεού. Οι δαίμονες, λοιπόν, διαμένουν εις την Άβυσσον, με όλην την λύσσαν και την κακίαν των. Η Άβυσσος είναι το κατοικητήριόν των! Η πτώσις όμως του αστέρος στη γή, άνοιξε το φρέαρ της Άβύσσου. Άνοιξε το πηγάδι της Άβύσσου. Κάτω δηλαδή από αυτό το φρέαρ ήταν η Άβυσσος, με όλα τα πονηρά πνεύματα και με όλην την κακίαν και την λύσσαν τους με όλα τα κακά. Βρήκαν τώρα δε με το άνοιγμα, διέξοδον από το φρέαρ της Αβύσσου και ξεπήδησαν έξω, επάνω στη γή.


Ο καπνός του φρέατος


«Και ανέβη καπνός εκ του φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης» λέγει. Εδώ πρόκειται για παρομοίωση και όχι για πραγματικό καπνό και διά τούτο λέει «ως καπνός», σαν καπνός μαύρος. Ποιός λοιπόν είναι ο καπνός; Ο καπνός είναι οι σατανικές διδασκαλίες, οι σκοτεινές διδασκαλίες. Είναι οι αιρέσεις, οι προπαγάνδες και τα ιδεολογικά ρεύματα, που προήλθαν από την πτώσιν του αστέρος του Πάπα, δηλαδή, όπως εξηγήσαμε. Η πτώσις λοιπόν των αστέρων γίνονται κλειδί που ανοίγουν το φρέαρ της αβύσσου των κακοδοξιών. Ξέφυγε πρώτος ο Πάπας από την Ορθοδοξία, από το Φώς το καθαρόν του Χριστού, και μετά από αυτόν άνοιξε το φρέαρ της Αβύσσου και παρουσιάσθησαν οι Προτεστάντες. Δημιούργησαν κατόπιν αυτοί χίλιες δυό αιρέσεις. Προχώρησαν εν συνεχεία στον ορθολογισμό, για να φθάσουν μετά ταύτα στα διάφορα υλιστικά και άθεα συστήματα στον κομμουνισμό και στον υπεράνθρωπο του Νίτσε, στο οποίον θέλησε να εφαρμώση στις ημέρες μας, ο Χίτλερ. Και δεν είναι ασφαλώς μόνον αυτά τα δεινά. Θά έχωμεν και συνέχεια. «Και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ του καπνού του φρέατος». Οπως ο καπνός μπαίνει μπροστά και σκοτίζει τον ήλιο με παχύ αδιαπέραστο στρώμα, έτσι και ο καπνός αυτός των σκοτεινών διδασκαλιών, των υλιστικών θεωριών, των αιρέσεων, των προπαγανδών σκοτίζει το μυαλό των ανθρώπων και κλονίζει την πίστιν των έτσι, ώστε να δυσκολεύονται να ιδούν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης. Κάμνει να μη φαίνεται από τους ανθρώπους ο Χριστός. Αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα, οι αιρετικές διδασκαλίες, οι υλιστικές και άθεες θεωρίες έχουν γεμίσει την Οικουμένην και διδάσκονται παντού, ώστε οι άνθρωποι να μη μπορούν να δούν και να γνωρίσουν καθαρά τον Θεόν. Πόσοι γνωρίζουν τον Χριστόν σήμερα, όπως πρέπει; Πόσοι δεν παρασύρονται από τα διάφορα συνθήματα και ρεύματα, ώστε να μη πιστεύουν καθόλου στην ύπαρξή Του! Αλλά και πόσοι άλλοι μόλις ΤΟΝ διακρίνουν και ΤΟΝ παραδέχονται σαν έναν «μύστην» ή έναν από τους αρχηγούς των θρησκειών! Οπως τον ήλιον, όταν μπαίνη καπνός μπροστά, τον βλέπουμε σαν έναν δίσκον, χωρίς την λάμψιν των ακτίνων και την θερμότητά του, έτσι και τον Χριστόν τον βλέπουν χωρίς το μεγαλείον της θεϊκής δόξης Του, χωρίς την Θεότητά Του. Δεν βλέπουν ότι είναι ο Μόνος Σωτήρ και «ουκ έστι άλλο όνομα υπό τον ουρανόν εν ώ δεί ημάς σωθήναι».
Η αίρεσις του Παπισμού έφερε μεγάλη ζημία στον Χριστιανισμό. Βοήθησε ο Παπισμός με τον κοσμικό Χριστιανισμό του στην χαλάρωσι της πίστεως και στην θρησκευτική αδιαφορία. Έτσι ξεπήδησε από το φρέαρ της αβύσσου ο Διάβολος και κατευθύνει τα όργανά του σ'ένα σύνθημα σαν αυτό «Ένα Θεό πρέπει να πιστεύουμε». Καί τουτο, για να αποκλείση τον Χριστόν. ΄Η, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Χριστός ήταν ένας από τους μεγάλους Μύστας, σαν τον Βούδδα, τον Κομφούκιον, τον Λάο-Τσέ, τον Μωάμεθ, τον Πλωτίνον. Με όλον αυτόν τον καπνόν της σκοτεινής θεωρίας και τις βρωμιές και τις αναθυμιάσεις του κακού, αποκρύβουν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης τον Χριστόν. Δεν φαίνεται καθαρά στον κόσμο ο Χριστός και η Διδασκαλία Του. Παρεμποδίζεται από τους καπνούς της αβύσσου ο άνθρωπος σήμερα και ίσως αύριο ο καπνός αυτός να γίνη πιό πηχτός. Οι άνθρωποι πλέον πλανώνται στα σκοτάδια. Δεν μπορούν να βρούν τον ίσιο δρόμο. Συγκρούονται αναμεταξύ τους. Χύνονται αίματα ποταμηδόν και πόλεμοι πολύνεκροι επακολουθούν. «Σκότος και ολίσθημα, σύντριμμα και ταλαιπωρία έν ταις οδοίς αυτών. Εν σκότει διαπορεύονται και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν». Καθώς λέγει η Γραφή. Εκ δε του καπνού εξήλθον οι τρομερές ακρίδες περί των οποίων μας ομιλεί παραστατικά ο Ιωάννης στην συνέχεια.


Αι Ακρίδες και ο συμβολισμός τους

Αποκ Θ΄3. Εδόθη σε αυτές με παραχώρησι του Θεού, εξουσία σαν την εξουσία που έχουν οι σκορπιοί της γής, λέγει ο Ευαγγελιστής. Πήραν εντολήν να μην καταστρέψουν τον χόρτον της γής, καμμιά χλωρασιά και κανένα δένδρον παρά μονάχα τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν φέρουν στα μέτωπά των την σφραγίδα του Θεού. Τι είδους πληγή όμως είναι η πληγή των ακρίδων; Πρόκειται για ακρίδες του ζωϊκού βασιλείου, που γνωρίζουμε; Στο σημείο αυτό ο ερμηνευτής Ανδρέας λέγει ότι νομίζει, ότι με τίς ακρίδες νοούνται οι δαίμονες, οι οποίοι είναι έτοιμοι να εξαπολύσουν εναντίον μας πόλεμον. Με τις ακρίδες παρομοιάζεται η κακοποιός δύναμις των σατανικών όντων. Τα όντα αυτά έχουν, πάντα κατά παραχώρησιν Θεού περιωρισμένη δικαιοδοσία. Δεν έχουν καμμία δύναμι και καμμία παραχώρησι από τον Θεόν να πλήξουν, τους εσφραγισμένους με την σφραγίδα του Κυρίου. Δεν μπορούν με κανένα τρόπο να κάνουν κακό στους πιστούς. Μπορούν όμως να πλήξουν οι ακρίδες τους ανθρώπους τους αμετανόητους, αλλά η δράσις των εναντίον αυτών είναι περιωρισμένη και χρονικώς και ποσοτικώς. Βλέπομε δηλαδή 1) Η πηγή της πληγής είναι η άβυσσος, η Κόλασις, ο τόπος του Σατανά. Ο βασιλεύς της αβύσσου ονομάζεται Αβαδδών δηλαδή ο Απολλύων, ο καταστροφεύς. Αλλά καταστροφεύς και μισόκαλος είναι ο Σατανάς, ο Διάβολος. Όργανον, λοιπόν του κακού των ακρίδων είναι οι καταχθόνιες δυνάμεις. 2) Ως προς το είδος της τιμωρίας δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν είναι ψυχική ή σωματική ή και τα δύο μαζί. 3) Θύματα της συμφοράς θα είναι οι μή εσφραγισμένοι, το δε μέγεθος του κακού, θα είναι μέγα. Θα έχη δε στόχον τους αμαρτωλούς και αμετανόητους. Εκείνους δηλαδή που προσεκλήθησαν να ενταχθούν με την δύναμιν των Μυστηρίων της Εκκλησίας στο απρόσβλητο οχυρό του Χριστού και αρνήθηκαν.
Θα πληγωθούν εκείνοι, που χλεύασαν την πίστι, εκείνοι που δεν συνετίσθησαν από τις παιδαγωγικές τιμωρίες των άλλων πληγών, τις οποίες επέτρεψε ο Θεός να ιδούν. Το πλήγμα μπορεί να είναι ψυχικό. Θα είναι δε πλήγμα φοβερό και τρομερό, όχι διότι θα στερηθούν οι αμαρτωλοί την πρόσκαιρη ζωή τους, αλλά διότι θα πεθάνουν αμετανόητοι. Ενώ δια τους εσφραγισμένους ο φυσικός θάνατος δεν θα είναι πληγή και τιμωρία αλλά ευτυχισμένη πορεία, για την αιώνια ατέρμονα ευτυχία των Ουρανών. Θα επέλθουν δε οι πληγές αυτές εις καιρούς γενικής αποστασίας.
Οι ακρίδες πάντοτε εθεωρούντο πληγή στους ανθρώπους διότι είναι καταστρεπτικά έντομα. Δεν αφήνουν τίποτε όρθιο. Γι'αυτό προκειμένου περί καταστροφής τελείας λέγομε «πέρασαν ακρίδες, έπεσαν ακρίδες». Το 1600 είχε πέσει στην Αττική μιά τέτοια σοβαρή ακρίδα. Κατέτρωγε τ'αμπέλια και όλη την παραγωγή. Οι Χριστιανοί απελπισμένοι πήγαν κοντά στη Λειβαδιά στο Μοναστήρι του Δομπού και εκάλεσαν από εκεί τον Ιερομόναχον Σεραφείμ, τον μετέπειτα Άγιο Σεραφείμ. Συνέρρευσαν από παντού οι κάτοικοι της Αττικής στον Πειραιά εκεί που είναι ο Άγιος Σπυρίδων σήμερα. Στη θέσι αυτή ήταν τότε Μοναστήρι. Έκαμνε εκεί ο Αγ. Σεραφείμ αγιασμόν και ερράντισε τους ανθρώπους. Αίφνης βλέπουν τότε να σκοτίζεται ο ήλιος και τα σύννεφα των ακρίδων που μαζεύτηκαν από όλη την Αττική στον Πειραιά έπεσαν στο λιμάνι και πνίγηκαν στην θάλασσα. Τόση δε ήταν η ακρίδα που πνίγηκε στο λιμάνι, ώστε οι βαρκάρηδες δεν μπορούσαν να τραβήξουν τα κουπιά και να προχωρήσουν με τις βάρκες τους.

Αποκ. Θ΄5. Επέτρεψε ο Θεός να μην εξοντώσουν τους ανθρώπους αλλά να τους βασανίσουν πέντε μήνες. Όχι όλοι, αλλά οι μή εσφραγισμένοι. Δεν πρέπει να εκληφθή ως χρονική περίοδος κατά γράμμα, αλλά σαν χρόνος συμβολικός και περιωρισμένος. Είναι και η δοκιμασία αυτήν προειδοποίησις, για να μετανοήσουν οι άνθρωποι. Επειδή ο αριθμός πέντε είναι αλληγορικός, δεν γνωρίζουμε πόσης διαρκείας θα είναι η δοκιμασία. Πιθανόν να είναι πέντε χρόνια όπως ήτανε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ίσως και πέντε μήνες. Θα είναι δε πολύ οδυνηρή και βασανιστική η πληγή των ακρίδων. Διότι αι ακρίδες θα έχουν εξουσίαν ως έχουσι εξουσίαν οι σκορπιοί της γής. Ο σκορπιός δεν θανατώνει, βεβαίως, πάντοτε με το χτύπημά του, αλλά φέρει πόνους δυνατούς και βασανίζει. Γι 'αυτό λέγει «και ο βασανισμός αυτών, ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον». Φέρνει πόνον και υποφέρει τρομερά ο άνθρωπος που θα τον κτυπήση ο σκορπιός. Πονεί ολόκληρο το σώμα του. Όσον αφορά τους πιστούς, τους ευσεβείς εκείνους που αποδεικνύονται τέκνα φωτός, εκείνοι θα παραμείνουν ατάραχοι διότι θα ελπίζουν εις τον Κύριον, θα βαδίζουν εν μέσω τρικυμιών άτρωτοι. «Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπιών και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού» (Λουκ. Ι΄19).
Αποκ. Θ΄6. Για να φθάσουν οι άνθρωποι της γής, οι προσκολλημένοι στα γήινα να ζητούν τον θάνατον, εκείνοι που τα πουλάνε όλα για την «ζωούλα» τους, την καλοπέρασιν τους, καταλαβαίνεται πόσον φρικτή και αβάστακτη θα είναι η δοκιμασία. Θα λέγουν οι άνθρωποι εκείνοι όπως προφήτεψε ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, βγήτε σείς οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί». Ή οπως λέγει ο μεγάλος Προφήτης Ιερεμίας. «Οτι είλοντο τον θάνατον μάλλον ή την ζωήν, και πάσι τοις καταλοίποις τοις καταλειφθείσιν από της γενεάς εκείνης πονηράς εν παντί τόπω, ου άν εξώσω αυτούς εκεί» ( Ιερ. Η΄3). Δηλαδή προτίμησαν τον θάνατον από την ζωή και όχι μόνον αυτοί αλλά και όλο το υπόλοιπο το εναπολειφθέν από εκείνη την πονηρή γενεά, σε κάθε τόπον, όπου θα τους βγάλω ως εξορίστους και πρόσφυγας και αιχμαλώτους. Η κραυγή της απελπισίας τους όμως δεν θα εισακούεται...Νά λοιπόν, γιατί προηγήθηκε η κραυγή του πετωμένου αετού η «ουαί», το αλλοίμονον, προτού αρχίση το σάλπισμα του πέμπτου Αγγέλου.

Ο Ευαγγελιστής συνεχίζοντας μας δίδει μιά περιγραφή των ακρίδων αφού ξεκαθαρίζει πρώτα ότι δεν πρόκειται για πραγματικές ακρίδες, αλλά για «ομοιώματα των ακρίδων». (Αποκ. Θ΄7). Τα ομοιώματα αυτά των ακρίδων λέγει, ομοιάζουν με άλογα του ιππικού, ετοιμοκίνητα για μάχη, για πολεμική σύγκρουση. Οι ουρές των ακρίδων που παρομοιάζονται με τις ουρές των σκορπιών, συμβολίζουν το τέλος, που έχει η αμαρτία, δηλαδή να γεννά τον θάνατο. Διότι η αμαρτία όταν φθάνη στο τέλος της, τότε γεννάει τον θάνατο και τον σωματικόν πολλές φορές, αλλά πάντοτε τον ψυχικόν, τον χωρισμόν από τον Θεόν και την φοβερή τιμωρία στη Κόλαση την παντοτεινή που είναι δεύτερος θάνατος, ο αθάνατος θάνατος.

Προτού όμως προχωρήσωμε, πρέπει να σκεφθούμε ότι εφόσον άνοιξε το φρέαρ της Αβύσσου και ξεχύθηκε ο καπνός της θρησκευτικής αδιαφορίας, του υλισμού, της αληθείας, των αντιχριστιανικών ιδεών και συστημάτων και της κακίας, είναι αναπόφευκτοι οι πόλεμοι. Εφόσον δε οι άνθρωποι ξέφυγαν από τον Χριστόν έρχονται ως αναγκαίον επακόλουθον οι τρομακτικοί και πολύνεκροι πόλεμοι, εις τους οποίους χρησιμοποιούν τα πλέον καταστρεπτικά μέσα. Σήμερα, υποθέτουν πολλοί ότι οι ακρίδες συμβολίζουν τα αεροπλάνα διότι τα αεροπλάνα έχουν καταπληκτικές ομοιότητες με τις ακρίδες που περιγράφει η Αποκάλυψις. Ας δούμε ποιές ενδείξεις συνηγορούν ότι οι ακρίδες της Αποκαλύψεως είναι ίσως τα πολεμικά αεροπλάνα 1) Εξωτερικώς. Στην ύπαιθρο οι μεγάλες ακρίδες ονομάζονται «κακαλέτσοι». Τα μικρά παιδιά των ορεινών χωριών, όταν πρωτοέβλεπαν αεροπλάνο να πετά στον Ουρανό, το έδειχναν στην μητέρα τους λέγοντας, Μάννα, κοίταξε ένας κακαλέτσος! 2. Ο χρόνος της εμφανίσεώς των. Πότε βγήκανε τα αεροπλάνα; Βγήκανε στον αιώνα μας, αφού προηγήθηκε η πτώσις του αστέρος, του Πάπα, και αφού βγήκε ο καπνός των αντιχρίστων θεωριών και υλιστικών ιδεολογιών, που εγέμισαν τον αέρα της Οικουμένης και εσκότισαν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης. Στον αιώνα δηλαδή που οι θεωρίες της αθεΐας προσπαθούν να κάμουν ώστε να μη φαίνεται ο Θεός εις τους ανθρώπους. «Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γήν». 3. Πλήττουν μόνον τους ανθρώπους. 4. Πλήττουν τους μη εσφραγισμένους. Βλάπτουν την ανθρωπότητα που απεστάτησεν από τον Θεόν, εις καιρόν αποστασίας. Βλάπτουν τη γενεάν που δεν θέλησαν την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών. Μεταξύ των αμαρτωλών και αμετανοήτων πλήττονται με την πολεμική αεροπορία και αρκετοί πιστοί ευσεβείς και δίκαιοι. Δεν μπορούμε να πούμε τον σαρκικόν αυτόν θάνατο πλήγμα διότι δι'αυτούς ο θάνατος είναι συνέχεια ζωής. Επομένως εκείνοι, που φοβερώτατα πλήττονται και καταποντίζονται, εις την άβυσσον της Κολάσεως είναι οι μή εσφραγισμένοι. 5. «και τα ομοιώματα των ακρίδων όμοια ίπποις ητοιμασμένοις εις πόλεμον». Το ότι δεν είναι πραγματικές ακρίδες το λέγει καθαρά. Ομιλεί περί ομοιωμάτων. Αυτά λοιπόν που θα ομοιάζουν με ακρίδες, θα είναι όπως οι ίπποι του ιππικού σε παράταξι, στην σειρά, έτοιμα για τον πόλεμο. Γιά σκεφθήτε τα αεροπλάνα πώς είναι στη γραμμή στα στρατιωτικά αεροδρόμια. Σκεφθήτε τους αεροπορικούς σχηματισμούς όταν κάνουν τις εξορμήσεις για να βομβαρδίσουν, πώς είναι παρατεταγμένα! Τα αεροπλάνα χρησιμοποιούνται κυρίως στον πόλεμο. «Ητοιμασμένοις εις πόλεμον».

Γιατί λέγει ακολούθως ότι τα στεφάνια μοιάζουν σαν χρυσαφένια; Διότι η νίκη θα είναι ψεύτικη και το στεφάνι της νίκης κάλπικο. Δεν είναι χρυσοί οι στέφανοι της νίκης αλλά κίβδηλοι. Και πράγματι! Από ένα τέτοιο πόλεμο ουδείς βγαίνει νικητής. Αμφότεροι νικημένοι, κατεστραμμένοι και σακατεμένοι. 6. Ως πρόσωπα ανθρώπων. Μήπως μέσα στα αεροπλάνα στα πρόσωπά τους στην μούρη των ακρίδων αυτών δεν υπάρχουν οι πιλότοι που τα κατευθύνουν; 7. «Οι οδόντες αυτών ως λεόντων». Οι ακρίδες, τα έντομα δεν έχουν δόντια, αυτές όμως οι ακρίδες της Αποκαλύψεως θα έχουν δόντια σαν του λιονταριού. Το λιοντάρι έχει βασιλική δύναμιν και σπάζει με τα δόντια του κόκκαλα, αλλά και οι ακρίδες αυτές τα αεροπλάνα εν προκειμένω, συντρίβουν και πολτοποιούν τα πάντα. 8. «Και έχουν θώρακας ως θώρακας σιδηρούς». Ο θώραξ είναι αμυντικόν και προφυλακτικόν του στήθους. Αλλά μήπως τα στήθη των αεροπλάνων δεν είναι θωρακισμένα σαν σιδερένια και αλεξίσφαιρα. Έχουν θώρακας σιδηρούς και τα αντιαεροπορικά βλήματα δεν επιτυγχάνουν εύκολα το σκοπό τους. 9. Ομοιότης λόγω θορύβου. Ο τρομακτικός θόρυβος των αεροπλάνων εν καιρώ πολέμου ταράζει τα νεύρα των ανθρώπων και τους τρομοκρατεί. Προ δύο χιλιάδων ετών , όταν έγραφεν ο Ιωάννης ότι οι φτερούγες των ακρίδων αυτών έκαμαν τόσον μεγάλον θόρυβον όπως είναι ο θόρυβος πολλών αρμάτων με πολλούς ίππους το καθένα και που τρέχουν στον πόλεμον, αυτό ήταν αδιανόητον. Σκεφθήτε τον τρόμον των ανθρώπων όταν ακούνε τις σειρήνες του συναγερμού. Και όμως σήμερα υποφέρουν οι άνθρωποι από τους βομβαρδισμούς των ακρίδων αυτών εις διάφορα σημεία της υδρογείου. Ο Θεός να φυλαξή να μην επεκταθή η φλόγα του πολέμου και γενικευθή. Αλλά, ασφαλώς, κάποτε θα γενικευθή και θα φθάση και μέχρις ημών, εάν εξακολουθήση η παρατηρουμένη σήμερον αποστασία εκ του Θεού. 10. Ομοιάζουν με τις ουρές των σκορπιών. Χαρακτηριστική η ομοιότης από τις ουρές των αεροπλάνων με αυτές των σκορπιών. Οταν βλέπη κανείς εκείνα τα αεροπλάνα με την ουρά γυρισμένη προς τα επάνω δεν νομίζει ότι είναι σκορπιός έτοιμος να κεντρώση; Ομοιάζουν και διότι έχουν κεντριά στις ουρές και κεντρώνουν. Διότι έχουν και αυτά εκεί πολυβόλα και τις βόμβες όπως ο σκορπιός έχει στην ουρά το κέντρον, το κεντρί με το δηλητήριον. Εις τον πόλεμον τα αεροπλάνα θα δής να πέφτουν οι βόμβες από την ουρά των και ακολουθεί δαιμονιώδης κρότος. 11. Χρονική ομοιότητα. Οι ακρίδες δεν πέφτουν πάντοτε αλλά σε ωρισμένους μήνες. Δρούν πέντε μήνες, από τον Απρίλιον έως τον Αυγουστον. Και η πληγή του πολέμου θα διαρκέση μήνας «πέντε». Ωρισμένο χρονικόν διάστημα αφήνει τον διάβολο να τους βασανίζη. Και ο σκοπός είναι να τους φέρη στην μετάνοια. 12. Ποιός είναι ο βασιλεύς των; Οι ακρίδες είναι αβασίλευτες. Εκείνες όμως της Αποκαλύψεως «έχουσι βασιλέα επ'αυτών τον Άγγελον της αβύσσου. Όνομα αυτώ εβραϊστί Αββαδών εν δε τη ελληνική όνομα έχει Απολλύων» δηλαδή καταστροφεύς. Το Απολλύων, παράγεται από το απόλλυμι, που σημαίνει καταστρέφω. Είναι ο ίδιος ο Απόλλων του Μαντείου των Δελφών. Λείπει μόνον το --υ-. Εις το Μαντειον των Δελφών ήταν εγκατεστημένος ο Σατανάς και ελατρεύετο ως Θεός. Εγίνοντο εκεί και παράξενα υπερφυσικά πράγματα. Οι Έλληνες ήσαν έξυπνοι, αλλά έβλεπαν μερικά φαινόμενα και επίστευαν ότι ήσαν θεϊκά. Ο Σατανάς λοιπόν εις το Μαντείον εσυμβούλευε τους ανθρώπους δια να επιχειρήσουν τους πολέμους, διότι όλοι, πρωτού επιχειρήσουν πόλεμον, τον ερωτούσαν. Αυτός λοιπόν, είναι ο επικεφαλής των ακρίδων, δηλαδή των πολέμων και των καταστροφών. Ο Αββαδών, ο Απόλλων ή Απολλύων, ο Σατανάς. Εχει βεβαίως ο Σατανάς τεραστίαν δύναμιν, αλλά του την περιορίζει ο Θεός, δεν τον αφήνει να καταστρέψη απεριορίστως. Εαν είχε ελευθερίαν θα αφάνιζε αυτοστιγμεί το ανθρώπινον γένος. Πάντως αυτός εμπνέει εκείνους που ρίπτουν την ανθρωπότητα σε πολέμους. Γι'αυτό είναι καταστρεπτικοί οι πόλεμοι. Λές και τρελλάθηκαν οι άνθρωποι στον πόλεμο! Οχι δεν τρελλάθηκαν. Αλλά δαιμονίστηκαν. Ο Σατανάς κυριαρχεί.
Αποκ. Θ΄12. Το πρώτο «αλλοίμονον» πέρασε. Είναι βεβαίως παρακινδυνευμένον ν'αναζητούμε σύγχρονα γεγονότα στα ιστορούμενα της Αποκαλύψεως αλλά είναι τόση η ομοιότης των σημερινών αεροπλάνων με τις περιγραφόμενες ακρίδες ώστε να νομίζη κανείς ότι είχε και τα αεροπλάνα εις τον νούν του ο Ευαγγελιστής. Πάντως θα γνωσθή πλήρως ποίες είναι οι ακρίδες κατά τας τελευταίας ημέρας του κόσμου. Η πρώτη «ουαί»θα περάση αλλά οι άνθρωποι δεν θα μετανοήσουν δυστυχώς και θα επακολουθήση και η δευτέρα ουαί και η τρίτη. Η γενιά μας είδε μία κάποια μορφήν της πρώτης «ουαί». Περάσαμε στις ημέρες μας πολέμους τρομακτικούς. Μετανοήσαμε όμως; Δυστυχώς μετάνοια δεν υπάρχει. Τουναντίον σκλήρυνσις παρατηρείται στους πολλούς. Έτσι και εις το πέρασμα των αιώνων θα ξεχνούν οι άνθρωποι και θα επακολουθούν οι άλλες δύο «ουαί», τα άλλα δύο αλλοίμονο. Και τότε αλλοίμονον και τρισαλλοίμονο. Μπορεί ν'αναβάλη βεβαίως, ο Θεός, αλλά μόνον αν υπάρξη μετάνοια. Εις το Αγιον Ορος, εις την Μονήν Αγ. Διονυσίου υπάρχει μιά τοιχογραφία. Είναι ανοιγμένο το φρέαρ της Αβύσσου και από αυτό βγαίνει καπνός και από τον καπνό οι ακρίδες. Νομίζει κανείς ότι έγινε σήμερα μετά την πτώσιν της ατομικής βόμβας. Πρέπει να ήταν θεόπνευστος ο αγιογράφος εκείνος. Βλέπει κανείς εκεί ολόιδιο το μανιτάρι του καπνού της ατομικής βόμβας. Χριστιανοί, ας παρακαλούμε τον Θεό να μή πέση επάνω μας η ατομική αυτή βόμβα και μας βρή αμετανόητους. Είναι προφητεία και δεν μπορεί να μην εκπληρωθή. Ολες οι προφητείες εξεπληρώθησαν. Και αυτή θα εκπληρωθή ασφαλώς. Διά τούτο στώμεν καλώς! Μόνον η μετάνοιά μας μπορεί να τις αποτρέψη τις ατομικές βόμβες για άλλους αμετανοήτους αργότερα. Είναι δυνατόν να μας λυπηθή ο Θεός όταν δή, ότι μετανοήσαμεν ημείς. «Μετενόησεν ο Θεός» λέγει η Γραφή προκειμένου να καταστρέψη τους Νινευίτας. Δεν τους κατέστρεψε, διότι μετενόησαν και επέστρεψαν εκ των έργων αυτών.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου

18
Οι Δαίμονες του Ευφράτου

Προηγήθηκε η πρώτη «ουαί». Στο έκτο σάλπισμα του αγγέλου ακούεται η φοβερή φωνή του Θεού που προστάζει τον έκτο άγγελο να λύση τους τέσσαρες αγγέλους της συμφοράς που είναι δεμένοι στο μεγάλο ποταμό Ευφράτη. Καί λύθηκαν για να πλήξουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. (Αποκ. Θ΄13). Σαλπίζει ο άγγελος, σημαίνει κάνει συναγερμό. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Δηλαδή το σύνθημα του συναγερμού για μετάνοια και σωτηρία, όχι τόσον από τα επικείμενα δεινά, αλλά πιό πολύ από τα δεινά της αιωνίας Κολάσεως. Εκείνα είναι τα πραγματικά δεινά.

Ξανασαλπίζει για να ανανήψουν οι αμετανόητοι και να προσχωρήσουν, όχι τυπικά, αλλά ουσιαστικά στο σκάφος της σωτηρίας, στην πίστι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στην Εκκλησία Του, και να γίνουν έτσι εσφραγισμένοι. Η φωνή των κεράτων, των άκρων του Θυσιαστηρίου, είναι η φωνή του Θεού και συμβολίζει την Παντοδυναμίαν Του. Είναι η φωνή του Παντοδυνάμου και Δικαιοκρίτου και πανταχού παρόντος Θεού. Το δε Θυσιαστήριο, για το οποίο μας ομιλεί εδώ, είναι το Θυσιαστήριο το ευρισκόμενο στον Ουρανό, στο οποίο ανεβαίνουν οι προσευχές των αγίων, όπως είδαμε στον δεύτερο τόμο, στην ερμηνείαν της εβδόμης σφραγίδος. Η φωνή λοιπόν που βγαίνει εκ των τεσσάρων κεράτων του Θυσιαστηρίου σημαίνει την εκ των προσευχών των αγίων θεία αγανάκτησι κατά των κακών και την αμετακίνητη θεία απόφασι κατά των αποστατών και αμετανοήτων. Είναι οι προσευχές των δικαίων και εναρέτων. Λοιδορούνται βεβαίως, αδικούνται και διώκονται, οι πιστοί εδώ κάτω σε τούτη την προσωρινή ζωή από τους κακούς, από τους διώκτας των και τους αντιχρίστους. Στον καρτερικό τους αγώνα διατυπώνουν με σεβασμό μιά διαμαρτυρία για το φοβερό όργιο διωγμού των οργάνων του Σατανά, που εξαπολύεται εναντίον τους, για τους άδικους βασανισμούς τους και λέγουν: «Θεέ μου, ως πότε θα αφήσης τους κακούς, τους αμαρτωλούς να βασανίζουν έτσι τους πιστούς και τους δικαίους;». Έρχεται όμως τώρα κραταιά εξ Ουρανού η φωνή του Θεού σαν απάντηση. Μιά φωνή αποφασιστική και τιμωρός, όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Το κέρας είναι το άκρον ενός στρατού, που είναι ανεπτυγμένος διά πολεμικήν επιχείρησιν. Είναι μιά φωνή, που μοιάζει με κραυγήν τιμωρού στρατού ενισχυμένου κατά τα άκρα, και ο οποίος έχει περικυκλωσει και απειλεί τους εχθρούς του Θεού, στους οποίους είχε δώσει προηγουμένως ευκαιρίαν συνδιαλλαγής και εκείνοι την περιφρόνησαν. Και όπως στο στρατό τα συγκλίνονται κέρατα συντρίβουν και αιχμαλωτίζουν τον εχθρό, έτσι και εδώ η εκ των τεσσάρων κεράτων του Θυσιαστηρίου φωνή του Θεού σημαίνει, ότι έχει εγκλωβισμένους τους κακούς, τους ασεβείς. Τους έχει κυκλωμένους και επίκειται η τιμωρία τους. Έτσι ο άγγελος παίρνει εκτελεστική εξουσία με εντολή του Θεού που λέγεί: «Σύ, που έχεις την σάλπιγγα, να λύσης τους τέσσαρες αγγέλους οι οποίοι δεν είναι αγαθά πνεύματα, αλλά κακοποιοί δαίμονες και βρίσκονται δεμένοι στο μεγάλο ποταμό Ευφράτη. Οι Αγγελοι που αναφέρονται εδώ, δεν είναι αγαθοί, διότι τα αγαθά πνεύματα δεν δένονται, είναι ελεύθερα. Μόνον οι δαίμονες δένονται. Πού είναι ο τόπος στον οποίον βρίσκονται τα κακοποιά αυτά πνεύματα; Ο τόπος του κακού τούτου τοποθετείται στον μεγάλο και πασίγνωστο ποταμό της Ασίας τον Ευφράτη, που θεωρείται και αφετηρία εχθρικών επιδρομών. Τα μέρη του Ευφράτου, όπως αποδεικνύει η Ιστορία, ήταν ο τόπος μεγάλων εξορμήσεων στρατευμάτων. Ο Ευφράτης ποταμός, από τον οποίον λύνονται οι δαίμονες και ξεκινούν για να βασανίσουν την ανθρωπότητα ήταν ανέκαθεν η κοιτίς και η αφετηρία της σατανικής δράσεως. Ο Ευφράτης είναι στην περιοχή της Βαβυλώνος. Το δεν όνομα Βαβυλών προέρχεται από το Βαάλ. Βαάλ δε σημαίνει, ο θεός των ειδώλων, ο Σατανάς. Και Βαβυλών σημαίνει δαιμονόπολις, σατανόπολις. Και πράγματι: Η Βαβυλών είναι η πόλις η μεγάλη με την πολλήν αματίαν και την πορνείαν και την μαγείαν. Οταν δε επήγαν εκεί σκλάβοι οι Εβραίοι, κατά την αιχμαλωσίαν της Βαβυλωνος, εμυήθησαν πολλοί εξ αυτών στις μαγικές τέχνες και επήραν δυστυχώς μαζί τους επιστρέφοντας εις την Παλαιστίνην και τον σατανισμό την μαγεία και την φαρμακία. Υπήρχε δε παράδοσις ότι από τα μέρη εκείνα της Ανατολής θα ήρχετο ο Αντίχριστος. Μετά από αυτό ο Ιωάννης βλέπει και το αποτέλεσμα της εντολής. Βλέπει δηλαδή την εκτέλεσι της εντολής του Δικαιοκρίτου Θεού, γι'αυτό λέγει εν συνεχεία...(Αποκ. Θ΄15). Λύθηκαν λοιπόν οι τέσσαρες τιμωροί άγγελοι οι προωρισμένοι από τον Θεόν δια να εξαπολύσουν φοβερή πληγή εναντίον της ανθρωπότητας. Τέσσαρες είναι οι «άγγελοι --δαίμονες», που ελύθησαν, διότι εις τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος, εις όλον τον κόσμον, όπου είναι οι μή εσφραγισμένοι, πρόκειται ούτοι να δράσουν. Στόχος των κακοποιών αυτών αγγέλων είναι οι μή εσφραγισμένοι. Περιμένει ο Κύριος να πληθυνθή ο αριθμός των εσφραγισμένων των αληθών πιστών. Και γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, επιτρέπει να ξεσπούν τρομερές δοκιμασίες στην ανθρωπότητα. Επιτρέπει τις δοκιμασίες για να συνέρχωνται οι άνθρωποι.

Τί είναι οι τέσσαρες δεμένοι άγγελοι; Είπαμε από την αρχή ότι πρόκειται περί πονηρών κακοποιών αγγέλων. Είναι όχι άγγελοι αλλά σατανάδες που έχουν πάρει μορφή αγγέλων, για να πλανήσουν τον κόσμο. Είναι αντίχριστες σατανικές διδασκαλίες, που «κόβονται»πως μιλούν τάχα για την αλήθεια και την σωτηρία ενώ κηρύττουν τον Σατανά με τον σατανισμό, με την μαγεία, με τον αποκρυφισμό. Η Ανατολή, αι Ινδίαι και προπαντός το Θιβέτ είναι έδρα του σατανισμού. Αλλά και σ'αυτό το Θιβέτ ο σατανισμός πήγε από την Βαβυλώνα από τα μέρη του Ευφράτου. Στα μέρη εκείνα οργιάζει η μαύρη μαγεία. Εκεί είναι το κέντρον των γιόγκηδων. Εκεί είναι το λευκόν Αδελφάτον, η μαύρη Μασωνία και το χειρότερο απ'όλα η Θεοσοφία που είναι η καρδιά του Σατανισμού.


Στο Θεό δήθεν προσεύχονται και όλοι εκείνοι οι σατανολάτραι και ειδωλολάτραι, για να παραπλανούν τους ανοήτους και δή εκείνους που περιφρονούν το φώς της Χριστιανικής Διδασκαλίας. Δαίμονες λοιπόν, καμουφλαρισμένοι, που παρουσιάζονται με σχήμα αγγέλου, είναι όλες αυτές οι διδασκαλίες του ψεύδους. Ετσι πετυχαίνει ο Σατανάς να μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός, δια να παραπλανά τους ανθρώπους, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Γι'αυτό κατά κανόνα, στις αίθουσες τους όλοι οι πνευματισταί, τα μέντιουμ, οι οραματίστριες, οι μάγοι και οι μάγισσες, χρησιμοποιούν εικόνες, αγιοτικά, προσευχές, λιβάνια, παρακλήσεις, ευχέλαια και Λειτουργίες... Όλοι παρουσιάζονται, ότι εργάζονται δια τον Θεόν και ότι είναι από τον Θεόν. Καί τούτο για να τραβούν τους ανθρώπους. Ποιός θα πήγαινε σ'αυτούς εάν παρουσιαζόταν φανερά ο Σατανάς; Είναι λοιπόν, καμουφλάρισμα. «Πολλοί ελεύσονται εν τω Ονόματί Μου» και θα πούν: «ιδού ο Χριστός» μήν τους πιστέψετε και μην τους ακολουθήσετε προειδοποιεί ο Κύριος. Χρησιμοποιούν δε εικόνες οι μάγισσες και τα μέντιουμ για να έλθη ο Σατανάς. Πρέπει δηλαδή να αποδείξουν, εμπαίζοντας τα θεία ότι έχουν φύγει τελείως από τον Χριστόν και τον Θεόν κα ότι έχουν δοθή εξ ολοκλήρου στο Σατανά. Δι'αυτό βεβηλώνουν και ποδοπατούν τα άγια και τα ιερά. Οι δεμένοι άγγελοι λοιπόν, ίσως είναι οι αντίχριστες θρησκείες και αιρέσεις, που αγωνίζονται λυσσωδώς να αποκτείνουν ψυχικά πλήθος ανθρώπων. Και υποστηρίζουν και θα υποστηρίζουν πολλοί δια μέσου των αιώνων ότι είναι σοφία ο πνευματισμός, ο υπνωτισμός, η μαγεία, ο αποκρυφισμός και όλες οι άλλες εκδηλώσεις του σατανισμού! Θα παγιδεύωνται πολλοί στις αιρέσεις και σε ανθρώπινα ή σατανικά κατασκευάσματα θρησκειών, σαν τον σημερινό επάρατο Οικουμενισμό...Θα εξοντώνονται εκεί όχι σωματικά αλλά ψυχικά. Ο Κύριος επισημαίνει την σοβαρότητα του ζητήματος με αυτά τα λόγια: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι. Φοβηθήτε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεένη.» (Ματθ. Ι΄28).
Σμικρογραφία της πληγής αυτής, προανακρούσματα της ολοκληρώσεώς της, θα ιδούμε σε διαφόρους περιόδους της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Δεν αποκλείεται τέτοιες δοκιμασίες να παρατηρούνται δια μέσου των αιώνων, όπως δεν αποκλείεται κάποια φάσι, εν σμικρογραφία αυτών των πληγών να ζούμε και ημείς σήμερα. Η κορύφωσις της εντάσεως τούτων και η ολοκλήρωσις θα διαδραματισθούν ασφαλώς στους εσχάτους καιρούς. Τότε θα δοθή κατα παραχώρησιν Θεού, ηυξημένη δύναμις στον Σατανά για να εξοντώση τους αμετανοήτους και τους απίστους σε μεγάλο αριθμό. Θα συντριβή τότε ψυχικά μέγα μέρος των απίστων. Θά έρθη η Δικαιοσύνη του Θεού να τιμωρήση την αδιαφορία και την αναίσχυντη πρόκληση του αποστάτου θνητού. Η απομάκρυνσις από τον δρόμο του Θεού και η συμμαχία πολλών με τον Σατανά θα διαταράξη και την ειρήνη της ανθρωπότητος σε μεγάλη κλίμακα.

Οι δαίμονες απολύθησαν αφού έγιναν προηγουμένως δεκτοί με τόση προθυμία από τους ανθρώπους. Αφού, δηλαδή είχαν συνταχθή πρώτα οι άνθρωποι με τα έργα της απιστίας και της κακίας, στις αντίχριστες θελήσεις του Σατανά. Έτσι η παραδοθείσα αυτοβούλως στον Σατανά ανθρωπότης οδηγείται πλέον από αυτόν σε πολέμους πολύνεκρους.
Αποκ. Θ΄16. Περιγράφει εδώ ο Ιωάννης το καταστρεπτικό μέσο του θανάτου, σαν ιππικό τεθωρακισμένο και πολυάριθμο. Μέγας ο αριθμός των στρατευμάτων, Δύο μυριάδες μυριάδων δηλαδή 2Χ10.000Χ10.000 ίσον 200.000.000. Δεν μπορούμε εδώ ερμηνεύοντες να πάρωμε αυτόν τον αριθμόν των στρατευμάτων του ιππικού σαν συγκεκριμένον αριθμόν. Ούτε όμως και να αρνηθούμε ότι είναι αδύνατον να συγκροτηθή στο μέλλον μιά τέτοια φοβερή στρατιά συγκρούσεως και θανάτου. Ποίον είναι λοιπόν το ιππικόν αυτό; Η απάντησις κι εδώ δεν μπορεί να είναι κατηγορηματική. Θα είναι ίσως όπλα μηχανοκίνητα ή άλλες φοβερές εφευρέσεις σατανικές εξοντώσεως του εγωϊστού ανθρώπου που υποτάχθηκε στον Σατανά. Η περιγραφή των ίππων της Αποκαλύψεως μας παρέχει μιά εικόνα που μοιάζει αρκετά με τα σημερινά τάνκς, τα άρματα μάχης. Και τούτο ενισχύεται από τους εξής λόγους ομοιότητος: 1) Το σώμα των τεθωρακισμένων είναι η εξέλιξις του ιππικού. Είναι μπορούμε να πούμε το σύγχρονο ιππικό. 2) Τα σημερινά άρματα μάχης είναι τεθωρακισμένα. Κατά παρόμοιο τρόπο και το ιππικόν τούτο της Αποκαλύψεως έχει θώρακες. Έργα σατανικά καταστροφής, σπαραγμού και εξοντώσεως έφτιαχναν και θα φτιάχνουν πάντα οι άνθρωποι που περιφρόνησαν και περιφρονούν ή θα περιφρονούν την Διδασκαλία του Χριστού. Ο Σατανάς, όμως όταν ληθή θά κάνη την πιό φοβερή θραύσι. Θα κατευθύνη την ανθρωπότητα σε ανακαλύψεις πολεμικών μηχανών συντριβής και εξολοθρεύσεως.. (Αποκ. Θ΄17). Είδα τους φοβερούς αυτούς ίππους στην δράσι τους λέγει ο Ιωάννης. Τους είδα να έχουν θώρακας κόκκινους, σαν την φωτιά και καπνισμένους. Τα κεφάλια τους ήσαν σαν κεφάλια λιονταριών και από τα στόματά τους έβγαινε καπνός, θειάφι, εξ αιτίας των οποίων εξοντώθη το ένα τρίτον των ανθρώπων. Οι δε ουρές αυτών είναι σαν ουρές φιδιών, έχουν κεφαλές και με αυτές εξοντώνουν. 3) Και τα τάνκς ξερνούν από το στόμα τους φωτιά και καπνό και θείον. Θυμηθήτε τα φλογοβόλα του Χίτλερ. Η φωτιά και το θειάφι αναπτύσουν τεράστια θερμότητα ικανή να λυώση τα πάντα. Τους αισχρούς και φαυλοβίους Σοδομίτας, που έπεσαν στα φοβερά σοδομικά αμαρτήματα τους κατέστρεψε ο Θεός, βρέχοντας «θείον και πύρ εξ ουρανού». Ποιός μπορεί άλλωστε να φαντασθή τί «βελτιώσεις» και «εξελίξεις» των όπλων καταστροφής θα ιδή η ανθρωπότης εις το μέλλον! Θα επαναλαμβάνονται δε τα κακά αυτών στην ανθρωπότητα και θα κορυφωθούν εις τους εσχάτους καιρούς». 4) Η Τετάρτη ομοιότης των ίππων των τεθωρακισμένων τάνκς είναι το σημείον στο οποίον βρίσκεται η δύναμίς τους δηλαδή στο στόμα και στις ουρές των. Έχουνε τα τάνκς μπροστά και πίσω πυροβόλα γα να πυροβολούν έμπροσθεν και όπισθεν. Προ εκατό ετών όλα αυτά τα σχετικά που περιγράφει εδώ η αποκάλυψις θα εφαίνονται μυθώδη. Θα ήταν ακατανόητα και θα εθεωρούντο φαντασιοπληξία υπό των απίστων και των ολιγοπίστων. Τώρα όμως είναι πειστικά για όλους. Τα νοιώθουμε διότι τα βλέπουμε. 5) Εχουν κεφαλάς και εν αυταίς αδικούσιν. Και πράγματι, εκείνα τα πυροβόλα με τις κάννες των ομοιάζουν με φίδια. Εκείνα δε τα στόμια των κανονιών τους με τους φλογοκρύπτες ομοιάζουν σαν κεφάλια και στόματα φιδιών και από εκεί ξερνούν τον θάνατον. Εκτός όμως των σημερινών τάνκς που ομοιάζουν καταπληκτικά με αυτούς τους ίππους που είδε ο Ιωάννης πιθανόν κατά καιρούς να παρουσιασθούν και άλλα όμοια ή παραπλήσια ή εντελώς διαφορετικά πολεμικά φονικά μέσα. Καθόλου απίθανο μάλιστα να ευρισκόμεθα κατά κάποιον τρόπο και σήμερον σε μιά αμυδρή φάσι αυτής της επιθέσεως, αυτού του πολέμου, αυτής της πληγής της Αποκαλύψεως. Βλέπομεν άλλωστε και στις ημέρες μας ότι ο κόσμος εχωρίσθη εις δύο παρατάξεις, εις δύο υπερδυνάμεις.

Σκληροτράχηλη μένει η αμαρτωλή ανθρωπότης και μετά την μεγάλη και φοβερή θραύσι της πληγής που εξαπέλυσαν οι λυθέντες άγγελοι του κακού και της τιμωρίας. Παραμένει πεισματικά κολλημένη στο έρεβος, στην κακία, στην απιστία. Όσοι λοιπόν γλυτώνουν από τη δοκιμασία αυτή που είδαμε πιό πάνω, δεν μετανοούν. Και όχι απλώς τούτο δεν πράττουν αλλά συνεχίζουν χωρίς ανάπαυλα, να προσκυνούν τον βροτοκτόνο Σατανά. Να λατρεύουν δηλαδή το χρήμα και την ύλη που είναι δαιμονολατρεία. (Αποκ. Θ΄20). Έλκεται ο θνητός από έργα χωματένια, υλικά, γήϊνα και πνίγει μέσα σ'αυτά τον υψηλό προορισμό του. Σκοπός της ζωής του και στόχος γίνεται η ματαιότης, η ακόρεστος φιλαργυρία και φιλοπλουτία. Θυσιάζει την ψυχή του και την απαλλοτριώνει έναντι ποταπής ηδονής και τιποτένιων υλικών πραγμάτων. Και το χειρότερο συνεχίζουν ασυγκράτητοι τους φόνους, τις φαρμακείες, τις πορνείες, τις κλεψιές. Συνεχίζουν δηλαδή να πραγματοποιούν, όχι το σωτήριο θέλημα του Θεού αλλά το ψυχοκτόνο θέλημα του Σατανά. Πεπωρωμένες ψυχές, πουλημένες στον Σατανά, γίνονται σκάνδαλο και οδηγοί τυφλοί. Εξαπολύουν τον σπόρο του ρύπου, της πορνείας και ανηθικότητος με την διαγωγή τους, με την ζωήν τους, με τα έντυπά τους, με τις αντίχριστες ιδέες τους. Είναι ψιθυρισταί, καταλάλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέται κακών, απειθείς εις τους γονείς, ασύνετοι, παραβάται συνθηκών, άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι, ανελεήμονες, οι οποίοι αν και γνωρίζουν την δικαιοσύνην του Θεού, ότι πράττοντες αυτά είναι άξιοι θανάτου, όχι απλώς τα διαπράττουν αλλά και επιδοκιμάζουν εκείνους που τα πράττουν (Ρωμ. Α΄28-32). Δεν σταμάτησαν, λέγει η Αποκάλυψις, από τις φαρμακείες τους, ούτε εγκατέλειψαν τις μαντείες και τα άλλα σατανικά τους έργα. Εξακολούθησαν όσοι επέζησαν από την πληγή πάλιν τα σατανικά αυτά έργα των. Αλλ'ούτε τις πορνείες και τις κλεψιές τους άφησαν. Διατί όμως τις πορνείες και τις κλεψιές τις βάζει μετά από τις φαρμακείες και τις μαγείες; Διότι η αμαρτία έχει κλιμάκωσι. Ο άνθρωπος που θα πάη σε τέτοια σατανικά πράγματα και θ'αφήση τον Θεόν, όλα είναι δυνατόν να τα κάνη στην συνέχεια. Τίποτε δεν τον συγκρατεί.
Ενα προανάκρουσμα της μελλούσης πληγής των αγγέλων που θα λυθούν, δηλαδή των τεσσάρων δαιμόνων από τον Ευφράτην από την Ανατολήν, σείει και σήμερα την Χριστιανοσύνην. Και το προανάκρουσμα αυτό είναι και η σημερινή πληγή της μαγείας, του σατανισμού και του οικουμενισμού, με τα οποία αντικαθιστά ο σύγχρονος άνθρωπος την πίστι του. Στην εποχή μας ήλθε από την Ανατολή, Ινδίας, Θιβέτ κ.λ.π. ο αποκρυφισμός. Οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες δυστυχώς ρίχτηκαν στην μαγείαν, τον πνευματισμόν. Μετά τον Β΄Π.Π. ηυξήθησαν κατά 2.000% και πλέον. Τρομακτική η αύξησις αυτή και εξάπλωσις! Πώς όμως θα γλυτώσωμεν από αυτούς; Μόνον άν είμεθα κοντά στον Θεό!
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προφητείες και Αποκάλυψη”

cron