Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

28
Ο Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς (περ. 110-περ. 165), αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της πρωτοχριστιανικής ιστορίας. Ήταν ο απολογητής ο οποίος "έδωσεν εις τον χριστιανισμόν αφθωνότερα από πάντα άλλον τα μέσα δια να επεκταθή ευρέως εις τας τάξις των διανοούμενων του ελληνορωμαϊκού κόσμου"[1], ενώ το έργο του εκτιμάται για τη δυναμική σύνθεση του Ελληνικού πνεύματος και της χριστιανικής διδασκαλίας.

Κατά τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς ήταν ανήρ μη απέχοντας πολύ από την αρετή των Αποστόλων και θαυμασιώτατος.

Διάλογος προς Τρύφωνα

Αποτελεί σπουδαίο θεολογικό έργο της αρχαίας εκκλησίας, που συνάμα είναι το αρχαιότερο σωζόμενο αντιιουδαϊκό έργο, εξισορροπώντας παρά ταύτα έξοχα για πρώτη φορά στο χώρο της εκκλησίας τα ρεύματα του αντινομισμού και νομισμού, του αντιιουδαϊσμού (Μαρκίων, Γνωστικοί) και φιλοϊουδαϊσμού

...

Στο έργο αυτό μάλιστα ο Ιουστίνος παρουσιάζει και χιλιαστικές απόψεις. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος αναφέρει πως προ του αιωνίου παραδείσου, θα υπάρξει χιλιετής περίοδος βασιλείας εν Ιερουσαλήμ

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%99%CE%BF ... E.BD.CE.B1

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

29
Ο Κόιντος Σεπτίμιος Φλορένς Τερτυλλιανός (στη λατινική, Quintus Septimius Florens Tertullianus), ή απλά Τερτυλλιανός (155/160 - 223/240) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της εκκλησίας κατά τα τέλη του 2ου, με αρχές 3ου αιώνα. Έδρασε στην περιοχή της Β. Αφρικής και η συμβολή του υπήρξε σημαντική, αφενός διότι υπήρξε ο πρώτος θεολόγος που έγραψε στα λατινικά, αφετέρου για την ορολογία την οποία χρησιμοποίησε. Χαρακτηρίζεται ως απολογητής και αντιρρητικός συγγραφέας και υπήρξε φλογερός κήρυκας, οπαδός των ενθουσιαστικών τάσεων και της άκαμπτης ηθικής αυστηρότητας.

Ο Τερτυλλιανός ανήκει στους χιλιαστές θεολόγους. Εντάσσεται θα λέγαμε στην ίδια μοίρα με τον Ιουστίνο και τον Ειρηναίο, που υποστηρίζουν πως μια γήινη χιλιετής βασιλεία θα προηγηθεί της αιώνιας. Σε αυτή την περίοδο οι άνθρωποι θα συμβασιλεύσουν με δικαιοσύνη μαζί με το Χριστό πριν επέλθει τελικά η ανάσταση.

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A4%CE%B5 ... E.AF.CE.B1

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

30
Ξανασημειώνω ότι δεν είμαι χιλιαστής, αλλά ψάχνω κι εγώ όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Θεωρώ όμως ότι τα παραπάνω καταρρίπτουν ξεκάθαρα το επιχείρημα ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν είχε χιλιαστικές απόψεις, καθώς επίσης το ότι όποιος έχει τέτοιες απόψεις είναι αιρετικός. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσω κάποιον να ισχυρίζεται ότι ο Ιουστίνος ο Μαρτυς και ο Ειρηναίος Λουγδουνου, οι σημαντικότεροι ίσως Πατέρες της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας ήταν αιρετικοί.
Σημειώνω επίσης ότι το κριτήριο της αρχαιότητας είναι ένα από τα βασικά κριτήρια της Ορθοδοξίας για τον ορισμό της Πατρολογίας.

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

31
Θα συμφωνήσω με τον Μ____
dominique έγραψε: Δηλαδή τα χίλια χρόνια ,είναι αλληγορικός αριθμός,ξεκινάνε απο την ενανθρώπηση του Κυρίου ,μέχρι την έλευση του Αντίχριστου και ο μικρός χρόνος που λυεται ο Σατανάς,είναι η περίοδος κυριάρχίας του Αντιχρίστου.
Δε λέει ακριβώς αυτό , αλλά λέει ότι είτε αλληγορικά το πάρουμε από την Χριστού παρουσία έως την Αντιχρίστου ενδημία είτε ως δέκα εκατοντάδες χρόνια.... δεν ήμαστε εμείς οι κατάλληλοι ως θνητοί να γνωρίζουμε τους χρόνου αφού μόνο ο Θεός Πατέρας ξέρει πραγματικά και έχει την εξουσία. Δηλαδή δεν είναι τελεσίδικη η ερμηνεία.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

32
M__
αυτό που δεν ξεκαθαρίζουν αυτοι οι 3 πατριάρχες που ανέφερες είναι το πότε ξεκινάει αυτή η χιλιετής βασιλεία,δεν μας το ξεκαθαρίζουν...Μιλανε για χιλιετή βασιλεία απλώς...Δεν μας λένε,όπως οι χιλιαστές,μετά τον Αντίχριστο,δεν το είδα εγω τουλάχιστον να το αναφέρουν.......

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

33
Τα 1000 έτη είναι συμβολικά Στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, βρίσκεται το κλειδί τής κατανόησης τού αριθμού 1000. Εκεί λέει: "Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία".

Ας σκεφθούμε όμως: ο Θεός μετράει το χρόνο πράγματι σε ημέρες; Σύμφωνα με το χωρίο Εβραίους 1/α΄ 2, ο Θεός δια τού γιού και Λόγου Του, "έκανε και τους αιώνες". Πώς θα ήταν αυτό δυνατόν, εφ' όσον ο Θεός έφτιαξε το χρόνο και δεν εξαρτάται απ' αυτόν ώστε να τον μετράει;

Στην Αγία Γραφή η λέξη "ημέρα", έχει για το Θεό πολλές έννοιες. Π.χ. στην Έξοδο 20/κ΄ 11, μας λέει πως ο Θεός διαμόρφωσε τη γη και τη θάλασσα σαν κατοικία τού ανθρώπου "σε 6 ημέρες". Όμως στη Γένεση 2/β΄ 4, λέει ότι ο Θεός τα έκανε αυτά σε μια ημέρα: "καθ' ην ημέραν εποίησε ο Θεός γην και ουρανόν".

Η λέξη "ημέρα" λοιπόν, έχει για το Θεό μεταβλητή διάρκεια, και σημαίνει "περίοδο χρόνου". Οι 6 δημιουργικές ημέρες λοιπόν, σημαίνουν 6 δημιουργικές περιόδους, και όταν λέει: "την ημέρα που έκανε γη και ουρανό", εννοεί "την περίοδο που έκανε γη και ουρανό".

Κατά τον ίδιο τρόπο και ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, εννοεί πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δε μετράει το χρόνο σε ημέρες!

Kαι στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: "Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;" Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: "Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο..."

(Ο απόστολος Πέτρος εδώ, χρησιμοποιεί Ενεστώτα χρόνο, πράγμα που δείχνει πως μιλούσε για εμπαίκτες τής εποχής του, και συνεπώς την εποχή του ονομάζει εδώ: "έσχατες ημέρες". Αυτό το λέμε επειδή αν υπήρχε μία τελευταία μελλοντική περίοδος 1000 ετών αργότερα από την παρούσα περίοδο, δεν θα ονομαζόταν η Χριστιανική περίοδος "έσχατες ημέρες").

"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".

Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.

Ένα ακόμα παράδειγμα ότι ο αριθμός 1000 χρησιμοποιείται συμβολικά, και όχι ως συγκεκριμμένο μέτρο χρόνου, μπορούμε να δούμε στο χωρίο Ψαλμός κεφάλαιο 90 και εδάφιο 4: "Διότι 1000 έτη ενώπιόν σου, είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός".

Ο Ψαλμωδός εδώ, μας δίνει δύο διαφορετικά μέτρα για τα 1000 έτη. Μας λέει μεν ότι είναι "ως μία ημέρα", αλλά επίσης και "ως φυλακή νυκτός", που είναι χρονικό διάστημα τής αρχαιότητας μικρότερο από ολόκληρη νύχτα (Ματθαίος 24/κδ΄ 43, Λουκάς 12/ιβ΄ 38). Δεν είναι δυνατόν για τον άχρονο Θεό τα 1000 χρόνια να είναι μια ημέρα, και ταυτόχρονα μια 4ωρη περίοδος όπως μια φυλακή νυκτός. Δεν μιλάει λοιπόν για κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αλλά για μια συμβολικά μακρά περίοδο.

Τα 1000 έτη είναι μεν μια μακρά περίοδος, αλλά όχι μια υπερβολικά μεγάλη περίοδος όσο τα "μύρια" (10.000 έτη), όπως φαίνεται στο Α΄ Σαμουήλ 18/ιη΄ 7: "Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού".

Δεν είναι επίσης ούτε μια μικρή περίοδος 10 ετών: Αποκάλυψις 2/β΄ 10: "...και έξετε θλίψιν ημερών δέκα".

Ο αριθμός 1000 έχει την ίδια έννοια τού "μεγάλου αριθμού" αν και όχι υπερβολικού, οπουδήποτε σχεδόν τον βρίσκουμε, ακόμα και στις σημερινές εκφράσεις τής καθημερινής μας ζωής.

Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.



Oι βασιλείς

Στην 5η από τις οράσεις που εξετάζουμε, στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 4, μαθαίνουμε ότι κατά τη διάρκεια αυτών τών συμβολικών 1000 ετών μεταξύ τής πρώτης και τής δεύτερης Παρουσίας τού Κυρίου, κάποιοι θα βασιλεύουν μαζί με το Χριστό. Ποιοί είναι αυτοί;

Το χωρίο αναφέρει τρεις κατηγορίες ανθρώπων: 1. Κάποιους που κάθονταν σε θρόνους, και τους δόθηκε κρίση. 2. όσους πέθαναν για το λόγο τού Θεού κατά τη διάρκεια τής ιστορίας, και 3. Αυτούς που θα πεθάνουν (θα "πελεκισθούν") στους διωγμούς τού Αντιχρίστου επειδή θα αρνηθούν να του αποδώσουν λατρεία (Αποκ. 13/ιγ΄ 15).

Πρόκειται λοιπόν για το σώμα τής Εκκλησίας, για τους Αγίους, νεκρούς και ζώντες, που μετέχουν στην πρώτη ανάσταση, κάτι για το οποίο είχε προφητεύσει και ο προφήτης Δανιήλ.

Δανιήλ 7/ζ΄ 9,10,18,22,27: "Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός τών ημερών εκάθισε... Χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις αυτόν, και μυριάδες παρίσταντο ενώπιον αυτού. Το κριτήριον εκάθισε, και τα βιβλία ηνεώχθησαν... Οι άγιοι τού Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα και εις τον αιώνα τού αιώνος... Εθεώρουν και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά τών αγίων, και υπερίσχυε κατ' αυτών, εωσού ήλθεν ο Παλαιός τών ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους τού Υψίστου. και ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν... Και η βασιλεία και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη τών βασιλειών τών υποκάτω παντός τού ουρανού, θέλει δοθεί εις τον λαόν τών αγίων τού Υψίστου, τού οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν".

Οι ομοιότητες τού Δανιήλ με την Αποκάλυψη είναι καταπληκτικές, πράγμα που δείχνει ότι μιλούν για το ίδιο θέμα. Πρόκειται και πάλι για βασιλικούς "θρόνους", και μάλιστα εδώ μας πληροφορεί ο Δανιήλ ότι οι βασιλείς αυτοί είναι οι άγιοι τού Υψίστου. Aυτοί είναι το "κριτήριο", καθώς ως βασιλείς έχουν δικαιώματα κρίσεως (Β΄ Χρονικών 1/α΄ 10). Η κρίση τους μάλιστα εδώ, γίνεται εναντίον τού μικρού κέρατος, το οποίο συμβολίζει τον Αντίχριστο, όπως και το Θηρίο που ηγείται τών στρατευμάτων τού Γωγ στην Αποκάλυψη.

Oι άγιοι λοιπόν, (ζώντες και κεκοιμημένοι), ως μέτοχοι τής πρώτης αναστάσεως δια τού Αγίου Βαπτίσματος, συνβασιλεύουν και συνκάθονται στα επουράνια με τον Κύριο, σε όλη τη διάρκεια τού Χριστιανικού "αιώνος", σύμφωνα και με τον απόστολο Παύλο:

Εφεσίους 2/β΄ 5,6: "και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τω Χριστώ, -χάριτί εστε σεσωσμένοι- και συνήγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού".

Αυτό βέβαια, είναι ένα ακόμα στοιχείο ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, καθώς δεν είναι δυνατόν να βασιλεύσουν όλοι οι άγιοι για 1000 χρόνια, καθώς ανήκαν σε διαφορετικές εποχές.



Βασιλεία και ιερατείο

Το να λέγεται κάποιος "βασιλιάς", δε γίνεται πάντοτε με την πολιτική έννοια, αλλά και με την έννοια τής εξουσίας. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άγιοι θα κάθονται κατά γράμμα σε θρόνους, και ότι θα έχουν κατά γράμμα κορώνες και θα διοικούν σε κάποιο λαό!

Όπως είδαμε, μια πρώτη βασιλική λειτουργία τους, είναι η κρίση εναντίον τών εχθρών τού Θεού (Αποκάλυψις 6/ς΄ 9-11. 18/ιη΄ 20,21).

Η βασιλεία επίσης, έχει την έννοια τής εξουσίας. Ας μη ξεχνάμε την εξουσία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, "να κυριεύσει τη γη", και "να εξουσιάζει" σε όλα τα άλλα πλάσματά της, και όχι σε άλλους ανθρώπους.

Όμως ο Αδάμ έχασε με την αμαρτία του την εξουσία του επί τής υλικής κτίσεως. Η ίδια η γη που τον έτρεφε με τους καρπούς της και τον εύφραινε με κάθε λογής λουλούδια, τώρα φύτρωνε σ' αυτόν αγκάθια (Γένεσις 3/γ΄ 17-20). Τα ζώα που ο ίδιος ονόμασε και διοικούσε, θα ήταν στο μέλλον κίνδυνος για τον άνθρωπο. Και ο βασιλιάς τής κτίσεως έγινε δούλος τής αμαρτίας και τού θανάτου, δούλος τού διαβόλου.

Οι άγιοι όμως, μετά την 1η ανάσταση που λαμβάνουν δια τού αγίου βαπτίσματος, βασιλεύουν και πάλι επί τής ζωής και επί τής κτίσεως:

Ρωμαίους 5/ε΄ 12,17,21: "Δια τούτο, ώσπερ δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθεν και δια τής αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ ω πάντες ήμαρτον... ει γαρ τω τού ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσεν δια τού ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν τής χάριτος και τή δωρεάς τής δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσιν δια τού ενός Ιησού Χριστού... ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτως και η χάρις βασιλεύσει δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών".

Γι' αυτό οι άγιοι λέγονται: "βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιον" (Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9), και γι' αυτό η Αποκάλυψη στο εξεταζόμενο χωρίο τους ονομάζει "βασιλείς και ιερείς" (Αποκάλυψις 20/κ΄ 6).

Γαλάτας 3/γ΄ 27,29: "΄Οσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε... ει δε υμείς Χριστού, άρα τού Αβραάμ σπέρμα εστέ, κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι".

Ρωμαίους 8/η΄ 17: "ει δε τέκνα, και κληρονόμοι: κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν".

Εκτός λοιπόν από τη βασιλική ιδιότητα, οι άγιοι έχουν και την ιερατική ιδιότητα ως "σώμα Χριστού", καθώς μετέχουν στις δικές του ιδιότητες.

Ποια είναι όμως η λειτουργία ενός ιερέα;

Στην Αγία Γραφή στην οποία περιορίζεται αυτή η μελέτη, βλέπουμε πως ένας ιερέας κάνει προσφορές προς το Θεό προς χάριν κάποιου. Αυτό το βλέπουμε στη λειτουργία τών ιερέων τής Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο ιερέας θυσίαζε ζώα για τις αμαρτίες τις δικές του και τού υπολοίπου λαού (Λευιτικό 16/ις΄ 11-16).

Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις θυσίες που προσφέρει σήμερα ο κάθε άγιος:

Εβραίους 13/ιγ΄ 15,16: "Μέσω αυτού λοιπόν, ας προσφέρουμε θυσία αινέσεως διαπαντός στο Θεό, τουτέστι τον καρπό τών χειλιών μας που ομολογούν το όνομά του. Και μην ξεχνάτε την αγαθοεργία και την κοινωνική σας βοήθεια γιατι σε τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός".

Ρωμαίους 12/ιβ΄ 1: "Σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, αγία, ευάρεστη στο Θεό, τη λογική λατρεία σας".

Κάθε άγιος λοιπόν, προσφέρει προς το Θεό το σώμα του, τη λατρεία του, τις καλές του πράξεις, την ομολογία τής πίστης του, και γενικά επαναπροσφέρει προς το Θεό, κάθε τι που Εκείνος πρώτος τού χάρισε. Όμως, τα προσφέρει όλα αυτά, όχι μόνο χάριν τού εαυτού του, αλλά και χάριν όλης τής κτίσης, τής οποίας καθίσταται ηγέτης.

Όταν ο Θεός έκανε τον Αδάμ κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν Του, τον κατέστησε βασιλιά και ιερέα. Και πράγματι, ήταν το μοναδικό κομμάτι τής κτίσης, που μπορούσε να την εκπροσωπήσει, και να προσφέρει κάτι από την κτίση προς τον Δημιουργό του με ελεύθερη βούληση. Ήταν ο ιερέας που πρόσφερε θυσίες από την κτίση και για την κτίση προς το Θεό. Την αντιπροσώπευε και την εκπροσωπούσε.

Σήμερα λοιπόν που η ανθρωπότητα στο πρόσωπο τού Χριστού και τής Εκκλησίας επέστρεψε στην πρώτη της σχέση με το Θεό συμφιλιωμένη μαζί Του, μπορούν πια οι Χριστιανοί να είναι και πάλι ιερείς τής κτίσης και τού εαυτού τους, προσφέροντας θυσίες πνευματικές προς το Θεό, σαν αυτές που είδαμε.

Ανακεφαλαίωση
Eίδαμε ότι η Χιλιετής Βασιλεία είναι μια μεγάλη συμβολική περίοδος που συμβολίζεται από τον αριθμό 1000. Είναι η Χριστιανική περίοδος τών "εσχάτων ημερών", που καλύπτει το χρονικό διάστημα από την πρώτη έλευση τού Κυρίου, μέχρι λίγο πριν από τη δεύτερη. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς είναι "δεμένος" μόνο ως προς την προσπάθειά του να προκαλέσει τον τελικό πόλεμο, ενώ πλανάει τα έθνη σε όλα τα άλλα.

Στο διάστημα αυτό επίσης, οι άγιοι (ως μέτοχοι τής 1ης και πνεύματικής ανάστασης), συμβασιλεύουν με τον Κύριο, όντες μέτοχοι όσων έχασε ο Αδάμ με την αμαρτία του.

http://www.oodegr.com/oode/esxata/xilietis1.htm#simb
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

35
Καὶ εἶδον θρόνους, καὶ ἐκάθισαν ἐπ' αὐτούς, καὶ κρῖμα ἐδόθη αὐτοῖς, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη· 5 καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη. 6 μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ' ἔσονται ἱερεῖς Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ' αὐτοῦ χίλια ἔτη.
Χαρ.Βασιλόπουλος
«Και είδον θρόνους» λέγει.

....

Σας βεβαιώνω ότι σείς που μ'έχετε ακολουθήσει εδώ στην γή, στην συντέλεια των αιώνων, που θα ξανακαινουργιωθή ο κόσμος και ο υιός του Θεού θα καθίση πάνω στον ένδοξο θρόνο του, τότε και σείς θα καθίσετε πάνω σε δώκεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Οι θρόνοι αυτοί δεν είναι γήϊνοι αλλά ουράνιοι.

Ποιοί είναι οι καθήμενοι;


Οι καθήμενοι όπως είπεν ο Κύριος στον Πέτρο, είναι οι Απόστολοι, οι πιστοί μάρτυρες και ομολογηταί. Είναι οι Άγιοι. Ο Απ. Παύλος μιλάει ρητώς στο σημείο αυτό και λέγει ότι «Ουκ οίδατε ότι οι Άγιοι τον κόσμον κρίνουσι» (Α΄Κορινθ. ΣΤ΄2) δηλαδή δεν ξέρετε οτι οι αληθινοί χριστιανοί θα κρίνουν τούς ανθρώπους, που βρίσκονται μακρυά από τον Χριστό; Εδόθη κρίμα σημαίνει την «εξουσίαν του κρίνειν» ερμηνεύει ο Ανδρέας. Εδόθη με άλλα λόγια, συνεξουσία ή συμβασιλεία, αν λάβωμε υπόψιν μας, ότι το κυριώτερον έργον των παλαιών βασιλέων ήταν το «κρίνειν», η απονομή δικαιοσύνης. «Εξουσία του κρίνειν» όπως θεμελιώνεται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη (Δαν. Ζ΄22, Ματθ. ΚΒ΄30, Α΄Κορινθ. ΣΤ΄2 κλπ) έχουν οι Απόστολοι του Κυρίου και οι Άγιοι. «αι ψυχαί των πεπελεκισμένων» και το «οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον» είναι οι ψυχές των ηρωϊκών μαρτύρων του Χριστού που υπέφεραν φρικτά βασανιστήρια για την χριστιανική πίστι. Είναι επίσης οι ομολογηταί που δεν λύγιζαν ούτε στην πλάνη ούτε στην βία του θηρίου.



«Και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη», τί σημαίνει τούτο;


Προ του «εβασίλευσαν» έχει το ρήμα «έζησαν». Το «έζησαν» φαίνεται πως έχει εδώ διπλή έννοια, δηλαδή την έννοια του αναζή, αλλά και του απλώς ζήν. Με την διπλή αυτή έννοια το ρήμα «έζησαν» αναφέρεται και εις τους κεκοιμημένους και στους επιζώντες. Η ζωοποίησις και επιβίωσις αυτή των δικαίων χαρακτηρίζεται αμέσως πιό κάτω ( Κ΄5), σαν πρώτη ανάστασις. Κι'αυτό για να μήν γίνεται σύγχυσις προς την γενική ανάστασι των κεκοιμημένων, η οποία θα προηγηθή της τελικής Κρίσεως. Παράλληλα χωρία που αναφέρονται στην ζωοποίησι και επιβίωσι των δικαίων έχομε και του ιδίου του Ευαγγελιστού Ιωάννου στο Δ΄Ευαγγέλιο που υπογραμμίζει (Ιωάν. Ε΄24-29). Σας διαβεβαιώνω, λέγει ο Κύριος, ότι εκείνος που ακούει την διδασκαλία μου και πιστεύει στον Πατέρα που μ'έστειλε, αυτός έχει κερδίσει την αιώνια ζωή και δεν θα περάση από δίκη και κρίσι, αλλά έχει μεταβή ήδη από τον πνευματικό θάνατο της αμαρτίας στην αιώνια ζωή. Αλήθεια σας λέγω, συνεχίζει, ότι έρχεται ώρα, και η ώρα αυτή είναι τώρα, που οι νεκροί πνευματικώς άνθρωποι θα ακούσουν την διδασκαλία του Υιού του Θεού και όσοι την ακούσουν και την δεχθούν θα ζήσουν παντοτεινά κοντά στο Θεό...

.....
Τό «έζησαν» και «εβασίλευσαν» επομένως, παύει να είναι δυσερμήνευτον. Κατά τα χίλια έτη, ήτοι κατά την διάρκεια από της εποχής του Χριστού μέχρι τέλους του κόσμου, η ακτινοβολία των Αποστόλων και των Αγίων, των Μαρτύρων και των Ομολογητών θα ζή και θα βασιλευη και στη γή. Τα θαύματα των Αγίων, οι εορτές, οι τιμές και η συνεχής πνευματική επίδρασις των Αγίων στη ζωή μας θα αποβαίνουν σε δόξα και τιμή τους. Ποιός κοσμικός βασιλιάς διετήρησε τον σεβασμό, την δόξα, την ευλάβεια και το άρρητο μεγαλείο ενός Αγίου; Ποιός επίγειος βασιλιάς έχει σε τούτον τον κόσμον την συγκλονίζουσαν δόξαν και τιμήν που έχει ο Άγιος Σπυρίδων, ή ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Νικόλαος ή ο Άγιος Γεώργιος; Εκείνοι από την ίδια στιγμή που πιστέψανε και βαπτισθήκανε στο Χριστό, ζούν, χωρίς διακοπή κοντά του. Αστράφτουν σαν βασιλείς κοντά στον Παμβασιλέα Κύριο. Όπως βλέπομε το κείμενο πουθενά δεν αναφέρει, ούτε κάνει υπαινιγμό για γήϊνη βασιλεία. Έτσι πουθενά δεν στηρίζεται η ερμηνεία των χιλιαστών, που μιλούν για επίγεια, υλική χιλιετή βασιλεία του Χριστού.

«Και οι λοιποί των νεκρών ουκ έζησαν έως τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη», λέγει στη συνέχεια.

Οι νεκροί τούτοι είναι οι πνευματικώς νεκροί. Είναι οι νεκροί κατά την ψυχήν. Θάνατος σημαίνει χωρισμός. Όταν χωρίζεται το σώμα από την ψυχή, λέγεται σωματικός θάνατος. Όταν χωρίζεται η ψυχή από τον Θεό λέγεται πνευματικός θάνατος. Εχομεν λοιπόν δύο θανάτους. Κατ'αναλογίαν έχομεν και δύο καταστάσεις ζωής, δύο ζωές η πρώτη ζωή λέγεται φυσική και είναι ένωσις ψυχής και σώματος. Η Δευτέρα ζωή είναι ένωσις ψυχής και Θεού. Οι λοιποί των νεκρών, που δεν έζησαν άχρι τελεσθώσι τα χίλια έτη, σημαίνει ότι εκείνοι ήταν πνευματικά νεκροί, χωρισμένοι από τον Θεό. Οι άπιστοι αυτοί δεν έζησαν. Δεν είχαν κανένα σύνδεσμο με τον Θεό από της αναστάσεως του Χριστού μέχρι της συντελείας των αιώνων. Τα «άχρι», «μέχρι» και «έως» είναι Εβραϊσμοί και σημαίνουν διάρκεια.

Πρώτη Ανάστασις

Ποιά είναι η πρώτη ανάστασις; Είναι εκείνη που αναφέρεται στην ζωοποίησι. Είναι η ανάστασις υπό την πνευματικήν έννοια. Είναι η ανάστασις που έρχεται μετά το ενεργόν παρόν μας στο προσκλητήριο της θεία χάριτος, που μας καλεί «έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ νεκρών» (Εφες. Ε΄14). Το Άγιο πνεύμα δηλαδή ελέγχει και φωνάζει κάθε αμαρτωλό να σηκωθή ανάμεσα από εκείνους που έχει νεκρώσει η αμαρτία και θα φωτισθούν από τον Χριστό! Την πρώτη ανάστασι την κερδίζει ο άνθρωπος όταν ακούει τον λόγον του Θεού και πιστεύει στον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν. Τότε έχει συνδεθή με την αιώνια ζωή. «Έρχεται ώρα, και νύν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του Υιού του Θεού, και ακούσαντες ζήσονται» (Ιωαν. Ε΄25). Ας προσέξωμε το «και νύν εστιν». Και πράγματι! Όσοι ακούνε τον λόγο του Θεού, του Ευαγγελίου και τον δέχονται ανασταίνονται πνευματικώς και ζουν πλέον ζωήν πνευματικήν. Αυτό γίνεται τώρα, όχι στην Δευτέρα Παρουσία, στην ανάστασι των νεκρών.

.......

Ο Δεύτερος Θάνατος

Ποιός είναι ο δεύτερος θάνατος; Νοείται ο οριστικός και αιώνιος θάνατος, που θα είναι αποτέλεσμα της οριστικής καταδίκης. Το τί ακριβώς σημαίνει ο θάνατος αυτός ο δεύτερος μας το λέγει ο Ευαγγελιστής στο χωρίον (Αποκ. Κ΄14). Λέγει εκεί, ότι και ο θάνατος και ο Άδης πετάχθηκαν στην αιώνια λίμνη του πυρός και καταλήγει: «ούτος ο θάνατος ο δεύτερός εστιν». Δηλαδή ο νικητής στους πνευματικούς αγώνες δεν θα αδικηθή από τον πνευματικό και αιώνιο θάνατο, που σαν δεύτερος, αλλά ασύγκριτα φοβερώτερος, μετά τον σωματικό θάνατο, περιμένει τους αμαρτωλούς.

Ο Πρώτος Θάνατος

Αφού γίνεται λόγος για δεύτερο θάνατο προκύπτει αυτομάτως το ερώτημα ποιός είναι ο πρώτος θάνατος; Ο πρώτος θάνατος είναι ο πρόσκαιρος τον οποίον υφίστανται όλοι οι άνθρωποι, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. «Ή δ'αν ημέρα φάγητε, θανάτω αποθανήσθε», είπεν ο Θεός στους πρωτόπλαστους, που παρήκουσαν την εντολήν του. Όπως όλοι οι άνθρωποι εξ'αιτίας της καταγωγής και της σχέσεώς τους με τον Αδάμ πεθαίνουν, έτσι και διά μέσου της χάριτος και της ενώσεως με τον Χριστόν όλοι θα ζωοποιηθούν. Δίδοντας σημασία ο Κύριος μεγάλη στον δεύτερον θάνατον όχι στον πρώτο, μας λέγει τι να προσέξωμε: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δεν ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι. Φοβηθήτε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεένη» (Ματθ. Ι΄28).

Ο άτρωτοι λοιπόν από τον δεύτερο θάνατο «έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσι μετ'αυτού χίλια έτη». Ονομάζονται «ιερείς» διότι είναι πλησίον του Θεού κοντά στο θυσιαστήριο, ονομάζονται «βασιλείς» διότι βασιλεύουν επί των παθών, τιθασεύουν τα πάθη, εφόσον ζούν στην γή. Μετα του Χριστού δε θα βασιλεύουν του κόσμου, όταν εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο.
Aνδρέας Καισαρείας
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

36
Όπως βλέπομε το κείμενο πουθενά δεν αναφέρει, ούτε κάνει υπαινιγμό για γήϊνη βασιλεία. Έτσι πουθενά δεν στηρίζεται η ερμηνεία των χιλιαστών, που μιλούν για επίγεια, υλική χιλιετή βασιλεία του Χριστού.
Μα αυτή είναι η ουσία, ότι επειδή η λογική και γραμμική ερμηνεία τυχαίνει όπως έγραψα να ταιριάζει με την χιλιαστική άποψη αυτό δε σημαίνει ούτε ότι ήμαστε χιλιαστές, ούτε ότι μας ενδιαφέρει τι λένε οι χιλιαστές.... Οι οποίοι προσθέτουν και δίνουν πάτημα για να αναπτυχθούν 1000 αιρέσεις.
Όμως κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι μετά από μία ανάγνωση του αποσπάσματος βγαίνει συμπέρασμα για χίλια έτη βασιλείας (προφανώς όχι γήινης όπως μπορεί να λένε οι "χιλιαστές"). Συνεπώς απορρίπτουμε την "χιλιαστική" αίρεση, όμως η ερμηνεία των χιλίων ετών δεν είναι ντε και καλά λάθος....

.....συνεπώς ας δούμε τα επιχειρήματα.....
Στην επιστολή Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 8, βρίσκεται το κλειδί τής κατανόησης τού αριθμού 1000. Εκεί λέει: "Εν δε τούτω μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως 1000 έτη και 1000 έτη ως ημέρα μία".
Το ότι μία μέρα συμβολίζει χίλια χρόνια σημαίνει ότι 2 μέρες συμβολίζουν 2 χιλιάδες χρόνια. Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο, καθώς μπορεί να είναι και 996 χρόνια ή 1054 χρόνια. Αν λοιπόν η χιλιετής Βασιλεία είχε ξεκινήσει κατά την κάθοδο και άνοδο του Χριστού από τον Άδη τότε έπρεπε να έχει τελειώσει! Οι περισσότεροι πατέρες που πήραν θέση για αυτό ήταν πριν την πρώτη χιλιετία. Το ότι ο Ιωάννης τονίζει 6 φορές συνεχόμενα την φράση"χίλια χρόνια" δείχνει ότι μάλλον ακριβολογούσε ή δεν ήξερε. Το δεύτερο όμως απορρίπτεται.

Το παρακάτω δεν φαίνεται να είναι απόλυτο :
"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".

Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τα 1000 έτη ως σύμβολο μιας μακράς περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, δηλαδή ενός χρονικού διαστήματος που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000.
Ο Πέτρος το λέει αυτό επειδή ως "έσχατες μέρες" μπορεί να ήταν έως και ολόκληρες χιλιετίες αφού χίλια δικά μας χρόνια είναι μία ημέρα του Θεού. Και το λέει γιατί οι άνθρωποι είχαν δεδομένο ότι ερχόταν σύντομα η Δευτέρα Παρουσία. Όμως όπως είδαμε το σύντομα είναι σχετικό.

Όπως είδαμε όμως για τα 2000 και περισσότερα χρόνια υπάρχουν άλλες "μονάδες" π.χ. 2 ημέρες ή μυριάδες χρόνια για τα 10.000 χρόνια
Τα 1000 έτη είναι μεν μια μακρά περίοδος, αλλά όχι μια υπερβολικά μεγάλη περίοδος όσο τα "μύρια" (10.000 έτη), όπως φαίνεται στο Α΄ Σαμουήλ 18/ιη΄ 7: "Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού".
Συνεπώς το συμπέρασμα δεν είναι τόσο ισχυρό:
Κατόπιν αυτού καταλαβαίνουμε ότι τα 1000 έτη είναι συμβολικά, και δεν είναι παράξενο που από την αρχή τους ως σήμερα πέρασαν περίπου 2000 έτη.
Πως δεν είναι παράξενο ; Θα μπορούσε να είχε τονίσει 6 φορές τα 2000 χρόνια ή να γράψει "πολύ μακρά περίοδος χρόνο" όμως μπορεί και να ακριβολογεί. Γιατί όπως είδαμε μπορεί 1 μέρα Θεού να συμβολίζει 1000 θνητά έτη, το οποίο δεχόμαστε, όμως το ότι τα 1000 γίνανε 2000 δείχνει ότι είναι πολύ πιθανό και κάτι άλλο να εννοούσε ο Ιωάννης. Γιατί όπως είδαμε οι Πρώτοι πατέρες διατύπωσαν τις ερμηνείες τους πριν τα 1000 έτη συνεπώς περίμεναν (ήταν πιθανότερο) ότι περίπου το 1000μ.Χ. θα γίνει η Αποκάλυψη. Όμως δεν έγινε.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προφητείες και Αποκάλυψη”

cron