Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

37
emman έγραψε:Πάλι τα ίδια!

Τζάμπα τρώμε τον χρονο μας και εγώ και εσύ.

Ο καθένας λέει τα δικά του απ ότι μου φαίνεται....

Καμία τοποθέτηση απο τα τόσα που ρώτησα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Και για να μην το σταματήσω έτσι ξερά... το άσκοπο θέμα,θα τοποθετηθω μονο σε αυτα που απαντησες και μετά το θέμα είναι λήξαν απο την μεριά μου,διότι κατάντησε κουραστικό.

emman,

δεν μου απαντησες στην ερωτηση μου.

η ερωτηση ηταν σαφης.

γνωριζεις πως ο Χριστος οταν ερθει στην Δευτερα Παρουσια Του σημαινει και κριση του κοσμου και ανοιγμα βασιλειας ουρανων αλλα και κολασης?

απλα απαντα μου σε αυτο και μονο αυτο.
ειναι πολυ συγκεκριμενη νομιζω η ερωτηση
Τι ακριβώς δεν σου απάντησα?

Σου είπα ότι ο Ιωαννης τα λέει αλλιώς(τουλάχιστον οπως τα αντιλαμβανομαι εγώ) και ότι η κρίση έρχεται μετά το τέλος του Σατανά και όχι μετά το τέλος του Αντίχριστου.

Αν ηταν η κρίση αμέσως με την δευτερα Παρουσία δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε τοσες μερες για τα χίλια χρόνια,διότι θα ήταν ανούσια.


ειδες βρε emman που δεν εχεις καταλαβει τιποτε και δεν εχεις καν μελετησει αυτα που σου εγραψα?

πουθενα αν διαβασεις σε ολοκληρο το κειμενο δεν σου εγραψα αυτο που γραφεις.
δωσε σε παρακαλω πολυ βαση τουλαχιστον τωρα σε αυτα που θα σου γραψω, για να μην ξαναγραψεις τα ιδια λαθη σε παρακαλω.

υπαρχουν 2 χιλια χρονια.
τα χιλια χρονια της βασιλειας του Χριστου,
και τα χιλια χρονια του δεσιματος του σατανα.

τα χιλια χρονια της Βασιλειας του Χριστου ξεκινουν την ημερα της πεντηκοστης, μεχρι την Δευτερα Παρουσια.
τα χιλια χρονια του δεσιματος του σατανα, ξεκινουν απο την σταυρωση του Χριστου, και τελειωνουν την εποχη του αντιχριστου.

οπως βλεπεις λοιπον, δεν τελειωνουν τα χιλια χρονια της βασιλειας του Χριστου την εποχη του αντιχριστου, αλλα τοτε τελειωνουν τα χιλια χρονια δεσιματος του σατανα

Ωραία περιμένω να μου τα υποδείξεις που ακριβώς γράφονται αυτες οι 2 χιλιετίες στην Αγία Γραφή,διότι εγώ μόνο την χιλιετία του Ιωαννη γνωρίζω μόνο.

φιλε μου δεν θα βρεις πουθενα να μιλαει ξεκαθαρα για τα χιλια χρονια.
αυτη ειναι η διακαιολογια ολων των αιρετικων.

αυτο που θα βρεις, ειναι να σου λεει σε διαφορα σημεια, διαφορα αλλα πραγματα που επιβοηθουν στην ερμηνεια του εδαφιου οπως:

τι ειναι ο δευτερος θανατος?
Εδώ δεν μιλάει ξεκάθαρα πουθενα για τα χίλια χρόνια και εσύ μου μιλάς και για δευτερη χιλιετία.

Απο που συμπεραίνονται όλα αυτα?



Για τον δευτερο θάνατο λες παρακάτω:
και ολη η ανθρωποτητα προ Χριστου ηταν νεκροι στο Πνευμα (εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων οπως οι Προφητες) και ετσι ο δευτερος θανατος, που ειναι ο Αδης (ο θανατος της ψυχης) ειχε εξουσια επανω τους.
Τελικα ή ισχύει αυτό που λες ή δεν ισχύει.

Εφόσον μιλάμε ότι ισχύει αυτό για το Αγιο Βάπτισμα τότε ΟΛΟΙ πρό Χριστού ηταν νεκροί στο πνεύμα.
Αν πάρουμε ως δεκτές τις εξαιρέσεις τότε ο κανόνας μπορεί να ισχύει οπουδήποτε.
Δεν μπρούμε να τα κολάμε όλα οπως θέλουμε.
με την Ελευση και την σταυρωση του Χριστου, τα πραγματα αλλαξαν.
οταν ο Χριστος σταυρωθηκε, κατηργησε τον διαβολο (οπως μας λεει ο Αποστολος Παυλος). για ποιους ομως κατηργησε τον διαβολο?
για ολον τον κοσμο?
οχι. μονο για αυτους που εχουν μερος στην ανασταση την πρωτη. και ποια ειναι η ανασταση η πρωτη? ειναι η ανασταση της ψυχης.
και τι σημαινει ανασταση ψυχης? οτι απο εκει που ειναι νεκρη η ψυχη λογο του προπατορικου αμαρτηματος, σημερα με την Χαρη του Αγιου Πνευματος η ψυχη ζωοποιειται ξανα. δηλαδη, ανασταινεται.
Η λέξη ΄΄ανάσταση΄΄, σημαίνει: ΄΄ξαναστήσιμο΄΄. Για να ξαναστηθεί όμως κάτι, πρέπει πρώτα να έχει πέσει.
και ο ανθρωπος, η ψυχη του ανθρωπου ειναι νεκρη χωρις το Αγιο Βαπτισμα λογο του προπατορικου αμαρτηματος.
ετσι λοιπον ο ανθρωπος γνωριζει την πρωτη ανασταση του, την ανασταση της ψυχης του οταν συστρατευεται με τον Χριστο και βαπτιζεται.
τοτε λαμβανει μερος στην πρωτη ανασταση.

Δηλαδή με λίγα λόγια η πρώτη ανάσταση είναι το Αγίο βάπτισμα του Ανθρώπου σε περιπτωση όμως που συνεχίσει σε όλη του την ζωή να είναι με τον Χριστό.

Και για ποιο λόγο τότε ο Ιωαννης να μην αναφέρει το Αγιο βάτπτισμα και όλα αυτα τα απλά που λές και να κάθεται και να λεει για αυτους που δεν σφραγίστηκαν και δεν προσκύνησαν την εικόνα του Θηρίο και όλα τα υπόλοιπα?

Για να κάνουμε τον Σέρλοκ χόλμς πάνω σε ολα αυτα που λέει :blue

το ποτε δεθηκε ο σατανας, το ποτε καταργηθηκε, μας το λεει ο ιδιος ο Απ. Παυλος οπως εχουμε δει.
ο Απ. Παυλος μας λεει οτι ο σατανας με την σταυρωση του Χριστου καταργηθηκε.
τι αλλη μαρτυρτια χρειαζομαστε για να κατανοησουμε το δεσιμο του σατανα οταν ο ιδιος ο Αποστολος Παυλος μας λεει το ποτε αυτο συναιβει?
αυτο ειναι το θεμα λοιπον με την Αγια Γραφη. ειναι συνοχικη και δεν ειναι μονομερης οπως αντιλαμβανονται οι διαφοροι αιρετικοι.
Εδώ μπερδεύουμε την κατάργηση και την νίκη του Σατανά..... με το δέσιμο και σφράγισμα αυτου.

Πιστευω πως δεν ειναι το ίδιο πράγμα!

αλλο παραδειγμα που μας αφορα στο εδαφιο αυτο.
ποτε ξεκινησε η Βασιλεια του Χριστου?
η απαντηση ερχεται παλι εκ της Αγιας Γραφης. ας δουμε..

Κατα Ματθαιον
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 28)

19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν.

ο Χριστος ΕΙΝΑΙ μαζι μας εως την Δευτερα Παρουσια.
τωρα ειναι μαζι μας και δεν αναμενουμε ΝΑ ειναι σε καποια μελοντικη βασιλεια.
ειναι μαζι μας τωρα. εντος ημων.
20 ᾿Επερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, 21 οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν.[΄Λουκ. ιζ 20]
ειναι η βασιλεια του Χριστου εντος ημων.
ο Χριστος βασιλευει αυτην την στιγμη που μιλαμε.
και η βασιλεια Του ειναι η Εκκλησια Του.
οποιος εχει μερος στην πρωτη ανασταση, δηλαδη εχει βαπτιστει και μετεχει στο σωμα και το αιμα του Χριστου, αυτος συνβασιλευει με τον Χριστο.

βλεπεις λοιπον emman, οτι η Αγια Γραφη ειναι συνοχικη.
πτιν φτασουμε στο 20ο κεφαλαιο, μας εχει ηδη απαντησει σε ολα τα ερωτηματα που εχουμε.
ολα τα ερωτηματα μας απαντονται απο την ιδια την Αγια Γραφη.
Ωραια τα λές αλλά δεν μου απάντησες......

Γιατί ο Ιωαννης οταν μιλάει για την πρώτη Ανάσταση αναφέρεται μόνο στα χρονια του Αντιχρίστου?
ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΘΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΑΘΗΣΑΝ ΕΠ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΣ ΕΔΟΘΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΤΩΝ ΠΕΠΕΛΕΚΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙΤΙΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΑΒΟΝ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΕΠΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ
5 ΟΙ ΔΕ ΛΟΙΠΟΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΔΕΝ ΑΝΕΖΗΣΑΝ ΕΩΣΟΥ ΠΛΗΡΩΘΩΣΙ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ Η ΠΡΩΤΗ
Οπως βλέπεις μιλάει μονο για αυτους που μαρτυρησαν απέναντι στο Θηριο και δεν πήραν το σφράγισμα αυτού και δεν προσκύνησαν την εικόνα αυτού.

Οι Υπολοιποι θα παεριμένουν τα 1000 έτη.

Μα ο αντιχριστος ειναι στο τελος της χιλιετιας......για ποιο λόγο να αναφέρεται στην χιλιετια και μάλιστα συγκεκριμενα μονο για αυτούς?

Πως θα ζησουν αυτοι τα χιλια χρονια?
Αφου στην ουσία θα είναι 1 ή 2 ή 3 ή 3,5 χρόνια το πολύ!


Βλέπεις ότι πολλά δεν κάθονται καλά?


αν εννοεις εξολοκληρου, δηλαδη να εχει δωσει ολοκληρο το νοημα της, οχι δεν το εχει κανει κανεις.
το κατα δυναμιν ερμηνεια ομως, εχει γινει πολλακις.

Το καταδύναμιν μπορεί να είναι και τελίως λάθος.

Αυτο με τα χίλια έτη ήταν το κατα δύναμιν?

η Εκκλησια ερμηνευσε το συγκεκριμενο εδαφιο διοτι υπηρξαν αιρετικοι, χιλιαστες, που το εκμεταλευτηκαν.
ετσι λοιπον αναθεματισε την αιρεση τους για να προστατεψει τον λαο απο την πλανη του χιλιασμου, οτι δηλαδη ξεκινουν τα χιλια ετη μετα απο τον αντιχριστο.
ειναι ξεκαθαρα αιρεση για την Ορθοδοξια φιλε μου.
Εντάξει δεν βλέπω και το κάτι τόσο κακό.

Δηλαδή η μονη μας διαφορά με τους χιλιαστές αυτη ειναι?


οπως σε παρακαλεσα και πιο πανω, απο εδω και μπρος τουλαχιστον να διαβαζεις με περισσοτερη προσοχη αυτα που σου παραθετονται.
αν το ειχες κανει εξαρχης, δεν θα ειχαμε θεμα συζητησεως τωρα.

σου εξηγησα πως τα χιλια χρονια αυτα, ειναι τα χιλια χρονια δεσιματος του σατανα,
και οχι τα χιλια χρονια βασιλειας του Χριστου.

Μπορείς σε παρακαλώ να μου μεταφράσεις ακριβώς αυτο το κομμάτι?
ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΕΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΕΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΣΦΡΑΓΙΣΕΝ ΕΠΑΝΩ ΑΥΤΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΣΗ ΤΑ ΕΘΝΗ ΠΛΕΟΝ ΕΩΣΟΥ ΠΛΗΡΩΘΩΣΙ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΘΗ ΟΛΙΓΟΝ ΚΑΙΡΟΝ
4 ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΘΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΑΘΗΣΑΝ ΕΠ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΣ ΕΔΟΘΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΤΩΝ ΠΕΠΕΛΕΚΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙΤΙΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΑΒΟΝ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΕΠΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ
5 ΟΙ ΔΕ ΛΟΙΠΟΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΔΕΝ ΑΝΕΖΗΣΑΝ ΕΩΣΟΥ ΠΛΗΡΩΘΩΣΙ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ Η ΠΡΩΤΗ
6 ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΕΧΕΙ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΕΠΙ ΤΟΥΤΩΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΑΛΛΑ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΜΕΤ ΑΥΤΟΥ ΧΙΛΙΑ ΕΤΗ
Μονο ακριβής μετάφραση....όχι ερμηνεία.

πρωτων:
δεν ειναι μεχρι τον αντιχριστο, αλλα μεχρι την Δευτερα Παρουσια, που σημαινει οτι δεν τελειωνουν ποτε.

δευτερων:
βεβαιως και αλλαζει 100% το ολο νοημα του κειμενου, διοτι στην πρωτη περιπτωση η βασιλεια του Χριστου δεν τελειωνει ποτε, ενω στην δευτερη, το να ειναι δηλαδη τα χιλια χρονια μετα τον αντιχριστο σημαινει πως η βασιλεια του Χριστου τελειωνει καποια στιγμη και τοτε λυνεται ο σατανας, πραγμα αιρεση για την Ορθοδοξια αφου η βασιλεια του Χριστου δεν τελειωνει ποτε.

νομιζω ειναι πολυ ξεκαθαρο το θεμα

Μα αν πάρουμε και αυτο που λες το ίδιο πράγμα ειναι....... ότι εχει την Βασιλεία τωρα ο Χριστός(που την έχει ούτος ή άλλος) και κάποια στιγμη πριν την δευτερα Παρουσία(επι αντιχριστου) λύνεται ο Σατανάς αρα τελιώνει και η βασιλεία του Χριστού(?)....έστω και για μικρό χρονικό διάστημα.

Δηλαδή επειδή θα λυθεί ο Σατανας χάνει την Βασιλεία του ο Χριστός? δεν το καταλαβαίνω αυτό!

Ο Ιωαννης λέει λύνεται ο Σατανάς για πολύ μικρό διάστημα και εκεί έρχεται το τέλος του.

Η Βασιλεία του Χριστού όπως και να έχει συνεχίζεται....

γιατι εμμαν χωρις να το καταλαβεις ειπες παλι τα ιδια και τα ιδια. δεν θα καταληξουμε ποτε αν το παμε ετσι.
ας ξεκαθαρισουμε πρωτα αυτα που συζηταμε τωρα, και αν και οταν τελειωσουμε σου δινω τον λογο μου οτι θα απαντησω σε ολα.
στο λεω γιατι αν ξεκαθαρισουμε αυτα, δεν θα υπαρχει λογος να ξαναπουμε τα ιδια.
εαν ομως υπαρξει, σου υποσχομαι οτι θα απαντησω.
Οτι θέλεις το ξεκαθ8αρίζουμε......όμως θέλω και εσυ να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγμτα απο αυτα που σου λέω.....ή τουλάχιστον να τοποθετηθείς.
συγνωμη που αργησα να απαντησω αλλα δεν ειχα τον απαιτουμενο χρονο.



Αν ηταν η κρίση αμέσως με την δευτερα Παρουσία δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε τοσες μερες για τα χίλια χρόνια,διότι θα ήταν ανούσια.
βρε φιλε μου, καταλαβαινεις τι λες?
λες οτι δεν γινεται κριση του κοσμου με την Δευτερα Παρουσια του Χριστου.
καταλαβαινεις τι λες?
και μου λες οτι εισαι Ορθοδοξος?
συγνωμη για την απορια,
αλλα αυτο, ειναι απο τα πιο βασικα ΔΟΓΜΑΤΑ της Ορθοδοξου πιστεως, και εσυ δεν το πιστευεις, πως λες οτι εισαι Ορθοδοξος βρε φιλε μου?
με απλα λογια, παλι δεν πιστευεις στο "συμβολο της Ορθοδοξου πιστεως", καθως εκει λεμε πως στην Εμφανιση Του ο Χριστος που αναμενουμε θα ελθει ως Κριτης.
"Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς"

μα πως ειναι δυνατον να καταλαβεις τα επομενα, οταν δεν εχεις καταλαβει ουτε τα βασικα βρε αδερφε?

παμε πρωτα απο ολα να ξεκαθαρισουμε οτι την ημερα της Δευτερα Παρουσιας τελειωνουν ολα, και υστερα προχωραμε και στα υπολοιπα.


ο Χριστος ερχομενος κατα την Δευτερα Παρουσια του, ερχεται ως ενδοξος Κριτης και γινεται κρισης του κοσμου.
παμε να δουμε...

το οτι με την Δευτερα Παρουσια τελειωνουν τα παντα, μας αποκαλυπτεται διαφανα απο την Αγια Γραφη.

Οι μαθητές ρώτησαν τον Χριστό:
«και τι το σημείον της σής παρουσίας και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθ. κδ', 3)

ο Χριστος στην Δευτερα Παρουσια Του θα ερθει ενδοξος. οι Αποστολοι το ξεκαθαριζουν σε πολλα σημεια.
ενδεικτικα ας δουμε:

Επιστολη Πετρου Α΄
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4)

13 ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι.

13 Αλλά να χαίρετε καθόσον συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού, για να χαρείτε αγαλλιάζοντας και κατά την αποκάλυψη της δόξας του.



και τι θα συμβει οταν ερθει στην Δευτερα Παρουσια του ο Χριστος?

ας δουμε τι λεει ο Απ. Παυλος

51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. 53 δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.

51 Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω: όλοι δε θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα αλλάξουμε, 52 σε μια στιγμή, σε ριπή οφθαλμού, κατά την έσχατη σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και εμείς θα αλλάξουμε. 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία.



πριν λοιπον γινει την Δευτερα Παρουσια, για την ακριβεια την ημερα της Δευτερας Παρουσιας, πρωτα θα αναστηθουν οι νεκροι, και οσοι ειναι ζωντανοι χριστιανοι θα περισυλεχτουν εν νεφελες και θα περασουν απο την φθορα στην αφθαρσια προς προυπαντηση του Χριστου Κριτου.


εχουμε λοιπον ΠΡΙΝ την Δευτερα Παρουσια, ανασταση των νεκρων και αρπαγη της Εκκλησιας του Χριστου.


το οτι με την Δευτερα ΠΑρουσια του Χριστου γινεται η κρισης του κοσμου, σε πολλα σημεια το ξεκαθαριζουν οι Αποστολοι, ας δουμε μερικα ενδεικτικα.


Κατα Ματθαιον
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 25)

31 ῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.


νομιζω πως πιο ξεκαθαρο φιλε μου δεν γινεται να το κανει ο Αποστολος Ματθαιος το θεμα.


ας δουμε τι μας λεει ο Ευαγγελιστης Ιωαννης για την ημερα της Δευτερας Παρουσιας.

Προς Κορινθιους Α'
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3)

13 ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει.

13 καθενός το έργο θα γίνει φανερό, γιατί η Ημέρα θα το φανερώσει, επειδή με φωτιά αποκαλύπτεται. Και καθενός το έργο, τι είδους είναι, η φωτιά θα το δοκιμάσει.


αλλου

Επιστολη Ιωαννου Α΄
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4)

17 ᾿Εν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ᾿ ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ.

17 Γι’ αυτό έχει τελειοποιηθεί η αγάπη μαζί μ’ εμάς: για να έχουμε παρρησία κατά την ημέρα της κρίσης, γιατί καθώς είναι εκείνος, έτσι είμαστε κι εμείς μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο

αλλου

Κατα Ιωαννην
(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 12)

48 ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ρήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·



ετσι λοιπον, η Εσχατη ημερα οπου τελειωνουν ολα ειναι η Δευτερα του Χριστου παρουσια.
και στην εσχατη αυτη ημερα, ο Χριστος ερχεται με ολη του την δοξα ως Κριτης.

με απλα λογια, αυτο που λεμε στο "Πιστευω"

"Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς"



μελετησε και τον λογο του Αγιου Εφραιμ του Συρου για την Δευτερα Παρουσια ωστε να καταλαβεις.

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

(ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ)



Αγαπητοί μου αδελφοί, ακούστε για τη δεύτερη και φοβερή παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έφερα στο νου μου την ώρα εκείνη και, καθώς αναλογίστηκα όσα πρόκειται τότε να συμβούν, κατατρόμαξα. Ποιός μπορεί να τα διηγηθεί; Ποιά γλώσσα μπορεί να τα περιγράψει; Ποιά αυτιά μπορούν να τ’ ακούσουν;

Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμοίβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας.



Θα συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την κτίση του κόσμου ούτε θα γίνουν σ’ όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε, πως θ’ αντέξουμε ν’ ακούσουμε τον ήχο εκείνης της σάλπιγγας, που θα ηχήσει στα ουράνια δυνατότερα από κάθε βροντή, για να ξυπνήσει όλους τους νεκρούς, δίκαιους και άδικους;



Τότε τα οστά των νεκρών θα συναρμολογηθούν. Θα προστάξει ο μεγάλος Βασιλιάς, που εξουσιάζει όλη την κτίση, κι ευθύς η γη και η θάλασσα θα δώσουν με τρόμο τους νεκρούς τους. Ακόμα κι όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία, όσοι φαγώθηκαν από τα ψάρια η τα όρνια, όλοι, «εν ριπή οφθαλμού», θα παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Τότε οι ποταμοί και οι πηγές θα εξαφανιστούν, τ’ αστέρια θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, η σελήνη θα χαθεί.



Άγγελοι σταλμένοι από το Θεό θα διασχίζουν την υφήλιο και θα συγκεντρώνουν τους εκλεκτούς από κάθε σημείο της γης. Τότε θ’ αντικρύσουμε «νέους ουρανούς και νέα γη» (Β’ Πέτρ. γ’, 13), σύμφωνα μὲ τὴν υπόσχεση τοῦ Κυρίου.

Πως θ’ αντέξουμε, όταν θα δούμε να ετοιμάζεται ο φοβερός θρόνος και να προβάλλει ο Σταυρός, που πάνω του θυσιάστηκε εκούσια ο Χριστός για μας; Τότε θα θυμηθούμε και θα κατανοήσουμε το λόγο του Κυρίου για «το σημάδι του Υιού του ανθρώπου» (Ματθ. ΚΔ΄30).

Τότε θα πληροφορηθούμε όλοι, ότι πρόκειται να παρουσιαστεί ο μεγάλος Βασιλιάς. Τη φοβερή εκείνη ώρα, ο καθένας μας θα συλλογίζεται τις πράξεις του και θα σκέφτεται τι θα Του απολογηθεί... Όταν θ’ ακούσουμε τη βροντερή εκείνη φωνή από τα ύψη τ’ ουρανού να διακηρύσσει, «Να, ο Νυμφίος έρχεται» (Ματθ. ΚΕ΄ 6), «Ο Κριτής φτάνει για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς», τότε, από την κραυγή εκείνη, θα σαλέψουν συθέμελα τα έγκατα της γης, απ’ τη μίαν άκρη ως την άλλη.



Τότε, αδελφοί μου, στενοχώρια και φόβος και τρόμος θα καταλάβει κάθε άνθρωπο γι’ αυτά που θα συμβούν στην οικουμένη. Οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Οι ουρανοί θα σχιστούν. Και ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο άγιος και ένδοξος Θεός μας, θα παρουσιαστεί σαν αστραπή φοβερή, με εξουσία και δόξα απερίγραπτη. Έκσταση και φρίκη θα μας κυριέψουν την ώρα εκείνη, όταν θα καθίσει στο κριτήριο ο αμερόληπτος Κριτής και θ’ ανοίξει τα φοβερά βιβλία, όπου είναι γραμμένα τα έργα και τα λόγια μας, όλα όσα κάναμε και είπαμε στην ζωή αυτή, νομίζοντας ότι μπορούμε ν’ απατήσουμε τον καρδιογνώστη Θεό.



Ω! Πόσα δάκρυα πρέπει να χύνουμε, όταν συλλογιζόμαστε εκείνη την ώρα! Και όμως, είμαστε τόσο αμελείς! Πόσο θα κλάψουμε και θα στενάξουμε τότε, όταν θα δούμε από το ένα μέρος τις μεγάλες δωρεές και την ασύλληπτη μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα της βασιλείας των ουρανών, που θ’ απολαύσουν όσοι πάλεψαν σκληρά για να τηρήσουν τις εντολές του Κυρίου, και από το άλλο μέρος τις φοβερές τιμωρίες, που θα υποστούν όσοι υποδουλώθηκαν στην αμαρτία! Και στη μέση, έντρομοι, όλοι οι άνθρωποι, από κάθε φυλή, από τον πρωτόπλαστο Αδάμ ως τον τελευταίο, θα γονατίζουν και θα προσκυνούν το Θεό, σύμφωνα με το λόγο της Γραφής: «Εγώ, ο ζωντανός Κύριος, το λέω πως όλοι θα με προσκυνήσουν» (Ρωμ. ΙΔ΄11).



Τότε όλη η ανθρωπότητα, καθώς θα βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, ανάμεσα στη μακάρια ανάπαυση και στην αιώνια καταδίκη, θα περιμένει με αγωνία τη φοβερή Κρίση. Και κανένας την ώρα αυτή δεν θα μπορεί να βοηθήσει τον διπλανό του.

Θα ρωτηθούν οι επίσκοποι και για τον δικό τους τρόπο ζωής και για το ποίμνιό τους. Θα τους ζητηθεί λόγος για τα λογικά πρόβατα, που παρέλαβαν από τον αρχιποιμένα Χριστό. Αν από αμέλειά τους χάθηκε κάποιο πρόβατο, το αίμα του θα ζητηθεί από τους ίδιους.

Παρόμοια και οι ιερείς θα δώσουν λόγο για τις ενορίες τους. Επίσης και κάθε πιστός θα δώσει λόγο για τον εαυτό του, για το σπίτι του, για τη γυναίκα του, για τα παιδιά του, για τους υπαλλήλους και τους δουλευτάδες του.

Θα εξεταστούν βασιλιάδες και άρχοντες, πλούσιοι και φτωχοί, μικροί και μεγάλοι, για όλα όσα έκαναν: «Γιατί όλοι μας πρέπει να παρουσιαστούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να πάρει καθένας την αμοιβή του ανάλογα με τα όσα καλά η κακά έπραξε σ’ αυτή τη ζωή» (Β΄ Κορ. ε’ , 10).

Όλων μας τα έργα θα ερευνηθούν και θα φανερωθούν μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους. Οι εχθροί του Χριστού θα κατασυντριβούν. Θα καταργηθεί κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη (Α΄ Κορ. ιε’ , 24). Τότε, καθώς είναι γραμμένο, ο Κύριος θα ξεχωρίσει «τα πρόβατα από τα κατσίκια» (Ματθ. ΚΕ΄, 32).



Έτσι, όσοι έχουν καλά έργα και πνευματικούς καρπούς, θα χωριστούν από τους άκαρπους και τους αμαρτωλούς.

Οι πρώτοι θα λάμψουν σαν τον ήλιο, γιατί φύλαξαν τις εντολές του Θεού. Αυτοί είναι οι ελεήμονες, οι φιλόξενοι, οι βοηθοί των δυστυχισμένων, οι συμπαραστάτες των ασθενών, οι προστάτες των φτωχών και των ορφανών, όσοι έντυναν τους γυμνούς, όσοι επισκέπτονταν τους φυλακισμένους, όσοι έγιναν φτωχοί για τον πλούτο που υπάρχει στους ουρανούς, όσοι συγχώρησαν τα παραπτώματα των αδελφών τους, όσοι φύλαξαν τη σφραγίδα της πίστεως ακέραιη και αμόλυντη από κάθε αίρεση. Αυτούς θα τους βάλει στα δεξιά Του, ενώ τους αμαρτωλούς στ’ αριστερά Του.



Οι δεύτεροι ειν’ εκείνοι που παρόργιζαν τον καλό Ποιμένα και περιφρονούσαν τους λόγους Του. Είναι οι περήφανοι, οι αδιόρθωτοι, οι φίλοι των διασκεδάσεων και των απολαύσεων, όσοι ξόδεψαν στην ακολασία και τη μέθη και την ασπλαχνία ολόκληρο το χρόνο της ζωής τους, σαν εκείνο τον πλούσιο που ποτέ δεν ελέησε τον φτωχό Λάζαρο (Λουκ. ΙΣΤ’, 19-31).

Αυτοί θα καταδικαστούν και θα σταθούν στ’ αριστερά, γιατί δεν έδειξαν συμπόνια. Ήταν σκληροί και δεν είχαν καρπούς μετάνοιας, δεν είχαν λάδι στα λυχνάρια τους. Όσοι όμως αγόρασαν το λάδι της ελεημοσύνης από τους φτωχούς και γέμισαν τα λυχνάρια τους, θα σταθούν στα δεξιά, κρατώντας τα αναμμένα, ένδοξοι και χαρωποί, και θ’ ακούσουν τη γαλήνια εκείνη και ποθητή φωνή: «Ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου» (Ματθ. ΚΕ΄, 34).



Όσοι πάλι είναι στ’ αριστερά, θ’ ακούσουν την οδυνηρή εκείνη και φοβερή απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι, πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του» (Ματθ. ΚΕ΄, 41). Όπως δεν ελεήσατε, έτσι τώρα δεν θα ελεηθείτε. Όπως δεν ακούσατε τη φωνή Μου, ουτ’ Εγώ τώρα θ’ ακούσω τον απαρηγόρητο θρήνο σας. Γιατί δεν Με θρέψατε όταν πεινούσα. Δεν Με ποτίσατε όταν διψούσα. Δεν Με φιλοξενήσατε όταν ήρθα κοντά σας. Δεν Με ντύσατε όταν ήμουν γυμνός. Δεν Μ’ επισκεφθήκατε όταν ήμουν άρρωστος ούτε όταν ήμουν στη φυλακή. Δεν υπηρετήσατε Εμένα. Σε άλλο κύριο γίνατε υπηρέτες και δούλοι, στο διάβολο. Φύγετε λοιπόν μακριά Μου, εργάτες της αδικίας. Τότε θα οδηγηθούν αυτοί στην αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή (βλ. Ματθ. ΚΕ΄, 41-46).



Αλλοίμονο σ’ εκείνους που αφήνουν ανεκμετάλλευτο τον καιρό τούτο της μετάνοιας και παραδίνονται σε πράγματα άσκοπα και γελοία. Θα ζητήσουν τότε το χρόνο που ξόδεψαν μάταια, και δεν θα τον βρουν. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που δίνουν σημασία σε πνεύματα πλάνης και διδασκαλίες δαιμονικές, γιατί αυτά θα τους εξασφαλίσουν την καταδίκη στην άλλη ζωή.
Αλλοίμονο σ’ εκείνους που ασχολούνται με μαντείες και ανηθικότητες. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που στερούν από τους εργάτες τον δίκαιο μισθό τους, γιατί είναι όμοιοι μ’ αυτούς που χύνουν αίμα.
Αλλοίμονο σ’ εκείνους που κρίνουν άδικα, δικαιώνοντας το φταίχτη και καταδικάζοντας τον αθώο.
Αλλοίμονο σ’ εκείνους που μολύνουν την άγια πίστη μας μ’ αιρετικές διδασκαλίες η συναναστρέφονται μ’ αιρετικούς.
Αλίμονο σ’ εκείνους που έχουν τ’ ανόητα πάθη του φθόνου και του μίσους. Και για να μη λέω πολλά:
Αλλοίμονο σ’ εκείνους που θα βρεθούν στ’ αριστερά τη φοβερή μέρα της Κρίσεως. Θα κλάψουν πικρά αλλ’ ανώφελα, όταν θ’ ακούσουν την οδυνηρή εκείνη απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι, πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά»(Ματθ. ΚΕ΄, 41).



Όσοι έχετε δάκρυα και κατάνυξη, θρηνήστε μαζί μου. Όταν συλλογίζομαι τον αιώνιο εκείνο χωρισμό, νιώθω αβάσταχτη θλίψη. Γιατί τότε αποχωρίζονται ο ένας άνθρωπος από τον άλλο και φεύγουν σε αποδημία που δεν έχει επιστροφή. Ποιός είναι τόσο σκληρόκαρδος και αναίσθητος, ώστε να μην κλάψει από δω για την ώρα εκείνη;

Τότε, όσοι ήταν κάποτε βασιλιάδες, θα οδύρονται σαν αιχμάλωτοι. Τότε θα στενάζουν οι άρχοντες και οι άσπλαχνοι πλούσιοι και θα ζητούν βοήθεια, αλλά κανείς δεν θα τους δίνει. Γιατί εκεί δεν έχουν καμιάν άξια ούτε ο πλούτος ούτε οι κόλακες. Και δεν θα βρουν έλεος, επειδή δεν ελέησαν κανένα. Τότε θ’ αποχωριστούν γονείς από τα παιδιά τους και φίλοι από τους φίλους τους. Τότε θα διαλυθούν οι συζυγικοί δεσμοί που δεν κρατήθηκαν αμόλυντοι και αγνοί. Τότε θ’ αποδιωχτούν οι παρθένοι στο σώμα αλλ’ άκαρδοι και άσπλαχνοι στον τρόπο, γιατί η κρίση θα είναι ανελέητη σ’ όποιον δεν είχε έλεος (Ιακ. Β’ , 13).



Θα παραλείψω όμως τα πολλά, γιατί κυριεύομαι από φόβο και φρίκη. Άγγελοι φοβεροί θ’ απομακρύνουν βίαια όλους τους αμετανόητους ασεβείς, που θα τρίζουν με τρόμο τα δόντια τους και θα γυρίζουν συχνά, για να βλέπουν τους δικαίους και την ευδαιμονία που έχασαν. Θα βλέπουν το φως εκείνο το περίλαμπρο και τα κάλλη του παραδείσου.

Θα βλέπουν τους γνωστούς τους στην τρισμακάρια εκείνη χώρα και τις μεγάλες δωρεές, που θα παίρνουν από το Βασιλιά της δόξας όσοι αγωνίστηκαν για τη σωτηρία τους σ’ αυτόν τον κόσμο. Ύστερ’ από λίγο, αφού θα έχουν αποχωριστεί απ’ όλους τους δικαίους και τους φίλους και τους γνωστούς τους, θ’ αποχωριστούν κι απ’ αυτόν το Θεό. Δεν θα μπορούν πια να βλέπουν τη χαρά και το Φως το αληθινό.

Τέλος, θα οδηγηθούν στις διάφορες κολάσεις για να παραδοθούν στην αιώνια τιμωρία. Τότε, βλέποντας την τέλεια εγκατάλειψή τους, βλέποντας ότι κάθε ελπίδα τους χάθηκε, βλέποντας ότι κανένας πια δεν μπορεί να τους βοηθήσει, θα λένε κλαίγοντας απαρηγόρητα με πικρά δάκρυα:

"Ω! Πόσο καιρό χάσαμε στην αμέλεια! Πόσο χλευαστήκαμε από τον πονηρό! Όταν ακούγαμε στις Γραφές να μιλάει ο ίδιος ο Θεός, όχι μόνο δεν προσέχαμε, αλλά και γελούσαμε. Τώρα κραυγάζουμε, κι Αυτός αποστρέφει το πρόσωπό Του από μας!



Τι μας ωφέλησαν λοιπόν τ’ αγαθά του κόσμου; Που είναι ο πατέρας και η μάνα που μας γέννησαν; Που είναι οι άδελφοι; Που τα παιδιά; Που οι φίλοι; Που ο πλούτος; Που τα υπάρχοντα; Που οι άρχοντες κι οι ηγεμόνες; Κανένας απ’ όλους αυτούς δεν μπορεί τώρα να μας σώσει. Ούτε κι εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Αλλά εγκαταλειφθήκαμε εντελώς κι από το Θεό κι από τους αγίους.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Τώρα πια δεν είναι καιρός μετάνοιας. Δεν ισχύουν πια οι προσευχές. Δεν ωφελούν πια τα δάκρυα. Δεν υπάρχουν πια οι πωλητές του λαδιού, δηλαδή οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι. Όταν μας παρακαλούσαν ν’ αγοράσουμε, εμείς κλείναμε τ’ αυτιά μας. Τώρα ζητάμε και δεν βρίσκουμε. Δεν υπάρχει λύτρωση για μας, τους αξιοθρήνητους. Δεν θα βρούμε ευσπλαχνία, γιατί δεν είμαστε άξιοι". Τότε λοιπόν θα πάει ο καθένας στον τόπο των βασάνων, στον τόπο που ο ίδιος ετοίμασε για τον εαυτό του με τις πονηρές πράξεις του, εκεί «όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει» (Μαρκ. Θ’ , 44).



Να, ακούσατε τι κερδίζουν όσοι αμελούν και ραθυμούν και δεν μετανοούν. Ακούσατε πως χλευάζονται όσοι χλεύαζαν τις εντολές του Κυρίου. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος των αποστόλων, μας προειδοποιεί για την ημέρα εκείνη λέγοντας: «Η ημέρα του Κυρίου θα έρθει όπως ο κλέφτης τη νύχτα, και τότε οι ουρανοί θα εξαφανιστούν με τρομερό πάταγο, τα στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν στη φωτιά, και η γη, όπως και όλα όσα έγιναν πάνω σ’ αυτήν, θα κατακαούν» (Β’ Πέτρ. γ’, 10). Αλλά και πρωτύτερα, ο ίδιος ο Δεσπότης και Κύριός μας μας αποκάλυψε τα εξής: «Προσέξτε καλά τους εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιοτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα έρθει σαν την παγίδα σε όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στη γη» (Λουκ. ΚΑ’ 34). Και αλλού: «Μπείτε από τη στενή πύλη... Στενή είναι η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή» (Ματθ. Ζ’ , 13).



Αδελφοί μου, ας βαδίσουμε τον δύσκολο αυτό δρόμο για να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή. Αυτός ο δρόμος απαιτεί μετάνοια, νηστεία, προσευχή, αγρυπνία, ταπεινοφροσύνη, περιφρόνηση της σάρκας, επιμέλεια της ψυχής, ελεημοσύνη, δάκρυα, πένθος. Να μισείται κανείς και να μη μισεί. Να συγχωρεί αυτούς που του κάνουν κακόν. Να αδικείται και να ευεργετεί. Τέλος, να χύσει και το αίμα του για το Χριστό, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Αντίθετα, είναι «πλατειά η πύλη και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στην καταστροφή»(Ματθ. Ζ’ , 13).



Η πορεία αυτού του δρόμου εδώ είναι ευχάριστη, αλλά εκεί είναι θλιβερή. Εδώ είναι γλυκιά, εκεί όμως πικρότερη κι από τη χολή. Εδώ είναι εύκολη, εκεί όμως δύσκολη και οδυνηρή. Γνωρίσματα αυτής της πορείας είναι η πορνεία, η μοιχεία, η ασέλγεια, η ειδωλολατρία, η φιλονικία, ο θυμός, η διχόνοια, οι φθόνοι, οι φόνοι, τα γλέντια, τα πολυτελή γεύματα, η λαιμαργία και τα όμοια μ’ αυτά. Μα το χειρότερο απ’ όλα, η αμετανοησία και η τέλεια λησμοσύνη της ώρας του θανάτου.



Αυτή την ημέρα της δευτέρας παρουσίας του Χριστού συλλογίστηκαν οι άγιοι μάρτυρες και δεν λυπήθηκαν τα σώματά τους, αλλά υπέμειναν κάθε είδος βασάνων με χαρά και με την προσδοκία των ουράνιων στεφανιών. Για τον ίδιο λόγο αγωνίστηκαν στις ερημιές και στα βουνά, με νηστεία και αγνεία, όχι μόνο άνδρες, αλλά και γυναίκες, βαδίζοντας καρτερικά το στενό και θλιμμένο μονοπάτι, κι έτσι κέρδισαν τη βασιλεία των ουρανών. Αυτό το φοβερό δικαστήριο συλλογίστηκε και ο μακάριος Δαβίδ, γι’ αυτό έβρεχε κάθε νύχτα με δάκρυα το στρώμα του και παρακαλούσε το Θεό, λέγοντας: «Κύριε, ...μη με δικάσεις, το δούλο σου, γιατί κανένας ζωντανός δεν είναι δίκαιος μπροστά σου» (Ψαλμ. ΡΜΒ’ , 2).



Εμπρός λοιπόν κι εμείς, πριν φτάσει η μέρα εκείνη, πριν τελειώσει το πανηγύρι της σύντομης τούτης ζωής, πριν έρθει ο Θεός και μας βρει απροετοίμαστους, ας ετοιμαστούμε για την υποδοχή Του με εξομολόγηση, με μετάνοια, με νηστεία, με δάκρυα, με αγαθοεργίες. Προσέξτε, μην τολμήσει κανείς να πει ότι δεν αμάρτησε. Όποιος το λέει αυτό, είναι τυφλός και απατά τον εαυτό του, μη γνωρίζοντας ότι ο σατανάς μπορεί να τον κυριεύει και με λόγια και με έργα και με την ακοή και με την όραση και με την αφή και με τους λογισμούς.

Ποιός μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αγνή καρδιά και καθαρές όλες τις αισθήσεις του; Κανένας δεν είναι αναμάρτητος, κανένας δεν είναι καθαρός, παρά μόνο Εκείνος, που, αν και πλούσιος, «επτώχευσε» για μας. Αυτός μόνο είναι αναμάρτητος. Αυτός βαστάζει την αμαρτία του κόσμου και δεν θέλει το θάνατο των αμαρτωλών, αλλά τη σωτηρία τους.



Σ’ Αυτόν ας καταφύγουμε κι εμείς, γιατί όσοι αμαρτωλοί πήγαν κοντά Του, σώθηκαν. Ας μην απελπιστούμε, αδελφοί μου, για τη σωτηρία μας. Αμαρτήσαμε; Ας μετανοήσουμε. Μύριες φορές αμαρτήσαμε; Μύριες φορές ας μετανοήσουμε. Για κάθε έργο αγαθό χαίρεται ο Θεός, εξαιρετικά όμως χαίρεται για μία ψυχή που μετανοεί.



Ελάτε λοιπόν, ας πέσουμε στα πόδια Του κι ας εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας. Δόξα στη φιλανθρωπία Του. Δόξα στη μακροθυμία Του. Δόξα στην αγαθότητα και τη συγκατάβασή Του. Δόξα στην ευσπλαχνία Του. Δόξα στη βασιλεία Του. Δόξα και τιμή και προσκύνηση στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.







δεν σου απαντω στα υπολοιπα, ας ξεκαθαρισουμε πρωτα τα βασικα, και υστερα προχωραμε.
αλλιως δεν εχει νοημα...

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

38
Μια αλλη σκέψη που μπορεί να κατατεθεί εδώ,είναι οτι τα 1000 χρόνια είναι κυριολεκτικά,απο την ανάσταση του Χριστού το 33 μ.Χ,εως το σχίσμα των δύο εκκλησίων το 1054 μ.Χ (1054-33=1021,περίπου 1000) και το δέσιμο του Σατανα απο 1054 μ.Χ εως 2018 μ.Χ (άλλα περίπου 1000 χρόνια,''σχεδόν'').....

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

39
M__ έγραψε:"Ο Ειρηναίος Λουγδούνου ή Ειρηναίος της Λυών (;- 202), αποτελεί μία από τις πλέον σημαντικές μορφές της Εκκλησίας του 2ου αιώνος[1]. Ο ίδιος, εμφανίζεται στο προσκήνιο κατά τα τέλη του β΄ αιώνος με σκοπό να εκφράσει ένα νέο είδος γραμματείας, τη Γραμματεία της Παράδοσης, η οποία αποτελεί υπέρβαση της Απολογητικής και έναρξη μίας νέας καθολικότερης έκφρασης του εκκλησιαστικού σώματος. Προερχόταν από την περιοχή της Μικράς Ασίας, υπήρξε επίσκοπος Λουγδούνου και με βάση το συνολικό του έργο κρίνεται πως υπήρξε θεμέλιος λίθος[2] της οριστικής συγκρότησης, Εκκλησίας και θεολογίας[3]. "...

Το προβληματικό για την ορθόδοξη θεολογία στην εσχατολογία του Ειρηναίου είναι ο χιλιασμός που υιοθετεί. Σύμφωνα με τον Ειρηναίο, θα υπάρξουν δύο Αναστάσεις. Η πρώτη Ανάσταση είναι Ανάσταση δικαίων, οι οποίοι θα συμβασιλεύσουν με το Χριστό για 1000 χρόνια και η δεύτερη όπου θα Αναστηθούν και οι αμαρτωλοί για να γίνει η τελική κρίση. Το χιλιόχρονο μεσοδιάστημα χαρακτηρίζεται ως βασιλεία του Υιού, που στο τέλος της θα παραχωρήσει τη βασιλεία στον Πατέρα (κατά τη δεύτερη Ανάσταση)[162]. Ο Ειρηναίος στο συμπέρασμα αυτό οδηγείται από τον Αποκάλυψη του Ιωάννη (20, 1-21,1) και την Α΄ Προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου (15, 24-28). Σύμφωνα με τον Ειρηναιο η πρώτη φάση της Ανάστασης αποτελεί το τελευταίο στάδιο της αποκατάστρασης της φύσης του ανθρώπου, εξ αιτίας των συνεπειών της πτώσης. Η βασιλεία μάλιστα του Υιού θα είναι μία ορατή εν γη βασιλεία[163].

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%95%CE%B9 ... E.B1.CF.82

φιλε μου, πολλοι ανθρωποι εκκλησιαστικοι και μη, εχουν πεσει σε πανπολλες αιρεσεις και πλανες.

για αυτο και καθε φορα που χρειαζοταν, γινοταν Οικουμενικη συνοδος ωστε να δογματισει επανω στο ζητημα που αφορουσε την Εκκλησια.
στην συγκεκριμενη περιπτωση, η Εκκλησια Δογματισε περι των χιλιαστων, και ετσι οποιοσδηποτε ανθρωπος υστερα απο την συνοδο πιστευε ακομη οτι τα χιλια ετη ξεκινουν μετα τον αντιχριστο, ηταν αιρετικος και εκτος Ορθοδοξου πιστεως.
οι Πατερες λοιπον, συσσωμοι, εχουν αναθεματισει την αιρεση των χιλιαστων.
οσοι δεν αποδεχτηκαν το αναθεμα της Β Οικουμενικης συνοδου, απλα δεν ειναι Ορθοδοξοι.
M__ έγραψε:Ξανασημειώνω ότι δεν είμαι χιλιαστής, αλλά ψάχνω κι εγώ όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Θεωρώ όμως ότι τα παραπάνω καταρρίπτουν ξεκάθαρα το επιχείρημα ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν είχε χιλιαστικές απόψεις, καθώς επίσης το ότι όποιος έχει τέτοιες απόψεις είναι αιρετικός. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσω κάποιον να ισχυρίζεται ότι ο Ιουστίνος ο Μαρτυς και ο Ειρηναίος Λουγδουνου, οι σημαντικότεροι ίσως Πατέρες της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας ήταν αιρετικοί.
Σημειώνω επίσης ότι το κριτήριο της αρχαιότητας είναι ένα από τα βασικά κριτήρια της Ορθοδοξίας για τον ορισμό της Πατρολογίας.

δεν ηταν αιρετικοι, διοτι δεν ειχε ακομη συγκλιθει Οικουμενικη συνοδος.
ηταν πλανεμενοι φιλε μου.
αιρετικοι ειναι οσοι εχουν την αποψη αυτην, ΑΦΟΥ εγινε η Οικουμενικη συνοδος και δογματισε επανω στο ζητημα.


νομιζω ειναι αρκετα ξεκαθαρο και κατανοητο

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

40
sarotos έγραψε:
δεν ηταν αιρετικοι, διοτι δεν ειχε ακομη συγκλιθει Οικουμενικη συνοδος.
ηταν πλανεμενοι φιλε μου.
αιρετικοι ειναι οσοι εχουν την αποψη αυτην, ΑΦΟΥ εγινε η Οικουμενικη συνοδος και δογματισε επανω στο ζητημα.


νομιζω ειναι αρκετα ξεκαθαρο και κατανοητο
Θα σε παρακαλούσα να μου δείξεις κάπου στα αρχεία, κανόνες της Οικουμενικής Συνόδου αυτά που αναφέρεις. Υποθέτω ότι αφού δογμάτισε όπως αναφέρεις κάπου θα είναι αυτό το δόγμα καταγεγραμμένο στους κανόνες της Συνόδου.

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

41
M__ έγραψε:
sarotos έγραψε:
δεν ηταν αιρετικοι, διοτι δεν ειχε ακομη συγκλιθει Οικουμενικη συνοδος.
ηταν πλανεμενοι φιλε μου.
αιρετικοι ειναι οσοι εχουν την αποψη αυτην, ΑΦΟΥ εγινε η Οικουμενικη συνοδος και δογματισε επανω στο ζητημα.


νομιζω ειναι αρκετα ξεκαθαρο και κατανοητο
Θα σε παρακαλούσα να μου δείξεις κάπου στα αρχεία, κανόνες της Οικουμενικής Συνόδου αυτά που αναφέρεις. Υποθέτω ότι αφού δογμάτισε όπως αναφέρεις κάπου θα είναι αυτό το δόγμα καταγεγραμμένο στους κανόνες της Συνόδου.

ευχαριστως..

παραθετω την Εικονα του πηδαλιου, σελιδα 132, Α κανων της Β Οικουμενικης συνοδου.

ιδου:

Εικόνα



Β Οικουμενικη συνοδος, Α κανων:

Ὥρισαν οἱ ἐν Κωνσταντινούπολει συνελθόντες ἅγιοι Πατέρες,
μὴ ἀθετεῖσθαι τὴν πίστιν τῶν Πατέρων τῶν τριακοσίων δέκα ὀκτώ,
τῶν ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας συνελθόντων·
ἀλλὰ μένειν ἐκείνην κυρίαν, καὶ ἀναθεματισθῆναι πᾶσαν αἵρεσιν·
καὶ εἰδικῶς τὴν
τῶν Εὐνομιανῶν, εἴτ' οὖν Εὐδοξιανῶν,
καὶ τὴν τῶν Ἡμιαρείων, εἴτ' οὖν Πνευματομάχων,
καὶ τὴν τῶν Σαβελλιανῶν,καὶ τὴν τῶν Μαρκελλιανῶν,
καὶ τὴν τῶν Φωτεινιανῶν, καὶ τὴν τῶν τὴν τῶν Ἀπολλιναριστῶν.


ο Απολιναριος δεν αναθεματιστηκε μονο για την αιρεση του χιλιασμου που ειχε, αλλα και για την αιρεση του μονοφυσιτισμου.

οπως μπορεις λοιπον να δεις, ο Απολλιναριος ηταν χιλιαστης (12 σειρα). τον χιλιασμο μαλιστα, τον ονομαζει ο Αγιος νικοδημος ΑΙΡΕΣΗ (16 σειρα). μαλιστα, μας λεει ο Αγιος Νικοδημος, οτι για την αναιρεση της ΑΙΡΕΣΕΩΣ αυτης του χιλιασμου απο τον απολλιναριο, η Β Οικουμενικη συνοδος εβαλε στο συμβολο της πιστεως το «ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος» (σειρα 19). ετσι λοιπον η Β Οικουμενικη συνοδος, ΔΟΓΜΑΤΙΣΕ περι αυτου.

ετσι λοιπον, η Β Οικουμενικη συνοδος δογματισε με την προσθηκη αυτη στο συμβολο της πιστεως, οτι τα χιλια χρονια δεν ξεκινουν μετα τον αντιχριστο αλλα πριν.

και το εκανε αυτο, με την προσθηκη αυτη στο συμβολο της πιστεως.

αυτο καποιος μπορει να το καταλαβει ευκολως αν αναλογιστει πως συμφωνα με την πλανη αυτη πως τα χιλια χρονια ξεκινουν μετα τον αντιχριστο, τοτε θα επρεπε να τελειωσει η βασιλεια του Χριστου ωστε να λυθει ο σατανας καποια στιγμη.
με το να βαλει ως Δογμα ομως η Β Οικουμενικη συνοδος το "ου της βασιλειας ουκ εσται τελος" σημαινει πως η Βασιλεια του Χριστου δεν τελειωνει, αρα ειναι αδυνατον τα χιλια χρονια να ειναι μετα τον αντιχριστο αφου με αυτην την θεωρηση τα χιλια χρονια της Βασιλειας του Χριστου καποια στιγμη τελειωνουν και λυνεται ο σατανας.

ειναι αρκετα απλο και ξεκαθαρο νομιζω το θεμα.

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

42
sarotos έγραψε:

Β Οικουμενικη συνοδος, Α κανων:

Ὥρισαν οἱ ἐν Κωνσταντινούπολει συνελθόντες ἅγιοι Πατέρες,
μὴ ἀθετεῖσθαι τὴν πίστιν τῶν Πατέρων τῶν τριακοσίων δέκα ὀκτώ,
τῶν ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας συνελθόντων·
ἀλλὰ μένειν ἐκείνην κυρίαν, καὶ ἀναθεματισθῆναι πᾶσαν αἵρεσιν·
καὶ εἰδικῶς τὴν
τῶν Εὐνομιανῶν, εἴτ' οὖν Εὐδοξιανῶν,
καὶ τὴν τῶν Ἡμιαρείων, εἴτ' οὖν Πνευματομάχων,
καὶ τὴν τῶν Σαβελλιανῶν,καὶ τὴν τῶν Μαρκελλιανῶν,
καὶ τὴν τῶν Φωτεινιανῶν, καὶ τὴν τῶν τὴν τῶν Ἀπολλιναριστῶν.


ο Απολιναριος δεν αναθεματιστηκε μονο για την αιρεση του χιλιασμου που ειχε, αλλα και για την αιρεση του μονοφυσιτισμου.

οπως μπορεις λοιπον να δεις, ο Απολλιναριος ηταν χιλιαστης (12 σειρα). τον χιλιασμο μαλιστα, τον ονομαζει ο Αγιος νικοδημος ΑΙΡΕΣΗ (16 σειρα). μαλιστα, μας λεει ο Αγιος Νικοδημος, οτι για την αναιρεση της ΑΙΡΕΣΕΩΣ αυτης του χιλιασμου απο τον απολλιναριο, η Β Οικουμενικη συνοδος εβαλε στο συμβολο της πιστεως το «ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος» (σειρα 19). ετσι λοιπον η Β Οικουμενικη συνοδος, ΔΟΓΜΑΤΙΣΕ περι αυτου.

ετσι λοιπον, η Β Οικουμενικη συνοδος δογματισε με την προσθηκη αυτη στο συμβολο της πιστεως, οτι τα χιλια χρονια δεν ξεκινουν μετα τον αντιχριστο αλλα πριν.

και το εκανε αυτο, με την προσθηκη αυτη στο συμβολο της πιστεως.

αυτο καποιος μπορει να το καταλαβει ευκολως αν αναλογιστει πως συμφωνα με την πλανη αυτη πως τα χιλια χρονια ξεκινουν μετα τον αντιχριστο, τοτε θα επρεπε να τελειωσει η βασιλεια του Χριστου ωστε να λυθει ο σατανας καποια στιγμη.
με το να βαλει ως Δογμα ομως η Β Οικουμενικη συνοδος το "ου της βασιλειας ουκ εσται τελος" σημαινει πως η Βασιλεια του Χριστου δεν τελειωνει, αρα ειναι αδυνατον τα χιλια χρονια να ειναι μετα τον αντιχριστο αφου με αυτην την θεωρηση τα χιλια χρονια της Βασιλειας του Χριστου καποια στιγμη τελειωνουν και λυνεται ο σατανας.

ειναι αρκετα απλο και ξεκαθαρο νομιζω το θεμα.
Μονο απλό και ξεκάθαρο δεν είναι κατά την ταπεινή μου άποψη. Ο τρόπος που το ερμηνεύεις φαινομενικά απλοποιεί τα πράγματα αλλά δεν ξεκαθαρίζει απολύτως τίποτα.

Κατ αρχήν αυτό που αναφέρεις ότι δηλαδή "ο Απολιναριος δεν αναθεματιστηκε μονο για την αιρεση του χιλιασμου που ειχε, αλλα και για την αιρεση του μονοφυσιτισμου" είναι ενδεικτικό του πως προσεγγίζεις το θέμα. Ο Απολλινάριος αναθεματίστηκε για τον μονοφυσιτισμό του και πολλά έχουν γραφτεί επί του θέματος στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Ενδεικτικά παραθέτω το παρακάτω.

"1.Ο Απολλινάριος και η διδασκαλία του

Ο Απολλινάριος υπήρξε θεμελιωτής της νέας αιρέσεως, που θα απασχολούσε το δεύτερο μισό του τέταρτου αιώνα και θα έβαζε σε κίνδυνο την ενότητα της Εκκλησίας. Γεννήθηκε το 315 στη Λαοδικεία. Ο πατέρας του ονομαζόταν και αυτός Απολλινάριος και ήταν γραμματικός. Πατέρας και υιος έγραψαν το κείμενο της Καινής Διαθήκης σε ομηρικό μέτρο. Θεωρούσαν απαραίτητο οι χριστιανοί να γνωρίζουν τον Όμηρο, τον Πίνδαρο και τους τραγικούς ποιητές της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν τόσο μορφωμένος όσο και οι Καππαδόκες πατέρες, χωρίς όμως σωστή θεολογική κρίση και εμμονή στην παράδοση της Εκκλησίας μας.

Στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τη διδασκαλία του Αρείου, αρχικά φαίνεται να συμφωνεί με το Συμβολο της Νίκαιας και τη διδασκαλία του Μεγάλου Αθανασίου. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» της ενσάρκωσης του Θείου Λόγου. Είχε όμως ήδη αρνηθεί ενσυνείδητα την πίστη της Εκκλησίας ότι ο θείος Λόγος είναι «ενανθρωπήσας», δηλαδή προσέλαβε συγχρόνως την σάρκα και το πνεύμα (νού - ψυχή) του ανθρώπου[1]. Η θεολογική του διδασκαλία στηρίχτηκε στην άποψη του έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη «αδύνατον γαρ είναι εκ δύο (=ουσιών με εντελέχεια) εν η ενός δύο γενέσθαι»[2]. Επομένως κατά τον Απολλινάριο ο Χριστός δεν μπορούσε να έχει δύο φύσεις, θεία και ανθρωπίνη, τέλειες, γιατί τότε θα είχαμε δύο τέλεια όντα, δύο Χριστούς και όχι έναν.

Ο ανθρώπινος νους κατά τον Απολλινάριο είναι τελείως διεφθαρμένος εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος και ταυτισμένος με την ανθρώπινη σάρκα. Έστι, σημείωνε, ο Υιος και Λόγος του Θεού κατά την ενανθρώπηση προσέλαβε μόνο το σώμα και την άλογη ψυχή του ανθρώπου, τη θέση της λογικής ψυχής η του νού κατέλαβε ο θείος Λόγος[3]. Ο Απολλινάριος δηλαδή αφαιρούσε ποσότητα από την ανθρωπίνη φύση, η οποία χωρίς το νού δεν μπορούσε να θεωρείται φυσικό προσωπο, προβάλλοντας έτσι την προσωπική ενότητα του Χριστού.

Η θεολογική αυτή άποψη του Απολλιναρίου σχετικά με την πρόσληψη από το θείο Λόγο της ανθρωπίνης, χωρίς υπόστασης, σάρκας δημιουργεί σωτηριολογικά προβλήματα. Το πρόβλημα ήταν ότι μένει αθεράπευτο οτιδήποτε δεν ενώνεται με το Θεό[4]."

http://www.impantokratoros.gr/eirhnh-ar ... os.el.aspx

Στην δε συνοδική επιστολή που ακολουθεί την σύνοδο γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε αυτά τα αιρετικά του Απολλινάριου,

"We moreover preserve unperverted the doctrine of the incarnation of the Lord, holding the tradition that the dispensation of the flesh is neither soulless nor mindless nor imperfect; and knowing full well that God's Word was perfect before the ages, and became perfect man in the last days for our salvation."

Αντιθέτως δεν υπάρχει καμία αναφορά στο θέμα των χιλιαστικών του θέσεων ούτε στην συνοδική αυτή επιστολή.

Δεύτερον, παραθέτεις τον κανόνα της συνόδου ο οποιος λέει ότι ο Απολλινάριος αναθεματίστηκε. Από εκεί μέχρι το να ισχυριστεί κάποιος ότι αναθεματίστηκε για τις χιλιαστικές του απόψεις είναι ένα λογικό άλμα. Το πηδάλιο μπορεί να λέει ότι αναθεματίστηκε για αυτό αλλά το πηδάλιο δεν είναι κανόνας Οικουμενικής Συνόδου και είναι γραμμένο πολλούς αιώνες μετά όταν έχει επικρατήσει η άποχη της αιρετικότητας του χιλιασμού. Μπορείς λοιπόν κάλλιστα να ισχυριστείς ότι για τον χιλιασμό έχει δογματίσει το πηδάλιο αλλά επ ουδενί ότι έχει δογματίσει η Β Οικ Σύνοδος

Τέλος ισχυρίζεσαι, κατά την άποψή μου λανθασμένα, ότι το "θα λυθεί ο σατανάς μετά τα χίλια έτη σημαίνει ότι παύει η Βασιλεία του Κυρίου". Και αυτό είναι μια λογική ακροβασία, μιας και από πουθενά δεν προκύπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα. Ο Κύριος τον έδεσε και ο Κύριος θα τον λύσει και το ότι ενδεχομένως θα κάνει μια τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια να επιτεθεί εναντίον του Θεού επ ουδενί δεν σημαίνει ότι η Βασιλεία του Θεού έλαβε τέλος. Είναι σαν να μου λες ότι επειδή επιτέθηκαν οι αραβες το 780 στην βυζαντινή αυτοκρατορία, έπαυσε η βυζαντινή αυτοκρατορία.

Οσον αφορά στο λόγο που προστέθηκε η φράση στο σύμβολο τους πίστεως θα πρότεινα μια ματιά στην αίρεση του Μαρκέλλου, η οποία και αυτή αναθεματίστηκε στην ίδια Σύνοδο, ο οποιος και υποστήριζε ότι κάποια στιγμή η Βασιλεία του Κυρίου θα λάβει τέλος και αυτός θα απορροφηθεί από τον Θεό.

Επαναλαμβάνω ότι από τη δική μου έρευνα πουθενά δεν γίνεται αναφορά, όχι μόνο στην Β αλλά και στις υπόλοιπες Οικουμενικές Συνόδους στο θέμα του χιλιασμού. Το ότι κάποιοι από τους καταδικασμένους αιρετικούς είχαν χιλιαστικά πιστεύω εκτός των άλλων αιρετικών που δίδασκαν είναι γεγονός. Ο Άρειος πχ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι για κάθε τέτοιο αιρετικό που αναθεματίστηκε αυτομάτως αναθεματίστηκε και ο χιλιασμός ο οποίος είναι θέμα εσχατολογικής ερμηνείας και όχι θεολογίας.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι συνεκλήθησαν και αποφάσισαν για θέματα ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ. Πουθενά δεν υπάρχον αναφορές ότι ασχολήθηκαν οι οικουμενικές σύνοδοι με θέματα ερμηνευτικά επί των προφητειών. Επιπλέον το να δογματίσει κάποια σύνοδος επί θέματος ερμηνείας προφητειών είναι εξ ορισμού προβληματικό μιας και μόνο με την εκπλήρωση της προφητείας μπορεί να είναι κάποιος βέβαιος περί της ερμηνείας της και επ ουδενί δεν μπορεί να αποτελέσει δόγμα. Δόγμα και ερμηνεία προφητείας είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Φίλε Σαρωτέ όπως ανυπόστατα ισχυριζόσουν νωρίτερα ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν μίλησε ποτέ για χιλιασμό, και τελικά κατέληξες να αναγορεύσεις τον Ιουστίνο Μάρτυρα και τον Ειρηναίο της Λυών σαν πλανεμένους, έτσι ανυποστατα και τώρα ισχυρίζεσαι ότι η Β Οικουμενική Σύνοδος ΔΟΓΜΑΤΙΣΕ περί του θέματος της χιλιετούς βασιλείας μη έχοντας το παραμικρό στοιχείο από τα πρακτικά της Συνόδου και στηριζόμενος μόνο σε συνειρμούς αβέβαιης ισχύος. Σε κάθε περίπτωση αυτή η προσέγγιση κάνει τα πράγματα απλά αλλά δεν μπορεί να αποτελεί βάση για ουσιαστική επιχειρηματολογία και τεκμηρίωση.

ΥΓ. Αν μπορέσεις να βρεις ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ από τα πρακτικά οποιασδήποτε Συνόδου που να αναφέρει το θέμα του χιλιασμού και να το αναγάγει σε δόγμα με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ απόφαση ή έστω και αναφορά, θα το εκτιμούσα και θα μου έλυνες σοβαρές απορίες. Μέχρι τότε η δηλώσεις σου περί δογματικής απόφασης συνόδου για αυτό το θέμα είναι μόνο ανυπόστατοι ισχυρισμοί και όσο δυνατά και αν το φωνάζεις δεν αλλάζει κάτι στην ουσία της απουσίας στοιχείων.

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

43
Κατ αρχήν αυτό που αναφέρεις ότι δηλαδή "ο Απολιναριος δεν αναθεματιστηκε μονο για την αιρεση του χιλιασμου που ειχε, αλλα και για την αιρεση του μονοφυσιτισμου" είναι ενδεικτικό του πως προσεγγίζεις το θέμα. Ο Απολλινάριος αναθεματίστηκε για τον μονοφυσιτισμό του και πολλά έχουν γραφτεί επί του θέματος στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Ενδεικτικά παραθέτω το παρακάτω.
δεν διαφωνει κανεις οτι ο Απολλιναριος αναθεματιστηκε για τον μονοφυσιτισμο του.
αυτο ομως, ειναι η μιση αληθεια.
η αλλη μιση που δεν την αναφερεις και δεν καταλαβαινω τον λογο, ειναι οτι αναθεματιστηκε και για τον χιλιασμο του.
Δεύτερον, παραθέτεις τον κανόνα της συνόδου ο οποιος λέει ότι ο Απολλινάριος αναθεματίστηκε. Από εκεί μέχρι το να ισχυριστεί κάποιος ότι αναθεματίστηκε για τις χιλιαστικές του απόψεις είναι ένα λογικό άλμα. Το πηδάλιο μπορεί να λέει ότι αναθεματίστηκε για αυτό αλλά το πηδάλιο δεν είναι κανόνας Οικουμενικής Συνόδου και είναι γραμμένο πολλούς αιώνες μετά όταν έχει επικρατήσει η άποχη της αιρετικότητας του χιλιασμού. Μπορείς λοιπόν κάλλιστα να ισχυριστείς ότι για τον χιλιασμό έχει δογματίσει το πηδάλιο αλλά επ ουδενί ότι έχει δογματίσει η Β Οικ Σύνοδος
και ναι, φτανουμε σημερα εν ετη 2013 να ακουσουμε πως το πηδαλιο της Εκκλησιας, το πιο εγκυρο "κανονικο" βιβλιο της Ορθοδοξου Πιστεως Δογματιζει αντι των Οικουμενικων συνοδων.
κοιταξε φιλε μου, καλο θα ηταν τα λογια που χρησιμοποιουμε να ειναι στοχευμενα και συγκεκριμενα, διοτι την ερμηνεια του κανονος εχει κανει ο Αγιος Νικοδημος και οχι την αποψη του πανω στο θεμα. και την ερμηνεια αυτην, την εχει αποδεχτει συσσωμη ολοκληρη η Ορθοδοξη πιστη και λατρεια, εφοσον δεν υπαρχει τιποτα "κανονικο" και "κανονικη ερμηνεια" του πηδαλιου που να μην ειναι Ορθη και σωστη.
ετσι λοιπον, δεν εχει δογματισει το πηδαλιο.
το πηδαλιο ειναι αδυνατον να δογματισει. ο μονος θεσμος μεσα στην Ορθοδοξια που δυναται να δογματισει, ειναι Πανορθοδοξη-Οικουμενικη συνοδος.
στο πηδαλιο, βλεπουμε την ερμηνεια του Δογματος που θεσπισε η Β Οικουμενικη συνοδος.
για να ξεκαθαρισουμε λοιπον τα πραγματα, οταν λεει η ερμηνεια του κανονος στο πηδαλιο, οτι λογο της ΑΙΡΕΣΗΣ του χιλιασμου η Β Οικουμενικη συνοδος ΔΟΓΜΑΤΙΣΕ με την προσθηκη στο συμβολο της πιστεως την φραση "ου της βασιλειας ουκ εσται τελος" τοτε ειναι ετσι.
ειναι γεγονος, οτι η προσθηκη αυτη στο συμβολο της πιστεως εγινε επι της Β Οικουμενικης συνοδου.
και ο λογος που εγινε, θα τον δουμε αμεσως παρακατω αφου παραθεσω πρωτα τα λογια σου
Τέλος ισχυρίζεσαι, κατά την άποψή μου λανθασμένα, ότι το "θα λυθεί ο σατανάς μετά τα χίλια έτη σημαίνει ότι παύει η Βασιλεία του Κυρίου". Και αυτό είναι μια λογική ακροβασία, μιας και από πουθενά δεν προκύπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα. Ο Κύριος τον έδεσε και ο Κύριος θα τον λύσει και το ότι ενδεχομένως θα κάνει μια τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια να επιτεθεί εναντίον του Θεού επ ουδενί δεν σημαίνει ότι η Βασιλεία του Θεού έλαβε τέλος. Είναι σαν να μου λες ότι επειδή επιτέθηκαν οι αραβες το 780 στην βυζαντινή αυτοκρατορία, έπαυσε η βυζαντινή αυτοκρατορία.
φιλε μου, πρεπει να κατανοησεις κατι βασικο...

συμφωνα με την χιλιαστικη αιρεση, τα χιλια χρονια βασιλειας του Χριστου μετα των Αγιων του, ειναι επιγεια.
δηλαδη, υπαρχει επιγεια βασιλεια του Χριστου με καποιον τροπο που ο καθε αιρετικος οργιαζει την φαντασια του επι τουτου.
ο Χριστος δενει τον σατανα οπως λες, και ο Χριστος τον λυνει.
το προβλημα εδω ομως ειναι οτι υποτιθεται συμφωνα με αυτην την αιρεση οτι ο σατανας λυνεται και ετσι δεν πλανα ετη τα εθνη, και ετσι βασιλευει ο Χριστος με τους Αγιους Του χιλια χρονια επι της γης.
δεν ειναι πνευματικα τα χιλια χρονια φιλε μου, ειναι επιγεια.
οποτε εκ των πραγματων, εφοσον λυνεται ο σατανας, σταματουν ΕΠΙΓΕΙΩΣ τα χιλια χρονια της βασιλειας του Χριστου.

ειναι απλο, απλουστατο.

η χιλιαστικη αιρεση, δεν οριζει τα χιλια χρονια ως την απαρχη της Εκκλησιας οπως το οριζει η Ορθοδοξη ερμηνεια. οριζει μια επιγεια βασιλεια που αναγκαστικα ερχεται εις τελος επιγειως εφοσον λυνεται ο σατανας.

με την προσθηκη λοιπον στο συμβολο της πιστεως η Β Οικουμενικη συνοδος την φραση "ου της βασιλειας ουκ εσται τελος" αυτοματως απεριψε την πλανερη-αιρετικη θεωρηση περι χιλιων ετων μετα τον αντιχριστο.

επισης, κανενας χιλιαστης δεν μιλησε για μια πνευματικη χιλιετια, αλλα μια επιγεια χιλιετια. οποτε εκ των πραγματων ερχεται εις τελος αυτη η επιγεια χιλιετια καθως ο σατανας λυνεται και παλι.
ακομη ομως και την υποθεση της πνευματικης χιλιετιας να παρουμε, απο που και ως που πνευματικη χιλιετια?
θα ηθελα μια περιγραφη επι τουτου.

η Ορθοδοξη ερμηνεια λεει πως ειναι η καθοδος του Αγιου Πνευματος και η βασιλεια του Χριστου εντος ημων.
με την υδριση της Εκκλησιας ο Χριστος βασιλευει με τους Αγιους Του, τους χριστιανους.

με την απαρχη της χιλιετιας μετα τον αντιχριστο, τι ακριβως πνευματικη βασιλεια θα ειναι?
δεν υπαρχει απαντηση στο ερωτημα αυτο, και αυτος ειναι ο λογος που ολοι οι αιρετικοι χιλιαστες οριοθετουν την χιλιαστικη τους πλανη ως μια βασιλεια επιγεια, που αναγκαστικα βεβαια ερχεται εις τελος λογο του λυσιματος του σατανα.

επισης, σου κανω την ερωτηση και θελω μια απαντηση.

εαν εισαι Ορθοδοξος οπως λες, μηπως δεν γνωριζεις οτι η Δευτερα Παρουσια του Χριστου ειναι αυτη που ριχνει τον αντιχριστο στο πυρ ζωντανο?
εαν το γνωριζεις, τοτε πως μιλας για χιλια χρονια μετα τον αντιχριστο?
μηπως δεν γνωριζεις οτι στην Δευτερα Παρουσια θα γινει και η τελικη κριση του κοσμου?


Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι για κάθε τέτοιο αιρετικό που αναθεματίστηκε αυτομάτως αναθεματίστηκε και ο χιλιασμός ο οποίος είναι θέμα εσχατολογικής ερμηνείας και όχι θεολογίας.
τι λες βρε φιλε μου?
καταλαβαινεις τι λες?
αυτο το ζητημα, δεν ειναι απλα θεολογουμενο ζητημα, ειναι ζητημα Δογματικοτητος.
το αν στην Δευτερα Παρουσια του Χριστου γινεται η κρισης του κοσμου, ειναι ζητημα Δογματος και οχι ερμηνειας οπως θελεις να λες

εξου και στο συμβολο της Πιστεως λεμε "Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς"

εαν ηταν θεμα ερμηνειας οπως λες, τοτε δεν θα ειχε Δογματισει Οικουμενικη συνοδος ΚΑΙ σε αυτο το ζητημα.
ειναι θεμα Δογματος και ουτε καν θεολογουμενο θεμα.

και εμεις, ως Ορθοδοξοι, πιστευουμε πως στην Δευτερα του Χριστου Παρουσια γινεται η τελικη κριση του κοσμου.


ετσι λοιπον, δεν εχει Δογματισει μονο η Β Οικουμενικη συνοδος περι της πλανης αυτης των χιλιων ετων μετα τον αντιχριστο, αλλα ολοκληρο το πιστευω της Ορθοδοξου πιστεως Δογματιζει περι αυτου.
και αυτο, διοτι οπως προαναφεραμε, στην Δευτερα Παρουσια γινεται και η τελικη κρισης του κοσμου.

μην λες οτι εισαι Ορθοδοξος βρε φιλε μου και δεν πιστευεις στα βασικα δογματα της Ορθοδοξου πιστεως..


για να κλεισω λοιπον, ακομη και την πρωτη περιπτωση να μην κατανοεις, της προσθηκης της Β Οικουνενικης συνοδου, ειναι αδυνατον να μην κατανοεις οτι εχουμε ως Δογμα οτι στην Β Παρουσια του Χριστου γινεται και η τελικη κρισης του κοσμου...
Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι οι Οικουμενικές Σύνοδοι συνεκλήθησαν και αποφάσισαν για θέματα ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ. Πουθενά δεν υπάρχον αναφορές ότι ασχολήθηκαν οι οικουμενικές σύνοδοι με θέματα ερμηνευτικά επί των προφητειών. Επιπλέον το να δογματίσει κάποια σύνοδος επί θέματος ερμηνείας προφητειών είναι εξ ορισμού προβληματικό μιας και μόνο με την εκπλήρωση της προφητείας μπορεί να είναι κάποιος βέβαιος περί της ερμηνείας της και επ ουδενί δεν μπορεί να αποτελέσει δόγμα. Δόγμα και ερμηνεία προφητείας είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
δεν θα μπορουσες να με βρεις περισσοτερο συμφωνο!
το θεμα μας ομως εδω, δεν ειναι θεολογουμενο οπως ειπαμε, αλλα καθαρα Δογματικο. και για αυτο και η Β Οικουμενικη συνοδος Δογματισε επι τουτου στο "συμβολο της πιστεως".
στην Δευτερα του Χριστου Παρουσια γινεται η τελικη κριση του κοσμου.
Φίλε Σαρωτέ όπως ανυπόστατα ισχυριζόσουν νωρίτερα ότι κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν μίλησε ποτέ για χιλιασμό, και τελικά κατέληξες να αναγορεύσεις τον Ιουστίνο Μάρτυρα και τον Ειρηναίο της Λυών σαν πλανεμένους, έτσι ανυποστατα και τώρα ισχυρίζεσαι ότι η Β Οικουμενική Σύνοδος ΔΟΓΜΑΤΙΣΕ περί του θέματος της χιλιετούς βασιλείας μη έχοντας το παραμικρό στοιχείο από τα πρακτικά της Συνόδου και στηριζόμενος μόνο σε συνειρμούς αβέβαιης ισχύος. Σε κάθε περίπτωση αυτή η προσέγγιση κάνει τα πράγματα απλά αλλά δεν μπορεί να αποτελεί βάση για ουσιαστική επιχειρηματολογία και τεκμηρίωση.
φιλε μου, οπως ξαναειπα, και μαλλον τα λογια μου δεν τα ειδες ποτε, στους πρωταρχικους χρονους της Εκκλησιας, οπου υπηρχαν τοσα ψευδεπιγραφα κειμενα, τοσα ψευδωνυμα ευαγγελια και τοσες ψευδωνυμες αποστολικες επιστολες, ο καθε ενας πιστευε οτι γουσταρε.
ετσι λοιπον, η Εκκλησια αναγκαστηκε με τον Μεγα Κωνσταντινο να συγκαλεσει Οικουμενικη συνοδο ωστε να αποφανθει στα ζητηματα- θεολογικα προβληματα που υπηρχαν την εποχη εκεινη.
επο την στιγμη που η Οικουμενικη συνοδος Δογματισε ομως, δεν επιτρεποταν κανενας να εχει διαφορετικη γνωμη απο την αποψη της συνοδου για το εκαστοτε ζητημα που Δογματιζε. οποιος ειχε, απλα ηταν εκτος Ορθοδοξου πιστεως και ειχε τα αναθεματα της συνοδου.
οι Πατερες φιλε μου, που πιστεψαν σε αυτην την πλανη, σε αυτην την αιρεση του χιλιασμου, πιστεψαν ΠΡΙΝ γινει η Β Οικουμενικη συνοδος και ΔΟΓΜΑΤΙΣΕΙ επι του ζητηματος.
ετσι λοιπον οι Πατερες εκεινοι, οπως και πολλοι αλλοι σε διαφορα αλλα θεολογικα ζητηματα πριν γινει συνοδος, επεσαν στην πλανη αυτη.
το να πλαναται καποιος φιλε μου, ειναι απολυτα θεμιτο.
απο την στιγμη ομως που η Εκκλησια εχει λαβει αποφαση επι του θεματος και εχει Δογματισει, τοτε οποιος εχει διαφορετικη αποψη επι του θεματος που Δογματισε εχει και τα αναθεματα της Οικουμενικης συνοδου και βεβαιως ειναι εκτος Ορθοδοξου πιστεως.
ετσι λοιπον, ΚΑΝΕΝΑΣ Ορθοδοξος Πατερας δεν εχει την χιλιαστικη αυτη αποψη. την ειχαν καποιοι πρωτοχριστιανοι πρωτου Δογματισει η Εκκλησια επι τουτου.
μην διαστρεβλωνεις τα αυτονοητα σε παρακαλω..
ΥΓ. Αν μπορέσεις να βρεις ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ από τα πρακτικά οποιασδήποτε Συνόδου που να αναφέρει το θέμα του χιλιασμού και να το αναγάγει σε δόγμα με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ απόφαση ή έστω και αναφορά, θα το εκτιμούσα και θα μου έλυνες σοβαρές απορίες. Μέχρι τότε η δηλώσεις σου περί δογματικής απόφασης συνόδου για αυτό το θέμα είναι μόνο ανυπόστατοι ισχυρισμοί και όσο δυνατά και αν το φωνάζεις δεν αλλάζει κάτι στην ουσία της απουσίας στοιχείων.
ευκολο..

ας ανατρεξουμε στο "συμβολο της πιστεως"...

"Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ού της Βασιλείας ούκ έσται τέλος."

με λιγα και απλα λογια, η Δευτερα Παρουσια του Χριστου σημαινει την κριση των ζωντανων και των νεκρων απο τον Χριστο.
ποσο πιο απλο και κατανοητο να το κανει η Β Οικουμενικη συνοδος οτι η οποιαδηποτε θεωρηση χιλιων ετων μετα αντιχριστου ειναι αιρεση και εκτος Ορθοδοξιας?

δηλαδη, εχουμε φτασει σε σημειο δυστηχως να μην κατανοουμε ουτε τα αυτονοητα της Πιστεως μας

Re: Η χιλιετής βασιλεία της Αποκαλύψεως

44
Γιώργος έγραψε:Μια αλλη σκέψη που μπορεί να κατατεθεί εδώ,είναι οτι τα 1000 χρόνια είναι κυριολεκτικά,απο την ανάσταση του Χριστού το 33 μ.Χ,εως το σχίσμα των δύο εκκλησίων το 1054 μ.Χ (1054-33=1021,περίπου 1000) και το δέσιμο του Σατανα απο 1054 μ.Χ εως 2018 μ.Χ (άλλα περίπου 1000 χρόνια,''σχεδόν'').....
Και εντελώς τυχαία την ίδια περίοδο οι "εξωγήινοι" έκαναν επεμβάσεις DNA στους ανθρώπους..........

Στην Λυών της Γαλλίας οι επιστήμονες μελετώντας το ανθρώπινο DNA σε όλο τον κόσμο έβγαλαν το καταπληκτικό συμπέρασμα ότι κάποιος ή κάποιοι πριν από 1000 χρόνια περίπου παρενέβαλαν ένα «πακέτο» από καινούργια γονίδια στα ήδη υπάρχοντα γονίδια του ανθρώπου .
Ο κύριος ερευνητής Δρ Jean Sedeaux θεωρεί ότι ο "κάποιος" ήταν μια φυλή γενναιόδωρων διαστημικών εξωγήινων που επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας γύρω στο 1000 μ.Χ., και αποφάσισαν ότι μας χρειάζονταν μια ώθηση προς τα εμπρός για την η εξέλιξή μας.

Η ομάδα του Δρ Sedeaux οδηγήθηκε στο απίστευτο αυτό συμπέρασμα όταν πραγματοποιούσε έρευνα για το ανθρώπινα γονίδια. "Καταχωρώντας κάθε ένα από τα 30.000 γονίδια που βρίσκονται στο σκέλη του διπλού έλικα του ανθρώπινου DNA, βρήκαμε ένα μικροσκοπικό τμήμα που χρησιμοποιούσε έναν εξ ολοκλήρου διαφορετικό κώδικα από τα άλλα γονίδια".

Στην αρχή υπέθεσαν ότι κάποιος ιός είχε ενσωματωθεί στο ανθρώπινο DNA , αλλά σε αυτή την περίπτωση, δεν υπήρχε κανένας τέτοιος ιός στη γη. "Και το πιο περίεργο είναι ότι αυτό το ξεχωριστό «πακέτο» από γονίδια είχε τις απαραίτητες χημικές ουσίες για να ενσωματωθεί με τα υπόλοιπα γονίδια.

Οι επιστήμονες βρήκανε ότι αυτή η μυστήρια γενετική "βελτίωση" έγινε κατά προσέγγιση πριν από 200 γενεές, δηλ. περίπου πριν από 1.000 χρόνια. "Αυτή η ανακάλυψη μας ξεσήκωσε τα μυαλά μας, "λέει ο Δρ Sedeaux. "Τώρα τοποθετούμε το πακέτο γονιδίων σε εργαστηριακούς πιθήκους για να δούμε ακριβώς τι θα γίνει.

http://www.apocalypsejohn.com/2012/05/dna-1000.html
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προφητείες και Αποκάλυψη”