Ο Ωριγένης, το πλήρες όνομά του ήταν Ωριγένης Αδαμάντιος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Γεννήθηκε πιθανώς στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 185 και πέθανε στην Καισάρεια, περίπου το 251. Αναθεματίστηκε με απάνθρωπο τρόπο μετά τον θάνατό του ο ίδιος και οι ιδέες του από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο το 553 μ.Χ.[1]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF% ... E%B7%CF%82

aetos64 έγραψε:Ο Ωριγένης, το πλήρες όνομά του ήταν Ωριγένης Αδαμάντιος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Γεννήθηκε πιθανώς στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 185 και πέθανε στην Καισάρεια, περίπου το 251. Αναθεματίστηκε με απάνθρωπο τρόπο μετά τον θάνατό του ο ίδιος και οι ιδέες του από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο το 553 μ.Χ.[1]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF% ... E%B7%CF%82

H ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.

aetos64 έγραψε:Ο Ωριγένης, το πλήρες όνομά του ήταν Ωριγένης Αδαμάντιος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Γεννήθηκε πιθανώς στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 185 και πέθανε στην Καισάρεια, περίπου το 251. Αναθεματίστηκε με απάνθρωπο τρόπο μετά τον θάνατό του ο ίδιος και οι ιδέες του από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο το 553 μ.Χ.[1]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF% ... E%B7%CF%82

Είναι ο Ωριγένης πατέρας της Εκκλησίας?

Σε αυτό το άρθρο θα δώσουμε στοιχεία από την Πατρολογία του Παπαδόπουλου για τον Ωριγένη. Αφορμή υπήρξε το γεγονός ότι οι ετερόδοξοι (μην έχοντας το χάρισμα της διάκρισης), κατηγορούν την εκκλησία του Χριστού ότι μέσα στους κόλπους της είχε και αιρετικούς ‘’πατέρες’’ των οποίων και υιοθέτησε τις διδασκαλίες.
Όποιος θέλει να δει περισσότερα, μπορεί να τα βρει στον Α τόμο της πατρολογίας του Στ. Παπαδόπουλου, σελίδες 393- 422.
Εμείς θα αναφέρουμε τα επίμαχα αποσπάσματα από την εν λόγω πατρολογία.
Στην γενική θεώρηση, αναφέρεται… «Ο Ωριγένης ανήκει στους μεγάλους άνδρες της ανθρωπότητος και είναι ο γονιμότερος συγγραφέας της αρχαίας Εκκλησίας. Έφερε στο στήθος του το θρησκευτικό πάθος της Ανατολής, την ασίγαστη αναζήτηση του Έλληνα φιλοσόφου, το ενδιαφέρον για κεκρυμμένες αλήθειες του Ιουδαίου και την υπαρξιακή πίστη του Χριστιανού. Οι παράγοντες αυτοί συγκλόνισαν τον μεγαλοφυή Ωριγένη και τον κίνησαν στο μεγαλειώδες έργο του, που παρέμεινε περισσότερο έργο πλάτους και λιγότερο έργο βάθους».
Αναγνωρίζεται στον Ωριγένη, επομένως, πλατειά μόρφωση και ευρύ πνεύμα. Το δε έργο του χαρακτηρίζεται πλατύ (που σημαίνει ότι λόγο των γνώσεων του έγραψε πολλά), αλλά λιγότερο έργου βάθους (που σημαίνει ότι αυτή η γνώση δεν τον οδήγησε πάντα σε βαθειά ορθόδοξη θεολογία).
Ο Ωριγένης, δεν θεωρείτε Πατέρας και Διδάσκαλος της Εκκλησίας, αλλά εκκλησιαστικός συγγραφέας.
Ο Παπαδόπουλος, στον ορισμό του Πατρός και Διδασκάλου, αναφέρει τα εξής… «Πατήρ και Διδάσκαλος είναι ο φορέας της Παραδόσεως της Εκκλησίας, που με τον φωτισμό του αγ. Πνεύματος εκφράζει ευρύτερη εμπειρία της αλήθειας με σκοπό την αντιμετώπιση κάποιας κρίσεως στην Εκκλησία» (Α Τόμος, σελ. 78).
Η διαφορά δηλαδή ανάμεσα σε έναν εκκλησιαστικό συγγραφέα και σε έναν Πατέρα και Διδάσκαλο, είναι ότι ο Πατέρας και Διδάσκαλος θεολόγησε και συνέβαλε στο να αντιμετωπιστεί κάποια μεγάλη θεολογική κρίση στην Εκκλησία, πάντα με βάση την Αγία Γραφή και την πρότερη Παράδοση της Εκκλησίας. Ο Ωριγένης, αν και σπουδαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας, εντούτοις δεν συνέβαλε στην αντιμετώπιση κάποιας θεολογικής κρίσης. Αλλού ήταν η συνεισφορά του.
Ας δούμε την στάση των άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων και Πατέρων και Διδασκάλων της εκκλησίας.

Όσοι ήταν κατά του Ωριγένη.

«…τα πρόσωπα που συζητούσαν έντονα το θέμα, δε διαδραμάτισαν πρωτεύοντα ρόλο στην διαμόρφωση της πορείας της Παραδόσεως. Έτσι πχ ότι οι αντιωριγενιστές Μεθόδιος Ολύμπου, Διόδωρος Ταρσού, Απολινάριος, Θεόφιλος Αλεξανδρείας και Θεόδωρος Μοψουεστίας δεν ήσαν ακραιφνείς φορείς του πνεύματος της Παραδόσεως, ενώ ο Πέτρος Αλεξ., ο Ευστάθιος, ο Σαλαμίνας Επιφάνιος, ο Αναστάσιος Ρώμης και ο Αντίπατρος Βόστρων δεν ηταν μεγάλοι ή κατ’ εξοχήν μεγάλοι θεολόγοι και Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας.»


Όσοι ήσαν φανατικοί υποστηρικτές του Ωριγένη.
«Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τους φανατικούς υποστηρικτές του Ωριγένη· Ο Ευσέβιος Καισαρείας, ο Ευάγριος, ο Δίδυμος, ο Συνέσιος Πτολεμαίδος και ο Σωκράτης δεν είχαν κατά πάντα ορθόδοξο φρόνημα, ενώ ο Πάμφιλος, ο Ρουφίνος, ο Ιωάννης Ιεροσολύμων και ο Παλλάδιος δεν υπήρξαν μεγάλοι θεολόγοι. Επομένως τόσο οι άσπονδοι πολέμιοι, όσο και οι φανατικοί φίλοι του Ωριγένη δεν αποτελούν το μέτρο της ορθοδόξου θεολογίας, ούτε εκφράζουν το γνήσιο κλίμα της Εκκλησίας».
Ούτε οι μεν, ούτε οι δε έπραξαν σωστά. Το σωστό το έπραξαν οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας που διέκριναν το ορθόδοξο από το ανορθόδοξο και αιρετικό στα έργα του Ωριγένη. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της ορθοδοξίας που είναι η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, χρησιμοποίησαν οι Διδάσκαλοι.
«Πρόκειται για τον Αθανάσιο Αλεξανδρείας (+373), τον Μ. Βασίλειο (+379), τον Γρηγόριο Θεολόγο ( +390), τον Γρηγόριο Νύσσης (+394), τον ιερό Χρυσόστομο (+ 407), και τον Ιλάριο Πικταβίου (+367), τον Αμβρόσιο Μιλάνου (+397) και Βικέντιο Λειρίνου (+ προ 450) στη Δύση. Οι Πατέρες και Διδάσκαλοι αυτοί γνώριζαν καλά και χρησιμοποιούσαν παντοιοτρόπως τον Ωριγένη· και μολονότι είχαν βαθειά συνείδηση των παρεκκλίσεών του, των κακοδοξιών του και των σφαλμάτων του, έκαιε μέσα τους άσβεστη αγάπη γι’ αυτόν…Ο Θεολόγος Γρηγόριος (με την συνεργασία του Μ. Βασιλείου συνέταξε την περίφημη Φιλοκαλία, δηλαδή ανθολογία κειμένων του Ωριγένη…Ωστόσο ο Μ. Βασίλειος γνωρίζει και σημειώνει τις παρεκκλίσεις του Ωριγένη (Περί Αγίου Πνεύματος 29. 73), ο δε Γρηγόριος χρησιμοποιεί πολλά σχήματά του, αλλά συχνότατα βρίσκεται στην ανάγκη να τα ορθοδοξοποιήσει . Ο Γρηγόριος Νύσσης επηρεάστηκε περισσότερο από τη σκέψη του Ωριγένη, αλλά γνωρίζει και καταδικάζει ορισμένες αντιλήψεις του…».

Η πορεία προς την καταδίκη του Ωριγένη.

«Στην Αλεξάνδρεια πραγματοποιήθηκαν το 232 δύο συνάξεις (συσκέψεις). Η πρώτη του απαγόρευσε να διδάσκει, η άλλη τον καθήρεσε (είχε γίνει πρεσβύτερος σε ξένη επισκοπή). Την απόφαση αυτή δεν υιοθέτησαν όλες οι Εκκλησίες και όμως η Αλεξάνδρεια δεν επέμεινε, ώστε να διακόψει τις σχέσεις της με όσες Εκκλησίες περιέθαλψαν και τίμησαν τον Ωριγένη. Τούτο σημαίνει ότι η απόφαση της Αλεξανδρινής Εκκλησίας ήταν ένα είδος προειδοποίησεως· προσέξτε, στο πρόσωπο και το έργο του Ωριγένη διαβλέπουμε κινδύνους… Η πρώτη καταδίκη του προσώπου και του έργου του Ωριγένη έγινε το 400 στην Αλεξάνδρεια» (σημείωση δική μου· είναι αυτό που αναφέραμε παραπάνω, που δεν πρόκειται για πρόσωπα που είχαν πρωτεύοντα ρόλο στην διαμόρφωση της Παραδόσεως).
Το πρόβλημα εντάθηκε τον Ε και ΣΤ αιώνα, όπου πλέον δεν έχουμε μεμονωμένους συγγραφείς υπέρ ή κατά του ωριγενισμού, αλλά πνευματικό κλίμα και θεολογική νοοτροπία που έφερνε σύγχυση στην Εκκλησία. Η εκκλησία έπρεπε γρήγορα να εξαλείψει το πρόβλημα.
«Από την στιγμή αυτή η Εκκλησία ήταν αναγκασμένη χάριν των μελών της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, το οποίο είχε γίνει πρόβλημα ωριγενισμού…η Εκκλησία όφειλε να δείξει την πλάνη του ωριγενισμού, όφειλε να τον καταδικάσει, να τον αναθεματίσει…και επειδή οι καταδικαζόμενες αντιλήψεις ήταν πολλές, επειδή όλες συνδέονταν με το πρόσωπο του Ωριγένη κι επειδή τα περισσότερα μέλη της Εκκλησίας αδυνατούσαν να διακρίνουν μεταξύ Ωριγένη και ωριγενισμού, η Εκκλησία έπρεπε να καταδικάσει ευθέως και σαφώς το πρόσωπο του Ωριγένη. Τούτο έγινε στην ενδημούσα σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 543, βάση διατάγματος που με προτροπή θεολόγων είχε συντάξει ο Ιουστινιανός και που καταδίκαζε θέσεις του Ωριγένη και αναθεμάτιζε τον ίδιο προσωπικά. Η Ε Οικουμενική Σύνοδος το 553 περιλαμβάνει τον Ωριγένη στον ενδέκατο αναθεματισμό της μαζί με άλλους αιρετικούς…η ΣΤ Οικουμενική Σύνοδος επαναλαμβάνει την καταδίκη αυτή…όλες οι μεταγενέστερες Σύνοδοι υιοθετούν την καταδίκη».
Όπως βλέπουμε, ο ωριγενισμός είναι αυτός που κατά βάθος καταδικάζεται. Ο Ωριγένης καταδικάστηκε επειδή οι περισσότεροι από τον λαό δεν είχαν την απαραίτητη διάκριση να ξεχωρίσουν το ορθό από το λάθος. Προκειμένου να επέλθει κακό σε αυτούς, καταδίκασαν τον Ωριγένη.
Ουσιαστικά, το ορθό είναι με ΔΙΑΚΡΙΣΗ να ξεχωρίζουμε από τα έργα του το ορθόδοξο από το αιρετικό. Επειδή όμως εμείς ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, καλό είναι να καταφεύγουμε σε έργα των Πατέρων που την είχαν, όπως πχ στην Φιλοκαλία του Γρηγορίου Θεολόγου και του Μ. Βασιλείου, που σταχυολόγησαν το τεράστιο έργο του Ωριγένη , και κράτησαν το ωφέλιμο για μας.
«Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς έμμεσα ή άμεσα, λίγο ή πολύ γνώριζαν το έργο του, χρησιμοποιούσαν από αυτό ότι θεωρούσαν καλό ή ακίνδυνο (χωρίς να μνημονεύουν τον Ωριγένη) και στηλίτευαν τις παρεκκλίσεις του».
Δημοσιεύτηκε 3rd October 2010 από τον χρήστη Στέλιος Μπαφίτης
http://exprotestant.blogspot.gr/2010/10 ... st_03.html

bile45 έγραψε:Θα μου επιτρέψεις να σου πω ένα μυστικό, για το καλό σου.

Τα νήπια ερμηνεύουν ιστορικά την Γραφή.

Οι ώριμοι Χριστιανοί το εδάφιο: «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν͵ καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν» το ερμηνεύουν εσχατολογικά.

Δηλαδή ο απόστολος Παύλος μιλάει από το ΜΕΛΛΟΝ.


Δες τι λέει ο Ωριγένης, και μελέτησε Ερμηνευτική των Ιερών Κειμένων:

οπως αναφερθηκε ξανα, οι προφητειες του Χριστου ειναι διττες. εχουν παντοτε διπλη εκπληρωση.
το να λες οτι εκπληρωθηκε κατι, η θα εκπληρωθει, ειναι ημιτελες.
το κυρηγμα του Ευαγγελιου εγινε στα πρωτα εσχατα, και θα γινει ξανα στα δευτερα.

ας δουμε λοιπον τι λεει για το θεμα ενα νηπιο οπως το αποκαλεις, οπου στην πραγματικοτητα βεβαια ειναι απο τους ελαχιστους θεολογους που περασαν στην ιστορια της Εκκλησιας, τον Αγιο Γρηγοριο τον Παλαμα.


Ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς , στόν λόγο τού , είς τήν ΙΔ΄ Κυριακή τού ευαγγελιστού Ματθαίου, αποδεικνύει μέ τρανταχτά επιχειρήματα , πώς τό ευαγγέλιο εκηρύχθη από τούς Αγίους Αποστόλους είς όλα τά έθνη , σέ πολλά έξ αυτών διά ζώσης καί στά υπόλοιπα μέ τίς καθολικές τούς επιστολές :

« Θά είπω πρώτα πρός τήν αγάπην σάς τά τελευταία λόγια τής αναγινωσκομένης σήμερα παραβολής Τού Κυρίου , ότι « πολλοὶ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. ».( Ματθ. κβ΄ 15 ) Διότι αυτό δεικνύει καί ο Κύριος μέ όλην τήν παραβολήν , ώστε νά προσπαθήσωμε εμείς νά μήν είμεθα απλώς από τούς κλητούς , αλλά από τούς εκλεκτούς . Επειδή όποιος δέν είναι από τούς εκλεκτούς , αλλά μόνον από τούς κλητούς , όχι μόνον εκπίπτει από τό Ανέσπερον Φώς , αλλά καί εξάγεται πρός τό σκότος τό εξώτερον καί αφού τού δεθούν τά χέρια , επειδή δέν εργάσθησαν τά έργα Τού Θεού καί τά πόδια , επειδή δέν έτρεξαν πρός Τόν Θεόν , παραδίδεται στόν κλαυθμόν καί τόν βρυγμόν τών οδόντων .
Θά απορούσε κανείς κατ΄ αρχήν πώς ο Κύριος είπε ότι οί κλητοί είναι πολλοί , όχι όμως όλοι οί άνθρωποι· διότι εάν δέν είχαν κληθεί όλοι , δέν θά ήταν δίκαιο νά εκπέσουν από τά επηγγελμένα αγαθά όσοι δέν προσεκλήθησαν , καί νά λάβουν τήν πείρα τών ηπειλημένων βασάνων· άν είχαν κληθεί δέν αποδοκιμάσθησαν δικαίως· δέν είναι όμως αλήθεια τό ότι δέν εκλήθησαν . Διότι καθώς Ο Κύριος ανελαμβάνετο στόν ουρανόν μετά τήν έκ νεκρών Ανάστασιν , είπε πρός τούς μαθητάς Τού : « Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. »( Μάρκ. ιστ΄ 15 ) καί « μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· »( Ματθ. Κη΄ 19 ). Καί ότι αυτό πού προσετάχθησαν οί μαθηταί , τό επραγματοποίησαν , είναι ικανός νά τό παραστήσει ο μέγας Παύλος· διότι λέγει : « μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε ( καί βέβαια διότι ) εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ».( Ρωμ. Ι΄ 18 ), δηλαδή τών Αποστόλων . Ώστε ό λ ο ι εκλήθησαν , καί δ ι κ α ί ω ς θά τιμωρηθούν εκείνοι πού δέν προσήλθαν στήν π ί σ τ η . » ( Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τού Παλαμά ,
“ λόγος είς τήν παραβολήν τήν καλούσαν είς τούς γάμους τού υιού ”. Ε.Π.Ε. Τόμ. 10 σελ. 554 ).


επισης, να προσθεσω τα λογια του Αποστολου Παυλου στην επιστολη του προς τους κολοσσους, οπου αναφερει ακριβως το ιδιο.

23 εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν, οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος.


επισης, τονιζω ξανα, οτι αυτο θα εκπληρωθει και παλι με το κυρηγμα των 2 προφητων οπου θα σκουσουν ολοι το κυρηγμα τους και ολοι θα παρουν θεση, ητε χλευαζοντας τους ητε οχι.

οπως αναφερθηκε ξανα, οι προφητειες του Χριστου ειναι διττες. εχουν παντοτε διπλη εκπληρωση.το να λες οτι εκπληρωθηκε κατι, η θα εκπληρωθει, ειναι ημιτελες.το κυρηγμα του Ευαγγελιου εγινε στα πρωτα εσχατα, και θα γινει ξανα στα δευτερα.

Oύτε αυτό που λες εσύ sarote είναι απολύτως σωστο,οι προφητειες του Χριστου δεν είναι διττες,αλλα μονές,και αναφέρονται ολες μονο στα εσχατα!Πραγματι,διαβαζουμε την Γραφη και δεν ξερουμε τι διαβάζουμε.Και αναφέρομαι συγκεκριμενα στα εσχατα γιατι αυτά μας ενδιαφερουν τωρα.Ανοιξα αυτές τις μερες ξανα το Κατά Ματθαιον Ευαγγέλιο,και στο κεφάλαιο κδ' οπου απανταει ο Χριστος στο ερωτημα των μαθητων του,για το ποιο είναι το σημείον της δικης του παρουσίας και της συντέλειας του αιώνος.Δυο χιλιαδες χρόνια τωρα οι ερμηνευτες κατανοουσαν ότι προκεται για την περιοδο από τον θανατο του Ιησου μεχρι την Δευτερα Του Παρουσια,αλλα κατι τετοιο τωρα που το εξετασα καλυτερα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ!

Δεν αναφέρεται καθολου ο Ιησους από την περιοδο του θανατου του και επειτα μεχρι το τελος του κοσμου το τι θα γίνει,ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ στην περίοδο λιγο πριν την Δευτερα Του Παρουσία!Αναφερεται δηλαδή,ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ,ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ,οπως αλλωστε είναι και το ερωτημα των μαθητών του!Το ενδιαφέρον όμως είναι να δουμε το τι ακριβως λεει,και πως απαντάει:
1)Στον στιχο 5 αναφέρεται στον ΑΝΤΊΧΡΙΣΤΟ.
2)Στον στιχο 6 αναφέρεται στον ΠΟΛΕΜΟ.
3)Στον στιχο 7 αναφέρεται στον ΣΕΙΣΜΟ.
4)Στους στιχους 9-10 αναφέρεται στους 2 ΠΡΟΦΗΤΕΣ.
5)Στον στιχο 11 αναφέρεται στον ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ.
6)Στον στιχο 14 αναφέρεται για την κηρυξη του Ευαγγελιου εν ολη την οικουμενη,που θα γίνει ΑΠΟ ΤΟΥΣ 2 ΠΡΟΦΗΤΕΣ.
7)Στον στιχο 15 αναφέρεται παλι στον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.
8)Στον στιχο 21 αναφέρεται στην Μεγαλη Θλιψη τον καιρο της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.
9)Στον στιχο 23 μιλάει για το ότι ο Αντίχριστος θα πει ότι θα είναι ο Χριστός
10)Ενώ τελος στον στιχο 29 μιλαει για την ΕΝΔΟΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ

Με αυτά θέλω να πω ότι είχαμε κειμηλιο μεγαλο το 24ο κεφαλαιο του Ματθαίου αλλα δεν του είχαμε δωσει την πρεπουσα σημασία.Ανοιξτε και διαβαστε....

bile45 έγραψε:Θα μου επιτρέψεις να σου πω ένα μυστικό, για το καλό σου.

Τα νήπια ερμηνεύουν ιστορικά την Γραφή.

Οι ώριμοι Χριστιανοί το εδάφιο: «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν͵ καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν» το ερμηνεύουν εσχατολογικά.

Δηλαδή ο απόστολος Παύλος μιλάει από το ΜΕΛΛΟΝ.


Δες τι λέει ο Ωριγένης, και μελέτησε Ερμηνευτική των Ιερών Κειμένων:

Φιλε νομιζω οτι σωστα το λες. Μεσα στα αγιογραφικα χωρια υπαρχουν πολυ βαθια νοηματα τα οποια ειναι αλληγορικα. Ενα παραδειγμα

Ψαλ. 18,2 Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.
Ψαλ. 18,2 Οι ουρανοί με την αρμονίαν και το κάλλος των διηγούνται εις κάθε άνθρωπον την δόξαν και την σοφίαν του Θεού. Ο ουρανός, που σαν στερεός θόλος περιβάλλει την γην, διακηρύττει, ότι είναι έργον του παντοδυνάμου και πανσόφου δημιουργού.
Ψαλ. 18,3 ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν.
Ψαλ. 18,3 Καθε ημέρα βροντοφωνεί εις την επομένην ημέραν και κάθε νυξ αναγγέλλει εις την άλλην νύκτα την γνώσιν δια την ύπαρξιν του απειροτελείου Δημιουργού.
Ψαλ. 18,4 οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν·
Ψαλ. 18,4 Οι λόγοι, τους οποίους διαλαλούν οι ουρανοί, δεν είναι σιωπηλοί λόγοι από εκείνους, των οποίων αι φωναί δεν ακούονται παντού.
Ψαλ. 18,5 εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν.
Ψαλ. 18,5 Τουναντίον, εις ολόκληρον την γην εξήλθε και ακούεται η φωνή των. Εφθασαν και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι των.
Ψαλ. 18,6 ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ.
Ψαλ. 18,6 Ο Θεός το φως το απρόσιτον, τον ήλιον, έκαμεν ιδιαίτερον ενδιαίτημά του. Τον διατάσσει να ανατέλλη λαμπρός ωσάν νυμφίος, που εξέρχεται λαμπροστολισμένος από τον νυμφικόν του θάλαμον. Ωσάν γίγας και ακούραστος δρομεύς, με αγαλλίασιν και χωρίς ποτέ να αποκάμη δια μέσου των αιώνων, διατρέχει κάθε ημέραν τον από ανατολών έως δυσμών δρόμον του.
Ψαλ. 18,7 ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ.
Ψαλ. 18,7 Από το ένα άκρον του ουρανού γίνεται η έξοδός του και στο άλλο άκρον του ουρανού τελειώνει η πορεία του. Και δεν υπάρχει κανείς, ο οποίος θα ημπορέση, να διαφύγη την θερμότητά του.

Οποιοσδηποτε θα διαβαζε τους ανωτερους στοιχους του ψαλμου θα εβγαζε το συμπερασμα οτι γινεται αναφορα στο ουρανιο στερεωμα. Ο αποστολος Παυλος ομως Θεοπνευστα δινει εκτος την απλη ερμηνεια την δευτερη ερμηνεια και την αναγαγει στο κυρηγμα του ευαγγελιου.

εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ».( Ρωμ. Ι΄ 18 )

Τετοια παραδειγματα υπαρχουν παρα πολλα.Συνεπως υπαρχει η πρωτη ερμηνεια αλλα και δευτερη ακομα βαθυτερη.

bile45 έγραψε:]Δες τι λέει ο Ωριγένης, και μελέτησε Ερμηνευτική των Ιερών Κειμένων:

bile45 έγραψε:

aetos64 έγραψε:Ο Ωριγένης, το πλήρες όνομά του ήταν Ωριγένης Αδαμάντιος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Γεννήθηκε πιθανώς στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 185 και πέθανε στην Καισάρεια, περίπου το 251. Αναθεματίστηκε με απάνθρωπο τρόπο μετά τον θάνατό του ο ίδιος και οι ιδέες του από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο το 553 μ.Χ.[1]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF% ... E%B7%CF%82

H ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.

Έτσι, και απο την εικόνα του φαίνεται...

aetos64 έγραψε:

bile45 έγραψε:]Δες τι λέει ο Ωριγένης, και μελέτησε Ερμηνευτική των Ιερών Κειμένων:

bile45 έγραψε:

aetos64 έγραψε:Ο Ωριγένης, το πλήρες όνομά του ήταν Ωριγένης Αδαμάντιος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Γεννήθηκε πιθανώς στην Αλεξάνδρεια, περίπου το 185 και πέθανε στην Καισάρεια, περίπου το 251. Αναθεματίστηκε με απάνθρωπο τρόπο μετά τον θάνατό του ο ίδιος και οι ιδέες του από την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο το 553 μ.Χ.[1]

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF% ... E%B7%CF%82

H ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.

Έτσι, και απο την εικόνα του φαίνεται...

Θα ηθελα να δω ποιος ειναι ημιμαθης και ρωτω τα εξης : ( αν και η σχολη του 2018 ειναι εξ ορισμου ημιμαθης )

Που αναφερεται οτι ο Ωριγενης αναθεματιστηκε απανθρωπα ;

Το λινκ που εδοθη λλεει τα εξης :

Το έτος 553 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός συγκάλεσε την Ε΄ οικουμενική σύνοδο με σκοπό να εξετάσει ένα άλλο θέμα (τα λεγόμενα «Τρία Κεφάλαια»), το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τον Ωριγένη. Μετά την έκδοση της απόφασης για τα «Τρία Κεφάλαια», ο Ιουστινιανός έστειλε ένα γράμμα στη σύνοδο, με το οποίο ζητούσε κατηγορηματικά να καταδικάσουν και την διδασκαλία του Ωριγένη! [8]. Αρκετά από τα μέλη της συνόδου ήσαν ωριγενιστές και αντέδρασαν έντονα στην λήψη τέτοιας απόφασης. Όμως η πλειοψηφία των μελών ήσαν αντιωριγενιστές και με την υποστήριξη της ισχυρής αυτοκρατορικής εξουσίας εξέδωσαν 15 «αναθεματισμούς» κατά της διδασκαλίας του Ωριγένη. Ο σκοπός αυτής της ενέργειας του Ιουστινιανού ήταν να σταματήσουν οι ωριγενιστικές έριδες, όπως πράγματι σταμάτησαν μετά την απόφαση αυτή. Αυτή είναι και η σημαντικότερη πλευρά του θέματος της καταδίκης, η οποία επιβάλλει την αναθεώρηση της αποφάσεως, εφ’ όσον ελήφθη κατ’ εντολήν του αυτοκράτορα.

Εδω οι 15 αναθεματισμοι δεν αναφερουν το ονομα του Ωριγενη. Μιλουν για αυτους που στο μελλον θα δεχτουν τις συγκεκριμενες δοξασιες http://www.comparativereligion.com/anathemas.html