ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
(καί προφητεῖες!)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου


«Στῶμεν καλῶς». Ἔρχονται ἡμέρες φοβερές. Θὰ πέσουν ἔθνη, θὰ πέσουν βασίλεια. Θὰ γίνῃ ἄνω – κάτω ὁ κόσμος. Ὅ,τι εἴδαμε ὣς τώρα εἶνε μικρά. Νὰ εἴμεθα μὲ τὸ Εὐαγγέλιον. Ἐμεῖς οἱ ὀλίγοι θὰ γίνωμε ἡ ζύμη καὶ ἡ μαγιὰ ἑνὸς νέου κόσμου.


http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=44192
http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/1 ... .html#more

Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου - Θα ενωθεί ποτὲ η ανθρωπότης;

«…Ἵνα πάντες ἓν ὦσι» (Ἰω. 17,21)


Καὶ λοιπὸν αἰωνίως θὰ εἶνε διῃρημένος ὁ κόσμος; Δὲν ὑπάρχει τρόπος ἡ διάσπασις νὰ ἐκλείψῃ καὶ νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ ἑνότης τῆς ἀνθρωπότητος; Ὑπάρχει! ἀπαντοῦμε χωρὶς δισταγμό. Καὶ ὁ τρόπος ποὺ ἡ γῆ θὰ βρῇ τὴν παγκόσμια ἑνότητα, εἶνε ἁπλούστατος· νὰ πιστέψουμε ὅλοι στὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑπακούσουμε σὲ ἕνα νόμο θεμελιώδη, ὁ ὁποῖος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ἔχει τὴ σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τὴν ἄψυχη ὕλη ὁ νόμος τῆς παγκοσμίου ἕλξεως· εἶνε ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, τὴν ὁποία δίδαξε καὶ ἐφήρμοσε σὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής. Εἶνε τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34· 15,12,17), οἱ δύο αὐτὲς μαγικὲς λέξεις, ποὺ τὴν ἔννοιά τους δὲν μπόρεσε ἀκόμη, παρ᾽ ὅλα τ᾽ ἀναρίθμητα πανεπιστήμιά της, νὰ συλλάβῃ ἡ ἀνθρωπότης.

Ἡ ἀγάπη, ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη, ἰδοὺ ὁ παγκόσμιος νόμος τῆς ἕλξεως τῶν ψυχῶν, ποὺ θὰ ἑνώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἂν ὅλοι πειθαρχήσουμε στὸν βασικὸ τοῦτο νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ -γιὰ νὰ μιλήσουμε πιὸ συγκεκριμένα- ἂν ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτου μας ἀρχίσουμε νὰ σκεπτώμαστε ὅπως ὁ Χριστός, νὰ πράττουμε ὅ,τι ἔπραττε ἐπὶ τῆς γῆς ἐκεῖ νος, ὁ ἀπαράμιλλος τύπος καὶ ὑπογραμμὸς κάθε ἀρετῆς, τότε θ᾽ ἀποκτήσουμε ἕνα νοῦ, τὸν « νοῦν Χριστοῦ »(Α΄ Κορ. 2,16), καὶ τότε τὸ ὅραμα τῶν προφητῶν, ἡ θερμὴ προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ «Ἵνα πάντες ἓν ὦσι» (Ἰω. 17,21) ποὺ σήμερα Κυριακὴ τῶν ἁγίων Πατέρων ἀκούστηκε σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας, θὰ ἐκπληρωθῇ. Τότε Βορρᾶς καὶ Νότος, Δύσι καὶ Ἀνατολὴ θὰ ἑνωθοῦν καὶ θὰ γίνῃ «μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (ἔ.ἀ. 10,16) .Ἡ ἀνθρωπότης,ἀγαπητοί μου, δὲν θὰ εἶνε πάντα χωρισμένη. Ἡ ἑνότης εἶνε αἴτημα πανανθρώπινο, αἴτημα ποὺ βαπτίσθηκε καὶ ἐξαγνίσθηκε στὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Ἔκτοτε τὰ πραγματικὰ τέκνα τοῦ Χριστοῦ, ὅπου κι ἂν κατοικοῦν πάνωστὴ γῆ, εὔχονται -καὶ ὄχι μόνο εὔχονται, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις τους ἐργάζονται- «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» (θ. Λειτ.) κάτω ἀπὸ τὴ σημαία τοῦ σταυροῦ.

Καὶ ἡ λαμπρὴ αὐτὴ ἡμέρα ὁπωσδήποτε θ᾿ ἀνατείλῃ, γιὰ νὰ θέσῃ τέρμα στὰ δεινὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Γιὰ ν᾽ ἀνατείλῃ ὅμως ταχύτερα, ἂς ἐργασθοῦμε «ἵνα πάντες ἓν ὦσι».

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἄρθρο σὲ ἐφημερίδα τῆς Λαρίσσης
ποὺ ἐδημοσιεύθη στὴν καθαρεύουσα τὴν 5-6-1949

http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?f=197&t=9085

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ


Σήμερον ολίγας λέξεις θα διαβάση το κοινόν,
να ιδή πως ωφελείται ο πιστεύων εις Χριστόν.

Όποιος θέλει για να γίνη αληθής Χριστιανός,
πρέπει πάντοτε να κάμη ό,τι θέλει ο Χριστός.

Θέλει όλοι αγαπημένοι να’μεθα σαν αδελφοί,
ν’ αγαπώμεν τον πλησίον με αγάπη αληθή.

Θέλει να μη πολεμούμε μεταξύ μας Χριστιανοί,
να μη νιώθουμε ως ζωήν μας του πλησίον την θανή.

Θέλει όλοι αδελφωμένοι στη σημαία Του να ζουν,
εάν τον Θεόν πατέρα θέλουνε για να ιδούν.

Θέλει οι πόλεμοι να παύσουν, κι όπλα και σιδηρικά
να γένουνε εργαλεία, προ παντώς γεωργικά.

Θέλει για να βασιλεύση επί της γης ειρήνη – αμήν -,
και να γίνη ο κόσμος όλος «μία ποίμνη εις Ποιμήν».

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, σύνθημά μας, ό,τι θέλει ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Έτσι θα ορθοποδήση κάθε τίμιος λαός.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είνε η ειρήνη κ’ η αγάπη δι’ ημάς.
Πόλεμος κι αχνίζον αίμα είνε πάντα ο σατανάς.

+ παπα – Παπασχάλης Πρωθιερεύς
(Ανεδιμοσιεύθη εις «Σπίθα» φ. 577/Σεπτέμβριος 2000, σελ.1)

«ΕΣΤΙΑ», φυλ. 8

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος β΄, σελ. 161-164, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

O Galis ειναι πολυ αμαρτωλος για να εχει γνωμη. Απλα παραθετει τις γνωμες αλλων. Αλλα αφου ερωταται δημοσια απαντα.

Ποια ειναι ειναι η διαφορα της αορατης Θειας παρουσιας με την ασαρκη παρουσια ; Οπως το καταλαβαινω ειναι το ιδιο πραγμα. Κατα την γνωμη μου ειναι αυτο που εννοει και ο Τρεμπελας.

Η ορθοδοξη εκκλησια λεει οτι η παρουσια κατα τη συντελεια του υλικου κοσμου θα ειναι ενσαρκη. Για την ασαρκη παρουσια πριν τη συντελεια του υλικου κοσμου δεν εχει παρει θεση. Εχουν ομως παρει θεση πολλοι κορυφαιοι θεολογοι της. Η παραθεση του Συμεων νεου θεολογου ασφαλως ειναι ορθη και αναφερεται στη συντελεια του υλικου κοσμου. Αυτη η αναφορα του ομως δεν αποκλειει καποια Θεια Επεμβαση στην ροη της ιστοριας.

Συνεπως εχουμε την την α και β ενσαρκη παρουσια. Και περι αυτων ολοι μας συμφωνουμε. Αυτο που δεν εχω καταλαβει που ειναι η παρεκλιση απο τη δογματικη της εκκλησιας οταν μιλησουμε για ασαρκη παρουσια, η αορατη παρουσια, η Θεια επεμβαση , η δεν ξερω πως αλλιως πριν την παρουσια επι τη συντελεια του υλικου κοσμου ;

Λέει η Ορθόδοξος Εκκλησία οτι η Β' Παρουσία είναι άσαρκη;

Αν συμφωνησουμε να ονομασουμε ως β παρουσια τη συντελεια του υλικου κοσμου η απαντηση ειναι ΟΧΙ. Ομως οπως καταλαβαινω ο Μενιος δεν αναφερεται στη συντελεια αλλα στη Θεια επεμβαση πριν τη Β παρουσια.

Δηλαδή μετα την ενανθρώπηση του χριστού δεν δέθηκε ο Σατανάς,δεν τον νίκησε ο Χριστός;

Γνωρίζετε οτι πέρα αυτών υπάρχουν γέροντες και πατέρες και άγιοι που είναι της άλλης άποψης έτσι;

Αυτούς τι τους κάνουμε ,τους διαγράφουμε,δεν τους δίνουμε σημασία ή τους λέμε και αυτούς ψευτοορθόδοξους;

Ειναι αυτός ψευτορθόδοξος;

Ασφαλως και δεν ειναι ψευτοορθοδοξος. Συμφωνω με αυτα που γραφει. Ομως αναφερεται σε αλλο γεγονος και δεν μπορω να καταλαβω πως διαφωνει με αυτα που λεμε.

Ωραία να στο θέσω αλλιώς.

Η αόρατη επέμβαση γίνεται μέσω ενεργειών του Θεού έτσι;

Ούτως ή άλλως οι ενέργειες είναι άσαρκες γιατί είναι άκτιστες ετσι;

Οταν λέμε ενέργειες του Θεού,δεν είναι ταυτόχρονα ο Πατήρ,ο ένσαρκος Λόγος και το Άγιο Πνεύμα;

Η άσαρκη παρουσία παραπέμπει σε άσαρκο Λόγο.Δεν ενσαρκώθηκε;

Επομένως γιατι το αναφέρει έτσι και δεν το λέει αόρατη επέμβαση όπως το λέει ο Τρεμπέλας;

Και γιατί την αναφέρει Β'ασαρκη Παρουσία;Εδω δεν έχουμε απόκλιση;

Η Β΄Παρουσία δεν γίνεται εν δόξη;

Ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ομιλεί για μεγαλη και επιφανή ημέρα,την οποία θέτει στην συντέλεια,σε αντίθεση με άλλους που την θέτουν ως αόρατη επέμβαση.

dominique έγραψε:Ωραία να στο θέσω αλλιώς.

Η αόρατη επέμβαση γίνεται μέσω ενεργειών του Θεού έτσι;

Ούτως ή άλλως οι ενέργειες είναι άσαρκες γιατί είναι άκτιστες ετσι;

Οταν λέμε ενέργειες του Θεού,δεν είναι ταυτόχρονα ο Πατήρ,ο ένσαρκος Λόγος και το Άγιο Πνεύμα;

Η άσαρκη παρουσία παραπέμπει σε άσαρκο Λόγο.Δεν ενσαρκώθηκε;

Επομένως γιατι το αναφέρει έτσι και δεν το λέει αόρατη επέμβαση όπως το λέει ο Τρεμπέλας;

Και γιατί την αναφέρει Β'ασαρκη Παρουσία;Εδω δεν έχουμε απόκλιση;

Η Β΄Παρουσία δεν γίνεται εν δόξη;

Ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ομιλεί για μεγαλη και επιφανή ημέρα,την οποία θέτει στην συντέλεια,σε αντίθεση με άλλους που την θέτουν ως αόρατη επέμβαση.

Τα ερωτηματα που εβαλες θελουν προσοχη διοτι απτονται του Χριστολογικου και Τριαδικου δογματος αλλα και των ενεργειων του Θεου ( επι Γρηγοριου του Παλαμα ) τα οποια ειναι πολυ δυσκολα. Μια γνωμη θα πω και δεν ειμαι απολυτος. Γι αυτο αν κανω λαθος ζητω συγνωμη απο το Θεο . Αν υπαρχει καποιος θεολογος ας με διορθωσει.

Πρωτα απο ολα αυτο που παρατηρω ειναι οτι Τρεμπελας γραφει οχι για αορατη παρουσια του Θεου αλλα περι αορατου παρουσιας του Ιησου Χριστου εκτακτως δραστικης.
Σιγουρα αυτος ηξερε δογματικη καλυτερα απο ολους μας.

Οταν λέμε ενέργειες του Θεού,δεν είναι ταυτόχρονα ο Πατήρ,ο ένσαρκος Λόγος και το Άγιο Πνεύμα;

Οι ενεργειες του Θεου δεν ειναι ο Πατηρ , ο ενσαρκος Λογος και το Αγιο Πνευμα.
Οι ακτιστες ενεργειες εκπορευονται απο τα τρια ανωτερω Προσωπα.
Γνωριζουμε επισης οτι Μονας εν Τριαδι και Τριας εν Μοναδι. Οπως επισης και παντα εν Πατρι, δι Υιου, εν Αγιω Πνευματι. Δηλαδη σε καθε εργο συμετεχουν ολα τα προσωπα. Ο ιδιος ο Χριστος ομολογει στο Φιλιππο οτι αυτος που ειδε εμενα ειδε το Πατερα. Τα ανωτερω ομως που εγραψα δεν εχουν την εννοια οτι δεν υπαρχει η εννοια της προσωπικης πρωτοβουλιας καποιου Προσωπου.Ακριβως το αντιθετο. Απο τα τρια προσωπο μονο ο Υιος σαρκωθηκε.Ομως υποστατικα ηταν ενωμενος με τα δυο αλλα προσωπα.

Η άσαρκη παρουσία παραπέμπει σε άσαρκο Λόγο.Δεν ενσαρκώθηκε;

Βεβαιως και εσαρκωθηκε. Ομως δεν ηταν μονο ανθρωπος. Ηταν και Θεος. Ηταν Θεανθρωπος .Στην εκκλησια ψελνουμε <<ετεχθης εκ παρθενου και αχωριστος υπηρχες τω Πατρι >>. Συνεπως το γεγονος οτι εσαρκωθη δεν σημαινει οτι επαψε καποια στιγμη να ενεργει και ως Θεος.Δεν προκυπτει απο καπου οτι οποιαδηποτε ενεργεια θα πραγματοποιει Ο Υιος στο μελλον θα ειναι παντα με το ανθρωπινο σωμα του. Ως Θεος θα ενεργει και με τις ενεργειες Του.

Και γιατί την αναφέρει Β'ασαρκη Παρουσία;Εδω δεν έχουμε απόκλιση;

Νομιζω ειναι θεμα κοινης ορολογιας.

Ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ομιλεί για μεγαλη και επιφανή ημέρα,την οποία θέτει στην συντέλεια,σε αντίθεση με άλλους που την θέτουν ως αόρατη επέμβαση.

Δεν διαφωνω οτι και η επι τη συντελεια του κοσμου παρουσια θα ειναι σε ημερα μεγαλη και επιφανη. Αυτο ομως δεν αποκλειει με την ειδικη εννοια που δινει η Γραφη να υποννοειται μια αλλη Ημερα .η Ημερα της Θειας Επεμβασεως. Αν δουμε τα χωρια στη Π.Δ. οπου αναφερεται η Ημερα η μεγαλη και επιφανης νομιζω θα κατανοησουμε οτι δεν προκειται για την συντελεια του κοσμου, αλλα για αλλο γεγονος.

Galis έγραψε:

phpBB [video]

Η σύγχυση της εποχής μας είναι μεγάλη, είναι αντίστοιχη αυτής της Ά Παρουσίας όπου δεν αναγνωρίστηκε ο Μεσσίας Ιησούς Χριστός!

Είναι και αυτό ένα Σημείο των Καιρών!

Ματθ. 23,37 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.
Ματθ. 23,37 Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, συ που φονεύστους προφήτας και λιθοβολείς εκείνους που ο Θεός σου έχει στείλει! Ποσες και πόσες φορές ηθέλησα να περιμαζεύσω τα παιδιά σου, όπως η κλώσσα συγκετρώνει τα μικρά πουλιά της κάτω από τις φτερούγες της, και δεν ηθελήσατε.
Ματθ. 23,38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.
Ματθ. 23,38 Ιδού, προς τιμωρίαν της κακίας σας και καταστροφήν σας αφίνεται έρημος και απροσταύτετος από τον Θεόν η πόλις σας και ο ναός.
Ματθ. 23,39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Ματθ. 23,39 Διότι σας λέγω ότι δεν θα με δήτε πλέον, έως ότου μετανοημένοι πήτε· Ευλογημένος είναι αυτός, που έρχεται εν ονόματι του Κυρίου”.

Συνεπως θα ερθει η χρονικη στιγμη οπου οι Εβραιοι μετανοημενοι θα πουν το <<ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου >>. Εδω ο Κυριος κανει επικληση προφητειας απο το βιβλιο των ψαλμων. Προκειται για τον 117 ψαλμο. Προκειται λοιπον για προφητεια η οποια θα εκπληρωθει στο μελλον.Αν δουμε τα συμφραζομενα της προφητειας (στοιχος 25 ) βλεπουμε οτι προκειται για σωτηρια του λαου του Θεου.Αμεσως μετα το ευλογημενος ο ερχομενος ακολουθει στο στοιχο 27 η αιτια της σωτηριας του λαου.
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν·

Ψαλ. 117,22 λίθον, ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας·
Ψαλ. 117,22 Εγώ, που εις την περίστασιν αυτήν προεικονίζω και προαναγγέλλω τον σωτήρα, ομοιάζω με λίθον, τον οποίον κατεφρόνησαν οκνηροί και ανίκανοι οικοδόμοι. Αυτός όμως ο λίθος έγινεν εις τας χείρας του εμπείρου οικοδόμου θεμέλιος και ακρογωνιαίος λίθος του θείου οικοδομήματος.
Ψαλ. 117,23 παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Ψαλ. 117,23 Αυτή η πνευματική οικοδομή, η Εκκλησία της λυτρώσεως και σωτηρίας, εθεμελιώθη και οικοδομήθη εκ μέρους του Κυρίου και είναι αξιοθαύμαστος στους οφθαλμούς μας.
Ψαλ. 117,24 αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
Ψαλ. 117,24 Αυτή είναι η πανηγυρική και χαρμόσυνος ημέρα, την οποίαν ο Κυριος έκαμε. Ας αγαλιασθώμεν και ας ευφρανθώμεν κατ' αυτήν.
Ψαλ. 117,25 ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή.
Ψαλ. 117,25 Ω Κυριε, σώσον λοιπόν τον λαόν σου. Κατευόδωσον αυτόν, στο να επιτύχη τον προορισμόν του.
Ψαλ. 117,26 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου.
Ψαλ. 117,26 Ευλογημένος ας είσαι συ, ο ευσεβής ισραηλιτικός λαός, ο οποίος έρχεσαι στον ναόν του Κυρίου. Εις σας τους ευλαβείς δίδομεν τας ευλογίας, αι οποίαι αναβλύζουν από τον ναόν του Κυρίου.
Ψαλ. 117,27 Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
Ψαλ. 117,27 Ο Θεός και Κυριος μας μας εφώτισε με το φως της θείας του παρουσίας· Οργανώσατε και ευτρεπίσατε εορταστικήν πομπήν, κρατούντες πυκνοφύλλους κλάδους και προχωρούντες μέχρι των κεράτων του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων.
Ψαλ. 117,28 Θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι· Θεός μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν.
Ψαλ. 117,28 Και ο λαός απαντά· Συ, Κυριε, είσαι ο Θεός μου, και σε εγώ θα δοξολογώ πάντοτε. Συ είσαι ο Θεός μου και εγώ θα ανυμνώ το μεγαλείον και την δόξαν σου. Θα σε δοξολογώ δια το μεγαλείον σου, θα σε ευγνωμονώ δια τας ευεργεσίας σου, διότι, Κυριε, έκαμες δεκτήν την προσευχήν μου και έγινες ο σωτήρ μου.
Ψαλ. 117,29 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Ψαλ. 117,29 Δοξολογείτε, λοιπόν τον Κυριον, διότι είναι πανάγαθος, διότι είναι αιώνιον και πλουσιόδωρον το έλεός του.

Το δευτερο υπαγραμισμενο στοιχο των χρησιμοποιει η εκκλησια μας στην αρχη του καθε ορθρου . Μαλιστα ειναι ο πρωτος στοιχος που ξεκινα να ψελνει ο ψαλτης στον ορθρο. Τονιζει την φανερωση του Θεανθρωπου στο κοσμο. Τον εφαρμοζει πολυ ορθα η εκκλησια μας για την α παρουσια, ομως η πληρης εκπληρωση του ειναι κατα την μεταστροφη του Ισραηλ στο Χριστο.

Μαλιστα στο στοιχο 24 εχουμε μια πολυ σημαντικη φραση

αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

Τον ανωτερω στοιχο το χρησιμοποιει πολυ ορθα και η εκκλησια μας ως στοιχο των αινων του Πασχα αλλα και του γ αντιφωνου της θειας λειτουργιας διοτι και στην α παρουσια εκπληρωθηκε. Ομως η πληρης εκπληρωση απο τα συμφραζομενα φαινεται να ανηκει στην Θεια Επεμβαση, καθως ο στοιχος 27 ειναι συναρτηση του στοιχου 26 για τον οποιο ο Κυριος τον τοποθετησε στο μελλον.

Σχετικά με το αν ειναι πολλές οι ημέρες του Κυρίου.


Μία η ημέρα Του Κυρίου

Αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ




Για μας τους Ορθοδόξους η ημέρα του Κυρίου είναι μία ημέρα που συγχρόνως και ταυτοχρόνως είναι ημέρα κατά την οποία θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί ημέρα της παγκόσμιας δίκης, ημέρα της αλλαγής του σύμπαντος, το οποίο από φθαρτό θα γίνη άφθαρτο και ένδοξο ημέρα αρπαγής όλων των αγίων και δικαίων στον ουρανό, θα είναι ημέρα κατά την οποία αρχίζει η αιωνία μακαριότητα των δικαίων, καθώς και η αιωνία καταδίκη των αμαρτωλών. Ημέρα κατά την οποία θα νικηθή τελεσίδικα η φθορά και ο θάνατος. Ημέρα κατά την οποία θα εξουδετερωθή κάθε αντίθεος δύναμις.

Πρόκειται για μία μοναδική, συγκεκριμένη και ανεπανάληπτη ημέρα. Ένα βράδυ πριν κοιμηθώ, σκέφθηκα να διαβάσω την Β' επιστολή του Αποστόλου Πέτρου. Ήθελα να παραδοθώ στον ύπνο με τον νου μουδιαποτισμένο με σκέψεις που θα επήγαζαν από λόγια της Γραφής. Επειδή εκείνο τον καιρό προσπαθούσα να κατατοπίσω κάποιους Χριστιανούς πάνω σε εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών, πρόσεξα ιδιαίτερα κάποια χωρία αυτής της επιστολής.

Αναφέρεται συχνά ο Απόστολος σ' αυτήν την ημέρα, και την ονομάζει «ημέρα κρίσεως» (β' 9) «ημέρα κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων» (γ' 7) «ημέρα Κυρίου» (γ' 10). Να σημειώσουμε ότι στο τελευταίο χωρίο που αναφέραμε, το γ' 10, η λέξις «ημέρα» εκφέρεται με το άρθρο, «θα έλθη δε η ημέρα Κυρίου». Αυτό σημαίνει ότι αυτή η ημέρα είναι μία, συγκεκριμένη και γνωστή ως ημέρα που θα δράση ο Κύριος και θα θέση τέρμα στην αταξία και στο κακό.

Επίσης, στο χωρίο γ' 4 χρησιμοποιείται έναρθρα η λέξις «παρουσία» σε συσχετισμό βέβαια με την «ημέρα του Κυρίου» όπως φαίνεται από τους στίχους οι οποίοι ακολουθούν - «που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού». Εδώ βλέπουμε ενικό αριθμό, διότι δεν αναμένονται δύο ή τρεις παρουσίες ακόμη, όπως λένε οι Πεντηκοστιανοί.

Στο χωρίο γ' 12 υπάρχει συνδυασμός των λέξεων, «παρουσία» και «ημέρα του Θεού». Πιο πάνω μίλησε για «ημέρα Κυρίου», τώρα χρησιμοποιεί την φράσι «ημέρα Θεού». Φυσικά, είναι το ίδιο και πρόκειται για μία και την αυτή ημέρα. Λοιπόν το χωρίο αυτό έχει ως εξής, «. . . προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας». Άξιο σημειώσεως ότι και η λέξις «παρουσία» είναι με άρθρο, καθώς και η λέξις «ημέρα». Αυτό δηλώνει ότι πρόκειται για μία και συγκεκριμένη ημέρα, όχι για περισσότερες ημέρες ή για περισσότερες παρουσίες. Κατ' αυτήν την ημέρα, μας λέει ο Απόστολος Πέτρος, θα διαλυθή ο παρών φθαρτός και πεπαλαιωμένος κόσμος και θα ξεπροβάλη ο άφθαρτος κόσμος του μέλλοντος αιώνος, ο οποίος εδώ ορίζεται με την φράσι, «καινούργιοι ουρανοί και γη καινούργια» (γ' 13).


Στο χωρίο α' 19, ο Απόστολος γίνεται λίγο ποιητής και παρουσιάζει από την πλευρά των δικαίων όλο τον παρόντα κόσμο σαν σκοτεινή περιοχή και όλο τον μέλλοντα σαν χώρο φωτεινό, που εγκαινιάζεται με την ημέρα της Β' Παρουσίας, όπου ο Χριστός παρομοιάζεται με το άστρο της αυγής. Τι όμορφα που είναι τα λόγια της Γραφής! «Και έχουμε πιο βέβαιο τον λόγο των Προφητών, στον οποίο καλά κάνετε και προσέχετε και τον έχετε σαν λυχνάρι που φωτίζει σ' ένα τόπο σκοτεινό, μέχρις ότου γλυκοχαράξη η ημέρα και το άστρο της αυγής ανατείλη στις καρδιές σας».

Για κάθε καλοπροαίρετο χριστιανό που μελέτα με καθαρό νου την Αγία Γραφή και εν προκειμένω την Β' επιστολή του Αποστόλου Πέτρου γίνεται αντιληπτό, ότι μία είναι η ημέρα που θα συμβούν τα συγκλονιστικά γεγονότα. Είναι η τελευταία ημέρα της ανθρώπινης ιστορίας.

Πριν από αυτήν θα υπάρξουν στον αγρό ζιζάνια, ταραχή, θλίψις στον κόσμο, θάνατος, φθορά, σκοτάδι, φυσικό και ηθικό κακό, πειρασμοί, δύναμις της αμαρτίας, Αντίχριστος κ.λ.π. Θ' ανατείλη όμως μία ημέρα, μία και μοναδική, που εδώ ο Πέτρος την ονομάζει με τα ονόματα που είδαμε, όπου για τους ασεβείς και αμαρτωλούς αρχίζει η αιωνία καταδίκη και για τους δικαίους η ζωή μέσα στο φως της ημέρας, στους καινούργιους ουρανούς και στην καινούργια γη, όπου θα βασιλεύη η αρετή, η καλωσύνη, η δικαιοσύνη.

Στα χρόνια που γράφθηκε αυτή η επιστολή, 64 ή 66 μ. Χ., άρχισαν να προβληματίζονται κάποιοι Χριστιανοί, λέγοντας, «πότε θα έλθη η ημέρα του Κυρίου»; «γιατί αργεί»; Στο τρίτο κεφάλαιο ο Απόστολος άπαντα σ' αυτές τις ερωτήσεις. Εμάς τώρα, δεν μας αφορούν οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα, αλλά μας ενδιαφέρει να προσέξουμε κάτι άλλο. Διαπιστώνουμε ότι τόσο οι ερωτήσεις, όσο και οι απαντήσεις δείχνουν καθαρά ότι δεν αναμένονται περισσότερες από μία ημέρες του Κυρίου ή παρουσίες δεν αναμένονται περισσότερες κρίσεις ή αλλαγές στο σύμπαν ή αναστάσεις νεκρών.

Σ' αυτό το θέμα δίνει και παίρνει ο ενικός αριθμός: «η παρουσία», η «ημέρα του Θεού», «η παρουσία της ημέρας του Θεού», «η ημέρα του Κυρίου», ημέρα που χαράζει και που συνοδεύεται με το άστρο της αυγής, «ημέρα κρίσεως», «ημέρα κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων».

Παρόμοια εκφράζεται και ο άλλος Κορυφαίος Απόστολος στην προς Εφεσίους επιστολή (δ' 30), «να μην λυπείτε το Άγιο Πνεύμα του Θεού, με το οποίο σφραγισθήκατε για την ημέρα της απολυτρώσεως».
Εδώ προτρέπει τους Χριστιανούς να μη συμπεριφέρονται άπρεπα και να μη λυπούν το Άγιο Πνεύμα, με το οποίο σφραγίσθηκαν μέσω του Μυστηρίου του Χρίσματος. Η τελετή του Χρίσματος, η δωρεά της χάριτος του αγίου Πνεύματος, ανοίγει τον δρόμο για να λάβουμε απολύτρωσι κατά την ημέρα της Β' Παρουσίας.

Όσο ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, πάντοτε θα υποφέρουμε από κάτι, πάντοτε θα μας θλίβουν οι νόμοι της φθοράς, η δύναμις της αμαρτίας, ο φθόνος του διαβόλου, η κακία των ασεβών και αμαρτωλών, ο φόβος του θανάτου. Από όλα αυτά θα απολυτρωθούμε άπαξ δια παντός την ημέρα της Β' Παρουσίας, η οποία ορίζεται με τον ωραίο χαρακτηρισμό, «ημέρα απολυτρώσεως».

Αυτήν την ημέρα θα λυτρωθούμε από όλα τα σκοτάδια. Υπομονή λοιπόν «έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών».
Παντού λοιπόν λόγος για ημέρα, όχι για ημέρες. Ενικός αριθμός, γιατί όλα θα γίνουν μια φορά. Όλα θα τα κάνη ο Χριστός. Τότε θα εκδηλωθή το βασιλικό αξίωμά του. Συνοδευόμενος από αναρίθμητες στρατιές αγγέλων θα εμφανισθή ως παγκόσμιος δικαστής, και θα καθήση πάνω σε ένδοξο θρόνο για να κρίνη όλους τους ανθρώπους. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος, ορισμένες φορές την αποκαλεί «ημέρα Χριστού». Η λέξις «Χριστός» οδηγεί την σκέψι στα τρία μεσσιακά αξιώματα, το προφητικό, το αρχιερατικό και το βασιλικό. Στον Γολγοθά εκδηλώθηκε το αρχιερατικό, ομοίως και στην τέλεσι της Ευχαριστίας στο Μυστικό Δείπνο. Στην ημέρα όμως της Β' Παρουσίας θα εκδηλωθή το βασιλικό.

Ας δούμε ένα σχετικό χωρίο. Φιλιπ. β' 16, «κρατώντας στερεά τον λόγο της ζωής για να μπορώ να καυχηθώ κατά την ημέρα του Χριστού».
Κι εδώ λόγος για την ίδια ημέρα, για μία ημέρα. Αναμένεται μία ημέρα κατά την οποία ο Απόστολος Παύλος, και γενικώς όλοι οι Απόστολοι και οι Ποιμένες της Εκκλησίας θα νοιώσουν μεγάλη καύχησι, όταν δουν ότι καρποφόρησε αυτό που έσπειραν στις ψυχές των ανθρώπων, όταν δουν ότι πολλοί έγιναν Χριστιανοί και κράτησαν σταθερά, χωρίς υποχωρήσεις και αμφιβολίες αυτόν τον λόγο «λόγον ζωής επέχοντες». Η φράσις «λόγος ζωής» αφήνει να εννοηθή ότι υπάρχει και «λόγος θανάτου». Αυτόν τον κηρύττουν οι αντίθετοι.

Τι ωραίες εκφράσεις! Πόσο όμορφα είναι τα λόγια της Γραφής! «...τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκόλιας και διεστραμμένης, εν οις φαίνεσθε ως φωστήρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες, εις καύχημα εμοί εις ημέρα Χριστού, ότι ουκ εις κενόν έδραμον ουδέ εις κενόν εκοπίασα».

Ας μη παραθέσουμε άλλα χωρία. Όσα παρουσιάσαμε δείχνουν ολοκάθαρα και ολοφώτεινα ότι αναμένεται μία ημέρα. Αυτή θα είναι σαν θύρα που θα κλείνη τον παρόντα αιώνα και θα ανοίγη τον μέλλοντα. Η ευχή μας είναι: Κάποια μάτια να μη θολώνουν και να μη βλέπουν τα μονά ως διπλά και τριπλά.

Αγαπητοί Πεντηκοστιανοί, ανοίξετε τους οφθαλμούς σας και κοιτάτε τις φράσεις της Γραφής, η ημέρα του Κυρίου, η ημέρα του Θεού, η ημέρα του Χριστού, ημέρα κρίσεως, μεγάλη ημέρα (Ιούδα 6), ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού (Ρωμ. β' 5 12) ημέρα απολυτρώσεως, εκείνη η ημέρα (Β' Θεσ. α 10 - Β' Τιμ. α' 12).

Προσέξετε ότι σε ορισμένα χωρία τίθεται απλώς η λέξις «ημέρα», και μάλιστα με το άρθρον. Ένα παράδειγμα: «Να μη εγκαταλείπουμε τις συναθροίσεις μας, καθώς το συνηθίζουν μερικοί, αλλά να προτρέπουμε και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλο και μάλιστα αφού βλέπετε να πλησιάζη η ημέρα» (Εβρ. Γ 25).

Να το χωνέψετε καλά στο μυαλό σας. Μία παρουσία του Κυρίου αναμένεται. Κατ' αυτήν θα γίνη και το παγκόσμιο δικαστήριο όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο. Είναι η ημέρα του Χριστού. Τότε θα μιλήση ο Χριστός, ο οποίος μέχρι εκείνη την ημέρα πολλές φορές φαίνεται σιωπηλός, μέχρι που να νομίζεται και ως ανύπαρκτος. Μέχρι τότε βλέπουμε ημέρες του κακού, ημέρες των ασεβών. Θα δούμε και ημέρες του Αντίχριστου. Θα προηγηθούν σκοτεινές καταστάσεις. Πάντα πριν χαράξη η ημέρα προηγείται σκοτεινή νύχτα.

Κάποια χρονική στιγμή θα φανερωθή η ημέρα του Κυρίου. Το ρήμα «φανερώνομαι» αποδίδει με ακρίβεια την πραγματικότητα. Το χρησιμοποιεί και ο Απόστολος Παύλος στην προς Κολασσαείς επιστολή του -«όταν ο Χριστός φανερωθή...τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν ΔΟΞΗ» (γ' 4,).

Ημέρα του Χριστού σημαίνει φανέρωσις του Χριστού. Και όπως λέει εδώ ο Απόστολος, εκείνη την ημέρα θα φανερωθούν και οι Χριστιανοί. Μπορεί τώρα να φανερώνονται εδώ κι εκεί, και στις οθόνες της τηλεοράσεως κάποιοι άλλοι, πολιτικοί, τραγουδιστές, καλλονές μέχρι και αστρολόγοι. Μπορεί τώρα οι άνθρωποι του Χριστού να καταδικάζωνται ίσως στην αφάνεια και στο περιθώριο, αλλά τότε θ' αντιστραφούν οι όροι. Τότε. . . Όταν ο Χριστός φανερωθή! Την ημέρα του Κυρίου. Την μία και συγκεκριμένη ημέρα.

Read more: http://www.egolpion.com/mia_hmera_kurio ... z3XmK8z8wL