«Αυτοί που «έγιναν» Έλληνες, ήταν Έλληνες!»

Δημοσιεύθηκε από xryshaygh στο Φεβρουαρίου 20, 2010

Ξεκινώ τις σκέψεις μου λέγοντας ότι απερίφραστα πιστεύω ότι Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Το έχω πολλές φορές δικαιολογήσει. Η εθνική ταυτότητα ξεκινά από την εσωτερικότητα του ουρανού και της ιδέας που φέρουμε μέσα μας. Από το αίμα που μεταφέρει συγκεκριμένες «πνευματικές βιταμίνες» οι οποίες μόνον εάν καλλιεργηθούν επιφέρουν την ανάπτυξη και την ευτυχία στον άνθρωπο. Από την ενδελεχή ηθική που όλα αυτά δικαιολογούν, από την προσωπικότητα που με βάση όλα αυτά πλάθει ο άνθρωπος. Το πρόσωπο είναι το σύνολο εσωτερικών και εξωτερικών στοιχείων. Η εσωτερικότητα, η προσωπική επαφή με το επέκεινα-βασικότατο χαρακτηριστικό προκειμένου να πείς κάποιον Έλληνα-συμβολίζει ότι εγώ, με αυτό το μυαλό ως Έλλην, συνεχίζω- μέσα από το διάλογο με τους προγόνους μου που παντού μέσα μου και μέσα από τον πολιτισμό και τα βιβλία υπάρχουν-μια συγκεκριμένη πορεία σκέψης ,πράξης και προώθησης δυνάμεων και ενεργειών ,οι οποίες οικοδομούν μία μοναδική οδό προς το όν, προς κάτι το ανώτερο.

Η εξωτερικότητα συμβολίζει ότι μέσα στο χώρο της Ελλάδας τα βουνά, ο ουρανός και η θάλασσα μου μεταφέρουν εκείνα τα μηνύματα που μετέφερε η αποκωδικοποιημένη φύση και στο Θαλή και στον Αναξιμένη και στον Αναξίμανδρο. Η Ελληνική φύση είναι σύμβολο δυνάμεων που τις καταλαβαίνεις και τις αποκωδικοποιείς μόνο αν ζείς εδώ, στη χώρα σου στην Ελλάδα. Η εσωτερικότητα ,ως σύνολο δυνάμεων ,σκέψεων και πράξεων οι οποίες κατά μοναδικό τρόπο μεταφέρονται ανάλογα με τον τόπο και το αίμα, ενεργοποιεί την εξωτερική πράξη και ο άνθρωπος αποκτά την μοναδικότητά του. Την ίδια στιγμή που αλλού το νερό απλά ξεδιψούσε, στο Θαλή άνοιγε συγκεκριμένη οντική πύλη. Άρα μόνο κάποιοι θα διαβούν το κατώφλι του όντος και του αύριο. Αυτό γεννιέται γιατί είναι προεργασία αιώνων, στην πράξη απλά γίνεται καλύτερο σε αυτούς που ήδη το έχουν ως εσωτερικότητα.

Θα υποχωρήσουμε όμως ,και θα δεχθούμε κάποιες εξαιρέσεις σε όσα παραπάνω υποστήριξαμε. Σαφέστερα .Ο λόρδος Βύρων «έγινε» Έλληνας; Ο μεγάλος Νίτσε, ο οποίος με τις ώρες μελετούσε εις τα Ελληνικά το Θουκυδίδη ,έγινε Έλληνας; Ο Γκαίτε θα μπορούσε να θεωρηθεί Έλληνας;

Εξαιρετικά, για αυτούς τους σκαπανείς του πνεύματος, οι οποίοι ήλθαν στην Ελληνική οδό και απορροφήθηκαν εκστασιακά στην εσωτερικότητα του Ελληνικού τρόπου μέθεξης της αληθείας ,θα ισχυρισθούμε ότι «έγιναν»Έλληνες. Το ρήμα όμως γίγνομαι θα το προσαρμόσουμε στην Ηρακλείτεια πορεία ,και θα το συνθέσουμε με το Παρμενίδειο «Είμαι».Το ρήμα ειμί έχει σχεδόν ίδιους γραμματικούς χρόνους με το ρήμα γίγνομαι. Γιατί οι Έλληνες τότε καλλιέργησαν αυτή τη γραμματική συνήθεια να ταυτίσουν τους αρχικούς χρόνους του ρήματος «ειμί»με το ρήμα «γίγνομαι».Γιατί η προστακτική του ειμί ,άρα και του γίγνομαι και του οίδα(=γιγνώσκω)είναι η ίδια(ίσθι).Διότι το Είναι μέσα στην αρμονία του και διά της γνώσεως δεν φοβείται να γίνει τα πάντα επιστρέφοντας στον τέλειο εαυτό του. Όποιος το κατανοήσει Είναι και Γίγνεται σύμφωνα με τον τρόπο των Ελλήνων.

Ο λόρδος Βύρωνας έκανε αυτό το ουσιαστικό αλλά και υπαρξιακό ταξίδι. Το 1824 έφθασε σωματικά στην Ελλάδα, την οποία ουσιαστικά και ρομαντικά είχε «επισκεφθεί»πολλά χρόνια πρίν. Η Ελλάδα ήταν Μούσα για τον Άγγλο ποιητή, ο οποίος είχε νωρίς νοιώσει την ομιλία της Αρχαίας Ελλάδας μέσα του. Στην εφηβική του ηλικία είχε μεταβεί για να προσκυνήσει τα ιερά χώματα της Ελλάδας, και χαρακτηριστικά έγραψε: «Κρύα καρδιά έχει αυτός που σε βλέπει όμορφη Ελλάδα/και δεν αισθάνεται σαν εραστής /επάνω στην τέφρα των αγαπημένων του/νεκρό είναι το μάτι που δεν θα θρηνήσει/βλέποντας τα γκρεμισμένα τείχη σου».

Παρατηρούμε ότι η εσωτερικότητα του ποιητή γίγνεται μέσα από την γνώση Ελληνική ουσία. Ο ποιητής Είναι από την άποψη της μέριμνας και της προσήλωσης στα Ελληνικά ιδεώδη «Έλληνας».Διαβλέπουμε την συνειδητή παραδοχή του στο ανώτερο αγαθό του Ελληνισμού. Στο ωραίο και στο καλό που μόνο οι Έλληνες ανήγαγαν σε αισθητικές αξίες προσπέλασης του ήδη υπάρχοντος μέσα από το δέος ,το λογικό δέος, και όχι τον άλογο ιαχβικό φόβο. Ο Βύρωνας εσωτερικά πορεύεται, μέσα από το συναίσθημα προς την Ελληνική λογική «Είν΄ η Ελλάδα /μα όχι ζωντανή πιά/τόσο γλυκιά στην παγωνιά της/τόσο θανάσιμα όμορφη».

Ο ποιητής ταξιδεύει μέσα στον πατέρα χρόνο και κάνει μητέρα την Ελλάδα. Είναι παιδί της αιωνίας Ελλάδας, και γνωρίζει –με την έννοια που παραπάνω αποδώσαμε στο ρήμα-ότι υπάρχει μία συνεχής οδός προς το τέλειο. Είναι αυτή που συνειδητοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα, αυτή που εσωτερικά συνέχισε στους αιώνες να προβάλει τον τρόπο μέθεξης του ανωτέρου, μιάς ανώτερης ζωής. Είναι αυτή που και στην εποχή του Βύρωνα και σήμερα και πάντα, καλεί τους φωτισμένους να τη γνωρίσουν και να τους οδηγήσει, αυτούς τους λίγους στις πύλες των αιωνίων τόπων. Ο Βύρωνας έθεσε το όχημα της ψυχής του σε αυτή την οδό, Έγινε μέσα από το Είναι του Έλληνας. Ο Φιλέλληνας ταγματάρχης William Parry αναφέρει: «δημιούργησε σιδηρουργεία στο Ναύσταθμο, όπου προσέλαβε εξειδικευμένους εργάτες….μας ενθάρρυνε σε όλες τις δραστηριότητές μας και ξόδευε υπερβολικά ποσά για την πρόοδο του Αγώνα». Αυτά όλα ήταν συνειδητά διότι όπως όλοι οι βιογράφοι του αναφέρουν αγάπησε την Θουκυδίδεια φιλοκαλία των Ελλήνων, αυτή που κατακλύζει τον άνθρωπο και τον δικαιολογεί ως ύπαρξη.

Έχουμε λοιπόν εδώ την ταύτιση του Είμαι και του Γίγνομαι μέσα από τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου ότι υπάρχει κάτι το ανώτερο στο οποίο θέλω να μετέχω. Ο Βύρωνας Είναι Έλληνας. Οι Έλληνες εμπνεύσθηκαν από αυτόν, και ο Howe αναφέρει σχετικά ότι τραχείς αγωνιστές και άνθρωποι του μόχθου ένοιωθαν συγκίνηση στη θέα των ποιημάτων του Άγγλου ποιητή και στην ανάμνηση της σπουδαίας ύπαρξής του.

Θελήσαμε να αναπτύξουμε το έτερο σκέλος λοιπόν. Συζητήσαμε πολύ όλον αυτόν τον καιρό τι σημαίνει να Είσαι Έλλην. Τώρα συζητήσαμε για τον τρόπο να γίνεις Έλλην. Γίνεται Έλληνας μόνον όποιος επιτύχει το κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν προς τον λόρδο Βύρωνα. Αλλιώς το «Είναι τις Έλλην»ανήκει σε αυτούς που το χάρισαν οι Θεοί της Πατρίδος μας.

Β.Μ.