Re: FFC και Στίχοιμα - Οχυρό

2
Είπα να αλλάξω οχυρό κι άξαφνα βρέθηκα κάπου στο Πέραμα,
απωθημένα μιας ζωής είπα να κάνω κέρασμα.
Χρόνια φρουρώντας τις δικές μου Θερμοπύλες,
οι μάχες που έχω χάσει σήμερα γίνονται ασπίδες.


Είδες πώς τα φέρνει η ζωή, καμιά φορά,
άνθρωποι που εμπιστεύεσαι να προκαλούν αυτή τη φθορά
εκ των έσω. Συνοδοιπόροι που στράφηκαν σε αντίθετη φορά, αλλά έστω, ας είναι.
Αφήνω τα πράγματα όπως είναι και όπως έχουνε, κουράστηκα να φτιάχνω είδωλα που στο χρόνο δεν αντέχουνε.
Πιστεύω ακόμα στο Θεό που μας διδάξανε,
έστω κι αν αυτοί που το δισάσκουν δεν Τον πιστεύουνε.
Πιστεύω ακόμα σε αξίες που χάθηκαν, σε λόγια κι αλήθειες που χάθηκαν,
σε κομμάτια σαν κι αυτό που φτιάχτηκαν,
για να υποστηρίξουν ό,τι έχει απομείνει.
Πιστεύω στην ανιδιοτελή αγάπη και στη δικαιοσύνη,
αξίες που μάλλον αφορούνε πλέον λίγους

και σίγουρα απουσίαζαν στην επίθεση στους δίδυμους πύργους.
Στο οχυρό μου κλείνομαι και περιμένω την προδοσία.
Τον Εφιάλτη να οδηγήσω στην τελευταία του κατοικία.

Στέκομαι εδώ, λοιπόν, στων μουσικών Θερμοπυλών τα στενά,
κάθε πρωί γεννιέμαι και σταυρώνομαι ξανά.
Δεν με ενδιαφέρει αν τους σκότωσαν και πόσους,
ο Εφιάλτης πάντα δείχνει τους τριακόσιους.

Μπορεί να στέκομαι εδώ, λοιπόν, ξανά στα ενδιάμεσα,
τριγύρω μου να πέφτουν όλα τα άλλα οχυρά.
Μπορεί ο εχθρός να μας έχει χορτάσει πυρά,
αλλά λυπάμαι δεν φεύγω εγώ, δεν πάω πουθενά.
Μπορεί τα αδέλφια μου να έχουνε πια όνειρα στείρα,
τον Τσε να τον κάνανε μπλούζα και αναπτήρα,
ο Σαρόν να έχει διαλύσει την Παλαιστίνη,
αλλά γιατί να φύγω εγώ αφού μένουν εκείνοι;
Μπορεί τα χέρια μας να είναι με βέλη γεμάτα
και το αίμα μας να έχει εξολοκλήρου στερέψει.
Μπορεί ο Θεός να χάθηκε στους ουρανούς για πάντα,
αλλά σώπα και πολέμα γιατί έχεις διαλέξει.
Μπορεί η δικαιοσύνη να έπεσε και η ελπίδα
κι ό, τι πίστευα να μοιάζει στη σωρό του Λεωνίδα,
αλλά εδώ μέσα στο οχυρό μου επιμένω.
Βάλλομαι, θάβομαι, αλλά για ό, τι πιστεύω πεθαίνω.
Πήγαινε πες σ' αυτόν που σου είπε να εγκαταλείψω
ότι δεν έχω πού να πάω, σε κανέναν δεν θα λείψω
και αν θελήσει κάτι να μου πει ξανά
θα είμαι εδώ στις δικές μου Θερμοπύλες και στενά.

Στέκομαι εδώ, λοιπόν, στων μουσικών Θερμοπυλών τα στενά,
κάθε πρωί γεννιέμαι και σταυρώνομαι ξανά.
Δεν με ενδιαφέρει αν τους σκότωσαν και πόσους,
ο Εφιάλτης πάντα δείχνει τους τριακόσιους.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αντινεοταξικά τραγούδια”