αφείμ, Επιστολή -υπογραφή στην "Ομολογία Πίστεως"
Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Επιστολή -υπογραφή στην "Ομολογία Πίστεως"

Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Επιστολή -υπογραφή στην "Ομολογία Πίστεως"

Κύθηρα 15η Μαΐου 2009

Προς
Την Διεύθυνσιν του Περιοδικού
«ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ»
Τ.Θ. 1602 - 54124 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αιδεσιμολογιώτατε και σεβαστέ μοι Καθηγητά π. Θεόδωρε,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μετά πολλής πνευματικής χαράς και ψυχικής αγαλλιάσεως έλαβον και διεξήλθον απνευστί το περισπούδαστον και εμπνευσμένον κείμενον της Συνάξεως Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του Οικουμενισμού».
Συμφωνώ καθ' απαντά τα σημεία τής Ορθοδόξου ταύτης ομολογίας και εκθύμως «όλη ψυχή καί καρδία» την προσυπογράφω. Θα με ανέπαυε έτι περισσότερον, εάν εις την ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ (σελ. 18, παρ. 3) προσετίθετο και η καταδίκη του Αρειανισμού, ο οποίος δεν επιβιώνει μεν μέχρι σήμερον υπό την αρχικήν του μορφήν, αλλ' αποτελεί τον πυρήνα της διδασκαλίας και το υπόβαθρον των αυτοαποκαλουμένων «μαρτύρων του Ιεχωβά», οίτινες σπείρουν διαρκώς ζιζάνια εις τον αγρόν του Κυρίου μας.
Συγχαίρων ολοψύχως την Σύναξιν Ορθοδοξων Κληρικών και Μοναχών δια την θεοφιλεστάτην αυτήν πρωτοβουλίαν, παρακαλώ θερμώς να μου επιτραπή το κειμενον αυτό να καταχωρισθή εις την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων δια τον καταρτισμόν και την πνευματικήν οικοδομήν του ποιμνίου μου.

Επί δε τούτοις διατελώ,
Μετ' Αναστάσιμων αδελφικών ευχών

Ο Κυθήρων Σεραφείμ

Περιοδικό "Θεοδρομία" (Απρίλιος - Ιούνιος 2009)
Αναδημοσίευση: http://thriskeftika.blogspot.com/2009/0 ... _6368.html

Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:
Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού
Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού
Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών - Απρίλιος 2009 - Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού. (22/5/09)

Ιερά Μονή ζωγράφου Αγίου Όρους, Επιστολή - υπογραφή της "Ομολογίας Πίστεως"

Ιερά Μονή Ζωγράφου
Άγιον Όρος
Άθω

Προς την Σύναξιν Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών
Εις Θεσσαλονίκην

Εν τη Ιερά Μονή Ζωγράφου τη 30.03.2010

Σεβαστοί και αγαπητοί εν Χριστώ πατέρες και αδελφοί,

Δια του παρόντος ιεροσφραγίστου και ενυπογράφου Μοναστηριακού ημών γράμματος εκρφάζομεν θερμάς ευχαριστίας δια την αποσταλείσαν εις την καθ' ημάς Ιεράν Μονήν «Ομολογίαν Πίστεως κατά του Οικουμενσιμού».

Δηλούμεν δε ότι η αδελφότητα της ημετέρας Μονής εξ ίσου συμμετάσχει εις την δικαιολογημένην ανησυχίαν Υμών δια την συστηματικήν καλλιέργιαν και διάδοσιν του Οικουμενισμού. Όθεν διατελούντες μετά πολλής της εν Κυρίω φιλαδελφίας και αγάπης, προσυπογράφομεν μετ' αισθημάτων ευθύνης την εν λόγω Ομολογία

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Ζωγράφου
Αρχίμ. Αμβρόσιος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί
http://www.impantokratoros.gr/ieramonhz ... ws.el.aspx

ά­δος
Επιστολή κληρικών προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος

8 Ο­κτω­βρί­ου 2009
Προς την Σε­πτήν Ι­ε­ραρ­χί­αν της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε,
Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι ά­γι­οι Αρ­χι­ε­ρείς,

Τις τε­λευ­ταί­ες η­μέ­ρες, και εν ό­ψει της Συ­νό­δου της Ο­λο­με­λεί­ας της Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου Ορ­θο­δό­ξων-Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κών στην Κύ­προ, ε­πι­χει­ρεί­ται α­πό το Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­αρ­χεί­ο μί­α προ­σπά­θει­α σπι­λώ­σε­ως, συ­κο­φαν­τή­σε­ως, εκ­φο­βι­σμού και φι­μώ­σε­ως ό­λων ό­σοι ε­ξέ­φρα­σαν το τε­λευ­ταί­ο δι­ά­στη­μα την αν­τί­θε­σή τους στα σύγ­χρο­να οι­κου­με­νι­στι­κά α­νοίγ­μα­τα και την πο­ρεί­α του θε­ο­λο­γι­κού δι­α­λό­γου.

Η προ­σπά­θει­α αυ­τή έ­χει λά­βει την ε­πί­ση­μη έκ­φρα­σή της σε δύ­ο ε­πι­στο­λές, μί­α του Πα­ναγιωτά­του Οι­κου­με­νι­κού Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου προς τον Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Α­θη­νών και Πά­σης Ελ­λά­δος κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο και μί­α του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Περ­γά­μου κ. Ι­ω­άν­νου προς ό­λους τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος.

Και στις δύ­ο αυ­τές ε­πι­στο­λές πα­ρα­τη­ρούν­ται στοι­χεί­α πα­ρεμ­βα­τι­κής τα­κτι­κής και ει­σχω­ρή­σε­ως στα της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, α­πο­προ­σα­να­το­λι­σμού και ε­πι­λε­κτι­κής α­να­φο­ράς ε­νερ­γει­ών και α­πο­φά­σε­ων, κα­θώς και παν­τε­λής έλ­λει­ψη ε­πι­χει­ρη­μά­των και τε­κμη­ρι­ω­μέ­νου λό­γου.

Α­πό το ύ­φος και το πε­ρι­ε­χό­με­νο των ε­πι­στο­λών α­πορ­ρέ­ει μί­α α­πα­ξί­ω­ση προς την Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος, τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες της, τους κλη­ρι­κούς και μο­να­χούς της, τους Κα­θη­γη­τές θε­ο­λό­γους της και τον πι­στό λα­ό της. Ό­λους αυ­τούς τους μέμ­φον­ται για «ζη­λω­τι­κές τά­σεις», σχι­σμα­τι­κή δι­ά­θε­ση, έλ­λει­ψη ε­πι­γνώ­σε­ως, «ο­λι­γω­ρί­α», «α­πα­ξί­ω­ση των συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων», «εμ­πά­θει­α, φα­να­τι­σμό η μα­νί­α αυ­το­προ­βο­λής».

Εί­ναι η γνω­στή τα­κτι­κή των α­φο­ρι­σμών και της συλ­λή­βδην κα­τα­δί­κης, που δεν α­νέ­χε­ται αν­τί­λο­γο, που α­δυ­να­τεί να δι­α­νο­η­θεί δεύ­τε­ρη ά­πο­ψη, που συν­τρί­βει ό­ποι­ον ε­πι­χει­ρεί να την εκ­φέ­ρει. Η γνω­στή τα­κτι­κή, που α­ρέ­σκε­ται σε πει­θα­ναγ­κα­σμούς, σε πο­δη­γέ­τη­ση, σε ο­λο­κλη­ρω­τι­κή ε­πι­βο­λή, σε εκ­κλη­σι­α­στι­κό ρα­γι­α­δι­σμό.

Εί­ναι εμ­φα­νής η δι­ά­θε­ση εκ μέ­ρους των δύ­ο υ­ψη­λών α­ξι­ω­μα­τού­χων να ει­σχω­ρή­σουν σε ε­σω­τε­ρι­κές υ­πο­θέ­σεις της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος. Με α­νοί­κει­ους χα­ρα­κτη­ρι­σμούς, υ­πο­δεί­ξεις, έμ­με­σους εκ­βι­α­σμούς και α­πει­λές ε­πι­χει­ρεί­ται η πο­δη­γέ­τη­ση και η χει­ρα­γώ­γη­ση των Ι­ε­ραρ­χών και η τε­χνη­τή ε­κμαί­ευ­ση της α­πο­φά­σε­ώς τους.

Η Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος κα­λεί­ται, με τον τρό­πο αυ­τό, ου­σι­α­στι­κά να κα­τα­δι­κά­σει τους ί­δι­ους τους Ε­πι­σκό­πους της, τους κλη­ρι­κούς της, τους μο­να­χούς της και τον πι­στό λα­ό της, που υ­πέ­γρα­ψαν και συ­νε­χί­ζουν να υ­πο­γρά­φουν την «Ο­μο­λο­γί­α Πί­στε­ως», α­φού, κα­τά τον Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη, «μη κα­τα­δι­κά­ζου­σα αλ­λά δε­χο­μέ­νη σι­ω­πη­ρώς.­.­.. δη­μι­ουρ­γεί προ­βλη­μα­τι­σμόν ου­χί μό­νον εις το ποί­μνι­ον αυ­τής, αλ­λά και εις την με­τά των λοι­πών Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών κοι­νω­νί­αν αυ­τής». Αν η Εκ­κλη­σί­α Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως εί­χε ποί­μνι­ο ευ­αί­σθη­το εις τα οι­κου­με­νι­στι­κά δρώ­με­να, θα αν­τι­με­τώ­πι­ζε τις ί­δι­ες α­νη­συ­χί­ες και τους ί­δι­ους κα­λούς προ­βλη­μα­τι­σμούς. Η πα­ρα­δο­σι­α­κή Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος ό­χι μό­νο δεν δη­μι­ουρ­γεί προ­βλή­μα­τα στην με­τά των λοι­πών Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών κοι­νω­νί­α, αλ­λά σ αυ­τή και στις υ­γι­είς και ι­σχυ­ρές θε­ο­λο­γι­κές της δυ­νά­μεις στη­ρί­ζον­ται πάν­το­τε οι ο­μό­δο­ξοι α­δελ­φοί μας, ό­πως φά­νη­κε και α­πό την ευ­ρεί­α δι­ορ­θό­δο­ξη α­πο­δο­χή της «Ο­μο­λο­γί­ας».

Και δι­ε­ρω­τώ­με­θα, με­τά πό­νου ψυ­χής, αν α­να­λο­γί­στη­κε πο­τέ ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης ό­χι μό­νον τον προ­βλη­μα­τι­σμό, αλ­λά την βα­θει­ά ο­δύ­νη, την α­πο­γο­ή­τευ­ση και τον έν­το­νο σκαν­δα­λι­σμό, που προ­κα­λεί ο ί­δι­ος και ο συ­σχη­μα­τι­σμός με τους αι­ρε­τι­κούς στο ορ­θό­δο­ξο ποί­μνι­ο.

Κα­τη­γο­ρεί το κεί­με­νο της «Ο­μο­λο­γί­ας Πί­στε­ως» ό­τι δή­θεν σε αυ­τό «ε­νυ­πάρ­χει το σπέρ­μα του σχί­σμα­τος». Και δι­ε­ρω­τώ­με­θα πως με τό­ση ευ­κο­λί­α α­να­γο­ρεύ­ον­ται σε σχι­σμα­τι­κά τα αυ­το­νό­η­τα της πί­στε­ώς μας. Εί­ναι σχι­σμα­τι­κοί οι Ά­γι­οι και Πα­τέ­ρες της Εκ­κλη­σί­ας μας, που ε­θέ­σπι­σαν και ε­δογ­μά­τι­σαν την α­λή­θει­α και την α­κρί­βει­α της α­μω­μή­του ορ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας; Μή­πως αυ­τό ε­πι­βε­βαι­ώ­νει πα­λαι­ό­τε­ρη α­πα­ρά­δε­κτη πα­τρι­αρ­χι­κή θέ­ση, σύμ­φω­να με την ο­ποί­α «οι κλη­ρο­δο­τή­σαν­τες εις η­μάς την δι­ά­σπα­σιν προ­πά­το­ρες η­μών υ­πήρ­ξαν α­τυ­χή θύ­μα­τα του αρ­χε­κά­κου ό­φε­ως και ευ­ρί­σκον­ται ή­δη εις χεί­ρας του δι­και­ο­κρί­του Θε­ού»; (Ε­πί­σκε­ψις, 30.11.1998).

Και στις δύ­ο ε­πι­στο­λές γί­νε­ται συ­νε­χής ε­πί­κλη­ση των πα­νορ­θο­δό­ξων α­πο­φά­σε­ων, που α­φο­ρούν στην συ­νέ­χι­ση του θε­ο­λο­γι­κού δι­α­λό­γου με τους ε­τε­ρο­δό­ξους. Οι α­πο­φά­σεις αυ­τές ου­δέ­πο­τε αμ­φι­σβη­τή­θη­καν α­πό τους α­σκούν­τες κρι­τι­κή στον οι­κου­με­νι­σμό, πα­ρό­τι, βε­βαί­ως, δεν α­πο­τε­λούν θέ­σφα­το και ού­τε υ­πε­ρι­σχύ­ουν των α­πο­φά­σε­ων των Οι­κου­με­νι­κών Συ­νό­δων και της δογ­μα­τι­κής δι­δα­σκα­λί­ας και συ­νει­δή­σε­ως της Εκ­κλη­σί­ας.

Η κρι­τι­κή η ο­ποί­α έ­χει α­σκη­θεί α­φο­ρά κυ­ρί­ως α­νοίγ­μα­τα, ε­νέρ­γει­ες και κεί­με­να, που δεν έ­χουν στη­ρι­χθεί σε πα­νορ­θό­δο­ξη α­πό­φα­ση και ου­δέ­πο­τε εγ­κρί­θη­καν συ­νο­δι­κά, αλ­λά αν­τι­θέ­τως αν­τι­με­τω­πί­σθη­καν αρ­νη­τι­κά α­πό ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς. Πρό­κει­ται για την ε­φαρ­μο­γή και την α­πο­δο­χή στην πρά­ξη της πα­ναι­ρέ­σε­ως του Οι­κου­με­νι­σμού.

Στην ε­πι­στο­λή του προς τον Μα­κα­ρι­ώ­τα­το κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι «τας με­τά των ε­τε­ρο­δό­ξων ε­πα­φάς εγ­κρί­νουν δια συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων πά­σαι αι Ορ­θό­δο­ξοι Εκ­κλη­σί­αι».

Και τί­θε­ται το ε­ρώ­τη­μα:



* Ποι­ές συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή του Οι­κου­με­νι­κού Πα­τρι­άρ­χου στις πα­πι­κές λει­τουρ­γί­ες στο Βα­τι­κα­νό;
* Ποι­ές συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή του αι­ρε­σι­άρ­χη Πά­πα στην ορ­θό­δο­ξη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α και την αν­ταλ­λα­γή λει­τουρ­γι­κού α­σπα­σμού με τον Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη;
* Ποι­ές συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή σε συμ­προ­σευ­χές και λα­τρευ­τι­κές πρά­ξεις των ε­τε­ρο­δό­ξων;
* Ποι­ές συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών έ­κα­ναν δε­κτές α­πό ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς τις αι­ρε­τι­κές θε­ω­ρί­ες των κλά­δων, των α­δελ­φών εκ­κλη­σι­ών, των δύ­ο πνευ­μό­νων, της α­πο­δο­χής του βα­πτί­σμα­τος των ε­τε­ρο­δό­ξων;
* Ποι­ές συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών α­νε­γνώ­ρι­σαν το Βα­τι­κα­νό ως Εκ­κλη­σί­α και τον Πά­πα ως κα­νο­νι­κό ε­πί­σκο­πο, συ­νυ­πεύ­θυ­νο για την δι­α­ποί­μαν­ση των Χρι­στι­α­νών;

Η ε­πί­μο­νη ε­πί­κλη­ση των συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων και η πε­ρι­χα­ρά­κω­ση σ' αυ­τές κα­θι­στά α­κό­μη πιο α­να­ξι­ό­πι­στη την ε­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­α των δύ­ο ε­πι­στο­λών, α­φού, ό­πως α­πο­δει­κνύ­ε­ται, πλεί­στες ό­σες ε­νέρ­γει­ές τους πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν ε­ρή­μην η κα­θ' υ­πέρ­βα­ση η και αν­τί­θε­τα προς τις συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις.

Ε­πι­ση­μαί­νου­με ε­πί­σης την γνω­στή τα­κτι­κή της δι­πλής γραμ­μής πλεύ­σε­ως. Μί­α ορ­θο­δο­ξό­τα­τη γραμ­μή στις Πα­νορ­θό­δο­ξες Δι­α­σκέ­ψεις και στις α­λε­πάλ­λη­λες πε­ρι­ο­δεί­ες α­νά τις Μη­τρο­πό­λεις της Ελ­λά­δος και το Ά­γι­ο Ό­ρος και μί­α άλ­λη, οι­κου­με­νι­στι­κή γραμ­μή στις ε­πα­φές με τους ε­τε­ρο­δό­ξους. Ό­χι το ναί ναί και το ου ου, αλ­λά άλ­λο­τε ναί και άλ­λο­τε ου.

Οι α­πο­φά­σεις για πα­ρά­δειγ­μα της Γ΄ Πα­νορ­θο­δό­ξου Προ­συ­νο­δι­κής Δι­α­σκέ­ψε­ως (1986), που ε­πι­κα­λεί­ται ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης, έ­χουν ε­πα­νει­λημ­μέ­να πα­ρα­βι­α­στεί σε τέ­τοι­ο βαθ­μό, που να τις κα­θι­στούν κε­νό γράμ­μα.

Α­να­φέ­ρου­με ως έ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα το τε­λι­κό κεί­με­νο της Θ΄ Γε­νι­κής Συ­νε­λεύ­σε­ως του Π.Σ.Ε. στο P­o­r­to A­l­e­g­re, το ο­ποί­ο συ­νυ­πέ­γρα­ψαν και οι ορ­θό­δο­ξοι αν­τι­πρό­σω­ποι και ό­που συ­νο­μο­λο­γεί­ται ό­τι «Ο­μο­λο­γού­με Μί­α, Α­γί­α, Κα­θο­λι­κή και Α­πο­στο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α, ό­πως αυ­τή ο­ρί­ζε­ται α­πό το σύμ­βο­λο Νι­καί­ας-Κων/πο­λης (381). Κά­θε εκ­κλη­σί­α (σημ. που συμ­με­τέ­χει στο Π.Σ.Ε.) εί­ναι η Εκ­κλη­σί­α κα­θο­λι­κή και ό­χι α­πλά έ­να μέ­ρος της. Κά­θε εκ­κλη­σί­α εί­ναι η Εκ­κλη­σί­α κα­θο­λι­κή, αλ­λά ό­χι στην ο­λό­τη­τά της. Κά­θε εκ­κλη­σί­α εκ­πλη­ρώ­νει την κα­θο­λι­κό­τη­τά της, ό­ταν εί­ναι σε κοι­νω­νί­α με τις άλ­λες εκ­κλη­σί­ες» (P­o­r­to A­l­e­g­re, Φε­βρου­ά­ρι­ος 2006).

Σε ό,τι α­φο­ρά δε τον δι­με­ρή θε­ο­λο­γι­κό δι­ά­λο­γο με τους Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, στα πλαί­σι­α της Δι­ε­θνούς Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου, εί­ναι ο­φθαλ­μο­φα­νής η ε­κτρο­πή α­πό τις πα­νορ­θό­δο­ξες α­πο­φά­σεις και τις δε­σμεύ­σεις. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι τα Μνη­μό­νι­α των Ορ­θο­δό­ξων Προ­κα­θη­μέ­νων, τα ο­ποί­α ε­πι­λε­κτι­κά ε­πι­κα­λεί­ται ο Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου, θέ­τουν ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την συ­νέ­χι­ση του δι­α­λό­γου και την αλ­λα­γή της θε­μα­το­λο­γί­ας του την προ­η­γού­με­νη ου­σι­α­στι­κή κα­τα­δί­κη της Ου­νί­ας.

Το ζή­τη­μα, βε­βαί­ως, της Ου­νί­ας δεν συ­ζη­τή­θη­κε ού­τε στο Βε­λι­γρά­δι το 2004 ού­τε και στη Ρα­βέν­να το 2007 στις αν­τί­στοι­χες Συ­νό­δους της Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου. Στο κεί­με­νο μά­λι­στα της Ρα­βέν­νας γί­νε­ται έμ­με­σος, αλ­λά σα­φέ­στα­τος δι­α­χω­ρι­σμός του θέ­μα­τος της Ου­νί­ας α­πό το συ­ζη­τού­με­νο στην πα­ρού­σα φά­ση του δι­α­λό­γου. Α­να­φέ­ρει ε­πί λέ­ξει το κεί­με­νο της Ρα­βέν­νας: «Α­πό του έ­τους 1990 μέ­χρι το 2000 το κύ­ρι­ον θέ­μα, το ο­ποί­ον συ­νε­ζη­τή­θη υ­πό της Ε­πι­τρο­πής, ή­το αυ­τό της «Ου­νί­ας» (Κεί­με­νον του Μπε­λε­μεν­τί­ου, 1993, Βαλ­τι­μό­ρη, 2000), θέ­μα, το ο­ποί­ον θα ε­ξε­τά­σω­μεν πε­ραι­τέ­ρω εις το εγ­γύς μέλ­λον. Εν τω πα­ρόν­τι ε­πι­λαμ­βα­νό­με­θα του θέ­μα­τος, το ο­ποί­ον ε­τέ­θη εις το τέ­λος του Κει­μέ­νου του Βά­λα­μο και με­λε­τώ­μεν τα θέ­μα­τα εκ­κλη­σι­α­στι­κής κοι­νω­νί­ας, της συ­νο­δι­κό­τη­τας και της ε­ξου­σί­ας».

Πα­ρα­λεί­που­με την α­πα­ρά­δε­κτη και προ­κλη­τι­κή α­πο­σι­ώ­πη­ση και ε­ξα­φά­νι­ση στη Ρα­βέν­να της κα­τα­δί­κης της Ου­νί­ας με α­πό­φα­ση της Ο­λο­με­λεί­ας στο F­r­e­i­s­i­ng του Μο­νά­χου το 1990, που α­πο­δει­κνύ­ει πό­σο α­να­ξι­ό­πι­στοι εί­ναι οι του Βα­τι­κα­νού στο Δι­ά­λο­γο, α­φού άλ­λες α­πο­φά­σεις δέ­χον­ται και άλ­λες α­πορ­ρί­πτουν, γρά­φον­τάς μας, κα­τά το λε­γό­με­νον, «εις τα πα­λαι­ό­τε­ρα των υ­πο­δη­μά­των τους», και πα­ρα­τη­ρού­με ό­τι εί­ναι πρό­φα­ση και υ­πεκ­φυ­γή του μη­τρο­πο­λί­του Περ­γά­μου ό­τι θα συ­ζη­τη­θεί προ­σε­χώς το θέ­μα της Ου­νί­ας εις τα πλαί­σι­α της συ­ζη­τή­σε­ως του θέ­μα­τος πε­ρί του πρω­τεί­ου του Πά­πα. Το θέ­μα της Ου­νί­ας έ­πρε­πε να εί­χε κλεί­σει με την α­πό­φα­ση του F­r­e­i­s­i­ng του Μο­νά­χου, ό­που Ορ­θό­δο­ξοι και Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοί υ­πέ­γρα­ψαν την κα­τα­δί­κη της Ου­νί­ας. Πρέ­πει να αι­σχύ­νον­ται και ό­χι να προ­κα­λούν αυ­τοί που τα­πεί­νω­σαν την Ορ­θο­δο­ξί­α στο B­a­l­a­m­a­nd του Λι­βά­νου (1993), ό­που με α­που­σί­α έ­ξι αυ­το­κε­φά­λων εκ­κλη­σι­ών (Ι­ε­ρο­σό­λυ­μα, Σερ­βί­α, Βουλ­γα­ρί­α, Γε­ωρ­γί­α, Ελ­λάς, Τσε­χοσ­λο­βα­κί­α) συρ­θή­κα­με σε και­νούρ­γι­α πε­ριτ­τή συ­ζή­τη­ση για την Ου­νί­α, με την ο­ποί­α τη α­παι­τή­σει του Βα­τι­κα­νού α­κυ­ρώ­σα­με την α­πό­φα­ση του Μο­νά­χου (1990), α­θω­ώ­σα­με την Ου­νί­α και το χει­ρό­τε­ρο προ­βή­κα­με σε σο­βα­ρές πα­ρα­χω­ρή­σεις σε θέ­μα­τα πί­στε­ως· ε­ξι­σώ­σα­με ε­κεί εκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κά την Ορ­θό­δο­ξη και την Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κή «Εκ­κλη­σί­α», αρ­νη­θέν­τες ό­τι η Ορ­θό­δο­ξη Εκ­κλη­σί­α εί­ναι η Μί­α, Α­γί­α, Κα­θο­λι­κή και Α­πο­στο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α. Και μό­νο αυ­τό έ­πρε­πε να φράτ­τει το στό­μα και να συγ­κρα­τεί την γρα­φί­δα ό­σων τολ­μούν να ο­μι­λούν για σε­βα­σμό των συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων, τις ο­ποί­ες κα­τε­ξευ­τέ­λι­σαν. Ε­ξα­κο­λου­θού­με μά­λι­στα να δε­χό­μα­στε την Ου­νί­α ως συ­νο­μι­λη­τή μας στο Δι­ά­λο­γο.

Σε ό,­τι α­φο­ρά δε συ­νο­λι­κά το κεί­με­νο της Ρα­βέν­νας, το ο­ποί­ο έ­χει δε­χθεί ο­ξύ­τα­τες κρι­τι­κές α­πό ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς, δι­ό­τι εκ­χω­ρεί την ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α στους αι­ρε­τι­κούς, δεν έ­χει υ­πάρ­ξει μέ­χρι σή­με­ρα καμ­μί­α α­πο­λύ­τως συ­ζή­τη­ση, ε­νη­μέ­ρω­ση, α­πό­φα­ση η έγ­κρι­ση σε Συ­νο­δι­κό ε­πί­πε­δο α­πό την Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος.

Σε ποι­ές Πα­νορ­θό­δο­ξες α­πο­φά­σεις α­να­φέ­ρον­ται οι δύ­ο α­ξι­ω­μα­τού­χοι, ό­ταν δεν υ­πάρ­χουν καν Συ­νο­δι­κές εγ­κρί­σεις της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος για τα 10 κεί­με­να των Συ­νε­λεύ­σε­ων της Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής που προ­η­γή­θη­καν;

Πως θα προ­σέλ­θει ο Συ­νο­δι­κός α­πε­σταλ­μέ­νος της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος να συμ­με­τά­σχει στην δι­α­πραγ­μά­τευ­ση του νέ­ου κει­μέ­νου της Ε­πι­τρο­πής, ό­ταν δεν έ­χει εγ­κρι­θεί Συ­νο­δι­κά το προ­η­γού­με­νο, το ο­ποί­ο μά­λι­στα α­πο­τε­λεί και την βά­ση του ε­πι­κεί­με­νου δι­α­λό­γου;

Ποια α­ξι­ο­πι­στί­α μπο­ρεί να έ­χει έ­νας τέ­τοι­ος δι­ά­λο­γος (υ­πό την συμ­προ­ε­δρί­α του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Περ­γά­μου), ό­ταν α­δι­α­φο­ρεί για την Συ­νο­δι­κή έγ­κρι­ση των πο­ρι­σμά­των του εκ μέ­ρους των Το­πι­κών Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών που με­τέ­χουν σ' αυ­τόν;

Γι­α­τί δι­α­μαρ­τύ­ρον­ται για την «Ο­μο­λο­γί­α Πί­στε­ως», η ο­ποί­α α­πο­τε­λεί συ­νο­δι­κή συμ­με­το­χή του πλη­ρώ­μα­τος της Εκ­κλη­σί­ας, την ο­ποί­α έ­πρε­πε να ε­πι­δι­ώ­κουν και ό­χι να α­φο­ρί­ζουν; Αυ­τό δεν εί­ναι Ορ­θό­δο­ξη Εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α αλ­λά πα­πι­κή ι­ε­ρο­κρα­τί­α.

Αυ­τήν την ι­ε­ρο­κρα­τι­κή «αυ­θεν­τί­α και το κύ­ρος των Συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων» υ­πε­ρα­σπί­ζε­ται ο Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου κι αυ­τό εί­ναι το «εκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κόν δι­α­κύ­βευ­μα» για το ο­ποί­ο α­γω­νι­ά;

Το ε­ρώ­τη­μα, το ο­ποί­ο μας συ­νέ­χει, εί­ναι πραγ­μα­τι­κά α­μεί­λι­κτο. Ό­χι, ό­μως, ό­πως το δι­α­στρέ­φει κα­τα­κλεί­ον­τας την ε­πι­στο­λή του ο Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου, δι­ε­ρω­τώ­με­νος αν «υ­φί­σταν­ται Ορ­θο­δο­ξί­α και δόγ­μα­τα πί­στε­ως ά­νευ συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων», αλ­λά ό­πως ι­σχύ­ει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα· αν, δη­λα­δή, υ­φί­σταν­ται συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις ά­νευ της Ορ­θο­δο­ξί­ας και των δογ­μά­των πί­στε­ως.

Αυ­τό εί­ναι το α­λη­θι­νό δι­α­κύ­βευ­μα· η δι­α­φύ­λα­ξη της α­λη­θεί­ας και της α­κρι­βεί­ας της α­μω­μή­του ορ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας, εκ­φρα­ζο­μέ­νης Συ­νο­δι­κώς υ­πό της Α­γι­ω­τά­της Εκ­κλη­σί­ας μας στα πλαί­σι­α της α­πρό­σκο­πτης λει­τουρ­γί­ας Της ως Αυ­το­κε­φά­λου Το­πι­κής Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας.

Αυ­τό το δι­α­κύ­βευ­μα δεν θα παύ­σου­με, χά­ρι­τι Θε­ού, να υ­πε­ρα­σπι­ζό­μα­στε και να δι­α­φυ­λάτ­του­με α­νε­πη­ρέ­α­στοι και ά­καμ­πτοι μπρο­στά σε εκ­φο­βι­σμούς, α­πει­λές και εκ­βι­α­σμούς. Ο προ­βλη­μα­τι­σμός των δύ­ο υ­ψη­λών ε­πι­στο­λο­γρά­φων εί­ναι α­θε­με­λί­ω­τος. Η ορ­θό­δο­ξη Εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α προ­σβάλ­λε­ται α­πό ι­ε­ρο­κρα­τι­κές τά­σεις που α­γνο­ούν το πλή­ρω­μα της Εκ­κλη­σί­ας, α­πό πε­ρι­φρό­νη­ση της ι­ε­ρο­κα­νο­νι­κής και Πα­τε­ρι­κής Πα­ρα­δό­σε­ως, ό­πως αυ­τή ο­ρι­ο­θε­τή­θη­κε στις Οι­κου­με­νι­κές και Το­πι­κές Συ­νό­δους για την στά­ση μας έ­ναν­τι των αι­ρε­τι­κών, αλ­λά και α­πό την ε­σχά­τως ε­νι­σχυ­μέ­νη υ­πε­ρό­ρι­α α­νά­μει­ξη σε θέ­μα­τα της αυ­το­κε­φά­λου Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος.

Με εμ­πι­στο­σύ­νη στην Σε­πτή Ι­ε­ραρ­χί­α της Εκ­κλη­σί­ας μας πα­ρα­κα­λού­με υι­ι­κώς τον Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο και τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Ποι­με­νάρ­χες μας να α­πο­φαν­θούν και να το­πο­θε­τη­θούν Συ­νο­δι­κώς, με τον φω­τι­σμό του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος, και να α­να­παύ­σουν το εν Χρι­στώ ποί­μνι­ό τους, που α­γω­νι­ά α­πλη­ρο­φό­ρη­το, α­να­μέ­νον­τας την φω­νή της Μη­τέ­ρας Εκ­κλη­σί­ας του.

Με­τά βα­θυ­τά­του σε­βα­σμού,
Για την Σύ­να­ξη Κλη­ρι­κών και Μο­να­χών

Αρ­χιμ. Μάρ­κος Μα­νώ­λης, Πνευ­μα­τι­κός Προ­ϊ­στά­με­νος «Πα­νελ­λη­νί­ου Ορ­θο­δό­ξου Ε­νώ­σε­ως»
Αρ­χιμ. Χρυ­σό­στο­μος Πή­χος, Κα­θη­γού­με­νος Ι. M. Λογ­γο­βάρ­δας
Αρ­χιμ. Α­θα­νά­σι­ος Α­να­στα­σί­ου, Κα­θη­γού­με­νος Ι. M. Μεγ. Με­τε­ώ­ρου
Αρ­χιμ. Μά­ξι­μος Κα­ρα­βάς, Κα­θη­γού­με­νος Ι. M. Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής Μη­λο­χω­ρί­ου Πτο­λε­μα­ΐ­δος
Αρ­χιμ. Θε­ό­κλη­τος Μπόλ­κας, Κα­θη­γού­με­νος Ι. Η­συχ. Α­γί­ου Αρ­σε­νί­ου του Καπ­πα­δό­κου, Χαλ­κι­δι­κή
Αρ­χιμ. Γρη­γό­ρι­ος Χατ­ζη­νι­κο­λά­ου, Κα­θη­γού­με­νος Ι. M. Αγ. Τρι­ά­δος Ά­νω Γατ­ζέ­ας Βό­λου
Αρ­χιμ. Σα­ράν­της Σα­ράν­τος, Ε­φη­μέ­ρι­ος Ι. N. Κοι­μή­σε­ως Θε­ο­τό­κου Α­μα­ρου­σί­ου Ατ­τι­κής
Πρω­το­πρ. Γε­ώρ­γι­ος Με­ταλ­λη­νός, Ο­μότ. Κα­θη­γη­τής Θε­ολ. Σχο­λής Πα­νε­πι­στη­μί­ου Α­θη­νών
Πρω­το­πρ. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης, Ο­μότ. Κα­θη­γη­τής Θε­ολ. Σχο­λής Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης
Γέ­ρων Ι­ε­ρο­μό­να­χος Ευ­στρά­τι­ος Λαυ­ρι­ώ­της
Πρε­σβύ­τε­ρος Α­να­στά­σι­ος Γκοτ­σό­που­λος, Ε­φη­μέ­ρι­ος Ι. Ν. Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου Πα­τρών

http://www.impantokratoros.gr/1CBDB870.el.aspx

Αδελφότης Δανιηλαίων Επιστολή - υπογραφή της "Ομολογίας Πίστεως"

Αδελφότης Δανιηλαίων Επιστολή - υπογραφή της "Ομολογίας Πίστεως"

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΔΑΝΙΗΛΑΙΩΝ
630 87 ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

11.6.2009

Προς την Σεβαστήν Σύναξιν Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών
Εις Θεσσαλονίκην

Σεβαστοί Άγιοι Γέροντες και πατέρες αεί χαίρετε την διττήν χαράν και αγαλλίασιν του Κυρίου.

Με πολλήν χαράν ελάβαμεν το βραχύ πονημάτιόν σας «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του Οικουμενισμού» και σας ευχαριστούμεν πάρα πολύ.
Επισταμένως διήλθομεν αυτό. Μένομεν εις όλην την γραμμήν σας σύμφωνοι και σας εκφράζομεν τα ενδόμυχα αδελφικά μας συγχαρητήρια.

Άγιοι Πατέρες, είσθε συνεχισταί των Μεγάλων Ομολογητών Θεοφόρων πατέρων, και ο μισθός σας θα είναι πολύς, πάρα πολύς, παρά Κυρίου, διότι αμύνεσθε υπέρ της ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, και των πατρικών μας παραδόσεων.
Σας εκφράζομεν τα άπειρα αδελφικά μας συγχαρητήρια διά τον μεγάλον σας πατερικόν αγώνα υπέρ της σημερινής προδοτικής καταστάσεως, του Οικουμενισμου.
Πιστεύομεν ο Κύριος να σας δώση την θεϊκήν Του ισχύν και δύναμιν, διά να ανατρέψητε τα σημερινά πάνδεινα της εποχής μας και προδοτικά τεχνάσματα του Παπισμού.

Μετά της εν Κυρίω Αδελφικής Αγάπης
Ιερομ. Γρηγόριος Δανιηλίδης

Περιοδικό "Θεοδρομία" (Απρίλιος - Ιούνιος 2009)
http://www.impantokratoros.gr/B77BE8EC.el.aspx

Αντε να γίνω πάλι ο κακός γιατί όσο και να τα καταπίνω δεν τελιώνουν και με πνίγουν!


Αφου ολοι αυτοι οι 24000(που θα γινουν πολλοι περισσότεροι οπως λεει..... δηλ όλοι) δηλωνουν αυτό,γιατί δεν ξεκινανε να μαζεψουν και υπογραφες για να διώξουν τον Βαρθολομαιο τόσα χρόνια?

Μηπως δεν ξέρουν,μηπως δεν βλέπουν,μηπως δεν ακούν,μηπως δεν γνωρίζουν,μηπως ζουν στον δικό τους κόσμο ή μηπως μας δουλευουν όλους ομαδικώς νομίζοντας ότι τρώμε σανό?


Και δεν είναι μονο ο βαρθολομαίος είναι πάρα πολλοί που πήγαν σε συμπροσευχες και πανθρησκειακες συναντήσεις..... υπάρχουν και τα βίντεο υπάρχουν και οι φώτο.


Δεν είναι τωρα το εν λόγω φαινόμενο αλλά εδώ και 60-70 χρόνια.
Μιλάμε για μια ολόκληρη γεννιά!

Επίσης υμνούν τον βαρθολομαίο και οι 24.000.

Και αν τους ρωτησεις γιατί τον υμνείτε θα ακούσετε για άρες μάρες κουκουνάρες.... τα γνωστά δηλ!


Αυτο που είπε ο Ιωαννης ότι θα είναι οι χειρότεροι όλων ισχύει και με το παραπάνω!!!!

Κοίτα Εμμαν εγώ δεν ξέρω τους κανονισμούς της εκκλησίας ,σίγουρα κάποιος λόγος θα υπάρχει για την θέση του Βαρθολομαίου …Εσύ εάν δεν θέλεις να δεις κάποια πράγματα δεν θα τα δεις. Και πάνω σε αυτό να σου απαντήσω κάτι άλλο θα αναζητήσεις ....και εγώ έχω ποιο σπουδαία και φλέγοντα να ασχοληθώ αυτήν την στιγμή… και τα σχολια σου περι με τον σταυρό στο χέρι να είναι ποιο προσεκτικά από εδώ και πέρα γιατι αν το λες κατά γράμμα εγώ επιλέγω με τον σταυρό στο ένα χέρι και με το σπαθί στο άλλο….

Εγω δεν θελω να δω κάποια πραγματα ή εσεις?

Ομως δεν περιμενα να πεις και κατι αλλο... ούτε και να φερεις κάποια αποδειξη διότι δεν υπάρχει.



Η απαντηση σίγουρα κάποιος λόγος θα υπάρχει για την θέση του Βαρθολομαίου ειναι σκοταδιστική και τη αποδεχεσαι ετσι χωρις να ψαξεις να βρεις.... διότι φοβάσαι την αλήθεια!

Και πάνω σε αυτό να σου απαντήσω κάτι άλλο θα αναζητήσεις

Μα δεν μου απαντατε σε κανενα για να σου βρω και αλλο!

Ηδη αν ψάξεις στο φόρουμ θα βρεις επανελειμενως τις ιδιες ερωτησεις αλλά απο κάτω χωρίς απαντηση!

Οι απαντησεις ειναι τέτοιου ειδους σαν του παραπανω,τα ιδια ακριβως απαντανε και οι παπαδες για να ξεφευγουν.... δεν ειναι τωρινο το εχουμε φαει χρόνια το παραμυθι!


Και επειδη δεν βγαζω καποια ακρη όπως πάντα, θα ζητησω να παρουν μερος και τα υπολοιπα μελη να πουνε την γνωμη τους σε όλη την συζητηση που καναμε πάνω στην ερωτηση που εκανα.... διότι σε λίγο θα τρελαθω με αυτά που ακούω!


....ή εγω είμαι εκτος τόπου και χρόνου ή κάποιοι άλλοι...

Η συζητηση ξεκίνησε απο εδώ http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 69&start=9

Αν καταλαβα καλα η ερωτηση ειναι οτι γιατι υπαρχει τετοια αποστασια απο την πλευρα των παπαδων και που ειναι αυτοι με αποδειξεις και ονοματα που δεν εξυμνουν τον βαρθολομαιο σωστα;
Ολοι οι παπαδες ειναι γραναζια ενος συστηματαος που λεγεται ορθοδοξη εκκλησια,ολοι μαθαινουν τα ιδια πραγματα και υπαρχει μυηση σε αυτα.
Μαθαινουν πως θα μαζευουν τα προβατα στην στανη και πως με γνωμονα τον σκοταδιστικο μεσαιωνα θα τα χειραγωγουν.
Οπως επισης μαθαινουν να υπακουν τους ανωτερους τους αρχιμασονους τυπου βαρθολομαιου.
Ολοι χρηματιζονται και δεν τους ενδιαφερει τιποτε αλλο.
Ολοι λοιπον ανεξεραιτως ακομα και οι ποιο κοντινοι σε εσας ειναι ολοι ψευτικοι και ουδεποτε προκειται να σας αποκαλυψουν την αληθεια διοτι χρηματιζονται,οπως και οι μασονοι δεν ξερουν ουτε οι συζηγοι τους το τι ειναι αν και τους εξαναγκαζουν να μπουν στο κολπο και αν δεν δεχθουν καταστρεφουν ηθικως και πνευματικως τους συζηγους αυτων.

Kαταρχην παιδιά,ο καθένας έχει την απόψη του πάνω στο θέμα με βάση τις εμπειρίες του...διαφωνώ με το να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβαλι και να τους λέμε όλους μασώνους και φιλοχρήματους..ναι υπάρχουν και αυτοί και δεν χρειάζεται να το λέμε το έχουμε πει τόσες πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ,αλλα μην μου πειτε οτι αυτος που ζει σε μια σκήτη και τρώει ενα κομματακι ψωμι την ημέρα και την υπόλοιπη προσεύχεται ή κάνει εργόχειρο .. οτι ειναι μασωνος και φιλοχρήματος....και αν δεν έχετε δει κανέναν τέτοιο ..ψαξτε τον υπάρχει και δεν ειναι μόνο ενας.

Πάντα και παντού υπάρχουν καλοί και κακοί...δυστυχώς οι κακοί πάντα είναι περισσότεροι...και στα χρονια που ζούμε ειναι η μεγάλη πλειοψηφία....αλλα απο την στιγμη που πιστεύουμε στον Θεό...εσεις πιστεύετε οτι θα μας αφηνε ετσι χωρίς κανεναν?

Εγω οχι.


Τωρα ως προς τον Οικουμενισμό....σας προτεινω να βρείτε αυτο ...

π. Αναστ. Γκοτσόπουλος, Η Συμπροσευχή με αιρετικούς – Προσεγγίζοντας την κανονική πράξη της Εκκλησίας.

Στο οποίο αναφέρει οτι δεν πρεπει να γινονται συμπροσευχες με αιρετικούς,οπου έχει επισυναφθεί και η απάντηση του συγγραφέως σε γνωμοδότηση του καθηγητού Βλασίου Φειδά με την οποία ο καθηγητής προσπάθησε να δικαιολογήσει τις συντελούμενες στον οικουμενικό χώρο συμπροσευχές καθώς και σύντομη αλληλογραφία του με τον Μέγα Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μόνιμο εκπρόσωπός του στο ΠΣΕ, π. Γεώργιο Τσέτση.


δειτε τι λέει ο ίδιος

Συχνά στο χώρο της Εκκλησίας η άσκηση κριτικής ή η διατύπωση μιας διαφωνίας στους εκκλησιαστικούς Ηγέτες εκλαμβάνεται ως έλλειψη σεβασμού και γιαυτό επιλέγεται η σιωπή (δυστυχώς πολλάκις η πραγματική αιτία της σιωπής είναι ο φόβος, που αναζητά ως ισχυρό άλλοθι τον δήθεν σεβασμό…).

Ο π. Αναστάσιος αντίθετα είναι σαφής και απόλυτα συνεπής, όταν γράφει : «Ο σεβασμός (…) δεν μου επέτρεψε να σιωπήσω, διότι πιστεύω ότι έλλειψη σεβασμού μόνο η περιφρόνηση υποδηλώνει και ποτέ η προσπάθεια για τεκμηριωμένο αντίλογο σε σοβαρά θεολογικά ζητήματα που ανακύπτουν», ή όπως άλλη φορά μου έλεγε σε συζήτηση για την ελευθερία εκφράσεως μέσα στην Εκκλησία : «δεν έχουμε δικαίωμα να χαρίζουμε σε κανένα, απολύτως σε κανένα, το πολυτιμότερο δώρο που μας χάρισε ο Θεός : την ελευθερία σκέψεως και εκφράσεως.

Αρθρα του και κριτικές κατα των συμπροσευχών αρνήθηκε να δημοσιεύσει το amen.gr (που υποστηριζει το Οικουμενικο πατριαρχείο).


τα παραπάνω σας τα παρέθεσα για να δείτε οτι υπάρχουν όντως κάποιοι που προσπαθούν,φαντάζομαι αν ψαξουμε θα βρούμε και άλλους...μην χαλαμε τον αγώνα τους λέγοντας οτι όλοι είναι ίδιοι.