Γιατί πλάκα έχει η κόντρα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και η φασαρία με τη Χρυσή Αυγή, αλλά όλα αυτά είναι ένα θέατρο και τίποτα παραπάνω. Όλοι αυτοί κάτω από το τραπέζι τα έχουν βρει και δουλεύουν το κόσμο. Και όσο ο κόσμος αυτός πορώνεται σαν να είναι στο γήπεδο και ενεργοποιούνται τα οπαδικά του σύνδρομα, τόσο θα τυφλώνεται και δε θα μπορεί να διαπιστώσει την πολύ απλή αλήθεια: Το.....
παιχνίδι είναι στημένο!
Όλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί και τσαρλατάνοι σκίζουν τα ρούχα τους να μας αποδείξουν πως θέλουν να σώσουν την Ελλάδα. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Κάτι επιθυμούν διακαώς να σώσουν, αλλά δεν είναι συνολικά η Ελλάδα, αλλά το διεφθαρμένο κοινωνικό σύστημά της, στην κορυφή του οποίου βρίσκονται και απολαμβάνουν “τα αγαθά” του. Αυτό το σύστημα μπορεί να ανατραπεί μόνο με μεγάλες αναταραχές είτε οικονομικές είτε στρατιωτικές. Με πείνα ή βία δηλαδή…
Στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση στήθηκε σταδιακά μια κοινωνική πυραμίδα η οποία είναι σχεδιασμένη από τη μία μεριά να μεταφέρει πλούτο με άδικο τρόπο από κάτω προς τα πάνω, από την άλλη μεριά να εμποδίζει τη κοινωνική κινητικότητα, να είναι πολύ δύσκολο δηλαδή κάποιος να ανέβει ή να κατέβει επίπεδο… Αυτή η κοινωνική πυραμίδα στηρίζεται από τη μία μεριά στην ανοχή κάποιων πολιτών και από την άλλη στην αδυναμία αυτών που αντιστέκονται να αποκτήσουν επιρροή και να την ανατρέψουν.
Αυτοί που δείχνουν ανοχή το κάνουν γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βολεύονται από αυτή τη κατάσταση και αποκτούν ωφέλη μεγαλύτερα της προσωπικής τους εργασίας ή ικανότητας. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος βουλευτής ή κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας-νταβαντζής για να υπερασπίζεται το σύστημα. Υπάρχουν αμέτρητοι Δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται πολύ περισσότερα από όσα αξίζει η προσφορά τους, υπάρχουν συνταξιούχοι που λαμβάνουν συντάξεις και υπηρεσίες πολύ μεγαλύτερες των εισφορών τους, υπάρχουν αγρότες που παίρνουν επιδοτήσεις για… εθνικούς δρυμούς, υπάρχουν συντεχνίες όπως των Φαρμακοπωλών και άλλοι πολλοί. Αυτοί όλοι είτε το κατανοούν είτε όχι επιθυμούν να διατηρηθεί αυτό το σάπιο σύστημα που μας κατέστρεψε για να συνεχίσουν το πάρτυ… Ακόμα κι αν αυτό έχει ως συνέπεια να ξεπουληθεί κάθε ιερό και όσιο και να φτάσουμε στον πάτο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας…
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αυτοί των οποίων ο κόπος πηγαίνει στις τσέπες των ανωτέρων στρωμάτων. Είναι οι μεροκαματιάρηδες και οι υγιείς επιχειρηματίες. Το πρόβλημα με αυτούς είναι πως είτε δεν κατανοούν ακριβώς το πως δουλεύει το σύστημα, είτε έχουν παραμυθιαστεί από κάποιο κόμμα που τους πουλάει ελπίδα (και μετά πουλάει τους ίδιους), είτε δε μπορούν με τίποτα να αποκτήσουν την επιρροή που απαιτείται για να αλλάξει κάτι σε αυτό το τόπο… Γιατί όταν δουλεύεις όλη μέρα για να ζήσεις, δε μπορείς με τίποτα να αντιμετωπίσεις τα επαγγελματικά παπαγαλάκια και τους τεμπέληδες που έχουν όλη την ενέργεια του κόσμου να προπαγανδίσουν…
Οι επαγγελματίες πολιτικοί, είναι όλοι της πιάτσας. Έχουν υιοθετήσει ο καθένας μια γωνιά και έχουν στήσει το μαγαζάκι τους. Άλλος το παίζει σοσιαλιστής, άλλος κομμουνιστής, άλλος φιλελεύθερος, άλλος πατριώτης κοκ. Δε πιστεύουν φυσικά σε καμία ιδεολογία, μόνο στη μάσα τους και στο ψώνιο τους για εξουσία. Μπορεί να “τσακώνονται”, αλλά γνωρίζουν πως ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη και πρέπει να μένουν μέσα στα όρια για να μη διαλύσουν το σύστημα που τους ταϊζει. Οι ελάχιστοι πολιτικοί που πραγματικά θέλουν να προσφέρουν συνήθως δε προωθούνται στα πόστα που πρέπει και στιγματίζονται κι αυτοί χωρίς να φταίνε.
Το πρόβλημα σήμερα είναι πως, όπως συμβαίνει πάντα ιστορικά, όταν ένα σύστημα επιβραβεύει τους άχρηστους και τους τεμπέληδες, όταν επιβραβεύει το μη-ρίσκο και αυτούς που έχουν διασυνδέσεις, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι υγιείς είτε θα φύγουν, είτε θα σταματήσουν πια να προσφέρουν, γιατί θα απηυδήσουν ή γιατί δε θα μπορούν… Και αυτό συνέβη στην Ελλάδα σήμερα: Φτάσαμε στο τέλος του δρόμου, το πάρτυ δε μπορεί να συνεχιστεί γιατί η βάση της πυραμίδας τα ‘φτυσε…
Το σύστημα έστησε ένα ολόκληρο παιχνίδι για να διατηρηθεί στην εξουσία. Το παιχνίδι με τα Μνημόνια. Το τι έχει συμβεί με τα Μνημόνια είναι αποκαλυπτικό για το πως δουλεύει το σύστημα τόσα χρόνια: Κάνοντας το άσπρο-μαύρο. Συμβαίνει το εξής σχιζοφρενικό: Η χώρα ολόκληρη έχει χωριστεί σε 2 μεγάλες παρατάξεις: Αυτούς που είναι “σοβαροί” και είναι “Μνημονιακοί” και αυτούς που είναι λαϊκιστές και είναι “Αντιμνημονιακοί”. Και οι 2 κατηγορίες είναι ψευδείς. Γιατί ο κόσμος έχει καταπιεί την προπαγάνδα των ΜΜΕ αμάσητη…
Το Μνημόνιο 1 δεν ήταν τίποτα παραπάνω παρά μια συμφωνία να μειώσει η χώρα τα ελλείματα αν θέλει η Τρόικα να τη χρηματοδοτήσει μέχρι να ορθοποδήσει ξανά η οικονομία. Τι πιο λογικό, οι ξένοι μας έδιναν πολλά χρήματα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από όσο αξίζαμε, και ήθελαν μια εξασφάλιση πως κάτι θα αλλάξει και θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Δεν δέσμευσαν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το πως θα μειώσει το έλλειμα, ο τρόπος ήταν δική της καθαρά επιλογή. Και αυτό έλεγαν οι αξιωματούχοι της Τρόικας σε όλους τους τόνους διεθνώς. Κάτι που φυσικά διαστρέβλωσαν τα εδώ ΜΜΕ.
Οι πολιτικοί με τους νταβαντζήδες ήξεραν πως για να μειωθεί το έλλειμα πρέπει να διώξουν κομματική πελατεία, και αυτό θα αδυνάτιζε το σύστημα. Επίσης οι όποιες αλλαγές έπρεπε να γίνουν σε βάθος χρόνου έτσι ώστε να προλάβουν να δημιουργήσουν ψεύτικα κινήματα και να καπελώσουν την αντίδραση του κόσμου. Για αυτό ακολούθησαν μια πολύ πονηρή τακτική, που οι εδώ πολίτες δεν έχουν καταλάβει ακόμα… Από τη μία μεριά πήραν τα λεφτά της Τρόικας έτσι ώστε να τους μπάσουν στο παιχνίδι και να κερδίσουν και χρόνο. Αλλά δεν έκαναν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και δεν χάλασαν τα προνόμια της πελατείας τους. Μετέφεραν το πρόβλημα στα χαμηλότερα στρώματα και τα ΜΜΕ σε όλους τους τόνους παρουσίαζαν πως αυτές είναι αποφάσεις που μας επιβάλλουν οι δανειστές. Ασχέτως αν οι εκπρόσωποι της Τρόικας το αρνούνταν κατηγορηματικά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβει σημαντικά το αντι-Ευρωπαϊκό συναίσθημα στη χώρα και πολλοί συμπολίτες μας να ρίχνουν το κακό στους ξένους.
Όταν το πρόβλημα επιδεινώθηκε (όπως ήταν αναμενόμενο), το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να απειλήσει την Ευρώπη πως θα χάσει πολλά χρήματα. Έτσι εξηγείται ανάμεσα στα άλλα και η απόφαση για δημοψήφισμα του ΓΑΠ. Έδειξαν στην Ευρώπη πως πλέον ο κόσμος στην Ελλάδα τους έχει ρίξει όλη την ευθύνη, και αν θέλουν να μην έχουν τεράστιες χασούρες αλλά και πρόβλημα με το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, θα πρέπει να στηρίξουν την υπάρχουσα Ελίτ. Αυτό το έκαναν έτσι ώστε να φτιαχτεί ένα δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο αυτή τη φορά θα κατονομάζει συγκεκριμένες πολιτικές που θα μεταφέρουν το βάρος αποκλειστικά στα χαμηλότερα στρώματα, έτσι ώστε πλέον οι Ευρωπαίοι να μη μπορούν να αρνηθούν την ευθύνη τους. Αυτό έχει και την θετική παρενέργεια πως πολλά πρόβατα του δικομματισμού θεωρούν πως οι καλοί πολιτικοί ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θέλουν, αλλά η κακιά Μέρκελ δε τους αφήνει…
Δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ο ψευδής διαχωρισμός Μνημονιακών-Αντιμνημονιακών. Από τη μεριά των Μνημονιακών βρέθηκαν μόνο όσοι στηρίζουν το σύστημα ανοιχτά. Από τη μεριά των Αντιμνημονιακών βρέθηκαν όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι αντί να ασκήσουν κριτική στην πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να μην χτυπήσουν το σάπιο σύστημα, ασκούν κριτική στους Ευρωπαίους και στο Μνημόνιο… Δηλαδή ή θα επιλέξουμε την Ευρώπη αλλά με τους Νταβαντζήδες να μας κάθονται στο σβέρκο, ή θα επιλέξουμε τους Αντιμνημονιακούς αλλά θα γίνουμε Β. Κορέα… Μέση λύση (τεχνιέντως) δε μας άφησαν… Αφού δημιουργήθηκε αυτός ο διαχωρισμός, τότε και μόνο τότε έπεσε στο τραπέζι η πρόταση περί δημοψηφίσματος, για να απειληθούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να στηρίξουν τους διαπλεκόμενους… Με πολύ απλά λόγια λοιπόν, η όλη τακτική της Ελληνικής ελίτ τα τελευταία 3 χρόνια ήταν να αναγκάσει τους Ευρωπαίους εταίρους να την στηρίξουν με το ζόρυ, καταστρέφοντας κάθε δυνατότητα ανάδειξης σοβαρής κυβέρνησης στον τόπο…
Οι αντιμνημονιακοί είναι όλοι συννενοημένοι να καπελώνουν την αντίδραση του κόσμου προς το συμφέρον των διαπλεκομένων. Με πολύ έξυπνο τρόπο στρέφουν τις αντιδράσεις του κόσμου προς την Τρόικα και τη Γερμανία, αντί να τις στρέφουν εναντίον των πολιτικών του κρατισμού. Προσέξτε πως κανείς από τους αντιμνημονιακούς δεν επιτίθεται στη διαπλοκή, στη καταλήστευση του Δημοσίου, στο τεράστιο κόστος του κράτους που πρέπει να περιοριστεί κλπ. Όλοι επιτίθενται στους “κερδοσκόπους”, στους τραπεζίτες, και στην Τρόικα. Αντί να συζητάμε όλοι μας ανοιχτά για την καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας από συγκεκριμένες κάστες, συζητάμε το Ευρώ ή Δραχμή… Αντί να συζητούμε αν πρέπει επιτέλους να ανοίξει η οικονομία, συζητάμε αν πρέπει να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Και ποιοί είναι οι αντιμνημονιακοί; Η αριστερά που αποτελείται από επαγγελματίες της πολιτικής, που έχουν μάθει να παίζουν την ίδια κασέτα κάθε φορά και να βγαίνουν στους δρόμους μέχρι να φύγουν οι φωτογράφοι και εξαργυρώνουν αυτές τους τις υπηρεσίες με μια ζωή χαρισάμενη χωρίς καμία προσπάθεια. Οι Ανεξ. Έλληνες που αποτελούνται από έναν Πρόεδρο που είναι 20 χρόνια στη Βουλή και βουλευτές από τα πρώην μεγάλα κόμματα, ένα κόμμα φτιαγμένο για να μαζέψει αυτούς που φεύγουν από τη ΝΔ. Η Χρυσή Αυγή που είναι το μόνο κόμμα που του επιτρέπεται να πει μερικές αλήθειες, για να τις χρωματίσει με τον “φασισμό” και να τις απαξιώσει.
Για τα λεγόμενα φιλελεύθερα κόμματα τι να σχολιάσει κανείς. Επειδή οι διαπλεκόμενοι φοβήθηκαν μη τυχόν και αποκτήσει δύναμη ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα, φρόντισαν να τον καπελώσουν με τη δημιουργία κομμάτων από ανθρώπους στιγματισμένους με σκάνδαλα και προερχόμενους από τζάκια. Και φρόντισαν να είναι 3 τον αριθμό, έτσι ώστε κανένα να μη μπει στη Βουλή. Γιατί για τους νταβαντζήδες, ο φιλελευθερισμός πρέπει να εκφράζεται μόνο από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με τον τρόπο που τους βολεύει αυτούς… Για του λόγου το αληθές, παρατηρήστε πως αντί να ενωθούν τα 3 φιλελεύθερα κόμματα και να διεκδικήσουν ένα 10% στις επόμενες εκλογές, κοίταξαν να τα κλείσουν τα μαγαζάκια και να πάνε με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ… Ποιός σοβαρός πολιτικός που πιστεύει στον φιλελευθερισμό, θα αρνιόταν την ευκαιρία να αποκτήσει τέτοια δυναμική η ιδεολογία στην Ελλάδα, και θα κλεινόταν ξανά στο μαντρί του κρατισμού;
Σε όλα τα κόμματα πλην του δικομματισμού φρόντισαν να βάλουν ασφαλιστικές δικλείδες για να τα ξεφουσκώσουν στις επόμενες εκλογές. Αφού επέτρεψαν στο λαό να εκτονωθεί και να παγιδευτεί στις ψευδο-εναλλακτικές προτάσεις τους, τώρα θέλουν να τον μαζέψουν σε 2 κύρια κόμματα εξουσίας πάλι. Απλά επειδή το ένα, το ΠΑΣΟΚ, έχει πάθει μη αναστρέψιμη ζημιά, θα το ανταλλάξουν με το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι όλο κι όλο το παιχνίδι. Τη Χρυσή Αυγή την ξεφουσκώνουν με τα καραγκιοζιλίκια τύπου εγέρθητι και περί ναζισμού. Τον Κουβέλη τον ξεφουσκώνουν με κινήσεις τύπου Ρεπούση. Τον Καμμένο με κινήσεις τύπου non-paper. Το ΚΚΕ λόγω στείρας άρνησης. Το ΛΑΟΣ το εγκαταλείπουν όλοι. Οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι πάνε ΝΔ. Η Κοινωνική συμφωνία απορροφάται από το ΣΥΡΙΖΑ. Μένουν ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Αυτός είναι ο νέος δικομματισμός. Ο στόχος είναι τα προβατάκια να μαζευτούν στο νέο μαντρί, και μετά business as usual που λένε και οι Αμερικάνοι…
Αυτό είναι εν ολίγοις το σκηνικό αυτή τη στιγμή. Όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές τα ποσοστά του νέου δικομματισμού θα ανεβαίνουν και θα πέφτουν των υπολοίπων. Τα ΜΜΕ θα ασχολούνται μόνο με ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός φυσικά αν ο κόσμος τη μυριστεί τη δουλειά…
http://imonaksiatouplithous.wordpress.com/2
