Ο ΘΕΟΣ..

1
Ο ΘΕΟΣ

(Από το βιβλίο "Η Θεολογία της Επιστήμης" ©2000, ISBN 960-385-019-5)

«Το Σύμπαν δεν είναι απλώς ένα ποσοτικό σύνολο πραγμάτων συνθεμένων από μερικές ουσίες, οι οποίες αλληλοσυνδέονται μόνο έμμεσα, εξωτερικά και εκ των υστέρων, χωρίς να υπάρχει συνοχή και μία κοινή αιτία. (…) (σελ.219)

» Η έννοια είναι κοινό ή σταθερό γνώρισμα πολλών διαφορετικών αντιλήψεων. Η Συμπαντική Ποιότητα είναι η κοινή Ουσία-Χρόνος, με την οποία υπάρχουν και γίνονται σαν εξωτερικά όλα τα λεγόμενα πράγματα, όσο και αν διαφέρουν. Είναι η επαρκής – άμεση αιτία των πραγμάτων, η πάντοτε προηγούμενη αρχή της ενότητας, της ποιότητας και της συνθετότητας στις έμμεσες αλληλεπιδράσεις των υλικών φορέων. Τα λεγόμενα πράγματα είναι αυτή η ίδια σχετικά εκ των υστέρων – έμμεσα, ενώ η ίδια υπάρχει ανέκαθεν (εκ των προτέρων) τελειωμένη σαν ουσία με το βασικό γνώρισμα της έννοιας. Με άλλα λόγια, υπάρχει μία κοινή πραγματικότητα, η οποία δεν είναι εξωτερική ή έμμεση και σχετική, αλλά εσωτερική ή άμεση ». (σ. 219)

« Η δυνατότητα των υλικών πραγμάτων να υπάρχουν, δηλαδή ν’ αποτελούν σύνθετες ποιότητες, να συνδυάζονται και να διατηρούν σταθερούς τρόπους αλληλοεπηρεασμού, να είναι άμεσα (ή ταυτόχρονα) για τον εαυτό τους, ενώ έμμεσα (και ετερόχρονα) είναι μέρη μέσα στο χρόνο, προϋποθέτει τη σταθερότητα και την αμεσότητα του συνόλου ». (σ. 241)

« Οι ποιότητες των πραγμάτων είναι πάντοτε η ποιότητα της άμεσης κοινής πραγματικότητας, η οποία υπάρχει ανέκαθεν μέσα στα όρια μίας μέγιστης στιγμής, ενώ συνεχίζει να γίνεται σαν έμμεση σε σχετικά μικρότερες στιγμές ». (σ. 265)

« Και μόνο με τον επιθετικό προσδιορισμό στην έννοια της πραγματικότητας σαν κοινής ή άμεσα αυτοτελούς, η έννοια του Θεού προσεγγίζεται μέσα από διαφορετικές και αφηρημένες εκφράσεις ». (σ. 228)

Επειδή η Παγκόσμια Διάνοια δεν βρίσκεται σε ένα ξεχωριστό μέρος, σε κάποια περιορισμένη θέση του χώρου ή σε μία στιγμή του χρόνου, μπορούμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξή της μέσα από πολλές εμπειρίες και πολύ πιο εύκολα απ’ όσο πολλά εξωτερικά πράγματα. (σελ.223) Η δυνατότητα να γνωρίσουμε έτσι εύκολα και με λίγους στοχασμούς αν υπάρχει ο Θεός, δεν είναι μία παράδοξη διαπίστωση. Από το πολύ μακρινό παρελθόν, η ύπαρξή του έχει υποστηριχθεί με πολλές απόψεις, όπως και η ανυπαρξία του. Γνωστοί Ευρωπαίοι φιλόσοφοι, όπως ο Ντεκάρτ, ο Λοκ, ο Μπέρκλεϋ, ο Σπινόζα και ο Χέγκελ θεωρούσαν ότι αυτή ήταν από τις πιο εύκολες ανακαλύψεις. Ειδικά οι δύο τελευταίοι προσέγγισαν πολύ κοντά στην αληθινή έννοια του Θεού παράλληλα με τις απαντήσεις τους στα βασικά ζητήματα για την αρχή των πραγμάτων, για τη σημασία της ύλης και τη σχέση της ύλης με τη ζωή και με το Θεό.

«Το πρόβλημα να γνωρίσουμε αν υπάρχει Θεός, τι είναι η ζωή και αν η ζωή τελειώνει θα ήταν οριστικά άλυτο και άσκοπο να το θέτουμε, αν ο Θεός και η αρχή της ζωής ήταν έξω από την πραγματικότητα, μέρος της οποίας είμαστε, αντιλαμβανόμαστε και γνωρίζουμε σαν μέρη ή αν η πραγματικότητα ήταν κάτι απροσδιόριστο ». σ. 315

« Όμως, το ζήτημα για την ύπαρξη του Θεού είναι άμεσα συνδεδεμένο με το ζήτημα για την αρχή της ζωής (δηλ. η συνολική αμεσότητα με την αμεσότητα σαν μέρος στο χρόνο). Η εμβιότητα σαν έμμεσο αποτέλεσμα ενός υλικού συνδυασμού θα παρέμενε ανεξήγητη, όπως και η έλλειψη εμβιότητας πριν από το συνδυασμό των ουσιών. Η έννοια της αμεσότητας θα ήταν αποκομμένη από αυτήν της εμβιότητας ». (σ. 237)

« Αν η πραγματικότητα σαν σύνολο δεν ήταν άμεσα από τον εαυτό της σαν ανεξάρτητη και αυτοκαθορισμένη ύπαρξη, τότε θα ήταν αδύνατη η σταθερότητα, η ενότητα, η συνέχεια και η ποιότητα μέσα στην υλο-εξωτερική δραστηριότητα και επομένως κάθε διανοητική εξέλιξη μέσα στο χρόνο ». (σ. 388)

« Με την πιο αφηρημένη έννοιά της η διανοητική δραστηριότητα και η εμβιότητα είναι αμεσότητα, εσωτερικότητα, σταθερότητα στους τρόπους αλληλοεπηρεασμού ή ταυτόχρονος αυτοπροσδιορισμός. (σ. 242)

Η αμεσότητα, η σταθερότητα και η ενότητα της Συμπαντικής Ποιότητας υπάρχει σχετικά έμμεσα και εξωτερικά μέσα στο χρόνο και όλα τα λεγόμενα πράγματα είναι μερικοί από τους τρόπους, με τους οποίους είναι μόνο άμεσα και ανέκαθεν το Κοινό Σύνολο ». (σ. 242)

« Το Σύμπαν δεν υπάρχει τυχαία και αδικαιολόγητα, δεν είναι μία ατέλεια της ανυπαρξίας ούτε χωρίς μία επαρκή αιτία, γιατί είναι άμεσα μόνο από και για τον εαυτό του. Οι ποιότητες των πραγμάτων και οι τρόποι του αλληλοεπηρεασμού τους είναι πάντοτε η ποιότητα της άμεσης, κοινής και αυτοτελούς πραγματικότητας, η οποία συνεχίζει ανέκαθεν να γίνεται έμμεσα σε σχετικά μικρότερες στιγμές, ενώ αυτή υπάρχει ανέκαθεν τελειοποιημένη μέσα στα όρια μίας ευρύτερης στιγμής ». (σ. 336)

« Ο εσωτερικός κόσμος με την ποιότητα και τις δυνατότητές του είναι σχετικά έμμεσα μέσα στο χρόνο και ανάμεσα στα άλλα πράγματα, το σύνολο των υλικών φορέων με τις αλληλεπιδράσεις τους (…) ». (σ. 277)

« Δεν είναι τα λεγόμενα μέρη ή τα απλά υλικά στοιχεία που διαμορφώνουν με τις αλλαγές, τους συνδυασμούς και με τις έμμεσες – εξωτερικές αλληλεπιδράσεις τους ένα διαφορετικό και ασταθές σύνολο πραγμάτων. Αντιθέτως, ανέκαθεν υπάρχει ένα κοινό σύνολο »(σ. 242) με σταθεροποιημένη ποιότητα και αυτή αποτελεί την αδημιούργητη αρχή των σχετικών πραγμάτων μέσα στο χώρο και στο χρόνο. « Η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού και η διανοητική αρχή της ζωής ή της εσωτερικότητας για την εμπειρική επιστήμη θα είναι η ταυτότητα του χρόνου με το χώρο και η αφηρημένη σταθερότητα του Σύμπαντος, δηλαδή η ανούσια αμεσότητα ». (σ. 221)

« Μπορούμε να δούμε τον κόσμο με δύο αντίθετους τρόπους: σε εξέλιξη ή σταθερό, σαν αφηρημένη, εξωκαθορισμένη και τυχαία υλική ύπαρξή ή σαν συνολική ποιότητα άμεσα αυτοκαθορισμένη. Είναι και οι δύο αληθινοί ». (σ. 337)

http://www.kosmologia.gr/parts_of_theol ... 7god-7.htm
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Απάντηση

Επιστροφή στο “Θεός και επιστήμη”

cron