Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

1
ΕΠΙΣΤΗΜΗ = ΕΝΑ ΝΕΟΓΝΟ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Είναι γεγονός ότι πολλές καταστάσεις στη ζωή μας έχουν υπερτιμηθεί.
Μία τέτοια κατάσταση είναι και αυτή της επιστήμης.
Επειδή έχει διαπιστωθεί ότι η υπερτίμηση της επιστήμης είναι άκρως επιβλαβής
για τους ανθρώπους, επιχειρούμε την προσπάθεια αυτή,ώστε να καταδειχθεί
η πραγματική κατάστασή της.

Για να γνωρίζουμε και αντιμετωπίζουμε καταστάσεις με βάση
την πραγματική τους αξία και όχι με μεγεθυντικούς φακούς.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Επειδή όλοι πρέπει να γνωρίζουμε τις πραγματικές μας δυνάμεις,
σύμφωνα και με ένα γνωμικό:«Γνώθι σαυτόν», έτσι και η επιστήμη.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ

Η επιστήμη μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλές και σημαντικές ανακαλύψεις. Αναμφισβήτητα όμως η πιο αντιπροσωπευτική και φανταστική γενικά επιτυχία της, είναι η κατάκτηση της σελήνης.

Αυτήν την πρόοδο της επιστήμης θα παραβάλλουμε με την πρόοδο της ηλικίας του ανθρώπου.

Το αποτέλεσμα θα είναι άκρως παραστατικό και θα αποδεικνύει με μαθηματική ακρίβεια την πραγματική δυναμικότητά της.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΡΙΑ ΣΥΝΟΛΑ
1) Σύνολο κατακτηθέντων αστρικών σωμάτων από την επιστήμη = ένα (1), αυτό της σελήνης.
2) Σύνολο υπαρχόντων αστρικών σωμάτων που βρίσκονται στο σύμπαν. Βάζουμε
3.155.760.000. Απ’ ότι ακούμε είναι περισσότερα. Τα μαθηματικά όμως δεν «κολλάνε» σ’ αυτές τις λεπτομέρειες (= στο ότι η επιστήμη δε γνωρίζει τον ακριβή αριθμό, του συνόλου των αστρικών σωμάτων).
Το αποτέλεσμα θα είναι αναλογικό και αν έστω ο παραπάνω αριθμός αυξομειώνεται, με μαθηματική ακρίβεια θα αυξομειώνεται και η ηλικία της επιστήμης βάσει της προόδου της.
3) Σύνολο ζωής του ανθρώπου. Βάζουμε εκατό (100) έτη.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Η επιστήμη, με βάση την πρόοδό της, κατατάσσεται από πλευράς δυναμικότητας, στην ενός (1) δευτερολέπτου, ηλικία του ανθρώπου, δηλαδή στην κατάσταση νεογνού.

Και για να νιώσουμε καλύτερα το ουσιαστικό αποτέλεσμα, θα κάνουμε έναν παραλληλισμό: Τι λέμε στο νεογνό; Μη εκεί, τζίζ. Τι λέμε στην επιστήμη νεογνό; Μη επιχειρείς να κατακτήσεις τον ήλιο, τζίζ. Kαι τα δύο νεογνά, υπακούουν, το ίδιο. Πλήρης ταύτιση!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Χρησιμοποιούμε για τον προσδιορισμό της ηλικιακής κατάστασης του ανθρώπου, διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως: νεογνό, νεαρός, μεσήλικας, γέρος κλπ. και τους καλούμε ανάλογα με το σύνολο των ετών που ζει ο άνθρωπος.
Λοιπόν, ο χαρακτηρισμός «νεογνό», για την επιστήμη δεν είναι υποτιμητικός διότι είναι πραγματικός.
Σύμφωνα με την πρόοδό της, (=κατάκτηση ενός (1) αστρικού σώματος), σε αναλογική σχέση με το σύνολο των ακατάκτητων αστρικών σωμάτων που βρίσκονται στο σύμπαν.
Και βέβαια, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη μαθηματική ακρίβεια.

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ
Για να πάει η επιστήμη νεογνό νηπιαγωγείο, πρέπει να κατακτήσει 189.345.000 αστρικά σώματα και με ρυθμούς κατάκτησης, ανά 40 χρόνια, κάθε αστρικού σώματος, πρέπει να περάσουν 7.573.824.000 χρόνια. Μάλιστα, για να πάει νηπιαγωγείο, μη ξεχνάμε.

Πάντως κάναμε δώρα στην επιστήμη νεογνό, έτσι επιπλέον για να τη βγάλουμε μεγαλύτερη.
Το σύνολο των αστρικών σωμάτων που υπολογίσαμε είναι μικρό και αυτό της ζωής του ανθρώπου μεγάλο. Τι να κάνεις… τα νεογέννητα αγαπιούνται!

Άλλος παραλληλισμός: Τα νεογνά όταν γεννιούνται επειδή έχουν πονάκια κλαψουρίζουν. Μα και τα επιστημονικά νεογνά επειδή νιώθουν πονάκια από τις αλήθειες της αποδεδειγμένης Αγίας Γραφής, κλαψουρίζουν διάφορες αναπόδεικτες - ΦΥΣΙΚΑ - θεωρίες, που έχουν σχέση με την αρχή του σύμπαντος και της ζωής. (=BIG BANG, Δαρβίνου κλπ.). Με «επιχειρήματα» συνοδευόμενα με τις λέξεις: «ίσως»!!! (SA, Mρ ’84, 63), «μπορεί»!!! (Asc 97), «πιθανώς»!!! (ΠΕ 29/38). Με αυτές τις λέξεις λοιπόν, αποδεικνύουν τα ακλόνητα παραμύθια των, τα οποία εμπλουτίζουν και με τις τσίτες του Ταρζάν.

Αλλά ποιός νοήμων δίνει σημασία σε κλαψούρισμα νεογνών; Το θεωρούμε φυσικό και έτσι είναι, χαριεντιζόμαστε και γελάμε με αυτά.

ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΕΟΓΝΟ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΔΙΑΣΥΡΜΟ
Να ασχολείται με θέματα της ηλικίας της: Να ανοίγει τρύπες στη γη, (βλέπε ΜΕΤΡΟ), να καθαρίζει το περιβάλλον από τους ρύπους, να μας φέρνει νερό από τον Άρη όταν έχουμε λειψυδρία.
Και όπως ακούσαμε, ότι μπορεί και επεμβαίνει στο φυσικό φαινόμενο των νεφών, ώστε βομβαρδίζοντάς τα να βρέχει, έτσι, να επεμβαίνει και σε άλλα φυσικά φαινόμενα, όπως του σεισμού, να μην κρύβεται κάτω από τα τραπέζια! Αλλά δοκιμάζοντας, με ηλεκτρονικό τρόπο ή κάνοντας ενέσεις στα έγκατα της γης, ώστε να σταματήσει την κατα-στροφή που επιφέρουν οι γεωλογικές πλάκες.

Πολύ φοβάμαι, όχι μόνο αυτές δεν μπορεί να σταματήσει, αλλά ούτε και τις άλλες πλάκες… (αυτές προέρχονται από τους σεισμολόγους στα παράθυρα των ειδήσεων) δεν μπορεί να σταματήσει!

Να ασχοληθεί με ασθένειες που χιλιάδες χρόνια παρατηρεί. Αλλά έχοντας τα χέρια της ψηλά αγκυλωμένα στην ανάταση και παραδεχόμενη την ήττα της, τις ονόμασε «ανίατες».
Μιά που είπαμε τη λέξη «ΑΝΙΑΤΕΣ», ας επεκταθούμε λίγο.
Προσπαθεί να εξιχνιάσει το παρελθόν (= αρχή του σύμπαντος και της ζωής), αναγκαστικά - αφού δεν ήταν παρούσα κατά τη δημιουργία των - με τους ανασφαλείς έμμεσους τρόπους. Όπως π.χ. τα διάφορα χρονόμετρα που επηρεάζονται όμως – ΦΥΣΙΚΑ – από τις ΤΩΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ - σε σχέση με το παρελθόν - περιβαλλοντικές συνθήκες που διέπουν τον έμψυχο και υπόλοιπο υλικό κόσμο. Με συνέπεια να καθίστανται, άκρως ανασφαλή και ΑΝΙΑΤΩΣ πάσχοντα.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ
Όπως ξέρουμε η λέξη «επιστήμη» εξάγεται από το ρήμα «επίσταμαι» που σημαίνει «γνωρίζω καλά».
Λοιπόν αν η επιστήμη ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΛΑ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΚΑΜΠΤΕΣ προαναφερθείσες δυσκολίες, τότε ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΟΓΚΟΛΙΘΟ: ΜΗ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΦΑΙΝΟΜΕ-ΝΟΥ = ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ. Και ενώ συνεχίζει - εσφαλμένως - με τους ανασφαλείς έμμεσους τρόπους να απαντήσει σε θέματα που δεν μπορεί να παρατηρήσει, όπως αυτό της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, επόμενο είναι - ΦΥΣΙΚΑ - να ΑΠΕΚΔΥΕΤΑΙ τον επιστημονικό μανδύα και να ΕΝΔΥΕΤΑΙ αυτόν τον ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ. Με συνέπεια να ακολουθεί τη μοίρα των φιλοσόφων που ο ένας κατέρριπτε τον άλλον, κάνοντας τραγικά λάθη όπως ο πολύς Αριστοτέλης, ο οποίος σε θέμα που παρατηρούσε και τον «έκαιγε» - βεβαίως σχολιάζουμε την αναφορά του στον ήλιο - τι έλεγε;
«Τα μάλλον κινούμενα και μάλλον εκπυρούται, προς δε τούτοις ο ήλιος, όσπερ μάλιστα είναι δοκεί θερμός, φαίνεται λευκός αλλ’ ού πυρώδης ών». Μετεωρολ. 1,3 (341 α ). Κατά τον Αριστοτέλη λοιπόν, ο ήλιος αποκτά τη θερμότητά του από την περιστροφή του και δεν έχει ουσία πυρός, γιατί; Διότι φαίνεται λευκός!!!

Πώς σου φάνηκε αναγνώστη το «ούφο» αυτό του Αριστοτέλη; Μη μου πεις, σφόδρα διασκεδαστικό!
«Άκουσε» τώρα και το επόμενο «ούφο» του, που είναι εξ’ ίσου διασκεδαστικό «Γελοίοι πάντες όσοι των πρότερον υπέλαβον τον ήλιο τρέφεσθαι υγρώ ». Μετεωρολ. 2,2 (354 β).
Ως φαίνεται θεωρούσε ο Αριστοτέλης ότι ο ήλιος δεν είναι αίτιος της εξάτμισης του υγρού στοιχείου!!!
Και το ωραίο; Αποκαλούσε γελοίους όσους είχαν τη σωστή άποψη, ότι ο ήλιος εξατμίζει το υγρό στοιχείο! Εδώ γελάνε!
Δύο φορές δεν μπορούσε να βρει τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια!

Ας σκεφτούμε τώρα, αν φιλόσοφος περιωπής όπως ο Αριστοτέλης έκανε τέτοια - επιεικώς - παιδαριώδη λάθη, σε θέματα που παρατηρούσε, τι αβυσσώδη λάθη κάνει η σημερινή φιλοσοφούσα «επιστήμη», σε θέματα που είναι αδύνατο να παρατηρήσει, όπως αυτό της αρχής του σύμπαντος και της ζωής (απούσα γάρ).

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ
Αν η επιστήμη καταφέρει τελικά να απαντήσει στο πρόβλημα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής - με αποδείξεις όμως - σίγουρα αυτές θα είναι μιά αντιγραφή = αποδοχή της αποδεδει- γμένης Αγίας Γραφής, της οποίας Εγγυητής και Κυρίαρχος, είναι Ο Δημιουργός του σύμπαντος και της ζωής (Ιωάννου α΄3. Παύλου προς Εβ. α΄10),ο Μοναδικός Φωτοδότης,
Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Βασικός παράγοντας που αποδεικνύει την Αγία Γραφή είναι οι προφητείες που εμπεριέχονται στην Παλαιά Διαθήκη, οι οποίες γράφτηκαν από ανθρώπους εμπνευσμένους από το Άγιο Πνεύμα, πριν και χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση του Χριστού, αποδεικνυόμενες πλήρως στο πρόσωπό του.
Και ο Χριστός εγγυάται όλη την Αγία Γραφή, (Ιωάννου ε΄39).
Στην ουσία, η πίστη μας σημαίνει αποδοχή αποδεδειγμένων γεγονότων. Π.χ. όπως αποδεδειγμένα αποδεχόμαστε ότι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Γι’ αυτό σε όσα ζητήματα αναφέρεται η Αγία Γραφή και σ’ αυτό της βιόσφαιρας, είναι αδύνατο να κάνει λάθος, όπως αδύνατο είναι να βγει ο ήλιος από τη δύση.
Σημειώνουμε ότι η διήγηση της Αγίας Γραφής σχετικά με τη δημιουργία του υλικού κόσμου, κάθε ζωντανής ύπαρξης συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, ερμηνεύεται επακριβώς, όπως είναι γραμμένη και όχι αλληγορικά.

Επειδή μερικά επιστημονικά νεογνά, ίσως και μερικοί παρασυρόμενοι θεολόγοι, ερμηνεύουν την κάθε ημέρα της δημιουργίας των προαναφερθέντων με μακρές χρονικές περιόδους, έχουμε να πούμε τα εξής: -Ιδίως στους θεολόγους αυτούς. Όπως ο Χριστός πολλαπλασίασε τα επτά ψωμιά και τα λίγα ψαράκια (Μάρκου η΄6-9) αμέσως, για να φάνε οι 4.000 πεινασμένοι άνθρωποι, έτσι και ο Τριαδικός Θεός δημιουργεί τα πάντα αμέσως, όπως ακριβώς περιγράφει η Αγία Γραφή και δεν Του χρειάζεται καμιά μακρά χρονική περίοδος, δεν υπάρχουν δύσκολα για το Θεό, τα πάντα, Του είναι εύκολα.

Τώρα, αν ορισμένα επιστημονικά νεογνά - ελπίζω ο αναγνώστης να έχει πετάξει το μεγεθυντικό φακό, ώστε να τα βλέπει στην πραγματική τους διάσταση, που έχει προέλθει με μαθηματική ακρίβεια - διαφωνούν με την Αγία Γραφή, κλαψουρίζοντας - λόγω ηλικίας - διάφορες αναπόδεικτες θεωρίες παραμύθια, ποιός νοήμων τους δίνει σημασία; Συμμερίζεται την ηλικία τους και γελάει με αυτά.

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

1) (Ησαΐου νγ΄ 12 ) «Καί εν τοίς ανόμοις ελογίσθη»
Απόδειξή της : ( Μάρκου ιε΄27-28 ) « Ο Χριστός σταυρώθηκε μεταξύ δύο ανό- μων ληστών »

2) ( Ψαλμοί κα΄19 ) « Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς καί επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον »
Απόδειξή της : ( Ιωάννου ιθ΄23-24 ) « Ότι μοιράσθηκαν οι στρατιώτες τα ρούχα του σταυρωμένου Χριστού και επάνω στο χιτώνα του («ιματισμόν μου») έβαλαν κλήρο ».

3) ( Ησαΐου λε΄4-5 ) « Ιδού ο Θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι και ανταποδώσει, αυτός ήξει ( = θα έλθει ) και σώσει ημάς. Τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών, καί ώτα κωφών ακούσονται ».
Απόδειξή της : ( Λουκά ζ΄22 ) « Τυφλοί ξαναβλέπουν και χωλοί περιπατούν, λεπροί καθαρίζονται κωφοί ακούουν, νεκροί ανασταίνονται... ».
Ο Χριστός, που κάνει τα πιο πάνω θαύματα, αποδεικνύεται δια της προφητείας, ότι είναι ο Θεός.
(« Ιδού ο Θεός ημών… ήξει (= θα έλθει) και σώσει ημάς»).

4) ( Βαρούχ γ΄36-38 ) «Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς αυτόν. Εξεύρε πάσαν οδόν επιστήμης… Μετά τούτο επί τής γής ώφθη (=φανερώθηκε) καί εν τοίς ανθρώποις συνανεστάφη».
Η απόδειξη αυτής της προφητείας, βρίσκεται σε όλη την Καινή Διαθήκη.
Ο Χριστός, που φανερώθηκε στη γη και (με τα τόσα θαύματά του) συνανεστράφη τους ανθρώπους, είναι ο Θεός ημών.

Υπάρχει ακόμα σωρεία προφητειών στην Παλαιά Διαθήκη που αποδείχτηκαν πλήρως στο Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
Όλες λοιπόν οι προφητείες, -αποδεδειγμένες - βρίσκονται στο Ευαγγέλιο και γενικά σε όλη την Καινή Διαθήκη, που μαζί με την Παλαιά Διαθήκη αποτελούν την Αγία Γραφή. Οπότε καταλαβαίνουμε πόσο αναγκαία είναι η μελέτη Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. (Με εγκεκριμένη ερμηνεία από την Ορθόδοξη Εκκλησία).

ΑΛΛΑ ΔΕ ΝΟΜΙΖΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΟΤΙ ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ
ΝΕΟΓΝΑ, ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΜΟΝΑ ΤΩΝ; ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΠΑΜΕ Σ’ ΑΥΤΑ,
ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΑΛΑΤΑΚΙ
Για να μην κυνηγάνε χίμαιρες: Εάν η κορυφή των αστρικών σωμάτων έχει συγκεκριμένο αριθμό και μπορεί η επιστήμη νεογνό με την πρόοδό της να μειώσει την απόσταση που τη χωρίζει από την κορυφή αυτή, υπάρχουν όμως δημιουργήματα στο σύμπαν που δεν έχουν κορυφή. Είναι αχανή.
Όπως ο ουρανός. Άντε πήγαινε να βρεις την αρχή και το τέλος του.
Άρα, σε γενικές γραμμές η «κορυφή» του όρους που λέγεται σύμπαν είναι αχανής. Και ασφαλώς η αληθινή πρόοδος συνίσταται στο να μειώσεις την απόσταση, από την κορυφή που θέλεις να κατακτήσεις. ( Όπως π.χ. η μείωση της απόστασης από την κορυφή του συνόλου των αστρικών σωμάτων). Έλα όμως που το όρος του σύμπαντος είναι αχανές! (= Στην οριζόντια και κάθετη έκτασή του). Άρα, είναι αμείωτη η απόσταση από την «κορυφή» του!
Έτσι, μοιραία η όποια πρόοδος της επιστήμης εσαεί θα κυμαίνεται στους «πρόποδες» του όρους αυτού, στο μηδέν (0) δηλαδή.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό αυτό:(Παράδειγμα παραστατικής ανάγκης) Σ’ αυτό το αχανές όρος του υλικού σύμπαντος δημιουργούμε σκαλοπάτια που φυσικά στην οριζόντια έκτασή τους είναι αχανή. Τα οποία χαρακτηρίζονται με αριθμούς που όπως ξέρουμε είναι και αυτοί άπειροι.
Φυσικό είναι, εμείς αφού ζούμε στη γη, να χρησιμοποιήσουμε ως ΒΑΣΗ το σκαλοπάτι εκείνο που ευθυγραμμίζεται με την επιφάνεια της γης. (= Κατά χάρη πρόποδες του αχανούς αυτού όρους ). Η οποία γη καταλαμβάνει ένα μέρος, της οριζόντιας και αχανούς έκτασής του.
Επόμενο είναι, αυτό το σκαλοπάτι να χαρακτηρίζεται με τον αριθμό μηδέν (0), τεραστίων σε ύψος και πλάτος διαστάσεων και να ακολουθούν αντίστοιχα, οι επόμενοι αριθμοί για να χαρακτηρίσουν τα καθοδικά και ανοδικά αχανή σκαλοπάτια.
Ως είναι φυσικό, η επιστήμη βρίσκεται σε ένα τμήμα του ΒΑΣΙΚΟΥ σκαλοπατιού, που ευθυγραμμίζεται με την επιφάνεια της γης. Και οφείλει, μαζί με την πρόοδό της στις γενικές επιστήμες, να κατακτήσει σπιθαμή προς σπιθαμή, όλο το όρος του υλικού σύμπαντος, στην οριζόντια και κάθετη έκτασή του.
Ο στόχος αυτός – όπως είναι λογικό – χρειάζεται μεθοδικότητα. Πρέπει ΠΡΩΤΑ να κατακτήσει τη ΒΑΣΗ του σκαλοπατιού στην οποία βρίσκεται τώρα, σε όλη την
οριζόντια έκτασή της και μετά να ανέβει στο επόμενο σκαλοπάτι.
Π.χ. 1) Όπως ο κτίστης όταν πρόκειται να κτίσει έναν τοίχο: Συμπληρώνει ΠΡΩΤΑ τη ΒΑΣΗ του μπετόν, προοδευτικά, τούβλο – τούβλο, σε όλη την οριζόντια έκταση του μελλοντικού τοίχου.
Και ΜΕΤΑ, σε αυτή τη σειρά των τούβλων κτίζει τις επόμενες ανοδικές σειρές, έως ότου ολοκληρωθεί ο τοίχος σε όλη την οριζόντια και κάθετη έκτασή του.
2) Όπως όταν πρόκειται να γεμίσουμε μια μπανιέρα με νερό: Ανοίγουμε την μπαταρία και βλέπουμε ότι ΠΡΩΤΑ, προοδευτικά, συμπληρώνεται με νερό η ΒΑΣΗ της μπανιέρας σε όλη την οριζόντια έκτασή της. Και ΜΕΤΑ, η στάθμη του νερού ανεβαίνει, έως ότου γεμίσει όλη η οριζόντια και κάθετη έκτασή της. Ό, τι πετυχαίνεται στα παραδείγματα είναι αδύνατο να πετύχει η επιστήμη. Διότι η οριζόντια έκταση του ΒΑΣΙΚΟΥ σκαλοπατιού στο οποίο βρίσκεται, είναι απλά αχανής.
Άρα αμείωτη, άρα ακατάκτητη, με την όποια σε γενικές γραμμές πρόοδό της.
Γι’ αυτό μοιραίο είναι, να βρίσκεται ΠΑΝΤΑ στη ΒΑΣΗ αυτού του σκαλοπατιού. Δηλαδή, στους πρόποδες του όρους όπου ορθώνεται ο ογκώδης αριθμός μηδέν. Μη μπορώντας η καημένη,ποτέ, να μπουσουλήσει στο επόμενο ανοδικό σκαλοπάτι. (ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ νεογνό γαρ).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η Αξιολόγηση της επιστήμης δεν πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τη ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ συγκριτική μέθοδο ( = συγκριτικός υπολογισμός της προόδου της, σε σχέση με την απόσταση που έχει από το παρελθόν), όπως λανθασμένα γίνεται τώρα. Διότι αυτή η μέθοδος, μας δημιουργεί μεγεθυντικούς φακούς με συνέπεια να βλέπουμε το νεογνό, σαν γίγαντα.
Αλλά η αξιολόγηση της επιστήμης πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τη ΣΦΑΙΡΙΚΗ συγκριτική μέθοδο ( = συγκριτικός υπολογισμός της προόδου της και σε σχέση με την απόσταση που έχει από το παρελθόν, αλλά και σε σχέση με την ιλιγγιώδη και αμείωτη απόσταση που έχει από την αχανή «κορυφή» του σύμπαντος και γενικά της τελειότητας ). Δηλαδή η σφαιρική συγκριτική μέθοδος επειδή ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ σε συγκρίσεις δύο (2) ειδών, είναι πέρα για πέρα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ.

Στο σημείο αυτό ας αναφέρουμε ορισμένα - από τα πολλά - παραδείγματα που διδάσκει ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, που έχουν σχέση με τη σφαιρική συγκριτική μέθοδο:1) Έναν 17χρονο άνθρωπο τον λέμε «νεαρό». Πριν από τον χαρακτηρισμό μας, αυτόματα χρησιμοποιήσαμε τη σφαιρική συγκριτική μέθοδο. (=Υπολογίσαμε την απόσταση της ηλικίας του και από την αρχή της γέννησής του και από το τέλος της κορυφής του μέσου όρου της επίγειας ζωής του ). Και επειδή η απόσταση της συγκεκριμένης ηλικίας του, είναι πιο μακριά από το μέσο όρο της επίγειας ζωής του και πιο κοντά στη γέννησή του, τον χαρακτηρίσαμε «νεαρό».
2) Σε πρωτάθλημα που συμμετέχουν 16 ομάδες. Μία ομάδα βρίσκεται στη 13η θέση, λέμε ότι η ομάδα αυτή είναι στις «τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας». Πάλι εδώ, πριν από τον χαρακτηρισμό μας, αυτόματα χρησιμοποιήσαμε τη σφαιρική συγκριτική μέθοδο. (=Υπολογίσαμε την απόσταση της συγκεκριμένης θέσης και από το τέλος και από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα). Και επειδή η απόσταση της 13ης θέσης, είναι πιο μακριά από την κορυφή της βαθμολογίας και πιο κοντά στο τέλος αυτής, χαρακτηρίσαμε την ομάδα ότι ανήκει στις «τελευταίες θέσεις».

Όπως λοιπόν στις περιπτώσεις των παραδειγμάτων, για να χαρακτηρίσουμε τις διάφορες καταστάσεις, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, χρησιμοποιήσαμε τη σφαιρική συγκριτική μέθοδο, έτσι, για να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση της επιστήμης ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να χρησιμοποιήσουμε τη σφαιρική συγκριτική μέθοδο, που ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, με αποτέλεσμα να είμαστε υποχρεωμένοι να μην μπορούμε να κάνουμε λάθος.
Επί τέλους! Δε χρειάζονται οι μεγεθυντικοί φακοί, τελείως άχρηστοι. Γιατί θα έχουμε μια διαυγή, τέλεια και αποδεδειγμένη εικόνα, η οποία δημιουργείται από την αδυναμία της επιστήμης – με την όποια πρόοδό της – να μειώσει την ιλιγγιώδη απόσταση που τη χωρίζει, από την αμείωτη «κορυφή» του αχανούς σύμπαντος και γενικά της τελειότητας.
Με μοιραίο επακόλουθο, η εμφανιζόμενη και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εικόνα, απαλλαγμένη πλέον από τους μεγεθυντικούς φακούς, να την χαρακτηρίζει στην ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ κατάστασή της σε επίπεδο νεογνού.

Συζητούσα με κάποιον που είχε αντίθετες απόψεις στα όσα του έλεγα, αλλά προς τιμή του, μου είπε κάτι το σοφό: - Θα το αποδώσω κάπως ελεύθερα ενθυμούμενος το νόημά του. «Ο άνθρωπος σε σύγκριση με το τίποτα έχει κάνει πολλά, σε σύγκριση όμως με το απόλυτο, το τέλειο, δεν έχει κάνει τίποτα». Ποιός νοήμων μπορεί να διαφωνήσει με το σοφό αυτό απόφθεγμα; Το οποίο απηχεί τα όσα γράφτηκαν στο κεφάλαιο αυτό.

Αλήθεια! Τι όμορφα τα έχει δημιουργήσει όλα ο Θεός! Ώστε με κάθε τρόπο, μας βοηθάει όλους και την επιστήμη, να πετύχουμε την πολύτιμη αυτογνωσία για να μην υπερηφανευόμαστε. Προς επίτευξη του στόχου της αυτογνωσίας δε χρειάζονται πολλά πράγματα, εκείνο που χρειάζεται είναι: Να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού, να φωτίζει το μυαλό και τα μάτια μας, για να βλέπουμε τις ατελείωτες αδυναμίες μας.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ,
ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ
Για να καταλάβουμε τη μη αξιοπιστία των οργάνων μέτρησης χρόνου που χρησιμοποιούν τα εξελικτικά νεογνά, θα αναφέρουμε μία περίπτωση - από τις πολλές - που έχουν καταγραφεί: Φώκιες μουμιοποιημένες, αποδεδειγμένα νεκρές, μόνο επί 30 χρόνια, χρονολογήθηκαν από τα όργανα των εξελικτικών νεογνών, ότι είναι νεκρές επί 4.600 χρόνια! ( Antarctic Journal of the U.S. 6, 1971, 210 στο Φ 119 ). Όντως χαώδης και φανταστική η διαφορά από την πραγματικότητα.
Καταλαβαίνουμε τώρα, τι εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε στα χρονόμετρα με τα εκατομμύρια χρόνια που βρίσκουν αφειδώς, στις διάφορες μετρήσεις των εξελικτικών νεογνών.

Ενώ λοιπόν από μελέτες έχει διαπιστωθεί ότι όλα τα είδη μέτρησης χρόνου είναι επιρρεπή και σε κολοσσιαία λάθη, ο επιπρόσθετος και σημαντικός λόγος που τα καθιστά τελείως ανασφαλή, είναι το γεγονός ότι ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΩΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ που διέπουν τον έμψυχο και υπόλοιπο υλικό κόσμο. Με μοιραίο ενδεχόμενο (ενισχυόμενο από τις πιο πάνω αναφορές), να έχουν τεράστιες - και σε φανταστικό βαθμό - διαφορές από την πραγματικότητα. Π.χ. τα επηρεασμένα όργανα μέτρησης χρόνου από τις τώρα διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, βρίσκουν ότι έχουν παρέλθει δισεκατομμύρια χρόνια από την αρχή της δημιουργίας των πάντων.
Aν τα ίδια όργανα, υπήρχε δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν άνθρωποι που ζούσαν πριν 7.000 χρόνια, τα οποία όργανα θα ήταν - ΦΥΣΙΚΑ - ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΤΕ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ, ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΜΗΤΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, δε θα ήταν καθόλου απίθανο να εύρισκαν ότι είχαν παρέλθει λιγότερα από 1.000 χρόνια.

Τώρα, ας κάνουμε μιά ευχή:Τα δισεκατομμύρια χρόνια που βρίσκουν τα εξελικτικά νεογνά, ας έχουν καλή ανάπαυση στη φαντασία των.

Τα εξελικτικά νεογνά λένε ότι ο άνθρωπος είναι απόγονος ζώου (πιθήκου). Επειδή όμως υπάρχουν πολλά είδη πιθήκων, εκεί γίνεται το έλα να δεις. Όταν το ένα νεογνό, στο γενεαλογικό του δένδρο τοποθετεί ως πρόγονο του ανθρώπου, ένα είδος πιθήκου, άλλο νεογνό στο δικό του γενεαλογικό δένδρο τοποθετεί ως πρόγονο του ανθρώπου, άλλο είδος πιθήκου. Και επειδή υπάρχουν αρκετά εξελικτικά νεογνά και πολλά είδη πιθήκων, επόμενο είναι, να υπάρχουν και πολλά διαφορετικά γενεαλογικά δένδρα. Γεγονός που στοιχειοθετεί μη απόδειξη.
Επειδή τα εξελικτικά νεογνά επιχειρηματολογούν βάσει ομοιοτήτων, μας παραπέμπουν μοιραία στο απόφθεγμα: «Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει». Και έτσι μας προκαλούν γέλιο και όχι μέτρια διασκέδαση.

Αλλά ήλθε η ώρα να γκρεμίσουμε το όλο εξελικτικό οικοδόμημα με το εξής επιχείρημα που διδάσκεται από το Ανώτατο Πανεπιστήμιο της Εμπειρικής Ζωής: Γιατί και άλλα ζώα, δια της εξελικτικής οδού και παράλληλα με τον πίθηκο, δεν ανάπτυξαν λογική, ομιλία και πολιτισμό;
Ενδέχεται όμως, να παραχθούν ορισμένες ενστάσεις στο επιχείρημα που διατυπώσαμε, οι οποίες είναι:
1)Να «είπε» η φύση: Ουφ, μου είναι πολύ δύσκολο συγχρόνως να προικίζω πολλούς διαφορετικούς ζωντανούς οργανισμούς με λογική, ομιλία και πολιτισμό.
Ας δώσω αυτά τα πλεονεκτήματα σε ένα μόνο ζωντανό οργανισμό.
2) Να πρόβλεψαν πολλοί άλλοι διαφο-ρετικοί ζωντανοί οργανισμοί, δια της φυσικής επιλογής και «είπαν»:Αφήστε τους ανθρώπους, με την επιλογή που έκαναν θα βρουν τον μπελά των.
Από μικροί θα μπαίνουν στα βάσανα, ένα σωρό χρόνια θα κάθονται στα θρανία, μετά, άλλα βάσανα, άντε να βρουν δουλειά και αν βρουν, μπορεί να μην τους κολλάνε τα ένσημα. Στη συνέχεια άντε να ανοίξουν οικογένεια, ένα σωρό έξοδα. Μετά να προικίζουν τα παιδιά των.
Για όλα αυτά «είπαν»: Μακριά από εμάς η λογική, η ομιλία και ο πολιτισμός.
Εδώ τελείωσαν οι ενστάσεις.
Τις αφιερώνουμε στα εξελικτικά νεογνά. Ξέροντας ότι αρέσκονται - λόγω ηλικίας - σε παραμυθένια επιχειρήματα.
Λοιπόν, αν όλα γίνονταν μόνα των, χωρίς σχέδιο και Σχεδιαστή - υπόθεση βέβαια εκτός λογικής - και υπήρχε η εξέλιξη. Επόμενο ήταν, δια της εξελικτικής οδού και άλλα ζώα να αναπτύσσονταν σε όντα, έχοντα λογική, ομιλία και πολιτισμό.
Και βέβαια, δεν μπορούμε να επικαλεσθούμε τις παραμυθένιες και αστείες ενστάσεις περί φυσικής επιλογής κλπ. για εξαγωγή άλλων συμπερασμάτων.
Κάπου εδώ τελείωσε το εξελικτικό παραμύθι, αφήνοντας ήδη την τελευταία ανάσα του.

Είναι γεγονός ότι το καταλυτικό επιχείρημα που αναπτύξαμε πιο πάνω, ενταφιάζει την εξελικτική θεωρία. Όπως γεγονός είναι, ότι τα εξελικτικά νεογνά, σύμφωνα με τη σκοταδιστική νοοτροπία των – διότι το φως του παρόντος τα διαψεύδει, διαλύοντας το σκοτεινό εξελικτικό παραμύθι των – να προσ-βλέπουν στο μέλλον. Μπας και αναπτύξουν διάφορα ζώα τα πλεονεκτήματα του ανθρώπου.
Όμως, η σκοταδιστική αυτή νοοτροπία των τα οδηγεί να κάνουν παρέα με τις καφετζούδες και τις χαρτορίχτρες. Διότι και αυτές στο μέλλον προσβλέπουν,
ώστε να εξαπατούν με παραμύθια τα θύματά των.

Και εμείς, φωτόλουστοι από το άπλετο φως της ακτινοβολούσας Αγίας Γραφής, να απολαμβάνουμε την πραγματικότητα που περιγράφει με τα ίδια μας τα μάτια!!!

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΩΝ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ,
ΜΕ ΤΑ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΝΕΟΓΝΑ
Εύκολη η σύγκριση. Οι πρώτοι είναι ενήλικες και τρέχουν ασύγκριτα παραπάνω από την ταχύτητα του φωτός. Γιατί; Διότι έχουν κατακτήσει (Ιωάννου ιδ΄23 ) δια της αποδοχής της αποδεδειγμένης Αγίας γραφής, όχι το σύνολο των αστρικών σωμάτων, όχι το αχανές σύμπαν, αλλά το Απόλυτο, Τον Δημιουργό των. Τον Παραγωγό του φωτός, Τη Μοναδική Αυθεντία που εμφανίστηκε στη γη, Τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
Τα ορισμένα μη αποδεχόμενα, τις αποδεδειγμένες αλήθειες της Αγίας Γραφής, επιστημονικά νεογνά, έχουν βραχυκυκλωθεί τα καημένα στα δαιδαλώδη τούνελ του απώτατου παρελθόντος, με τους αστάθμητους παράγοντες που το διέπουν. Π.χ. οι διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, τις οποίες δεν γνωρίζουν ούτε μπορούν - ΦΥΣΙΚΑ - να σταθμίσουν και μοιραία το καθιστούν ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟ.
(ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προϋπόθεση για την απόδειξη ενός φαινομένου, είναι η ΆΜΕΣΗ παρατήρηση = αδύνατη για το θέμα μας. Διότι απλά, η επιστήμη απουσίαζε κατά τη δημιουργία του σύμπαντος και της ζωής ).
Μετά από αυτά που αναφέρθηκαν, δε σημαίνει ότι είναι ανεξερεύνητο το παραπάνω θέμα.
Για τα ορισμένα επιστημονικά νεογνά είναι ανεξερεύνητο. Επειδή στην έρευνά των χρησιμοποιούν λανθασμένο δρόμο και τρόπο.
Με τον τρόπο που επιχειρούν να ερευνούν τα επιστημονικά νεογνά την αρχή του σύμπαντος και της ζωής, μοιάζουν με εκείνους π.χ. που ξεκινούν από το Βόλο να πάνε στην Ομόνοια. (Κατά σύμπτωση και αυτοί από τα ορισμένα επιστημονικά νεογνά είναι). Και ενώ άλλοι ενήλικες τα εφοδιάζουν με Χάρτη ώστε να πάνε με ασφάλεια στον προορισμό των, αυτά αντιδρούν, κλωτσάνε, κλαψουρίζουν, αντιδράσεις της ηλικίας των βέβαια, θέλουν να πάνε στην ομόνοια μέσω της άκρης του ουρανού, αλλά που να βρουν άκρη και περιπλανιούνται - περιπλανιούνται…
Ας ελπίσουμε, κάποτε να ενηλικιωθούν ώστε για την επίλυση του προβλήματος της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, να επιλέξουν το σωστό δρόμο που βρίσκεται στο Χάρτη, στην αποδε-δειγμένη Αγία Γραφή.
Καταλήγουμε με το εξής:
Το απώτατο παρελθόν έ-
χει δύο « πόρτες ». Την
« Αγία Γραφή » και την
«αστάθμητοι παράγον-
τες». Οι ξύπνιοι περνούν
από την πρώτη, την Αγία
Γραφή = στη γνώση.
Τα ορισμένα επιστημο-
νικά νεογνά, πάνε στη
δεύτερη, την αστάθμη-
τοι παράγοντες και
κουρασμένα όπως είναι
τα καημένα, αρχίζουν
το κλάμα, διότι τη βρίσ-
κουν - ΦΥΣΙΚΑ - κλειστή.
Και μένουν … στην απ’ έξω.

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Που ζεις και μου μιλάς για το Θεό; Δε βλέπεις τι επιτεύγματα παρουσιάζει η επιστήμη;
Μπορεί και λύνει το πρόβλημα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, έχει κατακ- τήσεις στο θέμα της υγείας, μέχρι και μεταμόσχευση καρδιάς έφθασε στο σημείο να πετυχαίνει, κάνει θαύματα.

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Σ’ ευχαριστώ για την πάσα που μου κάνεις.
Σχετικά με τα θαύματα που κάνει η επιστήμη στον τομέα της υγείας, φυσικά αστειεύεσαι.
Κάνε επισκέψεις στα άσυλα ανιάτων και εκεί θα διαπιστώσεις ένα πραγματικά μεγάλο θαύμα!
Πως μπορεί η επιστήμη, ενώ παρατηρεί αυτές τις ασθένειες επί χιλιάδες χρόνια, να έχει τα χέρια της συνεχώς αγκυλωμένα στην ανάταση; Αυτό όντως είναι, είναι μεγάλο θαύμα!!!
Όσον αφορά ότι μπορεί και λύνει το πρόβλημα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, πάλι φυσικά αστειεύεσαι.
Εδώ, δεν μπορεί να κάνει το ελάχιστο, να επισκεφθεί τον ήλιο.
Να πούμε και για το πιο δύσκολο που δεν μπορεί να κάνει;
Υπάρχουν αστρικά σώματα, που λόγω μεγάλων αποστάσεων, πρέπει να περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια διαστημικού ταξιδιού για να κατακτηθούν.
Τώρα καταλαβαίνουμε την τρομακτική αδυναμία της επιστήμης ως προς την επίτευξη των στόχων αυτών.

Ας επιστρέψουμε όμως από τις ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ αδυναμίες της, στις επίγειες.
Είναι τελείως αδύναμη να αντιμετωπίσει τους σεισμούς, που παρατηρεί χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί να κρύβεται κάτω από το τραπέζι.
Μα τι γράφω; Με πληροφόρησε ένα μήνυμα ως εξής: «Σχεδόν όλοι που απλά βουτούν και κρύβονται κάτω από κάτι (=άρα και τραπέζι) όταν καταρρέει ένα κτίριο συνθλίβονται μέχρι θανάτου.»
Η καημένη επιστήμη ούτε κάτω από το τραπέζι δεν μπορεί να σωθεί!!!
Δεν έχει απάντηση στις προαναφερθείσες ασθένειες που επίσης παρατηρεί χιλιάδες χρόνια. Kαι θα έχει απάντηση στο πρόβλημα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, θέμα που δεν μπορεί να παρατηρήσει; ΕΛΕΟΣ!!!
Και όπου, όπως ξέρουμε, λείπει η παρατήρηση, μοιραία λείπει και η απόδειξη. (Αυτός είναι απαράβατος επιστημονικός όρος).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μετά την αναφορά των τρομακτικών και ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΩΝ αδυναμιών της επιστήμης, το συμπέρασμα βγαίνει μόνο του: Η δύναμή της, σε συνδυασμό με τη γνώση της είναι μικρή έως ανύπαρκτη.
Και εύλογα γεννάται το ερώτημα: Γιατί ντε και καλά να επηρεαζόμαστε θετικά, σε θεωρίες μιάς επιστήμης που η δύναμη και η γνώση της είναι μικρή, σχετική και να μην επηρεαζόμαστε αρνητικά, σε θεωρίες μιάς επιστήμης που Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΝΩΣΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ;
Ένα παράδειγμα για την καλύτερη και παραστατική λήψη των παραπάνω είναι απαραίτητο: Ας υποθέσουμε ένα νεογνό, ότι θα μπορούσε να μιλήσει και να έλεγε: «Εγώ σε λίγο θα σηκωθώ να μαγειρέψω». Δια του ορθολογισμού - λόγω της ακατάσχετης αδυναμίας του - δεν θα απορρίπταμε απριόρι τα λόγια του ως αβάσιμα και δεν θα γελούσαμε με αυτά;
Έτσι λοιπόν, όταν η επιστήμη νεογνό (όπως απέδειξαν τα μαθηματικά) εκφράζει θεωρίες, σε θέματα που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ, άρα μοιραία και να ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ, όπως στο θέμα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής (απούσα γαρ κατά τη δημιουργία των), δια του ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τις υπολογίζουμε.
Αυτές οι θεωρίες της επιστήμης νεογνού, συνεπώς ΚΑΙ, λόγω της ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙΣΑΣ αστρονομικής και ακατάσχετης αδυναμίας της, σαφώς καθίστανται αβάσιμες, προκαλούν τον γέλωτα και ΑΠΡΙΟΡΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ. Στο θέμα της αρχής του σύμπαντος και της ζωής, Αρμόδια να απαντήσει είναι μόνο η αποδεδειγμένη Αγία Γραφή.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Δεν είναι σωστό, επειδή δεν ξέρουμε πως έγινε το σύμπαν, να καταφεύγουμε στην άποψη ότι το έφτιαξε ο Θεός. Το Θεό τον έφτιαξε ο άνθρωπος.

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Το Ανώτατο Πανεπιστήμιο της Εμπειρικής Ζωής, μας διδάσκει ότι τα πάντα δημιουργούνται. Δεν έχουμε δει ποτέ, ένα σπίτι να γίνεται μόνο του. Αυτό, καθώς το ψυγείο, την κουζίνα και τόσα άλλα, τα φτιάχνει ο άνθρωπος. Και αν είναι παράλογο να ισχυρισθεί κάποιος ότι αυτά έγιναν μόνα των, άλλο τόσο και περισσότερο παράλογο, είναι να ισχυρισθεί κανείς ότι το σύμπαν και η ζωή έγιναν μόνα των. Και βέβαια ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα μπορούσε να σκεφθεί: Αν το σύμπαν, κάθε ζωντανή ύπαρξη και ο άνθρωπος έγιναν μόνα των, επόμενο ήταν, τα απείρως ευκολότερα από αυτά, όπως π.χ. τα σπίτια, τα νοσοκομεία κλπ. να τα βλέπουμε να γίνονται μόνα των.
Όμως είμαστε ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι τα σπίτια, τα νοσοκομεία κλπ. δεν τα βλέπουμε να γίνονται μόνα των, αλλά έχουν δημιουργική αιτία τον άνθρωπο, που διαθέτει ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Από τις παραπάνω αναφορές το συμπέρασμα είναι αυτονόητο: ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΗ- ΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ – ΓΕΝΙΚΑ – ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Και είμαστε ΣΙΓΟΥΡΟΙ, ΜΕ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ πλέον τρόπο, ότι - τα απείρως δυσκολότερα από τα σπίτια, τα νοσοκομεία κλπ. - όπως, το σύμπαν, ο άνθρωπος και γενικά η ζωή, δεν έγιναν μόνα των, αλλά έχουν Δημιουργική Αιτία Τον Τέλειο Θεό, που Διαθέτει ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Και το Θεό ποιος τον έκανε;

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Αν τον έκανε κάποιος άλλος το Θεό, δε θα ήταν Θεός.
Δεν τον έκανε λοιπόν κανείς, γι’ αυτό είναι Θεός.
Ο άνθρωπος, είναι παραδεκτό, ότι έχει ορισμένες δυνατότητες και είναι φυσικό να μην μπορεί να αναλύσει τον απεριόριστο Θεό.
Όπως φυσικό είναι - σύμφωνα πάντα με τη λογική - να μην μπορεί να περιορίσει έναν ωκεανό σε ένα ποτήρι του νερού.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Και που είναι ο Θεός; Δε φαίνεται!

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Ο Θεός είναι ΠΑΝΤΟΥ. Και ό, τι δε φαίνεται, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει!
Πες μου σε παρακαλώ, βλέπεις την ελκτική δύναμη που μεσολαβεί μεταξύ του μαγνήτη και του αντικειμένου; Κατάλαβες τώρα; Όπως, από το αποτέλεσμα, της προσκόλλησης του αντικειμένου στο μαγνήτη, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΦΑΝΗΣ ΕΛΚΤΙΚΗ δύναμη, έτσι, από το αποτέλεσμα, της Δημιουργίας που βλέπουμε, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΦΑΝΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ = ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΜΟΝΟ ΥΛΗ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Πολλές φορές, ενώ οι σωματικές (ύλη) λειτουργίες του ανθρώπου, ιατρικά είναι άψογες, αυτός όμως εσωτερικά υποφέρει.
Άρα, αφού το σώμα δεν έχει πρόβλημα, κάτι άλλο υποφέρει. Αυτό το κάτι άλλο είναι η ψυχή.
«Βλέπουμε» στον εαυτό μας μερικές φορές, ενώ θέλουμε να κάνουμε το καλό, διαλέγουμε όμως το κακό και στη συνέχεια αισθανόμαστε μια φωνή ελέγχου μέσα μας.
Ενώ όταν επικρατήσει η επιλογή του καλού, γεμίζει η ύπαρξή μας με χαρά και αγαλλίαση.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι επηρεαζόμαστε από διάφορους παράγοντες. Πίσω από κάθε κακή κλίση του εαυτού μας, κρύβεται ο διάβολος που μας παρασύρει προς το κακό.
Και το ότι θέλουμε το καλό, προέρχεται από το Θεό που μας το παράγει, ελέγχοντάς μας με τη συνείδηση όταν κάνουμε το κακό.
Ο τρόπος επηρεασμού των δύο παραγόντων, έγκειται στην εξής διαφορά: Ο μεν διάβολος έχοντας υπ’ όψη του ότι η αμαρτία δελεάζει τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους για να τον παγιδεύει σε αυτήν.
Ο Θεός που δημιούργησε και προίκισε τον άνθρωπο με λογική, φύτεψε μέσα του το καλό. Εφοδιάζοντάς τον και με τον γραπτό νόμο του, την Αγία Γραφή, στην οποία εκφράζει το θέλημά του ώστε να τον φυλάει από την αμαρτία.
Αφήνει όμως τον άνθρωπο ΕΛΕΥΘΕΡΟ να διαλέγει ή την αμαρτία και τη θλίψη, που προέρχονται από το διάβολο, ή τη ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ που πηγάζουν από την εφαρμογή του θελήματος του Θεού.
Οι άνθρωποι όμως στην πλειονότητά των, επηρεαζόμενοι από το διάβολο, μη κάνοντας σωστή χρήση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ που μας χάρισε ο Θεός, διαλέγουν το δρόμο του διαβόλου. Γι’ αυτό πάμε από το κακό στο χειρότερο. Και είναι ορατό αυτό από όλους τους ανθρώπους.
Για εμάς, σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι η μετατροπή του κατεστημένου.
Δηλαδή, να αναλάβουμε δράση, ώστε η πλειονότητα και γιατί όχι, όλοι οι άνθρωποι να κάνουμε σωστή χρήση ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ που μας χάρισε ο Θεός.
Η δράση μας αυτή έχει ένα υπέροχο και ευχάριστο κίνητρο, ποιο είναι αυτό;
Να εναρμονίζουμε τη ζωή μας, σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού, που εμπεριέχονται στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στο Ευαγγέλιο, κατ’ επέκταση σε όλη την Καινή Διαθήκη την οποία πρέπει να μελετάμε καθημερινά. (Με εγκεκριμένη ερμηνεία της Ορθοδόξης Εκκλησίας).
Να ευχαριστούμε το Χριστό για τις πολλές ευεργεσίες που μας χαρίζει και διά του ισχυρότατου όπλου της προσευχής να νικάμε τα πολλά τεχνάσματα του διαβόλου.
Να είμαστε επιμελείς στα διδάγματα της Ορθοδόξου πίστεως, στον εκκλησιασμό, στη μετάνοια, στην εξομολόγηση, στη Θεία Κοινωνία, στην αγάπη προς όλους τους ανθρώπους και προς τους εχθρούς μας ( Ματθαίου ε΄43-48 ), ώστε να επιτευχθεί ο ύψιστος στόχος της ζωής μας, που δεν είναι άλλος, παρά να αγαπάμε το Χριστό. ( Ιωάννου ιδ΄23 ). Έτσι, με το εμπνευσμένο παράδειγμά μας από τη διδασκαλία του Χριστού, να γίνουμε ΦΑΡΟΙ για όλους τους ανθρώπους, δίνοντάς τους την ευκαιρία, με τη χάρη του Χριστού, να ξεφύγουν από το κατεστημένο της αμαρτίας, από το κατεστημένο του διαβόλου.
Τότε όλοι οι άνθρωποι θα ζούμε ΠΑΝΤΑ μέσα στην ΧΑΡΑ, στην ΑΓΑΠΗ και ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Τριαδικού Θεού μας.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΟΡΦΩΣΗ
Η ΔΙΑΝΟΙΑ ( = Ο ΝΟΥΣ ) ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ( 3 ) ΤΜΗΜΑΤΑ
Στο πρώτο ( = κατώτερο ), γράφεται η επιγραφή: Αν με καλλιεργήσεις θα γίνεις έξυπνος έως πανέξυπνος.
Στο δεύτερο ( = ανώτερο ), γράφεται η επιγραφή: Αν με καλλιεργήσεις θα γίνεις μεγαλοφυΐα.
Στο τρίτο ( = ανώτατο ), γράφεται η επιγραφή: Αν με καλλιεργήσεις θα αποκτήσεις τον κοινό νου, θα γίνεις ΔΙΑΝΟΙΑ.
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΑ
Υπάρχει ένα γνωμικό: « Ο κοινός νους και η μεγαλοφυΐα, είναι πράγματα εξ’ ίσου σπάνια ». Βλέπουμε ότι ο «κοινός νους» - όχι τυχαίως - προτάσσεται.
Μα θα πει ίσως κάποιος, γίνεται μια μεγαλοφυΐα να μη διαθέτει κοινό νου; Και όμως γίνεται. Για τον εξής λόγο: Επειδή, ο νους του ανθρώπου - όπως αναφέραμε - χωρίζεται σε ανεξάρτητα τμήματα και ανάλογα με την επιμέλεια που δείχνει κάθε άνθρωπος, δύναται να καλλιεργήσει όλα τα τμήματά του, ή να καλλιεργήσει το ένα, ή τα δύο, από τα τρία (3) τμήματά του. Όπως πρέπει να γνωρίζουμε, η πιο σπουδαία από όλες τις επιστήμες, είναι η ενασχόληση με το πιο σημαντικό επιστημονικό πρόβλημα που συναντάμε στη ζωή μας, το οποίο είναι: Υπάρχει Θεός, ναι ή όχι;
Και είναι η πιο σημαντική επιστήμη, η λύση του προβλήματος αυτού, διότι από την απάντησή μας εξαρτάται το αιώνιο μέλλον μας. Ενώ στις άλλες επιστήμες και να τα πάμε καλά, «εξασφαλίζουμε» μια καλή ζωή για 81 χρόνια, όσος ο μέσος όρος της επίγειας ζωής μας.
(Λύση στο πρόβλημα έχει δοθεί στα προαναφερθέντα).
Τώρα, ένα παράδειγμα και για να δικαιολογηθεί το σκεπτικό γύρο από το γνωμικό: Είναι ένας επιστήμων μεγαλοφυΐα και μια γιαγιούλα ολιγογράμματη ή και αγράμματη.
Και οι δύο καλούνται να λύσουν το πρόβλημα: Υπάρχει Θεός, ναι ή όχι;
Ο πρώτος, αναπτύσσει διάφορες αναπόδεικτες – ΦΥΣΙΚΑ – θεωρίες, τελικά απαντά, όχι = έχει έλλειψη κοινού νου.
Η γιαγιούλα η αγράμματη μεν, αλλά διαθέτουσα κοινό νου, μελετημένη καθημερινά στο ανοικτό βιβλίο της Δημιουργίας που την περιβάλλει και γνωρίζοντας από την εμπειρική ζωή της ότι τίποτα δε γίνεται μόνο του π.χ. το σπίτι της το έχτισαν άνθρωποι δεν έγινε μόνο του.
Αφού ανάπτυξε λοιπόν, σε γενικές γραμμές, με σοφία και θάρρος τις ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ που διδάσκει η Εμπειρική Ζωή, τελικά απαντά, ναι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Ο χαρακτηρισμός «ΑΝΩΤΑΤΟ» δεν είναι υπερβολικός, αντίθετα, είναι κατανοητός και πραγματικός.
Διότι απλά, το Πανεπιστήμιο αυτό διδάσκει και δίνει λύση στους προσεκτικούς φοιτητές, στο ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και επομένως ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ πρόβλημα που είναι: Υπάρχει Θεός, ναι ή όχι.
Πρόβλημα για το οποίο, είναι προφανές, το συμβατικό πανεπιστήμιο, με όλες τις επιστήμες - εκτός της Θεολογικής - που το απαρτίζουν, ΑΔΥΝΑΤΕΙ να δώσει λύση.
Βασικό γνώρισμα του ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, είναι να βοηθάει τους επιμελείς φοιτητές να αναπτύξουν την αντιληπτική των ικανότητα, ώστε να «βρουν» τον δυσεύρετο κοινό νου. Ο οποίος δια της θέας του ανοικτού βιβλίου της δημιουργίας, φωτογραφίζει τον Δημιουργό Θεό.
Σ’ αυτό λοιπόν το ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ φοίτησε και η αγράμματη γιαγιούλα ΚΑΛΛΙΕΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΩΤΑΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΥ.
Και αφού απάντησε σωστά στο πιο σημαντικό και ανώτατο επιστημονικό πρόβλημα, είναι στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ πιο μορφωμένη.
Ας αναφέρουμε δύο θέσεις της αποδεδειγμένης Αγίας Γραφής, που έχουν σχέση με το προαναφερθέν παράδειγμα:
1) «Αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς, καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά». (Παύλου, Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, α΄ 27).
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ) «Αλλά ο Θεός διάλεξε, για την καλή των διάθεση, τους απλοϊκούς αυτούς τους οποίους ο κόσμος θεωρεί μωρούς, για να καταντροπιάσει έτσι τους σοφούς. Και διάλεξε τους αδύνατους κατά κόσμο, για να καταντροπιάσει τους ισχυρούς».
2) «Τα αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται». (Παύλου, προς Ρωμαίους επιστολή, α΄20).
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ) «Διότι από τότε που κτίστηκε ο κόσμος, οι αόρατες τελειότητες του Θεού γίνονται καθαρά αισθητές με τη διάνοια δια μέσου των δημιουργημάτων».
Ευνόητο είναι, ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, δικαίωμα φοίτησης έχουν όλοι οι διαθέτοντες ΔΙΑΝΟΙΑ άνθρωποι.
1) Αυτοί που έχουν τελειώσει κάποια συμβατική επιστήμη, για να κάνουν και τις μεταπτυχιακές σπουδές των.
2)Οι ολιγογράμματοι.
3)Οι αγράμματοι.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Πολλοί φοιτητές της πρώτης κατηγορίας ήλθαν τελευταίοι. Επειδή από αμέλειά των, οδηγήθηκαν σε μειωμένη αντιληπτική ικανότητα και έτσι αποδείχτηκαν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, σχετικά με την εκμάθηση ύψιστων θεμάτων. Με συνέπεια να μην αναπτύξουν τη διάνοιά των στην ανώτατη βαθμίδα, Του Κοινού Νου.
Ενώ πολλοί φοιτητές της δεύτερης και της τελευταίας κατηγορίας, ήλθαν πρώτοι. Είχαν θαυμαστή επιτυχία!!! Καλλιεργώντας την ανώτατη βαθμίδα της διάνοιάς των, Τον Κοινό Νου, που φωτογραφίζει τον Αίτιο όλης της κτίσεως, Το Δημιουργό Θεό, τον οποίο αποδέχονται. Είναι ΔΙΑΝΟΙΕΣ όπως λέμε.

Ένα άλλο βασικό γνώρισμα, από τα αναρίθμητα που έχει αυτό το ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, είναι να μας βοηθάει να διορθώνουμε τους τρόπους της συμπεριφοράς μας, μέσα από τα λάθη μας, ώστε να γίνουμε σοφοί και ευγενείς άνθρωποι. Γενικά, μας εφοδιάζει - αν υπάρχει η ανάλογη επιμέλειά μας - με ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΟΡΦΩΣΗ.

ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΑ
«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». (Ματθαίου ε΄3).
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ( ΚΑΙ ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ ) «Ευτυχείς οι ταπεινοί ( = οι σοφοί ) που αναγνωρίζουν την πνευματική των φτώχεια».
Π.χ. ο Σωκράτης, με το: «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Δηλαδή: «Ένα γνωρίζω, ότι τίποτα δεν γνωρίζω».
Επειδή λοιπόν ο Σωκράτης, ο άριστα σπουδασμένος στο ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, με συνέπεια να γίνει σοφός, σύγκρινε τα πολλά – σε σχέση με το εχθές – που γνώριζε, με τα μελλοντικά και αχανή που δεν γνώριζε ( = χρησιμοποίησε τη μαθηματική και αλάνθαστη, σφαιρική συγκριτική μέθοδο, για την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ αξιολόγηση του εαυτού του). Και επειδή διαπίστωσε ότι τα πολλά που γνώριζε, σε σύγκριση με τα αχανή που δεν γνώριζε, ήταν ΤΙΠΟΤΑ, κατέφυγε στη σοφή και υψοποιό ταπείνωση, («ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ») (=ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΦΤΩΧΕΙΑ).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η ταπείνωση, που επαινείται από τον Χριστό, υψώνει τον άνθρωπο, τον κάνει σοφό, τον φέρνει κοντά στον Τριαδικό Θεό.

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
• ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ «ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ 4ος τόμος, ΕΞΑΗΜΕΡΟΣ»
• ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ,ΦΥΣΙΚΟΥ«ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗΛΗΞΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ»

Re: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

2
Καταπληκτικό το άρθρο!Δικό σου είναι;

Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί πάντα κάποιοι βάζουν την επιστήμη ενάντια στον Θεό;Ή τα τοποθετούν ως 2 αντίθετα άκρα που το ένα αναιρεί το άλλο;Ή είναι ασυμβίβαστα ή τα βάζουν να συγκρούονται.

Και γιατί κατά ενα παράξενο τρόπο ,όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες,όπως μας τους λένε τουλάχιστον είναι άθεοι ή καταφέρονται κατά της πίστης;

Ή το ακόμα καλύτερο,οτι σε τέτοιες περιόδους ανάπτυξης της επιστήμης ,η θρησκεία δεν χωράει πουθενα!


Πάρτε για παράδειγμα τον Richard Dawkins,εξελεκτικός βιολόγος,οπαδός της θεωρίας της εξέλιξης.(Αναλύει τις απόψεις του διεξοδικά στο βιβλίο του ο τυφλος Ωρολογοποιός,για όποιον ενδιαφέρεται εδω )
phpBB [video]


Επόμενος κβαντικός φυσικός και νομπελίστας Steven Weinberg και φυσικά και αυτός αθειστής.
Στο βιβλίο του ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΛΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ” αφιερώνει 30 σελίδες στο κεφάλαιο “Για τον θεό” και αναφέρει ξεκάθαρα ότι αποκλείεται τελείως να έχει καμία σχέση η τυχαιότητα της Κβαντικής με την ύπαρξη θεού και Δημιουργού.

Και άλλες 30 σελίδες στο κεφάλαιο “Για την φιλοσοφία” όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι πρέπει να πάψουμε να φιλοσοφούμε όπως φιλοσοφούσαμε επι 2000 χρόνια Χριστιανισμού και πρέπει να φιλοσοφούμε με βάσει την πραγματικότητα που είναι η Θεωρία της Εξέλιξης με τις μεταλλάξεις και την φυσική επιλογή και τον ανταγωνισμό όπως αυτή περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στα Παγκόσμια Best Sellers συγγράμματα του Richard Dawkins Βιολόγου και Ζωολόγου στην Οξφόρδη επί 35 χρόνια.
και πολλοί άλλοι.

Ακόμα και αν δεχτεί κάποιος την τυχαιότητα των γεγονότων,πρέπει να μας εξηγήσει αφού όλα έγιναν τυχαία και χωρίς κάποιον Νου ως δημιουργό,πως όλα έγιναν τέλεια και υπολογισμένα με αρμονια ως και το πιο μικροσκοπικό σωματίδιο που ακόμα δεν έχει βρεθεί.

Ακομα και αν δεχτούμε την θεωρία της φυσικής επιλογής των καλυτέρων,αρα και νομοτελειακα επέρχεται η τελειότητα όπως λένε,πρέπει να εξηγήσουμε πως αυτή η τελειότητα υπήρχε ήδη πριν την φυσική επιλογή και ποιος όρισε τους κανονισμούς με βάση τους οποίους επήλθε ατο το ξεσκαρταρισμα.Και εδώ η τυχαιότητα;
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

6
Ως είναι φυσικό οι επιδόσεις της επιστήμης έχουν ταβάνι. Αυτές περιορίζονται, μόνο, σε θέματα στα οποία εξασφαλίζεται η άμεση παρατήρηση.
Άλλωστε δια του επιστημονικών όρων της "Εις άτοπο απαγωγή" και “Επαγωγική λογική”, η επιστήμη έχει θέσει εαυτήν εκτός του πλαισίου, το οποίο περικλείει προς εξιχνίαση θέματα που δεν εμπίπτουν στην άμεση παρατήρηση. Όπως, π.χ. της αρχής του σύμπαντος, της αρχής του χρόνου, της αρχής της ζωής...

Επειδή όμως ορισμένοι «επιστήμονες» επιχείρησαν να εξιχνιάσουν τέτοιου είδους θέματα, ιδού τα αποτελέσματα:
Ας τους παρακολουθήσουμε λοιπόν.
http://kpe-kastor.kas.sch.gr/biodiversi ... ticle4.htm
1) Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μυστήριο στη Γη και στο Σύμπαν από το πώς ξεκίνησε η ζωή. Κάθε νέα θεωρία (και εμφανίζονται πολλές τέτοιες τον τελευταίο καιρό) αντί να ξεδιαλύνει, περιπλέκει ακόμη περισσότρερο τα πράγματα. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε τόσο πιο δαιδαλώδεις γίνονται οι διαδρομές που οδηγούν στη λύση του μυστηρίου…
Συμπέρασμα; Πλήρης άγνοια.
2) Το… κυνήγι εκείνου του “παγκόσμιου προγόνου”, του πρώτου μορίου που αποτέλεσε συστατικό της ζωής, έχει πια αποδειχθεί μάταιο.
Συμπέρασμα; Πλήρης άγνοια.
3) Ο Αυστραλός Birger Rasmussen βρήκε δίπλα σε ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο απολιθώματα βακτηρίων που έζησαν πριν από 3,5 δισεκκατομύρια χρόνια και μοιάζουν με μικροσκοπικά νηματόζωα
4) Ακόμη και οι ημερομηνίες έχουν πια μπερδευτεί – αδυνατούν να ορίσουν χρονικά την πρώτη εκείνη στιγμή της δημιουργίας (= η αρχική στιγμή της ζωής). Ήταν περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν… Ήταν νωρίτερα…; ή μήπως ακόμη πιο πριν… κάτω από συνθήκες τελείως άγνωστες;
Η τρίτη παράθεση ορίζει ότι η ζωή ξεκίνησε πριν τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η τέταρτη παράθεση ορίζει ότι η ζωή ξεκίνησε, πριν, πάνω κάτω 1 δισεκατομμύριο χρόνια!
Συμπέρασμα; Και οι χρονολογήσεις που δίνουν ανήκουν στο χώρο της φαντασίας, χωρίς να έχουν την παραμικρή σημασία.

Re: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

7
Ας παρακολουθήσουμε τώρα το σχετικό τμήμα του επιστημονικού όρου “Εις άτοπον απαγωγή” επεξηγηματικά, προσαρμόζοντάς τον με τη θεωρία της εξέλιξης. (Οι εξηγήσεις γίνονται με έγχρωμα γράμματα).
“Η δομή του επιχειρήματος είναι τέτοια ώστε για να αποδειχθεί πως μία πρόταση είναι αληθής (Εξήγηση: Όπως π.χ. η πρόταση της Χριστιανικής αποδοχής που εξαγγέλλει ότι βάσει των περιγραφών της Αγίας Γραφής ο Θεός δημιούργησε με πρόσταγμά του όλη την ζωντανή, εκτός του ανθρώπου ύπαρξη, με κοινό γνώρισμα μιας ενστικτώδους και χαμηλής στάθμης διανόηση και επικοινωνία. Ενώ τον άνθρωπο τον δημιούργησε με διαφορετικό τρόπο, για αυτό και έχει υψηλής ποιότητας διανόηση και επικοινωνία), εκκινούμε από την υπόθεση πως η αντίθετή της είναι αληθής (Εξήγηση: Δηλαδή αυτήν την πρόταση που ισχυρίζεται η θτε: Ότι όλη η ζωντανή ύπαρξη εμφανίστηκε δια της εξελικτικής οδού) (δηλαδή η αρχική πρόταση είναι ψευδής), και καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα που αποτελεί αντίφαση. (Εξήγηση = εξεύρεση της αντίφασης: Αν είχε λάβει χώρα η εξέλιξη θα συνέβαινε το εξής: Όπως, τώρα βλέπουμε ζώα με τη διαφορετική μορφή τους, έχοντα ως ΚΟΙΝΟ γνώρισμα μιας χαμηλής στάθμης διανόηση και επικοινωνία, έτσι, παράλληλα θα βλέπαμε και σκεπτόμενα όντα = ορισμένα εξελιγμένα ζώα, εκτός των πιθηκοειδών και των όμοιών τους, με διαφορετική μορφή μεταξύ τους και με τον άνθρωπο, έχοντα ως ΚΟΙΝΟ γνώρισμα της ακριβούς ίδιας υψηλής ποιότητας διανόηση και επικοινωνία που διαθέτει ο άνθρωπος. Συμβαίνει αυτό; Ασφαλώς όχι. = Αυτό το συμπέρασμα αποτελεί αντίφαση στην πρόταση ότι υφίσταται η εξέλιξη). Τότε, εφόσον η αντίφαση προέκυψε από διαδοχή έγκυρων συλλογισμών προς ισοδύναμες προτάσεις, η αρχική πρόταση θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση αληθής. (Εξήγηση: Άρα, η αρχική πρόταση = Υπάρχει ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε όλη την ζωντανή ύπαρξη, με μόνο τον άνθρωπο να ξεχωρίζει, είναι αληθής).”
Ας ασχοληθούμε τώρα με τη θεωρία του big-bang
http://physics4u.wordpress.com/2012/06/ ... %B1%CE%BD/
Και ξεκινάει το παραμύθι… Μια φορά και ένα καιρό…
Σε κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν, όλα όσα βλέπουμε τώρα, τα συστατικά που φτιάχνουν πλανήτες, άστρα, γαλαξίες, ακόμη και ο ίδιος ο χώρος, πρέπει να ήταν συμπιεσμένα…

Αμ… με τα «πρέπει» δεν πας πουθενά. Αλλά μη ξεχνιόμαστε παραμύθι διαβάζουμε… για παιδιά νηπιαγωγείου.

Προσοχή τραγικό!!!
“ Ωστόσο, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι η θεωρία του big-bang έπασχε από μια σημαντική αδυναμία. Αφήνει έξω την Έκρηξη… Η Μεγάλη Έκρηξη δεν προβλέπει έτσι τίποτα για το τι μπορεί να τροφοδότησε το ίδιο το bang.
Τα καύσιμα για την πυροδότηση
Στη δεκαετία του 1980, ο φυσικός Alan Guth προσφέρει μια βελτιωμένη έκδοση της θεωρίας του big-bang, που ονομάζεται πληθωριστική κοσμολογία και η οποία υποσχέθηκε να καλύψει αυτό το κρίσιμο κενό. Το επίκεντρο της πρότασης αυτής είναι ένα υποθετικό κοσμικό καύσιμο…”
Μιας και το επίκεντρο της πρότασης αυτής είναι ένα υποθετικό κοσμικό καύσιμο…
(όπως υποθετική είναι και η όλη θεωρία του big-bang και όχι μόνο), άνετα μπορούμε να υποθέσουμε ότι το καύσιμο αυτό δεν υπήρξε ποτέ. Αποτέλεσμα; Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, με σίγουρα καύσιμα!!!

Ας παρακολουθήσουμε όμως τώρα τον επιστημονικό όρο “Επαγωγική λογική”, επεξηγηματικά, προσαρμόζοντάς τον με το Big Bang. (Η εξήγηση γίνεται με έγχρωμα γράμματα).
“Επαγωγή ή επαγωγικός λογισμός, και συχνά επαγωγική λογική, είναι η κίνηση από το επιμέρους προς το γενικό, από το παρατηρημένο (= η δημιουργία που παρουσιάζεται μπροστά μας) στο μη παρατηρούμενο (= με ποιο τρόπο ξεκίνησε η δημιουργία. Θέμα μη παρατηρούμενο), από το γνωστό στο άγνωστο, μία γενίκευση από την εμπειρία. Δηλαδή βγάζουμε συμπέρασμα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις (= διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με το Big Bang) ενός γεγονότος, που όμως δεν είναι κατοχυρωμένο. (= Άρα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις = διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με το Big Bang, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ το συμπέρασμα που βγάζουμε).”
Όπως διαπιστώσαμε, τέτοιες θεωρίες = big-bang, εξέλιξη και λοιπά παραμύθια «επιστημονικής» φαντασίας, έχουν ήδη πεταχτεί στο κάλαθο των αχρήστων, από τους επιστημονικούς όρους “ Επαγωγική λογική” και “Εις άτοπον απαγωγή”.

Μετά από όλα αυτά, ευνόητο είναι, ότι η επιστήμη δεν μπορεί να προσφέρει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ, σχετικά με την εξιχνίαση μεγάλων θεμάτων στα οποία απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση, όπως: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής του χρόνου, και της αρχής της ζωής.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο, δια των επιστημονικών μεθόδων της “Εις άτοπον απαγωγή” και “Επαγωγική λογική”, έχει θέσει στον εαυτό της ανυπέρβλητο εμπόδιο, αποκλείοντας την έρευνά της ως προς την εξιχνίαση των πιο πάνω θεμάτων.

Αν και η αντικειμενική λογική δεν λησμονεί, διαπιστώνεται, ότι η επιστήμη είναι επιλήσμων των δύο μεθόδων της, και επιχειρεί έρευνες για την εξιχνίαση τέτοιων θεμάτων.
Πρέπει όμως να ξέρει, ότι υπάρχει και άλλο αντικειμενικό και ανυπέρβλητο εμπόδιο, που την αποκλείει, θέλει δεν θέλει, από την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων αυτών. Αυτό το ανυπέρβλητο εμπόδιο, είναι η άπειρη αδυναμία της.

Η επιστήμη πάντα μεν (= όσο υπάρχει η υφιστάμενη κατάσταση της ζωής) θα προχωράει, γιατί ΠΑΝΤΑ πίσω θα είναι (Ποιός προχωράει; = Αυτός που προηγουμένως ήταν πίσω).
Ερωτώ λοιπόν, αύριο… θα προχωρήσει η επιστήμη; Η απάντηση είναι προφανής = Ναι. Άρα σε σύγκριση με το αύριο… αυτήν τη στιγμή, η επιστήμη είναι σε ΑΠΕΙΡΟ βαθμό πίσω. Πως αποδεικνύεται αυτό; Πανεύκολα. Διότι η μελλοντική ακατάκτητη από την επιστήμη γνώση, είναι ΑΠΕΙΡΗ!!!
Με φυσική συνέπεια η γνώση της, όχι μόνο τώρα, αλλά ΠΑΝΤΑ θα είναι μειωμένη σε άπειρο βαθμό. Διότι πάντα η κεκτημένη γνώση της θα είναι συγκεκριμένη, ενώ η ακατάκτητη γνώση της, πάντα θα είναι άπειρη! Επακόλουθο; Και, για αυτό, λόγω της παντοτινής, άπειρης αδυναμίας και αγνωσίας της, ποτέ ΔΕΝ θα αποτελεί σημείο αναφοράς, όταν διατυπώνει απόψεις σε ορισμένα μεγάλα θέματα, όπως σε αυτά που εξετάζουμε.

Αλλά στο σημείο αυτό, μετά τα παραπάνω αναμφισβήτητα, απαραίτητο είναι, να κάνουμε και ορισμένες παρομοιώσεις:

1) Η γνώση της επιστήμης είναι μια σταγόνα του ωκεανού. Και η αγνωσία της είναι ολόκληρος ο ωκεανός.
Και μη ξεχνάμε ότι ο ωκεανός δεν είναι άπειρος, ενώ η αγνωσία της επιστήμης, είναι άπειρη. Άρα, με πολύ επιείκεια της χαρίζεται η μία σταγόνα γνώσης.
Στο ίδιο κλίμα επιείκειας θα κυμανθεί και η άλλη, η ζωντανή πλέον παρομοίωση.

2) Η γνώση της επιστήμης είναι ένα νεογνό (μόλις γεννημένο), και η αγνωσία της είναι η υπόλοιπη ζωή του νεογνού, μέχρι να φτάσει στο μέσο όρο της ζωής του ανθρώπου.

Το νεογνό μπορεί να μεγαλώσει, γιατί το ύψος του μέσου όρου της ζωής του ανθρώπου είναι συγκεκριμένο.
Όμως η επιστήμη δεν θα καταφέρει ποτέ να μεγαλώσει. Διότι το ύψος της ακατάκτητης γνώσης της θα είναι πάντα άπειρο.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, ο γερασμένος, ο μονόπλευρος, και χαριστικός για την επιστήμη τρόπος αξιολόγησής της, που κυριαρχούσε μέχρι τώρα (= συγκριτικός υπολογισμός της τώρα γνώσης της, σε σχέση με αυτή που είχε στο παρελθόν), ο οποίος μας δημιουργούσε μεγεθυντικούς φακούς με συνέπεια να βλέπουμε το νεογνό σαν γίγαντα, έχει πλέον πεθάνει.
Με συνέπεια να γεννηθεί ο νέος, ο απόλυτα αντικειμενικός σφαιρικός τρόπος αξιολόγησης της επιστήμης (= συγκριτικός υπολογισμός της τώρα γνώσης της, και σε σχέση με αυτή που είχε στο παρελθόν, αλλά, και σε σχέση με την μελλοντική, ιλιγγιώδη και αμείωτη απόσταση που έχει, από την «κορυφή» της άπειρης και ακατάκτητης από την επιστήμη γνώσης).

Συμπέρασμα; Σχετικά με την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων, στα οποία απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση (ήτοι: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής του χρόνου, και της αρχής της ζωής), η επιστήμη, λόγω των προαναφερόμενων ανυπέρβλητων εμποδίων, αδυνατεί να δώσει απάντηση.

Απεναντίας, απάντηση μπορούν να δώσουν σε τέτοιου είδους θέματα, μόνο οι υψηλής ευφυΐας άνθρωποι, οι διάνοιες δηλαδή, καθώς ερευνούν, αποδέχονται και εκπέμπουν τις αποδεδειγμένες περιγραφές της Αγίας Γραφής. Τι οποίες αποδέχεται και Επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία.

Re: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

8
Ας παρακολουθήσουμε τώρα, τον επιστημονικό όρο “Επαγωγική λογική”, αναλυτικά, προσαρμόζοντάς τον με τη χρονολόγηση.

Η ανάλυση γίνεται με έγχρωμα γράμματα.
“Επαγωγή ή επαγωγικός λογισμός, και συχνά επαγωγική λογική, είναι η κίνηση από το επιμέρους προς το γενικό, από το παρατηρημένο (= η δημιουργία που παρουσιάζεται μπροστά μας) στο μη παρατηρούμενο (= στο πριν πόσο χρόνο ξεκίνησε η δημιουργία. Θέμα μη παρατηρούμενο), από το γνωστό στο άγνωστο, μία γενίκευση από την εμπειρία. Δηλαδή βγάζουμε συμπέρασμα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις (= διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με τη χρονολόγηση) ενός γεγονότος, που όμως δεν είναι κατοχυρωμένο. (= Άρα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις = διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με τη χρονολόγηση, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ το συμπέρασμα που βγάζουμε). ”
Άρα ο επιστημονικός όρος αποδοκιμάζει τις φανταστικές χρονολογήσεις των εξελικτικών, ότι τάχα έχουν παρέλθει δισεκατομμύρια χρόνια από την αρχή της δημιουργίας.

Τώρα να ασχοληθούμε με ένα ερώτημα που συνηθίζεται:

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Μας λέτε ότι ο Θεός δημιούργησε όλη τη ζωντανή ύπαρξη καθώς και τα πάντα. Και το Θεό ποιος τον δημιούργησε;

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Το ερώτημά σου μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε αναγκαστικά δύο λύσεις. Ώστε με αντικειμενικά κριτήρια να επιλεγεί η σωστή λύση:

1) Υπάρχει η χωρίς αρχή και τέλος, απρόσωπη και αυτόματη ενέργεια (1ος νόμος της Θερμοδυναμικής), δια της οποίας, αυτόματα (= χωρίς την επέμβαση του Θεού) δημιουργήθηκε η ζωή καθώς και τα πάντα.
Οπότε δεν ευσταθεί το ερώτημα: «Ποιος δημιούργησε την απρόσωπη και αυτόματη ενέργεια;».

2) Υπάρχει ο χωρίς αρχή και τέλος Θεός, ο οποίος δημιούργησε τη ζωή καθώς και τα πάντα.
Οπότε δεν ευσταθεί το ερώτημα: «Ποιος δημιούργησε το Θεό;».

Λύση λοιπόν θα δώσει η “Εις άτοπον απαγωγή”.
Ας παρακολουθήσουμε τον επιστημονικό όρο αναλυτικά, προσαρμόζοντάς τον με το ανακύψαν θέμα.

Η ανάλυση γίνεται με έγχρωμα γράμματα
“Η δομή του επιχειρήματος είναι τέτοια ώστε για να αποδειχθεί πως μία πρόταση είναι αληθής (Ανάλυση: Όπως π.χ. η πρόταση της Χριστιανικής αποδοχής που εξαγγέλλει ότι βάσει των περιγραφών της Αγίας Γραφής υπάρχει ο χωρίς αρχή και τέλος Θεός, ο οποίος δημιούργησε τη ζωή καθώς και τα πάντα), εκκινούμε από την υπόθεση πως η αντίθετή της είναι αληθής (Ανάλυση: Δηλαδή αυτήν την πρόταση που ισχυρίζεσαι η φυσική: Υπάρχει η χωρίς αρχή και τέλος απρόσωπη και αυτόματη ενέργεια δια της οποίας δημιουργήθηκε η ζωή καθώς και τα πάντα) (δηλαδή η αρχική πρόταση είναι ψευδής), και καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα που αποτελεί αντίφαση. (Ανάλυση: Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι η ζωή (καθώς και τα πάντα) ξεκίνησε δια της χωρίς αρχή και τέλος απρόσωπης και αυτόματης ενέργειας, επόμενο ήταν, να εμφανιζόταν και τώρα αυτόματα, χωρίς το γνωστό πολλαπλασιαστικό τρόπο. Συμβαίνει αυτό; Όχι βέβαια. = Αυτό το συμπέρασμα αποτελεί αντίφαση στην πρόταση ότι υπάρχει η χωρίς αρχή και τέλος απρόσωπη και αυτόματη ενέργεια δια της οποίας δημιουργήθηκε η ζωή καθώς και τα πάντα). Τότε, εφόσον η αντίφαση προέκυψε από διαδοχή έγκυρων συλλογισμών (Ανάλυση: Όπως αυτών που αναφέρθηκαν) προς ισοδύναμες προτάσεις, η αρχική πρόταση θα πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση αληθής. (Ανάλυση: Άρα, η αρχική πρόταση = Υπάρχει ο χωρίς αρχή και τέλος Θεός, ο οποίος δημιούργησε τη ζωή καθώς και τα πάντα, είναι αληθής).
Όπως είδαμε ο επιστημονικός όρος έδωσε τη σωστή λύση.
Απέδειξε, ότι ο Δημιουργός της ζωής καθώς και των πάντων, είναι ο χωρίς αρχή και τέλος Θεός.

Re: Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

9
Στο προηγούμενο σχόλιο είδαμε, ότι δεν αποδείχθηκε μόνο ότι ο Δημιουργός της ζωής καθώς και των πάντων, είναι ο χωρίς αρχή και τέλος Θεός, αποδείχθηκε συγχρόνως ότι είναι παραμύθι, το ότι η ζωή καθώς και τα πάντα ξεκίνησαν αυτόματα, όπως ισχυρίστηκε η φυσική.

Ας συνοψίσουμε τώρα:
Όλες οι «επιστημονικές» θεωρίες (που προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε θέματα που απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση), ήτοι: Του Big Bang, της χρονολόγησης, της αρχής όλης της ζωντανής ύπαρξης, και της εξέλιξης, έχουν απορριφθεί από τους επιστημονικούς όρους “Εις άτοπον απαγωγή” και “Επαγωγική λογική”, και όχι μόνο.
Και το παράδοξο; Υπάρχουν άνθρωποι στο χώρο της Ορθοδοξίας, ευτυχώς ελάχιστοι, που υποστηρίζουν αυτές τις απορριφθείσες θεωρίες.

Θα ασχοληθούμε με ένα κείμενο που έγραψε ένας από αυτούς. Σε αυτό παραθέτει τμήματα από τα συγγράμματα ορισμένων Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, για να τα παρουσιάσει ότι τάχα συμφωνούν με την εξέλιξη.

Ενδεικτικά θα σχολιασθεί ένα τμήμα από το βιβλίο “ΕΞΑΗΜΕΡΟΣ” του Μεγάλου Βασιλείου, το οποίο παραθέτει ο συγγραφέας του θλιβερού κειμένου (που από παντού μπάζει), όπως αυτός θέλει, για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του. Γράφει λοιπόν ο συγγραφέας:
Ο Μ. Βασίλειος δεν περιμένει από τη Γραφή όλες τις απαντήσεις, θεωρώντας αναγκαία την επιστημονική έρευνα:
«...πολλά απεσιώπησεν (η Γραφή), τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν (διερεύνηση), εξ ολίγων αφορμήν παρεχομένη επιλογίζεσθαι (να συναγάγει)...» (ΕΠΕ 4, 72/4).
Εδώ, ο συγγραφέας εμφάνισε κουτσουρεμένο το παραπάνω τμήμα. Απεσιώπησε να αναφέρει, τι, κατά τον Μέγα Βασίλειο απεσιώπησε η Γραφή. Ήτοι: Το ύδωρ, τον αέρα, το πύρ.

Ας παρατεθεί λοιπόν πιο συμπληρωμένο το τμήμα αυτό:
«...πολλά απεσιώπησεν (η Γραφή), ύδωρ, αέρα, πύρ… τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν, εξ ολίγων αφορμήν παρεχομένη επιλογίζεσθαι τα λειπόμενα. επεί ούν ούκ είρηται περί ύδατος ότι εποίησεν ο Θεός, είρηται δε ότι αόρατος ήν η γη, σκόπει σύ κατά σεαυτόν τίνι παραπετάσματι καλυπτομένη ούκ εξεφαίνετο... λειπόμενον τοίνυν εστί νοείν ημάς ύδωρ επιπολάζειν τη επιφανεία της γής…» (ΕΠΕ 4, 72/4).
Μετάφραση Στέργιου Σάκκου:
«…απεσιώπησε πολλά (η Γραφή), το ύδωρ, τον αέρα, το πύρ, και όσα αποτελούνται απ’ αυτά. ολ’ αυτά είνε φανερόν ότι έγιναν μαζί με όλον τον κόσμον ως συστατικά του, τα παρέλειψεν όμως η διήγησις γυμνάζοντας τον νούν μας εις ευστροφίαν, διότι από τάς ολίγας αφορμάς που του δίδει τον προκαλεί να συλλαμβάνη επί πλέον και τα υπόλοιπα. Επειδή λοιπόν δια το ύδωρ δεν ελέχθη ότι το «εποίησεν ο Θεός», ελέχθη όμως ότι «η γή ήν αόρατος», σκέψου σύ μόνος σου με ποίον παραπέτασμα εκαλύπτετο και δεν εφαίνετο… Αυτό που υπολείπεται λοιπόν είνε να εννοήσωμεν, ότι το ύδωρ εσκέπαζε την επιφάνειαν της γής…»
Με πιο απλά και λίγα λόγια π.χ.:
«Επειδή η Γραφή δεν είπε ότι το νερό το δημιούργησε ο Θεός, είπε όμως ότι η γη ήταν αόρατη, πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει ώστε να βρούμε, τι ήταν αυτό που σκέπαζε τη γή = το νερό.»

Καταλαβαίνει τώρα ο κάθε αναγνώστης, ότι από τα πιο πάνω βγαίνει το συμπέρασμα, ότι ο Μέγας Βασίλειος, δεν οδηγεί τη σκέψη μας, ώστε να εννοήσουμε ότι αυτά που απεσιώπησε η Γραφή είναι τα της εξέλιξης, όπως θέλει ο συγγραφέας του θλιβερού κειμένου. Διότι ο Μέγας Βασίλειος είναι σαφέστατος. Ότι η έρευνά μας «χωράει» ΜΟΝΟ σε όσα απεσιώπησε η Αγία Γραφή. Οπότε συμπεραίνεται ότι η θέση του Μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας είναι η εξής: Η Αγία Γραφή σε θέματα που ΔΕΝ απεσιώπησε, αλλά είναι αποκαλυπτική και επεξηγηματική, δεν χρειάζεται να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, ώστε να βρούμε εμείς τάχα καλύτερες εξηγήσεις.

Ερωτώ λοιπόν:
Απεσιώπησε η Αγία Γραφή τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός δημιούργησε όλα τα ζώα; Όχι βέβαια.
Απεσιώπησε η Αγία Γραφή τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο; Όχι βέβαια.

Προκειμένου ο Θεός να δημιουργήσει τα ζώα:
«Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος. καὶ ἐγένετο οὕτως» (Γεν. 1,24).
Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός προστάζει τη γη να βγάλει ζώα, σε διαφορετικά είδη, αποκλείοντας από τότε την εξελικτική διαδικασία.
Προκειμένου ο Θεός να δημιουργήσει τον άνθρωπο:
«καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γεν. 2,7).
«καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς.» (Γεν. 1,28)
Εδώ, βλέπουμε ότι ο Θεός δεν δίνει εντολή στη γη να βγάλει τον άνθρωπο, αλλά ο ίδιος τον πλάθει.
Δηλαδή: Ο τελείως διαφορετικός τρόπος με τον οποίο δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, συνετέλεσε ώστε να έχει τα τελείως διαφορετικά και ΜΟΝΑΔΙΚΑ χαρακτηριστικά του.
Με αποτέλεσμα να κυριαρχεί - σύμφωνα με την αποδειχθείσα πρόρρηση του Θεού - σε ΟΛΗ την υπόλοιπη ζωντανή ύπαρξη.

Αποκαλυπτικότατη λοιπόν η Αγία Γραφή στα παραπάνω, χωρίς να αποσιωπά ούτε το ελάχιστο. Οπότε δεν χρειάζεται να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, ώστε να βρούμε εμείς τάχα καλύτερες εξηγήσεις (= θεωρία της εξέλιξης) από τις αποδεδειγμένες περιγραφές της Αγίας Γραφής. Τις οποίες ο Μέγας Βασίλειος, ως είναι φυσικό, τις θεωρεί ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΕΣ.

Άραγε έχει θέση ο Μεγάλος Πατέρας, σχετικά με το χρόνο που χρειάστηκε για να συντελεσθεί η δημιουργία του κόσμου; Και βέβαια έχει. Συμβαδίζει απόλυτα με τις περιγραφές της Αγίας Γραφής:
Ελέχθη λοιπόν το «εν αρχή εποίησε», δια να διδαχθώμεν, ότι ο κόσμος εδημιουργήθη
χωρίς παρέλευσιν χρόνου, αμέσως μόλις εξεφράζετο η βούλησις του Θεού.
(Εξαήμερος, τόμος 4ος, Α΄ 25. Μετάφραση Στέργιου Σάκκου).
Άραγε, η Επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία μας, έχει θέση σχετικά με το χρόνο που χρειάστηκε για να συντελεσθεί η δημιουργία του κόσμου;
Και βέβαια έχει. Συμβαδίζει απόλυτα, όπως ο Μέγας Βασίλειος, με τις αποδεδειγμένες περιγραφές της Αγίας Γραφής. Ιδού: (= ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ). Πηγαίνουμε στο κείμενο του βιβλίου που αντιστοιχεί στις 25 Δεκεμβρίου. Από τα εκεί της Εκκλησίας γραφόμενα συμπεραίνεται, ότι από κτίσεως κόσμου, έχουν παρέλθει 7.522 χρόνια. (Και αφού λέει «από κτίσεως κόσμου», ευνόητο είναι, ότι στα 7.522 χρόνια, προσμετρούνται και οι έξη (6) ημέρες που χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί ο κόσμος).

Σιγά μη συμφωνούσε η Επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και ο Μέγας Βασίλειος, με την μωρανθείσα «επιστημονική» σοφία. Η οποία αποφαίνεται, τη στιγμή που δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα, ότι κόσμος για να δημιουργηθεί χρειάσθηκαν δισεκατομμύρια χρόνια…
Π.χ. εδώ http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 9f2#p65306
είδαμε τα αποδεδειγμένα χρονολογικά καραγκιοζλίκια ορισμένων «επιστημόνων».
Με αυτονόητο επακόλουθο εδώ http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 603#p65603
αυτά τα χρονολογικά καραγκιοζλίκια και οποιαδήποτε άλλα, ο επιστημονικός όρος “Επαγωγική λογική” να τα αποδοκιμάζει.
Κοινώς, να τα ρίχνει στον κάλαθο των αχρήστων.

Στο σημείο αυτό απαραίτητο είναι να επισημανθούν τα εξής:

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ από την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία ερμηνείες της Αγίας Γραφής, στα θέματα που μας απασχολούν, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ. Και δεν αφήνουν το ελάχιστο περιθώριο σε κανέναν, ώστε να υποθέσει ότι δεν αποδίδει ΑΚΡΙΒΩΣ την περιγραφή της δημιουργίας των πρωτόπλαστων και γενικά των πάντων, απ’ ευθείας από το Θεό.
Οπότε, η επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, σιωπηρά, όχι μόνο επικριτική είναι στη θεωρία της εξέλιξης και στις λοιπές θεωρίες,
αλλά ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΤΙΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ.
Αυτό έλειπε να δεχόταν μυθώδεις θεωρίες, όπως της εξέλιξης και των λοιπών θεωριών.
Η επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι απορριπτική, γενικά, σε κατασκευασμένα μυθεύματα.

Οπότε, όσοι ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και συγχρόνως δέχονται την θεωρία της εξέλιξης και τις λοιπές, αυτοί πρέπει να ξέρουν ότι βαδίζουν εκτός των αποδεδειγμένων παραδοχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Απορίας όμως άξιο είναι. Μα τον Μέγα Βασίλειο βρήκε να παρουσιάσει ο συγγραφέας του θλιβερού κειμένου, ως υποστηρικτή της εξέλιξης;
Ο Μέγας Βασίλειος, οποιαδήποτε «επιστημονική» θεωρία, συγκρινόμενη με τις αποδεδειγμένες περιγραφές της Αγίας Γραφής, τη χαρακτηρίζει «μωρανθείσαν σοφίαν». Ιδού:
Δι’ αυτήν λοιπόν την αιτίαν να θεωρήσω τα λόγια του Πνεύματος κατώτερα από την μωρανθείσαν σοφίαν;… Αυτό νομίζω δεν το αντελήφθησαν μερικοί, και επεχείρησαν να προσδώσουν εις το κείμενο (της Γραφής) κάποιαν δήθεν «σοβαρότητα» προερχομένη από την διάνοιάν των, και να χρησιμοποιήσουν σειράς παραγωγικών αποδείξεων και αλληγορικάς ερμηνείας. Αλλ’ αυτό σημαίνει ότι θεωρεί κανείς τον εαυτόν του σοφώτερον από τα λόγια του Πνεύματος, και με το πρόσχημα της εξηγήσεως παρεισάγει τας δικάς του αντιλήψεις. Επομένως να εννοούνται όπως εγράφησαν.
(Εξαήμερος, τόμος 4ος, Θ΄4. Μετάφραση Στέργιου Σάκκου).
Βεβαίως, το: «Αυτό νομίζω δεν το αντελήφθησαν μερικοί, και επεχείρησαν να προσδώσουν εις το κείμενο (της Γραφής) κάποιαν δήθεν «σοβαρότητα» προερχομένη από την διάνοιάν των», προσαρμόζεται και σε ορισμένους σημερινούς, που υποστηρίζουν, ότι τάχα μπορεί να συμβαδίσει, ως «σοβαρή» εξήγηση της περιγραφής της Αγίας Γραφής, η προερχομένη από την φαντασία των σκοταδιστών, θεωρία της εξέλιξης ή του Big Bang!!!

Σαφέστατη λοιπόν η θέση του Μεγάλου Βασιλείου: Η ασφαλής ενημέρωσή μας για το πως δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, όλη η ζωντανή ύπαρξη και γενικά, για το πως, δημιουργήθηκε ο κόσμος, προέρχεται ΜΟΝΟ, από την κατά γράμμα ερμηνεία των αποδεδειγμένων περιγραφών της Αγίας Γραφής = «να εννοούνται όπως εγράφησαν».

Προς επίρρωση των παραπάνω, παρατίθεται ένα τμήμα από την Θεία Λειτουργία που έγραψε ο Μέγας Βασίλειος:
…πλάσας γαρ τον άνθρωπον, χούν λαβών από της γής, και εικόνι τη ση, ο Θεός, τιμήσας, τέθεικας αυτόν εν τω παραδείσω…
Όπως αντιλαμβάνεστε ο Μέγας Βασίλειος, αντιγράφει την περιγραφή της Αγίας Γραφής.

Ας αναφερθεί και η ξεκάθαρη θέση ενός άλλου εμπλεκόμενου, στο θλιβερό κείμενο, Πατέρα της Εκκλησίας. Του Άγιου Γρηγορίου Νύσσης, που με τις ρητορικές ερωτήσεις του, οι οποίες εννοούν το Θεό, αποκλείει την εξελικτική διαδικασία:
Τις τον πηλόν τούτον κατ’ εικόνα του θείου χαρακτήρος εμόρφωσεν;… τις εξικοικισθέντα με του παραδείσου και του ξύλου της ζωής έξω γενόμενον και τω βαρβάρω της υλικής ζωής συγκαλυφθέντα, επί την πρώτην έλκει μακαριότητα;… (Ε.ΠΕ. 8.29-31).
Είναι φανερό ότι και Άγιος Γρηγόριος Νύσσης δέχεται την κατά γράμμα ερμηνεία στα παραπάνω αναφερόμενα, που εμπεριέχονται στην Γένεση, αποδοκιμάζοντας την εξέλιξη.

Συμπέρασμα; Έπεσε στο κενό η προσπάθεια του συγγραφέα του κειμένου, ώστε να παρουσιάσει τους Πατέρες της Εκκλησίας ως υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης.

Αλλά ας δούμε και τι άλλο λένε αυτοί οι ορισμένοι που είναι στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τη θεωρία της εξέλιξης. Λένε: Οι αναφορές της Αγίας Γραφής σχετικά με τη δημιουργία του ανθρώπου είναι συμβολικές!!!

Αυτή δεν είναι μόνο παράδοξη, αλλά είναι και αστεία τοποθέτηση.
Και αυτό θα αποδειχθεί στη συνέχεια.
«᾿Αδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη, εἶτα Εὔα·» (Προς Τιμ. Α’ Β, 13).
Όπως αντιλαμβάνεστε ο Παύλος ΔΕΝ θεωρεί συμβολική την περιγραφή της Γένεσης, αλλά πραγματική. Δεν νομίζω να έχουν αυτοί οι ορισμένοι τύποι, την αξίωση, ότι τα της Γένεσης, τα καταλαβαίνουν καλύτερα από τον Παύλο.

Και το σημαντικότερο; Ιδού:
«ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός·» (Μάρκου Ι΄,6 ).
Εδώ ο Θεάνθρωπος Χριστός, δεν αντιμετωπίζει συμβολικά την περιγραφή της Αγίας Γραφής. Και με το «ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως», απορρίπτει την εξελικτική διαδικασία, έχοντας δώσει από τότε, ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΟ κτύπημα στην οξυμένη φαντασία της εξελικτικής κλίκας.

Αυθεντικά λοιπόν, ξεκαθαρίζεται: Ο Χριστός ΔΕΝ θεωρεί συμβολική την περιγραφή της Γένεσης, αλλά πραγματική.
Τι λοιπόν μπορούν να πουν όλοι αυτοί, που επικαλούνται τις περί συμβολισμού αστειότητες; Ότι γνωρίζουν τα της Δημιουργίας, καλύτερα από τον Δημιουργό Χριστό; Ε!!! Δεν νομίζω να έχουν αυτήν την αξίωση!!!
Απάντηση

Επιστροφή στο “Θεός και επιστήμη”