Αντε να πιάσουμε ενα ενα.

Αν διαβάσεις http://www.oodegr.com/oode/genesis/adam6.htm θα δεις ότι ο Αδάμ είναι ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε Άγιο Πνεύμα. Αυτό προκύπτει από το Δαμασκηνό , το Χρυσόστομο το Μ.Βασίλειο κτλ.

Τι εννοεί οτι ήταν ο πρωτος που ελαβε Άγιο Πνεύμα;
Εννοεί το εμφύσημα;Εννοεί κάτι άλλο;

Εδω ενα κειμενο απο την εξελικτικη δημιουργια..... Η ζωοποίηση του Αδάμ, τα ζώα, και η "ζώσα ψυχή"



Κάποιες διατυπώσεις της Γενέσεως, ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνονται προβληματικές, με μια προσεκτικότερη μελέτη, αποκαλύπτουν βάθη θεολογίας!


Όταν η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Αδάμ με το "εμφύσημα" έγινε "ψυχή ζώσα", και η Εκκλησία μας διδάσκει ότι το "εμφύσημα" είναι η λήψη του Αγίου Πνεύματος, πώς τότε τα ζώα ονομάζονται και αυτά "ζωντανές ψυχές", εφ' όσον δεν λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα; Και εάν ο Αδάμ ζωοποιήθηκε και βιολογικά με το εμφύσημα, τότε μήπως είναι εσφαλμένη η διατύπωση της Αγίας Γραφής: "και έγινε ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν", μια και τον αποκαλεί "άνθρωπο" πριν λάβει την πνοή που τον ζωοποίησε και τον "εξανθρώπισε"; Όμως αν και η διατύπωση αυτή φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο τους Δημιουργιστές, για τους Εξελικτές Χριστιανούς η διέξοδος προβάλλει εκπληκτική, και αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την έμμεση αναφορά της Γενέσεως στους προαδαμιαίους ανθρώπους!

.

Α. Βιολογικό και Πνευματικό "ζωντάνεμα"

Η Γένεση μας λέει ότι όταν το Άγιο Πνεύμα εμφύσησε την "πνοή ζωής" στο πρόσωπο του Αδάμ, ο Αδάμ έγινε "ψυχή ζώσα: «Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2: 7).

Μήπως λοιπόν ο Αδάμ δεν ήταν "ψυχή ζώσα" πριν από το εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος;

Όσον αφορά τη ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ της λέξης, ως προς τη φυσική γέννηση, δηλαδή την έννοια με την οποία ζουν τα ζώα, ναι. Ήταν ζωντανή ψυχή. Όσον αφορά όμως την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ έννοια, δηλαδή τη λήψη του Αγίου Πνεύματος, όχι. Βιολογικά ναι, ήταν ήδη "ζωντανός". Πνευματικά όμως δεν ήταν, πριν τη λήψη αυτή του Αγίου Πνεύματος. Η λέξη χρησιμοποιείται εδώ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΗΜΑΣΙΕΣ. Ο άνθρωπος, (όχι κατ' ανάγκην μόνο ο Αδάμ), μπορεί να είναι ζωντανός βιολογικά, αλλά ταυτόχρονα να είναι νεκρός πνευματικά ΠΡΙΝ από τη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Και εδώ αναφερόμαστε στη λέξη: "ψυχή" με την έννοια του όλου ανθρώπου.

Η ψυχή, (ως υπόσταση), μόνο κατά χάριν είναι σε όλους τους ανθρώπους αθάνατη. Κατά φύσιν, είναι θνητή. Μόνο ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αυτές οι λέξεις, (θνητή ή αθάνατη), αφορούν την υπόσταση ψυχής, και ΟΧΙ την Πνευματική ζωή, ή την ουσία της. Δηλαδή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ: "ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ", ούτε ως προς την βιολογική ζωή, ούτε ως προς την πνευματική ζωή. Μιλάμε απλώς για επιβίωση της ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ, είτε ως βιολογική ζωή, είτε ως ασώματη ψυχή στον Άδη ή στον Παράδεισο των ψυχών. Πρέπει κάθε φορά να κατανούμε για ποια από τις πολλές έννοιες της λέξης: "ζωή" μιλάμε!

Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι η "πνοή της ζωής" είναι η Ζωοποιός Χάρις του Αγίου Πνεύματος! Όχι η ψυχή. Διαφορετικά ολισθαίνουμε στον Πλατωνισμό, που εσφαλμένα δεχόταν προϋπαρξη της ψυχής, πριν από το σώμα.

Η Γένεση όμως, αποκαλεί κατ' επανάληψιν τα ζώα: "ψυχές ζώσες", ακόμα και χωρίς να τους έχει εμφυσήσει ο Θεός το Άγιο Πνεύμα. (Π.χ: "Και είπεν ο Θεός· εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος. και εγένετο ούτως" (Γένεσις 1/α: 24). Και όσον αφορά την απόδοση της φράσεως στα Εβραϊκά, είναι πράγματι η ίδια φράση, τόσο για τον Αδάμ, όσο και για τα ζώα. Και μάλιστα, υπάρχει η ίδια αυτή φράση, ακόμα και στην ίδια ενότητα, και για τον Αδάμ αλλά και για τα ζώα! Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρχει η ίδια φράση, για δύο διαφορετικά πράγματα, (την βιολογική αλλά και την πνευματική ζωοποίηση);

Προφανώς, όπως υπάρχει η ίδια λέξη: "θάνατος", τόσο για τον βιολογικό, όσο και για τον πνευματικό.

Και τα ζώα έχουν ψυχή, αλλά ΟΧΙ αθάνατη. Το ανώτερο μέρος της ψυχής λέγεται ΠΝΕΥΜΑ, και το έχει ΜΟΝΟ ο άνθρωπος στην υλική δημιουργία. Επειδή τα ζώα δεν έχουν στην ψυχή τους τη ΝΟΕΡΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ όπως ο άνθρωπος, για τη δική τους ψυχή, η ζωή είναι ΜΟΝΟ η βιολογική. Για τον άνθρωπο όμως, που έχει και τη νοερά ενέργεια της ψυχής, είναι ΚΑΙ το Άγιο Πνεύμα, πέραν της βιολογικής. Και ενώ στον άνθρωπο πρέπει να κάνουμε διάκριση κάθε φορά, για ποιου είδους ζωή μιλάμε, για τα ζώα μιλάμε μόνο για τη βιολογική.

Είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ότι ενώ στα ζώα δεν αναφέρει μια ξεχωριστή "ζωοποίηση", στον άνθρωπο, την αναφέρει ως μια διακεκριμμένη ενέργεια του Θεού. Αυτό δείχνει ότι στον άνθρωπο συμβαίνει κάτι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Δεν μπορούμε να λάβουμε την ομοιότητα της έκφρασης ως απόδειξη ότι ο άνθρωπος και τα ζώα έχουν την ίδια αντιμετώπιση, ή ότι έχουν τον ίδιο τύπο "ζωοποίησης. Όπως ακριβώς, όταν μιλάμε για "θάνατο", άλλο εννοούμε για τους ανθρώπους και άλλο για τα ζώα. Η ομοιότητα περιορίζεται μόνο στο βιολογικό επίπεδο. Αλλά επειδή ο άνθρωπος έχει ΕΠΙΠΛΕΟΝ και τη νοερά ενέργεια της ψυχής του, γι' αυτόν το ζήτημα είναι ευρύτερο και περιλαμβάνει και την πνευματική ζωοποίηση.

Είναι χρήσιμη αυτή η αναφορά στα ζώα, για να κατανοήσουμε τη διαφορά που έχει η ψυχή των ζώων από του ανθρώπου. Είναι όμως λάθος, να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την ανθρώπινη ψυχή, από τις αναφορές στη (διαφορετική) ψυχή των ζώων.

Όσον αφορά τα ζώα λοιπόν, η φράση: "ψυχή ζώσα", χρησιμοποιείται με την έννοια του "ζωντανού οργανισμού" με τη βιολογική έννοια. Όσον αφορά τον άνθρωπο όμως, όχι. Εκτός από τις περιπτώσεις που αναφέρεται ΜΟΝΟ στη βιολογική ζωή. Κάθε φορά θέλει ξεχωριστή διάκριση, ανάλογα με τα συμφραζόμενα και το θέμα. Στην παρούσα Χριστιανική εποχή για παράδειγμα, "ψυχή ζώσα" γίνεται ο άνθρωπος βεβαίως κατά τη γέννησή του (ή μάλλον κατά τη σύλληψή του), κατά τη βιολογική έννοια, αλλά με την Πνευματική έννοια, γίνεται "ψυχή ζώσα" με το άγιο βάπτισμα, επειδή με αυτό λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, που απώλεσε ο Αδάμ. Κάθε βάπτισμένος Χριστιανός, είναι "ψυχή ζώσα", όπως κάθε αβάπτιστος, είναι "νεκρή ψυχή" πνευματικά, έστω και αν ζει βιολογικά, κάτι παρόμοιο με τα λόγια του Κυρίου Ιησού: "Αφήστε τους (πνευματικά) νεκρούς να θάψουν τους (βιολογικά) νεκρούς τους" (Λουκάς 9: 60).



Β. Πότε ζωντάνεψε βιολογικά ο Αδάμ;

Εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα: "Άραγε ο Αδάμ ήταν βιολογικά ζωντανός, ΠΡΙΝ λάβει το Άγιο Πνεύμα;" Με άλλα λόγια: "Άραγε, ο Αδάμ έλαβε το Άγιο Πνεύμα ευθύς εξ αρχής της βιολογικής του ύπαρξης, ή του δόθηκε εκ των υστέρων από τον Θεό;"

Στην ουσία προφανώς ταυτίστηκε η βιολογική "ζωοποίηση" του Αδάμ με την Πνευματική του ζωοποίηση! Γιατί είναι δύσκολο να φαντασθούμε, πώς είναι δυνατόν, η ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ο Αδάμ, να μην είχε το Άγιο Πνεύμα από την αρχή της ζωής του, όταν ακόμα και ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, το είχε "εκ κοιλίας της μητρός αυτού"! (Λουκάς 1: 15). Γι' αυτό και βλέπουμε σε κείμενα αγίων Πατέρων, να ταυτίζονται αυτές οι δύο ζωοποιήσεις, και άλλοι να εφαρμόζουν το: "ψυχή ζώσα" στην πνευματική του ζωοποίηση, ενώ άλλοι να το εφαρμόζουν στη βιολογική του ζωοποίηση. Έχουν και οι δίκιο και στις δύο περιπτώσεις, παρά τη διαφορετική εκδοχή της κάθε αναφοράς. Μιλούν για διαφορετικές καταστάσεις, που όμως συνέβησαν προφανώς μαζί.



Γ. Το πρόβλημα της διατύπωσης: "και έγινεν ο άνθρωπος..."

Εδώ όμως, δημιουργείται ένα φαινομενικό πρόβλημα διατύπωσης, που ενώ για τους Δημουργιστές φαίνεται άλυτο, για τους Εξελικτές Χριστιανούς όχι μόνο λύνεται, αλλά κρύβει ένα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την έμμεση αναφορά της Αγίας Γραφής στους προαδαμιαίους ανθρώπους!

Προσέξτε και πάλι τη φράση της Γενέσεως: «Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2: 7). Όμως για να είναι κάποιος "άνθρωπος", πρέπει κατ' ανάγκην να είναι βιολογικά ζωντανός! Διαφορετικά δεν είναι άνθρωπος, αλλά "πτώμα" ή "νεκρό σώμα". Η λέξη: "άνθρωπος", περιέχει κατ' ανάγκην την έννοια της ζωής! Και ο Αδάμ, δεν θα μπορούσε να είναι "άνθρωπος", ΠΡΙΝ ακόμα το σώμα του λάβει ζωή!

Αφού τον λέει "άνθρωπο", ΠΡΙΝ από το εμφύσημα, πρέπει να δεχθούμε κατ' ανάγκην ότι ήταν ήδη βιολογικά ζωντανός, άρα, είτε δεν μιλά για τη βιολογική ζωή, είτε είναι εσφαλμένη η διατύπωση της Αγίας Γραφής!

Φυσικά ένας Δημιουργιστής, κατ' ανάγκην αποδέχεται ότι ο Αδάμ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ζωντάνεψε βιολογικά, άρα έχει σοβαρό πρόβλημα με την ανθρωπολογία της Γενέσεως, εάν δεχθεί την ανωτέρω διατύπωση. Ένας Εξελικτής όμως, σε αυτό ακριβώς το "πρόβλημα διατύπωσης", βρίσκει ένα ακόμα σοβαρότατο στοιχείο, για την επιβεβαίωση της ύπαρξης προ-αδαμιαίων ανθρώπων!

Το χωρίο στην πραγματικότητα μιλάει για την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ζωοποίηση του Αδάμ ευθέως ως Υποστατικής Αρχής της Ανθρωπότητας, και για τη βιολογική ζωή του ως προσώπου συγκεκαλυμμένα. Με άλλα λόγια, η πνευματική ζωοποίηση, αναφέρεται σε όλη την ανθρωπότητα, στο πρόσωπο του Αδάμ, της Υποστατικής Αρχής της, συνεπώς δεν έχει εφαρμογή "χρονικής σειράς" στον Αδάμ ως πρόσωπο, η διατύπωση "ο άνθρωπος" πριν από τη βιολογική ζωή. Έτσι, είναι δυνατόν παρά τη διατύπωση αυτή, να συμπορεύεται και η πνευματική, και η βιολογική δημιουργία, στα ίδια αυτά λόγια!

Από τη στιγμή που η ίδια λέξη: "άνθρωπος", (ή "αδάμ"), εφαρμόζεται εξ ίσου τόσο στο πρόσωπο "Αδάμ", όσο και στην "ανθρωπότητα", και από τη στιγμή που ο Αδάμ δεν ήταν ο πρώτος βιολογικά άνθρωπος, και βέβαια ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ και πριν από τη ζωοποίηση του Αδάμ! Ο μεν Αδάμ, ζωοποιήθηκε και βιολογικά και πνευματικά με αυτό το εμφύσημα. Η ανθρωπότητα όμως ζωοποιήθηκε μόνο πνευματικά, στο πρόσωπο της Υποστατικής Αρχής της, του Αδάμ, όταν ο Αδάμ έλαβε το εμφύσημα. Γι' αυτό και η διατύπωση δεν είναι λάθος! Αλλά υπήρχε "άνθρωπος" και ΠΡΙΝ από το εμφύσημα του Αδάμ! Γι' αυτό και η φράση αναφέρεται έμμεσα στην ανθρωπότητα, που ζωοποιήθηκε πνευματικά, (αν και βιολογικά ήδη ζούσε), στο πρόσωπο του Αδάμ! Το ΕΙΣ, ("και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν"), δείχνει την μεταβατική πράξη της δημιουργίας του κατ' εικόνα ανθρώπου, σε καθ' ομοίωσιν. Και αυτό δεν σχετίζεται με τον Αδάμ ως μεμονωμένο πρόσωπο, αλλά με την ανθρωπότητα ως σύνολο.

Εάν δεν δεχθούμε την ύπαρξη ανθρωπότητας πριν από τον πατριάρχη Αδάμ, τότε το πρόβλημα φαίνεται άλυτο, και είναι κάτι που πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά οι Δημουργιστές, που νομίζουν ότι δήθεν υποστηρίζουν την Αγία Γραφή, με την πεισματική άρνηση των επιστημονικών ανακαλύψεων για προαδαμιαίους! http://exeldim.site40.net/grafi/psyxi_zwsa_a.htm

Εδω αλλο ενα.....Ο Αδάμ ως υποστατική αρχή της ανθρωπότητας

Εξελικτική Δημιουργία


Ο Αδάμ ως υποστατική αρχή της ανθρωπότητας

Ο Αδάμ ως ο πρώτος άνθρωπος

Η έννοια του προσώπου


Υπάρχει μια σοβαρή παρανόηση από πολύ κόσμο στο θέμα της δημιουργίας του Αδάμ. Επειδή δεν γίνεται κατανοητή η θεολογική έννοια των λέξεων: «άνθρωπος» και «πρόσωπο», άλλοι εμμένουν σε παρερμηνείες της Γενέσεως, και άλλοι απορρίπτουν την ιστορία του Αδάμ ως παραμύθι. Έτσι, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες φωνές ακούγονται στην Εκκλησία, να ζητούν τη διευκρίνιση κάποιων πραγμάτων, που θα επιτρέψουν στους πιστούς να συμβιβάσουν την Ορθόδοξη πίστη, με τα πορίσματα της επιστήμης.

Στη μελέτη αυτή θα δούμε τη θεολογική έννοια των λέξεων «άνθρωπος» και «πρόσωπο», στα πλαίσια αυτής της διευκρίνισης.

.

Ο Αδάμ ως υποστατική αρχή της ανθρώπινης ουσίας

Σε άλλη μελέτη, παρουσιάσαμε τη σωστή έννοια του «εμφυσήματος» του Θεού στον Αδάμ. Δείξαμε ότι εκεί δεν μιλάει ούτε για «ψυχή», ούτε για «ανάσα» απλή, ούτε για βιολογικό «ζωντάνεμα». Μιλάει για το Άγιο Πνεύμα που του δόθηκε και τον έκανε «ψυχή ζώσα» πνευματικά, ανεβάζοντάς τον από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν». Έτσι, δεν υπάρχει καμία αντίφαση της Αγίας Γραφής και της επιστήμης, που μας μιλάει για παλαιοντολογικά ευρήματα πολιτισμών, πριν από την εποχή του Αδάμ. Εάν λοιπόν η Αγία Γραφή ΔΕΝ παρουσιάζει τον Αδάμ ως βιολογικό πατέρα της ανθρωπότητας, γιατί τον ονομάζουμε «πρωτόπλαστο»; Εδώ θα δούμε την έννοια με την οποία αναφέρουμε τον Αδάμ ως «πατέρα της ανθρωπότητος», ως «πρόσωπο» και ως πρώτο «άνθρωπο».

Ο σεβ. Ιωάννης Ζηζιούλας μητροπολίτης Περγάμου, λέει τα εξής στη Δογματική του:

«Είναι αδύνατον ν’ αναφερθείς στην ουσία καθ’ εαυτήν χωρίς τα συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν υπάρχει δηλαδή πρώτα αυτή η γενική ανθρωπότητα. Γίνεται πολλές φορές λόγος και σήμερα ιδιαιτέρως για την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι οι άνθρωποι οι συγκεκριμένοι. Και όλα αυτά βγαίνουν από το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, οι επιπτώσεις στην ανθρωπολογία είναι τεράστιες. Εφ’ όσον δεν υπάρχει γυμνή ουσία και δεν μπορούμε συνεπώς να προϋποθέσουμε σαν αρχή του ανθρωπίνου γένους την ανθρώπινη ουσία ή τον άνθρωπο τον Πλατωνικό τον ιδεώδη, ή την φύση, το είδος του Αριστοτέλη, τότε ποια είναι η αρχή και η αιτία, δηλαδή αυτό που κάνει τον άνθρωπο ένα, αν δεν είναι η ουσία του;

Το θέμα συζητείται και σε μια από τις επιστολές του Μεγ. Βασιλείου σε διάλογο με τον Αμφιλόχιο. Αυτές οι επιστολές ετέθησαν εν αμφιβόλω, αλλά μάλλον είναι γνήσιες, δεν υπάρχει λόγος σοβαρός να τις αμφισβητήσει κανείς. Εν πάση περιπτώσει είναι μέσα στις επιστολές του Μ. Βασιλείου. Σε μια απ’ αυτές τις επιστολές αναλύεται όλο αυτό το πρόβλημα και ο Βασίλειος συμφωνεί με την άποψη, ότι εφ’ όσον δεν υπάρχει ποτέ ουσία γυμνή ανθρώπινη ως αρχή του ανθρώπου, το πρωταρχικό οντολογικό κατηγόρημα του ανθρώπου δεν είναι η ουσία του. Αλλά πρέπει να είναι οπωσδήποτε ένα συγκεκριμένο ον και αυτό είναι ο Αδάμ. Δηλαδή ενώ οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι έλκουμε την καταγωγή μας, την ύπαρξή μας, ως επί μέρους όντα, από την κοινή φύση την ανθρώπινη, πρέπει ως Χριστιανοί να πούμε ότι έλκουμε την ύπαρξή μας ο καθένας από ένα πρόσωπο, τον Αδάμ. Η αιτία του «είναι» μας, δεν είναι η φύση μας, αλλά ένα πρόσωπο».

Έτσι εξηγείται γιατί στη Γένεση ο Θεός λέει: «Ποιήσωμεν άνθρωπον (Εβραϊκά Αδάμ) κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν…» (Γένεσις 1: 26). Γιατί ο Θεός, δεν βλέπει την ανθρωπότητα ως μάζα, αλλά ως πρόσωπα. Και επειδή δεν υπάρχει «ουσία γυμνή» κατά τη Χριστιανική θεολογία, προ της δημιουργίας του ανθρώπου, συνόψισε την ανθρωπότητα στο πρόσωπο του Αδάμ, ως υπόσταση της ανθρώπινης φύσης.



Ο Αδάμ ως ο πρώτος άνθρωπος

Γιατί όμως τον Αδάμ και όχι κάποιον άλλον; Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ο πρώτος άνθρωπος; Ας δούμε λοιπόν τι γράφει ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος, στο βιβλίο του: «Το πρόσωπο στην Ορθόδοξη παράδοση» σελ. 76, 77:

«Θα μπορούσα να αναφέρω πληθώρα πατερικών χωρίων, στα οποία φαίνεται ότι οι Πατέρες, όταν μιλούν για την κορωνίδα της δημιουργίας, το τελειότερο έργο του Θεού, το αποκαλούν άνθρωπο.

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι, όταν τον αποκαλούν άνθρωπο, δεν το εννοούν με την βιολογική του απλώς υπόσταση, αλλά με την παρουσία και του Αγίου Πνεύματος μέσα του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: ΄΄άνθρωπος γαρ εστίν, ούχ όστις απλώς χείρας και πόδας έχει ανθρώπου, ουδ’ όστις εστι λογικός μόνον, αλλ’ όστις ευσέβειαν και αρετήν μετά παρρησίας ασκεί» (PG 46, 232). Δεν φθάνει να γεννηθεί κάποιος βιολογικά για να ονομασθεί άνθρωπος, αλλά πρέπει να έχει μέσα του και το Άγιο Πνεύμα. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί όποια σχέση υπάρχει μεταξύ ψυχής και σώματος, τέτοια σχέση υπάρχει μεταξύ της ψυχής και του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, ζωντανός και πραγματικός άνθρωπος είναι εκείνος που «χαριτώνεται» από την Χάρη του Θεού. Διαφορετικά, είναι μεν άνθρωπος, αλλά είναι νεκρός για τον Θεό, και, κυριαρχούμενος από διάφορα πάθη, μοιάζει με τα ζώα».

Σύμφωνα λοιπόν με την Ορθόδοξη πίστη, Εφ’ όσον άνθρωπος είναι μόνο όποιος λαμβάνει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, και ο Αδάμ ήταν ο πρώτος που έλαβε το Άγιο Πνεύμα, ήταν Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γι’ αυτό και ο Θεός, θεώρησε τον Αδάμ ως την υπόσταση εκείνη που έγινε φορέας της ανθρώπινης φύσης, και του έδωσε έτσι την πνευματική πατρότητα της ανθρωπότητας ολόκληρης. Με την έννοια αυτή τον ονομάζουμε ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟ. Γιατί ήταν ο πρώτος που πλάσθηκε (εκτός από κατ’ εικόνα), και καθ’ ομοίωσιν του Θεού.



Η έννοια του προσώπου

Εδώ εισέρχεται και η έννοια της σχέσης. Γιατί δίνοντάς του ο Θεός το Άγιο Πνεύμα, δημιούργησε μαζί του μια προσωπική σχέση. Και αυτό ήταν που έκανε τον Αδάμ «το πρώτο πρόσωπο» της ανθρώπινης φύσης, και την υποστατική αιτία της.

Στο ίδιο βιβλίο του π. Ιεροθέου, στις σελίδες 77 - 80 διαβάζουμε:

«Παρά το ότι οι άγιοι Πατέρες ομιλούντες για τον Θεό τον ονομάζουν Πρόσωπο και ομιλούντες για τον άνθρωπο, τον αποκαλούν, κυρίως, άνθρωπο, εν τούτοις τον όρο πρόσωπο σε μερικές περιπτώσεις τον αποδίδουν και στον άνθρωπο. Και, βέβαια, αυτό γίνεται με συγκατάβαση, γιατί γνωρίζουν ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μεταξύ δημιουργού και δημιουργήματος. Ο Θεός είναι άκτιστος, ενώ ο άνθρωπος είναι κτιστός….

…Σε άλλη περίπτωση, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αποδίδει στον άνθρωπο τους όρους υπόσταση και πρόσωπο. Γράφει: ΄΄Επειδή δε πολλοί εισιν οι άνθρωποι, ο καθένα άνθρωπος υπόστασις εστίν, οίον Αδάμ υπόστασίς εστι, και η Εύα άλλη υπόστασις, και ο Σηθ ετέρα υπόστασις. Ομοίως και επί των λοιπών. Έκαστος άνθρωπος υπόστασις ετέρα παρά τους λοιπούς ανθρώπους εστί, και έκαστος βους υπόστασίς εστι, και έκαστος άγγελος υπόστασίς εστίν. Ώστε φύσις και μορφή και ουσία εστί το κοινόν και περιέχον τας ομοουσίους υποστάσεις, υπόστασις δε και άτομον και πρόσωπον το μερικόν ήγουν έκαστος των υπό το αυτό είδος περιεχομένων΄΄ Από αυτό το χωρίο φαίνεται ότι και ο άνθρωπος είναι υπόσταση, και, επειδή η υπόσταση ταυτίζεται με το πρόσωπο, γι’ αυτό και ο όρος πρόσωπο αποδίδεται και στον άνθρωπο.

Μια τέτοια συσχέτιση μεταξύ του ανθρώπου και του προσώπου μπορούμε να δούμε αμυδρώς και σε μερικά χωρία της Αγίας Γραφής. Ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας για την ένωση και την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, χρησιμοποιεί την έκφραση «πρόσωπον προς πρόσωπον». Λέγει: «βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α΄ Κορινθίους 13: 12). Αν σκεφθούμε ότι το χωρίο αυτό αναφέρεται στην νοερά προσευχή, δηλαδή στον φωτισμό του νου («δι’ εσόπτρου εν αινίγματι») και την θεώση, δηλαδή την θεωρία του Θεού («πρόσωπον προς πρόσωπον» Ιω. Ρωμανίδου: Προπατορικόν αμάρτημα εκδ. Δόμος σελ. 29), τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να χαρακτηρισθεί πρόσωπο, όταν ενωθεί με τον Θεό δια της θεώσεως και στην κατάσταση της θεώσεως. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο πραγματικός άνθρωπος. Επίσης, ο ίδιος ο Απόστολος αναφερόμενος σε μια μεγάλη θλίψη στην Ασία και στην απαλλαγή του με τη βοήθεια του Θεού και τις προσευχές των Χριστιανών, λέγει: «ός εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται, εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται, συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τη δεήσει, ίνα εκ πολλών προσώπων εις το εις ημάς χάρισμα δια πολλών ευχαριστηθή υπέρ ημών» (Β΄ Κορ. 1: 10,11).

Σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον όρος πρόσωπο και «προσωπικότης» για τον άνθρωπο… στην ορθόδοξη, όμως, διδασκαλία πιστεύουμε ότι η οντολογία του ανθρώπου, βρίσκεται στο Αρχέτυπό του, στον Θεό που τον δημιούργησε, αφού ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα Θεού πλασμένος. Έτσι «η βιολογική ύπαρξη δεν εξαντλεί τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος κατανοείται οντολογικά από τους πατέρες μόνο ως όν θεολογικό. Η οντολογία του είναι εικονική» (Παν. Νέλλα: Ζώον θεούμενον, εκδ. Εποπτεία, Αθήνα 1979, σελ. 33,34).

…Νομίζω όμως ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο πρόσωπο και για τον άνθρωπο με μεγάλη προσοχή και αφού κάνουμε μερικές διευκρινίσεις. Μια από αυτές είναι ότι, όπως τον όρο άνθρωπο, κατά τους Πατέρες δεν μπορούμε να τον αποδώσουμε μόνον σε όλους εκείνους που ζουν, αλλά κυρίως σε όσους μετέχουν της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού, έτσι και τον όρο πρόσωπο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε γι’ αυτούς που πορεύονται προς την κατά Χάριν θέωση και είναι θεούμενοι. Όπως το «κατ’ εικόνα» είναι δυνάμει ομοίωσις και η ομοίωσις ενεργεία «εικόνα», έτσι και ο άνθρωπος με την βιολογική του ύπαρξη είναι δυνάμει άνθρωπος και πρόσωπο. Θα γίνει πραγματικά άνθρωπος, όταν μεθέξη της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Εφόσον ο Θεός είναι Πρόσωπο σημαίνει πως ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο, όταν ενωθεί με τον Θεό».

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, ο Αδάμ δεν είναι ένας απλός συμβολισμός, όπως θέλουν πολλοί να τον θεωρούν, αλλά ένα πραγματικό ΠΡΟΣΩΠΟ, το πρώτο ανθρώπινο πρόσωπο, και ο πρώτος άνθρωπος, με τη θεολογική έννοια των όρων αυτών. Είναι αυτός στον οποίον ο Θεός έδωσε για πρώτη φορά το Άγιο Πνεύμα Του, και δημιούργησε μαζί του ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ. Έτσι, ο Αδάμ καθίσταται ο πρώτος που έγινε ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ, και όχι «δυνάμει» που είναι κάθε άλλος που πλάσθηκε «κατ’ εικόνα του Θεού». Με την ιδιότητα αυτή, ο Αδάμ καθίσταται επίσης ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ, και όχι με τη βιολογική έννοια που νομίζουν πολλοί.

Δεν έχουμε λοιπόν καμία αντίφαση μεταξύ Αγίας Γραφής και επιστήμης. Ούτε θεολογική η ανθρωπολογική αντίφαση με τα πορίσματα της παλαιοντολογίας, που αποδεικνύει ότι υπήρχαν «δυνάμει» άνθρωποι πριν ακόμα από τον Αδάμ.http://exeldim.site40.net/theologia/ypostat1.htm

Τα διαβαζουμε τα μελετουμε και θα ειμαστε πολυ προσεκτικοι γιατι ισως μπορει να κρυβεται κατι που δεν εχει φανει ακομα....προς το παρον ειναι εντυπωσιακος ο τροπος προσεγγισης της επιστημης και θεολογιας!

ΕΔΩ μια διαφορετικη αποψη.... ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – EXELDIM

Του Ονήσιμου Ελευθεριάδη


Μετά από αρκετούς μήνες, πήρα την απόφαση, με την ευκαιρία των 5 ετών από την δημιουργία του Αντιαιρετικού, να γράψω το καινούργιο μου άρθρο. Όταν βρισκόμουν εις την πλάνη των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν είχα την δυνατότητα να εκφράσω άποψη, ή να υποβάλλω ερώτηση, μετά από εύλογες απορίες μου σε οιοδήποτε ζήτημα με προβλημάτιζε. Δόξα τω Θεώ, εις το Πανάγιο Όνομα Της Παναγίου Τριάδος απελευθερώθηκα από την βαριά δουλεία της πλάνης του εχθρού της αθάνατης ψυχής μας. Το άρθρο αυτό, ίσως αποτελέσει την σειρά κάποιων άρθρων μου, για την ανάπτυξη του φλέγοντος θέματος της Εξελικτικής Δημιουργίας, ή αλλιώς, exeldim. Ο Σατανάς μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την αλήθεια, προσπαθεί να βλάψει την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία Του Κυρίου, μέσω διάφορων ανίερων θεωριών, που σκοπό έχουν την πλάνη των πιστών, και την ρίψη των ψυχών εις χείρας του απ’ αρχής εχθρού μας, του Διαβόλου. Δεν θα σας κουράσω με μακροσκελή πρόλογο, και θα μπω κατευθείαν στο ‘ψητό’.
Αυτό που διδάχτηκα από την νηπιακή μου ηλικία, είναι ότι, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο. Αυτό είναι κάτι που στηρίζει η Χριστιανική πίστη, και αναγράφεται εις το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής την Γένεση:
«Και είπεν ο θεός ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης, και εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα θεού εποίησεν αυτόν άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και ηυλόγησεν αυτούς ο θεός λέγων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης» Γεν. 1:26 - 28
Η Εξελικτική Δημιουργία, πρεσβεύει ως κεντρικό της δόγμα, πως, ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι δημιούργημα του Τριαδικού Θεού, αλλά είναι ένα ζώο, το οποίο εξελίχθηκε σε άνθρωπο, και ο άνθρωπος παραμένει ζώο, το οποίο βρίσκεται σε μια συνεχή εξέλιξη του είδους του ακόμα και σήμερα!!
Η Ορθόδοξη πίστη που διδάχτηκα από την Εκκλησία Του Ιησού Χριστού, έχει ως δόγμα την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την διατήρηση της Θεϊκής φύσης Του, αλλά και την ανθρώπινη υπόσταση μέσω της οποίας θυσιάστηκε για το πλάσμα Του, τον άνθρωπο.
Αυτό έρχεται να ανατρέψει η Εξελικτική Δημιουργία, δογματίζοντας την ζωική προέλευση, του σώματος που έλαβε ο Ιησούς Χριστός στη γη. Με πιο απλά λόγια, λένε ότι ο Ιησούς Χριστός ΔΕΝ έλαβε σώμα ανθρώπου, έλαβε σώμα ζώου. Αυτό αποδεικνύεται, από το δόγμα της Εξελικτικής Δημιουργίας, πως ο άνθρωπος είναι ζώο, και βρίσκεται συνεχώς σε πορεία εξέλιξης.
Σε όσους έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό, είναι γνωστή η δειλία των υποστηρικτών της Εξελικτικής Δημιουργίας, να προσέλθουν σε διάλογο, και αρκούνται στον ύπουλο προσηλυτισμό. Όταν αποκαλυφθούν γίνονται ιδιαιτέρως επιθετικοί. Επίσης, δεν παίρνουν θέση, και ισχυρίζονται ότι βρίσκονται σε μια ομάδα που ασχολείται με το θέμα, και συνήθως η ομάδα αυτή, είναι τόσο υπαρκτή, όσο και η επωνυμία της. Βεβαίως δεν αναφέρονται διεξοδικά στο βασικό θέμα της ψυχής.
Αν η ψυχή βρίσκεται σε εξέλιξη μαζί με το σώμα, πότε ακριβώς η ψυχή μπήκε στο σώμα του ζώου – ανθρώπου, αν στον παράδεισο θα υπάρχουν ψυχές πολλών ταχυτήτων, και αν είχαν ψυχή τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζούσαν έξω από τον κήπο της Εδέμ (σύμφωνα με την Εξελικτική Δημιουργία) όταν ο Θεός έβαλε εκεί την ‘φυλή του Αδάμ’, δηλαδή τον Αδάμ, που δεν ήταν το πρώτο ζώο – άνθρωπος, αλλά ένα από τα πολλά ζώα – άνθρωποι που κατοικούσαν στον πλανήτη γη.
Αγαπητοί αναγνώστες, πάντα θέλαμε να μάθουμε την προέλευσή μας, αυτός ήταν ο διακαής πόθος μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της υπάρξεως μας επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Στα ερωτήματα που εγείρονται, από που προήλθα και για ποιο σκοπό, υπάρχουν δυο απόψεις για να μας δώσουν τις απαντήσεις και θα πρέπει να βασίζονται στις αποδείξεις και στον ορθολογισμό. Δεν θα ανακατέψω την πίστη εδώ, γιατί νομίζω ότι θα δώσω την εντύπωση, ότι θέλω να δικαιολογήσω κάτι υπέρ της μιας άποψης, οτιδήποτε δηλαδή δεν αποδεικνύεται.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με δυο διαχρονικά πράγματα, τα οποία έχουν τα δικά τους επιχειρήματα, για να μας αποδείξουν την προέλευσή μας.
Λίγο – πολύ, όλοι έχουμε διαβάσει, και έχουμε συζητήσει για την θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, και πολύ περισσότερο για την Δημιουργία της Αγίας Γραφής, δηλαδή, Του Τριαδικού Θεού μας.
Όμως, ενώ στόχος μου δεν είναι να αναφέρω λεπτομέρειες, για πράγματα που είναι ήδη γνωστά με επιστημονικές μελέτες υπέρ της εξέλιξης, που στις περισσότερες φορές φάσκουν και αντιφάσκουν, αλλά ούτε της Αγίας Γραφής από την άλλη σε θεολογικό επίπεδο, γιατί θα χρειαζόταν να κολυμπήσουμε σε βαθειά νερά, εν τούτοις θα αναφέρω μερικά.
Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι οι πρωτεργάτες της Εξελικτικής Δημιουργίας βασίστηκαν στα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, Γένεση 1:20-23, για να στηρίξουν την θεωρία τους, υπονοώντας, ότι εκτός από το ζωικό βασίλειο, και ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης.
Το πρόβλημα που γεννάται τώρα είναι μια τρίτη εκδοχή, η οποία παρουσιάστηκε, και έπεσε στην αντίληψή μου ως κεραυνός εν αιθρία και η οποία υφίστανται στο διαδίκτυο και παντρεύει με ένα ανίερο τρόπο την εξέλιξη με την δημιουργία, κάτω από μια νέα οπτική ως ένα «Τρίτο Μάτι» που την ονομάζει Εξελικτική Δημιουργία, η exeldim.
Η exeldim, είναι επινόηση κάποιου, ή κάποιων, που δεν είναι ούτε επιστήμονες ούτε Θεολόγοι, (δεν το δηλώνουν) αλλά ερμηνεύουν, και παντρεύουν δυο ανόμοια πράγματα δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο παραπληροφόρησης.
Προκειμένου λοιπόν να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, θα αναφέρω περιληπτικά πλην σαφώς, την όποια διαφορετικότητα, ή συσχετισμό, της θεωρίας της εξέλιξης με την Αγιογραφική δημιουργία του ανθρώπου.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί η συγκεκριμένη διαδικτυακή ιστοσελίδα της exeldim, προωθεί υλικό, το οποίο θέτει υπό διαπραγμάτευση, την Αγιογραφική δημιουργία του ανθρώπου, ως άμεσα δημιουργημένου από τον Τριαδικό Θεό μας.
Η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό, αναφέρεται στη Αγία Γραφή με έναν μοναδικό τρόπο στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, και δεν αφήνει περιθώρια για να αμφισβητηθεί, διότι αυτές οι ξεκάθαρες πληροφορίες εδόθησαν σε ανθρώπους που δεν είχαν επιστημονικές γνώσεις, όχι μόνο να τις γράψουν αλλά ούτε να τις ερμηνεύσουν πριν από 3500 χρόνια τουλάχιστον.
Και αφού η Αγία Γραφή δεν υπαινίσσεται πουθενά την καταγωγή μας, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να την αποδεχτούμε, και να ευχαριστούμε τον Δημιουργό μας, για τα όσα μας αποκάλυψε.
Η εξέλιξη υποστηρίζει πλέον την θεωρία της, στα απολιθώματα που ανακαλύπτονται, και τα οποία υπάρχουν παντού. Όταν λοιπόν βλέπουμε απολιθώματα βλέπουμε μορφές ζωής που υπήρξαν στο παρελθόν.
Διάβαζαν και διαβάζουν με έναν επιστημονικό τρόπο τις πληροφορίες, που είναι και καλά, καταγεγραμμένες σε αυτά τα ευρήματα, βγάζοντας συμπεράσματα για το είδος, τον τρόπο ζωής του και κυρίως την ηλικία του, σαν να ήταν ληξίαρχοι της εποχής εκείνης.
Υποστηρίζουν από την μια, ότι οι αλλαγές του ενός είδους σε ένα άλλο έγιναν σε βάθος εκατομμυρίων ετών και από την άλλη, ότι έγιναν με την απότομη αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, που όμως και οι δυο εκδοχές δεν αποδεικνύονται, επειδή τα ευρήματα δεν επαρκούν και έχουν ελλείψεις.
Αυτό δε, το ονόμασαν μακροεξέλιξη για να δικαιολογήσουν ένα μεγαλύτερο λάθος που θα έκαναν, την ανάμιξη στην εξέλιξη των ειδών της κορωνίδας της δημιουργίας του Τριαδικού μας Θεού, τον άνθρωπο.
Έψαξαν απεγνωσμένα, και ακόμα ψάχνουν να βρουν τους ενδιάμεσους κρίκους, ή τους χαμένους κρίκους, οι οποίοι θα επιβράβευαν μια για πάντα την θεωρία της εξέλιξης, αλλά μάταια δεν θα βρουν ποτέ κάτι που δεν υπήρξε.
Και για να γίνω κατανοητός θα σας εξηγήσω, τι είναι ενδιάμεσος ή χαμένος κρίκος. Παραδείγματος χάριν, έχουμε ένα σκύλο και υποστηρίζουμε ότι έχει εξελιχθεί από μια γάτα, και έχουμε, και ευρήματα παλαιολιθικά ενός σκύλου και μιας γάτας, αυτό όμως που δεν έχουμε είναι το απολίθωμα ενός σκύλου που να είναι κατά το ήμισυ γάτα, η κατά ένα τέταρτο ή περισσότερο, δηλαδή ένα σκυλογάτο ή ένα γατόσκυλο.
Είναι σίγουρο ότι η ποικιλία ζωής ήταν πολύ μεγαλύτερη στο παρελθόν, περισσότερα είδη απ’ ότι έχουμε σήμερα, αλλά όλα είναι ξεχωριστά στο δικό τους είδος και δεν υπάρχει ένα είδος που είναι ενδιάμεσο. Ο ενδιάμεσος ή χαμένος κρίκος απουσιάζει τόσο στα απολιθώματα όσο και στα είδη εν ζωή.
Ως εκ τούτου, ελλείψει του ενδιάμεσου ή του χαμένου κρίκου, η εξέλιξη είναι ένα παραμύθι της Χαλιμάς, συγγνώμη, του Δαρβίνου ήθελα να πω.
Έχουν προσπαθήσει με πολλούς ορισμούς να στηρίξουν την θεωρία της εξέλιξης, αλλά το μόνο που στηρίζουν είναι την θέση τους στα πανεπιστήμια, περιμένοντας να αποκαλύψουν ένα φάντασμα.
Και για να γίνουν πιο πιστευτοί, και πιο σοβαροί στην επιστημονική κοινότητα θέτουν στους διαφωνούντες το δίλλημα: ‘Τώρα δηλαδή εσύ τι πιστεύεις, την Αλήθεια ή την Θρησκεία’ και κατ' αυτόν τον τρόπο χάνουν ναι μεν την ουσία, κερδίζουν όμως τις εντυπώσεις.
Και εάν συνεχίσεις να τους αμφισβητείς, σου πετάνε το ‘μπαλάκι’ λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, απόδειξε μας εσύ γιατί το κρανίο που ανακαλύψαμε δεν είναι τόσων χιλιάδων ετών, αποφεύγοντας έτσι τον ύφαλο του αναπόδεικτου ορισμού τους.
Μέσα από όλα αυτά τα ‘γεννήθηκε’ η exeldim, που πάντρεψε με έναν ανίερο τρόπο την εξέλιξη με την δημιουργία, βάζοντας τον δημιουργό σε ένα καινούργιο ρόλο, αυτόν του παρατηρητή.
Μέσα στην ιστοσελίδα της, η exeldim, φιλοξενεί δεκάδες άρθρα διάφορων συγγραφέων επιστημόνων και μη, αλλά και άρθρα του ίδιου του διαχειριστή που υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν εξέλιξης, και ότι προέρχεται, τουλάχιστον στην καλύτερη περίπτωση, από τον πίθηκο. Ερμηνεύει δε με μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο, το πως διαπραγματεύτηκε ο Δημιουργός, ώστε να ταιριάζει η δημιουργία με την εξέλιξη.
Γι' αυτό θα ήθελα να ρωτήσω τον διαχειριστή, και οιονδήποτε εκ των συγγραφέων της exeldim, (αν υπάρχουν άλλοι συγγραφείς), να απαντήσουν σε μερικά ερωτήματα:
Α) Σε ποια στιγμή του χρονικού ορίζοντα, ο Τριαδικός Θεός, ο Δημιουργός του ανθρώπου, αποφάσισε να διαπραγματευτεί με τον πιθηκάνθρωπο, και να τον καταστήσει άνθρωπο, και με ποια κριτήρια;
Β) Με ποια κριτήρια, ο Τριαδικός Θεός, ο Δημιουργός του ανθρώπου, αποδέχεται τον απόγονο του πιθήκου τον ευλογεί ως άνθρωπο, ενώ τον πατέρα του στην συγκεκριμένη στιγμή τον απορρίπτει ως πίθηκο;
Γ) Πότε ο άνθρωπος, που προήλθε από τον πίθηκο, και αυτός με την σειρά του από κάτι άλλο, απόκτησε ψυχή, και πως γίνεται ο πίθηκος χωρίς ψυχή, να γεννήσει άνθρωπο με ψυχή;
Δ) Γιατί ο πίθηκος ως μορφή, δεν εξυπηρετούσε τον Θεό, ενώ οι μοναδικές διαφορές του, σύμφωνα με την Εξελικτική Δημιουργία, είναι τα κάτω πόδια, η ομιλία και το 2% του DNA;
E) Όταν ο Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, είπε, ας δημιουργήσουμε άνθρωπο, σκέφτηκε να εξελιχθεί ο άνθρωπος από ένα ή περισσότερα ζώα, ή δημιούργησε τον άνθρωπο από τον εξελιγμένο πλέον πίθηκο;

Τις απαντήσεις αυτές τις περιμένω, από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας exeldim, λόγω του ότι είναι μια ιστοσελίδα υψηλής επιστημονικής καταρτίσεως εις το εν λόγω θέμα, για να μπορέσουμε εφόσον ενημερωθούμε, όλοι μας πλέον, να τρώμε αβίαστα κάθε πρωί, μια μπανάνα, προς τιμήν των αείμνηστων πιθηκοειδών προγόνων μας http://antiairetikos.blogspot.gr/2013/01/exeldim.html

Αυτο που πιστευω εγω ειναι οτι δεν υπαρχει εξελικτικη δημιουργια...το καθε ον ειναι ξεχωριστο μοναδικο και οχι η εξελιξη απο καποιο αλλο...ο ανθρωπος εγινε εξ αρχης ανθρωπος με ψυχη....τωρα για την επιφοιτηση του αγιου πνευματος αυτο ειναι ενα θεμα που θελει πολυ μελετη για να μην γινουμε αιρετικοι....

dominique έγραψε:Αντε να πιάσουμε ενα ενα.

Αν διαβάσεις http://www.oodegr.com/oode/genesis/adam6.htm θα δεις ότι ο Αδάμ είναι ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε Άγιο Πνεύμα. Αυτό προκύπτει από το Δαμασκηνό , το Χρυσόστομο το Μ.Βασίλειο κτλ.

Τι εννοεί οτι ήταν ο πρωτος που ελαβε Άγιο Πνεύμα;
Εννοεί το εμφύσημα;Εννοεί κάτι άλλο;

Εννοεί ότι

Είναι αυτός στον οποίον ο Θεός έδωσε για πρώτη φορά το Άγιο Πνεύμα Του, και δημιούργησε μαζί του ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ. Έτσι, ο Αδάμ καθίσταται ο πρώτος που έγινε ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ, και όχι «δυνάμει» που είναι κάθε άλλος που πλάσθηκε «κατ’ εικόνα του Θεού». Με την ιδιότητα αυτή, ο Αδάμ καθίσταται επίσης ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΣ, και όχι με τη βιολογική έννοια που νομίζουν πολλοί.

Δηλαδή στο ΟΟΔΕ λένε αυτό που λέει η "εξελικτική δημιουργία"

Δηλαδή η εξελεκτική δημιουργία λέει οτι υπήρχαν άνθρωποι(ανθρωπίνως άψυχοι;) τυπου πίθηκοι(;) και κάποια στιγμή αφού εξελίχθηκε κει έγινε πιο ανθρώπινος,τον φώτισε ο Θεός μέσω του Αγίου Πνεύματος και έγινε ο Αδαμ ο πρώτος φωτισμενος,πριν ήταν βιολογικά ζωντανός με ψυχή ζώσα οπως των ζώων,αλλά μετα την φώτιση ,έγινε και πνευματικά ζωντανός με ψυχή κατα χάριν αθάνατη.


Αυτό εσένα δεδομένου οτι η ορθοδοξια λέει οτι ο άνθρωπος φτιάχτηκε ταυτόχρονα σώμα και ψυχή σου φαίνεται ορθόδοξο;



Αλλά καλύτερα να υπάρχει νεο θέμα επι αυτού.