Το Ωραίο δημιουργεί την ενότητα των Ελλήνων!






Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
moschoblog

Ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης γράφει πως τις ενώσεις τις δημιουργεί το Ωραίο. Άρα τη διάλυση την προκαλεί το Άσχημο. Παράδειγμα αυτό που κάνουν οι πολιτικοί σήμερα στην Ελλάδα! Κανένας συνετός άνθρωπος δεν θεωρεί ωραίο αυτό που γίνεται με τους πολιτικούς σήμερα στην Ελλάδα. Το Άσχημο στην πολιτική ζωή διαλύει την ενότητα των Ελλήνων.
Με το ζωντανό τους αίσθημα οι Έλληνες γνωρίζουν ότι η ενότητα είναι η δύναμη του μικρού. Όταν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι νίκησαν τον αριθμητικά υπέρτερο εχθρό. Οι Έλληνες αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς για τη διάλυση που προκαλούν. Δεν είναι ωραίο πράγμα η οικονομική τρομοκρατία που κάνουν μαζί με τα ΜΜΕ. Σε κανέναν δεν αρέσει να του δηλητηριάζουν τη ζωή με το φόβο και την αβεβαιότητα.
Οι Έλληνες μπορούν να υπομένουν πολλά, ακόμα και την αδικία και την καταστροφή της οικονομίας τους, αλλά δεν μπορούν να υποφέρουν αυτό που δεν είναι ωραίο.
Και δεν είναι ωραίο αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα με τη συνεργασία των πολιτικών, των ΜΜΕ και των ξένων συμφερόντων.
Το ζωντανό τους αίσθημα τους ειδοποιεί ότι η επίθεση κατά των Ελλήνων είναι πνευματική.
Πλήττουν αυτό που προέχει και που οι Έλληνες φυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, το ωραίο που δημιουργεί την ενότητά τους.
Δεν είναι οι Έλληνες γένος που αποφεύγει να δει το Τραγικό.
Μέσα απ΄ το τραγικό ευλογούν τη ζωή.
Το ωραίο δημιουργεί την ενότητα των Ελλήνων.
Αυτό που δεν είναι ωραίο προκαλεί τη διάλυση.
Ποιο είναι ωραίο και ποιο είναι άσχημο δεν είναι ανάγκη να είσαι επιστήμων ή φιλόσοφος για να το ξέρεις.
Δεν θα σου το πει ούτε η επιστήμη ούτε η φιλοσοφία, αλλά η συνείδησή σου, το ζωντανό αίσθημα, αυτή η φωνή που σου λέει ποιο είναι δίκαιο και ποιο είναι άδικο και που εξεγείρεται όταν βλέπει το άδικο.
Κατά τη Χριστιανική Διδασκαλία οι αρετές αποτελούν αλυσίδα, έτσι που όταν και μία από αυτές παραλειφθεί όλες οι αρετές παραλείπονται. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι Άγγελοι του Θεού είναι μαζί. Αντιθέτως οι δαίμονες είναι διαλυμένοι, όπως διάλυση είναι και ο στόχος τους, διαλυμένα είναι τα πάθη, διαλυμένοι είναι και αυτοί που τα δουλεύουν.
Ότι το Άσχημο προκαλεί τη διάλυση μαρτυρεί η προσωπική εμπειρία του καθενός από εμάς.
Κάθε ψοφίμι μαρτυρεί ότι η διάλυση της θαυμαστής ενότητας του σώματος είναι άσχημη. Δείτε τι προκαλεί το Άσχημο, κατά την ελληνική παράδοση.
Παράδειγμα η παράδοση της Μονοβύζας της Ηπείρου:
"Ό,τι μεγάλο κακό έχει γίνη ΄ς τον τόπο μας, τό καμε η Μονοβύζα. χώραις εξωλόθρεψε, βουνά εβούλλιαξε, βράχους εκγρέμισε αλλού, και πολλά ποτάμια τους άλλαξε το ρέμα. Γι΄ αυτό ακόμα λεν "Από τον καιρό της Μονοβύζας", για κάθε παλαιό πράμα και για κάθε μεγάλο κακό που έγινε."
"Αυτή η Μονοβύζα ήταν βασίλισσα κι είχε ένα μονάχα βυζί, γι΄ αυτό την παρωνόμασαν έτσι. Ο γιος της ήρθε με φουσάτα να πατήση το Δέλβινο και να πάρη τη Φοινίκη, που ήταν η πρώτη και μεγαλύτερη πολιτεία ΄ς το Δέλβινο.Μα οι Δελβινιώταις πολέμησαν καλά και τον σκότωσαν. Σαν τό μαθε η Μονοβύζα ελύσσαξε. Αρματώθηκε σαν άντρας, εμάζεψε πολλά φουσάτα και ήρθε καταπάνω ΄ς το Δέλβινο. Κανείς δεν μπόρεσε να της βγει μπροστά. Όλοι επροσκυνούσαν , εκείνη όμως εθυμώταν το σκοτωμό του παιδιού της , και δε λυπώταν κανένα. όλους τους επέρασε από το μαχαίρι, και ανθρώπους και κάθε ζωντανό."
"Μονάχα το μοναστήρι του Άη Νικόλα ΄ς το Διπόταμο τη σταμάτησε. Ήταν τότε το μοναστήρι εκείνο κάστρο δυνατό, κ΄ είχε μέσα τριακόσιους καλογέρους εκλεχτούς, που είχε ο καθένας τους τρεις αρμάταις και τρία άλογα με διαφορετικό χρώμα, άσπρο, κόκκινο και μαύρο. Οι καλογέροι για να τη γελάσουν τη Μονοβύζα πως ήσαν τάχα πολλοί, έφερναν γύρα τρεις φοραίς την ημέρα το κάστρο, με άλλη αρμάτα και άλλο άλογο κάθε φορά. Το πρωί με άσπρη αρμάτα και καβάλλα ΄ς άσπρα άλογα, το μεσημέρι κόκκινα και το βράδυ μαύρα. Η Μονοβύζα γελάστηκε ΄ς τάληθινά, και αφού είδε και πώς δεν μπορεί τίποτα να κάμη,ετοιμαζώνταν να φύγη. Τότε ένας δούλος του μοναστηριού από το Κρά, που είχε άχτι του ηγούμενου γιατί τον έδειρε, πήγε και της επρόδωκε το μυστικό. Κ΄ έτσι πάρθηκε το μοναστήρι."
(Ν.Γ.Πολίτου, Παραδόσεις, Εκδ. Ιστορική Έρευνα).

Στην Ορθόδοξη Ελλάδα το Ωραίο είναι το Άγιο.
Η ωραιότητα είναι η αγιότητα. Δείτε τις εκκλησίες και τα εκκλησάκια κατεσπαρμένες σε όλη την Ελλάδα, τις εικόνες, τη βυζαντινή μουσική, τους ύμνους, τις ιερές γραφές, τον Ίδιο τον Κύριο και την Μητέρα Του την βασίλισσα των Αγγέλων, την Παναγία! Πώς η ωραιότητα είναι αξεχώριστη από την αγιότητα!

Αν δεν είχαμε την ελπίδα μας στον Κύριο, στην Παναγία, στους Αγίους, στην Ορθοδοξία, θα δειλιάζαμε ύστερα από όσα συμβαίνουν τώρα στον τόπο μας.
Αυτό σημαίνει ότι από την Εκκλησία περιμένει και πάλι το Γένος μας να πρωτοστατήσει για να ενωθεί και να αντιμετωπίσει την ξένη επιβουλία!

http://klassikoperiptosi.blogspot.com

Ο άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης γράφει πως τις ενώσεις τις δημιουργεί το Ωραίο.

Όχι ακριβώς, ο άγιος Διονύσιος γράφει για το αγαθό. Φυσικά, λέει ότι "Αυτό το αγαθό περιγράφεται από τους ιερούς συγγραφείς ταυτόχρονα και ως ωραίο" και έπειτα μιλάει για το ωραίο, όχι όμως αποδίδοντας την ένωση αποκλειστικά στο ωραίο, αλλά χτίζει την έννοια του αγαθού ταυτόχρονα με την έννοια του ωραίου. 

7. Αυτό το αγαθό περιγράφεται από τους ιερούς συγγραφείς ταυτόχρονα και ως ωραίο και ως ωραιότητα, ως αγάπη και ως αγαπητό και με όσα άλλα θεία ονόματα ταιριάζουν στην καλλωπιστική και συνάμα πλήρη χαρίτων ωραιότητα. Στην αιτία που συμπεριλαμβάνει τα πάντα σε ένα δεν μπορεί να γίνει διάκριση ανάμεσα στο ωραίο και την ωραιότητα. Γιατί, αναφορικά με το σύνολο των όντων, αυτές τις έννοιες τις διαιρούμε σε "μετοχές" και σε "μετέχοντα": ωραίο ονομάζουμε αυτό που μετέχει στην ωραιότητα, ενώ ωραιότητα την μετεχόμενη αιτία που ωραιοποιεί όλα τα ωραία. Αλλά το υπερούσιο καλό λέγεται αφενός ωραιότητα, εξαιτίας της ωραιότητας που μεταδίδεται απ' αυτό σε όλα τα όντα, στο καθένα ανάλογα με τη φύση του, και επειδή είναι αίτιο της αρμονίας και της λάμψης όλων των όντων, αφού δίκην φωτός εναστράπτει σε όλα τα όντα τις καλλωπιστικές μεταδόσεις της πηγαίας ακτίνας του.

Επειδή είναι μεγάλο το κείμενο, θα πρότεινα να μελετήσετε το Θεολογικό έργο του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου 

για ενότητα δεν λέει κάτι σε σχέση με το ωραίο, αλλά ξανά σε σχέση με το αγαθό :

Γιατί το αγαθό δεν μπορεί να είναι αντίθετο στον εαυτό του, αλλά επειδή προέρχεται από μια αρχή και είναι αποτέλεσμα μιας αιτίας, ευφραίνεται με επικοινωνία, ενότητα και φιλία.