Σελίδα 1 από 1

Η αλήθεια περι της γενοκτονίας των Ελλήνων στην Σκυθόπολη

Δημοσιεύτηκε: 10 Μαρ 2013, 19:42
από grecko
Tα ακόλουθα κείμενα ,καθώς και άλλα που θα ακολουθήσουν δεν τα παραθέτω εναντίον όσων δεν πιστεύουν στον Χριστιανισμό και είναι αρχαιολάτρες,τα παραθέτω για να τους επιδείξω πόσο τους έχουν κοροιδέψει οι δήθεν παγανιστές ή της πατρώας θρησκείας ή δωδεκαθειστές καλλιεργώντας μίσος και έχθρα εναντίον του Χριστιανισμού και εναντίον των Ελλήνων Χριστιανών,προβάλλωντας ιδέες τύπου,δεν δύνασαι να είσαι Χριστιανός και Έλλην!
Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει σε ότι θέλει,αρκεί να μην δημιουργούνται τεχνητώς μίση και πάθη,αρκεί να ψάχνει να βρει την ιστορική αλήθεια σε κείμενα που υπάρχουν και να μην δέχεται άκριτα οτι του πλασάρουν οι δήθεν δωδεκαθειστές-μασώνοι περιοδικών και οχι μόνο τύπου Δαυλού.

Και για να μην πει κανείς οτι λέω οτι θέλω, παραθέτω απόσπασμα της ομιλίας του Φουράκη:

"ΜΑΣΩΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΕΒΓΑΖΑΝ ΤΟΝ ΔΑΥΛΟ,ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΚΗΛΙΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ"!


Δυστυχώς στο διαδίκτυο ,πολλές ιστοσελίδες έχουν αντιγράψει κατα κόρον ,άρθρα του Δαυλού και οχι μόνο,που καταφέρονται εναντίον του Χριστιανισμού και προωθούν τα ψεύδη ή μάλλον την ελλιπή και διαστρεβλωμένη αλήθεια,νομίζωντας οτι προσφέρουν γνώση .
Πως όμως προσφέρουν γνώση,οταν είναι διαστρεβλωμένη με τον τρόπο που τους συμφέρει;
Είναι αυτό γνώση ή προπαγάνδα;

Η αλήθεια είναι εκει έξω,αρκεί να ανοίξουμε τα βιβλία,στα οποία παρακαλώ όλους τους παγανιστές,άθεους,δωδεκαθειστές,και υπόλοιπους που καταφέρονται κατά του Χριστιανισμού να ανατρέξουν ως πηγές για να δούνε ιδίοις όμμασι την προπαγάνδα την οποία ,άθελα τους θέλω να πιστεύω,προωθούν.

Κάποιοι μπορεί να μην έχετε ακούσει για την "γενοκτονία",άλλοι που διαβάσατε θα είπατε οτι είτε είναι ψέμματα,είτε είναι σπάνιες περιπτώσεις και αφορούν το σύνολο του Χριστιανισμού, κάποιοι που δεν πολυανέχονται τον Χριστιανισμό διαβάζοντας τα κείμενα που κυκλοφορούν στον διαδίκτυο και ίδιως του Β.Ρασσιά ,θα έτριψαν τα χέρια τους δικαιωμένοι για την αντιπάθεια τους και θα έτρεξαν να αναπαραγάγουν την "αλήθεια",για να την μάθουν τα υπόλοιπα "ανήξερα πρόβατα".

Πως μπορείς να αναπαραγάγεις μια αλήθεια ,χωρίς όμως να ψάξεις τις πηγές και να είσαι και 100% σίγουρος οτι εσυ αποκλείεται να κάνεις λάθος;

Και τι σόι αλήθεια είναι αυτή,οταν αναμειγνύονται διαφορετικά γεγονότα,όταν δεν αναφέρονται καν πηγές ή όταν αναφέρονται κομμένα χωρία που ουσιαστικά διαστρεβλώνουν την ιστορία ή την οδηγούν εκει που θέλουν οι ίδιοι.


Και γιατί το ψεύδος διαδίδεται ταχύτατα,ακόμα και αν έχει αναιρεθεί με αναφορά πηγών,ενω η αλήθεια μένει άσημη;

Τα κείμενα που θα ακολουθήσουν βασίζονται στην έρευνα άλλων ,η δική μου έρευνα είναι ελάχιστη.

Re: Η αλήθεια περι της γενοκτονίας των Ελλήνων στην Σκυθόπολη

Δημοσιεύτηκε: 10 Μαρ 2013, 19:50
από grecko
Ας δούμε καταρχήν τι λένε(αντιγράφω απο το Κατοχικά Νέα):
Στην συνέχεια του κειμένου, θα γίνει αναφορά σε μια καλά κρυμμένη αλήθεια, άγνωστη στους πολλούς, για να γίνει κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο οι Έλληνες «αγκάλιασαν» τη θρησκεία της «αγάπης».

Φυσικά, αυτά δεν διδάσκονται στα ελληνικά σχολεία , γιατί εκεί η ιστορία σταματάει μέχρι το σημείο που οι κακοί Ρωμαίοι καταδιώκουν τους αγαθούς χριστιανούς. Η ιστορία που αφορά τους κακούς χριστιανούς στον ρόλο αυτή τη φορά του διώκτη των Ελλήνων και γενικά των αλλόθρησκων, αποσιωπάται…

Όπως αποσιωπάται το αίσχος της Σκυθόπολης.


Στα μέσα λοιπόν του +4ου αιώνα, στην Σκυθόπολη της Συρίας (σημερινό Beit She’an στο Ισραήλ), παλαιά πρωτεύουσα της ρωμαϊκής Δεκαπόλεως, λειτουργούσαν «στρατόπεδα θανάτου», οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των καταδικασθέντων Εθνικών (κυρίως ελληνόθρησκων) που αρνήθηκαν να ασπασθούν το χριστιανισμό.

Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού ήταν, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου (Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του Ρωμαίου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β΄, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιο αποτρόπαιοι διωγμοί εναντίων των Ελλήνων), ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος, το οποίο υλοποίησε ο Κωνστάντιος ο Β, δευτερότοκος γιός του "Μεγάλου" Κωνσταντίνου.


Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο Αμμιανός αναφέρει ότι: «ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα και είχε αναρριχηθεί στη θέση του επισκόπου εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους». Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο ιστορικός: «…και από τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως.

Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων», ενώ στο ίδιο σημείο της συγγραφής του (ΙΘ, 12) τονίζει ότι «αρκούσε να κατηγορηθεί κάποιος από κακόβουλο ρουφιάνο ότι φορούσε αποτρεπτικό φυλακτό ή ότι κάποιος τον είδε να κάθεται κοντά σε αρχαίους τάφους ή ερείπια για να καταδικασθεί σε θάνατο ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντης».

Στα «στρατόπεδα θανάτου» της Σκυθοπόλεως θ’ «ανδραγαθήσουν» οι ιεροεξεταστές Μόδεστος (αντικαταστάτης του Επάρχου Πραιτωρίου Ερμογένους του Πόντου, ο οποίος είχε κριθεί…«ελαστικός» και…«ανεκτικός») και Παύλος «Ταρταρεύς» (ένας εξαιρετικά αιμοδιψής χριστιανός, πρώην εκπαιδευτής μονομάχων). Σε εκείνους ακριβώς τους τρομερούς καιρούς θα βασανισθούν ή εξορισθούν, ανάμεσα σε άλλους, και οι Σιμπλίκιος Φιλίππου (πρώην Έπαρχος Αιγύπτου και Ύπατος), Παρνάσιος ο Αχαιός (Έλλην εκ Πατρών, πρώην Έπαρχος Αιγύπτου), καθώς και ο υπέργηρος φιλόσοφος Δημήτριος Κύθρας (με την κατηγορία ότι απλώς θυσίαζε στους Θεούς).

Σύμφωνα με τον χριστιανό χρονογράφο Σωζομενό, τον οποίο φυσικά, δύσκολα μπορεί να τον κατηγορήσει κάποιος ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μαθαίνουμε ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ’ εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος -ως μηδέ τους τα- άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομενού, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ’, κεφ. 35). Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζομενός; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!


Ο αριθμός των θυμάτων των σφαγών αυτών, που έλαβαν χώρα στη Σκυθόπολη και διήρκεσαν σχεδόν για μια εικοσαετία, είναι ανυπολόγιστος, αλλά μετριέται τουλάχιστον σε εκατοντάδες χιλιάδες. Βέβαια, οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί δεν παραδέχονται τις σφαγές της Σκυθόπολης, ή αυτοί που τις παραδέχονται, επικαλούνται «πολιτικούς λόγους» και «συνωμοσίες εναντίον του αυτοκράτορα», και ότι εν πάση περιπτώσει οι Εθνικοί δεν ήταν ο μοναδικός στόχος και αυτοσκοπός. Ακόμα κι αν είναι έτσι, το μόνο που διδάσκεται κάποιος απ’ αυτή την εκδοχή, είναι ότι το «ου φονεύσεις» μπορεί να έχει και τις εξαιρέσεις του, ή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Κοντολογής, για τους χριστιανούς φαίνεται ότι όταν ο φόνος διαπράττεται από την πλευρά τους εις βάρος κάθε είδους «αντιφρονούντα», δεν είναι χριστιανικό αμάρτημα…

Re: Η αλήθεια περι της γενοκτονίας των Ελλήνων στην Σκυθόπολη

Δημοσιεύτηκε: 10 Μαρ 2013, 20:16
από grecko
Τα γεγονότα της Σκυθόπολης αφορούν την περίοδο ,όπου αυτοκράτορας ήταν ο γιος του Μ.Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος ο Β'(337-360 μ.Χ.),ο οποίος ήταν Αρειανιστής,όπως αναφέρεται στην Χρονογραφία του Θεοφάνη(σελ.16).

Κωνστάντιος
δὲ πρότερον δεχόμενος τὸ ὁμοούσιον ὕστερον μετέθετο κουφότητι γνώμης
καὶ ἀπάτῃ τοῦ Ἀρειανοῦ πρεσβυτέρου καὶ Εὐσεβίου, τοῦ τῶν εὐνούχων
πρωτεύοντος, καὶ τοῦ Νικομηδείας Εὐσεβίου καὶ τῶν περὶ αὐτούς.

σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έγραψε το έργο του στα λατινικά (Res gestae) με πρότυπο το Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο, τον οποίο και συνεχίζει, καλύπτοντας τα γεγονότα των ετών 96 - 378. Έχει διασωθεί όμως μόνο το τμήμα που αφορά τα έτη 353 - 378 (Πηγή: Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας Νο 135. 23 Μαϊου 2002 σελ. 37). Έτσι ο Αμμιανός μιλάει για την περίοδο του Αρειανού αυτοκράτορα Κωνσταντίου. Ας δούμε λοιπόν ΟΛΟ το κείμενο(Βιβλίο ΧΙΧ,κεφ.ΧΙΙ),το οποίο θα το βρείτε στα αγγλικά εδω(σελ.207).

Τι λέει ελληνιστί λοιπόν:

1. Ωστόσο, εν μέσω όλων αυτών των φόβων, σαν να είχαν επιβληθεί από κάποιο αρχαίο έθιμο, αντί για εμφύλιους πολέμους οι σάλπιγγες ανήγγειλαν υποτιθέμενες περιπτώσεις υψηλής προδοσίας˙ και για να ερευνηθούν και να τιμωρηθούν αυτές, εστάλη ο κακόφημος κρατικός υπάλληλος ονόματι Παύλος, συχνά επονομαζόμενος «Ταρταρικός». Ήταν έμπειρος στην τέχνη της αιματοχυσίας και, όπως ένας εκπαιδευτής μονομάχων επιδιώκει όφελος και αποδοχές από τις κηδείες και τους αγώνες μονομάχων, έτσι κι αυτός από την θέση του δημίου.
2. Επομένως, καθώς η αποφασιστικότητά του να κάνει κακό ήταν αμετάβλητη και επίμονη, αυτός δεν απείχε καθόλου από την κρυφή απάτη, επινοώντας θανατηφόρες κατηγορίες κατά αθώων προσώπων, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνέχιζε την ολέθρια δραστηριότητά του.
3. Επιπλέον, ένα μικρό και ασήμαντο γεγονός τού έδωσε την ευκαιρία να επεκτείνει τις έρευνές του κατά τρόπο ανεξέλεγκτο. Υπάρχει μια πόλη ονόματι Άβυδος, στο πιο απόμακρο μέρος της Θηβαϊδας˙ εκεί το μαντείο ενός θεού που στα μέρη εκείνα τον λένε Besa αποκάλυπτε το μέλλον και ήταν συνήθειο να τιμάται στις αρχαίες τελετές των παρακείμενων περιοχών.
4. Και, μια που, μερικοί αυτοπροσώπως, ενώ ένα μέρος μέσω άλλων, στέλνοντας μια γραπτή λίστα με τις επιθυμίες τους, ρωτούσαν για τη θέληση των θεοτήτων, έχοντας αναφέρει ρητά τις επιθυμίες τους, τα έγγραφα αυτά που περιείχαν τις αιτήσεις τους και τις λίστες με τις επιθυμίες τους παρέμεναν, καμιά φορά, στον ναό του μαντείου, ακόμη κι όταν οι απαντήσεις του θεού είχαν δοθεί.
5. Μερικές από αυτές τις γραπτές λίστες με επιθυμίες στάλθηκαν, με κακό σκοπό, στον αυτοκράτορα, ο οποίος, παρόλο που κώφευε σε άλλα πολύ σοβαρά ζητήματα, στο σημείο αυτό ήταν «μαλακότερος από λοβό αυτιού», όπως λέει η παροιμία, και όντας ύποπτος και στενόμυαλος, άρχισε να μαίνεται. Αμέσως φώναξε τον Παύλο να έρθει στην Ανατολή, δίνοντάς του, σα να ήταν ηγέτης διάσημος για την εμπειρία του, την εξουσία να διεξάγει δίκες σύμφωνα με το κέφι του.

6. Άδεια τέτοια δόθηκε επίσης στον Μόδεστο (εκείνη την εποχή κόμη στην Ανατολή), άνθρωπο που ήταν κατάλληλος για τέτοια ζητήματα. Διότι ο Ερμογένης του Πόντου, πραιτοριανός έπαρχος εκείνη την εποχή, απορρίφθηκε ως πολύ ήπιος στον χαρακτήρα.


7. Έφυγε, όπως διετάχθη, ο Παύλος, με βιασύνη και όντας γεμάτος από θανατηφόρα μανία, και δεδομένου ότι η συκοφαντία ήταν ανεξέλεγκτη, άνθρωποι, ευγενείς καθώς και άσημοι, μεταφέρθηκαν από σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Και μερικοί εξ αυτών σύρθηκαν υπό το βάρος των αλυσίδων˙ άλλοι αδυνάτισαν από την αγωνία της φυλάκισης.

8. Καθώς διαλέχθηκε το θέατρο των βασανιστηρίων και του θανάτου, η Σκυθόπολη, μια πόλη της Παλαιστίνης, η οποία για δύο λόγους φάνηκε πιο κατάλληλη από οποιαδήποτε άλλη: επειδή είναι απομονωμένη και επειδή βρίσκεται στη μέση μεταξύ της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας, των πόλεων εκ των οποίων προέρχονταν οι περισσότεροι άνθρωποι που κλήθηκαν να δικαστούν.
9. Από τους πρώτους, τότε, που έφεραν, ήταν ο Σιμπλίκιος, ο γιος του Φιλίππου, πρώην Έπαρχος και Ύπατος, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι (όπως ελέχθη) είχε ζητήσει να μάθει από το μαντείο για να κερδίσει το αυτοκρατορικό αξίωμα. Και από μια σημείωση του αυτοκράτορα, που σε τέτοιες περιπτώσεις δεν συγχωρούσε κανένα λάθος λόγω της αφοσιωμένης υπηρεσίας, διετάχθη να τον βασανίσουν. Αλλά προστατευμένος από καλή τύχη, εξορίστηκε.
10. Μετά, ο Παρνάσιος (πρώην Έπαρχος της Αιγύπτου), άνθρωπος με απλό χαρακτήρα, βρέθηκε σε τέτοιο κίνδυνο που δικάστηκε για τη ζωή του, αλλά κι αυτός εξορίστηκε. Είχε, αρκετά πριν από αυτά τα συμβάντα, συχνά ακουστεί πως έλεγε, ότι, όταν, προκειμένου να αποκτήσει κάποιο αξίωμα, εγκατέλειψε την Πάτρα, μια πόλη της Αχαϊας όπου είχε γεννηθεί και ζούσε, είχε ονειρευτεί πολλές σκιώδεις οπτασίες που τον συνόδευαν με τραγική ενδυμασία.
11. Αργότερα, ο Ανδρόνικος, γνωστός για τις ελευθέριες σπουδές του και τη φήμη των ποιημάτων του, σύρθηκε στο δικαστήριο. Αλλά επειδή είχε καθαρή συνείδηση, δεν ήταν καθόλου ύποπτος, και με βεβαιότητα πιστοποίησε την αθωότητά του, αφέθηκε ελεύθερος.
12. Επίσης ο Δημήτριος, ο επονομαζόμενος Κυθράς, ένας μεγάλης ηλικίας φιλόσοφος, πράγματι, αλλά με σκληραγωγημένο σώμα και νου, κατηγορούμενος ότι προσέφερε θυσία αρκετές φορές, δεν μπόρεσε να το αρνηθεί. Ωστόσο, διακήρυξε ότι έτσι έκανε από την νεότητά του με σκοπό να εξευμενίσει τη θεότητα, κι όχι για να αποκτήσει υψηλότερο αξίωμα. Διότι, δεν ήξερε κανέναν που είχε τέτοιες φιλοδοξίες. Γι’ αυτό, αφού βασανίστηκε πολύ καιρό, βοηθούμενος από την αμετάβλητη συνείδησή του, άφοβα απολογήθηκε το ίδιο, χωρίς να επιβεβαιωθεί η κατηγορία. Και τότε του επετράπη να επιστρέψει, χωρίς καμιά επιπλέον βλάβη στην γενέτειρα του πόλη, την Αλεξάνδρεια.


13. Αυτούς και μερικούς άλλους η δίκαιη τύχη μαζί με την αλήθεια, τους έσωσαν από τον επικείμενο κίνδυνο. Αλλά καθώς αυτές οι κατηγορίες εκτείνονταν περισσότερο με την εμπλοκή παγίδων και δολωμάτων, μερικοί πέθαναν από την παραμόρφωση των κορμιών τους, άλλοι καταδικάστηκαν σε επιπλέον τιμωρία και δημεύθηκαν οι περιουσίες τους, ενώ ο Παύλος ήταν ο παρακινητής αυτών των σκηνών σκληρότητας, παρέχοντας, σαν από κανένα μαγαζί, κάθε είδος εξαπάτησης και σκληρότητας˙ και από το νεύμα του (σχεδόν, μπορώ να πω) εξαρτιόταν η ζωή όλων όσοι περπατούν τη γη.

14. Διότι, αν κάποιος φορούσε στο λαιμό φυλακτό κατά του τεταρταίου ελώδη πυρετού ή οποιασδήποτε άλλης αρρώστιας, ή αν κατηγορούνταν βάσει της μαρτυρίας των κακώς διακείμενων ότι περνούσε από έναν τάφο το απόγευμα, επειδή ήταν έμπορος στα δηλητήρια ή ότι συγκέντρωνε όλα τα φρικτά των τάφων και τις μάταιες παραισθήσεις των φαντασμάτων που περπατούν εκεί, καταδικαζόταν σε αποκεφαλισμό και έτσι χανόταν.

15. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα αντιμετωπίστηκε ακριβώς σαν να είχαν πολλοί άνθρωποι ζητήσει από το μαντείο του Κλάρου, από τις βελανιδιές της Δωδώνης και το διάσημο κάποτε μαντείο των Δελφών, το θάνατο του αυτοκράτορα.

16. Γι’ αυτό εκείνοι οι αυλικοί του παλατιού, που είχαν διαβολικά κατασκευάσει τις μεθόδους της κολακείας, διακήρυτταν ότι ο αυτοκράτορας θα είχε ανοσία στις συνηθισμένες αρρώστιες, αναφωνώντας δυνατά ότι το πεπρωμένο του ήταν πάντα ισχυρό και αποτελεσματικό στο να εξοντώνει όσους συνωμοτούσαν εναντίον του.

17. Το να γίνεται αυστηρή έρευνα δεν το θεωρεί λανθασμένο κανείς σωστός άνθρωπος. Διότι, δεν διαφωνούμε πως η ασφάλεια ενός νόμιμου ηγεμόνα, του προστάτη και του υπερασπιστή των καλών ανθρώπων, από τον οποίο βασίζεται η ασφάλεια των υπολοίπων, πρέπει να διασφαλίζεται από την κοινή επιμέλεια όλων μας. Και, προκειμένου αυτός να υποστηριχθεί εντονότερα, όταν υπερασπίζεται η παραβιασμένη μεγαλειότητά του, οι Κορνήλιοι νόμοι δεν απαλλάσσουν κανέναν, αδιακρίτως τάξης, από ανάκριση με βασανιστήρια, ακόμη και από το χύσιμο αίματος.

18. Αλλά δεν είναι ευπρεπές για έναν ηγεμόνα να χαίρεται πέρα από το μέτρο με τέτοια λυπηρά γεγονότα, ώστε να μη φανεί ότι οι υπήκοοί του κυβερνώνται από το δεσποτισμό κι όχι από έναν νόμιμο ηγεμόνα. Και το παράδειγμα του Tully πρέπει να ακολουθείται, ο οποίος, όταν είχε την εξουσία να βλάψει ή να αθωώσει, όπως ο ίδιος μας λέει, έψαχνε δικαιολογίες για να συγχωρεί παρά ευκαιρίες για να τιμωρεί˙ σε αυτό έγκειται η αρμοδιότητα ενός ήπιου και διακριτικού υπαλλήλου.

Re: Η αλήθεια περι της γενοκτονίας των Ελλήνων στην Σκυθόπολη

Δημοσιεύτηκε: 10 Μαρ 2013, 20:21
από grecko
Απο apologitis.com

Σχόλια στο κείμενο του Μαρκελλίνου:
-Τα δικαστήρια της Σκυθόπολης δεν στήθηκαν για να εξολοθρεύσουν τους Εθνικούς ή όποιον ήταν Εθνικός, αλλά για να δικάσουν εκείνους τους συγκεκριμένους πολίτες που ζήτησαν χρησμό από κάποιο συγκεκριμένο μαντείο της Ανατολής, στέλνοντας σε αυτό γραπτές λίστες με τις επιθυμίες τους να αποκτήσουν ανώτερα κρατικά αξιώματα. Συνεπώς φάνηκαν ύποπτοι ότι συνωμοτούσαν κατά του αυτοκράτορα. (Βλέπε παράγραφο 3, 9)
-Δηλαδή το πρόβλημα δεν ήταν οι θυσίες και οι χρησμοί αυτοί καθεαυτοί, αλλά αν όλα αυτά έγιναν κατά του αυτοκράτορα, με σκοπό την ανατροπή του! Δεν αποτελούν δηλαδή δίκες/διωγμούς κατά Εθνικών, αλλά κατά πιθανών συνωμοτών. Αν ήταν διωγμός κατά Εθνικών, δεν θα προσάγονταν να δικαστούν ΜΟΝΟ αυτοί που έστειλαν τις γραπτές πολιτικές επιθυμίες τους σε ένα μαντείο, αλλά όλοι οι αλλόθρησκοι από τους Χριστιανούς Εθνικοί . Η προσαγωγή έγινε λοιπόν βάσει της υποψίας μήπως οι εν λόγω πολίτες, έστω και Εθνικοί, ήταν συνωμότες˙ δεν υποπτεύθηκε ο αυτοκράτορας όλους τους Εθνικούς. Άρα είναι Μέγιστη Ηλιθιότητα να αποκαλούν οι Νεοπαγανιστές «στρατόπεδα θανάτου των Χριστιανών» τις δίκες κατά πιθανών συνωμοτών στη Σκυθόπολη.
-Οι γραπτές επιθυμίες προς το μαντείο των κατηγορουμένων δόθηκαν στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο. Αλλά από ποιους; «Μερικές από αυτές τις γραπτές λίστες με επιθυμίες στάλθηκαν, με κακό σκοπό, στον αυτοκράτορα», όπως ρητά γράφει ο Αμμιανός, χρησιμοποιώντας παθητική φωνή. Δεν είναι απαραίτητο λοιπόν ότι οι καταγγελίες έγιναν από Χριστιανούς˙ αλλά από αντίζηλους προς τα πρόσωπα αυτά, Εθνικούς και μη (βλέπε παράγραφο 5). Εξάλλου, το λογικό είναι ότι μόνον οι Εθνικοί είχαν πρόσβαση εντός του μαντείου, όπου υπήρχαν οι γραπτές επιθυμίες, και όχι οι Χριστιανοί. Ώστε οι Εθνικοί που φθονούσαν Εθνικούς είναι οι ηθικοί αυτουργοί για όλη αυτή την ιστορία.
-Ο αυτοκράτορας όρισε κάποιον Παύλο να διεξάγει ΔΙΚΕΣ κατά των υπόπτων, κι όχι «να ξεκινήσει γενοκτονία», όπως ξεδιάντροπα ισχυρίζονται οι Νεοπαγανιστές (βλέπε παράγραφο 5). «Δίκη» σημαίνει «κάποιοι αθωώνονται», «κάποιοι καταδικάζονται». Δεν σημαίνει «γενοκτονία», ενώ δεν γνωρίζει κανείς τι θρήσκευμα ήταν ο Παύλος.

-Παρ’ όλο που στην παράγραφο 7. ο Α.Μ. γράφει ότι οι κατηγορούμενοι «ήρθαν από κάθε γωνιά του κόσμου», στην παράγραφο 8. αναφέρει ρητά ότι οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους προέρχονταν από την Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια. Αυτό ενισχύει την άποψη πως δεν επρόκειτο για «διωγμό κατά Εθνικών όλης της αυτοκρατορίας», αλλά για δίκες κατά συνωμοτών μιας περιοχής. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που επιλέχτηκε η Σκυθόπολη: ήταν στο μέσο της απόστασης Αντιόχειας-Αλεξάνδρειας. Αν επρόκειτο για διωγμό κατά όλων των Εθνικών, τότε ο Α.Μ. δεν θα έλεγε ότι οι περισσότεροι κατηγορούμενοι κατάγονταν από τις δύο αυτές πόλεις. Λογικό είναι, βέβαια, ότι κάποιοι που ζήτησαν χρησμό από το συγκεκριμένο μαντείο προέρχονταν κι από άλλες περιοχές της Αυτοκρατορίας. Αλλά ούτε «διωγμός κατά των Εθνικών της περιοχής» μπορεί να θεωρηθεί, διότι δικάστηκαν μόνο όσοι Εθνικοί της περιοχής είχαν ζητήσει χρησμό από ένα μαντείο, και όχι όλοι οι Εθνικοί της περιοχής. Σχετικά με την αφηγητική τακτική του Αμμιανού να ΓΕΝΙΚΕΥΕΙ το λόγο του, παραθέτουμε ως παράδειγμα τη φράση του στο 13: «και από το νεύμα του (σχεδόν, μπορώ να πω) εξαρτιόταν η ζωή όλων όσοι περπατούν τη γη». Φυσικά όπως ήδη είχε πει, δεν είχε ο Παύλος εξουσία σε όλη τη γη, ούτε καν σε όλη την αυτοκρατορία, αλλά μόνο στην Ανατολή. Ας μην ηεχνά κανείς πως η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια ήσαν πόλεις όπου ο χριστιανισμός είχε το προβάδιμα και δεν είχαν καμιά σχέση με τις τότε καθαρά ακόμη παγανιστικές πόλεις της Πελλοπονήσου, όπως π.χ. η Ολυμπία.


-Πολλοί επώνυμοι κατηγορούμενοι (όπως λ.χ. ο πρώην έπαρχος Σιμπλίκιος, ο πρώην έπαρχος Παρνάσιος, ο ποιητής Ανδρόνικος, ο φιλόσοφος Δημήτριος Κυθράς) που δικάστηκαν, είτε αθωώθηκαν είτε εξορίστηκαν. (βλέπε παράγραφο 9,10, 11, 12) Σε ένα «στρατόπεδο θανάτου» βέβαια ούτε γίνεται λόγος για αθώωση ή εξορία. Μόνο για εκτέλεση. Ο Δαυλός, όπως και ο Ρασιάς, χρησιμοποιεί εξ επίτηδες λανθασμένη ορολογία. Εν γνώσει του παραποιεί την αλήθεια. Ενώ διαβάζει ότι αθωώθηκαν κατηγορούμενοι, επιμένει να είναι ψεύτης και να αποκαλεί «στρατόπεδα θανάτου» τα δικαστήρια. Παραβλέπει όμως πως στην αρχαία Ελλάδα οι θρησκευτικά αντιφρονούντες φιλόσοφοι και βασανίζονταν και εκτελούνταν.
-Αλλά ακόμη και για τους υπόλοιπους -που ίσως έγιναν κατηγορούμενοι έπειτα από συκοφαντίες εχθρών τους- δεν θανατώνονταν απαραιτήτως. Κάποιοι εξορίζονταν, κάποιοι θανατώνονταν, άλλων η περιουσία δημεύονταν (βλέπε παράγραφο 13). Σε ένα «στρατόπεδο θανάτου» δεν υπάρχει (πλην άλλων) δήμευση περιουσίας (αλλά όχι θάνατος) και εξορία (δηλαδή όχι θάνατος). Υπάρχει μόνο θανάτωση. Αλλιώς δεν είναι «στρατόπεδο θανάτου», όσο κι αν το αποκαλούν έτσι οι Νεοπαγανιστές.

-Το ότι ΜΕΡΙΚΟΙ μόνο εξ αυτών δέθηκαν με αλυσίδες, δεν σημαίνει τίποτα ιδιαίτερο. Το να φοράει κάποιος υπόδικος αλυσίδες ήταν πολύ συνηθισμένο, όπως φορούσε ο Παύλος όταν είχε συλληφθεί από τους ειδωλολάτρες και περίμενε τη δίκη του, και παρ’ όλα αυτά του επέτρεπαν να δέχεται επισκέψεις και να στέλνει επιστολές (Πράξεις 28/κη΄ 20. Β΄ Τιμόθεον 1/α΄ 16. 2/β΄ 9. Εφεσίους 6/ς΄ 20 κλπ).
-Είναι επίσης ενδιαφέρον, να πούμε ότι σύμφωνα με τον Αμμιανό, «άλλοι αδυνάτισαν από την αγωνία της φυλάκισης». Δεν αδυνάτισαν λόγω κακοπέρασης, αλλά από την αγωνία τους ότι θα φυλακισθούν! Και αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Αφ’ ενός ότι δεν υπήρχε κακοπέραση όπως θέλουν να την παρουσιάσουν οι Νεοπαγανιστές, και αφ’ ετέρου ότι δεν φοβόντουσαν τον θάνατο ή τα βασανιστήρια, αλλά τη φυλάκιση. Αν ήταν στρατόπεδα θανάτου όπως το θέλουν οι ψευδοκατήγοροι, θα φοβούνταν τα χειρότερα και όχι τη φυλάκιση.
-Αυτοί που εκτελούνταν ήταν κυρίως έμποροι φαρμάκων και γητειών και μαύροι μάγοι που επικαλούνταν πνεύματα (βλέπε παράγραφο 14). Αλλά είναι πασίγνωστο ότι και οι Παγανιστές αυτοκράτορες και οι αρχαίοι Έλληνες τιμωρούσαν τη μαύρη μαγεία με νόμους και ποινές.
-Φυσικά και γινόντουσαν βασανιστήρια κατά ορισμένων κατηγορουμένων (όχι όλων, βλέπε παράγραφο 9). Όμως ο ίδιος ο παγανιστής Α.Μ. όχι μόνο δικαιολογεί τον ηγεμόνα που διατάσσει βασανιστήρια όταν απειλείται η εξουσία του, αλλά μάς πληροφορεί ότι υπήρχαν οι (παγανιστικοί) «Κορνήλιοι νόμοι» (Lex Cornelia maiestatis) ήδη από τα προχριστιανικά χρόνια, τους οποίους «βελτίωσε» ο Ιούλιος Καίσαρ (Lex Iulia maiestatis), και οι οποίοι επέτρεπαν τη χρήση βασανιστηρίων στην ανάκριση προκειμένου να αποκαλυφθούν συνωμοσίες κατά του ηγεμόνα (βλ. παράγραφο 17). Γνωστά πράγματα και στην αρχαία Ελλάδα μέσα στην πόλη - κράτος.
Έτσι λοιπόν,
1. ούτε «στρατόπεδα θανάτου» ήταν τα δικαστήρια στη Σκυθόπολη, 2. ούτε στρέφονταν κατά των Εθνικών βάσει της θρησκείας τους, 3. ούτε τοπικός διωγμός κατά Εθνικών ήταν, 4. ούτε απαραιτήτως θανατώνονταν από αυτά οι κατηγορούμενοι. 5. Ούτε κάλυπτε την αυτοκρατορία η εξουσία του Παύλου για της συγκεκριμένη έρευνα ούτε και ο Παύλος γνωρίζουμε αν ήταν Χριστιανός ή εξιουδαϊσμένος Έλληνας ή Εβραίος. 6. Ούτε διώχθηκαν οι κατηγορούμενοι για μόνη τη χρήση θυσιών. 7. Ακόμα και τα βασανιστήρια που υπέστησαν ΜΕΡΙΚΟΙ μόνο εξ αυτών, έγιναν ΜΕ ΒΑΣΗ αρχαιότερους νόμους ψηφισμένους από ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ και θεσμισμένους από τους ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟΥΣ θεούς ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ. 8. Ούτως ή άλλως ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος ήταν αιρετικός Αρειανός κι όχι Ορθόδοξος Χριστιανός, και μάλιστα εξόρισε στην Σκυθόπολη (στο «στρατόπεδο θανάτου»!) τον Χριστιανό Ορθόδοξο Άγιο Ευσέβιο.

ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ομιλία ΜΣΤ΄ Χρυσοστόμου,2, στο Ματθ. 13, 24-33, «Επομένως ο Κύριος δεν απαγορεύει να παρεμποδίζονται οι αιρετικοί, να αποστομώνονται, να αποκόπτεται η θρασύτητά τους και να διαλύονται τα συνέδριά τους και οι συγκεντρώσεις τους, αλλά απαγορεύει να φονεύονται και να κατασφάζονται»

Re: Η αλήθεια περι της γενοκτονίας των Ελλήνων στην Σκυθόπολη

Δημοσιεύτηκε: 10 Μαρ 2013, 20:53
από grecko
Κάποια σχόλια ακόμα.

1)Ο Μόδεστος δεν ήταν άγιος,επειδή το διάβασα και αυτό κάπου στο διαδίκτυο,οτι η Εκκλησία αγιοποίησε τον Μόδεστο,τον σφαγέα των Ελλήνων και μάλιστα ο άρθρογράφος ωρυόταν!


2)Σχετικά με το άρθρο του Κατοχικά Νέα:

Ενω το άρθρο αναφέρεται στα γεγονότα της Σκυθόπολης επι Κωνστάντιου αναφέρει μια άλλη ιστορία απο την Χρονογραφία του Σωζόμενου:
Σύμφωνα με τον χριστιανό χρονογράφο Σωζομενό, τον οποίο φυσικά, δύσκολα μπορεί να τον κατηγορήσει κάποιος ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μαθαίνουμε ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ’ εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος -ως μηδέ τους τα- άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομενού, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ’, κεφ. 35). Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζομενός; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!
 
Θα την βρείτε εδω(Κεφ 6.35,σελ144)
Τα γεγονότα περιγράφονται και απο τον Αμμιανό και απο τον ιστορικό Ζώσιμο.

Το κείμενο αναφέρεται στον Ουάλη(και αυτός αρειανιστής) και σε μαντείες μέσω τριπόδου,όπου ερμηνεύτηκε οτι το όνομα το αυτοκράτορα θα αρχίζει απο Θ. κάποιος Θεόδωρος Ελληνιστής(οχι Έλληνας)

ἐκ τούτου δὲ συλληφθέντες Θεόδωρός τε καὶ οἱ τοῦ τρίποδος τεχνῖται οἱ μὲν πυρί,οἱ δὲ ξίφει ἀπολέσθαι προσετάχθησαν.
παραπλησίως δὲ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν διεφθά 6.35.7 ρησαν και οἱ ἀνὰ πᾶσαν τὴν ἀρχομένην λαμπρῶς φιλοσοφοῦντες.ἀσχέτου
δὲ τῆς τοῦ βασιλέως ὀργῆς οὔσης καὶ εἰς μὴ φιλοσόφους


Τι κάνει λοιπόν ο συγγραφέας του κείμενου;Παίρνει τον στίχο 6.35.1 που είναι πιο πάνω,αφαιρεί το ἐκ τούτου δὲ συλληφθέντες Θεόδωρός τε καὶ οἱ τοῦ τρίποδος τεχνῖται και συνεχίζει απο το οι δε ξίφει....αρα βγαίνει συμπέρασμα οτι οι ελληνιστές και οχι οι τεχνίτες που είναι το σωστό σκοτώθηκαν.