Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

10
phpBB [video]
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

11
Θα ήθελα μία εξυπηρέτηση. Όλα αυτά τα κείμενα και φράσεις υπέρ της γνώσης της έλευσης του Χριστού από τους Έλληνες παράλληλα με τους Ιουδαίους , να συγκεντρωθούν εμπεριστατωμένα , δηλαδή με τα πρωτότυπα αρχαία κείμενα που έχουν αφήσει οι Αρχαίοι ή τις πηγές ώστε να μπορεί κανείς να ανατρέξει σε αυτές...και να παρουσιάσει μία ολοκληρωμένη επιστημονική μελέτη... :0607
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

12
Ποιός είναι αυτός ο Τίτων(αρχαίος έλληνας) και γω δεν τον βρίσκω;Και 2ον θέλω την πηγή δλδ έργο του και στίχο!
Βίας εἶπεν· Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.
Έργο και στίχος;;;Πάλι δεν μπορώ να το βρω πουθενά!
ΑΠΟΛΛΩΝ (Σόλων)
«Ὀψέ ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται.»
«Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».
Εκτός από τον Άγιο Αθανάσιο (την αποδίδει στον Σόλωνα) και τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπάρχει στα χειρόγραφα ως προφητεία του Απόλλωνα:
Ομοίως με τα προηγούμενα.Και επιπλέον τι αποδίδει;;;Μα πόσο βολικό και αυθαίρετο!!ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟ ΠΟΥ Το ΕΙΠΕ Ο ΣΟΛΩΝ!!!Μυρίζομαι φανφάρες με γαρνιτούρα μπαρμπούτσαλα :cooll

Τα υπόλοιπα αύριο...
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

13
Ο Χειλών είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».
Λέγεται Χίλων (ή Χείλων) o Λακεδαιμόνιος και όχι Χειλών.
Ο Χίλων συνέθεσε ελεγειακούς στίχους σε περίπου διακόσια έπη, από τα οποία, όμως, κανένα δεν διασώθηκε!!!Επίσης δεν αναφέρεται κανένα τέτοιο ρητό ούτε στον Διογένη τον Λαέρτιο(Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων) που τον βιογράφησε ούτε στον Πλούταρχο(Των Επτά Σοφών Συμπόσιον)
Θουκυδίδης εἶπε· θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.
(Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό)
Τέτοιο πράγμα δεν έχει πει ο Θουκυδίδης.Το μόνο που ξέρω είναι το "Θεούς Σέβου",το οποίο το χει πει ο Θαλής και αναφέρεται στα Δελφικά παραγγέλματα!!!
Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα.

Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα.
Που το λέει αυτό γιατί πάλι δεν το βρίσκω!Έργο και στίχο παρακαλώ!!!

Πλάτων εἶπεν ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ πάντων εἶναι αἴτιος, ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν μέν ἀγαθῶν, οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι.
Αυτό είναι το πλήρες κείμενο και όχι αυτό που μας παρουσιάζετε.
[379b] Οὐκοῦν ἀγαθὸς ὅ γε θεὸς τῷ ὄντι τε καὶ λεκτέον οὕτω;
Τί μήν;
᾿Αλλὰ μὴν οὐδέν γε τῶν ἀγαθῶν βλαβερόν· ἦ γάρ;
Οὔ μοι δοκεῖ.
῏Αρ’ οὖν ὃ μὴ βλαβερὸν βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
῝Ο δὲ μὴ βλάπτει κακόν τι ποιεῖ;
Οὐδὲ τοῦτο.
῝Ο δέ γε μηδὲν κακὸν ποιεῖ οὐδ’ ἄν τινος εἴη κακοῦ αἴτιον;
Πῶς γάρ;
Τί δέ; ὠφέλιμον τὸ ἀγαθόν;
Ναί.
Αἴτιον ἄρα εὐπραγίας;
Ναί.
Οὐκ ἄρα πάντων γε αἴτιον τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ τῶν μὲν εὖ ἐχόντων αἴτιον, τῶν δὲ κακῶν ἀναίτιον.
[379c] Παντελῶς γ’, ἔφη.
Οὐδ’ ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ὁ θεός, ἐπειδὴ ἀγαθός, πάντων ἂν εἴη αἴτιος, ὡς οἱ πολλοὶ λέγουσιν, ἀλλὰ ὀλίγων μὲν τοῖς ἀνθρώποις αἴτιος, πολλῶν δὲ ἀναίτιος· πολὺ γὰρ ἐλάττω τἀγαθὰ τῶν κακῶν ἡμῖν, καὶ τῶν μὲν ἀγαθῶν οὐδένα ἄλλον αἰτιατέον, τῶν δὲ κακῶν ἄλλ’ ἄττα δεῖ ζητεῖν τὰ αἴτια, ἀλλ’ οὐ τὸν θεόν.
᾿Αληθέστατα, ἔφη, δοκεῖς μοι λέγειν.
Οὐκ ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ἀποδεκτέον οὔτε ῾Ομήρου οὔτ’ ἄλλου [379d] ποιητοῦ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν περὶ τοὺς θεοὺς ἀνοήτως ἁμαρτάνοντος καὶ λέγοντος—
ὡς δοιοί τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει
κηρῶν ἔμπλειοι, ὁ μὲν ἐσθλῶν, αὐτὰρ ὃ δειλῶν·
καὶ ᾧ μὲν ἂν μείξας ὁ Ζεὺς δῷ ἀμφοτέρων,
ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται, ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ·
ᾧ δ’ ἂν μή, ἀλλ’ ἄκρατα τὰ ἕτερα,
τὸν δὲ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει·
[379e] οὐδ’ ὡς ταμίας ἡμῖν Ζεὺς—
ἀγαθῶν τε κακῶν τε τέτυκται.
(Πλάτωνος Πολιτεία)

Λοιπόν, δεν είναι ο θεός πραγματικά αγαθός, και έτσι
δεν πρέπει να τον πούμε;
Πώς δεν είναι;
Όμως κανένα από τ' αγαθά δεν είναι βλαβερό, έτσι δεν
είναι;
Δεν μου φαίνεται.
Άρα, όποιο δεν είναι βλαβερό, βλάπτει;
Καθόλου.
Όποιο δεν βλάπτει, κάνει κανένα κακό;
Ούτε αυτό.
Όποιο δεν κάνει κανένα κακό, μπορεί να είναι αιτία
κάποιου κάκου;
Πώς θα μπορούσε;
Μα τότε, το αγαθό είναι ωφέλιμο;
Ναι.
Οπότε είναι αιτία ευτυχίας;
Ναι.
Ώστε, δεν είναι το αγαθό αιτία των πάντων, αλλά μονάχα
αιτία των καλών καταστάσεων, ενώ είναι άσχετο με
τα κακά.
Έτσι ακριβώς, είπε.
Οπότε ούτε ο θεός, είπα εγώ, αφού είναι αγαθός, θα
ήταν αιτία των πάντων, όπως λένε οι πολλοί άνθρωποι,
αλλά αιτία λίγων από αυτά που συμβαίνουν στους ανθρώπους,ενώ για πολλά δεν είναι αιτία- άλλωστε, τ' αγαθά μας είναι πολύ λιγότερα από τα κακά. Όμως για τ' αγαθά μας δεν πρέπει να θεωρούμε κανέναν άλλον ως αιτία, ενώ για τα κακά αλλού πρέπει να αναζητούμε την αιτία, και
όχι στον θεό.
Πολύ αληθινά μου φαίνονται, όσα λες, είπε.
Τότε δεν πρέπει να παραδεχτούμε, είπα εγώ, ούτε του
Ομήρου ούτε άλλου ποιητή τέτοιο λάθος, που τόσο ανόητα
αμαρτάνει σχετικά με τους θεούς και λέει πως
Στου Δία το παλάτι δυο πιθάρια υπάρχουνε
τύχες γεμάτα, το ένα καλές, κακές το άλλο και σε αυτόν που θα δώσει ανάμεικτα και από τα δύο ο Δίας,θα του έρχεται άλλοτε καλό και άλλοτε κακό αλλά αν δεν δώσει ανακατεμένα, παρά μόνο άμεικτα από το ένα αυτόν μια μαύρη μοίρα κυνηγά πάνω σ' όλη τη γη-και ούτε πως ο Δίας είναι ο ταμίας που τ' αγαθά και τα δεινά του καθενός συνάζει.*

1ον δεν υπάρχει καμία προφητεία εδώ στο κείμενο.
2ον η κοπτοραπτική σε όλο το μεγαλείο της!Παραλείπονται λέξεις και φράσεις,παίρνει απ’ εδώ κι απ’ εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις και τις κολλάει, στην ανάγκη τις αλλάζει το νόημα και το ταιριάζει όπως τον βολεύει.
3ον και τελευταίο όλοι καταλαβαίνουμε για ποιόν Θεό ή Θεούς αναφέρεται στο έργο του Πλάτωνα.Είναι ξεκάθαρο και δεν χρίζει περαιτέρω εξήγηση!
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

14
Αυτά αναφέρονται σε χειρόγραφα,άλλωστε δεν υπάρχουν όλα τα αρχαιοελληνικά κείμενα στο ιντερνετ για να μπορούμε να τα βρούμε.

Τα περισσότερα αναφέρονται στο έργο του Αγίου Αθανασίου Τα Ευρισκόμενα Πάντα.(ενδεχεται να ειναι νόθο)
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα


Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,
Και των θεάτρων των εν Αθήναις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού




«Τούς τάς
θείας γραφάς μη ἐπισταμένους, ἐξ αὐτῆς λοιπόν τῆς
τῶν πραγμάτων φύσεως, πεῖσαι ὀφείλομεν περί θεογνωσίας
λέγειν, ὁρῶμεν γάρ τινας οὐσίας ἐν τῇ κτίσει οὐ
κατά φύσιν, ἀλλά ὑπέρ φύσιν μετά ἀλλήλων ὑπηρετούσας οἷόν
τι λέγω, φύσις τῶν ὑδάτων, οὐσία ῥευστή, καί κατωφερής
ὑπάρχει, πῶς ὁρῶμεν τούς λεγομένους σίφωνας έκ τῆς
θαλάσσης ὕδωρ πρός τάς νεφέλας ἀνάγοντας· τό δέ θαυμαστόν ρητόν τό ἁλμυρόν
ἀνερχόμενον, γλυκύ ἐπί γῆς διά τῶν ὄμβρων
κατέρχεται· πῶς δέ πάλιν ἡ τῶν σωμάτων φύσις βολιστική
κατά φύσιν ὑπάρχουσα, ὁρᾶται ἀβόλιστος, καί ἄδυτος
ἀν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρμαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ
μόνον δέ, ἀλλά γάρ καί ὕδατος καί πυρός ἐναντία ἡ φύσις
ὑπάρχουσα, ἐν τῷ ἅμα ἦν, ὅτε ἐν
Λυκίας τῷ ὅρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθώς μυριάδες
ἀνδρῶν ἑωράκασι, καί μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνων
βλέπουσι, καί ἄλλα παράδοξα ἐν τῇ κτίσει θεωρούμενα, καί
θαυμαζόμενα, ἅτινα οὐκ ἄν οὕτως ὑπέρ φύσιν
γενέσθαι ἔμελλον εἰ μή οὐσίας τις θεοῦ ἦν τούτων
δεσπόζουσα, καί τούτοις ἐπιτρέπουσα, ἀλλήλοις μή ἀντιτάττεσθαι.
ὦ Ἑλλήνων παῖδες, βροντῆς στερρᾶς γινομένης, πῶς
ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις τρέμει, φρίττει τε καί ἐξίσταται
μηνύουσα διά τοῦ σχήματος, ὅτι ὑπό δεσπότου ἐστίν, τοῦ
τάς βροντάς ἐργαζομένου»

Αυτούς οι όποιοι δεν γνωρίζουν καλά τις θείες γραφές, από την
ιδίαν λοιπόν την φύση των πραγμάτων, οφείλομε να πείσουμε ώστε να ομιλούν δια
την θεία γνώση. Διότι βλέπομε μερικές ουσίας εις την δημιουργία να είναι όχι σύμφωνες
προς την φύση τους, αλλά υπεράνω της φύσεως τους να υπηρετούν η μία την άλλη
ως παράδειγμα αναφέρω, την φύση των υδάτων, η οποία ως ουσία ρευστή και
καθοδική υπάρχει, πώς βλέπουμε τους λεγόμενους στροβίλους από την θάλασσαν να οδηγούν
το νερό άνω προς τις νεφέλες, και το θαυμαστό ρητό ότι το αλμυρό νερό
ανέρχεται, ενώ το γλυκό κατεβαίνει με την βροχή εις την γη; Πώς λοιπόν πάλι η
φύσις των σωμάτων αν και είναι σύμφωνος προς την φύση, φαίνεται μη καθοδική και
αβύθιστος στα νερά της Μαρμαρικής Πενταπόλεως; Όχι μόνον αυτό, αλλά μάλιστα και
ή φύσις ενώ είναι αντίθετος με το ύδωρ και το πυρ, συγχρόνως ήταν κάποτε εις το
όρος τής Λυκίας το ονομαζόμενο Όλυμπο, όπως χιλιάδες ανθρώπων έχουν δει και
μέχρι σήμερον εκείνων βλέπουν, και άλλα παράδοξα ορατά εις την κτίση και άξια
απορίας, τα οποία δεν επρόκειτο να υπερβούν την φύση των εάν δεν δέσποζε εις
αυτά κάποια θεϊκή ουσία, επιτρέποντας των να μην αντιτάσσονται μεταξύ των·
ώ παίδες Ελλήνων, όταν ξεσπάσει ισχυρή βροντή, πώς τρέμει και εξίσταται
ολόκληρος η φύσις των ανθρώπων φανερώνοντας με το σχήμα της, ότι ευρίσκεται
κάτω από τον Δεσπότη, ο όποιος προκαλεί τις βροντές.




«Καί
ταῦτα μέν πρὸς τούς ἀφελεστέρους τῶν Ἑλλήνων ἠγοῦν
ἀγραμμάτοις, εἰς θεογνωσίαν φέροντα ὑποδείγματα, πρός δέ τούς
παρά αὐτοῖς σοφούς, ἐκ φιλοσόφων ἀρχαίων δυνατῶν,
μαρτυρίας πολλάς περί θεοσέβειας τινές Ἑλλήνων σοφοί ἔφασαν, ἀλλά
καί τήν τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς
προεμήνυσαν. καί γάρ πρό πολλῶν χρόνων ταῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας,
σοφός τίς ὀνόματι Ἀπόλλων, θεόθεν, ὡς οἶμαι, ἐπικινηθείς,
ἔκτισε τόν ἐν Ἀθήναις ναόν, γράψας ἐν αὐτῷ
βωμῷ, ἀγνώστῳ θεῷ· ἐν αὐτῷ τοίνυν
συνήχθησαν οἱ πρώτοι τῶν Ἑλλήνων φιλόσοφοι, ἵνα περί τοῦ
ναοῦ ἐρωτήσωσιν αὐτόν, καί περί προφητείας καί θεοσέβειας, ὧν
τά ὀνόματα ἐροῦμεν ταῦτα. Πρῶτον Τίτων, δεύτερος
Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἑκτός Μένανδρος,
ἕβδομος Πλάτων. οὗτοι οἱ ἑπτά φιλόσοφοι ἔφησαν τῷ
Ἀπόλλωνι· Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ὦ Ἄπολλον,
τίς ἐστιν ὅδε εἶπον. τίνος ἔτι ὁ μετά σέ βωμός οὗτος;
πρὸς οὕς ὁ Ἀπόλλων ἔφη· Ὅσα μέν πρὸς
ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ
γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν
ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα
κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»

Και αυτά όσον άφορα στους αφελέστερους από τους Έλληνας,
δηλαδή τους αμόρφωτους, πού φέρνουν παραδείγματα δια την θεογνωσία. Ενώ
σχετικά με τους σοφούς, κάποιοι Έλληνες σοφοί εκ των αρχαίων σπουδαίων φιλοσόφων,
ανέφεραν πολλές μαρτυρίες δια την θεοσέβεια, αλλά προανήγγειλαν αμυδρά και την
του Χριστού οικονομία.

Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός
ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην
Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. Εις αυτόν λοιπόν
συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς
με τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα
αυτά θα αναφέρουμε. Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο
Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι
επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα,
ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»

Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την
κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη
με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη
κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα
τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής



«Ἔστί
δέ ἡ λύσις προφητείας οὕτως· περί μέν τοῦ ναοῦ ἐστιν ὁ πρῶτος λόγος,
ὅσα, φησί, πρός κόσμον τοῦ ναοῦ, καὶ κάλλος δυνατόν ὑμῖν ποιῆσαι, τά
ἀρέσκοντα τῷ θεῷ καὶ ἀνθρώποις <ποιεῖτε>. ἐγώ γάρ ὑπολαμβάνω
εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ τρισυπόστατον μέγαν ὕψιστον βασιλέα, τούτου ἄναρχος
θεός, καὶ λόγος ἐν ἀγάμω κόρη σαρκοῦται, καί ὥσπερ πυροφόρον τόξον, ἤ
ὡς δυναμώτερον, <εἰς> ἅπαντα κόσμον φανήσεται, ἁλιεύων τοὺς
ἀνθρώπους, ὥσπερ ἰχθύα ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπιστίας καί ἀγνωσίας, οὕστινας
προσάξει τῷ ἑαυτοῦ πατρί δῶρον· Μαρία δέ τό ὄνομα αὐτῆς. καί τοῦτο
μέν προφητεύων ὁ Ἀπόλλων εἶπε. Τίτων ἔ’φη· Ἥξα ἡ ἀνίσχουσα ὑμῖν μέλλων
τόν οὐράνιον τοῦ θεοῦ, καί πατρός παῖδα ἡ ἄναρχος κόρη κύει, Βίας
εἶπεν· Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ.
ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι
δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. Σόλων εἶπεν· Ὀψέ ποτε ἐπί τήν
<πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ
γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω
πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου
κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται. Χείλων εἶπεν· Ἀκάματος φύσις θεοῦ
γενήσεται, ἐξ αύτοῦ δέ ὁ αὐτός οὐσία, καί λόγος.»

Υπάρχει η εξήγησης της προφητείας ως έξης: Σχετικώς με τον
ναό είναι ο πρώτος λόγος. Αναφέρει, όσα είναι σχετικά με την διακόσμηση του
ναού και είναι δυνατόν εις υμάς να προξενήσουν ομορφιά, εις τον Θεό και εις
τους ανθρώπους όσα αρέσκουν να κάνετε. Διότι εγώ θεωρώ ότι είναι ο μέγας
ύψιστος βασιλεύς ο τρισυπόστατος εις τον ουρανό. Και ο Λόγος αυτού ως άναρχος
Θεός, εις παρθένο κόρη ενσαρκώνεται, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, ή όσο
γίνεται ισχυρότερα, όλα θα τα αποκαλύψει εις τον κόσμο, αλιεύοντας τους
ανθρώπους, όπως ακριβώς τον ιχθύ από τον βυθό της απιστίας και της αγνοίας,
τους οποίους θα προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα του-Μαρία το όνομα αυτής.
Αυτά προφητεύοντας είπε ο Απόλλων.

Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν
μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».

Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού
υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα,
οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας». Ο
Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί
με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την
φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού
κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Ο Χειλών είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού
δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».



«Θουκυδίδης εἶπε·
θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν
ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί
μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.
Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος,
ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν.
ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα. Πλάτων εἶπεν
ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ πάντων εἶναι αἴτιος,
ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν
μέν ἀγαθῶν, οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι
μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι. Αὖ πάλιν ἔφησαν
οὖτοι οἱ ἑπτά καί εἶπον. εἰ μέν περί τῆς τοῦ
Χριστοῦ οἰκονομίας, καί περί τῆς ἁγίας τριάδος.
Ἄλλος δέ τις τῶν Ἑλλήνων σοφός μεθ’ ἑτέρων τινῶν,
Άσκληπιός λεγόμενος, αἰτησάντων ἑρμηνείαν τῶν πάντων
φιλοσόφων φιλοσοφώτερον δοῦναι αὐτοῖς λόγον περί θεοῦ
φύσεως, ὁ δέ Ἑρμης λαβών σιφέριον ἔγραψεν οὕτως· εἰ
μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον
ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις
κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν
ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά
τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς
νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ
νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ
εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί
γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. Οἶδας
πῶς οἱ τῶν Ἑλλώνων παῖδες προεφήτευσαν καί τόν
προάναρχον θεόν καί τόν συνάναρχον αὐτοῦ υἱόν καί λόγον, καὶ
τὸ σύνθρονον αὐτοῦ καὶ ὁμοοῦσιον
πνεῦμα προεκήρυξαν, καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη
προεκύρηξαν· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σύν
τῷ παναγίῳ πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας
ταῶν αἰῶνων. ἀμήν»

Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην
ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως
υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης
αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό». Ο Μένανδρος είπε:
«Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός
Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο
βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα
πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά
είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά,
δια τα κακά δε καθόλου».

Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν.
Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος
άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν
όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την
φύση τον θεού.

Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε
η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε
εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους
να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και
μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση
από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν,
αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον
κατέστησε το ύδωρ.»

Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον
προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και
ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς
μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων,
Αμήν.

Πηγή:

α. Vat. Gr. 1198, φφ. 65α – 67α

β. Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, Παρίσι 1698. Εθνική
βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 665, σελ. 598, 599.






ΑΠΟΛΛΩΝ

«Ὅσα
μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε.
ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος
ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον
τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό
όνομα αὐτῆς.»

«Όσα
σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να
κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή
υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις
ανυποψίαστη κόρη, όπως
ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα
τον προσφέρει
ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής»

Υπάρχει στα χειρόγραφα:

α. Vat. Gr., 1198, φ. 65β

β. Σινά 327, φ.236α

γ. Διονυσίου 281, φ. 103α

δ. Σινά 1189, φ. 6β




ΑΠΟΛΛΩΝ (Σόλων)


«Ὀψέ
ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν,
καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν
λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς
ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος
πεσεῖται.»

«Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί
με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την
φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού
κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Εκτός από τον Άγιο Αθανάσιο (την αποδίδει στον Σόλωνα) και
τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπάρχει στα χειρόγραφα ως προφητεία του Απόλλωνα:

α. Δοχειαρίου 5, φ. 124α, Σίβυλλα

β. Σινά 327, φ.235α – 235β, Πλάτων

γ. Βατοπεδίου 754, φ. 182β, Όμηρος

δ. Σινά 1189, φ. 7, Χίλων

ε. Ιβήρων 386, φ. 174β, Πλάτων

στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 10, Αντίοχος

ζ. Διονυσίου 281, φφ. 103α – α03β, Πλάτων




ΣΟΛΩΝ (Βίας)

«Οὗτος ἐστιν
ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ.
ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί
βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.»

«Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το
αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι
και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας»

Αποδίδεται από τον Μέγα Αθανάσιο στον Βία αλλά στα άλλα τέσσερα
χειρόγραφα που απαντάται αποδίδεται στον Σόλωνα

α. Vat. Gr., 1198, φ. 66α

β. Σινά 327, φ.235β, Σόλων

γ. Διονυσίου 281, φ. 103α, Πλούταρχος

δ. Διονυσίου 167, φ. 151α , χρ. Χίλων

ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7, Σόλων

στ. Σινά 1189, φ. 7α, Σόλων

ζ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Σόλων




ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ


«Ακάματος
φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»

«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από
αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»

Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Σινά 327, φ. 235α.

β. Vat. Gr. 1198, φ. 66α

γ. Διονυσίου 281, φ. 103α

δ. Διονυσίου 167, φ. 151α

ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7

στ. Ιβήρων 386, φ. 174α




ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ ή ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

«θεόν σέβου
καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν
ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί
μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.»

«Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις)
ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον
σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει
σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό»

Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Διονυσίου 281, φ. 103α , Θουκυδίδης

β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης

γ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Μένανδρος

δ. Σινά 1189, φ. 7β, Μένανδρος




ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Μέναδρος)

«ὁ
παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ
μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ
τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα»

«Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και
ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη
γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν
είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και
δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά
μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».

Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων

β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης

γ. Ιβήρων 386, φ. 174α, Πλάτων

δ. Σινά 1189, φ. 7β, Πλάτων

ε. Διονυσίου 281, φ. 103α, Χίλων

στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 – 8 Θουκυδίδης Πλούταρχος

ζ. Σινά 327, φ. 235β, Πλούταρχος




ΕΡΜΗΣ

«εἰ μή
πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον
ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις
κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν
ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά
τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς
νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ
νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ
εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί
γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν»

«Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να
αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά.
Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού
κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον
προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και
του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση)
εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ»

Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, 66α

β. Ιβήρων 386, φ. 173β, 174α

γ. Κύριλλος, Κατά Ιουλιανού, Ι, 552 Β και Ι, 556 Α

δ. Διονυσίου 281, φ. 103α

ε. Μαλάλας, Χρονογραφία, σελ 26

στ. Σινά 327, φ. 235α



ΑΙΣΧΥΛΟΣ: «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
ΔΕΣΜΩΤΗΣ»


Κράτος

…ἁμαρτίας σφε δεῖ θεοῖς δοῦναι δίκην,

ὡς ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸς τυραννίδα 10

στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.

Για τέτοιο αμάρτημα, λοιπόν, αυτός εδώ πρέπει να δώσει δίκη εις τους
θεούς.

Και έτσι θα μάθει την εξουσία του Διός να προσκυνά θέλοντας και μη

και τα φιλάνθρωπα καμώματα ν’ αφήσει

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π.
Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 614 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]



Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που
θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει
από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η
κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης
βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας
θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα
μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται,
θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα
πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’
αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο
απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι
ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι
αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και
την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι
αφέντης» από το «νάσαι δούλος»

-Και πιο κάτω απαντώντας στον χορό λέει:

Προμηθεύς

σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.

ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.

δράτω, κρατείτω τόνδε τὸν βραχὺν χρόνον,

ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940

Προμηθέας

Σέβου, προσκύνα συ, χάιδευωε πάντα εκείνον που κρατάει την εξουσία·
όσο για μένα, πιο λίγο κι’ απ’ το τίποτα ψηφώ τον Δία· ας κυβερνάει και ας
κάνει ότι θέλει, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δεν θα είναι για πολύ ο
ηγεμόνας των θεών….

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π.
Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 618 – 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]



Ἑρμῆς

…τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, 1026

πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων

φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν

Ἅιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.

Ο θεός Έρμής προλέγει εις τον Προμηθέα, ότι δεν περιμένει το τέλος
των δεινών «πριν αν φανεί τις θεός», όστις θα τον διαδεχτεί εις το μαρτύριο και
όστις εκουσίως θα κατέλθει εις τον σκοτεινό Άδη και εις τα ζοφερά βάθη του
Ταρτάρου, γινόμενος ούτως εκούσιον ιλαστήριον θύμα…

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π.
Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]





ΛΟΙΠΟΙ


Λουκιανός
(55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός
ανδρείας σημείον»

Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από
ανθρώπινο χέρι», «Βεβληθήσεταί
τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.

Πλάτωνας: Δέχονταν
μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)

Πλούταρχος: Αυτό
είναι απ’ όλα το ύψιστον κανένα αίτιον δεν επινοείται πρωτύτερα . Διότι ο Λόγος
είναι από αυτόν και δεν είναι από άλλον ο Λόγος.

Αντίοχος εκ Κολοφώνος:
«Ον απ΄ όλα πνευματικότερον,
ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος
άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»

Σωκράτης: Ως
άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί
από την αμαρτία «τοιοῦτος
οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε,
φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες
ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν
ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή
τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτων Απολ. Σωκρ ιη΄)
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

15
ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ
Εικόνα
Αριστοτέλης:

«Ακάματος
φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»
Σινά 327, φ. 235α. (Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από
αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.) (Πηγή:
Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 84)


Μαντείο Δελφών:
Εικόνα
Στην εικόνα η ιέρεια του μαντείου
των Δελφών Ευοπτία, γεύεται το νερό της Κρυσταλίας πηγής. Αριστερά η ιέρεια
προφητεύει στους απεσταλμένους των Αχαιών την Γέννησιν του Χριστού. Κωδ14.
Συλλογή Παναγίου Τάφου, φ. 99β, 11ος αιώνας Πατριαρχική Βιβλιοθήκη
Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ.
65)



Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, το μαντείο αυτό ήταν
θεματοφύλακας αρχαιοτάτης μυστικής προφητείας περί της μελλούσης γεννήσεως υιού
του Απόλλωνα ο οποίος έμελλε να επαναφέρει την βασιλεία της δικαιοσύνης επί της
γης, αυτός δε είναι ο διδάσκαλος, για τον οποίο μιλούσε ο Σωκράτης προς τον
Αλκιβιάδη συμβουλεύοντας τον να αναβάλει την θυσία μέχρι της ελεύσεως αυτού του
υιού του Θεού, από τον οποίο θα μάθουμε πως θα συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους
και στον Θεό. «Ω Αλκιβιάδη,
μηδέν αιτού τους θεούς. Αναμείνωμεν έως αν εξ ουρανού τις απεσταλμένος έλθη και
διδάξη ημάς πως δει διακείσθαι προς θεούς και ανθρώπους και ελπίσωμεν ότι η
(παρά της θείας χάριτος) ημέρα της αποστολής εκείνης ήξει ου δια μακρού»
(Πλάτ. Αλκιβ. Δεύτε. Ιγ-ιδ΄)


Μαντείο Σέραπι Ζευς:
Εικόνα
«Πρώτα Θεός,
μετέπειτα Λόγος και Πνεύμα σοιν αυτοίς» Σινά 327, φ. 235β και Μαλάλας Χρονική
Ιστορία, σελ. 25. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης
Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, σελ. 59)


Αθηνά:
Εικόνα
Αριστερά: Η Ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη
με πορφυρό χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους Αχαιούς την
Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα της Αθηνάς
κρατούσης στην δεξιάν κλάδον ελαίας. Δεξιά, εικονίζονται δύο γυναικεία
αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα.
Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 110α, 11ος αιώνας,
Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης,
Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)


Δεξιά: Η Ιέρεια της Αθηνάς
Ξανθίππη με πορφυρό Χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους
Αχαιούς την Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα
της Αθηνάς κρατούσης στην δεξιά κλάδο ελαίας. Δεξιά εικονίζονται δύο γυναικεία
αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα. Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 100α, 11ος αι.
Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης,
Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)




Εικόνα
Άνω, η ιέρεια Ευοπτία προφητεύει
περί της Γεννήσεως του Χριστού. Κάτω, οι απεσταλμένοι φτάνουν σε ναό της
Αθηνάς. Μικρογραφία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 397α, 11ος
αι. Άγιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης,
Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 57)

Εικόνα
Η ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη,
οκλαδόν όπισθεν τουιερατικού ιστού, προφητεύει την γέννηση του Θεανθρώπου. Οι
απεσταλμένοι αναχωρούν ταραγμένοι. Μικρογραφεία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 398α,
11ος αι. Άγιον Όρος. Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης
Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 58)




Απόλλωνας:
Εικόνα
«ἐγῶ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα μόνον
ὑψιμένδοντα θεόν, οὗ λόγος ἄφθιτος» (Διότι εγώ αναγγέλω τρισυπόστατον ύψιστον Θεόν, του
οποίου ο άφθαρτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις κόρην ανυποψίαστη) Σινά 327, φ. 236α
Εικόνα
«Χριστός Θεός ἐμός ἐστίν, ὅς ἐν
ξύλω ἐτανύθη, ὄς θάνεν· ὅς ἐκ τάφου εἰς
πόλον ὦρτο». Άγιον Όρος, Μονή
Διονυσίου, Χρησμοί ελλήνων σοφών περί Χριστού, κωδ. 167, φ. 151.α, 16ος
αιώνας. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 49)
Εικόνα
«Ὅσα μέν πρὀς ἀρετῆς καὶ
κόσμον ὄρωρε ποιεῖν· ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω,
τρισένα μόνον ὑψιμέδοντα θεόν· οὗν λόγος ἄφθιτος
ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται· ὥσπερ γὰρ
τόξον πυρφόρον· μέσον διαδραμών, ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας· πατρί
προσάξει δῶρον. Μαρία δέ ἡ κλήσις τοὔνομα αὐτῆς». Ακολουθούν χρησμοί φιλοσόφων. Κωδ. 281, φ. 103α,
15ος αι. Άγιος Όρος, Μονή Διονυσίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης
Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 48)
Εικόνα
Χρησμός Απόλλωνος «Χριστός ἐμός Θεός ἐστίν». Με σκούρο «Χρησμός τοῦ Ἀπόλλωνος δοθεῖς ἐν
Δελφοῖς περί τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ πάθους
αὐτοῦ». Σινά, Μονή Αγίας
Αικατερίνης, Χρησμοί και θεολογίαι Ελλήνων φιλοσόφων, Σιναΐτικος 327, φ. 235β,
15ος αιών. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 87)




Η ιέρεια του Απόλλωνος ποφητεύει την Γέννηση του Χριστού και προαναγγέλει τον λεξάριθμο του ονόματος
της Παρθένου Μαρίας: «ὄνομα
δέ αὐτῆς δίς ἐβδομήκοντα ἕξ». Μικρογραφία χειρογράφου. Κωδ. 14, φ. 398β, 11ος
αι. Άγιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης,
Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 59)




Αγίου Ιωάννου του
Δαμασκηνού: «Έξήγησις
τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων».
Αριστερά, επίτιτλος σελίδα. Δεξιά, η προφητεία της ιέρειας του Απόλλωνος
Ευοπτίας περί της Γεννήσεως του Χριστού. Vat., gr. 555., 11ος αι.,
φφ. 309α, 315β. Βατικανό. Bibliotheca Apostolica Veticana. (Πηγή: Τα
αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 107-108)


Το πήρα απο http://eirinizk1970.wordpress.com/categ ... %BA%CE%B1/

Αν και δεν μου αρέσει καθόλου η πήγη των εικόνων που χρησιμοποιεί,αλλά ας είναι αν πρόκειται να λυθούν οι απορίες.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

17
Η ιέρεια του Απόλλωνος ποφητεύει την Γέννηση του Χριστού και προαναγγέλει τον λεξάριθμο του ονόματος
της Παρθένου Μαρίας: «ὄνομα
δέ αὐτῆς δίς ἐβδομήκοντα ἕξ». Μικρογραφία χειρογράφου. Κωδ. 14, φ. 398β, 11ος
αι. Άγιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης,
Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 59) -
Πως θα γίνει να το ελέγξουμε αυτό ότι όντος υπάρχει σε χειρόγραφο στο Άγιο Όρος ; ΤΟ 76 Χ 2 = 152 = δηλαδή ΜΑΡΙΑ σύμφωνα με την αριθμολογία

Έχουμε κάποιον με πρόσβαση εκεί ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

18
ΑΙΣΧΥΛΟΣ: «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ»
Κράτος
...ἁμαρτίας σφε δεῖ θεοῖς δοῦναι δίκην,
ὡς ἂν διδαχθῇ τὴν Διὸς τυραννίδα 10
στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.
Για τέτοιο αμάρτημα, λοιπόν, αυτός εδώ πρέπει να δώσει δίκη εις τους θεούς.
Και έτσι θα μάθει την εξουσία του Διός να προσκυνά θέλοντας και μη
και τα φιλάνθρωπα καμώματα ν’ αφήσει
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 614 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

Προμηθεύς
ἦ δυσπετῶς ἂν τοὺς ἐμοὺς ἄθλους φέροις,
ὅτῳ θανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον·
αὕτη γὰρ ἦν ἂν πημάτων ἀπαλλαγή·
νῦν δ᾽ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον 755
μόχθων, πρὶν ἂν Ζεὺς ἐκπέσῃ τυραννίδος.
Ἰώ
ἦ γάρ ποτ᾽ ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία;
Προμηθεύς
ἥδοι᾽ ἄν, οἶμαι, τήν δ᾽ ἰδοῦσα συμφοράν.
Ἰώ
πῶς δ᾽ οὐκ ἄν, ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς;
Προμηθεύς
ὡς τοίνυν ὄντων τῶν δέ σοι μαθεῖν πάρα. 760
Ἰώ
πρὸς τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται;
Προμηθεύς
πρὸς αὐτὸς αὑτοῦ κενοφρόνων βουλευμάτων.
Ἰώ
ποίῳ τρόπῳ; σήμηνον, εἰ μή τις βλάβη.
Προμηθεύς
γαμεῖ γάμον τοιοῦτον ᾧ ποτ᾽ ἀσχαλᾷ.
Ἰώ
θέορτον, ἢ βρότειον; εἰ ῥητόν, φράσον. 765
Προμηθεύς
τί δ᾽ ὅντιν᾽·; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσθαι τόδε.
Ἰώ
ἦ πρὸς δάμαρτος ἐξανίσταται θρόνων;
Προμηθεύς
ἣ τέξεταί γε παῖδα φέρτερον πατρός.
Ἰώ
οὐδ᾽ ἔστιν αὐτῷ τῆσδ᾽ ἀποστροφὴ τύχης;
Προμηθεύς
οὐ δῆτα, πλὴν ἔγωγ᾽ ἂν ἐκ δεσμῶν λυθείς. 770
Ἰώ
τίς οὖν ὁ λύσων ἐστὶν ἄκοντος Διός;
Προμηθεύς
τῶν σῶν τιν᾽ αὐτὸν ἐγγόνων εἶναι χρεών.
Ἰώ
πῶς εἶπας; ἦ ᾽μὸς παῖς σ᾽ ἀπαλλάξει κακῶν;
Προμηθεύς
τρίτος γε γένναν πρὸς δέκ᾽ ἄλλαισιν γοναῖς.
Προμηθέας
Πόσο βαρειά θα βάσταγες τα δικά μου πάθη, εμέ που δεν μου γράφει θάνατο το ριζικό μου! ... έτσι θα γλύτωνα κι εγώ απ’ τα βάσανά μου· μα τώρα άλλο κανένα δεν προβλέπω τέλος των δεινών μου πριν πέσει ο Δίας από τον θρόνο
Ιώ
Μπορεί ποτέ την εξουσία να χάσει ο Δίας;
Προμηθέας
Θάχαιρες, βέβαια, να δεις μια τέτοια τύχη
Ιώ
Πως όχι, αφού απ’ αφορμή του Δία τέτοια φριχτά υποφέρω πάθη
Προμηθέας
Μπορείς λοιπόν να χαίρεσαι γιατί θα γίνει
Ιώ
Και ποιος θα του αφαιρέσει της αρχής το σκήπτρο;
Προμηθέας
Ο ίδιος με τα αλαφρόμυαλα καμώματά του
Ιώ
Και με ποιον τρόπο; Πες μου το, αν δεν βλάπει
Προμηθέας
Γάμο θα κάνει τέτοιο, που θα μετανιώσει
Ιώ
Με θεά ή με θνητή; Απάντησέ μου, αν κάνει να το πεις
Προμηθέας
Μη με ρωτάς! Αυτό δεν πρέπει από το στόμα μου να βγει
Ιώ
Και θα ξεθρονιστεί, λοιπόν, από την γυναίκα του;
Προμηθέας
Παιδί, τρανότερο απ’ αυτόν, θα του γεννήσει
Ιώ
Και να ξεφύγει το κακό δεν είναι τρόπος;
Προμηθέας
Κανένας εξόν μονάχα αν εγώ λυθώ απ’ τα δεσμά μου
Ιώ
Και ποιός αν δεν το θέλει ο Δίας, θαν’ αυτός που θα σε λύσει;
Προμηθέας
Κάποιος απόγονός σου πρέπει να είναι
Ιώ
Τι είπες; Παιδί δικό μου από τα πάθη σου θα σε λυτρώσει;
Προμηθέας
Ναι, τρις γενιές μετά τις δέκα πρώτες
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 616 - 617 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

Προμηθεύς
ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν,
ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται
γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος
θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ 910
Κρόνου τότ᾽ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται,
ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων.
τοιῶνδε μόχθων ἐκτροπὴν οὐδεὶς θεῶν
δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.
ἐγὼ τάδ᾽ οἶδα χᾦ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νυν 915
θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις
πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.
οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ
πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά·
τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται 920
ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας·
ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα,
βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον·
θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσον
τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 925
πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται
ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.
Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται, θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’ αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι αφέντης» από το «νάσαι δούλος»
-Και πιο κάτω απαντώντας στον χορό λέει:
Προμηθεύς
σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.
ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.
δράτω, κρατείτω τόνδε τὸν βραχὺν χρόνον,
ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940
Προμηθέας
Σέβου, προσκύνα συ, χάιδευωε πάντα εκείνον που κρατάει την εξουσία· όσο για μένα, πιο λίγο κι’ απ’ το τίποτα ψηφώ τον Δία· ας κυβερνάει και ας κάνει ότι θέλει, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δεν θα είναι για πολύ ο ηγεμόνας των θεών....
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 618 - 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

Ἑρμῆς
...τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, 1026
πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων
φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν
Ἅιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.
Ο θεός Έρμής προλέγει εις τον Προμηθέα, ότι δεν περιμένει το τέλος των δεινών «πριν αν φανεί τις θεός», όστις θα τον διαδεχτεί εις το μαρτύριο και όστις εκουσίως θα κατέλθει εις τον σκοτεινό Άδη και εις τα ζοφερά βάθη του Ταρτάρου, γινόμενος ούτως εκούσιον ιλαστήριον θύμα...
Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου,ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ίώ και τον Θεό(στ.772,834,848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου.Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους(908,920).Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής: "Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή,θελήση τ’ είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην , κνέφαια τ’ άμφί Ταρτάρου βάθη" (Νεολ. αποδόση: "μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθη τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον Άδη τον Πάμε στις γενιές από την Ιώ και μετά.Η γενεαλογία λοιπόν έχει ως εξής,για να δούμε ποιες είναι οι 13 γενεές.

Γενάρχες: Ίναχος-Μελία/Αργεία Α΄ => Φορωνέας,Φηγέας,Ιώ
(1) Ζευς-Ιώ => Έπαφος
(2) Έπαφος-Μέμφις => Λιβύη
(3) Λιβύη-Ποσειδών=> Βήλος & Αγήνορας
(4) Αγχιρρόη-Βήλος=> Δαναός & Αίγυπτος
Ευρυρρόη-Αίγυπτος=> Λυγκέας & 49 γιοί(Αιγύπτιοι)
(5) Δαναός-Ευρώπη=> Αμυμώνη,48 κόρες(Δαναίδες),Υπερμνήστρα Α΄
(6) Υπερμνήστρα Ά-Λυγκέας=> Άβας(γενάρχης των Αβάντων)
(7) Αγλαία-Άβας=> Ακρίσιος,Προίτος
(8) Ευρυδίκη-Ακρίσιος=> Δανάη
(9) Δανάη-Ζευς=> Περσέας
(10) Περσέας-Ανδρομέδα=> Πέρσης, Γοργοφόνη, Αλκαίος, Ηλεκτρύων, Σθένελος
(11) Αστυμέδουσα-Αλκαίος=>Αμφιτρύων, Αναξώ
(12) Ηλεκτρύων-Αναξώ=>Αλκμήνη
(13) Αλκμήνη-Ζευς=> Ηρακλήςανήλιαγο,στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς" στ. 1041-1043).

ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ,ΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ ΑΘΛΟΥΣ Ο ΔΙΑΣ ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΘΕΟ !
Όπως πληροφορούμαστε από τους Αρχαίους Έλληνες Συγγραφείς,πράγματι βρέθηκε θεός,ο οποίος αντάλλαξε τη ζωή του με αυτήν του Προμηθέα.Ο Προμηθέας κατά μία παράδοση ήταν θνητός και σύντομα θα πέθαινε,έτσι λοιπόν ο Χείρωνας αντάλλαξε την κάθοδό του στον Άδη κα άρα τον θάνατό του με την αντίστοιχη αποθέωση του Προμηθέα.Αυτήν την παράδοση αναφέρει ο Απολλόδωρος(Β' 119).
Πράγματι περνώντας από τον Καύκασο ο Ηρακλής, με κατεύθυνση τη Χώρα των Εσπερίδων, σκοτώνει τον αετό και σπάει τις αλυσίδες του Ήφαιστου.Ο Προμηθέας,από ευγνωμοσύνη προς τον ημίθεο,του λέει πως θα πάρει τα Χρυσά Μήλα.Όμως ο Προμηθέας ήταν Τιτάνας και δεν μπορούσε να κατοικήσει τα δώματα του Ολύμπου.Η λύση δόθηκε από τον Κένταυρο Χείρωνα.Ο Χείρωνας τραυματίστηκε κατά λάθος από βέλος του Ηρακλή,το οποίο είχε ποτιστεί με το δηλητηριώδες αίμα της Λερναίας Ύδρας.Το αίμα αυτό σκότωνε οτιδήποτε ζωντανό άγγιζε.Ο Χείρων επειδή ήταν αθάνατος,βασανιζόταν φρικτά από την πληγή που του έκανε το βέλος.Έτσι ζήτησε από τον Δία να δώσει την αθανασία του σε κάποιον άλλον, ώστε να πεθάνει και να λυτρωθεί από τους πόνους.Με αυτήν την αίτηση,η αθανασία του Κένταυρου Χείρωνα δόθηκε στον Προμηθέα.

Η θεά Θέμις αποκάλυψε κατόπιν πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του. Φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας έδωσε στην Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE% ... E%B9%CF%82
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”