Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

1
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'. Γενικαί αρχαί της Κοσμογονίας. Το αεί ον και το γινόμενον. Το ον είναι αμετάβλητον, καταληπτόν υπό της καθαράς νοήσεως και δύναται να γινώσκηται μετά βεβαιότητος. Το γινόμενον είναι μεταβλητόν, αντικείμενον των αισθήσεων και της γνώμης και γινώσκεται μόνον μετ' εικασίας και πιθανότητος. Ο αισθητός κόσμος γίνεται, άρα εδημιουργήθη κατά αιώνιον παράδειγμα (την ιδέαν) υπό του Δημιουργού(30).


Τίμαιος Αλλ', ω Σώκρατες, πάντες όσοι και ολίγην έχουσι φρόνησιν C.| πράττουσι τούτο, δηλ. εις την αρχήν παντός πράγματος μι- κρού και μεγάλου πάντοτε επικαλούνται τον Θεόν. Ημείς δε οίτινες μέλλομεν να ομιλήσωμεν περί του σύμπαντος πώς έγινε ή αν είναι αγέννητον, εάν δεν είμεθα εντελώς παράφρονες, ανάγκη, επικαλούμενοι τους θεούς και τας θεάς, να ευχηθώμεν να είναι όλοι οι λόγοι ημών προ πάντων σύμφωνοι προς την κρί- Δ. | σιν αυτών, ακόλουθοι δε προς ημάς αυτούς. Και ως προς τους θεούς μεν ας είναι αύτη η παράκλησις· ως προς ημάς δε ας παρακαλέσωμεν, όπως όσον το δυνατόν ευκολώτερον υμείς κατα- νοήσητε, εγώ δε σας δείξω σαφώς περί του αντικειμένου της δια- λέξεως, πώς το νοώ. Πρέπει τώρα κατά την γνώμην μου να διακρίνωμεν τα εξής: Τι είναι εκείνο όπερ πάντοτε είναι και γένεσιν δεν έχει, και τι 28. | είναι εκείνο όπερ γίνεται και ουδέποτε είναι(31). Το μεν πρώ- τον είναι καταληπτόν υπό της νοήσεως διά του συλλογισμού, διότι είναι πάντοτε κατά τον αυτόν τρόπον (αμετάβλητον). Το άλλο είναι αντιληπτόν υπό της δόξης (γνώμης) και της ασυλλογίστου αισθήσεως, δοξαστόν, διότι γίνεται και φθείρεται(32), αλλά πρα- γματικώς ουδέποτε είναι. Εξ άλλου, παν πράγμα, το οποίον γίνε- ται, εξ ανάγκης γίνεται από αίτιον τι, διότι οιονδήποτε πράγμα είναι αδύνατον να λάβη γένεσιν χωρίς αιτίου (υπό του οποίου γίνεται). Παν πράγμα λοιπόν, του οποίου την μορφήν και την λειτουργίαν ποιεί ο δημιουργός βλέπων πάντοτε προς εκείνω, το οποίον είναι αιώνιον και αμετάβλητον και ως παράδειγμα μετα- χειριζόμενος αυτό, εξ ανάγκης το πράγμα τούτο αποτελείται Β. | πάντοτε ούτω καλόν· εκείνο όμως, όπερ δημιουργεί αποβλέ- πων εις το έχον γένεσιν και μεταχειριζόμενος γεννητόν παρά- δειγμα, τούτο δεν είναι καλόν(33). Ο όλος δε ουρανός, ή ο κόσμος, ή αν ευρίσκηται άλλο τι όνομα περισσότερον κατάλληλον, ού- τως ας ονομάζηται υφ' υμών. Περί αυτού λοιπόν πρέπει να εξε- τάσωμεν κατά πρώτον εκείνο, το οποίον μας παρουσιάζεται εις την αρχήν εκάστου πράγματος ως αναγκαίον, να σκεφθώμεν δηλαδή: πάντοτε ήτο και δεν έλαβεν ουδεμίαν αρχήν γενέσεως; ή έγινε και έλαβεν έναρξιν από τινος αρχής; Έλαβε γένεσιν, διότι είναι ορατός και απτός και έχει σώμα, πάντα δε τα τοιαύτα πράγματα είναι αισθητά· τα δε αισθητά, τα οποία αντιλαμβα- C. | νόμεθα διά της δόξης (γνώμης) εν βοηθεία της αισθήσεως, είδομεν ότι γίνονται και είναι γεννητά. Το δε γεννηθέν είπομεν ότι εξ ανάγκης εγένετο υπό τινος αιτίου. Τον ποιητήν όμως και πατέρα του σύμπαντος τούτου και να εύρη τις είναι δύσκολον, και αν τον εύρη, είναι αδύνατον να τον αποκαλύψη εις πάντας(34). Αλλά και το εξής πάλιν πρέπει τις να σκεφθή περί αυτού. Προς ποίον εκ των παραδειγμάτων βλέπων ο ποιητής του κόσμου κα- 29. | τεσκεύαζεν αυτόν; προς εκείνο το οποίον είναι αιωνίως το αυτό και κατά τον αυτόν τρόπον ή προς το λαβόν γέννησιν(35); Εάν μεν ο κόσμος ούτος είναι καλός και ο δημιουργός αυτού αγαθός, είναι φανερόν ότι έβλεπε πρός το αιώνιον παράδειγμα. Εάν δε τουναντίον (όπερ δεν επιτρέπεται ούτε να το είπη τις)(36) προς το λαβόν γέννησιν. Αλλά εις πάντας είναι προφανές ότι απέβλεπε προς το αιώνιον, διότι ο μεν κόσμος είναι το ωραιότα- τον όσων έλαβον γέννησιν(37), ο δε ποιητής του είναι το άριστον των αιτίων. Και, αν έχη γίνη τοιουτοτρόπως, εδημιουργήθη σύμ- φωνα προς εκείνο, το οποίον είναι καταληπτόν υπό του λόγου και της νοήσεως και είναι πάντοτε το αυτό. Και, αν ταύτα είναι Β. | αληθή(38), ανάγκη πάσα ο κόσμος να είναι εικών τινος. Εκείνο δε, το οποίον είναι το μέγιστον εις παν πράγμα, εί- ναι το να γίνεται έναρξις από της φυσικής αρχής αυτού. Λοιπόν και περί της εικόνος και του παραδείγματος αυτής πρέπει να δια- κρίνωμεν ακριβώς, ότι οι λόγοι (πρέπει να) είναι συγγενείς αυ- τών τούτων των πραγμάτων, τα οποία εξηγούσι(39). Περί εκείνου άρα, το οποίον είναι μόνιμον και σταθερόν και γίνεται καταφα- νές διά του νου, οι λόγοι πρέπει να είναι σταθεροί και αμε- τάβλητοι, και, εφ' όσον είναι δυνατόν και αρμόζει εις λόγους να είναι αναντίρρητοι και ακίνητοι, εκ τούτων τίποτε δεν πρέπει να λείπη. Αλλ' οι λόγοι, οίτινες εξηγούσι το πράγμα, το C. | οποίον εικονίσθη κατά το παράδειγμα εκείνο, και το οποίον άρα είναι εικών, είναι πιθανοί και ανάλογοι προς το πράγμα. Τω όντι, ό,τι είναι προς την γένεσιν η ουσία, τούτο είναι προς την πίστιν η αλήθεια(40). Εάν λοιπόν, ω Σώκρατες, επειδή πολλοί είπον πολλά (διάφορα) περί θεών και της γενέσεως κόσμου, εάν δεν δυνηθώμεν να δώσωμεν εξηγήσεις ολοσχερώς και καθ' όλα τα μέρη συμφώνους πρός εαυτάς και ακριβείς, μη θαυμάσης. Εάν όμως όχι ολιγώτερον άλλου τινός παρουσιάσωμεν λόγους πιθανούς, πρέπει να αρκεσθώμεν, ενθυμούμενοι ότι και εγώ ο Δ. | ομιλών και υμείς οι κρίνοντες έχομεν φύσιν ανθρωπίνην, ούτως ώστε δεχόμενοι περί τούτων τον πιθανόν λόγον δεν πρέπει να ζητώμεν ακόμη περαιτέρω (βαθύτερον). Σωκράτης Άριστα, ω Τίμαιε· και πρέπει να αποδεχθώμεν απολύτως ό,τι λέγεις. Και το μεν προοίμιόν σου μας ήρεσε θαυμάσια· τώρα δε συνεχίζων τελείωνέ μας και το άσμα
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

2
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ'. Η αγαθότης του Θεού είναι η αιτία της Δημιουργίας, ήτις είναι ουσιωδώς Διακόσμησις. Διά τούτο ο κόσμος είναι είς και τέλειος. Εν τω σώματι αυτού ετέθη ψυχή, ίνα τον ζωογονή, εν τη ψυχή δε νους, ίνα την φωτίζη. Ούτως ο κόσμος είναι ζώον λογικόν, περιλαμβάνον πάντα τα αισθητά ζώα, όπως το παράδειγμα αυτού περιέχει πάντα τα νοητά ζώα.

Τίμαιος Άς είπωμεν λοιπόν διά ποίαν αιτίαν εσύστησε την γένεσιν Ε. | και το σύμπαν τούτο ο συστήσας αυτά. Ήτο αγαθός(41) και εις τον αγαθόν ουδείς φθόνος ουδέποτε γεννάται δι' ουδέν πρά- γμα(42). Επειδή λοιπόν ήτο χωρίς φθόνον, ηθέλησε να γίνωσι πάντα τα πράγματα όσον το δυνατόν ομοιότατα με αυτόν. Και αν τις αποδέχηται την αρχήν ταύτην της γενέσεως και του κόσμου, λαβών από άνδρας σοφούς αυτήν(43) ως την βασι- 30. | μωτάτην πασών, ορθότατα θα απεδέχετο αυτήν. Διότι ο Θεός, θελήσας πάντα τα πράγματα να είναι αγαθά και ουδέν καθ' όσον ήτο δυνατόν(44) να είναι άχρηστον(45), διά τούτο λα- βών όσον ήτο ορατόν(46) και δεν ησύχαζεν, αλλ' εκινείτο ακα- νονίστως και ατάκτως, το έφερεν εις τάξιν εκ της αταξίας, θεω- ρήσας ότι εκείνη είναι κατά πάντα καλυτέρα ταύτης. Διότι ούτε ήτο ούτε είναι θεμιτόν εις τον άριστον να πράττη άλλο παρά Β. | το κάλλιστον(47). Συλλογισθείς λοιπόν εύρισκεν ότι κανέν πράγμα φύσει ορατόν, μη έχον νουν, θα είναι ποτε(48) εις το σύνο- λον του ωραιότερον έργον άλλου εις το σύνολόν του, το οποίον έχει νουν, και ότι νους πάλιν χωρίς ψυχήν είναι αδύνατον να υπάρξη εις κανένα(49). Ένεκα δε του λογισμού τούτου θέτων τον νουν εις την ψυχήν και την ψυχήν εις το σώμα εσύστησε το σύμ- παν, ίνα το έργον, το οποίον εποίει, είναι κατά την φύσιν του όσον το δυνατόν ωραιότατον και άριστον. Ούτω λοιπόν μετά πι- θανότητος πρέπει να λέγωμεν, ότι ο κόσμος ούτος είναι αληθώς ζώον, έχον ψυχήν και νουν, δημιουργηθέν υπό της προνοίας του Θεού. C. | Τούτου τεθέντος, πρέπει τώρα να εξετάσωμεν την επα- κολουθούσαν ερώτησιν, δηλαδή καθ' ομοιότητα τίνος ζώου συνέ- στησε τον κόσμον ο συστήσας αυτόν; Με ουδέν βεβαίως, από όσα έχουσι φύσει χαρακτήρα μέρους(50), θα δυνηθώμεν να τον παρο- μοιώσωμεν διότι κανέν, όπερ ομοιάζει με ατελές πράγμα, δύνα- ται ποτε να γίνη ωραίον. Με εκείνο όμως, του οποίου μέρη είναι τα άλλα ζώα καθ' έν και τα γένη αυτών, με αυτό περισσότερον πάντων των άλλων θα παραδεχθώμεν ότι είναι ομοιότατος ο κό- σμος. Διότι εκείνο έχει περιλάβει εν εαυτώ πάντα τα νοητά ζώα, καθώς ο κόσμος· ούτος περιλαμβάνει ημάς και όσα άλλα ορατά Δ. | ζώα εγεννήθησαν. Όθεν με το ωραιότατον και κατά πάντα τέλειον εκ των νοητών αντικειμένων ο Θεός θελήσας να κάμη όμοιον τον κόσμον συνέστησεν έν ορατόν (αισθητόν) ζώον, έχον εντός εαυτού πάντα τα άλλα ζώα, όσα είναι συγγενή με 31. | αυτό κατά την φύσιν του. Αλλ' άρα γε ορθώς είπομεν ένα μόνον κόσμον (ουρανόν), ή ορθότερον είναι να λέγωμεν πολλούς και απείρους; Ένα(51), εάν αληθώς είναι δημιουργημένος κατά το παράδειγμα. Διότι εκείνο, το οποίον περιέχει όλα όσα υπάρχουσι νοητά ζώα, δεν δύναται ποτέ να είναι δεύτερον μετ' άλλου. Διότι πάλιν έπρεπε να υπάρχη έν άλλο ζώον, όπερ θα περιελάμβαναν τα δύο εκείνα, και του οποίου μέρη θα ήσαν αυτά τα δύο· και όχι πλέον με τα δύο εκείνα, αλλά με εκείνο το περιέχον θα ελέ- γετο ορθότερον ότι επλάσθη όμοιος (ο κόσμος). Ίνα λοιπόν το Β. | ζώον (ο κόσμος) τούτο και κατά την αριθμητικήν ενότητα είναι όμοιον με το τέλειον εκείνο ζώον, διά τούτο ο ποιητής αυτού δεν εποίησεν ούτε δύο ούτε απείρους κόσμους, αλλ' υπάρχει και θα υπάρχη(52) πάντοτε είς ούτος ο κόσμος γεννηθείς μο- νογενής.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

3
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'. (περίληψη) Προ του σώματος τον κόσμον εδημιουργήθη η ψυχή αυτού, λογική, πανταχού διαχωρούσα. Ο Θεός έπλασεν αυτήν ούτω, συνδέσας την αναλλοίωτον ουσίαν μετά της μεταβλητής και μεριστής εις τρίτον είδος ουσίας (ψυχήν), ανέμιξεν είτα τας τρεις και το μίγμα διήρεσεν εις μέρη καθ' ωρισμένας αναλογίας. Έπειτα το διέθεσεν εις δύο ομοκέντρους σφαίρας, μίαν εξωτερικήν, την των απλανών αστέρων, κινουμένην εξ ανατολών προς δυσμάς ομοιομόρφως, ετέραν εσωτερικήν, την των πλανητών, κινουμένην εξ αριστερών προς τα δεξιά διαφοροτρόπως.

(απόσπασμα)

Ούτος λοιπόν ο Λογισμός του αιωνίως υπάρχοντος Θεού, τον Β. | οποίον εσυλλογίσθη ως προς τον Θεόν, όστις έμελλε να γεν- νηθή, εποίησε σώμα λείον και ομαλόν και εις όλα τα μέρη απέ- χον εξ ίσου από το κέντρον, και ολόκληρον και τέλειον εκ τε- λείων μερών(62). Θέσας δε ψυχήν εις το μέσον αυτού την εξέτεινε πανταχού και ακόμη δι' αυτής περιεκάλυψεν έξωθεν το σώμα αυ- τού(63) και κατεσκεύασεν ούτω κύκλον στρεφόμενον κυκλικώς, κό- σμον ένα, μόνον, έρημον, αλλά διά της ιδίας αυτού αρετής ικανόν να γονιμοποιήται αφ' εαυτού, χωρίς να έχη χρείαν άλλου ουδενός, ικανώς γνώριμον και φίλον εις εαυτόν. Δι' όλα ταύτα εγέννησεν αυτόν Θεόν ευδαίμονα(64).
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

4
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'. Ίνα ο κόσμος μετάσχη της αιωνιότητος του προτύπου του, ο Θεός εδημιούργησε τον χρόνον, όστις είναι εικών κινητή της ακινήτου αιωνιότητος· διότι, καίτοι ο χρόνος ουδέποτε είναι, όμως γίνεται πάντοτε και απαύστως.


Άμα δε ενόησεν ότι τούτο (το παν) εκινήθη και έγινε ζων- τανή εικών των αιωνίων Θεών (ιδεών)(80) ο Πατήρ, ο γεννήσας αυτό, το εθαύμασε και πλήρης χαράς εσκέφθη να το καταστήση ακόμη ομοιότερον με το παράδειγμα (πρότυπον). Επειδή δε αυτό Δ. | ήτο ζώον αιώνιον, ούτω και το σύμπαν τούτο επεχείρησε τοιούτο να το κάμη όσον ήτο δυνατόν. Αλλά το ζώον εκείνο ήτο φύσει αιώνιον τούτο δε (την αιωνιότητα) δεν ήτο δυνατόν παν- τελώς να προσάψη εις το λαβόν γέννησιν. Επινοεί λοιπόν να κάμη εικόνα της αιωνιότητος κινητήν, και τακτοποιών συνάμα τον ουρανόν κάμνει της αιωνιότητος, ήτις μένει πάντοτε εις την ενότητα (εις το έν), αιώνιον εικόνα, ήτις προχωρεί (κινείται) κατ' αριθμούς, και είναι εκείνο το οποίον έχομεν ονομάσει χρό- Ε. | νον(81). Διότι τας ημέρας και τας νύκτας και τους μήνας και τους ενιαυτούς, οίτινες δεν ήσαν πριν ή ο ουρανός γεννηθή, τότε ενώ ούτος ελάμβανεν ύπαρξιν, ο δημιουργός παρήγαγε και ταύτα. Και πάντα ταύτα είναι μέρη του χρόνου, και το ήτο και το θα είναι είναι είδη του χρόνου και γενητά, τα οποία λεληθότως μεταφέρομεν όχι ορθώς εις την αιώνιον ουσίαν. Διότι λέγομεν βέβαια ότι αύτη ήτο και είναι και θα είναι, αλλ' εις αυτήν αλη- 38. | θώς ειπείν αρμόζει μόνον το είναι, το δε ήτο και το θα είναι πρέπει να λέγωνται περί της γενέσεως, ήτις προβαίνει, εν χρόνω. Διότι τα δύο ταύτα είναι κινήσεις, ενώ εκείνο, όπερ είναι πάντοτε κατά τον αυτόν τρόπον ακινήτως, δεν δύναταί ποτε να γίνηται ούτε πρεσβύτερον ούτε νεώτερον, ούτε να έχη γίνη τώρα, ούτε να είναι εις το μέλλον, ούτε το παράπαν άλλο τι από όσα η γένεσις έδωκεν εις εκείνα, τα οποία κινούνται (και υποπίπτου- σιν) εις την αίσθησιν, αλλά ταύτα είναι μορφαί του χρόνου, όσ- τις μιμείται την αιωνιότητα και στρέφεται κατ' αριθμητικάς ανα- Β. | φοράς. Και ακόμη εκτός τούτων, όταν λέγωμεν ότι το γε- γονός είναι(82) γεγονός, και ότι το γινόμενον είναι γινόμενον, προσ- έτι δε ότι το γενησόμενον είναι γενησόμενον και το μη ον είναι μη ον, ουδέν λέγομεν ακριβώς. Περί τούτων όμως ίσως δεν είναι καιρός αρμόζων τώρα να ακριβολογήσωμεν(83).
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

5
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ'. Υπηρέται του χρόνου ετέθησαν εν τη σφαίρα του μεταβλητού (ετέρου) ο ήλιος, η σελήνη και πέντε άλλα άστρα πλανητά, ίνα διορίζωσι και φυλάττωσι τους αριθμούς τον χρόνου (χρονόμετρα).


Ο χρόνος λοιπόν εγεννήθη μετά του ουρανού, ίνα και οι δύο συγχρόνως γεννηθέντες συγχρόνως διαλυθώσιν, αν ποτε συμβή να διαλυθώσι, και (εγεννήθη) κατά το παράδειγμα της αιωνίου C. | φύσεως, όπως όσον είναι δυνατόν γίνη ομοιότατος με αυτό. Διότι το παράδειγμα διατελεί υπάρχον κατά πάσαν την αιω- νιότητα, ο δε χρόνος μέχρι τέλους απ' αρχής είναι τοιούτος, ώστε είναι και θα είναι γεγενημένος. Εκ τοιούτου λοιπόν λόγου(84) και εκ τοιαύτης διανοήσεως του Θεού, ως προς την γένεσιν του χρόνου, ίνα γεννηθή ο χρόνος, εγεννήθησαν ο Ήλιος, η Σελήνη και πέντε άλλα άστρα, τα οποία ονομάζονται πλανήται, κατάλληλοι προς διάκρισιν και διατήρησιν των αριθμών του χρόνου. Ότε δε τα σώματα εκάστου αυτών έπλασεν ο Θεός, τα έθεσεν εις τας τροχιάς, εις τας οποίας εκινείτο η περιστροφή του ετέρου, και αίτινες ήσαν επτά, διότι επτά ήσαν τα άστρα. Δ. | Και την μεν Σελήνην έθεσεν εις την πρώτην πέριξ της γης, τον δε Ήλιον εις την δευτέραν υπεράνω της γης. Τον δε Εωσφό- ρον και τον λεγόμενον ιερόν του Ερμού αστέρα τους έκαμε να κινώνται εις κύκλον, όστις κατά την ταχύτητα τρέχει ίσα με τον του Ηλίου αλλά κατ' εναντίαν προς τούτον τάσιν. Όθεν ο Ήλιος και ο Ερμής και ο Εωσφόρος (Αφροδίτη) καταφθάνου- σιν ο είς τον άλλον και καταφθάνονται υπ' αλλήλων κατά τον αυτόν τρόπον. Ως προς δε τους άλλους πού και διά ποίας αι- τίας ετοποθέτησεν αυτούς, εάν τις θελήση να εξετάση όλας, ο λόγος ούτος, πάρεργος ων, ήθελεν απαιτήσει εργασίαν περισσο- Ε. | τέραν παρά το αντικείμενον ένεκα του οποίου λέγεται. Αλλά ταύτα ύστερον με άνεσιν δύνανται επαξίως να εξηγηθώσιν. Ότε λοιπόν έφθασεν εις την αρμόζουσαν τροχιάν του έκα- στον εξ εκείνων των άστρων, τα οποία έπρεπε να αποτελέσωσιν ομού τον χρόνον, και ότε τα σώματα αυτών, δεθέντα με δεσμούς εμψύχους, έγιναν ζώα και έμαθον ό,τι είχε προσταχθή εις αυτά, 39. | τότε κινούμενα κατά την κίνησιν του ετέρου, ήτις στρέφε- ται πλαγίως ως προς την κίνησιν του ταυτού και δεσπόζεται υπ' αυτής, και περιφερόμενα άλλο μεν εξ αυτών εις κύκλον με- γαλύτερον, άλλο δε εις μικρότερον, τα τον μικρότερον κύκλον πορευόμενα έκαμνον ταχύτερον την περιφοράν των, ενώ τα διά- νύοντα μείζονα κύκλον την έκαμνον βραδύτερον. Ούτω διά της κινήσεως του ταυτού τα φερόμενα ταχύτερον εφαίνοντο ότι κατεφθάνοντο υπό των κινουμένων βραδύτερον, ει και κατέ- φθαναν ταύτα. Διότι στρέφουσα η κίνησις αύτη όλους τους κύ- Β. | κλους αυτών ελικοειδώς, επειδή ούτοι επροχώρουν συγχρό- νως διά δύο οδών διαφόρων κατ' εναντίαν διεύθυνσιν, το απερ- χόμενον βραδύτατα απ' αυτής, ήτις είναι ταχυτάτη, εφαίνετο πλησιέστατα εις αυτήν(85). Και διά να υπάρχη έν φανερόν μέτρον των μεταξύ αυτών αναφορών βραδύτητος και ταχύτητος, κατά το οποίον να προβαί- νωσιν εις τας οκτώ περιφοράς των ο Θεός ήναψε φως εις τον κύ- κλον όστις είναι ο δεύτερος ως προς την γην, το οποίον έχομεν ήδη ονομάσει Ήλιον, διά να φωτίζη όσον το δυνατόν όλον τον ουρανόν και διά να μετάσχωσι του αριθμού όσα ζώα έπρεπε να μετάσχωσι, μανθάνοντα αυτόν από την περιφοράν του ταυτού C. | και ομοίου. Η νυξ λοιπόν και η ημέρα έχουσιν ούτω γεν- νηθή, αι οποίαι είναι η περίοδος της μιας εκείνης και σοφωτά- της κυκλικής κινήσεως(86), και ο μην, όταν η Σελήνη διανύσασα τον κύκλον της συναντήση πάλιν τον Ήλιον, και ο ενιαυτός, όταν ο Ήλιος επιτελέση τον ιδικόν του κύκλον. Τας περιόδους δε των άλλων αστέρων μη εξετάσαντες οι άνθρωποι, πλην ολίγων εκ των πολλών, ούτε όνομα έδωκαν εις αυτάς, ούτε εσκέφθησαν να μετρήσωσι τας μεταξύ των αναφοράς με αριθμούς· ώστε, ού- τως ειπείν, δεν γνωρίζουσιν ότι αι περιφοραί αυτών είναι χρόνος, Δ. | ει και απαιτούσιν άπειρον ποσόν αυτού και είναι θαυμασίως ποικίλαι. Είναι όμως ουχ ήττον εύκολον να κατανοήσωμεν, ότι ο τέλειος αριθμός του χρόνου τότε πληροί τον τέλειον ενιαυτόν, όταν αι ταχείαι πορείαι όλων των οκτώ περιόδων εκτελεσθείσαι συγχρόνως μεταξύ των επανέλθωσιν εις το σημείον της αναχω- ρήσεώς των, μετρηθείσαι υπό του κύκλου του ταυτού και ομοιο- μόρφως κινουμένου(87). Ωσαύτως και χάριν τούτων εγεννήθησαν όσα εκ των άστρων κινούμενα εις τον ουρανόν, επανέρχονται περιοδικώς, ίνα τούτο (το σύμπαν ή το αίσθητόν ζώον) είναι όσον Ε. | το δυνατόν ομοιότατον με το τελειότατον και νοητόν ζώον, ως προς την μίμησιν της αιωνίας φύσεως.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Δημιουργός Θεός Πατέρας στον Πλάτωνα "Τίμαιος"

6
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'. Αφού εδημιούργησε τον χρόνον ο Θεός, συμφώνως προς το παράδειγμα εποίησε τέσσαρα είδη ορατών ζώων, αναλόγων προς το πυρ, τον αέρα, το ύδωρ και την γην. Και πρώτον εδημιούργησε το θείον είδος, τους ουρανίους θεούς, τους αστέρας εκ πυρός, έδωκεν αυτοίς νόησιν και δύο κινήσεις, περί εαυτούς και εις τα εμπρός. Την γην όμως εποίησεν ακίνητον εν τω κέντρω του κόσμου(88).

Και τα μεν άλλα όντα μέχρι της του χρόνου γεννήσεως εί- χον πλασθή καθ' ομοιότητα του προτύπου αυτών. Αλλά καθ' όσον δεν είχον περιληφθή εις το σύμπαν πάντα τα γεννηθέντα ζώα, κατά τούτο ήτο ακόμη ανόμοιον (προς το παράδειγμα). Τώρα λοιπόν και τούτο το υπόλοιπον αυτού (του κόσμου) ο Θεός το έπλασεν, εντυπώνων εις αυτό την φύσιν του παραδείγμα- τος. Καθως λοιπόν ο νους βλέπει τας μορφάς (ιδέας) αίτινες πε- ριλαμβάνονται εις το ζώον όπερ υπάρχει, οπόσαι δηλ. και ποίαι είναι, εσκέφθη ότι τόσας και τοιαύτας πρέπει να έχη και τούτο. 40. | Είναι δε τέσσαρες αύται, μία μεν το ουράνιον γένος των Θεών, άλλη δε είναι τα πτερωτά και αεροπορούντα, τρίτη το γένος των εν τω ύδατι ζώντων και τετάρτη το πεζόν και χερ- σαίον(89). Του θείου λοιπόν είδους ζώων το περισσότερον μέρος έκαμεν εκ πυρός, διά να είναι όσον το δυνατόν λαμπρότατον και κατά την όψιν ωραιότατον. Και δίδων εις αυτό το σχήμα του παντός το έκαμε τελείως κυκλικόν και το έθεσεν εις τον νουν του κύκλου όστις δεσπόζει πάντων(90), ίνα συνακολουθή αυτόν και το διένειμεν εις όλον τον ουρανόν πέριξ, διά να είναι αληθινόν και ποικίλον κόσμημα αυτού καθ' όλην την έκτασίν του. Δύο δε κινήσεις έδωκεν εις έκαστον (των άστρων), την μίαν εν τω αυτώ τόπω και κατά τον αυτόν τρόπον, καθ' όσον εν εαυτώ πάν- Β. | τοτε διανοείται τα αυτά περί των αυτών(91), την άλλην δε κί- νησιν προς τα εμπρός(92), καθ' όσον έκαστον δεσπόζεται (ελκόμε- νον) υπό της περιφοράς του ταυτού και ομοίου. Κατά τας άλλας δε πέντε κινήσεις(93) τα έκαμεν ακίνητα και στάσιμα, διά να γίνη έκαστον αυτών όσον ήτο δυνατόν άριστον. Και εκ ταύτης της αιτίας εγεννήθησαν όσα εκ των άστρων είναι απλανή, ζώα θεία και αιώνια, τα οποία κατά τον αυτόν τρόπον και εις τον αυτόν τόπον στρεφόμενα μένουσι πάντοτε στάσιμα· όσα δε περιφέρον- ται και περιπλανώνται ούτως, ως προείπομεν, τοιουτοτρόπως εγεννήθησαν(94). C. | Την γην τέλος, την τροφόν ημών, συσπειρουμένην περί τον άξονα, όστις εκτείνεται δι' όλου του κόσμου, ο Θεός έκαμε φύλακα και αιτίαν της νυκτός και της ημέρας, πρώτην και πρεσβυτάτην των θεών, όσοι εγεννήθησαν εντός του ουρανού(95). Ως προς τους χορούς όμως αυτών, τας αμοιβαίας αυτών συνο- δείας, τας προσεγγίσεις και απομακρύνσεις των κύκλων αυτών, ως και ποιοι των Θεών τούτων εις τας μεταξύ των συζυγίας πλη- σιάζουσα, και ποίοι έρχονται εις αντίθεσιν, μετά ποίους και εις ποίους χρόνους τινές αυτών ο είς κατόπιν του άλλου γίνονται αφα- Δ. | νείς εις ημάς και πάλιν αναφαινόμενοι προξενούσι φόβους, και σημεία των μελλόντων να γίνωσι μετά ταύτα εις εκείνους, οί- τινες δεν δύνανται να υπολογίζωσιν αυτά, το να γίνηται λόγος περί τούτων χωρίς να είναι προ των οφθαλμών μιμήματα (ουράνιοι χάρται) αυτών θα ήτο μάταιος κόπος(96). Αλλά ταύτα είναι αρ- κετά εις ημάς και όσα είπομεν περί της φύσεως των ορατών και γενητών Θεών, ας έχωσι τέλος εδώ.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Ο Σωκράτης, ο Απόλλωνας και ο Δημιουργός Θεός

7
Ποιος έστειλε τον Σωκράτη να ελέγξει το κόσμο (με χρησμό) με αποτέλεσμα να καταλήξει στο θάνατο;, ποιος ήταν ο Απόλλωνας που τιμούσαν "εν Δελφοίς" και ποιος ο ρόλος του, ποια η σχέση τους με τον Δημιουργό του κόσμου ; Συζήτηση σε ελεύθερο πλαίσιο με πολλαπλές πηγές (χριστιανικές, επιστημονικές, φιλοσοφικές, μυθολογικές και σύγχρονες).


Ξεκίνησε εδώ : http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 190&t=1233
Μακεδνός έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
Μακεδνός έγραψε: Δεν σου έδωσα μόνο αυτό το παράδειγμα.Είπα και για τον Σωκράτη.Όταν λέει ότι δρούσε στο όνομα του θεού(Απολλων) "ΠΕΝΙΑ ΜΥΡΙΑ ΕΙΜΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΑΤΡΕΙΑΝ...",υπακούει στον Απόλλωνα και ασκεί την φιλοσοφία "ΠΕΙΣΟΜΑΙ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΩ ΘΕΩ Η ΥΜΙΝ..."
και τον έστειλε "Ο ΘΕΟΣ ΥΜΙΝ ΕΠΙΠΕΜΨΕΙΝ ΚΗΔΟΜΕΝΟΣ ΥΜΩΝ..." δηλαδή σημαίνει τον πλανήτη εδώ;;;Δε νομίζω φίλε μου.
Ούτε εγώ νομίζω ότι εννοούσε έναν ανθρωπόμορφο καλλίγραμμο τοξοβόλο οργανοπαίχτη.
20e...τῆς γὰρ ἐμῆς, εἰ δή τίς ἐστιν σοφία καὶ οἵα, μάρτυρα ὑμῖν παρέξομαι τὸν θεὸν τὸν ἐν Δελφοῖς.
(Πλάτων,Απολογία Σωκράτους)
Απόλλων υπάρχει, καλλίγραμμος τοξοβόλος & οργανοπαίχτης είπα ότι δεν υπάρχει.

α. [εξήγηση Ευαγγελίων (Κ.Δ.)]
Συμφωνούμε ότι ο Σωκράτης "εστάλη" από κάποιο Θεό, πριν έρθει ο Χριστός.

Ο Χριστός λέει στην παραβολή των κακών Γεωργών (κατά Ματθαίο) :

ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;

33 Ακούστε μια άλλη παραβολή: Υπήρχε κάποιος άνθρωπος οικοδεσπότης, ο οποίος φύτεψε έναν αμπελώνα, και έβαλε ολόγυρά του φράχτη, και έσκαψε μέσα σ' αυτόν ένα πατητήρι, και οικοδόμησε έναν πύργο· και τον μίσθωσε σε γεωργούς, και αποδήμησε.
34 Όταν δε πλησίασε ο καιρός των καρπών, έστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς, για να πάρουν τούς καρπούς του.
35 Και οι γεωργοί, αφού έπιασαν τους δούλους του, άλλον μεν έδειραν, και άλλον φόνευσαν, και άλλον λιθοβόλησαν.
36 Έστειλε ξανά άλλους δούλους περισσότερους από τους πρώτους· και σ' αυτούς έκαναν κατά παρόμοιο τρόπο.
37 Έπειτα, όμως, έστειλε σ' αυτούς τον γιο του, λέγοντας: Θα ντραπούν τον γιο μου.
38 Οι γεωργοί, όμως, βλέποντας τον γιο, είπαν αναμεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε, και ας κατακρατήσουμε την κληρονομιά του.
39 Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, και τον φόνευσαν.
40 Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς;

Ερμηνεία: Πολλοί (δούλοι) ήρθαν σε αυτό το κόσμο πριν το Χριστό (απεσταλμένοι από το Πατέρα) αλλά φονεύθηκαν - σύμφωνα με την παραβολή. Ο Σωκράτης (όπως και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι και προφήτες) π.χ. φονεύθηκε/αν. γιατί έλεγξε το κόσμο. Το κορύφωμα της ασυδοσίας ήταν όταν ο Θεός έστειλε τον ίδιο του το Υιό, και ο κόσμος (οι "κακοί γεωργοί") θέλησαν να Τον φονεύσουν γιατί θεώρησαν ότι είναι ο "κληρονόμος". Αυτός είναι ο Χριστός - ο οποίος αναστήθηκε.

β.[εξήγηση Πλατωνικής φιλοσοφίας]
Σύμφωνα με το Πλάτωνα (Τίμαιο) ο Δημιουργός θεός δημιούργησε τα πλάσματα Του ανάμεσα στα οποία ήταν και οι θεοί.
Η διαφορά μας Μακεδνέ τώρα είναι ότι εσύ θεωρείς ότι εστάλει από άλλο Θεό [/u]- τάχα άλλης παράταξης, στο πλαίσιο ίσως των μυθολογούμενων ανθρωποθεών που τσακώνονται μεταξύ τους - όμως αποδείξαμε ότι ιεραρχικά ο Δημιουργός των Θεών, είναι ανώτερος από τους υποδεέστερους θεούς - σύμφωνα με τον Πλάτωνα , συνεπώς το μήνυμα -λογικά μεν - δόθηκε από το θεό που τιμούσαν στους Δελφούς, - αφετέρου δε - ο Κύριος Θεός χρησιμοποιεί τα πλάσματα του για να μεταφέρει μυνήματα ή να επιτελέσει τις λειτουργίες Του. Δηλαδή για να το πω απλά, την εντολή έδωσε ο στρατηγός, αλλά από το διμοιρίτη έφτασε στους στρατιώτες.

γ. [εξήγηση επιστήμης] αν απομυθοποιήσουμε την ιστορία και το δούμε αστρονομικώς όπως το έβλεπαν οι Πυθαγόρειοι (ο Τίμαιος ήταν αστρονόμος), τότε οι "θεοί" δηλαδή οι περιστρεφόμενοι πλανήτες όπως λέει ο Πλάτωνας συνετέλεσαν (συνύφαιναν) στην δημιουργία του Ανθρώπου - όπως μαρτυράει και η σύγχρονη επιστήμη άλλωστε, αφού ως γνωστόν η κίνηση των πλανητών επηρεάζει τις ζωτικές λειτουργίες όλης της έμβιας γεωμάζας και συνέβαλε στην εξελικτική δημιουργία. Η σύγχρονη αστρονομία (δηλαδή τα τέκνα των πρωτόγονων Πυθαγόρειων) δεν δέχεται φυσικά ανθρωποθεούς, δέχεται όμως τη μεταφορά "μηνυμάτων" ερεθισμάτων δηλαδή που επηρεάζουν τη ζωή - με καλύτερο παράδειγμα τη σελήνη. Οι "σκέψεις" που προκύπτουν κάτω συγκεκριμένες αστρονομικές συνθήκες, αποδίδονται στις ανάλογες πλανητικές κινήσεις.

δ. [εξήγηση Μυθολογίας]
Ο Απόλλωνας ήταν αυτός που καθάρισε τον Πύθωνα και πήρε το Μαντείο σύμφωνα με το μύθο. Εξήγησε μου εκείνο το Θεό "εν Δελφοίς" πως τον φαντάζεσαι και τη σχέση του με τον Δημιουργό του ;; . Διότι κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει φυσικά ότι ο Απόλλων ήταν ο Θεός που τιμούσαν εν Δελφοίς αλλά κανείς δεν προσδιορίζει πραγματικά τι ήταν ο Απόλλωνας - εκτός μύθου- και η σχέση του με το υπόλοιπο "πάνθεο", από ποιον λάμβανε εντολές, ποιος ήταν ο σκοπός του στο κόσμο κτλ. σε μία συγκροτημένη κοσμοθεωρία

ε. [εξήγηση σύγχρονων συγγραφέων]
Ο Λιακόπουλος π.χ. λέει ότι ο Απόλλωνας ήταν αρχαίος ανθρωπόμορφος θεός (όπως όλοι οι Έλληνες θεοί) απόγονος των 201 έκπτωτων ο οποίος άλλοτε πήγαινε σύμφωνα με το θέλημα του Δία (ο οποίος έκρυβε την ύπαρξη του Δημιουργού, του Ενός Θεού για να έχει την εξουσία σύμφωνα με την καθοδήγηση του αρχαίκακου) και άλλοτε αντίθετα με το θέλημα του Δία όταν έβλεπε ότι γινόταν αδικίες εις βάρος των ανθρώπων.

--> ο καθένας διαλέγει και παίρνει μία από αυτές τις βάσεις και τις αναπτύσσει ή προσθέτει τη γνώμη του.
Εικόνα
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ο Σωκράτης, ο Απόλλωνας και ο Δημιουργός Θεός

8
Ας μεταφράσω λοιπόν την λέξη θεός σε άλλες γλώσσες για να δούμε ποιος είναι ο Δημιουργός και μετά ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.
Ιταλικά Dio
Γαλικιακά deus
Γαλλικά dieu
Εσπεράντο dio
Βεδικά Dyaus
Λατινικά deus
Ιρλανδικά dia
Ισπανικά dios
Καταλανικά déu
Λετονικά dievs
Λιθουανικά dievas
Πορτογαλικά deus
Ρουμανικά dumnezeu((ΚΥΡΙΟΣ ΖΕΥΣ)
Σεμπουάνο dios
Σανσκριτικά dyάus
Αρχαία Ινδικά Dyaus Pita
Jupiter (από το JusPater)
Ουαλικά DUW

Ας ξαναβάλω και μερικά κείμενα των αρχαίων Ελλήνων για να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα μια και καλή για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιον θεωρούσαν δημιουργό.

Ο Ζευς καταβροχθίζει το Φάνητα κι έτσι γίνεται
παντοδύναμος και κυρίαρχος των πάντων.Αυτός που περιγράφεται να κάθεται σε χρυσό θρόνο είναι ο Δίας Ζήνας.
Στους ορφικούς ο Δίας κατέχει τη θέση μιας πανθεϊστικής θεότητας
Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ' ἐκ πάντα τέτυκται·
Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη·
Ζεὺς πνοιὴ πάντων, Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή·
Ζεὺς πόντου ῥίζα, Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη·
Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ἀρχὸς ἁπάντων ἀρχικέραυνος·
πάντας γὰρ κρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
ἐκ καθαρῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων.

Ο Ζευς είναι η κεφαλή, ο Ζευς είναι η μέση και από το Δία δημιουργούνται τα πάντα.
Ο Ζευς είναι ο πυθμένας της γης και του έναστρου ουρανού.
Ο Ζευς έγινε άνδρας και αθάνατη νύμφη.
Ο Ζευς είναι η πνοή των πάντων, η ορμή του ακούραστου πυρός,η ρίζα της θάλασσας. Ο Ζευς είναι ο ήλιος και η σελήνη.Ο Ζευς με τους λαμπρούς κεραυνούς είναι η αρχή των πάντων.

Ηράκλειτος,Ο Λόγος και το Εν
19. (32).ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.
Το Εν, το οποίο μόνον είναι η Σοφία, θέλει και δε θέλει να καλείται με το όνομα του Δία.

Ηράκλειτος,Το Πυρ
48.Τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνὸς, τουτέστι κατευθύνει, κεραυνὸν τὸ πῦρ λέγων τὸ αἰώνιον λέγει δὲ καὶ φρόνιμον τοῦτο εἶναι τὸ πῦρ καὶ τῆς διοικήσεως τῶν ὅλων αἴτιον· καλεῖ δ` αὐτὸ χρησμοσύνην καὶ κόρον· χρησμοσύνη δέ ἐστιν ἡ διακόσμησις κατ᾿ αὐτὸν, ἡ δὲ ἐκπύρωσις κόρος· πάντα γὰρ, φησὶ, τὸ πῦρ ἐπελθὸν κρινεῖ καὶ καταλήψεται.
τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνός
Όλα τα κυβερνά ο Κεραυνός.

Πλάτων,Φαίδρος
(246e)...ὁ μὲν δὴ μέγας ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεύς, ἐλαύνων πτηνὸν ἅρμα, πρῶτος πορεύεται, διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· τῷ δ᾽ ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε καὶ δαιμόνων
ο μεν λοιπόν Ζευς, μέγας ηγεμών εις τον ουρανόν, διευθύνων πτερωτόν άρμα, πρώτος πορεύεται κανονίζων τα πάντα και φροντίζων δι' αυτά· τον ακολουθεί δε στράτευμα θεών και δαιμόνων.

Εμπεδοκλής
76
Ἐδόκει δ' αὐτῷ τάδε· στοιχεῖα μὲν εἶναι τέτταρα, πῦρ, ὕδωρ, γῆν, ἀέρα· Φιλίαν θ' ᾗ συγκρίνεται καὶ Νεῖκος ᾧ διακρίνεται. φησὶ δ' οὕτω (DK 31 B 6. 2 sq.)·
Ζεὺς ἀργὴς Ἥρη τε φερέσβιος ἠδ' Ἀϊδωνεὺς Νῆστίς θ', ἣ δακρύοις τέγγει κρούνωμα βρότειον· Δία μὲν τὸ πῦρ λέγων, Ἥρην δὲ τὴν γῆν, Ἀϊδωνέα δὲ τὸν ἀέρα, Νῆστιν δὲ τὸ ὕδωρ.
"Καὶ ταῦτα," φησίν (DK 31 B 17. 6), "ἀλλάττοντα διαμ- περὲς οὐδαμὰ λήγει," ὡς ἂν ἀιδίου τῆς τοιαύτης διακοσμήσεως οὔσης

Ω Zευ, πάτερ Zευ, σον μεν ουρανού κράτος
συ δ' εργ' επ' ανθρώπων οράς
λεωργά και θεμιστά, σοι δε θηρίων
ύβρις τε και δίκη μέλει
Αρχίλοχος

O Aισχύλος τον κατονομάζει με επίθετα καθολικότητας: παντοκράτη, παναίτιον, πανεργέτην. Aυτήν την
καθολικότητα και την μοναδικότητα του, την αναγνωρίζουν και οι Στωικοί:
«Κύδιστ' αθανάτων, πολυώνυμε και παγκρατές αεί,
Zευς φύσεως αρχηγέ, νόμου μετά πάντων κυβερνών
Xαίρε».

Τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς ἔθος ἦν τοῖς Πυθαγορείοις τῷ τοῦ Διὸς καὶ Ζηνὸς ὀνόματι σεμνύνειν. δι’ ὃν γὰρ τὸ εἶναι καὶ τὸ ζῇν τοῖς πᾶσιν ὑπάρχει, τοῦτον δίκαιον ἀπὸ τῆς ἐνεργείας ὀνομάζεσθαι. (Βλ., Ιεροκλής “Υπόμνημα εις τα Χρυσά Έπη των Πυθαγορειών, 25″) .
Δηλαδή:“Ήταν συνήθεια των Πυθαγορείων να εξυμνούν τον δημιουργό και πατέρα τούτου του σύμπαντος με το όνομα του Διός και Ζηνός. Διότι αυτός λόγω του οποίου τα πάντα αποκτούν “είναι”=ύπαρξη και ζωή, είναι δίκαιο να ονομάζεται από αυτή την ενέργειά του”.

Διότι πραγματικώς το όνομα του Διός ομοιάζει ως να είναι ακέραιος λόγος. Και μοιράζοντες αυτό εις δύο άλλοι μεν μεταχειριζόμεθα το έν, άλλοι δε το άλλο. Δηλαδή άλλοι μεν Ζήνα, άλλοι δε Δία τον ονομάζουν. Εάν όμως ενωθούν εις έν εξηγούν την φύσιν αυτού του θεού, καθώς είπαμεν ότι πρέπει να έχει την ικανότητα να κάμνη παν όνομα. Διότι είναι αδύνατον εις ημάς και εις όλα τα άλλα όντα άλλος να είναι μάλλον ο αίτιος της ζωής παρά ο άρχων και ο βασιλεύς των πάντων, ώστε συμπίπτει ορθώς να ονομάζεται αυτός ο θεός, εξ αιτίας του οποίου υπάρχει το &ζην& εις όλα τα ζώντα. Διηρέθη όμως, καθώς είπα, εις δύο το όνομά του, ενώ είναι έν, δηλαδή εις τον Δία και τον Ζήνα.
Πλάτων,Κρατύλος,Σωκράτης

Ζήνων ο Κιτεύς
136 Ἕν τ' εἶναι θεὸν καὶ νοῦν καὶ εἱμαρμένην καὶ Δία· πολλαῖς τ' ἑτέραις ὀνομασίαις προσονομάζεσθαι. Κατ' ἀρχὰς μὲν οὖν καθ' αὑτὸν ὄντα τρέπειν τὴν πᾶσαν οὐσίαν δι' ἀέρος εἰς ὕδωρ· καὶ ὥσπερ ἐν τῇ γονῇ τὸ σπέρμα περιέχεται, οὕτω καὶ τοῦτον σπερματικὸν λόγον ὄντα τοῦ κόσμου, τοιόνδε ὑπολείπεσθαι ἐν τῷ ὑγρῷ, εὐεργὸν αὑτῷ ποιοῦντα τὴν ὕλην πρὸς τὴν τῶν ἑξῆς γένεσιν· εἶτ' ἀπογεννᾶν πρῶτον τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν.
Έν τ είναι Θεόν και Νούν καί Ειμαρμένην και Δία. Πολλές τ ετέραις ονομασίες προσονομάζεσθαι…σπερματικόν λόγον όντα του κόσμου...
(Διογ.Λαέρτ.,Βίοι Φιλοσόφων,Ζ)

Αριστοτέλης,Περί Κόσμου
Ο ΘΕΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ,ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ.
ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΖΗΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΓΑΜΕ ''ΔΙ' ΟΝ ΖΩΜΕΝ''
(ΑΥΤΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΖΟΥΜΕ.)
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ,ΔΙΟΤΙ ΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ.
ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΟΣ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙΘΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΟΣ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΙΟΣ ΚΑΙ ΥΕΤΙΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΟΧΕΣ ,ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΥΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ.
ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΠΙΚΑΡΠΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΕΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΚΕΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΓΝΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΩΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
ΕΠΙΣΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΤΑΙΡΙΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΟΣ ΚΑΙ ΞΕΝΙΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΜΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΙΛΙΧΙΟΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΣΩΤΗΡ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ .
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΚΑΙ ΧΘΟΝΙΟΣ ,ΟΝΤΑΣ ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΚΑΘΕ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ,ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
ΕΤΣΙ ΟΡΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΡΦΙΚΑ :
Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ο τελευταίος ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς το κέντρο , Διὸς δ' ἐκ πάντα τέτυκται·
Ζεὺς θεμέλιο της γης και οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
Ζεὺς το αρσενικό , Ζεὺς η αθάνατη νύμφη·
Ζεὺς πνοὴ πάντων, Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή·
Ζεὺς Ωκεανού ῥίζα, Ζεὺς ἥλιος και σελήνη·
Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ἀρχὸς ἁπάντων ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς εκρυψε τους πάντες και τους ξανάφερε στο φως το αγαπητό μέσα από την ιερή καρδιά του ,κάνοντας φοβερά έργα.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ,ΚΑΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΑΚΙΝΗΤΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ,ΔΙΟΤΙ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Ο Σωκράτης, ο Απόλλωνας και ο Δημιουργός Θεός

9
LAPTONAS έγραψε:δ. [εξήγηση Μυθολογίας]
Ο Απόλλωνας ήταν αυτός που καθάρισε τον Πύθωνα και πήρε το Μαντείο σύμφωνα με το μύθο. Εξήγησε μου εκείνο το Θεό "εν Δελφοίς" πως τον φαντάζεσαι και τη σχέση του με τον Δημιουργό του ;; . Διότι κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει φυσικά ότι ο Απόλλων ήταν ο Θεός που τιμούσαν εν Δελφοίς αλλά κανείς δεν προσδιορίζει πραγματικά τι ήταν ο Απόλλωνας - εκτός μύθου- και η σχέση του με το υπόλοιπο "πάνθεο", από ποιον λάμβανε εντολές, ποιος ήταν ο σκοπός του στο κόσμο κτλ. σε μία συγκροτημένη κοσμοθεωρία
Πλάκα μου κάνεις τώρα,τι τρικ είναι αυτά,δεν ξέρεις ποιος ήταν ο Απόλλων;
Ήταν γιος του Δία και της Λητώς.Ο Απόλλωνας είναι ο Θεός του φωτός, ο Θεός της μαντικής τέχνης και των
οραμάτων, της μουσικής, των τραγουδιών και της ποίησης (προστάτης των καλών τεχνών), ο αιώνιος έφηβος. Ακόμη είναι ο Θεός της θεραπείας.Ο Απόλλωνας δύο φορές, αφού του αφαιρέθηκαν από τον Δία οι θεϊκές του δυνάμεις, διατάχθηκε από τον πατέρα του να υπηρετήσει ως δούλος σε κάποιον θνητό.Επίσης ήταν δάσκαλος των ανθρώπων,τους οποίους δίδαξε πολλά,πήγε σε πολλά μέρη μέχρι και την Υπερβορεία.
Όποιος έχει διαβάσει το έργο του Πλουτάρχου Περί του Ε(ΕΙ) του εν Δελφοίς μπορεί να καταλάβει μερικά πράγματα για τον θεό Απόλλων.
http://www.mediafire.com/view/9q4q8bys5 ... %CE%A5.pdf

ε. [εξήγηση σύγχρονων συγγραφέων]
Ο Λιακόπουλος π.χ. λέει ότι ο Απόλλωνας ήταν αρχαίος ανθρωπόμορφος θεός (όπως όλοι οι Έλληνες θεοί) απόγονος των 201 έκπτωτων ο οποίος άλλοτε πήγαινε σύμφωνα με το θέλημα του Δία (ο οποίος έκρυβε την ύπαρξη του Δημιουργού, του Ενός Θεού για να έχει την εξουσία σύμφωνα με την καθοδήγηση του αρχαίκακου) και άλλοτε αντίθετα με το θέλημα του Δία όταν έβλεπε ότι γινόταν αδικίες εις βάρος των ανθρώπων.
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του,σεβαστή,αλλά δεν σημαίνει ότι έχει και δίκαιο.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”

cron