[Περίληψη : Τρία μέλη συζητούν πάνω στο ποιος βαστάζει ποιον με βάση το λόγο του Παύλου, που λέει ότι η ρίζα βαστάζει το δέντρο και το δέντρο τα κλαδιά. Όταν τα κλαδιά κόπτονται και μπαίνουν στην θέση τους άλλα κλαδιά (κέντρισμα) τότε τα νέα κλαδιά δεν μπορούν να υπερηφανεύονται κατά των παλαιών γιατί όλα τα κλαδιά στο ίδιο δέντρο και στην ίδια ρίζα υπάγονται. Το μέλος vasillis_1 απευθύνει ένα ερώτημα στον Spartan. Ο Laptonas λέει τη γνώμη του. Ο Spartan δηλώνει ότι συμφωνεί σε πρώτο επίπεδο... και η συζήτηση ξεκινάει]
Ρωμ. 11,13 – 23
Εις σας τους εθνικούς τα λέγω αυτά, δια να μη υψηλοφρονήσετε και περιφρονήσετε τους Ιουδαίους. Εφ' όσον άλλωστε εγώ είμαι Απόστολος των εθνών, εργάζομαι με κάθε αυταπάρνησιν να σας μεταδώσω το Ευαγγέλιον, να εκπληρώσω την αποστολήν μου και να σας οδηγήσω εις την δόξαν του Θεού. Ακόμη δε μήπως και διεγείρω τον ζήλον των ομοεθνών μου και οδηγήσω, έστω και μερικούς από αυτούς, στον δρόμον της σωτηρίας. Διότι εάν η αποπομπή των από την Χριστιανικήν πίστιν έγινεν έμμεσος αιτία να συμφιλιωθή ο ειδωλολατρικός κόσμος με τον Θεόν, η πρόσληψίς των εις την πίστιν τι άλλο θα είναι ειμή ζωή όλων και πνευματική ανάστασις εκ των νεκρών; Εάν δε η απαρχή του Ισραηλιτικού λαού, δηλαδή οι πατριάρχαι, οι προφήται, οι δίκαιοι, που πρώτοι δια την αξίαν των ευλογήθησαν από τον Θεόν, είναι αγία, τότε και η μάζα του Ισραηλιτικού λαού είναι δεκτική αγιότητος. Και εάν η ρίζα είναι αγία, τότε και οι κλάδοι, δηλαδή οι Ισραηλίται, ημπορεί να γίνουν άγιοι. Εάν δε μερικοί από τους κλάδους εκόπησαν από τον κορμόν, απεσπάσθησαν και επετάχθησαν δια την απιστίαν των, συ δε, ο ειδωλολάτρης, που μέχρι προ ολίγου παρέμεινες αγριέλαια και εκεντρώθηκες εις την θέσιν των αποκοπέντων κλάδων, συνεδέθης δε με την ρίζαν και μετέχεις στους παχείς χυμούς της ελαίας, μη υπερηφανεύεσαι εις βάρος των κλάδων, που απεσπάσθησαν. Εάν δε αλαζονεύεσαι και υπερηφανεύεσαι, μάθε, ότι δεν βαστάζεις συ την ρίζαν, αλλά η ρίζα βαστάζει σε• (και ως Χριστιανός δε που είσαι, στηρίζεσαι στους πατριάρχας και τους προφήτας των Εβραίων). Θα πης ίσως προς δικαιολογίαν σου• Εκόπησαν οι κλάδοι, δια να κεντρωθώ εγώ εις την θέσιν των. Πολύ καλά• ένεκα της απιστίας των εκόπησαν και επετάχθησαν οι κλάδοι• συ δε όχι ένεκα των έργων σου, αλλά ένεκα της πίστεως στέκεις και είσαι κολλημένος με την ρίζαν. Λοιπόν μη υψηλοφρονής, αλλά ταπεινώσου με τον φόβον, μήπως τυχόν ξεπέσης απ' εκεί που είσαι. Διότι εάν ο Θεός δεν ελυπήθη, αλλ' έκοψε και επέταξε τους φυσικούς κλάδους της ελαίας, δηλαδή τους Ισραηλίτας, φοβήσου μήπως δεν λυπηθή και σένα, εάν υψηλοφρονήσης. Πρόσεξε, λοιπόν, και κύτταξε την αγαθότητα, αλλά και την αυστηρότητα του Θεού• αυστηρότητα εναντίον εκείνων, που έδειξαν απιστίαν και έπεσαν, αγαθότητα δε εις σε, εάν επιμείνης να πιστεύης και να στηρίζεσαι εις αυτήν την αγαθότητα, διότι άλλως και συ θα αποκοπής. Και εκείνοι δε, οι Ισραηλίται, εάν δεν επιμείνουν εις την απιστίαν των, θα κεντρωθούν πάλιν εις την ελαίαν. Διότι ο Θεός είναι δυνατός και ικανός να τους κεντρώση πάλιν.
Πόσο εύκολα ανατρέπεται και αυτό με βασικές γνώσεις βοτανικής : Ο Έλληνας παρέμεινε αγριέλαια και εκεντρώθηκε τον Χριστιανισμό. Ακριβώς επειδή ήταν αγριελιά ο Ελληνισμός παράγει και καλύτερο καρπό. Η ρίζα λοιπόν που βαστάει τον Έλληνα είναι Ελληνική, και φυτρώνει στην Ελλάδα, το μόσχευμα ασφαλώς είναι τα Ευαγγέλια της Βασιλείας του Λόγου.Vassilis_1 έγραψε: Τώρα Spartan, σου απευθύνω το εξής ερώτημα: Δέχεσαι ότι δεν βαστάζεις εσύ την ρίζαν, αλλά η ρίζα βαστάζει εσένα = δηλαδή ως Χριστιανός που είσαι, ότι στηρίζεσαι στους πατριάρχας και τους προφήτας των Εβραίων; Ναι, ή όχι; -
Αυτό το δέντρο που στους Φαρισαίους-Ιουδαίους μαύρισε και σάπισε στους Έλληνες Χριστιανούς έγινε μόσχευμα που άνθισε και καρποφόρησε.
Το δέντρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του. (Κατά Ματθαίον 12:33).
και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσαν φύλλα, ήλθεν ει άρα τι ευρήσει εν αυτή. Και ελθών επ’ αυτήν ουδέν εύρεν, ει μη φύλλα. Ου γαρ ην καιρός σύκων. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή: Μηκέτι εκ σου εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγοι. Και ήκουον οι μαθηταί αυτού». (Μαρκ. 11/ια΄13-14).
Τι ήθελε να τους δείξει με την ενέργειά Του αυτή;
Ο Χριστός χρησιμοποίησε την άκαρπη συκιά, ως συμβολισμό του Ισραηλιτικού λαού της εποχής του. Γιατί οι Ισραηλίτες, ενώ όφειλαν να έχουν καρπούς πίστης, είχαν μόνο «φύλλα», δηλαδή μόνο φαινόμενο καρπών, και όχι αληθινούς καρπούς. Όπως η συκιά με τα φύλλα της ξεγελούσε, ότι δήθεν είχε και καρπό, έτσι και ο λαός Ισραήλ, με τα λόγια ξεγελούσε, όμως τα έργα τους ήταν μακριά από τον Θεό, και δεν είχαν καρπούς αξίους μετανοίας. http://www.oodegr.co/oode/grafi/kd/sykia1.htm