Ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ και η Εταιρία Σκοπιά
Δημοσιεύτηκε: 21 Νοέμ 2008, 21:11
Ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ και η Εταιρία Σκοπιά
κ. Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ. Σ. της Π. Ε. Γ
πηγη από: http://www.egolpio.com/XILIASTES/rutherford.htm
Δεύτερος πρόεδρος της εταιρίας «Σκοπιά» και διάδοχος του Καρόλου Τ. Ρώσσελ εκλέχτηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Η εκλογή του πραγματοποιήθηκε στην ετήσια συνέλευση της 6-1-1917. Αμέσως μετά την εκλογή του ο Ρόδερφορδ έλαβε δραστικά μέτρα για την αύξηση του έργου κηρύγματος στον αγρό προς αίνο του Ιεχωβά, δηλ. έσοδα στην εταιρία.
1983 Βιβλίον του έτους, σελ. 91: «Δεν ήταν όμως όλοι ευτυχισμένοι μέσα στην οργάνωση όταν εκλέχθηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Στην πραγματικότητα από το 1917 πολλά φιλόδοξα άτομα επεδίωξαν να κερδίσουν το διοικητικό έλεγχο της Εταιρίας. Έπαψαν να συνεργάζονται πρόθυμα και έτσι άρχισε μία περίοδος πύρινης δοκιμασίας «Ο Ιεχωβά και ο άγγελος της διαθήκης» του, Ιησούς Χριστός, ήρθαν να επιθεωρήσουν τον πνευματικό ναό το 1918 μ.Χ. Τότε άρχισε η κρίση στον οίκο του Θεού και ξεκίνησε μία περίοδος καθαρισμού και εξαγνισμού. Κάτι άλλο συνέβει ακόμη, εμφανίστηκαν άνθρωποι με χαρακτηριστικά του «πονηρού δούλου». «Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι μία τάξη «πιστού και φρόνιμου δούλου» θα εμφανίζονταν δίνοντας πνευματική τροφή». Όπως μας περιγράφει η ίδια η «Σκοπιά» στα γεγονότα κατά την εκλογή του Ρόδερφορδ, παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής εταιρίας και μάλιστα όχι από τις σοβαρές και αξιόπιστες και όχι θρησκείας, η οποία να διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια. Βεβαίως επικαλείται την επίσκεψη του Ιεχωβά με βοηθό τον Ιησού Χριστό, οι οποίοι αναλαμβάνουν την τακτοποίηση με πύρινες εκκαθαρίσεις αλλά αυτό είναι κάτι που το διαβάζομε συχνά στα έντυπα της εταιρίας, δεν είναι η πρώτη φορά. Παρ' όλα αυτά οι διενέξεις συνεχίσθηκαν η ομάδα που παρέμεινε πιστή στον Ρώσσελ και η ομάδα του Ρόδερφορδ είχαν κηρύξει σφοδρό πόλεμο για την νομή της εξουσίας. Το μέσον για επικράτηση ήταν η «ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου», αυτό ήταν το επιχείρημα και των δύο παρατάξεων (κάτι που σαν θέμα έχει πολλές και ποικίλες ασάφειες έως σήμερα).
Σελ. 92: «Η ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου ήταν θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος εκείνα τα χρόνια. Πολύ νωρίτερα το 1881 ο Κάρολος Ρώσσελ έλεγε ότι είναι το μικρό ποίμνιο (144.000)... και έτσι κατανοήθηκε ότι ο "δούλος" ήταν μία τάξη. Με το πέρασμα του χρόνου η ιδέα που υιοθετήθηκε ήταν ότι ο ίδιος ο Ρώσσελ ήταν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος». Αυτό οδήγησε μερικούς στη παγίδα να λατρεύουν ένα πλάσμα». Εδώ φαίνεται ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» όποιος και εάν είναι έχει απόλυτη εξουσία επάνω σε ανθρώπινες υπάρξεις που φθάνουν στο σημείο της λατρείας, κάτι που ανήκει μόνο στο Θεό.
Σελ. 92: «Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη... ξεκαθαρίσθηκε τον Φεβρουάριο του 1927.
Ο Ρώσσελ είχε στείλει στα κεντρικά γραφεία στη Βρετανία τον Πώλ Τζόνσον ένα Ιουδαίο ο οποίος εγκατέλειψε τον Ιουδαϊσμό και έγινε Λουθηριανός ιερέας προτού γνωρίσει την Αλήθεια του Θεού... αυτός νόμισε ότι ήταν αρχιερέας του κόσμου, παρουσίαζε τον εαυτόν του σαν διάδοχο του Ρώσσελ ισχυριζόμενος ότι ο μανδύας του πάστορα Ρώσσελ έπεσε πάνω του όπως η μηλωτή του Ηλία στον Ελισσαιέ. Ο Τζόνσον χρησιμοποίησε ακατάλληλα τα έγγραφα που του είχαν δοθεί από την Εταιρία και δέσμευσε τα χρήματα στην τράπεζα του Λονδίνου. Αργότερα ήταν απαραίτητο να γίνει δικαστική ενέργεια για να ελευθερωθούν τα χρήματα. Ο Τζόνσον πίστευε ότι ο ίδιος έπρεπε να ήταν ο πρόεδρος της εταιρίας».
Σελ. 95-97: «Ο Τζόνσον προσπάθησε να επηρεάσει το συμβούλιο των διευθυντών παρουσιάζοντας τον Ι. Ρόδερφορδ ακατάλληλο για πρόεδρο και έπεισε τέσσερα από τα επτά μέλη του συμβουλίου, οι διαφωνούντες προσπάθησαν να αποσπάσουν τον διοικητικό έλεγχο από τον πρόεδρο. Την 17η Ιουλίου 1917 όταν συγκεντρώθηκε η οικογένεια Μπέθελ για το μεσημεριανό φαγητό, σε κάθε σερβίτσιο τοποθετήθηκε και ένα βιβλίο το «Τετελεσμένο Μυστήριο», αφού έγινε η προσευχή εκδηλώθηκε η αναταραχή. Επικεφαλής ο Τζόνσον κατά του αδελφού Ρόδερφορδ. Εκτοξεύοντας αισχρές κατηγορίες δυνατά περπατούσαν πάνω-κάτω σταματούσαν στο τραπέζι του Ρόδερφορδ για να τον απειλήσουν κουνώντας τις γροθιές τους... Αυτό το γεγονός απεκάλυψε ότι μερικά μέλη της οικογένειας Μπέθελ συμπαθούσαν τους εναντιουμένους, αν αυτά συνεχίζονταν θα υπήρχε διάλυσις. Έτσι ο Ρόδερφορδ ενήργησε νομικά. Αν και ο ίδιος γνώριζε εν τούτοις συμβουλεύτηκε ένα διακεκριμένο νομικό στην Φιλαδέλφεια σχετικά με την αρμοδιότητα του συμβουλίου των διευθυντών της Εταιρίας, όπου αποκάλυψε ότι οι τέσσερεις διαφωνούντες δεν ήταν νόμιμα μέλη διότι τους είχε διορίσει ο Ρώσσελ, αλλά το καταστατικό απαιτούσε οι διευθυντές να εκλέγονται με ψηφοφορία από τους μετόχους, έτσι ο Ρόδερφορδ τους έδιωξε και διόρισε τέσσερα νέα μέλη στο συμβούλιο ώστε ο διορισμός τους να εγκριθεί στην επομένη συνεδρίαση του συλλόγου στις αρχές του 1918, αυτό και έγινε. Στην ετήσια συνεδρίαση των μετόχων 5-1-‘18 κανείς από τους αντιπάλους δεν πέτυχε να εκλεγεί. Η προσπάθεια των εναντιωμένων ν' αποκτήσουν τον έλεγχο απέτυχε τελείως».
Όλα αυτά δεν είναι άλλο από την ιστορική διαδρομή του Ρόδερφορδ προς την εξουσία μιας μετοχικής εταιρίας όπως η ίδια ομολογεί δίχως καμμία πνευματικότητα, δίχως θρησκευτική συνείδηση. Με νομικίστικα τεχνάσματα και διάφορες μεθοδεύσεις κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην προεδρία σε πλήρη συνεργασία με το «θηρίο» και τους εκπροσώπους του για την επιτυχία των στόχων του. Φυσικά τέτοια φαινόμενα παρουσιάζουν και άλλες εταιρίες για οικονομικά συμφέροντα κ.α, έστω και με μέσα ανορθόδοξα, όμως δεν έχουν καμμία σχέση με θρησκεία και το πλέον σημαντικό δεν αναμειγνύουν τον Θεό σε τέτοιου είδους ενέργειες. Συνεχίζοντας τις εμπορικές δραστηριότητες της εταιρίας ο Ι. Ρόδερφορδ κυκλοφορεί το βιβλίο «Τετελεσμένο Μυστήριον».
Σελ. 99-100: «Τα τέλη του 1917 και αρχές του 1918 το «Τετελεσμένο Μυστήριον» διανεμόταν σε ολοένα και περισσότερα αντίτυπα. Εξοργισμένος ο κλήρος ισχυρίστηκε ψευδώς ότι ορισμένες δηλώσεις σ’ αυτό το βιβλίο ήταν στασιαστικές... Αυτό μαζί με παρόμοιες κατηγορίες άλλων εκκλησιαστικών κύκλων είχε προφανή σχέση με την κατάσχεση των λογιστικών βιβλίων της Εταιρίας από αξιωματούχους της αντικατασκοπείας του Στρατού... Οι αρχές νόμιζαν ότι θα εύρισκαν κάποια απόδειξη... ότι η Εταιρία μας εργάζεται για το συμφέρον της Γερμανικής κυβερνήσεως».
Σελ. 102: «Στις 4-3-‘18 το Υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτήρισε την διάθεση του «Τετελεσμένου Μυστηρίου» παράβαση του Νόμου περί Κατασκοπείας».
Σελ. 103: «Ο κλήρος ενεθάρρυνε τους κυβερνητικούς παράγοντες να ενοχλούν την εταιρία και να κάνουν συλλήψεις, να μην εγκρίνουν το «Τετελεσμένο Μυστήριον» και να πιέσουν τους σπουδαστές της Γραφής να κόψουν ορισμένες σελίδες (247-253) από τον τόμο». Φυσικά κατά την πάγια τακτική της εταιρίας για όσα την ενοχλούν, αίτιος είναι ο κλήρος, όμως τα γεγονότα αυτά τα οποία σημαδεύουν την ιστορία της εταιρίας και στην συγκεκριμένη εποχή του Ι. Ρόδερφορδ παρουσιάζονται αναγκαστικά στο βιβλίο της, βέβαια απλουστευμένα, απαλά και το πιο σημαντικό, περιβάλλουν με ένα φωτοστέφανο μάρτυρος κυρίως τον Ι. Ρόδερφορδ και ακολούθως την παρέα του.
Σελ. 110: «Μετά τις αρχές του Οκτωβρίου 1914 οι χρισμένοι διεκήρυξαν ότι οι καιροί των εθνών είχαν τελειώσει και πλησίαζαν στην καταστροφή τους, στον Αρμαγεδδώνα (Λουκ. 24) Αποκ. (ΙΣΤ 14-16). Οι συμβολικοί αυτοί «δύο μάρτυρες» διεκήρυξαν το πένθιμο αυτό μήνυμα τους προς τα έθνη 1.260 ημέρες δηλαδή τριάμισι χρόνια 4/5 Οκτωβρίου 1914 μέχρι 26/27 Μαρτίου 1918. Τότε το θηριώδες πολιτικό σύστημα του Διαβόλου πολέμησε ενάντια στους «δύο μάρτυρες» σκοτώνοντας τους. Αυτή ήταν η προφητεία και εκπληρώθηκε. Στις 7-5-‘18 το Περιφερειακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών... έκδωσε ένταλμα συλλήψεως ορισμένων της εταιρίας. Πρόεδρος Ρόδερφορδ, Γραμματέας Ταμίας Άμπουργκ, οι Γούντγουωρθ, Φίσερ (συντάκτες του «Τετελεσμένου Μυστηρίου») και οι υπόλοιποι περί τον Ρόδερφορδ.
κ. Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ. Σ. της Π. Ε. Γ
πηγη από: http://www.egolpio.com/XILIASTES/rutherford.htm
Δεύτερος πρόεδρος της εταιρίας «Σκοπιά» και διάδοχος του Καρόλου Τ. Ρώσσελ εκλέχτηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Η εκλογή του πραγματοποιήθηκε στην ετήσια συνέλευση της 6-1-1917. Αμέσως μετά την εκλογή του ο Ρόδερφορδ έλαβε δραστικά μέτρα για την αύξηση του έργου κηρύγματος στον αγρό προς αίνο του Ιεχωβά, δηλ. έσοδα στην εταιρία.
1983 Βιβλίον του έτους, σελ. 91: «Δεν ήταν όμως όλοι ευτυχισμένοι μέσα στην οργάνωση όταν εκλέχθηκε ο Ι. Ρόδερφορδ. Στην πραγματικότητα από το 1917 πολλά φιλόδοξα άτομα επεδίωξαν να κερδίσουν το διοικητικό έλεγχο της Εταιρίας. Έπαψαν να συνεργάζονται πρόθυμα και έτσι άρχισε μία περίοδος πύρινης δοκιμασίας «Ο Ιεχωβά και ο άγγελος της διαθήκης» του, Ιησούς Χριστός, ήρθαν να επιθεωρήσουν τον πνευματικό ναό το 1918 μ.Χ. Τότε άρχισε η κρίση στον οίκο του Θεού και ξεκίνησε μία περίοδος καθαρισμού και εξαγνισμού. Κάτι άλλο συνέβει ακόμη, εμφανίστηκαν άνθρωποι με χαρακτηριστικά του «πονηρού δούλου». «Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι μία τάξη «πιστού και φρόνιμου δούλου» θα εμφανίζονταν δίνοντας πνευματική τροφή». Όπως μας περιγράφει η ίδια η «Σκοπιά» στα γεγονότα κατά την εκλογή του Ρόδερφορδ, παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής εταιρίας και μάλιστα όχι από τις σοβαρές και αξιόπιστες και όχι θρησκείας, η οποία να διεκδικεί την απόλυτη αλήθεια. Βεβαίως επικαλείται την επίσκεψη του Ιεχωβά με βοηθό τον Ιησού Χριστό, οι οποίοι αναλαμβάνουν την τακτοποίηση με πύρινες εκκαθαρίσεις αλλά αυτό είναι κάτι που το διαβάζομε συχνά στα έντυπα της εταιρίας, δεν είναι η πρώτη φορά. Παρ' όλα αυτά οι διενέξεις συνεχίσθηκαν η ομάδα που παρέμεινε πιστή στον Ρώσσελ και η ομάδα του Ρόδερφορδ είχαν κηρύξει σφοδρό πόλεμο για την νομή της εξουσίας. Το μέσον για επικράτηση ήταν η «ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου», αυτό ήταν το επιχείρημα και των δύο παρατάξεων (κάτι που σαν θέμα έχει πολλές και ποικίλες ασάφειες έως σήμερα).
Σελ. 92: «Η ταυτότητα του πιστού και φρόνιμου δούλου ήταν θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος εκείνα τα χρόνια. Πολύ νωρίτερα το 1881 ο Κάρολος Ρώσσελ έλεγε ότι είναι το μικρό ποίμνιο (144.000)... και έτσι κατανοήθηκε ότι ο "δούλος" ήταν μία τάξη. Με το πέρασμα του χρόνου η ιδέα που υιοθετήθηκε ήταν ότι ο ίδιος ο Ρώσσελ ήταν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος». Αυτό οδήγησε μερικούς στη παγίδα να λατρεύουν ένα πλάσμα». Εδώ φαίνεται ότι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» όποιος και εάν είναι έχει απόλυτη εξουσία επάνω σε ανθρώπινες υπάρξεις που φθάνουν στο σημείο της λατρείας, κάτι που ανήκει μόνο στο Θεό.
Σελ. 92: «Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη... ξεκαθαρίσθηκε τον Φεβρουάριο του 1927.
Ο Ρώσσελ είχε στείλει στα κεντρικά γραφεία στη Βρετανία τον Πώλ Τζόνσον ένα Ιουδαίο ο οποίος εγκατέλειψε τον Ιουδαϊσμό και έγινε Λουθηριανός ιερέας προτού γνωρίσει την Αλήθεια του Θεού... αυτός νόμισε ότι ήταν αρχιερέας του κόσμου, παρουσίαζε τον εαυτόν του σαν διάδοχο του Ρώσσελ ισχυριζόμενος ότι ο μανδύας του πάστορα Ρώσσελ έπεσε πάνω του όπως η μηλωτή του Ηλία στον Ελισσαιέ. Ο Τζόνσον χρησιμοποίησε ακατάλληλα τα έγγραφα που του είχαν δοθεί από την Εταιρία και δέσμευσε τα χρήματα στην τράπεζα του Λονδίνου. Αργότερα ήταν απαραίτητο να γίνει δικαστική ενέργεια για να ελευθερωθούν τα χρήματα. Ο Τζόνσον πίστευε ότι ο ίδιος έπρεπε να ήταν ο πρόεδρος της εταιρίας».
Σελ. 95-97: «Ο Τζόνσον προσπάθησε να επηρεάσει το συμβούλιο των διευθυντών παρουσιάζοντας τον Ι. Ρόδερφορδ ακατάλληλο για πρόεδρο και έπεισε τέσσερα από τα επτά μέλη του συμβουλίου, οι διαφωνούντες προσπάθησαν να αποσπάσουν τον διοικητικό έλεγχο από τον πρόεδρο. Την 17η Ιουλίου 1917 όταν συγκεντρώθηκε η οικογένεια Μπέθελ για το μεσημεριανό φαγητό, σε κάθε σερβίτσιο τοποθετήθηκε και ένα βιβλίο το «Τετελεσμένο Μυστήριο», αφού έγινε η προσευχή εκδηλώθηκε η αναταραχή. Επικεφαλής ο Τζόνσον κατά του αδελφού Ρόδερφορδ. Εκτοξεύοντας αισχρές κατηγορίες δυνατά περπατούσαν πάνω-κάτω σταματούσαν στο τραπέζι του Ρόδερφορδ για να τον απειλήσουν κουνώντας τις γροθιές τους... Αυτό το γεγονός απεκάλυψε ότι μερικά μέλη της οικογένειας Μπέθελ συμπαθούσαν τους εναντιουμένους, αν αυτά συνεχίζονταν θα υπήρχε διάλυσις. Έτσι ο Ρόδερφορδ ενήργησε νομικά. Αν και ο ίδιος γνώριζε εν τούτοις συμβουλεύτηκε ένα διακεκριμένο νομικό στην Φιλαδέλφεια σχετικά με την αρμοδιότητα του συμβουλίου των διευθυντών της Εταιρίας, όπου αποκάλυψε ότι οι τέσσερεις διαφωνούντες δεν ήταν νόμιμα μέλη διότι τους είχε διορίσει ο Ρώσσελ, αλλά το καταστατικό απαιτούσε οι διευθυντές να εκλέγονται με ψηφοφορία από τους μετόχους, έτσι ο Ρόδερφορδ τους έδιωξε και διόρισε τέσσερα νέα μέλη στο συμβούλιο ώστε ο διορισμός τους να εγκριθεί στην επομένη συνεδρίαση του συλλόγου στις αρχές του 1918, αυτό και έγινε. Στην ετήσια συνεδρίαση των μετόχων 5-1-‘18 κανείς από τους αντιπάλους δεν πέτυχε να εκλεγεί. Η προσπάθεια των εναντιωμένων ν' αποκτήσουν τον έλεγχο απέτυχε τελείως».
Όλα αυτά δεν είναι άλλο από την ιστορική διαδρομή του Ρόδερφορδ προς την εξουσία μιας μετοχικής εταιρίας όπως η ίδια ομολογεί δίχως καμμία πνευματικότητα, δίχως θρησκευτική συνείδηση. Με νομικίστικα τεχνάσματα και διάφορες μεθοδεύσεις κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην προεδρία σε πλήρη συνεργασία με το «θηρίο» και τους εκπροσώπους του για την επιτυχία των στόχων του. Φυσικά τέτοια φαινόμενα παρουσιάζουν και άλλες εταιρίες για οικονομικά συμφέροντα κ.α, έστω και με μέσα ανορθόδοξα, όμως δεν έχουν καμμία σχέση με θρησκεία και το πλέον σημαντικό δεν αναμειγνύουν τον Θεό σε τέτοιου είδους ενέργειες. Συνεχίζοντας τις εμπορικές δραστηριότητες της εταιρίας ο Ι. Ρόδερφορδ κυκλοφορεί το βιβλίο «Τετελεσμένο Μυστήριον».
Σελ. 99-100: «Τα τέλη του 1917 και αρχές του 1918 το «Τετελεσμένο Μυστήριον» διανεμόταν σε ολοένα και περισσότερα αντίτυπα. Εξοργισμένος ο κλήρος ισχυρίστηκε ψευδώς ότι ορισμένες δηλώσεις σ’ αυτό το βιβλίο ήταν στασιαστικές... Αυτό μαζί με παρόμοιες κατηγορίες άλλων εκκλησιαστικών κύκλων είχε προφανή σχέση με την κατάσχεση των λογιστικών βιβλίων της Εταιρίας από αξιωματούχους της αντικατασκοπείας του Στρατού... Οι αρχές νόμιζαν ότι θα εύρισκαν κάποια απόδειξη... ότι η Εταιρία μας εργάζεται για το συμφέρον της Γερμανικής κυβερνήσεως».
Σελ. 102: «Στις 4-3-‘18 το Υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτήρισε την διάθεση του «Τετελεσμένου Μυστηρίου» παράβαση του Νόμου περί Κατασκοπείας».
Σελ. 103: «Ο κλήρος ενεθάρρυνε τους κυβερνητικούς παράγοντες να ενοχλούν την εταιρία και να κάνουν συλλήψεις, να μην εγκρίνουν το «Τετελεσμένο Μυστήριον» και να πιέσουν τους σπουδαστές της Γραφής να κόψουν ορισμένες σελίδες (247-253) από τον τόμο». Φυσικά κατά την πάγια τακτική της εταιρίας για όσα την ενοχλούν, αίτιος είναι ο κλήρος, όμως τα γεγονότα αυτά τα οποία σημαδεύουν την ιστορία της εταιρίας και στην συγκεκριμένη εποχή του Ι. Ρόδερφορδ παρουσιάζονται αναγκαστικά στο βιβλίο της, βέβαια απλουστευμένα, απαλά και το πιο σημαντικό, περιβάλλουν με ένα φωτοστέφανο μάρτυρος κυρίως τον Ι. Ρόδερφορδ και ακολούθως την παρέα του.
Σελ. 110: «Μετά τις αρχές του Οκτωβρίου 1914 οι χρισμένοι διεκήρυξαν ότι οι καιροί των εθνών είχαν τελειώσει και πλησίαζαν στην καταστροφή τους, στον Αρμαγεδδώνα (Λουκ. 24) Αποκ. (ΙΣΤ 14-16). Οι συμβολικοί αυτοί «δύο μάρτυρες» διεκήρυξαν το πένθιμο αυτό μήνυμα τους προς τα έθνη 1.260 ημέρες δηλαδή τριάμισι χρόνια 4/5 Οκτωβρίου 1914 μέχρι 26/27 Μαρτίου 1918. Τότε το θηριώδες πολιτικό σύστημα του Διαβόλου πολέμησε ενάντια στους «δύο μάρτυρες» σκοτώνοντας τους. Αυτή ήταν η προφητεία και εκπληρώθηκε. Στις 7-5-‘18 το Περιφερειακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών... έκδωσε ένταλμα συλλήψεως ορισμένων της εταιρίας. Πρόεδρος Ρόδερφορδ, Γραμματέας Ταμίας Άμπουργκ, οι Γούντγουωρθ, Φίσερ (συντάκτες του «Τετελεσμένου Μυστηρίου») και οι υπόλοιποι περί τον Ρόδερφορδ.