Re: Η χρεωκοπία του Νεοτερικού Αθεϊσμού στον Μετανεοτερικό κόσμο

10
Η ενοχλητική μισαλλοδοξία του Αθεϊσμού

Οι σίγουρες κοσμικές προβλέψεις της πτώσης της θρησκείας ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Επομένως, εάν η θρησκεία δεν μπορεί να πέσει κάτω και να πεθάνει με τη θέληση της, μήπως θα μπορούσε να εξαφανιστεί με κάποιον άλλο τρόπο; Ναι, θα μπορούσε με την προϋπόθεση ότι θα παραθεωρηθούν πλήρως όλοι οι κανόνες του πολιτισμού. Διότι η μόνη εναλλακτική είναι ο ξεριζωμός της θρησκείας διά της βίας. Η βίαιη καταστολή της θρησκείας αποτελεί μία από τις πλέον προβληματικές όψεις του αθεϊσμού ειδικά για εκείνους που έχουν μία μετανεοτερική προδιάθέση και για τους οποίους η ανεκτικότητα συνιστά την ύψιστη κοινωνική και προσωπική αρετή. Η σύγχρονη Δυτική κοινωνία εκτιμά την ανεκτικότητα και δείχνει περιορισμένη υπομονή όσον αφορά αυτούς που απαιτούν την εξαφάνιση των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή, ακόμη χειρότερα, των ίδιων των πιστών.

Όσοι μιλούν για την εξάλειψη της θρησκείας -για παράδειγμα, συγκρίνοντας την με μία απαίσια μόλυνση που πρέπει να φύγει από τη μέση- συχνά δεν κατορθώνουν να ρωτήσουν, πολύ περισσότερο να εξηγήσουν, το πώς θα λάβει χώρα μία τέτοια εξάλειψη. Τι θα γίνει στην περίπτωση που οι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα με τη θρησκεία και αρνηθούν να την εγκαταλείψουν;

Οι αθεϊστές μιλούν για το ξερίζωμα της θρησκείας ωσάν αυτό να ήταν μία διαδικασία χωρίς πόνο, γιατί όχι και ευχάριστη. Ίσως να μην διαφέρουν και πολύ από απλοϊκά σαρκοβόρα ζώα, που πιστεύουν ότι τα άλλα ζώα πέφτουν κάτω την κατάλληλη στιγμή και πεθαίνουν χωρίς πόνο, μόνο και μόνο για να φαγωθούν από τους γεμάτους εκτίμηση ανθρώπους. Ο απλοϊκός αθεϊστής φαίνεται πως πιστεύει ότι ένα ενημερωμένο σεμινάριο περί αθεΐας είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται για να εξαλειφθεί η θρησκεία, δείχνοντας στους εκ τούτου ευγνώμονες ανθρώπους ότι μπορούν να απελευθερωθούν από μία καταπιεστική και εξασθενημένη αυταπάτη. Η πραγματικότητα της όλης κατάστασης είναι αιματηρή, χαώδης και κτηνώδης: το ξερίζωμα της πίστης τείνει στη συνδρομή των εκτελεστικών αποσπασμάτων και των θαλάμων αερίων.

Ο μύθος περί εξαλείψεως της θρησκείας χωρίς πόνο συναντάται ακόμη στην πρόσφατη τριλογία του Φίλιπ Πούλμαν, Τριλογία του Κόσμου (1998-2000), η οποία κάνει λόγο για ένα σύμπαν που καταπιέζεται από μία κακοποιό και προφανώς ξεμωραμένη θεότητα. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να μπει ένα τέλος στη σαδιστική κτηνωδία της «βασιλείας του Θεού» είναι με την ανατροπή αυτής της θεότητας και την εγκαθίδρυση της «δημοκρατίας του ουρανού». Ο θάνατος του Θεού απαιτεί να παύσουμε να μιλάμε για τη βασιλεία του Θεού· στη θέση της θα πρέπει να τοποθετήσουμε τη «δημοκρατία του ουρανού» μία φράση που ολοκληρώνει τον τελευταίο τόμο της τριλογίας του Πούλμαν. Ο Θεός που πεθαίνει, σύμφωνα με τον Πούλμαν, είναι ο Θεός που καίει αιρετικούς και κρεμάει μάγισσες. Δεν θα τον θρηνήσει κανένας.

Πρόκειται για μία συναρπαστική και ενδιαφέρουσα ιστορία. Εντούτοις, ο αναγνώστης μένει με ένα παράξενο, επίμονο και ενοχλητικό ερώτημα. Τελειώνουν πράγματι όλα έτσι; Είναι σαν να διαβάζει κάποιος το Η φάρμα των ζώων μέχρι του σημείου που τα ζώα έχουν εκδιώξει τους κακούς ανθρώπους κι έχουν εγκαθιδρύσει τη δική τους δημοκρατία με το σλόγκαν «τέσσερα πόδια, καλό· δύο πόδια, κακό». Η ιστορία, όμως, απλά δεν σταματά εκεί Τι γίνεται με τον καημένο τον γερο-Μπόξερ, το καλό εκείνο ηλικιωμένο άλογο που το έστειλαν στο εργοστάσιο κόλλας; Στην αφήγηση του Όργουελ, ο Μπόξερ αντιπροσωπεύει τους καταπιεσμένους χωρικούς, εν ονόματι των οποίων έλαβε χώρα η επανάσταση και οι οποίοι αρχικά έγιναν αντικείμενο χειραγώγησης εκ μέρους των νέων κυρίων τους, για να καταλήξουν στη συνέχεια το ίδιο καταπιεσμένοι όσο και υπό τις συνθήκες του παλαιού καθεστώτος.

Η Ρωσική Επανάσταση δεν έληξε με τους καταπιεσμένους χωρικούς να εκδιώκουν τον τσάρο, να παίρνουν τη γη και να ζουν πανευτυχείς έκτοτε. Μία νέα ελίτ ανέλαβε τα ηνία, η οποία συχνά προχώρησε στην καταπίεση των χωρικών, αν και με έναν δημιουργικά διαφορετικό τρόπο. Τα αποσπάσματα εκκαθάρισης του Στάλιν «φρόντιζαν» αυτούς τους πιο πεισματάρηδες χωρικούς που δεν είχαν τη δέουσα σοφία να μην αντισταθούν στην εξαναγκαστική κολεκτιβοποίηση. Να, λοιπόν, και οι εκκαθαρίσεις όλων εκείνων που έμπαιναν στη μέση και παρεμπόδιζαν τη νέα παγκόσμια τάξη. Όπως τονίζει ο Μάρτιν Άμις στην πρόσφατη εξαιρετική μελέτη του για τον Στάλιν υπό τον τίτλο Κόμπα ο Τρομερός, οι Δυτικοί απλά δεν ήθελαν να ξέρουν τίποτε για τις βίαιες ακρότητες αυτού του ψυχοπαθούς. Ο Πούλμαν, λοιπόν, έχει εξασφαλίσει ένα τέλος στο λογοτεχνικό επίπεδο αλλά είναι πράγματι αυτό το σημείο στο οποίο μπορούμε να πούμε ότι τελειώνουν όλα; Υπό μία έννοια, στο σημείο αυτό, απλούστατα όλα αρχίζουν.

Αν ο αθεϊσμός έβλεπε τον εαυτό του απλά ως μία (μη θρησκευτική εναλλακτική μεταξύ πολλών άλλων, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Παρ’ όλα αυτά, ο αθεϊσμός έχει την ενοχλητική τάση να βλέπει τον εαυτό του ως τη μοναδική αλήθεια και απαιτεί όλοι να συμμορφωθούν στις πεποιθήσεις του. Ο σοβιετικός αθεϊσμός αποτελεί την αληθινή θρησκευτική φιλοσοφία της νεοτερικότητας μία ολοκληρωτική κοσμοθεωρία που απαιτούσε όλοι οι άλλοι να υποταχθούν στις αξιώσεις της. Όπως καθιστά σαφές η ιστορία του αθεϊστικού κράτους, αυτή η απαίτηση αναπότρεπτα θέτει την ατζέντα της καταστολής και της καταπίεσης. Ένα κίνημα που κάποτε χαιρετίστηκε ως απελευθερωτής, έγινε έτσι καταπιεστής και με τη σειρά του δημιούργησε την ανάγκη για την ανατροπή του.

Ήταν σχετικώς εύκολο να παραθεωρηθεί η σκοτεινή πλευρά του αθεϊσμού την περίοδο που μεσουρανούσε ο Δυτικός φιλελευθερισμός. Αναφορές περί τρομοκρατίας, βασανιστηρίων, λιμοκτονίας, μαζικών εκτοπίσεων και σφαγών στη Σοβιετική Ένωση απορρίπτονταν κάποτε πολύ εύκολα ως προπαγάνδα των αντιδραστικών και των πολιτικά συντηρητικών κύκλων. Παρ' όλα αυτά, η αλήθεια έχει τη συνήθεια να ξεπροβάλλει. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 δεν επέτρεψε απλά την πρόσβαση των κατοίκων του σοβιετικού μπλοκ στη Δύση· ετοίμασε επίσης το δρόμο για τη διερεύνηση των αρχείων της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της από τους Δυτικούς μελετητές. Αυτό που βρήκαν, ήταν συγκλονιστικό. Το άνοιγμα των σοβιετικών αρχείων οδήγησε σε αποκαλύψεις που έδωσαν τέλος σε κάθε είδους αντιλήψεις περί του αθεϊσμού ως μιας ανεκτικής, ευγενούς και γενναιόδωρης κοσμοθεωρίας. Η μαύρη βίβλος τον κομμουνισμού, ένα βιβλίο που βασίζεται σε αυτά τα αρχεία, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όταν πρωτοεκδόθηκε στη Γαλλία το 1997, κυρίως διότι υπαινισσόταν ότι ο γαλλικός κομμουνισμός -ακόμη ισχυρή δύναμη στην πολιτική ζωή της χώρας- ήταν στιγματισμένος με τα εγκλήματα και τις ακρότητες των Λένιν και Στάλιν. Πού ήταν, ρωτούσαν πολλοί από τους εξοργισμένους αναγνώστες του, οι δίκες της Νυρεμβέργης κατά του κομμουνισμού; Ο κομμουνισμός αποτελούσε μία «τραγωδία πλανητικών διαστάσεων», με ένα συνολικό αριθμό θυμάτων που οι συντελεστές του τόμου εκτιμούν διαφόρως μεταξύ 85 και 100 εκατομμυρίων κατά πολύ περισσότερα από τα θύματα του ναζισμού.

Με την έκδοση αυτού του τόμου, κάθε εύλογη κουβέντα στη Δύση περί του αθεϊσμού ως απελευθερωτή σταμάτησε ξαφνικά. Οι συγγραφείς υιοθέτησαν το απόφθεγμα του Ιγκνάθιο Σιλόνε, ότι «οι επαναστάσεις, όπως τα δέντρα, πρέπει να κρίνονται από τους καρπούς τους». Ο κομμουνισμός υποσχέθηκε απελευθέρωση από την αυταπάτη της θρησκείας· κατέληξε σε μία αιματηρή απογραφή που ξεπερνά οτιδήποτε γνωρίζαμε προηγουμένως στην ιστορία. Στο πλαίσιο μιας ισχυρής και πειστικής ανάλυσης, ο τόμος Η μαύρη βίβλος κατέδειξε πώς ο αποκλεισμός οδηγεί αναπότρεπτα στην εξαφάνιση του άλλου. Όταν διακηρύσσεται ότι η θρησκεία είναι εχθρός, η έκβαση είναι αναπότρεπτη όσο και εγκληματική.

Η τρομοκρατία έχει να κάνει με μία διπλή μετάλλαξη. Πρώτα ο αντίπαλος χαρακτηρίζεται εχθρός και μετά διακηρύσσεται εγκληματίας, γεγονός που οδηγεί στον αποκλεισμό του από την κοινωνία. Ο αποκλεισμός πολύ γρήγορα μεταβάλλεται σε εξαφάνιση. [Η] ιδέα [μιας κεκαθαρμένης ανθρωπότητας] χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει μία βίαιη ενοποίηση -του Κόμματος, της κοινωνίας, της αυτοκρατορίας- και για να ξεριζώσει όλους εκείνους που δεν κατορθώνουν να ενταχθούν στο νέο κόσμο. Μετά από μία σχετικώς σύντομη περίοδο, η κοινωνία περνά από τη λογική του πολιτικού αγώνα στη διαδικασία του αποκλεισμού, μετά στην ιδεολογία της εξάλειψης και τελικώς στην εξαφάνιση των ακάθαρτων στοιχείων. Στο τέλος, αυτό που μένει είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Η απαίτηση για εξάλειψη των υπολειμματικών πεποιθήσεων οδηγεί σε μία εμμονή με την ισχύ ως μέσο με το οποίο μπορεί να προχωρήσει αυτή η εξάλειψη. Και πάλι, όπως τόνισε Η μαύρη βίβλος, η επιβολή μιας θεωρίας έγινε αυτοσκοπός, οδηγώντας σε μία νοοτροπία που δεν μπορούσε να ανεχθεί, αλλά ούτε και να συλλάβει, εναλλακτικά συστήματα πεποιθήσεων.
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Η χρεωκοπία του Νεοτερικού Αθεϊσμού στον Μετανεοτερικό κόσμο

11
Γιατί η διατήρηση της εξουσίας να είναι τόσο σημαντική ώστε να νομιμοποιεί όλα τα μέσα και να οδηγεί στην εγκατάλειψη και των πλέον στοιχειωδών ηθικών αρχών; Η απάντηση θα πρέπει να είναι ότι αυτός ήταν για τον Λένιν ο μόνος τρόπος να εφαρμόσει τις ιδέες του και να «οικοδομήσει το σοσιαλισμό». Έτσι η πραγματική κινητοποίηση εν σχέσει προς την τρομοκρατία γίνεται ξεκάθαρη: πήγασε από τη λενινιστική ιδεολογία και την ουτοπική θέληση να εφαρμοστεί σε μία κοινωνία μία διδασκαλία εντελώς εκτός πραγματικότητας [...] Σε μία απεγνωσμένη απόπειρα να κρατηθούν στην εξουσία, οι Μπολσεβίκοι έκαναν την τρομοκρατία καθημερινή πρακτική των πολιτικών επιλογών τους, επιζητώντας να αναμορφώσουν την κοινωνία κατ' εικόνα της θεωρίας τους και να φιμώσουν εκείνους που, είτε μέσω των πράξεων τους είτε μέσω της ίδιας της κοινωνικής, οικονομικής και διανοητικής ύπαρξης, επεσήμαιναν τα χάσματα της θεωρίας. Άπαξ και βρέθηκαν στην εξουσία, οι Μπολσεβίκοι έκαναν την Ουτοπία μία εξαιρετικά αιματηρή υπόθεση.


Η γοητεία του αθεϊσμού για ολόκληρες γενιές συνίστατο στο γεγονός ότι πρόσφερε απελευθέρωση. Υποσχόταν να απελευθερώσει τις σκλαβωμένες και υποκείμενες στην εκμετάλλευση μάζες από την απάνθρωπη καταπίεση εκ μέρους του κράτους και της Εκκλησίας. Μολαταύτα, όπου ο αθεϊσμός έγινε καθεστώς, επέδειξε μία ανηλεή διάθεση και μία μισαλλοδοξία που κατέστρεψαν τα εχέγγυα του ως απελευθερωτή. Ο προμηθεϊκός απελευθερωτής έδειξε το κακό του πρόσωπο.

Ο Προμηθέας, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς έτσι ώστε να επωφεληθεί από τη ζεστασιά της η ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα ήταν παγιδευμένη και ανίσχυρη να αλλάξει την κατάσταση της ή να βελτιώσει τον εαυτό της. Δίχως τη φωτιά, δεν μπορούσε να κατασκευάσει εργαλεία που θα της επέτρεπαν να ασκήσει τον έλεγχο της επί του κόσμου. Κλέβοντας τη φωτιά των θεών, ο Προμηθέας χάρισε στην ανθρωπότητα τη δύναμη να επιτύχει έναν προορισμό που οι θεοί φοβούνταν και ήθελαν πάση θυσία να αποτρέψουν. Δεν εκπλήσσει καθόλου που η νεοτερικότητα είδε τον Προμηθέα ως μία απελευθερωτική φιγούρα, η οποία τόνιζε την ανάγκη και την ικανότητα της ανθρωπότητας να αποδεσμευτεί από την καταπιεστική θηλιά των θεών και να φτιάξει το δικό της προορισμό.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχει και ένα δεύτερο κομμάτι στον ελληνικό μύθο, το οποίο με επιμέλεια έχει παραθεωρηθεί από τους απολογητές του Διαφωτισμού. Οι θεοί ανταπέδωσαν όταν ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά τους και την έδωσε στην ανθρωπότητα. Η Δίας έστειλε την Πανδώρα στον αδελφό του Προμηθέα, τον Επιμηθέα, με ένα δοχείο (παρεμπιπτόντως: όχι κουτί) το οποίο της δόθηκε εντολή να μην ανοίξει. Η Πανδώρα δεν άντεξε στον πειρασμό και έβγαλε το καπάκι, επιτρέποντας έτσι σε διάφορες μάστιγες να δραπετεύσουν και να εισβάλουν στον κόσμο. Οι συγγραφείς του Διαφωτισμού είναι λίγο ντροπαλοί σε σχέση με αυτή την όψη του μύθου περί Προμηθέα, η οποία φαίνεται να υπαινίσσεται ότι η ανθρώπινη προσπάθεια προς απόκτηση της δύναμης των θεών καταλήγει στην αποδέσμευση δυνάμεων που δεν μπορούν να προβλεφθούν και έχουν αποτελέσματα καταστροφικά. Οι συνδηλώσεις του μύθου, λοιπόν, για τον αθεϊσμό είναι προφανείς.

Ο αθεϊσμός παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν απελευθερωτή που κατέστρεφε το μύθο των θεών και επέτρεπε έτσι στην ανθρωπότητα να εξέλθει από τα αυθαίρετα όρια που είχαν θέσει πάνω της οι φανατικοί θρησκευόμενοι. Η θρησκεία εμπόδιζε τους ανθρώπους απ' το να κάνουν πράγματα που ήταν διασκεδαστικά, χρήσιμα και παραγωγικά. Η κατάργηση της περί Θεού ιδέας εξαφάνιζε και αυτά τα αυθαίρετα όρια. Εντούτοις, όπως προέβλεψε ο Ντοστογιέφσκι, η εξάλειψη του Θεού οδήγησε σε νέα ύψη την ανθρώπινη κτηνωδία και την πολιτική βία εντός του σταλινισμού και του ναζισμού. Το άνοιγμα του δοχείου της Πανδώρας κατέληξε να φέρει τόσο θρήνο όση και χαρά.

Η ιδιαίτερη γοητεία του αθεϊσμού πάνω σε ολόκληρες γενιές θρησκευτικά αλλοτριωμένων ανθρώπων έγκειτο στο ότι ο αθεϊσμός ήταν κάτι το διαφορετικό. Ενώ οι θρησκείες καταπίεζαν, ο αθεϊσμός απελευθέρωνε. Το πρώτο βήμα προς την αυθεντική ανθρώπινη ύπαρξη ήταν το να ξεφορτωθεί κανείς την παρωχημένη και καταστροφική περί Θεού ιδέα. Γύρω στα 1997, με την έκδοση του τόμου Η μαύρη βίβλος, η εν λόγω άποψη θεωρούνταν πια αστήρικτη. Ο αθεϊσμός ήταν απλά τόσο κακός όσο και οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Η ιδιαίτερη αξίωση του είχε απαξιωθεί ανεπιστρεπτί. Κανείς δεν μπορούσε πια να πάρει στα σοβαρά την άποψη ότι ο αθεϊσμός ήταν ο απελευθερωτής της ανθρωπότητας. Τα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης έλεγαν μία πολύ διαφορετική ιστορία, η οποία αποτελούσε ένα βασανιστικό ανάγνωσμα.

Από τις πολλές κριτικές που μπορούν να διατυπωθούν κατά των θρησκειών του κόσμου, η πιο σοβαρή είναι η δική τους ιστορία βίας και καταπίεσης. Εντούτοις, αυτή δεν είναι μία κριτική η οποία μπορεί να γίνει με τιμιότητα από την πλευρά των αθεϊστών, ειδικά επειδή η δική τους ιστορία περιέχει τόση απανθρωπιά, καταπίεση και βία εκ μέρους αυτών που ήταν αποφασισμένοι να σώσουν τον κόσμο από τις θρησκείες. Για αυτούς που στέκουν εντελώς έξω από τη θρησκευτική αντιπαράθεση, αθεϊστές και μη είναι εξίσου στιγματισμένοι.

Ένα από τα πλέον ανησυχητικά μοτίβα της ιστορίας είναι ότι διάφορα κινήματα που ξεκίνησαν ως απελευθερωτές κατέληξαν να γίνουν πέρα για πέρα καταπιεστές. Μοιάζει ωσάν αυτός που έχει υποστεί εκμετάλλευση να είναι ιστορικά προορισμένος να γίνει ο ίδιος εκμεταλλευτής. Ένα κίνημα που υποσχόταν τη διανοητική απελευθέρωση κατέληξε να θεωρείται ένας θεσμοποιημένος καταπιεστής. Είχε ο ίδιος ο αθεϊσμός, αναρωτιούνται πολλοί, πέσει θύμα αυτού του οδυνηρού μοτίβου της αντιστροφής; Και άραγε, εξηγεί αυτό τη σταδιακή του έκλειψη; Αφότου η βία και η μισαλλοδοξία του θεσμοποιημένου αθεϊσμού είχε γίνει δημοσίως γνωστή, απέβη ζήτημα δημόσιας ανάγκης να περιοριστούν αυτά τα ατίθασα πάθη στην ιδιωτική σφαίρα. Ο αθεϊσμός αποτελούσε μία νόμιμη άποψη για τα άτομα που έδιναν τη συγκατάθεση τους, αλλά δεν μπορούσε να αναδειχθεί σε ιδεολογία της δημόσιας ζωής.

Η μετανεοτερικότητα «ενισχύει την ικανότητα μας προς ανοχή του ασύμβατου προς εμάς» (Ζαν-Φρανσουά Λιοτάρ). Ενθαρρύνει την ανεκτικότητα και καταφέρεται ενάντια σε όσους, με πράξεις ή με πεποιθήσεις, επιζητούν να περιθωριοποιήσουν, να καταπιέσουν ή να κυριαρχήσουν. Η θεμελιωμένη επίθεση του Μισέλ Φουκό κατά της έννοιας της «αντικειμενικής αλήθειας» στηρίζεται στην πεποίθηση του, ότι αυτοί που διεκδικούν την κατοχή μιας τέτοιας αλήθειας τη χρησιμοποιούν για να κυριαρχήσουν πάνω σε άλλους, αναγκάζοντας τους να συμμορφωθούν με τις απόψεις τους ή να αποκλειστούν. Όπως είναι πολύ καλά γνωστό, αυτή η κριτική της εν λόγω έννοιας έχει μείζονες συνεπαγωγές για θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Μολαταύτα, και ο αθεϊσμός εμπλέκεται σε όλα αυτά ίσως πολύ περισσότερο. Διότι η μετανεοτερικότητα δεν δείχνει καμία ανοχή απέναντι σε οποιαδήποτε ολοκληρωτική κοσμοθεωρία, ειδικά επειδή αυτή έχει την τάση να καταπιέζει όσους αντιστέκονται.

Όπως καθιστά σαφές η ιστορία του εικοστού αιώνα, οι αθεϊστές μπορούν να είναι το ίδιο κακοί, προκατειλημμένοι, ηλίθιοι και οπισθοδρομικοί, όπως και οι θρησκευόμενοι αντίπαλοι τους. Στην προοπτική μιας ανασκόπησης, αυτό ήταν κάτι το αναμενόμενο.

Σε τελική ανάλυση, οι αθεϊστές είναι άνθρωποι, όπως όλοι οι άλλοι, και η άρνηση τους να πιστέψουν στο Θεό ή σε οποιαδήποτε άλλη πνευματική δύναμη δεν τους καθιστά ούτε καλύτερους ούτε χειρότερους. Εντούτοις, πολλοί περίμεναν ότι ο αθεϊσμός θα εξύψωνε ηθικά τους οπαδούς του. Ήταν πολύ πιο εύκολο να το πιστεύει κάποιος αυτό κατά το δέκατο ένατο αιώνα, όταν ο αθεϊσμός κατείχε τα ηθικά πρωτεία, μιας και δεν είχε ποτέ εκτεθεί στις εκφυλιστικές επιρροές της εξουσίας και της διακυβέρνησης. Όταν οι αθεϊστές κρατούσαν με διακριτικότητα ένα χαμηλό προφίλ, κανείς δεν ενοχλούνταν από τις πεποιθήσεις και τον τρόπο της ζωής τους. Όταν όμως επιδόθηκαν σε έντονες κοινωνικές και πολιτικές εκστρατείες προς προώθηση των προγραμμάτων τους, οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν παράξενες ερωτήσεις και να παίρνουν ενοχλητικές απαντήσεις.
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Παγκόσμιος χάρτης τής Αθεϊστικής θρησκείας

12
Παγκόσμιος χάρτης τής Αθεϊστικής θρησκείας






Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated No 48. Μάρτιος 2009. Σελ. 92






Η σύγχρονη τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να "περιγράψουμε" εύκολα σε μια εικόνα τη στρέβλωση που δημιουργεί ο Αθεϊσμός στον κόσμο μας. Ο ακόλουθος χάρτης, έχει ληφθεί από το περιοδικό






«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Παγκόσμιος χάρτης τής Αθεϊστικής θρησκείας

13
emman έγραψε:Παγκόσμιος χάρτης τής Αθεϊστικής θρησκείας






Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated No 48. Μάρτιος 2009. Σελ. 92






Η σύγχρονη τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να "περιγράψουμε" εύκολα σε μια εικόνα τη στρέβλωση που δημιουργεί ο Αθεϊσμός στον κόσμο μας. Ο ακόλουθος χάρτης, έχει ληφθεί από το περιοδικό
Μεγαλύτερη η Κίνα, μεγαλούτσικα είναι και τα "μεγάλα" κράτη της Ε.Ε.

Αλλά και τι με αυτό ? Οι μη άθεες ΗΠΑ μας πείθουν ?
Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη ! 

Re: Αθεϊσμός

14
ποσοι αθεοι αυτοκτονησαν?ποσοι αθεοι μετανοησαν?ποσοι αθεοι ηρθαν στα τελευταια τους και βλαστημησαν τον θεο γιατι δεν τους σωζει?ποσοι ειναι αληθινα αθεοι?ποσοι αθεοι ειναι νεοναζι?ποσοι αθεοι ειναι κομμουνιστοαναρχικοι?αρχισα και τα παιρνω γενικα με τους αθεους.η τελυταια φορα που μιλησα με αθεο ηταν πριν πεντε μηνες.μου λεει δεν υπαρχει θεος?γιατι του λεω?μα αφου η επιστημη το απεδειξε?δηλαδη πως το απεδειξε?ποιος επλασε το κοσμο ρωτω. μα αυτα ειναι αηδιες.ειμαστε στον 21 αιωνα θα πιστευουμε σε θεους.ποσοι χριστιανοι εχουν κανει αυτη τη συζητηση?πολλοι.λενε οτι ειναι αθεοι αλλα σου λενε για αρχαια ελληνικα ιερα που καταστρεψαν δηθεν οργανωμενα οι χριστιανοι ναι αυτοι οι τυποι του χριστιανικου εθνους!οχι ελληνες παρακαλω.αθεοι που ενδιαφερονται για τα δικαιωματα των αλλων θρησκειων?και μονο οταν ακουν χριστος βγαζουν σπυρακια?αθεοι που υμνουν τον βουδα?που τους αρεσει ο κομφουκιος?πρεπε να γινει ενα συλλαλητηριο παγκοσμια να κατεβουμε στον δρομο να απειλησουμε την θρησκεια της αθειας.αρκετα!θελουν πολεμο θα τον εχουν!ας αφανιστουν για παντα απο την γη!ο χριστος συγχωρει εγω οχι.και υπαρχει λογος!ορθοδοξια η θανατος.θελουν να με υποταξουν η θα πεθανουν η θα ερθουν μαζι μου επανω

Re: Αθεϊσμός

15
Χριστάκη ,θα σκέφτεσαι ήρεμα,η απειλή δεν είναι η αθεια,αλλος ειναι η απειλή,στην πηγή να χτυπάς.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Αθεϊσμός

17
χριστακης έγραψε:ποσοι αθεοι αυτοκτονησαν?ποσοι αθεοι μετανοησαν?ποσοι αθεοι ηρθαν στα τελευταια τους και βλαστημησαν τον θεο γιατι δεν τους σωζει?ποσοι ειναι αληθινα αθεοι?ποσοι αθεοι ειναι νεοναζι?ποσοι αθεοι ειναι κομμουνιστοαναρχικοι?αρχισα και τα παιρνω γενικα με τους αθεους.η τελυταια φορα που μιλησα με αθεο ηταν πριν πεντε μηνες.μου λεει δεν υπαρχει θεος?γιατι του λεω?μα αφου η επιστημη το απεδειξε?δηλαδη πως το απεδειξε?ποιος επλασε το κοσμο ρωτω. μα αυτα ειναι αηδιες.ειμαστε στον 21 αιωνα θα πιστευουμε σε θεους.ποσοι χριστιανοι εχουν κανει αυτη τη συζητηση?πολλοι.λενε οτι ειναι αθεοι αλλα σου λενε για αρχαια ελληνικα ιερα που καταστρεψαν δηθεν οργανωμενα οι χριστιανοι ναι αυτοι οι τυποι του χριστιανικου εθνους!οχι ελληνες παρακαλω.αθεοι που ενδιαφερονται για τα δικαιωματα των αλλων θρησκειων?και μονο οταν ακουν χριστος βγαζουν σπυρακια?αθεοι που υμνουν τον βουδα?που τους αρεσει ο κομφουκιος?πρεπε να γινει ενα συλλαλητηριο παγκοσμια να κατεβουμε στον δρομο να απειλησουμε την θρησκεια της αθειας.αρκετα!θελουν πολεμο θα τον εχουν!ας αφανιστουν για παντα απο την γη!ο χριστος συγχωρει εγω οχι.και υπαρχει λογος!ορθοδοξια η θανατος.θελουν να με υποταξουν η θα πεθανουν η θα ερθουν μαζι μου επανω
ΑΑΑ φίλε το να αρχίζω εγώ και οι αλλoι να ρίχνουν στην πυρά μου θυμίζει μάλλον βατικανό απο την άλλη για να βλεπουμέ εκτός απο των αλλών τα μουτρά και τα δικά μας, πάντα ως καλοί χριστιανοί.Πόσοι χριστιανοί σκότωσαν ,έκαψαν στο όνομα της πίστης τους. ΜΑ ΤΙ ΣΤΑ ΣΙΧΤΙΡΙΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑΜΕ Η' ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ?
Δεν είμαστε όσα πιστεύουμε, αλλά όσα πράττουμε.

Αθεισμός και αντιχριστιανισμός

18
Πολλοί εμφανίζονται ως "άθεοι" στις συζητήσεις μαζί μας, είτε σε φόρουμ, είτε σε ιδιωτικά μηνύματα, είτε μέσω αρθρογραφίας τους, είτε προφορικά. Αυτοί αυτοπροβάλλονται ως "φορείς της προοδευτικότητας", "ορθολογιστές", "μορφωμένοι", "ψαγμένοι", κλπ. Όλοι αυτοί όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που τους διαφοροποιεί από τους απλούς άθεους ή τους αθεϊστές:
Τρέφουν μανιώδες μίσος ειδικά για τον Χριστιανισμό.

Ένας άθεος, απλώς δεν έχει πεισθεί για την ύπαρξη του Θεού. Όμως δεν τρέφει καμία εμπάθεια για όσους πιστεύουν, ή για τα σεβάσματά τους. Δεν δογματίζει για τη μη ύπαρξη του Θεού. Απλώς ο ίδιος δεν έχει πεισθεί, και είναι ανοιχτός σε κάθε λογίκευση, χωρίς παρωπίδες και εμμονές. Ο άνθρωπος αυτός, ουσιαστικά ταυτίζεται με τον Εμπειρικό Αγνωστικιστή, και μόνο οι λέξεις διαφέρουν.

Από την άλλη, ένας αθεϊστής είναι δογματικός στις απόψεις του ότι δεν υπάρχει Θεός. Το αποκλείει με βεβαιότητα, και με θρησκευτικό ζήλο. Ο άνθρωπος αυτός θρησκεύει μια αντίθετη θρησκεία από την πίστη. Η φιλοσοφία του καταντά θρησκεία, στο βαθμό που ο δογματισμός του απολυτοποιείται και τον ωθεί σε ανάλογους επηρεασμούς της ζωής του.
Ο Αντιχριστιανός όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Αν και συχνά εμφανίζεται ως "άθεος", ή "αθεϊστής", (και έτσι θέλει να εμφανίζεται), στην πραγματικότητα αυτό που τον ωθεί στις ενέργειές του, δεν είναι ούτε η απιστία, ούτε η πίστη σε κάτι, ούτε ο δογματισμός πως δεν υπάρχει Θεός. Η κινητήρια δύναμη που τον ωθεί, είναι το μίσος κατά του Χριστιανισμού, και ευρύτερα ενάντια σε ό,τι έχει σχέση με αυτόν.
Κατ' αρχήν, αν οι Αντιχριστιανοί ήταν άθεοι, δεν θα είχαν μίσος. Θα είχαν ουδέτερα συναισθήματα, όχι μόνο στην πίστη του Χριστιανικού, αλλά και άλλων "θεών". Ή αν ήταν αθεϊστές όπως ισχυρίζονται, θα αρνούνταν κάθε είδος "θεού", οποιασδήποτε θρησκείας, ή θα έτρεφαν μίσος εξ ίσου για κάθε είδος "θεού", ανεξαρτήτως θρησκείας.
Όταν όμως παρατηρούμε, να γίνεται μια άνιση επίθεση ενάντια ειδικά σε οτιδήποτε έχει σχέση με τον Χριστιανισμό, και να ξεχνιούνται, ή ακόμα και να "λιβανίζονται" "θεοί" άλλων θρησκειών από αυτούς, εδώ είναι εμφανές ότι κάτι άλλο συμβαίνει, και πως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, αλλά εμπαθείς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου εμπαθούς Αντιχριστιανού, έχουμε παρουσιάσει στην ιστοσελίδα μας, τον Ιωάννη Ρούσσο. (Εν μέρει μόνο τον έχουμε παρουσιάσει, γιατί δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύσουμε σε δημόσια θέα τα όσα βλάσφημα και αισχρά μας γράφει κατά καιρούς, ενάντια στην πίστη του Χριστού και σε ιερά πρόσωπα). Ο ίδιος παριστάνει τον Αθεϊστή. Όμως κάθε άλλο παρά Αθεϊστής είναι. Τα κείμενά του, φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναξιόπιστου και εμπαθούς κειμένου, που γράφτηκε για να παραπληροφορήσει. Και είναι χαρακτηριστικός ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη που τρέφει για πολυθεϊστές σαν τον Μαρίνη, οι οποίοι του μετέδωσαν όλο αυτό το μίσος που έχει κατά των Χριστιανών. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι Αθεϊστής (όπως ισχυρίζεται), και να δοξάζει τον πολυθεϊσμό!
Φυσικά άνθρωποι σαν τον ανωτέρω Αντιχριστιανό, δεν είναι εξαίρεση. Είναι ο κανόνας! Παρόμοια συμπεριφορά βρίσκουμε και στον συνεργάτη του κο Καλόπουλο, ο οποίος έχει παρόμοια νοοτροπία, και (τι σύμπτωση!) συνεργάζεται και αυτός με αρχαιοπλήκτους που διατυμπανίζουν "τα καλά" του αρχαίου πολυθεϊσμού!
Την ίδια συμπεριφορά, παρατηρούμε φυσικά και στο ίδιο το στρατόπεδο των φανερών Νεοπαγανιστών. Για παράδειγμα, γνωστός Αντιχριστιανός Επικούριος, που αν και ως Επικούρειος υποτίθεται ότι πιστεύει ότι οι "θεοί" δεν ασχολούνται με το σύμπαν μας, και παριστάνει τον "ορθολογιστή" ανέλαβε τη διοργάνωση των εορτών προς τιμήν των "θεών του Ολύμπου" το 2005! Πολλοί από αυτούς μάλιστα, δηλώνουν ευθαρσώς ότι δεν πιστεύουν τους "θεούς" τους, αλλά όμως τους τιμούν! Και άλλοι από αυτούς τους "ορθολογιστές", τους προσφέρουν θυμίαμα, όχι ως σε "θεούς", αλλά ως "προσωποποίηση των δυνάμεων της φύσης", λες και οι δυνάμεις της φύσης χρειάζονται θυσίες, ή ότι αυτοί ωφελούνται έτσι περισσότερο από τις δυνάμεις αυτές! Τόσο "ορθολογιστές" είναι!

Χαρακτηριστικά και καταβολές των Αντιχριστιανών


Όλοι αυτοί, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Με βάση τα χαρακτηριστικά τους αυτά, θα προσπαθήσουμε να τους εντοπίσουμε ψυχολογικά, φιλοσοφικά και ιδεολογικά.
Κοινό χαρακτηριστικό τους, είναι κατ' αρχήν, το μίσος κατά των Εβραίων. Ο ρατσισμός τους αυτός, ξεκινάει από το μίσος τους ενάντια στον Χριστιανισμό, και όχι το αντίθετο, όπως ισχυρίζονται. Δηλαδή, ενώ οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι μάχονται τον Χριστιανισμό, επειδή δήθεν είναι "Ιουδαϊκό παρακλάδι", η αλήθεια είναι ότι μισούν τους Εβραίους, μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν ο κορμός από τον οποίο φύτρωσε η Χριστιανική Εκκλησία.
Παραδείγματα γι' αυτό, πάμπολλα! Για παράδειγμα, πώς γίνεται ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι μισούν τους Εβραίους, να αποδέχονται και να χρησιμοποιούν με ενθουσιασμό αντιχριστιανικά κείμενα Εβραίων; Προφανώς όταν Εβραίοι καταφέρονται ενάντια στον Χριστιανισμό είναι γι' αυτούς καλοί! Κάτι που ισχύει φυσικά και για τον αρχαίο Αντιχριστιανό Εβραίο Πορφύριο, που οι σύγχρονοι Αντιχριστιανοί τον ηρωοποιούν και παπαγαλίζουν τα ανόητα επιχειρήματά του. Νομίζουμε όμως ότι αυτά τα δύο παραδείγματα αρκούν.
Αναζητώντας την πηγή αυτής της αντιχριστιανικής μανίας, θα εξετάσουμε το φαινόμενο του "Αντιβυζαντινισμού". Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν επίσης σφοδρό μίσος και προκατάληψη κατά του "Βυζαντίου", (καθώς ακολουθούν την ονοματολογία του Καρλομάγνου, που υπήρξε κατά κάποιον τρόπο ιδεολογικός τους πρόγονος).
Κατά τη γνώμη τους, (χωρίς σχεδόν εξαίρεση), το Βυζάντιο δήθεν κατέστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό, δήθεν ήταν θεοκρατικό (άρα κατά τη γνώμη τους μεμπτό), δήθεν έκαιγε βιβλία και κατέστρεφε αρχαιότητες, δήθεν είχε ιερά εξέταση, δήθεν αποτελείτο από "αγράμματους του μεσαίωνα", και δήθεν δίωκε τους αλλοθρήσκους. Δηλαδή, όλα όσα έκανε ο Παπισμός, τα μεταφέρουν αυτούσια στο Βυζάντιο, έχοντας όλοι τους άγνοια και της ιστορία, και του Βυζαντίου (δηλαδή της Χριστιανικής Ρώμης).
Οι άνθρωποι αυτοί, από τον πιο αγράμματο μεταξύ τους, μέχρι τους ιστορικούς που υπάρχουν στις τάξεις τους, διαστρεβλώνουν συστηματικά την ιστορία, και αποκρύπτουν συστηματικά τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις αρχαίες μαρτυρίες για όλα αυτά.
Ποιος είναι ο στόχος τους; Να χτυπήσουν την Εκκλησία, επειδή το Βυζάντιο ήταν Χριστιανικό! Παράλληλα, όλοι αυτοί, υπερτονίζουν τα καλά του προχριστιανικού πολιτισμού, αποκρύπτοντας πλήρως όλα τα στραβά του.
Αυτό το κάνουν, για να υποστηρίξουν ότι ο Χριστιανισμός δήθεν κατέστρεψε κάτι καλό, για να τον κατηγορήσουν. Δηλαδή, ακόμα και η αρχαιλατρία, ξεκινάει από αντίδραση στον Χριστιανισμό! Και φυσικά το επόμενο βήμα αυτής της αρχαιολατρίας, είναι η κατάντια του να λατρεύουν αυτοί οι "ορθολογιστές" ξόανα!
Ήδη όμως, από αυτά, έχουν αποκαλυφθεί οι καταβολές των Αντιχριστιανών. Πρόκειται για ανθρώπους φανατισμένους και ποτισμένους από τα δόγματα του Διαφωτισμού. Γιατί ο Διαφωτισμός ήταν αυτός που ξεκίνησε όλη αυτή την διαστρέβλωση της ιστορίας, για να χτυπήσει τον Παπισμό (και καλά του έκανε).
Όταν όμως ο Διαφωτισμός μεταφέρεται έτσι άκριτα στην Ανατολή, όπου δεν είχαμε ποτέ Παπισμό αλλά Ορθοδοξία, τότε οδηγεί σε τραγικές ανιστόρητες δηλώσεις, περί δήθεν Ανατολικού Μεσαίωνα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι αυτά που συνέβαιναν στον Παπισμό, συνέβαιναν και εδώ. Και αυτοί είναι άνθρωποι που ούτε ιστορία ξέρουν, ούτε Θεολογία, και έχουν μηδενική ως πολύ ρηχή γνώση της Φιλοσοφίας. Είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, που αποδέχονται άκριτα όλα όσα τους σερβίρουν τα συμφέροντα του Γαλλικού Διαφωτισμού, που θέλει μια ανθρωπότητα υποταγμένη στα αυθαίρετα δόγματά του.
Εδώ είναι λοιπόν το ζουμί της όλης υπόθεσης. Οι Αντιχριστιανοί, είναι άνθρωποι με κακοπροαίρετη κρίση, που έχουν ποτισθεί μέχρι φανατισμού από τα διδάγματα του Διαφωτισμού. Έχουν αποδεχθεί έτσι άκριτα και ανόητα, ότι η πίστη στον Θεό είναι κάτι κακό, ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με τον Μεσαίωνα και με την οπισθοδρόμηση, ότι ένα κράτος οφείλει να είναι κοσμικό και να μην έχει καμία θρησκεία, ότι πρέπει οι άνθρωποι να ζουν χωρίς ηθικές δεσμεύσεις και χωρίς ταμπού, και ότι η ανθρωπότητα θα προοδεύσει μόνο όταν πάψει η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία.
Όμως επειδή παρά τις μεγαλοστομίες του Διαφωτισμού, η Χριστιανική πίστη παραμένει όρθια και δυνατή τόσους αιώνες τώρα, και μάλιστα τον νικάει, αυτό τους κάνει να αγριεύουν. Μισούν αυτό που θεωρούν εμπόδιο στην επέκταση των ιδεών τους. Και επειδή πάντοτε το εμπόδιο στις ανοησίες που πιστεύουν οι Διαφωτιστές, αποδεικνύεται η Χριστιανική πίστη, μισούν οτιδήποτε Χριστιανικό. Χάνουν τη μάχη και το βλέπουν, όμως δεν θέλουν να το ξέρουν. Γι' αυτό μάχονται με φανατισμό και απάτες. Άλλωστε, γι' αυτούς το ήθος είναι "ταμπού"!
Πρόκειται για ανθρώπους με υπερφίαλο εγωισμό, που θεωρούν τους εαυτούς τους φωτοδότες και σωτήρες της ανθρωπότητας. Νιώθουν σαν τον Δον Κιχώτη που πολεμούσε ανεμόμυλους για γίγαντες. Και πολεμούν την αλήθεια ως οπισθοδρόμηση, και γίνονται θύματα των συμφερόντων της Νέας Εποχής.
Με αποτέλεσμα, ενώ θεωρούν τους εαυτούς τους "ορθολογιστές", να καταντούν στη λατρεία ειδώλων και μυθικών "θεών". Γιατί η πίστη είναι κάτι έμφυτο στον άνθρωπο. Και όταν του αφαιρέσεις την ορθή και εποικοδομητική πίστη, αναπληρώνει αυτό το κενό με ανοησίες και μύθους.
Το δόγμα των Αντιχριστιανών, είναι ένα: "Ο Χριστιανισμός πρέπει να χαθεί". Αυτό ζητάνε, και όχι την αλήθεια. Αυτό επιδιώκουν, και όχι τη δικαιοσύνη. Αυτό επιθυμούν, και όχι το καλό. Γι' αυτό έχουν τόσο συγκεχυμένη και αντιφατική πίστη σε οτιδήποτε άλλο, και μόνο σε αυτό συμφωνούν μεταξύ τους.
Γι' αυτό βλέπουμε ότι όλα όσα κάνουν, περιστρέφονται γύρω από την πολεμική κατά του Χριστιανισμού. Τα περιοδικά τους, (ειδικά τα αρχαιολατρικά), αντί να κοσμούνται με φιλοσοφικές αναλύσεις, βρίθουν από αντιχριστιανικά συνθήματα και λασπολογία. Το δόγμα τους, δεν είναι ούτε ο πολυθεϊσμός, ούτε ο Αθεϊσμός. Το δόγμα τους είναι μόνο ένα: Ο Αντιχριστιανισμός.
Και αυτό είναι εμφανές σε κάθε περίπτερο που θα κοιτάξουμε τους τίτλους τέτοιων ανόητων περιοδικών, και σε κάθε εκπομπή, όπου οι δημοσιογράφοι για λόγους ακροαματικότητας, θα καλούν σχεδόν πάντοτε κάποιον Αντιχριστιανό για να συκοφαντεί και να καταστρέφει τη συζήτηση, μετατρέποντάς τη σε λασπολογία.
Όταν λοιπόν βλέπουμε αυτούς τους αξιολύπητους ανθρώπους, να γίνονται μαριονέτες παρωχημένων ιδεών και σύγχρονων συμφερόντων, είναι καλό να τους παρατηρούμε. Να βλέπουμε στα μάτια τους το μίσος που κρύβουν, και στα λόγια τους την αμάθεια και τη διαστροφή. Για να θυμόμαστε σε τι κατάσταση οδηγεί έναν άνθρωπο πλασμένο κατ' εικόνα του Θεού η απομάκρυνση από τον Θεό, και να παρακαλάμε τον Θεό να τους ελεήσει.
Γ. Κ.
Πηγή: oodegr.com
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Άλλες θρησκείες & αιρέσεις,σἐκτες & παραθρησκείες,”