Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

10
grecko έγραψε: Πυθαγόρειος,επηρεασμένος και απο τον Ηρακλειτο.
Οι Πυθαγόρειοι όμως επηρεάστηκαν απο τον Ορφισμό,άλλωστε έχουν πολλές ομοιότητες. Ναι το κείμενο παραπάνω που μιλάει για μετενσάρκωση είναι απο το βιβλίο του Καθαρμοί.Στο άλλο του βιβλίο στο περι φύσεως,μιλούσε ουσιαστικά περί εξελίξεως του κόσμου,οτι δεν υπάρχει αρχή και το τέλος και τα πάντα υπήρχαν αει.
Οι αρχαίοι από τη μία πίστευαν στον Τάρταρο και στα Ιλίσια πεδία που ήταν στον Άδη... και όπου ζούσαν αιώνια οι ζωές μετά θάνατο ... και από την άλλη σε μετενσάρκωση; μάλλον όχι .. γιαυτό άλλωστε και ο Πλάτωνας λέει "Υπάρχει κάποια παλαιά παράδοση, την οποία διατηρούμε στη μνήμη μας, ότι οι ψυχές από εδώ πηγαίνουν εκεί (στον `Αδη) και πάλι εδώ επιστρέφουν και είναι οι ψυχές των πεθαμένων που επανενσαρκώνονται." τονίζοντας δηλαδή ότι αυτή ήταν μια παράδοση.....
μάλιστα λίγο παρακάτω αναφέρει πως "Γι' αυτό οι Ορφικοί (...) προσεύχονταν να λήξουν οι κύκλοι αυτοί (των ενσαρκώσεων) και να λυτρωθούν από την κακότητα των ανθρώπων."
πηγή: http://www.xrysalogia.gr/metensarkosi.html

που.... δείχνει ότι υπήρχε διαφοροποίηση ανάμεσα σε ομάδες και διδασκαλίες...και δεν πρέπει να τσουβαλιάζουμε την αρχαιότητα..
grecko έγραψε: Αμα τους τιμούσαν,γιατί τους ανάφεραν ως θεούς;Τα μυστήρια ήταν για να αποδώσουν τιμή;Τα μαντεία,τα νεκρομαντεία;Μέχρι πότε τιμόντουσαν ως ήρωες και απο πότε ξεκίνησαν να λατρεύονται ως θεοί;
δηλαδή λες ότι τους λάτρευαν επειδή αναφερόντουσαν σε αυτούς (σαν) θεούς;; δηλαδή όταν εμείς ζητάμε την βοήθεια από κάποιο Άγιο .. αυτό σημαίνει ότι τον λατρεύουμε σαν Θεό; όχι αγαπητέ , οι αρχαίοι τιμούσαν του ήρωες τους με τιμές και εμείς τους αγίους μας με την ανάλογη τιμή σε αυτούς , ή μήπως έχεις κάποιο κείμενο που να δείχνει ότι κάποιος ήρωας λατρευόταν πράγματι ως θεός;
grecko έγραψε: Το κακό ξέρεις ποιο είναι;
Οτι τις ενδείξεις οτι οι φιλόσοφοι δεν πίστευαν σε δωδεκάθεο ή οτι θεωρούσαν κάποιοι αρχή του κόσμου το υδωρ ή τον αηρ ή το πυρ άλλοι οτι δεν δημιουργήθηκε ο κόσμος απο κανένα,τις βρίσκουνε.
Τις προπαγάνδες των παγανιστών τις πιστεύουν αυτολεξεί,εκεί δεν ψάχνουνε να βρούνε.
Πράγματι διότι οι νεο-παγανιστικές αιρέσεις δεν μπορούν να κατανοήσουν πόσο διαφορετικές μορφές έχει πάρει ο ελληνισμός στο πέρασμα της ιστορίας. Και ούτε δέχονται τη διάκριση , νομίζοντας πως είναι δίκαια άξιοι ακόλουθοι των προγόνων τους. Ακόμα και αν στην προ-βυζαντινή περίοδο ο ελληνισμός δεν είχε καμία σχέση με την Κλασσική περίοδο. Όμως άραγε εμείς δεν έχουμε υποδεχτεί καθόλου αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου και δεν έχουμε διαφοροποιηθεί καθόλου σε σχέση με τους πρώτους χριστιανούς;
Αυτό το λέω για να μη νομίζουμε πως και εμείς επειδή ήμαστε Ο.Χ. ότι ήμαστε και άγιοι...ασχέτως αν αυτός έπρεπε να είναι ο σκοπός μας.
grecko έγραψε: Η εικονολατρεία και λειψανολατρεία είναι σπάνια για κάποιον όντως Χριστιανό,οπότε δεν το θεωρώ ως αφορμή. Το γονατιστοί 2 χιλιόμετρα ως τάμα,δεν το θεωρώ κακό,εκδήλωση πίστης και αγάπης και ευχαριστίας είναι.Όμως και την απλή τιμή στον άγιο της εικόνας το θεωρούν ειδωλολατρεία,οπότε δεν τους πιάνεις πουθενά.
πράγματι ....μάλλον επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για λατρεία...αλλά για τίμηση του Αγίου.... όμως και πολλοί χριστιανοί δεν το γνωρίζουν αυτό... γιαυτό άλλωστε και πέφτουν σε υπερβολικές συμπεριφορές όπως αυτές που λέμε.


grecko έγραψε: Όποιος πλανεύεται σημαίνει δεν έχει στερεά θεμέλια και πρέπει να ρωτάει να του λύνονται οι απορίες,οχι να πιστεύει επειδή κάποιοι είπανε κάτι και μάλιστα αλλοιωμένα.
Σκοπός τους αυτός είναι,να προκαλέσουν σύγχυση,να κάνουν τον άλλον να πει λες;Λές να έχει δίκιο;Ξέρει τόσα πολλά και φαίνονται σωστά;Γιατί να μην τον πιστέψω;
Και απο κει που είναι Χριστιανός,γίνεται σφόδρος πολέμιος του Χριστού.
.... έτσι είναι αγαπητέ... ο έχων γνώση επί του θέματος και ορθή πίστη δεν πλανεύεται... γιαυτό άλλωστε και είναι συνηθισμένο να πλανεύονται μεταξύ τους όσοι δεν ανήκουν στο σώμα της Εκκλησίας. ...αυτό όμως που με δυσαρεστεί είναι να βλέπω και Χριστιανούς να αποστρέφονται την Ελληνική παιδεία λόγο αυτής της διαμάχης.... ή να μην ασχολούνται με την κατανόηση αυτής γιατί την ταυτίζουν με τους νέο-παγανιστές ή την ειδωλολατρεία... ενώ στην ουσία η Ελληνική παιδεία αποτελεί βάση την κατανόησης του Χριστιανισμού.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

11
Οι αρχαίοι από τη μία πίστευαν στον Τάρταρο και στα Ιλίσια πεδία που ήταν στον Άδη... και όπου ζούσαν αιώνια οι ζωές μετά θάνατο ... και από την άλλη σε μετενσάρκωση; μάλλον όχι .. γιαυτό άλλωστε και ο Πλάτωνας λέει "Υπάρχει κάποια παλαιά παράδοση, την οποία διατηρούμε στη μνήμη μας, ότι οι ψυχές από εδώ πηγαίνουν εκεί (στον `Αδη) και πάλι εδώ επιστρέφουν και είναι οι ψυχές των πεθαμένων που επανενσαρκώνονται." τονίζοντας δηλαδή ότι αυτή ήταν μια παράδοση.....
μάλιστα λίγο παρακάτω αναφέρει πως "Γι' αυτό οι Ορφικοί (...) προσεύχονταν να λήξουν οι κύκλοι αυτοί (των ενσαρκώσεων) και να λυτρωθούν από την κακότητα των ανθρώπων."
πηγή: http://www.xrysalogia.gr/metensarkosi.html

που.... δείχνει ότι υπήρχε διαφοροποίηση ανάμεσα σε ομάδες και διδασκαλίες...και δεν πρέπει να τσουβαλιάζουμε την αρχαιότητα..
Φυσικά δεν την τσουβαλιάζουμε,δεν πίστευαν όλοι στην μετενσάρκωση.Υπήρχαν πλήθος διδασκαλιών και φιλοσοφιών που μάλιστα η μία αναιρούσε την προηγούμενη ή ήταν αντίθετη με τα πιστεύω κάποιας άλλης.
Αναφέρθηκα στην μετενσάρκωση επειδή μιλήσαμε για τους Ορφικούς και τον Εμπεδοκλή.

δηλαδή λες ότι τους λάτρευαν επειδή αναφερόντουσαν σε αυτούς (σαν) θεούς;; δηλαδή όταν εμείς ζητάμε την βοήθεια από κάποιο Άγιο .. αυτό σημαίνει ότι τον λατρεύουμε σαν Θεό; όχι αγαπητέ , οι αρχαίοι τιμούσαν του ήρωες τους με τιμές και εμείς τους αγίους μας με την ανάλογη τιμή σε αυτούς , ή μήπως έχεις κάποιο κείμενο που να δείχνει ότι κάποιος ήρωας λατρευόταν πράγματι ως θεός;
Δεν το λέω εγω,το λένε οι ίδιοι,μάλιστα οι φιλόσοφοι που ήταν ενάντια στο δωδεκάθεο.
Τώρα αν κάποια στιγμή τιμόντουσαν ως ήρωες και με την πάροδο του χρόνου η τιμή μετατράπηκε σε λατρεία αυτό χρήζει διερεύνησης.Ή αν πάρουμε και την άποψη οτι οι μύθοι ήταν καλυμένες γνώσεις (επιστημονικές και οχι μόνο)και μετέπειτα ξεχάστηκαν ή ήταν μόνο για μυημένους και έμειναν οι μύθοι στο ευρύ λαό.
Οπότε και εδω τίθεται το ερώτημα γιατί μόνο σε μυημένους και οι υπόλοιποι να ζουν στην άγνοια και πιστεύοντας σε ανύπαρκτους θεούς;
Για το κείμενο που ζητάς θα επανέλθω.
Πάρε για παράδειγμα τα μαντεία.Εφόσον τον Απόλλωνα τον τιμούσαν και δεν τον λάτρευαν,ποιος και ο λόγος των θεικών προρρήσεων της Πυθίας εξ ονόματος του Απολλώνα;
Πράγματι διότι οι νεο-παγανιστικές αιρέσεις δεν μπορούν να κατανοήσουν πόσο διαφορετικές μορφές έχει πάρει ο ελληνισμός στο πέρασμα της ιστορίας. Και ούτε δέχονται τη διάκριση , νομίζοντας πως είναι δίκαια άξιοι ακόλουθοι των προγόνων τους.
Υπάρχει και ενα άλλο θέμα όμως.Πολλοί παρουσιάζουν τα Ορφικά κείμενα ή τον Ερμή τον Τρισμέγιστο ως προδρόμους του Χριστιανισμού ή μάλλον λένε οτι ο Χριστιανισμός αντέγραψε απο τα κείμενα αυτά!
Και μάλιστα παρουσιάζουν τις δυο αυτές θεωρίες ή θρησκείες ως τις πρώτες μονοθειστικές απο τις οποίες μέσω αντιγραφής προέκυψε ο Χριστιανισμός.
Μπορεί να υπάρχουν κάποια κοινά σημεία γενικώς,αλλά δεν συγκρίνονται τα πιστεύω των ορφικών και του Ερμή με τον Χριστιανισμό.
Το κακό είναι οτι προσπαθούν να πείσουν οτι ο Χριστιανισμός είναι απλά μια αντιγραφή των αρχαίων αυτών κειμένων.

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

12
Τους ήρωες τιμούσαν οι πρόγονοι μας, όπως εμείς τους Αγίους, όχι τους θεούς όπως τον Απόλλωνα ... αυτούς τους λάτρευαν κανονικά.... γιαυτό και ήταν πολυθεϊστές όπως και οι αρχαίοι Εβραίοι.... όσο αναφορά τον Ερμή το τρισμέγιστο καλά έκανες και το ανέφερες... υπάρχει μεγάλη ομοιότητα... τόση που λογικό είναι οι κακοπροαίρετοι να λένε πως εκλάπησαν από αυτόν στοιχεία... όμως αυτό αν και ψέμα έχει μία δόση αλήθειας... αφού... ο ελληνικός πολιτισμός είχε συναντήσει τη διδασκαλία του ξανά πολύ πριν φτάσει η διδασκαλία των αποστόλων.... βέβαια .. ο Χριστός δε γίνεται να έλαβε από αυτόν τη διδασκαλία ... όμως χρήζει διερεύνησης από που έλαβε ο Ερμής της διδασκαλία του ώστε να έχει τόσες ομοιότητες με του Ιησού Χριστού... εξάλλου και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος από τα Θεία εστάλη .. υποτίθεται....
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

13
Όποιος θέλει ας συζητήσουμε το παρακάτω κείμενο.


Ειδωλολατρία [και Νεοπαγανισμός]


του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου - συγγραφέα
ΕΙΔΩΛΑ: Η λέξη είδωλο (που προέρχεται από τη λέξη είδος) σημαίνει κυριολεκτικά την παράσταση, τη ζωγραφιά, τη μορφή. Με την ίδια σκέψη, ο όρος ειδωλολατρία σημαίνει την απόδοση λατρείας σε αγάλματα που εικονίζουν θεούς των πολυθεϊστικών θρησκειών. Είδωλο ακόμη είναι ένα πλάσμα τησ φαντασίας που στερείται πραγματικής υπόστασης. Έτσι και η ειδωλολατρία ήταν η λατρεία πλασμάτων της φαντασίας. Σήμερα με τον όρο ειδωλολατρία εννοούμε κάθε είδος λατρείας το οοποίο αντί να αναφέρεται και να αποδίδεται στον πραγματικό Θεό αποδίδεται στα δημιουργήματά του.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η ειδωλολατρία συναντάται σε θρησκείες που λατρεύουν τη φύση με μορφή άψυχων αντικειμένων (φετιχισμός) ή με έμψυχη μορφή (τοτεμισμός). Στην πρώτη μορφή τα είδωλα, δέντρα, βράχοι, κ.α., λατρεύονται όχι σαν εικόνες θεού αλλά ως ιερά αντικείμενα. Η ειδωλολατρία ήταν η θρησκεία των πρωτογόνων με τη μορφή του σαμανισμού. [Και σήμερα η ειδωλολατρία με τη μορφή του φετιχισμού υφίσταται ακόμη, και κυρίως, στις δυτικές κοινωνίες. Αυτός εκδηλώνεται με την εκ βάθους ψυχής προσήλωση στα υλικά αγαθά, στον πλούτο αλλά και στην κατοχή πολιτικής ή οικονομικής δύναμης.] Στο νου του πρωτόγονου ανθρώπου, το διά του ειδώλου εικονιζόμενο δε γίνεται αντιληπτό ως κάτι το μη πραγματικό. Δεν διαχωρίζονταν στη συνείδηση του ειδωλολάτρη το παρουσιαζόμενο φανταστικό είδωλο από το πραγματικό πρότυπο. Έτσι είδωλο και νοούμενη θεότητα ταυτίζονταν.
Στην αρχαία Αίγυπτο, για παράδειγμα, πιστευόταν πως εντός των αγαλμάτων υπάρχει ζωή. Μάλιστα ο γλύπτης θεωρείτο ως ο τεχνίτης που χαράσσει πραγματική ζωή στα αγάλματά του. Κάτι ανάλογο συναντάμε αρχικά και στις ελληνικές παραδόσεις.
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ: Γενικά στην αρχαία Ελλάδα συναντάμε την καθαρά ανθρωπομορφική ειδωλολατρία. Όμως, χάρις στο ανθρωπιστικό πνεύμα των Ελλήνων, βαθμιαία εκκαθαρίστηκε η λατρεία από σκληρές και απάνθρωπες πρακτικές και εκδηλώσεις. Έτσι πολύ πριν τα Αρχαϊκά χρόνια καταργήθηκαν οι ανθρωποθυσίες, οι οποίες διατηρήθηκαν σε λαούς της εγγύς Ανατολής αλλά και της Ευρώπης. Οι ελληνικές θεότητες μεταβλήθηκαν σε συμβολικές μορφές, με τις οποίες δηλώνονταν είτε εκδηλώσεις του φυσικού κόσμου (Δίας, Ποσειδών, Ήφαιστος, Δήμητρα), είτε ψυχοπνευματικών δυνάμεων (Αθηνά, Απόλλων). Κατά της ειδωλολατρείας, ως λατρευτικού τύπου, αντιτάχθηκαν πολλά φωτισμένα πνεύματα της αρχαιότητας. Έτσι ο Ξενοφάνης (485 π.Χ.) έλεγε: “Ένας Θεός υπάρχει και για τους θεούς και για τους ανθρώπους. Αυτός δεν μοιάζει με τους θνητούς ούτε στο σώμα ούτε στη σκέψη”. Ο Ηράκλειτος (περ.500 π.Χ.) έλεγε για τους προσευχομένους στα είδωλα “και στα αγάλματα αυτά απευθύνουν ευχές, απαράλλακτα σαν τον άνθρωπο που θα ερχόταν σε συνομιλία με τους τοίχους των κτισμάτων”. Αργότερα άρχισε η θεοποίηση διαφόρων σπουδαίων προσωπικοτήτων, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος για να επαναληφθεί πολλές φορές στη ρωμαϊκή ειδωλολατρία με διαφόρους αυτοκράτορες.
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ: Ο όρος Νεοπαγανισμός περιγράφει έναν μεγάλο αριθμό νέων θρησκευμάτων, που βασίζονται κυρίως στα διάφορα παγανιστικά δόγματα, που προϋπήρχαν στην Ευρώπη, πριν την έλευση του Χριστιανισμού. Τα ποικίλα Νεοπαγανιστικά κινήματα μπορεί να συνδέονται με τον πολυθεϊσμό, τον ανιμισμό, τον πανθεϊσμό, ακόμη και το σατανισμό. Πολλά νεοπαγανιστικά δόγματα προσπαθούν να αναβιώσουν τις παλιές τελετές αρχαίων παγανιστικών θρησκειών, ενώ άλλα έχουν αναπτύξει νέες και σύγχρονες μεθόδους λατρείας. Ο Νεοπαγανισμός εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς στις ανεπτυγμένες και “προοδευμένες” χώρες, βρίσκοντας μεγάλη απήχηση στις ΗΠΑ, τη Βρετανία, αλλά και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και τα Βαλκάνια.Η μεγαλύτερη Νεοπαγανιστική θρησκεία είναι η Wicca. Στην Ελλάδα σημαντικότερη Νεοπαγανιστική ομάδα είναι το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών (Υ.Σ.Ε.Ε). Οι νέο-ειδωλολατρικές ομάδες μονοπωλούν και καπηλεύονται την κατά τόπους εθνική συνείδηση, αυτοχαρακτηριζόμενες ως "τελευταία σανίδα σωτηρίας για την πλήρη αναβίωση του Αρχαίου (Ελληνικού, Ρωμαϊκου, Κελτικού) Μεγαλείου", κάτι το οποίο, κατά τις "Νεοεποχίτικες" αντιλήψεις τους, αποτελεί "Συμπαντική ανάγκη"!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ: Συμπληρώθηκε επταετία από της αναγνωρίση (2006) του αρχαιοελληνικού δωδεκαθέου ως επίσημης θρησκείας. Η νεοειδωλολατρία τα τελευταία έτη γνωρίζει σχετική έξαρση στην Ελλάδα.
Λατρεύεται ελεύθερα με την τέλεση τελετών και μυστηρίων. Άνθρωποι μορφωμένοι παριστάνουν τους ιερείς και προσπαθούν να παρασύρουν συμπατριώτες τους, εκθειάζοντας το αρχαιοελληνικό κάλλος και θέλοντας να τους επαναφέρουν στην ειδωλολατρία, αναμιγνύοντας και εθνικιστικές, πατριωτικές κορώνες. Σε ομιλίες και γραπτά τους εκφράζονται υποτιμητικά και χλευαστικά για την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Υβρίζουν την εκκλησία, τον κλήρο και τον μοναχισμό. Περιγελούν τα όσια του χριστιανισμού με φοβερές υπερβολές. Καθυβρίζουν και το πανίερο πρόσωπο του “Εβραίου” Χριστού. Μιλούν για σφαγές των χριστιανών.
Υπάρχουν και αδαείς νεοπαγανιστές, άθεοι και φανατικοί πατριώτες, που παρασύρονται από ατεκμηρίωτα κηρύγματα ότι οι χριστιανοί κατέστρεψαν τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Ο προκλητικός προπαγανδιστικός παγανισμός φέρνει κάποια αποτελέσματα σε άπιστους και σε ημιμαθείς. Γίνονται γραφικοί αρκετά, αν και είναι λίγοι, όταν λένε ότι ο χριστιανισμός υπήρξε άσπονδος εχθρός του ελληνισμού. Θα πρέπει να τονίσουμε πως άλλο ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός και άλλο η αρχαιοελληνική θρησκεία. Το δωδεκάθεο αποτελεί προσωποποιήση παθών, όπως υπερηφάνειας, θυμού, ζήλιας, σαρκολατρίας, κακίας, ασέλγειας. Ο Χριστός ήλθε να καταργήσει τη δωδεκαθεϊκή παθολαγνεία. Ήλθε να φέρει την αλήθεια, την αγάπη, την ελευθερία και την ταπείνωση. Οι προ Χριστού φιλόσοφοι μίλησαν για έναν μόνο και αληθινό θεό. Έτσι προετοίμασαν το έδαφος για την έλευση του χριστιανισμού.
Έως τον τρίτο αιώνα ένα πλήθος μαρτύρων αγωνίστηκε μέσα από φρικτά μαρτύρια για την πίστη του Χριστού. Ειδωλολάτρες άρχοντες, έστω του ρωμαϊκού κόσμου, εμπνεόμενου όμως από το ελληνικό δωδεκάθεο, φυλακίζουν, βασανίζουν και θανατώνουν χιλιάδες χριστιανούς. Οι χριστιανοί αντί να μειώνονται αυξάνονται. Η γενναιότητα, ο ηρωισμός, ο ενθουσιασμός τους χαρακτηρίζουν. Με τον Μέγα Κωνσταντίνο παύτηκαν οι διωγμοί, οι οποίοι φωτοστεφάνωσαν μυριάδες πιστούς.
Με την καθιέρωση του χριστιανισμού χαροποιήθηκαν πολλοί αλλά δημιουργήθηκαν και εχθρότητες και βιαιότητες και βαναυσότητες. Ορισμένοι φανατικοί χριστιανοί, εμπνεόμενοι από πνεύμα εκδίκησης, οδηγήθηκαν σε συγκρούσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έφταιγε η θρησκεία του Χριστού ή η Εκκλησία. Γενικά, οι δωδεκαθεϊστές νεοειδωλολάτρες θέλουν να παρουσιάζονται πιο Έλληνες, και αγαπούν τη μυθολογία και όχι την αλήθεια. Διαστρέφουν την Εκκλησιαστική ιστορία παρερμηνεύοντας το ρόλο της Εκκλησίας στην πορεία του Ελληνικού έθνους, χαρακτηρίζοντας την Ορθοδοξία "ξενόφερτη εβραϊκή θρησκεία" και τους λειτουργούς της "εβραιόδουλους ρασοφόρους", που ευθύνονται για τα "σκοτάδια" του σημερινού πολιτισμού(!). Επαγγέλλονται την αναβίωση του αρχαιοελληνισμού, ως πανάκεια για όλα τα κοινωνικά προβλήματα, θεωρώντας την ως τον "ομφαλό της γης", στον οποίο θα “ενοποιηθεί όλος ο κόσμος». Το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται και από τις ύβρεις που εκστομίζονται εναντίον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων και της Εκκλησίας. Σε επιστολή "Ιερέως” της θεάς Δήμητρας, οι Ορθόδοξοι Ιερείς χαρακτηρίζονται "στυγεροί Πρωτογενίτσαροι ρασοφόροι"(!) Ακόμη, λένε μεταξύ άλλων τους ιερείς "κοπρόψυχους" (Μεγαρικός Τύπος 8.10.1995), ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται "θανατική ποινή κατά της Ελλάδος", η Εκκλησία "αδίστακτη πολιτική και οικονομική συντεχνία" και ότι "βαρύνεται με την κατηγορία της σκόπιμης δολοφονίας του αρχαίου Ελληνισμού" (Ελληνική Φλόγα, τ. 1/1994, σ. 6). Ο Κύριός μας χαρακτηρίζεται ως «σημιτικής κατασκευής Δικτατορίσκος του Ουρανού», ενώ ο δωδεκαθεϊστής Βλάσης Ρασσιάς μιλώντας στο Πολεμικό Μουσείο κατά την εκδήλωση που οργάνωσε εκεί το αποκρυφιστικό περιοδικό «Τρίτο Μάτι» με θέμα «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση στην τρίτη Χιλιετία» (23,24/1/1999) ενθουσίασε το κοινό, όταν είπε: «Να μην αφήσουμε τα χριστιανοβυζαντινά κοράκια να αφοδεύουν πάνω στην εθνική μας κληρονομιά».
ΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ: Στο νεοπαγανισμό διακρίνουμε τρία κύρια ρεύματα: 1. Οι αρνούμενοι κάθε συμβιβασμό με τον εβραιοχριστιανισμό, όπως τον ονομάζουν. Εκπροσωπούνται από την λεγόμενη «Μεγάλη Εθνική Εκκλησία των Ελλήνων» και το περιοδικό «Διιπετές». 2. Αυτοί που τους χαρακτηρίζει ρατσισμός και αντισημιτισμός. Εκπροσωπείται κυρίως από το περιοδικό «Απολλώνειο Φως». 3.
Τέλος στο τρίτο ρεύμα ανήκουν ομάδες που σχετίζονται με το κίνημα της λεγομένης Νέας Εποχής. Τέτοιες είναι: Ο Νεοσαμανισμός, οι ουφολόγοι(!) δωδεκαθεϊστές (Κεραμυδάς), η λεγομένη γυναικεία πνευματικότητα, το κίνημα των μαγισσών, Wicca,, κ.α. Τέλος υπάρχουν ακόμα και αυτοί που προσπαθούν να συνδυάσουν την Ορθοδοξία με τον δωδεκαθεϊσμό υποστηρίζοντας ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν Έλληνας! Πάντως όλες αυτές οι ομάδες, τα ρεύματα, έχουν κοινό υπόβαθρο, που συνίσταται στην κοινή περί Θεού και κόσμου αντίληψη, στην αποδοχή της μετενσάρκωσης κ.α.
Έτσι, π.χ., τα Ελευσίνια μυστήρια είναι συχνά θέμα σεμιναρίων και διαλέξεων τόσο στις νεοειδωλολατρικές οργανώσεις όσο και σε ομάδες του ευρύτερου αποκρυφιστικού χώρου, όπως π.χ. η «Νέα Ακρόπολη», που αρέσκεται σε αποπροσανατολιστικές εκδηλώσεις του τύπου “έλα να ανταλλάξουμε ένα βιβλίο”!
Επίσης στο σύνολο σχεδόν των αρχαιολατρικών περιοδικών υπάρχουν διαφημίσεις εκδοτικών οίκων ή συγκεκριμένων βιβλίων που κινούνται ξεκάθαρα στον αποκρυφιστικό χώρο· ακόμη και βιβλίων που προπαγανδίζουν απροκάλυπτα την μαγεία και τον σατανισμό. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η συγγένεια και διαπλοκή μιας μερίδος του νεοειδωλολατρικού χώρου με τον νεοναζισμό, το σκληρό ροκ και με τον νεοσατανισμό, τόσο διεθνώς, όσο και στην Ελλάδα.
ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Στη Γραφή, ειδωλολατρία εννοείται η λατρεία των ψευδοθεών. Ο Θεός ρητά απαγορεύει κάθε ομοίωμα, οποιασδήποτε θεότητας και τη λατρεία της, προσθέτοντας: “ουκ επιθυμήσεις αργύριον ουδὲ χρυσίον απ᾿ αυτών (των ειδώλων) συλήψη σεαυτώ, μη πταίσης δι᾿ αυτό, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστι· και ουκ εισοίσεις βδέλυγμα εις τον οίκόν σου και ανάθεμα έση ώσπερ τούτο· προσοχθίσματι προσοχθιείς και βδελύγματι βδελύξη, ότι ανάθημά εστι” (Λευιτ. ζ΄25,26), δηλαδή να μην επιθυμούν τον πλούτο των ειδώλων. Επιπλέον, απαγορεύει και την κατασκευή ομοιωμάτων ακόμη και του ίδιου του πραγματικού Θεού. Χαρακτηριστική είναι η περίοδος που οι Ισραηλίτες στο Σινά κατέφυγαν στην ειδωλολατρία: “έτι δε και εποίησαν εαυτοίς μόσχον χωνευτὸν και είπαν· ούτοι οι θεοὶ οι εξαγαγόντες ημάς εξ Αιγύπτου· και εποίησαν παροργισμοὺς μεγάλους.” (Νεεμ. θ΄18). Η ειδωλολατρεία φαίνεται πως πρωτοπαρουσιάστηκε στους προκατακλυσμικούς χρόνους. Αργότερα, στα χρόνια μάλιστα του Αβραάμ, η ειδωλολατρεία ήταν ο γενικός κανόνας (Ιησ. Ν. κδ΄2). Οι Ιουδαίοι ποτέ δεν λάτρευσαν δικά τους είδωλα αλλά, σε περιπτώσεις αποστασίας, οικειοποιούνταν θεότητες γειτονικών τους λαών, όπως των Αιγυπτίων (Ιεζ. κ΄8), των Χαναναίων, των Αμμωνιτών, των Φοινίκων, των Συρίων, κ.α.: “μη σφάγια και θυσίας προσηνέγκατέ μοι, οίκος Ισραήλ, τεσσαράκοντα έτη εν τη ερήμω; και ανελάβετε την σκηνὴν του Μολὸχ και το άστρον του θεού υμών Ραιφάν, τοὺς τύπους αυτών, ους εποιήσατε εαυτοίς.” (Αμώς ε΄25,26). Ακόμη και η σύζυγος του Ιακώβ, Ραχήλ, λάτρευε είδωλο, το οποίο μάλιστα και άρπαξε από τον πατέρα της Λάβαν. Πάντως, όταν ο Ιακώβ επέστρεψε από τη Μεσοποταμία απαίτησε από το λαό του να καταστρέψει οτιδήποτε ειδωλολατρικό, ακόμη και τα σκουλαρίκια των γυναικών. Πολύ αργότερα, στην περίοδο των Κριτών, οι Ισραηλίτες και πάλι αποστάτησαν από το Θεό και λάτρεψαν άλλους θεούς; “Και εποίησαν οι υιοὶ Ισραὴλ (...) και ελάτρευσαν τοις Βααλίμ. και εγκατέλιπον τον Κύριον τον Θεὸν (...) και επορεύθησαν οπίσω θεών ετέρων (...) ελάτρευσαν τω Βάαλ και ταις Αστάρταις.“, (Κριτ. β΄11,12). Ο Γεδεών ευχαριστώντας τον Κύριο που τους λύτρωσε από την ειδωλολατρία έφτιαξε το εφώδ, ένα στολισμένο ιερατικό άμφιο, το οποίο όμως κι αυτό με τη σειρά του αποτέλεσε αντκείμενο (ειδωλο)λατρείας από τον ισραηλιτικό λαό, (Κριτ. η΄27). Η ειδωλολατρία περορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στον Ισραήλ στα χρόνια διακυβέρνησής του από το Σαούλ, τον Δαβίδ και τον Σολομώντα. Πάντως ο τελευταίος, επηρεασμένος από τις ειδωλολάτρισσες παλακίδες και συζύγους του, ξαναέφερε τη λατρεία των ειδώλων παράλληλα μ΄αυτή του Ζώντος Θεού. Η συντριπτική πλειοψηφία των διαδόχων του, έφτασαν στο σημείο να επισημοποιήσουν την ειδωλολατρία, διώκοντας συχνά τους πιστούς στο Θεό.
Μάλιστα το διασπασμένο βόρειο κράτος των δέκα φυλών, το βασίλειο του Ισραήλ, έφθασε στον κολοφώνα της ειδωλολατρείας επί των ασεβών βασιλέων Αχαάβ και Ιεζάβελ, διώκοντας μάλιστα και τον κορυφαίο των Προφητών, Ηλία. Η ειδωλολατρεία αυτή έφτασε στο ακρότατο ύψος της με τις μισαρές ανθρωποθυσίες στο είδωλο του Μολώχ. Η δουλεία και η αιχμαλωσία του λαού, που ακολούθησε, φαίνεται ότι συνέφερε τους Εβραίους κι έτσι όταν επανέκαμψαν στην πατρίδα όχι απλά έγιναν θεοσεβείς, αλλά και ζηλωτές προς την πατρώα θρησκεία τους. Η Παλαιά Διαθήκη τονίζει τα αποτελέσματα της ειδωλολατρίας-απομακρύνσεως από το Θεό: “πάντας δ᾿ επιμὶξ έχει αίμα και φόνος, κλοπὴ καὶ δόλος, φθορά, απιστία, ταραχή, επιορκία, θόρυβος αγαθών, χάριτος αμνησία, ψυχών μιασμός, γενέσεως εναλλαγή, γάμων αταξία, μοιχεία καὶ ασέλγεια. η γὰρ των ανωνύμων ειδώλων θρησκεία παντὸς αρχὴ κακού και αίτία και πέρας εστίν.” (Σοφ. Σολομ. ιδ΄24-27). Η ειδωλολατρία, που κυριαρχεί σήμερα έχει άλλη μορφή: έτσι αυτός που αγαπά τον πλούτο, το “εγώ” του, τη φιλοδοξία του, την ύλη γενικά ή και αμελεί το Θεό και το Χριστό Του, είναι ειδωλολάτρης: “Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επὶ της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν ήτις εστὶν ειδωλολατρία, δι' α έρχεται η οργὴ του Θεού επὶ τους υιοὺς της απειθείας”, τονίζει ο Απόστολος Παύλος.
Βιβλιογραφία:
-Μον. Μωυσής Αγιορ., “Νεοειδωλολατρία”, εφ. Μακεδονία, 5/1/2013
Θ.Η.Ε., Τ. 5, σ.361-7.
-Θ’ Πανορθοδόξος Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια Θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας, (8-13 Οκτωβρίου 1997) Αγίος Ιωάννης του Ρώσσος Ι. Μ. Χαλκίδος.
-Χαρίκλειας Μήνη, νεοπαγανισμός
-Κυριακού Τσουρού, «Η Αρχαιολατρία ως Ατραπός της Νέας Εποχής», περ.Διάλογος, τ. 16 (1999)
-Π. Ν.Τρεμπέλας, Θεοσοφία,.
-Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός, Νόμοι
-Παν. Μαρίνη, Η ελληνική κοσμοθέασις, Αθήναι 1997.
-Τρ. Ολύμπιος, Μέλλον – Ελληνισμός ή Όλεθρος, Λιτόχωρο 2000,
-Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, Κατά των μαγικών ειδών, Πηδάλιον.
-Νεοπαγανισμός, εκδ. «Αποστολικής Διακονίας».
-π. Αντ. Αλεβιζόπουλος, Ναζισμός με άλλο πρόσωπο, εκδ. Διάλογος, Αθήνα 1996.
-π. Αντ. Αλεβιζόπουλος, Η χαμένη αθωότητα, Αθήνα 1994..

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

14
Οι νεο-παγανιστική καθώς και οι ελληνορομαική θρησκεία ήταν/είναι de facto ειδωλολατρικές.
ο όρος ειδωλολατρία σημαίνει την απόδοση λατρείας σε αγάλματα που εικονίζουν θεούς των πολυθεϊστικών θρησκειών


1. απόδοση λατρείας σε αγάλματα που εικονίζουν τον Χριστό είναι ειδωλολατρεία ;
2. απόδοση τιμής σε εικόνες που εικονίζουν αγίους είναι ειδωλολατρεία;
3. απόδοση τιμής σε αγάλματα που εικονίζουν θεότητες πολυθεϊστικής θρησκείας είναι ειδωλολατρεία;
4. απόδοση λατρείας σε εικόνες που εικονίζουν αγίους σε ανώτερο επίπεδο από ότι η Αγία Τριάδα είναι ειδωλολατρεία;
5. κατασκευή αγάλματος που εικονίζει θεότητα πολυθεϊστικής θρησκείας είναι ειδωλολατρεία;
6. κατασκευή εικόνας αγίου της μονοθεϊστικής μας θρησκείας του Χριστιανισμού είναι ειδωλολατρία;
7. απόδοση λατρείας εικόνας Θεού ή άλλου Θεού χωρίς εικόνα, άρα οτιδήποτε πλην της Αγίας Τριάδας είναι ειδωλολατρεία;

όποιος θέλει .. ας απαντήσει για κάθε παράδειγμα.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

15
Λίγο πιο κάτω λέει αυτό,με το οποίο συμφωνώ.
Σήμερα με τον όρο ειδωλολατρία εννοούμε κάθε είδος λατρείας το οποίο αντί να αναφέρεται και να αποδίδεται στον πραγματικό Θεό αποδίδεται στα δημιουργήματά του.
Αρα σύμφωνα με αυτό:
1)ΊΣΩΣ (Δεν το εχω ψαξει πολύ,γνωρίζω οτι τα χρησιμοποιούν οι παπικοί,αλλά ο σκοπός της εικόνας είναι να απεικονίσεις τον άγιο ή τον Χριστό,ωστε να αναγεται ο νους στα άνω,εντός της θείας Χάρης.Στην εικόνα απεικονίζεται αυτό,αλλιώς εικονίζεται ενας άνθρωπος,αλλιώς ένας άγιος.Στο άγαλμα πως το ακατφέρνουν αυτό;)
2)ΟΧΙ
3)ΝΑΙ
4)ΝΑΙ(Αυτό που το είδες;)
5)ΝΑΙ
6)ΟΧΙ
7)ΝΑΙ

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

16
Ἑρμηνεία

Κείμενο: Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (14ος αἰ.)
Ἀπόδοση στὴ νεοελληνικὴ γλώσσα: Χριστόδουλος, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος
Ἔκδοση: Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν.

1. Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, οὐκ ἔσονται σοὶ θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.

Ἕνας Κύριος εἶναι ὁ Κύριος ὁ Θεός σου, Αὐτὸς ποὺ φανερώνεται (μὲ τρία πρόσωπα, δηλ.) σὰν Πατέρας καὶ σὰν Υἱὸς καὶ σὰν Ἅγιο Πνεῦμα. Σὰν Πατέρας μὲν ἀγέννητος, σὰν Υἱὸς δὲ γεννητὸς (μέν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ πάλι) χωρὶς ἀρχή, καὶ πέρα ἀπὸ τὸν χρόνο, καὶ χωρὶς νὰ πάθει καμμία ἀλλοίωση, σὰν Λόγος (τοῦ Θεοῦ Πατρός). Αὐτὸς δὲ ὀνομάζεται Χριστός, γιατὶ ἔχρισε (δηλ. ἁγίασε) μὲ τὸ νὰ ἀναλάβει ὁ ἴδιος τὸ δικό μας (ἀνθρώπινο) εἶδος. Καὶ σὰν Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ καὶ Αὐτὸ προέρχεται ἀπὸ τὸν Πατέρα, ὄχι γιατὶ γεννήθηκε ἀπ᾿ Αὐτόν, ἀλλὰ γιατὶ Αὐτὸς Τὸ στέλνει. Αὐτὸς μόνο εἶναι Θεός. Καὶ μάλιστα ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ἕνας Κύριος, ποὺ ἐμφανίζεται μὲ τρεῖς ὑποστάσεις. (Εἶναι ἕνας καὶ μοναδικὸς ὁ Θεὸς αὐτός, ποὺ) δὲν διαιρεῖται κατὰ τὴν φύση, τὴ θέληση, τὴν σκέψη, τὴν δύναμη καὶ τὴν ἐνέργεια, καὶ ὅλα γενικῶς τὰ γνωρίσματα τῆς Θεότητας. Αὐτὸν (λοιπὸν τὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό) μόνο θὰ (πρέπει νὰ) λατρεύσεις μὲ ὅλη τὴν δύναμη ποὺ ἔχει ὁ νοῦς σου, καὶ μὲ ὅλο τὸ πλάτος τῆς καρδιᾶς σου καὶ μὲ ὅλη τὴν πληρότητα τῆς δυνάμεώς σου. Καὶ ὅλα ὅσα (ὁ Θεός σου) λέει καὶ ἐντέλλεται, (θὰ πρέπει) νὰ εἶναι πάντοτε νωπὰ μέσα στὴν καρδιά σου, ὥστε νὰ ἐφαρμόζεις καὶ νὰ ἐντρυφᾶς μέσα σὲ αὐτὰ καὶ νὰ ὁμιλεῖς μὲ βάση αὐτὰ (σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς σου, δηλαδή) καὶ ὅταν κάθεσαι (κάπου καὶ δὲν μετακινεῖσαι), καὶ ὅταν βαδίζεις (γιὰ νὰ πᾶς ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος στὸ ἄλλο), καὶ ὅταν εἶσαι πεσμάνος στὸ κρεββάτι, κι ὅταν εἶσαι ὄρθιος. Καὶ (θὰ πρέπει ἀκόμα) νὰ ἐνθυμεῖσαι πάντοτε (δηλαδὴ ἀδιαλείπτως καὶ χωρὶς διακοπὴ) τὸν Κύριο τὸ Θεό σου καὶ Αὐτὸν μόνο νὰ φοβᾶσαι (μὲ τὸν Ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ), καὶ νὰ μὴν λησμονήσεις ποτὲ οὔτε Αὐτὸν οὔτε τὶς ἐντολές Του. Γιατὶ (μόνο) ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς θὰ σοῦ δώσει τὴν δύναμη (ποὺ εἶναι ἀπαραίτητη) γιὰ νὰ ἐφαρμόζεις (στὴν ζωή σου) τὸ (ἅγιο) θέλημά Του. Γιατὶ (ὁ Θεός, ποὺ δὲν ἔχει κανενὸς τὴν ἀνάγκη) τίποτε ἄλλο δὲν σοῦ ζητεῖ παρὰ μόνον νὰ Τὸν φοβᾶσαι καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶς (γιατὶ Αὐτὸς ἀκριβῶς ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ συμβαδίζει μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς Αὐτόν) καὶ νὰ ἀκολουθεῖς τὸν δρόμο Του ποὺ Αὐτὸς θέλει (πράγμα ποὺ εἶναι ἡ φυσικὴ συνέπεια τῶν ἄλλων). Αὐτὸς θὰ εἶναι τὸ καύχημά σου καὶ Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Θεός σου. (Πρόσεξε) μήπως ἀκούγοντας τίποτα σχετικὸ μὲ τὴν (ἠθική) ἀπάθεια τῶν ἀγγέλων καὶ μὲ τὴν ἰδιότητά τους νὰ εἶναι ἀόρατοι, ἢ γιὰ τὴν μεγάλη (κι ἐκπληκτική) πονηρία τοῦ (διαβόλου, πού) ἐκπέσοντος ἀπὸ τὸ ὕψος τὸ ἀγγελικό, καὶ γιὰ τὴν (μεγάλη του) ἐπινοητικότητα καὶ ἐξυπνάδα καὶ εὐστροφία γιὰ κάθε πλάνη, ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν ἀποδόσεις σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτὰ (τὰ πνεύματα-ἀγαθὰ ἢ πονηρά) τιμὴ ποὺ ἀνήκει στὸν Θεό. (Πρόσεξε) μήπως ἀτενίζοντας τὸ μεγάλο μέγεθος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν ποικιλία τῆς κινήσεως τῶν οὐράνιων σωμάτων, τὴν λαμπρότητα τοῦ ἥλιου, τὸ γλυκὸ φῶς τῆς σελήνης, τὴν ὄμορφη διαύγεια τῶν ἄλλων ἀστέρων, τὴ χρησιμότητα τοῦ ἀέρα (καὶ τὴν ἀναγκαιότητά του) γιὰ τὴν ἀναπνοή, καὶ τῆς θαλάσσης ἢ τῆς γῆς τὶς ἀνεξάντλητες προσφορές, καὶ (συνηπαρμένος ἀπὸ τὰ φαινόμενα τοῦτα τὰ λαμπρά) θεοποιήσεις κανένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ κτίσματα. Γιατὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι κατὰ τρόπο δουλικὸ ταγμένα στὸν μόνο Θεὸ καὶ δημιουργήματα δικά Του, ποὺ ἔλαβαν ὀντότητα ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ἀνυπαρξίας ποὺ ἦσαν, μὲ μόνο τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ (ὅπως λέγει ἡ Γραφή) Αὐτὸς (ὁ Θεός) ἁπλῶς εἶπε καὶ ἔγιναν (ὅλα ὅσα βλέπουμε καὶ δὲν βλέπουμε), Αὐτὸς διέταξε καὶ ἐδημιουργήθησαν. Αὐτὸν λοιπὸν τὸν Κύριο καὶ δημιουργό της κτήσεως πρέπει νὰ τιμήσεις (μὲ λατρεία) σὰν μόνο Θεὸ καὶ μὲ τὴν ἀγάπη νὰ ἑνωθεῖς μαζί Του, καὶ μέρα καὶ νύκτα ἀπὸ Αὐτὸν νὰ ζητᾶς συγχώρεση γιὰ τὰ θεληματικά σου καὶ ἀθέλητα παραπτώματα. Γιατὶ Αὐτὸς (ὁ μεγαλοδύναμος Κύριος) εἶναι (ταυτόχρονα) γεμάτος ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία καὶ μακροθυμία καὶ πολὺ ἔλεος, καὶ κάνει αἰώνια τὸ καλὸ (τὸ ἀγαθό)...

πηγή http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/e ... dments.htm
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

17
1. Φαντάζομαι ότι αν λατρεύει κάποιος αυτό το άγαλμα θα είναι ειδωλολατρεία, αν λατρεύει την εικόνα. Αν όμως μέσω της εικόνας γνωρίζει Τον Χριστό και τον λατρεύει μετέπειτα μόλις αποκτήσει μια γενική ιδέα ...δεν είναι ειδωλολατρεία. Το ίδιο μάλλον ισχύει και για τις εικόνες βυζαντινού τύπου.
Εικόνα
3. Είναι ειδωλολατρία ή μήπως είναι απόδοση τιμής σε Θεότητα έτερη πλην Του Αληθινού Θεού ; (= λατρεία σε άλλο Θεό όπως π.χ. Εωσφορισμός). Κακό δηλαδή αλλά όχι ειδωλολατρεία.
2. Πως ξέρουμε πότε ξεπερνάμε το όριο και τιμάμε έναν Άγιο ή ένα Άγγελο ή ένα κτίσμα περισσότερο από ότι πρέπει ( ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν ἀποδόσεις σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτὰ (τὰ πνεύματα-ἀγαθὰ ἢ πονηρά) τιμὴ ποὺ ἀνήκει στὸν Θεό) - ή - ποιες τιμές είναι αποκλειστικά για το Θεό και ποιες αποκλειστικά για τα κτίσματα και τους Αγίους;
4. Υποθετική περίπτωση ήταν. :happy2
5. Δηλαδή όσοι κατασκευάζουν αγαλματίδια του Δία και τον πουλάνε στα τουριστικά είναι ειδωλολάτρες; :dance2:
6. Ο Πατήρ κανείς δεν ξέρει πως είναι. Δεν είναι ειδωλολατρεία στις αγιογραφίες να τον παρουσιάζουν έτσι; (= γέροντας παππούλης) - όπως και τα χερουβίμ
Εικόνα
7. Ίδιο με 3...
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Η έννοια τής λεξεως: "Ειδωλολατρεία"

18
3. Είναι ειδωλολατρία ή μήπως είναι απόδοση τιμής σε Θεότητα έτερη πλην Του Αληθινού Θεού ; (= λατρεία σε άλλο Θεό όπως π.χ. Εωσφορισμός). Κακό δηλαδή αλλά όχι ειδωλολατρεία.
Αν εννοείς την ειδωλολατρεία ως λατρεία σε αγάλματα οχι δεν είναι,αν εννοείς την ειδωλολατρεία ως λατρεία σε οποιοδήποτε δημιούργημα πέραν του Θεού Ναι είναι.
Πως ξέρουμε πότε ξεπερνάμε το όριο και τιμάμε έναν Άγιο ή ένα Άγγελο ή ένα κτίσμα περισσότερο από ότι πρέπει ( ἐξ αἰτίας ὅλων αὐτῶν ἀποδόσεις σὲ κάποιο ἀπὸ αὐτὰ (τὰ πνεύματα-ἀγαθὰ ἢ πονηρά) τιμὴ ποὺ ἀνήκει στὸν Θεό) - ή - ποιες τιμές είναι αποκλειστικά για το Θεό και ποιες αποκλειστικά για τα κτίσματα και τους Αγίους;

Υποτίθεται κανονικά ξέρουμε και δεν ξεπερνάμε τα όρια.
Οταν προσκυνούμε μια εικόνα ένος αγίου ή κάνουμε τάμα ή επικαλούμαστε έναν άγιο,ουσιαστικά επιζητούμε τις πρεσβείες του.

Δηλαδή όσοι κατασκευάζουν αγαλματίδια του Δία και τον πουλάνε στα τουριστικά είναι ειδωλολάτρες;
Οχι λογικά,αν είναι ως τέχνη.
Ο Πατήρ κανείς δεν ξέρει πως είναι. Δεν είναι ειδωλολατρεία στις αγιογραφίες να τον παρουσιάζουν έτσι; (= γέροντας παππούλης) - όπως και τα χερουβίμ
Αντιγραφή απο άρθρο:
http://users.sch.gr/aiasgr/Agia_Triada/ ... riadas.htm

Η εικόνα της Αγίας Τριάδος στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει δύο τύπους: Ο ένας είναι η παράσταση των τριών Αγγέλων και φέρει την επιγραφή "Η Αγία Τριάς" ή "Η φιλοξενία του Αβραάμ".

Ο δεύτερος τύπος είναι η παράσταση των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Πατρός ως γέροντος, του Υιού που εικονίζεται από τα δεξιά Του και του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεράς. Ο τύπος αυτός της απεικονίσεως της Αγίας Τριάδος, αναφέρεται στους έσχατους βυζαντινούς και ιδιαίτερα στους μεταβυζαντινούς χρόνους εξαιτίας δυτικής επιδράσεως.

Στην βυζαντινή αγιογραφία ο Πατήρ δεν εικονίζεται, αλλ᾿ αντιπροσωπεύεται κατά κανόνα από τον Υϊό για δύο λόγους: Πρώτον, διότι ο Πατήρ δεν φόρεσε σάρκα, όπως ο Υϊός με την Ενανθρώπησή Του και συνεπώς κανένας δεν έχει δει τον Θεό Πατέρα. Δεύτερον, διότι το κάθε Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος είναι ολόκληρος ο Θεός.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Άλλες θρησκείες & αιρέσεις,σἐκτες & παραθρησκείες,”

cron