Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένας πολύ παράξενος και ίσως και λίγο ανισόρροπος πολεμιστής. Ως στόχο στην ζωή του, είχε να ανακαλύψει το λάδι για το καντήλι των άστρων! Κάπως έτσι ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, να ταξιδεύει μέσα σε δίνες , να αναζητάει αινίγματα με την ελπίδα να βρει εκείνο το αρχαίο λάδι! Αν τελικά το βρήκε; Ουδείς γνωρίζει πέρα από αυτόν !Το σίγουρο είναι ότι μέσα από τα ταξίδια, του διδάχτηκε να παίζει με την τράπουλα του κόσμου ! Κάποτε η μοίρα του τον έφερε στα μονοπάτια που οδηγούν στον κήπο των ευχών. Όμως, ο κήπος έβγαζε ένα μυστηριώδες άρωμα θλίψης!Χμ,είμαι βέβαιος ότι από εδώ πέρασε ο παλιός μου εχθρός , ο ύπνος των ποιητών ! Μπορώ να αναγνωρίσω τα πατήματα του στο χώμα του κήπου . Ξαφνικά ανάμεσα από τα αιωνόβια δέντρα, ξεχώρισε μία μορφή, κοντοστάθηκε πιστεύοντας πως είχε έρθει αντιμέτωπος με τον εχθρό του, όμως καθώς πλησίαζε την μορφή είδε μια κυρά . Να ρωτήσω κάτι δεσποσύνη, αποκρίθηκε ξύνοντας το κεφάλι όλο απορία . Με λένε κυρά του κήπου!Τότε εσύ θα ξέρεις για ποιον λόγο τα λουλούδια του κήπου βγάζουν το άρωμα της θλίψης ; Είναι γιατί όλα κάποτε παύουν να υπάρχουν, έτσι σιγά σιγά μπορεί να πάψει κάποτε και ο κήπος. Ξέρεις δεν το νομίζω αυτό, βλέπεις στα ταξίδια μου συνάντησα πολλά πράγματα, που οι άνθρωποι θεωρούν, είτε πως δεν υπάρχουν, είτε πως έχουν χαθεί για πάντα .Όμως η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξουμε την φύση γύρω μας, τότε θα διαπιστώσουμε πώς τίποτα δεν χάνετε , απλώς αλλάζει μορφή και συνεχίζει να υπάρχει ωσπου και πάλι να αλλάξει μορφή, δες την κάμπια όταν χαθεί ,γίνετε πεταλούδα.Φυσικά οι υπόλοιπες κάμπιες δεν το κατανοούν αυτό, ακόμα και αν η πεταλούδα πετάει γύρω τους και αυτό γιατί η φυσιολογία τους, η αντίληψη τους, είναι εκπαιδευμένη να βλέπει σαν κάμπια όχι σαν πεταλούδα . Αλλά δεν μας δείχνει μόνο η φύση ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Μια σειρά από επιστήμες μας δείχνουν μέσα από μαθηματικούς κανόνες ότι όλα κάποτε αλλάζουν δομή ή μορφή αλλά ουσιαστικά δεν χάνονται απλώς μεταβάλλονται τα στοιχεία . Φυσικά υπάρχει και η θεωρία ότι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν στέκονται σε μια ευθεία γραμμή ,αλλά ότι συμβαίνουν ταυτόχρονα .Άρα αν δεν υπάρχει ουσιαστικά χρόνος ,τότε δεν υπάρχει και τέλος ή μήπως εμείς οι άνθρωποι ορίζουμε τον χρόνο, ώστε να μπορέσουμε να γράψουμε την λέξη τέλος σε καταστάσεις που σαν κάμπιες δεν μπορούμε να αντιληφθούμε .Και αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ή να κατανοήσουμε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ; Μοιάζουμε σαν τα ψάρια στον βυθό που δεν μπορούν να κατανοήσουν τον κόσμο της στεριάς και φανταστείτε πως αν ένα άλλο ψάρι γύρναγε και μίλαγε σε εκείνα τα ψάρια που δεν μπορούν να κατανοήσουν την στεριά όχι για τον κόσμο της στεριάς αλλά ότι εκτός του κόσμου της στεριάς, υπάρχει πάνω από αυτόν ένας άλλος κόσμος που ακόμα και αυτοί που ζουν στην στεριά δεν τον ξέρουν ,τον κόσμο των άστρων, τι νομίζετε πως θα απαντούσαν τα άλλα ψάρια ; Ρε σύ τα έμαθες ο Μήτσος ο σαργός πρέπει να έφαγε δόλωμα, μας λέει ότι υπάρχει ένας κόσμος που λέγετε στεριά και πάνω από αυτόν ζουν διάφορα πλάσματα και δεν φτάνει αυτό, λέει ότι πάνω από αυτόν υπάρχει ένας άλλος κόσμος που δεν τον αντιλαμβανόμαστε ούτε εμείς ούτε οι στεριανοί ! Ένα σου λέω κέφαλε τον έχω δει να κουβεντιάζει πολύ με τον χταπόδι , ύποπτο! Ρώτα την σουπιά να σου πει, ήταν στο ίδιο θαλάμη μαζί του. Φυσικά και καμία σουπιά, χταπόδι ή κέφαλος δεν μπορούν να αντιληφτούν ή να κατανοήσουν την πραγματικότητα που ίσως κατανόησε το ψάρι! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο κόσμος της στεριάς ,των άστρων κλπ.Με την ίδια λογική λοιπόν κυρά του κήπου αυτό που εμείς θεωρούμε τέλος σε μία κατάσταση, είναι ουσιαστικά η μετάβαση ενός πράγματος σε μία κατάσταση που η δική μας αντίληψη δεν μπορεί απλώς να κατανοήσει ή και να δει. Ουσιαστικά το τέλος είναι μετάβαση!
- Αλλά ποιος σου είπε ότι όλα παύουν;
- Ένας άλλος οδοιπόρος που μου συστήθηκε ως ο ύπνος τον ποιητών .
-Αχα,καλά το φαντάστηκα ! Και προς τα πού πήγε;
-Ακολούθησε την δύση , είναι ώρα να πηγαίνω ελπίζω την επόμενη φορά, που θα περάσω να έχει ανθήσει ο κήπος των ευχών, βλέπεις κάθε κήπος είναι σημαντικό να έχει καρπούς, γιατί πολλές φορές χρειάζεται να δώσεις καρπούς ή σπόρους σε άλλους ,αν λοιπόν ο κήπος είναι χωρίς καρπούς επηρεάζει και τους οδοιπόρους αλλά και αυτούς που από τον δικό σου κήπο θέλουν να πάρουν σπόρους για να φτιάξουν τον δικό τους. Βλέπεις πόσο συνδεδεμένα είναι όλα μεταξύ τους!Όλα ανακινούνται σε αυτόν τον κόσμο ακόμα και το πως έχεις τον δικό σου κήπο επηρεάζει τους άλλους!Πως λοιπόν σε έναν τέτοιο κόσμο να υπάρχει τέλος; Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του πολεμιστή ανέβηκε στο άλογο του και κινήθηκε προς την δύση για μια ακόμα περιπέτεια ,μία ακόμα αναζήτηση.
Τι απέγινε στον κήπο; Ποιος ξέρει η ίδια η ιστορία θα δείξει………
Πηγή
http://enterstarphilosophy.blogspot.com ... st_27.html
