Re: Πορνεία: η παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας

10
Τα θέματα,αν μου επιτρέπεται βεβαιώς συγχωνεύτηκαν,μιας και είναι κοινής θεματολογίας.

Για μένα ,όλα είναι θέμα κατήχησης.

Αφέθηκαν οι νέοι και οι νέες τότε και τώρα και εδω και πολλά χρόνια δηλαδη ,στην μόδα που πρωθούνταν σιγα σιγά και που μετά έγινε φυσικό,φυσικό να έχεις 15-20 σχεσεις πριν τον γάμο,φυσικό να έχεις εξωσυζυγική σχέση,φυσικό να έρχεσαι σε επαφή με το άλλο φύλο απο τα 15(και μετά να κάνεις έκτρωση),φυσικό να βλέπεις τσόντες...

Δεν εδωσε κανείς στους νέους τα εφόδια για να αντιληφθούν τι γίνεται,δεν τους μίλησε για το σεξ,για τον γάμο , για το μυστήριο της εκφρασης της αγάπης και της ένωσης,για την εκκλησία,δεν ξέρω ίσως θεωρείται θέμα ταμπού.

Ίσως και πολλά παιδιά να μην είχαν αυτήν την ευκαιρία να μάθουνε,ίσως και αν μαθαίνανε το ορθό να αλλάζανε με αγώνα,αλλά θέλει πολύ δουλειά απ'όλους,αλλά πρωτα κατανόηση.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πορνεία: η παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας

11
Τα σαρκικά πάθη και η θεραπεία τους (Περίληψη)

Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΙΓ' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Ζ΄, ἔτους 2012-2013.


Ἡ πορνεία ὡς πάθος καί ἁμάρτημα: Κατά τούς Πατέρες, τά δύο πρῶτα πάθη πού προέρχονται ἀπό τή Φιληδονία, εἶναι ἡ γαστριμαργία καί ἡ πορνεία. Αὐτά συνδέονται στενά μεταξύ τους: τό πρῶτο πάθος τρέφει τό δεύτερο. Πορνεία εἶναι ἡ «παράχρησις» (παθολογική ἤ κακή χρήση) τῆς σεξουαλικότητας. Ὑπάρχει καλή καί κακή χρήση τῆς σεξουαλικότητας, ὅπως ὑπάρχει καλή καί κακή χρήση τῆς ἡδονῆς. Κατά τούς Πατέρες, ἡ σεξουαλικότητα δέν εἶναι ἔμφυτη στήν ἀνθρώπινη φύση, δηλ. δέν εἶναι κάτι «φυσικό» γιά τόν ἄνθρωπο, μέ τήν ἔννοια πού δίνει ἡ Πατερική Παράδοση στό «φυσικό». Ἡ σεξουαλικότητα ἐμφανίζεται μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων καί δέν εἶναι ἡ αἰτία τῆς πτώσης τους: «ὅτε διά τῆς παραβάσεως θάνατος εἰς τόν κόσμον εἰσῆλθε, τότε ἔγνω Ἀδάμ τήν γυναῖκα αὐτοῦ» (Ἰω. Δαμασκηνός). Οἱ Πρωτόπλαστοι ἦσαν γυμνοί «καί οὐκ ἠσχύνοντο» (Γεν. 2,25), «ἀπαθείας γάρ ἄκρας τοῦτό ἐστιν» (Ἰω. Δαμασκηνός). Ὁ Χριστός, ἄν καί ἀνέλαβε τά «φυσικά καί ἀδιάβλητα» πάθη, δέν ἀνέλαβε τή ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα, γιατί αὐτή εἶναι μέν «φυσικό» (=κοινό μετά τήν πτώση), ἀλλά ὄχι ἀναγκαῖο στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Ὡστόσο, ἄν καί ἡ παρθενία συνιστᾶ κανόνα τελειότητος, ἡ ὕπαρξη ἤ ἡ ὀρθή χρήση τῆς σεξουαλικότητας δέν συνιστᾶ ἁμαρτία. Ἡ σεξουαλικότητα εἶναι μιά πανίσχυρη δύναμη στόν ἄνθρωπο (καί στά ζῶα), πού συμβάλλει στή διαιώνιση τοῦ εἴδους. Στά ζῶα αὐτή ἡ δύναμη εἶναι ἄλογη, δηλ. ἐνστικτώδης, ἐνῶ στόν ἄνθρωπο μπορεῖ νά εἶναι «ἔλλογος» («κατήκοος τῷ λόγῳ», ἐλεγχόμενη ἀπό τόν λόγο), δηλ. ἡ σεξουαλικότητα εἶναι μιά δύναμη πού μποροῦμε νά τήν ἐλέγξουμε. Ἡ χρήση της δέν συνιστᾶ πορνεία, α) ὅταν λειτουργεῖ ἐντός τοῦ Γάμου καί β) ὅταν ἀπολυτοποιεῖται ἡ ἡδονή, πού προέρχεται ἀπ’ αὐτήν. Ἡ πορνεία δέν εἶναι ἀποκλειστικά σαρκικό πάθος, ἀλλά καί ψυχικό, γιατί δέν ὑπάρχουν ἀποκλειστικά σωματικές ἡδονές. Γι’ αὐτό, τό πνεῦμα (δαιμόνιο) τῆς πορνείας πολεμᾶ ἀκόμη καί ὑπερήλικες.

Ἡ θεραπεία τῆς πορνείας στόν Μοναχισμό: Ὁ πόλεμος κατά τοῦ πνεύματος τῆς πορνείας εἶναι ὁ ἰσχυρότερος καί μεγαλύτερος σέ διάρκεια στή ζωή τοῦ Χριστιανοῦ. Ἡ πορνεία θεραπεύεται μέ δύο δραστικά φάρμακα: α) μέ τή νηστεία καί β) μέ τήν ἐγκράτεια. Ὅταν ἡ ἐγκράτεια εἶναι μόνιμη ἀποχή ἀπό τή σεξουαλικότητα, ἀποκαλεῖται παρθενία. Κατά τούς Πατέρες, ἡ παρθενία εἶναι κατάσταση φυσικότερη ἀπό τήν (ὀρθή) χρήση τῆς σεξουαλικότητας καί ἀποτελεῖ κανόνα τελειότητος. Ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζει δύο «ὁδούς» ἁγιασμοῦ: α) τήν παρθενία (Μοναχισμό), καί β) τόν Γάμο. Ὁ Μοναχισμός εἶναι τελειότερη «ὁδός» ἁγιασμοῦ ἀπό τόν Γάμο καί ἀποτελεῖ μίμηση ἀγγελικῆς πολιτείας, ἀλλά καί ἐπιστροφή στόν προπτωτικό παρθενικό βίο. Αὐτή ἀκολούθησαν οἱ μεγαλύτεροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας: ἡ Θεοτόκος, ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ ἀπ. Παῦλος κ.ἄ. Ὅμως, δέν εἶναι «ὁδός» ἐφικτή γιά ὅλους. Στόν Μοναχισμό ἡ παρθενία εἶναι ἐλεύθερη ἐπιλογή καί ὑπόσχεση.
Ἡ θεραπεία τῆς πορνείας στόν Γάμο: Ὁ Γάμος εἶναι ὁ μόνος χῶρος, στόν ὁποῖο εἶναι ἐπιτρεπτή ἡ χρήση τῆς σεξουαλικότητας. Ὁ ἴδιος ὁ Γάμος ἀποτελεῖ ἀπό μιά ἄποψη θεραπεία τῆς πορνείας. Ὁ Χριστός καθαγίασε τόν Γάμο μέ τήν παρουσία Του στόν Γάμο τῆς Κανά, ὅπως καθαγίασε καί τίς σεξουαλικές σχέσεις σ’ αὐτόν. Ὁ Γάμος εἶναι «μυστήριον μέγα» κατά τόν ἀπ. Παῦλο. Οἱ σχέσεις στόν Γάμο μεταβάλλονται σέ πορνεία, α) ὅταν δέν ἐλέγχονται ἤ β) ὅταν ἀποκλειστικός σκοπός τους εἶναι ἡ ἡδονή. Ἡ ἐγκράτεια στόν Γάμο συνιστᾶ ἔλεγχο τῆς σεξουαλικότητας. Ἡ ἐγκράτεια αὐτή δέν εἶναι μόνιμη, ἀλλά πρέπει νά γίνεται, κατά τόν ἀπ. Παῦλο, α) «ἐκ συμφώνου» (μέ τή συμφωνία τῶν δύο συζύγων) καί β) «πρός καιρόν» (γιά συγκεκριμένο χρονικό διάστημα), «ἵνα μή πειράζῃ ὁ σατανᾶς». Καταλληλότερες περίοδοι ἐγκράτειας καί ἐλέγχου τῆς σεξουαλικότητας εἶναι οἱ νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας. Σκοπός τῆς σεξουαλικότητας δέν εἶναι ἡ τεκνογονία (εἶναι μᾶλλον ἀποτέλεσμα τῆς σεξουαλικότητας), ἀλλά ἡ βαθύτερη κοινωνία τῶν συζύγων. Ἔτσι, ἐντός τοῦ Γάμου ἡ σεξουαλικότητα ἀποκτᾶ ἄλλη προοπτική, ἐντάσσεται στήν προοπτική τῆς σωτηρίας, ὑπηρετεῖ τήν σωτηρία. Στήν προπτική αὐτή ἡ ἡδονή ὑποχωρεῖ σέ δευτερεύουσα θέση.
Ἡ θεραπεία τῆς πορνείας ἐκτός τοῦ Γάμου: Ἡ Ἐκκλησία συνιστᾶ τήν πλήρη ἀποχή ἀπό τίς σεξουαλικές σχέσεις (ἐγκράτεια) πρίν καί ἔξω ἀπό τόν Γάμο, ὡς θεραπεία τοῦ πάθους τῆς πορνείας. Ἔξω ἀπό τόν Γάμο οἱ σχέσεις αὐτές συνιστοῦν πορνεία, γιατί α) ἀποσκοποῦν συνήθως στήν ἱκανοποίηση μιᾶς ἰσχυρῆς ἡδονῆς, ἡ ὁποία, βέβαια, ἀποκόπτει ἀπό τόν Θεό καί β) κινοῦνται ἀποκλειστικά σέ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο καί στεροῦνται τῆςΧάριτος τοῦ Θεοῦ. Γενικά, ἡ χρήση τῆς σεξουαλικότητας δημιουργεῖ ἰσχυρούς δεσμούς μέ πρόσωπα. Γιά νά εἶναι οἱ δεσμοί αὐτοί ὑγιεῖς, πρέπει α) νά ἐντάσσονται στό πλαίσιο τῆς μονογαμίας καί β) νά μήν γίνονται «πρός ἡδονήν». Ἡ ἡδονή συσκοτίζει καί ἐμποδίζει τή βαθύτερη γωριμία τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό καί οἱ σεξουαλικές σχέσεις ὄχι μόνο δέν συμβάλλουν στή βαθύτερη γνωριμία τῶν μελλονύμφων, ὅπως πιστεύεται, ἀλλά τήν ἐμποδίζουν, λόγω τοῦ σκοτασμοῦ πού ἐπιφέρει ἡ ἡδονή.


http://sathanasoulias.blogspot.gr/2013/ ... _3074.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πορνεία: η παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας

12
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΔΟΓΑΜΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ


Του Κων/νου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου



Οι Πατέρες, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου, που ευλόγησε με την παρουσία Του το γάμο στην Κανά, αναγνωρίζουν την αξία και την πλήρη νομιμότητα χρήσης της σεξουαλικότητας στο γάμο. Η Σύνοδος της Γάγγρας (4ος αι.) καταδικάζει τη μομφή των συζυγικών σχέσεων. Στο πλαίσιο του γάμου, η πορνεία έγκειται στην κατάχρηση και τη διαστροφή τής σεξουαλικής λειτουργίας. Η έννοια τής κατάχρησης, σημαίνει κακή χρήση, διαστροφή, χρήση αντίθετη στη φυσική σκοπιμότητα και γι' αυτό παρά φύση, ανάρμοστη, παθολογική.
Υπάρχει κατάχρηση, όταν ο άνθρωπος κάνει χρήση της σεξουαλικότητας καθιστώντας την ηδονή αυτοσκοπό.
Η στόχευση αυτή είναι διαστροφική και παθολογική, διότι αρνείται έναν πρωταρχικό σκοπό της σεξουαλικής λειτουργίας, την τεκνογονία.

Ωστόσο ο σκοπός αυτός δεν είναι ο σημαντικότερος. Η σεξουαλική ένωση είναι εκδήλωση αμοιβαίας αγάπης του ζεύγους, που μεταφέρει την αγάπη στο σωματικό επίπεδο. Η αγάπη συνιστά τον πρώτο σκοπό της συνεύρεσης, παράλληλα με τους υπόλοιπους τρόπους της συζυγικής ένωσης. Η ένωση επισφραγίζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος διά του μυστηρίου του γάμου.
Η συνουσία, όπως και οι υπόλοιποι τρόποι ένωσης των συζύγων υποτάσσονται στην πνευματική διάσταση της αγάπης τους. Όταν η συνεύρεση βιώνεται μόνο για την αισθητή ηδονή, διαταράσσει τη φυσιολογική σχέση με το Θεό, τον εαυτό του και τον σύντροφό του. Η επιθυμία σεξουαλικής ηδονής αποκλειστικά, κινητοποιεί την επιθυμητική δύναμη του ανθρώπου αποστρέφοντάς την από το Θεό, που έπρεπε ν' αποτελεί τον ουσιαστικό στόχο του.
Σκοτισμένος από την ηδονή του πάθους, ο άνθρωπος στερείται πνευματικής απόλαυσης ανώτερων αγαθών, ενώ λησμονεί το Θεό και Τον αρνείται “αντικαθιστώντας” Τον με την ηδονή των αισθητών. Έτσι η σεξουαλικότητα καθίσταται, καθαρά, σαρκική πράξη.
Με την πορνεία, ο άνθρωπος γίνεται είδωλο απόλαυσης. Ο αλλοιωμένος άνθρωπος, δε βλέπει το κέντρο της ύπαρξής του στην εικόνα του Θεού, της οποίας είναι φορέας, αλλά στις σεξουαλικές του λειτουργίες, που υποκαθιστούν την αγάπη με τη ζωώδη, ενστικτώδη επιθυμία. Η τάξη των δυνάμεων του ανθρώπου αναστατώνεται κι έτσι νους, θέληση, ευαισθησία και διάθεση παύουν να υπηρετούν το πνεύμα και να καθοδηγούνται απ' αυτό, ενώ γίνονται υπηρέτες ατέρμονης αναζήτησης ηδονής. Ο άνθρωπος κυβερνιέται από ένστικτο εξομοιούμενος με ζώο.

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/201 ... ost_1.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πορνεία: η παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας

13
Ουσιαστικό θεμέλιο του γάμου η αγνότητα των συζύγων!


Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Ουσιαστικό θεμέλιο του γάμου η αγνότητα των συζύγων! Η εγκράτεια από τα σαρκικά πάθη είναι η φυσική κατάσταση, ενώ αντίθετα η πτώση στις σαρκικές αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα κάτι το αφύσικο.
Σήμερα όμως έχει τόσο πολύ παραπλανηθεί ο κόσμος ώστε θεωρεί το φως σαν σκότος και το σκότος σαν φως. Χαρακτηρίζει τους εγκρατείς και σώφρονες «καθυστερημένους» και «οπισθοδρομικούς»...
ενώ αυτούς που κυλίονται στο βούρκο των σαρκικών ηδονών, τους θεωρεί… προοδευτικούς!
Τους θαυμάζει και τους εκθειάζει! Ήλθε η εποχή, που αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος, ότι θα βλέπουν αυτοί που είναι άφρονες εκείνους που σωφρονούν και θα τους θεωρούν σαν παράφρονες, μη μπορώντας να διακρίνουν ότι στην πραγματικότητα παράφρονες είναι οι ίδιοι!

Κανένας άνθρωπος, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, ποτέ του δεν μετάνιωσε που, τηρώντας την εντολή του Χριστού, διατήρησε τον εαυτό του σε σωφροσύνη και παρθενία μέχρι την ημέρα του γάμου του, και στη συνέχεια, σε σωφροσύνη και πιστότητα στον (ή στη) νόμιμο σύζυγό του μέσα στον γάμο του.
Έχουν οπωσδήποτε πλούσια την ευλογία του Θεού όσοι τηρούν αυτά! Αντίθετα, εκείνοι,που δεν τα τηρούν αυτά, πολύ ζημιώνονται.Αυτό, που λέγεται «γενετήσιο ένστικτο», δόθηκε από τον Θεό για ένα σπουδαίο σκοπό, και είναι συνδεδεμένο με ένα «δόλωμα». Ο σπουδαίος αυτός σκοπός είναι η διαιώνιση του ανθρωπίνου γένους, πράγμα που κάνει τον άνθρωπο συνδημιουργό του Θεού, και το «δόλωμα» είναι η ηδονή.
Όταν αυτά βαδίζουν μαζί μέσα στον ευλογημένο από την Εκκλησία Γάμο, τότε ο Γάμος προχωρεί μέσα στο θέλημα του Θεού. Αντίθετα, όταν σκόπιμα και εγωιστικά αυτά διαχωρίζονται, τότε η ηδονή καταντά αυτοσκοπός, κι ο αληθινός σκοπός ακυρώνεται. Αυτό αποτελεί μία αφύσικη κατάσταση! Είναι ανατροπή της ζωής, που ο Θεός έθεσε, και συνιστά θανάσιμο αμάρτημα. Για ένα τέτοιο αμάρτημα τιμώρησε ο Θεός παραδειγματικά και τον Αυνάν (βλ. Γέν. λη’[38] 1-10).

Το σώμα μας είναι «ναός του Θεού» (πβ. Α’ Κορ. στ’ 19). Γι’ αυτό, όταν το παραδίδουμε στις σαρκικές αμαρτίες, βεβηλώνουμε αυτό τον ζωντανό ναό. Και είναι γραμμένο ότι «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α’ Κορ. γ’ 17).

Αυτός που αγωνίζεται να είναι αγνός, αποφεύγοντας κάθε είδους πορνεία και ασέλγεια, προγεύεται ήδη από τώρα την αφθαρσία της μέλλουσας Ανάστασης! Γι’ αυτό τον λόγο και τα λείψανα των οσίων ευωδιάζουν!Παλαιότερα οι άνθρωποι αισθάνονταν ντροπή, όταν έπεφταν σε σαρκικά αμαρτήματα. Σήμερα δυστυχώς τα αμαρτήματα αυτά διαπράττονται αδιάντροπα. Και, με τον κατήφορο που πήραμε, θα έλθει καιρός, που όχι μόνο δεν θα θεωρούνται πια αμαρτήματα, αλλά και θα… επαινούνται! Ουαί και αλίμονον, όταν θα φθάσει η κοινωνία μας σ’ εκείνο το σημείο!

Ουσιαστικό θεμέλιο για τον κατά Χριστόν Γάμο αποτελεί η παρθενία και των δύο συζύγων μέχρι και την ημέρα του Γάμου τους. Κατά το Μυστήριο του Γάμου η Εκκλησία στεφανώνει τους νυμφευομένους, για να επιβραβεύσει την αγνότητα και παρθενία, που προϋποτίθεται ότι διαφύλαξαν και οι δύο μέχρι εκείνη την ιερή στιγμή, που τελείται το Μυστήριο.

Η συνήθεια, που δυσχερέστερα επικρατεί στις μέρες μας, να συζούν δηλαδή οι αρραβωνιασμένοι, σαν να ‘ναι παντρεμένοι, είναι χριστιανικώς τελείως απαράδεκτη.

Τεράστια ευθύνη φέρουν γι’ αυτό το αμάρτημα και οι γονείς όταν, όχι δεν διαπαιδαγώγησαν, καθώς θα έπρεπε, τα παιδιά τους από νωρίς, αλλά και δυστυχώς ανέχονται, ή και προτρέπουν σ’ αυτή την ανίερη συμβίωση κάτω από τη στέγη του δικού τους σπιτιού. Έτσι όμως γίνονται και αυτοί συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι στο αμάρτημα της πορνείας.


http://santoriniosgamos.blogspot.gr/201 ... ost_4.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πορνεία: η παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας

14


Είναι οι προγαμιαίες σχέσεις πορνεία;


Μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

Υπάρχουν πολλοί, ενίοτε και καθηγητές Θεολόγοι που διδάσκουν μια πολύ «βολική» και «έξυπνη» θεωρία: Ότι πορνεία είναι μόνο η σαρκική ικανοποίηση που γίνεται έξω από το γάμο με πόρνες και με χρήματα (δηλαδή με πληρωμή).
Ενώ όπου υπάρχει αγάπη, όπου υπάρχει ψυχική επαφή, εκεί δεν έχουμε πορνεία.

Συνεπώς, ένα ζευγάρι νέων που αγαπιούνται και η σαρκική σχέση του αποτελεί «ολοκλήρωση της αγάπης των», δεν είναι πορνεία και άρα δεν κάνουν αμαρτία.

Το Ευαγγέλιο μόνο την πορνεία και τη μοιχεία απαγορεύει. Δεν απαγορεύει την «ολοκλήρωση της αγάπης» ενός ζευγαριού.
Βέβαια η λέξη «πορνεία» στην κυριολεξία σημαίνει την ικανοποίηση των σαρκικών ορέξεων με χρήματα, αφού στην αρχαιότητα ασκούσαν το «επάγγελμα» αυτό γυναίκες αγορασμένες, δηλαδή δούλες.
Όμως εκτός από την κύρια σημασία της, η λέξη πορνεία, είχε ανέκαθεν και τη σημασία της σαρκικής σχέσεως δύο ετερόφυλων προσώπων, χωρίς να υπάρχει χρηματική δοσοληψία.
Μία είναι η νόμιμη συζυγία ανδρός και γυναικός, αυτή που γίνεται με την ευλογία του Μυστηρίου του γάμου. Κάθε πράξη που γίνεται έξω από το Μυστήριο του γάμου χαρακτηρίζεται ως πορνεία ή μοιχεία και καμία διάκριση δεν γίνεται αν συμβαίνει με αμοιβή ή εξ αγάπης.
Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν δικαιώνονται οι προγαμιαίες σχέσεις εφ’ όσον γίνονται μεταξύ δύο προσώπων που αγαπιούνται. Και πουθενά στην Αγία Γραφή δεν θα βρούμε αμνήστευση των σχέσεων αυτών, επειδή απουσιάζει η πληρωμή και γίνεται επίκληση του ερωτικού αισθήματος.

Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
1)Η περίπτωση της Σαμαρείτιδος. Είχε τελέσει πέντε νόμιμους γάμους (ο νόμος τότε το επέτρεπε) και τώρα συζεί με ξένον άνδρα, ασφαλώς γιατί «αγαπιούνται». Έχει όμως τη συνείδησή της βαρειά, γι’ αυτό και όταν ο Κύριος της λέει να πάει να φωνάξει τον (νόμιμο) άνδρα της, εκείνη του λέει «ουκ έχω άνδρα» για να κρύψει ότι συζεί παρανόμως με άνδρα που δεν είναι νόμιμος σύζυγός της. Και ο Κύριος την επιβεβαιώνει, λέγοντας της ότι είπε την αλήθεια, γιατί πέντε άνδρες νυμφέυθηκε και αυτόν που έχει τώρα δεν είναι νόμιμος σύζυγός της. Δηλαδή ο Κύριος αρνείται πως η σχέση αυτή είναι νόμιμη και αποδεκτή.

2)Ο Απόστολος Παύλος ήταν άγαμος. Γράφει λοιπόν για τους άγαμους άνδρες και τις χήρες γυναίκες, ότι θα προτιμούσε και αυτοί να παραμείνουν όπως και αυτός δηλαδή να μην παντρευθούν. Δεν αγνοεί όμως ότι η αγαμία είναι μεν ανώτερη, αλλά όχι και εύκολος δρόμος. Γι’ αυτό προσθέτει: «Αν δεν μπορούν, λόγω της ασθενείας της σάρκας να εγκρατεύονται, τότε καλόν είναι να παντρευθούν». Δεν τους είπε να βολευθούν με εξώγαμες σεξουαλικές σχέσεις, βρίσκοντας ο καθένας ή η καθεμιά ένα … ταίρι έξω από το γάμο.
Μοναδική διέξοδος ο γάμος. «Μονόδρομος». Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Ούτε διανοείται ο Παύλος την εύκολη «λύση» των εξ αγάπης σχέσεων γι’ αυτούς που δεν εγκρατεύονται. Αυτά λέει το Πνεύμα το Άγιον διά στόματος Παύλου!

3)Και ερχόμαστε στο χωρίο (Α΄ Κορ. Ζ΄ 27-28).
«Δέδεσαι γυναικί; Μη ζήτει λύσιν. Λέλυσαι από γυναικός; Μη ζήτει γυναίκα. Εάν δε και γήμης ουχ ήμαρτες». Μια σχέση βλέπει ο Παύλος αναμάρτητη. Αυτή στο γάμο. Ούτε υπαινιγμός υπάρχει για σχέσεις «εξ αγάπης» έξω από το γάμο.

4)Επίσης ο θείος Παύλος γράφειστην (Α΄ Κορ. 5, 1) επιστολή του. «Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιάυτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκα τινά του πατρός έχειν».
Ο άνθρωπος για τον οποίον ομιλεί ο Παύλος δεν εσκέπτετο πορνεία, απλώς συζούσε με τη μητριά του και προφανώς ο δεσμός του ήταν «εξ αγάπης». Δεν συζεί με χρήματα. Και όμως για τον Παύλο η αθέμιτος αυτή συζυγία ήταν πορνεία.

Οι επινοήσεις αυτές οδηγούν σε ΑΤΥΠΟΝ ΠΟΛΥΓΑΜΙΑΝ!
Γιατί είναι αυτονόητο ότι, όταν οι χριστιανές νέες διαφωνήσουν αργότερα με το πρόσωπο που αγαπούν σήμερα και με το οποίο «ολοκληρώνουν την αγάπη τους», δεν εμποδίζονται να το αντικαταστήσουν με άλλο. Κι αν και με εκείνο διαφωνήσουν και χωρισθούν, θα αναζητήσουν την «αγάπη» τρίτου, μετά τέταρτου, πέμπτου κ.ο.κ. μέχρις ότου «κάπου, κάποτε, με κάποιον» καταλήξουν σε γάμο. Το ίδιο θα πράττουν και οι χριστιανοί νέοι. Όλα αυτά είναι αναμάρτητα!!, γιατί γίνονται… «εξ αγάπης» και όχι με χρήματα; Ωραίος Χριστιανισμός! «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος».


Αυτές είναι οι θέσεις του Χριστου και της Εκκλησίας Του. Ας μη μας πλανά ο Διάβολος. Ας μη απατούμε τον εαυτό μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί και ανάξιοι. «Τις καθαρός από ρύπου…»; Ας προσφέρουμε όμως την αμαρτωλότητά μαςμε ταπείνωση στο Θεό με τη μορφή της μετάνοιας. Μη καθησυχάζουμε και ναρκώνουμε τη συνείδηση μας λέγοντας ότι οι προγαμιαίες σχέσεις δεν είναι αμαρτία. Ότι είμαστε αδύνατοι, ναι. Ότι παρασυρθήκαμε, ναι. Όχι όμως ότι δεν είναι αμαρτία, δεν είναι πορνεία.

Αδελφοί, «στώμεν καλώς∙ στώμεν μετά φόβου»!! Είτε είμαστε Επίσκοποι, κληρικοί, πνευματικοί, θεολόγοι, λαϊκοί. Ο Χριστός δεν εμπαίζεται. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί∙ έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι… ακρατείς… φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι» (Β’ Τιμ. 3, 1)

Απόσπασμα (σελ. 35-38) από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΕΦΗΒΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ», Εκδ. ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ
Αναβάσεις
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικές αναζητήσεις”

cron