Περί ονείρων και οραμάτων

1
Ένα θέμα που δημιουργεί αρκετή σύγχυση σε πολλούς συνανθρώπους μας, ακόμη και σε βαπτισμένους χριστιανούς, είναι το θέμα των ονείρων και των οραμάτων. Δεν είναι εύκολο τις περισσότερες φορές να διακρίνει κανείς αν τα όνειρα ή τα οράματα προέρχονται από τον Θεό, από δαιμονική ενέργεια ή είναι απλώς φυσικά γεγονότα. Γι᾽ αυτό και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην αποδοχή τους ή όχι, κάτι που μας έχουν επισημάνει οι περισσότεροι νηπτικοί και ασκητικοί διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας.

Έτσι, κατά τους πατέρες αυτούς, το όνειρο, το όραμα ή και το θαύμα ακόμη, δεν παρουσιάζονται με καθαρότητα ενώπιόν μας, μάλλον η ερμηνεία και η αξιολόγησή τους δεν γίνονται αφ᾽ εαυτών, αλλ᾽ εξαρτώνται από τις δικές μας προϋποθέσεις: ανάλογα μέ τον βαθμό διακρίσεως που διαθέτουμε προβαίνουμε και στην εκτίμηση των παραπάνω φαινομένων. Αυτό σημαίνει ότι η ερμηνεία που θα δώσουμε μπορεί να γίνει αφορμή για πρόοδο ή οπισθοδρόμηση στην πνευματική μας ζωή, αφού η ερμηνεία θα χρωματιστεί από το περιεχόμενο της καρδιάς μας. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιο όραμα για παράδειγμα θεωρείται ως εκ Θεού προερχόμενο, ενώ στην πραγματικότητα είναι δαιμονικής εμπνεύσεως, όπως πιθανόν και το αντίστροφο. Τον πρώτο λόγο λοιπόν στα θέματα αυτά τον έχει, καθώς είπαμε, η αρετή της διακρίσως.

Η απόκτηση της αρετής αυτής δεν είναι καθόλου εύκολη. Η διάκριση θεωρείται γενικά από την πατερική μας παράδοση ως ένα από τα σπουδαιότερα χαρίσματα του Θεού, που για να το αποκτήσει κανείς χρειάζεται να καθαρίσει τον νου και την καρδιά του από ό,τι βρώμικο και εμπαθές έχουν ως περιεχόμενό τους. Ανάλογα δε με τον βαθμό καθάρσεως γεύεται αντιστοίχως και του χαρίσματος της διακρίσεως. Η διάκριση δηλαδή είναι αποτέλεσμα της παρουσίας του αγίου Πνεύματος μέσα στον άνθρωπο. Έτσι όσο βλέπει κανείς να ενεργούν μέσα του τα πάθη και οι αμαρτίες δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στην κρίση και τη διάκρισή του. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές η κρίση υπόκειται στον νόμο της πλάνης. Πλανεμένη λοιπόν η ζυγαριά της κρίσεως στη διάνοια του ανθρώπου πλανεμένα θα εκτιμά και τα όνειρα ή τα οράματα ή και αυτά ακόμη που φαίνονται ως θαύματα.

Πολύ περισσότερο βεβαίως ισχύει η παραπάνω αλήθεια, αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι τα φαινόμενα των ονείρων και των οραμάτων έχουν πολλαπλή την καταγωγή τους. Μέσα από αυτά, καθώς είπαμε, μπορεί να δρα ο Θεός, μπορεί όμως και ο διάβολος, ή μπορεί και να είναι απλώς κάτι το φυσικό. Κατά τους νηπτικούς πατέρες μας, το πιο σύνηθες είναι να δρα μέσα από αυτά κυρίως ο πονηρός. Αυτός προσπαθεί μέσω της φαντασίας να πλησιάσει και να πλανήσει τον άθρωπο, προκειμένου να τον οδηγήσει στην καταστροφή του. Για να πετύχει μάλιστα τον σκοπό του, πέρα από τρομακτικές μορφές που μπορεί να πάρει, φτάνει στο σημείο να εμφανιστεί, κατά τον απόστολο, και ως ῾άγγελος φωτός᾽. Μπορεί ακόμη να εμφανιστεί ως Χριστός, ως Παναγία, ως κάποιος άλλος άγιος, πάντως με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει τον άνθρωπο να τον εμπιστευθεί. Μερικές εμφανίζεται μέσα σε τέτοιο φως, που δημιουργεί κλίμα χαράς και παρηγοριάς, αναμιγμένης όμως με υπερηφάνεια και υπεροψία, σαφές δείγμα της πλάνης.

Ακριβώς λοιπόν έχοντας αυτά υπόψιν οι Πατέρες μας μάς προειδοποιούν με τα κείμενά τους και μας λένε να μην έχουμε εμπιστοσύνη σε τέτοια πράγματα, όταν μας παρουσιάζονται, διότι μπορεί να είναι δαιμονικές καταστάσεις και επιρροές. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος για παράδειγμα, ο μέγας αυτός ασκητικός διδάσκαλος, σε ειδικό λόγο του για τα όνειρα αναφέρει ότι ῾όποιος πιστεύει στα όνειρα είναι παντελώς άσοφος και άπειρος᾽.

Στο σημείο αυτό μπορεί κανείς να εγείρει την ένσταση: μήπως έτσι, απορρίπτοντας τα όνειρα και τα οράματα και τα περεμφερή, απορρίψουμε και τα εκ Θεού προερχόμενα; Διότι κανείς δεν αρνείται ότι πηγή μερικές φορές αυτών είναι ο Θεός. Οι Πατέρες μας λοιπόν προβλέποντας μία τέτοια ένσταση, ή μάλλον αντιμετωπίζοντάς την την εποχή τους, μας πρόλαβαν και σ᾽ αυτό. Κι η απάντησή τους, όσο περίεργα και παράδοξα ηχεί τούτο, είναι και πάλι αρνητική. Δηλαδή και από τον Θεό να προέρχονται, και πάλι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Και η αιτιολογία είναι ότι μπορεί να φαίνονται πως είναι εκ Θεού και να μην είναι.

Ας παραθέσουμε προς επιβεβαίωση των παραπάνω τα λόγια ενός μεγάλου και πάλι νηπτικού Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας, του αγίου Διαδόχου επισκόπου Φωτικής, από το έργο του ῾Κεφάλαια Γνωστικά 100᾽.
Λέει συγκεκριμένα στο 38ο κεφάλαιο:

῾Εμείς είπαμε βεβαίως για τη διαφορά καλών και κακών ονείρων, όπως ακούσαμε από πεπειραμένους Γέροντες. Όμως μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη αρετή το να μη δίνει κανείς σημασία στα όνειρα. Διότι τα όνειρα δεν είναι τίποτε άλλο, τουλάχιστον τα περισσότερα, από είδωλα των λογισμών που περιφέρονται εδώ κι εκεί ή, όπως είπα, φαντασίες, διά των οποίων εμπαίζουν τους ανθρώπους οι δαίμονες. Επομένως αν δεν αποδεχθούμε κάποτε κάποιο όραμα που θα σταλεί σ᾽ εμάς από την αγαθότητα του Θεού, δεν θα οργισθεί εναντίον μας, διότι το αρνηθήκαμε, ο πολυπόθητος Κύριος Ιησούς. Διότι γνωρίζει ότι αυτό το κάνουμε από φόβο μήπως μας απατήσουν οι δαίμονες᾽. Και συνεχίζει ο όσιος στο επόμενο κεφάλαιο, το 39ο: ῾Ας είναι για υπόδειγμα (αναφορικά προς τη συμβουλή στο προηγούμενο κεφάλαιο) ότι ένας δούλος προσκαλείται υπό του Κυρίου του από την εξώπορτα σε ώρα νυκτερινή και ύστερα από πολυχρόνια απουσία του. Ο δούλος φοβούμενος μήπως η φωνή, λόγω ομοιότητος, δεν είναι του κυρίου του, δεν ανοίγει τελείως τη θύρα σ᾽ αυτόν. Διότι αν απατηθεί, θα εκθέσει σε κίνδυνο την περιουσία που του εμπιστεύθηκε. Όταν δε έγινε ημέρα, ο κύριος του υπηρέτη όχι μόνον δεν οργίσθηκε εναντίον του, αλλά και τον επαίνεσε όλως ιδιαιτέρως, επειδή από την υπερβολική πίστη να μη χάσει τίποτε από τα πράγματά του, θεώρησε και τη φωνή του ακόμη ως απατηλή᾽.


Νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η επιφυλακτικότητά μας στα θέμα ονείρων, οραμάτων, θαυμάτων είναι σημείο σοφίας και σύνεσης εκ μέρους μας, εφόσον γίνεται για λόγους πίστεως και αγάπης προς τον Κύριο. Ταυτοχρόνως είναι σημείο πνευματικής μας προόδου να θέτουμε τέτοιες καταστάσεις, όταν επιμένουν, υπό την κρίση φωτισμένων και εμπείρων πνευματικών. Ασφαλώς, κάνοντας αυτό η χάρη του Θεού θα είναι μαζί μας, λόγω ακριβώς της ταπεινώσεώς μας.



Πηγή

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δορμπαράκης

http://www.agioritikovima.gr/


συνεχίζεται...
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

2
φτάνει στο σημείο να εμφανιστεί, κατά τον απόστολο, και ως ῾άγγελος φωτός᾽.
Φαντασια μεγαλη αυτος που το εγραψε..

Μπορεί ακόμη να εμφανιστεί ως Χριστός, ως Παναγία, ως κάποιος άλλος άγιος, πάντως με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει τον άνθρωπο να τον εμπιστευθεί
Διλ ο Ιωαννης που εγραψε την αποκαλυψη θα μπορουσε να ειχε δει και εναν δαιμονα αντις του Χριστου βαση αυτων που γραφονται.
Οι Πατέρες μας λοιπόν προβλέποντας μία τέτοια ένσταση, ή μάλλον αντιμετωπίζοντάς την την εποχή τους, μας πρόλαβαν και σ᾽ αυτό. Κι η απάντησή τους, όσο περίεργα και παράδοξα ηχεί τούτο, είναι και πάλι αρνητική. Δηλαδή και από τον Θεό να προέρχονται, και πάλι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Και η αιτιολογία είναι ότι μπορεί να φαίνονται πως είναι εκ Θεού και να μην είναι.

Μπας και ηταν δικηγοροι?

Οι Πατερες λενε οτι θελουν οτι τους συμφερει διλ λενε πιστευτε αλλα αν δειτε τον θεο η καποιον αγγελο η οτιδηποτε αρνηθειτε το.

Μου θημιζει φαρισαιους που λεγαν για το Χριστο πως γινεται να εχει αυτος εξουσια προς τον θεο κι εμεις οχι.

Διλ αν καποιος ερθει κοντα στο θεο αλλα χωρις ν ακολουθει τον τροπο τους ειτε ειναι τρελος ειτε ειναι δαιμονισμενος ειτε ειναι πλανεμενος ειτε ειτε ειτε.

Κι αφου ο διαολος τα πλανευει ολα κατα τους πατερες πως γινεται και οι υπολοιποι να ελπιζουμε στη σωτηρια μας αφου στην ουσια ο σατανας κινει τα νηματα.

Αυτο μου δινει την εντυπωση οτι οι ανθρωποι εσεις διλ δεν εχετε δικια σας αποψη ακολουθατε τους γεροντες σα ρομποτακια οτι πουν αυτοι τους το ειπε ο θεος χωρις να ξερουμε οτι αυτο ειναι αληθεια η οχι.

Και μπλα μπλα μπλα εισαι δαιμονισμενος αφου το λενε οι γεροντες.

Ειδε ειδε το θεο ο αντιχριστος στη πυρα στη πυρα καλα που δε ζω στο μεσαιωνα..

Σας λυπαμαι κι ευχομαι ο θεος να σας λυπηθει γιατι οντος το χαραγμα το εχετε δεχθει ηδη το εχεται μεσα στη ψυχη σας δεν ξερετε ποιοι εισται δεν ακολουθατε την καρδια σας παρα μονο τους πατερες.

Εγω εχω μονο ενα πατερα εναν αδελφο κι εναν φυλακα αγγελο.

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

4
Αγνωστε,να σε ρωτησω κάτι?
Οι Πατέρες νομίζεις οτι τα έγραψαν αυτά επειδή έτσι τους κατέβηκε ή επειδή είχαν ανάλογες εμπειρίες;

Αμα είχαν εμπειρίες χρόνων(θα στις βάλω σιγα σιγα και επιλέγεις αν δεν θες να τα δεχτείς),να τους ακούσουμε τότε.Δεν είναι κακό,ούτε αν λένε κάτι αντίθετο απο αυτο που πιστεύουμε να τους βγάζουμε οτι δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Επίσης αυτά τα οποία λένε ,είναι για να βάλουν πινακίδες και να κατηγορήσουν κάποιον ως δαιμονισμένο και κακό ή για να μας προφυλάξουν απο κάτι;
Αμα είναι να μας προφυλάξουν,ας το δοκιμάσουμε στο κάτω κάτω τι έχουμε να χάσουμε;
Μην είσαι τόσο αρνητικός.

Την δική μου άποψη στην έχω πει ήδη,δεν πρέπει να πιστεύουμε σε όνειρα(και δεν στο λέω έτσι,δεν είσαι ο μοναδικός στο κόσμο που βλέπει περίεργα όνειρα,σε όλους συμβαίνουν και μάλιστα όνειρα συμβολικά),αλλά δεν πρέπει να εξαρτάται η ζωή μας ή η πίστη μας απο τα όνειρα, χάνουμε έτσι την ελεύθερη βούληση μας γιατί μας καθορίζει το τι όνειρο θα δούμε το βράδυ.
Τα βλέπεις το βράδυ,τα ξεχνάς το πρωί,ότι και αίσθηση και αν σου αφήνουνε.

Ο Πατέρας και ο φύλακας άγγελος θα είναι εκεί ακόμα και αν δεν πιστεύεις στα όνειρα,δεν θα φύγουνε επειδή θα σταματήσεις να δίνεις σημασία,αν ειναι αληθινός βέβαια.

Αλλιώς αν δεν είναι αληθινός,μπορεί να σου εμφανιστεί και να σου λέει :Γιατί σταμάτησες να με πιστεύεις,εγω δεν σε βοήθησα,εγώ δεν σου έδειξα,εγω δεν σου έκανα,ακόμα και τον σταυρό θα κάνει μπροστά σου και μπορεί να σου ζητήσει να τον προσκυνήσεις.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

5
Οι Πατέρες νομίζεις οτι τα έγραψαν αυτά επειδή έτσι τους κατέβηκε ή επειδή είχαν ανάλογες εμπειρίες;
Δε μπορω να ξερω δεν ημουν εκει.
Αμα είχαν εμπειρίες χρόνων(θα στις βάλω σιγα σιγα και επιλέγεις αν δεν θες να τα δεχτείς),να τους ακούσουμε τότε.Δεν είναι κακό,ούτε αν λένε κάτι αντίθετο απο αυτο που πιστεύουμε να τους βγάζουμε οτι δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Βαλτες και θα τις διαβασω η θα τις δω σιγουρα απλα δεν ξερω αν θα τις δεχτω τη πρωτη εκδοχη παντος δε την δεχτηκα γιατι αν την δεχομουν θα επρεπε να βαλω πολλα στο μυαλο μου και ν ανεραισω ακομα περισσοτερα και θα εφτανα στο διλλημα αν υπαρχει θεος η οχι.

Επίσης αυτά τα οποία λένε ,είναι για να βάλουν πινακίδες και να κατηγορήσουν κάποιον ως δαιμονισμένο και κακό ή για να μας προφυλάξουν απο κάτι;
Αμα είναι να μας προφυλάξουν,ας το δοκιμάσουμε στο κάτω κάτω τι έχουμε να χάσουμε;
Μην είσαι τόσο αρνητικός.

Δεν ειμαι παντα αρνητικος του οτι δε συμφωνω στα παντα με τις γραφες δε σημαινει οτι δε μπορο και να ακουσω τους αλλους παπαδες ακουω τακτικα απλα μεχρι στιγμης συμφωνω με ελαχιστους ισως φταιει κι ο τροπος τους.


Την δική μου άποψη στην έχω πει ήδη,δεν πρέπει να πιστεύουμε σε όνειρα(και δεν στο λέω έτσι,δεν είσαι ο μοναδικός στο κόσμο που βλέπει περίεργα όνειρα,σε όλους συμβαίνουν και μάλιστα όνειρα συμβολικά),αλλά δεν πρέπει να εξαρτάται η ζωή μας ή η πίστη μας απο τα όνειρα, χάνουμε έτσι την ελεύθερη βούληση μας γιατί μας καθορίζει το τι όνειρο θα δούμε το βράδυ.
Τα βλέπεις το βράδυ,τα ξεχνάς το πρωί,ότι και αίσθηση και αν σου αφήνουνε.
Εγω δεν εχω ωρα για να τα δω τις προαλλες το ονειρο που ειδα με τον αντιχριστο οπως κι αυτο που ειδα πριν κατι μερες με τους νεφελιμ ηταν πρωινες ωρες.
Βαζω το ξυπνητηρι το πρωι γιατι θελω να σηκωνομαι πρωι ξυπναω φωναζω στους γειτονες να μη χτυπανε το κουδουνι και ξανακοιμαμαι και βλεπω ακομα και το πρωι ονειρα.
Δε τα ξεχναω ολα αν τα ξεχναγα δε θα τα ελεγα.
Ο Πατέρας και ο φύλακας άγγελος θα είναι εκεί ακόμα και αν δεν πιστεύεις στα όνειρα,δεν θα φύγουνε επειδή θα σταματήσεις να δίνεις σημασία,αν ειναι αληθινός βέβαια.
Νομιζεις δε το προσπαθησα να μη δινω σημασια στα ονειρα να μη τα σκεφτομαι να μη τα παιρνω στα σοβαρα?
Εχει καταντησει ρουτινα πλεον ουτε καν δε τρομαζω τις προαλλες ημουνα λεει σ ενα ξενοδοχειο κι εψαχνα μια κοπελα κι αντις να βρω αυτηνε βρεθηκα σ ενα δωματιο ειδα 2 σκελετους να καθονται σ ενα τραπεζι ο ενας μαλιστα ηταν μαυροφορεμενος με μαυρο πανωφορι και καπνιζε κι ολας και το δωματιο μαλιστα ηταν ο χωρος ενος σπιτιου που εμενα παλιοτερα εγω απλα εκλισα τη πορτα του δωματιου και συνεχισα το ψαξιμο αλλα σε αλλους χωρους διλ δε τρομαξα οπως ο καθε ανθρωπος θα εκανε θα ξυπναγε με κρυο ιδρωτα κτλπ απλα το ονειρο συνεχιστηκε κανονικα.

Φυσικα ηταν κακο αλλα ενταξει εχω συνηθησει πια τι πιο στραβο μπορει πλεον να συμβει..

Αν σταματησω να πιστευω σε φυλακες αγγελους θα πρεπει να σταματησω να πιστευω και στο θεο ο θεος δε μπορει να ειναι παντου γι αυτο και στελνει τους αγγελους του ενας για καθε ανθρωπο.
Αλλιώς αν δεν είναι αληθινός,μπορεί να σου εμφανιστεί και να σου λέει :Γιατί σταμάτησες να με πιστεύεις,εγω δεν σε βοήθησα,εγώ δεν σου έδειξα,εγω δεν σου έκανα,ακόμα και τον σταυρό θα κάνει μπροστά σου και μπορεί να σου ζητήσει να τον προσκυνήσεις.
Τον θεο τον ακουω οπως και τις εντολες του ακολουθω αν δε τις ακολουθουσα δε θα ειχα φτασει τοσο χαλια στη ζωη μου θα ημουν πιο κακος και θα ειχα και καλυτερη ζωη αλλα δε μπορεις να πιστευεις σε θεο και σατανα ταυτοχρονα η στον ενα θα πιστεψεις η στον αλλο εγω διαλεξα το θεο φυσικα χωρις να ειμαι τελιος ακομα κανω πολλα λαθη αλλα περπαταω στο δρομο του θεου κι οσο πιο χαλια και χειροτερα παει η ζωη δε παιζει ρολο εγω απλα περπαταω στο μονοπατι ελπιζωντας για κατι καλυτερο..

Ειπα περπαταω στο δρομο του θεου του μιλαω τον ρωταω για καμια συμβουλη και ναι δε περιμενω απαντηση αλλα καποιο σημαδι κι αυτος αναλογως μου δειχνει τουλαχιστον ετσι νιοθω μεχρι στιγμης.
Τα σημαδια δε χρειαζεται να ειναι ονειρα αλλα κατι αναπαντεχο κατι που κατανοησες ενω δε μπορουσες να καταλαβεις κατι που εγινε και ειδες τα πραγματα αλλιος βρηκες την απαντηση στην ερωτηση και παει λεγοντας..
Ομως δε τον εχω προσκυνησει τον θεο ακομα δεν μπορεις να βλεπεις καποιον σα φιλο αλλα και να τον προσκυνας δε γινεται αυτο για να τον δω στα ισα θα τον ακουσω θ ακολουθησω τον δρομο του αλλα δε θα τον προσκυνησω.

Απο τη στιγμη που δεν προσκυναω τον θεο πως γινεται να προσκυνησω τον οποιονδηποτε?

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

6
εχω καραφλιασει με αυτα που διαβαζω αγνωστε.......ψαχνεσαι συνεχεια να ακυρωσεις το Θεο...δλδ σαν να το κανεις επιτηδες, οχι επειδη σου βγαινουν, αλλα επειδη ψαχνεις σε ολα να ακυρωσεις τον Θεο, ετσι απλα...μπορει να μην ειναι ετσι, αλλα αυτο βγαινει προς τα εξω...
Σας λυπαμαι κι ευχομαι ο θεος να σας λυπηθει γιατι οντος το χαραγμα το εχετε δεχθει ηδη το εχεται μεσα στη ψυχη σας δεν ξερετε ποιοι εισται δεν ακολουθατε την καρδια σας παρα μονο τους πατερες.
τι να πω...μονο το εξης: καμια σχεση με Ορθοδοξια... :hmmm ωρες ωρες νομιζω οτι τρολλαρεις :hmmm

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

7
εχω καραφλιασει με αυτα που διαβαζω αγνωστε
Λυπαμαι αν το βλεπεις ετσι αλλα δεν ειναι αυτος ο σκοπος.
ψαχνεσαι συνεχεια να ακυρωσεις το Θεο
Δεν μπορο ν ακυρωσω κατι που ξερω ηδη πως υπαρχει.
δλδ σαν να το κανεις επιτηδες, οχι επειδη σου βγαινουν
Δεν κανω κατι επιτηδες απλο διαλογω κανω με αποριες αποψεις κτλπ
αλλα επειδη ψαχνεις σε ολα να ακυρωσεις τον Θεο, ετσι απλα
Αν θες μπορο να το πω και δευτερη και τριτη φορα κι οσες θες.
Δεν μπορο να ακυρωσω κατι που ξερω ηδη πως υπαρχει.

Η μονη διαφωνια ειναι οσον αφορα τις γραφες και το σκεπτικο γιατι οι γραφες δεν γραφτηκαν απο τον ιδιο το θεο αλλα απο ανθρωπους και οι ανθρωποι κανουν παντα λαθη κι εκαναν κι εδω μεσα λαθη που σημαινει οτι πολλα απο αυτα προφανος αλλιος τους ειπωθηκαν κι αλλιος τα εγραψαν η απλα το βιβλιο παραποιηθηκε για συμφεροντα που δε γνωριζουμε.

Τα μονα βιβλια που εχουν μεινει αθιχτα απο την αρχη του κοσμου ειναι αυτα που ειναι στο βατικανο και κλαπηκαν απο τη βιβλιοθηκη της αλεξανδρειας πριν την καψουν.
Ολα τα υπολοιπα ειναι ολα παραποιημενα εξηπηρετωντας συμφεροντα και πλανευοντας το κοσμο.

Κι αυτο που λενε οτι επειδη ειναι το βιβλιο του θεου κανεις δεν επιτρεπεται να το αγγιξει αυτα ειναι παραμυθεια για μικρα παιδεια φυσικα και πειραχτηκε.

Απλα οι περισσοτεροι δεχονται το βιβλιο οπως ειναι κι ας εχει πραγματα που ειναι δυσκολο να κατανοηθουν διλ τη μια ειναι ετσι την αλλη αλλιος και δε μπορεις να καταλαβεις γιατι γραφτηκε αυτο.

Πολλα ειναι αυτα που εχουν παραποιηθει η ελληνικη ιστορια εγινε μυθολογια το βυζαντιο μεταφερεται ως διαφορετικο κρατος που δεν ειχε σχεση με τον ελληνισμο.
Εδω παραποιησαν σημαντικα γεγονοτα απο τον τελευταιο αιωνα εως και το τι εγινε στα ιμια παραποιησαν δε θα παραποιουσαν ενα βιβλιο που γραφτηκε πριν χιλιαδες ετη?
τι να πω...μονο το εξης: καμια σχεση με Ορθοδοξια...
Καταρχας για το χαραγμα εχει γραφτει κι εδω μεσα οτι μπορει να ειναι ψυχικου τυπου οταν εισαι διλ σε πλανη.

Και δευτερον εχει μεγαλο βαθος η φραση για να καταφερεις να την καταλαβεις απλα με μια ματια.
ωρες ωρες νομιζω οτι τρολλαρεις
Το τρολ το μαθαινετε λαθος το χρησιμοποιειται στο διαδυκτιο με τη λεξη πλανεμα καταρχας δεν θελω να πλανεψω κανεναν ο καθενας ειναι κυριος και υπευθηνος των πραξεων του και αποφασιζει για τον εαυτο του οπως θελει.
Εγω απλα μιλαω και λεω αποψεις δεν επιβαλω τιποτα και σε κανενα.

Το τρολ τωρα εχω ακουσει ειναι ενα ειδος τερατος καλικαντζαρου κατι που ενοχλει τους ανθρωπους βαση της ελληνικης παντα τωρα σε ποιον ηρθε να χρησιμοποιησει αυτη τη λεξη για το πλανεμα αυτο δε το ξερω δεν εχω ασχοληθει και δεν το χρησιμοποιω κι ολας σαν λεξη.

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

8
Σου απάντησα εδω για το θέμα των ευαγγελίων http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 748#p67748



"Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ"


Από το βιβλίο "Σάββας ο πνευματικός"

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού

π. Δανιήλ Γούβαλη



Στην εκδοτική σειρά σύγχρονες αγιορείτικες μορφές, της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, υπάρχει και το βιβλίο Σάββας ο πνευματικός, που είναι το έκτο αυτής της σειράς.
Ο συγγραφεύς του βιβλίου Αρχιμανδρίτης Χερουβείμ, κτήτωρ της Ιεράς Mονής Παρακλήτου, όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 εμόναζε στο Άγιο Όρος σε νεαρή ηλικία, άκουε πολλά θαυμαστά για τον παπά Σάββα τον πνευματικό που ασκήτευε μέχρι το 1908, έτος της κοιμήσεως του, στη σκήτη της μικράς Αγίας Άννης.

Είχε έντονη επιθυμία να συγγράψει το βίο του πράγμα που πραγματοποιήθηκε το 1972. O παπά Σάββας ήταν εκπληκτικός στην διάκριση πνευμάτων, όσο δυσδιάκριτη και εάν ήταν η πλάνη την οσφραινόταν, αυτό διαφαίνεται στην μελέτη του βιβλίου που αναφέραμε.

Μέσα στις σελίδες του περισώθηκαν κάποια γεγονότα πολύ σημαντικά, εμείς σήμερα θα δούμε ένα συγκλονιστικό περιστατικό που τιτλοφορείτε «Ο Άγγελος που δεν ήταν Άγγελος» πριν το παρουσιάσουμε αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον μακαριστό συγγραφέα του βιβλίου που μας το διέσωσε.

Πρόκειται για μια ιστορία που μπορεί να ανοίξει τα μάτια κάποιων αδελφών που παραπλανήθηκαν από εκείνον που ενώ είναι άγριος λύκος, τα καταφέρνει να εμφανίζεται σαν αρνί, λοιπόν, διαβάζουμε...



Στους τόσους που εξομολογούσε ο πάπα-Σάββας ήταν και ένας Ρουμάνος διάκονος. Νεαρός ακόμη ήρθε στον Άθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι και πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.

-Πνευματικέ μου, του λέει μία ημέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ, μη ξεχάσεις να μνημόνευσης αύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.

Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του πάπα-Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου. Ο διακριτικός γέροντας ταράχτηκε. Εδώ, σκέφθηκε, κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός. Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού!

Χωρίς να δείξει εξωτερικά την αγωνία του, επιδόθηκε στην ανίχνευση του κακού.

-Για πες μου, παιδί μου, καθαρότερα την υπόθεση. Η μητέρα σου έχει αύριο τα τρίτα της. Δηλαδή πέθανε προχθές. Πέθανε στην Ρουμανία. Πώς εσύ σε δύο ημέρες πληροφορήθηκες τον θάνατό της;

Μεσολάβησε λίγη σιγή.

-Πώς; Πώς το έμαθα; άρχισε να λέει δειλά ο διάκονος. Να, μου το είπε .....

-Ποιος σου το είπε;

-Μου το είπε ο φύλακας άγγελός μου.

-Ο φύλακας άγγελός σου; Έχεις ιδεί τον άγγελό σου;

-Αξιώθηκα να τον ιδώ. Δεν είναι μία και δύο φορές. Είναι τώρα δύο χρόνια. Μου παρουσιάζεται και με συντροφεύει στην προσευχή. Λέμε μαζί τους Χαιρετισμούς, κάνουμε μετάνοιες, ανοίγουμε πνευματικές συζητήσεις ...;

Εκείνο το «δύο χρόνια» πίκρανε πολύ τον παπά-Σάββα. Δύο χρόνια πλάνης δεν είναι κάτι το ασήμαντο.

Να αφήνεις τον εχθρό να χτίζει μέσα σου ανενόχλητα επί δύο χρόνια το οικοδόμημα της καταστροφής σου, είναι θλιβερό.

-Και γιατί, παιδί μου, τόσο καιρό, δεν μου ανέφερες τίποτε;

-Μου είπε ο άγγελος πως δεν είναι απαραίτητο.

Ο παπά-Σάββας καταλάβαινε πως έχει να δώσει μεγάλη μάχη. Να πείσει πρώτα τον δυστυχή διάκονο ότι δεν πρόκειται για άγγελο. Να έτοιμασθη έπειτα να αντιμετώπιση την οργή του δαίμονος. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον και σώσον ημάς», προσευχήθηκε μυστικά με θέρμη.

-Παιδί μου, είσαι βέβαιος πως είναι άγγελος του Θεού αυτός που σου εμφανίζεται;

-Βέβαιος; Βεβαιώτατος, γέροντά μου! Μα προσευχόμαστε μαζί, κάνουμε καθημερινώς χίλιες μετάνοιες, συζητούμε για την μέλλουσα ζωή, για τον παράδεισο ...; Ο φύλακας άγγελος μου είναι.


Ο διάκονος φαινόταν αμετάπειστος. Εκείνο όμως που τον έκανε επιφυλακτικό ήταν η εμπιστοσύνη του στον θεοφώτιστο πνευματικό του. Αλλά πάλι, έλεγε, πως μπορεί ο δαίμονας να με ενισχύει στην προσευχή; Αυτός πολεμεί τους προσευχομένους.

Μετά από πολλά συμφώνησαν να καταφύγουν σε μερικές δοκιμασίες. Να δοκιμάσουν τον «φύλακα άγγελο».

-Ζήτησέ του, του είπε ο παπά-Σάββας, μόλις ξανάρθει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε». Ακόμη πες του να κάνει το σημείο του σταυρού.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Όταν δύο ολόκληρα χρόνια σε έχει ο πονηρός τυλιγμένο στην πλάνη, τότε και τα μάτια σου και τα αυτιά σου τα πλανεύει και φαντάζεσαι πως ακούς το «Θεοτόκε Παρθένε» και πως τον βλέπεις να σταυροκοπιέται.

Στην επόμενη επίσκεψη ο διάκονος με κάποια κρυφή εσωτερική ικανοποίηση ανήγγειλε στον πνευματικό.

-Γέροντα μου, τα πράγματα έχουν όπως σου τα είπα. Είναι άγγελος του Θεού. Είναι ο φύλακας άγγελός μου. Και το «Θεοτόκε Παρθένε» το είπε και τον σταυρό του τον έκανε.

Ο παπά-Σάββας καλά το είχε αντιληφθεί. Δύο ετών δουλειά από τον πολυμήχανο εχθρό δεν μπορούσε να αχρηστευθεί εύκολα.
Αν όμως αυτός ξέρη πολλές μηχανές, στους θεοφόρους λάμπει το φως της πανσοφίας του Θεού, που εξουδετερώνει τα τεχνάσματα του σκότους.

Κάποια φωτεινή ιδέα άστραψε τότε στον φωτόμορφο νου του Πνευματικού. Και στρέφεται αμέσως προς τον διάκονο:

-Άκου εδώ, παιδί μου. Πρόσεξε σε μία τελευταία δοκιμασία. Μ΄ αυτήν θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Στους αγγέλους του Θεού υπάρχει η δυνατότης όλα να είναι γνωστά, γιατί τους τα αποκαλύπτει ο Θεός. Στους δαίμονες αντιθέτως δεν υπάρχει παρομοία δυνατότης και πολλά πράγματα τους είναι σκοτεινά. -Συμφωνείς;

-Συμφωνώ.

-Αφού συμφωνείς, πρόσεξε τί θα κάνουμε. Εγώ, την στιγμή αυτή, ακριβώς την στιγμή αυτή, κάτι θα σκεφθώ -σκέφθηκε κάτι εις βάρος του διαβόλου- και το αφήνω κρυπτό και αψηλάφητο μέσα μου. Εσύ το βράδυ να ζήτησης από τον άγγελο να σου το πει. Αν το βρει, τότε χωρίς αμφιβολία είναι του Θεού. Και να 'ρθεις να με ενημέρωσης.

Γυρίζοντας ο διάκονος στην καλύβη του, σάλευε μέσα του κάτι σαν αγωνία, σαν δυσάρεστη προαίσθηση. Από την άλλη μεριά θαύμαζε την σπουδαία ιδέα του πνευματικού. Η υπόθεσις θα περνούσε τώρα στην κρίσιμη φάση της.

Μόλις ζητήθηκε, την νύχτα, από τον άγγελο η λύσις του προβλήματος, κάποια δυσδιάκριτη ταραχή αυλάκωσε το φωτεινό πρόσωπό του. Φάνηκε να σαστίζει.

-Μα, αγαπητέ μου πάτερ. Γιατί εσύ, ανώτερος άνθρωπος, να ενδιαφέρεσαι για τους λογισμούς ενός θνητού; Αυτό είναι κατάντημα. Φτωχές επιθυμίες. Δεν προτιμάς να πάμε να σου δείξω απόψε την κόλαση, τον παράδεισο, την δόξα της Κυρίας Θεοτόκου;

Ο διάκονος, που άρχισε κάτι να υποψιάζεται, επέμενε στο θέμα τους.

-Κάνω υπακοή στον πνευματικό. Να μου πεις τι σκέφθηκε.


Ο άγγελος με μερικούς επιδέξιους ελιγμούς προσπάθησε να μεταφέρει αλλού την συζήτηση. Ο διάκονος όμως με επιμονή τον επανέφερε στο θέμα. Άλλωστε οι τεχνικές αυτές υπεκφυγές δεν του προξενούσαν καλή εντύπωση.

-Να μου πεις τι σκέφθηκε ο πνευματικός. Το θέμα είναι απλό. Γιατί αποφεύγεις; Το αγνοείς;

-Πρόσεχε, διάκο. Με τον μικροπρεπή τρόπο που μου συμπεριφέρεσαι κινδυνεύεις να χάσης την εύνοιά μου.

-Δεν ξέρω. Σου ζητώ κάτι το εύκολο. Γνωρίζεις ή όχι, επί τέλους, τι σκέφθηκε ο πνευματικός;

Την ώρα αυτή πετάχτηκε το λαμπερό προσωπείο, μια φρικτή μορφή αποκαλύφθηκε, μερικά άγρια δόντια έτριξαν, και σαν από στόμα λυσσασμένου θηρίου ακούσθηκαν τα λόγια:

-Να χαθείς, άθλιε. Αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση, στην φωτιά! Θα σε κάψουμε! Θα σε καταστρέψουμε!

Και ο διάκονος έμεινε μόνος του. Μόνος του και σωστό ερείπιο. Όλη η γλυκύτητα των οπτασιών, δύο χρόνια τώρα, δεν αντιστάθμιζε την τωρινή του πικρία. Αν δεν τον εστήριζαν από μακριά οι προσευχές του πνευματικού που ξαγρυπνούσε και παρακαλούσε γι΄ αυτόν, θα' χε παραδώσει το πνεύμα του.

Πέρασαν αρκετές ώρες ώσπου να συνέλθει και να σταθεί στα πόδια του. Η καλύβη του πια δεν τον χωρούσε. Πουθενά δεν έβλεπε ασφάλεια παρά μόνο κοντά στον πνευματικό. Σ΄ όλη του την διαδρομή βούιζε στ΄ αυτιά του η απειλή: «Αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση»! Ο τρόμος τον διαπερνούσε μέχρι το μεδούλι.

Έφθασε όπως έφθασε ως την καλύβη της Αναστάσεως. Έπιασε το ράσο του πνευματικού και δεν το άφηνε ούτε στιγμή. Και την ώρα που έπρεπε εκείνος να κοιμηθεί λίγο, δίπλα του ο τρομοκρατημένος διάκονος!

-Μη φοβάσαι, παιδί μου. Ηρέμησε.

-Πώς να μη φοβηθώ, πνευματικέ μου, που πλησιάζει η ώρα. Ω! Πλησιάζει η ώρα που θα με πάρουν. Χριστέ μου, σώσε με!

Και πράγματι. Την καθορισμένη ώρα δέχθηκε βιαία επίθεση των πονηρών πνευμάτων. Τί κραυγές τρόμου και απελπισίας ήταν αυτές!

-Σώσε με, πνευματικέ μου! Χάνομαι! Με παίρνουν! Σώσε με!

Γονατίζει ο πάπα-Σάββας και γεμάτος πόνο και δάκρυα δέεται στον Κύριο να λυπηθεί τον δούλο Του και να επιτιμήση τους πονηρούς δαίμονες. Εισακούσθηκε η δέησίς του και ο ταλαίπωρος διάκονος σώθηκε από «στόματος λέοντος».



Έτσι πήρε τέλος η τραγωδία. Τραγωδία πολύ διδακτική. Αλήθεια, τί κίνδυνοι κρύβονται πίσω από τις οπτασίες και τα οράματα! Τι μπορεί να χτίση ο εχθρός, όταν δεν ξεδιπλώνουμε πλήρως τον εσωτερικό μας κόσμο στην εξομολόγηση!

Τι αξίζει ένας έμπειρος πνευματικός!

Για να το καταλάβουμε αυτό ας ανατρέξουμε στην πείρα της εκκλησίας όπως αυτή είναι θησαυρισμένη μέσα στα γεροντικά και στα συναξάρια.

Στα τέλη του 11ου αιώνος αρχές 12ου βασίλευε στο Βυζάντιο ο περίφημος Αλέξιος ο πρώτος ο Κομνηνός.
Ο ιδρυτής των Κομνηνών, υπήρξε θαυμαστή προσωπικότητα, ήταν μεγάλος στα στρατιωτικά, μεγάλος και στα πολιτικά, σπουδαίος στρατηγός αλλά και σπουδαίος διπλωμάτης ικανός να συλλάβει μεγάλους σκοπούς και να φέρει εις πέρας μεγάλα έργα.


Όταν ανήλθε στον θρόνο παρέλαβε μια αυτοκρατορία σε αξιοθρήνητη κατάσταση, σε πλήρη διάλυση, και φθάνοντας στο τέλος της ζωής του την άφησε δυνατή ένδοξη και ειρηνική. Κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία κινδύνους από τους Πετσενέγγους, τους Σελτζούκους Τούρκους, την Α' Σταυροφορία, και τους Νορμανδούς. Ήταν πράγματι μεγάλος αυτοκράτορας έσωσε το Βυζάντιο σε μια δύσκολη ώρα και με την δυναστεία του έδωσε την τελευταία λάμψη στο Βυζάντιο που κράτησε για έναν ολόκληρο αιώνα.

Στα χρόνια αυτού του ονομαστού αυτοκράτορα ζούσε στο Βυζάντιο σε ένα μοναστήρι του Βοσπόρου, μια μεγάλη ασκητική μορφή, ο όσιος Κύριλλος ο Φιλεώτης. Ο Αλέξιος τον είχε γνωρίσει τον σεβόταν σαν να ήταν ο προφήτης Ηλίας τον επισκεπτόταν με την οικογένεια του και του ζητούσε συμβουλές για κρίσιμα ζητήματα της αυτοκρατορίας.

Όταν το 1081 μ.Χ ο Αλέξιος σε ηλικία 24 ετών ανήλθε στον θρόνο, ο όσιος Κύριλλος ο Φιλεώτης ήταν 66 ετών. Μέχρι και το τέλος της ζωής του Οσίου, που επήλθε στην ηλικία των 93 ετών, συνέχιζε να βασιλεύει ο Αλέξιος. Στα 3 τελευταία έτη της ζωής του ασθένησε βαριά, ο αυτοκράτορας με την οικογένεια του τον επισκέφθηκε, τοτε σκεπτόταν να εκστρατεύει στην Μικρά Ασία κατά των Τούρκων, ζήτησε την συμβουλή του οσίου. Εκείνος του είπε να αναβάλει για αργότερα την εκστρατεία οπότε θα σημειώσει νίκη. Ο βασιλεύς τον άκουσε και η προφητεία του οσίου επαληθεύτηκε όταν μετά από 9 έτη, το 1116, νίκησε ο Αλέξιος τον Σουλτάνο του Ικονίου Μαλίκ Σάχ, στην Αμπούν, κοντά στο Φιλομήλιο της Φρυγίας.

Μεταξύ των ανακτόρων και του οσίου Κυρίλλου υπήρχαν στενές σχέσεις, συχνά τον επισκεπτόταν ο Μιχαήλ ο Σεβαστός και ο Ιωάννης ο Σεβαστός. Οι λέξεις Σεβαστός φαίνετε πως δηλώνει του αξίωμα του Σεβαστοκράτορος το δεύτερο στην ιεραρχία μετά τον αυτοκράτορα. Αυτό το αξίωμα δεν υπήρχε προηγουμένως αλλά καθιερώθηκε από τον Αλέξιο.

Ο Μιχαήλ Σεβαστός ήταν αδελφός της Ειρήνης Δούκαινας δηλαδή της Βασίλισσας. Αυτός είχε γοητευτεί πρώτος από την αγιότητα του Κυρίλλου και μίλησε γι' αυτήν στον αυτοκράτορα, δηλαδή, αφού επισκέφτηκε τον όσιο στο κελί του και συνομίλησε μια ολόκληρη νύχτα επιστρέφοντας ανέφερε στον αυτοκράτορα τα εξής «αληθώς άγιε βασιλέα όπως τα ακούσαμε και τα είδαμε ο όσιος είναι γηραλέος, ιεροπρεπής, πολύ καλός, ειρηνικός, με ήθος ταπεινό, και για να μην λέω πολλά είναι στολισμένος με κάθε αγαθό, και γεμάτος θεϊκή αγάπη, βλέποντας τον νομίζεις ότι βλέπεις τον προφήτη Ηλία.»

Προς το τέλος του βίου του όσιου γίνονταν συχνές επισκέψεις στο κελί του από τον Ιωάννη Σεβαστό ανιψιό του βασιλέως. Ο Ιωάννης με την συνοδεία του πήγαινε συχνά στον όσιο για να ακούει σωτηρίους λόγους και να παίρνει την ευχή του τώρα θα πούμε κάτι που δεν το συναντούμε συχνά στους βίους των αγίων ο αόρατος εχθρός μπορεί να παίρνει πολλές μορφές ας χρησιμοποιήσουμε ένα ρήμα από την δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή, μετασχηματίζεται.

Βλέποντας βαριά άρρωστο, ταλαιπωρημένο από την πολυχρόνια άσκηση και τα γηρατειά, ήταν πάνω από 90 έτη αποφάσισε να του στήσει μια πλεκτάνη. Εμφανίστηκε δηλαδή με την μορφή του Ιωάννη Σεβαστού και εζήτησε να τελεστεί μια θεία λειτουργία μέσα στο κελί του. Ο όσιος δέχτηκε, έτσι έγινε στο κελί του μια φανταστική ψευτολειτουργία.
Όταν τέλειωσε αυτή η δαιμονική σκηνοθεσία και όταν ο όσιος έκανε σχετική συζήτηση με τον υποτακτικό του εκείνος μυρίστηκε ότι ο γέροντάς του έπεσε σε πλάνη και προσπαθούσε να τον συνεφέρει.


Αλλά ας παρακολουθήσουμε τον Μέγα Συναξαριστή, «ο δε όσιος του είπε, δεν βλέπεις τον Σεβαστό με τους ανθρώπους του, και την σκηνή του; και του διηγήθηκε του μαθητού του όλα όσα συνέβησαν. Αποκρίνεται ο μαθητής εγώ δεν βλέπω τίποτα από όσα λέγεις, και ο όσιος απαντά, τουλάχιστον δεν βλέπεις το δισκοπότηρο και τα καλύμματα που βρίσκονται ακόμη εδώ μέσα; Και ενώ έλεγε αυτά, έδειχνε με το χέρι του το ψευτοδισκοπότηρο που δεν ήταν τίποτα άλλο, από το δικό του ποτήρι. Τότε ο μαθητής του το έφερε κοντά και του λέει: αυτό δεν είναι το ποτήρι με το οποίο πίνεις; και αποκρίθηκε ναι.»

Δεν θα συνεχίσουμε άλλο, όποιος θέλει περισσότερα ας ανατρέξει στον Μέγα Συναξαριστή στις 2 Δεκεμβρίου.

Ο όσιος Κύριλλος νόμιζε ότι έβλεπε δισκοπότηρο, και όμως ήταν ένα συνηθισμένο ποτήρι, το δικό του, δηλαδή, το μυαλό του θόλωσε και η όρασή του επηρεάστηκε από δαιμονική ενέργεια, βέβαια, ο όσιος τελικά συνήλθε, και κατάλαβε την παγίδα που του έστησε ο εχθρός. Είχε το ελαφρυντικό ότι βρισκόταν σε κατάσταση ατονίας, και θα λέγαμε αποδιοργανώσεως από τα γηρατειά του και την ασθένειά του.

Όπως είδαμε ποιο πάνω ο όσιος Κύριλλος είχε προφητικό χάρισμα επίσης είχε και το ιαματικό χάρισμα. Είχε κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αρετή της ελεημοσύνης στον βίο του υπάρχουν συγκινητικές διηγήσεις πάνω σε αυτό το θέμα και παρόλα αυτά σε κάποια στιγμή έπεσε σε πλάνη! Άκουγε Θεία Λειτουργία και όμως αυτό δεν ήταν Θεία Λειτουργία. Εβλεπε δισκοπότηρο και όμως όλο αυτό ήταν ένα συνηθισμένο ποτήρι.


Και από την περίπτωση του οσίου Κυρίλλου, και από την άλλη του Ρουμάνου διακόνου στον Άθω, βγαίνει κάποιο συμπέρασμα, ενθυμήστε την άλλη περίπτωση με τον Ρουμάνο διάκονο.

Τι διαβάσαμε στο βιβλίο Σάββας ο Πνευματικός;

Ο διάκονος έλεγε πως μπορεί ο δαίμονας να με ενισχύει στην προσευχή αυτός πολεμεί τους προσευχομένους, σημείωσις δική μας, ο διάκονος μαζί με τον δήθεν Άγγελο έκαναν μαζί κάθε μέρα 1000 μετάνοιες!!
Και έλεγαν και τους χαιρετισμούς την Παναγίας, μετά από πολλά συμφώνησαν να καταφύγουν σε μερικές δοκιμασίες να δοκιμάσουν τον φύλακα Άγγελο ζήτησε του είπε ο παπά Σάββας μόλις ξαναρθεί να πει το Θεοτόκε Παρθένε, ακόμη πες του να κάνει το σημείο του Σταυρού, τα πράγματα όμως, συνεχίζουμε να διαβάζουμε το βιβλίο Σάββας ο πνευματικός, τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά, όταν δυο ολόκληρα χρόνια σε έχει ο πονηρός τυλιγμένο στην πλάνη τότε και τα μάτια σου και αυτιά σου τα πλανεύει και φαντάζεσαι πως ακούς το Θεοτόκε Παρθένε και πως τον βλέπεις να σταυροκοπιέται.


Λοιπόν ποιο είναι το συμπέρασμα, παραπλανάται η όρασις και η ακοή, και νομίζει κάποιος, ότι, βλέπει κάποιον Άγγελο ή έναν Άγιο, νομίζει ότι ακούει από τον εμφανισθέντα το Θεοτόκε Παρθένε, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με, το Πάτερ ημών, και όμως κάτι άλλο συμβαίνει, γι' αυτό μη δίνετε προσοχή στις διηγήσεις των διαφόρων πλανεμένων.

Μην εμπιστεύεσθε και στους ανθρώπους του Τραχωνίου ο δήθεν εμφανιζόμενος Άγιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης είναι πονηρό πνεύμα.

Η "Θεία Λειτουργία" που τελεί είναι μια δαιμονική τελετουργία.

Το δήθεν Άγιο αίμα του Χριστού, που κοινωνούν, που το μεταφέρουν σε μπουκαλάκια και στους μακράν ευρισκομένους οπαδούς, είναι κρασί με δαιμονική ενέργεια.

Η δήθεν φωνή του γέροντα Παϊσίου στον τάφο του, που απευθύνθηκε σε οπαδούς της κινήσεως του Τραχωνίου και τους είπε «τώρα στην θέση την δική μου είναι ο παπά Μιχάλης» προερχόταν από πονηρό πνεύμα.

Και τι να πει κανείς για ενέργειες του παπά Μιχάλη, για γρονθοκοπήματα στο πάσχον μέρος του σώματος για να χτυπηθεί το δαιμόνιο που προξενεί την ασθένεια, και μάλιστα πρέπει ο πάσχων να γυμνωθεί, είτε άνδρας είτε γυναίκα, πρέπει οι γροθιές να πέσουν στο γυμνό σώμα.

Όταν η πάθησις είναι μέσα στο στόμα χρειάζεται φύσημα, όσον αφορά την χρήση αγιασμού για εκδίωξη ασθενειών δεν ωφελεί ο αγιασμός που γίνεται από τους ιερείς, αλλά αυτός που έφερε ο παπά Mιχάλης από τους αγίους τόπους.

Πάντως η κίνηση του Tραχωνίου βαδίζει σταθερά στην αίρεση, οι οπαδοί της κινήσεώς σε λίγο θα διαμορφώσουν αιρετική ομάδα μέσα στους κόλπους της εκκλησίας μας.

Οι ποιμένες της εκκλησίας μας ας φροντίσουν να κατατοπίσουν το ποίμνιο τους ώστε ος το δυνατόν λιγότεροι να προσχωρήσουν στην διαμορφούμενη αίρεση.

Πολλά μικρόβια κυκλοφορούν ας προλάβουμε να εμβολιαστούμε...

Read more: http://www.egolpion.com/planhsei_eklekt ... z34GJzka22
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί ονείρων και οραμάτων

9
Αγαπητέ Αγνωστε,υπάρχει ένα βιβλίο,αν μπορείς να το προμηθευτείς ,που πιστευω μπορεί να σου δώσει κάποιες απαντήσεις.

Λέγεται Γεροντικόν περί ονείρων και οραμάτων.

Απο τον πρόλογο του βιβλίου
Σκοπός για την έκδοση του ωφέλιμου αυτού βιβλίου, όπως αναφέρεται στο πρόλογο του, ήταν: «...τα ερωτήματα των πιστών για γνήσια αγιοπατερική πληροφόρηση επάνω σε θέματα πλάνης, οραμάτων και οπτασιών». Με αυτή την αφορμή οι πατέρες του Ιερού Κοινοβίου μελέτησαν «...τους νηπτικούς πατέρες της “Φιλοκαλίας” και άλλους διακριτικούς και θεοφώτιστους αγίους και γέροντες» και προέβησαν στην έκδοση του βιβλίου, ύστερα από προτροπές των πιστών αλλά και από την διαπίστωση της αδελφότητας «...ότι επικρατεί παχυλή άγνοια της αγιογραφικής και αγιοπατερικής διδασκαλίας για το θέμα αυτό και παράλληλη έξαρση φαινομένων πλάνης με πληθώρα ψευδοοραματιστών και ψευδοπροφητών ποικίλης προελεύσεως».
Επίσης ένα απόσπασμα απο μια εργασία με θέμα
Η σημασία των ονείρων στην Ορθόδοξη εκκλησία που αναφέρει τι λένε οι Πατέρες σχετικά με το τι είναι τα όνειρα.
Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν και με την περίπτωση των ονείρων. Γνώστες, από προσωπικές εμπειρίες, των μεθόδων και των τεχνασμάτων του διαβόλου, αλλά και της χάριτος του Θεού, διείδαν μέσα από την εκδήλωση των ονείρων αφ’ ενός τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων, αφ’ ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.

Αλλά ας δούμε πρώτα πώς ορίζουν και ερμηνεύουν οι Πατέρες τα όνειρα: Ο Μέγας Βασίλειος γράφει πως « η των ονείρων φύσις ασαφής και πλαγία και ου μικράς δεομένη της εκ του νου εντρεχείας»˙ δηλ. τα όνειρα είναι ως προς τη φύση τους ασαφή και διφορούμενα και ως προς την εκδήλωσή τους προέρχονται από την κίνηση και δραστηριότητα του νου, που αποτελεί το «ηγεμονικόν» μέρος της ψυχής.

Την ίδια σκέψη διατυπώνει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφοντας πως το όνειρο (ενύπνιο) είναι «η κίνησις του νοός εν ακινησία σώματος». Όταν δηλαδή το σώμα ακινητοποιείται κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο νους διαρκώς κινείται. Η κίνηση αυτή του νου συνιστά το όνειρο. Βέβαια, η κίνηση (ενέργεια) αυτή δεν βρίσκεται στον κανονικό της ρυθμό, γιατί οι αισθήσεις και η βούληση έχουν αδρανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά την ώρα του ύπνου. Γι’ αυτό και οι εικόνες των ονείρων εμφανίζονται με αταξία και φέρονται με σύγχυση και ασάφεια.

Σύμφωνος προς τη διαπίστωση αυτή είναι και ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο οποίος σημειώνει ότι τα όνειρα αποτελούν φανταστικές κινήσεις του νου του ανθρώπου που γίνονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν αδρανούν πλέον οι αισθήσεις και οι άλλες λειτουργίες του σώματός του. Τα όνειρα δημιουργούνται με τη φαντασία, η οποία αποτελεί, μετά την πτώση του ανθρώπου, φυσική δύναμη της ψυχής. Οι Πατέρες τοποθετούν το φανταστικό μέρος της ψυχής μεταξύ του νου και της αισθήσεως, εκεί όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι εμπαθείς εικόνες (τα είδωλα, ψεύτικες εικόνες των παθών).

Το μυστήριο των ονείρων φαίνεται να είχε απασχολήσει και την ζωή των ανθρώπων στην παλαιά διαθήκη. Στη Σοφία Σειράχ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Κεναί ελπίδες και ψευδείς ασυνέτω ανδρί και ενύπνια άφρονας. Ως δρασσόμενος σκιάς και διώκων ανέμων, ούτως επέχων ενυπνίοις. Τούτο κατά τούτου όρασις ενυπνιών κατέναντι προσώπου ομοίωμα προσώπου…» (Σοφίας Σειράχ λδ΄)˙ δηλ. εκείνος που πιστεύει στα όνειρα ομοιάζει με αυτόν που κυνηγά τη σκιά του και προσπαθεί να την πιάσει. Οι δαίμονες της κενοδοξίας (κατά τον Α. Ι. της κλίμακος), εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες. Συμπεραίνουν, σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν και μας τα προαναγγέλλουν. Και όταν αυτά πραγματοποιηθούν, εμείς μένουμε έκθαμβοι και υπερηφανευόμαστε ως τάχα προορατικοί. Σε όσους πιστεύουν στα όνειρα ο δαίμονας αυτός φάνηκε πολλές φορές σαν αληθινός προφήτης. Σε όσους όμως τον περιφρονούν πάντοτε αποδείχθηκε ψεύτης. Διότι, σαν πνευματική ύπαρξη που είναι, βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σε εκείνους που είναι ευκολόπιστοι και τους το προλέγει με τα όνειρα. Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες από προγνωστική άποψη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν και να προβλέψουν είναι το τι σύμφωνα με την ζωή που κάνει ο άνθρωπος πρόκειται να του συμβεί, αλλά και αυτό όχι πάντοτε με επιτυχία. Ο διάβολος μπορεί να πλανέψει και να διαβάλει πολλούς ανθρώπους, άλλωστε αυτή είναι και η εργασία του.

Ας θυμηθούμε πόσους ασκητές δεν πήγε να πλανέψει στον ύπνο τους όταν αυτός ο μισόκαλος δεν μετασχηματίστηκε σε άγγελο φωτός.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας αναφέρει το γεροντικό:

«Ήταν ένας μοναχός και του φανερωνόταν στον ύπνο του συνεχώς άγγελοι και του προέλεγαν τι μέλλει γενέσθαι τη επαύριω, βλέποντας ο μοναχός ότι όλα αυτά που έβλεπε στο όνειρό του γινόταν πραγματικότητα ενθουσιάστηκε και νόμισε ότι είχε φτάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη. Μια μέρα λοιπόν του εμφανίζεται και πάλι στο όνειρό του άγγελος φωτός και του λέγει να πάει να πέσει στο πηγάδι και εξαιτίας της πνευματικότητάς του θα τον σηκώσουν άγγελοι και δεν θα πάθει τίποτα. Έτσι λοιπόν και έπραξε. Όταν όμως έπεσε στο πηγάδι δεν τον σήκωσαν άγγελοι, διότι στο όνειρό του αυτοί οι άγγελοι φωτός ήταν δαίμονες».


Συμπερασματικά λοιπόν αυτός ο μοναχός έχασε και την ζωή του αλλά και την ψυχή του διότι πίστεψε στα όνειρα. Εάν λοιπόν αρχίζουμε να πιστεύουμε στους δαίμονες κοιμώμενοι, ύστερα θα εμπαιζόμαστε από αυτούς και ξύπνιοι. Εκείνος που πιστεύει στα όνειρα είναι εντελώς άσοφος και άπειρος, ενώ αυτός που δεν πιστεύει είναι πραγματικά σοφός και συνετός, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικές αναζητήσεις”