Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

46
Canela έγραψε:
Τα άρθρα που παρέθεσα σε αυτό το νήμα, θεωρώ οτι είναι χρησιμότατα, ξεκάθαρα εκκλησιαστικά και πολύ εύγλωτα διατυπωμένα.
Γιατί ενώ έχω πει οτι θέλω απλώς να παραθέτω κατά την γνώμη μου χρήσιμα άρθρα, δεν το σέβεσαι και προσπαθείς να με εμπλέξεις σε προσωπικές συζητήσεις, που ξέρουμε που οδηγούνε όταν βλέπουμε τα διάφορα φορουμς?
Δεν είναι προσωπική συζήτηση όταν τοποθετείς στοιχεία και έγκυρες πηγές. Μη σε μπερδεύει το γεγονός ότι ρωτάει κάποιος άμεσα, στην ουσία σου ζητάει στοιχεία να αποδείξεις τους ισχυρισμούς σου.
Canela έγραψε: Φυσικά και ενστερνίζομαι τις καταδίκες (αναθέματα)
Τα αναθέματα δεν έχουν καμία επίδραση σε κανένα διότι δεν είναι καταδίκες. Το ανάθεμα σημαίνει αναπροσδιορίζω ένα θέμα [προκύπτει από το ανά και το θέμα] και αφορίζω βγαίνει από το από (που το π μετατρέπεται σε φ γιατί είναι χειλικό σύμφωνο) και το ορίζω, δηλαδή διαχωρίζω.

Όταν κάποιος διαχωρίζει τη θέση του δεν καταδικάζει. Οι χριστιανοί δεν πετάνε κατάρες και καταδίκες από όσο ξέρω.
Canela έγραψε: κατά του νέου "καλενδαρίου" (ημερολογίου) αλλά και "πασχαλίου" από τους πατέρες της ορθοδοξίας. Εφόσον οι πατέρες της ορθοδοξίας καταδίκασαν το νέο ημερολόγιο με αναθέματα, εγώ γιατί να διδάξω διαφορετικά από όσα παρέλαβα?

Αναθεματίζω όσους αναθεματίζουν οι πατέρες της ορθοδοξίας την Κυριακή της ορθοδοξίας ως οφείλω.

Δεν έχω καμία εκκλησιαστική κοινωνία με ακοινώνητους αλλά ούτε και με αυτούς που έχουν κοινωνία εν γνώση με ακοινώνητους, διότι αυτό είναι το σωστό να πράξω και διότι έχω για παράδειγμά μου τους αγίους της ορθοδοξίας.
Το Πασχάλιο το εορτάζουμε μαζί, οι του "Πάτριου" και του "Νέου". Οι Καθολικοί που έχουν το Γρηγοριανό "καλενδάριο" το εορτάζουν άλλη μέρα. Οι Πατέρες "καταδίκασαν" υποτίθεται το Γρηγοριανό ημερολόγιο και όχι το νέο που έχουμε, επί Τουρκοκρατίας , και τα περισσότερα στοιχεία που στηρίζουν αυτή την θέση που ισχυρίζεσαι (όπως το Συγκίλιο) είναι πλαστά.

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 56&t=15846
Canela έγραψε: Μπορεί να μου καταλογίσει κανείς οτι με βάση την ορθοδοξία, τις οικουμενικές συνόδους τους κανόνες και τους αγίους, κάνω κάτι λάθος? Όχι βέβαια.
Φυσικά και μπορεί. Θα χρειαστεί να δούμε μαζί το θέμα του "καλενδαρίου" όπως λες , γιατί εγώ που το κοίταξα έβγαλα το συμπέρασμα ότι είναι εντάξει. Μπορεί να κάνω λάθος όμως γιαυτό ότι στοιχεία - άρθρα έχεις να τα τοποθετήσεις στο ακόλουθο νήμα http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 51&t=15832
Canela έγραψε: Όσα η ορθοδοξία τα αποδέχεται τα αποδέχομαι και εγώ.
Όσα η ορθοδοξία τα απορίπτει, τα απορρίπτω και εγώ.

Να, σου κάνω και Ορθόδοξη ομολογία πίστεως γραπτή αν θέλεις να την έχεις.

"Ει τις πάσαν εκκλησιαστικήν παράδοσιν έγγραφον ή άγγραφον αθετεί, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα.
Ημείς τηρούμεν και κρατούμεν τα δόγματα και τας παραδόσεις της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, τους δε νεωτερίζοντας καινοτόμους, και πάσαν αίρεσιν, αναθεματίζομεν."


Ποιός άραγε θα μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του ορθόδοξο και να μην αποδέχεται το παραπάνω?
κάποιος που από παιδί κατηχήθηκε διαφορετικά δεν μπορεί να τα αποδεχτεί. Τουλάχιστον όχι χωρίς να τα εξερευνήσει καλά.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

47
LAPTONAS έγραψε:
Canela έγραψε:
Τα άρθρα που παρέθεσα σε αυτό το νήμα, θεωρώ οτι είναι χρησιμότατα, ξεκάθαρα εκκλησιαστικά και πολύ εύγλωτα διατυπωμένα.
Γιατί ενώ έχω πει οτι θέλω απλώς να παραθέτω κατά την γνώμη μου χρήσιμα άρθρα, δεν το σέβεσαι και προσπαθείς να με εμπλέξεις σε προσωπικές συζητήσεις, που ξέρουμε που οδηγούνε όταν βλέπουμε τα διάφορα φορουμς?
Δεν είναι προσωπική συζήτηση όταν τοποθετείς στοιχεία και έγκυρες πηγές. Μη σε μπερδεύει το γεγονός ότι ρωτάει κάποιος άμεσα, στην ουσία σου ζητάει στοιχεία να αποδείξεις τους ισχυρισμούς σου.
Canela έγραψε: Φυσικά και ενστερνίζομαι τις καταδίκες (αναθέματα)
Τα αναθέματα δεν έχουν καμία επίδραση σε κανένα διότι δεν είναι καταδίκες. Το ανάθεμα σημαίνει αναπροσδιορίζω ένα θέμα [προκύπτει από το ανά και το θέμα] και αφορίζω βγαίνει από το από (που το π μετατρέπεται σε φ γιατί είναι χειλικό σύμφωνο) και το ορίζω, δηλαδή διαχωρίζω.

Όταν κάποιος διαχωρίζει τη θέση του δεν καταδικάζει. Οι χριστιανοί δεν πετάνε κατάρες και καταδίκες από όσο ξέρω.
Canela έγραψε: κατά του νέου "καλενδαρίου" (ημερολογίου) αλλά και "πασχαλίου" από τους πατέρες της ορθοδοξίας. Εφόσον οι πατέρες της ορθοδοξίας καταδίκασαν το νέο ημερολόγιο με αναθέματα, εγώ γιατί να διδάξω διαφορετικά από όσα παρέλαβα?

Αναθεματίζω όσους αναθεματίζουν οι πατέρες της ορθοδοξίας την Κυριακή της ορθοδοξίας ως οφείλω.

Δεν έχω καμία εκκλησιαστική κοινωνία με ακοινώνητους αλλά ούτε και με αυτούς που έχουν κοινωνία εν γνώση με ακοινώνητους, διότι αυτό είναι το σωστό να πράξω και διότι έχω για παράδειγμά μου τους αγίους της ορθοδοξίας.
Το Πασχάλιο το εορτάζουμε μαζί, οι του "Πάτριου" και του "Νέου". Οι Καθολικοί που έχουν το Γρηγοριανό "καλενδάριο" το εορτάζουν άλλη μέρα. Οι Πατέρες "καταδίκασαν" υποτίθεται το Γρηγοριανό ημερολόγιο και όχι το νέο που έχουμε, επί Τουρκοκρατίας , και τα περισσότερα στοιχεία που στηρίζουν αυτή την θέση που ισχυρίζεσαι (όπως το Συγκίλιο) είναι πλαστά.

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 56&t=15846
Canela έγραψε: Μπορεί να μου καταλογίσει κανείς οτι με βάση την ορθοδοξία, τις οικουμενικές συνόδους τους κανόνες και τους αγίους, κάνω κάτι λάθος? Όχι βέβαια.
Φυσικά και μπορεί. Θα χρειαστεί να δούμε μαζί το θέμα του "καλενδαρίου" όπως λες , γιατί εγώ που το κοίταξα έβγαλα το συμπέρασμα ότι είναι εντάξει. Μπορεί να κάνω λάθος όμως γιαυτό ότι στοιχεία - άρθρα έχεις να τα τοποθετήσεις στο ακόλουθο νήμα http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 51&t=15832
Canela έγραψε: Όσα η ορθοδοξία τα αποδέχεται τα αποδέχομαι και εγώ.
Όσα η ορθοδοξία τα απορίπτει, τα απορρίπτω και εγώ.

Να, σου κάνω και Ορθόδοξη ομολογία πίστεως γραπτή αν θέλεις να την έχεις.

"Ει τις πάσαν εκκλησιαστικήν παράδοσιν έγγραφον ή άγγραφον αθετεί, Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα.
Ημείς τηρούμεν και κρατούμεν τα δόγματα και τας παραδόσεις της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, τους δε νεωτερίζοντας καινοτόμους, και πάσαν αίρεσιν, αναθεματίζομεν."


Ποιός άραγε θα μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του ορθόδοξο και να μην αποδέχεται το παραπάνω?
κάποιος που από παιδί κατηχήθηκε διαφορετικά δεν μπορεί να τα αποδεχτεί. Τουλάχιστον όχι χωρίς να τα εξερευνήσει καλά.

Καλέ μου Laptona,

καταλαβαίνω τι λες.

Αν και εκτός θέματος, θα αναφερθώ και λίγο στο θέμα της καταδίκης του νέου ημερολογίου.
Το θέμα της καταδίκης του νέου ημερολογίου από τις πανορθόδοξες συνόδους, όσο το έχω ψάξει, για εμένα δεν χρίζει καμίας αμφιβολίας. Δεν είδα κανέναν αρνητή των Πανορθοδόξων του 16ου αιώνα και της καταδίκης του "νέου καλενδαρίου" (νέου ημερολογίου) να σχολιάζει όμως το Σύγγραμα του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου που παρατέθηκε από χρήστη εδώ όπου παραδέχεται και μόνος του την καταδίκη του νέου ημερολογίου και μου κάνει εντύπωση.

Ως προς τα αναθέματα, θα πρέπει να τα εξετάσουμε πιο πολύ εκκλησιαστικώς και λιγότερο φιλολογικώς.

Ας αφήσουμε έναν γνωστό θεολόγο τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο να μας μιλήσει για τα περί "Αφορισμού" και "Αναθέματος" σε ένα βίντεο που μιλάει για τον αφορισμό του εαυτού του.

Περίπου στο 02:30 - 08:30, δίνει εξηγήσεις και για τον αφορισμό και για τα αναθέματα τι ακριβώς είναι το καθένα.

phpBB [video]


Εγώ όταν άκουσα αυτά που είπε ο σωτηρόπουλος, είχα σοκαριστεί. Πρόκειται όπως τα λέει ο γνωστός θεολόγος, για όντως καταδίκη σε κόλαση και το ανάθεμα και το αφορισμός όπως βλέπουμε.

Άν όντως ισχύουν τα παραπάνω, πως τότε λοιπόν πως λέτε οτι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο το "ανάθεμα" και οτι δεν είναι "καταδίκη"?

Αναρωτιέσαι αν οι ορθόδοξοι δίνουν κατάρες ή όχι?

Εδώ όπως βλέπω, χρησιμοποιούν στην ορθόδοξη εγκύκλιο του πανορθοδόξου συνεδρίου του έτους 1848 την λέξη "κατάρα" και μάλιστα φάινονται και πολύ αυστηροί στην διατύπωσή τους όταν την χρησιμοποιούν κάνοντας όλους μας να ανατριχιάζουμε...

Πως εξηγείται αυτό? Εδώ βλέπουμε ολοφάνερα οτι εξαπολύουν αναθέματα (που είδαμε πιο πάνω τι είναι) αλλά και "κατάρες" για τους καινοτόμους.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΤΟ 1848

Προς τους απανταχού Ορθοδόξους.
Κρατούμε την ομολογία που παραλάβαμε άδολη από τέτοιους άνδρες, αποστρεφόμενους κάθε νεωτερισμό, ως υπαγόρευση διαβόλου.
Ο δεχόμενος νεωτερισμό κατελέγχει ως ελλιπή τη Ορθόδοξο Πίστη. Αλλά αυτή ως πλήρης ήδη σφραγίστηκε, μη επιδεχόμενη μήτε μείωση, μήτε αύξηση, μήτε αλλοίωση, την οποία όμως και όποιος τολμήσει να πράξει ή να συμβουλεύσει ή να διανοηθεί αυτό, ήδη αρνήθηκε την πίστη του Χρίστου, ήδη εκουσίως υπεβλήθη στο αιώνιο ανάθεμα, διότι βλασφήμησε το Πνεύμα το Άγιο, ως τάχα μη άρτια λαλήσαν στις Γραφές και τοις Οικουμενικές Συνόδους.

Όλοι λοιπόν οι νεωτερίζοντες με την αίρεση ή το σχίσμα, εκούσια ενεδύθησαν ως ιμάτιο την κατάρα, καν και Πάπες καν και Πατριάρχες, καν και λαϊκοί καν και κληρικοί, καν Άγγελος εξ ουρανού.

+ ΆΝΘΙΜΟΣ, Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης
+ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, Ελέω Θεού Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου
+ ΜΕΘΟΔΙΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Αντιοχείας
+ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Και οι περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι



ως προς το οτι "κάποιος που από παιδί κατηχήθηκε διαφορετικά δεν μπορεί να τα αποδεχτεί. Τουλάχιστον όχι χωρίς να τα εξερευνήσει καλά.", ναι έχεις απόλυτο δίκειο και συμφωνώ.

Πρέπει ο καθένας μόνος του να αγωνιστεί, να καταναλώσει μόνος του χρόνο και να ψάξει για να μάθει την αλήθεια.
Όπου η αλήθεια, εκεί και η εκκλησία μας λένε οι άγιοι.

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

48
Canela έγραψε:Καλέ μου Laptona,

καταλαβαίνω τι λες.

Αν και εκτός θέματος, θα αναφερθώ και λίγο στο θέμα της καταδίκης του νέου ημερολογίου.
Το θέμα της καταδίκης του νέου ημερολογίου από τις πανορθόδοξες συνόδους, όσο το έχω ψάξει, για εμένα δεν χρίζει καμίας αμφιβολίας. Δεν είδα κανέναν αρνητή των Πανορθοδόξων του 16ου αιώνα και της καταδίκης του "νέου καλενδαρίου" (νέου ημερολογίου) να σχολιάζει όμως το Σύγγραμα του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου που παρατέθηκε από χρήστη εδώ όπου παραδέχεται και μόνος του την καταδίκη του νέου ημερολογίου και μου κάνει εντύπωση.
Η καταδίκη έγινε για το Πασχάλιο με το οποίο δεν έχουμε πρόβλημα στον νέο. Για περισσότερα θα πρέπει να βρούμε την ίδια την Καταδίκη να δούμε τι λέει.
Canela έγραψε:
Ως προς τα αναθέματα, θα πρέπει να τα εξετάσουμε πιο πολύ εκκλησιαστικώς και λιγότερο φιλολογικώς.
Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είνε εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας».
Κοσμάς ο Αιτωλός
Canela έγραψε:
Ας αφήσουμε έναν γνωστό θεολόγο τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο να μας μιλήσει για τα περί "Αφορισμού" και "Αναθέματος" σε ένα βίντεο που μιλάει για τον αφορισμό του εαυτού του.
Ε επειδή έλεγε αυτά που έλεγε τον αφόρισαν. :slap
Canela έγραψε: Περίπου στο 02:30 - 08:30, δίνει εξηγήσεις και για τον αφορισμό και για τα αναθέματα τι ακριβώς είναι το καθένα.
Παρόλα αυτά ο ίδιος στο 2:45 το ορίζει ετυμολογικώς και λέει ότι σημαίνει αποχωρισμός από την εκκλησία , αποκοπή από το Σώμα της Εκκλησίας (και εδώ εννοεί την εκκλησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος που τον αφόρισε και όχι τους Ματθαικούς). Απορώ λοιπόν πως δέχεσαι το λόγο κάποιου που δέχεται σαν αληθινή εκκλησία την Ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδος ;;
Canela έγραψε:
Εγώ όταν άκουσα αυτά που είπε ο σωτηρόπουλος, είχα σοκαριστεί. Πρόκειται όπως τα λέει ο γνωστός θεολόγος, για όντως καταδίκη σε κόλαση και το ανάθεμα και το αφορισμός όπως βλέπουμε.
Στο 4:50 λέει ότι είναι φριχτό και τα σχετικά με τα πτώματα που δεν έλιωναν ... όμως αυτά δεν έχουν να κάνουν με αφορισμένους αλλά με περιπτώσεις μάγων και δαιμονισμένων.
Canela έγραψε:
Άν όντως ισχύουν τα παραπάνω, πως τότε λοιπόν πως λέτε οτι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο το "ανάθεμα" και οτι δεν είναι "καταδίκη"?
Δεν είπα ότι δεν είναι σπουδαίο. Είπα ότι τα αναθέματα που ενστερνίζεσαι δεν είναι καταδίκες. Η εκκλησία αποκόπτει, διαχωρίζει και αυτό εκκλησιαστικώς και επισήμως το εκφράζει με τον όρο "αφορισμός" ή "ανάθεμα".

Το είπα με την έννοια που το θέτει ο Άγιος Μαξίμοβιτζ

Τό ἀνάθεμα δέν εἶναι τελεία καταδίκη: μέχρι τόν θάνατο εἶναι δυνατή ἡ μετάνοια. Τό ἀνάθεμα δέν εἶναι φοβερό ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία εὔχεται συμφορές γιά ὁποιονδήποτε ἤ ἐπειδή ὀ Θεός ἐπιδιώκει τήν καταδίκη του. Ἐπιθυμοῦν [ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία] νά σωθοῦν ὅλοι. Ἀλλά εἶναι φοβερό νά ἵσταται κάποιος ἔμπροσθεν τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ σέ κατάσταση ἀποσκληρυμμμένου κακοῦ: τίποτε δέν εἶναι κρυφό ἀπό Αὐτόν.

Οι αφορισμοί και τα αναθέματα δεν είναι σε καμία περίπτωση κατάρες. Κάποιοι το έχουν λάβει έτσι και όλη μέρα πηγαίνουν πάνω κάτω και αφορίζουν τους άλλους, αυτοί δεν είναι παρά αγράμματοι.

Η συνέπεια της αποκοπής από το σώμα της εκκλησίας είναι το πρόβλημα, διότι όταν αποκόπτεται κάποιος από το Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού (και εδώ δεν εννοεί ο Σωτηρόπουλος την Ματθαική εκκλησία) παύει να ανήκει στον Χριστό, είναι λοιπόν τρωτός στο διάβολο.

Για αυτό και οι άδικοι αφορισμοί δεν έχουν εξουσία, και καμιά συνέπεια, διότι η άδικη αποκοπή δεν αποκόπτει πραγματικά τον πιστό από την εκκλησία του Χριστού.
Canela έγραψε:
Αναρωτιέσαι αν οι ορθόδοξοι δίνουν κατάρες ή όχι?

Εδώ όπως βλέπω, χρησιμοποιούν στην ορθόδοξη εγκύκλιο του πανορθοδόξου συνεδρίου του έτους 1848 την λέξη "κατάρα" και μάλιστα φάινονται και πολύ αυστηροί στην διατύπωσή τους όταν την χρησιμοποιούν κάνοντας όλους μας να ανατριχιάζουμε...

Πως εξηγείται αυτό? Εδώ βλέπουμε ολοφάνερα οτι εξαπολύουν αναθέματα (που είδαμε πιο πάνω τι είναι) αλλά και "κατάρες" για τους καινοτόμους.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΤΟ 1848

Προς τους απανταχού Ορθοδόξους.
Κρατούμε την ομολογία που παραλάβαμε άδολη από τέτοιους άνδρες, αποστρεφόμενους κάθε νεωτερισμό, ως υπαγόρευση διαβόλου.
Ο δεχόμενος νεωτερισμό κατελέγχει ως ελλιπή τη Ορθόδοξο Πίστη. Αλλά αυτή ως πλήρης ήδη σφραγίστηκε, μη επιδεχόμενη μήτε μείωση, μήτε αύξηση, μήτε αλλοίωση, την οποία όμως και όποιος τολμήσει να πράξει ή να συμβουλεύσει ή να διανοηθεί αυτό, ήδη αρνήθηκε την πίστη του Χρίστου, ήδη εκουσίως υπεβλήθη στο αιώνιο ανάθεμα, διότι βλασφήμησε το Πνεύμα το Άγιο, ως τάχα μη άρτια λαλήσαν στις Γραφές και τοις Οικουμενικές Συνόδους.

Όλοι λοιπόν οι νεωτερίζοντες με την αίρεση ή το σχίσμα, εκούσια ενεδύθησαν ως ιμάτιο την κατάρα, καν και Πάπες καν και Πατριάρχες, καν και λαϊκοί καν και κληρικοί, καν Άγγελος εξ ουρανού.

+ ΆΝΘΙΜΟΣ, Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης
+ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, Ελέω Θεού Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου
+ ΜΕΘΟΔΙΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Αντιοχείας
+ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Και οι περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι
Με τα χρόνια, η παιδεία στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα έφτασε σε τέτοιο σημείο που ο όρος "ανάθεμα" έλαβε σημασία "κατάρας" , αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι κιόλας κατάρα. Η φράση " ενεδύθησαν ως ιμάτιο την κατάρα " δεν είναι κυριολεκτική.
Canela έγραψε:
ως προς το οτι "κάποιος που από παιδί κατηχήθηκε διαφορετικά δεν μπορεί να τα αποδεχτεί. Τουλάχιστον όχι χωρίς να τα εξερευνήσει καλά.", ναι έχεις απόλυτο δίκειο και συμφωνώ.

Πρέπει ο καθένας μόνος του να αγωνιστεί, να καταναλώσει μόνος του χρόνο και να ψάξει για να μάθει την αλήθεια.
Όπου η αλήθεια, εκεί και η εκκλησία μας λένε οι άγιοι.
Πράγματι.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

49
Μάλιστα.
Ωραία λοιπόν.

Όσο ζούμε εννοείται οτι μπορούμε να μετανιώσουμε και απο αιρετικοί να γίνουμε ορθόδοξοι. Αυτό το αναφέρουν και τα άρθρα που παρέθεσα άλλωστε.

Διαφωνώ σε πολλά από όσα παίρνεις θέση και για τα αναθέματα τι σημαίνουν ουσιαστικά αλλά και για το ποιός ανήκει στην αληθινή εκκλησία, αλλά όπως είπαμε, καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει και να κάνει ο,τι θέλει (αυτεξούσιο).

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

50
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ Α.Δ ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ "ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ - ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ " ΑΘΗΝΑΙ 1985 - Σελ 808 -815

"Ενστασις καί ενωσις έν τη έκκλησιολογία τών Πατέρων


Μεταξύ έορτολογικής καινοτομίας καί κακοδοξίας περί άκύρων Μυστηρίων, ίσταται ή άκαινοτόμητος καί ορθόδοξος οδός του Κυρίου τής ’Εκκλησίας Ίησου Χρίστου. Αύτη δεικνύεται εις τούς άνθρώπους προς σωτηρίαν διά τών 'Αγίων τής Μιας 'Αγίας Καθολικής (’Ορθοδόξου) καί Άποστολικής Εκκλησίας.

’Ανευρίσκεται δε εις τήν διδαχήν τών άγιων Πατέρων, οιτινες είναι οί άσφαλείς διδάσκαλοι καί οδηγοί τής έν Χριστώ σωτηρίας πάντοτε, μάλιστα δε εις τούς έσχατους τούτους καιρούς τής άντιχρίστου άποστασίας. «Ούδέν γάρ» έστιν, «ο μή είρήκασιν (έχουσιν εΐπει) οί Πατέρες» 6156. Κατωτέρω έκτίθενται αί κατά τούς Πατέρας έκκλησιολογικαί θέσεις Ιεράρχου τής ορθοδόξου ένστάσεως, ώς αύται έδημοσιεύθησαν προσφάτως.

«Έ κ κ λ η σ ί α καί α ί ρ ε σ ι ς. Πιστεύομεν εις «Μίαν 'Αγίαν Καθολικήν καί Άποστολικήν Εκκλησίαν» 6157. «Μία» είναι «ή ’Εκκλησία, έν ούρανοίς, ή αυτή καί έπί γής» 6158, «καν έκ διαφόρων τόπων προσαγορεύηται (όνομάζηται)» 6159, ώς π.χ. Εκκλησία «τής Γαλατίας»6160, «έν Έφέσω» Εκκλησία 6161, έν Έλλάδι Εκκλησία. «Είς» είναι ό «Κύριος» τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χρίστος. «Μία» είναι ή «πίστις» τής Εκκλησίας, ή Όρθοδοξία των θεοπνεύστων ’Αποστόλων, των 'Αγίων Οικουμενικών Συνόδων καί τών θεοφόρων Πατέρων. «Έν» είναι το σωτήριον «Βάπτισμα» 6162, το ορθόδοξον Βάπτισμα «εις το όνομα του Πατρός καί τού Υιου καί του 'Αγίου πνεύματος» 6163

Ή καθ’ ολου Όρδόδοξος Εκκλησία είναι αλάθητος καί αήττητος. «Καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» 6164, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. Οί Χριστιανοί, όμως, καί αί κατά τόπους Έκκλησίαι είναι δυνατόν να ήττηθούν έν πίστει. Δηλαδή, είναι δυνατόν να νοσήσουν πνευματικώς καί να ΐδη τις «νόσημα έν τώ σώματι τής Εκκλησίας «πεφυτευμένον», ως λεγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσοστομος 6165. Να διαιρεθούν οί Χριστιανοί καί να έμφανισθούν εις τάς Εκκλησίας «σχίσματα», ως γράφει ό ’Απόστολος Παύλος προς Κορινθίους 6166. Είναι δυνατόν αί τοπικαί Έκκλησίαι να καταπέσουν εις την αίρεσιν, όπως συνέβη μέ την πάλαι ποτέ Όρδόδοξον Δυτικήν Εκκλησίαν, ή οποία κατέρρευσεν εις τάς μεγάλας αιρέσεις τού Παπισμού καί τού Προτεσταντισμού, τελευταίως δε καί εις την παναίρεσιν τού Οίκουμενισμοΰ.

Αί πνευματικαί νόσοι έν τή Εκκλησία θεραπεύονται, ή διά μετάνοιας, ή διά κρίσεως. Μέχρι τής άποβολής τού αιρετικού, τού σχισματικού καί τού άμαρτάνοντος, εϊτε παρά τής Εκκλησίας, εΐτε παρά Κυρίου, προφανώς, ή γνώμη τού πιστού δεν δύναται νά άντικαταστήση την καταδικαστικήν άπόφασιν τής Εκκλησίας καί τού Κυρίου Αύτής Ιησού Χριστού, έστω καί αν ή άκριτος κατάστασις παραταθή μέχρι τής δευτέρας παρουσίας. Ώς γνωστόν ή Εκκλησία «ώμοιώδη» έν τή Γραφή προς άγρόν έχοντα «σίτον» καί «ζιζάνια» 6167, συμφώνως προς την θείαν καί έκκλησιαστικήν οικονομίαν.

Νοσούντα μέλη τής Εκκλησίας νοούνται οί πλανώμενοι μεν περί την όρδόδοξον πίστιν καί άμαρτάνοντες, μη κριθέντες δε είσέτι έκκλησιαστικώς. Τών άκριτων τούτων μελών τά Μυστήρια, κατά την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον, είναι ισχυρά, καθ’ ότι ταύτα, ώς π.χ. ή «χειροτονία» «έκ τού Θεού έστιν», 'οπως είπεν ο πρόεδρος ταυτης άγιος Ταρασιος 6168. Αντιθέτως, αι τυχόν ποιναί τών κηρυττόντων αίρεσιν κατά τών Όρδοδόξων ένισταμένων είναι έκκλησιαστικώς άκυροι καί άνυπόστατοι, «άφ’ ού τοιαύτα κηρύττειν ήρξαντο», ώς γράφει ο άγιος Κελεστίνος Ρώμης καί έδέχδη ή Γ' Οικουμενική Σύνοδος 6169. Δηλαδή, άπό τής στιγμής πού ούτοι ήρχισαν νά κηρύττουν αιρετικά.

Έ ν ι σ τ ά μ ε ν ο ι και έ ν ω σ ι ς. Οί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν εύαγγελικόν και κανονικόν δικαίωμα νά άποτειχισθούν, δηλαδή νά διακόψουν την εκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί το μνημόσυνον του Επισκόπου, οστις κηρύσσει «αϊρεσιν» «δημοσία» «καί γυμνή τή κεφαλή επ’ Εκκλησίας» 6170, ή κατηγορείται, ότι σφάλλει άμετανοήτως «έν εύσεβεία καί δικαιοσύνη», ώς λέγει ό ΛΑ' Άποστολικός Κανών 6171. Δηλαδή, όταν πράττη «παρά το καθήκον καί δίκαιον», όπως ερμηνεύει ο κανονολόγος Ζωναράς 6172. Εάν ό Επίσκοπος καί ό Κληρικός, λέγει ό άγιος ’Ιωάννης ό Χρυσόστομος, είναι «πονηρός» «πίστεως ένεκεν, φεύγε αύτόν καί παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος ή (είναι), άλλά καν άγγελος εξ ούρανοΰ κατιών (κατελθών) » 6173.

Οί κανονικώς άποτειχιζόμενοι 'Ορθόδοξοι, συμφώνως. προς τούς Ιερούς Κανόνας, δεν ύπόκεινται «τή κανονική έπιτιμήσει», ήτοι δεν τιμωρούνται κανονικώς, άλλά είναι άξιοι καί έκκλησιαστικής «τιμής», «πρεπούσης» «τοις Όρθοδόξοις (εις τούς ’Ορθοδόξους)». Ούτοι τιμώνται ώς άξιοι ’Ορθόδοξοι, διότι «ου σχίσματι την ένωσιν τής Εκκλησίας κατέτεμον, άλλά», τούναντίον, άπό «σχισμάτων καί μερισμών την ’Εκκλησίαν έσπούδασαν ρύσασθαι (νά σώσουν)» 6174. Δηλαδή, όχι «σχίσμα κατά τής Έκλησίας έποίησαν, άλλά μάλλον» άπό «σχισμάτων την Εκκλησίαν άπήλλαξαν, οσον το έπ’ αύτοίς», ήτοι όσον έξαρτάται άπό αύτούς, έρμηνεύει πάλιν ό Ζωναράς 6175. Ό κηρύττων αίρεσιν καί είσάγων εις την ’Εκκλησίαν καινοτομίαν διαιρεί την ’Εκκλησίαν καί καταλύει την ένότητα ή ένωσιν ταύτης. Ό ένιστάμενος κατ’ αύτου ή άποτειχιζόμενος σπουδάζει νά σώση την ένωσιν ή ένότητα τής Εκκλησίας. Σκοπός τής ένστάσεως καί άποτειχίσεως είναι ή κατα- πολέμησις τής αίρέσεως, ή ύπεράσπισις τής ορθοδόξου πίστεως καί ή διάσωσις τής ένότητος τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ήτοι τής Όρθοδοξίας.

Ή οίκουμενιστική διαίρεσις τής Εκκλησίας. Ή έν Έλλάδι Εκκλησία είναι σήμερον, δυστυχώς, διηρημένη καί άσθενουσα. Το έτος 1924 σκοτειναί δυνάμεις την διήρεσαν διά τής έορτολογικής καινοτομίας τών δέκα τριών ημερών. Ή καινοτομία αΰτη ομοιάζει προς την καινοτομίαν τής αίρέσεως τής Είκονομαχίας. Ή είκονομαχική αιρεσις ένεφανίσθη ώς κατάργησις των ιερών εικόνων. Δεν «άνεφέρετο» όμως «μόνον εις την προσκύνησήν των εικόνων, άλλ ήτο εύρυτέρα θρησκευτική και εκκλησιαστική μεταρρύθμισις» (812). Ήτο, άληθώς, «μεταστοιχείωσις τών άπάντων άθεωτάτη», ώς τήν χαρακτηρίζει ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης 6176. Και ή σημερινή έορτολογική καινοτομία παρουσιάζεται ώς άθώα δήθεν χρονική άλλαγή. Καί όμως, αυτή είναι έκδήλωσις και άφετηρία τής αίρέσεως του Οίκουμενισμού. Δεν είναι άπλώς εύρυτέρα θρησκευτική καί εκκλησιαστική μεταρρύθμισις, άλλα οίκουμενιστική καινοτομία, μέχρις άφομοιώσεώς τής ’Ορθοδοξίας υπό των αιρέσεων καί υποταγής των ’Ορθοδόξων εις τον άντίχριστον αίρεσιάρχην Πάπαν. Είναι, όντως «άνατροπή τού παντός μέχρι του ’Αντίχριστου» 6177, όπως γράφει πάλιν ό αύτός άγιος διά τήν μοιχειανικήν αί'ρεσιν, ή οποία καταλύει τον νόμον του Θεού, όπως καί ή παναίρεσις τού Οίκουμενισμοϋ.

Διά τής έορτολογικής καινοτομίας, οί ’Ορθόδοξοι διηρέθησαν εις δύο. Εις νοσοϋντας εν πίστει καί ύγιαίνοντας. Εις καινοτόμους καί ένισταμένους. Εις οπαδούς τής καινοτομίας, εν έπιγνώσει ή εν άγνοια, καί εις ένισταμένους καί άποτειχιζομένους κατά τής αίρέσεως καί υπέρ τής ’Ορθοδοξίας. Δηλαδή εις άγωνιζομένους προς ένωσιν «των διεστώτων», όπως ονομάζει τούς ούτω διηρημένους ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος 6178, δι’ ορθοδόξου ένώσεως τής Εκκλησίας.

Οί οπαδοί τής έορτολογικής καινοτομίας τού 1924 δεν έκρίθησαν είσέτι είδικώς καί πανορθοδόξως, ώς προβλέπεται παρά τής ’Ορθοδοξίας. 'Όπως γράφει ό άγιος Νικόδημος ό 'Αγιορείτης, ο άθετήσας τά νόμιμα θεωρείται κατακεκριμένος, έφ’ όσον κριθή υπό «τού β' προσώπου, ήτοι τής Συνόδου» 6179.

Οί καινοτομήσαντες άπό τού 1924 κείνται υπό κρίσιν καί πρόκειται νά κριθοΰν, βάσει των Ί. Συνόδων, Τοπικών καί Οικουμενικών, καί τών αγίων Πατέρων, μάλιστα δε τών εκκλησιαστικών αποφάσεων τού ΙΣΤ' αίώνος κατά τών τότε παπικών προτάσεων περί έορτολογικής καινοτομίας. Διά τούτο οί άποτειχιζόμενοι εκ τούτων τών καινοτόμων διακόπτουν τήν κοινωνίαν «προ συνοδικής διαγνώσεως» αύτών, όπως γράφεται εις τον ΙΕ' Κανόνα τής Πρωτοδευτέρας Συνόδου 6180. Δηλαδή οί καινοτόμοι ούτοι είναι είσέτι άκριτοι. Συνεπώς τά Μυστήρια αύτών είναι ισχυρά, αί τυχόν έπιβαλλόμεναι παρ’ αυτών ποιναί κατά των ένισταμένων άκυροι καί άνυπόστατοι, ή δέ μετάνοιά των καί ή άποκατάστασίς των έίς την ’Ορθοδοξίαν εύκολος, εάν θελήσουν την μακαρίαν επιστροφήν.

Μετάνοια καί επιστροφή. Παν καινοτόμον μέλος τής διηρημένης έν Έλλάδι Εκκλησίας δύναται. νά μετατραπή είς ένιστάμενον κατά τής οίκουμενιστικής καινοτομίας. Τούτο είναι δυνατόν νά πραγματοποίησή διά μετάνοιας, όπως έγίνετο πάντοτε εις την ’Ορθοδοξίαν. Εις την Δ' Οικουμενικήν Σύνοδον, κατά τάς εργασίας αύτής, επίσκοποι ταύτης έβόησαν: «πάντες ήμάρτομεν, πάντες συγγνώμην αίτουμεν». «Καί άναστάς ο εύλαβέστατος έπίσκοπος Ίουβενάλιος άμα αύτοίς (μαζί με αυτούς), μετήλθεν εις το άλλο μέρος», ήτοι των ’Ορθοδόξων. «Καί άνεβόησαν οί άνατολικοί καί οί συν αύτοίς ευλαβέστατοι επίσκοποι...ο Θεός καλώς ήνεγκέ σε (σε έφερεν), ’Ορθόδοξε, καλώς ήλθες» 6181. Δηλαδή έγένοντο δεκτοί διά μετάνοιας καί προσχωρήσεως εις τούς ’Ορθοδόξους. Παρόμοιον τρόπον επιστροφής βλέπομεν καί εις τήν ΣΤ' Οικουμενικήν Σύνοδον.

Ό πρόεδρος τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου άγιος Ταράσιος είπεν, ότι «οί πλείους (οί περισσότεροι)» τών άγιων Πατέρων τής ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου υπό αιρετικών «έκεχειροτόνηντο (είχον χειροτόνηθή)», μάλιστα «τών καθηγητών (αρχηγών) τής αίρέσεως τών μονοθελητών» 6182. Δηλαδή ένετάχθησαν εις τήν Όρθοδοξίαν διά προσχωρήσεως.

Προσέτι επιστροφή εις τήν Όρθοδοξίαν έγένετο καί διά ρητής άποκηρύξεως τής αίρέσεως. Ό άγιος Μελέτιος ’Αντιόχειας έχειροτονήθη υπό αιρετικών ακρίτων είσέτι καί διά τούτο λεγομένων «καινών αιρετικών» 6183. Επειδή ομως κατά τον ένθρονιστήριον λόγον του ύπεστήριξε τήν Όρθοδοξίαν, ήγήθη τών Όρθοδόξων τής ’Αντιόχειας καί κατόπιν έγινε πρόεδρος τής Β' Οικουμενικής Συνόδου. Δηλαδή έγένετο δεκτός υπό τών Όρθοδόξων δι’ ομολογίας καί κηρύξεως τής Ορθοδόξου πίστεως. Τοιουτον συνέβη καί άργότερον.

Ή Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος έπεκαλέσθη καί σχετικόν άπόσπασμα «εκ του βίου τού οσίου πα- τρος ημών Σάββα». Εις αύτό άναφέρεται, οτι οί κορυφαίοι τών Μοναχών άγιος Σάββας καί άγιος Θεοδόσιος μετά τών ύπ’ αύτούς Μοναχών έκοινώνησαν προς τον ’Αρχιεπίσκοπον 'Ιεροσολύμων Ίωάννην Γ', οστις είχε συμφρονήσει μετά τού αίρεσιάρχου Σεβήρου, κατόπιν προφορικής ύπ’ αύτοΰ άποκηρύξεως τής αίρέσεως 6184. Εις δέ τήν Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον ο έξαρχος τής αίρέσεως τής Είκονομαχίας Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας έγένετο δεκτός εις την Σύνοδον ώς μέλος ταύτης, δι’ έξετάσεως του φρονήματος καί λιβέλλου, ήτοι εγγράφου άποκηρύξεως τής μεγάλης ταύτης αίρέσεως 6185.

Ή ορθόδοξος λοιπόν παράδοσις των 'Αγίων Οικουμενικών Συνοδών καί των Αγίων Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας επιβάλλει, όπως τα άσθενοΰντα εν πίστει μέλη τής διηρημένης εν Έλλάδι Εκκλησίας γίνωνται δεκτά με ένα εκ των άνωτέρω τρόπων μετάνοιας καί επιστροφής των εις την τάξιν τής ’Ορθοδοξίας. Διότι καί ταυτα δεν είναι κεκριμένοι σχισματικοί ή αιρετικοί Χριστιανοί, άλλα ακρίτα είσέτι μέλη τής Εκκλησίας. Ή δε οικονομία τής εύλογημένης ταύτης μετάνοιας καί τής άμέσου ή προοδευτικής επιστροφής άνήκει, βεβαίως, εις την εν Θεω κρίσιν του Όρδοδόξου καί πράττοντος κατά Θεόν Επισκόπου, ή του εντεταλμένου ύπ’ αύτου πνευματικού.

Οί πιστοί οφείλουν νά δέχωνται τάς θεοφιλείς ταύτας οικονομίας των ποιμένων τού Θεού ώς πορείαν προς την τελειότητα, συμφώνως προς το θέλημα του Σωτήρος ημών Χριστού, «ος πάντας άνθρώπους θέλει σωθήναι καί εις έπίγνωσιν άληθείας έλθείν» 6186. ’Αλλά καί την δείαν εντολήν την λέγουσαν, «τον δε άσθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεστε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών» 6187. «Πάντες», γράφει ο άγιος ’Ιγνάτιος ό Θεοφόρος, τον Όρθόδοξον ’Επίσκοπον «άκολουθείτε» καί τούς πρεσβυτέρους. Διότι «ό (εκείνο το όποιον) αν εκείνος δοκιμάση (θά έγκρίνη), τούτο» είναι «καί τώ Θεω (εις τον Θεόν) εύάρεστον» 6188.

Προς Σύνοδον ένώσεως. Έφ’ όσον ή έν Έλλάδι Εκκλησία είναι σήμερον διηρημένη, προφανώς ή Ί. Σύνοδος τής ηνωμένης έν Έλλάδι Εκκλησίας, ώς ήτο προ τής καινοτομίας τού 1924, δεν δύναται νά σύγκληθή. Ή συγκρότησις τής Συνόδου ταύτης θά καταστή δυνατή, οτε οί διιστάμενοι θά ένώθούν έν τή Όρθοδοξία, ώς έγένετο πάντοτε έν τή Όρθοδόξω Έκκλησία.

Κατά την χρονικήν περίοδον π.χ. έπικρατήσεως τής είκονομαχι- κής καινοτομίας, δεν ήτο δυνατόν νά σύγκληθή Όρδόδοξος Σύνοδος τής όλης ’Εκκλησίας. Διά τούτο αΰτη συνεκροτήθη, οτε δεν ϊσχυε ή αίρεσις τής Είκονομαχίας, δηλαδή το 787, ώς ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος ένώσεως. Ή ιδία Z΄ Οικουμενική Σύνοδος γράφει διά τών αγίων αύτής Πατέρων ότι έγένετο, «ϊνα τών διεστώτων τήν διαφωνίαν εις συμφωνίαν μεταγάγωμεν καί τό μεσότειχον άρθή τής έχθρας και ή άρχήθεν θεσμοθεσία τής Καθολικής (’Ορθοδόξου) Εκκλησίας το κύρος άπολάβοι» 6189. Δηλαδή συνεκροτήθη διά να ένωση τα διιστάμενα μέρη τής διηρημένης και τότε Εκκλησίας, τούς διαφωνούντας προς την ’Ορθόδοξον πίστιν είκονομάχους καί τούς ένισταμένους κατά τής είκονομαχικής αίρέσεως ’Ορθοδόξους, διά συμφωνίας εν τή ’Ορθοδοξία.

Παρομοίως καί ή Σύνοδος τής ηνωμένης εν Έλλάδι Εκκλησίας δύναται νά σύγκληθή ως Σύνοδος ένώσεως «των διεστώτων» οπαδών τής οίκουμενιστικής καινοτομίας καί των ένισταμένων κατ’ αύτής, διά συμφωνίας εν τή ’Ορθοδοξία.

Κατά την διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ή λεγομένη «Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος» δεν είναι ή Σύνοδος τής ηνωμένης εν Έλλάδι Εκκλησίας. Αΰτη είναι Σύνοδος εν καινοτομία καί εν εκκλησιαστική διαστάσει. Αί δε πράξεις καί αποφάσεις ταύτης υπέρ τής έορτολογικής καινοτομίας καί του παπικού Οίκουμενισμου, ή γενικώτερον τής Οίκουμενιστικής αίρέσεως, την κατατάσσουν, βεβαίως, εις την κατηγορίαν παλαιοτέρων φιλαιρετικών ή αιρετικών Συνόδων, αί οποίαι έγίνοντο προ συγκλήσεως Οικουμενικών Συνόδων, όπως π.χ. είναι ή είκονομαχική Σύνοδος του 754 ήτις συνεκροτήθη υπερ της καινοτομίας 6190 της αιρεσεως τής Είκονομαχίας, καί κατεκρίθη άπό την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον.

Άλλά ούδέ αί Ί. Σύνοδοι τών ένισταμένων κατά τής έορτολογικής καινοτομίας του Οίκουμενισμου άποτελουν τήν Σύνοδον τής ηνωμένης έν Έλλάδι ’Ορθοδόξου Εκκλησίας. Συμφώνως προς τον εύαγγελικόν καί κανονικόν νόμον καί τήν διδαχήν τών αγίων Πατέρων, ή άποτείχισις καί ό άντιαιρετικός άγων τών ένισταμένων ’Ορθοδόξων άποσκοπεί εις τήν διάσωσιν τής ένότητος τής πίστεως τής Εκκλησίας καί εις τήν ’Ορθόδοξον ένωσιν τής διηρημένης έν Έλλάδι Εκκλησίας, διά Συνόδου ένώσεως. Ώς έλέχθη, ούτοι «ού σχίσματι τήν ένωσιν τής Εκκλησίας κατέτεμον, άλλά σχισμάτων καί μερισμών τήν Εκκλησίαν έσπούδασαν ρύσασθαι», ήτοι νά σώσουν 6191. Έφ’ οσον λοιπόν ή Σύνοδος ένώσεως έπιδιώκεται καί θά γίνη εις το μέλλον, τώρα δε διεξάγεται άγων ’Ορθοδόξου ένστάσεως, αί ύπάρχουσαι Σύνοδοι τών ένισταμένων έχουν σημασίαν καλού άγώνος υπέρ τής πίστεως. Δηλαδή νοούνται ώς ομάδες καί συγκροτήσεις Επισκόπων ένισταμένων άντιαιρετικώς καί ορθοδόξως, υπέρ τής ’Ορθοδοξίας καί τής ένώσεως τής Εκκλησίας.

’Ανάγκη ορθοδόξου, ένστάσεως. Προέχει λοιπόν οχι ή διοικητική οργάνωσις των ένισταμένων, ώς ούτοι μόνον νά άπετέλουν την εν Έλλάδι ήνωμένην Εκκλησίαν, άλλα ο άντιαιρετικός άγων των ’Ορθοδόξων, ώς έπραξαν καί έδίδαξαν εις τό παρελθόν καί οι Άγιοι. «Άγώνος ούν χρεία (άνάγκη) μεγάλου καί τούτου νομίμου», λέγει ό Μ. Βασίλειος 6192 εις παράλληλον προς την ίδικήν μας εποχήν. Δηλαδή υπάρχει άνάγκη μεγάλου άγώνος, συμφώνου προς τον ευαγγελικόν καί κανονικόν νόμον, καί τήν πράξιν των 'Αγίων καί τήν θεμιτήν πολιτειακήν νομοθεσίαν.

Πάσαι αί Οίκουμενικαί Συνοδοί ένώσεως τής Εκκλησίας υπήρξαν καρπός ιερών άγώνων των ’Ορθοδόξων ένισταμένων.

Ή Α' Οικουμενική Σύνοδος προήλθεν ώς άποτέλεσμα των υπέρ πίστεως άγώνων μάλιστα του άγιου ’Αλεξάνδρου ’Αλεξάνδρειάς καί του Μ. Αθανασίου.

Ή Β' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του Μ. Βασιλείου καί Γρηγορίου του θεολόγου.

Ή Γ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του αγίου Κυρίλλου ’Αλεξάνδρειάς καί του άγιου Κελεστίνου Ρώμης.

Ή Δ' καί Ε' Οίκουμενικαί Σύνοδοι των άγώνων των ’Ορθοδόξων, οί οποίοι δεν εφησύχασαν, άλλά ήγωνίσθησαν υπέρ τής ’Ορθοδόξου πίστεως «άχρι θανάτου» 6193.

Ή ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του άγιου Μαξίμου του Όμολογητού καί του άγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων.

Ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του άγίου Ίωάννου του Δαμασκηνού καί άλλων 'Αγίων. Καί σήμερον θά φθάσωμεν εις ’Ορθόδοξον Σύνοδον ένώσεως τής διηρημένης εν Έλλάδι ’Εκκλησίας, διά μιμήσεως των προ ημών άγιων καί ηρωικών άγωνιστών υπέρ τής ’Ορθοδοξίας. ’Απαιτείται, λοιπόν, ’Ορθοδοξία. Πατερική θεμελίωσις. Ένστασις κατά τό παράδειγμα τών 'Αγίων. Συνεργασία τών ένισταμένων εν όρθοδόξω πίστει καί άγάπη «τής άληθείας», ώς λέγει ό ’Απόστολος Παύλος 6194. Καί άγών κατά τής έορτολογικής καινοτομίας καί γενικώτερον κατά τής παναιρέσεως του Οίκουμενισμοΰ. Άγών υπέρ τής ’Ορθοδοξίας μέγας, νόμιμος καί μέχρι θανάτου. Διότι «γίνου πιστός άχρι θανάτου, καί δώσω σοι τον στέφανον τής ζωής», λέγει ό Κύριος τής Μιας Αγίας Καθολικής καί Άποστολικής ’Εκκλησίας, ο Κύριος ήμών Ίησους Χριστός 6195» ( 813 )

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΗΟΓΟΡΙΑΝΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ,ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΑΛΕΙ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ........

(Από το βιβλίο " ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ" σελ 697-698 )

Δεν « μετέβαλε το έορτολόγιον ή το πασχάλιον» ή έορτολογική καινοτομία τοϋ 1924, τονίζουσιν οί θεράποντες αύτής, «οΰτε μετεβλήθη τι έν τή Όρδοδόξω ημών Εκκλησία»! (584).

Το έορτολόγιον καί το πασχάλιον τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας μένουσιν άμετάβλητα»!(585). Άντιφάσκοντες ομως προς έαυτους ούτοι, πάντες λέγουσι και ότι μετεβλήθη, ή ήλλαξεν, ή μετερρυθμίσθη, το εκκλησιαστικόν ήμερολόγιον, μετ’ αύτοϋ δέ, ώς φυσικόν, καί τό έορτολόγιον. « Ενεκρίθη» πατριαρχικώς ημερολογιακή «προσαρμογή εορτολογίου», γράφει ο Άθηνών Χρυσόστομος ( 586 ), «διά τής προσθήκης 13 ήμερων είς το έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον», ώς προετάθη παρ’ αύτοΰ( 587 ).

Συνεπώς μετεβλήθη ή ήμερολογιακή τάξις τών άκινήτων εορτών διά μετακινήσεως αύτών κατά 13 ημέρας καί οΰτω διεταράχθη ή πατροπαράδοτος λειτουργική σχέσις τούτων προς τό πασχάλιον......

......Δηλαδή, προς τήν έορτήν τοΰ Πάσχα καί προς τάς έκ ταύτης έξαρτωμένας κινητάς έορτάς......

......προς τά Κυριακάς, προς τάς άκολουθίας τής Παρακλητικής....

.......προς τά Ευαγγέλια, τούς ’Αποστόλους, τούς ήχους, άκόμη και προς τάς νηστείας!

«Τι ταΰτα άποδεικνύουσι», γράφει έν έτει 1925 ο Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως Χριστοφόρος, «εί μη οτι καί ο πασχάλιος Κανών» «προσεβλήθη »; «’Αλλά μήπως και την τών 'Αγίων ’Αποστόλων νηστείαν κατά τό 1924 δεν ήναγκάσθησαν οί μεταρρυθμισταί νά συντομεύσωσι;

Ποιος δέ, έστω καί έκ των άπλουστάτων Χριστιανών, άναγινώσκων τό πασχάλιον έκαστου έτους, δεν ευρίσκει εν αύτώ καθορίζομενον καί τον χρόνον, καθ’ ον θά διαρκέση κατά τό έτος εκείνο ή νηστεία αύτη;

Άλλά τούτο δεν άποδεικνύει, οτι ό καθορισμός τής νηστείας τών 'Αγίων ’Αποστόλων άποτελεί μέρος τού πασχαλίου Κανόνος καί, έπομένως, οτι ή παράβασις τούτου είναι παράβασις καί αύτοϋ τού Κανόνος» τού Πάσχα ; (588).

Προσέτι ή νηστεία τών 'Αγίων ’Αποστόλων, διά τής έορτολογικής καινοτομίας, δεν μειοΰται μόνον, άλλά πολλάκις καί καταργείται παντελώς, ως έγένετο κατά τό έτος 1983, καθ’ ό ή πρώτη ημέρα τής νηστείας ταύτης έπεσε... πέντε ημέρας μετά την λήξιν αύτής! 5817 (ί. ά. σ. 473 - 483).

Αποδεικνύεται, λοιπόν, οτι είναι άναληθής ή μάλλον ψευδής ό ισχυρισμός, οτι δήθεν ούδέν τι μετεβλήθη εν τή Όρθοδόξω ’Εκκλησία διά τής έορτολογικής καινοτομίας τού 1924. ’Αλλά καί ή ημερολογιακή μετακίνησις τών άκινήτων έορτών άνευ τής ταυτοχρόνου μετακινήσεως τών έορτών τού πασχαλίου, ήν επικαλούνται οί καινοτομοι, μάλλον επιβαρύνει τήν θέσιν των.

Ή διάσπασις αύτη έπέφερεν έμφανεστέραν έορτολογικήν άσυμφωνίαν καί σύγχυσιν, προς βεβαίαν κατάκρισιν καί τής ούτω γενομένης έορτολογικής καινοτομίας. Προσέτι ή καινοτομία τού 1924 έγένετο μετά τής οίκουμενιστικής προοπτικής μετακινήσεως έν τώ μέλλοντι καί τού Πάσχα, προς όλοκλήρωσιν τής έορτολογικής άποστασίας, έν ή οί οίκουμενισταί πορεύονται άσυγκράτητοι. Πλήν όμως καί έν τούτω ή άπαρχή ήδη έγένετο.

'Ως •θά λεχθή καί κατωτέρω, ή ’Ορθόδοξος Εκκλησία Φινλανδίας έφαρμόζει ήδη την έορτολογικήν καινοτομίαν καί ως προς τό πασχάλιον, αί δέ έκασταχού Ίεραρχίαι σιωπώσιν έπ’ αύτού έν τή άνόμω τακτική τού έφησυχάζειν.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ......

584 . Χρυσοστόμου PG. 53, 134.
585 . Χρυσοστόμου PG. 53, 138.
586 . Σεβηρ . Γαβαλ. PG. 56, 490.
587. Γενεσ. γ΄ 16 - 19
588 . Χρυσοστόμου PG. 53 , 143.
812. Γενέσ. ζ' 21.
813. Κυρίλλου Άλεξ., PG. 69,72.

5817 . Ωρολόγιον το μέγα
6154. Λουκ. β', 34.
6155. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1045.
6156. Συμεώνος Θεσσαλονίκης, PG. 155, 64.
6157. Συμβόλου τ^ς Πίστεως.
6158. Διατυπώσεως Α' Οικουμενικές Συνόδου, Μ. 2, 889.
6159. Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 55, 186.
6160. Γαλ. α' 2.
6161. Άποκαλύψ. β' 1.
6162. Έφεσ. δ' 5.
6163. Ματθ. κη' 19.
6164. Ματθ. ιστ' 18.
6165. Χρυσοστόμου, PG. 48 , 844.
6166. A' Kopινθ. α' 10 - 14.
6167. Ματθ. ιγ' 24 - 30
6168. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικές Συνόδου, Μ. 12, 1042.
6169. Κελεστίνου Ρώμης, Μ. 4, 1045.
6170. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6171. ΛΑ' Άποστολίκου Κανόνος.
6172. Ζωρανα, Σ. Κ. 2, 40.
6173. Χρυσοστόμου, PG. 63, 231.
6174. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6175. Ζωναρά, Σ. Κ. 2, 694.
6176. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1164.
6177. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1025.
6178. ’Επιστολής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 408.
6179. Νικοδήμου ‘Αγιορείτου, «Πηδάλιον», σ. ιθ', 5.
6180. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6181. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1034.
6182. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1047.
6183. Έπιφανίου Κύπρου, PG. 42,429'.
6184. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου,Μ. 12, 1042 - 1047
6185. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1114 - 1115,1119
6186. Α' Τιμοθ. β' 4.
6187. Ρωμ. ιδ' 1. .
6188. ’Ιγνατίου θεοφόρου, BE ΠΕΣ, 2, 281.
6189. Επιστολές Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 408.
6190. Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 397.
6191. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6192. Μ. Βασιλείου, PG. 31, 1540.
6193. ’Αποκαλύψ. β' 10.
6194. Β' Θεσσαλ. β' 10.
6195. Άποκαλύψ. β' 10.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ : http://neataksi.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

51
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΖΑΝΗ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ.......

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΟΙ.....ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ , ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ , ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ , ΜΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΟΙ......ΟΣΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΚΥΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΚΡΙΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΟ ΖΩΝΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΟΙ.....ΟΣΟΙ ΜΕΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΛΛΩΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑΓΗ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΟΙ......ΟΣΟΙ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ , ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ , Η ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΛΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ..... ....ΑΛΛΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥΣ ΘΡΟΝΟΥΣ....ΚΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΑΝΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ....ΔΕΝ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ Η ΤΟΠΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ , ΑΦΟΥ ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ Η ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΓΚΥΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ , ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ Η ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΒΟΗΘΑΝΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.

Ο ΙΕ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΒ΄ ΣΥΝΟΔΟΥ.........

Α΄μέρος κανόνα……..

Τά όρισθέντα περί Πρεσβυτέρων καί Επισκόπων καί Μητροπολιτών, πολλώ μάλλον έπί Πατριαρχών αρμόζει. "Ωστε εί τις Πρεσβύτερος, ή ’Επίσκοπος, ή Μητροπολίτης τολμήσοι άποστήναι της πρός τον οΐκεΐον Πατριάρχην κοινωνίας, καί μή άναφέροι τό όνομα αύτοΰ, κατά τό ώρισμένον καί τεταγμένον, έν τη θεία Μυσταγωγία, αλλά προ έμφανείας συνοδικής καί τελείας αύτοΰ κατακρίσεως, σχίσμα ποιήσοι• τούτον ώρισεν ή άγία Σύνοδος πάσης ίερατείας παντελώς άλλότριον είναι, εί μόνον έλεγχθείη τούτο παρανομήσας. Καί ταύτα μέν έσφράγισταί τε καί ώρισται περί τών προφάσει τινών έγκλημάτων τών οικείων άφισταμένων προέδρων, καί σχίσμα ποιούντων, καί τήν ενωσιν τής ’Εκκλησίας διασπώντων……..

Β΄μέρος κανόνα……..

Στο β΄μέρος του ο κανόνας λέει ότι όταν κηρυχτεί αίρεση κατεγνωσμένη από τους αγίους πατέρες και από τις αγίες συνόδους μπορεί να γίνει η διακοπή της μνημόνευση του αιρετικού επισκόπου και προ συνοδικής διαγνώσεως…..αυτό αναφέρει η συνέχεια του ΙΕ΄ κανόνα της ΑΒ συνόδου………

Β΄μέρος κανόνα………

Οί γάρ δι’ αίρεσίν τινα παρά τών άγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της πρός τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι τήν αΐρεσιν δημοσία κηρύττοντος, καί γυμνή τή κεφαλή έπ’ ’Εκκλησίας διδάσκοντος, οί τοιοΰτοι ού μόνον τή κανονική έπιτιμήσει ούχ υπόκεινται πρό συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς τής πρός τον καλούμενον ’Επίσκοπον κοινωνίας άποτειχίζοντες, άλλα καί τής πρεπούσης τιμής τοις όρθοδόξοις άξιωθήσονται. Ού γάρ ’Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί ού σχίσματι τήν ένωσιν τής ’Εκκλησίας κατέτεμον, άλλά σχισμάτων καί μερισμών τήν ’Εκκλησίαν έσπουδασαν Ρύσασθαι.


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ Α.Δ ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ "ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ - ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ " ΑΘΗΝΑΙ 1985 - Σελ 808 -815

"Ενστασις καί ενωσις έν τη έκκλησιολογία τών Πατέρων


Μεταξύ έορτολογικής καινοτομίας καί κακοδοξίας περί άκύρων Μυστηρίων, ίσταται ή άκαινοτόμητος καί ορθόδοξος οδός του Κυρίου τής ’Εκκλησίας Ίησου Χρίστου. Αύτη δεικνύεται εις τούς άνθρώπους προς σωτηρίαν διά τών 'Αγίων τής Μιας 'Αγίας Καθολικής (’Ορθοδόξου) καί Άποστολικής Εκκλησίας.

’Ανευρίσκεται δε εις τήν διδαχήν τών άγιων Πατέρων, οιτινες είναι οί άσφαλείς διδάσκαλοι καί οδηγοί τής έν Χριστώ σωτηρίας πάντοτε, μάλιστα δε εις τούς έσχατους τούτους καιρούς τής άντιχρίστου άποστασίας. «Ούδέν γάρ» έστιν, «ο μή είρήκασιν (έχουσιν εΐπει) οί Πατέρες» 6156. Κατωτέρω έκτίθενται αί κατά τούς Πατέρας έκκλησιολογικαί θέσεις Ιεράρχου τής ορθοδόξου ένστάσεως, ώς αύται έδημοσιεύθησαν προσφάτως.

«Έ κ κ λ η σ ί α καί α ί ρ ε σ ι ς. Πιστεύομεν εις «Μίαν 'Αγίαν Καθολικήν καί Άποστολικήν Εκκλησίαν» 6157. «Μία» είναι «ή ’Εκκλησία, έν ούρανοίς, ή αυτή καί έπί γής» 6158, «καν έκ διαφόρων τόπων προσαγορεύηται (όνομάζηται)» 6159, ώς π.χ. Εκκλησία «τής Γαλατίας»6160, «έν Έφέσω» Εκκλησία 6161, έν Έλλάδι Εκκλησία. «Είς» είναι ό «Κύριος» τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χρίστος. «Μία» είναι ή «πίστις» τής Εκκλησίας, ή Όρθοδοξία των θεοπνεύστων ’Αποστόλων, των 'Αγίων Οικουμενικών Συνόδων καί τών θεοφόρων Πατέρων. «Έν» είναι το σωτήριον «Βάπτισμα» 6162, το ορθόδοξον Βάπτισμα «εις το όνομα του Πατρός καί τού Υιου καί του 'Αγίου πνεύματος» 6163

Ή καθ’ ολου Όρδόδοξος Εκκλησία είναι αλάθητος καί αήττητος. «Καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» 6164, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. Οί Χριστιανοί, όμως, καί αί κατά τόπους Έκκλησίαι είναι δυνατόν να ήττηθούν έν πίστει. Δηλαδή, είναι δυνατόν να νοσήσουν πνευματικώς καί να ΐδη τις «νόσημα έν τώ σώματι τής Εκκλησίας «πεφυτευμένον», ως λεγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσοστομος 6165. Να διαιρεθούν οί Χριστιανοί καί να έμφανισθούν εις τάς Εκκλησίας «σχίσματα», ως γράφει ό ’Απόστολος Παύλος προς Κορινθίους 6166. Είναι δυνατόν αί τοπικαί Έκκλησίαι να καταπέσουν εις την αίρεσιν, όπως συνέβη μέ την πάλαι ποτέ Όρδόδοξον Δυτικήν Εκκλησίαν, ή οποία κατέρρευσεν εις τάς μεγάλας αιρέσεις τού Παπισμού καί τού Προτεσταντισμού, τελευταίως δε καί εις την παναίρεσιν τού Οίκουμενισμοΰ.

Αί πνευματικαί νόσοι έν τή Εκκλησία θεραπεύονται, ή διά μετάνοιας, ή διά κρίσεως. Μέχρι τής άποβολής τού αιρετικού, τού σχισματικού καί τού άμαρτάνοντος, εϊτε παρά τής Εκκλησίας, εΐτε παρά Κυρίου, προφανώς, ή γνώμη τού πιστού δεν δύναται νά άντικαταστήση την καταδικαστικήν άπόφασιν τής Εκκλησίας καί τού Κυρίου Αύτής Ιησού Χριστού, έστω καί αν ή άκριτος κατάστασις παραταθή μέχρι τής δευτέρας παρουσίας. Ώς γνωστόν ή Εκκλησία «ώμοιώδη» έν τή Γραφή προς άγρόν έχοντα «σίτον» καί «ζιζάνια» 6167, συμφώνως προς την θείαν καί έκκλησιαστικήν οικονομίαν.

Νοσούντα μέλη τής Εκκλησίας νοούνται οί πλανώμενοι μεν περί την όρδόδοξον πίστιν καί άμαρτάνοντες, μη κριθέντες δε είσέτι έκκλησιαστικώς. Τών άκριτων τούτων μελών τά Μυστήρια, κατά την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον, είναι ισχυρά, καθ’ ότι ταύτα, ώς π.χ. ή «χειροτονία» «έκ τού Θεού έστιν», 'οπως είπεν ο πρόεδρος ταυτης άγιος Ταρασιος 6168. Αντιθέτως, αι τυχόν ποιναί τών κηρυττόντων αίρεσιν κατά τών Όρδοδόξων ένισταμένων είναι έκκλησιαστικώς άκυροι καί άνυπόστατοι, «άφ’ ού τοιαύτα κηρύττειν ήρξαντο», ώς γράφει ο άγιος Κελεστίνος Ρώμης καί έδέχδη ή Γ' Οικουμενική Σύνοδος 6169. Δηλαδή, άπό τής στιγμής πού ούτοι ήρχισαν νά κηρύττουν αιρετικά.

Έ ν ι σ τ ά μ ε ν ο ι και έ ν ω σ ι ς. Οί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν εύαγγελικόν και κανονικόν δικαίωμα νά άποτειχισθούν, δηλαδή νά διακόψουν την εκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί το μνημόσυνον του Επισκόπου, οστις κηρύσσει «αϊρεσιν» «δημοσία» «καί γυμνή τή κεφαλή επ’ Εκκλησίας» 6170, ή κατηγορείται, ότι σφάλλει άμετανοήτως «έν εύσεβεία καί δικαιοσύνη», ώς λέγει ό ΛΑ' Άποστολικός Κανών 6171. Δηλαδή, όταν πράττη «παρά το καθήκον καί δίκαιον», όπως ερμηνεύει ο κανονολόγος Ζωναράς 6172. Εάν ό Επίσκοπος καί ό Κληρικός, λέγει ό άγιος ’Ιωάννης ό Χρυσόστομος, είναι «πονηρός» «πίστεως ένεκεν, φεύγε αύτόν καί παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος ή (είναι), άλλά καν άγγελος εξ ούρανοΰ κατιών (κατελθών) » 6173.

Οί κανονικώς άποτειχιζόμενοι 'Ορθόδοξοι, συμφώνως. προς τούς Ιερούς Κανόνας, δεν ύπόκεινται «τή κανονική έπιτιμήσει», ήτοι δεν τιμωρούνται κανονικώς, άλλά είναι άξιοι καί έκκλησιαστικής «τιμής», «πρεπούσης» «τοις Όρθοδόξοις (εις τούς ’Ορθοδόξους)». Ούτοι τιμώνται ώς άξιοι ’Ορθόδοξοι, διότι «ου σχίσματι την ένωσιν τής Εκκλησίας κατέτεμον, άλλά», τούναντίον, άπό «σχισμάτων καί μερισμών την ’Εκκλησίαν έσπούδασαν ρύσασθαι (νά σώσουν)» 6174. Δηλαδή, όχι «σχίσμα κατά τής Έκλησίας έποίησαν, άλλά μάλλον» άπό «σχισμάτων την Εκκλησίαν άπήλλαξαν, οσον το έπ’ αύτοίς», ήτοι όσον έξαρτάται άπό αύτούς, έρμηνεύει πάλιν ό Ζωναράς 6175. Ό κηρύττων αίρεσιν καί είσάγων εις την ’Εκκλησίαν καινοτομίαν διαιρεί την ’Εκκλησίαν καί καταλύει την ένότητα ή ένωσιν ταύτης. Ό ένιστάμενος κατ’ αύτου ή άποτειχιζόμενος σπουδάζει νά σώση την ένωσιν ή ένότητα τής Εκκλησίας. Σκοπός τής ένστάσεως καί άποτειχίσεως είναι ή κατα- πολέμησις τής αίρέσεως, ή ύπεράσπισις τής ορθοδόξου πίστεως καί ή διάσωσις τής ένότητος τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ήτοι τής Όρθοδοξίας.

Ή οίκουμενιστική διαίρεσις τής Εκκλησίας. Ή έν Έλλάδι Εκκλησία είναι σήμερον, δυστυχώς, διηρημένη καί άσθενουσα. Το έτος 1924 σκοτειναί δυνάμεις την διήρεσαν διά τής έορτολογικής καινοτομίας τών δέκα τριών ημερών. Ή καινοτομία αΰτη ομοιάζει προς την καινοτομίαν τής αίρέσεως τής Είκονομαχίας. Ή είκονομαχική αιρεσις ένεφανίσθη ώς κατάργησις των ιερών εικόνων. Δεν «άνεφέρετο» όμως «μόνον εις την προσκύνησήν των εικόνων, άλλ ήτο εύρυτέρα θρησκευτική και εκκλησιαστική μεταρρύθμισις» (812). Ήτο, άληθώς, «μεταστοιχείωσις τών άπάντων άθεωτάτη», ώς τήν χαρακτηρίζει ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης 6176. Και ή σημερινή έορτολογική καινοτομία παρουσιάζεται ώς άθώα δήθεν χρονική άλλαγή. Καί όμως, αυτή είναι έκδήλωσις και άφετηρία τής αίρέσεως του Οίκουμενισμού. Δεν είναι άπλώς εύρυτέρα θρησκευτική καί εκκλησιαστική μεταρρύθμισις, άλλα οίκουμενιστική καινοτομία, μέχρις άφομοιώσεώς τής ’Ορθοδοξίας υπό των αιρέσεων καί υποταγής των ’Ορθοδόξων εις τον άντίχριστον αίρεσιάρχην Πάπαν. Είναι, όντως «άνατροπή τού παντός μέχρι του ’Αντίχριστου» 6177, όπως γράφει πάλιν ό αύτός άγιος διά τήν μοιχειανικήν αί'ρεσιν, ή οποία καταλύει τον νόμον του Θεού, όπως καί ή παναίρεσις τού Οίκουμενισμοϋ.

Διά τής έορτολογικής καινοτομίας, οί ’Ορθόδοξοι διηρέθησαν εις δύο. Εις νοσοϋντας εν πίστει καί ύγιαίνοντας. Εις καινοτόμους καί ένισταμένους. Εις οπαδούς τής καινοτομίας, εν έπιγνώσει ή εν άγνοια, καί εις ένισταμένους καί άποτειχιζομένους κατά τής αίρέσεως καί υπέρ τής ’Ορθοδοξίας. Δηλαδή εις άγωνιζομένους προς ένωσιν «των διεστώτων», όπως ονομάζει τούς ούτω διηρημένους ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος 6178, δι’ ορθοδόξου ένώσεως τής Εκκλησίας.

Οί οπαδοί τής έορτολογικής καινοτομίας τού 1924 δεν έκρίθησαν είσέτι είδικώς καί πανορθοδόξως, ώς προβλέπεται παρά τής ’Ορθοδοξίας. 'Όπως γράφει ό άγιος Νικόδημος ό 'Αγιορείτης, ο άθετήσας τά νόμιμα θεωρείται κατακεκριμένος, έφ’ όσον κριθή υπό «τού β' προσώπου, ήτοι τής Συνόδου» 6179.

Οί καινοτομήσαντες άπό τού 1924 κείνται υπό κρίσιν καί πρόκειται νά κριθοΰν, βάσει των Ί. Συνόδων, Τοπικών καί Οικουμενικών, καί τών αγίων Πατέρων, μάλιστα δε τών εκκλησιαστικών αποφάσεων τού ΙΣΤ' αίώνος κατά τών τότε παπικών προτάσεων περί έορτολογικής καινοτομίας. Διά τούτο οί άποτειχιζόμενοι εκ τούτων τών καινοτόμων διακόπτουν τήν κοινωνίαν «προ συνοδικής διαγνώσεως» αύτών, όπως γράφεται εις τον ΙΕ' Κανόνα τής Πρωτοδευτέρας Συνόδου 6180. Δηλαδή οί καινοτόμοι ούτοι είναι είσέτι άκριτοι. Συνεπώς τά Μυστήρια αύτών είναι ισχυρά, αί τυχόν έπιβαλλόμεναι παρ’ αυτών ποιναί κατά των ένισταμένων άκυροι καί άνυπόστατοι, ή δέ μετάνοιά των καί ή άποκατάστασίς των έίς την ’Ορθοδοξίαν εύκολος, εάν θελήσουν την μακαρίαν επιστροφήν.

Μετάνοια καί επιστροφή. Παν καινοτόμον μέλος τής διηρημένης έν Έλλάδι Εκκλησίας δύναται. νά μετατραπή είς ένιστάμενον κατά τής οίκουμενιστικής καινοτομίας. Τούτο είναι δυνατόν νά πραγματοποίησή διά μετάνοιας, όπως έγίνετο πάντοτε εις την ’Ορθοδοξίαν. Εις την Δ' Οικουμενικήν Σύνοδον, κατά τάς εργασίας αύτής, επίσκοποι ταύτης έβόησαν: «πάντες ήμάρτομεν, πάντες συγγνώμην αίτουμεν». «Καί άναστάς ο εύλαβέστατος έπίσκοπος Ίουβενάλιος άμα αύτοίς (μαζί με αυτούς), μετήλθεν εις το άλλο μέρος», ήτοι των ’Ορθοδόξων. «Καί άνεβόησαν οί άνατολικοί καί οί συν αύτοίς ευλαβέστατοι επίσκοποι...ο Θεός καλώς ήνεγκέ σε (σε έφερεν), ’Ορθόδοξε, καλώς ήλθες» 6181. Δηλαδή έγένοντο δεκτοί διά μετάνοιας καί προσχωρήσεως εις τούς ’Ορθοδόξους. Παρόμοιον τρόπον επιστροφής βλέπομεν καί εις τήν ΣΤ' Οικουμενικήν Σύνοδον.

Ό πρόεδρος τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου άγιος Ταράσιος είπεν, ότι «οί πλείους (οί περισσότεροι)» τών άγιων Πατέρων τής ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου υπό αιρετικών «έκεχειροτόνηντο (είχον χειροτόνηθή)», μάλιστα «τών καθηγητών (αρχηγών) τής αίρέσεως τών μονοθελητών» 6182. Δηλαδή ένετάχθησαν εις τήν Όρθοδοξίαν διά προσχωρήσεως.

Προσέτι επιστροφή εις τήν Όρθοδοξίαν έγένετο καί διά ρητής άποκηρύξεως τής αίρέσεως. Ό άγιος Μελέτιος ’Αντιόχειας έχειροτονήθη υπό αιρετικών ακρίτων είσέτι καί διά τούτο λεγομένων «καινών αιρετικών» 6183. Επειδή ομως κατά τον ένθρονιστήριον λόγον του ύπεστήριξε τήν Όρθοδοξίαν, ήγήθη τών Όρθοδόξων τής ’Αντιόχειας καί κατόπιν έγινε πρόεδρος τής Β' Οικουμενικής Συνόδου. Δηλαδή έγένετο δεκτός υπό τών Όρθοδόξων δι’ ομολογίας καί κηρύξεως τής Ορθοδόξου πίστεως. Τοιουτον συνέβη καί άργότερον.

Ή Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος έπεκαλέσθη καί σχετικόν άπόσπασμα «εκ του βίου τού οσίου πα- τρος ημών Σάββα». Εις αύτό άναφέρεται, οτι οί κορυφαίοι τών Μοναχών άγιος Σάββας καί άγιος Θεοδόσιος μετά τών ύπ’ αύτούς Μοναχών έκοινώνησαν προς τον ’Αρχιεπίσκοπον 'Ιεροσολύμων Ίωάννην Γ', οστις είχε συμφρονήσει μετά τού αίρεσιάρχου Σεβήρου, κατόπιν προφορικής ύπ’ αύτοΰ άποκηρύξεως τής αίρέσεως 6184. Εις δέ τήν Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον ο έξαρχος τής αίρέσεως τής Είκονομαχίας Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας έγένετο δεκτός εις την Σύνοδον ώς μέλος ταύτης, δι’ έξετάσεως του φρονήματος καί λιβέλλου, ήτοι εγγράφου άποκηρύξεως τής μεγάλης ταύτης αίρέσεως 6185.

Ή ορθόδοξος λοιπόν παράδοσις των 'Αγίων Οικουμενικών Συνοδών καί των Αγίων Πατέρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας επιβάλλει, όπως τα άσθενοΰντα εν πίστει μέλη τής διηρημένης εν Έλλάδι Εκκλησίας γίνωνται δεκτά με ένα εκ των άνωτέρω τρόπων μετάνοιας καί επιστροφής των εις την τάξιν τής ’Ορθοδοξίας. Διότι καί ταυτα δεν είναι κεκριμένοι σχισματικοί ή αιρετικοί Χριστιανοί, άλλα ακρίτα είσέτι μέλη τής Εκκλησίας. Ή δε οικονομία τής εύλογημένης ταύτης μετάνοιας καί τής άμέσου ή προοδευτικής επιστροφής άνήκει, βεβαίως, εις την εν Θεω κρίσιν του Όρδοδόξου καί πράττοντος κατά Θεόν Επισκόπου, ή του εντεταλμένου ύπ’ αύτου πνευματικού.

Οί πιστοί οφείλουν νά δέχωνται τάς θεοφιλείς ταύτας οικονομίας των ποιμένων τού Θεού ώς πορείαν προς την τελειότητα, συμφώνως προς το θέλημα του Σωτήρος ημών Χριστού, «ος πάντας άνθρώπους θέλει σωθήναι καί εις έπίγνωσιν άληθείας έλθείν» 6186. ’Αλλά καί την δείαν εντολήν την λέγουσαν, «τον δε άσθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεστε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών» 6187. «Πάντες», γράφει ο άγιος ’Ιγνάτιος ό Θεοφόρος, τον Όρθόδοξον ’Επίσκοπον «άκολουθείτε» καί τούς πρεσβυτέρους. Διότι «ό (εκείνο το όποιον) αν εκείνος δοκιμάση (θά έγκρίνη), τούτο» είναι «καί τώ Θεω (εις τον Θεόν) εύάρεστον» 6188.

Προς Σύνοδον ένώσεως. Έφ’ όσον ή έν Έλλάδι Εκκλησία είναι σήμερον διηρημένη, προφανώς ή Ί. Σύνοδος τής ηνωμένης έν Έλλάδι Εκκλησίας, ώς ήτο προ τής καινοτομίας τού 1924, δεν δύναται νά σύγκληθή. Ή συγκρότησις τής Συνόδου ταύτης θά καταστή δυνατή, οτε οί διιστάμενοι θά ένώθούν έν τή Όρθοδοξία, ώς έγένετο πάντοτε έν τή Όρθοδόξω Έκκλησία.

Κατά την χρονικήν περίοδον π.χ. έπικρατήσεως τής είκονομαχι- κής καινοτομίας, δεν ήτο δυνατόν νά σύγκληθή Όρδόδοξος Σύνοδος τής όλης ’Εκκλησίας. Διά τούτο αΰτη συνεκροτήθη, οτε δεν ϊσχυε ή αίρεσις τής Είκονομαχίας, δηλαδή το 787, ώς ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος ένώσεως. Ή ιδία Z΄ Οικουμενική Σύνοδος γράφει διά τών αγίων αύτής Πατέρων ότι έγένετο, «ϊνα τών διεστώτων τήν διαφωνίαν εις συμφωνίαν μεταγάγωμεν καί τό μεσότειχον άρθή τής έχθρας και ή άρχήθεν θεσμοθεσία τής Καθολικής (’Ορθοδόξου) Εκκλησίας το κύρος άπολάβοι» 6189. Δηλαδή συνεκροτήθη διά να ένωση τα διιστάμενα μέρη τής διηρημένης και τότε Εκκλησίας, τούς διαφωνούντας προς την ’Ορθόδοξον πίστιν είκονομάχους καί τούς ένισταμένους κατά τής είκονομαχικής αίρέσεως ’Ορθοδόξους, διά συμφωνίας εν τή ’Ορθοδοξία.

Παρομοίως καί ή Σύνοδος τής ηνωμένης εν Έλλάδι Εκκλησίας δύναται νά σύγκληθή ως Σύνοδος ένώσεως «των διεστώτων» οπαδών τής οίκουμενιστικής καινοτομίας καί των ένισταμένων κατ’ αύτής, διά συμφωνίας εν τή ’Ορθοδοξία.

Κατά την διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, ή λεγομένη «Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος» δεν είναι ή Σύνοδος τής ηνωμένης εν Έλλάδι Εκκλησίας. Αΰτη είναι Σύνοδος εν καινοτομία καί εν εκκλησιαστική διαστάσει. Αί δε πράξεις καί αποφάσεις ταύτης υπέρ τής έορτολογικής καινοτομίας καί του παπικού Οίκουμενισμου, ή γενικώτερον τής Οίκουμενιστικής αίρέσεως, την κατατάσσουν, βεβαίως, εις την κατηγορίαν παλαιοτέρων φιλαιρετικών ή αιρετικών Συνόδων, αί οποίαι έγίνοντο προ συγκλήσεως Οικουμενικών Συνόδων, όπως π.χ. είναι ή είκονομαχική Σύνοδος του 754 ήτις συνεκροτήθη υπερ της καινοτομίας 6190 της αιρεσεως τής Είκονομαχίας, καί κατεκρίθη άπό την Ζ' Οικουμενικήν Σύνοδον.

Άλλά ούδέ αί Ί. Σύνοδοι τών ένισταμένων κατά τής έορτολογικής καινοτομίας του Οίκουμενισμου άποτελουν τήν Σύνοδον τής ηνωμένης έν Έλλάδι ’Ορθοδόξου Εκκλησίας. Συμφώνως προς τον εύαγγελικόν καί κανονικόν νόμον καί τήν διδαχήν τών αγίων Πατέρων, ή άποτείχισις καί ό άντιαιρετικός άγων τών ένισταμένων ’Ορθοδόξων άποσκοπεί εις τήν διάσωσιν τής ένότητος τής πίστεως τής Εκκλησίας καί εις τήν ’Ορθόδοξον ένωσιν τής διηρημένης έν Έλλάδι Εκκλησίας, διά Συνόδου ένώσεως. Ώς έλέχθη, ούτοι «ού σχίσματι τήν ένωσιν τής Εκκλησίας κατέτεμον, άλλά σχισμάτων καί μερισμών τήν Εκκλησίαν έσπούδασαν ρύσασθαι», ήτοι νά σώσουν 6191. Έφ’ οσον λοιπόν ή Σύνοδος ένώσεως έπιδιώκεται καί θά γίνη εις το μέλλον, τώρα δε διεξάγεται άγων ’Ορθοδόξου ένστάσεως, αί ύπάρχουσαι Σύνοδοι τών ένισταμένων έχουν σημασίαν καλού άγώνος υπέρ τής πίστεως. Δηλαδή νοούνται ώς ομάδες καί συγκροτήσεις Επισκόπων ένισταμένων άντιαιρετικώς καί ορθοδόξως, υπέρ τής ’Ορθοδοξίας καί τής ένώσεως τής Εκκλησίας.

’Ανάγκη ορθοδόξου, ένστάσεως. Προέχει λοιπόν οχι ή διοικητική οργάνωσις των ένισταμένων, ώς ούτοι μόνον νά άπετέλουν την εν Έλλάδι ήνωμένην Εκκλησίαν, άλλα ο άντιαιρετικός άγων των ’Ορθοδόξων, ώς έπραξαν καί έδίδαξαν εις τό παρελθόν καί οι Άγιοι. «Άγώνος ούν χρεία (άνάγκη) μεγάλου καί τούτου νομίμου», λέγει ό Μ. Βασίλειος 6192 εις παράλληλον προς την ίδικήν μας εποχήν. Δηλαδή υπάρχει άνάγκη μεγάλου άγώνος, συμφώνου προς τον ευαγγελικόν καί κανονικόν νόμον, καί τήν πράξιν των 'Αγίων καί τήν θεμιτήν πολιτειακήν νομοθεσίαν.

Πάσαι αί Οίκουμενικαί Συνοδοί ένώσεως τής Εκκλησίας υπήρξαν καρπός ιερών άγώνων των ’Ορθοδόξων ένισταμένων.

Ή Α' Οικουμενική Σύνοδος προήλθεν ώς άποτέλεσμα των υπέρ πίστεως άγώνων μάλιστα του άγιου ’Αλεξάνδρου ’Αλεξάνδρειάς καί του Μ. Αθανασίου.

Ή Β' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του Μ. Βασιλείου καί Γρηγορίου του θεολόγου.

Ή Γ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του αγίου Κυρίλλου ’Αλεξάνδρειάς καί του άγιου Κελεστίνου Ρώμης.

Ή Δ' καί Ε' Οίκουμενικαί Σύνοδοι των άγώνων των ’Ορθοδόξων, οί οποίοι δεν εφησύχασαν, άλλά ήγωνίσθησαν υπέρ τής ’Ορθοδόξου πίστεως «άχρι θανάτου» 6193.

Ή ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του άγιου Μαξίμου του Όμολογητού καί του άγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων.

Ή Ζ' Οικουμενική Σύνοδος των άγώνων μάλιστα του άγίου Ίωάννου του Δαμασκηνού καί άλλων 'Αγίων. Καί σήμερον θά φθάσωμεν εις ’Ορθόδοξον Σύνοδον ένώσεως τής διηρημένης εν Έλλάδι ’Εκκλησίας, διά μιμήσεως των προ ημών άγιων καί ηρωικών άγωνιστών υπέρ τής ’Ορθοδοξίας. ’Απαιτείται, λοιπόν, ’Ορθοδοξία. Πατερική θεμελίωσις. Ένστασις κατά τό παράδειγμα τών 'Αγίων. Συνεργασία τών ένισταμένων εν όρθοδόξω πίστει καί άγάπη «τής άληθείας», ώς λέγει ό ’Απόστολος Παύλος 6194. Καί άγών κατά τής έορτολογικής καινοτομίας καί γενικώτερον κατά τής παναιρέσεως του Οίκουμενισμοΰ. Άγών υπέρ τής ’Ορθοδοξίας μέγας, νόμιμος καί μέχρι θανάτου. Διότι «γίνου πιστός άχρι θανάτου, καί δώσω σοι τον στέφανον τής ζωής», λέγει ό Κύριος τής Μιας Αγίας Καθολικής καί Άποστολικής ’Εκκλησίας, ο Κύριος ήμών Ίησους Χριστός 6195» ( 813 )

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΗΟΓΟΡΙΑΝΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ,ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΑΛΕΙ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ........

(Από το βιβλίο " ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ" σελ 697-698 )

Δεν « μετέβαλε το έορτολόγιον ή το πασχάλιον» ή έορτολογική καινοτομία τοϋ 1924, τονίζουσιν οί θεράποντες αύτής, «οΰτε μετεβλήθη τι έν τή Όρδοδόξω ημών Εκκλησία»! (584).

Το έορτολόγιον καί το πασχάλιον τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας μένουσιν άμετάβλητα»!(585). Άντιφάσκοντες ομως προς έαυτους ούτοι, πάντες λέγουσι και ότι μετεβλήθη, ή ήλλαξεν, ή μετερρυθμίσθη, το εκκλησιαστικόν ήμερολόγιον, μετ’ αύτοϋ δέ, ώς φυσικόν, καί τό έορτολόγιον. « Ενεκρίθη» πατριαρχικώς ημερολογιακή «προσαρμογή εορτολογίου», γράφει ο Άθηνών Χρυσόστομος ( 586 ), «διά τής προσθήκης 13 ήμερων είς το έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον», ώς προετάθη παρ’ αύτοΰ( 587 ).

Συνεπώς μετεβλήθη ή ήμερολογιακή τάξις τών άκινήτων εορτών διά μετακινήσεως αύτών κατά 13 ημέρας καί οΰτω διεταράχθη ή πατροπαράδοτος λειτουργική σχέσις τούτων προς τό πασχάλιον......

......Δηλαδή, προς τήν έορτήν τοΰ Πάσχα καί προς τάς έκ ταύτης έξαρτωμένας κινητάς έορτάς......

......προς τά Κυριακάς, προς τάς άκολουθίας τής Παρακλητικής....

.......προς τά Ευαγγέλια, τούς ’Αποστόλους, τούς ήχους, άκόμη και προς τάς νηστείας!

«Τι ταΰτα άποδεικνύουσι», γράφει έν έτει 1925 ο Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως Χριστοφόρος, «εί μη οτι καί ο πασχάλιος Κανών» «προσεβλήθη »; «’Αλλά μήπως και την τών 'Αγίων ’Αποστόλων νηστείαν κατά τό 1924 δεν ήναγκάσθησαν οί μεταρρυθμισταί νά συντομεύσωσι;

Ποιος δέ, έστω καί έκ των άπλουστάτων Χριστιανών, άναγινώσκων τό πασχάλιον έκαστου έτους, δεν ευρίσκει εν αύτώ καθορίζομενον καί τον χρόνον, καθ’ ον θά διαρκέση κατά τό έτος εκείνο ή νηστεία αύτη;

Άλλά τούτο δεν άποδεικνύει, οτι ό καθορισμός τής νηστείας τών 'Αγίων ’Αποστόλων άποτελεί μέρος τού πασχαλίου Κανόνος καί, έπομένως, οτι ή παράβασις τούτου είναι παράβασις καί αύτοϋ τού Κανόνος» τού Πάσχα ; (588).

Προσέτι ή νηστεία τών 'Αγίων ’Αποστόλων, διά τής έορτολογικής καινοτομίας, δεν μειοΰται μόνον, άλλά πολλάκις καί καταργείται παντελώς, ως έγένετο κατά τό έτος 1983, καθ’ ό ή πρώτη ημέρα τής νηστείας ταύτης έπεσε... πέντε ημέρας μετά την λήξιν αύτής! 5817 (ί. ά. σ. 473 - 483).

Αποδεικνύεται, λοιπόν, οτι είναι άναληθής ή μάλλον ψευδής ό ισχυρισμός, οτι δήθεν ούδέν τι μετεβλήθη εν τή Όρθοδόξω ’Εκκλησία διά τής έορτολογικής καινοτομίας τού 1924. ’Αλλά καί ή ημερολογιακή μετακίνησις τών άκινήτων έορτών άνευ τής ταυτοχρόνου μετακινήσεως τών έορτών τού πασχαλίου, ήν επικαλούνται οί καινοτομοι, μάλλον επιβαρύνει τήν θέσιν των.

Ή διάσπασις αύτη έπέφερεν έμφανεστέραν έορτολογικήν άσυμφωνίαν καί σύγχυσιν, προς βεβαίαν κατάκρισιν καί τής ούτω γενομένης έορτολογικής καινοτομίας. Προσέτι ή καινοτομία τού 1924 έγένετο μετά τής οίκουμενιστικής προοπτικής μετακινήσεως έν τώ μέλλοντι καί τού Πάσχα, προς όλοκλήρωσιν τής έορτολογικής άποστασίας, έν ή οί οίκουμενισταί πορεύονται άσυγκράτητοι. Πλήν όμως καί έν τούτω ή άπαρχή ήδη έγένετο.

'Ως •θά λεχθή καί κατωτέρω, ή ’Ορθόδοξος Εκκλησία Φινλανδίας έφαρμόζει ήδη την έορτολογικήν καινοτομίαν καί ως προς τό πασχάλιον, αί δέ έκασταχού Ίεραρχίαι σιωπώσιν έπ’ αύτού έν τή άνόμω τακτική τού έφησυχάζειν.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ......

584 . Χρυσοστόμου PG. 53, 134.
585 . Χρυσοστόμου PG. 53, 138.
586 . Σεβηρ . Γαβαλ. PG. 56, 490.
587. Γενεσ. γ΄ 16 - 19
588 . Χρυσοστόμου PG. 53 , 143.
812. Γενέσ. ζ' 21.
813. Κυρίλλου Άλεξ., PG. 69,72.

5817 . Ωρολόγιον το μέγα
6154. Λουκ. β', 34.
6155. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1045.
6156. Συμεώνος Θεσσαλονίκης, PG. 155, 64.
6157. Συμβόλου τ^ς Πίστεως.
6158. Διατυπώσεως Α' Οικουμενικές Συνόδου, Μ. 2, 889.
6159. Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 55, 186.
6160. Γαλ. α' 2.
6161. Άποκαλύψ. β' 1.
6162. Έφεσ. δ' 5.
6163. Ματθ. κη' 19.
6164. Ματθ. ιστ' 18.
6165. Χρυσοστόμου, PG. 48 , 844.
6166. A' Kopινθ. α' 10 - 14.
6167. Ματθ. ιγ' 24 - 30
6168. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικές Συνόδου, Μ. 12, 1042.
6169. Κελεστίνου Ρώμης, Μ. 4, 1045.
6170. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6171. ΛΑ' Άποστολίκου Κανόνος.
6172. Ζωρανα, Σ. Κ. 2, 40.
6173. Χρυσοστόμου, PG. 63, 231.
6174. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6175. Ζωναρά, Σ. Κ. 2, 694.
6176. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1164.
6177. θεοδώρου Στουδίτου, PG. 99, 1025.
6178. ’Επιστολής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 408.
6179. Νικοδήμου ‘Αγιορείτου, «Πηδάλιον», σ. ιθ', 5.
6180. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6181. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1034.
6182. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1047.
6183. Έπιφανίου Κύπρου, PG. 42,429'.
6184. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου,Μ. 12, 1042 - 1047
6185. Πρακτικών Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 12, 1114 - 1115,1119
6186. Α' Τιμοθ. β' 4.
6187. Ρωμ. ιδ' 1. .
6188. ’Ιγνατίου θεοφόρου, BE ΠΕΣ, 2, 281.
6189. Επιστολές Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 408.
6190. Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, Μ. 13, 397.
6191. ΙΕ' Κανόνος ΑΒ Συνόδου.
6192. Μ. Βασιλείου, PG. 31, 1540.
6193. ’Αποκαλύψ. β' 10.
6194. Β' Θεσσαλ. β' 10.
6195. Άποκαλύψ. β' 10.

ΒΙΝΤΕΟ : Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ..... http://youtu.be/GQGPo0R5HY4


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ : http://neataksi.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html

Re: Οι παρατάξεις των ΓΟΧ που κράτησαν το Πάτριο

52
Όπως οι Μονοφυσίτες ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΚΡΙΘΕΙ από την 4η οικουμενική σύνοδο...

(και απλά αν ξαναγίνει κάποια επόμενη σύνοδος θα πρέπει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να ΣΥΜΦΩΝΕΙ με τις προηγούμενες, αλλιώς ΔΕΝ θα είναι ορθόδοξη),

...έτσι και οι νεοημερολογίτες έχουν ΗΔΗ ΚΡΙΘΕΙ από τις πανορθόδοξες συνόδους του 15ου αιώνα, έχουν αναθεματιστεί και ως εκ τούτου έχουν βγεί ΕΚΤΟΣ της ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (αναθεμα), τα μυστήριά τους είναι ΑΚΥΡΑ...

...διότι ΚΑΙ έχουν ΗΔΗ κριθεί από πανορθόδοξες συνόδους του παρελθόντος αλλά ΚΑΙ είναι ΣΧΙΣΜΑ διότι η αλλαγή του ημερολογίου έγινε ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ και με τρόπο ΥΠΟΥΛΟ και ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ (και με την άσκηση βίας) τοπικά στην Ελλάδα, αλλά και χωρίς την σύμφωνη γνώμη των άλλων παγκοσμίως (που ΔΕΝ το άλλαξαν), και σαν να μην έφτανε αυτό.... είδαμε οτι το "Φράγκεμα" δεν ήταν τόσο απλό...ΥΠΗΡΧΕ ΣΚΟΠΟΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ, υπήρχε ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ πίσω από τον Νεοημερολογιτισμό που σκοπό είχε να καταστρέψει την ορθοδοξία και να την υποτάξει στον πάπα της Ρώμης (φράγκεμα) ο οποίος με την σειρά του θα την υποτάξει στον αντίχριστο).

Οι ιστορικά εξακριβωμένες με πολλές αναφορές από διάφορες ιστορικές πηγές πανορθόδοξες σύνοδοι του 15ου αιώνα που καταδίκασαν το νέο ημερολόγιο, ως "πανορθόδοξες" έχουν κύρος οικουμενικής συνόδου.

Το θέμα "νέο ημερολόγιο" ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΡΙΘΕΙ Συνοδικώς. Έχει ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΕΙ και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ για τους Ορθοδόξους να ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΟΥΝ (Πανορθόδοξη 1848) και να αλλάξουν το ημερολόγιο (πανορθόδοξοι σύνοδοι του 15ου αιώνα).

Ανάθεμα και Ιεροσύνη ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.
Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και Ιεροσύνη, ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.
ΣΧΙΣΜΑ και ιεροσύνη, ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.
Αίρεση και Ιεροσύνη, ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.

Οι νεοημερολογίτες ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΑΝ.

Και επιτέλους ας δούμε και μια ακόμη πιο ΠΡΟΣΦΑΤΗ σύνοδο που ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Ας δούμε την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 1848 τι λέει.
Πανορθόδοξη Σύνοδος 1848

"Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρά τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν, ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου.

...Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ’ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τινα οὔν καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι ἡ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, διά τό βλασφημῆσαι εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς τάχα μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις...

" Ἅπαντες οὔν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἱρέσει ἤ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν κατάραν ὡς ἱμάτιον, κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ".

Ἄνθιμος, Ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως,
Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης,

Ἱερόθεος, Ἐλέῳ, Θεοῦ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας
καί πάσης γῆς Αἰγύπτου,

Μεθόδιος, Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας,

Κύριλλος, Ἐλέῳ Θεοῦ, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
καί αἱ περί αὐτούς Ἱεραί Σύνοδοι.

Η μεγάλη πανορθόδοξος σύνοδος του 1848 μιλάει για τους "δεχόμενους νεοτερισμό" (καινοτομία) οτι ΗΔΗ αρνήθηκαν την πίστη τους (δηλαδή ΗΔΗ έχασαν την ορθόδοξη ομολογία πίστεώς τους και οτι ΗΔΗ αναθεματίστηκαν με την καινοτομία τους)

Η λέξη "ήδη" είναι μια λέξη που δεν χρειάζεται να έχει ιδιαίτερο μορφωτικό επίπεδο κάποιος για να την κατανοήσει...
Είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ η λέξη αυτή ως προς το "τι σημαίνει"...

Άλλα λένε οι γραφές και οι Πανορθόδοξες και Οικουμενικές Σύνοδοι και άλλα λένε "κάποιοι"...

Όταν τουλάχιστον ΤΕΣΣΕΡΙΣ (τρείς του 15ου αιώνα και μία του 1848) ΗΔΗ καταδίκασαν με ΕΚΒΟΛΗ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (αναθέματα) όχι μόνο τους καινοτόμους νεοημερολογίτες αλλά και κάθε καινοτόμο....

...όταν η Αιρετική Εγκύκλιος του 1920 δηλώνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ τους λόγους για τους οποίους θέλανε να αλλάξουν το ημερολόγιο...

...και όταν η παρακοή στους θεοφόρους και φωτισμένους εκ του Αγίου Πνεύματος πατέρες οδηγούν ....

...Στο ΦΡΑΓΚΕΜΑ...

("Φραγκέψαμε - Φραγκέψαμε", φώναζαν οι αγωνιζόμενοι εναντίων της ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ του Νέου Ημερολογίου ορθόδοξοι το 1924....!!! Λοιπόν? Είχαν ή δεν είχαν δίκειο? Ιδού ο Νεοημερολογιτισμός - Οικουμενισμός, παρήγαγε ΚΑΡΠΟΥΣ...διότι τα ΚΑΚΑ ΔΕΝΤΡΑ παράγουν ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ....από τον καρπό το καταλαβαίνει κανείς το δέντρο...)


...δείτε στο βίντεο παρακάτω -->

MNHΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ...

Patriarhia ecumenica a cazut in apostazie pomenindu l pe papa ca primul intre episcopi

phpBB [video]


...τότε όλα τα άλλα περισσεύουν!!!

Η κακοδοξία των ημερών μας και η απιστία, έχει ΠΡΟΦΗΤΕΥΤΕΙ...

("ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν." .... και .... "πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;" )

Αυταπατάσθε εσείς που νομίζετε οτι το θέμα "Καινοτομία" και "Νέο Ημερολόγιο" τάχα δεν έχει κριθεί ΗΔΗ από τους πατέρες...

Ακόμα και αν λόγω της πλάνης σας ΔΕΝ δέχεστε τις πανορθόδοξες συνόδους του 15ου αιώνα οτι αναθεμάτισαν τους νεοημερολογίτες, αναθεματίζεστε ΞΑΝΑ ως "καινοτόμοι" το 1848 από την πανορθόδοξο σύνοδο για τους καινοτόμους, και μην ξεχνάτε οτι εκεί στην πανορθόδοξο του 1848 αναφέρει ξεκάθαρα το "ΗΔΗ" (κάθε μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει το "ΗΔΗ" για τους "ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ" σαν τους νεοημερολογίτες....)

Οι καινοτόμοι νεοημερολογίτες είναι ΗΔΗ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ από τους Πατέρες...
Είναι μεγάλη βλασφημία να θεωρεί κανείς έναν ΗΔΗ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ από τους Πατέρες (που είναι ΗΔΗ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ από τους πατέρες, που ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΕ και ΗΔΗ με την ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ και το ΣΧΙΣΜΑ του ΒΛΑΣΦΗΜΗΣΕ κατά του Αγίου Πνεύματος) οτι έχει έγκυρα μυστήρια...

Ανάθεμα και Ιεροσύνη (έγκυρα μυστήρια) ΔΕΝ πάνε μαζί...
Σχίσμα και Ιεροσύνη (έγκυρα μυστήρια) ΔΕΝ πάνε μαζί...
κάτι τέτοιο θα ήταν...φάση-αντίφαση...
Αυτά λέει η ορθοδοξία και οι Πατέρες της Ορθοδοξίας...

Συνεπώς η Υποκρισία μερικών ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ...!!!

Από την μία το παίζουν σωστοί και ονομάζουν "ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ" τους νεοημερολογίτες αλλά από την άλλη δεν δέχονται τα ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ των αποφάσεων Πανορθόδοξων και Οικουμενικών για τους "Καινοτόμους" και τους θεωρούν δήθεν με "έγκυρα μυστήρια" (επειδή είναι πιο "γλυκό στα αυτιά του κόσμου και μαζεύει κόσμο" προφανώς)....!!!

Η ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και η Ορθοδοξία βρίσκεται εκεί που βρίσκεται η ΑΛΗΘΕΙΑ...

Η αλήθεια βρίσκεται στους Πατέρες της ορθοδοξίας και στις ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και όχι στις ΦΑΣΕΙΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ των σημερινών ΠΟΛΕΜΙΩΝ της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού...

Οι δρόμοι είναι ΔΥΟ.

Ο ένας είναι ΠΛΑΤΥΣ ΑΝΕΤΟΣ και με ΑΣΦΑΛΤΟ (που οδηγεί στην ΚΟΛΑΣΗ) και ο άλλος ΣΤΕΝΟΣ, ΔΥΣΚΟΛΟΣ γεμάτος ΑΓΚΑΘΙΑ (που οδηγεί στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ).

Σαφώς είναι πιο εύκολο να "το παίζει" κανείς "καλός" και διαλλακτικός στους ανθρώπους.
Το ζητούμενο είναι να είμαστε αρεστοί στον ΘΕΟ όμως και όχι στους ανθρώπους...

Τα πράγματα είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ και όχι θολά και "αμφί".....

Θυμηθείτε....

...Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ’ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τινα οὔν καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι ἡ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, διά τό βλασφημῆσαι εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς τάχα μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις...
«Όσο κι αν είναι λίγοι αυτοί όπου διατηρούν την ευσέβεια, αυτοί είναι η Εκκλησία» (Αγ.Νικηφόρος)\n\n«Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.» (Λουκ.ιβʼ32)
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ορθοδοξία”

cron