Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

19
Παναγία η Φλαμπουριανή - Κύθνος

Ένα σημαντικό μνημείο για το νησί της Κύθνου, είναι και η Παναγία η Φλαμπουριανή, χτισμένη στην άκρη ενός βράχου. Σύμφωνα, μάλιστα, με την παράδοση τα ίχνη που βρίσκονται από την παραλία έως την εκκλησία είναι τα ίχνη που άφησε η Παναγία.
Εικόνα
Εικόνα








http://www.saint.gr/3431/saint.aspx
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

20
Το εκκλησάκι της Αγίας Καλλιόπης - Κύθνου
Εικόνα
Πρωί Σαββάτου 8 Ιουνίου στην Κύθνο, ημέρα που το νησί γιόρταζε ένα από τα ξωκλήσια του… αυτό της Αγίας Καλλιόπης και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που την τίμησαν με την παρουσία τους, ανάβοντας ένα κερί και προσκυνώντας τη Χάρη της...


Πάνω στα κύματα το μικρό ξωκλήσι, πόλος έλξης για πολλούς, αναγκάζει τον επισκέπτη να θαυμάσει το πώς ακροβατεί πάνω στα κύματα, αλλά και πως σε κρατάει κοντά του με τη σύνθεση των χρωμάτων που το πλαισιώνουν, καθώς και με το κατανυκτικό άρωμα που σε περιβάλει…
Εικόνα
Ο παπά Κώστας, έκανε τότε το τάμα του χτίζοντας το μικρό αυτό ναό, μα τώρα καμαρώνει κάθε τέτοια μέρα όλες τις Καλλιόπες του νησιού και όχι μόνο, που του ζητάνε την ευλογία του με πρώτη και καλύτερη τη δικιά του Καλλιόπη και είναι πάντα εκεί, κάτω από ένα πεύκο ανάμεσα στην Παναγιά την Κανάλα και την Αγία Καλλιόπη, να καλωσορίσει τον προσκυνητή αλλά και τον «τουρίστα» που θα βρεθεί στην αυλή του.
Μια μοναδική μορφή, ένας άνθρωπος του Θεού, ένας γέροντας της εκκλησίας…




http://aylogyros.blogspot.gr/2013/06/bl ... _5721.html



phpBB [video]
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

21
Στον Άη Σώστη της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγιου
Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος

Κάθε χρόνο, στις 7 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιούνται με τη δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα λατρευτικές εκδηλώσεις στο ιστορικό νησάκι του Βασιλαδιού στο Μεσολόγγι προς τιμή του Αγίου Σώζοντος (Αη Σώστης).

Το νησάκι βρίσκεται δυτικά της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου στη συμβολή με τον Πατραϊκό κόλπο και το Ιόνιο πέλαγος. Την οργάνωση των εκδηλώσεων αναλαμβάνει ο Σύλλογος «Φίλοι της Λιμνοθάλασσας» σε συνεργασία με τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου και την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Στις εκδηλώσεις αυτές, με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, προσφέρονται εκλεκτοί μεσολογγίτικοι θαλασσινοί μεζέδες, παραδοσιακά γλυκά, ρεβανί και αλευρίσιος χαλβάς κουταλιού.

Την παραμονή της εορτής τελείται ο Εσπερινός και ανήμερα η Θεία Λειτουργία. Οι προσκυνητές που θελουν να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία μεταφέρονται με τις γαΐτες (βαρκες χωρίς καρίνα) και πριάρια, προσφορά των ψαράδων της περιοχής που τους παραλαμβάνουν από το νησί της Τουρλίδας.

Μάρτυρας του 3ου μ.Χ. αιώνα ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 7 Σεπτεμβρίου, ο λαοφιλής στους ναυτικούς και στους νησιώτες Άγιος Σώζων. Γεννήθηκε στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας αλλά ζούσε στην Κιλικία και πριν γίνει Χριστιανός ονομαζόταν Ταράσιος. Το επάγγελμά του ήταν βοσκός. Η πραότητα και η γλυκύτητα του βοσκού Σώζων τον οδήγησαν να γίνει πνευματικός ποιμένας ανθρώπων. Την εποχή εκείνη ηγεμόνας της Κιλικίας ήταν ο Μαξιμιανός ο οποίος επισκέφτηκε την πόλη για να προσφέρει θυσίες και τιμές στο χρυσό είδωλο λατρείας, της θεάς Αρτέμιδος.
Εικόνα
Ο Σώζων φθάνοντας και αυτός στην πόλη ζήτησε Χριστιανικό ναό για να προσευχηθεί. Οι Χριστιανοί ήταν κρυμμένοι στα σπίτια τους εξαιτίας των διωγμών. Ο Σώζων θυμωμένος από το γεγονός, μπήκε στον ειδωλολατρικό ναό της Αρτέμιδος και έκοψε το δεξί χρυσό χέρι της θεάς. Στη συνέχεια πήγε στην πόλη το πούλησε και μοίρασε τα χρήματα που εισέπραξε στους πτωχούς κατοίκους της πόλης. Οι φύλακες, μόλις έμαθαν για την κλοπή, συνέλαβαν πολλούς πολίτες. Όταν ο Σώζων πληροφορήθηκε τις συλλήψεις των αθώων πολιτών παρουσιάστηκε στους φύλακες και ομολόγησε την κλοπή. Αμέσως οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Μαξιμιανό στον οποίο απολογήθηκε λέγοντας, ότι δεν διέπραξε κανένα αμάρτημα.

Ο ηγεμόνας θύμωσε με τα λεγόμενά του και του ζήτησε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Ο Σώζων αρνήθηκε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Τότε ο Μαξιμιανός έδωσε εντολή να υποβληθεί σε φρικτά βασανιστήρια προκαλώντας πληγές στο σώμα του, ακλόνητος όμως στην πίστη του έλεγε στους βασανιστές του ότι, ένας είναι ο αληθινός Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Αμέσως ο Μαξιμιανός διέταξε τη θανάτωση του με τη διάλυση των μελών του σώματός του, όπου κάποια στιγμή ο Σώζων ξεψύχησε. Η ημέρα που ο Άγιος Σώζων παρέδωσε την ψυχή του ήταν 7 Σεπτεμβρίου του έτους 288 μ.Χ. που είναι και η ημέρα εορτασμού της μνήμης του. Οι Χριστιανοί διευκολύνθηκαν στο να περισυλλέξουν τα ιερά λείψανα του Αγίου και τα ενταφίασαν με κάθε λαμπρότητα.
Εικόνα
Ο Άγιος Σώζων τιμάται ιδιαίτερα από τους ναυτικούς και του νησιώτες τον οποίο αποκαλούν Άγιο Σώστη και με τις θαλασσοταραχές λένε, «Άγιε μας Σώστη, σώσε μας». Είναι πολιούχος και προστάτης του ακριτικού νησιού της Λήμνου. Η παράδοση του νησιού μας λέει ότι ο Άγιος υπέδειξε σε κάποιον κάτοικο βοσκό τη θέση που βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα του, κοντά σε ένα πηγάδι και στο σημείο εκείνο οι κάτοικοι έχτισαν προς τιμή του Αγίου εκκλησία.

Ο Αη Σώστης προστάτης της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου.

Ο Αη Σώστης είναι και προστάτης της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου. Οι κάτοικοι της περιοχής έκτισαν το 1860 το ιστορικό εκκλησάκι, στο Βασιλάδι, προς τιμή του Αγίου. Το Βασιλάδι, έχει μεγάλη ιστορική σημασία για την περιοχή της Κλείσοβας-Μεσολογγίου. Εκεί το 1770 με τα Ορλωφικά ο πειρατικός στόλος των Δουλτινιωνών ναυμάχησε με το στόλο του Μεσολογγίου και τον νίκησε. Ήταν, μπορούμε να πούμε, βαρύ πλήγμα για το Μεσολόγγι την εποχή εκείνη.

Για πρώτη φορά το νησάκι οχυρώθηκε από τον Αλή Πασά το 1805. Πολλές φορές οι Τούρκοι προσπάθησαν να το καταλάβουν για να μπουν στο Μεσολόγγι. Όμως την εποχή της επανάστασης του 1821 το Βασιλάδι δοξάστηκε.

Στο νησάκι αυτό οι Μεσολογγίτες υποδέχτηκαν με δόξες και τιμές στις 4 Ιανουαρίου του 1824 το Λόρδο Βύρωνα. Στον Αη Σώστη έγινε η μεγάλη μάχη μεταξύ του Τουρκικού και του Μεσολογγίτικου στόλου με ναύαρχο τον Ανδρέα Μιαούλη. Η μάχη της ιστορικής μικρονησίδας στη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου στις 25 Μαρτίου 1826 υπήρξε μεγάλη ηρωική πράξη των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» λίγο πριν από την έξοδο στις 10 Απριλίου 1826. Η μεγάλη καταστροφή των πολυάριθμων ορδών των Τουρκοαιγυπτίων υπό τον Κιουταχή και Ιμπραήμ από μια δράκα ηρώων Μεσολογγιτών γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην Παγκόσμια Ιστορία των Λαών και στη συνέχεια ακολούθησε η Έξοδος των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς γράφει για τη μάχη της Κλείσοβας, «Το ενδοξότερο μνημείο της νέας μας Ιστορίας». Ο Νικόλαος Κασομούλης έγραψε, « Η φρουρά όλη έτρεχεν και εφιλούσεν τους σωθέντες συναδέλφους των εις την Κλείσοβαν… επήγα και μόνος μου, αφού τους εφίλησα επαρατήρησα και είδα γύρωθεν επτά σωρούς φονευμένους και στιβαγμένους ένας επάνω στον άλλον…».
Εικόνα
Ο εχθρός διέθετε πολλές δυνάμεις και οι Μεσολογγίτες ενίσχυσαν τις δυνάμεις των με το «επίλεκτο» σώμα των Γελεκτζήδων που αποτελούταν από αμούστακα Μεσολογγιτόπουλα 17 και 18 χρόνων και όλοι μαζί ρίχτηκαν στη μάχη. Ο ιστορικός και Πρωθυπουργός, Μεσολογγίτης Σπυρίδων Τρικούπης έγραψε για τη μάχη της Κλείσοβας, «…Ήρως αυτόχρημα ανεδείχθη πας πολεμιστής της Κλείσοβας…».

Η μάχη της Κλείσοβας συμπίπτει με την Εθνικής μας εορτή της 25ης Μαρτίου όπου και γίνονται οι πρέπουσες τιμές. Οφείλουμε να γιορτάζουμε για να θυμούμαστε αγωνιστές που πολέμησαν, πείνασαν και πέθαναν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. Το Βασιλάδι, ο Αη Σώστης υπήρξε το φρούριο του Μεσολογγίου.

Στο νησάκι του Αγίου ο προσκυνητής θα εντυπωσιαστεί από τον πέτρινο κυλινδρικό φάρο ύψος 12 μέτρα που κατασκευάστηκε το 1859, υπάρχει μέχρι σήμερα. Επίσης υπάρχει το κτίσμα του παλιού Τελωνείου όπου ο ιστορικός μας λέει ότι εκεί υπήρξε την εποχή εκείνη μεγάλο ναυτικό κέντρο που εξυπηρετούσε όλη την Ελλάδα.
Εικόνα
Το Απολυτίκιο του Αγίου
Τον αληθή και θεοφόρον Μάρτυρα, και αθλητήν της ευσεβείας δόκιμον, συνελθόντες ανυμνήσωμεν, μεγαλοφώνως πάντες σήμερον, Σώζοντα τον θείον μύστην της χάριτος, ιάσεων δοτήρα πλουσιώτατον. πρεσβεύει γαρ τω Θεώ υπέρ πάντων ημών.






http://www.dogma.gr/default.php?pname=A ... 8&catid=22
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

22
Εκκλησάκι στην καρδιά ενός πλάτανου!
Εικόνα
Ένα μικρό εκκλησάκι, το οποίο βρίσκεται στην «καρδιά» ενός υπεραιωνόβιου πλάτανου, δημιουργήθηκε στον επαρχιακό δρόμο Παραμυθιάς - Ηγουμενίτσας, στο ύψος του χωριού Κρυσταλλοπηγή.

Ο «πλάτανος του αράπη», όπως τον αποκαλούν οι κάτοικοι της περιοχής, είναι το πιο χαρακτηριστικό δέντρο της περιοχής. Τόσο η ηλικία του όσο και η προέλευση του ονόματός του χάνονται στο μακρινό παρελθόν.
Εικόνα
Το δέντρο είναι συνδεδεμένο και με την ιστορία της περιοχής, αφού στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν το σημείο στο οποίο κάτοικοι της Κρυσταλλοπηγής -η οποία τότε ονομαζόταν Σέλλιανη- έστησαν ενέδρα σε Γερμανούς στρατιώτες.

Πριν από χρόνια, ο πλάτανος λίγο έλειψε να καεί, όταν μετανάστες που είχαν βρει καταφύγιο στο κοίλωμά του, άναψαν φωτιά, για να ζεσταθούν.
Εικόνα
Η ζημιά αποκαταστάθηκε και οι κάτοικοι «υιοθέτησαν» το δέντρο, φτιάχνοντας το περίτεχνο εκκλησάκι το οποίο ονόμασαν «Παναγία η Πλατανιώτισσα».


http://logia-tou-aera.blogspot.gr/2015/ ... t_866.html

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

23
Το μικρό Άγιο Όρος της Πελοποννήσου στη Νεάπολη Λακωνίας

Η Νεάπολη Βοιών ή Βάτικα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας.

Mε το πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στο δήμο Μονεμβασιάς. Είναι η νοτιότερη πόλη της ηπειρωτικής Ελλάδας και βρίσκεται στην θέση της αρχαίας πόλης των Βοιών, σε ένα ήρεμο κόλπο.

Πίσω από την Νεάπολη βρίσκεται ο ορεινός όγκος της Κριθίνας, ο οποίος καταλήγει στο ακρωτήριο Μαλέας.

Η Νεάπολη συνδέεται ακτοπλοϊκά με τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα.

Το ακρωτήριο του Μαλέα είναι απότομο, με γκρεμούς ύψους 600 μέτρων. Το τοπίο του ακρωτηρίου είναι ερημικό με φρυγανική βλάστηση και λίγους ελαιώνες.

Στο ακρωτήρι ζουν επίσης μερικά τσακάλια και στις καταποντισμένες σπηλιές και άλλες απόμερες περιοχές έχουν καταγραφεί μεσογειακές φώκιες.

Έχει χαρακτηριστεί και μικρό Άγιο Όρος από τις εκκλησίες και τα ασκητήρια που βρίσκονται στην περιοχή.

Το περπάτημα έως τη νότια άκρη του Μαλέα είναι μια συγκλονιστική εμπειρία.

Θα ακολουθήσετε το μονοπάτι από το τέλος του χωματόδρομου λίγο μετά το απολιθωμένο δάσος και το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας.

Είναι ευδιάκριτο και περνάει στο χείλος του γκρεμού.

Σε περίπου 60 λεπτά θα σας φέρει στο κατάλευκο ξωκλήσι της Αγίας Ειρήνης Καβομαλούσας, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ξωκλήσια της Λακωνίας.

Στέκει κατάλευκο στολισμένο με μια γέρικη, μεγάλη σαν δέντρο φραγκοσυκιά, με λίγα πεύκα και κυπαρίσσια και μια χούφτα κελιά πάνω από τις ερημιές του Καβομαλιά.

Είναι του 19ου αιώνα, ναός σταυροειδής με τρούλο, χτισμένος σε ερείπια παλαιότερου.

Στο εσωτερικό υπάρχουν φορητές εικόνες στο τέμπλο φιλοτεχνημένες το 1907 από τον Κρητικό μοναχό Νέστορα Βασαλάκη.

Ολόγυρα υπάρχουν απομεινάρια κτιρίων και πιο ψηλά, ερειπωμένα ασκηταριά.

Στα βράχια χαμηλότερα θα δείτε ένα λιμανάκι όπου προσορμίζει εύκολα σκάφος.

Από την Αγία Ειρήνη και με μόλις 10΄περπάτημα θα φτάσετε στην άκρη του γκρεμού, όπου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά μνημεία της Λακωνίας, μικρό στο μέγεθος αλλά με τεράστια ιστορική και συναισθηματική αξία.

Είναι η μονή του Αγίου Γεωργίου, ένα πανάρχαιο ερημητήριο χτισμένο σαν φωλιά αετού πάνω στα απόκρημνα βράχια, μάρτυρας αψευδής της ιστορίας του μοναχισμού στον Μαλέα.

Η δημιουργία της χρονολογείται στον 13ο-14ο αιώνα. Την προστάτευε τα χρόνια εκείνα από τις πειρατικές επιθέσεις ισχυρός μαντρότοιχος.

Σήμερα σώζονται διάφορα κτίσματα από τη μονή, σε ένα γοητευτικό σύμπλεγμα. Ψηλότερα από όλα τα κτίρια βρίσκεται κατερειπωμένος ναός των Αγίων Τεσσαράκοντα.

Χαμηλότερα υπάρχει το παλιό καθολικό που ήταν μονόκλιτη θολωτή βασιλική, από την οποία σώζεται μόνο η βόρεια πλευρά με τρία τυφλά αψιδώματα, στα εσωράχια των οποίων υπάρχουν ίχνη τοιχογραφιών.

Ο ναός είχε μαρμάρινο τέμπλο και στο δάπεδο είχε δύο υδατοδεξαμενές.

Σε πολύ καλύτερη κατάσταση διατηρείται το παρεκκλήσι με τον κατάλευκο τρούλο.

Στο εσωτερικό υπάρχουν λίγες, αλλά ωραίες, τοιχογραφίες: στον τρούλο απεικονίζεται ο Παντοκράτορας περιστοιχισμένος στο τύμπανο από εννέα προφήτες, στο ιερό η Παναγία Βλαχερνίτισσα και ο Μελισμός, στην Πρόθεση ο Ρωμανός ο Μελωδός κ.ά.

Το σύνολο των βυζαντινών ερειπίων που αιωρούνται πάνω από τους γκρεμούς και μια από τις αγριότερες θάλασσες της Μεσογείου όπου τα πλοία περνούν ασταμάτητα, δημιουργεί μοναδικά συναισθήματα. Την επίσκεψη εδώ θα τη θυμάστε για πάντα.

Η Κοκαλιάρα

Δίπλα στον μικρό μόλο κάτω από το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης Καβομαλούσας ξεκινάει ένα σαθρό και απότομο μονοπατάκι που σε δέκα λεπτά οδηγεί σε μια από τις σπηλιές του Καβομαλιά.

Υπάρχουν πολλές, η συγκεκριμένη ωστόσο είναι ξεχωριστή.

Μέσα, στο βάθος, θα δείτε δίπλα σε μικρό προσκυνητάρι σωρούς από ανθρώπινα κόκαλα!

Ηταν έως πρόσφατα πολύ μεγάλοι, αλλά λίγο οι κακοκαιρίες, λίγο οι επισκέπτες που τα έπαιρναν (άραγε γιατί;) λιγόστεψαν.

Τα κόκαλα της Κοκαλιάρας είναι φορτωμένα με αμέτρητους μύθους και θρύλους.

Αλλοι λένε ότι εδώ οι πειρατές του Καβομαλιά πέταγαν τους εκτελεσθέντες αιχμαλώτους τους. Αλλοι λένε ότι ίσως ήταν οστεοφυλάκιο του μοναστηριού που υπήρχε στην Αγία Ειρήνη.

Σκήτη Οσίου Θωμά

Δύο είναι τα ασκητήρια του Οσίου Θωμά. Το πρώτο είναι μία ημιφυσική σπηλιά με θολωτό χώρο. Το δεύτερο είναι απρόσιτο και οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι ένας βοσκός μόνο το επισκέφτηκε.

Ο Όσιος Θωμάς υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία του μοναχισμού και λείψανα του φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Φιλοθέου στο Άγιο Όρος και στην εκκλησία «Μυρτιδιώτισσα» στα Βελανίδια.

Πριν ακολουθήσει την ασκητική ζωή, υπήρξε ένδοξος στρατιωτικός, γόνος εύπορης οικογένειας, που άφησε τη στρατιωτική ζωή και πήγε να ασκητέψει στην μοναστική κοινωνία του Μαλέα.


http://www.pentapostagma.gr/2015/08/%CF ... CF%84.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

24
Παναγία η Φανερωμένη στη Νέα Σκιώνη Χαλκιδικής

Βιογραφία
Το ξωκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Σκιώνη, βρίσκεται 2 χιλιόμετρα ανατολικά του χωριού στη θέση της αρχαίας Σκιώνης. Είναι χτισμένο ακριβώς στην όχθη και φιλοξενεί θαυμάσιες τοιχογραφίες του 16ου αιώνα μ.Χ.

Το εκκλησάκι, καθώς και η γύρω περιοχή ανήκε στη Μονή Φλαμουρίου, στη Θεσσαλία. Όταν η Θεσσαλία απελευθερώθηκε από τους Τούρκους, το 1881 μ.Χ., παραχωρήθηκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα.

Στο ναό φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη σε όρθια μαρμάρινη βάση αγάλματος. Η παράδοση για το ξωκλήσι λέει ότι ένας χωρικός της περιοχής είδε ένα φως στη θάλασσα να πλησιάζει στην ακτή. Νομίζοντας ότι πρόκειται για πειρατικό καράβι, επέστρεψε στο χωριό να ειδοποιήσει τους συγχωριανούς του. Το πρωί, όταν το φως έφτασε στην ακτή, είδαν ότι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο, με την Παναγία ζωγραφισμένη πάνω του, που επέπλεε στη θάλασσα. Οι χωριανοί εντυπωσιάστηκαν από το θαύμα και ζήτησαν από τον Τούρκο μπέη της περιοχής να τους επιτρέψει να χτίσουν ένα εκκλησάκι για να στεγάσουν την εικόνα. Αυτός όμως αρνήθηκε, έριξε κάτω την εικόνα και άρχισε να την ποδοπατά. Η εικόνα έγινε ξαφνικά μαλακή σαν πηλός και παγίδεψε τα πόδια του μπέη, μη αφήνοντάς τον να ξεφύγει. Τότε ο μπέης μετάνιωσε, και ζητώντας συγνώμη επέτρεψε να χτιστεί το εκκλησάκι αυτό.

Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η εικόνα κλαίει πριν συμβεί κάτι κακό στη χώρα. Λέγεται ότι η εικόνα δάκρυσε πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν γίνει η εισβολή της Κύπρου, ακόμη και πρόσφατα, όταν δημιουργήθηκε το θέμα με το όνομα των Σκοπιων.

http://www.saint.gr/4144/saint.aspx



phpBB [video]
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

25
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ

Στην Άνδρο, πάνω σε ένα βράχο στη χώρα υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγιάς της θαλασσινής.
Τα σκαλάκια από την κεντρική πλατεία του Καΐρη, στην Χώρα οδηγούν στην Πλακούρα, με το εκκλησάκι της Αγίας Θαλασσινής........
Εικόνα
Το εκκλησάκι της Αγίας Θαλασσινής, στην Πλακούρα και στο βάθος ο φάρος Τουρλίτης και το κάστρο.

Αγία Θαλασσινή; μα φυσικά πρόκειται για την Παναγία, προστάτη των ναυτικών!!!
Η Παναγία Θαλασσινή προστατεύει αυτούς που ταξιδεύουν στην θάλασσα, μαζί με τον Άγιο Νικόλαο: αυτό μαρτυρά και το όνομα της άλλωστε. Μην ξεχνάμε ότι η Άνδρος ειναι ένα κατ εξοχήν ναυτικό νησί, και το έχουν εσωτερική ανάγκη όλοι οι κάτοικοι να έχουν ένα επιπλέον ουράνιο στήριγμα: όταν οι άντρες, τα αδέρφια, οι πατεράδες ταξιδεύουν στα φουρτουνιασμένα πελάγη.........
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Συνήθως η Παναγία φοράει πάντα κόκκινο χιτώνα εξωτερικά, που δηλώνει την ανθρώπινη φύση της και μπλε ή σκούρο πράσινο από μέσα, που μαρτυρεί την άμεση συσχέτισή της με την γέννηση του Θεανθρώπου.
Εικόνα
Στην περίπτωση όμως της Παναγιάς της Θαλασσινής, βλέπουμε την Παναγία να φοράει μπλε ρούχα.....














http://skouliki-skoulikia.blogspot.gr/2 ... st_18.html
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

26
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΑΚΡΙΝΗ ΣΤΗ ΣΑΜΟ

Η Παναγία η Μακρινή τιμάται στο όνομα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βρίσκεται στη Δυτική πλευρά του Κέρκη και είναι χτισμένη μέσα σε σπήλαιο, κατά πάσα πιθανότητα επί των ημερών του οσίου Παύλου του Λατρινού.

Το ιερό βήμα του ναού είναι διακοσμημένο με Βυζαντινές τοιχογραφίες του ΙΔ΄ μ.Χ. αιώνα και πλαισιώνονται με πουλιά, ζώα και φυτά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία υπάρχουσας επιγραφής το εξωτερικό σταυροθόλιο φαίνεται πως χτίσθηκε αργότερα και περατώθηκε στις 16 Αυγούστου 1764 μ.Χ.

Στο κάτω μέρος του σπηλαίου υπάρχουν μικρά κοιλώματα και πήλινα δοχεία τα οποία γεμίζουν νερό από τους σταλακτίτες. Μέσα στο σπήλαιο έχουν βρεθεί ανθρώπινα οστά.

Η αρχαία μονή της Παναγίας της Μακρινής υπαγόταν στο Μονύδριο του Αγίου Γεωργίου Σινά της Καστανιάς και αναφέρεται σε Πατριαρχικό Σιγίλλιο του έτους 1816 μ.Χ. Η περιοχή αυτή είναι γνωστή με το όνομα «ασκηταριά», επειδή εδώ ζούσαν πολλοί ασκητές.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
http://www.saint.gr/3512/saint.aspx
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Ταπεινά Εκκλησάκια - Οι άγνωστοι θησαυροί της Ελλάδος

27
Αγία Κυριακή: Το εκκλησάκι του βράχου
Εικόνα
Εικόνα
Άρθρο του Δημήτρη Ε. Σολδάτου.

Η παράδοση

Όπως η παράδοση αναφέρει, ναυτικοί διαπλέοντας μεταξύ Νυδριού και της απέναντι χερσονήσου πριν από 150 περίπου χρόνια έβλεπαν μέσα στην νύχτα ένα παράξενο φως στην σπηλιά του βράχου και δεν ήξεραν πώς να το εξηγήσουν. Άλλοι έλεγαν πως πρόκειται για πυγολαμπίδες πιασμένες στα δίχτυα κάποιας αράχνης. Άλλοι έκαναν τάμα πως πρόκειται για τα τρομαγμένα μάτια μιας κουκουβάγιας που σπήλωσε εκεί κυνηγημένη απ’ το αγριοκαίρι. Άλλοι μιλούσαν για… φωσφορίζουσες νυχτερίδες!

Όλοι όμως αυθόρμητα σταυροκοπιόνταν από φόβο ή ακόμα κι από έναν πρωτόγονο σεβασμό απέναντι στο άγνωστο αυτό φαινόμενο.

Τα βράχια ήταν απόκρημνα και δύσκολα πλησίαζε κανείς απ’ την μεριά της θάλασσας. Κάποτε όμως, λίγο ψηλότερα, στην ευρύχωρη σπηλιά της ακτής ο ιδιοκτήτης του κτήματος Κακονάς βρήκε, λένε, μια μικρή εικόνα της Αγίας Κυριακής. Έτσι αποφάσισε να χτίσει έναν ναΐσκο με μεγάλα λιθάρια που βρισκόταν εκεί τριγύρω, άμμο του γιαλού και ασβέστη, προς τιμήν της Αγίας – στο διάβα των χρόνων πολλές προσθήκες ακολούθησαν και τρεις φορές ολοσχερώς γκρεμίστηκε μέχρι να φτάσει στις σημερινές του διαστάσεις: 10Χ6 μέτρα.

Ιερό των Νυμφών

Κατά τις ανασκαφές που πραγματοποίησε στον χώρο μέσα και γύρω απ’ τον ναό ο Γερμανός αρχαιολόγος Γουλιέλμος Νταίλπφερντ το έτος 1908, λίγο πριν την πανήγυρη της 7ης Ιουλίου, μέρα που η Αγία εορτάζεται, ήρθαν στο φως πολλά αρχαία αναθήματα μικρών ειδωλίων από πηλό, αγγεία όλων των εποχών και διάφορα θραύσματα. Ο Νταίλπφερντ εξέφρασε την άποψη πως το σημείο εκείνο πρέπει να υπήρξε ανέκαθεν τόπος λατρείας θεοτήτων, ένα ιερό των Νυμφών. Περίεργη σύμπτωση στ’ αλήθεια που βρέθηκε τυχαία εκεί η εικόνα μιας αγίας, συνεχίζοντας έτσι στον μυστηριακό αυτό χώρο να λατρεύεται μια θηλυκή οντότητα, όπως χιλιάδες χρόνια πριν.

Οι ιδιοκτήτες

Ο Νικόλαος Κακονάς, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των απογόνων του, ήταν ο κτήτορας του ναού γύρω στο 1850. Ο Νταίλπφερντ το 1928 αγόρασε το κτήμα για να χτίσει εκεί το αρχοντικό του, αλλά ο ναός παρέμεινε στους Κακκοναίους και βάσει συμβολαίου υποχρεώθηκε απ’ τους πρώην ιδιοκτήτες να παραχωρεί παρακείμενο λιοστάσι κατά την μέρα της εορτής της Αγίας προκειμένου να συγκεντρώνονται εκεί οι προσκυνητές, αλλά και να επιτρέπει την δια ξηράς προσέλευση στον ναό από τον στενό παραθαλάσσιο δρομίσκο της ιδιοκτησίας του, όπως και έγινε. Το εκκλησάκι ανήκε στην αγροτική περιοχή Κατωχωρίου παλαιότερα και Βλυχού αργότερα, όμως για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πιστών έχει κανονιστεί και συλλειτουργείται από τους ιερείς Βλυχού και Νυδριού.

7η Ιουλίου

Η 7η Ιουλίου είναι, μετά την εορτή της Φανερωμένης, το μεγαλύτερο θρησκευτικό γεγονός στο νησί αλλά και έξω από αυτό. Χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν από παντού, δια ξηράς και θαλάσσης, στην Κυρούλα του βράχου.
Ήδη από την παραμονή όλα τα καραβάκια στο Νυδρί παραταγμένα στον μόλο περιμένουν τους προσκυνητές για να τους περάσουν απέναντι – κυριολεκτικά αλλά και συμβολικά.

Σήμερα το γεγονός δεν διατηρεί ακέρια εκείνη την θρησκευτική προσήλωση των παλαιότερων χρόνων, αλλά μια λαϊκή αγορά με δεκάδες πάγκους μικροπωλητών κι ένα πολύχρωμο, ετερόκλητο πλήθος προσκυνητών, τουριστών, περίεργων και τυχαίων διερχομένων υποβαθμίζει αισθητά ό,τι γινόταν άλλοτε προς δόξαν της Αγίας. Στα παραδοσιακά καραβάκια προστέθηκαν και σύγχρονα κρουαζιερόπλοια – μόνο οι διενέξεις των ιδιοκτητών τους, ποιος θα φορτώσει περισσότερο κόσμο, διατηρούνται ακόμα αμείωτες όπως τον παλιό καλό καιρό.

Το προσκύνημα

Βλέπεις την ογδοντάχρονη γριούλα με το σφιχτοδεμένο κεφαλομάντηλο, με το χαρακωμένο πρόσωπο απ’ τις κακουχίες, με το ψημένο απ’ το λιοπύρι δέρμα, το αργασμένο απ’ το χαλάζι και τις νεροποντές, με τα τρεμάμενα, ροζιασμένα χέρια που κάποτε αναποδογύριζαν τους λόγγους, πάνω στην κουπαστή του χεριού οι γαλάζιες φλέβες διακλαδώνονται σαν θερμά θαλάσσια ρεύματα, όπως εκείνα που αναδεύουν στους βυθούς λες και νανουρίζουν τους σκελετούς των πνιγμένων παιδιών της. Κουβαλάει μαζί της στο σακούλι ένα μπουκάλι λάδι για τα καντήλια κι ένα μποκέ (μπουκέτο) φρέσκα λουλούδια απ’ τον κήπο της για την Κυρούλα. Φτάνει μπροστά στην εικόνα της Αγίας και είναι απίστευτο πού βρίσκει τόση δύναμη για να κάνει όλες εκείνες τις μετάνοιες, λες και υποκλίνεται με αξιοπρέπεια απέναντι στην ίδια της την ψυχή. Κάνει το σταυρό της συντετριμμένη, σαν να ήθελε να συγχωρεθεί για τα βαρύτερα αμαρτήματα, που πιθανότατα δεν έπραξε, ή σαν βουβή ευχαριστία που και φέτος αξιώθηκε να έχει την υγειά της ώστε να βρει το κουράγιο να φτάσει μέχρι εδώ. Κι όταν ακουμπάει τα τρεμάμενα χείλη της στο τζάμι της εικόνας, το θολώνει από την άχνα των δακρύων της.

Τότε η Αγία Κυριακή κι εκείνη γίνονται ένα. Άγιασε η μία στους άθλους της πίστεως. Άγιασε η άλλη στον μόχθο τον καθημερινό. Παλιές γυναίκες, λιανοκόκαλες, λιπόσαρκες όπως τα λείψανα των αγίων που προσκυνάνε, που ανάβουν το κερί και την φλόγα του την κουβαλάνε μέσα στα μάτια τους για ν’ ανάβουν το ακοίμητο καντήλι της ψυχής τους. Παλιές γυναίκες, δωρικές κολώνες στην Ακρόπολη της αληθινής ζωής, ολόστητες καρυάτιδες στο Ερέχθειο της υπομονής, Σπαρτιάτισσες στην εγκράτειά τους, δούλες σ’ ό,τι αγαπούν, μαινάδες σ’ ό,τι αντιμάχονται.

Και πιο κει βλέπεις κάποιες απ’ τις σύγχρονες προσκυνήτριες με το χαλκά στην μύτη, με το μίνι ως τον σβέρκο, βαμμένες σαν γκέισες, πηγμένες στ’ αρώματα, κινούμενα κρέατα που δεν έχουν τίποτα μέσα τους να ευωδιάζει από μόνο του. Τις βλέπεις να χασκογελάνε με την ευλάβεια των παλιών γυναικών, έτσι ακριβώς όπως ειρωνικά μειδιά η εποχή μας απέναντι στην εποχή τους.

Το πανηγύρι

Παλαιότερα, στον μικρό κόλπο, μπροστά απ’ τα βράχια, άραζαν πολλές βάρκες την παραμονή και τα βιολιά λαλούσαν ολόκληρο το βράδυ αλλά και την ημέρα της εορτής (φανταστείτε στον ίδιο χώρο πάνω σ’ αρχαία πλοιάρια αυλήτριδες να παίζουν μουσική και να χορεύουν προς τιμήν των θαλασσίων νυμφών). Ύστερα ο κόσμος πήγαινε στο κοντινό λιοστάσι να ξαποστάσει και να κεραστεί.
Αργότερα– ως είθισται – ήρθαν κι οι έμποροι, ύστερα τα κλαρίνα. Στο Βλυχό το πανηγύρι έγινε μύθος. Αργότερα ο μύθος – ως είθισται – ξεθώριασε. Οι Νυδριώτες δοκίμασαν κι αυτοί την τύχη τους με τα κλαρίνα. Η εποχή όμως είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Σήμερα το πανηγύρι, όσο κι αν κάποιοι κόπτονται για το αντίθετο, είναι ένα ακόμα θέαμα, χαμηλής ποιότητας, της τουριστικής ατραξιόν.

Ο παπα-Αποστόλης

Αυτές τις συμπυκνωμένες πληροφορίες και σκέψεις για το πανηγύρι της Αγίας Κυριακής τις κατέγραψα ως φόρο τιμής στην μνήμη ενός ανθρώπου που μόχθησε σ’ όλη του την ζωή γι’ αυτόν τον ναό, του πατέρα Απόστολου Α. Ζαβιτσάνου. Με δικές του ενέργειες και άπειρη αγάπη απέκτησε η Κυρούλα την σημερινή στέγη της.

Με δικές του ενέργειες τσιμεντοστρώθηκε η παραλία έμπροσθεν του ναού, έγινε η τέντα, το καμπαναριό, ήρθε το νερό, μπήκε ο φωτισμός και έγιναν δεκάδες άλλες εργασίες. Όλα αυτά καταγράφονται με θαυμαστές λεπτομέρειες στο μικρό βιβλίο του ταπεινού ιερέα «Το Εκκλησάκι του βράχου», το οποίο κυκλοφόρησε με παρότρυνση και βοήθεια του π. Γεράσιμου Ζαμπέλη (εκτύπωση «Μέλισσα», Νυδρί 1989) κι από εκεί δανείστηκα τον τίτλο και τις περισσότερες πληροφορίες του παρόντος άρθρου. Με κάποιο τρόπο, καλό θα ήταν να επανακυκλοφορήσει το βιβλιαράκι και να πωλείται ή ακόμα και να μοιράζεται δωρεάν στους προσκυνητές, μιας και περιέχει ολόκληρη την ιστορία του ναού, καθώς και πολυσέλιδο αφιέρωμα στον μαρτυρικό βίο της Αγίας.

Φέτος ο παπα- Αποστόλης δεν θα λειτουργήσει στο αγαπημένο του Εκκλησάκι του βράχου. Απ’ όταν ήμουν παιδάκι τον θυμάμαι στην Ωραία Πύλη να κλείνει την λειτουργία μ’ εκείνο το χαρακτηριστικό παρατεταμένο «ααααντιδόξασον». Κλείνω κι εγώ αυτό το άρθρο μ’ ένα δικό του ποίημα, ελπίζοντας να παρατείνω λιγάκι ακόμα την θύμησή του.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ

Στ’ άσπρο εκκλησάκι σου κλεισμένη
αιώνες καρτερείς εκεί
κάθε ψυχούλα πονεμένη
μεγαλομάρτυς Κυριακή.

Ν’ ανάψει τ’ άγιο σου καντήλι
μ’ ευλάβεια να προσευχηθεί
στου δειλινού την θεία γαλήνη
μπροστά στην άγια σου μορφή.

– Γιατί κυρά μου προτιμούσες
να μένεις μέσα στην σπηλιά,
στα βράχια τ’ άγρια του λόγγου
να σου στεριώσουν εκκλησιά;

–Φτωχή σπηλιά είν’ η εκκλησιά μου
κι απάνω ο βράχος ο σχιστός.
Σπηλιά δεν βρήκε όταν ήλθε
κι ο νεογέννητος Χριστός;

Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Απ’ την εφημερίδα «Τα Νέα της Λευκάδας»
Αριθμ. Φύλλου: 990, 4 / 7 / 2008


phpBB [video]












http://www.mylefkada.gr/eidhseis/epikai ... i-2-17666/
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ορθοδοξία”

cron