ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΑ (Η ΕΛΛΑΔΑ) ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..."
1Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων
Re: ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΑ (Η ΕΛΛΑΔΑ) ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..."
2φαντάζομαι ότι για να ισχύει αυτό: το α+γ = γ+β και αντίστοιχα δ+ζ = ζ+ε επομένως αν τραβήξουμε μία ευθεία από την διάμεσο αβ (γ) και τη διάμεσο του δε(ζ) στις άκρες α και δ, τότε η δύο αυτές ευθείες τέμνονται στην Ελλάδα. Βέβαια η "Η" είναι άκυρη και αυθαίρετη αφού η έπρεπε έπρεπε να είναι από την ζ στην α. Αυθαίρετη είναι επίσης η επιλογή των 4 σημείων αβδε. Επίσης αν τραβήξουμε μία ευθεία από τη κάθε διάμεσο αυτή τη φορά ως προς τις β και ε τότε "κέντρο του κόσμου" είναι η Νότια Αφρική, από την οποία ξεκίνησαν οι άνθρωποι αν λάβουμε υπόψη την θέση της επιστήμης.
Παρόλα αυτά είναι ενδιαφέρον να το δει κανείς αλλά λαμβάνοντας υπόψη την γεωμετρία της γης (όχι του χάρτη της γης όπως τον αποδίδουμε σήμερα). Θα διαπιστώσει τότε ότι ο Ισημερινός είναι στην μέση (λογικό) και ότι η Ελλάδα είναι στις "εύκρατες" ζώνες (στη Βόρεια).
Οι εύκρατη ζώνη στο Νότιο μέρος της γης όπως φαίνεται δεν περιλαμβάνει πολύ "γη" , κυρίως θάλασσα, επομένως είναι λογικό η ανθρωπότητα να αναπτύχθηκε λόγω γεωγραφίας και κλίματος (συνθηκών) κυρίως στο Βόρειο μέρος της γης όπου η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν ευκολότερη.
Η Ελλάδα, όπως και η Ιταλία και η Μικρά Ασία και γενικώς οι πολιτισμοί που ζούσαν στην εύκρατη ζώνη είχαν (και έχουν) πλεονέκτημα.
Επίσης σύμφωνα με τους μύθους ...
Η θεά Αθηνά επέλεξε την Αθήνα, και την Σάις που βρίσκεται στο Νείλο, για να ανθρέψει το λαό της ώστε λόγω "κλίματος" να είναι ευφυείς άνθρωποι [Πλάτων τίμαιος]. Ο Τόπος γέννησης του Δία επίσης ήταν στην Κρήτη. Οι πρώτοι βασιλιάδες της Ελλάδος ήταν στην Κρήτη, τα αδέφια : Ροδάμανθυς, Μίνωας και Σαρπηδόνας.
Η Ελλάδα λοιπόν, δεν είναι κέντρο της γης λόγω κάποιας γεωμετρικής συμμετρίας, απλά ανήκει σε έυκρατη ζώνη. Είναι όμως κέντρο της γης γιατί από εκεί ξεπήδησε όλος ο ανθρώπινος Δυτικός πολιτισμός, οι τέχνες, οι επιστήμες κτλ. αλλά κυρίως επειδή όλοι οι Ελληνικοί μύθοι οι οποίοι παραδόθηκαν στον Δυτικό πολιτισμό, έχουν κέντρο την Ελλάδα.
Ανάλογα παραδείγματα που δείχνουν την Ελλάδα ως κέντρο είναι τα Ομηρικά έπη.
ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ "ΟΜΗΡΟΥ"
Ο Ραδάμανθυς
στην ελληνική μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης, ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδόνα.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE% ... F%85%CF%82
Ο Ραδάμανθυς, όπως και τα αδέλφια του, ανατράφηκε από τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, στον οποίο ο Δίας είχε εμπιστευθεί την Ευρώπη. Σύμφωνα με τοπική, περισσότερο, παράδοση, ο Ραδάμανθυς φημιζόταν για τη σοφία και για τη δίκαιη κρίση του. Σε αυτόν αποδιδόταν η σύνταξη του Κρητικού Κώδικα. Μετά τον θάνατό του λοιπόν, ο Πλούτωνας του ανέθεσε να δικάζει τους νεκρούς στον Άδη, μαζί με τον Μίνωα και τον Αιακό. Κατά μία εκδοχή, προς το τέλος του βίου του ο Ραδάμανθυς εξορίσθηκε, ίσως οικειοθελώς, από την Κρήτη, και πήγε στη Βοιωτία, όπου και πήρε ως σύζυγό του την Αλκμήνη, που είχε χηρεύσει. Κατά τον Όμηρο ο Ραδάμανθυς ταξίδεψε με πλοία των Φαιάκων στην Εύβοια αναζητώντας τον Γίγαντα Τιτυό.
Στην ελληνική μυθολογία οι Φαίακες (Φαίηκες στην ιωνική διάλεκτο, π.χ. στον Όμηρο, Φαίαξ ή Φαίηξ στον ενικό αριθμό) ήταν ένας λαός γνωστός ιδιαίτερα από τον Όμηρο για τη ναυτοσύνη του («ναυσικλυτοί»). Οι Φαίακες ήταν οι αγαπημένοι των θεών και φίλοι των ανθρώπων. Αναφέρεται ότι αρχικώς κατοικούσαν στην απομακρυσμένη Υπέρεια, στα πέρατα του κόσμου. Ως συγγενείς των θεών, αποκαλούνταν «αγχίθεοι», όπως οι Κύκλωπες και οι Γίγαντες. Μια εποχή που βασιλιάς τους ήταν ο Ναυσίθοος, οι Φαίακες εκδιώχθηκαν από την Υπέρεια από τους Κύκλωπες και μετοίκησαν σε ένα νησί, τη Σχερία, που αποκλήθηκε από αυτούς και «Νήσος των Φαιάκων», ενώ από τους περισσότερους ταυτίζεται με τη σημερινή Κέρκυρα (κάποιοι πάντως έχουν υποστηρίξει ότι ήταν η Ίσκια της Ιταλίας ή η Κρήτη). Εκεί έχτισαν πόλη και ναούς με βασιλιά τους τον Αλκίνοο, τον γιο του Ναυσιθόου.
Οι Φαίακες http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE% ... E%B5%CF%82
διακρίνονταν για τη φιλοξενία τους, όπως την περιγράφει ο Όμηρος μετά τη διάσωση του Οδυσσέα από τη Ναυσικά στη «Νήσο των Φαιάκων». Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως [1]. Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. «Η εντολή αυτών είναι να παραπέμπωσιν ακινδύνως εις την πατρίδα των πάντας τους προς αυτούς πλέοντας», πράγμα το οποίο κατόρθωναν με τα θαυμαστά πλοία τους. Τα πλοία αυτά δεν είχαν κουπιά, ούτε πηδάλιο και διέτρεχαν τη θάλασσα σαν να ήταν φτερωτά (Οδύσσεια, η 34-35), προικισμένα με αυτό το χαρακτηριστικό από τον θεό Ποσειδώνα, ενώ είχαν νου και μυαλό ανθρώπινο: «Γιατί δεν έχουν τα γοργά καράβια των Φαιάκων / σαν τ' άλλα τα πλεούμενα τιμόνια ή κυβερνήτες, / μον' βρίσκουν έτσι μόνα τους τη σκέψη των ανθρώπων / και ξέρουν όλων τα χωριά, τα καρπερά χωράφια, / και γοργοτάξιδα περνούν της θάλασσας τα πλάτια, / κρυμμένα μες στην καταχνιά και στην πυκνή θολούρα / κι ούτε φοβούνται να χαθούν, μήτε κακό να πάθουν.» [2]
Παρόλα αυτά είναι ενδιαφέρον να το δει κανείς αλλά λαμβάνοντας υπόψη την γεωμετρία της γης (όχι του χάρτη της γης όπως τον αποδίδουμε σήμερα). Θα διαπιστώσει τότε ότι ο Ισημερινός είναι στην μέση (λογικό) και ότι η Ελλάδα είναι στις "εύκρατες" ζώνες (στη Βόρεια).
Η Ελλάδα, όπως και η Ιταλία και η Μικρά Ασία και γενικώς οι πολιτισμοί που ζούσαν στην εύκρατη ζώνη είχαν (και έχουν) πλεονέκτημα.
Επίσης σύμφωνα με τους μύθους ...
Η θεά Αθηνά επέλεξε την Αθήνα, και την Σάις που βρίσκεται στο Νείλο, για να ανθρέψει το λαό της ώστε λόγω "κλίματος" να είναι ευφυείς άνθρωποι [Πλάτων τίμαιος]. Ο Τόπος γέννησης του Δία επίσης ήταν στην Κρήτη. Οι πρώτοι βασιλιάδες της Ελλάδος ήταν στην Κρήτη, τα αδέφια : Ροδάμανθυς, Μίνωας και Σαρπηδόνας.
Η Ελλάδα λοιπόν, δεν είναι κέντρο της γης λόγω κάποιας γεωμετρικής συμμετρίας, απλά ανήκει σε έυκρατη ζώνη. Είναι όμως κέντρο της γης γιατί από εκεί ξεπήδησε όλος ο ανθρώπινος Δυτικός πολιτισμός, οι τέχνες, οι επιστήμες κτλ. αλλά κυρίως επειδή όλοι οι Ελληνικοί μύθοι οι οποίοι παραδόθηκαν στον Δυτικό πολιτισμό, έχουν κέντρο την Ελλάδα.
Ανάλογα παραδείγματα που δείχνουν την Ελλάδα ως κέντρο είναι τα Ομηρικά έπη.
ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ "ΟΜΗΡΟΥ"
στην ελληνική μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης, ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδόνα.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE% ... F%85%CF%82
Ο Ραδάμανθυς, όπως και τα αδέλφια του, ανατράφηκε από τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, στον οποίο ο Δίας είχε εμπιστευθεί την Ευρώπη. Σύμφωνα με τοπική, περισσότερο, παράδοση, ο Ραδάμανθυς φημιζόταν για τη σοφία και για τη δίκαιη κρίση του. Σε αυτόν αποδιδόταν η σύνταξη του Κρητικού Κώδικα. Μετά τον θάνατό του λοιπόν, ο Πλούτωνας του ανέθεσε να δικάζει τους νεκρούς στον Άδη, μαζί με τον Μίνωα και τον Αιακό. Κατά μία εκδοχή, προς το τέλος του βίου του ο Ραδάμανθυς εξορίσθηκε, ίσως οικειοθελώς, από την Κρήτη, και πήγε στη Βοιωτία, όπου και πήρε ως σύζυγό του την Αλκμήνη, που είχε χηρεύσει. Κατά τον Όμηρο ο Ραδάμανθυς ταξίδεψε με πλοία των Φαιάκων στην Εύβοια αναζητώντας τον Γίγαντα Τιτυό.
Στην ελληνική μυθολογία οι Φαίακες (Φαίηκες στην ιωνική διάλεκτο, π.χ. στον Όμηρο, Φαίαξ ή Φαίηξ στον ενικό αριθμό) ήταν ένας λαός γνωστός ιδιαίτερα από τον Όμηρο για τη ναυτοσύνη του («ναυσικλυτοί»). Οι Φαίακες ήταν οι αγαπημένοι των θεών και φίλοι των ανθρώπων. Αναφέρεται ότι αρχικώς κατοικούσαν στην απομακρυσμένη Υπέρεια, στα πέρατα του κόσμου. Ως συγγενείς των θεών, αποκαλούνταν «αγχίθεοι», όπως οι Κύκλωπες και οι Γίγαντες. Μια εποχή που βασιλιάς τους ήταν ο Ναυσίθοος, οι Φαίακες εκδιώχθηκαν από την Υπέρεια από τους Κύκλωπες και μετοίκησαν σε ένα νησί, τη Σχερία, που αποκλήθηκε από αυτούς και «Νήσος των Φαιάκων», ενώ από τους περισσότερους ταυτίζεται με τη σημερινή Κέρκυρα (κάποιοι πάντως έχουν υποστηρίξει ότι ήταν η Ίσκια της Ιταλίας ή η Κρήτη). Εκεί έχτισαν πόλη και ναούς με βασιλιά τους τον Αλκίνοο, τον γιο του Ναυσιθόου.
Οι Φαίακες http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE% ... E%B5%CF%82
διακρίνονταν για τη φιλοξενία τους, όπως την περιγράφει ο Όμηρος μετά τη διάσωση του Οδυσσέα από τη Ναυσικά στη «Νήσο των Φαιάκων». Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως [1]. Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. «Η εντολή αυτών είναι να παραπέμπωσιν ακινδύνως εις την πατρίδα των πάντας τους προς αυτούς πλέοντας», πράγμα το οποίο κατόρθωναν με τα θαυμαστά πλοία τους. Τα πλοία αυτά δεν είχαν κουπιά, ούτε πηδάλιο και διέτρεχαν τη θάλασσα σαν να ήταν φτερωτά (Οδύσσεια, η 34-35), προικισμένα με αυτό το χαρακτηριστικό από τον θεό Ποσειδώνα, ενώ είχαν νου και μυαλό ανθρώπινο: «Γιατί δεν έχουν τα γοργά καράβια των Φαιάκων / σαν τ' άλλα τα πλεούμενα τιμόνια ή κυβερνήτες, / μον' βρίσκουν έτσι μόνα τους τη σκέψη των ανθρώπων / και ξέρουν όλων τα χωριά, τα καρπερά χωράφια, / και γοργοτάξιδα περνούν της θάλασσας τα πλάτια, / κρυμμένα μες στην καταχνιά και στην πυκνή θολούρα / κι ούτε φοβούνται να χαθούν, μήτε κακό να πάθουν.» [2]
