Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

3
Μάθημα 1ον

Ἀγαπητοί μου φίλοι, κάποια ἀπό αὐτά πού θά ἀναρτήσω σέ ἐπερχόμενα μαθήματα ἐνδεχομένως νά σᾶς εἶναι γνωστά. Ἀλλά γιά νά εἶναι ἀποτελεσματική ἡ προσπάθειά μας, θά ξεκινήσουμε ἀπό τά θεμέλια.

Σήμερα θά ἀναφερθῶ στόν χαρακτηρισμό τῶν φωνηέντων καί τῶν ἀφώνων (συμφώνων).

Τά φωνήεντα χωρίζονται σέ βραχέα (ε,ο), σέ μακρά (η, ω) καί σέ δίχρονα (α, ι, υ).

Τά ἂφωνα (δέν βγάζουν φωνή, τά λέμε καί σύμφωνα) θά τά βάλουμε σέ ἓναν πίνακα:

Οὐρανικά : κ γ χ
Χειλικά : π β φ
Ὁδοντικά : τ δ θ

Αὐτά σέ ἀνάγνωσι ὁριζόντια, ἐναλάσσονται μεταξύ τους στήν γλῶσσα μας ὡς μουσικές νότες. Αὐτό μᾶς ἐπιτρέπει νά ἐτυμολογοῦμε καί νά ἀναγνωρίζουμε τίς λέξεις κάνοντας τίς ἀντίστοιχες ἀντικαταστάσεις. Ἒτσι τό ρῆμα δέκομαι (ἀπό τό ὁποῖον προέρχεται τό δέκα 10, ἐπειδή δεχόμαστε στά δύο χέρια, στά ΔΕΚΑ δάκτυλα) γίνεται δέχομαι (κ->χ), Τό πίπτω γίνεται πίφτω -> πέφτω (π->φ), τό θλίβω (σήμερα λέμε συνθλίβω) γίνεται τρίβω (θ->τ) καί (λ->ρ) καί ἂλλα ἂπειρα πού θά δοῦμε στήν πορεία.

Τό λ ἐναλλάσσεται μέ τό ρ καί καλοῦνται ὑγρά (ἀδελφός -> ἀδερφός), τό μ μέ τό ν καί καλοῦντα ἒνρινα (ἐν + μέτρον = ἒνμετρον -> ἒμμετρον), τά ξ, ψ, ζ εἶναι τά διπλά, καί τό σ,ς συριστικόν (διότι μᾶς συρίζει (διά τροπῆς τοῦ σ -> ξ, ξυρίζει τά ὦτα!).
Νά θυμόμαστε ὃτι τό ρ κυλλάει στίς ἀρχαῖες λέξεις μας πάει ὃπου θέλει. π.χ. θάρσος καί θράσος εἶναι ἡ ἲδια λέξις.

Γιά νά μαθαίνουμε παράλληλα καί τήν ἱστορία τῆς γλώσσης μας (πού εἶναι γνῶσσα ἐπειδή γιγνώσκει, γνωρίζει (ἐδῶ ἐναλλάσεται τό λ μέ τό ν)) τά γράμματα στήν ἀρχή ἦσαν 28. Ἐπί Εὐκλείδου ἀφηρέθησαν τό δίγαμμα F, τό κόππα Q καί τό σαμπί (πλαγιαστό π). Τό γιότ J εἶχε ἀφηρεθῆ ἀπό ἂλλον φωστῆρα ἐνωρίτερον. Τό F προεφέρετο ὡς ἐλαφρό Β, Fοἶνος καί τόν εἶπαν οἱ ξένοι wine. Τό Q τό ἒβαζαν ἀντί τοῦ Κ πρίν ἀπό α ἢ ο , Qόρινθος, καί τό σαμπί ἦτο μᾶλλον παχύ σίγμα.

Αὐτά γιά ἀρχή. Αὒριο θά συνεχίσουμε. Πείτε μου τήν γνώμη σας γιά τό πρῶτο μάθημα. Βέβαια ἐπί τῆς οὐσίας δέν κάναμε κάτι φοβερό, κάναμε ὃμως τήν ἀρχή.

Στό ἐπόμενο μάθημα θά δοῦμε τά πνεύματα καί τούς τόνους. Οἱ ἂθλιοι κατήντησαν τήν γλῶσσα μας χωρίς πνεῦμα, χωρίς ψυχή….καί ἂτονη, δίχως μουσική!

Αὐτά πρός τό παρόν φίλοι μου. Καλό Σαββατόβραδο!

http://filonoi.gr/2014/09/06/f-mathhmat ... nikon-1on/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

4
Μάθημα 2ον

Ἡ δασεῖα καί ἡ ψιλή εἶναι τά δύο πνεύματα τῆς γλώσσης μας καί μπαίνουν ἐπάνω ἀπό τά φωνήεντα, μέ τά ὁποῖα ξεκινοῦν οἱ λέξεις. Ὃσο γιά τά σύμφωνα, δασεῖα ἒπαιρνε μόνον τό ρ -> ῥ.

Ὃσες λέξεις ἀρχίζουν μέ Ὓψιλον δασύνονται.

Στό τέλος τῆς σελίδος παρατίθεται πίναξ ὃλων τῶν δασυνομένων λέξεων.

Ἑνας τρόπος νά καταλάβετε ἂν μία λέξις παίρνη δασεῖα, εἶναι νά ἐλέγξετε ἂν ἡ ἀντίστοιχη λέξις στά ἀγγλικά ἢ ὃποια ἂλλη λατινογενῆ γλῶσσα (δηλαδή ἑλληνογενῆ, ἀφοῦ τό λατινικόν ἀλφάβητον εἶναι τό χαλκιδικό) ἀρχίζει μέ H.

Π.χ. ἁρμονία -> harmony, Ἑλένη -> Helen, Ἑλλάς -> Hellas, ἱστορία -> History κλπ. Ἐπίσης ἡ λέξις ΄Ἃγιος΄ πού δασύνεται, ἒγινε ἀπό τούς ἀνατολίτες ΧΑΤΖΗΣ, τρέποντας τήν δασεῖα σέ «χ» καί τό «γ» σέ βαρβαρικόν «ΤΖ».

Ἀλλά καί στήν γλῶσσα μας ἡ δασεῖα πολλές φορές τρέπεται σέ «σ».

Ἀπό τό ὂνομα Ἑλένη πού θά πῆ «φωτεινή, λαμπάδα» προέρχεται τό ὂνομα Σελήνη, μέ τήν ἲδια ἒννοια.

Ἡ ρίζα -Ἑλ- ὑποδηλώνει πάντοτε φῶς. Ἒτσι Ἑλ-λάς σημαίνει φωτεινή (ἑλ) πέτρα (λᾶς -> λατ-ομεῖο). Ἐπίσης τό σέλ-ας (ἀπό τήν ρίζα –ἑλ-) σημαίνει φῶς (Βόρειον σέλας). Προσέξτε στό Σέλας ὃτι τό Σ ἦταν ἡ δασεῖα.

Γι αὐτό ἡ λέξις Ἣλιος δασύνεται, ἐπειδή εἶναι ἀπό τό ἲδιο θέμα «Ἑλ» πού γίνεται «Ἡλ» καί οἱ ξένοι λένε solar, soleil κλπ., τρέποντας τήν δασεῑα τοῦ Ἡλίου σέ S.

Στίς σύνθετες λέξεις τώρα, ὃταν ἡ δεύτερη λέξις εἶναι δασυνομένη, τό τελευταῖο σύμφωνο τοῦ θέματος τῆς πρώτης (πού συνήθως εἶναι πρόθεσις, θά τίς κάνουμε ἀργότερα) ὃταν εἶναι ψιλό κολλάει δασύτητα. Πέφτοντας ἐπάνω στήν δασεῖα, ὡς μουσική νότα, τρέπεται ἀπό ψιλό σέ δασύ. Κυττᾶξτε τόν χθεσινό μας πίνακα μέ τά σύμφωνα. Τό «κ» θά τραπῆ σέ «χ», τό «π» σέ «φ», καί τό «τ» σέ «θ».

Κ -> χ
Π -> φ
Τ -> θ

Παραδείγματα:

Καχεξία: Ἡ κακή Ἓξις ( σημαίνει κατάστασις) τοῦ σώματος. Ἀντί λοιπόν γιά κακεξία, λόγῳ τῆς δασείας γίνεται καχεξία! (Οἱ λατῖνοι ἂκουγαν τούς Ἓλληνες ἰατρούς νά λένε :τό σῶμα αὐτό εἶναι καλῆς ἓξεως, κακῆς ἓξεως, τί ἓξεως εἶναι τό σῶμα;;; καί ἀπεκάλεσαν τό φῦλον (ἂρρεν καί θῆλυ) SEX, ἀπό τήν δασυνομένη Ἓξι, τρέποντας τήν δασεῖα σέ S).

Ὑφήλιος : ὑπό τόν δασυνόμενο Ἣλιο, δηλαδή Ὑπό + Ἣλιος. Τό π τῆς προθέσεως τρέπεται σέ φ. Γι αὐτό δέν λέμε Ὑπ-ήλιος, ἀλλά ὑφ-ήλιος.

Ἒφηβος : ἐπί +Ἣβη (θεά τῆς νεότητος). Τό π τῆς προθέσεως ἐπ-ί, τρέπεται σέ φ. Ἒτσι λέμε ἒφηβος καί ὂχι ἒπηβος.

Πρωθιέρεια : πρώτη ἱέρεια. Τό ΄τ΄ τῆς πρώτ-ης πέφτει στό δασυνόμενο ΄Ἱ΄ τῆς δευτέρας λέξεως καί τρέπεται σέ θ. Γι αὐτό πρωθιέρεια καί ὂχι πρωτιέρεια.

Αὒριο οἱ τόνοι, γιατί δέν θέλω νά σᾶς φορτώσω. Μελετῆστε αὐτά τά λίγα, καί αὒριο προχωροῦμε στόν τονισμό.


Εικόνα
Εικόνα
Χρύσα Λίνδου


http://filonoi.gr/2014/09/07/f-mathhmat ... ore-196850
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

5
ΤΡΙΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΜΑΘΗΣΕΩΣ ΑΡΧΑΙΩΝ

Στήν περασμένη ἀνάρτησι καλύψαμε τά πνεύματα τῆς γλώσσης μας, τονίζοντας ποιές λέξεις παίρνουν δασεῖα.
Οἱ ὑπόλοιπες λοιπόν παίρνουν ψιλή.

Σήμερα θά μιλήσουμε γιά τούς τόνους.
Οἱ τόνοι πού χρησιμοποιοῦνται στήν ἀρχαία γλῶσσα μας εἶναι τρεῖς:

ἡ ὀξεῖα (΄) (ὁ τόνος τῆς φωνῆς ὀξύνεται)
ἡ περισπωμένη ( ~ ) (ὁ τόνος τῆς φωνῆς ὀξύνεται λίγο καί «σπάει»)
ἡ βαρεῖα ( ` ) (ὁ τόνος τῆς φωνῆς βαρύνεται)


(Ἐγώ πού γράφω πολυτονικά δέν χρησιμοποιῶ τήν βαρεῖα διότι εἶχε καταργηθῆ πολύ πρίν θεσπιστῆ τό μονοτονικό σύστημα.
Ὃμως θά δώσουμε τούς κανόνες χρήσεώς της καί ὃσοι θέλουν μποροῦν νά τήν χρησιμοποιοῦν.)

ΟΞΕΙΑ:
1) Ὀξεῖα μπαίνει πάντοτε πάνω ἀπό τό «ε» καί «ο», τά βραχέα φωνήεντα (ἒχουν βραχεῖα φωνή, ὂ-μικρον καί ἀντίθετα ὠ-μέγα).

2) Ἐπίσης ὀξεῖα παίρνει πάντοτε ἡ προπαραλήγουσα κάθε λέξεως.

Ἐδῶ θά μιλήσουμε γιά τόν συλλαβισμό τῶν λέξεων, ὣστε νά βρίσκουμε ποιά εἶναι ἡ προπαραλήγουσα, ἡ παραλήγουσα καί ἡ λήγουσα.

Κάθε λέξις χωρίζεται σέ συλλαβές:
1) Ἑνα σύμφωνο μεταξύ φωνηέντων συλλαβίζεται μέ τό ἐπόμενο φωνῆεν. Π.χ. κα-τά-δη-λος. (τό λ πάει μέ τό ο, τό δ μέ τό η, τό τ μέ τό α)

2) Ὃταν σέ μία λέξι ὑπάρχουν δύο ἢ τρία σύμφωνα συνεχόμενα, συλλαβίζονται μέ τό ἐπόμενο φωνῆεν ἐάν ἀπό αὐτά (τά δύο τελευταῖα ἂν εἶναι τρία) ἀρχίζει ἂλλη ἑλληνική λέξις.
Π.χ. ἀ-στεῖ-ος (γιατί πολλές λέξεις ἀρχίζουν ἀπό –στ, στερεός, στῆθος κλπ), ἐ-χθρός (διότι ἀπό τό –θρ ξεκινοῦν ἑλληνικές λέξεις, π.χ. θράσος) ἀλλά ὀρ-θός, γιατί δέν ἀρχίζει λέξις ἑλληνική ἀπό ρθ…μέ-λισ-σα, (διότι δέν ἀρχίζει ἑλληνική λέξις μέ σσ). Ἒτσι χωρίζουμε τά δύο σύμφωνα σέ δύο συλλαβές.

3) Ἂν ἀπό τά δύο σύμφωνα, τό πρῶτο εἶναι ἂφωνο (κ,γ,χ, π,β,φ, τ,δ,θ) ἢ μ,ν, τά συλλαβίζουμε πάντοτε μέ τό ἐπόμενο φωνῆεν.
Π.χ. βα-θμός (ἐπειδή ἡ δεύτερη συλλαβή ξεκινᾶ μέ θ), πρᾶ-γμα (ἐπειδή ἡ δεύτερη συλλαβή ξεκινᾶ μέ γ).

4) Οἱ σύνθετες λέξεις χωρίζονται στίς λέξεις ἀπό τίς ὁποῖες συνετέθησαν.
Π.χ. ἐκ-λο-γές (χωρίζεται στήν πρόθεσι ἐκ), σύν-θε-σις (στήν πρόθεσι σύν) κλπ.

5) Τά βαρβαρικά μπ, ντ, γκ, γγ πρέπει ἀπαραιτήτως νά διαχωρίζονται. (Τό ὃτι τώρα δέν τά χωρίζουν γίνεται ἐκ τοῦ πονηροῦ γιά νά μᾶς φορέσουν τά b, g, d…Προσοχή λοιπόν!)

Ἡ τελευταία συλλαβή μιᾶς λέξεως λέγεται λήγουσα, ἀφοῦ μέ αὐτήν λήγει ἡ λέξις.
Ἡ δευτέρα ἀπό τό τέλος λέγεται «παρά τήν λήγουσα», παραλήγουσα.
Καί ἡ πρίν τήν παραλήγουσα, λέγεται προπαραλήγουσα.
Ἡ πρώτη τῶν τρισυλλάβων λέξεων δηλαδή εἶναι ἡ προπαραλήγουσα.

Π.χ. κό-λα-σις, μέ-θο-δος, ἂ-σκη-σις.
Λήγουσα –σις, -δος, -σις.
Παραλήγουσα –λα, -θο, -σκη.
Προπαραλήγουσα –κο, -μέ, -ἂ.

Γιά λέξεις μέ περισσότερες συλλαβές, δέν μᾶς ἐνδιαφέρει γιατί στήν ἑλληνική γλῶσσα δέν τονίζονται οἱ λέξεις ἐπάνω ἀπό τήν προπαραλήγουσα.
Π.χ. ἀ-κα-τάλ-λη-λον, ἀ-θέ-μι-τον, ἀ-πα-ρά-δε-κτον.

Ἀπ’ ὃλο αὐτό τό κατεβατό, κατά τήν γνῶμη καί τήν ἐμπειρία μου, κρατῆστε τίς τρεῖς συλλαβές, προπαραλήγουσα, παραλήγουσα καί λήγουσα.
Κα-τά-δη-λος.
Ξεκινᾶμε ἀπό τήν λήγουσα: -λος.
Παραλήγουσα: -δη, καί προπαραλήγουσα –τα.
Ἀφοῦ ἡ λέξις τονίζεται στήν προπαραλήγουσα τό δίχρονο «α» θά πάρη ὀξεῖα. (Γιά τόν ὃρο δίχρονο δεῖτε πάλι τό πρῶτο μάθημα. Τά α, υ, καί ι, λέγονται δίχρονα γιατί μπορεῖ νά εἶναι καί μακρά καί βραχέα. Θά τά ποῦμε στό ἐπόμενο μάθημα).

Μέ τήν ὀξεῖα λοιπόν εἶναι ἁπλά τά πράγματα, ὀξεῖα στό «ε» καί «ο» (πού λέγονται καί βραχέα φωνήεντα) καί τήν προπαραλήγουσα.

Τώρα ἡ βαρεῖα (πού κατά τήν γνῶμη μου δέν χρειάζεται ὁπωσδήποτε νά τήν χρησιμοποιεῖτε) μπαίνει στήν λήγουσα ἀντί τῆς ὀξείας ἂν δέν ἀκολουθῇ σημεῖο στίξεως ἢ ἐγκλιτικόν (δηλαδή ἂτονη μονοσύλλαβη λέξις: μου, σου, του, μας, σας, τους, με, σε, την, τον, τις καί τά ἀντίστοιχα ἀρχαῖα: μοι, τοι σοι κλπ).
Π.χ. Ὁ πατὴρ καί ἡ μήτηρ. (βαρεία καὶ ὀξεία) ἐνῶ
«Ὁ πατήρ μου» (ὀξεία στό πατὴρ λόγῳ τοῦ ἀτόνου ἐγκλιτικοῦ «μου»).

Διαβᾶστε τώρα αὐτά, καί στό ἐπόμενο μάθημα θά δοῦμε τούς κανόνες τῆς περισπωμένης. Καλό εἶναι, παράλληλα μέ τίς ἀναρτήσεις μου, νά διαβάζετε καί κάποιο βιβλίο ἢ στήν πολυτονική γραφή ἢ στά ἀρχαῖα. Κατεβᾶστε καί τήν πολυτονική σειρά στόν ὑπολογιστή σας ἀπό τό χρονολόγιὸ μου, καί σιγά –σιγά ξεκινῆστε νά τήν χρησιμοποιῆτε.

Χρύσα Λίνδου


http://filonoi.gr/2014/09/08/%CE%BC%CE% ... %BF%CE%BD/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

6
ΜΑΘΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

Στὸ προηγούμενο μάθημα μιλήσαμε γιά τήν ὀξεῖα καί τήν βαρεῖα.
Σήμερα θά μιλήσουμε γιά τήν περισπωμένη.

Εἲπαμε ἢδη ἀπὸ τό πρῶτο μάθημα ὃτι τά φωνήεντα χωρίζονται στά βραχέα (ε,ο) πού παίρνουν πάντοτε ὀξεῖα, τά μακρά (η, ω) καί τά δίχρονα (α, ι, υ), δηλαδή αὐτά πού ἀλλάζουν ρόλους.
Οἱ δίφθογγοι (αι, ει, οι, υι, ου, αυ, ευ, ηυ) εἶναι ἐξ ὀρισμοῦ μακρές.

Ξέρουμε ὃτι ἡ προπαραλήγουσα καί τά βραχέα φωνήεντα «ε» καί «ο» παίρνουν πάντοτε ὀξεῖα.
Ὁ προβληματισμός ἀρχίζει στήν τονιζομένη παραλήγουσα, ὃταν αὐτή εἶναι μακρά (ἀφοῦ ὃταν εἶναι βραχεῖα ὀξύνεται, π.χ. νέος, ξυλοκόπος).

Ὁ κλασικός κανών πού οἱ παλαιοί θά θυμοῦνται καί οἱ νέοι εὒχομαι νά μάθουν εἶναι:
Μακρόν πρό μακροῦ ὀξύνεται,
Μακρόν πρό βραχέος περισπᾶται.

Δηλαδή, ὃταν καί ἡ λήγουσα ἀλλά καί ἡ παραλήγουσα εἶναι μακρές ( μέ η ἢ ω ἢ δίφθογγοι) ἡ τονισμένη παραλήγουσα παίρνει ὀξεῖα.
Ὃταν προηγεῖται συλλαβή μακρά (μέ «η» ἢ «ω») καί ἀκολουθεῖ στήν λήγουσα βραχεῖα (μέ ε ἢ ο), ἡ τονισμένη παραλήγουσα περισπᾶται, παίρνει περισπωμένη.

Παραδείγματα:
τό δῶρον ( τό «ω» εἶναι μακρό, καί τό «ο» βραχύ => ἂρα περισπᾶται)

Τοῦ δώρου ( τό «ω» εἶναι μακρό καί ἡ δίφθογγος «ου» μακρά => ἂρα ἡ τονισμένη παραλήγουσα ὀξύνεται).

Πόσο δύσκολο πιά εἶναι αὐτό;;;
Μέ λίγη ἐξάσκησι ἂπαντες μποροῦν νά γράψουν σωστά.

Τό ἦθος (τό η εἶναι μακρό καί τό ο βραχύ => περισπᾶται)
Τοῦ ἢθους (τό «η» εἶναι μακρό καί ἡ δίφθογγος «ου» μακρᾶ => ἂρα ὀξύνεται ἡ συλλαβή).

Ἡ λήγουσα τώρα, ἂν εἶναι βραχεῖα (ε, ο) ὀξύνεται, ὃπως ἒχουμε καταλάβει.

Ὃταν εἶναι μακρά :
Γιά οὐσιαστικά, ἐπίθετα, ἀντωνυμίες καί ἂρθρα ἰσχύει ὁ κανών: ἡ ὀνομαστική, αἰτιατική καί κλητική πτῶσις, ὃταν τονίζονται στήν λήγουσα ΟΞΥΝΟΝΤΑΙ, ἐνῶ ἡ γενική καί δοτική πτῶσις τονισμένες στήν λήγουσα, περισπῶνται.

Φαίνεται δύσκολο ἀλλά δέν εἶναι.
Κατ’ ἀρχήν νά θυμηθοῦμε τίς πτώσεις.

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ (ΓΙΑ ΕΝΑΝ)

ὁνομαστική (τό ὂνομα τοῦ πράγματος) ὁ νέος
γενική (κάτι πού τό ἀφορᾶ) τοῦ νέου
δοτική (ὃταν τοῦ προσ-δίνουμε κάτι) τῷ νέῳ
αἰτιατική (ἐπικαλούμεθα αὐτό) τόν νέον
κλητική (τόν καλοῦμε ἀπ’ εὐθείας) ὦ νέε!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ (ΓΙΑ ΠΛΗΘΟΣ)

ὀνομαστική οἱ νέοι
γενική τῶν νέων
δοτική τοῖς νέοις (καί μεταφράζεται ΄γιά τούς, στούς νέους΄)
αἰτιατική τούς νέους
κλητική ὦ νέοι

Τίς πτώσεις τίς γνωρίζουν καί οἱ νέοι, πλήν τῆς δοτικῆς. Ἡ δοτική χρησιμοποιεῖται καί σήμερα, ἂσχετα ἂν τήν λέμε δίχως νά τό ξέρουμε.
Λέμε «ἐντάξει».
Ἂς κλίνουμε τό ὂνομα: ἡ τάξις, τῆς τάξεως, τῇ τάξει, τήν τάξιν, ὦ τάξις!

Οἱ προθέσεις (θά τίς κάνουμε ἀργότερα) συντάσσονται συνήθως μέ δοτική, ἒτσι λέμε ἐν τάξει, δηλαδή μέ τάξιν. Καί ὑπέστη τήν κακοποίησι => εντάξει, γιά νά μή ξέρουμε τί λέμε.

Λέμε «ἐν δυνάμει». Μέ δύναμιν δηλαδή. Ἡ δύναμις, τῆς δυνάμεως, τῇ δυνάμει, τήν δύναμιν, ὦ δύναμις!
Ἡ πρόθεσις ἐν + δυνάμει. Καί κατήντησε ενδυνάμει…..

Πίσω στόν τονισμό τῆς λήγουσας τώρα, ἡ ὀνομαστική, αἰτιατική καί κλητική ὃταν τονίζονται στήν λήγουσα ΟΞΥΝΟΝΤΑΙ, ἐνῶ ἡ γενική καί δοτική πτῶσις τονισμένες ἐπί τῆς λήγουσας, περισπῶνται.

Π.χ. ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὀνομ. ἡ ψυχή, ὁ ποιητής
Γεν. Τῆς ψυχῆς, τοῦ ποιητοῦ
Δοτ. Τῇ ψυχῇ, τῷ ποιητῇ
Αἰτ. Τήν ψυχή, τόν ποιητήν
Κλ. ὦ ψυχή, ὦ ποιητά

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Αἱ ψυχαί, οἱ ποιηταί
Τῶν ψυχῶν, τῶν ποιητῶν
Ταῖς ψυχαῖς, τοῖς ποιηταῖς
Τάς ψυχάς, τούς ποιητάς
ὦ ψυχαί, ὦ ποιηταί

Μέχρι ἐδῶ.

Πήρατε μία ἰδέα, θά προχωρήσουμε ἐκτενέστερα στήν κλίσι τῶν ὀνομάτων.

Κρατῆστε τούς βασικούς κανόνες καί θά συνεχίσουμε μέ τήν περισπωμένη.
Γιά ὃποιον θέλει νά δῆ γενικότερα πῶς κλίνονται τά ὀνόματα, σᾶς δίνω αὐτό τὸν σύνδεσμο.

Ἐπίσης πολύ χρήσιμο εἶναι καί αὐτό (πατῆστε ἐδῶ): Ὃταν δέν εἶμαι σίγουρη γιά κάποια λέξι (τονισμός, ὀρθογραφία), πρᾶγμα συχνό, ἐδῶ ἐλέγχω γιά νά βεβαιωθῶ.

Τώρα πουλάκια μου θά σᾶς βάλω ἂσκησι:
νά τονισθοῦν μέ τόν σωστό ΕΛΛΗΝΙΚΟ τρόπο οἱ λέξεις:
κατηγορος, ανωμαλος, Νειλος, μηκος, βωλος, ταυρος, φλοισβος.

Καί μή ξεχνᾶτε, ὃποιος θέλει μπορεῖ νά ἐγκαταστήσῃ τήν πολυτονική γραμματοσειρά μου, ἀκολουθώντας τίς ὁδηγίες ἀπό τό χρονολόγιό μου.

Ἒρρωσθε!!!
(νά εἶσθε ἐν ρώμῃ (ἡ δοτική πού λέγαμε), τό «ν» τρέπεται σέ «ρ»!!!)

Χρύσα Λίνδου


http://filonoi.gr/2014/09/09/f-mathhmat ... nikon-4on/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

7
ΜΑΘΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟΝ

Σήμερα θά ὁλοκληρώσουμε τούς κανόνες περί περισπωμένης καί θά ἀνακεφαλαιώσουμε.

Ὃλες οἱ λέξεις πού τελειώνουν σέ τονιζόμενο –ου, παίρνουν περισπωμένη. (Ἑκτός ἀπό τό «ἰδού» (ὁ νυμφίος ἒρχεται, αὐτό) καί τό «πού» (αὐτό «πού» σοῦ λέω) σέ ἀντίθεσι μέ τό τοπικό ἐπίρρημα «ποῦ».
Λέμε «ποῦ πᾶς», – «ποῦ εἶναι τό σπίτι σου;»
(Προσέξτε ὃτι ἀλλιῶς προφέρουμε τό «πού λές, καί ἀλλιῶς τό «ποῦ πᾶς;»)

Δηλαδή, ὃλες οἱ γενικές πού τονίζονται καί λήγουν σέ –ου περισπῶνται.
Τοῦ γιατροῦ, τοῦ μαθητοῦ, τοῦ τρελλοῦ…κ.λ.π.
Τά ἐπιρρήματα πού λήγουν σέ τονισμένο –ως περισπῶνται.
Ἀκριβῶς (ἒτσι), ἐμφανῶς, ἀσφαλῶς, προφανῶς κ.λ.π.
Τά τονισμένα ρήματα στήν λήγουσα περισπῶνται.
Ἀγαπῶ, τραγουδῶ, κοινοποιῶ, κ.λ.π.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΙΣ

Ἡ προπαραλήγουσα καί τά βραχέα φωνήεντα ὀξύνονται.
Ὃταν τονίζεται ἡ παραλήγουσα ἰσχύει ὁ κανών:
μακρόν πρό μακροῦ ὀξύνεται,
Μακρόν πρό βραχέος περισπᾶται. (βραχέα ο,ε) (μακρά ω,η,δίφθογγοι)
Ὃταν τά οὐσιαστικά, ἐπίθετα, ἀντωνυμίες καί ἂρθρα, τονίζονται στήν λήγουσα, τότε στήν γενική καί δοτική πτῶσι περισπῶνται, ἐνῶ σέ ὃλες τίς ἂλλες πτώσεις ὀξύνονται.
ἡ ψυχή-τῆς ψυχῆς-τῇ ψυχῇ – τήν ψυχήν-ὦ ψυχή
αἱ ψυχαί-τῶν ψυχῶν-ταῖς ψυχαῖς-τάς ψυχάς-ὦ ψυχαί

Ἐπαναλαμβάνω τούς τρεῖς σημερινούς κανόνες:


Ὃλες οἱ λέξεις πού τελειώνουν σέ τονιζόμενο –ου, παίρνουν περισπωμένη. (Ἑκτός ἀπό τό ΄ἰδού΄ (ὁ νυμφίος ἒρχεται, αὐτό) καί τό ΄πού΄ (αὐτό ΄πού΄ σοῦ λέω) σέ ἀντίθεσι μέ τό τοπικό ἐπίρρημα ΄ποῦ΄. Λέμε ΄ποῦ πᾶς;΄ – ΄ποῦ εἶναι τό σπίτι σου;΄ (Προσέξτε ὃτι ἀλλιῶς προφέρουμε τό ΄πού λές΄, καί ἀλλιῶς τό ΄ποῦ πᾶς;)
Δηλαδή, ὃλες οἱ γενικές πού τονίζονται καί λήγουν σέ –ου περισπῶνται. Τοῦ γιατροῦ, τοῦ μαθητοῦ, τοῦ τρελλοῦ…κ.λ.π.
Τά ἐπιρρήματα πού λήγουν σέ τονισμένο –ως περισπῶνται. Ἀκριβῶς (ἒτσι), ἐμφανῶς, ἀσφαλῶς, κ.λ.π.
Τά τονισμένα ρήματα στήν λήγουσα περισπῶνται. Ἀγαπῶ, τραγουδῶ, κοινοποιῶ, κ.λ.π.

Ὃσον ἀφορᾶ στά δίχρονα φωνήεντα (α,ι,υ) τῆς ληγούσης καί τῆς παραληγούσης ὑπάρχουν ἐπί μέρους κανόνες πού θά δοῦμε σιγά-σιγά στήν πορεία.

Ἂν κατανοήσατε αὐτά καί τά ἐφαρμόζετε, εἲστε σέ πολύ καλό δρόμο!
Ἂν ὂχι, ξαναμελετῆστε τά προηγούμενα μαθήματα.
Μὴν βιάζεστε!

Χρύσα Λίνδου

http://filonoi.gr/2014/09/11/f-mathhmat ... nikon-5on/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

8
ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΤΟΝ



Σήμερα φίλοι μου, θὰ ἀναφερθοῦμε στὶς ἂτονες λέξεις καὶ τὶς πολύτιμες προθέσεις, ποὺ πιὰ δὲν διδάσκονται στὰ σχολεῖα, κι ἂς εἶναι ὁ ἀπόλυτος πλοῦτος τῆς γλώσσης μας.

ΔΕΝ τονίζεται τὸ ἀρσενικὸ ἂρθρο «ὁ» καὶ ὁ πληθυντικός του «οἱ»
Οὒτε τὸ θηλυκὸ ἂρθρο «ἡ» καὶ ὁ πληθυντικός του «αἱ».

ΔΕΝ τονίζονται οἱ τρεῖς προθέσεις «ἐν» (ἐν-τριβή), «εἰς» (εἰς-αγωγή), «ἐκ» (ἐκ-τροφεῖο).

ΔΕΝ τονίζονται ἐπίσης τό «ὡς» (= σάν),π.χ. «ἦλθες ὡς λέων» καὶ τὰ ἀρνητικὰ «οὐ» καί «οὐκ». (Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἒχοντος).

Ἂν τονίσουμε τὸ «ὣς» ἒχει τὴν ἒννοια «ἔως ὅτου», π.χ. «θὰ περιμένω ὣς τὸ τέλος τῆς ἡμέρας».


ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ:

ἐν, είς, ἐκ, σύν, πρός, πρό, ἀνά, κατά, διά, μετά, παρά, ἀντί, ἀμφί, ἐπί, περί, ἀπό, ὑπό, ὑπέρ.

Ἐπίσης ἒχουμε ἓξι καταχρηστικές, ποὺ δέν χρησιμοποιοῦνται στὴν σύνθεσι (δηλαδὴ γιὰ νὰ φτιάχνουμε σύνθετες λέξεις) καὶ εἶναι:

ἂνευ, ἓνεκα ἢ ἓνεκεν, ἂχρι, μέχρι, πλήν, χωρίς, ἓως, χάριν, μὰ ἢ νή.

Δεν χρειάζεται νὰ τὶς ἀποστηθίσετε, ἁπλὰ νὰ ξέρετε ὃτι ὃταν προχωρήσουμε στὴν μετάφρασι ἀρχαίων ρητῶν καὶ κειμένων (λίαν συντόμως), θὰ μᾶς βοηθήσουν πάρα πολὺ στὸ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν «ἂγνωστη» λέξι, ἀφοῦ τὶς περισσότερες ἀρχαῖες λέξεις τὶς λέμε μὲ προθέσεις (καὶ ὂχι μόνον, γενικὰ τὶς βρίσκουμε σὲ σύνθετες λέξεις). (Αὐτὸ εἶναι ἓνα ἁπλὸ κλειδί, ἓνας ἒξυπνος δηλαδὴ τρόπος, ποὺ δὲν μᾶς ἒμαθαν ποτὲ στὸ σχολεῖο, προκειμένου νὰ κατανοήσουμε μίαν ἂγνωστη λέξι.)

Γιὰ παράδειγμα, ἂν ποῦμε σὲ κάποιον ὃτι μᾶς ὀχλεῖ, δὲν θὰ πολυκαταλάβη τὶ λέμε. Ἂν ὃμως δοκιμάσῃ νὰ «ταιριάξῃ» τὶς προθέσεις μὲ τὸ ρῆμα «ὀχλῶ», μοιραῖα θὰ πέση στὴν πρόθεσι «ἐν» καὶ θὰ κάνη τὸν συνειρμὸ => «ἐνοχλῶ».

Ἂλλο παράδειγμα: τό ἂγαλμα τοῦ Κολοκοτρώνη, ποὺ μᾶς δείχνει τὴν Κωνσταντινούπολι, στὴν πλατεῖα τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς, φέρει τὴν ἐπιγραφὴ (στὴν καθαρεύουσα) :

«ΕΦΙΠΠΟΣ ΧΩΡΕΙ ΓΕΝΝΑΙΕ ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΔΙΔΑΣΚΩΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΠΩΣ ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ»!..

Πιθανὸν τὸ ῥῆμα «χώρει» νὰ μᾶς ξενίσῃ. Ἂν ὃμως βάλουμε στὴν ἀρχή του τὴν πρόθεσι «πρό», ἀμέσως θὰ «ξεκλειδώση» καὶ θὰ καταλάβουμε τὸ νόημα. «Ἒφιππος προχώρει γενναῖε στρατηγέ…..»

Βέβαια, τὸ ῥῆμα αὐτὸ συντάσσεται μὲ πολλὲς προθέσεις, ἁλλάζοντας νόημα.
Π.χ. προχωρῶ, ἀναχωρῶ, καταχωρῶ, συν-χωρῶ -> συγχωρῶ, ἐκχωρῶ, ἀποχωρῶ καὶ ….ὂρεξι νἂχουμε…


Αὐτός εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς τελείας γλώσσης μας!
Ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα λοιπὸν κατανοοῦμε τὸ νόημα τῆς κάθε λέξεως.

Ἂλλο παράδειγμα:
Δὲν λέμε κυνέω-κυνῶ (= φιλῶ, ἀσπάζομαι, παρακαλῶ, ἱκετεύω).
Λέμε ὃμως προσ-κυνῶ (μὲ τὴν πρόθεσι πρός).
Ὁ κύων – τοῦ κυνὸς (= ὁ σκύλος) ὠνομάσθη ἒτσι ἐπειδὴ μᾶς φιλάει τὰ πόδια! Ἡ προστακτικὴ τοῦ μέλλοντος «κύσω-κύσσω» εἶναι «κῦσσον».
Κῦσσον με (= Φίλα με) => kiss me!!!

Αὐτὰ γιὰ σήμερα.
Σύντομα τὸ ἓβδομο μάθημα.

Χρύσα Λίνδου

http://filonoi.gr/2014/09/15/f-mathhmat ... nikon-6on/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Δωρεάν Μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών

9
ΜΑΘΗΜΑ 7ο

Σήμερα θά δοῦμε πῶς κλίνονται τά οὐσιαστικά ὀνόματα τῆς Α’ κλίσεως.

Ἡ πρώτη κλίσις περιλαμβάνει ὀνόματα ἀρσενικὰ ποὺ καταλήγουν σέ –ας καί -ης, καὶ θηλυκὰ ποὺ καταλήγουν σὲ –α καὶ -η.

Ἡ κατάληξις –ας εἶναι μακρὰ (αὐτὸ γιὰ νὰ τονίζουμε σωστά, βάσει τῶν κανόνων ποὺ ἒχουμε ἢδη ἀναφέρει), ὃπως καὶ γιὰ τὰ θηλυκὰ ἡ κατάληξις –α εἶναι μακρά, ἂν δέν προηγεῖται στήν ὀνομαστική σύμφωνο, ἐκτός τοῦ «ρ». Δηλαδή «ἡ ἀλήθει-α» λήγει στό μακρὸν «α» ἐνῶ «ἡ γλῶσσ-α» λήγει στό βραχύ «α» πού λέγεται ΜΗ ΚΑΘΑΡΟ.
Γι’ αὐτὸ θὰ τονίσουμε ἒτσι: «ἡ γλῶσσα» (μακρὸ πρὸ βραχέος περισπᾶται) ἐνῶ «ἡ ἀλήθεια» -«τῆς ἀληθείας» (μακρό πρό μακροῦ ὀξύνεται, γιατὶ δὲν προηγεῖται τοῦ «α» σύμφωνο). Ὃσα θηλυκά πρωτόκλιτα ὀνόματα ἒχουν ὡς κατάληξι ΜΗ ΚΑΘΑΡΟ βραχύ «α» («λερωμένο» μέ κάποιο σύμφωνο πλήν τοῦ «ρ»), στὴν γενικὴ λήγουν σὲ –ης. (ἡ γλῶσσα, τῆς γλώσσης).

Ἐπίσης, ἡ γενικὴ τοῦ πληθυντικοῦ στά πρωτόκλιτα τονίζεται στὴν λήγουσα καί περισπᾶται.
Μὴν πελαγώνετε…καί ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΑ γιὰ νὰ ἀπολαύσετε τὴν μουσικὴ τῆς θεϊκῆς γλώσσης ποὺ ὁμιλοῦν οἱ ἂγγελοι……

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ἡ καλή ἡμέρα
Γενική: τῆς καλῆς ἡμέρας
Δοτική: τῇ καλῇ ἡμέρᾳ
Αἰτιατική: τήν καλήν ἡμέραν
Κλητική: ὦ καλή ἡμέρα!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: αἱ καλαί ἡμέραι
Γενική: τῶν καλῶν ἡμερῶν
Δοτική: ταῖς καλαῖς ἡμέραις
Αἰτιατική: αἰτ. τάς καλάς ἡμέρας
Κλητική: ὦ καλαί ἡμέραι!

Ἂλλο παράδειγμα:

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ἡ Ἐθνική Τράπεζα
Γενική: τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης
Δοτική: τῇ Ἐθνικῇ Τραπέζῃ
Αἰτιατική: τήν Ἐθνικήν Τράπεζαν
Κλητική: . ὦ Ἐθνική Τράπεζα!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: αἱ Ἐθνικαί Τράπεζαι
Γενική: τῶν Ἐθνικῶν Τραπεζῶν
Δοτική: ταῖς Ἐθνικαῖς Τραπέζαις
Αἰτιατική: τάς Ἐθνικάς Τραπέζας
Κλητική: ὦ Ἐθνικαί Τράπεζαι!

Ἂς δοῦμε τώρα πῶς κλίνεται ἓνα ἀρσενικό πρωτόκλιτο οὐσιαστικό: ὁ ταμίας.

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ὁ ταμίας
Γενική: τοῦ ταμίου
Δοτική: τῷ ταμίᾳ
Αἰτιατική: τόν ταμίαν
Κλητική: ὦ ταμία!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: οἱ ταμίαι
Γενική: τῶν ταμιῶν
Δοτική: τοῖς ταμίαις
Αἰτιατική: τούς ταμίας
Κλητική: ὦ ταμίαι!

Διαπιστώνουμε ὃτι οἱ καταλήξεις στόν Πληθυντικό ἀριθμό τῶν ἀρσενικῶν
σέ –ας καί τῶν θηλυκῶν σέ –α εἶναι ἲδιες.

Διαβᾶστε μεγαλοφώνως τό ἀκόλουθο…..σάν νά ἀκοῦς τήν κίνησι τῆς θαλάσσης……

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ἡ θάλασσα
Γενική: τῆς θαλάσσης
Δοτική: τῇ θαλάσσῃ
Αἰτιατική: τήν θάλασσαν
Κλητική: ὦ θάλασσα

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: αἱ θάλασσαι
Γενική: τῶν θαλασσῶν
Δοτική: ταῖς θαλάσσαις
Αἰτιατική: τάς θαλάσσας
Κλητική: ὦ θάλασσαι….

Διαβάζουμε καί διαπιστώνουμε ὃτι πρόκειται περί μουσικῆς!!!!

Ἂς δοῦμε κι ἒνα ἀρσενικό πού καταλήγει σέ –ης, ὁ στρατιώτης:

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ὁ στρατιώτης
Γενική: τοῦ στρατιώτου
Δοτική: τῷ στρατιώτῃ
Αἰτιατική: τόν στρατιώτην
Κλητική: ὦ στρατιώτα!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: οἱ στρατιῶται
Γενική: τῶν στρατιωτῶν
Δοτική: τοῖς στρατιώταις
Αἰτιατική: τούς στρατιώτας
Κλητική: ὦ στρατιῶται!

Καί τέλος, ἂς κλίνουμε τό ὂνομα «ὁ ποιητής»:

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ὁ ποιητής
Γενική: τοῦ ποιητοῦ
Δοτική: τῷ ποιητῇ
Αἰτιατική: τόν ποιητήν
Κλητική: ὦ ποιητά! (καθηγητά, διοικητά κ.λ.π.)

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: οἱ ποιηταί
Γενική: τῶν ποιητῶν
Δοτική: τοῖς ποιηταῖς
Αἰτιατική: τούς ποιητάς
Κλητική: ὦ ποιηταί!!

Κατὰ τὸν ἲδιον τρόπο κλίνονται τὰ πρωτόκλιτα συνηρημένα, ὂσα δηλαδὴ ἒχουν κατάληξι σὲ –εας, -εα ἢ -αα καί τρέπονται ἀντίστοιχα σὲ –ῆς, -ῆ καί –ᾶ. (συκέα -> συκῆ, μνάα -> μνᾶ, κ.λ.π.)

Παράδειγμα: ὁ Ἑρμέας -> ὁ Ἑρμῆς. Ἐπειδὴ ὃμως εἶναι συνηρημένο, ὃπως ὃλα τὰ συνηρημένα τῆς Α΄κλίσεως, περισπᾶται σέ ὃλες τὶς πτώσεις. Στήν κλητική τοῦ Ἑνικοῦ γίνεται : ὦ Ἑρμῆ! (ἀντί κατάληξι σέ –α)

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: ὁ Ἑρμῆς
Γενική: τοῦ Ἑρμοῦ
Δοτική: τῷ Ἑρμῇ
Αἰτιατική: τόν Ἑρμῆν
Κλητική: ὦ Ἑρμῆ!

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὀνομαστική: οἱ Ἑρμαῖ
Γενική: τῶν Ἑρμῶν
Δοτική: τοῖς Ἑρμαῖς
Αἰτιατική: τούς Ἑρμᾶς
Κλητική: ὦ Ἑρμαῖ!

Γιὰ περισσότερες λεπτομέρειες καὶ ἀσκήσεις ἐπισκεφθῆτε τὴν σελίδα:

Α΄ κλίσις οὐσιαστικῶν

ἂν καί θεωρῶ ὃτι ἐδῶ σᾶς ἒχω τά ἀπαραίτητα γιὰ νὰ γράφετε σωστὰ (ἢ ὃπως ἐγώ, νὰ προσπαθῆτε).
Ἐπιμένω, τουλάχιστον, διαβᾶστε μεγαλόφωνα νὰ χαρῆτε τὴν ὀμορφιὰ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ποὺ δέχεται τὴν λυσσαλέα ἐπίθεσι τοῦ ἀνθελληνικοῦ νεοελληνικοῦ κράτους.
(Ἐλήφθη ἀπόφασις ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο ἀ-παιδείας, τά Ἑλληνόπουλα νά διδάσκονται στά σχολεῖα νὰ γράφουν τὰν «δουλειά» -> δουλιά, καὶ τὸ «ἐπειδή» -> ἐπιδή…)

Χρύσα Λίνδου

http://filonoi.gr/2014/09/26/f-mathhmat ... nikon-7on/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η Ελληνική Γλώσσα”

cron